ชู้ adulterer ep.17

[kibong]

อาเดชอาจตายได้นะ ผัวเขามาแล้ว

[a yunma]

สันต์ย่นหน้าผาก จำได้ว่าก่อนไปบัว บอกเอาไว้ว่าจะไปซื้อของที่ตลาด แต่ก็ไม่เห็น ได้อะไรติดมือกลับมาสักอย่าง

"อาเพ็ญพาไอ้แดงมาส่งหรือยังจ๊ะ" บัวเธอรีบเบนความสนใจของสามีมาที่ ลูก กลัวสันต์จะซักไซ้มากไปกว่านี้

"อาเดชแวะมาเมื่อสักพักนี้เอง... บอกว่าคืนนี้ไอ้แดงจะนอนค้างบ้านอาเดช... ตอนเช้าอาเพ็ญจะพามาส่ง"

สันต์ตอบเมีย

"มานั่งคุยกันสักพักสิวะไอ้สันต์... พ่อ อยากคุยกับเอ็งเรื่องไร่อ้อย"

ทั้งที่มีไร่แตงโมอยู่แล้ว แต่กำนันเสือก็ ตัดสินใจลงทุนซื้อไร่อ้อยต่อจากเจ้าของเดิม เกือบร้อยไร่ ตั้งใจว่าจะแบ่งให้สันต์ทำคนละครึ่งเพื่อทำกินต่อไป

"พ่ออยากให้เอ็งไปดูแลไร่อ้อยที่ ราชบุรี"

กำนันเสือทรุดร่างสูงใหญ่ลงบนแคร่ ไม้ริมชานเรือน เพื่อนั่งคุยกับลูกชาย บอกให้รู้ ว่าตนวางแผนชีวิตของสันต์เอาไว้ยังไง ภายหลังสันต์กลับมาจากทหาร กำนันเสืออยากให้สันต์ทำงานจริงๆ จังๆ เสียที

"ได้จ้ะพ่อ... ยังไงก็ได้"

มาถึงตอนนี้สันต์ตามใจบิดา เหมือนรู้ ว่าที่ผ่านๆมาตัวเองทำตัวเสเพลมาตลอด

"งั้นช่วงนี้เอ็งคงต้องเทียวไปดูไร่อ้อย บ่อยๆ ต่อไปเอ็งอาจจะต้องไปอยู่ที่นั่น"

"ได้พ่อ"

สันต์พยักหน้า หารู้ไม่ว่ามันเข้าทางของกำนันเสือพอดี ตัณหาราคะที่บังตาทำให้ กำนันอยากให้สันต์ออกไปอยู่ไกลหูไกลตา เพื่อ ตัวเองจะได้มีเวลาจำจี้กับบัวให้หนำใจ

"แขนพ่อไปโดนอะไรมา"

จู่ๆ สายตาของสันต์ก็สังเกตเห็นรอยถลอกเป็นทางยาวคล้ายแมวข่วน

"เอ่อ... รอยแมวน่ะ... เมื่อวานแมวมันแอบมาขโมยปลาที่หลัง
ครัว พ่อบังเอิญเดินเข้ามาเห็นพอดี มันตกใจเลยกระโจนเข้ามาข่วนซะงั้น"

กำนันเสือโกหกหัวเราะแหะๆ แท้จริง คือร่องรอยจากกรงเล็บของบัวที่เธอจิกข่วนด้วยความซ่านสยิวลืมตัวตอนที่เธอนั้นกำลังตกอยู่ ในอาการออกัสซั่มรุนแรงควบคุมตัวเองไม่ได้

สัปดาห์ต่อมา.....

หลังจากต้องไปดูแลงานในไร่อ้อยที่ราชบุรี สันต์ก็วุ่นวายอยู่กับงานจน  หลายครั้งต้องค้างคืนที่บ้านกลางไร่อ้อย เพราะว่าใกล้ช่วงตัดอ้อย จึงต้องดูแลคนงาน อย่างใกล้ชิด

เย็นวันหนึ่ง

ขณะสันต์ยืนอยู่ท่ามกลางไร่อ้อยเขียวขจี เอนหลังพิงประตูรถกระบะ กอดอกมองดูใบ อ้อยกำลังพลิ้วไสวอย่างมีชีวิตชีวาอยู่ใน สายลมของตอนใกล้ค่ำ กำลังปล่อยใจให้ ล่องลอยไปกับปุยเมฆเคลื่อนผ่านเวิ้งฟ้าไป ช้าๆ จู่ๆ สันต์ก็คิดถึงบัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงตัดสินใจกะทันหันว่าวันนี้จะกลับสุพรรณฯ ทั้งที่เวลาตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้ว

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่บ้านของกำนันเสือใน จังหวัดสุพรรณบุรี

"งานในไร่มันของเอ็งเป็นยังไงบ้างวะ ไอ้เดช"

กำนันเสือตะโกนถามถามน้องชายเมื่อ เห็นอาเดชขับรถไถนาแทรกเตอร์คูโบต้าสีส้มคันใหญ่กลับเข้ามาจากไร่มันสำปะหลัง

"มะรืนจะขุดมันแล้วพี่... ปีนี้น่าจะ หัวใหญ่ได้ราคาดี"

เดชตอบพี่ชาย กำนันเสือยิ้มชอบใจรู้ ว่าไอ้เดชเป็นคนขยันขันแข็ง ข้อดีของน้องชายคนนี้ก็คือขยันทำมาหากิน เรื่องงานสวนงาน ไร่ไว้วางใจได้เสมออาเดชไม่เคยทำให้ผิดหวัง ต่างจากหลานชายของอาเดชที่ ไม่เอาจริงเอาจังเสียที ทุกวันนี้เรื่องงานในไร่ อ้อยกำนันเสือก็ยังเป็นห่วง ไม่แน่ใจว่าไอ้สันต์

จะทำได้ดีแค่ไหน

แม้ว่าเรื่องที่อาเดชลักลอบแอบเป็นชู้กับเมียลูกชาย กำนันเสือโกรธมากก็จริง แต่สุดท้าย ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หลังจากรับปากกับบัวเอาไว้ว่าจะไม่แพร่งพรายความลับนี้ให้ ใครรู้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่าลัวห้ามไปยุ่ง เกี่ยวกับอาเดชอีกเป็นอันขาด ซึ่งบัวเธอก็รักษาสัญญา

เพราะว่าหลังจากมาลีมีความสัมพันธ์ ลึกซึ้งกับอาเดชถึงขั้นได้เสียเป็นเมียผัวกัน มาแล้ว ที่กระท่อมร้างริมหนองน้ำ ในวันที่อาเดชออกไปตกปลา มาจนถึงวันนี้บัวก็ ระมัดระวังตัวเรื่อยมา

บัวพยายามไม่อยู่ใกล้อาเดชไม่ให้เหตุการณ์อย่างวันนั้นเกิดขึ้นอีก เพราะกำนันเสือขู่เอาไว้ว่าจะบอกให้สันต์รู้ว่าหล่อนมีชู้ตอนผัวไปเป็นทหาร

กลางดึกของคืนเดียวกันนั้น

บัวเธอนอนไม่หลับ สายตาจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาข้างฝาผนังเธอพยายามข่มตาให้หลับ แต่ไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะปิดเปลือกตาลง ได้ เพราะอารมณ์เหงาแปลกๆ ที่ผุดวาบขึ้น มารบกวนอยู่ตลอดเวลา ทำให้รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองร้อนวูบวาบเหมือนจะเป็นไข้ซึ่งบัวเธอรู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอนึกเกลียดอารมณ์แบบนี้... มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจ

บัวเธอก้าวลงมาจากเตียงนอนเดินไปยังหน้าต่างที่เปิดแง้มรับลมเอาไว้แสงจันทร์กระจ่างในคืนข้างขึ้นทอแสงนวลใยอาบไปทั่วป่ากล้วยที่ขึ้นหนาแน่นอยู่บริเวณด้านหลังของเรือนไทยหลังใหญ่

เมื่ออยู่เงียบๆ คนเดียวบัวเธออดนึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมาไม่ได้ นึกถึงผู้ชายคนนั้น.... คนนี้... ที่เคยผ่านเข้ามาในความปรารถนามืดดำของหล่อน

ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา ขณะกำลังจะเคลิ้มหลับ บัวเธอก็มีอันต้องสะดุ้งเบาๆ เพราะเสียง จากหินก้อนเล็กๆที่ลอยละลิ่วมากระทบ เข้ากับฝาบ้าน ตรงกับห้องนอนของเธอพอดี

"บัว"

มีเสียงเรียกดังมาตามสายลมเมื่อคน ที่ซุ่มอยู่หลังป่ากล้วยเห็นว่าไม่มีอาการตอบสนองจากคนที่อยู่บนเรือน

"บัว"

เสียงร้องเรียกดังขึ้นมาอีกครั้งหญิงสาวลุกขึ้นมองที่หน้าต่าง ทอดสายตาแลลง ไปเบื้องล่าง แค่เห็นเค้าโครงร่างสูงใหญ่ยืน โบกมือไหวๆ อยู่ข้างป่ากล้วยบัวเธอก็รู้ทันทีว่า ใครกัน... ที่อุตริมาร้องเรียกหล่อนในกลางดึกซึ่งควรจะเป็นเวลาหลับนอน

"อาเดช"

[a yunma]

บัวข้ำน้ำขุ่น

[sakornsaeng]

ชักนุ่งแล้วสิบัว

[nimitr.th]

บัวโดนจัดหนักอีกแล้ว

[Chamchoy Chareon]

สองพี่น้องจะร่วมด้วยช่วยกันไหมนะแม่บัว

[pamaaeng]

ความเงี่ยนนี่ ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

[dunze]

ดูท่ากำนันรอด

[Asura4237]

ความสุขของบัวโดยแท้จริง...

[maitree_kongton]

วัวเคยขาม้าเคยขี่ สะกิดหน่อยเดียวบัวก็ไปซะแล้ว

[Lordtoung]

โดนอาเดชอีกรอบแน่ๆๆ

[vigoblack]

สันต์กลับมาจะเจอใครเป็นชู้กับเมีย

[oraphe]

โดนจับได้แน่

[พระพาย]

อาเดชรับกรรมแทนพี่กำนันแล้วละ 555

[Don]

วนเวียนกันอยู่แบบนี้สักวันต้องพลาดแน่