เพื่อนสาว ตอนที่ 2: โปรตีน

[asdf4321]

<<เหมือนเดิม ใครอยากอ่านหวือหวา เห็นภาพชัดเจนผ่านเลยครับ ใครอยากลองแนวจินตนาการจากคำบอกเล่าของเด็กน้อยที่เล่าเรื่องเพศศึกษาแบบใสๆลองอ่านดูครับ อาจจะดูขำๆกับเดียงสาเด็กแต่มันแอบเจ็บจี๊ดๆ>>

วันนี้ประชุมสรุปโครงการเฟสแรกที่เชียงใหม่เสร็จแล้ว ผมจึงบินกลับจากเชียงใหม่ตั้งแต่เที่ยงลงเครื่องก็กลับไปเอารถเพื่อมารับเด็กๆที่โรงเรียน วันนี้ผมอาสามารับเด็กๆแทนอุ้มที่ทำหน้าที่นี้ทุกวันในช่วงที่ผมไม่อยู่
"เย้ๆๆ พ่อมารับที่โรงเรียนด้วย" เจ้าตัวเล็กชี้บอกพี่สาวแล้ววิ่งสะพายกระเป๋าใบเล็กโผมากอดขาผมด้วยความดีใจ 
"ตั้มรอด้วยสิ" เจ้าพี่สาววิ่งต้วมเตี้ยมตามมาด้วยกระเป๋าใบใหญ่
"เดี๋ยวๆๆ ทำยังไงก่อนเวลาเจอพ่อ"
"สวัสดีคร๊าาาาบ" เจ้าตัวเล็กก้มสวัสดีแทบถึงหัวเข่า หากเป็นผู้ใหญ่ผมคงคิดว่ามันประชดผมมากกว่าจะน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก
"ป่ะๆๆ ขึ้นรถกัน" ผมหิ้วกระเป๋าใบยักษ์หนักเกือบห้ากิโลของตองมาสะพายที่บ่าแล้วพาเด็กๆไปขึ้นรถ


"พ่อ วันนี้แม่ไปไหนอ่ะ" เจ้าคนโตถามขณะผมเคลื่อนที่ออกจากลานจอดรถของโรงเรียน
"แม่ทำงานยังไม่เสร็จ เลยให้พ่อมารับแทน"
"พรุ่งนี้พ่อจะไปสัมมนาที่หัวหินกับเราไหม"
"พ่อไม่ว่างเลยอ่ะ พรุ่งนี้พ่อต้องไปประชุมสรุปโครงการฯที่บริษัทฯ"
"พ่อก็ขับรถตามไปซิ"
"สงสัยพ่อไปไม่ถูก พ่อไม่รู้ทาง" ผมคิดว่าโกหกคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดนะ เพราะพรุ่งนี้น่าจะมีเลี้ยงสรุปด้วยน่าจะจบดึก
"งั้นเดี๋ยวตั้มรอไปพร้อมพ่อ ตั้มจะคอยบอกทาง" แล้วเจ้าตัวเล็กก็หยิบมือถือผมมาเปิด google map แล้วก็กดอะไรไปไม่รู้
"นี่ไงตั้มรู้ทาง"  หันหน้าจอมาอวดผม
"อู้ยยยย ตั้มกดอะไรก็ไม่รู้ กดมั่วอีกล่ะ" เจ้าคนโตคุยข่ม
"อือๆๆ เก่งๆๆ แต่ตั้มกับตอง ไปกับแม่ก่อนเลย ถ้าพ่อไปถูกเดี๋ยวตามไป"
"วันนี้เรียนอะไรมาล่ะตอง"
"วันนี้สอบนาฏศิลป์ สอบเต้นแมงมุมลาย" เดี๋ยวนี้แมงมุมลายมันอยู่ในวิชานาฏศิลป์แล้วเหรอเนี้ยะ ก็ดีนะอินดี้ดี ไม่เหมือนสมัยผมเรียนมีแต่ตั้งวงตั้งจีบอย่างเดียว
"กับสอบบวกเลข ตองทำไมทันเลย"
"อ้าวเหรอ แล้วทำไงล่ะ"
"คุณครูบอกให้สอบใหม่วันจันทร์"
"แล้วตั้มล่ะเรียนอะไรมา"
"ตั้มเรียนสารอาหารห้าหมู่ หน่วยโปรตีน"
"คุณครูให้ทำอะไรบ้าง"
"คุณครูฝนให้ตั้มยกตัวอย่างอาหารที่มีโปรตีนที่ตั้มชอบ"
"แล้วตั้มเลือกอะไร"
"ตั้มบอกว่า ไส้กรอก"
"ไส้กรอกไม่มีประโยชน์หรอก ต้องนมสิมีประโยชน์กว่า" ตองพูดแทรก เพื่ออวดสิ่งที่ตนรู้
"ไม่รู้ล่ะ ตั้มตอบถูก คุณครูฝนให้ดาวตั้มมาด้วย" เจ้าตัวเล็กอวดสติกเกอร์ที่หลังมือให้ดู
"หึ้ย" เจ้าคนโตทำท่าไม่พอใจที่ตัวเล็กทำตัวเด่นกว่า
"ไหนๆตอง เล่าบอกพ่อหน่อยว่าโปรตีนมีประโยชน์ยังไงกับร่างกาย"
"โปรตีนทำให้เราเจริญเติบโต และซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ" ตองตอบอย่างมั่นใจ
"ช่ายๆๆ คุณครูจีงให้ตั้มกินนมทุกเที่ยงเลย" เจ้าตัวเล็กเสริม
"เห็นไหม นมมีประโยชน์"ตองได้โอกาสสำทับ
"ตองอ่ะอยากแต่ชนะตั้มตลอดเลยอ่ะพ่อ" เจ้าตัวเล็กฟ้องผม ผมล่ะเบื่อจริงหาเรื่องทะเลาะกันอยู่เรื่อยในเรื่องไม่เป็นเรื่อง
"แต่ใส้กรอกก็มีประโยชน์ เนอะพ่อ" เจ้าตัวเล็กดึงผมไปเป็นเสียงสนับสนุน
"อือ"
"พ่อๆ แล้วผู้ใหญ่เขากินโปรตีนทำไมล่ะ โตแล้วอ่ะ"เจ้าคนโตถาม
"เอาไว้ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอไง" ผมตอบเหมือนตอง
"ผู้ใหญ่เป็นเครื่องยนต์รถเหรอพ่อ โปรตีนก็เป็นน้ำมันเครื่อง" เจ้าตัวเล็กอ้างตามโฆษณาน้ำมันหล่อลื่นในทีวีที่เคยเห็น
"อูยยย นายอ่ะขี้มั่วอีกล่ะ คนอะไรจะเป็นเครื่องยนต์รถ" ตองพูดพลางเอาไหล่ไปกระแทกน้องเบาๆ
"ซ่อมแซมก็เหมือนเวลาที่เป็นแผลไงลูก มันจะเอาไปทดแทนเนื้อที่หลุดออกไปยังไงล่ะ" ผมแปลความหมายที่พอคิดออกให้ลูกฟัง
"ถึงว่าเมื่อวาน ตอนที่ตองทำแบบฝึกหัดในคอมฯแม่อยู่ น้าเติ้ลไลน์มาถามแม่ว่า หิวไส้กรอกไหม"
"สงสัยแม่ต้องกินโปรตีนเพื่อทดแทนส่วนที่สึกหรอหรือเปล่า เห็นในห้องน้ำแม่มีกระดาษอะไรไม่รู้เลือดจางๆ" เจ้าตัวเล็กเสริม กระดาษที่ว่าคงหมายถึงผ้าอนามัยมั้ง
"แม่มีแผลที่ไหนสักแห่งแน่เลย น้าเติ้ลจึงเป็นห่วงแม่" เจ้าคนโตเสริม
"น้าเติ้ลส่งรูปตามมาด้วย แม่กำลังอมไส้กรอก ไม่เห็นจะกินเลย แล้วน้าเติ้ลถามหิวทำไม" ตองออกความเห็น
"หืมมม?!!" เอาอีกละ ชวนผมมโนฯตามอีกแล้วจากข้อมูลเจ้าคนโต
"ช่ายเหรอตอง ตั้มว่ามันไม่ใช่ไส้กรอกน้า ไม่เห็นมีไม้เสียบสักหน่อย"
"ใช่ดิ ก็น้าเติ้ลบอกอย่างนั้นนิ"
"ไม่ใช่หรอก ไส้กรอกที่ไหนมีขน ถ้าเป็นไส้กรอกแม่ไม่อมหรอก แม่กัดกินไปแล้ว อมไส้กรอกมันไม่ได้สารอาหารหรอก"
"ตั้มนั่นแหละอ่านหนังสือไม่ออก อย่ามาเถียงตอง"
"ก็วันก่อนตองกินไอติม ตองยังอมทั้งแท่งเลยไม่เห็นกัด ตั้มว่าไอติมสลิ่มสีดำรึป่าวหรือไอติมถั่วดำ"
"ในรูปก็ไม่มีไม้ไอติมเหมือนกันแหละ"
"แล้วมันมีอะไรล่ะ" ผมหันไปถามลูกเพราะชักอยากรู้

"ปี๊นนนนนนน " เสียงแตรรถข้างหลังกดลากยาวเตือนให้ผมสนใจไฟเขียวตรงหน้า สมาธิผมจึงกลับมาที่ท้องถนน รีบออกตัวทันทีหลังจากคันข้างหลังกดแตรสรรเสริญผม ขอให้รวยยยยยย ดีนะที่ผมไม่ได้ยินคำอวยพรนั้น

"เหมือนไส้กรอกงอกมาจากลูกชิ้นสองลูกอ่ะ" เจ้าคนโตเล่าต่อแบบไม่สนใจเหตุการณ์รอบข้าง
"แต่ตั้มว่ามันเหมือนกระจู๋ตั้มเลยอ่ะ" คนเล็กตั้งข้อสังเกตุ
"บ้า ไส้กรอก ก็น้าเติ้ลบอกอย่างนั้นนิ"
"ก็มันมีสองลูกเหมือนกันกะตั้มนะ"
"กระจู๋นายมันจะตั้งอย่างกับไส้กรอกได้เหรอ มั่วตลอดเลยตั้ม"
"นั้นดิเนาะ ใครจะไปกินกระจู๋คน กระจู๋ตั้มก็ไม่มีขนนี่นา" เจ้าตัวเล็กเงียบพักหนึ่ง แล้วพูดต่อ
"แต่กระจู๋พ่อมีขนนะ" เจ้าตัวเล็กอ้างอิงจากสิ่งที่เห็นตอนที่อาบน้ำกับผม
"แต่ของพ่อไม่เป็นไส้กรอกอ่ะ ตองว่าไส้กรอกนั่นแหละ" เจ้าคนโตยืนกราน มันจะเป็นไส้กรอกได้ไงก็ผมยังไม่มีอารมณ์นิ แต่สำหรับผมข้อมูลนี้คงไม่ต้องจินตนาการ หากเป็นจริงดังคำบอกเล่า มันชัดเจนแล้วโดยไม่ต้องเปิดดูหลักฐานด้วยตา
"ใช่แม่อยู่เหรอ" ผมถามย้ำเอาชัวร์คนที่อม
"แน่นอน ....  ชัดเจน" เจ้าตัวเล็กมันตอบสั้นๆ วลีเด็ดของตั้ม ทุกครั้งที่มั่นใจอะไรมากๆ
"แล้วแม่ตอบน้าเติ้ลว่ายังไงล่ะ" ผมถามเอาข้อมูลเพิ่ม
"แม่บอกว่า เสาร์นี้จะกินให้ไม่เหลือตอเลย"
"น้าเติ้ลเลยบอกว่า ให้มันจริง เดี๋ยวเติ้ลจองห้องติดกันรอเลย"
"พ่อตอคืออะไรอ่ะ" เจ้าตัวเล็กสงสัย
"สงสัยตอไม้มั้ง"
"ไส้กรอกเกี่ยวอะไรกับตอไม้อ่ะ"เจ้าตัวเล็กซักต่อ
"เอ่อ ไม่รู้สินะ แล้วยังไงต่อละตอง"
"แล้วตองก็เผลอกดคำตอบ 168 ลงไปในไลน์แม่เท่านั้นเอง รูปกับข้อความที่แม่คุยกับน้าเติ้ลมาก็หายไปเฉยๆ"
"แล้วแม่ก็เดินเข้ามาในห้องอย่างหงุดหงิดพวกเราอ่ะพ่อ" เจ้าตัวเล็กให้ข้อมูลเพิ่มเติม
"ช่าย แม่ก็ปิดคอมฯของแม่เลย แล้วไล่เราไปนอนทั้งๆที่ตองยังบวกเลขไม่เสร็จเลย" เจ้าคนโตเล่าจนจบ
"เพราะแม่เป็นตัวการแท้ๆ เลยใช่ไหมตอง ตองเลยสอบไม่ผ่านเลย" เจ้าตัวเล็กสรุปแบบเข้าข้างพี่สาว
"ช่ายยยย"
"..." ไม่มีเสียงใดออกจากปากผม รถเข้าที่จอดรถ ทันทีที่รถจอดสนิทเด็กๆลากกระเป๋าลงจากรถไปเก็บในบ้าน แล้ววิ่งไปจูงจักรยานออกไปปั่นเล่นบนถนนในหมู่บ้านทันที ส่วนผมนั่งคิดต่อไป เอายังไงดีคืนนี้ถามตรงๆเลยดีไหมหรือเก็บไว้ก่อน แต่ถ้าถามตรงๆ คำตอบก็คงชัดเจนอยู่แล้วล่ะ ใครจะบอกความจริง

แล้วพรุ่งนี้ล่ะ ผมจะตีรถตามไปหลังประชุมเสร็จหรือเลี้ยงฉลองปิดเฟสแรกก่อนดี ผมจำต้องต้องตัดใจอยู่งานเลี้ยงต่อ รองหัวหน้าโครงการไม่อยู่คงไม่เหมาะ ผมไปก็คงไม่ทำอะไรให้ดีขึ้น จะสร้างความอึดอัดให้เพื่อนๆของอุ้มเห็นเปล่าๆ อีกอย่างหลักฐานมันยังไม่ชัดเจนเท่าที่ควร แค่คำบอกเล่าของสองลิงเท่านั้นเอง แม้ผมจะเชื่อว่ามันเป็นจริงก็ตาม

<<ขอบคุณทุกกำลังใจแม้ไม่ได้บังคับด้วยการซ่อน ที่ทำให้ผมสร้างสรรค์งานนี้ต่อไปครับ>>

[donki]

ไส้กรอกจี๊ดไม่เท่ากินส้มตำในห้องน้ำ ติดตามตอนต่อไปครับ ทำไมสาวสองถึงกลับใจ

[blackjack]

   สนุกดีครับ เอาอีกคลายเครียดดีครับ

[peddo]

อ่านแล้วก็อมยิ้มกับความน่ารักของสองหนูน้อย ใจก็ภาวนาให้มีหักมุม แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าจะหักยังไง มีแต่ไส้กรอกจะหักซะมากกว่า 555
ขอบคุณครับ

[Hanz3312]

สองหนูน้อยไร้เดียงสาเหลือเกิน คุณพ่อก็ดูใจเย็นดีจัง มีสมาธิถามเรื่องไส้กรอกกับลูก

[yes no ok]

บอกว่าตามตรงว่าพ่อของเด็กน้อยในเรื่องมีความคล้ายผมในช่วงเวลานึงที่แฟนผมแอบมีคนอื่น

[Oceankings1234]

จินตนาการตามแบบสุดๆ สนุกมากๆครับ

[nsrichantamit]

เครียดเลยแบบนี้

[biggiggog]

จากที่ฟังมา น่าจะครบทุกกระบวนท่าแล้วมั้ง
งานนี้อึดอัดแทนเลย
ขอบคุณครับ

[7878]

ส้มตำ แซบกว่าไส้กรอกเยอะเลยครับ

ภาคนี้ ดูซอฟท์ ๆ ไปหน่อย

[ipichai]

ไส้กรอกของแม่ กินยังไงก็ไม่หมด ถามกินได้บ่อยๆ มีน้ำโปรตีนเป็นน้ำขาวๆด้วย

[swss2511]

สองแสบเล่าละเอียดยิบเลยแม่งานงอกแน่

[timshel]

พ่อ จัดสาวสองไปเลยเหอะ 555

[swbkk]

ผู้แต่งช่างจินตนาการดี อ่านแล้วลุ้นตามว่าสายสืบตัวน้อยๆ จะเอาอะไรมาเผลอบอกให้คนอ่านต้องคิดหนักอีกว่า....อะไร (วะ)....5 5  5  

** ไม่มีบทอัศจรรย์....แต่สนุกไม่แพ้กันครับ ชอบๆๆๆ**

[Heavent01]

อ่านเพลินดีครับเลื่อยเหมือนเพื่อนเล่าให้ฟัง