สาปพงไพร ภาคแม่แปรงทมิฬ ตอนที่ 1

[pekopon66]

สวัสดีครับ ครั้งนี้ผมมาแปลกกว่าทุกครั้ง เพราะนิยายในครั้งนี้ไม่ได้เน้นไปในด้านเรื่องอย่างว่าเพียงอย่างเดียว ยังเสริมมาด้วยการผจญภัย เรื่องลึกลับ และอีกมากมาย หากผิดพลาดประการใด สามารถติชมกันได้อย่างเต็มที่นะครับ ส่วนกิจกรรมของแฟนผมเป็นคนดีก็ยังพอมีเวลาร่วมกันอยู่นะครับ ใครสนใจสามารถเข้าไปจับจองกันได้ตามลิ้งค์ด้านล่างนี้

http://www.tunwalai.com/ebook/detail?ebookId=5533

หรืออยากเข้าไปพูดคุย ชี้แนะและติดตามข่าวสารก็เข้าไปในเพจของผมได้ ไม่ต้องอายเพราะมีเพื่อนอีกหลายร้อยที่แวะเวียนเข้ามาพูดคุย ไม่ใช่ในเชิงนั้น แต่เป็นเชิงนักอ่านพูดคุยกับนักเขียน

https://www.facebook.com/NTRwritter/



---------------------------------------

รถกระบะบุโรทั่งสภาพไม่น่าใช้การได้คันหนึ่ง กำลังวิ่งลัดเลาะอย่างทุลักทุเลบนถนนลูกรังกลางป่า บางจังหวะก็มีเนินเขาสูงจนรถไต่แทบไม่ขึ้น บางจังหวะก็เป็นเนินลาดต่ำจนถนนเกือบจมหายไปกับสายธารที่พาดผ่าน หากไม่ใช่ผู้ชำนาญทางรถคงดับไปตั้งแต่เนินแรก



นายอ่ำ หรือชื่อที่ชาวบ้านเขาสูงเรียกกันว่า พรานอ่ำ คือโชเฟอร์ผู้นำพาคณะเดินทางท่องเที่ยวเข้าสู่เขตอุทยานกลางป่าลึก พรานวัยสี่สิบปลายๆเป็นคนท้องที่ ผิวแดงเข้ม หน้าดุดัน ตาขวางไม่เป็นมิตรกับใคร ตัวหนาดูแข็งแกร่งปราดเปรียว ติดยาเส้นเป็นชีวิตจิตใจ 



ทุกทีพรานอ่ำจะจดจ่อกับการบังคับพวงมาลัย แต่วันนี้เขาใช้เพียงความชำนาญเท่านั้น สายตาของพรานอ่ำเหลือบมองที่นั่งข้างคนขับหลายครั้งต่อนาทีโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็ใครจะไปทนได้ เมื่อนางฟ้าเมืองกรุงดันลุยเข้ามากลางป่าดงพงไพร



อิงฟ้า สิรินภา เหมสวัสดิ์ คือชื่อของเธอ สาวสวยผิวขาวราวหยวกกล้วยวัยยี่สิบเจ็ด ผมดำยาวดัดลอนปลาย หน้ารูปไข่ตาโตน่ารักเหมือนตุ๊กตา กริยาของเธอเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ ขนาดนั่งรถขายังแนบชิดบิดไปข้างนึง สองมือทับกันกุมไว้ตรงหน้าขา 



ที่ถูกใจพรานป่าหาใช่กริยากุลสตรีไม่ แต่เป็นทรวดทรงองค์เอวที่สะกดสายตาพรานอ่ำตั้งแต่แรกเห็น ไม่ว่าจะเป็นภูเขาลูกโตทั้งสองที่ดูน่าค้นหามากกว่าทิวเขาเรียงรายนับสิบ อิงฟ้าสวมเสื้อผ้ายืดแขนยาวสีเขียวขี้ม้าเข้ม กางเกงยีนส์ ถึงขนาดเสื้อจะใหญ่แต่มันก็ยังคงโชว์สัดส่วนตรงกลางอกเธออยู่ดี



'ผิวข้างนอกยังขาวขนาดนี้ แม่คุณเอ้ย ข้างในจะขาวขนาดไหน'



พรานอ่ำนึกสัปดนในใจ ภาพฉากรักกามโลกีย์ขยำขยี้มาเป็นฉาก นอกจากช่วงบนแล้วช่วงล่างเองก็ถูกใจแกเช่นกัน ก้นที่ผายคล้ายชมพู่มันดันกางเกงยีนส์ออกมาโค้งมนได้รูป แค่คิดว่าจะได้ค้างแรมกับเธอกลางป่าดิบ พรานอ่ำก็ใจเต้นระรัวแล้ว เสียแต่ว่าเธอไม่ได้มาคนเดียว อิงฟ้าได้พาชายผู้สวมแหวนนิ้วนางข้างซ้ายแก่เธอมาด้วย



ธีร์ หรือชื่อจริง ธีรเทพ เหมสวัสดิ์ ชายหนุ่มตัวเล็กนั่งคุดคู้อยู่เบาะเสริมด้านหลังตามประสารถกระบะคันเล็ก ธีร์เป็นเด็กหนุ่มจบนอกทายาทเจ้าของโรงแรมดัง และยังมีอาชีพเสริมเป็นนักเขียนแฟนตาซี อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอิงฟ้า เขามาในชุดเสื้อเชิ้ตสีกรม กางเกงขายาวสีดำสนิท พรานอ่ำรู้สึกเข้าไม่ถึงวัยรุ่นสมัยนี้ เขามีคำถามในใจเสมอว่า ทำไมทั้งสองถึงเลือกที่จะมาฮันนีมูนกันกลางดง แทนที่จะเป็นชายทะเล



รถกระบะคันเก่าโทรมได้พาทั้งสามผ่านจากด่านตรวจอุทยานเข้ามาลึกเกือบยี่สิบห้ากิโลเมตร ก็พบกับป้ายบอกเขตอุทยานแห่งชาติเขาสูง พรานอ่ำหมุนพวงมาลัยเข้าเทียบรถข้างป้าย ก่อนจะวิ่งลงมาเปิดประตูให้อิงฟ้า นางฟ้าคนสวยลงจากรถด้วยท่าทางที่สวยงาม ส่วนพรานอ่ำก็มองเพลินจนลืมกดปุ่มพับที่นั่ง ปล่อยให้ธีร์นั่งแช่เพลิน



ยังดีที่หนุ่มธีร์เป็นคนใจดีและใจเย็น เขาจึงไม่เอาเรื่องพรานป่าคนนี้ 



"สวยจังเลย" 



อิงฟ้าเอ่ยเมื่อเห็นที่ทำการอุทยาน ซึ่งเป็นอาคารขนาดเล็กชั้นเดียวสีน้ำตาลเข้ม หลังคายกสูงคล้ายคนพนมมือโดยสร้างชิดติดกับธารน้ำตกขนาดเล็ก ด้านหลังอาคารไม่ไกลมีตะเคียนใหญ่ขึ้นสูง ในขณะที่ธีร์กับอิงฟ้ากำลังชื่นชมธรรมชาติพลางถ่ายรูปตามประสาคนสมัยใหม่ ก็มีหญิงชายอีกคู่หนึ่งเดินออกมาจากที่ทำการอุทยาน



"กว่าจะมาถึงกันนะพวกเธอ"



ชายหนุ่มทรงสกินเฮด แต่งตัวเท่ในชุดเสื้อกับกางเกงสีเขียวเข้ม ร่างของเขาสูงใหญ่เดินคาบบุหรี่ไฟฟ้ามาพ่นควันจำนวนมากก่อนที่จะแซวธีร์กับอิงฟ้า เขาชื่อ โรม ศรัณยู เกียรติชัยขจร เป็นเพื่อนสนิทธีร์มาตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันรับช่วงต่อจากพ่อเป็นผู้รับเหมาบริษัทก่อสร้างรายใหญ่ ส่วนสาวสวยที่เดินสะบัดมือไล่ควันบุหรี่มาเคียงข้างโรมชื่อว่า รัน ศรัณยา เกียรติชัยขจร น้องสาวคลานตามกันมา โรมเกิดต้นปี ส่วนรันเกิดท้ายปี ทั้งสองจึงสนิทราวกับเป็นเพื่อนกัน



รันเป็นสาวสวยผิวสองสีนวล หน้าคม นัยน์ตาแขก หุ่นผอมเพรียวเดินดูสง่าราวกับเจ้าคนนายคน เธอสวมเสื้อเดินป่าสีฟ้าคล้ายพี่ชาย กางเกงเดินป่าผ้ายืดสีดำ สัดส่วนเอกลักษณ์ความเป็นหญิงก็มีพอสมควร ถึงจะไม่มากมายเท่าอิงฟ้าก็ตาม แต่ก็จัดว่าเกินมาตรฐาน อาชีพหลักของเธอคือการถ่ายทำรายการท่องเที่ยวลงช่องของตัวเองบนเว็บไซต์ดูวีดีโอชื่อดังแห่งหนึ่ง เธอมีคนติดตามอยู่เกือบล้านคน



อันที่จริงผู้คิดแผนการณ์เที่ยวในครั้งนี้ก็คือสองพี่น้องโรมรันนี่ล่ะ ส่วนธีร์เองก็เห็นด้วยจึงตอบตกลง 



"โทษที พอดีตื่นสายไปหน่อย ปล่อยให้พวกแกรอนานเลย" ธีร์เกาหัวแก้เขิน

"เข้าใจๆ คู่ข้าวใหม่ปลามันก็งี้ล่ะ นอนดึกเป็นเรื่องปกติ" โรมแซว อิงฟ้ายืนยิ้มหน้าแดง

"พี่ไปแซวเขา ว่าแต่ตัวเองเหอะ เมื่อไหร่จะมีเป็นตัวเป็นตนบ้าง" รันมักจะเข้าข้างธีร์กับอิงฟ้า มากกว่าพี่ชายของตนเองเสียอีก

"เข้าป่าครั้งนี้ พี่ว่าจะหาสักตัวสองตัว"

"แล้วเอาตัวแบบไหนดีล่ะ มีเขาหรือมีหางดี?"

"เอาตัวที่เรียกพี่ ผัวๆ ล่ะ ตัวไหนเรียกเป็นตัวแรก พี่จะหมั้นตัวนั้นเลย" โรมกับรันหยอกล้อกันราวกับเพื่อน

"ทะลึ่งตึงตังกันจริง สองคนนี้" อิงฟ้าหัวเราะพลางตำหนิอย่างเอ็นดู

"โรม ว่าแต่อยู่ไหนล่ะ พรานป่าไอดอลของแก?" ธีร์มองหาชายที่โรมเอ่ยชมมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

"ยังไม่เห็นเลยค่ะ นี่ก็เลยเวลานัดหมายมาพอสมควรแล้ว สงสัยจะไปร้านสะดวกซื้อแถวนี้ล่ะมั้ง พวกเราไม่แคล้วคงต้องโบกแท็กซี่เข้าไปหาที่พักในป่าแทน"



รันบ่นประชดประชันตามแบบฉบับสาวช่างพูด สิ้นเสียงพูดก็มีเสียงรถดังขึ้น รถจิ๊ปสีเขียวเข้มคันโตขับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนมันจะมาจอดตรงหน้าชาวกรุงทั้งสี่ คนที่ลงมาคือ ชายหนุ่มที่โรมปราบปลื้มมานาน ชายร่างสูงใหญ่เกือบ 190ซม. หน้าหล่อคมคิ้วหนา ผิวสีแทน สวมหมวกแก๊ปชุดลายพรางแขนขายาว อายุราวสามสิบต้นๆ เขาคือหัวหน้าคณะเดินป่าในครั้งนี้ ชื่อของเขาคือ พงษ์ศักดิ์ ไพรสุวรรณ 



"ขออภัยทุกท่านด้วยครับที่มาไม่ตรงเวลา พอดีผมมีธุระเร่งด่วนที่ไม่อาจเลี่ยงได้" พงษ์ศักดิ์มองนาฬิกาข้อมือของตนแล้วก้มหัวอย่างมีมารยาท แต่ดูหนักแน่น

"ไม่เป็นไรๆ แค่ผมได้เจอคุณก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว ภารกิจช่วยเหลือสัตว์ นี่สิ สมฉายา นายพรานสุภาพบุรุษ" โรมเก็บบุหรี่ไฟฟ้าแล้วยื่นมือออกไป พงษ์ศักดิ์จับกลับพร้อมบีบแน่น 

"รู้มั้ยว่าเพื่อนผมชอบคุณมากแค่ไหน วันๆมันเอาแต่เล่าเรื่องของคุณ" ธีร์ยุส่ง ทำเอาโรมประหม่า

"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ผมดีใจจริงๆ ในชีวิตนี้ก็เพิ่งมีแฟนคลับกับเขานี่ล่ะ"

"อย่าถ่อมตัวไปหน่อยเลย เห็นช่วงนี้มีแต่สาวๆโพสรูปของคุณเต็มอินเตอร์เน็ต" 



รันกอดอกหัวเราะเย้ยหยั่น เวลามองหน้าอีกฝ่ายแล้วเธอรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ด้านหัวหน้าคณะได้แต่ยิ้มสุภาพตอบกลับ เขาไม่คิดจะเถียงกับลูกค้าที่จ่ายราคาสูงเพื่อมาเที่ยวป่าอุทยานอยู่แล้ว



"ขอถามหน่อยได้มั้ยคะ ว่ามีอะไรอยู่หลังรถ ฉันได้ยินเสียงกุกกักมาสักพักแล้ว" อิงฟ้ายกมือขออนุญาติถาม

"อ่อ... พวกอีเห็นกับตุ่นน่ะครับ เมื่อเช้าหน่วยพิทักษ์ป่าไปดักจับแก๊งค้าสัตว์กันมาน่ะครับครับ ยังดีที่ช่วยพวกมันเอาไว้ได้ ผมเลยช่วยขนมา เดี๋ยวจะมีมาอีกหลายคันรถ" 



พวกชาวกรุงต่างเดินตามพงษ์ศักดิ์มาดูเหล่าสัตว์ป่าน่าสงสารที่ถูกขังกรงอยู่หลายสิบตัว สายตาของพวกมันที่มองออกมาจากกรงล้วนไร้เดียงสา มีแต่ความตื่นตระหนก หวาดกลัว รันและอิงฟ้าต่างมองแล้วละเหี่ยใจ



"นี่ยังแค่ส่วนหนึ่งนะครับ ยังมีอีกเพียบเลย ทั้งตายแล้วก็เป็น" 

"ถ้างั้นดีสิ คุณจะได้เอามันไปปล่อยตอนที่พวกเราเดินป่า" รันออกความคิดเห็น แต่เธอกลับถูกพงษ์ศักดิ์ทำหน้าดุใส่

"หากมันง่ายอย่างที่คุณพูด พวกผมก็คงไม่ต้องเหนื่อยกันขนาดนี้หรอกครับ ผมขอชี้แจงอย่างตรงไปตรงมาเลยว่า สัตว์แต่ละตัวไม่สามารถปล่อยกลับสู่ป่าได้ทันที เราต้องสืบหาทำเลที่อยู่ของมัน ปรับสภาพความพร้อมของมัน ดีไม่ดีบางตัวก๊ไม่มีโอกาสได้กลับไปอีก หากไม่เป็นการรบกวน ผมว่าคุณไปห้ามไอ้พวกล่าสัตว์ให้หยุด ยังจะดีกว่าคิดพาเจ้าพวกนี้ไปปล่อย" 



พงษ์ศักดิ์ดุไปชุดใหญ่ด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ รันทั้งโกรธทั้งอาย เธอยืนกำมือแน่น แต่พงษ์ศักดิ์ไม่ได้สนใจ หันไปสั่งพรานอ่ำและพนักงานในอุทยานคนอื่น จัดการสัตว์ป่าที่อยู่หลังรถตามขั้นตอน ส่วนโรมกับธีร์ก็แอบสะใจ แต่ไม่แสดงออก กลัวจะโดนนางพญาพาลใส่



"ขอเชิญทุกคนเข้าไปพักกันในอาคารก่อนนะครับ ถึงแม้จะเสียเวลาสักนิด แต่ผมอยากจะประชุมพูดคุยกันก่อนที่จะออกเดินทาง เพื่อความปลอดภัยของพวกคุณทั้งหก"

"ทั้งหก? หมายความว่ามีอีกสองคนอย่างงั้นเหรอครับ?" ธีร์ถาม

"ใช่ครับ พวกเขามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว สงสัยจะไปหาอะไรสนุกทำในป่าอีกแล้ว"

"หาอะไรสนุก? คงไม่ใช่เรื่องทะลึ่งตึงตังใช่มั้ยครับ" โรมคิ้วขมวดถาม พงษ์ศักดิ์ยิ้ม

"ผมคงจะไม่กล้าปฏิเสธ เพราะมันถือว่าเป็นการโกหก" 



นายพรานสุภาพบุรุษจับปีกหมวกเดินยิ้มเข้าไปในที่พัก ปล่อยให้ชาวกรุงทั้งสี่ยืนงงเป็นไก่ตาแตก 



หลังจากที่ธีร์และพรรคพวกเข้ามาพักผ่อนในตัวสำนักงานที่ประดับด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกแบบง่ายๆไม่นาน ก็มีคู่ชายหญิงอีกคู่เดินเข้ามา คณะชาวกรุงเดาได้ไม่ยากว่าสองคนนี้คือคนที่จะร่วมเดินป่าไปกับพวกเขา แต่ที่คาดไม่ถึงคือ ทั้งสองมีผมสีทอง ผิวขาวซีด นัยน์ตาสีฟ้าใส



"โอ้ว พวกคุณมากันแล้วเหรอ" ชายร่างสูงพอๆกับพงษ์ศักดิ์ตกใจอุทานออกมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงทะแม่งชอบกล

"สวัสดี ผมชื่อว่า ธีร์ ยินดีที่ได้รู้จัก" 



ธีร์ลุกขึ้นทักทายด้วยภาษาอังกฤษที่คล่องแคล้วยิ่งกว่าชายหญิงคู่นั้นเสียอีก หลังจากแนะนำตัวกันก็ทำให้ทราบว่า ทั้งสองเป็นคนรัสเซียที่ชื่นชอบประเทศของเรา ฝ่ายชายที่รูปร่างสูงใหญ่มีมัดกล้าม ผมสีทองคางบุ๋มชื่อว่า อังเดรย์ 



ส่วนฝ่ายหญิง เธอเป็นเพื่อนสาวของอังเดรย์ ชื่อว่า นาตาชา สูงเกือบ180ซม. หน้าสวยราวกับเจ้าหญิงในนิยาย มีดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย ผมทองบรอนซ์มัดเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง สวมเสื้อกล้ามโชว์ให้เห็นสัดส่วนที่บึบบับสูสีกับอิงฟ้า ดีไม่ดีอาจจะใหญ่กว่า โดยมีเสื้อคลุมแขนยาวพันเอวเอาไว้ คาดว่าคงร้อนจึงถอดออก โรมแอบมองฝ่ายหญิงอยู่เป็นระยะ เขารู้สึกชื่นชอบในดวงตาของเธอ



แต่อันเดรย์กลับสนใจอิงฟ้าแบบออกนอกหน้า สายตาแทะโลมมองตั้งอต่บนจรดปลายเท้า พยายามชวนคุยแต่ติดที่ว่าอิงฟ้าภาษาอังกฤษแย่ที่สุดในสี่คน ไม่พ้นที่จะต้องให้สามีมาคุยแทน หลังจากหายไปสักพัก หัวหน้าคณะเดินทางอย่างพงษ์ศักดิ์ ไพรสุวรรณก็เดินเข้ามาในห้อง



"เอาล่ะครับ เราใกล้ได้เวลาออกเดินทางแล้ว ก่อนอื่นผมขออนุญาติบอกกฏง่ายๆที่อยากให้ทุกคนทำตามก่อนนะครับ" พงษ์ศักดิ์พูดภาษาอังกฤษซ้ำประโยคเดิมอีกรอบ

"เดี๋ยวผมช่วยแปลให้ก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยคุณจนเกินไป" โรมอาสาช่วยเหลือ

"ขอบคุณมากครับ กฏข้อแรกเป็นกฏที่สำคัญที่สุดคือ ทุกคนต้องเคารพ ฟังและทำตามทุกคำสั่งที่ผมบอก อย่างไม่ลังเลหรือขัดขืน ไม่งั้นมันอาจจะหมายถึงชีวิตของพวกคุณเอง"



โรมแปลให้อย่างรวดเร็วโดยพงษ์ศักดิ์เองก็รับฟังอีกครั้งว่าตรงประเด็นที่เขาสื่อมั้ย ต้องยอมรับว่าภาษาของโรมดีมากจนไม่ต้องเป็นห่วง นายพรานสุภาพบุรุษเริ่มถูกใจผู้รับเหมาหนุ่มคนนี้แล้ว ส่วนธีร์กับอิงฟ้าก็แอบมองเหล่แหย่รันที่ดูจะยังไม่หายหงุดหงิด เธอนั่งกอดอกนิ่งบุ้ยปาก



"ข้อต่อมา เวลาเดินให้เดินตามผมอย่างเคร่งครัด อย่าออกนอกเส้นทาง ให้ถึงจุดพักก่อน เราถึงจะสามารถเดินเล่นได้ โดยจะมีพรานท้องถิ่นมือฉกาจที่ผมไว้ใจทั้งหมดสามคน คอยแบ่งหน้าที่ดูแลพวกคุณ แล้วคุณจะไปถ่ายคลิปทักทายพ่อแม่พี่น้องที่ไหนก็ตามแต่ที่ต้องการ"

"นี่คุณ!"



นายพรานพงษ์ศักดิ์พูดจาปกติ แต่คำพูดของเขาจี้รันเต็มที่ เพราะเวลาที่คลิปเริ่มเธอจะพูดประโยคเดิมเสมอว่า สวัสดีนะคะ พ่อแม่พี่น้องที่อยู่ทางบ้าน วันนี้รันจะพาทุกคนไปเที่ยวกันที่... แสดงว่าเขาต้องเคยดูวีดีโอคลิปของรันอย่างแน่นอน



"ถ้าพบเจอคนแปลกหน้า อย่าคิดเข้าไปหาโดยเด็ดขาด รีบแจ้งผมทันที เพราะพวกคุณอาจจะเจอพวกค้าของป่าได้ ยังดีที่แถวนี้ไม่ใช่เส้นทางค้ายา ไม่งั้นพวกคุณคงไม่ได้เที่ยวป่ากัน"

"ผมเห็นด้วยในข้อนี้ครับ" ธีร์กล่าว โดยชายหญิงชาวรัสเซียเองก็เห็นด้วยเช่ยกัน

"ข้อต่อมาคือ ป่าผืนนี้เป็นป่าในเขตอนุรักษ์ของอุทยานนะครับ ดังนั้นเราจะไม่มีการล่าสัตว์ตลอดสามวันสองคืนที่เราเดินทางร่วมกัน หากไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ"

"พูดถึงล่าสัตว์แล้ว อยากรู้จังว่าทำไมคุณถึงได้รับฉายา นายพรานสุภาพบุรุษ? คุณโค้งให้กับเสือหนึ่งทีก่อนจะยิงมันรึ?" รันพูดขึ้นมา จงใจยียวน

"เรียนตามตรง ถ้าผมทำขนาดนั้น ผมคงม้วยมรณาไปนานแล้วล่ะครับ" พงษ์ศักดิ์ถอนหายใจ

"พี่เคยเล่าให้เราฟังไปรอบแล้วไง จำไม่ได้รึ?" โรมหันมาถามน้องสาว

"จำไม่ได้ และไม่อยากจำด้วย"

"อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ ฟ้าเองก็อยากรู้นะว่าทำไมถึงเรียกคุณพงษ์ศักดิ์ว่า นายพรานสุภาพบุรุษ"

"คืองี้นะ.."



โรมเริ่มเล่าให้ฟังเรื่องราวที่เขาติดตามในอินเตอร์เน็ตและสืบค้นมาอย่างละเอียดว่า ชีวิตในวัยรุ่นของพงษ์ศักดิ์ ไพรสุวรรณเองก็เป็นหนึ่งในเด็กหนุ่มทั่วไปที่ชอบท่องเที่ยวป่า พกปืนลูกซองทำมือ และอุปกรณ์เพียงเล็กน้อยเข้าไปแสวงหาความตื่นเต้นกับเพื่อนพราน แต่ที่แตกต่างกว่าคนอื่นเลยคือ เขาไม่เคยพรากชีวิตสัตว์ป่าเพราะความสนุกหรือมันมือ ทุกครั้งที่นายพรานคนนี้ดับลมหายใจ ย่อมมีเหตุผล 



"เขาจะล่าต่อเมื่อจำเป็นต้องประทังชีวิต หรือไม่ก็เพื่อป้องกันตัวเท่านั้น" โรมเล่าอย่างสนุกสนาน จนเจ้าของเรื่องยังออกอาการอาย

"ก็...ประมาณนั้นล่ะมั่งครับ แต่อันที่จริงผมก็เคยถูกท้าทายให้ล่าสัตว์แข่งกับคนอื่นอยู่เหมือนกัน ผมเองก็นิสัยเสีย ฆ่าได้หยามไม่ได้รับคำท้าตลอด แต่ผมมักตั้งกฏข้อแม้เสมอ"

"ยังไงหรือครับ?" โรมจับจ้องเหมือนจะจดจำทุกคำพูด มันยิ่งทำให้น้องสาวอย่างรันหมั่นไส้นายพรานสุภาพบุรุษผู้นี้

"ถ้าอยากแข่งกับผม หนึ่งเลยต้องไม่ใช้คนอื่นช่วยในการวิ่งไล่ราว หรือนั่งห้างรอดักล่าตอนมันออกหากินเด็ดขาด มีเพียงผู้ล่ากับผู้ถูกล่าเท่านั้น และผู้ถูกล่าก็ต้องมีสิทธิรู้ว่าตนกำลังถูกล่าอยู่ เหมือนกับเสือที่ไล่กวดกวางนั่นล่ะครับ เราต้องสวมบทเป็นเจ้าป่าที่แท้จริง"

"มันต้องอย่างงี้สิ คนจริง" โรมตบเข่าฉาดถูกใจ

"สอง เราเป็นมนุษย์มีสติปัญญาแถมด้วยอาวุธที่ประดิษฐ์ขึ้นมา มันจะเป็นการเอาเปรียบสัตว์จนเกินไปถ้าไม่มีการต่อรอง ผมจึงมอบแปดวินาที ให้โอกาสมันเอาตัวรอดก่อน"

"สุดยอด แล้วยิงได้มั้ยครับ" ธีร์เริ่มสนใจ

"ไม่เคยได้สักตัวเลยครับ แค่ส่งเสียงหรือแสดงตัวพวกสัตว์ก็วิ่งป่าราบแล้ว แถมต้องนับอีกแปดวิใครจะไปยิงโดน ฮ่าๆ" พงษ์ศักดิ์หัวเราะ แต่คนในคณะกลับอึ้งนิ่งเงียบ

"เดี๋ยวนะ แล้วพวกเราจะไว้ใจฝากชีวิตไว้กับคุณได้ยังไง?" รันหันมามองพงษ์ศักดิ์ที่นั่งยิ้มอย่างไม่เชื่อสายตา

"ที่นายเขายิงไม่โดนเพราะจงใจน่ะครับ" พรานอ่ำพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเฉียบ

"จงใจ?"

"นายเขาแสดงให้เห็นน่ะครับ ว่ามนุษย์เราเอาเปรียบพวกสัตว์ป่าจนเกินไป พวกมันไม่มีทั้งความรู้ทั้งอาวุธ พอให้ข้อต่อรองที่สมควร ผลลัพธ์ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น ไม่ว่าจะเป็นนายพรานที่ไหนก็ยิงไม่โดน เพราะพวกมันวิ่งหนีพ้นระยะกระสุนและระยะสายตาไปแล้ว" 

"แสดงว่าเป็นกลของนายพรานสุภาพบุรุษเอาไว้หลอกนายพรานด้วยกันสินะ ยอมที่จะยิงไม่โดนตามไปด้วยเพื่อปกป้องสัตว์" ธีร์วิเคราะห์เรื่องราวทั้งหมดอย่างจริงจัง



พรานอ่ำหัวเราะเป็นปริศนาพลางจุดมวนยาเส้นขึ้นมาสูบก่อนจะเดินออกไป โรมกับธีร์หันมามองนายพรานหัวหน้าคณะอย่างเลื่อมใส แต่รันกลับตั้งแง่ไม่เชื่อเอาไว้ในใจ เธอต้องหาวิธีพิสูจน์ให้ได้ 



"หลักๆก็มีประมาณนี้นะครับ ถ้านึกอะไรออกผมจะแจ้งให้ทุกท่านทราบอีกที ผมให้เวลาทุกท่านอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงนะครับ ขอแนะนำให้กินข้าว อาบน้ำให้พร้อม เพราะเราอาจจะไม่ได้อาบน้ำกันตอนที่อยู่ในป่า"



ชาวคณะทั้งหกตกลงทำตามที่พงษ์ศักดิ์พูด ด้านนอกนายอ่ำเดินออกมาหานายพรานพื้นบ้านอีกคนที่ผันตัวมาเป็นเจ้าหน้าที่อุทยานลูกมือของพงษ์ศักดิ์เช่นเดียวกับนายอ่ำ เขามีชื่อว่า พ่วง เป็นชายวัยห้าสิบกว่า ใบหน้าทรงกลม หัวล้าน มีริ้วรอยตามวัย 



นายพ่วงกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ตรงคาคบไม้ใหญ่ไม่ไกลจากสำนักงาน 



"แค่พาฝรั่งไปเล่นน้ำถึงกับเหนื่อยแล้วเหรอพี่?"

"เดินอะไม่เหนื่อยหรอก แต่เหนื่อยกับสองคนนี้ต่างหาก ว่าละ ทำไมคนอื่นถึงไม่ยอมไปกัน"

"ฮ่าๆ เป็นไงล่ะ เด็ดมั้ย?"

"มันก็เด็ดเกินไป หัวใจข้าจะไม่ไหวเอา"


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[champcass005]

สงสัย มองจนตาแฉะ แถมดูแล้วน่าจะสาวไม่ยั้งแน่ๆท่านนายพรานนน
นี่เป็นอีก1เรื่องที่น่าสนใจมากคับ ขอติดตามด้วยคนนะคับ

[กร คตนาทีสร]

เรื่องใหม่น่าติดตามมากคับ
รอดูเรื่องเร้นลับในป่าเลยว่าจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาบ้าง

[dome704]

เข้าป่าคงไม่ได้เจอแต่สัตว์ละผมว่า.... จะมีเสียวร่วมกันอ่ะเปล่าน๊าาา

[Rachata Dheva]

อาการนี้ได้กินเด็กฝรั่งแน่นอน แอบอยากเห็นเด็กฝรั่งโดนสัตว์ป่าสมสู่จริง 555

[utsumaki]

เข้าป่าไปสนุกกับ เด็ก ๆ แน่นอนน

[นัทโตะ]

มีสวิงกลางป่าแน่ๆ

[lllllmoolllll]

น่าติดตามครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นแนวแบบไหน

[Phongphan Phetcharat]

สงสัยแอบเอากันแน่เลย

[xonly-1565]

  แอบดูคน เย้ แน่นอน

[Storm Fake]

ถ่ำมองชัดๆ นี้ละนางฟ้สตกสวรรค์ลงมา  เหล่ามารเลยคิดจะฉบฉวย

[chaiann1001]

มีคู่พี่น้อง เชียร์จัด Incest โลด 

[zero009]

สวิงกันทั้งกลุ่มแน่

[Bluemuffer]

แนวrpgแบบนี้ต้องติดตามยาวๆครับ

[Man_On_The_Moon]

ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานให้พวกเราได้อ่านครับ