หมอผีมาดเข้มกับผีสาวบ้ากาม 2

[chiratzz]

พระเอกเราเก๋าจัด ขอบคุณเรื่องสนุกๆครับ

[boy2516]

เอาวิชามาใช้ไม่ได้ไปทำร้ายคนอื่นพออภัยได้

[Kompaphat]

รอติดตามชีวิตอำนวยต่อ

[pm2015]

เสี่ยไปไม่เป็นเลย

[gladiater]

อยากมีวิชาบ้างจัง

[Phaiboon]

ฝึกสอน​ฝึกงาน​

[winnythepooh]

หลวงลุงเป็นคนสอนวิชาให้นี่เอง

[mongk2504]

ผิดครูแบบนี้ จะมีผลยังไงบ้างนะ

[mball]

เนื้อเรื่องกระชับดีครับ

[cobra888]

เมื่อความจนมาเยือน อำนวยก็ต้องยอมละเมิดกฏของหลวงลุง

[pradit]

อำนวยตื่นมาเกือบจะเที่ยง หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย อำนวยเดินลงมาและเห็นอุษายังนั่งดูซีรียส์เกาหลีอยู่ ตอนนี้เธออยู่ในชุดฮันบก เธอดูซีรียส์ไปพร้อมเช็ดน้ำตาไปด้วย

"ฉันสงสารนางเอก โดนพวกตัวร้ายแกล้ง"

เธอบอกหลังจากที่อำนวยเดินลงมา อำนวยเบ้ปากแบบเบื่อๆแต่ไม่พูดอะไรออกมา แต่พอจะออกจากบ้านเสียงของเธอดังขึ้นมาอีก

"เฮ้ยอย่าพึ่งไปรอก่อน"

"อะไรอีกโว้ย อย่าบอกนะว่าจะไปด้วย"

"ไปทำไมไม่เห็นมีอะไรเลยน่าเบื่อ แต่รอก่อนเดี๋ยวรถขนมจีบจะมา ฉันอยากกิน"

"กูต้องกลายเป็นขี้ข้าผีหรือวะนี่"

อำนวยบ่นออกมาเบาๆ

"บ่นอะไร อยากจับฉันมาเองนี่หว่า"

"ไม่จับเธอก็อาละวาดไม่เลิกนี่ พอบอกให้ไปก็ไม่ไป"

"ไปทำไม อยู่ที่นี่ออกจะสบาย มีซีรียส์สนุกๆให้ดูมีของกินอร่อยๆ อะนั่นไงมาแล้วรีบไปเรียกสิเดี๋ยวขับเลยอดกินพอดี"

อำนวยส่ายหัวก่อนจะออกไปเรียกรถขายขนมจีบ ซาลาเปาที่วิ่งผ่านมา แต่เหมือนจะคิดอะไรอำนวยเลยสั่งขนมจีบมา 3 ชุด พอเรียบร้อยอำนวยเดินไปที่บ้านฝั่งตรงข้ามแล้วเรียก

"ป้านาครับ ป้านา"

"อะไรหรือพ่อนวย รอเดี๋ยวนะ"

เสียงตอบจากในบ้านดังมา ไม่นานนักหญิงสูงวัยเดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มๆ

"มีอะไรหรือพ่อนวย"

"ขนมจีบครับป้า ผมซื้อฝากป้า"

อำนวยยื่นขนมจีบผ่านประตูรั้วให้

"ขอบคุณมากนะลูก"

หญิงสูงวัยนั้นยิ้มด้วยความดีใจพร้อมอวยพรให้อำนวยเหมือนทุกครั้งอำนวยยิ้มๆแล้วเดินกลับเข้าบ้าน  อำนวยเข้าไปในบ้านแล้วจัดการนำขนมจีบอีกชุดใส่จานแล้วไปวางหน้าเรือนไทยหลังเล็กที่อยู่หลังตู้โชว์ระหว่างนั้นเสียงของอุษาดังขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

"ซื้อให้ยายป้าจอมจุ้นนั่นทำไมก็ไม่รู้"

"ป้านาแกก็ทำกับข้าวให้ผมมาหลายครั้งแล้ว มีน้ำใจให้แกบ้างสิ อีกอย่างลูกแกก็ฝากให้ผมช่วยดูแล"

"ชอบมาจุ้นนักสักวันจะหลอกให้ประสาทเสียเลย"

"แกมาช่วยดูบ้านให้ก็มาหาว่าแกจุ้น อย่าลืมสิบางครั้งเป็นเพราะคุณด้วยนะ"
 
อุษาเบ้ปากส่วนอำนวยนั้นสวดอุทิศส่วนกุศล พอสวดจบ เสียงของวิญญาณสาวนั้นพูดขึ้นมา

"ขอบใจนะ ขนมจีบเจ้านี้ฉันชอบอร่อยดี"

อำนวยส่ายหน้าด้วยความเบื่อ แต่ยังไม่ทันพ้นประตูบ้านน้ำเสียงที่ยั่วยวนนั้นดังตามหลัง

"ถ้าทำงานเบื่อๆแล้วอยากจะมาทำอะไรแก้เบื่อแถวๆนี้ก็ได้นะคะพี่นวยควยโต"

อำนวยเม้มปากแต่ไม่หันไปตอบโต้ สะพายกระเป๋าหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาสวมแล้วขับมอเตอร์ไซด์ออกไป ไม่นานนักอำนวยขับมาถึงตลาดแห่งหนึ่งที่มีพื้นที่กว้างขวางแบ่งพื้นที่เป็นสัดส่วนอำนวยจอดมอเตอร์ไซด์ที่ลานจอด แล้วเดินแวะไปที่ร้านอาหารตามสั่งก่อนแล้วสั่งก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่มา 1 กล่อง จนเรียบร้อยอำนวยเดินไปที่โซนขายของเบ็ดเตล็ดและเครื่องใช้ไฟฟ้า โทรศัพท์มือถือ และอุปกรณ์โทรศัพท์มือถือจนไปหน้าห้องที่มีประตูเหล็กปิดอยู่ อำนวยก้มลงไปไขกุญแจและดันประตูเหล็กขึ้นไปด้านบน

"ไงนวยกลับมาถึงกี่โมงละ"

เสียงเจ้าของร้านข้างๆ คงได้ยินเสียงเปิดประตูเลยชะโงกหน้ามาถาม

"เกือบเช้านะพี่ เลยมาเปิดร้านสาย เมื่อวานมีลูกค้าเยอะไหม"

"ก็พอมีบ้างนะ"

อีกฝ่ายตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน อำนวยเดินเข้าไปในร้านไม่นานนักแล้วเดินกลับออกมาพร้อมถือถังน้ำมาด้วย ไม่นานนักได้เดินกลับมาพร้อมน้ำที่เกือบเต็มถังก่อนจะเข้าไปในร้านและดึงประตูเหล็กลงมาครึ่งบาน มันเป็นภาพที่ชินตาของบรรดาคนขายของแถวนั้น พอถึงร้านอำนวยจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาดร้านก่อนจะเปิดร้านหลังจากทำความสะอาดเรียบร้อย อำนวยได้ดันบานประตูขึ้นไปจนสุดอีกครั้งแล้วเดินไปนั่งหลังตู้กระจกที่วางโชว์สินค้าพร้อมเอาขนมจีบกับก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่ซื้อมาขึ้นมาวางบนหลังตู้และนั่งกินอาหารมื้อแรกพร้อมเปิดไอแพดขึ้นมาดูว่ามีการสั่งซื้อสินค้าผ่านทางออนไลน์หรือไม่

ประวัติของอำนวยนั้นเป็นเด็กกำพร้า แม่ทิ้งไปตั้งแต่อำนวยเกิดไม่กี่เดือน อำนวยอยู่กับพ่อที่มีอาชีพเป็นช่างไม้ แต่อายุไม่ถึง 5 ขวบดีพ่อได้มาจากไปเพราะอาการป่วยเรื้อรัง ทำให้ต้องมาอยู่ในความอุปการะของพี่ชายของพ่อที่บวชเป็นพระ ทำให้ชีวิตของอำนวยนั้นขาดความอบอุ่น ถึงหลวงลุงจะได้ส่งเสียให้เข้าเรียนในโรงเรียนก็ตามทีมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความดูถูกของคนทั่วๆไปเพราะเห็นเป็นเด็กวัดคนหนึ่ง มันเป็นปมด้อยอย่างหนึ่งทำให้อำนวยไม่สนใจการเรียนจนกลายเป็นเด็กที่เกเรถึงจะถูกเฆี่ยนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งอำนวยก็ไม่เคยกลัว ที่มีเรื่องชกต่อยอยู่เป็นประจำเพราะคำพูดจาที่โดนดูถูกมาตลอด ทำให้เป็นเด็กที่เก็บกดคนหนึ่ง และเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยมีเพื่อนถึงจะเป็นเด็กวัดด้วยกันก็มีไม่กี่คนที่อำนวยจะสนิทด้วย

แต่งานในวัดนั้นอำนวยนั้นช่วยเหลือตลอดไม่มีเกี่ยงงอน นอกเหนือจากที่เป็นลูกศิษย์ตอนหลวงลุงออกบิณฑบาตทุกเช้า ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรที่มีในวัด ทำให้มีฝีมือในเรื่องการตกแต่ง จัดโต๊ะหมู่ หรืองานจัดดอกไม้ที่อำนวยเรียนรู้จากในวัดหรืองานช่างไฟเล็กน้อยๆอำนวยก็พอที่จะทำได้ จนเริ่มโตขึ้นอำนวยได้เข้ามาช่วยงานสัปเหร่อโดยไม่มีความกลัว แต่เรื่องที่อำนวยเป็นเด็กวัด เรื่องที่ช่วยงานสัปเหร่อ มันทำให้คนในโรงเรียนหลายคนต่างพากันล้ออำนวยในเรื่องนี้ทำให้อำนวยที่เป็นเด็กที่มีปมอยู่แล้วทนไม่ไหวได้ชกต่อยกับพวกที่มาล้อกันบ่อยครั้ง จนช่วงหลังไม่ค่อยมีกล้ามายุ่งกับอำนวยเท่าไหร่ ยกเว้นแต่พวกเด็กผู้หญิงที่ใจแตกที่มักจะเข้ามาวนเวียนเพื่อหาความสนุกกับอำนวย จนเรื่องไปเข้าหูพวกครูฝึกสอนสาวๆที่ชอบเรื่องพวกนี้ อำนวยถือเป็นการชดเชยในเรื่องอื่นๆของตน

ด้วยความที่อยู่ในวัดมาตั้งแต่เด็กๆทำให้อำนวยนั้นไม่กลัวผี เพราะชินตากับสิ่งที่เห็น พอเริ่มโตช่วงเรียน ม.3 อำนวยได้รับมอบหมายให้เข้าไปทำความสะอาดในโกดังเก็บศพ โดยที่เจ้าตัวนั้นไม่มีความเกรงกลัว จนอำนวยถูกลองดีจากวิญญาณผู้ชายที่อยู่ในวัยกลางคนชื่อชุ่มที่ตายจากอุบัติเหตุแต่ญาติยังไม่ได้เผาศพ เริ่มจากส่งเสียงต่างๆออกมาหรือทำให้โลงศพสั่นแต่อำนวยนั้นไม่มีปฏิกิริยาตอบรับรู้อะไร จนวิญญาณของชุ่มได้ปรากฏร่างให้เห็นในค่ำวันหนึ่งที่ใกล้ประตูเข้าออกโกดัง หลังจากที่อำนวยนั้นทำความสะอาดโกดังเก็บศพเรียบร้อย อำนวยมองไปที่วิญญาณที่ปรากฏร่างให้เห็นในสภาพที่น่ากลัวด้วยสายตาที่เบื่อๆพร้อมด่าออกไป

"ไอ้ชุ่มกูรู้มึงจะลองดีกับกูมาหลายหนแล้ว แต่กูไม่กลัวมึงหรอก ไปให้ไกลๆตีนกูเลยไอ้เวร  มึงหลอกเด็กวัดคนอื่นๆได้แต่กับกูมึงอย่าหวังว่ากูจะกลัวไอ้ผีสันดานเสีย พ่อแม่ไม่สั่งสอน"

วิญญาณนั้นยังจ้องมาที่อำนวยด้วยแววตาที่ประสงค์ร้าย แต่อำนวยเดินผ่านหน้าโดยไม่สนใจและก่อนที่จะก้าวพ้นประตู อำนวยหันมามองที่วิญญาณที่ยังยืนจ้องอำนวยอยู่

"มองหาพ่อมึงหรือไง ไอ้ผีหน้าส้นตีน หลอกได้หลอกไปนะยังไงกูไม่มีทางกลัวมึง"

อำนวยพูดจบได้ปิดประตูโกดังพร้อมล็อคโดยไม่สนใจ แต่มันทำให้วิญญาณดวงนี้กลับอาฆาตอำนวยเพิ่มขึ้น หลังจากนั้นดวงวิญญาณของชุ่มที่อาฆาตอำนวยมากขึ้นได้พยายามก่อกวนอำนวยทุกวิถี แม้กระทั่งไปปรากฏร่างให้เห็นผ่านหน้าต่างห้องที่อำนวยนอนแต่ไม่กล้าเข้าใกล้กุฏิเพราะวิญญาณของชุ่มนั้นสัมผัสได้ว่ามีอะไรหลายๆอย่างในกุฏิที่จะทำให้วิญญาณตนเองนั้นได้รับความลำบากได้ หรือพยายามเข้าสิงอำนวยให้ได้ แต่ไม่สำเร็จเพราะอำนวยเป็นคนที่จิตแข็ง จนวันหนึ่งชุ่มได้ปรากฏร่างให้อำนวยเห็นในกลางดึกระหว่างที่อำนวยนั่งทำการบ้านเหมือนเป็นการท้าทายอำนวย

ทำให้อำนวยที่อดกลั้นทำเป็นไม่ใส่ใจมาตลอดนั้นทนไม่ไหว  อำนวยเดินไปที่ห้องพระของหลวงลุงแล้วหยิบหวายอาคมที่วางอยู่บนพานที่ตั้งอยู่ในโต๊ะหมู่บูชาพระขึ้นมาพร้อมด้วยผ้ายันต์อีกผืน อำนวยนั้นรู้มาตลอดว่าหลวงลุงนั้นมีอะไรอยู่ในตัวแต่ท่านไม่เคยพูดหรือแสดงออกมาให้ใครรู้ อำนวยรีบเดินออกจากกุฏิและมุ่งหน้าตรงไปที่วิญญาณของชุ่มที่ยืนท้าทายอยู่ แต่พอชุ่มเห็นว่าอำนวยถืออะไรมา วิญญาณชุ่มนั้นรีบสลายไปทันที แต่อำนวยไม่สนใจเดินไปที่โกดังเก็บศพและยืนร้องตะโกนท้าอยู่หน้าประตู

"ไอ้ชุ่ม แน่จริงมึงออกมา เห็นกูทำเฉยมึงได้ใจใช่ไหม ออกมา ถ้ามึงแน่จริง"

ทุกอย่างนั้นเงียบ แม้กระทั่งลมนั้นสงบนิ่ง แต่หมาในวัดนั้นเริ่มส่งเสียงหอน อำนวยนั้นล้วงเอาลูกกุญแจโกดังที่ติดตัวอยู่ขึ้นมาไขกุญแจที่คล้องอยู่ประตูของโกดัง พอเปิดประตูเข้าไปด้วยความเคยชินอำนวยเอามือควานไปที่สวิตช์ไฟ แต่ไฟในโกดังนั้นไม่ติดแต่ไฟในลานวัดและที่หน้าโกดังนั้นยังสว่างอยู่ อำนวยยิ้มแบบเหี้ยมๆ และสายตาของอำนวยมองไปเห็นเงาคนกลุ่มหนึ่งยืนรวมกันอยู่ด้านข้างของโกดัง

"ไอ้เวร นึกว่าไฟไม่ติดแล้วกูจะกลัว กูบอกพวกมึงไว้ก่อนนี่มันเรื่องของกูกับไอ้ชุ่ม ผีตัวอื่นไม่เกี่ยว ถ้าอยากเกี่ยวกูจะให้รู้ฤทธิ์หวายในมือกู"

อำนวยพูดจบเงาเหล่านั้นหายไปทันที อำนวยเดินไปที่โลงศพของชุ่มที่ตั้งอยู่เกือบท้ายโกดังโดยอาศัยแสงไฟจากด้านหน้าโกดังที่ส่องเข้ามา พอไปถึงโลงอำนวยใช้หวายหวดไปที่ฝาโลงอย่างไม่ยั้งพร้อมตะโกนด่าท้าทายร่างที่นอนอยู่ในโลงให้ออกมาจนอำนวยหยุดเฆี่ยนแล้วหยิบยันต์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา

"ได้ไอ้ชุ่ม ไอ้ผีหน้าตัวเมีย ไม่ออกมาใช่ไหม งั้นมึงไม่ต้องไปผุดไปเกิดกูจะตรึงวิญญาณมึงไว้ที่นี่ตลอดไป"

จังหวะที่อำนวยกำลังวางยันต์ลงบนฝาโลงมีเสียงดังหน้าโกดังพร้อมไฟในโกดังที่สว่างขึ้นมาพร้อมกัน

"อะไรของเอ็งวะไอ้นวย"

อำนวยหันไปมองเห็นลุงสมนึกที่เป็นสัปเหร่อของวัดที่เป็นคนเรียกนั้นยืนอยู่เยื้องไปด้านหลังหลวงลุง

"ก็ไอ้ชุ่มมันหลอกฉันนี่ลุงนึก มันท้าทายตลอดพอฉันเฉยมันยิ่งเอาใหญ่"

"พอเถอะหนู"

น้ำเสียงขรึมๆของหลวงลุงนั้นพูดขึ้นมา

"มันหลอกหนูมาตลอดและมันจะสิงหนูนะลุง เอาไว้ไม่ได้"

อำนวยรีบฟ้องพร้อมเล่าเรื่องที่ตนเองเจอมาตลอด

"ลุงบอกให้พอไงหนู พอเถอะ ต่อไปต่างคนอยู่ อีกไม่นานเขาก็ไปตามทางของเขาแล้ว ส่วนไอ้ของที่เอามานะเอากลับไปเก็บที่เดิมและอย่าลืมขอขมาด้วย"

อำนวยถอนหายใจพร้อมแสดงอาการที่ไม่พอใจก่อนจะเดินกลับไปที่กุฎิ ส่วนหลวงลุงนั้นส่ายหน้าไปมาช้าๆ

"เฮ้อ ไอ้คนมันก็เลือดร้อน แต่ไอ้ผีมันก็นิสัยไม่ดี"

"มันคงนึกว่าหลอกได้เหมือนคนอื่นๆมั้งครับหลวงพี่ แต่ครั้งนี้ดันไปเจอคนจริงที่ไม่กลัวเข้าให้"

"นวยมันยังเด็กอยู่ต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ เอาละครั้งนี้คงถือเป็นบทเรียนนะโยมชุ่มเลิกได้แล้วไอ้นิสัยที่ผ่านมานะอาตมาก็พอจะรู้แต่ก็ปล่อยวางเพราะไม่ใช่วิสัยที่อาตมาจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว ต่างคนต่างอยู่นะโยม แล้วอีกไม่นานโยมก็จะไปตามทางของโยมแล้ว"

หลวงลุงนั้นเทศนาส่งท้ายก่อนจะเดินกลับปล่อยให้สัปเหร่อจัดการปิดไฟและปิดประตูโกดัง ในสายตาของหลวงลุงที่เห็นตอนที่ยืนหน้าประตูโกดังนั้น วิญญาณของชุ่มกำลังนั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่ข้างโลงด้วยความกลัวหวายอาคมในมือของอำนวย พอเห็นหลวงลุงวิญญาณของชุ่มนั้นยกมือไหว้ท่วมหัวเหมือนจะร้องให้ช่วย และก้มลงกราบหลังจากที่หลวงลุงได้เทศนาสั่งสอน คืนนั้นหลวงลุงได้อบรมสั่งสอนอำนวยไปพอสมควรและในวันต่อมาทางเจ้าอาวาสได้เรียกหลวงลุงไปสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

"ว่ายังไงท่าน เจ้านึกมันมาเล่าให้ผมฟังว่าที่โกดังมีเรื่อง"

หลวงลุงจึงเล่าให้ท่านเจ้าอาวาสฟัง ทำให้ท่านยิ้มๆแล้วพูดกับหลวงลุง

"อำนวยคงรับวิชาจากท่านได้ จิตมันแข็งจริงๆ อายุก็ยังไม่มากแต่มันยังกล้าไปทะเลาะกับผีถึงในโกดัง"

"ต้องดูกันอีกยาวครับท่าน ผมละกังวลจริงๆ ดีที่ผ่านมามันเชื่อฟังไม่เอาของพวกนี้ไปเล่นตามประสาเด็ก ไม่อย่างนั้นมันอาจโดนดีได้แต่เมื่อคืนมันคงอดไม่ไหวจริงๆ"

"เข้าใจมันหน่อยเถอะ ดีที่มันไม่เตลิดไปไกลยังคุมมันได้ถึงมันจะเกเรแต่เราก็เข้าใจเด็กมันมีปมด้อย"

หลวงลุงถอนหายใจแรงๆแล้วนึกถึงวันนั้น ขณะที่ท่านยังบิณฑบาตอยู่และมีคนมาบอกว่าน้องชายนั้นได้เสียชีวิต ท่านได้รีบไปที่ห้องเช่าที่สองพ่อลูกอาศัยอยู่ ภาพที่เห็นนั้นสร้างความอนาถใจให้กับทำคนที่เห็น เด็กวัยยังไม่ถึง 5 ขวบดี นั่งเขย่าศพพ่อให้ตื่นพร้อมร้องไห้ไม่หยุด

"พ่อตื่น สิพ่อ พ่อตื่น พ่อทำไมไม่ตื่น"

พ่อของอำนวยนั้นสุขภาพไม่ดีมานานแล้วแต่ไม่ได้รับการรักษาที่ดีเพราะไม่มีเงินไปรักษาได้แต่ซื้อยากินจนป่วยตายในที่สุด ตัวหลวงลุงเองท่านก็ไม่ใช่พระที่ร่ำรวย เพียงได้ช่วยแบ่งอาหารที่ได้รับจากการบิณฑบาตและบางครั้งก็ให้เงินที่ชาวบ้านถวายเป็นปัจจัยบ้างในบางครั้งมาช่วยเหลือสองพ่อลูกนี้ หลังจากวันนั้นท่านได้รับอำนวยมาอุปการะเลี้ยงดูเพราะไม่มีญาติที่ไหนแล้วและพ่อของอำนวยนั้นได้ฝากลูกชายไว้กับพี่ชายเพราะรู้ว่าตัวเองนั้นป่วยหนักมานานแล้ว หลวงลุงของอำนวยในตอนนั้นเพิ่งมาจำพรรษาที่วัดนี้ได้ประมาณปีเศษๆ ก่อนหน้านั้นท่านเป็นพระธุดงค์ที่เดินแสวงบุญไปเกือบทั่วประเทศ แต่ไม่มีใครในวัดที่รู้นอกเหนือจากท่านเจ้าอาวาสว่า หลวงลุงของอำนวยนั้นมีวิชาอาคมที่เก่งกล้าอย่างมากจากการที่ได้รับถ่ายทอดจากอาจารย์ที่เป็นพระอรหันต์ท่านหนึ่งระหว่างที่ออกธุดงค์ แต่หลวงลุงไม่เคยบอกใครในเรื่องนี้ ท่านนั้นเคร่งในศีลอย่างมาก แต่ทำตัวไม่เป็นจุดเด่น ทำให้ชาวบ้านคิดว่าท่านเป็นพระลูกวัดธรรมดาๆรูปหนึ่งเท่านั้นหลวงลุงรู้ดีว่ามันไม่ใช่วิสัยของสงฆ์ที่จะแสดงหรือกระทำโอ้อวด ซึ่งท่านเจ้าอาวาสนั้นก็ชอบใจในเรื่องนี้ และอำนวยเองที่อยู่กับหลวงลุงมาตลอดนั้นรู้ดีแต่ไม่พูดอะไรออกมาเช่นกัน ความจริงตัวท่านอยากจะธุดงค์ต่อ แต่อาจารย์ของท่านที่ได้ละสังขารไปนานแล้วได้มาเข้าฝันบอกกับท่านว่าน้องชายกับลูกชายนั้นกำลังลำบาก อยากให้ท่านมาคอยดูแลช่วยเหลือ ท่านจึงมาจำพรรษาที่วัดใกล้ๆกับที่น้องชายอยู่โดยมีพระที่ธุดงค์ด้วยกันนั้นรู้จักกับท่านเจ้าอาวาสเพราะบวชพร้อมๆกันมาแนะนำให้ท่านกับท่านเจ้าอาวาส ส่วนเรื่องที่อำนวยไปอาละวาดที่โกดังนั้นท่านรู้เพราะมีวิญญาณดวงหนึ่งได้มาเรียกท่านที่หน้ากุฏิเพื่อขอให้ให้ท่านไปช่วย เพราะบรรดาวิญญาณทุกดวงในโกดังนั้นกลัวหวายอาคม ท่านจึงรีบไปที่โกดังแต่ระหว่างทางเจอสัปเหร่อสมนึกจึงพากันไปห้ามอำนวย

และตอนช่วงเรียน ม.5 อำนวยได้ทำเรื่องไว้อีก มันมาจากความแค้นที่ทั้งเคยถูกดูถูกและด่าด้วยถ้อยคำที่หยาบคายจากการฝังใจว่าพ่อถูกโกงจากเจ้าของร้านขายอุปกรณ์เครื่องมือช่าง ชื่อเถ้าแก่เส็ง ตัวเถ้าแก่เส็งนั้นเกลียดขี้หน้าอำนวยมากทำให้หลานสาวของแกที่เรียนชั้นเดียวกับอำนวยแต่คนละห้องนั้นพาลเกลียดอำนวยไปด้วย สาเหตุที่เกลียดนั้นมันมาจากตัวแกเองเคยโกงค่าแรงพ่อของอำนวยมาก่อนในตอนนั้นพ่อของอำนวยมาทวงค่าแรงแกทุกวันจนแกโวยวายเพราะความอับอายและไม่ยอมจ่าย แกเคยสาดน้ำไล่2 พ่อลูกตอนที่พ่ออำนวยมาทวงค่าแรงซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่พ่อของอำนวยได้เสียชีวิตทำให้อำนวยจำฝังใจในเรื่องนี้ ส่วนแกมักจะบอกใครๆว่า พ่อของอำนวยนั้นโง่เองที่ถูกแกโกง ส่วนอีกเรื่องคืออำนวยไปมีเรื่องชกต่อยกับหลานของเพื่อนแกที่อีกฝ่ายนั้นสู้ไม่ได้ เพื่อนแกมาเล่าให้ซึ่งแกนั้นฟังความข้างเดียวแต่สาเหตุจริงๆคือหลานเพื่อนแกเป็นฝ่ายไปหาเรื่องอำนวยก่อน

จากที่ไม่ขอบขี้หน้าอยู่แล้วแกยิ่งเกลียดจนบางครั้งอำนวยกับพวกเด็กวัดมาซื้อของที่ร้านแกเพื่อไปใช้งานที่วัดแกพาลหาเรื่องไม่ขายให้พร้อมด่าทออำนวยจนบางครั้งถึงกับสาดน้ำไล่เหมือนที่เคยทำกับพ่อ จนอำนวยผ่านหน้าร้านแกไม่ได้เพราะแกจ้องจะหาเรื่องด่าอำนวยตลอด อำนวยนั้นพยายามอดทนกับคำด่าคำดูถูกจากเถ้าแก่มาตลอด พร้อมฝังใจว่าถ้าพ่อได้เงินจากเถ้าแก่เส็งมาพ่อจะมีเงินมารักษาอาการป่วยจะทำให้พ่อไม่ตายทั้งๆเป็นเงินแค่พันกว่าบาท แต่อำนวยฝังใจมาตลอดทำให้อำนวยทั้งเกลียดและแค้นฝังใจมาตลอดพอแกตายลูกหลานได้เอาศพแกมาสวดที่วัด ทำให้อำนวยที่ไปช่วยงานสัปเหร่อสมนึก อาศัยช่วงที่คนไม่สังเกต อำนวยเอาผ้ายันต์ยัดไปใส่ในกระเป๋าเสื้อของเถ้าแก่เส็ง 1ผืนและยัดไว้ใต้ผ้ารองศพอีกผืน

"ไอ้เส็งโกงเงินพ่อกูจนพ่อกูตายไม่พอ ยังมาดูถูกกูตลอดกูขอสาปแช่งให้วิญาณของมึงไม่ต้องไปผุดไปเกิด"

เป็นคำสาปแช่งที่เป็นไปด้วยความอาฆาตของอำนวย จนสัปเหร่อสมนึกตอกตะปูปิดฝาโลงซึ่งอำนวยมองไปยังร่างที่ไร้วิญญาณด้วยความอาฆาตและความสะใจ จนงานศพของเถ้าแก้เส็งผ่านไปแต่หลังจากที่เผาศพไปแล้วบรรดาลูกๆของแกได้มีเรื่องมาปรึกษากับสัปเหร่อสมนึก จนสัปเหร่อต้องเอาเรื่องมาปรึกษากับหลวงลุงเพราะตัวสัปเหร่อสมนึกเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ตัวสัปเหร่อสมนึกไม่รู้ว่าหลวงลุงนั้นมีวิชาอาคมแต่แกมีความเชื่อมั่นว่าหลวงลุงนั้นคงหาทางแก้ไขได้ สัปเหร่อบอกหลวงลุงว่าวิญญาณของเถ้าแก่เส็งมาเข้าฝันลูกๆของแกว่าตัวแกไปไหนไม่ได้ วิญญาณแกถูกสะกดไว้ไปไหนไม่ได้ ทำให้หลวงลุงต้องเดือดร้อนไปนั่งทางในทำให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลวงลุงจึงเรียกอำนวยมาสอบถามความจริง ซึ่งอำนวยยอมรับ

"มันดูถูกหนูมาตลอด แล้วหนูไม่ลืมว่ามันโกงเงินพ่อ ถ้ามันไม่โกงพ่อคงไม่ตายเพราะมีเงินไปรักษาตัว"

อำนวยพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา หลวงลุงส่ายหน้าไปมาแล้วบอกไปที่หลานชาย

"ลุงบอกหนูไปกี่ครั้งแล้วว่าพ่อหนูนะป่วยหนักมาตั้งนานแล้ว ถึงจะได้เงินมามันก็ช่วยอะไรไม่ได้ เงินก้อนนั้นพ่อเขาอยากเก็บไว้ให้หนูใช้มากกว่า แต่เรื่องมันก็แล้วไปแล้ว ถึงที่ผ่านมาแกจะทำไม่ดีกับหนูมาตลอด แต่มันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว อโหสิกรรมให้เขาเถอะ พยาบาทไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรทุกข์ใจทั้ง 2ฝ่าย"

คำที่เรียกตัวของอำนวยกับหลวงลุงนั้นจะพูดกันเมื่อกันตามลำพังเท่านั้น หลวงลุงเอาน้ำเย็นเข้าลูบเพราะรู้ว่าต่อให้เฆี่ยนตีอำนวยนั้นจะไม่ทำตาม เพราะยิ่งลงโทษแบบนี้อำนวยยิ่งดื้อ ที่ผ่านมาอำนวยถูกลงโทษบ่อยมากจากเรื่องที่หลวงลุงถูกเชิญไปโรงเรียนในฐานะผู้ปกครองเพราะหลานชายมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำพอกลับมาถึงวัดอำนวยจะถูกลงโทษด้วยการเฆี่ยนทุกครั้งและไม่การร้องขอความเห็นใจหรือมีน้ำตาให้เห็น จนบางครั้งอำนวยถึงกับสลบไปก็เคยมี  หลวงลุงคุยกับอาจารย์ที่โรงเรียนหลายคน ทุกคนจะบอกว่าอำนวยเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยพูดและมีเพื่อนน้อย นอกเหนือจากเรื่องที่ชกต่อยเป็นประจำแล้วอำนวยไม่มีอะไรที่ทำผิด อำนวยไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน หรือเข้าร่วมกลุ่มกับพวกเด็กเกเรคนอื่นๆ ไม่เคยโดดเรียน อาจารย์ที่สอนวิชาการฝีมือได้เล่าให้หลวงลุงว่า มีเด็กหลายคนชอบเอาอำนวยมายกตัวอย่างในเรื่องที่อาศัยอยู่ในวัดและช่วยงานสัปเหร่อและพากันเอามาล้อเรียนช่วงเวลาที่เรียนกับเธอ เธอจึงถามเด็กกลับไปว่า

"ล้อเขา แล้วทำแบบเขาได้หรือเปล่า ตื่นตั้งแต่ตี 4ทุกวันเพื่อช่วยหลวงลุงบิณฑบาตไม่มีวันหยุด แล้วค่อยมาเรียนหนังสือ เลิกเรียนไปก็ไปช่วยงานวัดตลอดไม่เคยมาสาย ไม่เคยขาดเรียน เห็นเขาหัวไม่ดี แต่พวกเธอทำงานส่งครบทุกชิ้นแบบเขาบ้างไหม เห็นเขายากจนใส่ชุดนักเรียนเก่าๆพากันล้อว่าเขาไม่มีเงินยากจนเป็นเด็กวัดเป็นสัปเหร่อแล้วเขาไปขโมยของใครหรือเปล่า พวกเธอเคยถูกเขาบังคับขู่อะไรบ้าง มีไหมไม่เคยมี อำนวยนะเขาเจียมตัวเป็นคนดี แต่ที่มีเรื่องเป็นประจำเพราะถูกล้อถูกหาเรื่องมาตลอด เขาก็ทนไม่ไหว สงสารเขาบ้างพวกเธอมีพ่อมีแม่เขาไม่มีเป็นเด็กกำพร้าต้องมาอยู่กับหลวงลุง"

ส่งที่อาจารย์มาเล่าให้หลวงลุงฟังนั้น ทำให้เด็กหลายๆคนคิดได้ เลิกดูถูกอำนวยกันไปหลายคนแต่เรื่องผลการเรียนที่ไม่ดีนั้นทั้งอาจารย์และหลวงลุงรู้ว่ามาจากที่เจ้าตัวไม่ใส่ใจในการเรียนมากกว่า ส่วนเรื่องชกต่อยทุกครั้งจะมาจากที่ถูกหาเรื่องก่อนหรือไม่ก็มีคำพูดที่ล้อเลียน หรือดูถูกจากคู่กรณี อำนวยไม่เคยหาเรื่องใครก่อน พอหลวงลุงใช้น้ำเย็นเข้าลูบอำนวยจึงยอมทำตามที่หลวงลุงขอ หลวงลุงได้ทำพิธีโดยให้อำนวยกล่าวอโหสิกรรมให้กับวิญญาณของเถ้าแก่เส็ง ซึ่งระหว่างทำพิธีหลวงลุงเห็นวิญญาณเถ้าแก่นั้นมานั่งคุกเข่าพนมมือรับการอโหสิกรรมจากอำนวย หลวงลุงรู้ว่าที่วิญญาณเถ้าแก่ไปไหนไม่ได้ เพราะคำสาปแช่งและความอาฆาตจากอำนวยไม่ใช่จากยันต์เพราะอำนวยไม่รู้วิธีใช้ อำนวยคิดไปเองว่ายันต์ที่ใส่ในกระเป๋าเสื้อกับสอดไว้ในกระเป๋ากับใต้ผ้านั้นสามารถตรึงวิญญาณได้ แต่หลวงลุงเลยถือโอกาสสั่งสอนอำนวยไปว่า

"ไม่มีวิชาอาคม แล้วไปทำแบบนี้ดีไม่ดีของมันจะย้อนเข้าตัวมันอันตรายห้ามทำอีกรู้ไหม"

อำนวยนั้นรับคำ และในคืนนั้นอำนวยฝันถึงวิญญาณเถ้าแก่เส็งที่มาเข้าฝัน

"อำนวย อั๊วขอบคุณลื้อมากๆนะที่ยกโทษกับเรื่องที่อั๊วเคยทำมากับพ่อลื้อและตัวลื้อ อั๊วกราบขอโทษลื้อจริงๆ"

ในฝันนั้นอำนวยได้บอกกับเถ้าแก่ว่ายกโทษให้อีกครั้ง และวิญญาณของเถ้าแก่นั้นก้มลงกราบอำนวยทั้งน้ำตา หลังจากวันนั้นอำนวยไม่เคยทำอะไรแผลงๆกับบรรดาข้าวของที่มีอาคมของหลวงลุงอีกเลย ส่วนลูกสาวของเถ้าแก่ที่เป็นแม่ของเด็กสาวที่เรียนโรงเรียนเดียวกับอำนวยได้เอาเงินมาให้อำนวย 10,000บาท

"ถือว่าเป็นการชดใช้ให้แล้วกันนะพ่ออำนวยกับเรื่องในตอนนั้น ทางเราไม่ขอแก้ตัวอะไรเรื่องมันแล้วไปขออโหสิกรรมให้เถ้าแก่ด้วย"

ทางลูกสาวของเถ้าแก่บอกว่าเถ้าแก่มาเข้าฝันว่าให้เอาเงินไปใช้ให้อำนวย แต่อำนวยนั้นไม่ยอมรับ ไม่ว่าทางนั้นจะอ้อนวอนขนาดไหน ถึงขนาดขอเปลี่ยนเป็นให้ทุนการศึกษาแทนจนอำนวยเรียนจบอำนวยก็ปฏิเสธ จนหลวงลุงแนะนำว่าให้เอาไปทำบุญเป็นค่าน้ำค่าไฟให้กับทางวัดแทนเรื่องจึงจบอำนวยได้บอกกับหลวงลุงหลังจากพวกนั้นกลับไป

"หนูไม่อยากเป็นขี้ปากของพวกนั้นว่าหนูเรียนจบเพราะเงินของพวกเขา"

แต่ตอนเรียน ม.6 ตาลที่เป็นหลานสาวของเถ้าแก่เส็งนั้นได้มาเป็นเด็กสาวที่หลงสวาทจากอำนวยอีกคน เพราะความอยากลองจากที่ได้ยินพวกเพื่อนๆพูดกันจนเธอหลงใหลอำนวยอย่างมากจนเธอกล้าที่ร่วมวงเซ็กส์หมู่ของอำนวยกับอาจารย์ฝึกสอนสาวอีกคนด้วย จากเสียงซุบซิบกันในหมู่นักเรียนสาวได้ไปเข้าหูอาจารย์ฝึกสอนที่ชื่อทัศนีย์   ทำให้เธอสนใจเรื่องของอำนวยขึ้นมาเพราะเธอเองก็เป็นสาวรักสนุกคนหนึ่งเปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้าหรือไม่ก็เป็นทอมที่เธอเคยลองมาแล้ว ยิ่งรูปร่างที่ล่ำสันของอำนวยทำให้เธอสนใจจนวันหนึ่งเธอไปเห็นอำนวยกำลังช่วยเดินสายไฟในห้องสมุด เธอจึงทำทีเข้าไปถาม

"เป็นช่างไฟด้วยหรือไงนี่เก่งจังวันก่อนก็เห็นช่วยจัดโต๊ะหมู่พับดอกบัวสวยมาก"

"เป็นนิดหน่อยนะครับ ถ้าซับซ้อนกว่านี้ผมก็ทำไม่ได้ครับ"

อำนวยตอบพร้อมกลืนน้ำลาย เพราะครูฝึกสอนสาวนั้นก้มลงมาถาม ทำให้มองทะลุคอเสื้อเข้าไปเห็นร่องอกได้อย่างชัดเจน ซึ่งอีกฝ่ายนั้นดูจะรู้ตัวเพราะตั้งใจโชว์ให้อำนวยเห็นซึ่งมันได้ผล ทัศนีย์จึงกระซิบให้อำนวยได้ยินเพียงคนเดียว

"ถ้าวันหยุดนี่ว่างอยากให้ไปช่วยทำไฟที่ห้องให้หน่อย ไม่ได้ให้ทำฟรีๆนะ มีค่าจ้างด้วย"

ทัศนีย์พูดพร้อมขยิบตาให้อำนวย เป็นการส่งสัญญาณอำนวยนั้นตอบรับทันที เพราะรู้ทันทีว่าครูฝึกสอนสาวหมายถึงอะไร ทัศนีย์นั้นมาจากครอบครัวในต่างจังหวัดที่มาฐานะดีจึงสามารถที่จะพักในคอนโดหรูแห่งหนึ่งที่ทางบ้านมาเช่าไว้ให้ช่วงที่เธอมาเรียนปริญญาตรี และเธอขับรถมารับอำนวยตามที่นัดกันไว้ พอเข้าไปในห้องอำนวยได้แกล้งถามเธอ

"จะให้ทำไฟตรงไหนละครับ"

"แหมโง่หรือแกล้งโง่กันนี่ พามาถึงที่แล้วยังถามถึงเรื่องทำไฟ"

เธอพูดขณะที่ไปนั่งบนเตียงพร้อมไขว่ห้างเพื่ออวดเรียวขาที่สวยงาม  ทัศนีย์เป็นผู้หญิงที่รูปร่างสูงโปร่งสัดส่วนดีขาสวยและจากการแต่งตัววันนี้ทำให้อำนวยมั่นใจว่าสิ่งที่ตนเองคิดนั้นถูกต้อง เห็นได้จากการแต่งตัวของเธอวันนี้กางเกงยีนส์ขาสั้นสีขาวรัดรูป เสื้อยืดสีแดง จากกางเกงที่รัดรูปทำให้เห็นเนินหีของเธอได้อย่างชัดเจนว่าใหญ่อย่างที่คิด เพราะเห็นได้จากเวลาที่เธอเดินสวนกับลมกระโปรงที่ยาวและบานนั้นช่วยเน้นตรงเป้าให้เห็นอย่างเด่นชัด อำนวยเดินไปนั่งข้างๆเจ้าของห้องแล้วตอบ

"ผมหมายถึงไฟสวาทนะครับครู จะให้ทำตรงไหน"

"ถึงขนาดนี้ไม่ต้องเรียกครูแล้วถ้าจะทำก็ทำบนนี้สิ "

ทัศนีย์ตอบพร้อมดึงหน้าอำนวยเข้ามาหา ทั้งคู่ต่างแลกจูบกันอย่างเผ็ดร้อน เธอดันตัวอำนวยให้ลงไปนอนราบบนที่นอน ครูฝึกสอนสาวเป็นฝ่ายรุกก่อน ไม่นานนักเสื้อผ้าของอำนวยนั้นหลุดออกจากตัวทั้งหมด ทัศนีย์ก้มหน้าไปที่ทรวงอกแล้วดูดหัวนมอำนวยสลับไปมาทั้งสองเต้า ส่วนมือนั้นรูดไปที่ควยที่ยังไม่แข็งตัวก่อนที่เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจัดการถอดเสื้อยืดที่สวมออกตามด้วยยกทรง นมของเธอนั้นขนาดพอดีตัวแต่หัวนมค่อนข้างคล้ำตามประสาสาวที่ผ่านมามาก เธอก้มหน้าลงไปที่ควยอำนวยพร้อมเอามือไปจับมาสีที่หัวนมทั้งสองข้าง ก่อนจะเอาไปวางที่ร่องนมแล้วขยับตัวไปมาทำให้ควยของอำนวยนั้นแข็งตัวขึ้นทันที

"ไงของผมใหญ่ไหมครับครู"

อำนวยถามด้วยเสียงที่กระเส่า ซึ่งเธอนั้นพยักหน้าตอบเพราะที่อยู่ในมือเธอตอนนี้มันพองขยายจนเท่ากับแขนของเธอ ทัศนีย์เลียปากไปมาก่อนจะก้มหน้าลงไปหาควยที่ใหญ่ เธอใช้ปากกับควยของอำนวยอย่างชำนาญทั้งดูดทั้งเลียอยู่ครู่ใหญ่พร้อมจับมือของอำนวยให้มาคลึงเคล้นที่เต้านมของเธอไปด้วย  เสียงครางของอำนวยดังเป็นระยะจนเธอนั้นจัดการถอดกางเกงออกทั้ง 2ตัว แล้วขยับตัวหันเท้าไปที่หัวเตียงที่อำนวยนอนหนุนหมอนอยู่ จนโคกหีของเธอไปอยู่ตรงหน้าอำนวย ส่วนเธอนั้นยังใช้ปากกับควยอำนวยไม่หยุด

อำนวยเอานิ้วไปกรีดยังร่องหีที่ชุ่มฉ่ำไปมา ก่อนจะผงกหัวเอาปากไปเม้มขนหมอยที่ดกและแฉะอยู่ครู่หนึ่ง ถึงเอาลิ้นเลียเข้าไปในรูหี ทำเอาเจ้าของโคกหีขนาดใหญ่เงยหน้าขึ้นมาครางก่อนจะก้มหน้าไปอมควยอำนวยต่อ ทั้งคู่เล่นรักกันในท่า 69 กันพอสมควรจนทัศนีย์ทนไม่ไหว เธอเงยหน้าขึ้นและกลับตัวมาหาอำนวย สายตาที่ชุ่มฉ่ำของทั้งคู่ประสานกัน ทัศนีย์เอาจับควยของอำนวยไปจ่อที่รูหีเธอแล้วหย่อนกายลงมาทับ แต่อำนวยเด้งตัวสวนขึ้นไปทันที รูหีของเธอนั้นไม่ฟิตทำให้เข้าได้สะดวก แต่ทัศนีย์ร้องออกมาอย่างตกใจ ถึงจะผ่านมาเยอะแต่เจอแบบนี้เข้าไปมันก็จุกเหมือนกัน  เธอหายใจลึกๆ พร้อมจับมืออำนวยทั้งสองข้างมาวางที่เต้านมของเธอ ก่อนจะเริ่มขย่มอย่างช้าๆ

อำนวยปล่อยให้ครูฝึกสอนสาวขย่มอยู่ครู่ใหญ่ถึงลุกขึ้นมานั่ง มือทั้งสองจับไปที่เอวพร้อมเอาหน้าซุกไปเต้านม อำนวยดูดเต้านมของทัศนีย์สลับไปมาทั้งสองเต้าขนาดที่เจ้าของเต้านั้นขย่มอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้ทัศนีย์นั้นรู้ซึ้งถึงคำซุบซิบของบรรดาเด็กสาวมัธยมหลายคนที่บอกกันว่าอำนวยนั้นทั้งใหญ่แถมยังอึด เพราะอำนวยไม่มีทีท่าจะน้ำแตกอย่างง่ายๆเหมือนกับผู้ชายหลายคนที่เธอเคยผ่าน บทรักตอนนี้มันทำเอาเธอถึงอกถึงใจอย่างมากจนอำนวยพาเธอไปถึงจุดหมาย

"โอ๊ยเด็ดจริงๆอำนวย อึดจริงๆทำเอาครูแทบตาย"

เสียงพูดด้วยความเหนื่อยของเธอขณะที่ลงมานอนอยู่บนเตียงโดยไม่สนใจคราบน้ำรักที่แฉะเต็มรูหี เพราะเธอนั้นฝังยาคุมไว้เรียบร้อย

"อยากเหนื่อยต่อไหมครับ"

อำนวยถามขณะมือนั้นไปเคล้นคลึงที่นมของเธอ

"ถ้าทำไหวก็ทำ"

เธอพูดอย่างท้าทายและอำนวยนั้นพลิกตัวขึ้นมานอนอยู่บนตัวเธอและทำให้เธอไม่ผิดหวัง หลังจากวันนั้นอำนวยแบ่งเวลามาหาเธอเป็นประจำแถมสะโพกที่สมส่วนน่าเคล้นคลึงที่ไม่เคยมีชายคนใดได้ทะลวงมาก่อน อำนวยก็จัดการเปิดบริสุทธิ์ประตูหลังของเธอทำให้เธอหลงใหลอำนวยมาก แต่บางครั้งทำให้เธอมีปัญหากับเด็กสาวที่เป็นคู่ขาของอำนวยจนในที่เธอตัดปัญหาชวนเด็กสาวที่ชื่อตาลมาร่วมเตียงด้วย ซึ่งเป็นบทรักที่ถึงอกใจของทั้งสามแถมได้เป็นอาจารย์สอนบทรักแบบหญิงกับหญิงด้วยกันให้กับนักเรียนสาวอีกด้วย บางวันหลังจากเลิกเรียนแล้วทั้งสามต่างพากันมาหาความสุขที่คอนโดและเป็นภาพบทรักของทั้งสองสาวในเครื่องแบบนักเรียนกับชุดนักศึกษาซึ่งปลุกอารมณ์ของอำนวยได้อย่างดี จนเธอฝึกสอนครบทำให้ห่างหายกันไปแต่มันเป็นประสบกามที่ดีของทั้ง 3คน

จนเรียนจบ ม.6 หลวงลุงได้ถามอำนวยว่าจะเรียนต่อหรือไม่ อำนวยตอบไปว่าไม่เรียน เพราะตัวเองหัวไม่ดีและไม่อยากรบกวนหลวงลุงที่เข้าสู่วัยชราและต้องหาเงินมาส่งเสีย จนท่านเจ้าอาวาสนั้นเรียกไปถามอีกและบอกว่าทางวัดมีเงินทุนที่จะส่งพวกเด็กวัดที่อยากเรียนต่อหรือถ้าอำนวยจะบวชก็ได้จะได้ให้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยของสงฆ์ แต่อำนวยปฏิเสธด้วยเหตุผลเดียวกัน และอำนวยเริ่มหางานทำจนไปได้งานเป็นเด็กติดรถส่งของที่อำนวยกับพวกเด็กวัดด้วยกันเคยไปทำตอนช่วงปิดเทอม ซึ่งอำนวยนั้นปฏิบัติตัวเหมือนเดิมช่วยหลวงลุงบิณฑบาตก่อนไปทำงาน และในช่วงเวลานั้นหลวงลุงที่รู้ว่าอำนวยนั้นมีคุณสมบัติที่จะสืบต่อวิชาอาคมจากตนเองได้โดยเฉพาะจิตใจที่เข้มแข็ง จึงเรียกหลานชายไปถามว่าเต็มใจที่จะรับไหม ซึ่งอำนวยตอบตกลงทันที หลวงลุงจึงเริ่มสอนวิชาอาคมที่ตนเองมีให้ทั้งหมด ตลอด 3ปีนั้นอำนวยได้รับการสอนถ่ายทอดวิชาจากหลวงลุงมาทั้งหมด พร้อมทั้งคำสั่งสอนเรื่องการประพฤติตัว

"หนูอย่าลืมที่ลุงบอกไว้ วิชาที่สอนให้มีเอาไว้ช่วยคนและป้องกันตัวเท่านั้น อย่าเอาไปรังแกข่มเหงหรือใช้เอาเปรียบใคร ส่วนพวกวิญญาณก็เหมือนคนมีทั้งดีและร้าย เรื่องไหนที่เราไม่เกี่ยวข้องก็ปล่อยผ่านไปถ้าเขาไม่มาทำอะไรกับเราก็อย่าไปสนใจ อย่าไปแสดงตัวว่าตัวเองนั้นมีวิชาเก็บเอาไว้คนเดียวแบบลุงมันจะไม่ยุ่งยาก ไม่อย่างนั้นถ้าหนูประพฤติตัวอีกแบบเอาวิชาที่ลุงสอนให้มาใช้ในทางที่ผิดความยุ่งยากทำให้คนอื่นรู้ว่าตัวเรามีวิชา และสิ่งที่เราทำด้วยอาคมสักวันมันจะกลับเข้ามาหาตัวถ้าเราเผลอตัวหรือไม่ปฏิบัติตัวให้ดีละเลยเรื่องการบูชามันจะตามด้วยความเสื่อม หนูทำตัวให้เป็นปกติอย่าให้ใครรู้"

อำนวยรับคำของหลวงลุง และหลังจากนั้นไม่อีกกี่เดือนหลวงลุงได้มรณภาพ ไปด้วยโรคชราทำให้อำนวยนั้นเสียใจอย่างมากที่ผู้มีพระคุณได้จากไป หลังจากงานศพของหลวงลุงได้เสร็จเรียบร้อย อำนวยได้ตัดสินใจที่จะไปอยู่นอกวัดเพราะรู้ว่าอีกไม่นานกุฏิหลังนี้จะต้องมีพระเข้ามาอยู่ใหม่ และท่านคงไม่สะดวกที่จะให้อำนวยอยู่ด้วย ทางเจ้าอาวาสได้บอกให้อำนวยมาอยู่กับท่านอำนวยได้บอกกับท่าน

"ไม่ละครับหลวงตา ผมตัดสินใจแล้วที่จะไปใช้ชีวิตข้างนอกจะดีที่สุดครับ อยู่ไปก็อดเศร้าไม่ได้เพราะยังไงผมก็คิดถึงหลวงลุงอยู่"

"อย่างนั้นก็ตามใจเอ็งนะอำนวย แต่ถ้าไม่ไหวก็กลับมาที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ"

อำนวยกราบลาท่านเจ้าอาวาสและขนของที่มีอยู่ไม่มากเท่าไหร่ไปอยู่ห้องเช่าแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากวัดพอสมควร หลังจากนั้นอำนวยต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากกว่าเก่า เพราะเป็นแค่ลูกจ้างรายวัน เงินที่ได้จากหลวงลุงและเงินที่ตนเองเก็บนั้นก็มีไม่มากเท่าไหร่แถมค่าใช้จ่ายนั้นเพิ่มขึ้น จากเมื่อก่อนไม่ต้องจ่ายค่าที่พักกับค่าอาหาร เพราะอำนวยจะเอาข้าวก้นบาตร ใส่ถุงมากินทุกวันเหมือนตอนสมัยเรียน แต่ตอนนี้ด้วยค่าแรงที่น้อยนิดแถมต้องมาจ่ายค่าเช่าห้องค่าน้ำค่าไฟ ถึงบางวันท่านเจ้าอาวาสจะเมตตาให้คนเอาอาหารมาให้ก็ตามที ทั้งๆที่อำนวยจะประหยัดอย่างเต็มที่ ในห้องพักของใช้นอกจากเสื่อที่ปูนอนกับหมอนก็มีเครื่องใช้ไฟฟ้ามีเพียงพัดลมเครื่องๆเล็กๆที่ใช้เพื่อบรรเทาความร้อนเท่านั้น แต่มันก็แทบจะไม่พอกินพอใช้ สิ่งที่อำนวยกินประทังชีวิตคือพวกมาม่าไม่ก็ขนมปังถุงเล็กๆกับน้ำเปล่า จะกินดีขึ้นก็วันที่ท่านเจ้าอาวาสให้คนเอาอาหารมาให้ ตอนนั้นอำนวยใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบอย่างมาก มันมีเหตุผลหลายอย่างที่อำนวยนั้นต้องอยู่คนเดียวไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นเพื่อช่วยกันจ่ายค่าห้องได้ จนในที่สุดอำนวยตัดใจยอมผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับหลวงลุงที่สั่งเสียไว้

ด้วยของที่มีอาคมที่ได้รับจากหลวงลุง มีทั้งหวายอาคม เหล็กไหล ตะกรุด ผ้ายันต์ พระเครื่อง ซึ่งของเหล่านี้บางอย่างนั้นต้องได้รับการสวดบูชาเป็นประจำทำให้อำนวยไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้และอำนวยนั้นได้ทำตามคำสั่งสอนของหลวงลุงมาตลอด และมีของอยู่สิ่งหนึ่งที่หลวงลุงได้กำชับไว้ว่าอย่าละเลยและอย่านำของสิ่งนี้ไปใช้ในทางที่ไม่ดี ของสิ่งนั้นคือไพลดำ ที่อำนวยเองที่เห็นครั้งแรกก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อำนวยเองก็ไม่เคยเห็นหรือรู้จักต้นไพลมาก่อน หลวงลุงบอกว่าไพลดำนั้นเป็นพืชขนิดหนึ่งแต่คนที่ขุดขึ้นมาและนำมาครอบครองนั้นต้องมีวิชาอาคมขั้นสูงและอำนวยเองก็ไม่เคยถามหลวงลุงว่าใครเป็นคนขุดขึ้นมาและทำไมหลวงลุงได้มาครอบครอง และอำนวยก็ไม่สนใจเท่าไหร่เพราะเห็นว่าเป็นก้อนหินสีดำที่มีลักษณะคล้ายพืช และไม่เคยไปแตะต้องมันอีกเลย จนก่อนที่หลวงลุงจะมรณภาพท่านได้นำของพวกนี้มามอบไว้ให้อำนวยดูแลต่อไปเพราะอำนวยเองก็มีวิชาอาคมที่ท่านได้สอนไว้จนหมด ตอนแรกอำนวยไม่ได้สนใจของพวกนี้นอกจากทำพิธีบูชาตามที่หลวงลุงได้สอนไว้

จนหาทางออกในเรื่องเงินไม่ได้ไม่ได้อำนวยจึงเริ่มมาสนใจอ่านตำราที่หลวงลุงเก็บไว้ซึ่งมีบางเล่มที่หลวงลุงได้เขียนบันทึกไว้เอง ทำให้รู้ว่าไพลดำที่ตนเองครอบครองอยู่นั้นมีของศักดิ์สิทธิ์ที่มีฤทธิ์ขนาดไหน บรรดาผีร้ายทั้งหลายไม่กล้ามารังควาน และคนที่ได้ครอบครองนั้นต้องเป็นคนที่มีวิชาอาคมชั้นสูง แต่จากที่ได้อ่านตำราอำนวยนั้นมองเห็นวิธีที่จะหาเงินได้คือเอาไพลดำไปต้มเพื่อทำน้ำมนต์ พร้อมกำกับด้วยอาคม แล้วเอาน้ำมนต์มาทาที่เปลือกตาจะทำให้มองทะลุไปยังสิ่งของหรือวัตถุต่างๆได้ และถ้าเอามาใช้เล่นการพนันมันจะทำให้มองทะลุไปเห็นไพ่ของอีกฝ่ายหรือลูกเต๋าที่อยู่ในถ้วยได้  เมื่อไม่มีทางเลือกอำนวยจึงตัดสินเลือกที่จะใช้วิธีนี้

"ลุงหนูขอโทษ หนูไม่มีทางเลือกจริงๆ"

อำนวยนึกขอโทษหลวงลุงที่ต้องทำแบบนี้ทั้งๆที่รับปากไว้แล้วว่าจะไม่ทำแบบนี้ ก่อนอื่นอำนวยเริ่มไปศึกษาวิธีการเล่นไพ่ประเภทต่างๆรวมไปถึงไฮโลที่สถานีพักรถขนส่งของที่จะมีพวกคนขับและเด็กติดรถแอบตั้งวงกันขึ้นมา ด้วยความที่เป็นคนหัวดีความจำแม่นทำให้อำนวยเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วและอำนวยเริ่มทำพิธีตามที่เรียนมาพร้อมดูจากตำรา และได้ไปลองใช้ครั้งแรกที่สถานีพักรถ ซึ่งอำนวยนั้นมองทะลุเห็นไพ่ของคนในวงหมดรวมไปถึงลูกเต๋าในวงไฮโลและอีกอย่างด้วยบุคลิกที่พูดน้อยยิ้มยาก ทำให้คนในวงไพ่นั้นอ่านสีหน้าอำนวยไม่ออก แต่อำนวยเล่นไปเพียง 2-3 วันก็เลิกเล่นเพราะสงสารคนที่ตนเองได้เงินมา เพราะยังไงก็เป็นพวกคนขับรถ หรือเด็กติดรถที่เป็นกรรมกรหาเช้ากินค่ำเหมือนกัน อำนวยกินเงินคนพวกนี้ไม่ลงแถมยังไปบอกเด็กติดรถด้วยกันเลิกเล่น แต่อำนวยเริ่มไปเล่นในบ่อนเล็กๆที่พวกคนขับรถแนะนำ  ทำให้อำนวยเริ่มมีเงินเก็บมากขึ้นจากหลักพันเป็นหลักหมื่นในเวลาไม่นานเท่าไหร่

พอมีเงินอำนวยเริ่มขยับขยายที่อยู่ตนเองโดยไปเช่าอพาร์ทเม้นท์แทนห้องเช่าห้องเล็กๆที่เคยอยู่และลาออกจากงาน มาหาซื้อมอเตอร์ไซด์มือสองเพื่อมาขับรถมอเตอร์ไซด์รับจ้าง ซึ่งมีคนขับรถที่ทำงานที่เดียวกันแนะนำวินที่รู้จักให้ อำนวยนั้นฉลาดที่จะใช้เงินถึงได้เงินมาเยอะแต่ก็รู้จักใช้และหาอาชีพมาบังหน้าเพื่อไม่ใช้คนสงสัย คนแถวนั้นจะเห็นว่าอำนวยเป็นคนขยันด้วยความที่เป็นคนที่ตื่นเช้ามาตั้งแต่เด็กๆ อำนวยจะเริ่มงานไปเข้าวินประมาณตี 4เศษๆ ส่วนมากลูกค้าจะเป็นแม่ค้าที่ไปซื้อของที่ตลาด จนช่วงสายอำนวยจะกลับมาที่อพาร์เม้นท์เพื่อทำความสะอาดห้อง ซักผ้า แล้วกลับไปเข้าวินอีกครั้ง จนช่วงค่ำประมาณ 2 ทุ่มอำนวยถึงจะเลิกและไปที่บ่อนต่อจนทำให้อำนวยนั้นมีความชำนาญในการเล่นไพ่อย่างมาก จนมีเงินเก็บเป็นหลักแสนในตอนนั้นอำนวยเริ่มที่จะชดเชยที่ที่ขาดหายเรื่องในวัยเด็กของตนเอง อำนวยซื้อของเล่นมาหลายอย่างเอามาเก็บไว้ในห้อง เพราะตอนเด็กตัวเองได้แต่ดูเด็กคนอื่นมีของเล่นมันเป็นการชดเชยสิ่งที่ตนเองขาดหายในวัยเด็กไป แต่อำนวยนั้นรู้จักประมาณตน ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่ทำให้คนอื่นรู้ตัวเองมีเงินเพราะมันจะเป็นที่สะดุดตาและเงินที่ได้มาอำนวยแบ่งไปเก็บไว้ 60 % ทุกครั้ง และอำนวยเริ่มเข้าไปเล่นการพนันในบ่อนที่ใหญ่ขึ้นแต่อำนวยนั้นทำตามความปรารถนาของหลวงลุงและท่านเจ้าอาวาสคือไปเรียนต่อปริญญาตรีเพราะมีเงินทุนแล้ว อำนวยเลือกที่จะเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนที่มีสอนภาคค่ำ ช่วงนั้นวันไหนที่มีเรียนอำนวยจะไม่ไปที่บ่อน  แถมอำนวยนั้นโชคดีที่ไปจับใบดำได้ตอนเกณฑ์ทหาร เลยไม่ต้องมาพะวงกับเรื่องที่ต้องไปเป็นทหาร

อำนวยนั้นยิ่งเล่นการพนันหนักมือขึ้น ทำให้เงินเก็บเริ่มเข้าสู่หลักล้านแต่ด้วยความที่เป็นคนฉลาด อำนวยจะยอมเสียบ้างเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย อำนวยจะหมดไปกับสล็อตแมชชีน หรือพวกรูเล็ตต์ เพราะพวกนี้ต้องอำนวยไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ แต่กับพวกไพ่หรือไฮโลที่อำนวยมองเห็นแต้มจะได้เงินมาเสมอ จนอำนวยกลายเป็นที่รู้จักในวงการของนักพนัน แถมอำนวยยังใช้วิชาอาคมที่เรียนมาบังคับให้พวกผีบ้านผีเรือนให้มาเป็นพวกไม่ให้ไปเตือนเจ้าของบ่อนว่าตนใช้เล่ห์กลด้วยอาคมในการโกง แต่อำนวยใช้ทั้งพระเดชและพระคุณ อำนวยจะเซ่นไหว้หรือไม่ก็ทำบุญให้กับผีพวกนี้ตลอด จนผีบ้านผีเรือนในบ่อนที่อำนวยไปเล่นนั้นยอมเป็นพวกของอำนวย ทั้งยังช่วยเตือนถ้าบ่อนจะถูกตำรวจจับ วันนั้นอำนวยจะไม่ไปหรือไม่ก็ออกมาก่อนที่ตำรวจจะมา หรือถ้าจวนตัวจริงๆ ผีพวกนี้จะช่วยบังตาไม่ให้ตำรวจเห็นอำนวย ช่วงนั้นอำนวยตัดสินใจซื้อรถกระบะ 4 ประตู มือ 2 มาใช้งานอีกคัน ถึงจะเริ่มมีเงินใช้ไม่ขาดมือ แต่อำนวยไม่อยากทำตัวเป็นจุดสนใจของคนทั่วไป แต่ด้วยความที่เล่นได้บ่อยๆทำให้พวกเจ้าของบ่อนพากันสงสัยว่าอำนวยนั้นโกงไพ่ จนวันหนึ่งระหว่างที่กำลังเล่นบาคาร่าในบ่อนใหญ่มีอิทธิพลบ่อนหนึ่ง ผีบ้านได้มากระซิบบอกอำนวย

"นาย เสี่ยยิ้มมันสงสัยว่านายโกงไพ่ มันจะให้คนมาพาตัวนายไปพบมัน"

"เออขอบใจ"

อำนวยใช้ดวงจิตตอบผีบ้าน และไม่นานคนคุมบ่อนได้เชิญอำนวยไปพบเจ้าของบ่อนที่รู้จักกันในชื่อเสี่ยยิ้มภายในห้องทำงานชั้นบนของบ่อน

"ที่อั๊วให้คนพาลื้อมาพบ เพราะอั๊วสงสัยว่าลื้อโกง ลื้อชนะไพ่แทบทุกตาเวลาที่มาเล่นแถมลื้อได้เงินจากบ่อนไปมากกว่าคนอื่น มันผิดสังเกตที่ลื้อชนะแทบทุกครั้ง สารภาพมาซะดีว่าลื้อใช้วิธีโกงแบบไหน อั๊วจะไม่ทำอะไรลื้อ"

มันพูดทันทีที่อำนวยเข้าไปในห้อง

"โกงห่าอะไร เอ้ากูให้มึงค้นหรือไม่ก็ย้อนดูวงจรปิด ว่าตอนเล่นกูตุกติกอะไรบ้าง กูใส่แว่นไหมใส่คอนแทคเลนส์ไหมมึงแหกตาดู  เครื่องประดับกูมีนาฬิกาเรือนละพันกว่าบาทเท่านั้น แล้ววันนี้กูใส่เสื้อแขนสั้นกูจะไปซ่อนไพ่ตรงไหน เอ้ากูให้มึงค้น"

อำนวยพูดด้วยความท้าทายพร้อมยกมือและพลิกมือไปมาให้ดู เสี่ยยิ้มให้คนค้นตัวอำนวยทันที ซึ่งไม่พบอะไรที่ผิดปกติ โทรศัพท์ที่อำนวยใช้ก็เป็นแบบธรรมดาไม่พิเศษอะไร

"เจออะไรไหมไอ้ยิ้ม"

อำนวยแกล้งถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ

"เวลาที่กูเสียเป็นแสน มึงไม่เคยสงสัย พอกูได้มึงสงสัย ทำใจให้กว้างๆหน่อย"

เสี่ยยิ้มยืนนิ่ง แต่ลูกน้องที่เป็นคนคุมบ่อนชื่อเด่นได้พูด

"มึงเงียบๆไปเลย ก็มึงได้ทุกครั้งที่มาแถมได้ทีละเป็นแสน เป็นล้าน มันก็น่าสงสัยว่ามึงโกง "

"เจ้านายเขาพูดกัน ขี้ข้าอย่างมึงไม่ต้องมาเสือก "

อำนวยหันไปตวาดเด่นแล้วหันมาพูดกับเสี่ยยิ้มต่อ

"ว่ายังไงไอ้ยิ้ม มีอะไรตรงไหนบอกว่ากูโกงกูใส่แว่นไหม เอ้ามึงดู กูย้ำอีกครั้งคอนแทคกูก็ไม่ได้ใส่  กูซ่อนไพ่ตรงไหน ไม่มี เอาแบบนี้ไหม พิสูจน์กันในห้องนี้ว่ากูเก่ง หรือกูโกง มึงกับกูมาเล่นกันไพ่หรือมึงจะเอาคนของมึงที่เก่งที่สุดมาเล่น เอา 3 ใน 5ไพ่อะไรก็กูให้มึงเลือก และใช้ไพ่สำรับใหม่ทุกครั้ง กูจะไม่แตะไพ่มึงเลยจนกว่ากูจะได้รับแจก เอาอย่างนั้นไหมไอ้ยิ้ม"

"ได้ตกลง มันแฟร์ดี ถ้าอั๊วจับได้ว่าลื้อโกง ลื้อโดนกระทืบแน่"

"เอาเลย แต่ถ้ากูเก่งจริงและชนะมึง มึงจะทำยังไง"

"อั๊วให้ลื้อ 5 แสนแทนคำขอโทษ"

"น้อยไปไอ้ยิ้ม มึงทำกูอับอายให้คนพากูมาพบมึง คนมาเล่นก็เดาออกว่ามึงสงสัยว่ากูโกงถึงกูจะออกไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ยังไงก็มีคนเชื่อว่ากูเล่นไม่ซื่อกูคิดค่าเสียหาย 2 ล้านถ้วนตกลงไหม"

อำนวยพูดพร้อมทำสีหน้าเหยียดๆ ทำให้เด่นนั้นไม่พอใจได้พูดขึ้นมา

"มึงไม่มีสิทธิ์เลือก"

"กูบอกแล้วเรื่องของเจ้านาย หมารับใช้อย่างมึงอย่ามาเสือกหุบปากไป"

อำนวยพูดกับเด่นอย่างท้าทายเพราะตนเองนั้นไม่กลัว  ทำให้อีกฝ่ายนั้นไม่พอใจแต่สายตาของเจ้านายนั้นห้ามไว้

"เอาตามนั้นก็ได้ แต่ถ้ากูจับได้ว่ามึงโกง มึงไม่รอดแน่"

เสี่ยยิ้มเลือกเล่นป๊อกเด้ง อำนวยทำท่ายกไหล่กวนเท้าอีกฝ่ายเหมือนกับบอกว่าไม่มีปัญหา และใช้เวลาไม่นานนัก เสี่ยยิ้มซึ่งถือว่าเป็นเซียนไพ่คนหนึ่งนั้นแพ้อำนวยอย่างง่ายดายทั้ง 3 เกมต่อกัน ซึ่งอำนวยรู้ว่าตนเองถูกจับตาอย่างใกล้ชิด แต่การมองเห็นไพ่ของอีกฝ่ายและฝีมือการเล่นไพ่นั้นทำให้อำนวยเล่นด้วยความสบายใจ จึงไม่มีปัญหาอะไร เสี่ยยิ้มนั้นหน้าซีดเผือดหลังจากที่แพ้ในเกมที่ 3 พวกลูกสมุนที่จับตามองอำนวยนั้นต่างยอมรับว่าอำนวยนั้นมีฝีมือจริงๆ ทั้งหน้าตาที่อ่านไม่ออก และดูแล้วไม่มีตรงไหนที่แสดงว่าอำนวยโกงยกเว้นเด่นที่ยังไม่เชื่อ

"ผมขอโทษครับ"

เสี่ยยิ้มพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและเปลี่ยนสรรพนามพร้อมยกมือไหว้ขอโทษ แต่อำนวยนั้นยกมือขึ้นมาแบพร้อมกระดิกนิ้ว

"

มีวิชาดี แบบนี้ไม่มีทางแพ้แน่

[นุครับ]

อำนวนจะเทพไปไหนมองไพ่ได้ด้วย

[Snutsu]

ถ้าไม่ใช่เรื่องเล่าคงโดนยิงตายไปแล้ว

[hanabombam]

ถ้าโดนจับได้ว่าโกงนะ ตายอย่างเขียดเลยนะนั้น

[Coleman]

เสี่ยจะยอมเสียเงินให้กับอำนวยฟรีๆเหรอ