🧡 XONLY 🧡

รักออกแบบไม่ได้

เรื่องสั้นเรื่องที่แล้วไม่ได้พูดอะไรเลยเพราะเขียนสดเสร็จก็ลง  พอดีอารมณ์มันมา ดูเอ็มวีแล้วซึ้งเลยเขียนซะเป็นเรื่องเป็นราว555  เรื่องสั้นเรื่องนี้ก็เหมือนกันเอามาจากเอ็มวีเพลงนึงแต่จะไม่ขอบอกว่าเพลงอะไรให้ทายกันสนุกๆ  ถ้ามีคนทายถูกว่าเพลงอะไรและพระเอกชื่ออะไรก็จะมีเรื่องสั้นที่เก็บเอาไว้มานานมาลงให้อ่านกันแต่ถ้าไม่มีใครทายถูกก็อดกันไปครับ  เข้าเรื่องเลยดีว่า

        ปีหนึ่ง
        ตอนเด็กๆผมเป็นคนชอบวาดรูปวาดการ์ตูน  เล่าเรื่องราวในชีวิตออกมาเป็นรูปวาด  บางทีก็เขียนล้อเลียนเพื่อนแบบสนุกๆขำๆไปเรื่อยจนแม่บ่นกับผมว่า 'ไอ้ลูกคนนี้นี่วาดรูปเล่นไปเรื่อยจริงๆ ตั้งใจเรียนหน่อยสิอยากจบไปเป็นพวกวาดวิมานในอากาศรึไง'

        นั่นแหละคำพูดแม่  ไอ้ผมน่ะก็รักแม่อยู่แล้วเลยเชื่อฟังตามที่แม่พูดเลย  เรียนไม่ยุ่งมุ่งแต่วาด คิดจะไปวาดวิมานในอากาสอย่างที่แม่ว่าและในที่สุดผมก็ได้มาวาดวิมานอยู่คณะนี้แหละ

        สถาปัตยกรรมศาสตร์คือชื่อคณะแต่เราก็เรียกย่อกันไปว่าถาปัตแล้วคิดกันเอาเองว่าแม่งเท่ว่ะเท่กว่าชื่อยาวๆที่ป้ายคณะซะอีก  ยิ่งได้ถูกเรียกว่าเด็กถาปัตๆนะแม่งโคตรเท่เลย  แต่ใครล่ะจะรู้ว่าการเป็นเด็กถาปัตน่ะนอกจากเท่แล้วมันยังมีเรื่องวายป่วงให้ปวดหัวอีกเยอะกว่าจะได้จบไปแล้วเรียกตัวเองว่า'เด็กถาปัต' ได้เต็มตัว  อย่างแรกเลยนะคือรับน้อง

        การรับน้องเนี่ยเป็นอะไรที่โคตรได้โคตรสนุกเลยสำหรับความคิดของผมที่เข้ามาใหม่ๆแต่พอได้เข้ารับน้อง เจอพิธีศีลจุ่มและจบด้วยดื่มน้ำสปีริตไปเท่านั้นแหละผมนี่ซึ้งถึงกึ๋นเลยว่าชายหญิงไม่มีความเท่าเทียมกัน

        อาจจะยังไม่รู้ว่าศีลจุ่มกับน้ำสปีริตคืออะไร  ไอ้ศีลจุ่มน่ะมันคือการเกณฑ์พวกไอ้เนรทั้งหลายไปอยู่กลางลานของตึกคณะ จากนั้นพวกรุ่นพี่ผู้น่ารักทั้งหลายก็พากันเทถังน้ำสีผสมเม็ดแมงลักหลายต่อหลายสีลงมายังพวกผู้ชายที่ยืนเข้าแถวเบียดกันอยู่ด้านล่างจนชุ่มไปหมดทั้งเขียวเหลืองแดงแถมเม็ดแมงลักยังติดเหนียวหนึบไปหมดอีกต่างหาก  ส่วนพวกผู้หญิงน่ะเหรอ คุณเธอถูกเชิญไปด้านหลังคณะให้ปิดตาแล้วโดนรุ่นพี่พรมน้ำสีผสมแป้งหอมใส่พอสะกิดๆ  เรียกได้ว่าเลอะแบบสวยๆกันไป

        ส่วนน้ำสปีริตพวกพี่เขาก็ช่างคิดช่างสรรหาจริงๆ  มันเป็นน้ำอะไรก็ไม่รู้ในหม้อดินที่มีทั้งรสเผ็ดเปรี้ยวเค็มขมชวนสยองให้พวกผู้ชายอย่างผมต้องตักกินกันเพื่อรับน้องเข้าคณะ  แต่ละคนกินเข้าไปนี่อ้วกแตกกันทุกคนไม่เว้นผมด้วยที่แค่จิบเท่านั้นก็หูอื้อตาลายพาลจะของขึ้นต้องวิ่งไปเอาของออกที่โคนต้นไม้ตามเพื่อนๆไป  และนั่นยังไม่อายเท่าที่มีพวกผู้หญิงนั่งดูอยู่ด้วยนั่นแหละ  ต้องบอกเลยว่าพวกผมเป็นหนึ่งในความบันเทิงของพวกเธอจริงๆกับกิจกรรมนี้  แต่มันก็ทำให้ผมได้รู้จักกับแนนเป็นครั้งแรกด้วยเหมือนกัน

        ตอนที่ผมอ้วกด้วยรสพิสดารของน้ำสปีริตอยู่นั่นแหละ  ด้วยเพราะผมเป็นพวกท้องไม่ค่อยดีแต่เด็กๆพอเจอกับรสชาดสุดบรรยายเข้าไปเลยถึงกับหน้าเขียวหน้าเหลืองอ้วกเอาอะไรต่อมิอะไรมาหมดจนไม่เหลือแรงจะลุก  พี่ๆเขาเลยพาผมไปพักฟื้นกับยาดมยาหม่องตามแต่จะหาได้อยู่บนม้านั่งปล่อยให้คนอื่นทำกิจกรรมต่อไปคือวิ่งรอบคณะ

        ตอนนั้นเองแนนกับเพื่อนๆผู้หญิงที่ไม่ต้องออกไปใช้แรงวัวแรงควายวิ่งก็มาถามอาการผมด้วยความเป็นห่วง

        แนนเป็นคนสวยนะ  หมวยๆเหมือนลูกคนจีน  ตัวเล็กๆขาวๆท่าทางนิ่งๆ  แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมสนใจหรอกเพราะลูกอาเจ็กอาโกน่ะคณะนี้มีเยอะ ก็แค่รู้สึกดีแค่นั้นเองที่มีคนเป็นห่วง  ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นเลยจริงๆ

        หลังจบกิจกรรมรับน้องก็เข้าสู่การเรียน  ผมน่ะไม่มีพรสวรรค์หรอก  มีแต่พรแสวง  ชอบเรียนรู้โน่นนี่นั่นไปเรื่อยตอนว่างก็เลยค่อนข้างจะไปได้เร็วเวลาอาจารย์สอน  และที่เก่งเป็นพิเศษเลยคือวิชาดรอวอิ้ง  นั่นทำให้ผมค่อนข้างป๊อปทีเดียวสำหรับพวกเพื่อนอ่อนวิชานี้และอีกคนที่อ่อนคือแนน  แน่ล่ะอาซิ่มของรุ่นน่ะเข้ามาได้เพราะหัวดีแต่ไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์  เรื่องนี้เลยต้องพึ่งผม  และในฐานะที่ผมรู้สึกดีกับแนนและเพื่อนๆแนนอย่างหยงและปอด้วยเลยยินดีช่วยเป็นพิเศษ  ไม่ช้าผมก็เข้ามาอยู่เป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มสามสาวได้ยังไงก็ไม่รู้


      ปีสอง
        หมดปีอันเลวร้าย  ในที่สุดผมก็ได้ขึ้นมาอยู่ปีสองเป็นรุ่นพี่กับเขาบ้าง  แต่การโตเป็นรุ่นพี่ภาระมันก็ต้องตามมาด้วย  คราวนี้พวกปีสองต้องคอยจัดสถานที่รับน้องอย่างปีที่แล้ว  พวกผมก็ทำกันเต็มที่เลยครับ เกณฑ์น้องๆผู้ชายผู้น่าสงสารมาช่วยทำซุ้มทำอุปกรณ์ที่เอาไว้ใช้รับน้องกันเองอย่สงที่พวกผมเคยต้องทำ  จากนั้นปีสองก็จัดเตรียมน้ำสีกับพิธีถือน้ำสปีริตกัน  คราวนี้แหละได้รู้เลยว่าไอ้น้ำเ-ี้ย นี่มีอะไรผสมอยู่บ้าง

        ทั้งพริกป่นพริกไทย  น้ำปลามะนาว เกลือน้ำตาล พวกผมเล่นผสมกันมั่วไปหมดแล้วก็ช่วยกันชิมก่อนชมว่าน้องๆต้องจบไม่สวยเหมือนพวกผมแน่

        นอกจากเรื่องรับน้องที่น่าสนุกแล้วที่เหลือก็คือเรื่องสยองทั้งนั้น  ทั้งวิชาออกแบบ  วิชาโครงสร้าง  ที่พวกผมต้องเรียนเพื่อเอาไปโต้กับพวกวิศวเขาได้ มันโหดจริงๆ  ไอ้วิชาออกแบบน่ะงั้นๆแหละเหมือนเรียนประวัติศาสตร์การออกแบบเก่าๆแล้วเอามาด้นใหม่แต่ไอ้เรื่องวิชาโครงสร้างน่ะคุณเอ้ยมันโหดจริงๆ  อ.บอกแค่พื้นฐานแต่เห็นคำนวณแล้วผมจะเป็นลมให้ได้  ยังดีที่มีแนนเป็นที่พึ่งให้ลูกเจี๊ยบตาดำๆสามหน่อได้คอยลอกคอยถาม  ตอนปีหนึ่งน่ะแนนถามผมจนรำคาญแต่พอมาปีนี้ผมเองที่เป็นคนคอยถามแนนซะจนน่ารำคาญแต่แนนก็ยังคอยตอบผมนะมันทำให้ผมรู้สึกดีแปลกๆ  ก็ไม่รู้เพราะอะไรแต่ไม่ว่าผมจะโทรไปดึกแค่ไหนแนนก็จะด่าผมมาคำสองคำแล้วก็คอยช่วยสอนให้จนผมเข้าใจผมเลยตอบแทนแนนด้วยการช่วยในวิชาออกแบบในเรื่องแนวคิดอะไรพวกนั้น  ไม่ต้องถามเลยว่าทำไมผมถึงช่วยแค่แนน  ก็เพื่อนสาวๆของแนนทั้งสองคนน่ะสิดันขายออกกันหมด  พอมีแฟนมันก็เอาเวลาไปคุยโทรศัพท์กับแฟนปล่อยให้ผมคุยกับแนนอยู่สองคน  นี่ล่ะมั้งจุดเริ่มต้นความรักของผม

        ไม่รู้เพราะเหลือกันแค่สองคนที่ยังโสดรึเปล่าเราเลยไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นส่วนเรื่องกลุ่มก็นานๆทีได้รวมกันครบไม่ก็รวมกันเฉพาะตอนเรียนเท่านั้น  คงช่วงนั้นแหละที่ผมรู้สึกเหงาจนอยากจะหาใครสักคนมาอยู่ข้างๆแต่พอมองไปที่แนนผมกลับตัดสินใจไม่ถูกว่าจะยอมปล่อยให้อารมณ์พาไปดีรึเปล่าเพราะผมยังไม่อยากเสียเพื่อนไปสุดท้ายเลยได้แต่เงียบไว้แล้วลองไปหารุ่นน้องสักคนดีกว่า  แน่ล่ะว่าถึงผมจะรูปไม่ค่อยหล่อแต่คารมณ์เป็นต่อนะครับ  ไม่นานเท่าไหร่ผมก็เริ่มติดโทรศัพท์บ้างเหมือนกัน  คราวนี้กลางคืนไม่โทรหาแนนแล้วโทรหาแต่ว่าที่แฟนอย่างเดียว  ไม่มีอะไรคุยก็ขุดเอาอะไรไม่รู้มาคุยจนได้  แนนก็ดูนอยๆที่เพื่อนไปมีคู่กันหมดแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะก็เป็นเพื่อนกันน่ะมันดีกว่านี่นา  ไม่ต้องมามองหน้ากันไม่ติดเวลาทะเลาะกันด้วย  ดีกันก็ง่ายแค่โทรคุยก็หายแล้วผิดกับแหนเด็กของผมที่ต้องคอยโทรตามง้อตามเอาใจมิหนำซ้ำถ้าไม่ได้ดั่งใจยังจะขู่เลิกสามเวลาอีก  และแบบนี้แหละผมเลยถูกเลิกจริงๆจนได้แถมเลิกกันก่อนสอบอีกเล่นเอาผมจิตตกไปเป็นอันทำอะไรเลย

        ตอนนั้นก็มีแนนนี่แหละที่คอยโทรตามไปติว  บังคับขู่เข็ญให้ผมออกไปจากห้องรกเหมือนรังหนูหลายครั้งจนมันถึงกับบอกผมให้ได้สติว่ามึงจะมาเศร้าทำไมจะสอบแล้วนะ  ถ้าตกนี่น้องเขาได้หัวเราะเยาะมึงซ้ำแน่  นั่นแหละเจ็บจี๊ดเลยทำเอาผมตาสว่างมุอ่านจนสว่างคาตาไปหลายวันและเพราะคำพูดมันก็ทำให้ผมผ่านปีสองมาจนได้แถมเกรดวิชาโครงสร้างยังดีด้วย


      ปีสาม
        ว่าปีสองยากแล้ว  ปีสามนี่ยากยิ่งกว่ากับวิชาโครงสร้าง2  ผมนี่แทบกุมขมับเลยอยากจะให้พ้นสายวิชาวิศวะไปสักที  ก็รู้นะว่าต้องทำงานด้วยกันแต่ไม่ต้องแนบแน่นกันขนาดนี้ก็ได้มั้ง

        ปีสามพวกรุ่นพี่อย่างผมแทบไม่ต้องทำอะไรแล้ว  ได้แต่มองดูน้องๆทำกิจกรรมกันไปส่วนพวกผมก็แค่คอยคุมคอยดูแลไปไม่ให้พวกพี่ๆปีโตแพ่นกบาล  มาดผมจากเคยเรียบร้อยมันก็เซอขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  ก็ไม่ใช่แค่ผมหรอก  ทั้งผู้ชายผู้หญิงนั่นแหละ  ก็จะไม่ให้เซอร์ได้ไง  จากวาดเขียนในกระดาษ  ปีนี้ต้องสร้างมันออกมาให้ได้เป็นโมเดลแถมต้องเตรียมคำอธิบายโน่นนี่นั่นว่าทำไปทำไม  สร้างแล้วได้อะไรรวมทั้งต้องเอาไอ้วิชามหาโหดอย่างโครงสร้างมาใช้ด้วยไม่ใช่ออกแบบมามั่วๆ  ตอนนี้แหละที่ต้องจับกลุ่มกันสองคนเพื่อนทำโม  ไม่ต้องบอกเลยว่าผมจับกลุ่มกับใครในเมื่อปอกับหยงมันไปจับกลุ่มกับแฟนสร้างบ้านแห่งความรักกันไปเรียบร้อย

        ผมกับแนนอยู่ด้วยกันตามคาด  งานน่ะเหรอก็สั่งตั้งแต่ต้นเทอมให้ส่งปลายเทอม  เวลาเกลือเฟือแบบนี้จะยากอะไร

       ครับ  ไม่ยากเลยตอนเขียนแบบออกแบบโครงสร้าง  อาทิตย์เดียวก็ได้วิมานในอากาศสุดสวยหรูมาแล้ว  แต่นรกน่ะมันมาต่อจากนั้นคือต้องตัดโมนี่แหละ

        ไม้บัลซ่าเล็กๆแต่หลายตังเหลือเกิน  ไม้อัดทำพื้นรวมทั้งเฟอร์นิเจอร์สำหรับเอาเข้าไปอยู่ในบ้านอีก  รวมๆแล้วเป็นพัน  นี่ยังไม่รวมอุปกรณ์รองตัดกับใบคัตเตอร์ที่ต้องสูญเสียไปอีกนะ  ขอบอกเลยว่าแค่สตาร์ทก็เห็นหายนะอยู่ไกลๆแล้ว  พอได้เริ่มสร้างก็เห็นมันชัดขึ้นมาทุกที  อย่างแรกเลยคือบ้านไม่ตรงแบบ

        ผมกับแนนวางแผนกันหลายรอบคิดหลายตลบเลยว่าบ้านในอากาศมันต้องเลิศแต่พอเอาเข้าจริงมันทำยากทำเย็นเหลือเกิน  สุดท้ายเราเลยต้องแบ่งหน้าที่กันไปว่าผมจะค่อยๆแก้แบบและแนนจะค่อยๆสร้างโมขึ้นมาให้ใกล้เคียงกับโครงสร้างที่คำนวณที่สุด  เราก็แก้ไปทำไปจนได้แบบสมบูรณ์นั่นแหละแต่ก็แลกมาด้วยเงินกับเวลาที่เสียไปอย่างไร้ค่าเป็นอาทิตย์ๆ  กว่าจะรู้ตัวก็จวนเจียนส่งแล้วทำให้เราต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำกันแทบทุกวัน  เสียงหัวเราะทั้งน้ำตานี่เริ่มมาเลย

        ใครบอกว่าสาววิศวะอึดที่สุดน่ะผมขอค้าน  ผมขอเสนอตำแหน่งนี้ให้สาวถาปัตดีกว่าโดยเฉพาะแนนเลยด้วย  เพราะการต้องนั่งทำโมหามรุ่งหามค่ำน่ะทำให้ผมเห็นว่าแนนมุ่งมั่นแค่ไหน  จากสวยๆเป็นอาหมวยอาซิ่มพออดนอนหลายๆวันตาก็ดำผมก็กระเซิงเป็นยายเพิ้งน่าสยองแทนแต่แนนก็ยังอดตาหลับขับตานอนนั่นต่อโมกับผมไปอย่างอดทนได้ตลอด

        ลืมบอกไปว่าสถานที่ที่เราต่อโมกันน่ะเป็นห้องแนน  จริงๆไม่ต้องบอกก็ได้เพราะไม่มีอะไรในกอไผ่แต่แค่ประทับใจเล็กๆที่ถึงเวลาต่อโมห้องจะรกแต่แนนก็เก็บกวาดเรียบร้อยมากตอนจะนอนทำให้ผมเห็นความเป็นกุลสตรีเลยล่ะ  ยิ่งได้อยู่ด้วยนานเข้าก็ยิ่งเห็นแนนสวยวันสวยคืนทั้งที่หน้าตาแนนกลับโทรมวันโทรมคืน  ไม่รู้นะก็เราสถาปัตไม่ได้ดูกันที่ภายนอกนี่หว่าแต่ดูกันที่ภายในเพราะถ้าภายในไม่สวยภายนอกที่เห็นมันก็งั้นๆแหละ

        ในที่สุดโมก็เสร็จแปลนก็เสร็จในวันที่จะส่ง  ผมกับแนนไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งคืนยังต้องแบกโมไป ม. อีกเพื่อให้ อ.ได้ดูพร้อมพรีเซนต์ซะสวยหรูว่าที่ออกแบบมาน่ะเป็นวิมานบนสวรรค์ไม่ใช่บ้านบนโลกมนุษย์ทั้งที่ใจอยากกลับบ้านที่โลกมนุษย์ไปนอนใจจะขาด  แต่ก็คุ้มค่าเพราะคำวิจารณ์ของ อ.ที่พูดออกมาดีทุกคำแม้จะมีตินิดหน่อยก็ตาม  มันทำให้ผมได้เห็นแนนยิ้มอย่างมีความสุขและนั่นทำให้ผมมีความสุขไปด้วย


      ปีสี่
        ปีสุดท้ายปีโตสุดและเป็นปีที่เหนื่อยที่สุด  ปีนี้น่ะเรื่องโมเป็นเรื่องจิ๊บๆไปแล้วถ้าเทียบกับว่าต้องเรียนวิชาที่มันจับต้องไม่ได้อย่างจิตวิทยาออกแบบ  เหนื่อยที่ต้องนั่งดูสไลด์การออกแบบตั้งแต่รุ่นพระเจ้าเหาแล้วเอามาผูกกับจิตใจคนอาศัย  ก็เข้าใจนะว่าบ้านที่ดีต้องอยู่แล้วทีความสุขแต่ที่ไม่เข้าใจคือจิตใจอาจารย์นี่แหละ  เล่นบรรยายด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกันทั้งชั่วโมงท่านคิดจะกล่อมผมให้หลับหรือให้ตั้งใจเรียนครับท่าน

        ไม่ต้องไปพูดถึงวิชาอื่นเพราะมันหลุดโลกไปหมดจะมีแต่วิชาธุรกิจถาปัตนี่แกละที่ดูเป็นผู้เป็นคนหน่อย

        เรื่องเรียนก็ต้องขอบ่น  เรื่องแนนก็ต้องขอบ่นเพราะปีที่แล้วเจ้าหล่อนมาทำให้ผมตกหลุมรักอย่างจังแต่ปีนี้กลับได้ข่าวว่าไปจีบหนุ่มวิศวะซะงั้น  อย่างว่าแหละสายงานเราใกล้กันแต่นี่ดันมาทำให้ผมอยากแล้วจากไปนี่มันคืออารายยย  ผมน่ะกลุ้มอยู่นานเลยนะว่าจะทำไงดีวะ  จะรีบบอกแนนไปเลยดีมั้ยว่าแนนกูรักมึงนะ  หรือจะรอดี  นั่งคิดจนกลุ้มยิ่งกว่าตอนเรียนแต่ดันมาฮาตอนคุยกันแนนแล้วมันบอกว่าเลิกคบไปแล้วแค่อยากลอยอ่อยเฉยๆว่าได้ผลมั้ย  ผมนี่อึ้งเลย  เห็นเงียบๆที่แท้ร้ายลึกน่าดู

        ปีนี้เป็นปีคนโสด ปอ กับ หยงมันเลิกกับแฟนไปตั้งแต่ทำโมบ้านส่ง อ. เลยกลับมาเข้ากลุ่มทำให้กลุ่มเราคึกคักอีกครั้งแต่ทำให้ผมรู้สึดอึดอัดใจไม่น้อยเพราะใจอยากสารภาพรักกับแนนแต่ถ้ามีไอ้สองตัวนี้อยู่ในกลุ่มใจก็ไม่กล้า  จะเรียกว่าเป็นข้ออ้างก็ได้แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไงผมก็ไม่มีทางสารภาพรักโดยมีไอ้สองตัวปากสว่างนี่มาอยู่ในกลุ่มด้วยแน่ๆเลยกลายเป็นว่าปีนี้ผมยอมทำตัวปอดไม่บอกแนนไปว่าคิดอะไรอยู่และปล่อยให้เวลาผ่านไปจนถึงเวลาจบการศึกษา

        ปริญญามันไม่ได้มาง่ายๆเหมือนกับคนข้างกายที่กว่าจะได้ก็ต้องฝ่าฟันกันมามาก  มันเป็นคติตอนคณะบดีคณะผมพูดเอาไว้ก่อนจบพร้อมกับให้หันมองไปที่เพื่อนๆรอบข้างว่าให้รักและดูแลกันไปไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม 

        ผมซึ้งนะกับคำนี้แต่ในหัวผมกลับมีแต่แนนเมื่อนึกถึงคำว่าคนข้างกาย  ผมไม่รู้จริงๆว่าจะบอกแนนยังไงว่ารักตอนนั้นผมเลยเลือกที่จะลองบอกรักทางโทรศัพท์ดูเพราะมันไม่ต้องเผชิญหน้ากันและมันทำให้ผมมั่นใจว่ากล้าพูดได้มากว่า  คืนนั้นผมเลยโทรหาแนนแล้วหาเรื่องคุยเหมือนตอนที่จีบรุ่นน้องตอนปีสองนั่นแหละ  แต่แปลกดีนะที่ผมไม่ต้องขุดอะไรออกมาคุยให้ยุ่งยากเลย  แค่เราคุยกันเฉยๆ  เรื่องธรรมดาๆเท่านั้นเราก็คุยกันได้ยาวแบบไม่รู้สึกเบื่อ  ยิ่งคุยยิ่งสนุกจนดึกจนดื่น  กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนแนนบอกว่าง่วงแล้วนั่นแหละผมถึงตัดสินจะว่าจะบอกรักกับแนน  ตอนนั้นผมพูดออกไปได้แค่คำว่าแนนเองมั้งก่อนที่สายจะตัดไปเพราะเงินหมด  ผมน่ะรู้สึกทั้งเสียดายทั้งโล่งเลยที่ไม่ได้บอกออกไปและนั่นทำให้ผมตัดสินใจใหม่ว่าจะยังไม่บอกแนนไปว่ารักเพราะรู้ดีว่าบอกไปตอนนี้มันก็มีแต่จะทำให้เราหนักใจทั้งคู่ในเมื่อยังไงเราก็ต้องจากกันไปทำงานคนละที่  คงไม่มีทางได้เจอกันและคงไม่มีทางรักษาความสัมพันธ์นี้ได้  พอคิดได้แบบนั้นผมเลยเปลี่ยนใจและปล่อยให้แนนงงไปคนเดียวว่าผมต้องการจะพูดอะไร


      สองปี
        เป็นสองปีที่ยาวนานในการจบไปทำงานเป็น 'เด็กถาปัต' เต็มตัว  งานยุ่งคนเยอะ  ยิ่งคนเยอะเรื่องก็ยิ่งเยอะ  ถึงตอนนี้ผมจะลืมแนนไปแล้วแต่ใจผมก็ยังไม่มีใครทั้งที่เพื่อนที่ทำงานโสดๆสวยๆรวยๆก็เยอะ  มันเหมือนกับว่าผมยังไม่เจอคนที่ใช่สักที  อีกอย่างก็เพราะผมยังไม่คิดจะหาด้วยมันเลยปล่อยว่างมายาวนานถึงสองปี  แต่ในที่สุดผมก็เจอโดยไม่ต้องหา

        วันนั้นผมไปคุยงานออกแบบกับคุณลูกค้าแสนหวานในร้านกาแฟ  ก็มีบ้างที่ลูกค้าสาวๆจะจีบผมในเมื่อผมอารมณ์ดีและคารมณ์ดีแต่ผมก็แค่คุยๆจนจบด่อนที่ลูกค้าสาวคนนั้นจะขอตัวำปทำธุระต่อ  ตอนนั้นเองผมถึงได้เห็นว่าข้างหลังลูกค้าของผมคือคนที่ใช่สำหรับผม

        เธอนั่งที่โต๊ะติดกระจก  ผมยาวรวบมวยแน่น  ผิวขาวสะอาดสะท้อนแสงดูมีออกร่า  ตัวเล็กๆ  และที่สำคัญหน้านิ่งๆเหมือนอาซิ่ม  ก็ไม่ใช่ใครหรอก  แนนนั่นเองแหละ  ผมรีบตรงไปหาแนนด้วยใจเต้นรัว  ในหัวตีกันยุ่งไปหมดว่าแนนจะสบายดีมั้ยยังโสดอยู่รึเปล่า  แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าแนนยังโสด

       ตอนนั้นบอกเลยว่าผมงัดเอาวิชาทุกวิชาที่เรียนมาสี่ปีในรั้วมหาลัยออกมาใช้ในสมองจนหมดรวมทั้งจิตวิทยาออกแบบด้วยเพื่อให้ตัวเองกล้าพอที่จะเอ่ยคำแรกออกมา

        ผมเรียกแนนให้หันมาแล้วถามวห้แน่ใจว่าใช่แนนรึเปล่าครับก่อนจะอัญเชิญตัวเองลงนั่งอย่างถือวิสาสะ  สรุปเลยคือใช่และแนนก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาที่นี่ด้วยแต่เพราะลูกค้าเบี้ยวนัดเลยมานั่งฆ่าเวลาก่อนกลับ 

        ผมคุยกับแนนยาวมาก. คุยกันเป็นคุ้งเป็นแควถึงเรื่องราวที่เราห่างหายกันไปสองปีและได้รู้ว่าแนนอยู่ดีกินสบายมากกับบริษัทนี้แถมยังโสดอยู่ด้วย  นั่นทำให้ผมดีใจสุดๆคิดว่านี่แหละโอกาสที่สองที่ผมจะได้บอกรักแนน  ได้เจอกับคนที่ใช่สักที  แต่ยังก่อน  นี่เพิ่งจะเจอกันจะให้บอกเลยก็กระไรอยู่ผมเลยยอมเก็บไว้ในใจอีกครั้งและปล่อยให้การสนทนาของเราไหลลื่นต่อไปจนบ่ายถึงได้ลากลับ  แนนบอกผมว่าเปลี่ยนเบอร์แล้วและให้เบอร์ใหม่ผมมาติดต่อ  ผมเลยถือว่านี่แหละเป็นฤกษ์ดีที่จะขอสานความสัมพันธ์กับเพื่อนคนนี้สักที

        หลังจากวันนั้นผมก็โทรคุยกับแนนบ้างเวลามีเรื่องปรึกษาหรือมีปัญหาชีวิต  เราค่อยๆกลับมาเริ่มใหม่จากศูนย์จนกระทั่งกลับมาสนิทกันอีกครั้งในเวลาไม่นาน  ตอนนี้แนนจึงไม่ใช่คนอื่นคนไกลกับผมแล้วและนั่นทำให้เราต่างคนต่างไปหากันยันไซต์งานที่ทำของอีกฝ่ายเวลาที่เราว่าง  กระทั้งผมได้ตั๋วคอนเสิร์ตมาสองใบจากรุ่นพี่นั่นแหละผมเลยไปชวนแนนให้ไปดูด้วยกันหลังเลิกงาน

        ในคอนเสิร์ตเราสองคนสนุกกันมาก  ต่างคนต่างเหมือนกลับเป็นเด็กอีกครั้ง  เต้นแร้งเต้นกายิ่งกว่าตอนรับน้อง  ยิ่งตอนใกล้จบยิ่งสนุก  กว่าจะรู้ตัวก็สี่ทุ่มกว่าตอนที่งานจบไปแล้วนั่นแหละ

        เราสองคนเดินหัวเราะกันออกมาจากงานตามผู้คนที่ทยอยกันกลับบ้านไปยังลานจอดรถและก่อนที่จะแยกกันนั่นเองผมก็ตัดสินใจจับแขนแนนเอาไว้
 



--------------------------------------------------------------------------------------------

เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=170929.0)

ห้องสารบัญหนังสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=170929.0)


------------------------------------------------------------------------------------------------

 ::Glad::สุดท้ายแนนจะตอบรักครั้งนี้หรือไม่อย่างไรครับ





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

มาแนวเพื่อนติดๆเลยนะครับช่วงนี้

อดได้ต้องสี่ปี เป็นผมนะบอกปีแรกเเล้ว

เล่าได้ดีจนเห็นภาพชีวิตสดใสในรั้วมหาลัยเลยครับ เสียดายผมไม่มีโอกาสนั้น555

สุดท้ายแล้วความรักครั้งนี้จะจบอย่างไรนะ รักออกแบบไม่ได้จริงๆ

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย 

รักเดียวใจเดียวรอผู้หญิงได้นานขนาดนี้แมนจริง

นึกเพลงไม่ออกเลยครับ
เพลงอะไรนะ

อ่านแล้วน่ารักดี อยากให้จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ลุ้นตอนจบ

แนวแอบรักแต่ไม่กล้าบอก ระวังจะแห้วนะ

กลัวแนนมีเจ้าของแล้ว

จะได้หรือจะอดหน่อ

เล่าซะเหมือนกลับไปอยู่มหาลัยอีกครั้งเลย

ไม่ได้อ่านเรื่องสั้นแบบที่ทำให้รู้สึกฟีลกู้ดมานานละ อ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียนมหาลัยเลยครับ มีแพลนจะแต่งเรื่องยาวบ้างมั้ยครับอยากติดตามมากๆเลย

เด็กถาปัต กินกัเองล่ะใ่ช่ป่าว ::DookDig:: ::DookDig::

นึกไม่ออกว่าเพลงอะไร แต่คล้ายเพื่อนสนิทสุดๆ

แนนจะโอเคไหมตื่นเต่นมาก

ผมว่าแห้วอีกตามเคย  5555

จะจีบสาวแนนสำเร็จรึป่าวน้าาา

เพื่อนสนิท ซันนี่ ครับ

ชื่อเรื่องว่า  รักออกแบบไม่ได้  แบบนี้คงแห้วอีกอีกรอบ ตามระเบียบ หรือเปล่าน่า

อ่านแล้ว อยากจะร้องให้ จริงๆ ครีบ  เหมือน ชีวิต ตัวเองเหลือ เกิน  ( ผมวิศวะ)

เรื่องนี้อ่านแล้วออกแนวเบาๆน่ารักๆ เพื่อนแอบรักเพื่อน
หวังว่าจะไม่จบหักมุมนะคับ

สนุกมากครับ น่ารัก ใสใส จะจบแบบ แฮปปี้ ไหม รอติดตามอยู่นะครับ

เพื่อนสนิทกับเพื่อนก็รักมึงว่ะ สองเรื่องนี้ลอยอยู่ในหัวตอนอ่านเรื่องนี้

เรื่องนี้จะมีฉากเสียวให้อ่านไหมครับ รอลุ้นอยู่เนี่ย  ::Thankyou:: ::Thankyou:: ::Thankyou:: ::Thankyou::

แนนตอบเราคิดกับตัวเองแค่เพื่อน ::DookDig::

รอกันนานมากเลย เรื่องจริงคงโดนไปตั้งแต่สองปีแรกแล้ว อดทนมาก

ลุ้นจริงๆว่าจะสำเร็จมั้ย...อดทนมากกกกรอนานขนาดนั้น

รอจนเรียนจบเลยทีเดียว กว่าจะพูดได้

ปล.ผมคิดว่าMV เพลงเผลอไป Tattoo color ครับ

แนวเพื่อนรักเพื่อน นี่พระเอก อดใจได้นานมาก เลยนะ ดีที่แนนจบมาแล้วยังโสดอยู่ ไม่งั้น อดแน่ พระเอกเรา

 ขอให้สมหวังนะครับ ลุ้นแทน

เขียนมาซะเหมือนชีวิตจริง

ขอให้สมหวังครับ

กลัวพระเอกจะผิดหวังจริงๆ

ถาปัตเรียน 5 ปีนิน่า อิอิ  ว่าแต่ทำไมไม่ได้กินแนนซ่ะที เรื่องนี้มีติ เรทไหมนะ ขอตามอ่านและกัน อิอิ

แอบร้กเขา ก็แห้วสถานเดียว

ลุ้นจังเลยว่าจะลงเอยกับแนนได้ไหม

ชอบโทนเรื่องแบบนี้จริงๆ มาลงชื่อรอลุ้นว่สจะจบยังไง

อิงมิวสิควิดีโองี้ แห้วแน่นอน มันสะ(เทือน)​ใจดี บางทีผู้ชายเราก็ลีลามากนะครับ ขอให้เป็นแค่จินตนาการเถอะนะครับ เพราะ​ความจริง​มัน​เจ็บ​ ขอบคุณ​ครับ​

คลาสสิคมากๆ

อบอุ่นหัวใจไปอีกแบบครับ
แต่จะแฮปปี้ไหมนะ อ่านชื่อดรื่องแล้วหวั่นๆ

จะลงเอยกับแนนได้ไหมนะ

จะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนได้ไหมน่่ะ

เข้าใจครับแอบรักเพื่อนจะสารภาพก็กลัว ชอบแนวนี้นะสุดท้ายจะจบแบบไหน

มีลุ้นด้วยว่าจะจบยังไง จะสมหวังหรือเปล่าหนอ

อดทนมาตั้งหกปี ดูดิจะกล้าบอกรักน้องแนนมั่ยนะ

ความรักก่อตัวขึ้นต้องใช้เวลาในการดู

พักนี้เขียนเรื่องซึ้งบ่อยนะท่าน

อยากรู้เหมือนกันว่าแนนจะตอบรับเหรือไม่ อยากรู้ๆ ::DookDig::

ใช่เลยความรักมันออกแบบไม่ได้

ช่วงหลังมาแนวโรแมนนะพี่

รักออกแบบไม่ได้จริงๆ การจะบอกรักใครสักคน สิ่งที่หวาดหวั่นคือ เขาจะรู้สึกเหมือนเราไหม จะรับรักเราไหม หรือจะได้กินแห้ว....อิอิ

อ่านแล้วโรแมนติกจัง หวังว่าจะสานสัมพันธ์ดันได้อีกนะครับ ขอบคุณครับ

บางทีก็พูดยาก แอบรักเพื่อนตั้งแต่เรียน แต่ไม่เคยบอก จนแยกย้ายกันไป กลับมาเจอกันนี่ต้องบุพเพมาก หลายคู่ไม่ได้เป็นอย่างนี้เลย อ่านแล้วคิดถึงสมัยเรียนจริง ๆ

กว่าจะได้บอกรักเขากี่ปีละเนี่ยแต่ก็ขอให้สัมเร็จนะครับ

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวของน้องแนน

แนวเพื่อนแบบนี้ชอบมากครับ อ่านแล้วฟิลดี

คอยเชียร์เลยนะนี่ จะจบยังไงหว่าเรื่องนี้

บ่อยครั้งที่เรามักเสียโอกาสที่จะเริ่มต้นเสียที
ความไม่กล้า...ทำให้ก้าวข้ามไปหา...มันหนักยิ่งกว่าทุกสิ่ง...
แล้วโอกาสรอบสอง....จะเป็นอย่างที่ใจต้องการหรือไม่...

 ::HeyHey::จะออกรูปแบบไหนกันเอ๋ย

ผมว่าแนนน่าจะมีเจ้าของแล้ว รึว่าเธอแค่เหงาเลยมาหาเพื่อนคุยไปงั้นเอง คงจะไม่อยากผูกพันมากขนาดนั้น ขอบคุณมากครับ

ตกลงว่าจบแล้วหรือกลับไปเรียนใหม่กันแน่..นะครับ ก้อในเรื่องจบแล้ว ในชีวิตจริงดูเหมือนจะไปเรียน..มั๊ง มีเรื่องเพื่อน ๆเยอะเนอะ

อ่านแล้วเหมือนกำลังดูละครเศร้าสักเรื่องอยู่เลยครับ

ผมลุ้นตามเลย

ป.ล.เหมือนเขียนมาจากชีวิตผมเลย 555

แล้วแนนก็หันกลับมาบอกว่าไม่ทันแล้ว

แนวเพื่อนรักรักเพื่อนจะสมหวังมั้ยนะ แต่ชอบการเล่าเรื่องละเอียดเห็นภาพ คิดถึงสมัยมหาลัยเลย

แนวชีวิตรักแบบนี้ นาน ๆ มาทีน่าอ่านมาก

เขียนได้น่าติดตาม


•====================================•
○ 10/3/2561 ○
   
คอมเมน ผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ผู้ประพันธ์บอร์ด เคยโดนแบน สิงหาคม 23, 2017
(https://www1.wi.to/2018/03/10/455e1d905b39a867a5ef2be4b96fa870.jpg)
ซ้ำซากไม่ปรับปรุง แบบนี้ง่ายกว่าถ้างั้น แบนถาวร { 10/3/2561  }
•===============================================•

นักออกแบบออกแบบตามแรงบันดาลใจ แต่ความรักออกแบตามแรงบันดาลใจไม่ได้

มห้ความรู้สึกเหมือนเรื่องจริงมากๆ บรรยายได้ลื่นมากครับ

ต้องรอลุ้นกันเลยทีเดียวเชียว

เพื่อนสนิทนี่สร้างตำนานไว้มากมายจริงๆครับ แม้จะพลาดจากกันไปนานแล้วก็ยังมีค่ายามที่คิดถึง

ภาพของหนังเรื่องเพื่อนสนิทลอยมาเลย

เรียนจบก็สานต่อออออ

พวกเรียนถาปัตย์เนี่ยมักจะคิดว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามโครงสร้างเสมอ จนลืมว่าบางอย่างมันก็ซับซ้อนเน้อ

ผมก็ลุ้นกับเด็กถาปัตรจริงๆๆเลยนะ...ทนอยู่ได้เน๊าะตั้งสี่ปี

อารมณ์ไหนครับเนี่ยไรท์55555 มาแนวเพื่อนๆ แอบๆรักตลอด ขอบคุณครับ

แอบรักเพื่อนแบบนี้ เรื่องเพื่อนสนิทรึเปล่า

บรรยายซะพาลนึกถึงวันเวลาเก่าๆในรั้วมหาลัยเลย..
เรื่องนี้จะสมหวังมั้ยไม่รู้..รู้แต่ว่าชีวิตจริงนี่เจ็บโคตรๆ..
ส่วนที่ว่าเรื่องนี้มาจากmv.
รอท่านผู้รู้มาช่วยเฉลยหน่อยครับ..จะได้ไปหาดูมั่ง..

นี่มันชีวิตจริงป่าวเนี้ยะ

  สุดท้ายจะได้ลงเอยกับแนนหรือเปล่า

อยากรู้จัง ความรักของคู่นี้จะจบลงแบบไหน

หวั่นๆอยู่เหมือนกัน
ดูมันราบรื่นดีจัง
บอกตรงๆ กลัวมันสะดุด ::Cold::
ขอบคุณมากๆครับ

จะโดนคนอื่นเอาไปกินไหม

อยากให้จบแบบ happy ending นะ
แต่ชื่อเรื่องแล้ว ไม่รู้จะเป็นยังงัย

เห็นเรื่องปกติ ๆ ไม่เวทย์มนตร์บ้างก็เปลี่ยนบรรยากาศดีครับ 555

ภาพเก่าสมัยเรียนย้อนกลับมาเลย

ลุ้นกันตัวโก่ง ตกลงจะได้กันมั๊ยเหนอ

เรืองของท่านโจ๊ก น่าติดตามทุกเรื่องครับ สนุกมาก

บรรยากาศสมัยเรียน ความรักแนวป๊อบปี้เลิฟที่คิดถึง
อ่านแล้วอินตามครับ

แนนจะรู้ไหม มากกว่าคำว่าเพื่อน มีความรู้สึกบางอย่างแฝงอยู่

อื้อหือออ พล็อตเรื่องจัดว่าดีงามมากๆเลยครับ แต่ดูไปดูมาคล้ายเอ็มวีของ แท็ททูคับเลอร์อยู่เพลงนึงเลยแฮะ

เหมือนจะกลับไปย้อนในอดีตที่ผ่านมาอีกครั้ง ชีวิตผมก็ประมาณนี้ ต่างแค่คนละคณะ ก็ได้แต่หวังให้สมหวังดั่งใจเฝ้ารอ อ่านละเพลินดีครับ ขอบคุณมาก

อ่านแล้วโดนใจทำให้คิดถึงช่วงตอนเรียนมหาลัยเลยครับ

อดทนมาก เป็นผมจีบแนนตั้งแต่ปี 2 แล้ว 555555

น่าติดตาม

•====================================•
○ 11/3/2561 ○
   
คอมเมน ผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน { 11/3/2561 ~11/9/2561 }
•===============================================•

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวของน้องแนน

ตั้งนานก็ไม่บอกออกไป

รักนี้ช่างยาวนาน นับถือใจจริงๆนะ อินมากครับ

รักก็ดีไม่รักก็ชั่งได้บอกควมในใจให้เขารู้ดีสุด อ่านแล้วลุ้นตามมาครับ

ลุ้นให้รักลงตัวมากๆ

อ่านแล้วคิดถึงสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเลย

จะกล้าบอกมั้ยเนี่ย

 กลัวแห้วจังเลย

ขอให้ Happy Ending ลงเอยกันด้วยดีด้วยเถอะสาธุ 55555

บางช่วงเหมือนชีวิตผมในมหาลัยเลย ชอบเพื่อนแต่ไม่กล้าพูด

ภาพลอยมาเป็นฉากๆ เลย
แถมเรื่องใกล้ตัวมากจริงๆ

ชื่อหนัง เหมืนชื่อเรื่องหรือเปล่าครับ o-negative หรือเปล่า แต่มันคุ้นๆ ... 555 ...  อ่านเพลินๆดีคับ

เป็นเรื่องที่น่าสนใจ หลาย ๆคน ก็อาจจะมีประสบการณ์ประมาณนี้เหมือนกัน รักเพื่อน

เริ่มคุ้นๆละแต่นึกไม่ออกว่าเพลงไร555

กลัวจะได้ยินคำว่าสายไปเสียแล้ว

จะเป็นไงต่อจะจบแบบแฮปปี้หรือหักมุมนะขออ่านต่อแล้วกัน

รักก็บอกว่ารัก จะเก็บไว้ให้ทรมานตัวเองทำไมตั้งหลายปี

นานๆๆอ่านแนวขิขุก่สนุกดีครับ

ปูเรื่องได้เหมือนจริงมากครับ ว่าแต่เป็นประสบการณ์ตรงหรือเปล่าเนี่ย

อยากรู้มาก เรื่องดำเนินได้น่าสนใจดีครับ ขอบคุณครับ

อ่านไปวาดภาพจินตนาการไปด้วย
แต่ได้ดีมาก น่าจะมีหลายตอนนะครับ

เป็นรักที่แบบบอกไปก็กลัวเสียเพื่อน
แล้วพระเอกเราจะสมหวังหรือป่าวนะ

รักเดียวใจเดียวแบบนี้หายากนะ ไม่รู้ว่าคู่นี้จะลงเอยอย่างไร แต่ก็เอาใจช่วยให้จบอย่างมีความสุขครับ
ขอบคุณมาก

จะได้บอกรักเข้าไหมนะพระเอกของเรา..สู้ๆ

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น...รักนี้จะสมหวังหรือเปล่า? ::Hmmm::

เนื้อเรื่องมีดราม่าเข้ามาเกี่ยวข้อง อยากรู้ว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องเสียวอย่างไร

บางทีการเป็นเพื่อนกันในสมัยเรียน มันก็ทไให้ง่ายในการเป็นแฟนกัน เพราะมักจะรู้จักนิสัยกันดี

แต่พอเลิกกันไปนี่สิโคตรเจ็บ

ให้เดาแนนน่าจะมีแฟนแล้วแน่ๆเลย พระเอกท่าจะแห้ว

รอบนี้ไม่น่าพลาดนะ ต่างคนต่างไปทำงานแล้ว แล้วกลับมาเจอกันอีก ถ้าเป็นผมจัดหนักเลย

ชีวิตรักเด็กถาปัดที่ออกแบบไม่ได้

เพิ่งเคยอ่านเรื่องเสียวในบอร์ด ที่ยาวขนาดนี้ยังไม่มีเรื่องเสียว  แต่เนื้อเรื่องสนุก เดินเรื่องได้เร็ว มีปมให้ติดตาม

และอยากรู้ว่าตอนจบจะเป็นยังไง และที่น่าติดตามคือ จะมีฉากเสียวของแนนไหม

แนนตอบกลับมา ชั้นแปลงเพศแล้ว................

เงิบแด๊กแน่นอน lol

เปิดเรื่องมาได้น่าสนใจมาก ลุ้นเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอบคุณผู้แต่งสำหรับเรื่องดีๆ ครับ  ::Glad::

จะแห้วหมดไหมเนี๊ย

ลุยฮะ อย่าให้มันต้องอยู่กับเราคนเดียว แห้วก็แห้ว ดีกว่าไม่ทำไรเลย

เพื่อนกันมันส์ดีอีกแล้ว

ขอบคุณมากครับ เพื่อนกันก็รู้ใจกัน

เนื้อเรื่องเหมือน MV เพลงเผลอไปของ tattoo colour เลยครับ

รักเกิดจากความเข้าใจเเละค่อยๆเรียนรู้ไป แต่จะสายไปไหมหนา ผ่านมาตั้งนาน

ต้องจบแบบมีความสุขแน่นอน ต่างคนต่างโสด

อินมากเล่าได้เห็นภาพสุดๆ

แนนจะตอบยังไงดีล่ะ

ลุ้นๆคงจบไม่เศร้านะ ::GiveMe::

อ่านแล้วเห็นภาพตามครับ ขอให้สมหวัง ตอนแรกเดาว่าน่าจะเสร็จตั้งแต่ตัดโมเดลกันแล้ววว

โอ้ละหนอชีวิต คนที่ใช่สุดท้ายก็ต้องวนกลับมาเจอกันทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะได้พบเจอ

จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่าน๊า

แม้จะเป็นเรื่องสั้น  ๆ  แต่อ่านได้ใจความหมด  เนื้อหาไม่สะดุดในแต่ละตอน  จึงชวนให้สนุกเมื่อได้อ่าน

ความรักจะลงเอยอย่างไงนะ

 ::Cheeky:: เกริ่นมาซะยาวเชียวนะครับ ตั้งแต่เป็นวัยรุ่นหน้าใสเลย คนแต่งก็ช่างอดทน แต่ก็ดีครับติดตามไปเรื่อย ๆ สนุกดี เนื้อหาความรู้ก็แน่น แต่ติดนิดหน่อยที่ ถาปัตย์เรียนกัน 5 ปีครับ

ตกลงจะกล้าไหมเนี่ย เขียนเก่งแต่พูดเป็นเหรอ อิๆ

อ่านแล้วก็คิดย้อนกลับไปถึงสมัยเรียนเหมือนกัน คล้ายๆแนวนี้เลย

แหม่ ชีวิตมหาลัยที่มีแอบรักเพื่อน ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างน้อ 55

แอบรักเพื่อนนี่มันทรมานสุดๆ ขอบคุณที่ทำให้นึกถึงความหลังครับ

อ่านแล้วลุ้นตามเลยครับ ขอให้สมหวังนะ คอยเชียร์อยู่

เพิ่งได้มาอ่านตอนหลัง กลับไปดู MV เพลงเผลอไปแล้ว ชอบทั้งเพลงกับเนื้อเรื่องมาก พอมาบทเสียวก้อดีใหญ่ ชอบๆครับ

มีเจ้าของแล้วเธอหรือเปล่า

ขอบคุณครับ อ่านแล้วนึกภาพตามเลย กว่าจะรู้ใจตัวเอง

เพลงเพื่อนสนิท จะจีบติดไหมนะ

ลุ้นๆ ว่าสุดท้าย จะได้คู่กันมั้ย ระยะเวลานานมากๆ กว่าจะได้เปิดใจ

 ::Glad:: อ่านเพลินจนลืมเวลาเลยครับ
เขียนได้อ่านง่ายมากๆ เลย
ขอบคุณนะครับ

เป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วถ้ามาเป็นแฟนจะรู้จักตัวตนอีกฝ่ายดีเลยครับ

สมัยเรียนทำแบบนี้ิคนอื่นคาบไปเเหลก ก่อนนะ 555

เรื่องนี้ขอให้แนนตอบรับนะจะได้จบแบบมีความสุข(อย่าค้างแบบเรื่องที่แล้วอีกน้าาา)

แฮปปี้เอนท์ดิ้งเถอะเนอะ

อ่านเพลินๆ เลื่อนๆ มา อ้าว....หมดหน้าแล้ว

เพื่อน​กู​รัก​มึง​วะ

บรรยายฉากในรั้วมหาลัย ได้ดีมากครับ เสียดายที่ไม่มึโอกาศได้เรียน

จะมีคนรอได้นานขนาดนี้ไหม

เจอกันอีกครั้งคราวนี้จะกล้าบอกมั้ย ผมว่าผู้หญิงเขาก็รออยู่นะ

บางทีก็อยากรู้ว่าท่าน joker ดูmvอันไหนถึงออกมาเป็นแบบนี้ได้

อยากรู้ว่าจะสมหวังมั้ยนะ

บอกรักแล้วหาย กลับมาตามจีบกันใหม่อีก ช่างทนทานแท้ๆ

อัาว ยังไม่ได้อ่านเหรอ ทำไมซ่อน อ่านจบไปแล้วนิ งง หรือผมเมาวะ 555555

คิดถึงสมัยเรียนจัง
กว่าจะกล้าบอกรักสาวได้นี่ ต้องรวมรวมความกล้าอยู่นาน
แล้วก็แห้วไป

นิยายโรแมนหรอ ฉากนั้นมายาง

 เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนนี่แหละ สนุกดี สาวหมวยจะเป็นอย่างไรต้องลองดูซิ

แนนจะว่ายังไงหนอ สงสัยจะอดซะละมั้ง

ดีใจที่เห็นกลับมาแต่งต่อนะฮะ นึกไม่ออกว่า mv เพลงอะไร มีใครทายถูกรึยังครับ

อ่านแล้วคิดถึงตอนยังเยาว์วัย
ลุ้นตามตัวละครจริง ๆครับ
ขอบคุณมาก ๆ ครับ ที่แบ่งปัน

แนนไม่รอดแน่นอนนน ::Glad::

กลัวว่าทุกคนไม่ชอบแนนมีแฟนแล้วจัง

อยากดูตอนซั่มเลยครับ555

สาวนักออกแบบมาดนิ่ง จะเปนไงหว่า

ต้องได้เพื่อนแล้วหละแนน

ภาพความทรงจำในอดีตย้อนมาเลย 55555

ด้วยรัก และผูกพัน

ตอนจบต้องน่ำตาไหลอีกแน่ ๆ

ทางสองแพ่ง 1 หญิง 2ชาย

อ่านแล้วนึกถึงอดีต เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อเพราะรักเธอ

เพื่อนรักเพื่อน ถ้าโชคดีก็น่าอิจฉา ถ้าโชคร้ายก็เสียเพื่อนดีๆไปคนนึง แนนจะตอบรับไหมน่า

ขอให้ได้แนนเถอะ หมวยๆ ตัวเล็ก สเป็คเลยคร้าบบบบ

มาแนวรักหวานๆก็สนุกดีครับ

คล้ายๆกับชีวิตจริงผมเลย 555

ขอบคุณครับ...เล่นเอสคิดถึงบรรยากาศตอนเรียนเลย..วัยใสๆ กับความรัก

อ่านมาตอนต้นๆนึกถึง ดา กานดา เลย

บอกเลยว่ารักนี้มันแสนทรมาน

สนุกทุกเรื่องครับ ขอบคุณนะครับ

รูปแบบการเขียนเหมือนนวนิยายเลยครับ ชอบคนชื่อแนนจริงๆ ขอให้ได้ ขอให้โดนนะ

ลุ้นมาจนจะจบแล้ว บอกรักซะที

เนื้อหาน่าติดคามดี

มาแนวเพื่อนแบบนี้ชอบมากๆครับ

อย่าลังเล. จะบอกก็รีบบอก เสียดายเวลาที่ผ่านมา. 

เนื้อเรื่องน่าสนใจแนวเพื่อนผมชอบมาก

อารัมภบทมาดีครับ
เนื้อเรื่องชวนให้ติดตาม

น่ารักมากกกกก เหมือนอ่านนิยายแจ่มใสเลยครับ

คิดถึงสมัยเรียนครับ สำนวนได้อารมณ์ อ่านได้เรื่อยๆ น่าติดตามมาก

คิดถึงชีวิตตอนมหาลัยเลยครับ

อุตส่าห์เก็บความรู้สึกเอาไว้ตั้งสี่ปี ถึงจะมีโอกาสได้หลับนอนกัน แต่ถ้าสุดท้ายไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เป็นคนรัก คงน่าเสียดายสุดๆ

กว่าจะกล้าบอกรักใช้เวลานานจริงๆเลยนะครับ

 ::Sobad::ใจไม่กล้าเอง

อ่านแล้วก้เหมือนชีวิตจริงเลย   รักเพื่อนแต่ทำอะไรไม่ได้    อินตามเลยครับ  ขอบคุณมากก

เหมือนเ่านไดอารี่สักเล่มเลย ขอบคุณครับ

สุดท้ายแล้ว ความรัก​จะออกมายังไง?
ไม่รู้คงต้องขอเปิดอ่านนะครับ

ยืดดีจัง ปี-1 -4 ไม่มีสยิวกันบ้างหรือไง แห้งตาย

ขอบคุณมาก รักเพื่อนแต่ทำอะไรไม่ได้ สักวันจะสำเร็จครับ

มันจะสุดท้ายก็แค่เพื่อนกันรึเปล่า..

 ::Glad:: เนื้อเรื่องน่ารักใสๆขอให้จบดีๆนะ

ลุ้นว่าจะจบแบบไหน
แต่ทำไมรู้สึกว่าจะมีหักมุมหว่า555

คิดถึงตอนเรียนเลย อย่างเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ที่ไม่มีสิทธิ์จะบอกไป

ขอให้จบดี ๆ นะครับ อ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียน puppy love อะไรแบบนี้

ความรักสมัยวัยรุ่นมันก็ดีอย่างนี้แหละ ไม่ต้องคิดมาก ทำได้ตามใจอยาก

ยิ่งคบนาน ยิ่งสนิท ยิ่งยากที่จะกล้าจีบ
ถ้าผิดหวังหรือเลิกกัน มันมองหน้ากันยาก เดาไม่ถูกว่าคู่นี้จะลงเอยยังไง

เป็นเรื่องที่ดึงความรู้สึกสมัยเรียนมหาลัยออกมาได้ดีมากเลย

ไม่รู้จะจบยังไง แต่ขอให้ Happy Ending แล้วกันครับ

แล้วแนนจะเลือกใคร

จะได้บอกรักแนนไหมหนอ.ถ้าบอกแล้วแนนจะรับรักไหมหนา

เห็นชื่อเรื่อง เดาว่าจบแบบไม่สมหวังครับ

เป็นชายต้องกล้าๆ บอกรักไปเลย
ผู้หญิงเขาต้องให้พูด ไม่ง้ั้น หมาคาบแน่

ทำไมตอนเราเรียนไม่มีแบบนี้มั้งฟ่ะเนี่ย ::Crying:: ::Crying::

จัดการเพื่อนแนนเลย

ท่านครับ ท่านแต่งหนังสือแนวนี้เถอะครับ ผมขอร้องล่ะ ที่สุดของที่สุดอินไปกับเรื่องราวจริงๆเลยครับ

ขอบคุณครับ
พึ่งมีโอกาสหาอ่านช่วงว่าง เขียนได้น่าสนใจกับชีวืตวัยเรียน น่าติดตาม

หูย แนวนี้ ฟีลกู๊ดมากเลยครับ

ได้ลุ้นจริงๆ ผมว่าคนเขียนใช้ประสบการณ์ตรงแน่ๆ!

แนนมาสานฝันต่อกันเถอะ

ตอนที่แล้วเพื่อนนก ยังไม่ได้เห็นขาอ่อนเลยครับ ตอนนี้มาเพื่อนแนนแล้ว อิอิ

คิดถึงสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

รักออกแบบไม่ได้จริงๆ เอาใจช่วยทั้งคู่ครับ

ช้าจัง ดีสาวแนนไม่มีแฟนไปก่อน

จะได้กันมั้ยยยย

เหมือน เพื่อนสนิท แบบ แกมาบอกอะไรตอนนนี้

ปูเรื่องมาโดนใจเด็กถาปัตอย่างผมดีแท้ๆ นึกถึงตอนเรียนเลย

อดได้ต้องสี่ปี เป็นผมนะบอกปีแรกเเล้ว 55555

Thank you very much  ::Glad::

จะได้แนนหรือเปล่าละเนี่ย?

ดีครับ มีเพื่อนต้องแบ่งปันกัน

ถ้าบอกไปคงได้เป็นกันแล้ว

เพิ่งได้ย้อนกลับมาอ่าน แนวๆเดียวกับเรื่องเพื่อนสนิทเลยไหมครับนิ

ชอบมาก

ลุ้นซะยิ่งกว่าบอลพรีเมียร์ลีกอีกนะครับท่าน

ยอมรับและนับถือเลย อดทนที่จะไม่ยอมบอกเพราะกลัวเสียเพื่อน

ติดตามตลอดครับ ผู้แต่งคนนี้แนนจะเป็นยังงัยบ้าง

ผมก็อยู่คณะนี้ครับ เข้าใจว่า รักออกแบบไม่ได้จริงๆ T-T

ผ่านม่าตั้งหลายปี ขอให้สมหวังนะ

ได้ลุ้นอยู่ว่าจะกล้าบอกรักรึป่าว

จะสมหวังมั้ยครับเนี่ย รอลุ้นกันครับ

เพลินๆเลย

อ่านแล้วนึกถึงความหลังสมัยมหา'ลัย ..

ระลึกความหลังกับแนน น่าจะมีมากกว่านี้นะ

ผ่านไปสองปีนี่ แนนอาจจะมีแฟนไปสามคนแล้วก็ได้นะ มัวแต่ขักช้า

มาราธอนจริงๆ...เรียนด้วยกันจนจบแล้วทำงาน...ยังไม่บอกรักอีก...ดีที่หมาไม่คาบไปแดก

เพื่อนกันกินกันเอง

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกกลับไปเป็นเด็กมหาลัยปี 1 อีกครั้ง

อดีตที่น่าจดจำ

เหมือนได้กลับไปอยู่มหาลัยอีกครั้ง การแอบชอบใครเนี่ย

::Cold:: รักเพื่อนแบบนี้ยะได้เพื่อนรึจะเสียเพื่อนกันนะ

ผมชอบสไตล์การเขียนแบบนี้นะ อ่านง่ายดี

คงไ.่ไแ้บอกอีกตามเคย

 ::Thinking:: ::Thinking::
อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศสมัยเรียน แล้วไปจีบสาวถาปัดแบบนี้เลย  เห้ออ
::Confident:: ::Confident::

รอมาตั้งแต่ปีหนึ่ง จะให้รอไปถึงไหนนนนนกัน

เรื่องเพื่อนกับความรักนี่ พูดยาก
เสียเพื่อนไปก็เพราะบอกนี่แหละ

เหมือนว่าจะ happy ending. แต่จะจบเศร้าหรือเปล่านี่.

แบบนี้ต้องพากลับห้อง

ความรักที่มาจากความสนิทสนมยาวนานช่างหวานขม แนนจะตอบรับรักไหม จะได้สุขสมหรือช้ำใจ
edit จบได้น่ารักมากครับ

นิยายเรื่องนี้ไม่มีให้เสียว

ชอบ..เพลิดเพลิน สะท้อนได้ดี..คงมาจากตัวประสบการณ์

ความสัมพันธ์กับแนนจะพัฒนาไปถึงขั้นได้ขึ้นเตียงไหม

รอมาได้ 4 ปีเลยนะ

รอบนี้ กล้า ๆ หน่อย

เพื่อนแอบรักเพื่อนมักจะจบไม่สวย ทำใจก่อนสารภาพนะ

จะหักมุมไหมเนี่ยแบบนี้

เย็ดแน่นอน

ความอดทนสูงมากครับ แต่เข้าใจได้ ความเป็นเพื่อนกันมานาน จึงไม่กล้าพูด กล้าเสียเพื่อน ตัดสินใจบอกได้แล้ว เพื่ออนาคตที่รออยู่ข้างหน้า  ::DayDream::

เพื่อนรัก เรารักเธอ วี้ดวิ้วววววว นานมากต้องคุ้มการรอคอยนะ

เล่าได้ดีครับฟีลเด็กมหาลัยมาก

เขียนดีมากๆๆ

 ::Hmmm:: มีให้ลุ้นอีกแล้ว ตะออกหัวหรือก้อย หรือจะทิ้งให้เป็นปริศนาต่อไปหนอ

จะกินแห้วมั้ยเนี่ยย

เป็นความสัมพันธที่ยาวนานมาก

คิดถึงสมัยมหาลัยเลย สนุกน่าดู

เป็นความรักที่ต้องอาศัยความอดทนมากเลยนะครับ แต่ก็ออกมาดี

ให้ได้แนนเถอะหมวยๆ ตัวเล็กได้สเป็คเลย

ความรักสมัยวัยรุ่นมันก็ดีอย่างนี้แหละ ไม่ต้องคิดมาก

บรรยายได้ละเอียดครับ

เฟรนด์โซนชัดๆ

เพื่อเพื่อนน้อยกว่านี้ได้ไง

ความนักในวัยรุ่น เข้าสู่วัยทำงาน น่าสนุกดีครับ  ::Bloody::