เรื่องนี้ผมเคยเอาไปลงที่บอร์ดของป๋าชาติมาก่อนแต่พอกลับไปอ่านเต็มๆรู้สึกมันไม่สมูทเลยอยากแก้ไขเนื้อเรื่องใหม่ พอมีเวลา พอแก้เสร็จกายเป็นว่าบอร์ดของป๋าชาติปิดแก้ไขปรับปรุงไปก่อนเลยยังไม่ทันลงแก้ เอามาลงที่บร์ดนี้แทนละกันให้ท่านนักอ่านลองเอาไปอ่านดู อ่านแล้วช่วยติชมด้วยนะครับ
ปล เรื่องนี้ผมแก้คำที่พิมพ์ตกพิมพ์ผิดไปแล้วแต่ถ้ายังมีหลงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
...
ผิดที่รัก...ปรเมศวร์ ครูเมศหรืออาจารย์เมศ นี่แหละคือชื่อผม แค่แนะนำเท่านี้ทุกคนก็น่าจะพอรู้กันละว่าผมมีอาชีพเป็นอาจารย์หรือเป็นครู เรื่องเลวๆของผมที่ได้เผลอตัวเผลอใจกระทำผิดกับผู้ชายคนนึงครอบครัวครอบครัวนึงเมื่อหลายปีถ้านับรวมเวลาก็คงจะเกือบๆ 15 ปีได้ มันเป็นเรื่องผิดศีลธรรมที่ไม่ควรเอ่ยถึงควรที่จะเป็นความลับตลอดไปแต่เพราะสิ่งที่มาเกิดขึ้นกับตัวเองมันเลยทำให้ผมเริ่มมารับรู้ถึงบาปกรรมที่ผมเคยทำเอาไว้
เรื่องความผิดบาปของผมมันคงเริ่มต้นเอาเข้าจริงๆก็ตอนที่ผมเพิ่งสอบ กพ ได้เพิ่งได้บรรจุเป็นครูแต่ตอนนั้นโรงเรียนที่ผมต้องไปประจำอยู่เป็นโรงเรียนแห่งแรกเลยนั้นมันกลับเป็นจุดพลิกผันในชีวิต โรงเรียนแห่งนั้นตั่งอยู่ห่างไกลจากบ้านผมไปกว่า 300 กิโลฯ (ถ้าวิ่งตรงไม่อ้อมเข้ากรุงเทพฯก็ประมาณนั้น) มันเป็นโรงเรียนในชุมชนเล็กๆแห่งหนึ่งในโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี จากบ้านผมที่อยู่แถวๆเขตปลวกแดงติดๆนิคมพัฒนา จังหวัดระยองที่ต้องถือว่าไกลพอดู
หลังจากรู้ข่าวผมเลยต้องเริ่มเก็บข้าวของเตรียมชุดและเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวพร้อมด้วยรถมอเตอร์ไซค์ Honda Wave 100 สีน้ำเงินคู่ใจที่ผมได้มาจากน้ำพักน้ำแรงจากงานพิเศษสมัยเรียนมหาลัยให้พี่ชายที่อายุมากกว่าผม 9 ปี ที่ตอนนั้นพี่ผมได้รับช่วงต่อจากอาชีพของพ่อกับแม่ผมที่เป็นช่างก่อสร้างมือดีของแถวบ้านที่มีคนมาจ้างให้ไปทำบ้านซ่อมบ้านต่อเติมบ้านจนไม่เคยหยุดตั่งแต่ผมกับพี่ชายเกิดมาจนจำความได้ที่พวกท่านไม่เคยว่างทุกๆวันถาไม่ป่วยหรือมีเหตุให้ต้องหยุด พ่อกับแม่ก็จะพากันไปทำงานกับแทบทุกวันไม่มีหยุด ให้พี่ชายใช้กระบะ 4 ประตูสีแดงคันใหม่ที่เพิ่งถอยมาไม่ถึงปีดีไปส่งผมที่โรงเรียนที่ผมต้องไปประจำ 2 วันก่อนกำหนดรายงานตัว
ที่นั่นผมได้รู้จักกับ 'ครูสุพจน์' แกเป็นครูระดับครูใหญ่ของโรงเรียนที่ผมจะต้องรายงานตัวกับแกเป็นคนแรกในวันจันทร์หรือมะรืนนี้ ครูสุพจน์แกอายุได้ 57 ปีแกเลยเหมือนกับมารอเกษียณที่โรงเรียนนี้เหตุเพราะว่าโรงเรียนนี้อยู่ไม่ไกลจากบ้านเกิดของแกที่อยู่แถวๆเขื่อนป่าสักฯกับครูผู้หญิงอีกคนที่แกมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยครูใหญ่หรือรองครูใหญ่ชื่อว่าครูรุจี อายุแกตอนนั้นก็เกือบๆ 48 แล้ว นัยว่ามารอเสียบเป็นครูใหญ่แทนครูสุพจน์ที่จะเกษียณในอีกไม่กี่ปี
ที่โรงเรียนนี้มีนักเรียนนับได้ทั้งหมดก็ 600 กว่าๆ เกือบๆ 700 คน รับเด็กตั่งแต่ชั้นอนุบาล 1 จนมาถึงชั้น ป.6 มีครูประจำที่ได้บรรจุเป็นข้าราชการครูแบบเต็มตัวอยู่ 2 คนก็เป็นระดับครูใหญ่ (ครูสุพจน์) กับระดับผู้ช่วยครูใหญ่ (ครูรุจี) กับครูผู้ช่วยที่ยังไม่ได้บรรจุเป็นข้าราชการเต็มตัวที่รวมผมด้วยก็อีก 2 คนและมีครูอัตราจ้างอยู่อีก 8 คน
ครั้งแรกที่ผมมาถึงโรงเรียนที่ต้องมาสอนครั้งแรกมันเป็นช่วงบ่ายๆใกล้เย็นของวันเสาร์ตอนนั้นที่โรงเรียนไม่มีใครอยู่เลยแต่เพราะชาวบ้านที่ช่วยนำทางแกพาผมไปหา 'ลุงชิต' แกเป็นนักการหรือภารโรงของโรงเรียนแกเลยอาสาพาพวกผมไปดูโรงเรียนและพาไปดูบ้านพักครูที่ยังเหลืออยู่อีก 2 หลังที่อยู่หลังโรงเรียน
ที่โรงเรียนนี้มีบ้านพักครูอยู่รวมกันทั้งหมด 5 หลัง โดย 3 หลังแรกที่อยู่หน้าโรงเรียนติดกับทางออกของโรงเรียน (ที่ประตูแทบจะปิดไว้ตลอดเวลา) มีครูที่มาอยู่ก่อนผมมาจองไว้แล้วทั้ง 3 หลัง หลังแรกเป็นของครูรุจีที่วันนั้นแกกลับบ้านแกที่ชัยนาทและครูผู้ช่วยอีกคนที่เป็นคนลำปางและมาอยู่ก่อนผม 1 ปี ที่วันนั้นแฟนแกมาหาเลยพากันออกไปเที่ยวยังไม่กลับมาและอีกหลังที่เหลือมีครูอัตราจ้างผู้หญิงคนหนึ่งที่บ้านเธออยู่ที่ตัวเมืองลพบุรีเลยมาขอใช้บ้านที่เหลืออีกหลังและเธอจะกลับบ้านในวันหยุดวันัน้นเธอเลยไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน
พอรู้อย่างนั้นแล้วลุงชิตแกเลยพาผมกับพี่ชายและพ่อแม่ผมไปที่บ้านพักที่เหลืออีก 2 หลังที่อยู้หลังโรงเรียนเลยอาคารเพาะชำและแปลงสวนครัวรวมถึงเล้าไก่ของโรงไปอีก พอมาถึงบ้านพักครูหลังโรงเรียนที่ครั้งแรมผมเห็นถึงกับต้องอึ้งเพราะบ้านพักครูทั้ง 2 หลัง (บอก 2 หลังแต่จริงๆมันเป็นอาคารเดียวแต่ถูกแบ่งครึ่งข้างใน) มันทั้งเก่าและโทรมด้วยไม่มีคนมาอยู่ที่บ้าน 2 หลังนั้นกว่า 4 ปีแล้วตามที่ลุงชิตแกเล่าให้ฟังแถมยังไม่เคยมีการดูแลหรือซ่อมบำรุงอะไรมาเลยเกือบ 10 ปีแถมยังมีหญ้าที่สูงแทบจะท่วมหัวขึ้นอยู่เต็มรอบๆอาคารที่ถ้าบอกว่ามันเป็นบ้านผีสิงผมก็คงเชื่อตามคำบอกเล่าจริงๆ
 
ผมที่ต้องมานั่งต่อคิวรอสั่งของที่จะให้ไปส่งที่โรงเรียน จนมาถึงคิวผมที่ได้เจอกับเสมียนสาวที่เป็นสาวเจ้าเนื้อรูปร่างอ้วนกลมแทนสาวสวยหุ่นดีที่อยู่เคาน์เตอร์ข้างๆ หลังจากผมยื่นใบสั่งของให้เจ้าหล่อนเรียบร้อยพอน้องผู้หญิงรูปร่างอ้วนท้วมเธอก็จัดการอ่านก่อนจะทวนของที่ผมต้องใช้ออกมาก่อนจะออกใบเสร็จแล้วเอาไปให้เจ้านายของเธอในห้องกระจกที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ได้ดูและจัดการอีกรอบ
พอพนักงานคนนั้นเอาใบเสร็จที่มีรายเซ็นของเจ้าของร้านออกมาคืนตัวจริงให้ผมพร้อมทวนสถานที่ส่งของและบอกนัดเวลาส่งของที่เป็นวันพรุ่งนี้ให้ผมเรียบร้อย ผมเลยเอ่ยลาและทำท่าจะกลับโรงเรียนแต่ก่อนที่ผมจะทันได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ประตูบานเลื่อนกระจกด้านหลังก็เปิดออกมาพร้อมสาวสวยผมยาวรูปร่างดีมากๆในความทรงจำผมที่เธออยู่ในชุดเสื้อยืดแบบครอปแขนยาวลายแถบหนังม้าลายที่ฟิตพอดีตัวจนเน้นหุ่นและรูปร่างทรงนาฬิกาทรายกับกระโปรงยีนส์ยาวทรงดินสอผ่าหน้าที่เน้นรูปร่างที่น่ามองของเธอให้น่ามองเข้าไปใหญ่
ด้วยหุ่นและรูปร่างของหญิงสาวแสนสวยในความทรงจำคนนั้นที่มันเซ็กซี่ดีอยู่แล้ว ยิ่งเธอมาใส่ชุดที่เน้นรูปร่างที่น่ามองของตัวเองมันเลยยิ่งเซ็กซี่จนชวนให้ใจของหนุ่มๆและแก่ๆที่กำลังรอคิวสั่งของและดูของแถวๆนั้นที่เหลืออยู่มี่คนให้แกว่งเข้าไปใหญ่ หญิงสาวที่ก้าวเดินออกมาจากห้องพร้อมร้องถามเหล่าพนักงานที่ต่างก็เป็นลูกน้องของเธอที่อยู่แถวๆเคาน์เตอร์ถึงข้าวเที่ยงที่ทุกคนคงยังไม่ได้กินเพราะก่อนหน้าที่ร้านเหมือนกำลังยุ่งกันอยู่
เพราะเสียงและรูปร่างที่มองผ่านแวบๆของหญิงสาวคนนั้นที่โผล่ออกมา ผมที่กำลังจะออกไปก็เลยหันไปมองแบบเต็มๆตาก่อนจะสะดุดเข้ากับเธอคนนั้นเพราะว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอ
"พี่ผึ้งใช่พี่ผึ้งหรือเปล่าครับ?" ทันทีที่เห็นผมเลยเผลอหลุดปากเอ่ยทักเธอออกมา
"เอ๋!!! นี่น้องเมศหรอ?" เสียงหวานๆของหญิงสาวที่น่าจะเป็นเจ้าของร้านร้องออกมา
แน่ละหลังจากที่ได้เจอกันอีกครั้งและได้พูดคุยทักทายกันอยู่ครู่ก่อนที่เธอจะถามถึงเหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่จนผมต้องบอกถึงเหตุผลที่ผมมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่กับเธอก่อนจะต้องรีบลาขอตัวจากพี่ผึ้งคนสวยแล้วรีบขี่มอไซค์คันเก่งของผมกลับโรงเรียนเพื่อให้ทันสอนนักเรียนในรอบบ่ายอีกครั้ง แต่เหตุการณ์หลังจากนั้นสิ่งที่ผมกับพี่ผึ้งที่เราต่างก็ไม่เคยคิดกันเลยนั่นก็คืออนาคตต่อมาผมกับเธอเราจะร่วมกันทำผิดกับสามีของเธอจนกลายมาเป็นบาป! บาป!ที่ติดตัวผมต่อมาจนสุดท้ายมันก็กลายมาเป็นผลกรรมที่วนมาเกิดกับผมหลังจากนั้นในอีกกว่า 15 ปีต่อมา
 
พอเช้ามาผมเลยขอให้ลุงชิตแกขี่รถมอไซต์เก่าๆรุ่นกว่า 30 ปีก่อนของแกให้ผมซ้อนท้ายออกมาส่งผมที่ทางใหญ่เส้นสุนารายณ์และขณะที่ผมกำลังรอรถเมล์ที่วิ่งอยู่ชั่วโมงละคันเพื่อเข้าไปยังตัวเมืองลพบุรีอยู่นั้น ที่ริมถนนก็มีรถเก๋ง BMW Series7 สีขาวมุกวิ่งเข้ามาจอดข้างๆผมก่อนที่กระจกข้างของรถจะเปิดออก ภายในพี่ผึ้งที่ยื่นหน้าข้ามเบาะข้ามมาหาผมพร้องร้องเรียกผมออกมา
"เมศ! กำลังกลับบ้านหรอ?" เสียงหวานที่ท่าทางไม่ดีนักกับใบหน้าเรียวรูปไข่ที่ซีดขาวตัดกับดวงตาที่บวมแดงเหมือนพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักปรากฏออกมาให้ผมได้เห็น
"สวัสดีครับพี่ผึ้ง พอดีปลายอาทิตย์หน้าพี่อิฐเค้าจะแต่งงานเลยต้องรีบกลับไปช่วยงานเค้านะครับ" ผมกล่าวสวัสดีเธอก่อนจะตอบพี่ผึ้งเธอออกไปตรงๆพร้อมส่งยิ้มเจื่อนๆให้เธอ
"ขึ้นมา! เดียวพี่ไปส่งที่ระยอง" เสียงแหบๆอู้อี้ที่ร้องบอกออกมาก่อนที่เธอจะเปิดประตูให้ผมขึ้นรถ
ผมมองอึ้งๆไปก่อนที่พี่ผึ่งเธอจะร้องย้ำออกมาอีกทีแถมทำมือเรียกให้ขึ้นไปนั่งบนรถกับเธอ ผมรังเรอยู่อีกครู่จนพี่ผึ้งเธอเรียกผมเป็นครั้งที่ 3 นั่นละผมถึงยอมขึ้นไปนั่งข้างๆเธอ ภายในรถเก๋งหรูตัวท๊อปราคาไม่ต่ำกว่า 7-8 ล้านได้ ที่พี่ผึ้งเธอเรียกให้ผมขึ้นมานั่ง พอได้นั่งลงบนเบาะหนังแท้สีดำที่แสนสบายอย่างไม่เคยได้สัมผัสทำเอาผมรู้สึกสบายแถมกลิ่นหอมของสเปรย์ปรับอากาศที่อวลอยู่ในรถแล้วยังอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศที่กำลังดีเล่นเอาผมแทบหลับถ้าไม่ติดตรงที่ท่าทีของพี่ผึ้งที่ผมรู้สึกแปลกๆผมคงนอนหลับสบายไปตลอดทางจนถึงปลวกแดงแล้ว
พี่ผึ้งที่เธอขับรถเงียบๆแบบถามคำตอบคำโดยมีแค่ผมที่พยายามชวนเธอคุยมาตามทางถนนสุนารายณ์จนมาถึงแยกม่วงค่อมก่อนจะขึ้นมาที่ทางหลวงหมายเลข 21 สระบุรี-หล่มสัก จนมาถึงแยกหินกองผมถึงชี้ให้เธอเข้าเส้นสุวรรณศร แต่พอวิ่งมาได้ครู่ก่อนจะถึงนครนายกก็มามีเรื่องต้องเปลี่ยนตัวคนขับมาเป็นผมก่อนที่ผมจะขับต่อตรงไปที่บ้านสร้าง ตรงเข้าพนมสารคามก่อนจะมาขึ้นเส้น 331 ที่สนามชัยฯ ตามความเคยชินของผมแล้วจะต้องต่อตรงลงมาถึงที่แยกมาบปูเพื่อจะเลี้ยวเข้าระยองแล้วเลี้ยวเข้าปลวกแดงที่แยกเขาน้อยแล้วขับตรงมาที่แยกมาบเตยแล้วค่อยเข้าบ้านของผมตามเส้นทางที่เคยชินของผมก็ต้องมาเปลี่ยนเป้าหมายซะก่อน
เหตุที่ต้องเปลี่ยนเป้าหมายเพราะตลอดทางที่ว่ากันตามจริงพี่ผึ้งเธอต้องขับรถเกือบๆ 6 ชั่วโมง ที่เราจะต้องมาอยู่บนรถด้วยกันจนถึงปลวกแดงแต่มันก็มีเรื่องที่มาจากการเสือกของผมล้วนๆที่ตอนแรกๆผมที่พยายามชวนพี่ผึ้งคุยพยายามที่จะเรียกเสียงหัวเราะจากเธอตามสันดารของผมที่วันนั้นพี่ผึ้งเธอออกซึมๆเอาแต่ขับรถเงียบๆไม่หัวเราะตามมุกที่ผมพยายามหยอดออกไปเหมือนปกติ
จนผ่านแยกหินกองมาพักใหญ่ก่อนจะมาถึงเส้นเลียงเมืองนครนายกผมที่เห็นพี่ผึ้งเธอเงียบๆไม่คุยแทบจะไม่โต้ตอบเหมือนทุกๆทีก็เลยเสือกไปถามถึงเรื่องที่ทำให้พี่ผึ้งเธอเสียใจจนร้องไห้เพราะอาการเธอที่เห็นๆกันอยู่ พอผมเซ้าซี้ถามเธอไปที่สุดเธอก็ยอมเปิดปากเล่าเรื่องออกมา ที่พอเธอเล่าก็บ่อน้ำตาแตกออกมาอีกครั้งจนเธอขับรถต่อไม่ไหวจนต้องเข้าจอกที่ข้างทางก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นผมที่ต้องขับต่อแทนเธอตังแต่ยังไม่ถึงเส้นเลี่ยงเมืองนครนายก
เรื่องที่ผมรู้ก็กลายมาเป็นว่าพี่เบิร์ดสามีของเธอไปแอบมีอะไรกับเด็กเสมียนที่เป็นลูกน้องของเธอในร้านตั่งแต่เธอกำลังอุ้มลูกของเค้าในท้อง จนมาเมื่อเช้านี้ที่ยัยเด็กนั่นมาบอกเธอที่ร้านความเลยแตกเอาเมื่อเช้านี้เองแถมพี่เบิร์ดที่แกลงมาเจอเข้าพอดีแกยังเข้าไปดึงยัยเด็กนั่นออกไปจากร้านด้วยกัน พี่ผึ้งเธอเลยหนีออกจากบ้านมาที่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรติดตัวมาเลยนอกจากรถและกระเป๋าตัง โดยตอนนั้นเธอกะจะมาหาที่สงบๆทำใจก่อนจะกลับไปพูดคุยตกลงกับพี่เบิร์ดสามีของตัวเอง
พอผมรู้เรื่องอย่างนั้นเข้าผมเลยได้แต่พยายามพูดปลอบใจเธอไปจนเธอสงบลง ในรถเลยเงียบจนมาถึงเกาะขนุนที่เลยพนมสารคามมาแล้วผมถึงได้ถามเธอไปว่า 'ใจจริงเธอกะไปไหน?' พอเธอได้ยินผมถามเธอเลยบอกเป้าหมายที่เธอว่าจะไปตอนออกจากบ้านก่อนมาเจอผมที่กำลังรอรถเมล์ว่า 'ทีแรกพี่กะจะไปกระบี่แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจจะไประยองแล้ว' ผมเลยตัดสินใจแทนที่จะกลับบ้านที่ตอนนั้นกำลังขึ้นเส้น 331 แล้วผมเลยวิ่งตรงลงมาตามเส้น 331 ก่อนจะเลี้ยวเข้าพนัสฯที่แยกเกาะโพธิ์ตรงมาขึ้นมอเตอร์เวย์ ที่ด่านพานทองโดยตอนนั้นผมคิดแค่จะพาเธอไปกระบี่ตามที่เธออยากไปในตอนแรก (ตอนนั้นแค่กะไปเป็นเพื่อนเธอเพราะไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียว 'กลัวเธอคิดสั้น')
 
ที่สุดในคืนวันนั้นตอน 4 ทุ่มกว่า เราก็มาถึงปั้ม ปตท ท่าแซะ ที่ผมเคยแวะมาพักกับพี่ชายตอนจะลงไปที่กระบี่ไปร่วมงานสัมมนาที่ผมได้เจอกับพี่ผึ้งเป็นครั้งแรก คืนนั้นผมเลยพาเธอเข้าพักที่โรงแรม Jumbo ในปั้ม ปตท ที่ผมว่ามันใช้ได้เพราะสะอาดดีแล้วราคาเข้าพักยังไม่แพง (ผมจ่ายไหว) แล้วเรายังแค่พักที่นี่กันแค่คืนนี้คืนเดียวก่อนจะออกเดินทางไประนองที่เป็นเป้าหมายที่วางไว้ในวันรุ่งขึ้น
พอตกลงเข้าพักที่โรงแรมนี้ผมกับพี่ผึ้งเลยออกมาหาข้าวเย็นกินกันแต่น่าเสียดายพวกเรามามืดเกินร้านอาหารแดนใต้ที่อยู่ใกล้ๆโรงแรมปิดไปเรียบร้อยแถมร้านขายข้าวขายก๋วยเตี๋ยวแถวๆนั้นไม่ปิดก็หยุดไปหมดแล้วเราเลยต้องขับรถออกมาหาที่กินข้าวกันเพราะเราทั้งคู่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นกันมาเลย มาหาได้ที่ตัวเมืองชุมพรแถวๆสถานีรถไฟ ระหว่างกินข้าวเย็นผมเอ่ยปากชวนพี่ผึ้งเธอไปไหว้ 'กรมหลวงชุมพรฯ' กันในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอเองก็เอ่ยตกลงเพราะกว่าเราจะไปขึ้นเรือที่ระนองก็เป็นเรือรอบบ่าย 2 และทางรีสอร์ทเองก็นัดเข้าเช็คอินตอนบ่าย 4 โมงเย็น
เช้ามาไม่ทันจะ 7 โมงดีผมกับเธอก็รีบเข้าชุมพรไปกราบกรมหลวงชุมพรฯกันตามที่คุยกันไว้เมื่อคืนก่อนจะออกมาตรงไปที่ระนองหาข้าวเช้ากินกันที่ทับหลี โดยพี่ผึ้งเธออยากจะไปลองกินข้าวมันไก่กับซาลาเปาเพราะได้ยินมาว่า 'อร่อย' พอกินกันเสร็จเราจึงตรงเข้าระนอง แต่ก่อนจะถึงตัวเมืองผมชวนพี่ผึ้งขึ้นไปชมวิวแม่น้ำกระบุรีและเขตต่อพรมแดนพม่าบนเขาฝาชีกันก่อนเพราะมีเวลาอีกหลายชั่วโมง กว่าจะมาถึงตัวเมืองระนองก็เลย 11 โมงไปใกล้เที่ยงแล้ว พี่ผึ้งเธอเลยเสนอว่าไปลองโรตีนิสราเป็นข้าวเที่ยงที่หงาวเลยตัวเมืองระนองไปนิดแต่พอพวกเราไปถึงที่ร้านก็ปรากฏว่าโรตีเค้าหมดไปก่อนแล้วผมกับพี่ผึ้งเราเลยต้องสั่งไก่ทอดกับข้าวยำทางใต้มากินแกล้มกับชาชักแดนใต้แทน
พอกินกันเสร็จพี่ผึ้งเธอเลยชวนผมเข้าไปที่ตลาดระนองไปหาซื้อเสื้อผ้าและของใช้เธอก่อนก่อนที่จะลงเรือไปเกาะพยาม ที่ตลาดพี่ผึ้งเธอเลือกได้แค่เสื้อยืดตัวละ 299 กับกางเกง JJ ที่เธอซื้อมากว่า 10 ชุด (เผื่อไว้ใส่เล่นน้ำทะเลด้วย) กับชั้นในที่ทางร้านมีขนาดของเธอเพียง 4 ชุดเธอเลยเหมามาหมดและของใช้ส่วนตัวของเธอ พอใกล้บ่ายโมงครึ่งเราถึงตรงไปที่ท่าเรือปากน้ำเพื่อขึ้นเรือไปเกาะพยามในเที่ยวบ่าย 2 โมงตามที่เจ้าหน้าที่ที่รีสอร์ทแนะนำมา
คืนแรกที่ได้มาอยู่ในห้องพักของรีสอร์ทระดับ 4 ดาว รีสอร์ทที่เหมือนกับมัลดีฟส์ที่พี่ผึ้งเธอจองไว้ 2 ห้อง จองอยู่ 7 วัน ค่าพัก 2 ห้องก็กดไปเกือบแสนแล้ว ห้องพักทรงกลมที่ดูดีดูสวยมากๆถูกยกสูงมีทางเดินเชื่อมห้องพักแต่ละห้องเข้ากันกับอาอาคารหลังใหญ่ที่อยู่อยู่ด้านหน้าติดหาดทรายและทางเข้ารีสอร์ท ภายในที่มีที่นั่งกึ่งๆที่นอนติดหน้าต่างทางเข้าออกระเบียงทางด้านหลัง แถมเตียงนอนที่นุ่มสบายใหญ่ระดับ King Size และยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างพร้อมมูลทำให้ผมที่เพิ่งวางกระเป๋าเป้ก่อนจะมองห้องพักไปรอบๆอย่างพอใจก่อนจะเข้าไปใช้บริการห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะต้องเตรียมตัวออกมากินข้าวเย็นที่ทางรีสอร์ดจะจัดเลี้ยงให้กับพี่ผึ้งที่เธอเองก็แยกตัวไปพักที่ห้องพักข้างๆผม
พอ 6 โมงกว่า ผมที่เตรียมตัวเสร็จแล้วเลยเดินออกมามองก่อนจะไปเคาะประตูห้องพักพี่ผึ้งเรียกเธอออกมากินข้าวกันก่อนจะมานั่งรอที่ชุดที่นั่งพักที่ทำจากไม้และหวายมองดูแขกคนอื่นที่มาพักที่นี่เดินผ่านไปมาจนพี่ผึ้งเธอออกมาจากห้องของเธอ หลังจากได้กินข้าวเย็นที่ต้องบอกว่าจัดหนักพอดูสำหรับผมเพราะความแปลกใหม่ของอาหารซีฟู้ดแบบตะวันตกกับไวน์ขาวที่พนักงานของรีสอร์ทรินให้กินคู่กับอาหารทะเลคนละ 1 แก้วแล้วยังพี่ผึ้งที่เธอเปิดโอกาสให้ผมสั่งเพิ่มได้เต็มที่จนผมอิ่มหนำไปเลย
หลังจากจัดหนักไปเรียบร้อยพี่ผึ้งเธอก็ชวนผมนั่งฟังเพลงชิวๆพร้อมจิบไวน์แดงที่เธอสั่งมาอีกขวดชวนให้ผมดื่มเป็นเพื่อนเธอจนขวด 2 หมดไปเกือบครึ่งพี่ผึ้งที่เธอออกอาการเมาหน้าหวานที่เคยขาวใสเนียนละเอียดของเธอตอนนั้นมันแดงก่ำเลย ผมเลยชวนเธอกลับไปพักที่ห้อง ทีแรกผมนึกว่าเธอเดินไหวแต่ที่ไหนได้ผมต้องเข้าไปพยุงประคองเรือนร่างที่ทำเอาผมควยลุกไปส่งเธอถึงห้องพักเธอที่อยู่ข้างๆห้องของผมก่อนจะกลับเข้าไปอาบน้ำดับอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่นที่ห้องของตัวเอง
เช้ามาผมต้องไปเคาะประตูห้องของพี่ผึ้งเธอตอนจะ 7 โมงครึ่งได้ ก่อนต้องมานั่งรอที่จุดนั่งเล่นตรงทางเดินหน้าห้องพักที่เป็นที่เดิมที่ผมมานั่งรอเธอเมื่อคืน รอจนเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จตอนแปดโมงกว่าแล้วจึงพากันไปจัดการอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ทจัดให้กินฟรีกันจนอิ่ม ผมเลยชวนพี่ผึ้งขี่จักรยานที่ทางรีสอร์ทมีไว้ให้บริการไปอ่าวใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอีกด้านของเกาะที่กลายเป็นผมที่ต้องมานั่งเป็นเพื่อนเธอที่พี่ผึ่งจะนั่งมองทะเลแบบเศร้าๆแถมยังมีแอบร้องไห้ให้ผมเห็นด้วย เห็นอย่างนั้นแล้วผมเลยชวนเธอไปดูทะเลที่อ่าวเขาควายอีกที่ก่อนชวนเธอเดินเล่นบนหาดทรายจนใกล้เที่ยงเลยชวนเธอไปหาอะไรกินกันแถวๆนั้น
หลังกินกันเสร็จพี่ผึ้งเลยชวนผมกลับรีสอร์ทจนเริ่มบ่ายหน่อยพอแสงงแดดเริ่มอ่อนลงผมเลยชวนพี่ผึ้งเอาเรือแคนูของรีสอร์ทที่จอดอยู่ที่หน้าหาดที่ผมเลงไว้แต่เช้ามาพายเรือหาที่เล่นน้ำกัน (ทะเลตรงหน้ารีสอร์ทไม่ค่อยน่าเล่นเท่าไหร่เพราะมันอยู่ใกล้ชุมชนบนเกาะเลยมีขยะลอยอยู่แถวนั้นให้เห็นแยะพอดูจะดีก็ตรงที่น้ำยังใสไม่สกปรก) พอลงพายเรือได้ผมกับพี่ผึ้งเราก็เลยช่วยกันพาย ทีแรกแรกพี่ผึ้งเธอชวนพายผ่านสะพานข้ามทางเข้ารีสอร์ทเข้าไปตามทางน้ำข้างในที่ตอนนั้นน้ำกำลังขึ้นเลยเข้าไปท่วมเต็มพื้นที่ของรีสอร์ทจนห้องพักที่อยู่ข้างในเหมือนอยู่ลอยอยู่บนน้ำบนทะเล
พอพายไปได้ครู่ผมเลยชวนพี่ผึ้งเธอพายออกไปทะเลเปิดด้านนอก พวกเราเลยช่วยกันพายออกมาเลียบเกาะจนอ้อมโขดหินมาโผล่อีกด้านของเกาะจนมาเจอเข้ากับหาดร้างเล็กๆแคบๆที่อยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ทมากนัก ผมเลยชวนพี่ผึ้งลงเล่นน้ำกันที่หาดนี้เพราะมองแล้วมันไม่มีขยะเหมือนตรงหน้ารีสอร์ทเพราะผมไม่อยากเห็นเธอเศร้าหรือนั่งเหงาๆเหมือนช่วงเช้าเลยพยายามหากิจกรรมมาชวนเธอให้เธอทำจะได้ไม่คิดถึงเรื่องพี่เบิร์ด
พอลงเล่นน้ำได้ครูผมก็เลยชวนพี่ผึ้งเล่นไล่จับกันโดยมีพนันเลี้ยงข้าวมื้อเย็นเป็นเดิมพัน ผลจากการเล่นไล่จับที่ผลัดกันไล่ผลัดกันกอดมันทำให้ผมได้สัมผัสกับเรือนร่างของพี่ผึ้งแบบจัดเต็มเป็นครั้งแรกจนเจ้าดุ้นเนื้อที่หว่างขามันแข็งจนปวดไปหมด พอผมเห็นพี่ผึ้งเธอเริ่มเหนื่อยมากผมเลยทำเป็นยอมแพ้เธอและชวนเธอขึ้นไปนั่งพักบนหาดก่อนจะช่วยกันพายเรือกลับรีสอร์ทมาอาบน้ำกันที่ห้องพักของเราแล้วจึงชวนเธอออกมาอีกครั้งโดยครั้งนี้ผมได้ถามพนักงานของรีสอร์ทถึงร้านอาหารที่กินได้ น้องพนักงานก็แสนดีแนะนำร้านอร่อยเจ้าดังของเกาะพยามที่มันอยู่หน้ารีสอร์ทนี่เอง
มื้อเย็นที่ผมตั่งใจจะเป็นฝ่ายออกเงินเองผมเลยไปเรียกพี่ผึ้งเธอถึงหน้าห้องอีกครั้งก่อนต้องมานั่งรอที่หน้าห้องเธอตรงจุดเดิมที่เคยนั่งรอเธอ หลังรอเกือบครึ่งชั่วโมงพี่ผึ้งในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาขาวๆเหมือนเมื่อเช้าเมื่อตอนเย็นก็ก้าวเดินออกมาจากห้องพักของเธอ เราเลยตรงออกไปที่ร้านอาหารทะเลที่น้องพนักงานของรีสอร์ทแนะนำไว้ อาหารมื้อเย็นของที่ร้านรสชาติใช้ได้อร่อยเลยทีเดียวแถมพอผมได้กินพร้อมกับเจ้า BLEND 285 ที่ผมสั่งมาอีกขวดพร้อมน้ำแข็งและโซดาด้วยแล้วมันยิ่งเข้ากันถูกใจหนุ่มโสดอย่างผมมากเลย
หลังจากที่พวกเรากินกันเรียบร้อยผมเองที่เป็นคนชวนให้พี่ผึ้งเธอลองไปเที่ยวบาร์ที่นี่ดู ทีแรกที่เข้าไปพี่ผึ้งเธอก็เป็นฝ่ายขมวดคิ้วจนผมสังเกตเห็นเลยรู้ว่าเธอไม่ชอบที่แบบนี้เลยต้องชวนเธอเปลี่ยนที่อีกที ครั้งนี้กลับเป็นเธอเองที่เป็นฝ่ายชวนผมให้ไปซื้อไวน์ที่รีสอร์ทไปกินที่ห้องพักของเธอเพราะผมยังเหลือเจ้า BLEND 285 ที่ยังเหลืออยู่ถึง 3 ใน 4 ของขวด ได้ยินอย่างนั้นผมเลยพยักหน้าเออออไปกับเธอ โดยแอบคิดว่า 'ถ้าพี่ผึ้งเธอเมาหลับไปผมจะแอบออกมาหาที่เที่ยวเองอีกที'
พอกลับมาถึงรีสอร์ทผมเลยปล่อยให้พี่ผึ้งเธอถือเหล้าของผมไปรอที่ห้องพักส่วนผมก็เดินตรงไปซื้อไวน์ที่บาร์ของรีสอร์ทมา 3 ขวด (ซื้อแบบจำยอมเพราะบนฝั่งในห้างใหญ่ที่ผมกับพี่ชายเคยลองซื้อไวน์ยี่ห้อนี้มากินกันขวดนึงไม่ถึงพันแต่ที่นี่ขวดนึง 2 พันกว่า) กับขนมขบเคี้ยวเบาๆประเภทมันฝรั่งทอดมาแกล้มกับน้ำแข็งและก็โซดาอีก 3 ขวดก่อนจะหิ้วกลับมาที่ห้องของพี่ผึ้ง ผมก็จัดการเปิดไวน์ที่ซื้อมาก่อนรินให้พี่ผึ้งเธอได้ดื่ม พอเธอดื่มไปจนเกือบหมดขวดแรกอาการเมาแล้วพูดมากก็เริ่มออกอาการ
พอเริ่มเมาเธอก็เริ่มบ่นเริ่มโวยวายถึงสามีที่นอกใจถึงการทรยศแบบไร้ยางอายของเด็กเสมียนที่เธอฝึกสอนมากับมือ จนขึ้นขวด 2 และพอขวด 2 หมดไปเกือบครึ่งอาการต่อมน้ำตาแตกก็ออกอาการอีก จนขึ้นขวดที่ 3 เธอก็คว้าเอาขวดไวน์ขวดที่ 3 มากระดกเข้าปากตรงๆเลยก่อนจะออกอาการร้องไห้ฟูมฟายครู่ใหญ่แล้วสุดท้ายเธอก็เลยหันมาถามผมมาด้วยอาการของคนเมาเหล้าว่า
"เมศว่าพี่สวยไหม?" คำถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ของคนเมาที่พี่ผึ้งพูดออกมาพร้อมๆกับที่เธอใช้นิ้วมือเธอเกี่ยวคอเสื้อเธอลงมาโชว์ให้ผมเห็นสายคล้องไหล่สีฟ้าอ่อนๆของยกทรงที่กำลังประคองเต้านมอวบใหญ่ขนาดคัพ D ของแม่ลูกอ่อนจนเห็นเนินอกเนื้อขาวๆตัดกับเส้นเลือดสีเขียวจางๆของหญิงสาวรุ่นพี่ที่เคยเป็นอดีตดาวมหาลัยเอกชนดังของไทยอดีตพรีตตี้ดังของงานมอเตอร์โชว์ที่เธอเคยเล่าว่าไปรับงานมาติดๆกัน 2 ปีเพราะอยากหาตังกินหนม
ผมที่แค่ออกอาการมึนนิดๆถึงเหล้าที่กินไปจริงๆมันหมดไปเกิน 3 ใน 4 ของขวดเหลือติดแค่ก้นขวดแล้วได้แต่กลืนน้ำลายลงคอและพยักหน้าพร้อมเหลือบมองมองเนื้ออ่อนขาวๆที่เคยแต่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้าของสาวรุ่นพี่จนต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอติดๆกันอีก 2 อึก ท่อนควยที่อยู่ในกางเกงตอนนี้มันตั่งโด่แข็งจนกลับมาปวดอีกครั้งหลังจากที่มันอ่อนลงเพราะได้เอาน้ำข้นๆออกระหว่างอาบน้ำที่ห้องพักเมื่อเย็น
"ถ้าพี่สวยจริงทำไมพี่เบิร์ดเค้าถึงไปมีคนอื่นละ" เสียงเธอที่อ้อแอ้ออกมาก่อนร้องไห้โฮออกมาอีกครั้งพร้อมโผเข้ามาหาผมเข้ามากอดร้องไห้โฮๆเหมือนเด็กเล็กๆจนผมทำได้แค่ลูบหลังเอ่อปลอบเธอไปตามเรื่อง ยอมรับละตอนนั้นพอเห็นท่าทีของพี่ผึ้งผมเองก็หมดอารมณ์ไปแล้วได้แต่สงสารเธอ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ผึ้งที่เธอขยับออกมาก่อนจะเงยหน้าที่อยู่ใกล้ๆผมจนได้กลิ่นกายหอมๆผสมกับกลิ่นไวน์มองหน้าผมด้วยแววตาที่ปรือๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
สายตาของเธอที่แสนจะเว้าวอนมันทำให้ผมเริ่มกลับมามีอารมณ์จนอดไม่ได้ที่จะมองสบตาเธอ แล้วสิ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างพี่ผึ้งเธอจะกล้าทำก็เกิดขึ้น หลังจากที่ผมเผลอไผมองสบตาพี่ผึ้งที่เธอเองก็กำลังมองสบตาผมเหมือนกันและหลังจากที่เราเงียบกันไปได้ครู่ พี่ผึ้งเธอก็จะขยับใบหน้าสวยหวานรูปไข่ของเธอเข้ามาหาหน้าผมและจูบปากผมก่อนอย่างเผลอไผล
เรื่องผิดบาปของเรามันคงไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะพี่ผึ้งเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ริมฝีปากนุ่มๆหอมหวานที่ทีแรกที่ริมฝีปากเธอสัมผัสกับปากผม ผมที่ตอนนั้นก็เริ่มมึนนิดๆทีแรกก็ได้แต่ตกใจเบิกตาโตเพราะไอ้ตัวดีในใจผมมันกำลังกู่ร้องบอกผมว่า 'อย่านะมึงเค้ามีลูกมีผัวแล้วนะ' แต่เพราะรสชาติจากน้ำลายหวานๆและลิ้นของพี่ผึ้งเธอที่มันถูกเธอกดแทรกผ่านริมฝีปากที่เผลอเผยอออกและไม่ได้ป้องกันของผมเข้ามาสัมผัสกับลิ้นผมในช่องปาก
ตอนนั้นผมมันยังไม่มีความคิดที่จะทำผิดกับพี่เบิร์ดสามีของพี่ผึ้งเลยแต่เพราะไอ้ตัวเลวที่มันเริ่มมีอิทธิพลเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันได้ลดทอนสติของผมไปก่อนจนคำว่า 'ช่างมัน!!' จะแทรกเข้ามาในห้วงความนึกคิด ผมเลยตัดสินใจทำเรื่องผิดบาปอย่างการเป็น 'ชู้' ลงไป โดยเริ่มตวัดลิ้นของผมรับกับลิ้นของพี่ผึ้ง ผมที่เริ่มส่งลิ้นเข้าไปโตตอบจนลิ้นของเราเริ่มตวัดพัวพันกันไปมาพร้อมๆกับของเหลวในช่องปากของเราก็เริ่มถูกแลกเปลี่ยนกัน
ตอนนั้นมือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุกเริ่มขยับลูบไล้สัมผัสกับเรือนร่างที่เริ่มอวบของคุณแม่ลูกอ่อนที่เพิ่งผ่านการคลอดลูกมาได้ไม่ถึง 2 เดือนดีของพี่ผึ้ง พอแขนผมเริ่มโอบรอบร่างบางที่เริ่มอวบขึ้นมานิดๆของพี่ผึ้งเธอก็เหมือนเธอเริ่มได้สติเริ่มรู้ตัวเธอพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดที่เริ่มลัดแน่นขึ้นของผมและดันให้ร่างผมถอยห่างออกจากร่างเธอแต่ตอนนั้นอารมณ์ผมมันกระเจิงไปแล้วในหัวมีแต่ความอยากความต้องการที่อัดอั้นและสั่งสมมาเกือบปีที่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงจริงๆตั่งแต่ได้บรรจุเข้าเป็นครู
จนมาตอนนั้นตอนที่ผมได้โอกาสกับพี่ผึ้งเป็นครั้งแรกที่เธอเองก็เป็นเหมือนนางในฝันของผมตั่งแต่ที่ผมได้เจอเธอครั้งแรกเมื่อปีกว่าก่อนหน้าที่ผ่านมา แต่ตลอดเวลาที่ผมต้องพยายามหักห้ามใจเพราะมันติดที่เธอแต่งงานมีลูกมีผัวไปแล้ว จนมาถึงตอนนั้นที่ทุกอย่างมันกำลังดำเนินและเกิดขึ้นมาจริงๆด้วยความปรารถนาที่ถูกเพิ่มเติมจนผมไม่อาจจะกดหรือควบคุมมันได้อีกครั้งแล้วทุกอย่างมันเลยระเบิดออกมาเป็นความผิดบาปที่ไม่อาจคืนกลับไปได้
ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วแขนผมรัดร่างของรุ่นพี่สาวแน่นขึ้นปากผมก็กำลังเพิ่มแรงบดจูบและสอดลิ้นเข้าไปคว้านโพงปากที่หวานฉ่ำ เสียง 'อู่อี่' ที่ดังออกมาของพี่ผึ้งเธอตอนนั้นผมไม่เหลือสติที่จะฟังมันเลย ผมเอาแต่จูบแต่ขยับลิ้นพันลิ้นของเธอจนร่างเริ่มอวบนิดๆของรุ่นพี่สาวเริ่มอ่อนลงปากผมเลยขยับถอนจากริมฝีปากรุ่นพี่คนสวยจูบที่แก้มเนียนก่อนไถไปหาใบหูที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
พอร่างของพี่ผึ้งเริ่มอ่อนลงแขนผมก็เริ่มขยับจากโอบรัดเริ่มปล่อยแขนขวามาคลำก้อนเนื้อใหญ่ๆที่แทบจะล้นฝ่ามือที่ผมแอบจ้องมองมันมานาน นิ้วที่สัมผัสก้อนเนื้อนุ่มๆเริ่มเกรงบีบก้อนเนื้อนุ่มที่คัดแข็งของรุ่นพี่สาวแต่พอผมนวดก้อนเนื้ออวบไปได้แค่ 3 ที ฝ่ามือผมที่กำลังโอบรัดก้อนเต้านมของแม่ลูกอ่อนก็รับรู้ถึงความชื้นของน้ำนมที่ซึมผ่านผ้าทั้ง 2 ชั้นมาสู่อุ้มมือผม
พอรู้ถึงน้ำนมลำคอผมก็รู้สึกแห้งผากหิวน้ำขึ้นมาทันที ตอนนั้นตอนที่ผมกำลังเล่นกับใบหูของพี่ผึ้งก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ขยับเคลื่อนลงมาที่คางและลำคอระหงของรุ่นพี่สาวที่ได้แต่ส่งเสียง 'อืออา' ออกมาแผ่วๆ มือที่โอบประคองก้อนเนื้อหยุ่นก็เคลื่อนลงมาที่ชายเสื้อยืดสีชมพูลายการ์ตูนกระต่ายน่ารักที่เธอซื้อมาด้วยราคา 299 บาท แล้วค่อยขยับดึงชายเสื้อของเธอขึ้นมาด้านบน
ผิวเนื้อขาวๆที่เริ่มปรากฏขึ้นจากชายเสื้อยืดที่ถูกรั้งให้สูงขึ้นมากขึ้นจนที่สุดก็มาถึงยกทรงลายลูกไม้สีฟ้าที่เธอสวมใส่ ผมที่ตอนนั้นหยุดจูบหยุดสูดดมกลิ่นกายของรุ่นพี่สาวทำได้แค่ก้มหน้ามองดูทรวงอกอวบใหญ่ของคุณแม่มือใหม่ ผมที่ตอนนั้นคอแห้งไปหมดแล้วเลยรีบก้มหน้าลงไปหาเจ้าก้อนเนื้อที่เพิ่งปรากฏออกมาคลุกใบหน้าเข้ากับซอกเนื้อขาวๆที่อยู่ระหว่างกลางของก้อนเนื้อขาวๆ 2 ก้อนที่เห็นเส้นเลือดสีเขียวจางบนเนินอกที่พ้นแถบประคองเต้าของยกทรงสูดดมกลิ่นหอมที่เหมือนกลิ่นนมวัวของพี่ผึ้งก่อนจะถกยกทรงของเธอขึ้นมาด้านบน
หัวนมสีแดงอมน้ำตาลที่ใหญ่พอๆกับถั่วแดงที่มันชูชันตั่งเด่นขึ้นมาในสายตาผมเห็นเหมือนมีหยดน้ำสีขาวออกเหลือง 3-4 หยดที่ผุดออกมาที่ยอดหัวนม ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมต้องรีบก้มหน้าลงไปและอมหัวนมของพี่ผึ้งเข้ามาในปากออกแรงดูดน้ำนมที่พุ่งออกมาจากหัวนมเธอทันทีที่ผมดูด ผมดูดจนน้ำนมพี่ผึ้งเต็มปากก่อนกลืนเครื่องดื่มชั้นยอดนั้นลงคอ ดูดจนเต็มปากแล้วก็กลืนไปอีกครั้ง ก่อนจะไซ้ไปหาอีกเต้าจะเริ่มทำซ้ำอีกรอบ
ผลจากการได้ดูดกินน้ำนมของพี่ผึ้งเธอเองตอนนั้นคงเริ่มเสียวจนต้องแอ่นหน้าอกเข้าหาใบหน้าเข้าหาปากของผม ผมเลยเพลินกับเต้านมคู่อวบของคุณแม่ลูกอ่อนที่ตอนนั้นเธอเองคงยอมผมให้ผมได้ดูดกินน้ำนมของเธอแล้ว มือผมที่ตอนนั้นมันได้แต่ลูบคลำเรือนร่างที่อวบนิดๆประสาแม่ลูกอ่อนของพี่ผึ้งก็เริ่มขยับต่ำลงและสอดแทรกมือผ่านขอบยางของกางเกง JJ ที่ซื้อมาจากระนองเข้าไปหาซอกขาอวัยวะสืบพันธ์ของรุ่นพี่สาว พอมือผมแทรกผ่ายขอบยางของชั้นในตัวจิ๋วเข้าไปสัมผัสกับพงหญ้าขนสากๆที่ขึ้นเต็มพื้นที่หวงแหนของเธอ ร่างของรุ่นพี่คนสวยก็สะดุ้งขึ้นมาทันที เสียงร้องห้ามที่ดันออกมาพร้อมๆกับมือทั้ง 2 ข้างของเธอที่ขยับลงมากุมข้อมือผมที่กำลังล้วงเข้าไปในซอกขาของเธอ
'เมศ!!! ยะหยุดไม่เอานะ ปะปล่อยพี่!!!' เสียงร้องที่ดังออกมามันดันได้เพียงเท่านั้นแล้วร่างอวบของเธอก็กระตุกตัวทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นแต่ติดที่ตัวเธอถูกผมกอดกดร่างของเธอเอาไว้
 
"ยะหยุดเถอะเมศ พะพี่มีผัวมีลูกแล้ว!!!" เสียงร้องเตือนอย่างหวาดๆของพี่ผึ้งที่ดังออกมามันแทบไม่มีผลอะไรกับผมในตอนนั้นเลย ตอนนั้นอารมณ์ผมมันลุกโชนจนกดให้มันดับไปเหมือนก่อนหน้าไม่ได้อีกแล้ว ตอนนั้นผมยอมรับละว่า 'หน้ามืด' ไปเรียบร้อยแล้วในหัวผมมันมีแต่คำว่า 'กูจะเย็ดๆๆๆๆๆๆ'
 
ซิปกางเกงขาสามส่วนแบบคาร์โก้ที่มีกระเป๋าหลายลูกถูกผมรูดลงมาจนสุดก่อนจะควักเอาเจ้ายักษ์ตาเดียวที่ปวดหนึบจนแทบทนต่อไม่ไหวออกมา เหตุที่ผมเรียวควยผมว่า 'เจ้ายักษ์' ก็เพราะมันมีเหตุเกิดกับผมสมัย ป.2 อย่างที่ท่านๆรู้กันว่าบ้านผมเป็นช่างก่อสร้างทั้งพ่อผมที่เป็นช่างก่อช่างปูนและแม่ผมที่เป็นช่างปูกระเบื้อง เด็กๆผมกับพี่ชายเลยต้องไปใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่ไซต์ก่อสร้างที่พ่อกับแม่ผมต้องไปทำงาน ตอนนั้นพ่อกับแม่ผมกำลังไปสร้างบ้านใหม่ให้อดีตผู้ใหญ่บ้านคนดัง (ที่ต่อมาแกจะกลายมาเป็นกำนันก่อนจะถูกยิงตายไป) ที่ต้องการลื้อเอาบ้านหลังเก่าที่เป็นบ้านไม้อายุกว่า 40 ปีออกแล้วจะสร้างบ้านใหม่ให้เป็นตึกแทนที่
กองไม้ที่เป็นชิ้นส่วนของบ้านเก่าที่ถูกลื้อออกมามันเลยเป็นเหมือนจุดอับสายตา ผมที่ตอนนั้นเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนและกำลังปวดขี้สุดๆเลยไม่สนใจอะไร วิ่งไปหลังกองไม้ได้ก็รีบถอดกางเกงที่ได้รับสืบทอดมาจากพี่ชายออกจากขาวางลงบนกองไม้และนั่งยองลงขี้ทันที เพราะความเป็นเด็กในตอนนั้นพอขี้เสร็จตอนใส่กางเกงเลยไม่ได้ดูอะไรรีบๆใส่ให้เรียบร้อยผลเลยกลายเป็นว่า แมงป่องช้างตัวนึงมันอยู่ในกางเกงผมและสุดท้ายผมเลยไปจบลงที่โรงพยาบาล กว่าวันกว่าๆที่ต้องไปนอนใน ICU และต้องมานอนในห้องรวมของเด็กอีก 11 วันจึงกลับบ้านได้
หลังเหตุการณ์นั้นก็เลยมีผลให้เจ้าเจ้าควยเด็กๆของผมมันกลายเป็นยักษ์ใหญ่ไปตั่งแต่ตอนนั้น แรกๆสมัยก่อนมันเหมือนเป็นปมด้อยเป็นสิ่งน่าอายของเด็กน้อยอย่างผมเพราะควยเด็ก ป.2 ที่ใหญ่กว่าของผู้ชายโตเต็มวัยซะอีก จนขึ้น ม.ปลายและเข้ามหาลัยผมก็ยังหาสาวๆมาเปิดซิงตัวเองไม่ได้ซักที ขนาดหมอนวดที่เพื่อนซี้พี่ชายผมยอมควักตังออกเงินพาผมไปเปิดซิงใช้บริการสาวอาบอบนวดที่ทางเข้าบางแสนยังไม่มีใครกล้ารับของผมเลย
แต่สุดท้ายตอนอยู่ปี 2 ผมดันมาเจอเข้ากับอาจารย์ท่านหนึ่ง (ไม่ขอเปิดเผยชื่อท่านนะครับ) ท่านได้พาผมไปเปิดซิงและเปิดประสบการณ์ของหนุ่มเต็มวัยให้ผมได้รู้จักก่อนจะพาผมเข้าไปในคลับลับๆ (คลับของสาวๆที่มาซื้อบริการจากหนุ่มๆ) ที่ตอนนั้นมันเกิดขึ้นมาจากพวกจบนอกแล้วเคยพบเจอกับคลับแบบนั้นมา (ตอนนั้นมันยังไม่แพร่หลายเพราะมันเป็นเหมือนสถานบริการสำหรับผู้หญิงที่จะเข้าไปซื้อไปใช้บริการผู้ชาย) พอพวกแกเรียนจบมาเลยเอามาเปิดมาก่อตั้งในเมืองไทยโดยมีอาจารย์ของผมที่แกจบมาจากอเมริกามาเป็นหุ้นส่วนกับเพื่อนแกเปิดคลับลับนั่นขึ้น แกเลยแนะนำและพาผมเข้าไปเพราะแกถูกใจกับขนาดเจ้าน้องชายของผมและรูปร่างหน้าตาที่ดูดีแต่ดิบเถื่อนของผม
ให้พูดเพราะไอ้คลับลับๆที่เป็นเหมือนงานพาร์ทไทม์แหล่งหารายได้พิเศษที่พิเศษสุดๆจนพาให้ผมเรียนจบโดยไม่ต้องขอตังพ่อกับแม่หรือพี่ชายแถมมีเงินเหลือใช้พร้อมประสบการณ์อย่างว่าที่เกินหน้าใครนี่แหละ (ช่วงนั้นเงินมันได้ไม่มากเหมือนเดียวนี้ที่หนุ่มบาร์โฮสต์ถึงกับออกเก๋งสปอร์ตมาขับได้สบายๆ) เพราะแบบนี้ผมเลยมีฝีมือจนเอามาใช้กับสาวๆที่มาใช้บริการหรือสุดท้ายที่ผมเอามาเปิดซิงพวกสาวนักศึกษาที่หลงมาติดผมแล้วยังมีพวกสาวสวยๆที่ตอนเรียนจบมาช่วยพี่ชายทำงานแล้วถูกผมหลอกเอาที่ทีแรกพวกเธอโดนผมจัดไปจะออกอาการเข็ดขยาดแต่สุดท้ายก็เป็นพวกเธอเองที่กลับมาให้ผมจัดหนักจัดเต็มให้อีกหลายๆรอบจนพวกพี่ๆผมพากันอิจฉาผมจนผมมาสอบบรรจุได้นั่นแหละผมถึงได้หยุด
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ต่อ...
 
พอโควิทเริ่มระบาดตอนนั้นเริ่มมีการสั่งล็อกดาวน์การที่จะกลับบ้านที่เชียงรายเพื่อมาหาเมียหาลูกมันเลยเป็นไปไม่ได้จนเปิดเมือให้เดินทางได้ที่แรกๆผมก็รีบกลับลงมาหาเมียหาลูกผมทันทีที่เดินทางได้ แต่คืนแรกที่ผมได้อยู่บ้านอยู่กับน้องกีเมียผมผมเริ่มรู้สึกว่าเมียผมเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป ผมใช้เวลาหาสาเหตุถึงความรู้สึกแปลกๆนั้นอยู่กว่า 3 เดือนจนที่สุดผมก็มาจับได้ถึงสาเหตุที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปนั่นเป็นเพราะว่าเธอมี 'ชู้' เธอไปได้กับช่างไฟในโรงแรมที่เธอทำงานอยู่ในช่วงที่ผมลงมาหาเธอไม่ได้ แต่ที่ผมชำใจที่สุดก็ตรงที่ว่า ตอนที่ผมรู้เรื่องของเธอเธอกำลังอุ้มลูกของมันในท้องของเธอที่ตอนนั้นก็ 4 เดือนเข้าไปแล้วนั่นแหละ และนั่นคือสิ่งที่ผมคงเรียกมันได้อย่างเต็มปากว่า 'กรรมตามทัน' 
The ENDขอเตือนก่อนนะครับพอดีผมเป็นพวกชอบบรรยายเนื้อเรื่องเลยอาจยืดหน่อยถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับไม่ว่ากัน
ปล เรื่องนี้ผมพิมพ์มาทั้งหมด 25,419 คำ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
หรือจะตั้งชื่อเรื่องเป็น อิทธิฤทธิ์แมงป่องช้างดีครับ
มีประสบการณ์มากกว่าก็มีชัยไปกว่าครึ่ง
นับถือผู้เขียน พิมพ์ไปได้สองหมื่นกว่าคำ บางทีก็สงสัยว่านั่งพิมพ์กันไปได้ไงไม่หมดอารมณ์ไปซะก่อน ผมนี่ไม่กี่คำก็เซ็งและ เหมือนสมองมันไปไวกว่ามือ
ยอดแม่ลูกอ่อน ชอบๆ
ขอติดตามดูครับผมก็เคยกะคนที่มีสามีแล้วกรรมจะเป็นแบบไหนหนอ
นมแม่ลูกอ่อนหวานไหมครับ
อ้างจาก: DeMo20220 เมื่อ สิงหาคม 09, 2022, 10:08:40 หลังเที่ยง
เรื่องนี้ผมเคยเอาไปลงที่บอร์ดของป๋าชาติมาก่อนแต่พอกลับไปอ่านเต็มๆรู้สึกมันไม่สมูทเลยอยากแก้ไขเนื้อเรื่องใหม่ พอมีเวลา พอแก้เสร็จกายเป็นว่าบอร์ดของป๋าชาติปิดแก้ไขปรับปรุงไปก่อนเลยยังไม่ทันลงแก้ เอามาลงที่บร์ดนี้แทนละกันให้ท่านนักอ่านลองเอาไปอ่านดู อ่านแล้วช่วยติชมด้วยนะครับ
ปล เรื่องนี้ผมแก้คำที่พิมพ์ตกพิมพ์ผิดไปแล้วแต่ถ้ายังมีหลงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
...
ผิดที่รัก...
ปรเมศวร์ ครูเมศหรืออาจารย์เมศ นี่แหละคือชื่อผม แค่แนะนำเท่านี้ทุกคนก็น่าจะพอรู้กันละว่าผมมีอาชีพเป็นอาจารย์หรือเป็นครู เรื่องเลวๆของผมที่ได้เผลอตัวเผลอใจกระทำผิดกับผู้ชายคนนึงครอบครัวครอบครัวนึงเมื่อหลายปีถ้านับรวมเวลาก็คงจะเกือบๆ 15 ปีได้ มันเป็นเรื่องผิดศีลธรรมที่ไม่ควรเอ่ยถึงควรที่จะเป็นความลับตลอดไปแต่เพราะสิ่งที่มาเกิดขึ้นกับตัวเองมันเลยทำให้ผมเริ่มมารับรู้ถึงบาปกรรมที่ผมเคยทำเอาไว้
เรื่องความผิดบาปของผมมันคงเริ่มต้นเอาเข้าจริงๆก็ตอนที่ผมเพิ่งสอบ กพ ได้เพิ่งได้บรรจุเป็นครูแต่ตอนนั้นโรงเรียนที่ผมต้องไปประจำอยู่เป็นโรงเรียนแห่งแรกเลยนั้นมันกลับเป็นจุดพลิกผันในชีวิต โรงเรียนแห่งนั้นตั่งอยู่ห่างไกลจากบ้านผมไปกว่า 300 กิโลฯ (ถ้าวิ่งตรงไม่อ้อมเข้ากรุงเทพฯก็ประมาณนั้น) มันเป็นโรงเรียนในชุมชนเล็กๆแห่งหนึ่งในโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี จากบ้านผมที่อยู่แถวๆเขตปลวกแดงติดๆนิคมพัฒนา จังหวัดระยองที่ต้องถือว่าไกลพอดู
หลังจากรู้ข่าวผมเลยต้องเริ่มเก็บข้าวของเตรียมชุดและเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวพร้อมด้วยรถมอเตอร์ไซค์ Honda Wave 100 สีน้ำเงินคู่ใจที่ผมได้มาจากน้ำพักน้ำแรงจากงานพิเศษสมัยเรียนมหาลัยให้พี่ชายที่อายุมากกว่าผม 9 ปี ที่ตอนนั้นพี่ผมได้รับช่วงต่อจากอาชีพของพ่อกับแม่ผมที่เป็นช่างก่อสร้างมือดีของแถวบ้านที่มีคนมาจ้างให้ไปทำบ้านซ่อมบ้านต่อเติมบ้านจนไม่เคยหยุดตั่งแต่ผมกับพี่ชายเกิดมาจนจำความได้ที่พวกท่านไม่เคยว่างทุกๆวันถาไม่ป่วยหรือมีเหตุให้ต้องหยุด พ่อกับแม่ก็จะพากันไปทำงานกับแทบทุกวันไม่มีหยุด ให้พี่ชายใช้กระบะ 4 ประตูสีแดงคันใหม่ที่เพิ่งถอยมาไม่ถึงปีดีไปส่งผมที่โรงเรียนที่ผมต้องไปประจำ 2 วันก่อนกำหนดรายงานตัว
ที่นั่นผมได้รู้จักกับ 'ครูสุพจน์' แกเป็นครูระดับครูใหญ่ของโรงเรียนที่ผมจะต้องรายงานตัวกับแกเป็นคนแรกในวันจันทร์หรือมะรืนนี้ ครูสุพจน์แกอายุได้ 57 ปีแกเลยเหมือนกับมารอเกษียณที่โรงเรียนนี้เหตุเพราะว่าโรงเรียนนี้อยู่ไม่ไกลจากบ้านเกิดของแกที่อยู่แถวๆเขื่อนป่าสักฯกับครูผู้หญิงอีกคนที่แกมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยครูใหญ่หรือรองครูใหญ่ชื่อว่าครูรุจี อายุแกตอนนั้นก็เกือบๆ 48 แล้ว นัยว่ามารอเสียบเป็นครูใหญ่แทนครูสุพจน์ที่จะเกษียณในอีกไม่กี่ปี
ที่โรงเรียนนี้มีนักเรียนนับได้ทั้งหมดก็ 600 กว่าๆ เกือบๆ 700 คน รับเด็กตั่งแต่ชั้นอนุบาล 1 จนมาถึงชั้น ป.6 มีครูประจำที่ได้บรรจุเป็นข้าราชการครูแบบเต็มตัวอยู่ 2 คนก็เป็นระดับครูใหญ่ (ครูสุพจน์) กับระดับผู้ช่วยครูใหญ่ (ครูรุจี) กับครูผู้ช่วยที่ยังไม่ได้บรรจุเป็นข้าราชการเต็มตัวที่รวมผมด้วยก็อีก 2 คนและมีครูอัตราจ้างอยู่อีก 8 คน
ครั้งแรกที่ผมมาถึงโรงเรียนที่ต้องมาสอนครั้งแรกมันเป็นช่วงบ่ายๆใกล้เย็นของวันเสาร์ตอนนั้นที่โรงเรียนไม่มีใครอยู่เลยแต่เพราะชาวบ้านที่ช่วยนำทางแกพาผมไปหา 'ลุงชิต' แกเป็นนักการหรือภารโรงของโรงเรียนแกเลยอาสาพาพวกผมไปดูโรงเรียนและพาไปดูบ้านพักครูที่ยังเหลืออยู่อีก 2 หลังที่อยู่หลังโรงเรียน
ที่โรงเรียนนี้มีบ้านพักครูอยู่รวมกันทั้งหมด 5 หลัง โดย 3 หลังแรกที่อยู่หน้าโรงเรียนติดกับทางออกของโรงเรียน (ที่ประตูแทบจะปิดไว้ตลอดเวลา) มีครูที่มาอยู่ก่อนผมมาจองไว้แล้วทั้ง 3 หลัง หลังแรกเป็นของครูรุจีที่วันนั้นแกกลับบ้านแกที่ชัยนาทและครูผู้ช่วยอีกคนที่เป็นคนลำปางและมาอยู่ก่อนผม 1 ปี ที่วันนั้นแฟนแกมาหาเลยพากันออกไปเที่ยวยังไม่กลับมาและอีกหลังที่เหลือมีครูอัตราจ้างผู้หญิงคนหนึ่งที่บ้านเธออยู่ที่ตัวเมืองลพบุรีเลยมาขอใช้บ้านที่เหลืออีกหลังและเธอจะกลับบ้านในวันหยุดวันัน้นเธอเลยไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน
พอรู้อย่างนั้นแล้วลุงชิตแกเลยพาผมกับพี่ชายและพ่อแม่ผมไปที่บ้านพักที่เหลืออีก 2 หลังที่อยู้หลังโรงเรียนเลยอาคารเพาะชำและแปลงสวนครัวรวมถึงเล้าไก่ของโรงไปอีก พอมาถึงบ้านพักครูหลังโรงเรียนที่ครั้งแรมผมเห็นถึงกับต้องอึ้งเพราะบ้านพักครูทั้ง 2 หลัง (บอก 2 หลังแต่จริงๆมันเป็นอาคารเดียวแต่ถูกแบ่งครึ่งข้างใน) มันทั้งเก่าและโทรมด้วยไม่มีคนมาอยู่ที่บ้าน 2 หลังนั้นกว่า 4 ปีแล้วตามที่ลุงชิตแกเล่าให้ฟังแถมยังไม่เคยมีการดูแลหรือซ่อมบำรุงอะไรมาเลยเกือบ 10 ปีแถมยังมีหญ้าที่สูงแทบจะท่วมหัวขึ้นอยู่เต็มรอบๆอาคารที่ถ้าบอกว่ามันเป็นบ้านผีสิงผมก็คงเชื่อตามคำบอกเล่าจริงๆ
ผมที่ต้องมานั่งต่อคิวรอสั่งของที่จะให้ไปส่งที่โรงเรียน จนมาถึงคิวผมที่ได้เจอกับเสมียนสาวที่เป็นสาวเจ้าเนื้อรูปร่างอ้วนกลมแทนสาวสวยหุ่นดีที่อยู่เคาน์เตอร์ข้างๆ หลังจากผมยื่นใบสั่งของให้เจ้าหล่อนเรียบร้อยพอน้องผู้หญิงรูปร่างอ้วนท้วมเธอก็จัดการอ่านก่อนจะทวนของที่ผมต้องใช้ออกมาก่อนจะออกใบเสร็จแล้วเอาไปให้เจ้านายของเธอในห้องกระจกที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ได้ดูและจัดการอีกรอบ
พอพนักงานคนนั้นเอาใบเสร็จที่มีรายเซ็นของเจ้าของร้านออกมาคืนตัวจริงให้ผมพร้อมทวนสถานที่ส่งของและบอกนัดเวลาส่งของที่เป็นวันพรุ่งนี้ให้ผมเรียบร้อย ผมเลยเอ่ยลาและทำท่าจะกลับโรงเรียนแต่ก่อนที่ผมจะทันได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ประตูบานเลื่อนกระจกด้านหลังก็เปิดออกมาพร้อมสาวสวยผมยาวรูปร่างดีมากๆในความทรงจำผมที่เธออยู่ในชุดเสื้อยืดแบบครอปแขนยาวลายแถบหนังม้าลายที่ฟิตพอดีตัวจนเน้นหุ่นและรูปร่างทรงนาฬิกาทรายกับกระโปรงยีนส์ยาวทรงดินสอผ่าหน้าที่เน้นรูปร่างที่น่ามองของเธอให้น่ามองเข้าไปใหญ่
ด้วยหุ่นและรูปร่างของหญิงสาวแสนสวยในความทรงจำคนนั้นที่มันเซ็กซี่ดีอยู่แล้ว ยิ่งเธอมาใส่ชุดที่เน้นรูปร่างที่น่ามองของตัวเองมันเลยยิ่งเซ็กซี่จนชวนให้ใจของหนุ่มๆและแก่ๆที่กำลังรอคิวสั่งของและดูของแถวๆนั้นที่เหลืออยู่มี่คนให้แกว่งเข้าไปใหญ่ หญิงสาวที่ก้าวเดินออกมาจากห้องพร้อมร้องถามเหล่าพนักงานที่ต่างก็เป็นลูกน้องของเธอที่อยู่แถวๆเคาน์เตอร์ถึงข้าวเที่ยงที่ทุกคนคงยังไม่ได้กินเพราะก่อนหน้าที่ร้านเหมือนกำลังยุ่งกันอยู่
เพราะเสียงและรูปร่างที่มองผ่านแวบๆของหญิงสาวคนนั้นที่โผล่ออกมา ผมที่กำลังจะออกไปก็เลยหันไปมองแบบเต็มๆตาก่อนจะสะดุดเข้ากับเธอคนนั้นเพราะว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอ
"พี่ผึ้งใช่พี่ผึ้งหรือเปล่าครับ?" ทันทีที่เห็นผมเลยเผลอหลุดปากเอ่ยทักเธอออกมา
"เอ๋!!! นี่น้องเมศหรอ?" เสียงหวานๆของหญิงสาวที่น่าจะเป็นเจ้าของร้านร้องออกมา
แน่ละหลังจากที่ได้เจอกันอีกครั้งและได้พูดคุยทักทายกันอยู่ครู่ก่อนที่เธอจะถามถึงเหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่จนผมต้องบอกถึงเหตุผลที่ผมมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่กับเธอก่อนจะต้องรีบลาขอตัวจากพี่ผึ้งคนสวยแล้วรีบขี่มอไซค์คันเก่งของผมกลับโรงเรียนเพื่อให้ทันสอนนักเรียนในรอบบ่ายอีกครั้ง แต่เหตุการณ์หลังจากนั้นสิ่งที่ผมกับพี่ผึ้งที่เราต่างก็ไม่เคยคิดกันเลยนั่นก็คืออนาคตต่อมาผมกับเธอเราจะร่วมกันทำผิดกับสามีของเธอจนกลายมาเป็นบาป! บาป!ที่ติดตัวผมต่อมาจนสุดท้ายมันก็กลายมาเป็นผลกรรมที่วนมาเกิดกับผมหลังจากนั้นในอีกกว่า 15 ปีต่อมา
พอเช้ามาผมเลยขอให้ลุงชิตแกขี่รถมอไซต์เก่าๆรุ่นกว่า 30 ปีก่อนของแกให้ผมซ้อนท้ายออกมาส่งผมที่ทางใหญ่เส้นสุนารายณ์และขณะที่ผมกำลังรอรถเมล์ที่วิ่งอยู่ชั่วโมงละคันเพื่อเข้าไปยังตัวเมืองลพบุรีอยู่นั้น ที่ริมถนนก็มีรถเก๋ง BMW Series7 สีขาวมุกวิ่งเข้ามาจอดข้างๆผมก่อนที่กระจกข้างของรถจะเปิดออก ภายในพี่ผึ้งที่ยื่นหน้าข้ามเบาะข้ามมาหาผมพร้องร้องเรียกผมออกมา
"เมศ! กำลังกลับบ้านหรอ?" เสียงหวานที่ท่าทางไม่ดีนักกับใบหน้าเรียวรูปไข่ที่ซีดขาวตัดกับดวงตาที่บวมแดงเหมือนพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักปรากฏออกมาให้ผมได้เห็น
"สวัสดีครับพี่ผึ้ง พอดีปลายอาทิตย์หน้าพี่อิฐเค้าจะแต่งงานเลยต้องรีบกลับไปช่วยงานเค้านะครับ" ผมกล่าวสวัสดีเธอก่อนจะตอบพี่ผึ้งเธอออกไปตรงๆพร้อมส่งยิ้มเจื่อนๆให้เธอ
"ขึ้นมา! เดียวพี่ไปส่งที่ระยอง" เสียงแหบๆอู้อี้ที่ร้องบอกออกมาก่อนที่เธอจะเปิดประตูให้ผมขึ้นรถ
ผมมองอึ้งๆไปก่อนที่พี่ผึ่งเธอจะร้องย้ำออกมาอีกทีแถมทำมือเรียกให้ขึ้นไปนั่งบนรถกับเธอ ผมรังเรอยู่อีกครู่จนพี่ผึ้งเธอเรียกผมเป็นครั้งที่ 3 นั่นละผมถึงยอมขึ้นไปนั่งข้างๆเธอ ภายในรถเก๋งหรูตัวท๊อปราคาไม่ต่ำกว่า 7-8 ล้านได้ ที่พี่ผึ้งเธอเรียกให้ผมขึ้นมานั่ง พอได้นั่งลงบนเบาะหนังแท้สีดำที่แสนสบายอย่างไม่เคยได้สัมผัสทำเอาผมรู้สึกสบายแถมกลิ่นหอมของสเปรย์ปรับอากาศที่อวลอยู่ในรถแล้วยังอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศที่กำลังดีเล่นเอาผมแทบหลับถ้าไม่ติดตรงที่ท่าทีของพี่ผึ้งที่ผมรู้สึกแปลกๆผมคงนอนหลับสบายไปตลอดทางจนถึงปลวกแดงแล้ว
พี่ผึ้งที่เธอขับรถเงียบๆแบบถามคำตอบคำโดยมีแค่ผมที่พยายามชวนเธอคุยมาตามทางถนนสุนารายณ์จนมาถึงแยกม่วงค่อมก่อนจะขึ้นมาที่ทางหลวงหมายเลข 21 สระบุรี-หล่มสัก จนมาถึงแยกหินกองผมถึงชี้ให้เธอเข้าเส้นสุวรรณศร แต่พอวิ่งมาได้ครู่ก่อนจะถึงนครนายกก็มามีเรื่องต้องเปลี่ยนตัวคนขับมาเป็นผมก่อนที่ผมจะขับต่อตรงไปที่บ้านสร้าง ตรงเข้าพนมสารคามก่อนจะมาขึ้นเส้น 331 ที่สนามชัยฯ ตามความเคยชินของผมแล้วจะต้องต่อตรงลงมาถึงที่แยกมาบปูเพื่อจะเลี้ยวเข้าระยองแล้วเลี้ยวเข้าปลวกแดงที่แยกเขาน้อยแล้วขับตรงมาที่แยกมาบเตยแล้วค่อยเข้าบ้านของผมตามเส้นทางที่เคยชินของผมก็ต้องมาเปลี่ยนเป้าหมายซะก่อน
เหตุที่ต้องเปลี่ยนเป้าหมายเพราะตลอดทางที่ว่ากันตามจริงพี่ผึ้งเธอต้องขับรถเกือบๆ 6 ชั่วโมง ที่เราจะต้องมาอยู่บนรถด้วยกันจนถึงปลวกแดงแต่มันก็มีเรื่องที่มาจากการเสือกของผมล้วนๆที่ตอนแรกๆผมที่พยายามชวนพี่ผึ้งคุยพยายามที่จะเรียกเสียงหัวเราะจากเธอตามสันดารของผมที่วันนั้นพี่ผึ้งเธอออกซึมๆเอาแต่ขับรถเงียบๆไม่หัวเราะตามมุกที่ผมพยายามหยอดออกไปเหมือนปกติ
จนผ่านแยกหินกองมาพักใหญ่ก่อนจะมาถึงเส้นเลียงเมืองนครนายกผมที่เห็นพี่ผึ้งเธอเงียบๆไม่คุยแทบจะไม่โต้ตอบเหมือนทุกๆทีก็เลยเสือกไปถามถึงเรื่องที่ทำให้พี่ผึ้งเธอเสียใจจนร้องไห้เพราะอาการเธอที่เห็นๆกันอยู่ พอผมเซ้าซี้ถามเธอไปที่สุดเธอก็ยอมเปิดปากเล่าเรื่องออกมา ที่พอเธอเล่าก็บ่อน้ำตาแตกออกมาอีกครั้งจนเธอขับรถต่อไม่ไหวจนต้องเข้าจอกที่ข้างทางก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นผมที่ต้องขับต่อแทนเธอตังแต่ยังไม่ถึงเส้นเลี่ยงเมืองนครนายก
เรื่องที่ผมรู้ก็กลายมาเป็นว่าพี่เบิร์ดสามีของเธอไปแอบมีอะไรกับเด็กเสมียนที่เป็นลูกน้องของเธอในร้านตั่งแต่เธอกำลังอุ้มลูกของเค้าในท้อง จนมาเมื่อเช้านี้ที่ยัยเด็กนั่นมาบอกเธอที่ร้านความเลยแตกเอาเมื่อเช้านี้เองแถมพี่เบิร์ดที่แกลงมาเจอเข้าพอดีแกยังเข้าไปดึงยัยเด็กนั่นออกไปจากร้านด้วยกัน พี่ผึ้งเธอเลยหนีออกจากบ้านมาที่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรติดตัวมาเลยนอกจากรถและกระเป๋าตัง โดยตอนนั้นเธอกะจะมาหาที่สงบๆทำใจก่อนจะกลับไปพูดคุยตกลงกับพี่เบิร์ดสามีของตัวเอง
พอผมรู้เรื่องอย่างนั้นเข้าผมเลยได้แต่พยายามพูดปลอบใจเธอไปจนเธอสงบลง ในรถเลยเงียบจนมาถึงเกาะขนุนที่เลยพนมสารคามมาแล้วผมถึงได้ถามเธอไปว่า 'ใจจริงเธอกะไปไหน?' พอเธอได้ยินผมถามเธอเลยบอกเป้าหมายที่เธอว่าจะไปตอนออกจากบ้านก่อนมาเจอผมที่กำลังรอรถเมล์ว่า 'ทีแรกพี่กะจะไปกระบี่แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจจะไประยองแล้ว' ผมเลยตัดสินใจแทนที่จะกลับบ้านที่ตอนนั้นกำลังขึ้นเส้น 331 แล้วผมเลยวิ่งตรงลงมาตามเส้น 331 ก่อนจะเลี้ยวเข้าพนัสฯที่แยกเกาะโพธิ์ตรงมาขึ้นมอเตอร์เวย์ ที่ด่านพานทองโดยตอนนั้นผมคิดแค่จะพาเธอไปกระบี่ตามที่เธออยากไปในตอนแรก (ตอนนั้นแค่กะไปเป็นเพื่อนเธอเพราะไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียว 'กลัวเธอคิดสั้น')
ที่สุดในคืนวันนั้นตอน 4 ทุ่มกว่า เราก็มาถึงปั้ม ปตท ท่าแซะ ที่ผมเคยแวะมาพักกับพี่ชายตอนจะลงไปที่กระบี่ไปร่วมงานสัมมนาที่ผมได้เจอกับพี่ผึ้งเป็นครั้งแรก คืนนั้นผมเลยพาเธอเข้าพักที่โรงแรม Jumbo ในปั้ม ปตท ที่ผมว่ามันใช้ได้เพราะสะอาดดีแล้วราคาเข้าพักยังไม่แพง (ผมจ่ายไหว) แล้วเรายังแค่พักที่นี่กันแค่คืนนี้คืนเดียวก่อนจะออกเดินทางไประนองที่เป็นเป้าหมายที่วางไว้ในวันรุ่งขึ้น
พอตกลงเข้าพักที่โรงแรมนี้ผมกับพี่ผึ้งเลยออกมาหาข้าวเย็นกินกันแต่น่าเสียดายพวกเรามามืดเกินร้านอาหารแดนใต้ที่อยู่ใกล้ๆโรงแรมปิดไปเรียบร้อยแถมร้านขายข้าวขายก๋วยเตี๋ยวแถวๆนั้นไม่ปิดก็หยุดไปหมดแล้วเราเลยต้องขับรถออกมาหาที่กินข้าวกันเพราะเราทั้งคู่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นกันมาเลย มาหาได้ที่ตัวเมืองชุมพรแถวๆสถานีรถไฟ ระหว่างกินข้าวเย็นผมเอ่ยปากชวนพี่ผึ้งเธอไปไหว้ 'กรมหลวงชุมพรฯ' กันในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอเองก็เอ่ยตกลงเพราะกว่าเราจะไปขึ้นเรือที่ระนองก็เป็นเรือรอบบ่าย 2 และทางรีสอร์ทเองก็นัดเข้าเช็คอินตอนบ่าย 4 โมงเย็น
เช้ามาไม่ทันจะ 7 โมงดีผมกับเธอก็รีบเข้าชุมพรไปกราบกรมหลวงชุมพรฯกันตามที่คุยกันไว้เมื่อคืนก่อนจะออกมาตรงไปที่ระนองหาข้าวเช้ากินกันที่ทับหลี โดยพี่ผึ้งเธออยากจะไปลองกินข้าวมันไก่กับซาลาเปาเพราะได้ยินมาว่า 'อร่อย' พอกินกันเสร็จเราจึงตรงเข้าระนอง แต่ก่อนจะถึงตัวเมืองผมชวนพี่ผึ้งขึ้นไปชมวิวแม่น้ำกระบุรีและเขตต่อพรมแดนพม่าบนเขาฝาชีกันก่อนเพราะมีเวลาอีกหลายชั่วโมง กว่าจะมาถึงตัวเมืองระนองก็เลย 11 โมงไปใกล้เที่ยงแล้ว พี่ผึ้งเธอเลยเสนอว่าไปลองโรตีนิสราเป็นข้าวเที่ยงที่หงาวเลยตัวเมืองระนองไปนิดแต่พอพวกเราไปถึงที่ร้านก็ปรากฏว่าโรตีเค้าหมดไปก่อนแล้วผมกับพี่ผึ้งเราเลยต้องสั่งไก่ทอดกับข้าวยำทางใต้มากินแกล้มกับชาชักแดนใต้แทน
พอกินกันเสร็จพี่ผึ้งเธอเลยชวนผมเข้าไปที่ตลาดระนองไปหาซื้อเสื้อผ้าและของใช้เธอก่อนก่อนที่จะลงเรือไปเกาะพยาม ที่ตลาดพี่ผึ้งเธอเลือกได้แค่เสื้อยืดตัวละ 299 กับกางเกง JJ ที่เธอซื้อมากว่า 10 ชุด (เผื่อไว้ใส่เล่นน้ำทะเลด้วย) กับชั้นในที่ทางร้านมีขนาดของเธอเพียง 4 ชุดเธอเลยเหมามาหมดและของใช้ส่วนตัวของเธอ พอใกล้บ่ายโมงครึ่งเราถึงตรงไปที่ท่าเรือปากน้ำเพื่อขึ้นเรือไปเกาะพยามในเที่ยวบ่าย 2 โมงตามที่เจ้าหน้าที่ที่รีสอร์ทแนะนำมา
คืนแรกที่ได้มาอยู่ในห้องพักของรีสอร์ทระดับ 4 ดาว รีสอร์ทที่เหมือนกับมัลดีฟส์ที่พี่ผึ้งเธอจองไว้ 2 ห้อง จองอยู่ 7 วัน ค่าพัก 2 ห้องก็กดไปเกือบแสนแล้ว ห้องพักทรงกลมที่ดูดีดูสวยมากๆถูกยกสูงมีทางเดินเชื่อมห้องพักแต่ละห้องเข้ากันกับอาอาคารหลังใหญ่ที่อยู่อยู่ด้านหน้าติดหาดทรายและทางเข้ารีสอร์ท ภายในที่มีที่นั่งกึ่งๆที่นอนติดหน้าต่างทางเข้าออกระเบียงทางด้านหลัง แถมเตียงนอนที่นุ่มสบายใหญ่ระดับ King Size และยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างพร้อมมูลทำให้ผมที่เพิ่งวางกระเป๋าเป้ก่อนจะมองห้องพักไปรอบๆอย่างพอใจก่อนจะเข้าไปใช้บริการห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะต้องเตรียมตัวออกมากินข้าวเย็นที่ทางรีสอร์ดจะจัดเลี้ยงให้กับพี่ผึ้งที่เธอเองก็แยกตัวไปพักที่ห้องพักข้างๆผม
พอ 6 โมงกว่า ผมที่เตรียมตัวเสร็จแล้วเลยเดินออกมามองก่อนจะไปเคาะประตูห้องพักพี่ผึ้งเรียกเธอออกมากินข้าวกันก่อนจะมานั่งรอที่ชุดที่นั่งพักที่ทำจากไม้และหวายมองดูแขกคนอื่นที่มาพักที่นี่เดินผ่านไปมาจนพี่ผึ้งเธอออกมาจากห้องของเธอ หลังจากได้กินข้าวเย็นที่ต้องบอกว่าจัดหนักพอดูสำหรับผมเพราะความแปลกใหม่ของอาหารซีฟู้ดแบบตะวันตกกับไวน์ขาวที่พนักงานของรีสอร์ทรินให้กินคู่กับอาหารทะเลคนละ 1 แก้วแล้วยังพี่ผึ้งที่เธอเปิดโอกาสให้ผมสั่งเพิ่มได้เต็มที่จนผมอิ่มหนำไปเลย
หลังจากจัดหนักไปเรียบร้อยพี่ผึ้งเธอก็ชวนผมนั่งฟังเพลงชิวๆพร้อมจิบไวน์แดงที่เธอสั่งมาอีกขวดชวนให้ผมดื่มเป็นเพื่อนเธอจนขวด 2 หมดไปเกือบครึ่งพี่ผึ้งที่เธอออกอาการเมาหน้าหวานที่เคยขาวใสเนียนละเอียดของเธอตอนนั้นมันแดงก่ำเลย ผมเลยชวนเธอกลับไปพักที่ห้อง ทีแรกผมนึกว่าเธอเดินไหวแต่ที่ไหนได้ผมต้องเข้าไปพยุงประคองเรือนร่างที่ทำเอาผมควยลุกไปส่งเธอถึงห้องพักเธอที่อยู่ข้างๆห้องของผมก่อนจะกลับเข้าไปอาบน้ำดับอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่นที่ห้องของตัวเอง
เช้ามาผมต้องไปเคาะประตูห้องของพี่ผึ้งเธอตอนจะ 7 โมงครึ่งได้ ก่อนต้องมานั่งรอที่จุดนั่งเล่นตรงทางเดินหน้าห้องพักที่เป็นที่เดิมที่ผมมานั่งรอเธอเมื่อคืน รอจนเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จตอนแปดโมงกว่าแล้วจึงพากันไปจัดการอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ทจัดให้กินฟรีกันจนอิ่ม ผมเลยชวนพี่ผึ้งขี่จักรยานที่ทางรีสอร์ทมีไว้ให้บริการไปอ่าวใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอีกด้านของเกาะที่กลายเป็นผมที่ต้องมานั่งเป็นเพื่อนเธอที่พี่ผึ่งจะนั่งมองทะเลแบบเศร้าๆแถมยังมีแอบร้องไห้ให้ผมเห็นด้วย เห็นอย่างนั้นแล้วผมเลยชวนเธอไปดูทะเลที่อ่าวเขาควายอีกที่ก่อนชวนเธอเดินเล่นบนหาดทรายจนใกล้เที่ยงเลยชวนเธอไปหาอะไรกินกันแถวๆนั้น
หลังกินกันเสร็จพี่ผึ้งเลยชวนผมกลับรีสอร์ทจนเริ่มบ่ายหน่อยพอแสงงแดดเริ่มอ่อนลงผมเลยชวนพี่ผึ้งเอาเรือแคนูของรีสอร์ทที่จอดอยู่ที่หน้าหาดที่ผมเลงไว้แต่เช้ามาพายเรือหาที่เล่นน้ำกัน (ทะเลตรงหน้ารีสอร์ทไม่ค่อยน่าเล่นเท่าไหร่เพราะมันอยู่ใกล้ชุมชนบนเกาะเลยมีขยะลอยอยู่แถวนั้นให้เห็นแยะพอดูจะดีก็ตรงที่น้ำยังใสไม่สกปรก) พอลงพายเรือได้ผมกับพี่ผึ้งเราก็เลยช่วยกันพาย ทีแรกแรกพี่ผึ้งเธอชวนพายผ่านสะพานข้ามทางเข้ารีสอร์ทเข้าไปตามทางน้ำข้างในที่ตอนนั้นน้ำกำลังขึ้นเลยเข้าไปท่วมเต็มพื้นที่ของรีสอร์ทจนห้องพักที่อยู่ข้างในเหมือนอยู่ลอยอยู่บนน้ำบนทะเล
พอพายไปได้ครู่ผมเลยชวนพี่ผึ้งเธอพายออกไปทะเลเปิดด้านนอก พวกเราเลยช่วยกันพายออกมาเลียบเกาะจนอ้อมโขดหินมาโผล่อีกด้านของเกาะจนมาเจอเข้ากับหาดร้างเล็กๆแคบๆที่อยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ทมากนัก ผมเลยชวนพี่ผึ้งลงเล่นน้ำกันที่หาดนี้เพราะมองแล้วมันไม่มีขยะเหมือนตรงหน้ารีสอร์ทเพราะผมไม่อยากเห็นเธอเศร้าหรือนั่งเหงาๆเหมือนช่วงเช้าเลยพยายามหากิจกรรมมาชวนเธอให้เธอทำจะได้ไม่คิดถึงเรื่องพี่เบิร์ด
พอลงเล่นน้ำได้ครูผมก็เลยชวนพี่ผึ้งเล่นไล่จับกันโดยมีพนันเลี้ยงข้าวมื้อเย็นเป็นเดิมพัน ผลจากการเล่นไล่จับที่ผลัดกันไล่ผลัดกันกอดมันทำให้ผมได้สัมผัสกับเรือนร่างของพี่ผึ้งแบบจัดเต็มเป็นครั้งแรกจนเจ้าดุ้นเนื้อที่หว่างขามันแข็งจนปวดไปหมด พอผมเห็นพี่ผึ้งเธอเริ่มเหนื่อยมากผมเลยทำเป็นยอมแพ้เธอและชวนเธอขึ้นไปนั่งพักบนหาดก่อนจะช่วยกันพายเรือกลับรีสอร์ทมาอาบน้ำกันที่ห้องพักของเราแล้วจึงชวนเธอออกมาอีกครั้งโดยครั้งนี้ผมได้ถามพนักงานของรีสอร์ทถึงร้านอาหารที่กินได้ น้องพนักงานก็แสนดีแนะนำร้านอร่อยเจ้าดังของเกาะพยามที่มันอยู่หน้ารีสอร์ทนี่เอง
มื้อเย็นที่ผมตั่งใจจะเป็นฝ่ายออกเงินเองผมเลยไปเรียกพี่ผึ้งเธอถึงหน้าห้องอีกครั้งก่อนต้องมานั่งรอที่หน้าห้องเธอตรงจุดเดิมที่เคยนั่งรอเธอ หลังรอเกือบครึ่งชั่วโมงพี่ผึ้งในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาขาวๆเหมือนเมื่อเช้าเมื่อตอนเย็นก็ก้าวเดินออกมาจากห้องพักของเธอ เราเลยตรงออกไปที่ร้านอาหารทะเลที่น้องพนักงานของรีสอร์ทแนะนำไว้ อาหารมื้อเย็นของที่ร้านรสชาติใช้ได้อร่อยเลยทีเดียวแถมพอผมได้กินพร้อมกับเจ้า BLEND 285 ที่ผมสั่งมาอีกขวดพร้อมน้ำแข็งและโซดาด้วยแล้วมันยิ่งเข้ากันถูกใจหนุ่มโสดอย่างผมมากเลย
หลังจากที่พวกเรากินกันเรียบร้อยผมเองที่เป็นคนชวนให้พี่ผึ้งเธอลองไปเที่ยวบาร์ที่นี่ดู ทีแรกที่เข้าไปพี่ผึ้งเธอก็เป็นฝ่ายขมวดคิ้วจนผมสังเกตเห็นเลยรู้ว่าเธอไม่ชอบที่แบบนี้เลยต้องชวนเธอเปลี่ยนที่อีกที ครั้งนี้กลับเป็นเธอเองที่เป็นฝ่ายชวนผมให้ไปซื้อไวน์ที่รีสอร์ทไปกินที่ห้องพักของเธอเพราะผมยังเหลือเจ้า BLEND 285 ที่ยังเหลืออยู่ถึง 3 ใน 4 ของขวด ได้ยินอย่างนั้นผมเลยพยักหน้าเออออไปกับเธอ โดยแอบคิดว่า 'ถ้าพี่ผึ้งเธอเมาหลับไปผมจะแอบออกมาหาที่เที่ยวเองอีกที'
พอกลับมาถึงรีสอร์ทผมเลยปล่อยให้พี่ผึ้งเธอถือเหล้าของผมไปรอที่ห้องพักส่วนผมก็เดินตรงไปซื้อไวน์ที่บาร์ของรีสอร์ทมา 3 ขวด (ซื้อแบบจำยอมเพราะบนฝั่งในห้างใหญ่ที่ผมกับพี่ชายเคยลองซื้อไวน์ยี่ห้อนี้มากินกันขวดนึงไม่ถึงพันแต่ที่นี่ขวดนึง 2 พันกว่า) กับขนมขบเคี้ยวเบาๆประเภทมันฝรั่งทอดมาแกล้มกับน้ำแข็งและก็โซดาอีก 3 ขวดก่อนจะหิ้วกลับมาที่ห้องของพี่ผึ้ง ผมก็จัดการเปิดไวน์ที่ซื้อมาก่อนรินให้พี่ผึ้งเธอได้ดื่ม พอเธอดื่มไปจนเกือบหมดขวดแรกอาการเมาแล้วพูดมากก็เริ่มออกอาการ
พอเริ่มเมาเธอก็เริ่มบ่นเริ่มโวยวายถึงสามีที่นอกใจถึงการทรยศแบบไร้ยางอายของเด็กเสมียนที่เธอฝึกสอนมากับมือ จนขึ้นขวด 2 และพอขวด 2 หมดไปเกือบครึ่งอาการต่อมน้ำตาแตกก็ออกอาการอีก จนขึ้นขวดที่ 3 เธอก็คว้าเอาขวดไวน์ขวดที่ 3 มากระดกเข้าปากตรงๆเลยก่อนจะออกอาการร้องไห้ฟูมฟายครู่ใหญ่แล้วสุดท้ายเธอก็เลยหันมาถามผมมาด้วยอาการของคนเมาเหล้าว่า
"เมศว่าพี่สวยไหม?" คำถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ของคนเมาที่พี่ผึ้งพูดออกมาพร้อมๆกับที่เธอใช้นิ้วมือเธอเกี่ยวคอเสื้อเธอลงมาโชว์ให้ผมเห็นสายคล้องไหล่สีฟ้าอ่อนๆของยกทรงที่กำลังประคองเต้านมอวบใหญ่ขนาดคัพ D ของแม่ลูกอ่อนจนเห็นเนินอกเนื้อขาวๆตัดกับเส้นเลือดสีเขียวจางๆของหญิงสาวรุ่นพี่ที่เคยเป็นอดีตดาวมหาลัยเอกชนดังของไทยอดีตพรีตตี้ดังของงานมอเตอร์โชว์ที่เธอเคยเล่าว่าไปรับงานมาติดๆกัน 2 ปีเพราะอยากหาตังกินหนม
ผมที่แค่ออกอาการมึนนิดๆถึงเหล้าที่กินไปจริงๆมันหมดไปเกิน 3 ใน 4 ของขวดเหลือติดแค่ก้นขวดแล้วได้แต่กลืนน้ำลายลงคอและพยักหน้าพร้อมเหลือบมองมองเนื้ออ่อนขาวๆที่เคยแต่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้าของสาวรุ่นพี่จนต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอติดๆกันอีก 2 อึก ท่อนควยที่อยู่ในกางเกงตอนนี้มันตั่งโด่แข็งจนกลับมาปวดอีกครั้งหลังจากที่มันอ่อนลงเพราะได้เอาน้ำข้นๆออกระหว่างอาบน้ำที่ห้องพักเมื่อเย็น
"ถ้าพี่สวยจริงทำไมพี่เบิร์ดเค้าถึงไปมีคนอื่นละ" เสียงเธอที่อ้อแอ้ออกมาก่อนร้องไห้โฮออกมาอีกครั้งพร้อมโผเข้ามาหาผมเข้ามากอดร้องไห้โฮๆเหมือนเด็กเล็กๆจนผมทำได้แค่ลูบหลังเอ่อปลอบเธอไปตามเรื่อง ยอมรับละตอนนั้นพอเห็นท่าทีของพี่ผึ้งผมเองก็หมดอารมณ์ไปแล้วได้แต่สงสารเธอ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ผึ้งที่เธอขยับออกมาก่อนจะเงยหน้าที่อยู่ใกล้ๆผมจนได้กลิ่นกายหอมๆผสมกับกลิ่นไวน์มองหน้าผมด้วยแววตาที่ปรือๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
สายตาของเธอที่แสนจะเว้าวอนมันทำให้ผมเริ่มกลับมามีอารมณ์จนอดไม่ได้ที่จะมองสบตาเธอ แล้วสิ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างพี่ผึ้งเธอจะกล้าทำก็เกิดขึ้น หลังจากที่ผมเผลอไผมองสบตาพี่ผึ้งที่เธอเองก็กำลังมองสบตาผมเหมือนกันและหลังจากที่เราเงียบกันไปได้ครู่ พี่ผึ้งเธอก็จะขยับใบหน้าสวยหวานรูปไข่ของเธอเข้ามาหาหน้าผมและจูบปากผมก่อนอย่างเผลอไผล
เรื่องผิดบาปของเรามันคงไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะพี่ผึ้งเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ริมฝีปากนุ่มๆหอมหวานที่ทีแรกที่ริมฝีปากเธอสัมผัสกับปากผม ผมที่ตอนนั้นก็เริ่มมึนนิดๆทีแรกก็ได้แต่ตกใจเบิกตาโตเพราะไอ้ตัวดีในใจผมมันกำลังกู่ร้องบอกผมว่า 'อย่านะมึงเค้ามีลูกมีผัวแล้วนะ' แต่เพราะรสชาติจากน้ำลายหวานๆและลิ้นของพี่ผึ้งเธอที่มันถูกเธอกดแทรกผ่านริมฝีปากที่เผลอเผยอออกและไม่ได้ป้องกันของผมเข้ามาสัมผัสกับลิ้นผมในช่องปาก
ตอนนั้นผมมันยังไม่มีความคิดที่จะทำผิดกับพี่เบิร์ดสามีของพี่ผึ้งเลยแต่เพราะไอ้ตัวเลวที่มันเริ่มมีอิทธิพลเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันได้ลดทอนสติของผมไปก่อนจนคำว่า 'ช่างมัน!!' จะแทรกเข้ามาในห้วงความนึกคิด ผมเลยตัดสินใจทำเรื่องผิดบาปอย่างการเป็น 'ชู้' ลงไป โดยเริ่มตวัดลิ้นของผมรับกับลิ้นของพี่ผึ้ง ผมที่เริ่มส่งลิ้นเข้าไปโตตอบจนลิ้นของเราเริ่มตวัดพัวพันกันไปมาพร้อมๆกับของเหลวในช่องปากของเราก็เริ่มถูกแลกเปลี่ยนกัน
ตอนนั้นมือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุกเริ่มขยับลูบไล้สัมผัสกับเรือนร่างที่เริ่มอวบของคุณแม่ลูกอ่อนที่เพิ่งผ่านการคลอดลูกมาได้ไม่ถึง 2 เดือนดีของพี่ผึ้ง พอแขนผมเริ่มโอบรอบร่างบางที่เริ่มอวบขึ้นมานิดๆของพี่ผึ้งเธอก็เหมือนเธอเริ่มได้สติเริ่มรู้ตัวเธอพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดที่เริ่มลัดแน่นขึ้นของผมและดันให้ร่างผมถอยห่างออกจากร่างเธอแต่ตอนนั้นอารมณ์ผมมันกระเจิงไปแล้วในหัวมีแต่ความอยากความต้องการที่อัดอั้นและสั่งสมมาเกือบปีที่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงจริงๆตั่งแต่ได้บรรจุเข้าเป็นครู
จนมาตอนนั้นตอนที่ผมได้โอกาสกับพี่ผึ้งเป็นครั้งแรกที่เธอเองก็เป็นเหมือนนางในฝันของผมตั่งแต่ที่ผมได้เจอเธอครั้งแรกเมื่อปีกว่าก่อนหน้าที่ผ่านมา แต่ตลอดเวลาที่ผมต้องพยายามหักห้ามใจเพราะมันติดที่เธอแต่งงานมีลูกมีผัวไปแล้ว จนมาถึงตอนนั้นที่ทุกอย่างมันกำลังดำเนินและเกิดขึ้นมาจริงๆด้วยความปรารถนาที่ถูกเพิ่มเติมจนผมไม่อาจจะกดหรือควบคุมมันได้อีกครั้งแล้วทุกอย่างมันเลยระเบิดออกมาเป็นความผิดบาปที่ไม่อาจคืนกลับไปได้
ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วแขนผมรัดร่างของรุ่นพี่สาวแน่นขึ้นปากผมก็กำลังเพิ่มแรงบดจูบและสอดลิ้นเข้าไปคว้านโพงปากที่หวานฉ่ำ เสียง 'อู่อี่' ที่ดังออกมาของพี่ผึ้งเธอตอนนั้นผมไม่เหลือสติที่จะฟังมันเลย ผมเอาแต่จูบแต่ขยับลิ้นพันลิ้นของเธอจนร่างเริ่มอวบนิดๆของรุ่นพี่สาวเริ่มอ่อนลงปากผมเลยขยับถอนจากริมฝีปากรุ่นพี่คนสวยจูบที่แก้มเนียนก่อนไถไปหาใบหูที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
พอร่างของพี่ผึ้งเริ่มอ่อนลงแขนผมก็เริ่มขยับจากโอบรัดเริ่มปล่อยแขนขวามาคลำก้อนเนื้อใหญ่ๆที่แทบจะล้นฝ่ามือที่ผมแอบจ้องมองมันมานาน นิ้วที่สัมผัสก้อนเนื้อนุ่มๆเริ่มเกรงบีบก้อนเนื้อนุ่มที่คัดแข็งของรุ่นพี่สาวแต่พอผมนวดก้อนเนื้ออวบไปได้แค่ 3 ที ฝ่ามือผมที่กำลังโอบรัดก้อนเต้านมของแม่ลูกอ่อนก็รับรู้ถึงความชื้นของน้ำนมที่ซึมผ่านผ้าทั้ง 2 ชั้นมาสู่อุ้มมือผม
พอรู้ถึงน้ำนมลำคอผมก็รู้สึกแห้งผากหิวน้ำขึ้นมาทันที ตอนนั้นตอนที่ผมกำลังเล่นกับใบหูของพี่ผึ้งก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ขยับเคลื่อนลงมาที่คางและลำคอระหงของรุ่นพี่สาวที่ได้แต่ส่งเสียง 'อืออา' ออกมาแผ่วๆ มือที่โอบประคองก้อนเนื้อหยุ่นก็เคลื่อนลงมาที่ชายเสื้อยืดสีชมพูลายการ์ตูนกระต่ายน่ารักที่เธอซื้อมาด้วยราคา 299 บาท แล้วค่อยขยับดึงชายเสื้อของเธอขึ้นมาด้านบน
ผิวเนื้อขาวๆที่เริ่มปรากฏขึ้นจากชายเสื้อยืดที่ถูกรั้งให้สูงขึ้นมากขึ้นจนที่สุดก็มาถึงยกทรงลายลูกไม้สีฟ้าที่เธอสวมใส่ ผมที่ตอนนั้นหยุดจูบหยุดสูดดมกลิ่นกายของรุ่นพี่สาวทำได้แค่ก้มหน้ามองดูทรวงอกอวบใหญ่ของคุณแม่มือใหม่ ผมที่ตอนนั้นคอแห้งไปหมดแล้วเลยรีบก้มหน้าลงไปหาเจ้าก้อนเนื้อที่เพิ่งปรากฏออกมาคลุกใบหน้าเข้ากับซอกเนื้อขาวๆที่อยู่ระหว่างกลางของก้อนเนื้อขาวๆ 2 ก้อนที่เห็นเส้นเลือดสีเขียวจางบนเนินอกที่พ้นแถบประคองเต้าของยกทรงสูดดมกลิ่นหอมที่เหมือนกลิ่นนมวัวของพี่ผึ้งก่อนจะถกยกทรงของเธอขึ้นมาด้านบน
หัวนมสีแดงอมน้ำตาลที่ใหญ่พอๆกับถั่วแดงที่มันชูชันตั่งเด่นขึ้นมาในสายตาผมเห็นเหมือนมีหยดน้ำสีขาวออกเหลือง 3-4 หยดที่ผุดออกมาที่ยอดหัวนม ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมต้องรีบก้มหน้าลงไปและอมหัวนมของพี่ผึ้งเข้ามาในปากออกแรงดูดน้ำนมที่พุ่งออกมาจากหัวนมเธอทันทีที่ผมดูด ผมดูดจนน้ำนมพี่ผึ้งเต็มปากก่อนกลืนเครื่องดื่มชั้นยอดนั้นลงคอ ดูดจนเต็มปากแล้วก็กลืนไปอีกครั้ง ก่อนจะไซ้ไปหาอีกเต้าจะเริ่มทำซ้ำอีกรอบ
ผลจากการได้ดูดกินน้ำนมของพี่ผึ้งเธอเองตอนนั้นคงเริ่มเสียวจนต้องแอ่นหน้าอกเข้าหาใบหน้าเข้าหาปากของผม ผมเลยเพลินกับเต้านมคู่อวบของคุณแม่ลูกอ่อนที่ตอนนั้นเธอเองคงยอมผมให้ผมได้ดูดกินน้ำนมของเธอแล้ว มือผมที่ตอนนั้นมันได้แต่ลูบคลำเรือนร่างที่อวบนิดๆประสาแม่ลูกอ่อนของพี่ผึ้งก็เริ่มขยับต่ำลงและสอดแทรกมือผ่านขอบยางของกางเกง JJ ที่ซื้อมาจากระนองเข้าไปหาซอกขาอวัยวะสืบพันธ์ของรุ่นพี่สาว พอมือผมแทรกผ่ายขอบยางของชั้นในตัวจิ๋วเข้าไปสัมผัสกับพงหญ้าขนสากๆที่ขึ้นเต็มพื้นที่หวงแหนของเธอ ร่างของรุ่นพี่คนสวยก็สะดุ้งขึ้นมาทันที เสียงร้องห้ามที่ดันออกมาพร้อมๆกับมือทั้ง 2 ข้างของเธอที่ขยับลงมากุมข้อมือผมที่กำลังล้วงเข้าไปในซอกขาของเธอ
'เมศ!!! ยะหยุดไม่เอานะ ปะปล่อยพี่!!!' เสียงร้องที่ดังออกมามันดันได้เพียงเท่านั้นแล้วร่างอวบของเธอก็กระตุกตัวทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นแต่ติดที่ตัวเธอถูกผมกอดกดร่างของเธอเอาไว้
"ยะหยุดเถอะเมศ พะพี่มีผัวมีลูกแล้ว!!!" เสียงร้องเตือนอย่างหวาดๆของพี่ผึ้งที่ดังออกมามันแทบไม่มีผลอะไรกับผมในตอนนั้นเลย ตอนนั้นอารมณ์ผมมันลุกโชนจนกดให้มันดับไปเหมือนก่อนหน้าไม่ได้อีกแล้ว ตอนนั้นผมยอมรับละว่า 'หน้ามืด' ไปเรียบร้อยแล้วในหัวผมมันมีแต่คำว่า 'กูจะเย็ดๆๆๆๆๆๆ'
ซิปกางเกงขาสามส่วนแบบคาร์โก้ที่มีกระเป๋าหลายลูกถูกผมรูดลงมาจนสุดก่อนจะควักเอาเจ้ายักษ์ตาเดียวที่ปวดหนึบจนแทบทนต่อไม่ไหวออกมา เหตุที่ผมเรียวควยผมว่า 'เจ้ายักษ์' ก็เพราะมันมีเหตุเกิดกับผมสมัย ป.2 อย่างที่ท่านๆรู้กันว่าบ้านผมเป็นช่างก่อสร้างทั้งพ่อผมที่เป็นช่างก่อช่างปูนและแม่ผมที่เป็นช่างปูกระเบื้อง เด็กๆผมกับพี่ชายเลยต้องไปใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่ไซต์ก่อสร้างที่พ่อกับแม่ผมต้องไปทำงาน ตอนนั้นพ่อกับแม่ผมกำลังไปสร้างบ้านใหม่ให้อดีตผู้ใหญ่บ้านคนดัง (ที่ต่อมาแกจะกลายมาเป็นกำนันก่อนจะถูกยิงตายไป) ที่ต้องการลื้อเอาบ้านหลังเก่าที่เป็นบ้านไม้อายุกว่า 40 ปีออกแล้วจะสร้างบ้านใหม่ให้เป็นตึกแทนที่
กองไม้ที่เป็นชิ้นส่วนของบ้านเก่าที่ถูกลื้อออกมามันเลยเป็นเหมือนจุดอับสายตา ผมที่ตอนนั้นเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนและกำลังปวดขี้สุดๆเลยไม่สนใจอะไร วิ่งไปหลังกองไม้ได้ก็รีบถอดกางเกงที่ได้รับสืบทอดมาจากพี่ชายออกจากขาวางลงบนกองไม้และนั่งยองลงขี้ทันที เพราะความเป็นเด็กในตอนนั้นพอขี้เสร็จตอนใส่กางเกงเลยไม่ได้ดูอะไรรีบๆใส่ให้เรียบร้อยผลเลยกลายเป็นว่า แมงป่องช้างตัวนึงมันอยู่ในกางเกงผมและสุดท้ายผมเลยไปจบลงที่โรงพยาบาล กว่าวันกว่าๆที่ต้องไปนอนใน ICU และต้องมานอนในห้องรวมของเด็กอีก 11 วันจึงกลับบ้านได้
หลังเหตุการณ์นั้นก็เลยมีผลให้เจ้าเจ้าควยเด็กๆของผมมันกลายเป็นยักษ์ใหญ่ไปตั่งแต่ตอนนั้น แรกๆสมัยก่อนมันเหมือนเป็นปมด้อยเป็นสิ่งน่าอายของเด็กน้อยอย่างผมเพราะควยเด็ก ป.2 ที่ใหญ่กว่าของผู้ชายโตเต็มวัยซะอีก จนขึ้น ม.ปลายและเข้ามหาลัยผมก็ยังหาสาวๆมาเปิดซิงตัวเองไม่ได้ซักที ขนาดหมอนวดที่เพื่อนซี้พี่ชายผมยอมควักตังออกเงินพาผมไปเปิดซิงใช้บริการสาวอาบอบนวดที่ทางเข้าบางแสนยังไม่มีใครกล้ารับของผมเลย
แต่สุดท้ายตอนอยู่ปี 2 ผมดันมาเจอเข้ากับอาจารย์ท่านหนึ่ง (ไม่ขอเปิดเผยชื่อท่านนะครับ) ท่านได้พาผมไปเปิดซิงและเปิดประสบการณ์ของหนุ่มเต็มวัยให้ผมได้รู้จักก่อนจะพาผมเข้าไปในคลับลับๆ (คลับของสาวๆที่มาซื้อบริการจากหนุ่มๆ) ที่ตอนนั้นมันเกิดขึ้นมาจากพวกจบนอกแล้วเคยพบเจอกับคลับแบบนั้นมา (ตอนนั้นมันยังไม่แพร่หลายเพราะมันเป็นเหมือนสถานบริการสำหรับผู้หญิงที่จะเข้าไปซื้อไปใช้บริการผู้ชาย) พอพวกแกเรียนจบมาเลยเอามาเปิดมาก่อตั้งในเมืองไทยโดยมีอาจารย์ของผมที่แกจบมาจากอเมริกามาเป็นหุ้นส่วนกับเพื่อนแกเปิดคลับลับนั่นขึ้น แกเลยแนะนำและพาผมเข้าไปเพราะแกถูกใจกับขนาดเจ้าน้องชายของผมและรูปร่างหน้าตาที่ดูดีแต่ดิบเถื่อนของผม
ให้พูดเพราะไอ้คลับลับๆที่เป็นเหมือนงานพาร์ทไทม์แหล่งหารายได้พิเศษที่พิเศษสุดๆจนพาให้ผมเรียนจบโดยไม่ต้องขอตังพ่อกับแม่หรือพี่ชายแถมมีเงินเหลือใช้พร้อมประสบการณ์อย่างว่าที่เกินหน้าใครนี่แหละ (ช่วงนั้นเงินมันได้ไม่มากเหมือนเดียวนี้ที่หนุ่มบาร์โฮสต์ถึงกับออกเก๋งสปอร์ตมาขับได้สบายๆ) เพราะแบบนี้ผมเลยมีฝีมือจนเอามาใช้กับสาวๆที่มาใช้บริการหรือสุดท้ายที่ผมเอามาเปิดซิงพวกสาวนักศึกษาที่หลงมาติดผมแล้วยังมีพวกสาวสวยๆที่ตอนเรียนจบมาช่วยพี่ชายทำงานแล้วถูกผมหลอกเอาที่ทีแรกพวกเธอโดนผมจัดไปจะออกอาการเข็ดขยาดแต่สุดท้ายก็เป็นพวกเธอเองที่กลับมาให้ผมจัดหนักจัดเต็มให้อีกหลายๆรอบจนพวกพี่ๆผมพากันอิจฉาผมจนผมมาสอบบรรจุได้นั่นแหละผมถึงได้หยุด
มารู้ประวัติแบบนี้ผึ้งหลงหัวปักหัวปำแน่ๆ
ไม่มีผิดถูกในความรัก...จำไม่ได้ว่าใครพูดไว้ เช่นกันที่ย่อมไม่มีใคร"ผิดที่จะรัก" หากปฏิบัติการจากความรักนั้นต่างหากที่จะออกมาผิด/ถูก
ครูบ้านนอกที่ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย
นาาติดตามจริงๆ
เคยโดนแมงป่องธรรมดาต่อยเท้ายังแทบดิ้น นี่โดนแมงป่องช้างเข้าเป้าพอดีไม่อยากคอดสภาพเลย ::Horror:: ::Horror:: ::Horror::
ขอบคุณครับ คิดว่าจะประชดผัวแต่มีสติก่อนเป็นใครก็ไม่ให้รอดครับมาขนาดนั้นแล้วแต่โดนเข้าไปนี้ถึงกับลืมผัวแน่ไอ้แมลงป่อง
ยักษ์ใหญ่เพราะแมงป่อง คงเจ็บปวดน่าดู
ติดตามครับพี่ผึ่งจะติดใจไหมครับ
เจ้ายักษ์ กับคุณแม่ลูกอ่อน
ใด้สาวประชดผัวใด้ลืมผัวแน่
น่าติดตามครับ
เจอของใหญ่จะติดใจไหม
ได้ผัวเพิ่มแน่ๆ ::Suffocate::
รายละเอียดเยอะมาก อ่านเพลินเลย
เจอใหญ่ๆเข้าไปไม่หลง ก็เกินไปแล้ว
เนื้อเรื่องอ่านแล้วเห็นภาพตามเลย
ความรักไม่มีผิดถูก เปนไปด้วยอารมแล่ะตัณหา แต่มันก้มีความสุข มันเปนเรื่องของคนสองคน
โรงเรียนแห่งนั้นตั่งอยู่ห่างไกล / หลังจากที่ผมเผลอไผมองสบตาพี่ผึ้ง /ตอนนั้นมือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุก /เสียง 'อู่อี่' / พอมือผมแทรกผ่ายขอบยาง / เหตุที่ผมเรียวควย / ที่ต้องการลื้อเอาบ้านหลังเก่า / ชิ้นส่วนของบ้านเก่าที่ถูกลื้อออก /
คำว่า "ตั้ง" พิมพ์เป็น "ตั่ง" ทุกคำครับ / "ลื้อ" ต้องเป็น "รื้อ"
สมบูรณ์เรียบร้อยดีครับ มีคำผิดที่อ่านผ่านๆก็ประมาณนี้แหละ ไว้รอป๋าย้ายบ้านเสร็จแล้วค่อยเจอกันที่บ้านใหม่ครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ::Fighto::
โพลงปาก / โพลงหี / สาระวน / หมอนที่ลองอยู่ / ผมฉีกน้ำควย / คาบน้ำรัก / คาบเหงื่อ / คานลงจากเตียง / เสียงตวาดปนเสียสะอื้น / ผมกับรู้เป็นห่วงเธอ / ชักโคก / พยายามฉีกล้างหี / ควงคราง / กระเทิบ / โกรธและเกียจ / พี่ผึ้งมาแคะประตูเรียกผม / ทันทีที่ผมแคะประตูห้องน้ำ / คนที่มาแคะเรียกผม / โกรธเกียจ / พอเปลือกชั้นนอกถอกเปลือกเธอออก / ไว้ในอุ้มมือ / คืบคาน / ขมิบลัด / เหยียดเกรง / เกรงตัว / แล้วคว้านเอาเสื้อผ้า / พี่ผึ้งเธอถึงกับขี้แตกตนที่ผมเสร็จ / จนที่สุดในวันสุดท้านของเรา / เต็มตัวยังเหมือยอยู่ / รถที่เธอจอกไว้ / ไม่ได้ย้านกลับมาที่ระยอง / กาลเลาที่ยาวนาน / สาวสวยที่แอบซ่อนเปี้ยวที่เธอเปี้ยวจนเข็ดฟัน /
ผิดหวังในความรัก ใช้อารมณ์ประชด
ใครจะไปอดใจไหวเมาขนาดนี้
โดนของใหญ่จนน่าจะลืมผัวแน่ๆ
เล่าได้ละเอียด ไหลลื่นดีมากครับ
ไม่เร็ว ไม่ช้าเกินไป ปูพื้นหลังตัวละครได้น่าสนใจดีครับ
ต้องรอติดตามกันติดไปว่าจะจบกันแบบไหนนะ
คุณครูเปิดซิงแม่ลูกอ่อรหลังคลอดป่าวเนี่ย
จะจบยังไงน้า ::Grimace::
ผึ้งคงไม่ร่วงสะก่อน ประวัติขนาดนี้ กลัวจะช็อก
ไปหาแมงปองมาต่อนบ้างดีกว่า 555 เพื่อจะเปลี่ยนจะจาก ไอ้หนอนด้วงมาเป็น เดชแมงปอง
ผู้หญิงไม่ได้ง่ายอยู่แล้ว
เจอของใหญ่ด้วยแม่สาวผัวเผอ
น่าสนใจน่าติดตาม
เรื่องผิดก้อส่วนหนึ่ง ส่วนเรื่องอุปกรณ์ก็เป็นอีกส่วนหนึ่ง สองอย่างมันประกอบกันทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้ง่าย ๆ
เขียนเรื่องเล่า ได้รายละอียดมากมายไม่จำเจน่าเบื่อเหมือนกับเรื่องเสียวที่ซ้ำไปซ้ำมา น่าอานมากกว่าผมชอบครับ
ของขาดเลยต้องเติมให้
อยากดูดจัง นมแม่ลูกอ่อนเนี่ย ::HeyHey::
แมงป่องผู้มีพระคุณ
แมงป่องจะเเสดงอิทธิฤทธิ์ให้เเม่ลูกอ่อนติดใจเเน่ๆ
เหล้าแท้ๆจึงทำผิด
ไปหาแมงป่องมาเป็นจัวช่วยแป๊บ ถ้าไม่ตายจะกลับมานะ อ๊ากกกกก
ขอบคุณมากครับ ชอบเลยครับแนวนี้ ระวังแฟนเขารู้ด้วยนะครับ
โดนควยใหญ่น่าจะติดใจ
เมียคนอื่นนี่มันตื่นเต้นจริงๆ
สมัยนี้เรื่องกรรมมันพัฒนาแล้วครับ เขาเรียกว่า กรรมติดเทอร์โบครับ
::Crying::ในที่สุดก้ห้ามใจกับเกมกามไม่ได้
การใช้คำฟุ่มเฟือยในบางจุด เช่น ตอนขึ้นต้นเรื่อง เนื้อเรื่องขาดตอน เขียนถึงบ้านพักแล้ว โดดมาสั่งของ ความต่อเนื่องจึงเลยสะดุด การสื่ออารมณ์ดีครับ
พี่ผึ้งโดนแมงป๋องตาเดียวไปติดใจแน่ๆ
สขอบคุณครับ นับถือเลยครับ เรื่องยาวดีครับอ่านเพลินเลย
จัดให้หายอยาก
พี่คนสวยเจอไอ้ตาเดียวเล่นแน่ครับ
ประชดผัวเลยโดนเลย
::HeyHey::มีของดีติดตัวอยู่สสบายเลยครูเรา
ถึงกับลืมผัวแน่นอนงานนี้
ต้องเรียกว่าพิษที่ทำให้มีอิทธิฤทธิ์ พิชิตสาวงาม
จัดไป ผ่อนคลาย จะได้ไปดีกะผัว
แม่ลูกอ่อนสวยๆแบบนี้ใครจะอดใจไหว
พึ่งรูแมงป่องต่อย แล้วมันจะบวม ไม่ยุบอีกเลย ใช่หรือครับ เดี๋ยวมีคนไปลอกเลียนแบบกันเป็นแถวน้า
หวังว่าพี่ผึ้งคงไม่ท้องอีกรอบนะ
ค่อยๆบรรยายลุ้นครับ
เ ::YehYeh::นื้อเรื่องน่าสนใจจะไปจบที่ใดนิ
โอ้ยยยยย คิดถึงสภาพเจ้ายักษ์กับการเปิดหัว คงบันเทิง
โดนแมงป่องช้างต่อยเข้าไปกลายเป็นยักเลย
จังหวะ มันได้ทำตามความฝัน
จะรอดมั๊ยเจ๊ผึ้ง
มีติดใจกันบ้างละ
::HoHo:: เป็นคนเริ่มก่อนแต่แล้วกลับบอกให้หยุด อิอิ
พอเหล้าเข้าปาก ตอนแรกจะประชดผัว กลับได้ผัวใหม่เพิ่ม
ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้ครับ
ชอบคนเขียนครับมีความตั้งใจมาก
เขียนได้ดีน่าติดตามครับ
ไม่รอดแล้วแหละ
รายละเอียดดี มีที่มาที่ไม่ ชวนติดตาม
โดนแมงป่องกัดทีเดียวแปลงร่างเลย... ::HeyHey::
ไปให้สุดๆๆครับ
สาวใหญ่กำลังใจเสียปลอบใจเขาหน่อยน้องเมศ
เป็นการประเดิมเรื่องได้ยาวมากๆเลยครับมีstoryที่ชัดเจนเก็บรายละเอียดได้เนียนดีครับ
ขอบคุณครับ คิดว่าจะประชดผัวแต่มีสติก่อนเป็นใครก็ไม่ให้รอดครับมาขนาดนั้นแล้วแต่โดนเข้าไปนี้ถึงกับลืมผัวแน่ไอ้แมลงป่อง
พี่ผึ้งไม่น่าจะรอดูแล้วคงจะประชดผัวไปเลยไม่น่าจะหักห้ามใจได้ทัน
เหมือนเจอบ้านพักแล้วก็หายไป ส่วนหนึ่ง (ต้องตอบกลับก่อนถึงจะได้อ่านที่หายไปนี้เอง )
ประชดผัวแบบนี้ ชู้ชอบครับ
ชอบการบรรยาย แบบเนื้อเรื่องเยอะ ๆ แบบนี้มากครับ
รู้สึกเหมือนกับอินไปกับตัวละคร บิ๊วอารมณ์กันไปเรื่อย ๆ
เรื่องนี้ ถ้าไม่มีบรรยาย ตัดจบมาตอนเอากัน
นี่ .. ฟิลลิ่งหายหมดเลย
บางทีถ้าไม่พยายาม เหมือนชื่อเกาะ ก็จะไม่ได้นะครับ
เขียนดีครับ น่าจะมีส่วนเป็นเรื่องจริงอยู่บ้าง หรือทั้งหมดหนอ
รายละเอียดเยอะดีครับ
เป็นชู้นี่งานหยาบเลยนะ
ได้กินนมสด
สองเดือนเพิ่งจะคลอดก็ได้ผัวใหม่อีกคน
อันนี้จะว่าไปก็ช่วยไม่ได้ละ แบบนี้มันเรียกได้ว่าก็ชวนไปเอง
สบายละครับคุณครู
น่าจะเขียนหลายๆตอนนะครับ
ไปต่อได้มั้ยนะ จะเหลือเหรอ
ผึ้งน่าจะลืมความเศร้าได้ไม่ยาก
ชอบจังเจ้ายักตาเดียวดำเนินเรื่องได้น่าชวนให้ติดตามมากๆอ่านสนุกดีครับ
รักฝังใจ กับโอกาสอย่างนี้ รอดยาก
เปนคุนจะหยุดไหมผมม่ายหยุด
ร่ายยาวมาเลยเรื่องนี้....ชวนให้ติดตาม
แม่ลูกอ่อนเจอพี่ยักษ์เข้า น่าจะติดใจน่าดู
จากความหลัง ไปสู่การแสดงออก ผิดที่รัก
อ่านง่าย ติดตามครับ
แบบนี้เรียกสถานะการพาไปด้วยอารมณ์ผิดหวังกับอารมณ์เมาครับ
จะมาคิดถึงผัวอะไรตอนนี้ ไม่ทันแล้วจ้า
เล่า อดีต สลับ ปัจจุบัน ไบรท์เขียนได้ เห็นเรื่องราวมีที่มา ที่ไป ก่อนจะไปต่อชวนติดตามมากครับ
หยุดไม่ทันแล้ว งานนี้
ผมว่า ผึ้งน้อย คงโดนเจ้ายักษ์ ไล่ตำแน่ๆครับ
น่าสงสาร และต้องติดตามครับ
ประวัติเจ้ายักษ์ชวนสยองมาก
ดีที่ยังใช้งานได้
เจอครูผู้มีประสบการณ์ตัวจริงเข้าไป ไม่หลงก็ให้มันรู้ไป
สุดจัด จัดรุ่นพี่
ไฟถูกตุดมาขนาดนี้ ยังไงก็ต้องไปต่อ
ต้องไปให้แมงป่องต่อยบ้างละ
จัดไปครับ ติดตามครับ
พี่ผึ้งจะรับไหวมั๊ยนี่
ขึ้นครูของแท้
ตอนนั้นท่าจะห้ามใจไม่ไหว
ริปี้นต้นงิ้วแต่กลัวหนามไปได้
เจอมนุดแมงป่องไปจนเกือบป่อง
น้องอย่าเสียใจเลยครับติดโควิทนาน2ปีกว่าเองครับ ::Shy:: ::Thankyou:: ::Dizzy::
เล่นรุ่นใหญ่ใจต้องนิ่ง
พี่ผึ้งเจอเจ้ายักษ์
คืนนี้เจ้ายักษ์อาจจะไม่ได้เพ็ดเลยทีเดียว
ชอบตรงที่โดนแมงป่องต่อยแล้วใหญ่ขึ้นครับคล้ายกับการเพาเวอร์อัพยังไงยังงั้นเลย
เรื่องนี้ต้องเล่ากันยาวไป สำนวนอ่านไหลลื่นน่าติดตามครับ
ได้ดีเพราะแมงป่องช้าง
มีสติตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วครับพี่ผึ้ง
ไม่ธรรมดา
น่าติดตามจริงครับ แมงป่อง
โชคดี..ของครู..กำลังกับบ้านเจอเหตุการณ์ตื่นเต้น
น่าติดตามมากครับ
บาปแบบไหนนะอยากรู้แล้ว
เมื่อมีความเสียใจเผลอลืมตัวเกิดขึ้นได้กับทุกคน
อารมณ์พาไปจริงๆ
ความใคร่พอจุดติดแล้วมันยั้งไม่อยู่
โดนไปแบบนี้ อย่างไงก็ลืมไม่ลง ::Shy:: ::Shy::
ชอบๆๆครับ
ปลอบใจคุณแม่คนเหงา
ปลวกแดง15ปีที่แล้วน่าจะมีแต่ป่า แว๊นมอเตอร์ไซด์ไปลพบุรีนี่ต้องจิตแข็งพอสมควรเลยนะครับ
เป็นชู้ก็ยอมครับแบบนี้
พลังแมงป่อง ช่วยท่านได้ ครับ
เรื่องแบบนี้มันช่วยไม่ได้ แต่อ่านสนุกดีครับ แนวntr ของชอบผมเลย
ทีใครทีมันครับ เค้ามีได้ เรามีได้ วินๆทั้งคู่ครับ
ถ้ารักแล้วผิด ก็ยินดีรัก
เจ้ายักษ์ได้ใช้งานแน่นอนงานนี้
รายละเอียดดีครับ นึกภาพตามเพลินๆเหมือนดูหนังเลย
ที่เล่ามาไม่ได้ผิดที่พี่ผึ้งคนเดียวแล้วล่ะ ผิดตั้งแต่คลับลับแล้วล่ะ สาวๆเจอพลังแมงป๋องช้างเข้าไปคงมาคลับลับกันนับไม่ถ้วนแล้วแหละ
อดีตตำนานที่โหดเหี้ยม
อ้างจาก: DeMo20220 เมื่อ สิงหาคม 09, 2022, 10:12:35 หลังเที่ยง
ต่อ...
พอโควิทเริ่มระบาดตอนนั้นเริ่มมีการสั่งล็อกดาวน์การที่จะกลับบ้านที่เชียงรายเพื่อมาหาเมียหาลูกมันเลยเป็นไปไม่ได้จนเปิดเมือให้เดินทางได้ที่แรกๆผมก็รีบกลับลงมาหาเมียหาลูกผมทันทีที่เดินทางได้ แต่คืนแรกที่ผมได้อยู่บ้านอยู่กับน้องกีเมียผมผมเริ่มรู้สึกว่าเมียผมเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป ผมใช้เวลาหาสาเหตุถึงความรู้สึกแปลกๆนั้นอยู่กว่า 3 เดือนจนที่สุดผมก็มาจับได้ถึงสาเหตุที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปนั่นเป็นเพราะว่าเธอมี 'ชู้' เธอไปได้กับช่างไฟในโรงแรมที่เธอทำงานอยู่ในช่วงที่ผมลงมาหาเธอไม่ได้ แต่ที่ผมชำใจที่สุดก็ตรงที่ว่า ตอนที่ผมรู้เรื่องของเธอเธอกำลังอุ้มลูกของมันในท้องของเธอที่ตอนนั้นก็ 4 เดือนเข้าไปแล้วนั่นแหละ และนั่นคือสิ่งที่ผมคงเรียกมันได้อย่างเต็มปากว่า 'กรรมตามทัน'
The END
ขอเตือนก่อนนะครับพอดีผมเป็นพวกชอบบรรยายเนื้อเรื่องเลยอาจยืดหน่อยถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับไม่ว่ากัน
ปล เรื่องนี้ผมพิมพ์มาทั้งหมด 25,419 คำ
งานนี้ผิดทั้งคู่
พี่ผึ้งคงไม่รอด แน่ ๆ เลย งั้นก็ตามน้ำ เลย ตามเลย
ยักษ์ใหญ่ออกโรง จัดหนักๆเลย
แถวบ้านเคยมีกรณีเยี่ยวใส่จอมปลวกแล้วกระดอใหญ่
รุ่นพี่ที่รัก
พี่ผึ้งต้องติดใจของใหญ่แน่นอน
สอยเมียเขา แล้วเมียเราก็ถูกคนอื่นสอย กรรม
การทำอะไรเพื่อประชดนี่
สุดท้ายแล้วยิ่งทุกข์กว่าก่อนทำเสียอีก
สาวช้ำรักกับชายโสดกับบรรยากาศที่เป็นใจ
::JubuJubu::ต้องปลอบใจพีีผึ้งซักสองยกถึงจหายเศร้า
ฉบับขัดเกลาใหม่ ก็อ่านสนุกเหมือนเดิม แต่ดูไหลลื่นขึ้น
ถ้าไม่บอกก่อนว่าเป็นเรื่องแต่งต้องคิดว่าเป็นเรื่องจริงแน่ๆ บรรยายได้เป็นธรรมชาติเหมือนจริงมาก อ่านแล้วได้อารมณ์คล้อยตามไปเลย555
Scorpion king แผลงฤทธิ์
พี่ผึ้งเหมือนจะยอมนะตอนแรก แต่ทำไมถึงขัดขืนอาจจะยังรักผัวอยู่ก็เป็นได้ ว่าแต่ถึงขั้นนี้แล้วจะยอมไหม
แต่งได้ดี เนื้อเรื่องน่าติดตาม น่าจะมีหลายตอนตามมาเรื่อยๆ
ความสุขที่เลือกได้
ร้องลั่นเกาะเลยครับ แบบนี้
ผึ้งแพ้ฤทธิ์แมงป่องแน่นอนครับงานนี้
จัดก่อนค่อยคิดทีหลัง
เรื่องต่างๆของเหล่าครูก็ไม่น่าจะธรรมดา
ชอบแนวเรื่่องแบบนี้มากค่ะ..มีทั้งเซ็กส์มีทั้งรักทำให้รู้สึกอินตามไปด้วย
น่าจะใช้ชื่อเรื่องว่าเดชไอ้แมลงป่อง
โดนแมงป่องต่อยแล้วใหญ่กว่าเดิมด้วยเหรอ น่าสนใจ
เราก็มีโอกาสสูงอยู่แล้วตามน้ำกับผึ้ง
พี่ผึ้งติดใจแน่นอน คนไม่เคยแล้วมาเสพของหนักมีหรือจะไม่ติด
แบบนี้พี่ผึ้งได้ลืมผัวเจ้าชู้เป็นแน่
แมงป่องยักษ์กับผึ้งตัวโต
้อาเจ้ายักต์ทะลวงถ้ำ พ่นพิษด้วยนะ
ได้ลืมผัวแน่งานนี้
สุดยอด รายละเอียดเยอะมาก
เพลินไปหน่อยเลยตั้งท้อง...ทำใจให้เขาสมหวังกันเถอะครับ
ความผิดพลาดที่ไม่อาจต้านทานได้
เจอเจ้ายักษ์ตาเดียวเข้าไปคงลืมผัวไปนานแน่ๆ
ครูบ้านนอกที่ไม่ธรรมดามาพร้อมกับประสบการเต็มที่
อดีตหนุ่มบาร์สาวไหนโดนน่าจะต้องติดใจล่ะ
คุณครูจะจัดหนักกับพี่สาวขนาดนั้นเลยหรือนี่ ร้ายกาจจริงๆ ส่วนพี่สาวโดนของใหญ่คงติดใจเป็นแน่
จังหวะคนกไลังผิดฟวัง แงะอยากประชดสามีด้วย เลยลงตัว
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ... เรื่องแบบนี้มันก็พูดลำบาก.. เวลาเขาเศร้าเราปลอบจนเขาคล้อยตามในอารมณ์ของเขาจนทำให้อารมณ์ของเราเริ่มปะทุ... และจะมาห้าม คอยปรามให้อารมณ์ของเราเย็นลง.. คงลำบากหน่ะ
ตอนจบนี่เจ็บจี๊ดถึงหัวใจเลยครับ ได้อารมณ์หลากหลายเลย ทั้งเสียวและหดหู่
โดนของดีแล้วคงลืมสามีที่บ้านอยากรู้จังตอนจบจะเป็นอย่างไร
ประวัติโชกโชน..พี่ผึ้งน่าจะติดหนึบแน่ๆ
เรื่องน่าสนใจมาขอตามอ่านด้วยคนครับ ::Glad::
อวยยักก็เป็นต่อบานแ้ว ีลาเซียนอีกเอาไปสองรอบก่อนละกัน
พลังแมงป่อง 555 ตอนจบดูหน่วงๆแฮะ
บรรยายได้ละเอียดมากครับ ชอบที่บอกแม้แต่เส้นทางถนนได้ละเอียดจนนึกภาพตามได้เลย
ประสบการณ์มากกว่า
ยั้งไม่อยู่ ขากลับคงเศร้าหนัก
อ่านแล้วน่าสนใจครับ
นับถือเลยครับผม
งานดีสุดๆ ขอกลับมาทำการบ้านหลังจบงานนะครับ
รุ้สึกว่าผมจะเคยอ่านเวอชั่นเดิม พอมาเจอเวอชั่นปรับปรุงนี้ มันรื่นดีจริงๆ ขอบคุณที่ปรับปรุงมาให้ได้อ่านอีกครั้งครับ เป็นเรื่องที่เล่าได้สนุกมากๆ 🤗
พี่ผึ้งจะติดใจผลงานแมงป่องช้างหรือไม่ แต่คงชอบแน่นอน
ว๊าวววแม่ลูกอ่อน เด็ด
เรื่องของคุณครูไม่น่าจะธรรมดาแน่
อุ่ยยย ไม่ธรรมดานะเนี้ยนะ มีประวัติด้วยย
น่าติดตามครับ
จากที่ขัดขืน เห็นแมงป่องช้าง เลยอดใจไม่ได้ คำว่า ชู้ เลยเกิดขึ้น
แมงป่องต่อยแล้วจะยักษ์ อย่าให้รู้นะว่าใครไปลอง
น่าจะมีอีกหลายๆตอนนะครับ
แมงป่องช้างเพื่อนรัก จงมอบพลังแก่ข้าาา
เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาวมากสำหรับเรื่องที่ไม่ได้เป็นตอนๆ
ขอบคุณครับ
แมงป๋องต่อยตรงจุดอื่นยังปวดมาก ถ้าโดนตรงเนื้ออ่อนคิดไม่ออกจะปวดขนาดไหน
คงจะปวดจัดเลย.ตอนโดนต่อย.แต่ก็คุ้ม
ประชดผัวด้วยการให้แมงป่องต่อยเป้า ชอบครับแบบนี้ ติดใจแน่ๆ
แก้ไขเพิ่มเติม
ปล.อ่านจนจบแล้ว รายละเอียดครอบคลุมเนื้อเรื่องได้ทั้งหมด แต่ผมว่าบางครั้งก็ใช้คำฟุ่มเฟือยและให้รายละเอียดฟุ่มเฟือยไปครับ
อย่างเช่นฉากของการก่อสร้าง รายละเอียดเยอะมากทั้งวัสดุ อุปกรณ์ จำนวนคน บลาๆๆ
หรือฉากขับรถจากลพบุรีไประนอง รายละเอียดระหว่างทางมันเยอะเกินไปครับ
ยกตัวอย่างสมมุติเราจะเล่าเรื่องถึงการเดินทางจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ รายละเอียดที่ควรเล่าคือ รถเยอะไหม พอออกเขตต่างจังหวัดผ่านทุ่งนา ทุ่งหญ้า ความตื่นเต้นช่วงลัดเลี้ยวขึ้นเขาลงเขา แต่ไม่ควรต้องบอกว่า ระหว่างทาง มีรถยี่ห้ออะไรบ้าง ทุ่งหญ้ามีดอกไม้สวยแต่ไม่ต้องบรรยายขนาดว่า มีใบไม้กี่ใบ หนึ่งต้นมีกี่ดอก เพราะผมว่าคนอ่านจะโฟกัสที่โครงเรื่องใหญ่ที่ๆกำลังจะไปว่ามีอะไรรออยู่มากกว่าครับ
ผมว่าการให้รายละเอียดเนื้อเรื่องเป็นเรื่องที่ดี แต่ต้องให้รายละเอียดที่สัมพันกับโครงเรื่องเป็นหลักครับ เราอ่านเรื่องเสียวกันอยู่ครับผม ปล. ฉากเลิฟซีนทำได้ดีครับ
ครูบ้านนอกจัดเต้มเลย
ผมเป็นครูเมศ ก็คงคิดเหมือนกันครับถึงขั้นนี้แล้วกูต้องเย็ดให้ได้ หลังจากนั้นค่อยมาว่ากันใหม่ ::KO::
ตัณหาพิศวาสมันหยุดยากจริงๆ ไฟติดแล้วดับยาก
จัดพี่ผึ้งให้ครบทุกท่าเลย
เนื้อหาน่าติดตามแล้วยังสร้างความเสียวให้มากอีกดว้ย
ครูบ้านนอก กับ หนุ่มบาร์ คิดได้ไง เจ๋งมากครับ
ชอบๆ
สรุปแมงป่องต่อยหรือผึ้งต่อย
เนื้อเรื่องสนุกดีครับ บรรยายละเอียดมาก แต่ก็สามารถรู้ที่ไปที่มาของตัวละคร เดี๋ยวต้องอ่านต่อไปว่าจะเป็นไงต่อ
เป็นผม ผมก็หยุดไม่อยู่หรอก ::Bloody:: ::Yes!::
ไปกันสองคนแบบนั้นเป็นผม ผมก็เย็ด ดีไใดีจะจับเย็ดตั้งแต่คืนแรกเลยด้วย อิอิ
มีบรรยายเส้นทางผานบ้ามผมด้วย
พี่ผึ้งเงี่ยนจัดจนทนไม่ไหว
ตามครับ อยากลุ้นต่อ น่าสนใจแม่ลูกอ่อน
ถ้าผมให้แมงป่องช้างต่อยตอนนี้จะช้าไปไหม...5555
นมแม่ลูกอ่อน น่าลิ้มลองจริงๆครับ
เพราะน้ำเมาแท้ๆเลย
เจออารมณ์แบบ กูจะเย็ดๆๆ ต้องเงี่ยนมากๆ
พี่ผึ้งต้องมีใจให้บ้างแระ
นับถือเลยครับผม
พี่ผึ้งเจอของใหญ่เข้าไปติดใจแย่
บรรยากาศเป็นใจให้แล้ว
ครูบ้านนอกก็ไม่ธรรมดาน่ะเนี้ย
::HeyHey::ขอบคุณครับ ได้อารมณ์ ดิบๆ ดีครับ
ประชดประชันกันได้
บรรยายได้ละเอียดมากครับ อ่านแล้วจินตนาการตามเลยครับ
พี่คงไม่รอดแน่
ความเสียวไม่มีผิดถูก ::DookDig::
จะมีใครแอบไปลองให้แมงป่องต่อยจริงๆ มั้ยเนี่ย 55
ไม่รอดแน่แท้
ราแม้มีของดีตอดตัวนี่เอง
ที่แม้มีของกีติดตัวนี่เอง
เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ก็รับสถานะผัวสองไป
ผิดถูกไว้ค่อยมาว่ากัน
น่าติดตาม สาวสวยผัววทิ้ง หนุ่มควยใหญ่
นับถือเลยครับ ยาวขนาดนั้น
คิดประชดเอาให้หนัก
จะติดใจหรือเข็ดละเนี่ย