🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง กลับมาอีกครั้งสำหรับเกมรักปีสองตอนใหม่ล่าสุดนะครับ ตอนนี้จะเป็นบทสรุประหว่างหมอพลอยและไอ้ลอยมัน ก็บอกเลยว่าใครที่ลุ้นว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอย ผมคงต้องบอกว่าเสียใจด้วย 5555+ ดีใจนะครับที่มีคอมเมนท์มองเกมออกว่าคนระดับหมอพลอยไม่น่าพลาดไอ้ลอยได้ ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงให้ติดตามกันดู

ตอนนี้ไอ้ลอยมีบทเด่นหน่อยนึงนะครับ เรียกได้ว่าเป็นตัวร้ายอีกคนนอกเหนือจากลุงพล (หรือเปล่า?) ที่หลาย ๆ คนเกลียด มาดูกันว่าเส้นเรื่องของหมอนี่จะไปในทิศทางกันได้ แล้วก็มีบทหวาน ๆ กุ๊กกิ๊ก ๆ ของกรวิทย์และหมอเค้ก

โดยหมอเค้กเนี่ย มีโอกาสสูงที่ผมอาจจะสร้างไว้เพื่อดามใจสุภาพบุรุษผู้แสนดีอย่างกรวิทย์อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่คอนเฟิร์มนะ เพราะผมมีกิจกรรมสนุก ๆ ให้ลองเล่นกัน ก็ขอให้ติดตามกันต่อไป และตบท้ายด้วยบทเลิฟซีนของน้องอุ๊และลุงพล

ปล.ผมมีคำถามเกี่ยวกับพี่กรและหมอเค้ก ความจริงผมมีคำตอบในใจผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะถามว่า คุณอยากให้พี่กรกับหมอเค้กได้สมหวังในรักหรือไม่ครับ? ผมให้คุณเลือกแล้วนะ ว่าอยากให้สุภาพบุรุษอย่างกรวิทย์สมหวังหรือผิดหวังดี 5555

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=226324.0

อ้างถึง"หมอพลอยคะ มีคนมาขอพบหมอค่ะ เขาบอกว่าเป็นคนรู้จักหมอ" พี่เอเดินเข้าไปรายงานให้หมอพลอยที่เดินเข้ามาในห้องพยาบาลทราบ "ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล บอกพี่ได้นะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เปิ้ล เดี๋ยวพลอยจัดการเอง" หมอพลอยยิ้มให้พี่เปิ้ล เธอรู้ดีว่าสาวใหญ่เป็นห่วงเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะถูกชายฉกรรจ์ลึกลับคนนี้จะทำอะไรไม่ดี เพราะหน้าตาของมันก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรอยู่แล้ว แถมลักษณะการแต่งตัวและท่าทางยิ่งดูไม่น่าไว้ใจมากกว่า

"สวัสดีครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พอเห็นหมอพลอยเดินเข้ามาก็วางซองเอกสารสีน้ำตาล หมวกและแว่นดำแล้วลุกขึ้นพนมมือไหว้ลูกสาวคนโตของท่านวิทยา นักการเมืองผู้กว้างขวางจากภาคตะวันออก "ดีใจที่ได้พบคุณหนูนะครับ"

"นายลอย นายมีอะไรจะคุยกับชั้น?" หมอพลอยเอ่ยปากถามอย่างไว้เชิง

"ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหมอ" ไอ้ลอยตอบด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ "ขอพื้นที่ ที่เป็นส่วนตัวระหว่างเราสองคนหน่อยได้ไหมครับ?"

คำพูดคำจาของไอ้ลอยดูแฝงด้วยเลศนัยน์ ที่แม้แต่หมอพลอยเองก็รู้สึกไม่ไว้ใจ แต่เธอไม่มีทางรู้แน่ว่าไอ้ลอยกำลังหมายถึงอะไร ก็เลยพยักหน้า แล้วบอกให้ลอยศักดิ์ อดีตลูกน้องของพ่อเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

"เชิญนั่ง" พลอยพรรณผายมือเชิญให้แขกไม่ได้รับเชิญอย่างไอ้ลอย "มีธุระอะไรก็พูดมา"

"ผมได้ติดตามข่าวเรื่องคดีความของท่านวิทยาแล้วนะครับ" ไอ้ลอยเปิดประเด็นก่อน "ผมมีทางช่วยพ่อของคุณหนูได้ครับ"

"นายพูดอะไรของนายเนี่ย?" พลอยพรรณรู้สึกสนใจในหัวข้อที่ลอยศักดิ์เปิดประเด็นขึ้นมา "นายรู้เรื่องนี้ได้ไง?"

"ทั้งหมดเป็นเพราะผมเองครับ ผมถูกท่านวิทยาหักหลังก่อน ผมถูกท่านวิทยาส่งคนมาซ้อมผม ที่ผมทำไม่ดีเอาไว้ ผมเลยแค้น ก็เลยเอาเรื่องของท่านวิทยาไปขายต่อให้นายหัวภูชิต พ่อของคุณภูวนาท ว่าที่คู่หมั้นของคุณหนู ผมเข้าใจว่าครอบครัวของนายหัวภูชิตคงอยากให้คุณภูวนาทกับคุณหนูแต่งงานกัน แล้วก็หวังผลถึงเรื่องผลประโยชน์ทางการเมืองในการเลือกตั้งครั้งต่อไป ก็เลยทำแบบนี้"

"ที่แท้ก็แบบนี้เองเหรอ..." หมอพลอยที่ปกติไม่ค่อยแสดงความรู้สึกทางสีหน้า พอได้ทราบความจริงจากปากอดีตลูกน้องของพ่ออย่างไอ้ลอย ก็แทบจะอดกลั้นความโกรธไม่ได้ "ทำไมนายถึงทำแบบนี้ นายลอย นายมันคนเลี้ยงไม่เชื่อง"

"ผมขอโทษครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พนมมือไหว้หมอพลอย "ที่ผ่านมา ท่านวิทยาเลี้ยงดูปูเสื่อผมอย่างดี ท่านใช้ให้ผมทำงานระยำตำบอนอะไรผมก็ทำ แต่ผมทนไม่ได้ที่ถูกท่านวิทยาลงโทษแบบนั้น บวกกับที่นายหัวภูชิตยื่นข้อเสนอเข้า ผมก็เลย...."

"เข้าใจแล้ว ๆ" หมอพลอยพยักหน้า "แบล็คเมลล์กันชัด ๆ เลย เลวทั้งตระกูล!!!"

"ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ คุณหนู" ลอยศักดิ์ยื่นซองเอกสารให้พลอยพรรณ "นี่คือหลักฐานบางส่วนที่ผมเอามาให้คุณหนูครับ เพื่อที่คุณหนูจะได้ใช้มันเพื่อเอาผิดนายหัวภูชิตและเรียกความยุติธรรมกลับมาสู่ครอบครัวคุณหนูได้"

พลอยพรรณหยิบเอาซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาแล้วเปิดมันออก ก็พบว่าภายในมีเอกสารสำคัญเรื่องการโอนเงินของนายหัวภูชิตที่โอนเงินให้ไอ้ลอย รวมไปถึงภาพถ่ายลูกน้องคนสำคัญของนายหัวภูชิตที่เคยติดต่อกับมัน

"ก็โอเค แต่ชั้นคิดว่ามันยังไม่มากพอจะเอาผิดนายหัวภูชิต" หมอพลอยหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมาดู

"ผมยังมีทีเด็ดครับคุณหนู" ลอยศักดิ์หยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดไฟล์คลิปเสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้ในช่วงที่ลอยศักดิ์และลูกน้องของภูชิตกำลังเจรจากันอยู่

"ไอ้ลอย มึงเป็นคนมีฝีมือที่นายกูชอบ เจ้านายกูน่ะ ชอบคนเก่งมีฝืมือแบบมึง นายกูเข้าใจนะว่ามึงโกรธท่านวิทยา เอางี้ไหม? มึงสนใจมาทำงานกับนายกูป่ะ แต่นายกูมีเงื่อนไขอย่างนึง ที่มึงต้องทำให้ได้"

"ว่ามาเลยครับ"

"ท่านวิทยาน่ะ เบื้องหน้าก็คือนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีประวัติขาวสะอาด แต่ความจริงแล้วแกเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเทา ๆ ธุรกิจเทา ๆ เยอะ ในชลบุรี อย่างพวกขนไม้เถื่อนตามตะเข็บชายแดนไทย-กัมพูชา กูอยากให้มึงแทรกซึมตัวเข้าไปสืบหาหลักฐานพวกนี้เอามาให้กูหน่อย"

"ถ้านายหัวภูชิตต้องการ ผมทำให้ได้ครับ...."

"นายลอย!!! นายจะกดหยุดทำไม!!!" ลอยศักดิ์กดปุ่มสต๊อป จนหมอพลอยต้องท้วงติงด้วยความไม่พอใจ

"ผมมีไฟล์เสียงต้นฉบับอยู่ แต่ผมมีเงื่อนไขอยู่ข้อ" ลอยศักดิ์ยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ใส่หมอพลอยที่ดูร้อนรนกว่าที่คิด

"นายอยากได้อะไร นายบอกมา ถ้าเป็นเงิน ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นมีจ่าย บอกมาซิอยากได้เท่าไร แต่ขอไฟล์ต้นฉบับชั้นนะนายลอย!!!" หมอพลอยดูตื่นเต้นมาก เพราะถ้าหากได้ไฟล์เสียงนี้มา พ่อของเธอจะพ้นผิด และเธอเองก็อาจไม่ต้องแต่งงานกับพี่บอยก็ได้

"เงินผมก็อยากได้นะครับ ขอสัก....ห้าแสน" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นต่อคุณหนูพลอยพรรณ

"ได้ บอกบัญชีนายลอยมาซิ เดี๋ยวโอนให้เลยก็ได้" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเตรียมพร้อมจะโอนเงิน เรียกได้ว่าเท่าไรก็ยอมแล้วเพื่อที่จะช่วยครอบครัวของเธอ และไม่ต้องแต่งงานกับภูวนาท

"ใจเย็นก่อน ผมยังมีสิ่งที่ผมต้องการอีก" ไอ้ลอยจอมเจ้าเล่ห์จุ๊ปากใส่หมอพลอย

"นายต้องการอะไรจากชั้นอีก นายลอย?" หมอพลอยขมวดคิ้วใส่ลอยศักดิ์ "แค่เงินก็น่าจะมากพอแล้วนะ จะเอาอะไรอีก"

"ผมชอบคุณหนูมานานแล้ว" ลอยศักดิ์โน้มตัวเข้าหาหมอพลอย พร้อมถือวิสาสะจับมือหมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งตกใจเลยรีบสะบัดมือหนีทันที "ผมอยากมีเซ็กส์กับคุณหนูครับ"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้คนเลว!!!!" หมอพลอยจ้องมองลอยศักดิ์ตาขวาง เจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชากำลังแสดงความเดือดดาลที่สุดในชีวิตออกมา "นายมันงูพิษ!!!"

"ก็ช่วยไม่ได้" ชายหนุ่มเอนตัวพิงเก้าอี้ เอามือกุมท้ายทอยด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย "พ่อคุณหนูทำผมเจ็บก่อน ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง แค่นั้นเอง"

อ้างถึงในช่วงสายของวัน ลุงพลเดินเข้ามาพร้อมกล่องพัสดุขนาดย่อมภายในวิทยาลัยพยาบาล ก็มียามและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากถามเรื่องที่ทำไมวันนี้แกไม่เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้

"อ่าวลุง วันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ?" ยามหน้าป้อมเอ่ยปากถามลุงพลเป็นคนแรก

"กูมีธุระ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินเข้ามาภายในวิทยาลัยพยาบาลพร้อมกับกล่องพัสดุ โดยจุดหมายที่แกจะไป ก็คือหอพักหญิง เมื่อเข้าไปถึง แกได้ฝากพัสดุไว้กับเจ้าหน้าที่หอ

"ฝากถึงหทัยรัตน์ ห้อง 619 นะคะลุงพล" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รับกล่องพัสดุจากลุงพล "เดี๋ยวถ้าหทัยรัตน์กลับมา หนูจะบอกเจ้าตัวให้นะคะลุง"

"ขอบคุณครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินออกจากหอพักหญิงไป ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณสิบเอ็ดโมง น้องอุ๊พึ่งเรียนเสร็จกำลังเดินกลับมา เลยไม่ทันได้เจอลุงพลที่เอาของมาให้

หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้า เดินกลับมาจากวอร์ดคนไข้ เพื่อกลับมาเอาเก็บหนังสือเรียนที่ห้องพัก พอเดินเข้ามาในห้องโถง ยัยอุ๊จอมจุ้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่เฝ้าหอพักสตรีตรงห้องโถงเรียกพบ

"หทัยรัตน์ หทัยรัตน์ห้อง 619 มีพัสดุมาส่ง!!"

"ค่ะ?" หทัยรัตน์เดินเข้าไปเอาพัสดุด้วยความสงสัย "ใครส่งมาค่ะพี่?"

"ลุงพลส่งมาให้น่ะ" เจ้าหน้าที่สาวตอบ ทำเอายัยอุ๊เผลอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ" ยัยอุ๊พยักหน้า ก่อนรีบหยิบพัสดุขึ้นไปบนห้อง

พอขึ้นไปบนห้อง ยัยอุ๊ก็ต้องตกใจ เมื่อภายในกล่องพัสดุคือมือถือ Samsung A80 ราคาสองหมื่นกว่าบาท พร้อมจดหมายที่เขียนมาจากลุงพล

"เห็นเมื่อวานมือถือน้องอุ๊ตกลงพื้นจนหน้าจอแตก ลุงก็เลยไปซื้อมือถือใหม่มาให้ ไม่รู้ว่าน้องอุ๊จะชอบหรือเปล่า แต่ลุงอยากให้อุ๊รับไปแทนคำขอโทษ ที่ผ่านมาลุงเองก็ทำอะไรแย่ ๆ กับอุ๊ไว้มาก แต่ลุงสัญญานะว่าจากนี้ไปลุงจะดีกับอุ๊ให้มาก ๆ ลุงไม่อยากให้อุ๊เสียใจ อุ๊จะโกรธลุงยังไงก็ได้ แต่ลุงรักอุ๊นะ ถ้าอยากคุยกับลุง โทรหาลุงได้เสมอนะ ลุงจดเบอร์โทรทิ้งไว้แล้ว"

"ไอ้บ้า!!!!" หทัยรัตน์ฉีกจดหมายรักของลุงพลทิ้งแบบไม่ลังเลพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก เธอเข้าใจว่าเธอเกลียดลุงพล แต่อีกใจก็กลับรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด

"นี่แก...อย่าบอกนะว่าแกตกหลุมรักลุงพลไปอีกคน!!??" ยัยอุ๊พูดกับตัวเอง "ชั้นตกหลุมรักผู้ชายแก่ ๆ แบบนั้นเหรอ!!!"

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว แต่ความรักน่ะ มันเป็นเรื่องของคนสองคนนะจ๊ะน้องอุ๊ นักสืบจอมจุ้นประจำวิทยาลัยพยาบาล

##########################

สถานการณ์ภายในห้องทำงานของหมอพลอยยังคงคุกกรุ่น ไอ้ลอยหรี่ตากระดิกนิ้วบนโต๊ะทำงานของหมอพลอยในฐานะผู้คุมเกมการเจรจาในครั้งนี้ ขณะเดียวกัน หมอพลอยก็แสดงสีหน้าไม่พอใจอดีตคนรับใช้ของพ่อ ที่กล้าถือวิสาสะขอมีอะไรกับตนเองพร้อมกับเงินก้อนโตเพื่อแลกกับหลักฐานในการเอาผิดนายหัวภูชิต

"ว่าไงครับคุณหนู" ไอ้ลอยโน้มตัวไปข้างหน้า เอื้อมมือประกบกันบนโต๊ะทำงานของหมอพลอย เพื่อรอฟังคำตอบของลูกสาวนักการเมืองใหญ่จากชลบุรี "ผมรอคำตอบอยู่นะครับ"

หมอพลอยร่นคิ้ว ทำหน้าบึ้งตึงใส่ไอ้ลอย หญิงสาวกำลังโกรธ เธอรู้ตัวดี เพียงแต่เธอยังมีสติที่จะควบคุมความโกรธของตัวเอง เพราะรู้ดีว่าความโกรธจะทำให้เธอตัดสินใจอะไรผิดพลาดไป

"ว่าไงครับคุณหนู ถ้าคุณหนูจะโกรธ คุณหนูก็โกรธพ่อของคุณหนูนะครับ" ไอ้ลอยยังแกล้งแหย่หมอพลอยไม่เลิก เพราะมั่นใจเต็มร้อยว่าหมอพลอยคงไม่มีทางปฏิเสธมันได้ "คุณหมอคงไม่อยากจะใช้ชีวิตกับลูกชายของคนที่ใส่ร้ายคุณพ่อของตัวเองหรอกใช่ไหม?"



"นายนี่มัน...คิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอ?" หมอพลอยแสยะยิ้มออกมา นัยน์ตาของเจ้าหญิงน้ำแข็งเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังเก็บอารมณ์นั้นได้เป็นอย่างดี "นายคิดว่านายทำแบบนี้แล้ว คนอย่างชั้นจะยอมมีอะไรกับนายจริง ๆ เหรอ?"

"คุณหนู คิดให้ดี ๆ นะครับ" ไอ้ลอยคนถ่อย ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยไม่เลิก "นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหนูแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะไม่รุนแรงกับคุณหนูแน่นอน"

"นายลอย...นายนี่ไม่รู้อะไรเลย" หมอพลอยตอบกลับทันควัน "ถึงชั้นจะรู้ว่าท่านภูชิตคิดไม่ซื่อกับพ่อของชั้น แต่ชั้นเองก็ไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าพ่อของชั้นทำอะไรไว้บ้าง ความจริงแล้วพ่อของชั้นเองก็ไม่ใช่นักการเมืองมือสะอาด คนที่ขี่หลังเสือแล้วก็ต้องขี่ต่อไปให้สุดทาง เพราะถ้าลงจากหลังเสือเมื่อไร เสือมันจะกัดเอา"

"คุณหนู มาใช้คำพังเพยอะไรกับผมครับ? ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหนูสื่อ" ลอยศักดิ์ถาม

"นายนี่เหมือนจะฉลาด แต่ก็ไม่ฉลาดเลยนะ นายลอย" หมอพลอยจ้องหน้าลอยศักดิ์พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่มุมปาก ใบหน้าของพลอยพรรณเต็มไปด้วยความรู้สึกหยิ่งผยองและมองไอ้ลอยตรงหน้าราวกับคนชั้นต่ำ "ถ้าจะให้ชั้นยอมมีอะไรกับนาย ชั้นว่าชั้นยอมแต่งกับพี่บอยก็ได้"



"คุณหนู? คุณหนูแน่ใจนะว่าจะเอาแบบนั้นจริงๆ" ลอยศักดิ์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีซะแล้ว เพราะหมอพลอยไม่ยอมเล่นตามเกมด้วย "คุณหนูไม่กลัวเหรอครับว่านายหัวภูชิตจะเล่นงานพ่อของคุณหนูอีก"

"ก็ถ้าชั้นยอมเป็นเมียพี่บอย อุ้มลูกในท้องให้พี่บอย ลูกในท้องของชั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานของนายหัวภูชิต ชั้นคิดว่านายหัวภูชิตเองก็ไม่น่าจะเป็นคนใจดำอำมหิตอะไร คงไม่ทำอะไรพ่อชั้นหรอก" หมอพลอยตอบ "แล้วลูกในท้องของชั้นก็ได้ทรัพย์สมบัติในส่วนของตระกูลของชั้นและตระกูลของพี่บอย นายลอย นายมันคนชั้นต่ำ นายไม่มีทางเข้าใจความคิดของคนชั้นสูงแบบพวกชั้นหรอก"

"คุณหนู ระวังคำพูดหน่อยนะครับ" ลอยศักดิ์เริ่มโกรธ "ถ้าผมเปลี่ยนใจ คุณหนูจะเสียใจ"

"ก็ถ้านายจะไปก็ลุกไปซิ" พลอยพรรณตอบอย่างไม่ยี่หระ "แต่ถ้านายไป นายก็อดได้เงิน 5 แสน"

ลอยศักดิ์รู้สึกโกรธและเสียหน้ามาก ที่ทำไปทำมากลายเป็นว่าตัวเองกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบหมอพลอยเสียอย่างนั้น โดยเฉพาะสายตาของหมอพลอย ที่แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งผยองและเหยียดยามคนต่ำชั้นเช่นมัน

"คุณหนูต้องการยังไง บอกมา" ลอยศักดิ์ถอนหายใจ เพราะนึกเสียดายเงินห้าแสน อย่างน้อยถึงอดแอ้มหมอพลอย แต่ได้เงินก็ยังดี

"ส่งหลักฐานทั้งหมดมาให้ชั้นดูก่อน" พลอยพรรณแบมือรอรับซองเอกสาร "แล้วชั้นจะโอนเงินไปให้นาย"

"ก็ได้ครับ" สุดท้ายไอ้ลอยก็เลยจำใจต้องส่งซองเอกสารให้หมอพลอย ด้วยความหวังว่าจะได้เงินก้อนโต ส่วนหมอพลอยที่รับซองเอกสารไปแล้ว ก็เปิดดูแฟ้มเอกสาร ภาพถ่าย และหลักฐานต่าง ๆ ที่นายลองเก็บเอาไว้ เพียงแต่มันยังไม่มากพอจะใช้อ้างอิงเอาผิดนายหัวภูชิตได้ พอนึกขึ้นได้ยังขาดคลิปเสียงอีกหนึ่งอย่าง

"ไหนล่ะคลิปเสียง?" หมอพลอยเอ่ยปากถาม

"ผมคิดไว้แล้วว่าคุณหนูน่ะฉลาด" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม "พอดีว่าผมไม่ได้เซฟมันใส่แฟรชไดรฟ์ซะด้วย"

"ชั้นมีสายลิงค์ต่อคอม นายเอามือถือนายมาซิ!!!" พลอยพรรณเร่งเร้า แต่คราวนี้กลับกลายเป็นไอ้ลอยที่กลับมาครองเกมอีกครั้ง "เดี๋ยวชั้นโอนเงินให้!!!"

ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ว่ายังไงหมอพลอยก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคนอย่างภูวนาทลูกชายของนายหัวภูชิตจริงหรอก แค่ทำฟอร์มไปแบบนั้น เพียงแต่จะขอมีเซ็กส์กับหมอพลอย คงเป็นไปไม่ได้ ก็เลยคิดว่าจะแกล้งให้หมอพลอยหัวร้อนเล่นเป็นการเอาคืนสักหน่อยก่อนจาก

"โอนเงินให้ผมก่อน" ลอยศักดิ์ตอบ "โอนเงินให้ผมห้าแสน แล้วผมจะยกไฟล์เสียงให้คุณหนู"

พลอยพรรณนิ่งเงียบ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเตรียมโอนเงินให้ไอ้ลอย

"บอกบัญชีมาซิ" พลอยพรรณถาม

"บัญชีของผมคือ....."

สุดท้ายหมอพลอยก็ต้องยอมโอนเงินห้าแสนให้ไอ้ลอย เพื่อแลกกับหลักฐานคลิปเสียง หญิงสาวเอามือถือของไอ้ลอยต่อกับสายลิงค์เชื่อมกับโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไฟล์เสียงที่นายลอยเซฟเอาไว้ออกมา

"มีแต่คลิปโป๊เต็มไปหมด!!!" พลอยพรรณขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ที่เห็นแต่คลิปโป๊ในมือถือของลอยศักดิ์ "นายนี่มันทุเรศมาก!!!"

"ก็ผมผู้ชายนิครับคุณหนู" ไอ้ลอยยิ้ม ก่อนหยิบเอามือถือกลับมา

"จะไปไหนก็ไป แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเจออีก!!!!" พลอยพรรณยื่นคำขาด "ถ้าเจอกันครั้งหน้า ชั้นไม่เอานายไว้แน่!!"


"คร้าบบบ!!! ดุจังเลยนะครับคุณหนู หึหึ" ลอยศักดิ์ยิ้มตาตี่ ก่อนลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปจากห้องหมอพลอย ที่กำลังนั่งกุมขมับด้วยความเครียดและเสียดายเงินห้าแสน สักพักพี่เปิ้ลผู้ช่วยก็รีบเปิดประตูเข้ามาหาทันที

"คุณหมอ!! คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ!!?? นายคนนั้นได้ทำอะไรคุณหมอหรือเปล่า!!??"

"ไม่มีอะไรค่ะพี่เปิ้ล" พลอยพรรณพยายามฝืนยิ้ม "แค่คุยกันธุระนิดหน่อย เดี๋ยวตอนบ่าย พลอยขอลากิจออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีธุระอะไร พี่จัดการให้เองนะ" พี่เปิ้ลพยักหน้า พลางเหลือบมองหมอพลอยด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าผู้ชายที่ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้นต้องทำอะไรไม่ดีกับหมอพลอยแน่นอน

.........................................

ไอ้ลอยเดินตัวปลิวออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกดเช็คยอดเงินที่เข้ามาในบัญชีของมันเป็นจำนวนห้าแสนบาท เรียกได้ว่าสบายไปเลย ได้เงินมาใช้ทำทุน ถึงแม้จะเสียดายอยู่บ้างที่อดแอ้มหมอพลอยคนสวย

พอเดินไปสักพัก ก็นึกอยากพาไอ้เจ๋งน้องรักไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จที่ได้มาสักหน่อย ถึงมันไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรื่องรักญาติพี่น้องนี่บอกเลยว่าไอ้ลอยจัดว่าใช้ได้เลยทีเดียว

"โหล มีไรวะเฮีย?" ไอ้เจ๋งเอ่ยปากถาม

"เย็นนี้ไปเที่ยวกันโว้ยไอ้เจ๋ง" ไอ้ลอยตอบ "อยากกินอะไร อยากเที่ยวไหนบอก เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

"เข้!!! ไปทำอะไรมาวะเฮีย!!" ไอ้เจ๋งดูตื่นเต้นไม่น้อย "มีตังค์เหรอวะเฮีย?"

"เออดิ!!! ถ้าไม่มีกูจะชวนมึงทำไมวะ?" อดีตลูกน้องท่านวิทยาตอบ "มึงทำตัวให้ว่าง ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว อยากกินอะไรบอก แล้วถ้ามันรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เดี๋ยวกูพาไป"

"เชร็ดโด้!!!! ชวนไปแหล่งอโคจรแบบนั้น มีเหรอเจ๋งจะพลาด!!!" ไอ้เจ๋งตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "จัดไปเฮีย!!! ว่าแต่เฮียอยู่ไหนเนี่ย? จะกลับบ้านไหม?"

"อยู่ข้างนอก เดี๋ยวสักพักกูจะกลับแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแล้วกัน" ลอยศักดิ์กดวางสาย ก่อนเดินออกไปจากวิทยาลัยพยาบาล ระหว่างเดินทางก็เหลือบมองซ้ายขวาเห็นแต่นางฟ้านักศึกษาพยาบาลน่ารักเต็มไปหมด "นักศึกษาพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักน่าล่อทั้งนั้นเลยว่ะ หึหึ"

ประโยคหลังไอ้ลอยคิดในใจ เด็กนักศึกษาแพทย์และพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักเต็มไปหมดจริง ๆ เรียกได้ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่อาหารตา แต่แล้ว

"เฮ้ย!!! พ่อหนุ่ม!!! พ่อหนุ่มน่ะ!!! ใช่พี่ของไอ้เจ๋งป่ะ?"

พอไอ้ลอยหันไป ก็ต้องตกใจว่าใครคนนั้นก็คือลุงพล อดีตภารโรงเกษียณอายุที่อาศัยอยู่ในซอยเดียวกับไอ้เจ๋งนั่นเอง ทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้เนี่ย!!!

"อ่าว? ลุง..." ไอ้ลอยนึกชื่อแว้บนึง "ลุงพลใช่ไหม?"

"ใช่ เอ็งมาทำอะไรที่นี่วะไอ้หนุ่ม?" ลุงพลที่พึ่งกลับออกมาจากหอพักสตรี หลังจากเอาของขวัญไปให้น้องอุเสร็จ ระหว่างเดินไปดูร้านของตัวเองที่โรงอาหารก็ดันมาเจอไอ้ลอยพอดี ก็เลยแปลกใจว่าพ่อหนุ่มคนนี้มาทำอะไรแถวนี้

"ผม...เอ่อ...ผมมาทำธุระครับลุง" ไอ้ลอยตอบแบบขอไปที "แล้วลุงมาทำอะไรที่นี่ครับ?"

"เออ...ไอ้เจ๋งไม่ได้บอกหรอกเหรอ?" ชุมพลยิ้ม "ลุงเคยเป็นภารโรงทำงานที่นี่ พอเกษียณก็มาเปิดร้านน้ำเต้าหู้ที่โรงอาหาร"

"ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับลุง" ไอ้ลอยเล่นตัดบทกันดื้อ ๆ ก็หันหลังใส่ลุงพลแบบไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เพราะไม่ได้อยากจะสนิทสนมอะไรขนาดนั้น

"อะไรของมันวะ? ประหลาดคน" ลุงพลส่ายหน้า "เดี๋ยวค่อยถามไอ้เจ๋งแล้วกัน"

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินไปที่โรงอาหารเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยของร้าน ท่ามกลางคำถามจากเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลและเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้ลุงพลถึงปิดร้าน

แต่ลุงพลมีเหตุผลของตัวเอง เป็นภารกิจสวรรค์ ที่ไม่สามารถบอกใครได้

.................................................

ตัดมาที่ร้านขายยาของกรวิทย์ วันนี้เป็นวันที่พิเศษหน่อย เพราะหมอเค้ก มนัสนันท์ซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากกรวิทย์ถึงร้าน

"เค้กไม่น่าซื้อขนมอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้เลยนะ" กรวิทย์ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยปากด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กร" มนัสนันท์ยิ้มหวาน "เค้กเต็มใจค่ะ"

ความจริงแล้วเค้กแค่อยากหาโอกาสใกล้ชิดกับกรวิทย์ เพราะแอบได้ยินข่าวมาว่ากรวิทย์เลิกกับหมอพลอยแล้ว โดยหมอพลอยกำลังจะแต่งงานกับหนุ่มไฮโซอย่างภูวนาท บวกกับเสียงเชียร์จากญาติผู้ใหญ่ที่สนับสนุนให้เค้กกับหนุ่มกรได้ลงเอยกัน

"งั้นขอบคุณมากนะครับเค้ก" กรวิทย์ยิ้ม พอมองหน้าน้องเค้กก็ดันนึกคำพูดที่จะพูดไม่ออก

หลายวันก่อน หนุ่มกรเคยคิดจะลองประชดรักหมอพลอยด้วยการไปจีบครูเบสท์ ก่อนมาทราบความจริงว่าครูเบสท์กำลังเตรียมไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ส่วนน้องอีฟ สำหรับกรวิทย์แล้วเขาไม่ได้คิดอะไรกับเด็กสาวคนนี้

แต่กับหมอเค้ก มนัสนันท์ หญิงสาวคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกับหมอพลอย อาจจะเป็นเรื่องของหน้าที่การงาน แม้หมอเค้กไม่ได้มาจากครอบครัวไฮโซ แต่ก็จัดว่าครอบครัวของเธอมีฐานะพอตัว แล้วทีนี้ พอมองหมอเค้กนาน ๆ เภสัชหนุ่มก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด น้องเค้กคนนี้ จะว่าไปก็น่ารักดีเหมือนกันนะ



"พี่กร..." เค้กยิ้มหวานด้วยความเขินอาย พอเจอสายตาของกรวิทย์ที่จ้องแบบไม่กระพริบแบบนั้น ก็ยิ่งทำเอาสัตวแพทย์สาวเกิดอาการประหม่า จนต้องเอามือสางปอยผมทัดหูแก้เขิน "พี่กร...จะมองเค้กอีกนานไหมคะ?"

"ขอโทษ!!!" กรวิทย์รู้สึกตัว "ขอโทษที!!!"

ในขณะที่หนุ่มเภสัชกับสัตวแพทย์สาวกำลังจะเริ่มจีบกัน อยู่ดี ๆ ทรชนอย่างไอ้ลอยก็เปิดประตูเข้ามา ท่ามกลางความตกใจของกรวิทย์และมนัสนันท์



"ซื้อของหน่อยครับ" ลอยศักดิ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงห้าว ๆ ห้วน ๆ แล้วเดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ มนัสนันท์ถอยฉากหนีด้วยความรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ

"ซื้ออะไรครับคุณ" กรวิทย์ถาม

"ถุงยางแบบบางพิเศษสองกล่อง" ลอยศักดิ์ตอบแบบไม่หยี่หระ แม้จะมีหญิงสาวยืนอยู่ข้าง ๆ ทำเอากรวิทย์ถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าลูกค้ารายนี้จะถ่อยเบอร์สุดถึงขนาดนี้

"ได้ครับ" กรวิทย์พยายามเก็บอาการแล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางแล้วเดินไปที่เครื่องเก็บตังค์ "ทั้งหมด 138 บาทครับ"

ลอยศักดิ์หรี่ตามองมนัสนันท์แว้บหนึ่ง ก่อนหยิบเอาแบงค์ร้อยสองใบยื่นให้กรวิทย์หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนรับเงินถอนแล้วเดินออกไป พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนเลยว่าเภสัชหนุ่มและสัตวแพทย์สาวจะคิดยังไง

"มารยาททรามมาก!!" มนัสนันท์บ่น "ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาเลย!!!"

"พี่ขอโทษนะครับเค้ก" กรวิทย์เอ่ยปาก "เค้กไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลย"



"จะมาขอโทษเค้กทำไมคะพี่กร?" หมอเค้กเริ่มยิ้มได้ "พี่กรไม่ผิดสักหน่อย ตานั่นต่างหากที่ไม่มีมารยาท ไม่รู้โตมาในสภาพสังคมแบบไหนกันนะ ถึงได้ต่ำตมถึงขนาดนี้!!!"

"ช่างเค้าเถอะเค้ก เก็บเอามาคิดปวดหัวเปล่า ๆ" กรวิทย์แทรกขึ้นมา

"นั่นซิคะ" สัตวแพทย์สาวพยักหน้า "ว่าแต่พี่กรคะ พี่กรทำงานเฝ้าร้านขายยาแบบนี้ไม่เบื่อบ้างเหรอ? สนใจไปวิ่งออกกำลังกายกับเค้กไหม? นะคะพี่กร"

"อืม...ก็ได้" กรวิทย์พยักหน้า

"สัญญานะคะพี่กร!!" หมอเค้กถามอีกรอบ

"สัญญา" เภสัชหนุ่มตอบ

มนัสนันท์ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ไม่ต่างจากกรวิทย์ที่เริ่มรับรู้ว่าโลกใบนี้ยังสดใส แม้เขาจะผิดหวังจากพลอยพรรณที่เขาหลงรักและภักดีมานานกว่าสิบปี แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าโลกที่มืดม่นของเขาเริ่มกลับมาสดใสจากสาวน้อยที่เคยวิ่งเล่นไล่ตามหลังเขามาตั้งแต่ยังเล็กอย่างน้องเค้ก

ย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ตอนที่กรวิทย์พึ่งจะมีอายุ 10 กว่าขวบ ตอนนั้นมนัสนันท์ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียง 5 ขวบเท่านั้น

"พี่กร!!! พี่กร!!! โตขึ้นหนูอยากเป็นเจ้าสาวของพี่กรค่ะ" หนูน้อยมนัสนันท์ยิ้มฟันหลอ

"ไม่เอาอ่ะ เค้กยังเด็กไป" กรวิทย์ในวัยสิบกว่าขวบตอบแบบไม่ลังเล "พี่ไม่ชอบเด็กฟันหลอแบบเค้ก ยัยเด็กฟันหลอลี่!!"

พอโดนพี่กรแซว สาวน้อยมนัสนันท์เลยร้องไห้ จนพ่อแม่ของกรวิทย์ได้ยิน ก็เลยเดินออกมาดุลูกชายที่ไปแกล้งน้อง

"กร!!! กรไปแกล้งน้องเค้กทำไมเนี่ย!!!" พ่อกับแม่ของกรวิทย์ดุใส่ลูกชาย

"ผมเปล่านะครับ!!! ผมเปล่า!!" กรวิทย์พยายามปฏิเสธ ในขณะที่น้องเค้กก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปด้วยความเสียใจ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กน้อยคนนั้นทำไมยิ่งโตมายิ่งน่ารัก บางทีสวรรค์เบื้องบนอาจไม่ได้ใจดำกับคนที่มั่นคงในความรักอย่างกรวิทย์นักก็เป็นได้ เพียงแต่สังเกตคนที่ใกล้ตัวให้ดี บางทีเราก็อาจจะพบใครสักคนที่วิ่งตามเรามาอยู่ก็ได้ ถ้ารักคนที่เรารักมันเหนื่อยไป หันมารักคนที่รักเราดีกว่าไหม อย่างน้อย เขาจะไม่มีวันทำให้เราต้องเสียใจอย่างแน่นอน

.............................

ทางฝั่งลุงพล ที่เดินมาตรวจตราความเรียบร้อยภายในร้านค้าของตัวเอง โดยแกตั้งใจว่าเดี๋ยวจะขับรถออกไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของเพื่อเตรียมทำน้ำเต้าหู้ขายในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถปิคอัพที่จอดอยู่ด้านนอก ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

"ใครโทรมาเนี่ย? เบอร์ไม่เห็นคุ้นเลย?" ลุงพลหรี่ตามองเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า ก่อนกดรับสาย "ฮัลโหล? นั่นใครครับ?"

"ลุงพล นี่อุ๊เอง" ที่แท้เป็นหทัยรัตน์สาวน้อยเจ้าปัญหาที่โทรมา "ลุงพลทำแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครอ่ะ?"



"ลุงทำอะไรอีกละจ๊ะน้องอุ๊?" ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา พอเห็นว่าท่าทางไม่ค่อยดี ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากโรงอาหารไปหามุมสงบเพื่อเจรจากับคนงามจากโพธาราม

"ลุงซื้อมือถือมาให้หนูทำไม?" หทัยรัตน์ถาม "ลุงคิดว่าทำแบบนี้แล้วหนูจะรักลุงเหรอ?"

"ลุงไม่ได้สนใจหรอกว่าอุ๊จะรักลุงหรือไม่รัก แต่ขอแค่อย่าเกลียดลุงก็พอ" ลุงพลสารภาพ "เป็นไงบ้าง? มือถือใหม่ที่ลุงซื้อมาให้ หนูชอบไหมจ๊ะ?"

"ลุงอยู่ไหน หนูจะเอามือถือไปคืนลุง" ยัยอุ๊ตอบ

"อุ๊ ลุงซื้อมือถือให้อุ๊เป็นของขวัญนะ ก็ลุงเห็นมือถืออันเก่ามันตกพื้นหน้าจอแตก" ลุงพลพยายามอ้อนสาวรุ่นหลาน "อุ๊เก็บไว้ใช้เถอะนะ"

"ถามจริง ๆ นะลุง ลุงต้องการอะไรจากหนูกันแน่?" ยัยอุ๊ถามแบบตรงไปตรงมา "ลุงจะมาจองเวรอะไรหนูนักหนา ห๊า!!!"

"ฟังนะจ๊ะน้องอุ๊ ลุงไม่ได้คิดร้ายกับอุ๊ ที่ผ่านมาเราอาจเริ่มต้นไม่สวยเท่าไร แต่ลุงเคยบอกแล้วไงว่าจากนี้ไป ลุงอยากให้เราสองคนหันมาคุยกันดี ๆ บ้าง ลุงไม่ได้คิดร้ายกับน้องอุ๊เลยแม้แต่น้อยนะ"


"หนูไม่เชื่อลุงหรอก? ลุงมันคนเจ้าเล่ห์ ตลบตะแลง ไว้ใจไม่ได้ แล้วก็บ้ากามด้วย!!!" ยัยอุ๊ตอบ "เอาเป็นว่ามือถือที่ลุงซื้ออ่ะ หนูจะเอาไปคืนลุงนะ ลุงอยู่ไหน เดี๋ยวหนูไปหา"

ไอ้คำว่า 'หนูไปหา' จากปากของน้องอุ๊นี่มันยังไงอยู่นะ ลุงพลก็เลยแกล้งตอบไป เผื่อว่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ

"ลุงอยู่ในโรงอาหาร กำลังมาตรวจร้าน เดี๋ยวลุงจะไปข้างนอก อุ๊จะไปกับลุงด้วยไหม?" ลุงพลถาม

"ไปบ้าอะไร!!! หนูจะเอามือถือไปคืนลุงเฉย ๆ ต่างหาก!!!" ยัยอุ๊ตอบ "แต่ว่าลุงจะไปตอนไหนอ่ะ หนูมีเรียนช่วงบ่าย"

"เลิกเรียนค่อยมาหาลุงก็ได้จ๊ะน้องอุ๊" ลุงพลยิ้ม เอาละเว้ย จะได้สนุกกับน้องอุ๊ละมั้งเนี่ย "เดี๋ยวลุงต้องไปซื้อของก่อน แล้วเดี๋ยวลุงจะกลับมาเอาของใส่ตู้เย็นตอนเย็น แล้วอุ๊ค่อยมาหาลุงตอนนั้นก็ได้นะ"

"ก็ได้" หทัยรัตน์กดวางสายไป ส่วนลุงพลก็ยิ้มแป้นหน้าบาน เอาละเว้ย จะได้ครอบครองดวงใจของหทัยรัตน์อีกแล้วละซิ

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินกลับออกไปเพื่อขับรถไปซื้อของที่ตลาด เพื่อเตรียมเอาของมาเก็บไว้ที่ตู้เย็นหลังร้านเอาไว้ขายน้ำเต้าหู้วันพรุ่งนี้

.................................................

ตัดมาที่ช่วงเย็น หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้าก็เดินด้อม ๆ มอง ๆ ตรงหน้าโรงอาหาร เพื่อสังเกตว่าลุงพลกลับมาหรือยัง พอเห็นว่าเงียบผิดปกติ หทัยรัตน์ก็เลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปดูที่หน้าร้านของลุงพลที่ถูกปิดอยู่

"อ่าว? ไหนบอกว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ดูผิดหวังไม่น้อยที่ไม่เห็นลุงพล เพราะเธอตั้งใจจะเอามือถือมาคืนแล้วก็จะกลับ

แต่ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทหัยรัตน์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เธอยังใช้งานอยู่ขึ้นมา ก็พบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากลุงพล คนงามจากโพธารามก็เลยกดรับสายด้วยความตื่นเต้น

"ลุงพล!!! ไหนลุงว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ทำเสียงดุใส่ลุงพล

"ลุงเอาของไปเก็บที่หลังร้านแล้ว ตอนนี้ลุงอยู่ข้างนอกโรงอาหาร ลุงอยู่บนรถ อุ๊รีบตามมาซิ" ลุงพลตอบ

"เดี๋ยวหนูออกไปค่ะ" หทัยรัตน์กดวางสาย แล้วเดินออกไปข้างนอก ก็เจอรถกระบะคู่ใจของลุงพลจอดอยู่ริมถนน

"รีบขึ้นมาเลยจ๊ะหนูอุ๊" ลุงพลเปิดกระจกเรียกสาวน้อยจอมจุ้น แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมขึ้นรถมาด้วย "อุ๊!!! รีบขึ้นรถซิ"

หทัยรัตน์หยิบกล่องโทรศัพท์จากกระเป๋าสะพายคืนให้ลุงพล แต่พอเจอลุงพลคะยั้นคะยอให้น้องอุ๊ขึ้นมาบนรถ ก็ทำเอาสาวน้อยจากโพธารามอดลังเลไม่ได้ จนลุงพลต้องดุใส่

"อุ๊!!! รีบขึ้นมาเร็ว ๆ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น!!!"มนุษย์ลุงทำหน้าดุใส่ยัยอุ๊ จนยัยอุ๊อดกลัวไม่ได้ ก็เลยเปิดประตูรถเข้าไปนั่งตรงเบาะหน้าด้วยความไม่พอใจ

"จะพาหนูไปไหน?" หทัยรัตน์เอากล่องมือถือวางบนหน้าตกแล้วกอดอก ทำหน้าบึ้งใส่ลุงพล

"พาอุ๊ไปปรับทัศนคติไงจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้น้องอุ๊ "อุ๊จ๋า เดี๋ยวถึงป้อมยาม อุ๊มอบ ๆ ต่ำ ๆ หน่อยนะ เดี๋ยวยามหน้าป้อมมันเห็นเราสองคนมันจะแย่"

"ลุงนี่วุ่นวายจัง!!"ถึงจะบ่น แต่ยัยอุ๊ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สาวน้อยจากโพธารามมอบต่ำลงเพื่อให้พ้นระยะสายตาของยามตรงป้อม พอลุงพลขับรถพ้นวิทยาลัยพยาบาลไป ยัยอุ๊ก็ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับคู่ปรับวัยดึกต่อ "ตกลงจะเอายังไงกับอุ๊?"

"ก็พาไปหาข้าวเย็นกิน" ลุงพลตอบ "อุ๊หิวหรือยัง? อยากกินอะไรบอกลุงได้นะ เดี๋ยวลุงเลี้ยง"

"ลุงนี่ทำตัวเหมือนเสี่ยแก่ ๆ ชอบเลี้ยงเด็กเลยนะ?" ยัยอุ๊หรี่ตามองลุงพล "คิดว่าหนูจะง่ายเหรอลุง? มีปัญญาเลี้ยงหนูเหรอ?"

"ก็ถ้ามันจะทำให้อุ๊มีความสุขและยิ้มได้ ลุงก็พอใจแล้ว" ลุงพลตอบ "ลุงพลรักน้องอุ๊นะ"

พอเจอลุงพลบอกรักแบบนี้ ก็ทำเอายัยอุ๊ถึงกับเผลอยิ้มด้วยความเขินไม่ได้ ตาเฒ่าสุดหื่นแอบเหลือบไปเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งเสียอาการ สังเกตได้จากมือที่จิกเกร็งตรงหน้าตัก

"ใจเย็น ๆ จ๊ะน้องอุ๊ เดี๋ยวเล็บก็ทะลุเข้าไปในเนื้อหรอก" ลุงพลเอ่ยปากแซว

"ลุงนี่พูดมากจัง!!!" ยัยอุ๊ทำหน้าดุใส่ลุงพล "เอาเป็นว่าไม่ต้องมาทำฟอร์มคนแก่ใจดีหรอก ถ้าลุงต้องการเรื่องอย่างว่า ก็พาไปละกัน"

"หือ...อุ๊พูดจริงเหรอ?" ลุงพลหันไปถามยัยอุ๊เพื่อความแน่ใจ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อุ๊เสนออะไรแบบนี้

"ก็ถ้าลุงต้องการแบบนั้น" ยัยอุ๊ตอบ "อุ๊ให้ก็ได้...."

น้ำเสียงสูงแปดหลอดของยัยอุ๊เริ่มอ่อนลง จนลุงพลสังเกตได้ สาวน้อยจากโพธารามมองไปตรงกระจกแก้เขิน ความจริงแล้วเธอเองก็รู้ตัวดีว่าแอบมีใจให้ลุงพลอยู่เหมือนกัน แต่เพียงแค่ทำฟอร์มจัดไปแบบนั้น เพราะยังวางตัวไม่ถูก

สุดท้ายลุงพลก็เลยขับรถพาน้องอุ๊ไปโรงแรมม่านรูด เพื่อใช้เป็นสังเวียนเกมรักต่างวัยระหว่างแกและสาวอุ๊ พอจอดรถเสร็จ ลุงพลก็จูงน้องอุ๊เข้าไปในห้องนอน ทั้งคู่อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย โดยลุงพลเป็นคนเข้าไปอาบน้ำก่อน ตามด้วยน้องอุ๊ ระหว่างรอน้องอุ๊ ลุงพลก็ชงกาแฟกินแก้เซ็งไปพร้อม ๆ กับเปิดโทรทัศน์ดู

พอน้องอุ๊เปิดประตูห้องน้ำมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว ก็ทำเอาลุงพลมองตาค้าง สาวอุ๊ทำหน้ายี้ใส่ลุงพลด้วยความหมั่นไส้ ก่อนเดินไปที่โต๊ะแป้งเพื่อเอาไดร์มาเป่าผมให้แห้ง

ในจังหวะนั้น ลุงพลทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้นนจนผ้าขนหนูหลุดจากเอว จนเผยให้เห็นหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียเวอร์ชั่นอัพเกรด 8.5 ที่กำลังผงาด ส่วนน้องอุ๊ก็รีบหันมาด้วยความตกใจที่กำลังจะถูกลุงพลคลุกวงใน

"ลุงพล!!! เดี๋ยว!!! ไม่เอา!!! อย่าพึ่ง!!!" สาวอุ๊พยายามร้องห้าม แต่สุดท้ายก็ไม่อาจต้านทานแรงราคะของลุงพลได้ คนงามจากโพธารามโดนคนหื่นจากแก่งคอยแกะผ้าขนหนูเพื่อปลุกปล้ำ ขยำนมแล้วจกหกจนแฉะ ก่อนพาร่างอันอ่อนระทวยของหทัยรัตน์วางบนเตียงนอนที่แสนนุ่ม

"ลุงพล..." หทัยรัตน์เสียงอ่อนเสียงหวานขณะกำลังถูกลุงพลทับร่างอยู่ด้านบน "ทำเบา ๆ หน่อยนะลุง พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้า"

"จ๊ะ" ลุงพลตอบก่อนโน้มตัวซุกไซ้ซอกคอของยัยอุ๊ที่หลับตาพริ้ม พอเห็นอุ๊เริ่มเคลิ้ม ลุงพลก็เลยจับน้องอุ๊พลิกคว่ำ คนงามจากโพธารามที่ปกติเป็นคนดื้อดึงยอมโอนอ่อนผ่อนตามที่ลุงพลต้องการอย่างง่ายดาย ตอนนี้แม่เสือสาวจากจังหวัดราชบุรีกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องในอุ้มมือของมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์


"น้องอุ๊หุ่นดีมากเลยรู้ไหม?" ลุงพลยิ้มหวาน พลางโน้มตัวจูบที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ด้วยความสุข กลิ่นสบู่ที่ติดตรงเรือนกายของหทัยรัตน์ช่างหอมหวานเหลือเกิน

"หุ่นดีแล้วชอบไหมล่ะ?" น้องอุ๊ที่นอนคว่ำหน้าอยู่หันไปมองลุงพล

"ชอบมากซิจ๊ะ ชอบมากด้วย" ลุงพลตอบ

"ชอบส่วนไหนของหนูมากที่สุด" หทัยรัตน์ถามต่อ

ลุงพลไม่ตอบ แกโน้มตัวลงต่ำเพื่อประทับรอยจูบตรงแก้มก้นเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ ก่อนทำการโลมเลียตรงร่องก้นของสาวน้อยจากโพธาราม จนร่างบางหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กกะจี๊

"ลุงพล!!! ลุงนี่ทะลึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เพื่อน ๆ กับน้อง ๆ ของหนูถึงชอบลุง" หทัยรัตน์เอ่ยปาก

"แล้วหนูล่ะ หนูรักหรือชอบลุงบ้างไหม?" ลุงพลถามอย่างตรงไปตรงมา "ว่าไงจ๊ะ"

น้องอุ๊ทำหน้าครุ่นคิดถึงคำตอบที่จะสามารถใช้นิยามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลุงพลได้ชัดเจนที่สุด พอนึกออก ยัยอุ๊จอมจุ้นก็เปิดปากบอกความจริงให้ตาเฒ่าได้ฟัง

"เมื่อก่อนหนูเกลียดลุง เพราะหนูคิดว่าลุงทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนของหนู แล้วพอหนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง บวกกับการที่หนูต้องตกเป็นเหยื่อของลุง หนูยิ่งเกลียดลุงเข้าไปใหญ่ เกลียดจนอยากจะฆ่าลุงให้ตาย เกลียดจนให้อภัยไม่ได้" ยัยอุ๊สารภาพอย่างตรงไปตรงมา "แต่ว่า หนูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมลึก ๆ หนูกลับรู้สึกดีกับลุงเพิ่มขึ้น หนูควรจะเกลียดลุงแบบที่เคยเกลียด แต่ยิ่งลุงทำดีกับหนูเท่าไร หนูก็เริ่มคิดว่าบางที ลุงอาจไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คิด"

ลุงพลช้อนร่างของยัยอุ๊ให้นั่งบนเตียงแล้วซบที่อกของตัวเอง เพื่อรับฟังความจริงจากปากของหทัยรัตน์คนสวย

"ก็อย่างที่ลุงเห็น หนูพยายามเตือนเพื่อน ๆ คนแล้วคนเล่าของหนูว่าให้ระวังลุง แต่ก็ไม่มีใครรอดสักคน นั่นก็เป็นเหตุผลที่หนูควรจะเกลียดลุง ถูกไหม? แต่ว่าพอลุงเข้ามาช่วยหนู และทำดีกับหนู หนูก็ยิ่งสับสนตัวเอง เหมือนกับหนูทั้งเอ่อ...ระ...รัก...ลุงและเกลียดลุงในเวลาเดียวกัน"

"โถ่...หนูอุ๊" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของหทัยรัตน์ด้วยความเอ็นดู "สำหรับลุง ลุงไม่เคยเกลียดอุ๊เลยนะ"

"ลุงนี่เป็นคนหลายบุคลิกนะ รู้ตัวไหม?" หทัยรัตน์ถาม "หนูไม่รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของลุงเป็นยังไงกันแน่?"

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณมากครับ หมอพลอยจอมหยิ่ง ไม่โดนไอ้ลอยจริงๆดั่งหวังเลย

เอาอย่างแรกก่อนนะครับ บอกเลยว่า ดีใจมาก ที่ไอ้ลอยมันไม่ได้แอ้มหมอพลอย. อันนี้โครตดีใจเลยหละครับท่าน. หลังจากที่อ่านตอนแล้วจบ เป็นกังวลอยู่ตลอดว่าจะมีพลิกเหลี่ยมรึเปล่า สุดท้าย ก็ เย๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ::YarKK:: 
   ส่วนคำถามที่ทิงไว้ให้รีด ตอบ.  เอาจริงๆนะ ผมคนนึงหละที่อยากเห็น กรวิทย์ได้สมหวังในรักกับเขาบ้าง จากที่เคยแอบหวังนิดว่าช่วงท้ายของเรื่องม เขากับหมอพลอยจะมาครองรักกัน. แต่เอาเข้าจริงๆ หนทางนี้มันช่างริบหรี่เหลือเกิน. เพราะไรท์คงไม่ใจดีกับพี่กร ขนาดนั้นหรอก(มั๊ง)55  ::Cheeky::  รักคนที่เขารักเราดีกว่า อันนี้ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ เชียร์เต็มที่ครับ ::Yes!:: 
    ช่วงดึกๆคงมีลุงพลเคลียร์ใจกับน้องอุ๊ ใช่มั้ยครับ คราวนี้คงรวบได้แบบเบ็ดเสร็จ ละเนอะจะรอคอย บทนี้นะครับ. ว่าแต่ถ้ามาดึกมากๆ คงอดอ่าน เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไกลแต่เช้ามีดเลย

เสียดาย!! อุตส่าห์หวังว่าจะได้เห็นไอ้ลอยมีอะไรกับหมอพลอยซะหน่อย TT

ขอบคุณมากครับ และแล้วหมอพลอยของลุงพลก็รอดพ้นจากนายลอยไปได้ ตอนแรกนึกว่าจะเสร็จซะแล้ว 555

น่าจะปรับทัศนคติกันทั้งคืนละคืนนี้

หมอพลอยจะเสร็จคนอื่นไม่ได้ นอกจากลุงพลเท่านั้น

จังหวะของลุงพลแน่นอนจริงๆ

ย้ำรักน้องอุ๊คราวนี้ น้องอุ๊คงไม่เกลียดลุงพลแล้วล่ะ คงจะกลายเป็นหลงหัวรบนิวเคลียร์แทน

นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอ้ลอยคาบไปแดกละ

 ::HeyHey::หมอพลอยเลยรอดจากลุงลอยเลย มันน่าจะๆจริงๆ

หนูอุ๊ยอมลุงพลแล้ว แล้วก็ลุงพลน่ะเป็นคนหื่นกามยังไงละ

อยากให้หมอเค้กเป็นนางสิบสามนะ ให้เภสัชกรผิดหวังอีกสักหนวองหนคงจะดีนะครับ สะใจดีสาวๆจะได้ลอกเลิก จะได้พูดว่าเราเลิกกันเถอะ เธอดีเกินไป

งานนี้เรื่องคงหาที่ลงยากแล้ว....ครูเบสมีทางออกแล้ว..และมีอคีตที่บวกกับพี่วิทย์ด้วย...ใครจะเขข้าวินก่อนกันนะ  2ชายและอึกหนึ่งหญิง ทายยาก

ยัยอุ๊โดนลุงรุ่นอัปเกรดยันเช้าชัวร์ โห น่าอิจฉาจังเลยครับ

ในที่สุดก็ยอมรับความรู้สึกตัวเองได้ซักทีนะอุ๊ รอมานานแล้ว

อุ๊โดนอีกแล้ว

โอกาศ แลัจังหวะ ที่ลุงสร้างขึ้นนี้ ขั้นเทพ เลยครับขอ คาราวะ 3 จอก

สุดท้าย น้องอุ๊ ก็ใจอ่อนกับ ลุงพล

ไม่อยากให้หมอพลอยโดนแบลคเมย์เลย มาลุ้นว่าลอยจะจัดใครได้ไหม

ยัยอุ๊จะได้ทดสอบหัวรบรุ่นอัพเกรด ท่าทางจะหลงจนกู่ไม่กลับ

อุ๊ก้อยอมรับลุงหมดหัวใจ

หลงลุงพลอีกคนแล้ว

สถานการณ์หมอพลอยยังไม่น่าไว้วางใจ แต่อุ๊โดนวางตายแล้ว

เกลียดกับรักมันเปลี่ยนกลับไปมาได้. น้องอุ๊น่ารักจัง. ลุงพลต้องรักน้องอุ๊เยอะๆ

หลงลุงกันให้หมด แต่ตัวร้ายก็น่ากังวลนะ

ลีลาลุงพลในตอนนี้ จะวาดลวดลายขนาดไหน น้องอุ๊จะติดใจ จนเป็นเด็กลุงพล หรือเปล่า

อยากให้พี่กรสมหวังกับน้องเค็ก

สรุปกลายเป็นว่านัดออกไปออกกำลังกันสะนี่

จนได้นะน้องอุ๊ ติดใจลุงพลจนลืมอายเลยนะครับ

เสียดายนึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอยแล้ว

เสียดาย อยากให้ลุงพลจัดคาชุดนักศึกษาสีฟ้าสักครั้ง

ขอบคุณ​ผู้​ประพันธ์​ที่ทำให้หมอพลอยรอดพ้นจากไอ้ลอย​ แต่แอบเคืองนิดๆน้องนาถผู้​ซื่อสัตย์​ไม่มีโอกาสเดี่ยวกับลุงเลย​ น้องอุ๊​มาที่หลังโดนไป​ 2​ แมตช์​แล้ว

น้องอุ๊เจอของดีลุงพล...เลยลืมแฟนเก่าไปเลย...สุดยอดจริงๆลุงพล

ดีใจที่หมอพลอยไม่ถูกไอ้ลอยเอา หมอพลอยต้องเป็นของลุงพลเท่านั้นคับ

น้องอุ๊โดนครั้งนี้คงติดใจยาวๆเลยละ

ไอ้ลอยเอยไม่มีกึ๋นเลยอุดส่าได้ไผ่ตายมา กลับไปตีรี่ตามเดิมของมึงไปไป๊

เรื่องนี้สนุกที่สุดแล้วครับ

เย้ๆ ขอบคุณครับที่ยอมให้หมอพลอยรอดจากไอ้ลอย
ลุ้นมากๆๆ คือ หมอพลอยนี่ถ้าเสร็จคนอื่นนอกจากลุงพลนี่เสียดายภาพลักษณ์นางในฝันเลยครับ

นึกว่าหมอพลอยจะยอมไอ้ลอยซะแล้ว..ส่วนหนูอุ๊ก็เริ่มแอบมีใจให้ลุงพลมาบ้างแล้ว

อุ๊รักลุงพลแล้ว

 ::WooWoo:: พ่อหนุ่มไรต์ผู้ใจดี ผู้หล่อเหลาเอาเก่งของเรา สงสารตากรบ้างก็ดีเน้อ5555พลาดไปหลายรายแน้วว หมอพลอยก็อย่าให้กรรมแรงน้ากสงสารตับเราบ้าง555รักเสมอ ไรท์ผู้ใจดี

รักลุงสะแล้วอุ๊จ้า5555

เสียดาย นึกว่าอย่างน้อยหมอพลอยน่าจะยอมดุ้น แตกคาปาก พร้อมล้วงไปด้วย

เหลือให้คนอื่นบางเหอะลุง  ::Angry::

น้องอุ๊ทำเป็นปากร้าย ปอบติดใจลุงพลซะงั้น

กรวิทย์เป็นคนดีได้หมอเค๊กมาช่วยปลอบใจทั้งยังเป็นคนที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ
ส่วนหมอพลอยที่แก้ปัญหาตัวเองได้แล้ว ข้อต่อรองกับลุงพลที่จะต้องมาช่วยหมอพลอยแก้ปัญหาก็ไม่ได้ทำด้วยลุงพล หมอพลอยก็บิดพรี้วได้นะซี

ชอบฉากบลัฟกันระหว่างหมอพลอยกับไอ้ลอยครับ

สุดท้ายหมอโดนเฉือนเหลี่ยมไป เพราะดันเผยไต๋ตัวเองว่าไม่อยากแต่งกับนายบอยจริงๆ

 ::HoHo::มาแล้วดีจังอุติดใจแล้วสิแล้วหมอพลอยจะมาหาใหมน้อ

แหม ไอ้เราก็นึกว่า ลุงพลจะมาเป็นฮีโร่ช่วยหมอพลอยได้ทัน ที่ไหนได้
แต่สุดท้าย ผมก็เดาว่า ลุงพลน่าจะจัดการไอ้ลอย เอาเงินมาคืนหมอพลอย ได้ใจหมอไปอยู่ดี

ส่วนกรวิทย์ เอาตรง ๆ ไหน ๆ ให้บทแกเป็นคนดี คนดีก็ควรได้ผลของการเป็นคนดีบ้าง ถึงเรื่องจะเป็นของลุงพล แต่ผมคิดว่า เราก็ควรจะมีอะไรดี ๆ ให้คนดี ๆ ในนิยายบ้าง ไม่อย่างนั้น โลกนี้คนคงไม่อยากเป็นคนดี แล้วจะวุ่นวายเปล่า ๆ

ส่วนลุงพลเอง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดี แต่อยากให้คนดี ๆ ได้รางวัลชัด ๆ ลุงพลนี่มันเกินหน้าคำว่ารางวัลไปละ
ส่วนน้องอุ๊ ใจอ่อนละ งานนี้อยากให้หลงมากกว่านาถเลย จะได้กลายเป็นหมายเลขสองต่อจากหมอพลอย 55555

 ::Glad::สุดท้ายก้อรักลุงพล

เปิดโหวตมาแบบนี้ เอาให้สุดๆไปเลยกรวิทย์ จงแห้วอยากภาคภูมิ 555+

ปกติก็อ่าน NTR นะ แต่ถ้าหมอพลอยโดนลุงลอยเข้าก็คงมีจุกๆบางแหละ

แอบเสียใจนิดๆที่ไอ้ลอยไม่ได้ลวนลามหมอพลอยเท่าไหร่เลย แต่แล้วในที่สุดน้องอุ๊ก็ยอมสิโรราบ ให้ลุงพล เย่ๆ

ดีใจที่หมอพลอยรอด 

น้องอุ๊โดนครั้งนี้คงติดใจ

เด็กติดใจ อะไรก็ง่ายอ่ะนะ

บัยอุ๊ จากเสือร้ายกลายมาเป็นแมวแล้ว

แมวน้อยอ้อนผัวใหญ่เลย

โหวดให้โดนลุง ก่อนแล้วไปคบพี่กร

หมอพลอยต้องของลุงคนเดียว

อยากเห็นหมอเค้กโดนลุงพล  หมอพลอย  ครูเบสรุม  ครับ

  เกือบไปแล้ว หมอพลอย  แต่ เป็นสาวสวยฉลาดก็รอดมาได้ 
  ส่วนน้องอุ๊  นี้นะปากบอกว่าไม่ แต่ ใจให้ลุงไปเต็มๆเลยนะครับ

น้องอุ๊ยอมลุงละ

ขอบคุณครับที่ไม่ทำให้หมอพลอยเสร็จไอ้ลอยแต่ก็เกือบไปดีที่ฉลาดคิดได้รอบคอบ

ไอ้ลอยไม่มีหวังต้องผ่านลุงพลให้ได้ก่อน หมอพลอยมีลุงพล

น้องอุ๊แม่เสือสาวของพวกเรากลายเป็นลูกแมวเซื่องๆละ ติดใจหับรบลุงพล กับนิสัยคอยเอาใจของลุงจนเริ่มรักละสิแบบนี้

ลุงไปช่วยหมอพลอยด่วนเลย ไปเอาเงินมาคืนหมอพลอยเร็วๆเลย อย่าให้นางฟ้าน้ำแข็งเสียท่าคนอื่นได้

ลุ้นแทบแย่ไม่อยากให้หมอพลอยเสร็จไอ้ลอยครับ อยากให้หมอพลอยเป๊นเมียลุงพลคนเดียว

อุ๊ยอมแบบนี้ผันตัวเป็นนกต่อให้บุงอีกคนแน่ๆสาวคนอื่นๆคงไม่ยากแล้ว

เจอลุงสายเปย์อย่างนี้ใครก็เสร็จหมดได้ซัมซุงราคาสองหมื่นอะไรก็ยอมหมดละครับส่วนหมอพลอยน่าจะให้ไปหาประสพการณ์บ้างน่าจะดีนะครับ

หมอพลอยรอดไปได้

ดีใจกะลุงด้วยที่หมอพลอยไม่โดนไอ้ลอยและดีใจที่น้องอุ๊มีใจให้แล้ว...อิจฉาว่ะแห่ะๆๆๆๆ

ถ้าถึงเช้า
น้องจะไปเรียนได้ไหม

จัด​หนัก​น้องอุ๊ทั้งสามรูเลยให้ติดใจของ​ลุง

คุณหมอรอดปากเหยี่ยวปากกาจากลอยศักดิ์จนได้

อุ้หลงลุงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วอะท่าทาง

นึกว่าหมอพลอยจะไม่รอดจากลุงแล้ว ดีใจที่หมอรอดมาได้ เสียดายแย่เลยถ้างั้น

โล่งใจแทนหมอเสร็จลุงพลคนเดียวพอละ ส่วนลุงพลก็ยังหื่นเหมือนเดิม ขอบคุณครับ

รอดแล้วหมอพลอย หมอพลอยต้องเป็นของลุงพลเท่านั้น

เหมือนว่าตอนนี้จะเป็นการปลดล็อคเควสหลายๆอย่างของลุงพลนะครับ โล่งอกที่หมอพลอยไม่เสร็จไอลอย แถมยังได้เคลียร์ใจกับน้องอุ๊จอมซึนอีก ดีต่อใจมากครับ

ลูกแมวน้อยแสนเชื่อง

ในที่สุดก็รักลุงไปอีกคนสนุกจิงๆ

ในที่สุดสุดน้องอุ๊ก็ใจอ่อนแต่เสร็จแล้วอย่าลืมไปช่วยหมอพลอยด้วยตาแก่

นึกว่าจะได้เห็นไอ้ลอยมีอะไรกับหมอพลอย ถ้าเป็นแบบนั้นเรื่องคงตื่นเต้นไปอีกแบบ

ลุงต้องปรับทัศนคติของจอมหยิ่งอย่างหนักแน่ๆ

น้องอุ๊อัพเกรดเสนอตัวมาเจอลุงเองเลย คงไม่หลับไม่นอนคั้นน้ำเต้าหู้กันทั้งคืน

ผู้แต่งหลอกให้ลุ้นเรื่องหมอพลอยมานาน

ครั้งนี้หมอพลอยรอด แต่ถ้ามีครั้งหน้าจะรอดอีกรึเปล่าเนี่ยะ ส่วนน้องอุ๊ก็โดนล้างสมองเรียบร้อยโรงเรียนลุง

อยากอ่านฉากหมอพลอยกะลุงอีกครับ

กำลังลุ้นครับน้องอุ๊..

นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอ้ลอยซะแล้ว

นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอ้ลอยเล่นซ่ะแล้ว

หมอพลอยรอดไปได้

ติดใจลุง ซ่ะแล้วน้องอุ๊.   

 นึกว่าไอ้ลอยจะได้เสียบหมอพลอยสักสองสามที เป็นบุญสักครั้ง  ::HoHo::

โล่งใจที่หมอพลอยไม่เสร็จไอ้ลอยครับ
ตอนนี้อยากเห็นน้องอุ๊กับน้องอีฟ เสร็จลุง จังครับ

ไอ้ลอลไม่ได้หมอพลอยดีใจจังแต่นึกว่าลุงพลจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยหมอพลอยเสียอีก

พามาปรับทัศนคติ​แบบนี้พรุ่งนี้​ไปเรียนไม่ไหวแน่สาวอุ๊

อยากให้หมอเค้กได้กับพี่กรอีหนึ่งเสียงครับ พระรองจะได้มีกำลังใจน่ะครับ

เมื่อก่อนเป็นเสือ
ตอนนี้เป็นแมวไปละอุ๊

สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ
ลุงพลหนอลุงพล มัวเเต่ปรับทัศนคติกับนศ  เดี๋ยวก็ผิดสัญญาที่ว่าจะช่วยหมอพลอยหรอก

ดีจังเลยที่คุณหมอพลอยไม่โดนไอ้ลอยสอย ไม่อย่างนั้น ตัวเอกของเรื่องตัวนี้คงจะลดความน่าสนใจลงไปเยอะเลยอ่ะ

ระยะนี้น้องอุ๊ดูจะเป็นคนโปรดของลุงพลนะ

สมน้ำหนักไอ้ลอย อดได้นางฟ้าเลย

งานนี้ไม่ได้แอ้มหมอ

น้องอุ๊เรียบร้อยอยู่ในโอวาทจอมหื่นอีกคน ต่อไปต้องหาทางช่วยเมียคนโตให้ได้เสียที

มาบ่อยๆนะคับลุงพล

ลุงพลคงจะพามาปรับทัศนคติยันเช้าแน่ๆ

ระดับมันสมองมันคนละชั้นกัน ไอ้ลอยคิดว่าหลักฐานที่ตัวเองมีอยู่ที่จะช่วยคุณพ่อของหมอพลอยให้พ้นผิดได้ จะสามารถบีบให้หมอพลอยยอมรับเงื่อนไขของตัวเองได้ แต่พอหมอพลอยบอกว่าตัวเองยอมแต่งงานกับบอยดีกว่า ก็เลยเสียศูนย์ต้องยอมรับเงินแลกกับหลักฐานแทน แต่ก็น่าเสียดายเหมือนกันที่อดดูฉากรักของไอ้ลอยกับหมอพลอย...อิอิ

ให้กำลังใจลุงพลนะครับ

555 อุ๊ปากแข็ง เหมือน ผญ ทั้วไป

สุดท้ายน้องอุ๊ก็ตกหลุมรักลุงพลจนได้

แหม อุตส่าห์ลุ้นหมอพลอยอดเลย ว่าแต่สาวอุ๊นี้อ่อนระทวยจริงๆเมื่อเจอลุง 555 ::KO::

หมอพลอยรอดจากมือไอ้ลอยแล้ว

ความฉลาดของหมอพลอยทำให้เอาตัวรอดไปได้  ดูเหมือนจะมีช่องทางให้พระเอกสุดหล่อได้ช่วยเหลือด้วยนะ

"สมแล้วที่เป็นนางเอกอันดับหนึ่งของเรื่องต้องไม่เยอีเย.....กับใครนอกจากหัวรบนิวส์เคลียร์ของท่านท้าว"

น่าจะให้หมอพลอยยอมนายลอยสักที เพราะลุงพลแกมีเมียเด็กๆเยอะมาก แม้แต่ยัยอุ๊คงติดใจรสสวาทจากลุงพล จนหลงคิดว่ารัก

ดีใจที่หมอพลอยไม่เสร็จไอ้ลอย เพราะไม่อยากให้เมียๆ ของลุงไปมีอะไรกับใครอีก อีกอย่างก็มีองค์ตุลาการสวรรค์คอยดูแล ส่วนกรวิทย์ผมอยากให้เขามีความรักที่สวยงามกับหมอเค้กเพราะมีสตอรี่กันมาแต่วัยเยาว์ และที่สำคัญได้ปราบพยศสาวอุ๊ได้อย่างราบคาบ...ขอบคุณครับ

จัดให้กรวิทย์สักคนก็ดีครับ555ในที่สุดน้องอุ๊ก็รักลุงทั้งตัวและหัวใจนึกว่าหมอพลอยจะโดน

หมอพลอยไม่ได้โดนไอ้ลอย แต่น้องอุ๊โดนลุงแต่ๆนอน 

นึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอยซะแล้ว..ขอบคุณที่ไม่ทำร้ายจิตใจกัน..แต่ก้ออยากให้เกือบๆแล้วมีลุงพลมาช่วยทัน..กรวิทย์ผู้น่าสงสารจัดหมอเค้กไปเถอะ..เด็กๆของลุงคงไม่มีใครแตกแถวขนาดอุ๊ยังยอม

Ntr อยูหน่าย ฉันรออยู่

 ::Reader:: อืม ถ่านไฟเก่าช่างร้อนแรงยิ่งนัก

ม่ายนะครับ ได้โปรดเถอะ อย่าให้หมอพลอยต้อง
ตกเป็นของใครอีกเลย เป็นของลุงพลคนเดียวก็พอ

น้องอุ๊มีเรียนตอนเช้านะลุงพลเบาๆหน่อย

 ::YehYeh::โดนเรียนชัว

น้องอุ๊เริ่มเต็มใจยอมรับลุงแล้ว ::YehYeh::

แหมน้องอุ๊ อยากตัวสั่นแต่ปากไม่เอ่ย เขืลน่ารักดีแฮะ

น้องอุ๊มีใจแล้วลุงพลจัดเบาๆหน่อยนะน้องมีเรียนเช้า

ลุงพล เบาๆมือกับน้องอุ๊หน่อยนะครับ

อยากให้พี่กรสมหวังเหมือนกัน แต่อยากให้ลุงพลก่อนดีกว่า

โพลล์ข้อสองโดนใจมากครับเอาให้สุดที่ลุงพลเลย

ยอมง่ายๆ ซะงั้น

ถึงหมอพลอยไม่โดนไอ้ลอยจัดหนัก แต่ยายอุ๊โดนลุงพลจัดหนักแทนก็ได้

อยากเห็นไอ้ลอยเอากับหมอพลอยจังเลย รอๆ

 ::HeyHey::น้องอุ๊สุดยอดที่สุดอีกคน ในบรรดาเมียทั้งหลาย

หมอพลอยไม่เสร็จไอ้ลอย55ให้พี่กรเขาสมหวังบางก็ได้และแล้วน้องอุ๊ก็รักลุงพล

น้องอุ๊ ติดใจมนุษย์ลุงจนได้สินะ ก็นะ ลีลาดี อึด ถึก ทน  สายเปย์อีกต่างหาก ไม่ติดใจก็แปลกแล้ว

อย่าให้หมอเค้ก เสร็จหมอกรเลย  เก็บไว้ให้ลุงพลดีกว่า จะได้มีเมียนอกจาก 10 นางบ้าง

หมอพลอยรอดแล้ว ดีต่อใจมากครับ

หมอพลอยต้องทวงสัญญาจากตาเฒ่าเพราะตาเฒ่าเคยสัญญาว่าจะช่วยแก้ปัญหาให้หมอ แต่นี่มาปล่อยให้หมอถูกเบลคเมล์ได้ยังไง

สุดท้ายอุ๊ก็ไม่รอดพ้นจากลุงพลไปได้

นึกว่าจะมีดราม่า หมอพลอยต้องมาเสร็จไอ้ลอย สุดท็ายอุ๊ก้็ติดใจลีลาลุงพลเข้าแล้ว

ผลสุดท้ายแล้วน้องอุ๊ก็ใจอ่อนให้ลุงพลเสียแล้วกว่าจะปราบน้องอุ๊ลงได้ลุงพลก็เปลไปเยอะเลย5555

รอมานานว่าลุงจะกลับมาสานต่อกับน้องอุ๊เมื่อไหร่ สมหวังจนได้

สวัสดีปีใหม่ครับไรท์....ดีใจที่หมอพลอยไม่ถูกไอ้ลอยศักดิ์สอยต้องชื่นชมความมีสติและมันสมองอันเฉลียวฉลาดพาให้เธอรอดจากวิกฤติในครั้งนี้ส่วนบทพ่อแง่แม่งอนของน้องอุ๊ก็น่ารักอ่านไปยิ้มไปปากร้ายแต่ใจถวิลหาจากแม่เสือดุกลายเป็นลูกแมวยั่วสวาทของลุงพล

เค้กเป็นเมียลุงพลอีกคนนี่จะเยอะไปไหม แต่อยากเก็บไว้ให้ลุงจริงๆนะ

หมอเค้กก็ต้องให้ลุงพลแกสิคับในเมื่ออยู่้ในเรื่องราวแล้ว ก็ต้องเหมาๆไปเลยลุงพล

จัดหนักจัดเต็มให้สมกับอัพเกรด version 8.5

หวังว่าอุ๊คงใจอ่อนลงนะ

ขอบคุณครับ ลุงพลสุดยอด

ขอยคุณผู้ประพันธ์มากครับ ที่ไม่ให้หมอพลอยโดนไอ้ลอย ไม่อย่างนั้นมีโกรธจริงๆด้วยครับ

 ลุงพลเจ้าเสน่ห์ หมอพลอยเสียท่า

น้องอุ๊ใจละลายแล้ว ยินดีกับลุงพลด้วยนะครับ อิอิ

น้องอุ๊สงสัยติดใจลุงพลแน่เลยถึงยอมลุงพลง่ายๆอิอิ ::DookDig::

สุดท้ายก็หลงลุงพลอีกคนยังมีอีกหลายคนนะลุง

โล่งใจ หมอพลอยไม่เสร็จไอ้ลอย แต่ไม่รู้จะรอดลุงพลหรือเปล่า

นึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอยเสียแล้ว กลับเป็นน้องอุ๊มาให้ลุงพลแทน

หนูอุ๊คงเทใจให้ลุงพลจอมหื่นแล้ว  ถึงยอมขนาดนี้....  รักษาสุขภาพบ้างนะลุง  เรื่องของหมอพลอยก็ยังช่วยเธอไม่สำเร็จเลย  เร่งมือหน่อย

น้องอุ๊ท่าจะหลงเกมกามของลุงพลแล้ว

ปัดโถ่ อุ๊เอ๊ยยย ทำเป็นปากแข็ง

เสียใจให้น้องลอยดีหรือดีใจให้น้องพลอยดี ::Dizzy:: ::Thankyou::

ภารกิจสวรรค์ของลุงพลนี่ถึงสวรรค์ตลอดเลย

นึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอยเสียแล้วนะ
กลับเป็นหนูอุ๊มาเทใจให้ลุงพลจอมหื่นแล้วถึงยอมได้ขนาดนี้

ปรับจูนกันได้แล้วลูกก็สบสยตัวอีกแล้งสิ

อยากให้น้องเค้กเสร็จลุงพลครับ ไหนๆจะดาร์คแล้วก็ให้สุดๆไปเลย555

ตอนหลัง ๆ นี่รู้สึกว่า น้องอุ๊ จะน่ารักขึ้นเยอะนะ มาแรง แซงหลาย ๆ คนเลย

ยัยอุ๊ โดนอีกแน่  ::Evil:: แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่เห็นลุงพลจะทำอะไรเพื่อช่วยเจ้าหญิงน้ำแข็งเลย เหมือนจะลืมเลยด้วยซ้ำ สงสัยจะเพลินอยู่กับน้องๆ คนอื่น  ::Evil::

ตัวตนของมนุษย์ลุง ก็คือคนบ้ากามไง หื่นเต็มพิกัด ขวัญใจชายไทย

ดีนะที่หมอพลอยไม่โดนไอ้ลอยจัด เก่งจังหมอพลอย เสียแค่เงินดีแล้วดีกว่าเสียตัวด้วย  น้องอุ๊อย่างไงๆ มีบทหวานๆกับลุงพลก็เป็นด้วยนะ แถมเต็มใจจะโดนอีก ลุงสู้ๆจัดให้หนักเลย

น้องอุ๊ ความจริงก็เซ็กส์จัดไม่เบาเหมือนกัน

ไปๆมาๆอุ๊ก็ไม่รอดลุงพลคนเก่ง แถมจะหลงเสียด้วย ::Hunger::

อุ๊นี้บทจะซึนก็ซึนดื้อๆเลยแฮะ

 ::Glad:: รอหมอเค้กครับ

ลุงพลสุดยอดมาก

เอาจริงๆ รองจากหมอพลอย ก็อุ๊แล้วละ ทำคะแนนขนาดนี้

เชียร์พี่กรกับหมอเค้กครับ ให้พี่กรสมหวังสักทีเถอะ

อุ๊คงรักลุงพลจริง หลงในรสกาม

ตัวละครร้ายเริ่มออกโรงแล้ว...

รอนานเลยครับสมดังตั้งใจรอจริงๆสุดยอดเหมือนเดิมเลยลุงพล

ไปๆมาๆน้องอุ๊จะแซ่บสุดละ

อยากเห็นหมอพลอยโดนไอ้ลอยสอยอ่ะ

ในที่สุดความหื่นของลุงพลก็เอาชนะใจสาวอุ๊ได้แล้ว  55 ไอ้ลอยมันจะมาฉลาดกว่าคุณหมอพลอยหัวหน้านางฟ้าของลุงได้ยังไงเนาะ

ลุงพลจัดการน้องอุ๊เลย

   หมอพลอยรอดจากคนอย่างไอ้ลอยไปได้ แต่หทัยรัตน์หรือน้องอุ๊นี่ คงไม่รอดเกมกามจากลุงพลไปได้

อยากเห็นหมอพลอยผดโนคนอื่นเล่นบางครับรอตอนต่อไปครับสนุกมากครับ

หมอพลอยคนสวย ต้องเสร็จแค่ลุงพล แต่ใจจริงอยากให้โดนคนอื่นบ้างครับ

คืนมือถือแล้วได้คืนดี  ep.นี้น้องอุ๊มีใจจ้า ::JubuJubu::

ไอ้ลอยอดแอ้ม จะกลับมามีบทบาทอีกมั้ย

ปรับทัศนคติ แบบนี้คงมีฟ้าเหลืองแน่นอน

หมอพลอยตอนแรกฉลาดมาเแต่ไหง๋ไปๆมาๆเสียเหลี่ยมได้หว่า

ในที่สุดน้องอุ๊ก็หลงรักลุงพลอีกคน อยากให้มีตอนหมอพลอยกับลุงพลอีกครับ

rematch again omg

เสียดาย!! อุตส่าห์หวังว่าจะได้เห็นไอ้ลอยมีอะไรกับหมอพลอยซะหน่อย ผิคหวัง

หมอพลอยเข้าสู่ดาร์กไซด์ ส่วนน้องอุ๊เข้าสู่สวรรค์  ::Oops::

ยังงัยนี่หมอพลอย บวก หรือ ลบ ล่ะค้าบ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ผมเชียร์หนูอุ๊ ก่อนครับ

ยัยอุ๊กลับมาเชื่องกับลุงซะงั้น   ส่วนหมอ นึกว่าจะโดนซะละ

 ::YehYeh::สงสารไอ้ลอยน่าจะให้ดูดนมหมอพลอยซะหน่อยก็ยังดี

น้องอุ๊ลืมลุงพลไม่ลงหรอก เพียงนิดเดียวก็ใจอ่อนแล้ว

อุ๊เริ่มใจอ่อนติดใจลุงซะแล้ว มาหาลุงแบบนี้ก็เสร็จลุงสิ

หมอพลอยต้องเป็นของลุงพลคนเดียว   นางเอกในดวงใจ ส่วนบุรุษผู้แสนดี ร่าจะได้แค่เสียวแล้วเสร็จลุงพลนะครับ

มนต์คาถาอะไรทำให้น้องอุ๊เผลอใจอ่อนไปกับลุงพลนะ

น่าจะประมาณว่าหมอพลอยทำทีเป็นยอมไอ้ลอย โดนไอ้ลอยเล้าโลมจนจะเสียบแล้วลุงพลมาช่วยทัน หมอพลอยเลยจัดกับลุงพลต่อ

น้องอุ๊ก้อหลงรักลุงพลจนได้

สุดท้ายน้องอุ๊ก้อเต็มใจอยู่ในฮาเร็มลุงพลจนได้

ขอบคุณมากครับ และแล้วหมอพลอยของลุงพลก็รอดพ้นจากนายลอยไปได้ ตอนแรกนึกว่าจะเสร็จซะแล้ว 555

มันยันเช้าแน่นอนลุงพล

น้องอุ๊หายงอนลุงละ

คนอ่านน่าจะดีใจที่หมอพลอยรอดจากนายลอย

คนปากแข็งสุดท้ายก็รักลุงพล

ลุงพลก็ยังหื่นเหมือนเดิม ขอบคุณครับ

ดีใจจัง ในที่สุดน้องอุ๊ก็เปิดใจรับความจริงซะที

ตกลงว่าหมอพลอยเป็นนางเอกหนังอาร์ ยังไม่ใช่หนังเอกซ์

ยินดีกับลุงด้วยครับ  สุดท้ายกได้ใจน้องอุ๊เสียที ตอนนี้คงตะต้องทำให้น้องเขารักมากยิ่งขึ้นไป ขอชมลีลาลุงต่อตครับ

ลุ้นแทบตายไม่อยากให้หมอพลอยเสร็จไอ้ลอยเลย

ลุงแก่มีอะไรดีนะ

อย่าเกลียดลุงเลยนะ  หนูอุ๊ 

น่าแปลกแอบๆซื้อก็ว่าเขินอาย บอกไม่ต้องอาย พอบอกซื้อของหน่อยครับ เอาถุงยาง2กล่องก็หาว่าไม่มีมารยาท ถ่อย อ้อ และอีกอย่างถุงยางชอบยุตรงประตูเลื่อนเข้าออกหน้าร้านนสะดวกซื้อจะยืนเลือกไซส์ก็ลำบาก5555 

ในที่สุดหนู่อุ๊ก็เปิดใจเต็มร้อย ให้ลุง

เป็นคนยังไงไม่รู้ แต่หื่นนี่แน่นอน

หมอพลอยรอลุงอยู่มั๊ย

สาวอุ๊ก็หวานได้แฮะ หมอพลอยยุ่งๆตาลุงก็ไม่ไปช่วยตัวท้อปมั่งเลยนะ

สงสารน้องอุ๊ ดูเหมือนรักลุงคนเดียวจริงๆ แต่ลุงต้องแบ่งความรักให้อีกหลายคน ไม่รู้จะจบอย่างไงให้ happy ending

เก็บหมอเค้กไว้ให้พี่กรสักคนนะไรท์นะขอละ...

ชอบในความมีมิติหลายมุม เล่าเรื่อง สลับฉากไปมา

ลุงพลสายเปย์ สุดท้ายอุ๊ก็ใจอ่อน

ตอนเเรกคิดว่าน้องพลอยจะยอมเเล้ว#ดีใจเเทน

น้องอุ๊หลงลุงแล้ว

ไม่ผิดหวังจริงๆลุงพลจัดไปอย่าให้เสีย

ตกใตนึกว่าลอยมันจะแอ้มหมอสะแล้วส่วนลุงก็มันส์กับน้องอุ๊ซึ่งดูเหมือนใจจะไปหาลุงมากขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนหมอเค้กให้ลุงได้แอ้มหน่อยเถอออออะค่อยปล่อยออกให้กร

หมอโชคดี

และ แล้วหนูอุ๊ก็ไปไหนไม่รอดจริงๆ ติดใจลีลาลุงจนได้ อิอิ

คุณหมอได้เรียนรู้จากลุงพลมาแล้วไม่เสียเหลี่ยมไอ้ลอยง่ายๆแน่

หมอพลอยลอดจากไอ้ลอยแล้วส่วนน้องอุ๊จอมจุ้นไม่รอดลุงพลตามเคยหวังว่าจะหันมารักลุงพลแบบสาวๆคนอื่นนะ

ยอมสยบอีกคนแล้ว

โถ่ ยับอุ๊ จอมจุ้น โดนลุงพลเข้าไป เชื่องเป็นลูกแมวตัวน้อยเลยนะ  ลุงพลเราแรงดีไม่มีตกเลยจริงๆ

หนูอุ๊ บอกให้เพื่อนๆระวัง แต่ก็เสร็จผู้เฒ่าจนได้  แล้งดูจะหลงซะอีกนะ

อยากเห็นแบบหมอพลอยแค่เกือบจะเสร็จไอ้ลอยแต่ลุงพล าช่วยจนเอาคลิปมาได้ จะตื่นเต้นดี

ถ่านไฟเก่าช่างร้อนแรงยิ่งนัก  ::HeyHey:: ::HeyHey:: ::HeyHey::

ตูดอุ๊โดนระเบิดอีกมั้ย

หมอพลอยรอดก็โล่งอกแล้ว แต่น้องอุ๊ไม่รอดลุงพลแน่นอน

ลุ้นหมอพลอยซะเหนื่อยเลย รอดจนได้

55อุ๊สายซึนแต่ตื้อก็ให้ได้ลุงพลชอบ

น้องอุ๊ออกจะเสน่ห์น้อย แต่ลุงพลก็คงไม่เลือกจริงๆแหละ เหอๆ

ลุงพลนี่แน่นอนปราบพยศน้องอุ๊อยู่หมัดเลย

ลุงพลช่วยแก้เผ็ดไอ้ลอยให้หมอพลอยด้วย เช่น จัดแฟนไอ้ลอย เอาแบบทุกประตูเลยครับ โทษฐานมาแบล็คเมล์หมอพลอยคนสงยครับ

สุดท้าย น้องอุ๊ก็เรียบร้อย ::Glad::

ลุงพล แฟนคลับ   ติดใจหมอพลอยครับ 

สวัสดีปีใหม่นะ ติดตามตลอดเลย ขอให้สุขภาพแข็งแรงเหมือนชุมพลนะ

ตอนนี้มาไวกว่าตอนที่แล้ว แปลว่าจะต้องเร็วขึ้นๆทุกตอน 555

อุ๊โดนหนักแน่นอน

หมอพลอยรอดแต่น้องอุโดนอีกแน่

สบายตัวแล้วลุงพล

มารอบนี้น้องอุ๊ได้ใจลุงไปเต็มๆ

นึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอยซะแล้ว

ยังแอบหวังลึกๆนะครับว่าจะให้ไอ้ลอยได้แอ้มหมอพลอยแบบไม่สอดใส่หน่อยนึงครับ  ::WooWoo::

สงสัยน้องอุ๊จะติดใจลุงพลอีกคนหนึ่งแล้ว
ถึงกับมาให้ลุงพลซ้ำรักอีก

น้องอุ๊ละลายซะแล้ว

โหไอ้ลอยทำงานไม่ได้เรื่อง อย่างน้อยก็ช่วยจุดไฟให้หมอพลอยหน่อยสิ มนุษย์ลุงเสร็จจากติวน้องอุ๊จะได้ไป หมอพลอยต่อ อิอิ ขอบคุณครับ

ไอ้ลอยจะโดนจัดการยังไง หรือจะกลับตัวเนี่ย

สวัสดีปีใหม่ครับ มีอะไรให้ลุ้นเรื่อยๆเลยลุงพล

ลุงพลเดอะก็อด

โล่งใจเลยครับ คุณหมอน้ำแข็งไม่ต้องเสียตัวให้คนเลว

น้อง อุ๊จะโดนลุงพลขุดทองแน่เลย

 ::HeyHey::เริ่มติดใจแล้วซิน้องอุ๊

ตัวตนที่แท้จริงของลุงก็คือคนชอบตูดครับน้องอุ๊ แหม่มาถึงก็จับคว่ำๆ

 ::HeyHey::คิดว่าหมอจะเสร็จไอ้ลอยซะแล้ว แต่หมอกรก็เริ่มมีความรักกับเค้าแล้วนะครับ

กลายเป็นเด็กในคาถา ของลุงเรียบร้อยโรงเรียนพล ไปอีกหนึ่ง และก็ติดใจรสสวาทของลุงอีกคน เจ๋งมากนะครับ  ขอบคุณ

อยากให้หมอพลอยกับไอ้ลอยมีอะไรกัน
เรื่องน่าจะสนุกตื่นเต้นขึ้นอีก

อุ๊นี่บทจะง่ายก็ง๊ายง่าย แต่สงสารกรอ่ะ เก็บเค้กไว้ให้กรได้มะ

ดีใจด้วยครับ  หมอพลอยไม่มีอะไรกับไอ้ลอย  ::Crying::

ผมละอิจฉาบุงจริงๆ เห้ออ

ไอ้ลอยต้องวางแผนเอาหมอพลอยอีกแน่ๆ ไม่น่าจะรามือง่ายๆแค่นี้หรอก

ยิ่งกว่าหลายบุคลิก อีก ไบโพล่า ก็น่าใช่

อ้างถึง

ตาลุงก็ยังหื่นเหมือนเดิมมมมมมมมม

อุ๊จะไม่เสียน้ำตา แต่จะเสียน้ำอย่างอื่นแทน

น้องอุ๊เสร็จลุงพลทั้งกายและใจซะแล้ว

ผมว่า นางสิบสองนี่ ผลสุดท้าย คนอยู่ดูลุงไปจนแก่น่าจะเป็นน้องอุ๊ครับ รองลงมาก็น้องนารถ
เกลียดก่อน แล้วรักที่หลังสูตรหนังเกาหลี

ลุงใด้จัดอุ๊อีกแล้วให้ลุงจัดอุ๊แบบแค่นึกถึงก็เสียวแล้ว

ได้เงินแต่ไม่ได้แอ้มเหรอเจ้าลอยเอ้ยย...

น่าจะจััดเค้กได้แล้วแล้วให้พลอยกำลังโดนข่่่่มขืนเอา

1.คือดีใจที่หมอพลอย ไม่ตกเป็นของไอ้ลอย เพราะนางเอกก็คือนางเอก 2.เห็นด้วยที่ให้ หนุ่มกรวิทย์ สมหวังกับหมอเค้ก  และสุดท้ายคือดีใจที่น้องอุ๊ มีใจให้กับลุงพล เพราะลุงพลก็รักน้องอุ๊ไม่น้อยกว่านางเอกคนอื่นๆครับ

ลุงผมนี้ฟิตจริงๆ สวัสดีปีใหม่คร้าบบบ

น้องอุ๊พัฒนาขึ้น

น่าจะยาวถึงเช้าแน่ ติวหนักเลย

สาวน้อย ของลุงพล อุ๊ 
น่าจะเชื่องไปอีกนาน

ชอบเวลามีบทหมอพลอย อยากให้หมอพลอยเป็นของลุงพลอีก

น้องอุ๊ให้ความรวมมือขนาดนี้ลุงล่ะหวานหำเลย

 ::DayDream::อยากให้มี  ฉากลุงกับ  สาวๆภากแรกอีก  อะครับ

ในที่สุด ก็ได้อ่านตอนใหม่ซะที

น้องอุ๊เสร็จลุงไปอีกหนึ่ง คราวนี้เสร็จแบบหมดตัวหมดใจ

ปล.รอดไป หมอพลอยของลุง ฉลาดสมกับเป็นบอสภาคแรก

ในที่สุด อุ๊ ก็เสร็จ  รอลุงช่วยหมอพลอย อยู่นะเนี่ย

ชอบหมอพลอย

นึกว่าหมอพลอยจะโดนซะแล้ว

หมอพลอยเก่งมากรอดได้ตลอด

ลุ้นหมอพลอยว่าไม่ยอมไอ้ลอย​ น้องอุ๊ชอบลุงพลอีกคน

ลุงพลก็ปากหวานไปเรื่อย

ลุงพลเวอร์ชั่นอัพเกรด ยันหว่างแน่นอน

ทำไมน้องอุ๊ถึงได้ยอมลุงพลได้ง่ายขนาดนั้น​ อย่างนี้ลุงพลก็สบายตัวเลยสิ

ลุ้นหมอพลอยกับไอ้ลอยไม่สมหวังเลยมาลุ้นน้องอุ๊กะลุงพลดีกว่าท่าทางน้องอุ๊จะติดมากนะเนี้ย

ลุ้นหมอพลอยเลย ลุงก็มัวแต่เก็บเด็ก

ดีใจที่หมอพลอยพ้นจากไอ้ลอยได้แต่รอลุงพลช่วยหมอพลอยให้สำเร็จรอฉากลุงพลกับหมอพลอยอยู่นะครับ

ดีใจจริงๆที่หมอพลอยไม่ได้ถูกไอ้ลอยจัดการ

น้องอุ๊ติดใจลุงพลก็คราวนี้เจอปรับทัศนะคติ

ตัวตนจริงของลุงก็คือเวลาที่ลุงจะกินหนูไงหนูอุ๊ ตาลุงนี่โชคดีจริงๆ

ยอมลุงจนได้

ลุ้นๆว่าจะโดนไอ้ลอยมั้ย รอดจนได้นะหมอพลอย

ไอ้ลอยต้องยังไม่ยอมเลิกลาจากหมอพลอยแน่นอน ส่วนน้องอุ๊ คืนนี้สงสัยจะโดนหนักอีกครั้ง

อ้างถึงปล.ผมมีคำถามเกี่ยวกับพี่กรและหมอเค้ก ความจริงผมมีคำตอบในใจผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะถามว่า คุณอยากให้พี่กรกับหมอเค้กได้สมหวังในรักหรือไม่ครับ? ผมให้คุณเลือกแล้วนะ ว่าอยากให้สุภาพบุรุษอย่างกรวิทย์สมหวังหรือผิดหวังดี 5555

เส็ดควยชายอื่น เป็นคำตอบสุดท้ายคับ

ปล.1 ผมรวมทั้งพี่กรด้วย ต้องโดนชายอื่นอัดตูดอีกหน่อย หรือโดนหญิง strapon ก็ได้

 ::Cold::เพิ่งกลับมาอ่านครับผมยังสนุกเหมือนเดิม

ลุงพลอยู่กับสาวๆคนอื่นแต่อย่าลืมหมอพลอยนะครับ. รอดูฉากหมอพลอยนะครับ

กำละลุ้นเลยครับ

อยากเห็นหมอพลอยเสร็จคนอื่นบ้างครับ น่าจะได้เห็นฟิลลิ่งอื่นบ้าง

อุ๊เชื่องล่ะ

สุดยอดในที่สุดอุ๊ก็เชื่อง

สำหรับตัวละครชายอื่น ๆ ในเรื่องเห็นจะมีแค่หนุ่มในเครื่องแบบของเฟริน์เท่านั้นมั้งที่ได้แวะเข้ามาในฮาเร็มของลุงพล นอกนั้นไม่มีโอกาสเลยสักคน หวังว่าเจ้าลอยกับพี่กรคงจะได้อานิษสงค์จากลุงแกบ้างนะ แต่คงยาก 555 ลุงสายเปย์ก็รู้วิธีกำราบสาว ๆ เช่นเคย คงมีแค่น้องนาถคนเดียวมั้งที่ไม่ได้อะไรกับเขานอกจากความหื่นของลุงแกเพียว ๆ จนเป็นเงาตามตัวแกไปแล้ว คาดว่าที่เหลือน้องคงจะมีบทบาทสำคัญต่อนะ เพราะแก๊งค์นักสืบเหลือนางคนเดียว น่าสงสารเหมือนกันแฮะ...

ปากดีสุดท้ายก้อไม่รอดรนะอุ๊

รักลุงเข้าแล้ว

ยังไงฉาก ลุงพล กับหมอพลอย ถือว่า คลาสสิค ควยลุกตลอด

เมื่อไหร่จะถึงคิวหมอพลอยซักทีน๊าาา

ในที่สุดหนูอุ๊ก็ยอมมอบตัวมอบใจให้ลุงพลอย่างจริงใจ

ว่าผัวเป็นไบโพล่าซะงั้นน้องอุ๊ ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::

กกก

นึกว่าจะมีฉากไอ้ลอยกับหมอพลอยซะอีก  ค้างเลย

เริ่มกลับมาสนุกอีกแล้ว หลัง ๆ เริ่มสนุกน้อยลงแต่ได้นางเอกใหม่มาค่อยดีขึ้น

เมื่อไรจะวนมาหาหมอพลอยอีกอ่ะครับ คิวลุงนี่มันเยอะจริงๆ  ::Me?:: ::Me?:: ::Me?::

น้องอุ๊คนงามโดนอีกแล้ว

มาอ่านวันวาเลนไทน์ ยิ่งได้อารมณ์ ยิ่งร้ายก็ยิ่งรักสินะ

 ::Grimace::

อุ๊จะหลงลุงพลขยสดนี้ไม่ได้นะ ย้อฃอุ๊

สุดท้าย ยายอุ๊ก็หลงคนแก่ไปอีกคน

หมอพลอยก็รอดจากไอ้ลอยได้ อุ๊ก็ดันมาเกิดชอบลุงพลเข้าให้อีก

พามาปรับทัศนคิ ยันเช้าไหม อิอิ

ขอบคุณครับ

ปากกะใจน้องอุ๊เกี่ยวกับลุงพล ท่าทางจะไม่ตรงกัน

ปรับนิสัยยันสว่างคา.... อิอิ

สาวโพธารามเรียบร้อยโรงเรียนลุง

น้องอุ๊ใจละลายไปกะลุงล่ะ

พลอยวางแผนตลบหลังไงหว่า ลุงต้องช่วยไหมน๊า ไม่งั้นคำสัญญาก็อดดิ

รึดจัดดิลุง

โล่งเลยที่หมอพลอยไม่โดนไอ้ลอย หรืออนาคตจะโดน ::Horror:: ::Horror:: ::Horror::

ลุงพลจัดหนักอีกแล้วววว ใจเย็นๆนะลุง

หมอพลอยเลยรอดจากลอยเลย ลุงพลจัดหนักน้องอุ๊อีกและ

ที่สุดก็....แพ้เสน่ห์ลุงพล... ::Shout::

ผยแฟนครัลน้องอุ๊นะ

หมอพลอยเอาตัวรอดไปอีกวัน สงสัยต้องให้ลุงมาช่วย

น้องอุ๊ไม่รอดดดด

ต้องไปให้สุดครับ หมอเค้กโดนลุงสักรอบ ค่อยกลับไปหากร คับ

สุดยอดของภารโรงเฒ่า ที่ได้รับพร..

หมอพลอยรอดละ น้องอุํน่าจะปรับทัศนคติกันทั้งคืนละคืนนี้

น้องอุสารภาพความในใจออกมาให้ลุงพลรู้แล้ว

ขอเมนท์ก่อนอ่านนะครับ
กรี๊ดดดดด...น้องอุ๊มาแล้ว เรื่องของหมอพลอยกับนายลอยเริ่มหมดห่วงแล้ว เพราะจากคติประจำใจของอุ๊บอกว่า...
ค-ยจริง เอิ้ย ความจริงมีเพียง(อัน)หนึ่ง(อัน)เดียว...แค่อันเดียวก็เสียวทุกตอน

น้องอุ๊ รึจะสู้หมอพลอย 555

Yesซ้ำรู้อุ๊ๆๆ

เปนลุงพลกับน้องอุ๊ก่อนซะงั้น

สงสัยน้องอุ๊จะโดนทั้งคืน

ในที่สุดน้องอุ๊ก็เลิกต่อต้านแล้ว  ::YehYeh::

แต่พร้อมที่จะรับความเสียวจากลุงแทน

ต้องมีภาคแยกหมอเค้กลุงพลแล้วล่ะ

ปิดจ๊อบสยบน้องอุ๊จอมจุ้นซะที

หนูอุ๊ น่ารักแบบนี้ ก็ดีนะ แต่ดุ

มันส์....จริงๆ

หมอพลอยไม่ง่ายนะไอ้ลอย

สุดท้ายก็ต้องยอมทั้งตัวและใจ

เขเาม่านรูดในชุดฟ้าเลยเชียว น่าจีจริงๆน้องอุ๊  ลุงจัดการลงโทษให้หน่อย

ยันเช้าเลยคับ

ลุงพลคงได้จังหวะเข้า

น้องอุ๊โดนลุงจับเคลมอีกรอบจนได้

น้องอุ๊จัดไปหนักๆๆ

เป็นโชคดีของหมอพลอยครับ​ ที่รอดพ้นจากไอ้ลอย​ แต่เสียดายเงินครับ​ ตั้งห้าแสน

ลุงพลนี่หื่นสุดจริงครับ

จัดหนัก ๆ ชอบว่าลุงดีนัก

ใจอ่อนอีกหนึ่งรายเมื่อเจอลีลาลุงพลเข้าไป

ติดตามต่อไป

ตามต่อ

เจอ8.5 ของลุงไปไม่รอดเลย

สาวอุ๊เริ่มติดใตติดลุงพลละ ต้องมี ลุงพล+อุ๊+นาถ เพื่อกระชับความสัมพันธ์แล้ววววว

หนูอุ๊ยอมลุงพลแล้ว แล้วก็ลุงพลน่ะเป็นคนหื่นกามยังไงละ

ฟ้าเหลืองอีกแล้ว

สงสัยน้องอุ๊โดนเล่นครั้งนี้คงติดใจแน่ๆเลยละ

แล้วหนูอุ๊ก่จะกลายเป็นนาดลดา 2 สบายลุงพลล่ะทีนี้

น้องอุ๊ก็รักลุงเข้าให้แล้ว ไม่เหลือใครคอยป่วนแล้วนะ

ยัยอุ๊จะเชื่อฟังลุงแบบน้องนาถแน่นอน

หวังว่าอุ๊คงไม่กลับมาใจร้ายกับลุงพลอีกนะ 555

ดูไปดูมา น้องอุ๊ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ
มีมุมหวานๆด้วย ::JubuJubu::

ลุงพลพายายอุ๊มาศ้ำให้สาแก่ใจเลยนะ

ขอรับชมฉากหวานๆของยัยอุ๊นะค้าบ

เล่ห์ร้าย แม้ว่าทำเพราะรัก ก็ผิดจ้า
รักจริง หวังยิงสเปิร์ม ก้อบอกมาตรงๆ ไม่ต้องหลอกด้วยเล่ห์ ฮึๆๆ เค้ายอม..

ถ้าไอ่ลอยได้สอยหมอพลอยก็คงจะได้ฟีลชนชั้นแรงงานดีนะ

นึกว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอย

เวลายากก้อยาก เวลาจะง่ายบอแกให้พาไปเองเลย

สงสารหมอพลอยที่รับบทหนัก

พอจะมีโอกาสได้อ่านบทแยกของพี่กรกับหมอเค้กมั้ยครับ สงสารพี่กรเหลือเกิน

น้องอุ๊จากที่เกลียดลุงพลแบบสุดๆ ตอนนี้เริ่มหลงแบบน้องนาถแล้ว

 ::Thinking::

หมอพลอย ไม่โดนไอ้ลอยจริงๆดั่งหวังเลย โล้งใจจริงๆ

ยอด​เยี่ยม​จริงๆ​

เอาตังค์ให้ใบเฟิร์น ซื้อทองให้โดนัท จ่ายค่าเทอมให้พิมมี่ ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้อุ๊ นี่มันเสี่ยชุมพลชัดๆ

 ::GiveMe::

สนุกมาก

หมอพลยน่าจะรอดจากบอยเเล้ว

กลายเป็นแมวเชื่องซะแล้วสาวอุ๊

ชอบๆๆๆ

 ::Glad::

นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอลอยเล่นแล้ว

หมอพลอยรอดซะได้ น่าจะโดนไอ้ลอยซักนิด

ยายอุ๊นางฟ้าคนที่แปด

ผมก็สงสัยเหมือนอุ๊ ตัวจริงของลุงพลนั้นเป็นอย่างไร

หมอพลอย ไม่โดนไอ้ลอยจริงๆดั่งหวังเลย

หมอ นางฟ้า ของเรา ไม่โดน จับ อะ

เรียบร้อยลุงพลน้องอุ๊คงไม่งอนอีกแล้วเจอฉบับอัพเกรดของลุงพลเข้าคงสุขใจ

เล่นอุ้ให้เข็ด

น้องอุ๊โดนเรียกมาปรับทัศนคติ น่าจะถูกทุกประตูเลย

ค่อยยังชั่ว นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอ้ลอยซะแล้ว

อยากให้ให้บทของยัยอุ๊ เยอะๆ สาวซึนแบบนี้ชอบมากๆ

น่าจะปรับทัศนคติกันทั้งคืนละคืนนี้

สงสัยลุงพลได้ย้ำรอยรักกับสาวอุ๊แน่ๆ

 ::Punch::
นางมารร้าย.,กับเฒ่าตัณหากลับ

จัดไปลุง

 ::ChuChu:: อ่านไปจุกอกไปไอสาด

ลุงพลคนหลาย
บุคลิค

หนูอุ๊ก็ไม่เหลือ เป็นเหยื่อให้ลุงพลเก็บเป็นสาวในสต๊อก

อุ๊เจอลุงพลไม่กีที ถึงกับเปลี่ยนไปเลยแหะ

ลุงพลมีหลายบุคคลิก เพราะมีหลายท่าแน่ๆ

อยากเจออย่างนี้บ้างจุงเบย

อุ๊หลงลุงไปอีกคน

นี่แหละเขาเรียกดุ้นเปลี่ยนนิสัย

อุ๊เจอสินบนเข้าให้แล้ว

ยกหมอเค้กให้พี่กรไปคนนึงละกัน

หมอพลอยจะโดนไอ้ลอยรึป่าว

หนูอุ๊ยอมลุงเองแต่แรก ผิดคาดมาก ::Glad::

 ::Glad:: ::Suffocate:: ::GiveMe::

ขอบคุณ​ครับ​
ลุงแกมีบุคลิก​เดียวหละ
ื้หื่นกาม

ลุงพลไม่เคยเกลียดทุกคน ได้รักทุกคนครับ

อุ๊ น่าจะพา อีพมาด้วย ย้ำรักกันหน่อย

ตามต่อครับ

ปรับทัศนคติน้องอุ๊สักหน่อย

ลุงพลต้องจูนน้องอุ๊หน่อยแล้ว

อุ๊นี่ พอปราบพยศแล้วเชื่องกว่าโดนัทอีก

หมอ นางฟ้า ของเรา ไม่โดน จับ

เสียดายไอ้ลอย อดหมอพลอย ส่วนอุ๊เชื่องแล้ว

อุ๊ โดนปรับทัศนคติอีกแระ  ยอมตามไปซะด้วยสงสัยติดใจ

น่าจะพาสาวๆไปทะเลบ้างครับ จะได้เอาสาวๆในชุดว่ายน้ำ

เด็กเคยแล้วแบบนี้ก้อสนุกละ

ล่งอกที่หมอพลอยไม่เสร็จไอ้ลอย

หมอพลอยจะแย่ป่าว

หมอำพลอยน่าจะยอมไอลอยสักทีจะได้พ้นจากไอ้บอย

 ::DookDig::

อ้างจาก: nato87 เมื่อ มกราคม 13, 2020, 09:03:36 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง กลับมาอีกครั้งสำหรับเกมรักปีสองตอนใหม่ล่าสุดนะครับ ตอนนี้จะเป็นบทสรุประหว่างหมอพลอยและไอ้ลอยมัน ก็บอกเลยว่าใครที่ลุ้นว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอย ผมคงต้องบอกว่าเสียใจด้วย 5555+ ดีใจนะครับที่มีคอมเมนท์มองเกมออกว่าคนระดับหมอพลอยไม่น่าพลาดไอ้ลอยได้ ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงให้ติดตามกันดู

ตอนนี้ไอ้ลอยมีบทเด่นหน่อยนึงนะครับ เรียกได้ว่าเป็นตัวร้ายอีกคนนอกเหนือจากลุงพล (หรือเปล่า?) ที่หลาย ๆ คนเกลียด มาดูกันว่าเส้นเรื่องของหมอนี่จะไปในทิศทางกันได้ แล้วก็มีบทหวาน ๆ กุ๊กกิ๊ก ๆ ของกรวิทย์และหมอเค้ก

โดยหมอเค้กเนี่ย มีโอกาสสูงที่ผมอาจจะสร้างไว้เพื่อดามใจสุภาพบุรุษผู้แสนดีอย่างกรวิทย์อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่คอนเฟิร์มนะ เพราะผมมีกิจกรรมสนุก ๆ ให้ลองเล่นกัน ก็ขอให้ติดตามกันต่อไป และตบท้ายด้วยบทเลิฟซีนของน้องอุ๊และลุงพล

ปล.ผมมีคำถามเกี่ยวกับพี่กรและหมอเค้ก ความจริงผมมีคำตอบในใจผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะถามว่า คุณอยากให้พี่กรกับหมอเค้กได้สมหวังในรักหรือไม่ครับ? ผมให้คุณเลือกแล้วนะ ว่าอยากให้สุภาพบุรุษอย่างกรวิทย์สมหวังหรือผิดหวังดี 5555

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=226324.0

อ้างถึง"หมอพลอยคะ มีคนมาขอพบหมอค่ะ เขาบอกว่าเป็นคนรู้จักหมอ" พี่เอเดินเข้าไปรายงานให้หมอพลอยที่เดินเข้ามาในห้องพยาบาลทราบ "ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล บอกพี่ได้นะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เปิ้ล เดี๋ยวพลอยจัดการเอง" หมอพลอยยิ้มให้พี่เปิ้ล เธอรู้ดีว่าสาวใหญ่เป็นห่วงเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะถูกชายฉกรรจ์ลึกลับคนนี้จะทำอะไรไม่ดี เพราะหน้าตาของมันก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรอยู่แล้ว แถมลักษณะการแต่งตัวและท่าทางยิ่งดูไม่น่าไว้ใจมากกว่า

"สวัสดีครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พอเห็นหมอพลอยเดินเข้ามาก็วางซองเอกสารสีน้ำตาล หมวกและแว่นดำแล้วลุกขึ้นพนมมือไหว้ลูกสาวคนโตของท่านวิทยา นักการเมืองผู้กว้างขวางจากภาคตะวันออก "ดีใจที่ได้พบคุณหนูนะครับ"

"นายลอย นายมีอะไรจะคุยกับชั้น?" หมอพลอยเอ่ยปากถามอย่างไว้เชิง

"ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหมอ" ไอ้ลอยตอบด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ "ขอพื้นที่ ที่เป็นส่วนตัวระหว่างเราสองคนหน่อยได้ไหมครับ?"

คำพูดคำจาของไอ้ลอยดูแฝงด้วยเลศนัยน์ ที่แม้แต่หมอพลอยเองก็รู้สึกไม่ไว้ใจ แต่เธอไม่มีทางรู้แน่ว่าไอ้ลอยกำลังหมายถึงอะไร ก็เลยพยักหน้า แล้วบอกให้ลอยศักดิ์ อดีตลูกน้องของพ่อเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

"เชิญนั่ง" พลอยพรรณผายมือเชิญให้แขกไม่ได้รับเชิญอย่างไอ้ลอย "มีธุระอะไรก็พูดมา"

"ผมได้ติดตามข่าวเรื่องคดีความของท่านวิทยาแล้วนะครับ" ไอ้ลอยเปิดประเด็นก่อน "ผมมีทางช่วยพ่อของคุณหนูได้ครับ"

"นายพูดอะไรของนายเนี่ย?" พลอยพรรณรู้สึกสนใจในหัวข้อที่ลอยศักดิ์เปิดประเด็นขึ้นมา "นายรู้เรื่องนี้ได้ไง?"

"ทั้งหมดเป็นเพราะผมเองครับ ผมถูกท่านวิทยาหักหลังก่อน ผมถูกท่านวิทยาส่งคนมาซ้อมผม ที่ผมทำไม่ดีเอาไว้ ผมเลยแค้น ก็เลยเอาเรื่องของท่านวิทยาไปขายต่อให้นายหัวภูชิต พ่อของคุณภูวนาท ว่าที่คู่หมั้นของคุณหนู ผมเข้าใจว่าครอบครัวของนายหัวภูชิตคงอยากให้คุณภูวนาทกับคุณหนูแต่งงานกัน แล้วก็หวังผลถึงเรื่องผลประโยชน์ทางการเมืองในการเลือกตั้งครั้งต่อไป ก็เลยทำแบบนี้"

"ที่แท้ก็แบบนี้เองเหรอ..." หมอพลอยที่ปกติไม่ค่อยแสดงความรู้สึกทางสีหน้า พอได้ทราบความจริงจากปากอดีตลูกน้องของพ่ออย่างไอ้ลอย ก็แทบจะอดกลั้นความโกรธไม่ได้ "ทำไมนายถึงทำแบบนี้ นายลอย นายมันคนเลี้ยงไม่เชื่อง"

"ผมขอโทษครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พนมมือไหว้หมอพลอย "ที่ผ่านมา ท่านวิทยาเลี้ยงดูปูเสื่อผมอย่างดี ท่านใช้ให้ผมทำงานระยำตำบอนอะไรผมก็ทำ แต่ผมทนไม่ได้ที่ถูกท่านวิทยาลงโทษแบบนั้น บวกกับที่นายหัวภูชิตยื่นข้อเสนอเข้า ผมก็เลย...."

"เข้าใจแล้ว ๆ" หมอพลอยพยักหน้า "แบล็คเมลล์กันชัด ๆ เลย เลวทั้งตระกูล!!!"

"ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ คุณหนู" ลอยศักดิ์ยื่นซองเอกสารให้พลอยพรรณ "นี่คือหลักฐานบางส่วนที่ผมเอามาให้คุณหนูครับ เพื่อที่คุณหนูจะได้ใช้มันเพื่อเอาผิดนายหัวภูชิตและเรียกความยุติธรรมกลับมาสู่ครอบครัวคุณหนูได้"

พลอยพรรณหยิบเอาซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาแล้วเปิดมันออก ก็พบว่าภายในมีเอกสารสำคัญเรื่องการโอนเงินของนายหัวภูชิตที่โอนเงินให้ไอ้ลอย รวมไปถึงภาพถ่ายลูกน้องคนสำคัญของนายหัวภูชิตที่เคยติดต่อกับมัน

"ก็โอเค แต่ชั้นคิดว่ามันยังไม่มากพอจะเอาผิดนายหัวภูชิต" หมอพลอยหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมาดู

"ผมยังมีทีเด็ดครับคุณหนู" ลอยศักดิ์หยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดไฟล์คลิปเสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้ในช่วงที่ลอยศักดิ์และลูกน้องของภูชิตกำลังเจรจากันอยู่

"ไอ้ลอย มึงเป็นคนมีฝีมือที่นายกูชอบ เจ้านายกูน่ะ ชอบคนเก่งมีฝืมือแบบมึง นายกูเข้าใจนะว่ามึงโกรธท่านวิทยา เอางี้ไหม? มึงสนใจมาทำงานกับนายกูป่ะ แต่นายกูมีเงื่อนไขอย่างนึง ที่มึงต้องทำให้ได้"

"ว่ามาเลยครับ"

"ท่านวิทยาน่ะ เบื้องหน้าก็คือนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีประวัติขาวสะอาด แต่ความจริงแล้วแกเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเทา ๆ ธุรกิจเทา ๆ เยอะ ในชลบุรี อย่างพวกขนไม้เถื่อนตามตะเข็บชายแดนไทย-กัมพูชา กูอยากให้มึงแทรกซึมตัวเข้าไปสืบหาหลักฐานพวกนี้เอามาให้กูหน่อย"

"ถ้านายหัวภูชิตต้องการ ผมทำให้ได้ครับ...."

"นายลอย!!! นายจะกดหยุดทำไม!!!" ลอยศักดิ์กดปุ่มสต๊อป จนหมอพลอยต้องท้วงติงด้วยความไม่พอใจ

"ผมมีไฟล์เสียงต้นฉบับอยู่ แต่ผมมีเงื่อนไขอยู่ข้อ" ลอยศักดิ์ยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ใส่หมอพลอยที่ดูร้อนรนกว่าที่คิด

"นายอยากได้อะไร นายบอกมา ถ้าเป็นเงิน ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นมีจ่าย บอกมาซิอยากได้เท่าไร แต่ขอไฟล์ต้นฉบับชั้นนะนายลอย!!!" หมอพลอยดูตื่นเต้นมาก เพราะถ้าหากได้ไฟล์เสียงนี้มา พ่อของเธอจะพ้นผิด และเธอเองก็อาจไม่ต้องแต่งงานกับพี่บอยก็ได้

"เงินผมก็อยากได้นะครับ ขอสัก....ห้าแสน" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นต่อคุณหนูพลอยพรรณ

"ได้ บอกบัญชีนายลอยมาซิ เดี๋ยวโอนให้เลยก็ได้" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเตรียมพร้อมจะโอนเงิน เรียกได้ว่าเท่าไรก็ยอมแล้วเพื่อที่จะช่วยครอบครัวของเธอ และไม่ต้องแต่งงานกับภูวนาท

"ใจเย็นก่อน ผมยังมีสิ่งที่ผมต้องการอีก" ไอ้ลอยจอมเจ้าเล่ห์จุ๊ปากใส่หมอพลอย

"นายต้องการอะไรจากชั้นอีก นายลอย?" หมอพลอยขมวดคิ้วใส่ลอยศักดิ์ "แค่เงินก็น่าจะมากพอแล้วนะ จะเอาอะไรอีก"

"ผมชอบคุณหนูมานานแล้ว" ลอยศักดิ์โน้มตัวเข้าหาหมอพลอย พร้อมถือวิสาสะจับมือหมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งตกใจเลยรีบสะบัดมือหนีทันที "ผมอยากมีเซ็กส์กับคุณหนูครับ"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้คนเลว!!!!" หมอพลอยจ้องมองลอยศักดิ์ตาขวาง เจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชากำลังแสดงความเดือดดาลที่สุดในชีวิตออกมา "นายมันงูพิษ!!!"

"ก็ช่วยไม่ได้" ชายหนุ่มเอนตัวพิงเก้าอี้ เอามือกุมท้ายทอยด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย "พ่อคุณหนูทำผมเจ็บก่อน ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง แค่นั้นเอง"

อ้างถึงในช่วงสายของวัน ลุงพลเดินเข้ามาพร้อมกล่องพัสดุขนาดย่อมภายในวิทยาลัยพยาบาล ก็มียามและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากถามเรื่องที่ทำไมวันนี้แกไม่เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้

"อ่าวลุง วันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ?" ยามหน้าป้อมเอ่ยปากถามลุงพลเป็นคนแรก

"กูมีธุระ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินเข้ามาภายในวิทยาลัยพยาบาลพร้อมกับกล่องพัสดุ โดยจุดหมายที่แกจะไป ก็คือหอพักหญิง เมื่อเข้าไปถึง แกได้ฝากพัสดุไว้กับเจ้าหน้าที่หอ

"ฝากถึงหทัยรัตน์ ห้อง 619 นะคะลุงพล" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รับกล่องพัสดุจากลุงพล "เดี๋ยวถ้าหทัยรัตน์กลับมา หนูจะบอกเจ้าตัวให้นะคะลุง"

"ขอบคุณครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินออกจากหอพักหญิงไป ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณสิบเอ็ดโมง น้องอุ๊พึ่งเรียนเสร็จกำลังเดินกลับมา เลยไม่ทันได้เจอลุงพลที่เอาของมาให้

หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้า เดินกลับมาจากวอร์ดคนไข้ เพื่อกลับมาเอาเก็บหนังสือเรียนที่ห้องพัก พอเดินเข้ามาในห้องโถง ยัยอุ๊จอมจุ้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่เฝ้าหอพักสตรีตรงห้องโถงเรียกพบ

"หทัยรัตน์ หทัยรัตน์ห้อง 619 มีพัสดุมาส่ง!!"

"ค่ะ?" หทัยรัตน์เดินเข้าไปเอาพัสดุด้วยความสงสัย "ใครส่งมาค่ะพี่?"

"ลุงพลส่งมาให้น่ะ" เจ้าหน้าที่สาวตอบ ทำเอายัยอุ๊เผลอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ" ยัยอุ๊พยักหน้า ก่อนรีบหยิบพัสดุขึ้นไปบนห้อง

พอขึ้นไปบนห้อง ยัยอุ๊ก็ต้องตกใจ เมื่อภายในกล่องพัสดุคือมือถือ Samsung A80 ราคาสองหมื่นกว่าบาท พร้อมจดหมายที่เขียนมาจากลุงพล

"เห็นเมื่อวานมือถือน้องอุ๊ตกลงพื้นจนหน้าจอแตก ลุงก็เลยไปซื้อมือถือใหม่มาให้ ไม่รู้ว่าน้องอุ๊จะชอบหรือเปล่า แต่ลุงอยากให้อุ๊รับไปแทนคำขอโทษ ที่ผ่านมาลุงเองก็ทำอะไรแย่ ๆ กับอุ๊ไว้มาก แต่ลุงสัญญานะว่าจากนี้ไปลุงจะดีกับอุ๊ให้มาก ๆ ลุงไม่อยากให้อุ๊เสียใจ อุ๊จะโกรธลุงยังไงก็ได้ แต่ลุงรักอุ๊นะ ถ้าอยากคุยกับลุง โทรหาลุงได้เสมอนะ ลุงจดเบอร์โทรทิ้งไว้แล้ว"

"ไอ้บ้า!!!!" หทัยรัตน์ฉีกจดหมายรักของลุงพลทิ้งแบบไม่ลังเลพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก เธอเข้าใจว่าเธอเกลียดลุงพล แต่อีกใจก็กลับรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด

"นี่แก...อย่าบอกนะว่าแกตกหลุมรักลุงพลไปอีกคน!!??" ยัยอุ๊พูดกับตัวเอง "ชั้นตกหลุมรักผู้ชายแก่ ๆ แบบนั้นเหรอ!!!"

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว แต่ความรักน่ะ มันเป็นเรื่องของคนสองคนนะจ๊ะน้องอุ๊ นักสืบจอมจุ้นประจำวิทยาลัยพยาบาล

##########################

สถานการณ์ภายในห้องทำงานของหมอพลอยยังคงคุกกรุ่น ไอ้ลอยหรี่ตากระดิกนิ้วบนโต๊ะทำงานของหมอพลอยในฐานะผู้คุมเกมการเจรจาในครั้งนี้ ขณะเดียวกัน หมอพลอยก็แสดงสีหน้าไม่พอใจอดีตคนรับใช้ของพ่อ ที่กล้าถือวิสาสะขอมีอะไรกับตนเองพร้อมกับเงินก้อนโตเพื่อแลกกับหลักฐานในการเอาผิดนายหัวภูชิต

"ว่าไงครับคุณหนู" ไอ้ลอยโน้มตัวไปข้างหน้า เอื้อมมือประกบกันบนโต๊ะทำงานของหมอพลอย เพื่อรอฟังคำตอบของลูกสาวนักการเมืองใหญ่จากชลบุรี "ผมรอคำตอบอยู่นะครับ"

หมอพลอยร่นคิ้ว ทำหน้าบึ้งตึงใส่ไอ้ลอย หญิงสาวกำลังโกรธ เธอรู้ตัวดี เพียงแต่เธอยังมีสติที่จะควบคุมความโกรธของตัวเอง เพราะรู้ดีว่าความโกรธจะทำให้เธอตัดสินใจอะไรผิดพลาดไป

"ว่าไงครับคุณหนู ถ้าคุณหนูจะโกรธ คุณหนูก็โกรธพ่อของคุณหนูนะครับ" ไอ้ลอยยังแกล้งแหย่หมอพลอยไม่เลิก เพราะมั่นใจเต็มร้อยว่าหมอพลอยคงไม่มีทางปฏิเสธมันได้ "คุณหมอคงไม่อยากจะใช้ชีวิตกับลูกชายของคนที่ใส่ร้ายคุณพ่อของตัวเองหรอกใช่ไหม?"



"นายนี่มัน...คิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอ?" หมอพลอยแสยะยิ้มออกมา นัยน์ตาของเจ้าหญิงน้ำแข็งเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังเก็บอารมณ์นั้นได้เป็นอย่างดี "นายคิดว่านายทำแบบนี้แล้ว คนอย่างชั้นจะยอมมีอะไรกับนายจริง ๆ เหรอ?"

"คุณหนู คิดให้ดี ๆ นะครับ" ไอ้ลอยคนถ่อย ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยไม่เลิก "นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหนูแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะไม่รุนแรงกับคุณหนูแน่นอน"

"นายลอย...นายนี่ไม่รู้อะไรเลย" หมอพลอยตอบกลับทันควัน "ถึงชั้นจะรู้ว่าท่านภูชิตคิดไม่ซื่อกับพ่อของชั้น แต่ชั้นเองก็ไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าพ่อของชั้นทำอะไรไว้บ้าง ความจริงแล้วพ่อของชั้นเองก็ไม่ใช่นักการเมืองมือสะอาด คนที่ขี่หลังเสือแล้วก็ต้องขี่ต่อไปให้สุดทาง เพราะถ้าลงจากหลังเสือเมื่อไร เสือมันจะกัดเอา"

"คุณหนู มาใช้คำพังเพยอะไรกับผมครับ? ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหนูสื่อ" ลอยศักดิ์ถาม

"นายนี่เหมือนจะฉลาด แต่ก็ไม่ฉลาดเลยนะ นายลอย" หมอพลอยจ้องหน้าลอยศักดิ์พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่มุมปาก ใบหน้าของพลอยพรรณเต็มไปด้วยความรู้สึกหยิ่งผยองและมองไอ้ลอยตรงหน้าราวกับคนชั้นต่ำ "ถ้าจะให้ชั้นยอมมีอะไรกับนาย ชั้นว่าชั้นยอมแต่งกับพี่บอยก็ได้"



"คุณหนู? คุณหนูแน่ใจนะว่าจะเอาแบบนั้นจริงๆ" ลอยศักดิ์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีซะแล้ว เพราะหมอพลอยไม่ยอมเล่นตามเกมด้วย "คุณหนูไม่กลัวเหรอครับว่านายหัวภูชิตจะเล่นงานพ่อของคุณหนูอีก"

"ก็ถ้าชั้นยอมเป็นเมียพี่บอย อุ้มลูกในท้องให้พี่บอย ลูกในท้องของชั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานของนายหัวภูชิต ชั้นคิดว่านายหัวภูชิตเองก็ไม่น่าจะเป็นคนใจดำอำมหิตอะไร คงไม่ทำอะไรพ่อชั้นหรอก" หมอพลอยตอบ "แล้วลูกในท้องของชั้นก็ได้ทรัพย์สมบัติในส่วนของตระกูลของชั้นและตระกูลของพี่บอย นายลอย นายมันคนชั้นต่ำ นายไม่มีทางเข้าใจความคิดของคนชั้นสูงแบบพวกชั้นหรอก"

"คุณหนู ระวังคำพูดหน่อยนะครับ" ลอยศักดิ์เริ่มโกรธ "ถ้าผมเปลี่ยนใจ คุณหนูจะเสียใจ"

"ก็ถ้านายจะไปก็ลุกไปซิ" พลอยพรรณตอบอย่างไม่ยี่หระ "แต่ถ้านายไป นายก็อดได้เงิน 5 แสน"

ลอยศักดิ์รู้สึกโกรธและเสียหน้ามาก ที่ทำไปทำมากลายเป็นว่าตัวเองกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบหมอพลอยเสียอย่างนั้น โดยเฉพาะสายตาของหมอพลอย ที่แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งผยองและเหยียดยามคนต่ำชั้นเช่นมัน

"คุณหนูต้องการยังไง บอกมา" ลอยศักดิ์ถอนหายใจ เพราะนึกเสียดายเงินห้าแสน อย่างน้อยถึงอดแอ้มหมอพลอย แต่ได้เงินก็ยังดี

"ส่งหลักฐานทั้งหมดมาให้ชั้นดูก่อน" พลอยพรรณแบมือรอรับซองเอกสาร "แล้วชั้นจะโอนเงินไปให้นาย"

"ก็ได้ครับ" สุดท้ายไอ้ลอยก็เลยจำใจต้องส่งซองเอกสารให้หมอพลอย ด้วยความหวังว่าจะได้เงินก้อนโต ส่วนหมอพลอยที่รับซองเอกสารไปแล้ว ก็เปิดดูแฟ้มเอกสาร ภาพถ่าย และหลักฐานต่าง ๆ ที่นายลองเก็บเอาไว้ เพียงแต่มันยังไม่มากพอจะใช้อ้างอิงเอาผิดนายหัวภูชิตได้ พอนึกขึ้นได้ยังขาดคลิปเสียงอีกหนึ่งอย่าง

"ไหนล่ะคลิปเสียง?" หมอพลอยเอ่ยปากถาม

"ผมคิดไว้แล้วว่าคุณหนูน่ะฉลาด" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม "พอดีว่าผมไม่ได้เซฟมันใส่แฟรชไดรฟ์ซะด้วย"

"ชั้นมีสายลิงค์ต่อคอม นายเอามือถือนายมาซิ!!!" พลอยพรรณเร่งเร้า แต่คราวนี้กลับกลายเป็นไอ้ลอยที่กลับมาครองเกมอีกครั้ง "เดี๋ยวชั้นโอนเงินให้!!!"

ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ว่ายังไงหมอพลอยก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคนอย่างภูวนาทลูกชายของนายหัวภูชิตจริงหรอก แค่ทำฟอร์มไปแบบนั้น เพียงแต่จะขอมีเซ็กส์กับหมอพลอย คงเป็นไปไม่ได้ ก็เลยคิดว่าจะแกล้งให้หมอพลอยหัวร้อนเล่นเป็นการเอาคืนสักหน่อยก่อนจาก

"โอนเงินให้ผมก่อน" ลอยศักดิ์ตอบ "โอนเงินให้ผมห้าแสน แล้วผมจะยกไฟล์เสียงให้คุณหนู"

พลอยพรรณนิ่งเงียบ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเตรียมโอนเงินให้ไอ้ลอย

"บอกบัญชีมาซิ" พลอยพรรณถาม

"บัญชีของผมคือ....."

สุดท้ายหมอพลอยก็ต้องยอมโอนเงินห้าแสนให้ไอ้ลอย เพื่อแลกกับหลักฐานคลิปเสียง หญิงสาวเอามือถือของไอ้ลอยต่อกับสายลิงค์เชื่อมกับโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไฟล์เสียงที่นายลอยเซฟเอาไว้ออกมา

"มีแต่คลิปโป๊เต็มไปหมด!!!" พลอยพรรณขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ที่เห็นแต่คลิปโป๊ในมือถือของลอยศักดิ์ "นายนี่มันทุเรศมาก!!!"

"ก็ผมผู้ชายนิครับคุณหนู" ไอ้ลอยยิ้ม ก่อนหยิบเอามือถือกลับมา

"จะไปไหนก็ไป แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเจออีก!!!!" พลอยพรรณยื่นคำขาด "ถ้าเจอกันครั้งหน้า ชั้นไม่เอานายไว้แน่!!"


"คร้าบบบ!!! ดุจังเลยนะครับคุณหนู หึหึ" ลอยศักดิ์ยิ้มตาตี่ ก่อนลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปจากห้องหมอพลอย ที่กำลังนั่งกุมขมับด้วยความเครียดและเสียดายเงินห้าแสน สักพักพี่เปิ้ลผู้ช่วยก็รีบเปิดประตูเข้ามาหาทันที

"คุณหมอ!! คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ!!?? นายคนนั้นได้ทำอะไรคุณหมอหรือเปล่า!!??"

"ไม่มีอะไรค่ะพี่เปิ้ล" พลอยพรรณพยายามฝืนยิ้ม "แค่คุยกันธุระนิดหน่อย เดี๋ยวตอนบ่าย พลอยขอลากิจออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีธุระอะไร พี่จัดการให้เองนะ" พี่เปิ้ลพยักหน้า พลางเหลือบมองหมอพลอยด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าผู้ชายที่ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้นต้องทำอะไรไม่ดีกับหมอพลอยแน่นอน

.........................................

ไอ้ลอยเดินตัวปลิวออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกดเช็คยอดเงินที่เข้ามาในบัญชีของมันเป็นจำนวนห้าแสนบาท เรียกได้ว่าสบายไปเลย ได้เงินมาใช้ทำทุน ถึงแม้จะเสียดายอยู่บ้างที่อดแอ้มหมอพลอยคนสวย

พอเดินไปสักพัก ก็นึกอยากพาไอ้เจ๋งน้องรักไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จที่ได้มาสักหน่อย ถึงมันไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรื่องรักญาติพี่น้องนี่บอกเลยว่าไอ้ลอยจัดว่าใช้ได้เลยทีเดียว

"โหล มีไรวะเฮีย?" ไอ้เจ๋งเอ่ยปากถาม

"เย็นนี้ไปเที่ยวกันโว้ยไอ้เจ๋ง" ไอ้ลอยตอบ "อยากกินอะไร อยากเที่ยวไหนบอก เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

"เข้!!! ไปทำอะไรมาวะเฮีย!!" ไอ้เจ๋งดูตื่นเต้นไม่น้อย "มีตังค์เหรอวะเฮีย?"

"เออดิ!!! ถ้าไม่มีกูจะชวนมึงทำไมวะ?" อดีตลูกน้องท่านวิทยาตอบ "มึงทำตัวให้ว่าง ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว อยากกินอะไรบอก แล้วถ้ามันรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เดี๋ยวกูพาไป"

"เชร็ดโด้!!!! ชวนไปแหล่งอโคจรแบบนั้น มีเหรอเจ๋งจะพลาด!!!" ไอ้เจ๋งตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "จัดไปเฮีย!!! ว่าแต่เฮียอยู่ไหนเนี่ย? จะกลับบ้านไหม?"

"อยู่ข้างนอก เดี๋ยวสักพักกูจะกลับแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแล้วกัน" ลอยศักดิ์กดวางสาย ก่อนเดินออกไปจากวิทยาลัยพยาบาล ระหว่างเดินทางก็เหลือบมองซ้ายขวาเห็นแต่นางฟ้านักศึกษาพยาบาลน่ารักเต็มไปหมด "นักศึกษาพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักน่าล่อทั้งนั้นเลยว่ะ หึหึ"

ประโยคหลังไอ้ลอยคิดในใจ เด็กนักศึกษาแพทย์และพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักเต็มไปหมดจริง ๆ เรียกได้ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่อาหารตา แต่แล้ว

"เฮ้ย!!! พ่อหนุ่ม!!! พ่อหนุ่มน่ะ!!! ใช่พี่ของไอ้เจ๋งป่ะ?"

พอไอ้ลอยหันไป ก็ต้องตกใจว่าใครคนนั้นก็คือลุงพล อดีตภารโรงเกษียณอายุที่อาศัยอยู่ในซอยเดียวกับไอ้เจ๋งนั่นเอง ทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้เนี่ย!!!

"อ่าว? ลุง..." ไอ้ลอยนึกชื่อแว้บนึง "ลุงพลใช่ไหม?"

"ใช่ เอ็งมาทำอะไรที่นี่วะไอ้หนุ่ม?" ลุงพลที่พึ่งกลับออกมาจากหอพักสตรี หลังจากเอาของขวัญไปให้น้องอุเสร็จ ระหว่างเดินไปดูร้านของตัวเองที่โรงอาหารก็ดันมาเจอไอ้ลอยพอดี ก็เลยแปลกใจว่าพ่อหนุ่มคนนี้มาทำอะไรแถวนี้

"ผม...เอ่อ...ผมมาทำธุระครับลุง" ไอ้ลอยตอบแบบขอไปที "แล้วลุงมาทำอะไรที่นี่ครับ?"

"เออ...ไอ้เจ๋งไม่ได้บอกหรอกเหรอ?" ชุมพลยิ้ม "ลุงเคยเป็นภารโรงทำงานที่นี่ พอเกษียณก็มาเปิดร้านน้ำเต้าหู้ที่โรงอาหาร"

"ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับลุง" ไอ้ลอยเล่นตัดบทกันดื้อ ๆ ก็หันหลังใส่ลุงพลแบบไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เพราะไม่ได้อยากจะสนิทสนมอะไรขนาดนั้น

"อะไรของมันวะ? ประหลาดคน" ลุงพลส่ายหน้า "เดี๋ยวค่อยถามไอ้เจ๋งแล้วกัน"

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินไปที่โรงอาหารเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยของร้าน ท่ามกลางคำถามจากเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลและเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้ลุงพลถึงปิดร้าน

แต่ลุงพลมีเหตุผลของตัวเอง เป็นภารกิจสวรรค์ ที่ไม่สามารถบอกใครได้

.................................................

ตัดมาที่ร้านขายยาของกรวิทย์ วันนี้เป็นวันที่พิเศษหน่อย เพราะหมอเค้ก มนัสนันท์ซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากกรวิทย์ถึงร้าน

"เค้กไม่น่าซื้อขนมอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้เลยนะ" กรวิทย์ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยปากด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กร" มนัสนันท์ยิ้มหวาน "เค้กเต็มใจค่ะ"

ความจริงแล้วเค้กแค่อยากหาโอกาสใกล้ชิดกับกรวิทย์ เพราะแอบได้ยินข่าวมาว่ากรวิทย์เลิกกับหมอพลอยแล้ว โดยหมอพลอยกำลังจะแต่งงานกับหนุ่มไฮโซอย่างภูวนาท บวกกับเสียงเชียร์จากญาติผู้ใหญ่ที่สนับสนุนให้เค้กกับหนุ่มกรได้ลงเอยกัน

"งั้นขอบคุณมากนะครับเค้ก" กรวิทย์ยิ้ม พอมองหน้าน้องเค้กก็ดันนึกคำพูดที่จะพูดไม่ออก

หลายวันก่อน หนุ่มกรเคยคิดจะลองประชดรักหมอพลอยด้วยการไปจีบครูเบสท์ ก่อนมาทราบความจริงว่าครูเบสท์กำลังเตรียมไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ส่วนน้องอีฟ สำหรับกรวิทย์แล้วเขาไม่ได้คิดอะไรกับเด็กสาวคนนี้

แต่กับหมอเค้ก มนัสนันท์ หญิงสาวคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกับหมอพลอย อาจจะเป็นเรื่องของหน้าที่การงาน แม้หมอเค้กไม่ได้มาจากครอบครัวไฮโซ แต่ก็จัดว่าครอบครัวของเธอมีฐานะพอตัว แล้วทีนี้ พอมองหมอเค้กนาน ๆ เภสัชหนุ่มก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด น้องเค้กคนนี้ จะว่าไปก็น่ารักดีเหมือนกันนะ



"พี่กร..." เค้กยิ้มหวานด้วยความเขินอาย พอเจอสายตาของกรวิทย์ที่จ้องแบบไม่กระพริบแบบนั้น ก็ยิ่งทำเอาสัตวแพทย์สาวเกิดอาการประหม่า จนต้องเอามือสางปอยผมทัดหูแก้เขิน "พี่กร...จะมองเค้กอีกนานไหมคะ?"

"ขอโทษ!!!" กรวิทย์รู้สึกตัว "ขอโทษที!!!"

ในขณะที่หนุ่มเภสัชกับสัตวแพทย์สาวกำลังจะเริ่มจีบกัน อยู่ดี ๆ ทรชนอย่างไอ้ลอยก็เปิดประตูเข้ามา ท่ามกลางความตกใจของกรวิทย์และมนัสนันท์



"ซื้อของหน่อยครับ" ลอยศักดิ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงห้าว ๆ ห้วน ๆ แล้วเดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ มนัสนันท์ถอยฉากหนีด้วยความรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ

"ซื้ออะไรครับคุณ" กรวิทย์ถาม

"ถุงยางแบบบางพิเศษสองกล่อง" ลอยศักดิ์ตอบแบบไม่หยี่หระ แม้จะมีหญิงสาวยืนอยู่ข้าง ๆ ทำเอากรวิทย์ถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าลูกค้ารายนี้จะถ่อยเบอร์สุดถึงขนาดนี้

"ได้ครับ" กรวิทย์พยายามเก็บอาการแล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางแล้วเดินไปที่เครื่องเก็บตังค์ "ทั้งหมด 138 บาทครับ"

ลอยศักดิ์หรี่ตามองมนัสนันท์แว้บหนึ่ง ก่อนหยิบเอาแบงค์ร้อยสองใบยื่นให้กรวิทย์หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนรับเงินถอนแล้วเดินออกไป พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนเลยว่าเภสัชหนุ่มและสัตวแพทย์สาวจะคิดยังไง

"มารยาททรามมาก!!" มนัสนันท์บ่น "ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาเลย!!!"

"พี่ขอโทษนะครับเค้ก" กรวิทย์เอ่ยปาก "เค้กไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลย"



"จะมาขอโทษเค้กทำไมคะพี่กร?" หมอเค้กเริ่มยิ้มได้ "พี่กรไม่ผิดสักหน่อย ตานั่นต่างหากที่ไม่มีมารยาท ไม่รู้โตมาในสภาพสังคมแบบไหนกันนะ ถึงได้ต่ำตมถึงขนาดนี้!!!"

"ช่างเค้าเถอะเค้ก เก็บเอามาคิดปวดหัวเปล่า ๆ" กรวิทย์แทรกขึ้นมา

"นั่นซิคะ" สัตวแพทย์สาวพยักหน้า "ว่าแต่พี่กรคะ พี่กรทำงานเฝ้าร้านขายยาแบบนี้ไม่เบื่อบ้างเหรอ? สนใจไปวิ่งออกกำลังกายกับเค้กไหม? นะคะพี่กร"

"อืม...ก็ได้" กรวิทย์พยักหน้า

"สัญญานะคะพี่กร!!" หมอเค้กถามอีกรอบ

"สัญญา" เภสัชหนุ่มตอบ

มนัสนันท์ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ไม่ต่างจากกรวิทย์ที่เริ่มรับรู้ว่าโลกใบนี้ยังสดใส แม้เขาจะผิดหวังจากพลอยพรรณที่เขาหลงรักและภักดีมานานกว่าสิบปี แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าโลกที่มืดม่นของเขาเริ่มกลับมาสดใสจากสาวน้อยที่เคยวิ่งเล่นไล่ตามหลังเขามาตั้งแต่ยังเล็กอย่างน้องเค้ก

ย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ตอนที่กรวิทย์พึ่งจะมีอายุ 10 กว่าขวบ ตอนนั้นมนัสนันท์ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียง 5 ขวบเท่านั้น

"พี่กร!!! พี่กร!!! โตขึ้นหนูอยากเป็นเจ้าสาวของพี่กรค่ะ" หนูน้อยมนัสนันท์ยิ้มฟันหลอ

"ไม่เอาอ่ะ เค้กยังเด็กไป" กรวิทย์ในวัยสิบกว่าขวบตอบแบบไม่ลังเล "พี่ไม่ชอบเด็กฟันหลอแบบเค้ก ยัยเด็กฟันหลอลี่!!"

พอโดนพี่กรแซว สาวน้อยมนัสนันท์เลยร้องไห้ จนพ่อแม่ของกรวิทย์ได้ยิน ก็เลยเดินออกมาดุลูกชายที่ไปแกล้งน้อง

"กร!!! กรไปแกล้งน้องเค้กทำไมเนี่ย!!!" พ่อกับแม่ของกรวิทย์ดุใส่ลูกชาย

"ผมเปล่านะครับ!!! ผมเปล่า!!" กรวิทย์พยายามปฏิเสธ ในขณะที่น้องเค้กก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปด้วยความเสียใจ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กน้อยคนนั้นทำไมยิ่งโตมายิ่งน่ารัก บางทีสวรรค์เบื้องบนอาจไม่ได้ใจดำกับคนที่มั่นคงในความรักอย่างกรวิทย์นักก็เป็นได้ เพียงแต่สังเกตคนที่ใกล้ตัวให้ดี บางทีเราก็อาจจะพบใครสักคนที่วิ่งตามเรามาอยู่ก็ได้ ถ้ารักคนที่เรารักมันเหนื่อยไป หันมารักคนที่รักเราดีกว่าไหม อย่างน้อย เขาจะไม่มีวันทำให้เราต้องเสียใจอย่างแน่นอน

.............................

ทางฝั่งลุงพล ที่เดินมาตรวจตราความเรียบร้อยภายในร้านค้าของตัวเอง โดยแกตั้งใจว่าเดี๋ยวจะขับรถออกไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของเพื่อเตรียมทำน้ำเต้าหู้ขายในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถปิคอัพที่จอดอยู่ด้านนอก ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

"ใครโทรมาเนี่ย? เบอร์ไม่เห็นคุ้นเลย?" ลุงพลหรี่ตามองเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า ก่อนกดรับสาย "ฮัลโหล? นั่นใครครับ?"

"ลุงพล นี่อุ๊เอง" ที่แท้เป็นหทัยรัตน์สาวน้อยเจ้าปัญหาที่โทรมา "ลุงพลทำแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครอ่ะ?"



"ลุงทำอะไรอีกละจ๊ะน้องอุ๊?" ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา พอเห็นว่าท่าทางไม่ค่อยดี ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากโรงอาหารไปหามุมสงบเพื่อเจรจากับคนงามจากโพธาราม

"ลุงซื้อมือถือมาให้หนูทำไม?" หทัยรัตน์ถาม "ลุงคิดว่าทำแบบนี้แล้วหนูจะรักลุงเหรอ?"

"ลุงไม่ได้สนใจหรอกว่าอุ๊จะรักลุงหรือไม่รัก แต่ขอแค่อย่าเกลียดลุงก็พอ" ลุงพลสารภาพ "เป็นไงบ้าง? มือถือใหม่ที่ลุงซื้อมาให้ หนูชอบไหมจ๊ะ?"

"ลุงอยู่ไหน หนูจะเอามือถือไปคืนลุง" ยัยอุ๊ตอบ

"อุ๊ ลุงซื้อมือถือให้อุ๊เป็นของขวัญนะ ก็ลุงเห็นมือถืออันเก่ามันตกพื้นหน้าจอแตก" ลุงพลพยายามอ้อนสาวรุ่นหลาน "อุ๊เก็บไว้ใช้เถอะนะ"

"ถามจริง ๆ นะลุง ลุงต้องการอะไรจากหนูกันแน่?" ยัยอุ๊ถามแบบตรงไปตรงมา "ลุงจะมาจองเวรอะไรหนูนักหนา ห๊า!!!"

"ฟังนะจ๊ะน้องอุ๊ ลุงไม่ได้คิดร้ายกับอุ๊ ที่ผ่านมาเราอาจเริ่มต้นไม่สวยเท่าไร แต่ลุงเคยบอกแล้วไงว่าจากนี้ไป ลุงอยากให้เราสองคนหันมาคุยกันดี ๆ บ้าง ลุงไม่ได้คิดร้ายกับน้องอุ๊เลยแม้แต่น้อยนะ"


"หนูไม่เชื่อลุงหรอก? ลุงมันคนเจ้าเล่ห์ ตลบตะแลง ไว้ใจไม่ได้ แล้วก็บ้ากามด้วย!!!" ยัยอุ๊ตอบ "เอาเป็นว่ามือถือที่ลุงซื้ออ่ะ หนูจะเอาไปคืนลุงนะ ลุงอยู่ไหน เดี๋ยวหนูไปหา"

ไอ้คำว่า 'หนูไปหา' จากปากของน้องอุ๊นี่มันยังไงอยู่นะ ลุงพลก็เลยแกล้งตอบไป เผื่อว่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ

"ลุงอยู่ในโรงอาหาร กำลังมาตรวจร้าน เดี๋ยวลุงจะไปข้างนอก อุ๊จะไปกับลุงด้วยไหม?" ลุงพลถาม

"ไปบ้าอะไร!!! หนูจะเอามือถือไปคืนลุงเฉย ๆ ต่างหาก!!!" ยัยอุ๊ตอบ "แต่ว่าลุงจะไปตอนไหนอ่ะ หนูมีเรียนช่วงบ่าย"

"เลิกเรียนค่อยมาหาลุงก็ได้จ๊ะน้องอุ๊" ลุงพลยิ้ม เอาละเว้ย จะได้สนุกกับน้องอุ๊ละมั้งเนี่ย "เดี๋ยวลุงต้องไปซื้อของก่อน แล้วเดี๋ยวลุงจะกลับมาเอาของใส่ตู้เย็นตอนเย็น แล้วอุ๊ค่อยมาหาลุงตอนนั้นก็ได้นะ"

"ก็ได้" หทัยรัตน์กดวางสายไป ส่วนลุงพลก็ยิ้มแป้นหน้าบาน เอาละเว้ย จะได้ครอบครองดวงใจของหทัยรัตน์อีกแล้วละซิ

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินกลับออกไปเพื่อขับรถไปซื้อของที่ตลาด เพื่อเตรียมเอาของมาเก็บไว้ที่ตู้เย็นหลังร้านเอาไว้ขายน้ำเต้าหู้วันพรุ่งนี้

.................................................

ตัดมาที่ช่วงเย็น หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้าก็เดินด้อม ๆ มอง ๆ ตรงหน้าโรงอาหาร เพื่อสังเกตว่าลุงพลกลับมาหรือยัง พอเห็นว่าเงียบผิดปกติ หทัยรัตน์ก็เลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปดูที่หน้าร้านของลุงพลที่ถูกปิดอยู่

"อ่าว? ไหนบอกว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ดูผิดหวังไม่น้อยที่ไม่เห็นลุงพล เพราะเธอตั้งใจจะเอามือถือมาคืนแล้วก็จะกลับ

แต่ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทหัยรัตน์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เธอยังใช้งานอยู่ขึ้นมา ก็พบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากลุงพล คนงามจากโพธารามก็เลยกดรับสายด้วยความตื่นเต้น

"ลุงพล!!! ไหนลุงว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ทำเสียงดุใส่ลุงพล

"ลุงเอาของไปเก็บที่หลังร้านแล้ว ตอนนี้ลุงอยู่ข้างนอกโรงอาหาร ลุงอยู่บนรถ อุ๊รีบตามมาซิ" ลุงพลตอบ

"เดี๋ยวหนูออกไปค่ะ" หทัยรัตน์กดวางสาย แล้วเดินออกไปข้างนอก ก็เจอรถกระบะคู่ใจของลุงพลจอดอยู่ริมถนน

"รีบขึ้นมาเลยจ๊ะหนูอุ๊" ลุงพลเปิดกระจกเรียกสาวน้อยจอมจุ้น แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมขึ้นรถมาด้วย "อุ๊!!! รีบขึ้นรถซิ"

หทัยรัตน์หยิบกล่องโทรศัพท์จากกระเป๋าสะพายคืนให้ลุงพล แต่พอเจอลุงพลคะยั้นคะยอให้น้องอุ๊ขึ้นมาบนรถ ก็ทำเอาสาวน้อยจากโพธารามอดลังเลไม่ได้ จนลุงพลต้องดุใส่

"อุ๊!!! รีบขึ้นมาเร็ว ๆ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น!!!"มนุษย์ลุงทำหน้าดุใส่ยัยอุ๊ จนยัยอุ๊อดกลัวไม่ได้ ก็เลยเปิดประตูรถเข้าไปนั่งตรงเบาะหน้าด้วยความไม่พอใจ

"จะพาหนูไปไหน?" หทัยรัตน์เอากล่องมือถือวางบนหน้าตกแล้วกอดอก ทำหน้าบึ้งใส่ลุงพล

"พาอุ๊ไปปรับทัศนคติไงจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้น้องอุ๊ "อุ๊จ๋า เดี๋ยวถึงป้อมยาม อุ๊มอบ ๆ ต่ำ ๆ หน่อยนะ เดี๋ยวยามหน้าป้อมมันเห็นเราสองคนมันจะแย่"

"ลุงนี่วุ่นวายจัง!!"ถึงจะบ่น แต่ยัยอุ๊ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สาวน้อยจากโพธารามมอบต่ำลงเพื่อให้พ้นระยะสายตาของยามตรงป้อม พอลุงพลขับรถพ้นวิทยาลัยพยาบาลไป ยัยอุ๊ก็ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับคู่ปรับวัยดึกต่อ "ตกลงจะเอายังไงกับอุ๊?"

"ก็พาไปหาข้าวเย็นกิน" ลุงพลตอบ "อุ๊หิวหรือยัง? อยากกินอะไรบอกลุงได้นะ เดี๋ยวลุงเลี้ยง"

"ลุงนี่ทำตัวเหมือนเสี่ยแก่ ๆ ชอบเลี้ยงเด็กเลยนะ?" ยัยอุ๊หรี่ตามองลุงพล "คิดว่าหนูจะง่ายเหรอลุง? มีปัญญาเลี้ยงหนูเหรอ?"

"ก็ถ้ามันจะทำให้อุ๊มีความสุขและยิ้มได้ ลุงก็พอใจแล้ว" ลุงพลตอบ "ลุงพลรักน้องอุ๊นะ"

พอเจอลุงพลบอกรักแบบนี้ ก็ทำเอายัยอุ๊ถึงกับเผลอยิ้มด้วยความเขินไม่ได้ ตาเฒ่าสุดหื่นแอบเหลือบไปเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งเสียอาการ สังเกตได้จากมือที่จิกเกร็งตรงหน้าตัก

"ใจเย็น ๆ จ๊ะน้องอุ๊ เดี๋ยวเล็บก็ทะลุเข้าไปในเนื้อหรอก" ลุงพลเอ่ยปากแซว

"ลุงนี่พูดมากจัง!!!" ยัยอุ๊ทำหน้าดุใส่ลุงพล "เอาเป็นว่าไม่ต้องมาทำฟอร์มคนแก่ใจดีหรอก ถ้าลุงต้องการเรื่องอย่างว่า ก็พาไปละกัน"

"หือ...อุ๊พูดจริงเหรอ?" ลุงพลหันไปถามยัยอุ๊เพื่อความแน่ใจ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อุ๊เสนออะไรแบบนี้

"ก็ถ้าลุงต้องการแบบนั้น" ยัยอุ๊ตอบ "อุ๊ให้ก็ได้...."

น้ำเสียงสูงแปดหลอดของยัยอุ๊เริ่มอ่อนลง จนลุงพลสังเกตได้ สาวน้อยจากโพธารามมองไปตรงกระจกแก้เขิน ความจริงแล้วเธอเองก็รู้ตัวดีว่าแอบมีใจให้ลุงพลอยู่เหมือนกัน แต่เพียงแค่ทำฟอร์มจัดไปแบบนั้น เพราะยังวางตัวไม่ถูก

สุดท้ายลุงพลก็เลยขับรถพาน้องอุ๊ไปโรงแรมม่านรูด เพื่อใช้เป็นสังเวียนเกมรักต่างวัยระหว่างแกและสาวอุ๊ พอจอดรถเสร็จ ลุงพลก็จูงน้องอุ๊เข้าไปในห้องนอน ทั้งคู่อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย โดยลุงพลเป็นคนเข้าไปอาบน้ำก่อน ตามด้วยน้องอุ๊ ระหว่างรอน้องอุ๊ ลุงพลก็ชงกาแฟกินแก้เซ็งไปพร้อม ๆ กับเปิดโทรทัศน์ดู

พอน้องอุ๊เปิดประตูห้องน้ำมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว ก็ทำเอาลุงพลมองตาค้าง สาวอุ๊ทำหน้ายี้ใส่ลุงพลด้วยความหมั่นไส้ ก่อนเดินไปที่โต๊ะแป้งเพื่อเอาไดร์มาเป่าผมให้แห้ง

ในจังหวะนั้น ลุงพลทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้นนจนผ้าขนหนูหลุดจากเอว จนเผยให้เห็นหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียเวอร์ชั่นอัพเกรด 8.5 ที่กำลังผงาด ส่วนน้องอุ๊ก็รีบหันมาด้วยความตกใจที่กำลังจะถูกลุงพลคลุกวงใน

"ลุงพล!!! เดี๋ยว!!! ไม่เอา!!! อย่าพึ่ง!!!" สาวอุ๊พยายามร้องห้าม แต่สุดท้ายก็ไม่อาจต้านทานแรงราคะของลุงพลได้ คนงามจากโพธารามโดนคนหื่นจากแก่งคอยแกะผ้าขนหนูเพื่อปลุกปล้ำ ขยำนมแล้วจกหกจนแฉะ ก่อนพาร่างอันอ่อนระทวยของหทัยรัตน์วางบนเตียงนอนที่แสนนุ่ม

"ลุงพล..." หทัยรัตน์เสียงอ่อนเสียงหวานขณะกำลังถูกลุงพลทับร่างอยู่ด้านบน "ทำเบา ๆ หน่อยนะลุง พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้า"

"จ๊ะ" ลุงพลตอบก่อนโน้มตัวซุกไซ้ซอกคอของยัยอุ๊ที่หลับตาพริ้ม พอเห็นอุ๊เริ่มเคลิ้ม ลุงพลก็เลยจับน้องอุ๊พลิกคว่ำ คนงามจากโพธารามที่ปกติเป็นคนดื้อดึงยอมโอนอ่อนผ่อนตามที่ลุงพลต้องการอย่างง่ายดาย ตอนนี้แม่เสือสาวจากจังหวัดราชบุรีกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องในอุ้มมือของมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์


"น้องอุ๊หุ่นดีมากเลยรู้ไหม?" ลุงพลยิ้มหวาน พลางโน้มตัวจูบที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ด้วยความสุข กลิ่นสบู่ที่ติดตรงเรือนกายของหทัยรัตน์ช่างหอมหวานเหลือเกิน

"หุ่นดีแล้วชอบไหมล่ะ?" น้องอุ๊ที่นอนคว่ำหน้าอยู่หันไปมองลุงพล

"ชอบมากซิจ๊ะ ชอบมากด้วย" ลุงพลตอบ

"ชอบส่วนไหนของหนูมากที่สุด" หทัยรัตน์ถามต่อ

ลุงพลไม่ตอบ แกโน้มตัวลงต่ำเพื่อประทับรอยจูบตรงแก้มก้นเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ ก่อนทำการโลมเลียตรงร่องก้นของสาวน้อยจากโพธาราม จนร่างบางหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กกะจี๊

"ลุงพล!!! ลุงนี่ทะลึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เพื่อน ๆ กับน้อง ๆ ของหนูถึงชอบลุง" หทัยรัตน์เอ่ยปาก

"แล้วหนูล่ะ หนูรักหรือชอบลุงบ้างไหม?" ลุงพลถามอย่างตรงไปตรงมา "ว่าไงจ๊ะ"

น้องอุ๊ทำหน้าครุ่นคิดถึงคำตอบที่จะสามารถใช้นิยามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลุงพลได้ชัดเจนที่สุด พอนึกออก ยัยอุ๊จอมจุ้นก็เปิดปากบอกความจริงให้ตาเฒ่าได้ฟัง

"เมื่อก่อนหนูเกลียดลุง เพราะหนูคิดว่าลุงทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนของหนู แล้วพอหนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง บวกกับการที่หนูต้องตกเป็นเหยื่อของลุง หนูยิ่งเกลียดลุงเข้าไปใหญ่ เกลียดจนอยากจะฆ่าลุงให้ตาย เกลียดจนให้อภัยไม่ได้" ยัยอุ๊สารภาพอย่างตรงไปตรงมา "แต่ว่า หนูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมลึก ๆ หนูกลับรู้สึกดีกับลุงเพิ่มขึ้น หนูควรจะเกลียดลุงแบบที่เคยเกลียด แต่ยิ่งลุงทำดีกับหนูเท่าไร หนูก็เริ่มคิดว่าบางที ลุงอาจไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คิด"

ลุงพลช้อนร่างของยัยอุ๊ให้นั่งบนเตียงแล้วซบที่อกของตัวเอง เพื่อรับฟังความจริงจากปากของหทัยรัตน์คนสวย

"ก็อย่างที่ลุงเห็น หนูพยายามเตือนเพื่อน ๆ คนแล้วคนเล่าของหนูว่าให้ระวังลุง แต่ก็ไม่มีใครรอดสักคน นั่นก็เป็นเหตุผลที่หนูควรจะเกลียดลุง ถูกไหม? แต่ว่าพอลุงเข้ามาช่วยหนู และทำดีกับหนู หนูก็ยิ่งสับสนตัวเอง เหมือนกับหนูทั้งเอ่อ...ระ...รัก...ลุงและเกลียดลุงในเวลาเดียวกัน"

"โถ่...หนูอุ๊" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของหทัยรัตน์ด้วยความเอ็นดู "สำหรับลุง ลุงไม่เคยเกลียดอุ๊เลยนะ"

"ลุงนี่เป็นคนหลายบุคลิกนะ รู้ตัวไหม?" หทัยรัตน์ถาม "หนูไม่รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของลุงเป็นยังไงกันแน่?"

โปรดติดตามตอนต่อไป

ปราบพยศน้องอุ๊แล้ว เดี๋ยวน้องอุ๊ก็ไปชวนน้องอีฟมาด้วยแน่ๆ ฟินนนนน ::DookDig::

รักลุงพลอีกคนจนได้

ยัยอุ๊โดนลุงรุ่นอัปเกรดยันเช้าชัวร์ โห น่าอิจฉาจังเลยครับ

ใจให้ลุง

 ::Glad:: และแล้วน้องอุ๊ก็รักลุงพลหมดใจ

อ้างจาก: nato87 เมื่อ มกราคม 13, 2020, 09:03:36 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง กลับมาอีกครั้งสำหรับเกมรักปีสองตอนใหม่ล่าสุดนะครับ ตอนนี้จะเป็นบทสรุประหว่างหมอพลอยและไอ้ลอยมัน ก็บอกเลยว่าใครที่ลุ้นว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอย ผมคงต้องบอกว่าเสียใจด้วย 5555+ ดีใจนะครับที่มีคอมเมนท์มองเกมออกว่าคนระดับหมอพลอยไม่น่าพลาดไอ้ลอยได้ ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงให้ติดตามกันดู

ตอนนี้ไอ้ลอยมีบทเด่นหน่อยนึงนะครับ เรียกได้ว่าเป็นตัวร้ายอีกคนนอกเหนือจากลุงพล (หรือเปล่า?) ที่หลาย ๆ คนเกลียด มาดูกันว่าเส้นเรื่องของหมอนี่จะไปในทิศทางกันได้ แล้วก็มีบทหวาน ๆ กุ๊กกิ๊ก ๆ ของกรวิทย์และหมอเค้ก

โดยหมอเค้กเนี่ย มีโอกาสสูงที่ผมอาจจะสร้างไว้เพื่อดามใจสุภาพบุรุษผู้แสนดีอย่างกรวิทย์อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่คอนเฟิร์มนะ เพราะผมมีกิจกรรมสนุก ๆ ให้ลองเล่นกัน ก็ขอให้ติดตามกันต่อไป และตบท้ายด้วยบทเลิฟซีนของน้องอุ๊และลุงพล

ปล.ผมมีคำถามเกี่ยวกับพี่กรและหมอเค้ก ความจริงผมมีคำตอบในใจผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะถามว่า คุณอยากให้พี่กรกับหมอเค้กได้สมหวังในรักหรือไม่ครับ? ผมให้คุณเลือกแล้วนะ ว่าอยากให้สุภาพบุรุษอย่างกรวิทย์สมหวังหรือผิดหวังดี 5555

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=226324.0

อ้างถึง"หมอพลอยคะ มีคนมาขอพบหมอค่ะ เขาบอกว่าเป็นคนรู้จักหมอ" พี่เอเดินเข้าไปรายงานให้หมอพลอยที่เดินเข้ามาในห้องพยาบาลทราบ "ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล บอกพี่ได้นะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เปิ้ล เดี๋ยวพลอยจัดการเอง" หมอพลอยยิ้มให้พี่เปิ้ล เธอรู้ดีว่าสาวใหญ่เป็นห่วงเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะถูกชายฉกรรจ์ลึกลับคนนี้จะทำอะไรไม่ดี เพราะหน้าตาของมันก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรอยู่แล้ว แถมลักษณะการแต่งตัวและท่าทางยิ่งดูไม่น่าไว้ใจมากกว่า

"สวัสดีครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พอเห็นหมอพลอยเดินเข้ามาก็วางซองเอกสารสีน้ำตาล หมวกและแว่นดำแล้วลุกขึ้นพนมมือไหว้ลูกสาวคนโตของท่านวิทยา นักการเมืองผู้กว้างขวางจากภาคตะวันออก "ดีใจที่ได้พบคุณหนูนะครับ"

"นายลอย นายมีอะไรจะคุยกับชั้น?" หมอพลอยเอ่ยปากถามอย่างไว้เชิง

"ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหมอ" ไอ้ลอยตอบด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ "ขอพื้นที่ ที่เป็นส่วนตัวระหว่างเราสองคนหน่อยได้ไหมครับ?"

คำพูดคำจาของไอ้ลอยดูแฝงด้วยเลศนัยน์ ที่แม้แต่หมอพลอยเองก็รู้สึกไม่ไว้ใจ แต่เธอไม่มีทางรู้แน่ว่าไอ้ลอยกำลังหมายถึงอะไร ก็เลยพยักหน้า แล้วบอกให้ลอยศักดิ์ อดีตลูกน้องของพ่อเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

"เชิญนั่ง" พลอยพรรณผายมือเชิญให้แขกไม่ได้รับเชิญอย่างไอ้ลอย "มีธุระอะไรก็พูดมา"

"ผมได้ติดตามข่าวเรื่องคดีความของท่านวิทยาแล้วนะครับ" ไอ้ลอยเปิดประเด็นก่อน "ผมมีทางช่วยพ่อของคุณหนูได้ครับ"

"นายพูดอะไรของนายเนี่ย?" พลอยพรรณรู้สึกสนใจในหัวข้อที่ลอยศักดิ์เปิดประเด็นขึ้นมา "นายรู้เรื่องนี้ได้ไง?"

"ทั้งหมดเป็นเพราะผมเองครับ ผมถูกท่านวิทยาหักหลังก่อน ผมถูกท่านวิทยาส่งคนมาซ้อมผม ที่ผมทำไม่ดีเอาไว้ ผมเลยแค้น ก็เลยเอาเรื่องของท่านวิทยาไปขายต่อให้นายหัวภูชิต พ่อของคุณภูวนาท ว่าที่คู่หมั้นของคุณหนู ผมเข้าใจว่าครอบครัวของนายหัวภูชิตคงอยากให้คุณภูวนาทกับคุณหนูแต่งงานกัน แล้วก็หวังผลถึงเรื่องผลประโยชน์ทางการเมืองในการเลือกตั้งครั้งต่อไป ก็เลยทำแบบนี้"

"ที่แท้ก็แบบนี้เองเหรอ..." หมอพลอยที่ปกติไม่ค่อยแสดงความรู้สึกทางสีหน้า พอได้ทราบความจริงจากปากอดีตลูกน้องของพ่ออย่างไอ้ลอย ก็แทบจะอดกลั้นความโกรธไม่ได้ "ทำไมนายถึงทำแบบนี้ นายลอย นายมันคนเลี้ยงไม่เชื่อง"

"ผมขอโทษครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พนมมือไหว้หมอพลอย "ที่ผ่านมา ท่านวิทยาเลี้ยงดูปูเสื่อผมอย่างดี ท่านใช้ให้ผมทำงานระยำตำบอนอะไรผมก็ทำ แต่ผมทนไม่ได้ที่ถูกท่านวิทยาลงโทษแบบนั้น บวกกับที่นายหัวภูชิตยื่นข้อเสนอเข้า ผมก็เลย...."

"เข้าใจแล้ว ๆ" หมอพลอยพยักหน้า "แบล็คเมลล์กันชัด ๆ เลย เลวทั้งตระกูล!!!"

"ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ คุณหนู" ลอยศักดิ์ยื่นซองเอกสารให้พลอยพรรณ "นี่คือหลักฐานบางส่วนที่ผมเอามาให้คุณหนูครับ เพื่อที่คุณหนูจะได้ใช้มันเพื่อเอาผิดนายหัวภูชิตและเรียกความยุติธรรมกลับมาสู่ครอบครัวคุณหนูได้"

พลอยพรรณหยิบเอาซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาแล้วเปิดมันออก ก็พบว่าภายในมีเอกสารสำคัญเรื่องการโอนเงินของนายหัวภูชิตที่โอนเงินให้ไอ้ลอย รวมไปถึงภาพถ่ายลูกน้องคนสำคัญของนายหัวภูชิตที่เคยติดต่อกับมัน

"ก็โอเค แต่ชั้นคิดว่ามันยังไม่มากพอจะเอาผิดนายหัวภูชิต" หมอพลอยหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมาดู

"ผมยังมีทีเด็ดครับคุณหนู" ลอยศักดิ์หยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดไฟล์คลิปเสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้ในช่วงที่ลอยศักดิ์และลูกน้องของภูชิตกำลังเจรจากันอยู่

"ไอ้ลอย มึงเป็นคนมีฝีมือที่นายกูชอบ เจ้านายกูน่ะ ชอบคนเก่งมีฝืมือแบบมึง นายกูเข้าใจนะว่ามึงโกรธท่านวิทยา เอางี้ไหม? มึงสนใจมาทำงานกับนายกูป่ะ แต่นายกูมีเงื่อนไขอย่างนึง ที่มึงต้องทำให้ได้"

"ว่ามาเลยครับ"

"ท่านวิทยาน่ะ เบื้องหน้าก็คือนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีประวัติขาวสะอาด แต่ความจริงแล้วแกเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเทา ๆ ธุรกิจเทา ๆ เยอะ ในชลบุรี อย่างพวกขนไม้เถื่อนตามตะเข็บชายแดนไทย-กัมพูชา กูอยากให้มึงแทรกซึมตัวเข้าไปสืบหาหลักฐานพวกนี้เอามาให้กูหน่อย"

"ถ้านายหัวภูชิตต้องการ ผมทำให้ได้ครับ...."

"นายลอย!!! นายจะกดหยุดทำไม!!!" ลอยศักดิ์กดปุ่มสต๊อป จนหมอพลอยต้องท้วงติงด้วยความไม่พอใจ

"ผมมีไฟล์เสียงต้นฉบับอยู่ แต่ผมมีเงื่อนไขอยู่ข้อ" ลอยศักดิ์ยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ใส่หมอพลอยที่ดูร้อนรนกว่าที่คิด

"นายอยากได้อะไร นายบอกมา ถ้าเป็นเงิน ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นมีจ่าย บอกมาซิอยากได้เท่าไร แต่ขอไฟล์ต้นฉบับชั้นนะนายลอย!!!" หมอพลอยดูตื่นเต้นมาก เพราะถ้าหากได้ไฟล์เสียงนี้มา พ่อของเธอจะพ้นผิด และเธอเองก็อาจไม่ต้องแต่งงานกับพี่บอยก็ได้

"เงินผมก็อยากได้นะครับ ขอสัก....ห้าแสน" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นต่อคุณหนูพลอยพรรณ

"ได้ บอกบัญชีนายลอยมาซิ เดี๋ยวโอนให้เลยก็ได้" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเตรียมพร้อมจะโอนเงิน เรียกได้ว่าเท่าไรก็ยอมแล้วเพื่อที่จะช่วยครอบครัวของเธอ และไม่ต้องแต่งงานกับภูวนาท

"ใจเย็นก่อน ผมยังมีสิ่งที่ผมต้องการอีก" ไอ้ลอยจอมเจ้าเล่ห์จุ๊ปากใส่หมอพลอย

"นายต้องการอะไรจากชั้นอีก นายลอย?" หมอพลอยขมวดคิ้วใส่ลอยศักดิ์ "แค่เงินก็น่าจะมากพอแล้วนะ จะเอาอะไรอีก"

"ผมชอบคุณหนูมานานแล้ว" ลอยศักดิ์โน้มตัวเข้าหาหมอพลอย พร้อมถือวิสาสะจับมือหมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งตกใจเลยรีบสะบัดมือหนีทันที "ผมอยากมีเซ็กส์กับคุณหนูครับ"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้คนเลว!!!!" หมอพลอยจ้องมองลอยศักดิ์ตาขวาง เจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชากำลังแสดงความเดือดดาลที่สุดในชีวิตออกมา "นายมันงูพิษ!!!"

"ก็ช่วยไม่ได้" ชายหนุ่มเอนตัวพิงเก้าอี้ เอามือกุมท้ายทอยด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย "พ่อคุณหนูทำผมเจ็บก่อน ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง แค่นั้นเอง"

อ้างถึงในช่วงสายของวัน ลุงพลเดินเข้ามาพร้อมกล่องพัสดุขนาดย่อมภายในวิทยาลัยพยาบาล ก็มียามและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากถามเรื่องที่ทำไมวันนี้แกไม่เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้

"อ่าวลุง วันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ?" ยามหน้าป้อมเอ่ยปากถามลุงพลเป็นคนแรก

"กูมีธุระ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินเข้ามาภายในวิทยาลัยพยาบาลพร้อมกับกล่องพัสดุ โดยจุดหมายที่แกจะไป ก็คือหอพักหญิง เมื่อเข้าไปถึง แกได้ฝากพัสดุไว้กับเจ้าหน้าที่หอ

"ฝากถึงหทัยรัตน์ ห้อง 619 นะคะลุงพล" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รับกล่องพัสดุจากลุงพล "เดี๋ยวถ้าหทัยรัตน์กลับมา หนูจะบอกเจ้าตัวให้นะคะลุง"

"ขอบคุณครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินออกจากหอพักหญิงไป ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณสิบเอ็ดโมง น้องอุ๊พึ่งเรียนเสร็จกำลังเดินกลับมา เลยไม่ทันได้เจอลุงพลที่เอาของมาให้

หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้า เดินกลับมาจากวอร์ดคนไข้ เพื่อกลับมาเอาเก็บหนังสือเรียนที่ห้องพัก พอเดินเข้ามาในห้องโถง ยัยอุ๊จอมจุ้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่เฝ้าหอพักสตรีตรงห้องโถงเรียกพบ

"หทัยรัตน์ หทัยรัตน์ห้อง 619 มีพัสดุมาส่ง!!"

"ค่ะ?" หทัยรัตน์เดินเข้าไปเอาพัสดุด้วยความสงสัย "ใครส่งมาค่ะพี่?"

"ลุงพลส่งมาให้น่ะ" เจ้าหน้าที่สาวตอบ ทำเอายัยอุ๊เผลอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ" ยัยอุ๊พยักหน้า ก่อนรีบหยิบพัสดุขึ้นไปบนห้อง

พอขึ้นไปบนห้อง ยัยอุ๊ก็ต้องตกใจ เมื่อภายในกล่องพัสดุคือมือถือ Samsung A80 ราคาสองหมื่นกว่าบาท พร้อมจดหมายที่เขียนมาจากลุงพล

"เห็นเมื่อวานมือถือน้องอุ๊ตกลงพื้นจนหน้าจอแตก ลุงก็เลยไปซื้อมือถือใหม่มาให้ ไม่รู้ว่าน้องอุ๊จะชอบหรือเปล่า แต่ลุงอยากให้อุ๊รับไปแทนคำขอโทษ ที่ผ่านมาลุงเองก็ทำอะไรแย่ ๆ กับอุ๊ไว้มาก แต่ลุงสัญญานะว่าจากนี้ไปลุงจะดีกับอุ๊ให้มาก ๆ ลุงไม่อยากให้อุ๊เสียใจ อุ๊จะโกรธลุงยังไงก็ได้ แต่ลุงรักอุ๊นะ ถ้าอยากคุยกับลุง โทรหาลุงได้เสมอนะ ลุงจดเบอร์โทรทิ้งไว้แล้ว"

"ไอ้บ้า!!!!" หทัยรัตน์ฉีกจดหมายรักของลุงพลทิ้งแบบไม่ลังเลพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก เธอเข้าใจว่าเธอเกลียดลุงพล แต่อีกใจก็กลับรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด

"นี่แก...อย่าบอกนะว่าแกตกหลุมรักลุงพลไปอีกคน!!??" ยัยอุ๊พูดกับตัวเอง "ชั้นตกหลุมรักผู้ชายแก่ ๆ แบบนั้นเหรอ!!!"

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว แต่ความรักน่ะ มันเป็นเรื่องของคนสองคนนะจ๊ะน้องอุ๊ นักสืบจอมจุ้นประจำวิทยาลัยพยาบาล

##########################

สถานการณ์ภายในห้องทำงานของหมอพลอยยังคงคุกกรุ่น ไอ้ลอยหรี่ตากระดิกนิ้วบนโต๊ะทำงานของหมอพลอยในฐานะผู้คุมเกมการเจรจาในครั้งนี้ ขณะเดียวกัน หมอพลอยก็แสดงสีหน้าไม่พอใจอดีตคนรับใช้ของพ่อ ที่กล้าถือวิสาสะขอมีอะไรกับตนเองพร้อมกับเงินก้อนโตเพื่อแลกกับหลักฐานในการเอาผิดนายหัวภูชิต

"ว่าไงครับคุณหนู" ไอ้ลอยโน้มตัวไปข้างหน้า เอื้อมมือประกบกันบนโต๊ะทำงานของหมอพลอย เพื่อรอฟังคำตอบของลูกสาวนักการเมืองใหญ่จากชลบุรี "ผมรอคำตอบอยู่นะครับ"

หมอพลอยร่นคิ้ว ทำหน้าบึ้งตึงใส่ไอ้ลอย หญิงสาวกำลังโกรธ เธอรู้ตัวดี เพียงแต่เธอยังมีสติที่จะควบคุมความโกรธของตัวเอง เพราะรู้ดีว่าความโกรธจะทำให้เธอตัดสินใจอะไรผิดพลาดไป

"ว่าไงครับคุณหนู ถ้าคุณหนูจะโกรธ คุณหนูก็โกรธพ่อของคุณหนูนะครับ" ไอ้ลอยยังแกล้งแหย่หมอพลอยไม่เลิก เพราะมั่นใจเต็มร้อยว่าหมอพลอยคงไม่มีทางปฏิเสธมันได้ "คุณหมอคงไม่อยากจะใช้ชีวิตกับลูกชายของคนที่ใส่ร้ายคุณพ่อของตัวเองหรอกใช่ไหม?"



"นายนี่มัน...คิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอ?" หมอพลอยแสยะยิ้มออกมา นัยน์ตาของเจ้าหญิงน้ำแข็งเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังเก็บอารมณ์นั้นได้เป็นอย่างดี "นายคิดว่านายทำแบบนี้แล้ว คนอย่างชั้นจะยอมมีอะไรกับนายจริง ๆ เหรอ?"

"คุณหนู คิดให้ดี ๆ นะครับ" ไอ้ลอยคนถ่อย ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยไม่เลิก "นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหนูแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะไม่รุนแรงกับคุณหนูแน่นอน"

"นายลอย...นายนี่ไม่รู้อะไรเลย" หมอพลอยตอบกลับทันควัน "ถึงชั้นจะรู้ว่าท่านภูชิตคิดไม่ซื่อกับพ่อของชั้น แต่ชั้นเองก็ไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าพ่อของชั้นทำอะไรไว้บ้าง ความจริงแล้วพ่อของชั้นเองก็ไม่ใช่นักการเมืองมือสะอาด คนที่ขี่หลังเสือแล้วก็ต้องขี่ต่อไปให้สุดทาง เพราะถ้าลงจากหลังเสือเมื่อไร เสือมันจะกัดเอา"

"คุณหนู มาใช้คำพังเพยอะไรกับผมครับ? ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหนูสื่อ" ลอยศักดิ์ถาม

"นายนี่เหมือนจะฉลาด แต่ก็ไม่ฉลาดเลยนะ นายลอย" หมอพลอยจ้องหน้าลอยศักดิ์พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่มุมปาก ใบหน้าของพลอยพรรณเต็มไปด้วยความรู้สึกหยิ่งผยองและมองไอ้ลอยตรงหน้าราวกับคนชั้นต่ำ "ถ้าจะให้ชั้นยอมมีอะไรกับนาย ชั้นว่าชั้นยอมแต่งกับพี่บอยก็ได้"



"คุณหนู? คุณหนูแน่ใจนะว่าจะเอาแบบนั้นจริงๆ" ลอยศักดิ์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีซะแล้ว เพราะหมอพลอยไม่ยอมเล่นตามเกมด้วย "คุณหนูไม่กลัวเหรอครับว่านายหัวภูชิตจะเล่นงานพ่อของคุณหนูอีก"

"ก็ถ้าชั้นยอมเป็นเมียพี่บอย อุ้มลูกในท้องให้พี่บอย ลูกในท้องของชั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานของนายหัวภูชิต ชั้นคิดว่านายหัวภูชิตเองก็ไม่น่าจะเป็นคนใจดำอำมหิตอะไร คงไม่ทำอะไรพ่อชั้นหรอก" หมอพลอยตอบ "แล้วลูกในท้องของชั้นก็ได้ทรัพย์สมบัติในส่วนของตระกูลของชั้นและตระกูลของพี่บอย นายลอย นายมันคนชั้นต่ำ นายไม่มีทางเข้าใจความคิดของคนชั้นสูงแบบพวกชั้นหรอก"

"คุณหนู ระวังคำพูดหน่อยนะครับ" ลอยศักดิ์เริ่มโกรธ "ถ้าผมเปลี่ยนใจ คุณหนูจะเสียใจ"

"ก็ถ้านายจะไปก็ลุกไปซิ" พลอยพรรณตอบอย่างไม่ยี่หระ "แต่ถ้านายไป นายก็อดได้เงิน 5 แสน"

ลอยศักดิ์รู้สึกโกรธและเสียหน้ามาก ที่ทำไปทำมากลายเป็นว่าตัวเองกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบหมอพลอยเสียอย่างนั้น โดยเฉพาะสายตาของหมอพลอย ที่แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งผยองและเหยียดยามคนต่ำชั้นเช่นมัน

"คุณหนูต้องการยังไง บอกมา" ลอยศักดิ์ถอนหายใจ เพราะนึกเสียดายเงินห้าแสน อย่างน้อยถึงอดแอ้มหมอพลอย แต่ได้เงินก็ยังดี

"ส่งหลักฐานทั้งหมดมาให้ชั้นดูก่อน" พลอยพรรณแบมือรอรับซองเอกสาร "แล้วชั้นจะโอนเงินไปให้นาย"

"ก็ได้ครับ" สุดท้ายไอ้ลอยก็เลยจำใจต้องส่งซองเอกสารให้หมอพลอย ด้วยความหวังว่าจะได้เงินก้อนโต ส่วนหมอพลอยที่รับซองเอกสารไปแล้ว ก็เปิดดูแฟ้มเอกสาร ภาพถ่าย และหลักฐานต่าง ๆ ที่นายลองเก็บเอาไว้ เพียงแต่มันยังไม่มากพอจะใช้อ้างอิงเอาผิดนายหัวภูชิตได้ พอนึกขึ้นได้ยังขาดคลิปเสียงอีกหนึ่งอย่าง

"ไหนล่ะคลิปเสียง?" หมอพลอยเอ่ยปากถาม

"ผมคิดไว้แล้วว่าคุณหนูน่ะฉลาด" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม "พอดีว่าผมไม่ได้เซฟมันใส่แฟรชไดรฟ์ซะด้วย"

"ชั้นมีสายลิงค์ต่อคอม นายเอามือถือนายมาซิ!!!" พลอยพรรณเร่งเร้า แต่คราวนี้กลับกลายเป็นไอ้ลอยที่กลับมาครองเกมอีกครั้ง "เดี๋ยวชั้นโอนเงินให้!!!"

ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ว่ายังไงหมอพลอยก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคนอย่างภูวนาทลูกชายของนายหัวภูชิตจริงหรอก แค่ทำฟอร์มไปแบบนั้น เพียงแต่จะขอมีเซ็กส์กับหมอพลอย คงเป็นไปไม่ได้ ก็เลยคิดว่าจะแกล้งให้หมอพลอยหัวร้อนเล่นเป็นการเอาคืนสักหน่อยก่อนจาก

"โอนเงินให้ผมก่อน" ลอยศักดิ์ตอบ "โอนเงินให้ผมห้าแสน แล้วผมจะยกไฟล์เสียงให้คุณหนู"

พลอยพรรณนิ่งเงียบ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเตรียมโอนเงินให้ไอ้ลอย

"บอกบัญชีมาซิ" พลอยพรรณถาม

"บัญชีของผมคือ....."

สุดท้ายหมอพลอยก็ต้องยอมโอนเงินห้าแสนให้ไอ้ลอย เพื่อแลกกับหลักฐานคลิปเสียง หญิงสาวเอามือถือของไอ้ลอยต่อกับสายลิงค์เชื่อมกับโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไฟล์เสียงที่นายลอยเซฟเอาไว้ออกมา

"มีแต่คลิปโป๊เต็มไปหมด!!!" พลอยพรรณขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ที่เห็นแต่คลิปโป๊ในมือถือของลอยศักดิ์ "นายนี่มันทุเรศมาก!!!"

"ก็ผมผู้ชายนิครับคุณหนู" ไอ้ลอยยิ้ม ก่อนหยิบเอามือถือกลับมา

"จะไปไหนก็ไป แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเจออีก!!!!" พลอยพรรณยื่นคำขาด "ถ้าเจอกันครั้งหน้า ชั้นไม่เอานายไว้แน่!!"


"คร้าบบบ!!! ดุจังเลยนะครับคุณหนู หึหึ" ลอยศักดิ์ยิ้มตาตี่ ก่อนลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปจากห้องหมอพลอย ที่กำลังนั่งกุมขมับด้วยความเครียดและเสียดายเงินห้าแสน สักพักพี่เปิ้ลผู้ช่วยก็รีบเปิดประตูเข้ามาหาทันที

"คุณหมอ!! คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ!!?? นายคนนั้นได้ทำอะไรคุณหมอหรือเปล่า!!??"

"ไม่มีอะไรค่ะพี่เปิ้ล" พลอยพรรณพยายามฝืนยิ้ม "แค่คุยกันธุระนิดหน่อย เดี๋ยวตอนบ่าย พลอยขอลากิจออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีธุระอะไร พี่จัดการให้เองนะ" พี่เปิ้ลพยักหน้า พลางเหลือบมองหมอพลอยด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าผู้ชายที่ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้นต้องทำอะไรไม่ดีกับหมอพลอยแน่นอน

.........................................

ไอ้ลอยเดินตัวปลิวออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกดเช็คยอดเงินที่เข้ามาในบัญชีของมันเป็นจำนวนห้าแสนบาท เรียกได้ว่าสบายไปเลย ได้เงินมาใช้ทำทุน ถึงแม้จะเสียดายอยู่บ้างที่อดแอ้มหมอพลอยคนสวย

พอเดินไปสักพัก ก็นึกอยากพาไอ้เจ๋งน้องรักไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จที่ได้มาสักหน่อย ถึงมันไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรื่องรักญาติพี่น้องนี่บอกเลยว่าไอ้ลอยจัดว่าใช้ได้เลยทีเดียว

"โหล มีไรวะเฮีย?" ไอ้เจ๋งเอ่ยปากถาม

"เย็นนี้ไปเที่ยวกันโว้ยไอ้เจ๋ง" ไอ้ลอยตอบ "อยากกินอะไร อยากเที่ยวไหนบอก เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

"เข้!!! ไปทำอะไรมาวะเฮีย!!" ไอ้เจ๋งดูตื่นเต้นไม่น้อย "มีตังค์เหรอวะเฮีย?"

"เออดิ!!! ถ้าไม่มีกูจะชวนมึงทำไมวะ?" อดีตลูกน้องท่านวิทยาตอบ "มึงทำตัวให้ว่าง ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว อยากกินอะไรบอก แล้วถ้ามันรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เดี๋ยวกูพาไป"

"เชร็ดโด้!!!! ชวนไปแหล่งอโคจรแบบนั้น มีเหรอเจ๋งจะพลาด!!!" ไอ้เจ๋งตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "จัดไปเฮีย!!! ว่าแต่เฮียอยู่ไหนเนี่ย? จะกลับบ้านไหม?"

"อยู่ข้างนอก เดี๋ยวสักพักกูจะกลับแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแล้วกัน" ลอยศักดิ์กดวางสาย ก่อนเดินออกไปจากวิทยาลัยพยาบาล ระหว่างเดินทางก็เหลือบมองซ้ายขวาเห็นแต่นางฟ้านักศึกษาพยาบาลน่ารักเต็มไปหมด "นักศึกษาพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักน่าล่อทั้งนั้นเลยว่ะ หึหึ"

ประโยคหลังไอ้ลอยคิดในใจ เด็กนักศึกษาแพทย์และพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักเต็มไปหมดจริง ๆ เรียกได้ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่อาหารตา แต่แล้ว

"เฮ้ย!!! พ่อหนุ่ม!!! พ่อหนุ่มน่ะ!!! ใช่พี่ของไอ้เจ๋งป่ะ?"

พอไอ้ลอยหันไป ก็ต้องตกใจว่าใครคนนั้นก็คือลุงพล อดีตภารโรงเกษียณอายุที่อาศัยอยู่ในซอยเดียวกับไอ้เจ๋งนั่นเอง ทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้เนี่ย!!!

"อ่าว? ลุง..." ไอ้ลอยนึกชื่อแว้บนึง "ลุงพลใช่ไหม?"

"ใช่ เอ็งมาทำอะไรที่นี่วะไอ้หนุ่ม?" ลุงพลที่พึ่งกลับออกมาจากหอพักสตรี หลังจากเอาของขวัญไปให้น้องอุเสร็จ ระหว่างเดินไปดูร้านของตัวเองที่โรงอาหารก็ดันมาเจอไอ้ลอยพอดี ก็เลยแปลกใจว่าพ่อหนุ่มคนนี้มาทำอะไรแถวนี้

"ผม...เอ่อ...ผมมาทำธุระครับลุง" ไอ้ลอยตอบแบบขอไปที "แล้วลุงมาทำอะไรที่นี่ครับ?"

"เออ...ไอ้เจ๋งไม่ได้บอกหรอกเหรอ?" ชุมพลยิ้ม "ลุงเคยเป็นภารโรงทำงานที่นี่ พอเกษียณก็มาเปิดร้านน้ำเต้าหู้ที่โรงอาหาร"

"ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับลุง" ไอ้ลอยเล่นตัดบทกันดื้อ ๆ ก็หันหลังใส่ลุงพลแบบไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เพราะไม่ได้อยากจะสนิทสนมอะไรขนาดนั้น

"อะไรของมันวะ? ประหลาดคน" ลุงพลส่ายหน้า "เดี๋ยวค่อยถามไอ้เจ๋งแล้วกัน"

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินไปที่โรงอาหารเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยของร้าน ท่ามกลางคำถามจากเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลและเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้ลุงพลถึงปิดร้าน

แต่ลุงพลมีเหตุผลของตัวเอง เป็นภารกิจสวรรค์ ที่ไม่สามารถบอกใครได้

.................................................

ตัดมาที่ร้านขายยาของกรวิทย์ วันนี้เป็นวันที่พิเศษหน่อย เพราะหมอเค้ก มนัสนันท์ซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากกรวิทย์ถึงร้าน

"เค้กไม่น่าซื้อขนมอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้เลยนะ" กรวิทย์ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยปากด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กร" มนัสนันท์ยิ้มหวาน "เค้กเต็มใจค่ะ"

ความจริงแล้วเค้กแค่อยากหาโอกาสใกล้ชิดกับกรวิทย์ เพราะแอบได้ยินข่าวมาว่ากรวิทย์เลิกกับหมอพลอยแล้ว โดยหมอพลอยกำลังจะแต่งงานกับหนุ่มไฮโซอย่างภูวนาท บวกกับเสียงเชียร์จากญาติผู้ใหญ่ที่สนับสนุนให้เค้กกับหนุ่มกรได้ลงเอยกัน

"งั้นขอบคุณมากนะครับเค้ก" กรวิทย์ยิ้ม พอมองหน้าน้องเค้กก็ดันนึกคำพูดที่จะพูดไม่ออก

หลายวันก่อน หนุ่มกรเคยคิดจะลองประชดรักหมอพลอยด้วยการไปจีบครูเบสท์ ก่อนมาทราบความจริงว่าครูเบสท์กำลังเตรียมไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ส่วนน้องอีฟ สำหรับกรวิทย์แล้วเขาไม่ได้คิดอะไรกับเด็กสาวคนนี้

แต่กับหมอเค้ก มนัสนันท์ หญิงสาวคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกับหมอพลอย อาจจะเป็นเรื่องของหน้าที่การงาน แม้หมอเค้กไม่ได้มาจากครอบครัวไฮโซ แต่ก็จัดว่าครอบครัวของเธอมีฐานะพอตัว แล้วทีนี้ พอมองหมอเค้กนาน ๆ เภสัชหนุ่มก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด น้องเค้กคนนี้ จะว่าไปก็น่ารักดีเหมือนกันนะ



"พี่กร..." เค้กยิ้มหวานด้วยความเขินอาย พอเจอสายตาของกรวิทย์ที่จ้องแบบไม่กระพริบแบบนั้น ก็ยิ่งทำเอาสัตวแพทย์สาวเกิดอาการประหม่า จนต้องเอามือสางปอยผมทัดหูแก้เขิน "พี่กร...จะมองเค้กอีกนานไหมคะ?"

"ขอโทษ!!!" กรวิทย์รู้สึกตัว "ขอโทษที!!!"

ในขณะที่หนุ่มเภสัชกับสัตวแพทย์สาวกำลังจะเริ่มจีบกัน อยู่ดี ๆ ทรชนอย่างไอ้ลอยก็เปิดประตูเข้ามา ท่ามกลางความตกใจของกรวิทย์และมนัสนันท์



"ซื้อของหน่อยครับ" ลอยศักดิ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงห้าว ๆ ห้วน ๆ แล้วเดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ มนัสนันท์ถอยฉากหนีด้วยความรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ

"ซื้ออะไรครับคุณ" กรวิทย์ถาม

"ถุงยางแบบบางพิเศษสองกล่อง" ลอยศักดิ์ตอบแบบไม่หยี่หระ แม้จะมีหญิงสาวยืนอยู่ข้าง ๆ ทำเอากรวิทย์ถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าลูกค้ารายนี้จะถ่อยเบอร์สุดถึงขนาดนี้

"ได้ครับ" กรวิทย์พยายามเก็บอาการแล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางแล้วเดินไปที่เครื่องเก็บตังค์ "ทั้งหมด 138 บาทครับ"

ลอยศักดิ์หรี่ตามองมนัสนันท์แว้บหนึ่ง ก่อนหยิบเอาแบงค์ร้อยสองใบยื่นให้กรวิทย์หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนรับเงินถอนแล้วเดินออกไป พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนเลยว่าเภสัชหนุ่มและสัตวแพทย์สาวจะคิดยังไง

"มารยาททรามมาก!!" มนัสนันท์บ่น "ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาเลย!!!"

"พี่ขอโทษนะครับเค้ก" กรวิทย์เอ่ยปาก "เค้กไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลย"



"จะมาขอโทษเค้กทำไมคะพี่กร?" หมอเค้กเริ่มยิ้มได้ "พี่กรไม่ผิดสักหน่อย ตานั่นต่างหากที่ไม่มีมารยาท ไม่รู้โตมาในสภาพสังคมแบบไหนกันนะ ถึงได้ต่ำตมถึงขนาดนี้!!!"

"ช่างเค้าเถอะเค้ก เก็บเอามาคิดปวดหัวเปล่า ๆ" กรวิทย์แทรกขึ้นมา

"นั่นซิคะ" สัตวแพทย์สาวพยักหน้า "ว่าแต่พี่กรคะ พี่กรทำงานเฝ้าร้านขายยาแบบนี้ไม่เบื่อบ้างเหรอ? สนใจไปวิ่งออกกำลังกายกับเค้กไหม? นะคะพี่กร"

"อืม...ก็ได้" กรวิทย์พยักหน้า

"สัญญานะคะพี่กร!!" หมอเค้กถามอีกรอบ

"สัญญา" เภสัชหนุ่มตอบ

มนัสนันท์ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ไม่ต่างจากกรวิทย์ที่เริ่มรับรู้ว่าโลกใบนี้ยังสดใส แม้เขาจะผิดหวังจากพลอยพรรณที่เขาหลงรักและภักดีมานานกว่าสิบปี แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าโลกที่มืดม่นของเขาเริ่มกลับมาสดใสจากสาวน้อยที่เคยวิ่งเล่นไล่ตามหลังเขามาตั้งแต่ยังเล็กอย่างน้องเค้ก

ย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ตอนที่กรวิทย์พึ่งจะมีอายุ 10 กว่าขวบ ตอนนั้นมนัสนันท์ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียง 5 ขวบเท่านั้น

"พี่กร!!! พี่กร!!! โตขึ้นหนูอยากเป็นเจ้าสาวของพี่กรค่ะ" หนูน้อยมนัสนันท์ยิ้มฟันหลอ

"ไม่เอาอ่ะ เค้กยังเด็กไป" กรวิทย์ในวัยสิบกว่าขวบตอบแบบไม่ลังเล "พี่ไม่ชอบเด็กฟันหลอแบบเค้ก ยัยเด็กฟันหลอลี่!!"

พอโดนพี่กรแซว สาวน้อยมนัสนันท์เลยร้องไห้ จนพ่อแม่ของกรวิทย์ได้ยิน ก็เลยเดินออกมาดุลูกชายที่ไปแกล้งน้อง

"กร!!! กรไปแกล้งน้องเค้กทำไมเนี่ย!!!" พ่อกับแม่ของกรวิทย์ดุใส่ลูกชาย

"ผมเปล่านะครับ!!! ผมเปล่า!!" กรวิทย์พยายามปฏิเสธ ในขณะที่น้องเค้กก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปด้วยความเสียใจ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กน้อยคนนั้นทำไมยิ่งโตมายิ่งน่ารัก บางทีสวรรค์เบื้องบนอาจไม่ได้ใจดำกับคนที่มั่นคงในความรักอย่างกรวิทย์นักก็เป็นได้ เพียงแต่สังเกตคนที่ใกล้ตัวให้ดี บางทีเราก็อาจจะพบใครสักคนที่วิ่งตามเรามาอยู่ก็ได้ ถ้ารักคนที่เรารักมันเหนื่อยไป หันมารักคนที่รักเราดีกว่าไหม อย่างน้อย เขาจะไม่มีวันทำให้เราต้องเสียใจอย่างแน่นอน

.............................

ทางฝั่งลุงพล ที่เดินมาตรวจตราความเรียบร้อยภายในร้านค้าของตัวเอง โดยแกตั้งใจว่าเดี๋ยวจะขับรถออกไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของเพื่อเตรียมทำน้ำเต้าหู้ขายในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถปิคอัพที่จอดอยู่ด้านนอก ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

"ใครโทรมาเนี่ย? เบอร์ไม่เห็นคุ้นเลย?" ลุงพลหรี่ตามองเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า ก่อนกดรับสาย "ฮัลโหล? นั่นใครครับ?"

"ลุงพล นี่อุ๊เอง" ที่แท้เป็นหทัยรัตน์สาวน้อยเจ้าปัญหาที่โทรมา "ลุงพลทำแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครอ่ะ?"



"ลุงทำอะไรอีกละจ๊ะน้องอุ๊?" ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา พอเห็นว่าท่าทางไม่ค่อยดี ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากโรงอาหารไปหามุมสงบเพื่อเจรจากับคนงามจากโพธาราม

"ลุงซื้อมือถือมาให้หนูทำไม?" หทัยรัตน์ถาม "ลุงคิดว่าทำแบบนี้แล้วหนูจะรักลุงเหรอ?"

"ลุงไม่ได้สนใจหรอกว่าอุ๊จะรักลุงหรือไม่รัก แต่ขอแค่อย่าเกลียดลุงก็พอ" ลุงพลสารภาพ "เป็นไงบ้าง? มือถือใหม่ที่ลุงซื้อมาให้ หนูชอบไหมจ๊ะ?"

"ลุงอยู่ไหน หนูจะเอามือถือไปคืนลุง" ยัยอุ๊ตอบ

"อุ๊ ลุงซื้อมือถือให้อุ๊เป็นของขวัญนะ ก็ลุงเห็นมือถืออันเก่ามันตกพื้นหน้าจอแตก" ลุงพลพยายามอ้อนสาวรุ่นหลาน "อุ๊เก็บไว้ใช้เถอะนะ"

"ถามจริง ๆ นะลุง ลุงต้องการอะไรจากหนูกันแน่?" ยัยอุ๊ถามแบบตรงไปตรงมา "ลุงจะมาจองเวรอะไรหนูนักหนา ห๊า!!!"

"ฟังนะจ๊ะน้องอุ๊ ลุงไม่ได้คิดร้ายกับอุ๊ ที่ผ่านมาเราอาจเริ่มต้นไม่สวยเท่าไร แต่ลุงเคยบอกแล้วไงว่าจากนี้ไป ลุงอยากให้เราสองคนหันมาคุยกันดี ๆ บ้าง ลุงไม่ได้คิดร้ายกับน้องอุ๊เลยแม้แต่น้อยนะ"


"หนูไม่เชื่อลุงหรอก? ลุงมันคนเจ้าเล่ห์ ตลบตะแลง ไว้ใจไม่ได้ แล้วก็บ้ากามด้วย!!!" ยัยอุ๊ตอบ "เอาเป็นว่ามือถือที่ลุงซื้ออ่ะ หนูจะเอาไปคืนลุงนะ ลุงอยู่ไหน เดี๋ยวหนูไปหา"

ไอ้คำว่า 'หนูไปหา' จากปากของน้องอุ๊นี่มันยังไงอยู่นะ ลุงพลก็เลยแกล้งตอบไป เผื่อว่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ

"ลุงอยู่ในโรงอาหาร กำลังมาตรวจร้าน เดี๋ยวลุงจะไปข้างนอก อุ๊จะไปกับลุงด้วยไหม?" ลุงพลถาม

"ไปบ้าอะไร!!! หนูจะเอามือถือไปคืนลุงเฉย ๆ ต่างหาก!!!" ยัยอุ๊ตอบ "แต่ว่าลุงจะไปตอนไหนอ่ะ หนูมีเรียนช่วงบ่าย"

"เลิกเรียนค่อยมาหาลุงก็ได้จ๊ะน้องอุ๊" ลุงพลยิ้ม เอาละเว้ย จะได้สนุกกับน้องอุ๊ละมั้งเนี่ย "เดี๋ยวลุงต้องไปซื้อของก่อน แล้วเดี๋ยวลุงจะกลับมาเอาของใส่ตู้เย็นตอนเย็น แล้วอุ๊ค่อยมาหาลุงตอนนั้นก็ได้นะ"

"ก็ได้" หทัยรัตน์กดวางสายไป ส่วนลุงพลก็ยิ้มแป้นหน้าบาน เอาละเว้ย จะได้ครอบครองดวงใจของหทัยรัตน์อีกแล้วละซิ

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินกลับออกไปเพื่อขับรถไปซื้อของที่ตลาด เพื่อเตรียมเอาของมาเก็บไว้ที่ตู้เย็นหลังร้านเอาไว้ขายน้ำเต้าหู้วันพรุ่งนี้

.................................................

ตัดมาที่ช่วงเย็น หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้าก็เดินด้อม ๆ มอง ๆ ตรงหน้าโรงอาหาร เพื่อสังเกตว่าลุงพลกลับมาหรือยัง พอเห็นว่าเงียบผิดปกติ หทัยรัตน์ก็เลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปดูที่หน้าร้านของลุงพลที่ถูกปิดอยู่

"อ่าว? ไหนบอกว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ดูผิดหวังไม่น้อยที่ไม่เห็นลุงพล เพราะเธอตั้งใจจะเอามือถือมาคืนแล้วก็จะกลับ

แต่ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทหัยรัตน์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เธอยังใช้งานอยู่ขึ้นมา ก็พบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากลุงพล คนงามจากโพธารามก็เลยกดรับสายด้วยความตื่นเต้น

"ลุงพล!!! ไหนลุงว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ทำเสียงดุใส่ลุงพล

"ลุงเอาของไปเก็บที่หลังร้านแล้ว ตอนนี้ลุงอยู่ข้างนอกโรงอาหาร ลุงอยู่บนรถ อุ๊รีบตามมาซิ" ลุงพลตอบ

"เดี๋ยวหนูออกไปค่ะ" หทัยรัตน์กดวางสาย แล้วเดินออกไปข้างนอก ก็เจอรถกระบะคู่ใจของลุงพลจอดอยู่ริมถนน

"รีบขึ้นมาเลยจ๊ะหนูอุ๊" ลุงพลเปิดกระจกเรียกสาวน้อยจอมจุ้น แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมขึ้นรถมาด้วย "อุ๊!!! รีบขึ้นรถซิ"

หทัยรัตน์หยิบกล่องโทรศัพท์จากกระเป๋าสะพายคืนให้ลุงพล แต่พอเจอลุงพลคะยั้นคะยอให้น้องอุ๊ขึ้นมาบนรถ ก็ทำเอาสาวน้อยจากโพธารามอดลังเลไม่ได้ จนลุงพลต้องดุใส่

"อุ๊!!! รีบขึ้นมาเร็ว ๆ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น!!!"มนุษย์ลุงทำหน้าดุใส่ยัยอุ๊ จนยัยอุ๊อดกลัวไม่ได้ ก็เลยเปิดประตูรถเข้าไปนั่งตรงเบาะหน้าด้วยความไม่พอใจ

"จะพาหนูไปไหน?" หทัยรัตน์เอากล่องมือถือวางบนหน้าตกแล้วกอดอก ทำหน้าบึ้งใส่ลุงพล

"พาอุ๊ไปปรับทัศนคติไงจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้น้องอุ๊ "อุ๊จ๋า เดี๋ยวถึงป้อมยาม อุ๊มอบ ๆ ต่ำ ๆ หน่อยนะ เดี๋ยวยามหน้าป้อมมันเห็นเราสองคนมันจะแย่"

"ลุงนี่วุ่นวายจัง!!"ถึงจะบ่น แต่ยัยอุ๊ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สาวน้อยจากโพธารามมอบต่ำลงเพื่อให้พ้นระยะสายตาของยามตรงป้อม พอลุงพลขับรถพ้นวิทยาลัยพยาบาลไป ยัยอุ๊ก็ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับคู่ปรับวัยดึกต่อ "ตกลงจะเอายังไงกับอุ๊?"

"ก็พาไปหาข้าวเย็นกิน" ลุงพลตอบ "อุ๊หิวหรือยัง? อยากกินอะไรบอกลุงได้นะ เดี๋ยวลุงเลี้ยง"

"ลุงนี่ทำตัวเหมือนเสี่ยแก่ ๆ ชอบเลี้ยงเด็กเลยนะ?" ยัยอุ๊หรี่ตามองลุงพล "คิดว่าหนูจะง่ายเหรอลุง? มีปัญญาเลี้ยงหนูเหรอ?"

"ก็ถ้ามันจะทำให้อุ๊มีความสุขและยิ้มได้ ลุงก็พอใจแล้ว" ลุงพลตอบ "ลุงพลรักน้องอุ๊นะ"

พอเจอลุงพลบอกรักแบบนี้ ก็ทำเอายัยอุ๊ถึงกับเผลอยิ้มด้วยความเขินไม่ได้ ตาเฒ่าสุดหื่นแอบเหลือบไปเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งเสียอาการ สังเกตได้จากมือที่จิกเกร็งตรงหน้าตัก

"ใจเย็น ๆ จ๊ะน้องอุ๊ เดี๋ยวเล็บก็ทะลุเข้าไปในเนื้อหรอก" ลุงพลเอ่ยปากแซว

"ลุงนี่พูดมากจัง!!!" ยัยอุ๊ทำหน้าดุใส่ลุงพล "เอาเป็นว่าไม่ต้องมาทำฟอร์มคนแก่ใจดีหรอก ถ้าลุงต้องการเรื่องอย่างว่า ก็พาไปละกัน"

"หือ...อุ๊พูดจริงเหรอ?" ลุงพลหันไปถามยัยอุ๊เพื่อความแน่ใจ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อุ๊เสนออะไรแบบนี้

"ก็ถ้าลุงต้องการแบบนั้น" ยัยอุ๊ตอบ "อุ๊ให้ก็ได้...."

น้ำเสียงสูงแปดหลอดของยัยอุ๊เริ่มอ่อนลง จนลุงพลสังเกตได้ สาวน้อยจากโพธารามมองไปตรงกระจกแก้เขิน ความจริงแล้วเธอเองก็รู้ตัวดีว่าแอบมีใจให้ลุงพลอยู่เหมือนกัน แต่เพียงแค่ทำฟอร์มจัดไปแบบนั้น เพราะยังวางตัวไม่ถูก

สุดท้ายลุงพลก็เลยขับรถพาน้องอุ๊ไปโรงแรมม่านรูด เพื่อใช้เป็นสังเวียนเกมรักต่างวัยระหว่างแกและสาวอุ๊ พอจอดรถเสร็จ ลุงพลก็จูงน้องอุ๊เข้าไปในห้องนอน ทั้งคู่อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย โดยลุงพลเป็นคนเข้าไปอาบน้ำก่อน ตามด้วยน้องอุ๊ ระหว่างรอน้องอุ๊ ลุงพลก็ชงกาแฟกินแก้เซ็งไปพร้อม ๆ กับเปิดโทรทัศน์ดู

พอน้องอุ๊เปิดประตูห้องน้ำมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว ก็ทำเอาลุงพลมองตาค้าง สาวอุ๊ทำหน้ายี้ใส่ลุงพลด้วยความหมั่นไส้ ก่อนเดินไปที่โต๊ะแป้งเพื่อเอาไดร์มาเป่าผมให้แห้ง

ในจังหวะนั้น ลุงพลทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้นนจนผ้าขนหนูหลุดจากเอว จนเผยให้เห็นหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียเวอร์ชั่นอัพเกรด 8.5 ที่กำลังผงาด ส่วนน้องอุ๊ก็รีบหันมาด้วยความตกใจที่กำลังจะถูกลุงพลคลุกวงใน

"ลุงพล!!! เดี๋ยว!!! ไม่เอา!!! อย่าพึ่ง!!!" สาวอุ๊พยายามร้องห้าม แต่สุดท้ายก็ไม่อาจต้านทานแรงราคะของลุงพลได้ คนงามจากโพธารามโดนคนหื่นจากแก่งคอยแกะผ้าขนหนูเพื่อปลุกปล้ำ ขยำนมแล้วจกหกจนแฉะ ก่อนพาร่างอันอ่อนระทวยของหทัยรัตน์วางบนเตียงนอนที่แสนนุ่ม

"ลุงพล..." หทัยรัตน์เสียงอ่อนเสียงหวานขณะกำลังถูกลุงพลทับร่างอยู่ด้านบน "ทำเบา ๆ หน่อยนะลุง พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้า"

"จ๊ะ" ลุงพลตอบก่อนโน้มตัวซุกไซ้ซอกคอของยัยอุ๊ที่หลับตาพริ้ม พอเห็นอุ๊เริ่มเคลิ้ม ลุงพลก็เลยจับน้องอุ๊พลิกคว่ำ คนงามจากโพธารามที่ปกติเป็นคนดื้อดึงยอมโอนอ่อนผ่อนตามที่ลุงพลต้องการอย่างง่ายดาย ตอนนี้แม่เสือสาวจากจังหวัดราชบุรีกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องในอุ้มมือของมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์


"น้องอุ๊หุ่นดีมากเลยรู้ไหม?" ลุงพลยิ้มหวาน พลางโน้มตัวจูบที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ด้วยความสุข กลิ่นสบู่ที่ติดตรงเรือนกายของหทัยรัตน์ช่างหอมหวานเหลือเกิน

"หุ่นดีแล้วชอบไหมล่ะ?" น้องอุ๊ที่นอนคว่ำหน้าอยู่หันไปมองลุงพล

"ชอบมากซิจ๊ะ ชอบมากด้วย" ลุงพลตอบ

"ชอบส่วนไหนของหนูมากที่สุด" หทัยรัตน์ถามต่อ

ลุงพลไม่ตอบ แกโน้มตัวลงต่ำเพื่อประทับรอยจูบตรงแก้มก้นเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ ก่อนทำการโลมเลียตรงร่องก้นของสาวน้อยจากโพธาราม จนร่างบางหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กกะจี๊

"ลุงพล!!! ลุงนี่ทะลึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เพื่อน ๆ กับน้อง ๆ ของหนูถึงชอบลุง" หทัยรัตน์เอ่ยปาก

"แล้วหนูล่ะ หนูรักหรือชอบลุงบ้างไหม?" ลุงพลถามอย่างตรงไปตรงมา "ว่าไงจ๊ะ"

น้องอุ๊ทำหน้าครุ่นคิดถึงคำตอบที่จะสามารถใช้นิยามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลุงพลได้ชัดเจนที่สุด พอนึกออก ยัยอุ๊จอมจุ้นก็เปิดปากบอกความจริงให้ตาเฒ่าได้ฟัง

"เมื่อก่อนหนูเกลียดลุง เพราะหนูคิดว่าลุงทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนของหนู แล้วพอหนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง บวกกับการที่หนูต้องตกเป็นเหยื่อของลุง หนูยิ่งเกลียดลุงเข้าไปใหญ่ เกลียดจนอยากจะฆ่าลุงให้ตาย เกลียดจนให้อภัยไม่ได้" ยัยอุ๊สารภาพอย่างตรงไปตรงมา "แต่ว่า หนูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมลึก ๆ หนูกลับรู้สึกดีกับลุงเพิ่มขึ้น หนูควรจะเกลียดลุงแบบที่เคยเกลียด แต่ยิ่งลุงทำดีกับหนูเท่าไร หนูก็เริ่มคิดว่าบางที ลุงอาจไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คิด"

ลุงพลช้อนร่างของยัยอุ๊ให้นั่งบนเตียงแล้วซบที่อกของตัวเอง เพื่อรับฟังความจริงจากปากของหทัยรัตน์คนสวย

"ก็อย่างที่ลุงเห็น หนูพยายามเตือนเพื่อน ๆ คนแล้วคนเล่าของหนูว่าให้ระวังลุง แต่ก็ไม่มีใครรอดสักคน นั่นก็เป็นเหตุผลที่หนูควรจะเกลียดลุง ถูกไหม? แต่ว่าพอลุงเข้ามาช่วยหนู และทำดีกับหนู หนูก็ยิ่งสับสนตัวเอง เหมือนกับหนูทั้งเอ่อ...ระ...รัก...ลุงและเกลียดลุงในเวลาเดียวกัน"

"โถ่...หนูอุ๊" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของหทัยรัตน์ด้วยความเอ็นดู "สำหรับลุง ลุงไม่เคยเกลียดอุ๊เลยนะ"

"ลุงนี่เป็นคนหลายบุคลิกนะ รู้ตัวไหม?" หทัยรัตน์ถาม "หนูไม่รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของลุงเป็นยังไงกันแน่?"

โปรดติดตามตอนต่อไป

อิจฉาลุงพล

หมอพลอยของลุงพลเท่านั้น

โดนปรับทัศนคติจนเป็นคนเรียบร้อยเลย

อ้างจาก: nato87 เมื่อ มกราคม 13, 2020, 09:03:36 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง กลับมาอีกครั้งสำหรับเกมรักปีสองตอนใหม่ล่าสุดนะครับ ตอนนี้จะเป็นบทสรุประหว่างหมอพลอยและไอ้ลอยมัน ก็บอกเลยว่าใครที่ลุ้นว่าหมอพลอยจะเสร็จไอ้ลอย ผมคงต้องบอกว่าเสียใจด้วย 5555+ ดีใจนะครับที่มีคอมเมนท์มองเกมออกว่าคนระดับหมอพลอยไม่น่าพลาดไอ้ลอยได้ ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงให้ติดตามกันดู

ตอนนี้ไอ้ลอยมีบทเด่นหน่อยนึงนะครับ เรียกได้ว่าเป็นตัวร้ายอีกคนนอกเหนือจากลุงพล (หรือเปล่า?) ที่หลาย ๆ คนเกลียด มาดูกันว่าเส้นเรื่องของหมอนี่จะไปในทิศทางกันได้ แล้วก็มีบทหวาน ๆ กุ๊กกิ๊ก ๆ ของกรวิทย์และหมอเค้ก

โดยหมอเค้กเนี่ย มีโอกาสสูงที่ผมอาจจะสร้างไว้เพื่อดามใจสุภาพบุรุษผู้แสนดีอย่างกรวิทย์อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่คอนเฟิร์มนะ เพราะผมมีกิจกรรมสนุก ๆ ให้ลองเล่นกัน ก็ขอให้ติดตามกันต่อไป และตบท้ายด้วยบทเลิฟซีนของน้องอุ๊และลุงพล

ปล.ผมมีคำถามเกี่ยวกับพี่กรและหมอเค้ก ความจริงผมมีคำตอบในใจผมอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะถามว่า คุณอยากให้พี่กรกับหมอเค้กได้สมหวังในรักหรือไม่ครับ? ผมให้คุณเลือกแล้วนะ ว่าอยากให้สุภาพบุรุษอย่างกรวิทย์สมหวังหรือผิดหวังดี 5555

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=226324.0

อ้างถึง"หมอพลอยคะ มีคนมาขอพบหมอค่ะ เขาบอกว่าเป็นคนรู้จักหมอ" พี่เอเดินเข้าไปรายงานให้หมอพลอยที่เดินเข้ามาในห้องพยาบาลทราบ "ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล บอกพี่ได้นะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เปิ้ล เดี๋ยวพลอยจัดการเอง" หมอพลอยยิ้มให้พี่เปิ้ล เธอรู้ดีว่าสาวใหญ่เป็นห่วงเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะถูกชายฉกรรจ์ลึกลับคนนี้จะทำอะไรไม่ดี เพราะหน้าตาของมันก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรอยู่แล้ว แถมลักษณะการแต่งตัวและท่าทางยิ่งดูไม่น่าไว้ใจมากกว่า

"สวัสดีครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พอเห็นหมอพลอยเดินเข้ามาก็วางซองเอกสารสีน้ำตาล หมวกและแว่นดำแล้วลุกขึ้นพนมมือไหว้ลูกสาวคนโตของท่านวิทยา นักการเมืองผู้กว้างขวางจากภาคตะวันออก "ดีใจที่ได้พบคุณหนูนะครับ"

"นายลอย นายมีอะไรจะคุยกับชั้น?" หมอพลอยเอ่ยปากถามอย่างไว้เชิง

"ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหมอ" ไอ้ลอยตอบด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ "ขอพื้นที่ ที่เป็นส่วนตัวระหว่างเราสองคนหน่อยได้ไหมครับ?"

คำพูดคำจาของไอ้ลอยดูแฝงด้วยเลศนัยน์ ที่แม้แต่หมอพลอยเองก็รู้สึกไม่ไว้ใจ แต่เธอไม่มีทางรู้แน่ว่าไอ้ลอยกำลังหมายถึงอะไร ก็เลยพยักหน้า แล้วบอกให้ลอยศักดิ์ อดีตลูกน้องของพ่อเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

"เชิญนั่ง" พลอยพรรณผายมือเชิญให้แขกไม่ได้รับเชิญอย่างไอ้ลอย "มีธุระอะไรก็พูดมา"

"ผมได้ติดตามข่าวเรื่องคดีความของท่านวิทยาแล้วนะครับ" ไอ้ลอยเปิดประเด็นก่อน "ผมมีทางช่วยพ่อของคุณหนูได้ครับ"

"นายพูดอะไรของนายเนี่ย?" พลอยพรรณรู้สึกสนใจในหัวข้อที่ลอยศักดิ์เปิดประเด็นขึ้นมา "นายรู้เรื่องนี้ได้ไง?"

"ทั้งหมดเป็นเพราะผมเองครับ ผมถูกท่านวิทยาหักหลังก่อน ผมถูกท่านวิทยาส่งคนมาซ้อมผม ที่ผมทำไม่ดีเอาไว้ ผมเลยแค้น ก็เลยเอาเรื่องของท่านวิทยาไปขายต่อให้นายหัวภูชิต พ่อของคุณภูวนาท ว่าที่คู่หมั้นของคุณหนู ผมเข้าใจว่าครอบครัวของนายหัวภูชิตคงอยากให้คุณภูวนาทกับคุณหนูแต่งงานกัน แล้วก็หวังผลถึงเรื่องผลประโยชน์ทางการเมืองในการเลือกตั้งครั้งต่อไป ก็เลยทำแบบนี้"

"ที่แท้ก็แบบนี้เองเหรอ..." หมอพลอยที่ปกติไม่ค่อยแสดงความรู้สึกทางสีหน้า พอได้ทราบความจริงจากปากอดีตลูกน้องของพ่ออย่างไอ้ลอย ก็แทบจะอดกลั้นความโกรธไม่ได้ "ทำไมนายถึงทำแบบนี้ นายลอย นายมันคนเลี้ยงไม่เชื่อง"

"ผมขอโทษครับคุณหนู" ลอยศักดิ์พนมมือไหว้หมอพลอย "ที่ผ่านมา ท่านวิทยาเลี้ยงดูปูเสื่อผมอย่างดี ท่านใช้ให้ผมทำงานระยำตำบอนอะไรผมก็ทำ แต่ผมทนไม่ได้ที่ถูกท่านวิทยาลงโทษแบบนั้น บวกกับที่นายหัวภูชิตยื่นข้อเสนอเข้า ผมก็เลย...."

"เข้าใจแล้ว ๆ" หมอพลอยพยักหน้า "แบล็คเมลล์กันชัด ๆ เลย เลวทั้งตระกูล!!!"

"ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ คุณหนู" ลอยศักดิ์ยื่นซองเอกสารให้พลอยพรรณ "นี่คือหลักฐานบางส่วนที่ผมเอามาให้คุณหนูครับ เพื่อที่คุณหนูจะได้ใช้มันเพื่อเอาผิดนายหัวภูชิตและเรียกความยุติธรรมกลับมาสู่ครอบครัวคุณหนูได้"

พลอยพรรณหยิบเอาซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาแล้วเปิดมันออก ก็พบว่าภายในมีเอกสารสำคัญเรื่องการโอนเงินของนายหัวภูชิตที่โอนเงินให้ไอ้ลอย รวมไปถึงภาพถ่ายลูกน้องคนสำคัญของนายหัวภูชิตที่เคยติดต่อกับมัน

"ก็โอเค แต่ชั้นคิดว่ามันยังไม่มากพอจะเอาผิดนายหัวภูชิต" หมอพลอยหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมาดู

"ผมยังมีทีเด็ดครับคุณหนู" ลอยศักดิ์หยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดไฟล์คลิปเสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้ในช่วงที่ลอยศักดิ์และลูกน้องของภูชิตกำลังเจรจากันอยู่

"ไอ้ลอย มึงเป็นคนมีฝีมือที่นายกูชอบ เจ้านายกูน่ะ ชอบคนเก่งมีฝืมือแบบมึง นายกูเข้าใจนะว่ามึงโกรธท่านวิทยา เอางี้ไหม? มึงสนใจมาทำงานกับนายกูป่ะ แต่นายกูมีเงื่อนไขอย่างนึง ที่มึงต้องทำให้ได้"

"ว่ามาเลยครับ"

"ท่านวิทยาน่ะ เบื้องหน้าก็คือนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีประวัติขาวสะอาด แต่ความจริงแล้วแกเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเทา ๆ ธุรกิจเทา ๆ เยอะ ในชลบุรี อย่างพวกขนไม้เถื่อนตามตะเข็บชายแดนไทย-กัมพูชา กูอยากให้มึงแทรกซึมตัวเข้าไปสืบหาหลักฐานพวกนี้เอามาให้กูหน่อย"

"ถ้านายหัวภูชิตต้องการ ผมทำให้ได้ครับ...."

"นายลอย!!! นายจะกดหยุดทำไม!!!" ลอยศักดิ์กดปุ่มสต๊อป จนหมอพลอยต้องท้วงติงด้วยความไม่พอใจ

"ผมมีไฟล์เสียงต้นฉบับอยู่ แต่ผมมีเงื่อนไขอยู่ข้อ" ลอยศักดิ์ยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ใส่หมอพลอยที่ดูร้อนรนกว่าที่คิด

"นายอยากได้อะไร นายบอกมา ถ้าเป็นเงิน ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นมีจ่าย บอกมาซิอยากได้เท่าไร แต่ขอไฟล์ต้นฉบับชั้นนะนายลอย!!!" หมอพลอยดูตื่นเต้นมาก เพราะถ้าหากได้ไฟล์เสียงนี้มา พ่อของเธอจะพ้นผิด และเธอเองก็อาจไม่ต้องแต่งงานกับพี่บอยก็ได้

"เงินผมก็อยากได้นะครับ ขอสัก....ห้าแสน" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นต่อคุณหนูพลอยพรรณ

"ได้ บอกบัญชีนายลอยมาซิ เดี๋ยวโอนให้เลยก็ได้" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเตรียมพร้อมจะโอนเงิน เรียกได้ว่าเท่าไรก็ยอมแล้วเพื่อที่จะช่วยครอบครัวของเธอ และไม่ต้องแต่งงานกับภูวนาท

"ใจเย็นก่อน ผมยังมีสิ่งที่ผมต้องการอีก" ไอ้ลอยจอมเจ้าเล่ห์จุ๊ปากใส่หมอพลอย

"นายต้องการอะไรจากชั้นอีก นายลอย?" หมอพลอยขมวดคิ้วใส่ลอยศักดิ์ "แค่เงินก็น่าจะมากพอแล้วนะ จะเอาอะไรอีก"

"ผมชอบคุณหนูมานานแล้ว" ลอยศักดิ์โน้มตัวเข้าหาหมอพลอย พร้อมถือวิสาสะจับมือหมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งตกใจเลยรีบสะบัดมือหนีทันที "ผมอยากมีเซ็กส์กับคุณหนูครับ"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้คนเลว!!!!" หมอพลอยจ้องมองลอยศักดิ์ตาขวาง เจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชากำลังแสดงความเดือดดาลที่สุดในชีวิตออกมา "นายมันงูพิษ!!!"

"ก็ช่วยไม่ได้" ชายหนุ่มเอนตัวพิงเก้าอี้ เอามือกุมท้ายทอยด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย "พ่อคุณหนูทำผมเจ็บก่อน ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง แค่นั้นเอง"

อ้างถึงในช่วงสายของวัน ลุงพลเดินเข้ามาพร้อมกล่องพัสดุขนาดย่อมภายในวิทยาลัยพยาบาล ก็มียามและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากถามเรื่องที่ทำไมวันนี้แกไม่เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้

"อ่าวลุง วันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ?" ยามหน้าป้อมเอ่ยปากถามลุงพลเป็นคนแรก

"กูมีธุระ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินเข้ามาภายในวิทยาลัยพยาบาลพร้อมกับกล่องพัสดุ โดยจุดหมายที่แกจะไป ก็คือหอพักหญิง เมื่อเข้าไปถึง แกได้ฝากพัสดุไว้กับเจ้าหน้าที่หอ

"ฝากถึงหทัยรัตน์ ห้อง 619 นะคะลุงพล" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รับกล่องพัสดุจากลุงพล "เดี๋ยวถ้าหทัยรัตน์กลับมา หนูจะบอกเจ้าตัวให้นะคะลุง"

"ขอบคุณครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนเดินออกจากหอพักหญิงไป ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณสิบเอ็ดโมง น้องอุ๊พึ่งเรียนเสร็จกำลังเดินกลับมา เลยไม่ทันได้เจอลุงพลที่เอาของมาให้

หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้า เดินกลับมาจากวอร์ดคนไข้ เพื่อกลับมาเอาเก็บหนังสือเรียนที่ห้องพัก พอเดินเข้ามาในห้องโถง ยัยอุ๊จอมจุ้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่เฝ้าหอพักสตรีตรงห้องโถงเรียกพบ

"หทัยรัตน์ หทัยรัตน์ห้อง 619 มีพัสดุมาส่ง!!"

"ค่ะ?" หทัยรัตน์เดินเข้าไปเอาพัสดุด้วยความสงสัย "ใครส่งมาค่ะพี่?"

"ลุงพลส่งมาให้น่ะ" เจ้าหน้าที่สาวตอบ ทำเอายัยอุ๊เผลอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ" ยัยอุ๊พยักหน้า ก่อนรีบหยิบพัสดุขึ้นไปบนห้อง

พอขึ้นไปบนห้อง ยัยอุ๊ก็ต้องตกใจ เมื่อภายในกล่องพัสดุคือมือถือ Samsung A80 ราคาสองหมื่นกว่าบาท พร้อมจดหมายที่เขียนมาจากลุงพล

"เห็นเมื่อวานมือถือน้องอุ๊ตกลงพื้นจนหน้าจอแตก ลุงก็เลยไปซื้อมือถือใหม่มาให้ ไม่รู้ว่าน้องอุ๊จะชอบหรือเปล่า แต่ลุงอยากให้อุ๊รับไปแทนคำขอโทษ ที่ผ่านมาลุงเองก็ทำอะไรแย่ ๆ กับอุ๊ไว้มาก แต่ลุงสัญญานะว่าจากนี้ไปลุงจะดีกับอุ๊ให้มาก ๆ ลุงไม่อยากให้อุ๊เสียใจ อุ๊จะโกรธลุงยังไงก็ได้ แต่ลุงรักอุ๊นะ ถ้าอยากคุยกับลุง โทรหาลุงได้เสมอนะ ลุงจดเบอร์โทรทิ้งไว้แล้ว"

"ไอ้บ้า!!!!" หทัยรัตน์ฉีกจดหมายรักของลุงพลทิ้งแบบไม่ลังเลพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก เธอเข้าใจว่าเธอเกลียดลุงพล แต่อีกใจก็กลับรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด

"นี่แก...อย่าบอกนะว่าแกตกหลุมรักลุงพลไปอีกคน!!??" ยัยอุ๊พูดกับตัวเอง "ชั้นตกหลุมรักผู้ชายแก่ ๆ แบบนั้นเหรอ!!!"

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว แต่ความรักน่ะ มันเป็นเรื่องของคนสองคนนะจ๊ะน้องอุ๊ นักสืบจอมจุ้นประจำวิทยาลัยพยาบาล

##########################

สถานการณ์ภายในห้องทำงานของหมอพลอยยังคงคุกกรุ่น ไอ้ลอยหรี่ตากระดิกนิ้วบนโต๊ะทำงานของหมอพลอยในฐานะผู้คุมเกมการเจรจาในครั้งนี้ ขณะเดียวกัน หมอพลอยก็แสดงสีหน้าไม่พอใจอดีตคนรับใช้ของพ่อ ที่กล้าถือวิสาสะขอมีอะไรกับตนเองพร้อมกับเงินก้อนโตเพื่อแลกกับหลักฐานในการเอาผิดนายหัวภูชิต

"ว่าไงครับคุณหนู" ไอ้ลอยโน้มตัวไปข้างหน้า เอื้อมมือประกบกันบนโต๊ะทำงานของหมอพลอย เพื่อรอฟังคำตอบของลูกสาวนักการเมืองใหญ่จากชลบุรี "ผมรอคำตอบอยู่นะครับ"

หมอพลอยร่นคิ้ว ทำหน้าบึ้งตึงใส่ไอ้ลอย หญิงสาวกำลังโกรธ เธอรู้ตัวดี เพียงแต่เธอยังมีสติที่จะควบคุมความโกรธของตัวเอง เพราะรู้ดีว่าความโกรธจะทำให้เธอตัดสินใจอะไรผิดพลาดไป

"ว่าไงครับคุณหนู ถ้าคุณหนูจะโกรธ คุณหนูก็โกรธพ่อของคุณหนูนะครับ" ไอ้ลอยยังแกล้งแหย่หมอพลอยไม่เลิก เพราะมั่นใจเต็มร้อยว่าหมอพลอยคงไม่มีทางปฏิเสธมันได้ "คุณหมอคงไม่อยากจะใช้ชีวิตกับลูกชายของคนที่ใส่ร้ายคุณพ่อของตัวเองหรอกใช่ไหม?"



"นายนี่มัน...คิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอ?" หมอพลอยแสยะยิ้มออกมา นัยน์ตาของเจ้าหญิงน้ำแข็งเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังเก็บอารมณ์นั้นได้เป็นอย่างดี "นายคิดว่านายทำแบบนี้แล้ว คนอย่างชั้นจะยอมมีอะไรกับนายจริง ๆ เหรอ?"

"คุณหนู คิดให้ดี ๆ นะครับ" ไอ้ลอยคนถ่อย ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยไม่เลิก "นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหนูแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะไม่รุนแรงกับคุณหนูแน่นอน"

"นายลอย...นายนี่ไม่รู้อะไรเลย" หมอพลอยตอบกลับทันควัน "ถึงชั้นจะรู้ว่าท่านภูชิตคิดไม่ซื่อกับพ่อของชั้น แต่ชั้นเองก็ไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าพ่อของชั้นทำอะไรไว้บ้าง ความจริงแล้วพ่อของชั้นเองก็ไม่ใช่นักการเมืองมือสะอาด คนที่ขี่หลังเสือแล้วก็ต้องขี่ต่อไปให้สุดทาง เพราะถ้าลงจากหลังเสือเมื่อไร เสือมันจะกัดเอา"

"คุณหนู มาใช้คำพังเพยอะไรกับผมครับ? ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหนูสื่อ" ลอยศักดิ์ถาม

"นายนี่เหมือนจะฉลาด แต่ก็ไม่ฉลาดเลยนะ นายลอย" หมอพลอยจ้องหน้าลอยศักดิ์พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่มุมปาก ใบหน้าของพลอยพรรณเต็มไปด้วยความรู้สึกหยิ่งผยองและมองไอ้ลอยตรงหน้าราวกับคนชั้นต่ำ "ถ้าจะให้ชั้นยอมมีอะไรกับนาย ชั้นว่าชั้นยอมแต่งกับพี่บอยก็ได้"



"คุณหนู? คุณหนูแน่ใจนะว่าจะเอาแบบนั้นจริงๆ" ลอยศักดิ์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีซะแล้ว เพราะหมอพลอยไม่ยอมเล่นตามเกมด้วย "คุณหนูไม่กลัวเหรอครับว่านายหัวภูชิตจะเล่นงานพ่อของคุณหนูอีก"

"ก็ถ้าชั้นยอมเป็นเมียพี่บอย อุ้มลูกในท้องให้พี่บอย ลูกในท้องของชั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานของนายหัวภูชิต ชั้นคิดว่านายหัวภูชิตเองก็ไม่น่าจะเป็นคนใจดำอำมหิตอะไร คงไม่ทำอะไรพ่อชั้นหรอก" หมอพลอยตอบ "แล้วลูกในท้องของชั้นก็ได้ทรัพย์สมบัติในส่วนของตระกูลของชั้นและตระกูลของพี่บอย นายลอย นายมันคนชั้นต่ำ นายไม่มีทางเข้าใจความคิดของคนชั้นสูงแบบพวกชั้นหรอก"

"คุณหนู ระวังคำพูดหน่อยนะครับ" ลอยศักดิ์เริ่มโกรธ "ถ้าผมเปลี่ยนใจ คุณหนูจะเสียใจ"

"ก็ถ้านายจะไปก็ลุกไปซิ" พลอยพรรณตอบอย่างไม่ยี่หระ "แต่ถ้านายไป นายก็อดได้เงิน 5 แสน"

ลอยศักดิ์รู้สึกโกรธและเสียหน้ามาก ที่ทำไปทำมากลายเป็นว่าตัวเองกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบหมอพลอยเสียอย่างนั้น โดยเฉพาะสายตาของหมอพลอย ที่แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งผยองและเหยียดยามคนต่ำชั้นเช่นมัน

"คุณหนูต้องการยังไง บอกมา" ลอยศักดิ์ถอนหายใจ เพราะนึกเสียดายเงินห้าแสน อย่างน้อยถึงอดแอ้มหมอพลอย แต่ได้เงินก็ยังดี

"ส่งหลักฐานทั้งหมดมาให้ชั้นดูก่อน" พลอยพรรณแบมือรอรับซองเอกสาร "แล้วชั้นจะโอนเงินไปให้นาย"

"ก็ได้ครับ" สุดท้ายไอ้ลอยก็เลยจำใจต้องส่งซองเอกสารให้หมอพลอย ด้วยความหวังว่าจะได้เงินก้อนโต ส่วนหมอพลอยที่รับซองเอกสารไปแล้ว ก็เปิดดูแฟ้มเอกสาร ภาพถ่าย และหลักฐานต่าง ๆ ที่นายลองเก็บเอาไว้ เพียงแต่มันยังไม่มากพอจะใช้อ้างอิงเอาผิดนายหัวภูชิตได้ พอนึกขึ้นได้ยังขาดคลิปเสียงอีกหนึ่งอย่าง

"ไหนล่ะคลิปเสียง?" หมอพลอยเอ่ยปากถาม

"ผมคิดไว้แล้วว่าคุณหนูน่ะฉลาด" ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม "พอดีว่าผมไม่ได้เซฟมันใส่แฟรชไดรฟ์ซะด้วย"

"ชั้นมีสายลิงค์ต่อคอม นายเอามือถือนายมาซิ!!!" พลอยพรรณเร่งเร้า แต่คราวนี้กลับกลายเป็นไอ้ลอยที่กลับมาครองเกมอีกครั้ง "เดี๋ยวชั้นโอนเงินให้!!!"

ลอยศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ว่ายังไงหมอพลอยก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคนอย่างภูวนาทลูกชายของนายหัวภูชิตจริงหรอก แค่ทำฟอร์มไปแบบนั้น เพียงแต่จะขอมีเซ็กส์กับหมอพลอย คงเป็นไปไม่ได้ ก็เลยคิดว่าจะแกล้งให้หมอพลอยหัวร้อนเล่นเป็นการเอาคืนสักหน่อยก่อนจาก

"โอนเงินให้ผมก่อน" ลอยศักดิ์ตอบ "โอนเงินให้ผมห้าแสน แล้วผมจะยกไฟล์เสียงให้คุณหนู"

พลอยพรรณนิ่งเงียบ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเตรียมโอนเงินให้ไอ้ลอย

"บอกบัญชีมาซิ" พลอยพรรณถาม

"บัญชีของผมคือ....."

สุดท้ายหมอพลอยก็ต้องยอมโอนเงินห้าแสนให้ไอ้ลอย เพื่อแลกกับหลักฐานคลิปเสียง หญิงสาวเอามือถือของไอ้ลอยต่อกับสายลิงค์เชื่อมกับโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไฟล์เสียงที่นายลอยเซฟเอาไว้ออกมา

"มีแต่คลิปโป๊เต็มไปหมด!!!" พลอยพรรณขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ที่เห็นแต่คลิปโป๊ในมือถือของลอยศักดิ์ "นายนี่มันทุเรศมาก!!!"

"ก็ผมผู้ชายนิครับคุณหนู" ไอ้ลอยยิ้ม ก่อนหยิบเอามือถือกลับมา

"จะไปไหนก็ไป แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเจออีก!!!!" พลอยพรรณยื่นคำขาด "ถ้าเจอกันครั้งหน้า ชั้นไม่เอานายไว้แน่!!"


"คร้าบบบ!!! ดุจังเลยนะครับคุณหนู หึหึ" ลอยศักดิ์ยิ้มตาตี่ ก่อนลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปจากห้องหมอพลอย ที่กำลังนั่งกุมขมับด้วยความเครียดและเสียดายเงินห้าแสน สักพักพี่เปิ้ลผู้ช่วยก็รีบเปิดประตูเข้ามาหาทันที

"คุณหมอ!! คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ!!?? นายคนนั้นได้ทำอะไรคุณหมอหรือเปล่า!!??"

"ไม่มีอะไรค่ะพี่เปิ้ล" พลอยพรรณพยายามฝืนยิ้ม "แค่คุยกันธุระนิดหน่อย เดี๋ยวตอนบ่าย พลอยขอลากิจออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีธุระอะไร พี่จัดการให้เองนะ" พี่เปิ้ลพยักหน้า พลางเหลือบมองหมอพลอยด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าผู้ชายที่ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้นต้องทำอะไรไม่ดีกับหมอพลอยแน่นอน

.........................................

ไอ้ลอยเดินตัวปลิวออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกดเช็คยอดเงินที่เข้ามาในบัญชีของมันเป็นจำนวนห้าแสนบาท เรียกได้ว่าสบายไปเลย ได้เงินมาใช้ทำทุน ถึงแม้จะเสียดายอยู่บ้างที่อดแอ้มหมอพลอยคนสวย

พอเดินไปสักพัก ก็นึกอยากพาไอ้เจ๋งน้องรักไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จที่ได้มาสักหน่อย ถึงมันไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรื่องรักญาติพี่น้องนี่บอกเลยว่าไอ้ลอยจัดว่าใช้ได้เลยทีเดียว

"โหล มีไรวะเฮีย?" ไอ้เจ๋งเอ่ยปากถาม

"เย็นนี้ไปเที่ยวกันโว้ยไอ้เจ๋ง" ไอ้ลอยตอบ "อยากกินอะไร อยากเที่ยวไหนบอก เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

"เข้!!! ไปทำอะไรมาวะเฮีย!!" ไอ้เจ๋งดูตื่นเต้นไม่น้อย "มีตังค์เหรอวะเฮีย?"

"เออดิ!!! ถ้าไม่มีกูจะชวนมึงทำไมวะ?" อดีตลูกน้องท่านวิทยาตอบ "มึงทำตัวให้ว่าง ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว อยากกินอะไรบอก แล้วถ้ามันรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เดี๋ยวกูพาไป"

"เชร็ดโด้!!!! ชวนไปแหล่งอโคจรแบบนั้น มีเหรอเจ๋งจะพลาด!!!" ไอ้เจ๋งตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "จัดไปเฮีย!!! ว่าแต่เฮียอยู่ไหนเนี่ย? จะกลับบ้านไหม?"

"อยู่ข้างนอก เดี๋ยวสักพักกูจะกลับแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแล้วกัน" ลอยศักดิ์กดวางสาย ก่อนเดินออกไปจากวิทยาลัยพยาบาล ระหว่างเดินทางก็เหลือบมองซ้ายขวาเห็นแต่นางฟ้านักศึกษาพยาบาลน่ารักเต็มไปหมด "นักศึกษาพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักน่าล่อทั้งนั้นเลยว่ะ หึหึ"

ประโยคหลังไอ้ลอยคิดในใจ เด็กนักศึกษาแพทย์และพยาบาลที่นี่มีแต่คนน่ารักเต็มไปหมดจริง ๆ เรียกได้ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่อาหารตา แต่แล้ว

"เฮ้ย!!! พ่อหนุ่ม!!! พ่อหนุ่มน่ะ!!! ใช่พี่ของไอ้เจ๋งป่ะ?"

พอไอ้ลอยหันไป ก็ต้องตกใจว่าใครคนนั้นก็คือลุงพล อดีตภารโรงเกษียณอายุที่อาศัยอยู่ในซอยเดียวกับไอ้เจ๋งนั่นเอง ทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้เนี่ย!!!

"อ่าว? ลุง..." ไอ้ลอยนึกชื่อแว้บนึง "ลุงพลใช่ไหม?"

"ใช่ เอ็งมาทำอะไรที่นี่วะไอ้หนุ่ม?" ลุงพลที่พึ่งกลับออกมาจากหอพักสตรี หลังจากเอาของขวัญไปให้น้องอุเสร็จ ระหว่างเดินไปดูร้านของตัวเองที่โรงอาหารก็ดันมาเจอไอ้ลอยพอดี ก็เลยแปลกใจว่าพ่อหนุ่มคนนี้มาทำอะไรแถวนี้

"ผม...เอ่อ...ผมมาทำธุระครับลุง" ไอ้ลอยตอบแบบขอไปที "แล้วลุงมาทำอะไรที่นี่ครับ?"

"เออ...ไอ้เจ๋งไม่ได้บอกหรอกเหรอ?" ชุมพลยิ้ม "ลุงเคยเป็นภารโรงทำงานที่นี่ พอเกษียณก็มาเปิดร้านน้ำเต้าหู้ที่โรงอาหาร"

"ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับลุง" ไอ้ลอยเล่นตัดบทกันดื้อ ๆ ก็หันหลังใส่ลุงพลแบบไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เพราะไม่ได้อยากจะสนิทสนมอะไรขนาดนั้น

"อะไรของมันวะ? ประหลาดคน" ลุงพลส่ายหน้า "เดี๋ยวค่อยถามไอ้เจ๋งแล้วกัน"

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินไปที่โรงอาหารเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยของร้าน ท่ามกลางคำถามจากเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลและเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้ลุงพลถึงปิดร้าน

แต่ลุงพลมีเหตุผลของตัวเอง เป็นภารกิจสวรรค์ ที่ไม่สามารถบอกใครได้

.................................................

ตัดมาที่ร้านขายยาของกรวิทย์ วันนี้เป็นวันที่พิเศษหน่อย เพราะหมอเค้ก มนัสนันท์ซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากกรวิทย์ถึงร้าน

"เค้กไม่น่าซื้อขนมอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้เลยนะ" กรวิทย์ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยปากด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กร" มนัสนันท์ยิ้มหวาน "เค้กเต็มใจค่ะ"

ความจริงแล้วเค้กแค่อยากหาโอกาสใกล้ชิดกับกรวิทย์ เพราะแอบได้ยินข่าวมาว่ากรวิทย์เลิกกับหมอพลอยแล้ว โดยหมอพลอยกำลังจะแต่งงานกับหนุ่มไฮโซอย่างภูวนาท บวกกับเสียงเชียร์จากญาติผู้ใหญ่ที่สนับสนุนให้เค้กกับหนุ่มกรได้ลงเอยกัน

"งั้นขอบคุณมากนะครับเค้ก" กรวิทย์ยิ้ม พอมองหน้าน้องเค้กก็ดันนึกคำพูดที่จะพูดไม่ออก

หลายวันก่อน หนุ่มกรเคยคิดจะลองประชดรักหมอพลอยด้วยการไปจีบครูเบสท์ ก่อนมาทราบความจริงว่าครูเบสท์กำลังเตรียมไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ส่วนน้องอีฟ สำหรับกรวิทย์แล้วเขาไม่ได้คิดอะไรกับเด็กสาวคนนี้

แต่กับหมอเค้ก มนัสนันท์ หญิงสาวคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกับหมอพลอย อาจจะเป็นเรื่องของหน้าที่การงาน แม้หมอเค้กไม่ได้มาจากครอบครัวไฮโซ แต่ก็จัดว่าครอบครัวของเธอมีฐานะพอตัว แล้วทีนี้ พอมองหมอเค้กนาน ๆ เภสัชหนุ่มก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวอย่างประหลาด น้องเค้กคนนี้ จะว่าไปก็น่ารักดีเหมือนกันนะ



"พี่กร..." เค้กยิ้มหวานด้วยความเขินอาย พอเจอสายตาของกรวิทย์ที่จ้องแบบไม่กระพริบแบบนั้น ก็ยิ่งทำเอาสัตวแพทย์สาวเกิดอาการประหม่า จนต้องเอามือสางปอยผมทัดหูแก้เขิน "พี่กร...จะมองเค้กอีกนานไหมคะ?"

"ขอโทษ!!!" กรวิทย์รู้สึกตัว "ขอโทษที!!!"

ในขณะที่หนุ่มเภสัชกับสัตวแพทย์สาวกำลังจะเริ่มจีบกัน อยู่ดี ๆ ทรชนอย่างไอ้ลอยก็เปิดประตูเข้ามา ท่ามกลางความตกใจของกรวิทย์และมนัสนันท์



"ซื้อของหน่อยครับ" ลอยศักดิ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงห้าว ๆ ห้วน ๆ แล้วเดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ มนัสนันท์ถอยฉากหนีด้วยความรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ

"ซื้ออะไรครับคุณ" กรวิทย์ถาม

"ถุงยางแบบบางพิเศษสองกล่อง" ลอยศักดิ์ตอบแบบไม่หยี่หระ แม้จะมีหญิงสาวยืนอยู่ข้าง ๆ ทำเอากรวิทย์ถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าลูกค้ารายนี้จะถ่อยเบอร์สุดถึงขนาดนี้

"ได้ครับ" กรวิทย์พยายามเก็บอาการแล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางแล้วเดินไปที่เครื่องเก็บตังค์ "ทั้งหมด 138 บาทครับ"

ลอยศักดิ์หรี่ตามองมนัสนันท์แว้บหนึ่ง ก่อนหยิบเอาแบงค์ร้อยสองใบยื่นให้กรวิทย์หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนรับเงินถอนแล้วเดินออกไป พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนเลยว่าเภสัชหนุ่มและสัตวแพทย์สาวจะคิดยังไง

"มารยาททรามมาก!!" มนัสนันท์บ่น "ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาเลย!!!"

"พี่ขอโทษนะครับเค้ก" กรวิทย์เอ่ยปาก "เค้กไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลย"



"จะมาขอโทษเค้กทำไมคะพี่กร?" หมอเค้กเริ่มยิ้มได้ "พี่กรไม่ผิดสักหน่อย ตานั่นต่างหากที่ไม่มีมารยาท ไม่รู้โตมาในสภาพสังคมแบบไหนกันนะ ถึงได้ต่ำตมถึงขนาดนี้!!!"

"ช่างเค้าเถอะเค้ก เก็บเอามาคิดปวดหัวเปล่า ๆ" กรวิทย์แทรกขึ้นมา

"นั่นซิคะ" สัตวแพทย์สาวพยักหน้า "ว่าแต่พี่กรคะ พี่กรทำงานเฝ้าร้านขายยาแบบนี้ไม่เบื่อบ้างเหรอ? สนใจไปวิ่งออกกำลังกายกับเค้กไหม? นะคะพี่กร"

"อืม...ก็ได้" กรวิทย์พยักหน้า

"สัญญานะคะพี่กร!!" หมอเค้กถามอีกรอบ

"สัญญา" เภสัชหนุ่มตอบ

มนัสนันท์ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ไม่ต่างจากกรวิทย์ที่เริ่มรับรู้ว่าโลกใบนี้ยังสดใส แม้เขาจะผิดหวังจากพลอยพรรณที่เขาหลงรักและภักดีมานานกว่าสิบปี แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าโลกที่มืดม่นของเขาเริ่มกลับมาสดใสจากสาวน้อยที่เคยวิ่งเล่นไล่ตามหลังเขามาตั้งแต่ยังเล็กอย่างน้องเค้ก

ย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ตอนที่กรวิทย์พึ่งจะมีอายุ 10 กว่าขวบ ตอนนั้นมนัสนันท์ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียง 5 ขวบเท่านั้น

"พี่กร!!! พี่กร!!! โตขึ้นหนูอยากเป็นเจ้าสาวของพี่กรค่ะ" หนูน้อยมนัสนันท์ยิ้มฟันหลอ

"ไม่เอาอ่ะ เค้กยังเด็กไป" กรวิทย์ในวัยสิบกว่าขวบตอบแบบไม่ลังเล "พี่ไม่ชอบเด็กฟันหลอแบบเค้ก ยัยเด็กฟันหลอลี่!!"

พอโดนพี่กรแซว สาวน้อยมนัสนันท์เลยร้องไห้ จนพ่อแม่ของกรวิทย์ได้ยิน ก็เลยเดินออกมาดุลูกชายที่ไปแกล้งน้อง

"กร!!! กรไปแกล้งน้องเค้กทำไมเนี่ย!!!" พ่อกับแม่ของกรวิทย์ดุใส่ลูกชาย

"ผมเปล่านะครับ!!! ผมเปล่า!!" กรวิทย์พยายามปฏิเสธ ในขณะที่น้องเค้กก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปด้วยความเสียใจ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กน้อยคนนั้นทำไมยิ่งโตมายิ่งน่ารัก บางทีสวรรค์เบื้องบนอาจไม่ได้ใจดำกับคนที่มั่นคงในความรักอย่างกรวิทย์นักก็เป็นได้ เพียงแต่สังเกตคนที่ใกล้ตัวให้ดี บางทีเราก็อาจจะพบใครสักคนที่วิ่งตามเรามาอยู่ก็ได้ ถ้ารักคนที่เรารักมันเหนื่อยไป หันมารักคนที่รักเราดีกว่าไหม อย่างน้อย เขาจะไม่มีวันทำให้เราต้องเสียใจอย่างแน่นอน

.............................

ทางฝั่งลุงพล ที่เดินมาตรวจตราความเรียบร้อยภายในร้านค้าของตัวเอง โดยแกตั้งใจว่าเดี๋ยวจะขับรถออกไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของเพื่อเตรียมทำน้ำเต้าหู้ขายในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถปิคอัพที่จอดอยู่ด้านนอก ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

"ใครโทรมาเนี่ย? เบอร์ไม่เห็นคุ้นเลย?" ลุงพลหรี่ตามองเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า ก่อนกดรับสาย "ฮัลโหล? นั่นใครครับ?"

"ลุงพล นี่อุ๊เอง" ที่แท้เป็นหทัยรัตน์สาวน้อยเจ้าปัญหาที่โทรมา "ลุงพลทำแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครอ่ะ?"



"ลุงทำอะไรอีกละจ๊ะน้องอุ๊?" ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา พอเห็นว่าท่าทางไม่ค่อยดี ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากโรงอาหารไปหามุมสงบเพื่อเจรจากับคนงามจากโพธาราม

"ลุงซื้อมือถือมาให้หนูทำไม?" หทัยรัตน์ถาม "ลุงคิดว่าทำแบบนี้แล้วหนูจะรักลุงเหรอ?"

"ลุงไม่ได้สนใจหรอกว่าอุ๊จะรักลุงหรือไม่รัก แต่ขอแค่อย่าเกลียดลุงก็พอ" ลุงพลสารภาพ "เป็นไงบ้าง? มือถือใหม่ที่ลุงซื้อมาให้ หนูชอบไหมจ๊ะ?"

"ลุงอยู่ไหน หนูจะเอามือถือไปคืนลุง" ยัยอุ๊ตอบ

"อุ๊ ลุงซื้อมือถือให้อุ๊เป็นของขวัญนะ ก็ลุงเห็นมือถืออันเก่ามันตกพื้นหน้าจอแตก" ลุงพลพยายามอ้อนสาวรุ่นหลาน "อุ๊เก็บไว้ใช้เถอะนะ"

"ถามจริง ๆ นะลุง ลุงต้องการอะไรจากหนูกันแน่?" ยัยอุ๊ถามแบบตรงไปตรงมา "ลุงจะมาจองเวรอะไรหนูนักหนา ห๊า!!!"

"ฟังนะจ๊ะน้องอุ๊ ลุงไม่ได้คิดร้ายกับอุ๊ ที่ผ่านมาเราอาจเริ่มต้นไม่สวยเท่าไร แต่ลุงเคยบอกแล้วไงว่าจากนี้ไป ลุงอยากให้เราสองคนหันมาคุยกันดี ๆ บ้าง ลุงไม่ได้คิดร้ายกับน้องอุ๊เลยแม้แต่น้อยนะ"


"หนูไม่เชื่อลุงหรอก? ลุงมันคนเจ้าเล่ห์ ตลบตะแลง ไว้ใจไม่ได้ แล้วก็บ้ากามด้วย!!!" ยัยอุ๊ตอบ "เอาเป็นว่ามือถือที่ลุงซื้ออ่ะ หนูจะเอาไปคืนลุงนะ ลุงอยู่ไหน เดี๋ยวหนูไปหา"

ไอ้คำว่า 'หนูไปหา' จากปากของน้องอุ๊นี่มันยังไงอยู่นะ ลุงพลก็เลยแกล้งตอบไป เผื่อว่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ

"ลุงอยู่ในโรงอาหาร กำลังมาตรวจร้าน เดี๋ยวลุงจะไปข้างนอก อุ๊จะไปกับลุงด้วยไหม?" ลุงพลถาม

"ไปบ้าอะไร!!! หนูจะเอามือถือไปคืนลุงเฉย ๆ ต่างหาก!!!" ยัยอุ๊ตอบ "แต่ว่าลุงจะไปตอนไหนอ่ะ หนูมีเรียนช่วงบ่าย"

"เลิกเรียนค่อยมาหาลุงก็ได้จ๊ะน้องอุ๊" ลุงพลยิ้ม เอาละเว้ย จะได้สนุกกับน้องอุ๊ละมั้งเนี่ย "เดี๋ยวลุงต้องไปซื้อของก่อน แล้วเดี๋ยวลุงจะกลับมาเอาของใส่ตู้เย็นตอนเย็น แล้วอุ๊ค่อยมาหาลุงตอนนั้นก็ได้นะ"

"ก็ได้" หทัยรัตน์กดวางสายไป ส่วนลุงพลก็ยิ้มแป้นหน้าบาน เอาละเว้ย จะได้ครอบครองดวงใจของหทัยรัตน์อีกแล้วละซิ

ว่าแล้วลุงพลก็เลยเดินกลับออกไปเพื่อขับรถไปซื้อของที่ตลาด เพื่อเตรียมเอาของมาเก็บไว้ที่ตู้เย็นหลังร้านเอาไว้ขายน้ำเต้าหู้วันพรุ่งนี้

.................................................

ตัดมาที่ช่วงเย็น หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลชุดฟ้าก็เดินด้อม ๆ มอง ๆ ตรงหน้าโรงอาหาร เพื่อสังเกตว่าลุงพลกลับมาหรือยัง พอเห็นว่าเงียบผิดปกติ หทัยรัตน์ก็เลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปดูที่หน้าร้านของลุงพลที่ถูกปิดอยู่

"อ่าว? ไหนบอกว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ดูผิดหวังไม่น้อยที่ไม่เห็นลุงพล เพราะเธอตั้งใจจะเอามือถือมาคืนแล้วก็จะกลับ

แต่ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทหัยรัตน์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เธอยังใช้งานอยู่ขึ้นมา ก็พบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากลุงพล คนงามจากโพธารามก็เลยกดรับสายด้วยความตื่นเต้น

"ลุงพล!!! ไหนลุงว่าจะกลับมาไง?" หทัยรัตน์ทำเสียงดุใส่ลุงพล

"ลุงเอาของไปเก็บที่หลังร้านแล้ว ตอนนี้ลุงอยู่ข้างนอกโรงอาหาร ลุงอยู่บนรถ อุ๊รีบตามมาซิ" ลุงพลตอบ

"เดี๋ยวหนูออกไปค่ะ" หทัยรัตน์กดวางสาย แล้วเดินออกไปข้างนอก ก็เจอรถกระบะคู่ใจของลุงพลจอดอยู่ริมถนน

"รีบขึ้นมาเลยจ๊ะหนูอุ๊" ลุงพลเปิดกระจกเรียกสาวน้อยจอมจุ้น แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมขึ้นรถมาด้วย "อุ๊!!! รีบขึ้นรถซิ"

หทัยรัตน์หยิบกล่องโทรศัพท์จากกระเป๋าสะพายคืนให้ลุงพล แต่พอเจอลุงพลคะยั้นคะยอให้น้องอุ๊ขึ้นมาบนรถ ก็ทำเอาสาวน้อยจากโพธารามอดลังเลไม่ได้ จนลุงพลต้องดุใส่

"อุ๊!!! รีบขึ้นมาเร็ว ๆ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น!!!"มนุษย์ลุงทำหน้าดุใส่ยัยอุ๊ จนยัยอุ๊อดกลัวไม่ได้ ก็เลยเปิดประตูรถเข้าไปนั่งตรงเบาะหน้าด้วยความไม่พอใจ

"จะพาหนูไปไหน?" หทัยรัตน์เอากล่องมือถือวางบนหน้าตกแล้วกอดอก ทำหน้าบึ้งใส่ลุงพล

"พาอุ๊ไปปรับทัศนคติไงจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้น้องอุ๊ "อุ๊จ๋า เดี๋ยวถึงป้อมยาม อุ๊มอบ ๆ ต่ำ ๆ หน่อยนะ เดี๋ยวยามหน้าป้อมมันเห็นเราสองคนมันจะแย่"

"ลุงนี่วุ่นวายจัง!!"ถึงจะบ่น แต่ยัยอุ๊ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สาวน้อยจากโพธารามมอบต่ำลงเพื่อให้พ้นระยะสายตาของยามตรงป้อม พอลุงพลขับรถพ้นวิทยาลัยพยาบาลไป ยัยอุ๊ก็ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับคู่ปรับวัยดึกต่อ "ตกลงจะเอายังไงกับอุ๊?"

"ก็พาไปหาข้าวเย็นกิน" ลุงพลตอบ "อุ๊หิวหรือยัง? อยากกินอะไรบอกลุงได้นะ เดี๋ยวลุงเลี้ยง"

"ลุงนี่ทำตัวเหมือนเสี่ยแก่ ๆ ชอบเลี้ยงเด็กเลยนะ?" ยัยอุ๊หรี่ตามองลุงพล "คิดว่าหนูจะง่ายเหรอลุง? มีปัญญาเลี้ยงหนูเหรอ?"

"ก็ถ้ามันจะทำให้อุ๊มีความสุขและยิ้มได้ ลุงก็พอใจแล้ว" ลุงพลตอบ "ลุงพลรักน้องอุ๊นะ"

พอเจอลุงพลบอกรักแบบนี้ ก็ทำเอายัยอุ๊ถึงกับเผลอยิ้มด้วยความเขินไม่ได้ ตาเฒ่าสุดหื่นแอบเหลือบไปเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งเสียอาการ สังเกตได้จากมือที่จิกเกร็งตรงหน้าตัก

"ใจเย็น ๆ จ๊ะน้องอุ๊ เดี๋ยวเล็บก็ทะลุเข้าไปในเนื้อหรอก" ลุงพลเอ่ยปากแซว

"ลุงนี่พูดมากจัง!!!" ยัยอุ๊ทำหน้าดุใส่ลุงพล "เอาเป็นว่าไม่ต้องมาทำฟอร์มคนแก่ใจดีหรอก ถ้าลุงต้องการเรื่องอย่างว่า ก็พาไปละกัน"

"หือ...อุ๊พูดจริงเหรอ?" ลุงพลหันไปถามยัยอุ๊เพื่อความแน่ใจ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อุ๊เสนออะไรแบบนี้

"ก็ถ้าลุงต้องการแบบนั้น" ยัยอุ๊ตอบ "อุ๊ให้ก็ได้...."

น้ำเสียงสูงแปดหลอดของยัยอุ๊เริ่มอ่อนลง จนลุงพลสังเกตได้ สาวน้อยจากโพธารามมองไปตรงกระจกแก้เขิน ความจริงแล้วเธอเองก็รู้ตัวดีว่าแอบมีใจให้ลุงพลอยู่เหมือนกัน แต่เพียงแค่ทำฟอร์มจัดไปแบบนั้น เพราะยังวางตัวไม่ถูก

สุดท้ายลุงพลก็เลยขับรถพาน้องอุ๊ไปโรงแรมม่านรูด เพื่อใช้เป็นสังเวียนเกมรักต่างวัยระหว่างแกและสาวอุ๊ พอจอดรถเสร็จ ลุงพลก็จูงน้องอุ๊เข้าไปในห้องนอน ทั้งคู่อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย โดยลุงพลเป็นคนเข้าไปอาบน้ำก่อน ตามด้วยน้องอุ๊ ระหว่างรอน้องอุ๊ ลุงพลก็ชงกาแฟกินแก้เซ็งไปพร้อม ๆ กับเปิดโทรทัศน์ดู

พอน้องอุ๊เปิดประตูห้องน้ำมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว ก็ทำเอาลุงพลมองตาค้าง สาวอุ๊ทำหน้ายี้ใส่ลุงพลด้วยความหมั่นไส้ ก่อนเดินไปที่โต๊ะแป้งเพื่อเอาไดร์มาเป่าผมให้แห้ง

ในจังหวะนั้น ลุงพลทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้นนจนผ้าขนหนูหลุดจากเอว จนเผยให้เห็นหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียเวอร์ชั่นอัพเกรด 8.5 ที่กำลังผงาด ส่วนน้องอุ๊ก็รีบหันมาด้วยความตกใจที่กำลังจะถูกลุงพลคลุกวงใน

"ลุงพล!!! เดี๋ยว!!! ไม่เอา!!! อย่าพึ่ง!!!" สาวอุ๊พยายามร้องห้าม แต่สุดท้ายก็ไม่อาจต้านทานแรงราคะของลุงพลได้ คนงามจากโพธารามโดนคนหื่นจากแก่งคอยแกะผ้าขนหนูเพื่อปลุกปล้ำ ขยำนมแล้วจกหกจนแฉะ ก่อนพาร่างอันอ่อนระทวยของหทัยรัตน์วางบนเตียงนอนที่แสนนุ่ม

"ลุงพล..." หทัยรัตน์เสียงอ่อนเสียงหวานขณะกำลังถูกลุงพลทับร่างอยู่ด้านบน "ทำเบา ๆ หน่อยนะลุง พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้า"

"จ๊ะ" ลุงพลตอบก่อนโน้มตัวซุกไซ้ซอกคอของยัยอุ๊ที่หลับตาพริ้ม พอเห็นอุ๊เริ่มเคลิ้ม ลุงพลก็เลยจับน้องอุ๊พลิกคว่ำ คนงามจากโพธารามที่ปกติเป็นคนดื้อดึงยอมโอนอ่อนผ่อนตามที่ลุงพลต้องการอย่างง่ายดาย ตอนนี้แม่เสือสาวจากจังหวัดราชบุรีกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องในอุ้มมือของมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์


"น้องอุ๊หุ่นดีมากเลยรู้ไหม?" ลุงพลยิ้มหวาน พลางโน้มตัวจูบที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ด้วยความสุข กลิ่นสบู่ที่ติดตรงเรือนกายของหทัยรัตน์ช่างหอมหวานเหลือเกิน

"หุ่นดีแล้วชอบไหมล่ะ?" น้องอุ๊ที่นอนคว่ำหน้าอยู่หันไปมองลุงพล

"ชอบมากซิจ๊ะ ชอบมากด้วย" ลุงพลตอบ

"ชอบส่วนไหนของหนูมากที่สุด" หทัยรัตน์ถามต่อ

ลุงพลไม่ตอบ แกโน้มตัวลงต่ำเพื่อประทับรอยจูบตรงแก้มก้นเปลือยเปล่าของหทัยรัตน์ ก่อนทำการโลมเลียตรงร่องก้นของสาวน้อยจากโพธาราม จนร่างบางหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กกะจี๊

"ลุงพล!!! ลุงนี่ทะลึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เพื่อน ๆ กับน้อง ๆ ของหนูถึงชอบลุง" หทัยรัตน์เอ่ยปาก

"แล้วหนูล่ะ หนูรักหรือชอบลุงบ้างไหม?" ลุงพลถามอย่างตรงไปตรงมา "ว่าไงจ๊ะ"

น้องอุ๊ทำหน้าครุ่นคิดถึงคำตอบที่จะสามารถใช้นิยามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลุงพลได้ชัดเจนที่สุด พอนึกออก ยัยอุ๊จอมจุ้นก็เปิดปากบอกความจริงให้ตาเฒ่าได้ฟัง

"เมื่อก่อนหนูเกลียดลุง เพราะหนูคิดว่าลุงทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนของหนู แล้วพอหนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง บวกกับการที่หนูต้องตกเป็นเหยื่อของลุง หนูยิ่งเกลียดลุงเข้าไปใหญ่ เกลียดจนอยากจะฆ่าลุงให้ตาย เกลียดจนให้อภัยไม่ได้" ยัยอุ๊สารภาพอย่างตรงไปตรงมา "แต่ว่า หนูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมลึก ๆ หนูกลับรู้สึกดีกับลุงเพิ่มขึ้น หนูควรจะเกลียดลุงแบบที่เคยเกลียด แต่ยิ่งลุงทำดีกับหนูเท่าไร หนูก็เริ่มคิดว่าบางที ลุงอาจไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คิด"

ลุงพลช้อนร่างของยัยอุ๊ให้นั่งบนเตียงแล้วซบที่อกของตัวเอง เพื่อรับฟังความจริงจากปากของหทัยรัตน์คนสวย

"ก็อย่างที่ลุงเห็น หนูพยายามเตือนเพื่อน ๆ คนแล้วคนเล่าของหนูว่าให้ระวังลุง แต่ก็ไม่มีใครรอดสักคน นั่นก็เป็นเหตุผลที่หนูควรจะเกลียดลุง ถูกไหม? แต่ว่าพอลุงเข้ามาช่วยหนู และทำดีกับหนู หนูก็ยิ่งสับสนตัวเอง เหมือนกับหนูทั้งเอ่อ...ระ...รัก...ลุงและเกลียดลุงในเวลาเดียวกัน"

"โถ่...หนูอุ๊" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของหทัยรัตน์ด้วยความเอ็นดู "สำหรับลุง ลุงไม่เคยเกลียดอุ๊เลยนะ"

"ลุงนี่เป็นคนหลายบุคลิกนะ รู้ตัวไหม?" หทัยรัตน์ถาม "หนูไม่รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของลุงเป็นยังไงกันแน่?"

โปรดติดตามตอนต่อไป

หมอพลอยเอาตัวรอดได้เองหรือลุงพลมาช่วยนะ

หมอพลอยสู้ๆ

คุณหมอรอดปากเหยี่ยวปากกาจากลอยศักดิ์จนได้

นึกว่าหมอพลอยจะโดนไอ้ลอยคาบไปแดกละ

ในที่สุดสาวอุ๊ก็ยอมรับตัวเองแล้วว่ารักลุงพล
พี่กรหน่ะปล่อยเขาไปสมหวังกับหมอเค้กเถอะครับท่านละตัดออกเล้ย มีตัวละครเยอะเกินไปจะจับวางยากนะครับ

สาวนักสืบใจอ่อนแล้วลุง

หมอพลอยจอมหยิ่ง ไม่โดนไอ้ลอยจริงๆดั่งหวังเลย

ดีใจแทนตาพลที่น้องอุ๊เมียคนที่เท่าไหร่ไม่รู้ (มึนไปหมดแล้ว เมียเยอะเกิ๊น) ที่แสนจะเฮี้ยวและชอบสอดรู้สอดเห็นจนเสร็จตาพล หันมาเข้าใจตาพลแล้ว

ซ้ำ​สวาท​มาแล้ว​ครับ​

เล่น​ละคร​ตบท้าย​

ขอบคุณมากครับ

ไอ้ลอยหรี่ ในฐานะผู้คุมเกมการเจรจาหมอพลอย

ลุงคงต้องเหนื่อยอีกแล้ว

ดีนะ หมอรอด โล่งๆ

ใแใแใ