มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 49: ข้าวหอมเดอะสก๊อย

[KaohomLM]

   นทีเซถลาแทบจะร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่สติกลับมาเข้าร่าง หน้าซีดเผือด ข้าวหอมรีบถลาเข้ามาดูอาการชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
   "ไม่เป็นไร พี่ไม่เป็นไร" นทีพึมพำ "แค่ต้องพักสักเดี๋ยว"
   ทั้งคู่นั่งลงเอนหลังพิงกันอยู่สักครู่ใหญ่ ๆ ก่อนที่นทีจะเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง "ในกระเป๋าใบใหญ่ที่พี่พกมาด้วยมีชุดอุปกรณ์ทำอาหารกับเสบียงอยู่หน่อยหนึ่ง เจ๊ไปเอามาทำได้ไหม"
   "เอ่อ ค่ะ"
   เธอไปเอาอุปกรณ์ออกมา จุดไฟ และเอาชุดอาหารสำเร็จรูปขึ้นตั้งอุ่น ถ้าพี่นทีไม่พูด เธอคงไม่ทันนึกว่าเธอเริ่มหิวแล้ว จากนาฬิกา พวกเธอสองคนอยู่ในถ้ำนี้มาเกือบเจ็ดชั่วโมงแล้ว
   ทั้งคู่กินอาหารกันอย่างเงียบ ๆ เมื่ออาหารในกล่องสำเร็จรูปของเขาหมดแล้ว นทีจึงพูดกับข้าวหอมอีกครั้ง "เจ๊ ฟังนะ สามครั้งที่ผ่านมา เราไปในโลกที่พี่ใช้พลังในการหา เล็ง ก่อนจะส่งไป มันใช้พลังมหาศาลมาก ๆ เทียบเท่ากับการส่งแบบสุ่มห้าหรือหกครั้งได้ สามครั้งที่ผ่านมาดูดพลังพี่เกือบจะเกลี้ยงแล้ว เราไม่มีทางทำแบบนั้นอีกเจ็ดครั้งได้ในสามสิบสองชั่วโมงที่เหลือแน่ ครั้งต่อไป พี่คิดว่าจะส่งแบบสุ่ม สถานการณ์มันอาจไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ขอให้เจ๊ทนหน่อยนะ"
   "ค่ะ ได้ค่ะ" ข้าวหอมบอก และวางชามอาหารลง แต่ก็ต้องแปลกใจที่นทีเอาหัวมาวางบนตักเธอ
   "งั้นตอนนี้พี่นอนพักนะ ลูบหัวหน่อย"
   "เอ่อ โอเคค่ะ"
   ข้าวหอมลูบหัวแฟนหนุ่มเบา ๆ นทียิ้มพริ้มด้วยความสุข พาเอาข้าวหอมหัวใจพองโตไปด้วย
   "เอ่อ พี่นที หนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ"
   "ว่ามา" นทีไม่ลืมตา แต่ก็ยังขยับปากตอบ
   "เอ่อ... จะเกิดอะไรขึ้นในโลกที่เราเพิ่งจากมาคะ โมกับเบลจะไม่ตื่นมาเจอหนูนอนน้ำกามท่วมตัวอยู่บนเตียงใช่ไหม"
    "พี่บอกให้ชัวร์คงไม่ได้" นทีขมวดคิ้วหน่อยหนึ่ง "แต่ตัวพี่ในโลกนั้นก็ไม่ต่างจากในโลกนี้หรอก แล้วพี่ก็ไม่เคยปล่อยให้เจ๊ต้องเสียชื่อเสียงต่อหน้าใคร จริงไหม"
   "เอ่อ ค่ะ" เขาเคยซั่มเธอบนรถไฟฟ้า แต่ก็ใช้ภาพลวงตาบังไว้ไม่ให้ใครเห็น เขาเคยจูงมือเธอเดินแก้ผ้าเข้าโรงแรมม่านรูด แต่ก็ยังอุตส่าห์ใช้ภาพลวงตาผสมกับคำโกหกให้พนักงานเชื่อว่าทั้งสองคนแค่มาพักค้างคืน และจะอยู่กันคนละห้องจริง ๆ อยู่กับเขาบ่อยครั้งเธอต้องเปลือยกายอยู่ทั้งวัน น้ำกามเปรอะเปื้อนทั่วตัว แต่ก็ไม่เคยมีใครได้เห็นเธอในสภาพแบบนั้น เขาเป็นคนเดียวที่เคย และจะได้เห็นเธอในสภาพที่ไม่ใช่นางฟ้าแสนงามผู้เรียบร้อยน่ารักสมบูรณ์แบบ
   "พี่เชื่อว่าพอจบเรื่องแล้ว ตัวพี่ในโลกนั้นคงทำความสะอาด ลบความจำให้เจ๊ อาจใช้คาถาเยียวยาซ่อมเยื่อพรหมจรรย์ให้ด้วยซ้ำ ก่อนจะออกไปถอนพิษยาสลบให้เบลกับแตงโม แล้วก็จากไปโดยไม่มีใครเห็น พอเบลกับแตงโมลุกขึ้นมาได้ ก็เจอโน้ตฆ่าตัวตายของบอย เจอเจ๊นอนสลบอยู่บนเตียงในสภาพเรียบร้อยอยู่ ไม่โดนอะไร แล้วก็ได้เห็นบอยเละอยู่บนพื้น แล้วก็คงประติดประต่อเรื่องราวออก น่าจะนะ"
   "ถ้าได้อย่างนั้นก็ดีค่ะ" ข้าวหอมบอกลูบหัวให้ชายหนุ่มต่อ "แต่ต้องซ่อมเยื่อพรหมจรรย์จริงเหรอ พี่รู้ไหมโดนเปิดซิงแต่ละทีหนูเจ็บขนาดไหนอะ"
   "แต่ตัวเจ๊ในโลกนั้นก็จะจำไม่ได้ไง" นทีบอก "แล้วจะแปลกไหม ถ้าถึงคราวที่ต้องมีอะไรครั้งแรกจริงมารู้ตัวว่าเคยถูกลักหลับอ่ะ"
   "เอ่อ ถ้าแน่ใจว่าเคยถูกลักหลับคงจะรู้สึกแย่มากนะคะ แต่ก็มีบางคนที่เยื่อพรหมจรรย์ขาดจากกิจกรรมออกกำลังกายหรืออะไรพวกนี้โดยไม่รู้ตัวไม่ใช่เหรอ หนูอาจแค่คิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้นก็ได้"
   "ก็อาจจะ" นทียักไหล่ "แต่พี่บอกจริง ๆ คงไม่ได้หรอก ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเรากลับมาแล้ว ตัวพี่ในโลกนั้นรู้ว่าทำไมเราถึงต้องทำแบบนี้ แต่พี่บอกให้แน่ชัดคงไม่ได้หรอกว่าเขาจะทำยังไงต่อ"
   "เอ่อ หนูขอถามอีกข้อได้ไหมคะ"
   "ข้อเดียวนะ พี่จะนอนแล้วจริง ๆ ลูบหัวด้วย"
   "ค่ะ ค่ะ ลูบค่ะ เอ่อ แล้วที่พี่ใช้เวทมนตร์ในโลกนั้น ที่เทเลพอร์ตมาหาหนู ทำจดหมายของพี่บอย ถอนยาสลบ อะไรพวกนี้ สิ้นเปลืองพลังงานมากไหมคะ"
   "ไม่สักนิด นั่นพลังงานของตัวพี่ในโลกนั้น พลังเดียวที่พี่ในโลกนี้ใช้คือพลังที่ใช้เชื่อมต่อจิตของเรากับตัวเราในโลกนั้น"
   "อ๋อ ค่ะ งั้นหนูจะได้ไม่ลังเลขอให้พี่ใช้เวทมนตร์ในโลกอื่นได้"
   "โอเค งั้น พี่ขอนอนหลับนะ ช่วยลูบหัวพี่ไปจนกว่าจะหลับด้วย ขอบคุณ"
   ไม่ช้า ลมหายใจของพี่นทีที่สม่ำเสมอก็บอกให้เธอรู้ว่าชายหนุ่มหลับไปแล้ว แต่ข้าวหอมก็ไม่หยุดลูบผมนุ่ม ๆของชายหนุ่มคนรัก
   "งื่อออ คนอะไร ขนาดหลับยังดูดีขนาดนี้" เธอพึมพำ "เราโชคดีขนาดไหนกันเชียว ที่ได้พี่นทีเป็นแฟน"
   ก็แปลกนะ นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอได้เห็นพี่นทีหลับ ปกติ ถ้ามีเซ็กส์กัน เธอก็จะโดนเขาเล่นจนสลบคาดุ้น ก่อนจะตื่นมาพบว่าเขาตื่นมาพร้อมทำอาหารให้เธอเสร็จแล้ว ถ้าวันไหนที่ไม่ได้มีเซ็กส์ แค่นอนกอดกันเฉย ๆ เธอก็ผล็อยหลับไปก่อน และตื่นมาพบตัวเองนอนอยู่คนเดียวบนเตียงทุกที หน้าพี่นทีตอนหลับน่ารักกว่าที่เธอเคยคาดไว้เยอะ
   นทีนอนหลับไปประมาณสี่ถึงห้าชั่วโมง ก่อนจะตื่นมาเจอข้าวหอมนั่งคอพับ มือบางนุ่มยังคงวางอยู่บนหัวเขา
   "อืมมม เจ๊ ตื่น เจ๊ ตื่นเถอะ"
   "หืมม อ้าว หนูเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย อูยยยยย ขาชาเลย พี่หัวหนักอ่า"
   "งุงิ" นทีบ่น แต่ก็ยกหัวออกจากตักข้าวหอม และหันไปดูนาฬิกา "เหลือประมาณยี่สิบแปดชั่วโมง เจ็ดครั้ง ครั้งละสี่ชั่วโมงก็พออยู่"
   "ได้นอนแล้ว พลังฟื้นขึ้นไหมคะ" ข้าวหอมถาม ขณะที่นทีวาดวงเวทย์
   "ก็ดีขึ้น" นทีตอบ "เอาหล่ะ พร้อม มายืนตรงนี้ได้"
   ข้าวหอมมายืนตรงที่นทีชี้   
   "จำไว้นะ พี่จะส่งไปที่โลกแบบสุ่มในคราวนี้ อย่างเดียวที่เรารู้คือ ในโลกนั้น มีตัวพี่ มีตัวเจ๊ อาจต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์หน่อยว่าจะหากันยังไง ลองคิดทบทวนดูด้วยนะ ถ้าไม่ซิงแล้วก็รีบบอก จะได้ดึงกลับเลย ไม่ต้องเปลืองพลัง"
   "ค่ะ"
   นทีร่ายเวทย์และ....
   
   ข้าวหอมนอนตัวเปล่าเปลือยอยู่บนเตียง ใบหน้าและลำตัวเปรอะไปด้วยน้ำกาม ร่องรักอ้ากว้างมีของเหลวขาวขุ่นไหลออกมาเป็นสาย พี่นทีนอนอยู่ข้าง ๆ เธอในสภาพเปลือยเปล่าพอกัน เขาหันมามองหน้าเธอ กระพริบตาปริบ ๆ
   วูบ

   "เสียฟรีไปแล้ว 1 ครั้ง" ข้าวหอมหัวเราะ ขณะที่นทีวาดวงเวทย์ใหม่
   "อืม แต่ก็อย่างที่บอก ถ้าจะเล็งให้ได้อย่างที่เราต้องการจริง ๆ ใช้พลังเท่ากับส่งแบบสุ่มได้ห้าหกครั้งอะ"
   "แต่อย่างน้อยหนูก็เห็นแล้วว่าเรารักกันในมากกว่าหนึ่งโลกนะ"
   "โอเค พร้อม สาม สอง หนึ่ง...."
   วูบบบบบ
   
   มอเตอร์ไซค์นับสิบคันพุ่งไปตามถนนที่มืดมิด ต่างคันต่างก็บิดจนเสียงสนั่น ราวกับจะท้าทายชาวบ้านชาวเมืองและผู้รักษากฎหมายทุกคนในบริเวณ จนเมื่อมาถึงลานโล่งใหญ่แห่งหนึ่ง กลุ่มเด็กแว๊นจึงได้หยุดรถ และจอดนิ่งราวกับจะรออะไรสักอย่าง เครื่องรถมอเตอร์ไซค์ยังคงดังปึด ปึด ปึด ปึด ลั่นอยู่ แต่ไม่มีรถคันไหนขยับจากบริเวณ เด็กแว๊นบางคนยืดตัวขึ้นเหลียวมองรอบตัวอย่างหวาด ๆ ทันใดนั้น จากบนถนนอีกฟากหนึ่งก็มีแสงไฟหน้ารถปรากฏขึ้นไม่ใช่หนึ่ง หรือสอง แต่เป็นสิบ ๆ พร้อมเสียงเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มบาดหู จนกระทั่งขบวนซิ่งมาถึงลานโล่ง พวกมันจึงหยุดและเผชิญหน้ากับแก๊งค์ที่มาก่อน ตัวหัวหน้า ผู้ชายวัยประมาณมัธยมปลาย ผอมขี้ก้าง ผิวคล้ำ บนคางมีหนวดหร็อมแหรมดับเครื่องแล้วก้าวลงจากรถ เผชิญหน้ากับชายร่างใหญ่ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง สาวน้อยที่เกาะหลังไอ้ขี้ก้างมาด้วยสไลด์ตัวลงจากมอเตอร์ไซค์อย่างเก้ ๆ กัง ๆ แต่ทันทีที่แสงจากไฟหน้ามอเตอร์ไซค์ส่องไปโดนตัวเธอ สายตานับสิบก็แกว่งจากหัวหน้าแก๊งค์ทั้งสองมาอยู่ที่เธอทันที เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่สก๊อยธรรมดาสามัญทั่วไปที่เกาะอยู่ท้ายมอเตอร์ไซค์คันเว้นคัน เด็กสาวหน้าตาสะสวย ผิวขาวใสอย่างที่เห็นได้ชัดว่าเคยได้รับการดูแลมาอย่างดี จนแม้แต่คราบเขม่าเล็กน้อยที่เกาะอยู่บนหน้าก็หาได้ลบเลือนความงามที่แทบจะเหนือมนุษย์ไปได้ไม่ ผมของเธอสั้น ๆ อยู่แทบบ่า สายเดี่ยวตัวจิ๋วพันอยู่รอบอก อวดเอวอ่อนงามและสะดือใส สวย กางเกงยีนส์ขาด ๆ เสมอจิ๋มอวดให้เห็นขาอ่อนเรียวระหง ขาวใสไม่มีริ้วรอยยุงแมลงกัดหรือรอยท่อเครื่องยนต์ที่เห็นได้บนขาอ่อนคู่อื่น ๆ ในแก๊งค์ เธอบิดตัวน้อย ๆ ด้วยความเขินอายที่ได้เห็นสายตาเกือบร้อยคู่จับจ้องมาที่เธอ บ้างก็ด้วยความหื่นกระหายที่เจ้าตัวไม่แม้แต่คิดจะปกปิด บ้างก็ด้วยความอิจฉาริษยา รังเกียจหญิงสาวที่สวยราวเทพธิดาที่อยู่ ๆ ก็ลงมาอยู่กลางวงเด็กแว๊นกลุ่มนี้ เด็กสาวอำพรางความเขินอายด้วยการยื่นขาแยกออกไปแล้วส่ายสะโพกนิด ๆ เป็นการยั่วยวน แบบที่เพื่อน ๆ ของเธอเคยสอนมา สายตาหนุ่ม ๆ รอบตัวยิ่งกลัดมันยิ่งขึ้น
   "เชี่ย ไอ้ศักดิ์ นี่เด็กมึงที่เล่าให้กูฟังเหรอวะ" ชายร่างใหญ่ร้อง "ไอ้เหี้ย งานแม่งโคตรดี มึงไปหาเด็กระดับนี้มาจากไหนวะ"
   "เด็กใหม่จากแก๊งค์กูนี่แหละ" ไอ้ขี้ก้างตอบ "สวย สด ซิง ซุกไซ้มาแล้วแต่ยังไม่ได้เปิด พอจะเป็นเดิมพันให้มึงได้ไหมละ ไอ้เสือ"
   "เออ ได้ งานแม่งโคตรดี" ไอ้เสือคำราม "ถ้าซิงจริงอย่างที่มึงว่านะ"
   "แม่งบอกอย่างงั้น กูก็ไม่ได้แหย่ดูซะด้วย ว่าจะแหย่คืนนี้แหละ หลังมึงแพ้กูแล้ว" ไอ้ศักดิ์บอก
   "ถุย อย่างกูเนี่ยนะ จะแพ้คนอย่างมึง" ไอ้เสือถ่มน้ำลาย "อีหนู เข้ามานี่ซิ ชื่อไรว๊ะ"
   เด็กสาวแสนสวยเดินเข้าหาหัวหน้าแก๊งค์คู่อริ "ชื่อข้าวหอมค่ะ"
   "แหม แม่งพูดมีหางเสียงด้วยว่ะ" ไอ้เสือหัวเราะ "ถามจริง ไอ้ศักดิ์มึงไปเอาลูกคุณหนูจากไหนมาเข้าแก๊งค์วะ"
   "เรื่องของกูโว้ย" ไอ้ศักดิ์บอก "ตามที่ตกลงครั้งที่แล้วนะ ถ้าแพ้ มึงต้องยุบแก๊งค์แล้วมาเป็นลูกน้องกู"
   "เออ ได้" ไอ้เสือตอบ "แล้วถ้ามึงแพ้อีกรอบ กูเอาอีนี่เป็นเด็กกูนะ"
   "เออ" ไอ้ศักดิ์พยักหน้า ก่อนจะเดินกลับเข้าไปขึ้นมอเตอร์ไซค์
   ข้าวหอมมองดูไอ้ศักดิ์และไอ้เสือสลับกัน  ไม่แน่ใจว่าจะเชียร์ใครดี ถ้าไม่ได้ไอ้ศักดิ์หยิบยื่นมือเข้าช่วยในคราวนั้น เธออาจต้องตายไปข้างถนนแล้วก็ได้ แต่ขณะเดียวกัน คำพูดที่กรอกหูเธอมาตลอดช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาคือผู้ชายคนนู้นหล่ออย่างนั้น คนนั้นหล่ออย่างนี้ และในส่วนนี้ ไอ้เสือหน้าตาดีกว่าบักขี้ก้างอย่างไอ้ศักดิ์แน่นอน และถ้าจะมีใครมาได้ลองลิ้มพรหมจรรย์ที่แม่เธอเคยสอนให้หวงแหน ก็ควรจะเป็นคนหน้าตาดีหน่อยไม่ใช่เหรอ แถมเธอยังเคยแอบได้เห็นมาแล้วว่า ไอ้ศักดิ์ไม่ใช่ประเภทที่หวงผู้หญิง ถ้ามันได้เธอ เด็กแว๊นทั้งแก๊งค์ต้องได้ส่วนแบ่งแน่ แต่เมื่อหันไปมองไอ้เสือที่คุยกับลูกน้องในแก๊งค์ และสีหน้าที่สาว ๆ ที่เกาะมอเตอร์ไซค์มองดูพวกมัน เธอคิดว่าในแก๊งค์ของไอ้เสือคงไม่ต่างกันเท่าใดนัก เธอกลืนน้ำลาย นี่เป็นเส้นทางที่เธอเลือกไม่ใช่เหรอ ใช่ มาถึงจุดนี้ เธอถอยกลับไปไม่ได้แล้ว เธอกัดฟัน ทำสิ่งที่วางแผนไว้ว่าจะทำ ถึงมันจะทำให้เธอหน้าแดงถึงหูก็ตาม เธอเอื้อมมือเข้าไปใต้สายเดียวตัวจิ๋ว ปลดยกทรงออก และยกชูให้ไอ้ศักดิ์และไอ้เสือเห็น พวกมันสองคนตาโต เธอกวัดแกว่งยกทรงทำท่าเหมือนจะโยนไปทางหัวหน้าแก๊งค์ทั้งสอง
    ทันใดนั้น เด็กสาวแสนสวยก็สั่นหัวนิด ๆ เธอมองดูรอบตัวเหมือนงง ๆ ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ไง สายตาของเธอก็เบิกโพลงเมื่อเห็นแก๊งค์เด็กแว๊นรอบตัว และยกทรงในมือ เธอรีบก้าวถอยหลังกรูดพลางยกมือขึ้นปิดเสื้อสายเดี่ยวและกางเกงเสมอจิ๋ม
   "เหมือนเด็กมึงจะกลัวว่ะ" ไอ้เสือหัวเราะ "เออ แต่ท่าแม่งได้นะ กูเริ่มเชื่อแล้วว่าซิงจริง ๆ ถามจริงเหอะ มึงทำอีท่าไหนถึงได้เด็กแบบนี้ว๊ะ"
   "กูบอกแล้วไง ยังไม่ได้ทำสักท่า มีคิดไว้หลายอยู่ แต่แม่งยังไม่ยอม แต่กูบอกให้มันทำใจแล้ว ว่ายังไงคืนนี้แม่งโดนแน่" ไอ้ศักดิ์บอก "เอ้า อีข้าว จะทำอะไรก็ทำ เร็ว พวกกูจะเริ่มซิ่งกันแล้ว"
   ข้าวหอมม้วนชั้นในใส่กระเป๋ากางเกงไป
   "โห่ กูว่าจะให้มึงหน่อย มึงจะได้เอาไปนอนดมตอนกูเปิดซิงน้องเค้า" ไอ้เสือบ่น พลางลากมอเตอร์ไซค์ขึ้นไปบนถนนที่พวกมันใช้แข่งกันประจำ
   "หึ งั้นกูเก็บไว้ทั้งยกทรงทั้งตัวมันแล้วกัน" ไอ้ศักดิ์บอก พลางก็เอารถมาเทียบกับรถของไอ้เสือ
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย" ข้าวหอมกระซิบรัวถี่ พยายามไม่ให้พวกเด็กแว๊นได้ยิน เธอรู้สึกเหมือนจะละลายใต้สายตาหื่นกามนับสิบที่จับจ้องมาอยู่แล้ว เธอไม่มีสติมากพอจะย้อนคิด ว่าทำไมถึงมาลงเอยแบบนี้ได้ แต่ที่สำคัญตอนนี้คือเอาตัวหนีออกจากสถานการณ์นี้ไปก่อน เธอพยายามเรียกดาบ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในโลกนี้เธอไม่มีวัตถุเวทย์
   เสียงสตาร์ทเครื่องรถดังกระหึ่ม ไอ้เสือกับไอ้ศักดิ์พร้อมจะแข่งกันแล้ว
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย"
   รถมอเตอร์ไซค์สองคันพุ่งออกไปในความมืด
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย"
   เสียงแว๊นนนนนนนนนนนดังกระหึ่มบาดหูรอบตัวเมื่อพวกสมาชิกแก๊งค์พากันเร่งเครื่องเต็มที่ ราวกับจะช่วยให้กำลังใจหัวหน้าแก๊งค์ที่กำลังแข่งกันอยู่
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย"
   บรื๊นนนนนนนนนนนน
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย"
   รถของไอ้ศักดิ์นำหน้ามาแต่ไกล สีหน้าขี้ก้างของมันหื่นกระหาย
   "พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย พี่นที ช่วยหนูด้วย"
   ครืน ครืน
   "เห้ย พ่อมา!" พวกเด็กแว๊นร้องตะโกน เมื่อรถตำรวจนับสิบคันวิ่งมาตามถนน พวกมันรีบกระโจนขึ้นรถและขับหนีออกไปสุดชีวิต บ้างก็ชนกันวินาสสันตะโรจนเด็กแว๊นที่ขับต้องลงจากรถไปขึ้นรถเพื่อนหนี แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเห็น หรือใส่ใจข้าวหอมเลย จนเมื่อเหลือเธอเป็นคนสุดท้ายในลานโล่ง รถตำรวจก็เลือนหายไป เหลือไว้แต่เพียงซากมอเตอร์ไซค์สามสี่คัน
   "ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นเจ๊ในสภาพนี้นะ" นทีพูด
   ข้าวหอมหันไปหานทีที่โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้ แม้แต่ตัวเธอในร่างสก๊อยก็ยังรู้สึกเลย ว่าหนุ่มหล่อคนนี้คู่ควรกับเธอมากกว่าพวกแก๊งค์มอเตอร์ไซค์ตั้งเยอะ แล้วจะหาผัวทั้งที หาให้หล่อสุดไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ
   
   "นึกได้หรือยัง ว่ามาเป็นแบบนี้ได้ไง" นทีถาม หลังจากพาเธอมาถึงห้องนอนบนเกาะสวรรค์แล้ว
   "ก็ หนูหนีออกจากบ้านค่ะ"
   "หนีออกจากบ้าน?"
   "ค่ะ....ตอนนั้น ตอนนั้นหนูรู้สึกเหมือนพ่อแม่ไม่รักหนู"
   นทีนั่งลงข้าง ๆ เธอและโอบไหล่เธอเบา ๆ โดยไม่พูดอะไร
   "พ่อแม่อยากได้ลูกที่เป็นผู้พิทักษ์ หนูพยายามฝึกฝนร่างกาย จิตใจ เต็มที่ แต่ก็ไม่มีวัตถุเวทย์อันไหนเลือกหนูเลย" คำพูดที่หลุดหลั่งไหลออกมาจากปากนั้นล้วนแล้วแต่เป็นความในใจของข้าวหอมในโลกนี้ล้วน ๆ ตัวข้าวหอมที่ควบคุมร่างอยู่ไม่ต้องสอดแทรกอะไรให้เลย "พ่อแม่ก็ยังดีกับหนูนะ แต่....แต่หนูก็พอบอกได้ว่าพวกท่านแอบผิดหวัง ที่ลูกเดินตามรอยเท้าไม่ได้ ถึงจะไม่แสดงให้หนูเห็นก็เถอะ แล้ว...แล้วมีอยู่คืนหนึ่ง หนูแอบได้ยินพวกท่านคุยกัน บอกว่า บอกว่าพวกท่านผิดหวังที่หนูไม่มีวัตถุเวทย์เหมือนพี่เก่ง ว่าอยากให้หนูเหมือนพี่เขาบ้าง คืนนั้นหนูรู้สึกน้อยใจพ่อแม่มาก ๆ ก็เลยหนีไปอยู่บ้านเพื่อนในโรงเรียน แล้ว...แล้วรู้อีกทีพ่อแม่ก็ถูกปิศาจฆ่าตายไปแล้ว"
   เธอสะอื้น ซบหน้ากับอกของนที "หลังจากนั้น หนูก็เคว้ง ไม่มีที่พึ่ง เด้งไปหาเพื่อนคนนู้นที คนนี้ที ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ หาเงินใช้ หลุดจากระบบการศึกษา เริ่มทำความรู้จักกับแก๊งค์เด็กแว๊น เริ่มจากเด็กแว๊นผู้หญิงก่อนนะ มันมีไม่เยอะหรอก แต่ก็พอมีอยู่ สักพักหนูก็กลายเป็นตุ๊กตาเกาะรถพวกนั้น เคยถูกเอาไปเป็นเดิมพันด้วยซ้ำ แต่บังเอิญเพื่อนหนูชนะทุกรอบ มาคิดย้อนดูนี่ปาฏิหาริย์เลยนะ ที่หนูยังรอดมาถึงทุกวันนี้เนี่ย เพื่อนเสพยากันหนูก็นั่งดู คุยกะเค้า แค่ไม่เข้าไปเสพด้วย เขามั่วผู้ชายกันหนูก็แอบ ๆ อยู่ตามมุมบ้าน แต่พอเห็นคนอื่น ๆ เขาทำกันหนูก็แอบคิดนะ ว่าสักวันหนึ่งจะรวบรวมความกล้าทำแบบเขาบ้าง....หนูเป็นคนเลวใช่ไหม"
   "พี่ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสิน" นทีบอก พลางลูบหัวเธอ "เพราะจริง ๆ ส่วนหนึ่งที่เจ๊ต้องเจอแบบนี้ก็เพราะพี่"
   "หือ?"
   เขาเรียกดาบออกมาเล่มหนึ่ง ข้าวหอมจำได้ว่านั่นคือดาบเล่มแรกที่เธอใช้ "ในโลกของเรา พี่คืนดาบเล่มนี้ให้สภาหลังพี่ขวัญตาย แต่ในโลกนี้พี่เก็บไว้กับตัว ไว้ดูต่างหน้าพี่ขวัญ เจ๊ก็เลยไม่มีดาบใช้"
   "นี่...ดาบของพี่ขวัญเหรอ"
   "อืมม แต่เจ๊ยังอยากเป็นผู้พิทักษ์อยู่ไหม ถ้าไม่อยากพี่ก็เข้าใจนะ จากที่เจอมาตอนนั้น ถ้ายังอยากอยู่ เดี๋ยวพอเราเสร็จเรื่องนี้กันแล้ว ตัวพี่ในโลกนี้จะตีดาบเล่มใหม่ให้ แล้วพาไปส่งที่สำนักงานใหญ่สภา ดีไหม"
   "เดี๋ยว เดี๋ยวหนูขอคิดก่อนดีกว่าค่ะ แต่ตอนนี้ กลับมาที่ธุระของเราดีกว่า" เธอหน้าแดงนิดหน่อย แต่ก็ข่มใจลง ยังไงเธอก็คิดว่าจะเสียตัวคืนนี้อยู่แล้วนี่ เสียให้พี่นทีดีกว่าเสียให้ไอ้ขี้ก้างเยอะ "หนูได้เห็นเทคนิคมาเยอะเลย อยู่กะแก๊งค์สก๊อยเนี่ย"
   เธอดึงโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงเสมอจิ๋ม เปิดเพลง แล้วเริ่มโยกเอว
   "ทำอะไรอ่ะ" นทีถาม
   "เต้นยั่ว"
   "พอเลย น่าเกลียด" เขากดปิดเพลง
   "อะไรอ่าาาาา"
   "อย่างนี้ไม่เรียกเต้นอะ ทุเรศ"
   "แล้วเต้นต้องเป็นยังไง"
   "กลับไปแล้วพี่จะสอน เอาหล่ะ มีลูกเล่นอื่นไหม ที่มันไม่ทุเรศอะ"
   เธอปลดเสื้อสายเดียวออก หน้าอกงามเด้งออกมาชูช่ออวดสายตาชายหนุ่ม เธอเอื้อมมือไปรูดซิปกางเกงของนที ปลดปล่อยมังกรตัวเขื่องของเขาออกมา
   "งั้นอย่างนี้แล้วกัน เพื่อน ๆ หนูเรียกกันว่า เย็ดร่องนม"
   "เจ๊....." นทีมองเธอด้วยสายตาสังเวช
   "อะไร"
   "จะเย็ดร่องนมได้ นมต้องมีร่องนะ"
   ข้าวหอมมองค้อน และเอามือสองข้างดันหน้าอกเข้าหากันจนชิด "นี่ไงร่อง" เธอชันเข่าขึ้น แล้วเอาอวัยวะเพศของนทีพาดลงบนอกของเธอ เธอรีบออกแรงดันเพิ่มขึ้น จนอกเล็ก ๆ ของเธอหนีบแท่งทองของนทีได้สำเร็จ ปลายหัวแดงจิ้มเข้ามาเต็ม ๆ แก้มเธอ เธออ้าปากดูดเลียมันอย่างที่เห็นเพื่อน ๆ ชอบทำกัน ขณะที่ก็พยายามยันเข่าขยับตัวขึ้น ลง เพื่อให้ของลับของนทีถูไถไปกับเต้านมของเธอ
   "ไม่น่าเชื่อ ทำได้จริงด้วย"
   "อื้มมมมม บ๊ววววบบบบบบ งืมมมม บ๊วบบบบ เก่งป่ะล่ะ บ๊วบบบบบบบ"
   "เก่ง เก่ง เจ๊เก่งมาก" เขาลูบหัวเธอเบา ๆ
   ข้าวหอมไม่พูดอะไรต่อ แต่โยกตัวขึ้นลงเร็วขึ้นไปอีก พลางก็ดูดเลียเจ้าแท่งแข็งร้อนของนทีหนักยิ่งขึ้น ความแข็งร้อนของมันที่เสียดสีกับหัวนมของเธอทุกครั้งที่ขยับเข้าออกทำให้ตัวเธอเองเสียวจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว น้ำหล่อลื่นเริ่มรินไหลออกมาจากร่องสวาท ที่มีแค่กางเกงยีนส์เสมอจิ๋มขาด ๆ ปกปิดไว้
   "ซี๊สสสสสสสสสสสสส อูยยยยยยยยยยยยยยย สุด สุดยอออออออออออดดดดดดดดดดดดดด" นทีร้อง เต้านมของข้าวหอมถึงจะไม่ใหญ่แต่ก็นุ่มหยุ่นเมื่อสัมผัส ปลุกสัมผัสความเสียวซ่านให้เจ้าน้องชายของเขาได้อย่างดีเยี่ยม ยิ่งเจ้าปุ่มเล็ก ๆ แข็ง ๆ สองปุ่มที่สองข้างคอยสะกิดอยู่ข้าง ๆ ของรักยิ่งชวนให้เสียวซ่านยิ่งขึ้นไปใหญ่ ลิ้นนุ่มที่พันม้วนอยู่รอบปลายหัวที่บัดนี้ชุ่มไปด้วยน้ำลายและเมือกเหนียวที่หลั่งออกมาก่อนการหลั่งจริง ๆ ก็ช่างเร้าอารมณ์ ชวนให้รัญจวนเหลือเกิน นทีแม้จะอยู่มานาน แต่ก็เป็นชายหนุ่มพรหมจรรย์ ที่ไม่เคยคิดจะยุ่งเกี่ยวผูกสัมพันธ์กับหญิงสาวคนใดก่อนจะได้มาเจอกับข้าวหอม เมื่อเจอข้าวหอมปลุกปั่นขนาดนี้ก็แทบจะทนไม่ไหว เอวสั่นสะท้านอย่างคุมไม่อยู่ช่วยดันให้แก่นกายถูเข้าออกร่องนมของข้าวหอมด้วยความเร็วสูงขึ้น
   "อูยยยยย ดีจัง กลับไปโลกเราแล้วทำให้พี่อีกนะ อื๊ออออออ ซี๊ดดดดด เจ๊ พี่จะแตกแล้ว จะแตกแล้ว อื๊อออออออออออ"
   ข้าวหอมที่กำลังเริ่มเมื่อยมือที่กดเต้านมจนจะทนไม่ไหวพอดีรีบเร่งความเร็วการรูดขึ้นลงจน
   โพล๊ะะะะะะะะะะ
   น้ำกามพุ่งทะลักออกมาจากร่องจิ๋วที่ปลายองคชาติของนที มีส่วนหนึ่งกระเด็นเข้าปากเธอไป ที่เหลือพุ่งเข้าใส่จนเต็มหน้าของเธอ เลอะกระเซ็นไปจนถึงผมสั้น และหยดหย่อนติ๋ง ๆ ลงไปเต็มคอ ไหล่และอก
   "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เป็นไงล่ะ พี่นที เลิกหมิ่นนมหนูได้แล้วนะ" เธอปาดน้ำขาวขุ่นออกจากรอบตา และยืดอก อวดนมคู่งามที่เปรอะเปื้อนไปทั่วทรวงสล้าง
   "สะ สุดยอดดดด กลับไปทำแบบนี้ให้พี่อีกน๊าาา" นทีอ้อน
   "โอเค ได้ ตอนนี้เปิดซิงหนูได้แล้ว" เธอยืนขา ถอดกางเกงยีนส์ออก และรูดออกทางขา
   "เดี๋ยว! ยังไม่ได้วาดตรามาร์ค" นทีร้อง
   "อุ๊ยยย จริงด้วย หุหุ" ข้าวหอมหัวเราะ "เกือบเสียตัวฟรีเป็นรอบที่สอง"
   นทีจิ้มไปที่ไหล่ของข้าวหอม ความรู้สึกจั๊กจี้ที่เธอเริ่มชินกลับมา ตรามาร์คสีแดงปรากฏขึ้นมาบนหัวไหล่ เขาเสกคาถาให้เสื้อผ้าของตนเองหายไป แล้วจึงถามเธอ "เอาหล่ะ คนเก่ง ผู้แอบดูแว๊นกับสก๊อยซั่มกันมาแล้วไม่รู้กี่คู่ คิดไว้หรือเปล่าว่าอยากเสียตัวท่าไหน"
   "เอ่อ ก็ ก็ คิดไว้หลายท่าอยู่อ่า"
   "เลือกมาเลย พี่ได้อยู่แล้ว"
   "จริง ๆ หนูคิดไว้ว่าอยากขึ้นเอง – หมายถึงตัวหนูคนนี้นะ แต่ดูจากสองสามโลกที่ผ่านมาไม่น่ารอด โคตรเจ็บ งั้น...." เธอคุกเข่าลง วางมือบนพื้น แล้วโก่งบั้นท้ายให้พี่นที "เอาท่านี้แล้วกัน"  

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ones26421]

ท่าหมาแน่ๆ

[Davilhades]

ผ่านมาหลายโลกข้าวหอมช่ำชองแย่นอน55

[ball2112]

แบบสุ่มก็ลุ้นดีนะครับ

[cd13579]

ไปกันใหญ่ จะเจอข้าวหอมเวอร์ชั่นไหนอีกบ้างนะ เป็นฝ่ายลิทธิปีศาจเลยดีมะ 

[dawdom]

doggy เลยหรือจ้ะข้าวหอม

[armsmartmai]

ยิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์นะครับข้าวหอม

[ziggy2]

Doggy ท่าโปรดผมเลย555  สบายพี่นทีเลย ได้เปิดซิงอีกหลายครั้ง

[akira]

เสียซิงรอบสองนี่ ไม่เอาแบบแปลกๆ ไปเลยล่ะ

[darter]

เปิดซิงได้หลายท่าเลยนะ

[peddo]

สาวสก๊อยท่ามาก แต่ยังไงก็เจ็บอยู่ดี ดีครับ มีหลายเวอร์ชัน ตื่นเต้นดี นทีท่าจะเพลิดเพลินไปเลย ดีไม่ดีเสร็จงานแล้วก็ยังท่งเมตาเวิร์สต่ออีก อิอิ
แต่ดูลีลานที แล้วน่าจะไม่สะใจเท่าเสี่ยปีศาจ ข้าวหอมที่มีประสบกามมาบ้างอาจจะติดใจนะครัย

[pui10000]

 กว่าจะจบครบทุกท่า

[testman]

มีร่องที่ไหน ..... ฮากร๊ากเลยครับ เสียเชิงมากโดนแบบนี้ไป

[mawinxxx104]

ข้าวหอมกลายร่างเป็นสก๊อย   คราวนี้จะโดนท่าไหน

[Sak2563]

นึกว่าจะเสร็จเด็กแว๊นเสียแล้ว