🧡 XONLY 🧡

โดนยาจนลืมผัวแล้ว

อย่าคิดมากครับคิดสะว่าเราทำได้เขาก็ทำได้

 

ได้รุมกันอีกหลายรอบแน่

น่าจะโดนคนงานด้วยแล้วแหละ

    "เบญ.....มานี่มา...." ชาคริตเรียก
    ใบหน้าสวยที่เปรอะเปื้อนแหงนขึ้นมองชาคริต ก่อนจะหันไปมองไผ่หลิวที่นอนน้ำลายฟูมปากอยู่ทีหนึ่ง สายตาที่จ้องกลับมาบอกชายหนุ่มชัดเจนราวกับสาวงามเอ่ยปากพูดออกมาชัด ๆ
    ไม่ใช่ที่นี่
    สาวงามลุกขึ้นเหยียดยืน มือปาดเอาผมดำยาวมาปกปิดทรวงอกผุดผาด ก่อนจะเดินตรงเข้ามา กอบกุมมือของชาคริตและเดินนำชายหนุ่มออกจากห้องไป
   
    "เบญจะพาเรา...." ชาคริตเอ่ยปากจะถาม แต่เบญหันกลับมาเอามือจ่อที่ริมฝีปาก
    สองหนุ่มสาวเดินกุมมือผ่านบ้านหรูที่เงียบสงบ ออกสู่สวนหลังบ้านที่ว่างเปล่า ไปที่ข้างธารใสไม่ไกลจากจุดที่ราชณิญากับเบญปลุกปล้ำแย่งชุดว่ายน้ำกัน
    เบญปล่อยมือจากชาคริต และเดินถอยหลังไปพิงกับต้นไม้ใหญ่ริมลำธารด้วยทีท่าที่สุดแสนเย้ายวน ชาคริตกลืนน้ำลายดักอึก หลงใหลไปกับมนตราของนางไม้ผู้เสนงามที่มาปรากฏอยู่ตรงหน้า เปิดเปลือยตัวตนให้เขาได้เชยชมราวกลีบบุปผางามที่ค้อยบานแย้ม เหลือสิ่งปกปิดไว้เพียงผมงามที่เหนือยอดปทุมถันทั้งสองข้าง
    "มาเถอะ ชาคริต.........ที่นี่แหละ..........ที่ที่มีแค่เรา"

    "เอาจริงดิ่" น้ำฟ้าที่นั่งจิบน้ำชาอยู่ริมหน้าต่างร้องถามราชณิญา
    "เค้าจะเอากันกลางแจ้งอย่างงั้นเลยเหรอคะ" รินถามตาโต
    "พี่น้ำฟ้า.....เพื่อนพี่เค้า......" ราชณิญาลังเล "เต็มหรือเปล่าคะ..."
    "ไม่รู้สิ บางทียัยนี่ก็แปลก ๆ" น้ำฟ้าบอก "ริน ไปเอากล้องกับเลนส์ซูมมา"
    "ได้เลยค่ะ!!!"

    "เอาเราเลย" เบญกระซิบ ทั้งที่ร่างของเธอก็สั่นสะท้านเหมือนลูกนกตัวน้อย "เราจะไม่หนี ไม่ดิ้น ไม่บอกว่าเจ็บแล้ว ชาคริตอยากทำอะไรกับเราก็ทำได้เลย"
    ชาคริตยกมือขึ้นกุมที่ไหล่บาง "เราไม่ได้อยากเอาเบญนะ เราอยากจะร่วมรักกับเบญ อยากจะให้เบญมีความสุขมากเท่า ๆ กับที่เราสุข"
    "งั้น...." เบญปาดผมดำยาวสยาวออกจากหน้าอกและลำคอเรียว "ดูดคอเรา เหมือนที่คริตดูดที่พัทยาวันนั้นสิ"
    ชาคริตตอบสนองคำขอแบบไม่รอช้า
    จ๊วบบบบบบ จ๊วบบบบบบบบบ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบ
    ไม่ช้าทั่วลำคอระหงก็เต็มไปด้วยปื้นแดง สาวเบญแหงนหน้า หลับตาปี๋ หลังพิงต้นไม้หายใจหอบถี่ ชาคริตก้มลงดูดยอดอกสีชมพูสด พร้อม ๆ กับที่นิ้วมือนิ้วหนึ่งสอดแทรกเข้าไปในกลีบดอกไม้ที่แสนคับแคบ
    ปกติชาคริตไม่ค่อยชอบทำแบบนี้กับสาวซิงเท่าไหร่ อยากจะให้ความสาวของพวกเธอพังทลายลงด้วยความเป็นชายอันโอ่อ่าของเขาเท่านั้น
    แต่กับความคับแคบที่เขาสัมผัสได้ในห้องนอนเมื่อครู่ เสียบไปเต็มที่เบญตายพอดี
    แล้วนี่......แค่นิ้วเดียวยังโดนตอดขนาดนี้ ของเธอจะคับไปไหนเนี่ย
    "อะ อื๊ออออออ ชาคริต มันเข้าไปแล้วใช่ไหม อาาาาาา มันใหญ่ แน่นมาก ๆ เลยยยยยย" เบญครางทั้งที่ยังหลับตาปี๋ "นี่สุดลำแล้วใช่ไหม มันเหมือนเต็มของเราเลยยยยยยยย"
    ไม่เบญ นี่เพิ่งนิ้วเดียว ใส่เข้าไปข้อเดียว
    แต่เพื่อตอบคำถามของสาวสวย ชาคริตเสียบนิ้วขึ้นลึกเข้าสู่กลางกายสาว พลางก็กระดิกนิ้วไปมาเป็นการบุกเบิกให้โพรงเนื้อที่ชุ่มฉ่ำด้วยความใครได้คลายความตึงแน่นลงบ้าง
    "อะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยยย"
    เจอแล้ว
    จุด ๆ หนึ่ง ที่พอสัมผัสลงไปทีเดียว สาวน้อยคนงามก็สะดุ้งโหยงเหมือนถูกไฟช็อต ปากอ้าค้าง ตาเหลือกโพลง แต่ก่อนสาวงามจะทันได้ฟื้นตัวจากความเสียวที่ถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ชาคริตก็รัวนิ้วไปที่จุดเดิมซ้ำ ๆ พร้อมกับที่บี้ที่ติ่งเสียวจากภายนอกด้วยนิ้วโป้ง
    "ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย ระ เรา เรา เราแตกแล้วววววว อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ในจังหวะที่สาวสวยสั่นสะท้านด้วยความเสียว ชาคริตก็ฉวยโอกาสหมุนควงนิ้วที่เสียบคาร่องรักอยู่รุนแรงขึ้น ทำเอาเบญครวญครางไม่หยุดปาก น้ำหล่อลื่นไหลท่วมทะลักออกมาเต็มมือของชายหนุ่ม
    "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก....เรา.....เป็นของคริตแล้วนะ" เบญพึมพำ แล้วจึงก้มลงมอง "ฮ๊ะ!!! นั่นแค่นิ้วเหรอ"
    "อือ" ชาคริตดึงนิ้วมือออก ทำเอาเบญร้องกรี๊ดเบา ๆ อีกรอบ สะโพกผายขยับราวกับจะตามไม่ให้ชาคริตเอานิ้วออก
    ที่ปลายนิ้ว มีหยดเลือดที่ผสมกับน้ำหล่อลื่นกลายเป็นสีชมพูอ่อน ๆ ติดอยู่
    "หละ.....เลือดเราเหรอ" ความเจ็บที่จี๊ดขึ้นมาผสมกับความเสียวเมื่อร่างกายของเธอถูกล่วงล้ำ นี่คือผลลัพธ์ของมันเช่นนั้นเหรอ แต่กระนั้น ร่างกายที่สั่นเทาของเธอก็มีแต่จะเรียกหาความรู้สึกนั้นมากยิ่งขึ้นโดยไม่หวาดกลัวเกรงถึงความเจ็บปวดที่ต้องตามมา
    "อือ" ปลายนิ้วแตะลงที่หน้าผากมน ก่อนจะลากลงมาตามสันจมูกลงแตะริมผีปาก ทิ้งรอยเลือดจางไว้เป็นทางบนใบหน้าแสนสวย "เบญหันหลังไปเถอะ มันจะเจ็บน้อยกว่า...."
    "ไม่....เราอยากเห็นหน้าคริต.....ตอนที่คริตได้ความบริสุทธิ์ของเรา" เบญคว้านิ้วมือของชาคริตมาดูดด้วยความรักใคร่ "นะ"
    "งั้น....ก็ได้.....เบญเหนี่ยวกิ่งไม้นี่ไว้นะ แล้วยกขาข้างนี้พาดบ่าเราไว้"

    ไผ่หลิวที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบตัวเดินกะโผลกกะเผลกลงบันไดมาหาสามสาวที่นั่งล้อมวงอยู่รอบหน้าต่าง
    "เห็นพี่ชาคริตไหมคะ" เธอถามเสียงสั่น ๆ
    น้ำฟ้ายกนิ้วขึ้นแนบริมฝีปากบอกให้ไผ่หลิวเงียบ แล้วชี้นิ้วลงไปด้านล่างผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่
    "เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไม...." รินกระซิบถามเมื่อไผ่หลิวเดินเข้ามาใกล้
    "เสร็จชาคริตรึยัง" น้ำฟ้าถามยิ้ม ๆ
    ไผ่หลิวพยักหน้า
    "ดีไหม" ราชณิญาถาม
    "สุดยอดค่ะ" ไผ่หลิวกระซิบตอบ หน้าแดงเมื่อนึกถึงความเสียวแทบขาดใจที่เธอรู้สึก "แต่....หนูวูบไป....แล้ว.....รู้สึกตัว พี่ชาคริตกับยัยผมเปียก็หายไปแล้ว"
    "มาตรงนี้สิ.....แล้วเงียบ ๆ นะ" น้ำฟ้ากวักมือ
    ไผ่หลิวเดินมาริมหน้าต่าง มองลงไป ก่อนจะสะดุ้งเฮือก
    ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่างเพรียวได้รูปเนียนนวลทุกสัดส่วนยืนแนบประชิดกับร่างกำยำ มือข้างหนึ่งจับเหนี่ยวกิ่งไม้เหนือหัว อีกข้างประคองที่ใบหน้าหล่อเหลา ขาเรียวแยกเกือบร้อยแปดสิบองศา ข้างหนึ่งปลายเท้าแตะพื้น อีกข้างพาดวางบนบ่าหนา เปิดทางให้ท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์เข้าหาจุดกึ่งกลางได้เต็มที่
    "โห......เอ๊าดอร์" ไผ่หลิวพึมพำ
    "นายนั่นน่ะ ชอบเอ๊าดอร์จะตาย" น้ำฟ้ากระซิบ "ชั้นเคยบนชายหาด ในทะเล ในสวนหลังบ้าน"
    "หนูก็เคยบนชายหาดกับในทะเลค่ะ" ราชณิญาบอก
    "หนู.....เคยในสวนหย่อมโรงเรียน" รินสารภาพ
    สามสาวจ้องรินเขม็ง
    "เรา....เรารักคริตนะ........." เสียงแผ่ว ๆ ดังมาจากข้างล่าง
    "เอ้า ริน ถ่ายต่อไป อย่าหยุด"
    "เห้ยยยยย ไผ่หลิว ทำอะไร!!!!" ราชณิญากระซิบถามเมื่อไผ่หลิวปีนขึ้นบนขอบหน้าต่าง
    "ก็จะลงไปแจมสิคะ อูยยยยยย เจ็บบบบบบบ" ปรกติแล้ว สำหรับเธอ กระโจนลงจากชั้นสองแค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ตอนนี้แค่ก้าวขาขึ้นบนขอบหน้าต่างยังเจ็บจี๊ดเหมือนน้องสาวจะแหกเลย
    เพราะจริง ๆ เมื่อสักครู่นี้มันก็แหกไปแล้วด้วยฝีมือพี่ชาคริต
    "นั่งลงตรงนี้แหละ ให้เบญเขาบ้าง" น้ำฟ้าสั่ง

    น้ำแห่งความเสียวไหลหยดย้อยลงจากร่องรักที่แหกอ้ากว้างตามขาที่ยกชูของสาวสวย ส่อแสดงให้เห็นถึงความเพียบพร้อมอย่างเต็มที่ของเครื่องเพศ แต่ถึงกระนั้น ร่องรักก็ยังบีบตัวคับแคบจนแม้แต่ปลายดอกเห็ดยังยากจะมุดเข้าไปในถ้ำสาวได้
    "เฮือกกกกกกกกกก อื๊ออออออออออออออออออออ" เบญกัดฟันแน่น คิ้วบางขมวดจนแนบชิดติดกัน เท้าเขย่งเต็มที่ราวจะหนีจากท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์ที่นำความเจ็บปวดมาให้เธออย่างเหลือแสน
    ต้องไม่บอกว่าเจ็บ อย่าบอกว่าเจ็บ อย่าเปิดปาก อื๊ออออออออออออออ เบญคิดในใจซ้ำ ๆ ฟันกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือด ขณะที่ท่อนล่างของเธอเหมือนถูกมีดร้อน ๆ กรีดผ่าให้ฉีกขาดออกเป็นสอง
    "เบญ....เรารักเบญนะ" ชาคริตพรมจูบไปทั่วใบหน้างามที่นองไปด้วยน้ำตา ก่อนจะจูบปากงามของเบญแนบแน่น นักเปิดซิงหนุ่มน้อยไม่เคยรู้สึกว่าต้องทะนุถนอมคู่นอนสาวบริสุทธิ์คนใดเท่านี้มาก่อน เมื่อสาวน้อยสั่นสะท้านไปทั้งร่างอีกครั้งพอเจ้าตัวน้อยล่วงล้ำลึกเข้าไปอีกไม่ถึงครึ่งเซ็น
    "คริต.....ทำไมมัน.......อือ.......ไม่ เราไม่เป็นไร.....อูยยยยยยยยยยยยยยยย" สาวเบญพยายามทำใจกล้าหย่อนเอวลงมานิดหน่อย จนหัวมังกรใหญ่ยักษ์มุดทะลวงเข้าไปในร่องรักอันคับแคบได้สำเร็จ แต่สิ่งที่ตามมาคือความจุกแน่นจนเธอพูดไม่ออก และความเจ็บจี๊ดจนแทบหมดสติ เลือดแห่งพรหมจารีย์รินหลั่งไหลลงไปตามโคนดอกเห็นและขาอ่อนเนียนยาว
    ชาคริตรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นหนุ่มอ่อนหัดอีกครั้ง เหมือนวันแรกวันนั้นที่ร้านคาราโอเกะกับเนย สาวแรดประจำโรงเรียน ตอนที่เขายังเก้กังไม่รู้จะทำยังไงจะให้คู่นอนมีความสุขได้
    ทั้ง ๆ ที่เขาอยากเหลือเกิน จะให้เบญมีความสุข ไม่ต้องทุกข์ทรมานกับอะไรแบบนี้

    "เนย!!! ทำอะไรหน่ะ" ชาคริตร้อง หน้าแดง เมื่อเนยจับมือข้างที่เขาไม่ได้ถือไมค์ไปบีบที่หน้าอกมโหฬาร
    แม้เพิ่งจะได้เปลี่ยนคำนำหน้าชื่อเป็นนางสาวหมาด ๆ แต่หน้าอกของเนยก็ใหญ่จนล้นมือ
    ใหญ่กว่าของราชณิญาในวันนี้เสียอีก
    "ทำไม นมกูไม่ถูกใจมึงหรือไง คริต"
    "ปละ เปล่า...." ชาคริตรู้ว่าเขาไม่ใช่คนแรก ที่ได้จับนมเนย เค้าลือกันให้แซดว่าเนยให้เพื่อนในห้องบีบแลกเงินมาแล้ว แล้วไหนแฟนคนเก่าที่นั่งล้วงกันในงานกีฬาสีอีก
    แต่มัน....นุ่มมือมาก
    "คริต มึงมันหล่อว่ะ กูรักมึงนะ"
    ปึง
    ไมโครโฟนหล่นลงกระแทกพื้น ตามด้วยเสื้อนักเรียนและยกทรงของเนย กระโปรงสีกรมท่าถูกถลกไปกองที่เอว และ...
    "คริต กูเจ็บ"
    "เนย....เรา..."
    "อะไรว๊ะะะะะ มึงแตกแล้วเหรอ"
    "อะ....อือ"
    "สัส แตกในกูด้วย"
    "เนย...เรา"
    "แค่นี้เหรอว๊ะ....กูนึกว่าจะมันส์กว่านี้"
    "เอ่อ..."
    "เชี่ย แม่งงงงงงง เลอะหมดเลย ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ชาคริตกดตัวเนยลงไปบนเบาะแล้วโถมตัวลงไปใส่สาวน้อยนมใหญ่อีกครั้ง
    กว่าจะครบสามชั่วโมงที่จองกันไว้ เนยก็แทบจะเดินกลับบ้านไม่ไหวทีเดียว
    "เออ...." เนยหอบ พลางก็เอากระดาญทิชชู่เช็ดคราบน้ำอสุจิออกจากใบหน้า "กูค่อยเข้าใจหน่อย ทำไมพี่เปบอกเย็ดกันมันโคตรมันเลย"

    ทุกมิลลิเมตรที่แท่งเนื้อเสียบลึกเข้าไปในร่างต้องเผชิญกับความต้านทานจากผนังเนื้อที่คับแน่นอย่างที่แม้แต่ชาคริตก็คาดไม่ถึง แรงบีบอัดมหาศาลทำเอาเขาแทบขาดใจตายด้วยความเสียว แต่สติก็บอกว่าแรงต้านนี้ทำให้คนรักของเขาเจ็บปวดอย่างสุดแสน
    หน้าที่เปื้อนน้ำตาของเบญก้มลงมอง
    เหลืออีกแค่นิ้วเดียวมั้ง
    แต่เครื่องเพศของเธอก็เหมือนจะขาดสะบั้นลงจากเจ้านั่นแล้ว เลือดไหลเป็นทางจากร่องรักลงตามขาอ่อนจรดถึงพื้น
    มือชาคริตปาดป่ายรอบตัว บีบบี้สะกิดตามจุดที่เคยปลุกอารมณ์ให้เธอได้ แต่ประกายความเสียวที่จุดขึ้นมาล้วนแต่ดับวูบไปในคลื่นของความเจ็บปวด
    "คริต...." เธอพูดเสียงสั่น "เรา ฮือ.............."
    สวบ!!!!!!
    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
    "อื๊ออออออออออออออออออ"
    เนินเนื้อของเธอสัมผัสกับโคนขาชาคริตเมื่อชายหนุ่มดันตัวเข้ามาข้างในจนสุด เยื่อพรหมจรรย์ของเธอที่หนาเกินของสาวปกติต่อต้านจนถึงวินาทีสุดท้าย ก่อนจะขาดสะบั้นลงโดยสิ้นเชิง
    พร้อมกับที่ความสาวพังทลายลง ของเหลวร้อนปริมาณมหาศาลก็ฉีดพุ่งเข้ามาในท้องน้อยของเธอเมื่อแรงบีบอย่างหนักหน่วงทำเอาชาคริตทนไม่ไหว ปลดปล่อยเชื้อพันธุ์เข้าไปในร่างของเธออย่างเต็มที่
    "อึ๊กกกกกก" ชาคริตกัดฟัน ถึงจะไม่เรียกว่าล่มปากอ่าว เพราะเข้าไปจนสุดมดลูกแล้ว แต่ก็รู้สึกผิดที่ชิงแตกไปก่อนทั้งที่สาวสวยยังไม่ได้รู้สึกสุขสมสักนิด ได้แต่ดึงร่างเบญมากอดกระชับไว้แนบอก ขณะที่น้ำกามขาวข้นค่อย ๆ ไหลย้อยออกมาผสมกับสายเลือดที่หยดลงตามขาข้างซ้ายของเบญที่ปักติดพื้น

    "โห ยัยนั่นเลือดออกเยอะเหมือนกันแฮะ" น้ำฟ้าพึมพำ "เต็มขาเลย ตอนชั้น เลือดไม่ได้ออกเยอะขนาดนี้นะ"
    "ของหนู แค่สองสามหยดเองค่ะ" รินบอก
    ราชณิญามองหน้าไผ่หลิว ตอนเธอถูกเปิดซิง มีเลือดเปื้อนบนเตียงพี่ชาคริตปื้นใหญ่อยู่ แต่ก็ไม่เยอะเท่าของพี่เบญที่เห็นตอนนี้แน่ ความกังวลในดวงตาของไผ่หลิวบอกเธอว่าสาวรุ่นพี่ร่างเล็กก็ไม่ได้เสียเลือดเท่านี้เหมือนกัน
    "แล้วนายนั่นยังไม่หยุดอีกเหรอ!!!"

    "คะ.....คริต" เบญจ้องหน้าชาคริตด้วยใบหน้าที่ท่วมด้วยน้ำตา
    "เบญ....เราขอโทษ"
    "พะ......พอหายเจ็บแล้วมันจะรู้สึกดีใช่ไหม" เสียงกระซิบต่ำจนชาคริตแทบไม่ได้ยิน
    "อะ อืม..."
    "งั้น....คริตทำต่อเถอะ"
    "เบญ....ถ้ามัน...."
    "อึ๊กกกกกกกก" เบญพยายามกดตัวร่อนเอวใส่ชาคริต ใบหน้าสวยเหยเกบิดเบี้ยว ร่างบางสั่นสะท้านเมื่อท่อนเนื้อครูดถูไปกับผนังร่องรักที่เสียหาย แต่กระนั้นสาวงามก็ไม่ยอมหยุด เอวบางที่สั่นระริกยังคงขยับขึ้นลงเหนือท่อนเนื้อที่ชุ่มเลือด
    เมื่อเห็นความพยายามของสาวคนรัก ชาคริตก็ได้แต่ยอม มือหนาผลักร่างบางไปชิดต้นไม้ ขณะที่เอวแกร่งรัวไม่ยั้ง กระแทกกระทั้นแบบไม่มีหยุด เบญร้องครวญครางด้วยเสียงที่สั่นเทาน้อยลงและกระเส่าเสียวมากขึ้นตามจังหวะที่ชาคริตถ่ายทอดให้
    "อะ อืออออออ คริต.....อืออออออ"
    "เบญ....ยังเจ็บอยู่ไหม"
    "หนะ....นิดนึง ตะ แต่ อ๊ายยยยยยยยยยย เสียวมากกว่า อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย"
    "ดีแล้ว อื๊อออออออออออ"
    แม้ร่องรักจะถูกเบิกทะลวงไปแล้ว แต่ความคับแน่นก็แทบจะไม่ลดลงไปเลยสักนิด ยิ่งเมื่อเบญเริ่มรับรสความเสียวและโยกตัวเป็นจังหวะสอดประสานกับทำนองรักของเขา  ยิ่งนำพาความเสียวมาสู่ชายหนุ่มที่คิดว่าตนเองช่ำชองในเกมแห่งรักแล้ว
    "งื๊ออออออ คริต เรา....เราจะถึงแล้ววววววว"
    "เบญ....เราก็....."
    "มองตาเรา คริต.....เรา อออื๊ออออออออ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    สายตาสองคู่ที่ฉ่ำด้วยรักประสานกัน ก่อนที่สองหนุ่มสาวจะทพยานขึ้นแตะขอบสวรรค์ ทิ้งร่างเปลือยสองร่างล้มร่วงลงบนพื้นหญ้าอย่างหมดแรง
    "แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆ" ชาคริตหอบ
    "คริคริคริคริคริ" เบญหัวเราะแผ่ว ๆ "เป็นไงบ้าง ชาคริต.....ได้เปิดซิงเราแล้ว"
    ผล็อก
    "อื๊อออ"
    ชาคริตดึงเจ้าน้องรักออกมา และจ้องมองเลือดและน้ำอสุจิที่ไหลทะลักออกมาจากร่องที่เขาเพิ่งเปิดบริสุทธิ์
    "เบญ.....สุดยอดไปเลย" ชาคริตหอบ ก่อนจะเริ่มลูบมือไปตามร่างที่ชุ่มเหงื่อของเบญอีกครั้ง
    "คริคริคริคริคริ" เบญหัวเราะ "จะเอาอีกเหรอ ได้เลย เราพร้อมอยู่แล้ว"
    "ไม่เจ็บแล้วเหรอ"
    "เจ็บแค่ไหนก็คุ้ม มาเถอะ คริต....เข้ามา อุ๊กกกกกกกกกกกกกกกก"

    "อาหารเย็นมาแล้วค่ะ" รินยกถาดอาหารขึ้นมาที่โต๊ะริมหน้าต่าง ก่อนจะชำเลืองมองลงไปด้านล่าง "สองคนนั้นเขายังไม่หยุดกันอีกเหรอคะ"
    "อื๊อออออออออออ แตกในเราเลย คริตตตตตต เราอยากได้น้ำของคริตตตตตตต"
    ราชณิญาที่ถือกล้องวิดีโออยู่ส่ายหน้า "สามชั่วโมงแล้วนะเนี่ย"
    "ป๊าดดดดดด ท่า" รินพึมพำ เมื่อเห็นชาคริตเปลี่ยนท่า ลุกยืนขึ้นจากท่าเบสิก โดยเอาขาทั้งสองของเบญพาดบ่า จนตัวของสาวสวยลอยขึ้นจากพื้นเกือบทั้งตัว เหลือแค่บริเวณท้ายทอยที่สัมผัสพื้น ก่อนจะตอกเอวกระแทกลงมาอย่างแรงหลายครั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังมาจนถึงหน้าต่างชั้นสอง
    "ทำอย่างนี้ ของพี่เบญไม่พังหมดเหรอคะ" รินกระซิบถามน้ำฟ้า
    "น่าจะ......ชั้นไม่เคยลองท่านี้ซะด้วย"
    "อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นั่นแหละ คริตตตตตตตตตต อย่างนั้นนนนนนน ให้มดลูกเราพังไปเลย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เสียงกรีดร้องเบา ๆ ลอยขึ้นมาจากด้านล่าง
    "พี่ไผ่หลิว หยุดช่วยตัวเองได้แล้ว!!! มากินข้าว!!!!" ราชณิญาสั่ง

    "อื๊อออออออออออออออออออออออออออออออออออออ" ชาคริตคำราม เมื่อเขาหลั่งน้ำรักขาวขุ่นเข้าไปในตัวเบญเป็นครั้งที่แปด เขาปล่อยตัวเบญลงไปนอนราบกับพื้น และเชยชมความงามของเธอครู่หนึ่ง เบญจคีตาที่เขารักตอนนี้ไม่ใสบริสุทธิ์แล้ว ทั้งเนื้อตัวเปื้อนดินโคลนและเศษหญ้า ทั้งยังเป็นรอยจ้ำแดงจากการจูบและดูดเลีย โดยเฉพาะรอบคอและหน้าอก ร่องรักบวมเป่งแดงช้ำ แต่กระนั้นก็ยังหดกลับไปปิดสนิทไม่นานหลังจากที่เขาถอนตัวตนออกมา แรงบีบที่แสนวิเศษยังคงขับเอาน้ำรักไหลออกมาจากช่องแคบไม่ขาดสาย
    แต่แม้ในสภาพนี้ นางไม้คนงามก็ยังคงความตรึงตราจับใจไว้ได้ไม่มีลดเลือนแม้แต่น้อย
    "อะไรกัน......คริต" เบญครางแผ่ว ๆ "หมดแรงแล้วเหรอ...."
    "เบญพักหน่อยไหม...." ชาคริตถามด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าแก่นกายจะขยายตัวขึ้นมาเต็มที่อีกครั้ง
    "เรารอจะอยู่กับคริตแบบนี้.....มาตั้งแต่เราเริ่มรู้จักกันนะ...." เบญแย้ง
    "งั้น...." ชาคริตก้มลงมองน้องชายที่เปื้อนเลือด น้ำรักและเมือกหล่อลื่น "ของเราสกปรกมากแล้ว เบญช่วยใช้ปากทำความสะอาดให้หน่อยนะ....."

    "พี่ชาคริตแตกใส่หน้าพี่เบญค่ะ" รินที่กลับไปถือกล้องอีกครั้งหันไปรายงาน "ทำไมน้ำยังเยอะอยู่เลยเนี่ย....."
    "นายนั่นก็เป็นอย่างนั้นแหละ" น้ำฟ้าบอก "แล้วไงต่อ"

    "งืออออออออ ให้เราทำความสะอาดให้ แต่ทำหน้าเราเลอะหมดเลยยยยย" เบญบ่น แต่เสียงที่ออกมาเป็นเสียงหอบกระเส่าจนชาคริตบอกได้ ว่าเบญหมดแรงแค่ไหน
    "วันนั้นที่พัทยา เลอะกว่านี้อีก" ชาคริตบอก
    "แต่...วันนี้ เราไม่อยากให้คริตแตกใส่หน้าเรานี่" เบญบ่น พลางก็ปาดนิ้วเรียวไปที่บนหน้าผากและข้างแก้ม "เราเป็นของคริตแล้วนะ แตกในเราสิ"
    พูดจบ เบญก็เอานิ้วที่ท่วมไปด้วยน้ำรักยัดเข้าไปในปากแล้วดูดเลียจนทั่ว
    ชาคริตกลืนน้ำลายดังอึก "อะ....เอ่อ.....ถึงได้กันแล้ว ก็ไม่ได้แปลว่าต้องแตกในทุกครั้งนะ แตกใส่หน้า ใส่นมก็เซ็กซี่ดีนะ"
    "เหรอ" เบญปาดนิ้วไปบนหน้าต่อ ละเลงน้ำรักที่เหลือไปจนทั่วก้มเนียน "งั้นแตกใส่เราอีกสิ"
    "เบญ.....พักเถอะ" ชาคริตบอก เขาสังเกตว่าเบญเริ่มหน้าซีดตัวสั่นแล้ว
    เบญถอนหายใจ "เรายังไหวนะ"
    "ไหวเหรอ ดูซิเนี่ย ขาสั่นเชียว" ชาคริตบอก
    "พักแปป เดี๋ยวเราก็ไหว"
    "งั้น ลงมาอาบน้ำกันก่อนนะ" ชาคริตบอก และอุ้มร่างที่สั่นเทาของเบญเดินลงไปในลำธารสายน้อย

    ทันทีที่ปล่อยร่างของสาวน้อยลงในลำธารตื้น เบญก็ได้แต่นั่งแผ่หลาหมดแรง ชาคริตชำระคราบเลือดสาวจากเรียวขาและคราบใคร่ คราบดินโคลนที่เปรอะเลอะตามร่างกายจนหมด ก่อนจะนั่งกอดร่างนิ่มไว้แนบอก ทั้งสองนั่งนิ่ง ๆ กันอย่าพักหนึ่ง จนชาคริตทนไม่ไหว เอื้อมมือลงไปแหวกกลีบเนื้อที่ใต้สายน้ำใสกระจ่างดู เนินรักของเบญมีขนอ่อนขึ้นแค่รำไร นับได้ว่าเป็นหนึ่งในร่องสวาทที่เนียนโล่งที่สุดที่เขาเคยบุกเบิกมา แต่ที่ใต้ไรขนกลุ่มนั้น ร่องรักเกือบจะกลับไปปิดสนิทเหมือนเมื่อครั้งที่เขาได้เห็นในตอนที่เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์แล้ว มีแต่ความบวมแดง ที่พอจะบอกได้ ว่าเมื่อครู่นี้เอง ช่องทางนี้ต้องเผชิญการรุกรานจากท่อนเนื้อขนาดใหญ่ยาวกว่าธรรมดา ไม่แปลกเลยที่เขาจะรู้สึกว่ามันคับแน่นเสียขนาดนั้น จนเมื่อเอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้แหวกดูนั่นแหละ จึงได้เห็นผลงานว่าเขาถล่มถ้ำสาวไว้เละเทะเพียงใด
    เป็นความเสียหายที่แสนสวยงามและน่าประทับใจเสียจริง ๆ
    "อื๊ออออ" เบญครางเบา ๆ "คริต........ชื่นชมผลงานตัวเองเหรอ"
    "เอิ่มมมมมม"
    "คริคริคริคริ" เบญหัวเราะเบา ๆ "เป็นไง สะใจไหม ได้เปิดซิงเราแล้ว"
    ชาคริตตัดสินใจไม่โกหกเบญ "สุด ๆ อ่ะ"
    "คริคริคริคริ" เบญยิ้มอ่อน ๆ "แล้วถ้าเทียบเรากับ...."
    "อย่าเทียบเลย" ชาคริตรีบบอก "เปิดซิงผู้หญิง ไม่มีสองคนไหนเหมือนกันหรอก ทุกคนวิเศษในแบบของตัวเอง"
    แต่ถ้าให้เทียบในใจเขาล่ะ
    วินาทีที่ของเขาเข้าไปจนสุด กระแทกถูกที่ลึกในมดลูกของเบญ แทบจะเป็นวินาทีที่สะใจที่สุดในชีวิตเลย แม้บางด้านในใจจะรู้สึกผิด แต่ด้านที่รู้สึกดีนั้นต้องยอมรับว่ารู้สึกดีมาก ๆ จริง ๆ
    "พูดสมกับเป็นนักเปิดซิงจริง ๆ นะ"
    "ก็....ใช่แหละ"
    "จะเปิดใครอีกไหม"
    "ไม่"
    "ตอนนั้นคริตก็บอกเราแบบนี้ คริคริคริคริ ยังได้เปิดน้องไผ่หลิวกับเราเลย"
    "เอิ่ม..."
    "คริคริคริคริคริ เอางี้ไหม ถ้าคริตหยุดแค่นี้ ไม่มีใครเพิ่มอีก คริตอยากจะเอาเราที่ไหน เมื่อไหร่ ได้หมดเลย โอเคไหม"
    ชาคริตกลืนน้ำลาย ไอ้ตัวเล็กพองร่างใหญ่ยักษ์ขึ้นมาอีกรอบ "แล้ว.....ถ้า......ในห้องเรียน"
    "ได้อยู่แล้ว ปกติเราก็นั่งติดกันอยู่แล้วนี่"
    "........หน้าเสาธง ตอนเคารพธงชาติ"
    "...............................................ถ้าคริตกล้า เราก็เอา..................."
    หนึ่งในแฟนตาซีในใจเขามีโอกาสเป็นจริงแล้ว แต่น่าเสียดายที่สายไปหน่อย เพราะที่มหาลัยไม่มีการเข้าแถวเคารพธงชาติกันแล้ว
    "แล้ว....ตอนนี้"
    "เราไม่มีแรงหนีไปไหนอยู่แล้วนี่"
    ชาคริตคว้าหมับไปที่สองเต้าทันที
    "อื๊ออออออ เราชอบตอนคริตบีบนมเราจัง"
    ชาคริตลุกขึ้น จับร่างปวกเปียกของเบญหันหลัง เอามือวางบนตลิ่ง ก่อนจะคว้าจับเต้านมอวบใหญ่ที่ประคองไว้ด้วยสายน้ำ และเสียบแก่นกายเข้าไปในความคับแน่นอันแสนวิเศษ
   
    "เค้าเอากันอีกแล้วค่ะ....." รินรายงาน "พี่ชาคริตเค้ายังไม่หมดแรงอีกเหรอคะเนี่ย.....ตอนเค้าอยู่ ม.5 ไม่อึดเท่านี้นะ"
    "หลัง ๆ นี่นายนั่นได้ฝึกเยอะน่ะ" น้ำฟ้าบอก
    "ฝึกกะพี่น้ำฟ้าน่ะเหรอ"
    "ก็ฝึกกับชั้นน่ะสิ ทุกท่าที่นายนั่นรู้ ชั้นเป็นคนสอนให้หมดนั่นแหละ หุหุหุหุ"
    "พี่น้ำฟ้าอย่าเคลมค่ะ" ราชณิญาบอก "ตอนนั้นพี่ยังมาถามหนูอยู่เลย เรื่อง...."
    "พอ! หยุด! ดูต่อ!"
   
    "แบบนี้เป็นไงบ้าง" ชาคริตถามเบญ ที่ยืนเกาะขอบตลิ่งหันหลังให้เขา "จากข้างหลัง เข้าลึกไหม"
    "หละ....ลึก" เบญคราง "ตะ....แต่......เราอยากให้คริตทำเราจากข้างหน้ามากกว่า เราอยากเห็นหน้าคริต อื๊ออออออออออออออ"
    "เราก็อยู่ตรงนี้แหละ" ชาคริตบอก "ถึงไม่ได้เห็นเรา เบญก็สัมผัสถึงเราได้นะ.....อยู่ในตัวเบญนี่ไง อึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบ มือเรา..................ก็อยู่ที่นมเบญนี่ไง...............อื๊อออออออออออออ รู้สึกถึงเอวเราไหม.................อื๊ออออออ มันกระแทกก้นเบญมาหลายครั้งแล้ว"
    "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "แต่ถ้าเบญไม่ชอบ ยกต่อไป เราเอาจากข้างหน้าได้นะ...........แต่ก็เหมือนเบญจะชอบนะ เพราะ....."
    ตับตับตับตับ
    "อ๊ายยยยยยยยยย เราแตกอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว"
    "ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
    "คริตตตตตตต จะแตกหรือยังงงงงงงงง"
    "อึ๊บ"
    ตับตับตับตับตับตับ
    เสียงน้ำกระจายตามการเคลื่อนไหวที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
    "อะ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ให้เราพักเลยยยยยยย อย่างนี้เราก็ อร๊ายยยยยยยยยยย แตกอีกน่ะสิ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "เบญ ซี๊ดดดดดดดดดดดดด รอบนี้เราจะแตกแล้วเหมือนกันนนนนน"
    "แตกในเราเลย อื๊อออออออออออออออออออออ"
    "จัดไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อาห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์"
    "อา เรา แฮ่ก เราชอบจัง เวลาคริตแตกในเรา.....มัน.....มัน.....ร้อนอยู่......ในนี้" เธอลูบมือไปที่หน้าท้องแบนราบ "เหมือน.........เราได้รักความรักของคริต...."
    ชาคริตอดไม่ไหว พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนที่โค้งเป็นคันธนู จริง ๆ หลังเธอสวยขนาดนี้ก็อยากจะจับเล่นท่าหมาบ่อย ๆ นะเนี่ย "ก็เราก็รักเบญจริง ๆ นี่นา"
    "เรา..........อยากเป็นครั้งแรกของคริตนะ"
    "หือ?"
    "ก็.....คริต เป็นครั้งแรกของเรา....แล้ว.....มันก็ดีมาก.....แต่.....เราอยากจะเป็นครั้งแรกของคริตมั่ง..."
    "สายไปแล้ว แต่.........เดี๋ยวก่อน......งั้น...... เบญ..........ขออนุญาตนะ"
    เขาจับเอวเบญ แล้วยกเธอขึ้นบนบกหน่อยหนึ่ง จนตัวท่อนบนของเธอวางราบบนพื้นหญ้า เหลือขายังแช่อยู่ในน้ำ บั้นท้ายโก่งลอยชี้มาให้เขา แผ่นหลังเนียนโค้งยิ่งกว่าเดิมจนเขาสงสัยว่าตัวเธอจะหักสองท่อนได้หรือเปล่า
    "มีอย่างนึง ที่เรายังไม่เคยทำกับใครเลย...." ชาคริตบอก "เรา............."
    "ทำกับเราเลย!!!!" เบญร้อง
    ปกติ เขาไม่ค่อยอินกับอย่างนี้เท่าไหร่ เพราะที่ทำอยู่มันก็วิเศษมากแล้ว และ...................เขาคิดว่าพวกเกย์ทำกัน
    แต่เมื่อเธอร้องขอจะเป็นคนแรกของเขาเสียขนาดนี้
    มือใหญ่วักน้ำจากในลำธารขึ้นมา เทลงไปบบนบั้นท้ายเนียน โดยเฉพาะรอบรูเล็ก ๆ ที่เหนือจากร่องรักที่บวมเป่งของเธอ
    "หะ....หือ.....????" เบญเหมือนจะตระหนักได้แล้วว่าเขาจะทำอะไรกับเธอเป็นครั้งแรก
    "อุ๊กกกกก"
    "คริตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต ทางนั้นเข้าไม่ได้หรอก นั่นมัน อื๊ออออออออออออออออ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ก็จริงของเธอนะ รูมันเล็กนิดเดียว
    "อูยยยยยยย คริตตตตตตตตตตตตตตตต"
    แต่ถ้าดันแรงพอ มันก็ควรจะเข้าได้ใช่ไหม
    "ซี๊ดดดดด คริตตตตตต ตรงนั้นมัน ก้นเรานะ อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    เข้ายากกว่าที่คิดแฮะ เขาพยายามเอาเจ้าตัวเล็กยัดเข้าไป แต่พอเริ่มออกแรงมันก็สไลด์หน้าไปทางอื่นทุกที
    ไม่เอา ต้องได้ เบญต้องเป็นคนแรกที่ได้เสียตูดให้เขา
    "มัน.....เข้าไม่ได้หรอก อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "เป็นไงบ้าง เบญ"
    "จะ......เจ็บ............"
    ประตูหลังของเธอเริ่มเปิดแล้ว หัวบานโผล่เข้าไปได้หน่อยหนึ่ง ชาคริตรีบวักน้ำมาเทเพิ่ม และดันตัวเข้าไปสุดแรง
    ให้ตายสิ มันคับกว่าข้างหน้าเสียอีก
    "อุ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เบญส่งเสียง
    "ซี๊ดดดดดดดดดด มันคับมาก เบญเป็นไง"
    "จะ................จุก............."
    "ซี๊ดดดด เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่เราได้ทำประตูหลัง อูยยยย เบญ แน่นมาก"
    "อยะ อย่าเพิ่งขยับนะ คริต เหมือนของเราจะแหก..... อูยยยยยย"
    "อื๊ออออ มันแน่นมากเลย เบญ เราจะซอยแล้วนะ"
    "อ๊ายยยยยย อย่าเพิ่งงงงงงงงงงงงง อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เจ็บ เจ็บ เจ็บก้น อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "อาห์"

    "รอบต่อไป....................เราขอประตูหน้าเหมือนเดิมนะ.......เบญคราง หลังจากกลับมาได้สติอีกครั้ง"
    "โอเค.....เอ่อ.......ล้างตัวก่อนนะเบญ...."
    "ประตูหลังเราเป็นไง"
    "คับมาก"
    "คับกว่าข้างหน้าเหรอ"
    "อือ"
    "ได้แตกในข้างหลังเราป่าว เหมือนเราสลบไปก่อน"
    "อือ ใช่ แต่เราก็แตกในนะ"
    "ถึงว่า อูยยยยยยยย มันยังเจ็บอยู่เลย เหมือนเวลาโดนสวนทวารตอนเด็ก ๆ อ่า" เบญบ่น
    "ต้องบ่อย ๆ ถึงจะชิน" ชาคริตรีบบอก
    "โอเค ก็ได้ ก็ได้ แต่วันนี้ อย่าเพิ่งนะ ขอข้างหน้าต่อ"
    "แปลว่าต่อได้เหรอ"
    "อือ.....เราเห็นนะ ว่าของคริตแข็งแล้ว"

    "ขึ้นจากน้ำมาเขาก็ลิงอุ้มแตงกันค่ะ" รินรายงาน ".....เอิ่ม.........กล้องแบตหมดแล้วค่ะ....."
    "เห้อ......" น้ำฟ้าถอนหายใจ "งั้น ชั้นไปนอนแล้วนะ....เก็บแรงไว้พรุ่งนี้"
    "พรุ่งนี้.......พี่ชาคริตจะมีแรงเหลือเหรอ" รินถาม
    "โธ่ ริน" ราชณิญาบอก "พี่ชาคริตฟื้นตัวเร็วจะตาย ไปเถอะ แยกย้าย"
    "อ๊ายยยยยยยยยยย คริต.....เอาอีก อย่าหยุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

    "คระ คระ คริต......" ร่างที่ปวกเปียกของเบญพยายามยกตัวขึ้นขย่มชาคริตที่นอนอยู่ใต้ล่าง แต่เห็นได้ชัดว่าเธอแทบไม่มีแรงเหลือแล้ว แม้ร่องรักของเธอจะยังคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลง แต่การเคลื่อนไหวแผ่วเบาก็ไม่พอจะนับเป็นจังหวะของเกมส์รักได้
    "เบญ..."
    "แฮ่ก แฮ่ก.....ต้อง....ต่อ......" ตาคู่งามปิดลง ก่อนที่ร่างบางจะฟุบลงบนอกชาคริต
    ชาคริตค่อย ๆ ถอนแก่นกายออกจากร่างเบญเป็นครั้งสุดท้าย สาวน้อยที่สลบไปแล้วตัวสั่นนิด ๆ แต่ก็ไม่ได้สติกลับมา ชาคริตค่อย ๆ ประคองร่างแน่งน้อยขึ้นแบกไว้ในอ้อมอก แล้วพาตัวเธอไปที่ห้องนอนที่ราชณิญากำหนดให้เธอนอนกับไผ่หลิว
    "นี่เราเอาหนักเกินไปป่าวว๊ะ" ชาคริตถามตัวเองเบา ๆ พลางก็เหลือบไปดูนาฬิกา "เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย...."
    ไผ่หลิวไม่อยู่ในห้อง ชาคริตจึงวางตัวเบญลงบนเตียงเบา ๆ
    "คริต....." สาวสวยละเมอ "ทำอีก....เรายัง......ไหว......"
    นี่ถ้าไม่กลัวเธอตายคาดุ้นชาคริตจะจัดอีกรอบจริงด้วย แต่ให้นอนในห้องนี้ กับคนสวยอย่างเบญ ที่เรียกร้องหาเขา.......เขาคงจะอดใจไม่ไหว
    ชายหนุ่มเอาผ้าห่มคลุมร่างของเบญ ก่อนจะถอยออกมาอย่างเงียบเชียบ และปิดประตูตามหลัง

    ก๊อก ๆ ๆ
    "เข้ามาค่ะ" เสียงใสของราชณิญาดังมาจากในห้อง
    ชาคริตเปิดประตู แล้วเดินเข้ามา
    สิ่งแรกที่เจอคือ อ้อมกอดของราชณิญา
    "อือ ญา อะไรเนี่ย...."
    "พี่ชาคริต หนูคิดถึงพี่นะ....."
    "ญา....นี่.......ญาร้องไห้เหรอ"
    "ฮือ....ขอโทษนะคะ หนู....พยายามแล้ว.....พยายามไม่ร้องไห้.....พยายามไม่หึง แต่.......พอเห็นพี่.....กับพี่เบญ....."
    "เห็น?"
    "ตรง......ในสวน.....ริมลำธาร"
    ชาคริตหน้าซีด ฉิบหายแล้ว
    "หนู......รักพี่ที่สุด"
    "พี่ก็รักญาที่....." นิ้วบางของราชณิญาแตะริมฝีปากของเขา
    "พี่.....รักหนู เท่ากับที่รักพี่เบญ พี่น้ำฟ้า ริน พี่ไผ่หลิวค่ะ........ถ้าไม่บอกแบบนี้ คนอื่นจะเสียใจนะ" ราชณิญาพูดเศร้า ๆ
    "ญา.....พี่....." เขาขอโทษเธอมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว จนไม่รู้จะขอโทษยังไงให้สาสมกับความผิด
    "ไม่ต้องขอโทษหนูรอกค่ะ" ราชณิญาส่ายหน้า "แค่....ดูแลหนูให้ดีนะคะ...."
    เธอยืดตัวขึ้นจูบปากชาคริต ก่อนจะดึงตัวลงไปที่บนเตียง
    "อืออออออ ญา"
    "พี่ไม่ได้มีอะไรกับหนูมาหกเจ็ดเดือนแล้วนะ"
    "อือ พี่ อืมมมมมม ขอโทษ จ๊วบบบบบบบบบบบ"
    ริมผีปากแยกจากกัน
    "พี่สัญญา ต่อจากนี้ เราจะไม่แยกจากกันอีก ญามาอยู่บ้านพี่....เราไปมหาลัยด้วยกัน ญาอยากได้เวลาของพี่เมื่อไหร่ พี่พร้อมให้เสมอ"
    "ขอบคุณค่ะ งั้น หนูขอเวลาของพี่ตอนนี้......"
    ทันใดนั้น ร่างเล็ก ๆ ก็ผุดออกมาจากใต้เตียง ชาคริตกับราชณิญาสะดุ้งโหยง ผละออกจากกันทันที ราชณิญารีบดึงสาบเสื้อนอนที่แยกออกให้กลับมาติดกัน
    "พี่ไผ่หลิว!!!! แอบเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"
    "จริง ๆ ......วันนี้ยังตาพี่อยู่นะ" ไผ่หลิวทวง "ยัยผมเปียเล่นเอาไปกินคนเดียวขนาดนั้น แต่...."
    "เลยเที่ยงคืนแล้วค่ะ" ราชณิญาบอก "วันนี้ของหนู"
    "ก็ได้ ก็ได้" ไผ่หลิวยักไหล่ "พี่ก็ไม่คิดจะแย่งหรอกนะ.....แต่................"
    สาวร่างเล็กหยิบอุปกรณ์หน้าตาคล้ายลำโพงขึ้นมาตั้งบนโต๊ะหัวเตียง
    "จำได้ไหม....วันที่เราไปช่วยยัยแว่นกับยัยผมเปียกัน.....พี่ถามญาว่า.....จะลองใช้อุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียวไหม.....วันนั้น ญาบอกพี่ว่า.....ไว้ทีหลัง..."
    ไผ่หลิวหันมามองราชณิญากับชาคริตด้วยสีหน้าชั่วร้าย แล้วกดเปิดใช้งานอุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียว
    ชาคริตรีบเอามืออุดหูอย่างที่เคยทำมาทุกครั้ง และเอื้อมมือไปจะคว้าอุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียวมาปิด แต่ราชณิญากระโจนใส่เขาเสียก่อน
    "พี่คริตตตตตตต หนูเงี่ยนนนนนนนนนนนนน" ราชณิญาร้อง พลางก็จับสาบเสื้อชุดนอนของตนเองกระชากจนกระดุมกระเด็นไปทุกทิศทุกทาง เต้านมที่ใหญ่กว่าของใครในฮาเร็มกระเด้งดึ๋งออกมาสู้สายตาชาคริตทันที
    "ญาาาา อุดหู อย่า...." แต่ ก็มาคิดได้ จะทนไปทำไมล่ะ
    ก็ผัวเมียกันหมดอยู่แล้วนี่
    ชาคริตเอามือออกจากหู แล้วปลดปล่อยให้ใจลอยไปกับสัญชาตญาณดิบที่มากับอุปกรณ์ของไผ่หลิว
    แคว่กกกกกกก
    มือแกร่งฉีกกางเกงนอนขายาวฉีกเป็นริ้ว ก่อนจะจับสาวร่างสูงนอนราบลงด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือก็คว้าตัวสาวร่างเล็กมา กระชากผ้าเช็ดตัวที่รัดรอบตัวเธอออก แล้วเอานิ้วเสียบเข้าไปในร่องรักที่เพิ่งถูกชำแรกไปทีเดียวสี่นิ้ว
    "อั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ไผ่หลิวคราง ถ้าไม่ได้อยู่ใต้อิทธิพลของอุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียว เธอคงจะเจ็บไม่น้อยที่ถูกเสียบขนาดนั้น แต่ ณ ตอนนี้ เอวน้อย ๆ มีแต่จะโยกใส่นิ้วมือทั้งสี่ทีเสียบคาอยู่ จนแผลที่ถูกเปิดบริสุทธิ์ที่ยังไม่สมานดีเปิดออกอีกครั้ง และหยดเลือดเริ่มไหลชโลมมือของชายหนุ่ม
    "พี่คริตตตตตตต เสียบเข้ามาเลยยยยยย" ราชณิญาคราง มือก็แหวกกลีบดอกไม้งามของตนออกกว้าง ดวงตาเบิกโพลงฉ่ำชุ่มด้วยความกระสันที่เกินระดับธรรมชาติ
    อึก!!!! เจ้าตัวเล็กทะลวงเข้าไปในร่องรักที่ปราศจากการใช้งานมาหลายเดือน ถึงจะไม่คับแน่นเท่าของเบญ แต่ก็บีบอัดจนชาคริตอดครางออกมาไม่ได้
    ขาเรียวยกขึ้นรัดรอบเอวชายหนุ่ม สะโพกผายยกขึ้นบดเบียดให้เจ้าตัวน้อยเข้าไปลึกยิ่งขึ้น
    "ซอย ซอยเร็ว ๆ ค่ะ อื๊อออออออออออออออออออออออออออออออออ"
    "อา"
    "พี่คริต เย็ดแรง ๆ เย็ดแรง ๆ แรงอีก แรงอีก อื๊อออออ"
    ชาคริตที่อยู่ในสภาพอารมณ์พลุ่งพล่านไม่แพ้กันกระแทกตัวเต็มเหนี่ยวใส่ราชณิญาแบบไม่รู้จักคำว่าปราณี ทั้งกล้ามเนื้อแกร่งที่กระทบเนื้อเนียนนุ่มรุนแรงจนลั่นห้องนอนใหญ่ ทั้งมือที่กดจิกลงมา หากเป็นปกติเธอคงเจ็บตัวไม่น้อย แต่ในวันนี้ ใต้อิทธิพลของอุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียว เธอไม่รู้จักความเจ็บ รู้จักแต่ความเงี่ยน ไม่ต้องการร่วมรัก ต้องการแค่ถูกเย็ด และพี่ชาคริตก็ตอบสนองอย่างที่เธอต้องการทุกอย่าง จนตัวเธอเองนั้นได้แต่ตอบสนองด้วยเสียงร้องโหยหวนแบบมนุษย์ในยุคป่าเถื่อนก่อนเกิดมีภาษา
    "อึ๊บบบบบ"
    ไม่พูด ไม่พร่ำ ไม่กล่าว ไม่เตือน ไม่คิดใคร่ครวญและไม่กลัวเกรง ชาคริตปล่อยน้ำรักฉีดพ่นเข้าไปจนล้นมดลูกสาวเอวบาง ก่อนจะถอนตัวออกทันที ราชณิญาร้องครางเหมือนจะประท้วง แต่ชาคริตก็เอานิ้วยัดเข้าไปในร่องรักแทนตัวตนที่เพิ่งดึงออกมา ขณะที่อีกมือลากตัวไผ่หลิวมา ชัดมือออก แล้วกระแทกใส่ร่างเล็ก ๆ ของเธอด้วยความรุนแรงไม่แพ้กับที่ทำกับราชณิญาเมื่อครู่

    เช้าวันรุ่งขึ้น ในห้องนอนเล็ก น้ำฟ้าค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนพระอาทิตย์จะขึ้นเล็กน้อย เธอเอื้อมมือไปคว้าแว่นจากบนโต๊ะหัวเตียงมาสวม แล้วค่อย ๆ แกะมือของน้องรินออกจากรอบเอว
    "งืมมมมม พี่น้ำฟ้า" รินครางเบา ๆ น้ำฟ้าพยายามไถลตัวลงจากเตียงโดยไม่ปลุกสาวรุ่นน้อง แต่รินก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาทันทีที่เท้าเธอแตะพื้น "กี่โมงแล้วคะ"
    "ตีห้าแล้ว รินนอนต่อเถอะ เดี๋ยวพี่...."
    "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูไปช่วยทำกับข้าว"
   
    หกโมง อาหารสำหรับหกคนก็เสร็จวางลงบนโต๊ะอาหารใหญ่เพียบพร้อม รินกับน้ำฟ้าแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว
    แต่เจ็ดโมงครึ่งก็ยังไม่มีใครลงมาชั้นล่างของตัวบ้านเลย
    "พี่น้ำฟ้า....เราขึ้นไปดูกันหน่อยไหมคะ"
    "อย่าเลย พวกนั้นอาจจะเหนื่อยอยู่ก็ได้" น้ำฟ้าบอก
    "แต่ถ้า....สมมตินะคะ ระเบิดควันยาสลบของพี่ไผ่หลิวเกิดบึ้มขึ้นมาในห้องนอน"
    "เออ จริง พวกเราขึ้นไปดูหน่อยก็ได้"

    "พี่เบญไข้ขึ้นค่ะ" รินรายงานเมื่อเข้าไปตรวจห้องของเบญกับไผ่หลิว "นอนซมอยู่"
    น้ำฟ้าพยักหน้า วันที่เสียความบริสุทธิ์ให้ชาคริต เธอเองก็มีไข้หน่อย ๆ เหมือนกัน ยิ่งยัยเบญโดนหนักกว่าที่เธอโดนตั้งเยอะ
    น้ำฟ้ากับรินช่วยกันเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เบญที่นอนเหงื่อท่วมอยู่เหมือนตอนที่ชาคริตพาเธอขึ้นมาไว้บนห้อง ร่างงามเปลือยเปล่ามีร่องรอยการร่วมรักไปทั่วตัว
    "คริตตตตตต" เบญครางเบา ๆ "ทำเราอีกกกกกกกกกกก"
    "ยัยโรคจิตเอ๊ย" น้ำฟ้าพึมพำ
    "หนะ.....น้ำฟ้าเหรอ" เบญลืมตาขึ้นมาน้อย ๆ ตาแดงก่ำร้อนผ่าวด้วยพิษไข้ "ชาคริตไปไหนแล้วหล่ะ"
    น้ำฟ้ายักไหล่ "ไปหาน้องญามั้ง"
    "เอาเราแล้วไม่สะใจเหรอ.....ถึงต้องไปหาคนอื่น"
    นี่ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนสาวป่วยอยู่นี่น้ำฟ้าจะจับเอาหัวกระแทกพื้นแล้ว
    "เบญ" น้ำฟ้าพูดเสียงหนักแน่น "เป้าหมายของเซ็กส์คือให้ทั้งสองฝ่ายมีความสุข คิดว่าถ้าคริตเอาเธอหนักกว่านี้เธอจะมีความสุขไหม"
    "ได้รับความรักของชาคริต.....เรามีความสุขอยู่แล้ว"
    "แล้วร่างกายเบญรับ.....ความสุข.....ได้เท่าที่ใจอยากเหรอ ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไง"
    เบญเงียบ
    "พักผ่อนซะ" น้ำฟ้าสั่ง "เวลาอยู่ด้วยกันเหลืออีกหลายปี หายดีแล้วจะได้มีเซ็กส์กับชาคริตต่อ เข้าใจที่เราพูดไหม"
    เบญพยักหน้าอย่างอ่อนแรง
    รินไปเอาโจ๊กขึ้นมาป้อนให้เบญ แล้วสองสาวจึงช่วยกันใส่ชุดนอนให้เบญแล้วปล่อยสาวสวยนอนพักผ่อนต่อไป และขึ้นไปตรวจดูที่ห้องนอนใหญ่

    "อะไรว๊ะเนี่ย!!!!!!" น้ำฟ้าร้องเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนใหญ่
    ห้องนอน.......ถ้าบอกเธอว่าเกิดสงครามโลกครั้งที่สามขึ้นในห้องนอนห้องนี้เธอคงจะเชื่อสนิทใจแน่
    ผ้าปูเตียงที่ขาดเป็นริ้วกระจัดกระจายอยู่ทุกหนแห่งกับกองฟูกขาวที่หลุดลุ่ยออกมาจากเตียงนอนใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นกองอยู่กับพื้น เกือบทุกชิ้นแตกหักเสียหายอะไรสักอย่าง
    ที่หน้าประตู ไผ่หลิวนอนแก้ผ้าน้ำลายฟูมปากอยู่
    ไม่ไกลกันนัก ราชณิญานอนหงายอ้าซ่า ประตูรักทั้งหน้าและหลังบานอล่างฉ่าง ยังมีขาโต๊ะไม้ปักคาอยู่ในอวัยวะเพศ
    ที่ใกล้ ๆ โต๊ะหัวเตียง ชาคริตนอนคว่ำหน้าอยู่ โดยมีอุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียวที่แหลกละเอียดกองอยู่ใกล้ ๆ ข้าวของที่กระจัดกระจายเป็นทางดูราวกับว่าชายหนุ่มใช้สติสัมปชัญญะเฮือกสุดท้ายกระเสือกกระสนจากสองสาวที่สิ้นสติไปแล้วมาทุบทำลายอุปกรณ์ชิ้นนั้นก่อนที่ตนเองจะสลบไป
    ที่ร่างของทั้งสามคนเต็มไปด้วยรอยขูดขีดและรอยช้ำเป็นจ้ำใหญ่ ๆ ไม่ใช่จ้ำแดงแบบรอยดูดเลียที่รุนแรงเกินไปหน่อยด้วย แต่เป็นรอยเขียว ม่วง เป็นปื้น ๆ เลย
    "ริน!!! ไปเอาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาเร็ว!!" น้ำฟ้าร้อง
       
    "ค่ะ.......หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ" ไผ่หลิวคร่ำครวญ
    "ทำอีก....หนูตบพี่จริง ๆ ด้วยนะ" ราชณิญาคราง พลางก็กดน้ำแข็งประคบหน้าครึ่งที่บวมเขียว
    ถึงไม่มีคนอื่นมาขู่ ไผ่หลิวก็คงไม่กล้าทำแบบนี้แล้วจริง ๆ
    เธอคิดมาตลอด ว่าเซ็กส์นั้นมันต้องวิเศษ และเซ็กส์ที่ต่อเนื่องยาวนานเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อนย่อมต้องวิเศษกว่าเซ็กส์ธรรมดา
    จริง ๆ มันก็วิเศษอยู่ราว ๆ ยี่สิบยกแหละ แต่พอร่างกายเธอเริ่มไปต่อตามอารมณ์อยากไม่ไหว....ก็แย่นะ
    ยิ่งตอนนี้ เธอรู้สึกเหมือนเป็นกระสอบทรายที่ถูกนักมวยทั้งค่ายรุมต่อมาทั้งคืนยังไงไม่รู้
    "ชาคริต....นายเป็นไงบ้าง" น้ำฟ้าถาม พลางก็ดึงเอาเศษแก้วออกจากแผลที่ขาของชาคริต หลอดไฟหัวเตียงล้มลงมาแตกตอนใดตอนหนึ่งในสงครามเซ็กส์เมื่อคืน แล้วชาคริตที่อยู่ในอารมณ์หื่นเต็มที่ก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปทับมันเข้า
    "อู๊ยยยยยยย แสบ" ชาคริตร้อง เมื่อน้ำฟ้าใส่ยาให้ "ญา ไผ่หลิว พี่ขอโทษนะ"
    "พี่ไม่ผิดค่ะ...." ราชณิญาครางด้วยเสียงอ่อนระโหยโรยแรงเหมือนจะขาดใจ
    "ฮืออออ หนูแสบ....ตรงนั้น..." ไผ่หลิวร้องไห้ น้ำตาซึม
    "เพราะไอ้เครื่องบ้านั่นแหละ" น้ำฟ้าโวย
    "แต่เครื่องมันมีประโยชน์นะ....." ไผ่หลิวเถียงเสียงอ่อย ๆ "ถ้าไม่ได้มัน ชั้นคงไปช่วยเธอกับยัยเบญไม่ได้หรอก"
    "แล้วมันใช่เรื่องต้องมาใช้กับพวกเรากันเองไหม ฮึ" น้ำฟ้าถาม "ชาคริต ถ้าไผ่หลิวใช้ยาหรืออุปกรณ์อะไรก็ตามกับพวกเราคนใดคนหนึ่ง.........โดยที่พวกเราไม่เต็มใจ.........อีก นายเอาไปปล่อยวัดเลยนะ"
    "ได้....น้ำฟ้า"
    "พี่คริต....หนะ.....หนูเข้าใจค่ะ" ไผ่หลิวก้มหน้า ยังไงเธอก็ไม่คิดจะใช้ซ้ำอยู่แล้วนี่
    "ไผ่หลิว.....ไม่เป็นไรนะ" ชาคริตถาม "พี่รุนแรงกับเราไปเยอะเลย"
    "ครั้งแรกของหนู.....มันวิเศษมากค่ะ" ไผ่หลิวบอก "หนูผิดเองที่มักมากอยากได้เยอะ ๆ"
    "ดูซิเนี่ย น้องญาเลยซวยไปด้วยเลย" น้ำฟ้าบ่นอุบ "เอายาแก้ปวดอีกไหม ตรงนั้นเลือดยังไม่หยุดไหลเลยนะ"
    "พอก่อนเถอะค่ะ"

    วันที่สอง ที่ควรจะเป็นคิวของน้ำฟ้ากับริน จึงกลายเป็นวันให้หนึ่งหนุ่มกับสามสาวพักฟื้นร่างกายที่สะบักสะบอม ปล่อยให้น้ำฟ้ากับรินนั่งหงอยไป ทั้งคู่ชวนกันไปทำความสะอาดห้องนอนของชาคริตแก้เหงา จนเมื่อห้องกลับไปเรียบร้อยเท่าที่จะเรียบร้อยได้ (ซึ่งก็ดึกพอสมควรแล้ว) สองสาวจึงกลับไปนั่งคุยกันในห้อนอน
    "พี่น้ำฟ้า"
    "หือ"
    "พี่ว่าหนูจะดีพอสำหรับพี่ชาคริตไหม"
    "ริน....ถามอะไรอย่างนั้นหล่ะ"
    "ก็........" รินอ้ำอึ้ง "พี่ชาคริตน่าจะมีความสุขกับสามคนนั้นมาก...."
    "ตอนนี้ยังโคม่าอยู่นี่ไง" น้ำฟ้าจิก เนื่องจากเตียงในห้องนอนใหญ่เละไปแล้ว เธอจึงเอาราชณิญากับไผ่หลิวไปทิ้งไว้ในห้องของเบญ และพาชาคริตมานอนในห้องของเธอกับริน แต่ตั้งแต่ไปทำความสะอาดจนกลับเข้ามา ชาคริตยังคงนอนแน่นิ่งยิ่งกว่าศพแช่แข็ง
    "หนูหมายถึง.....ตอนพี่เค้าเปิดซิงพี่เบญ..........."
    "นายนี่มันนักเปิดซิงอยู่แล้ว" น้ำฟ้ายักไหล่ "ได้ทำสิ่งที่ใจรัก มันก็เต็มเหนี่ยวเป็นธรรมดา"
    "แล้ว......หนูไม่ซิงแล้ว........."
    "ชั้นก็ไม่ซิงแล้ว ไม่เห็นชาคริตจะหมดรักชั้นเลย"
    แหมมมมมม ถึงขั้นโดดไปบังลูกปืนให้ ถ้าหมดรักก็ใจไม้ไส้ระกำกันเกินไปหน่อยหล่ะ
    "ก็....." รินอ้ำอึ้ง อัดอั้นกับสิ่งที่อึดอัดอยู่ในใจ "พี่น้ำฟ้าไม่เคยมีคนอื่น....ใช่ไหม"
    "เกิดมาชั้นไม่เคยมีแฟนด้วยซ้ำ.....นายนี่ชั้นได้ก็ได้เป็นผัวเลยอ่ะ"
    "ก็นั่นแหละค่ะ.....แต่หนู........อายุแค่นี้ ผ่านผู้ชายมาตั้งเยอะ......"
    หลังจากเริ่มฟื้นตัวจากพี่ชาคริตได้ หลังเริ่มเปิดมินิรินแชแนลได้ไม่นาน เธอก็ได้ไปคบหากับหนุ่มในวงการยูทูบเบอร์คนหนึ่ง ชื่อนายวุฒิ เขาอายุมากกว่าเธอเกือบสิบปี แต่ก็ดูอบอุ่น จริงใจ ผิดกับพี่ชาคริตในตอนนั้นลิบลับ พี่วุฒิเป็นคนคิดเทคนิคหลายอย่างที่มีส่วนช่วยให้มินิรินแชแนลดังขึ้นมาได้สำเร็จดั่งที่เธอฝัน
    แต่จุดที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้ไม่ราบรื่นอย่างที่ควร ก็คือพี่วุฒิเป็นคนที่บ้าเอา แต่เซ็กส์ห่วย
    ตอนแรกเขาก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษดี ไม่เคยล่วงเกินเธอ จนเธอไว้ใจ ยิ่งในตอนนั้น ที่เธอยังฝังใจกับที่โดนพี่ชาคริตหลอกเปิดซิงไป ยิ่งเห็นพี่วุฒิเป็นคนดียิ่งขึ้นไปใหญ่
    จนวันที่มินิรินแชแนลมีผู้ติดตามครบหนึ่งล้านคน เขาจึงได้แอบหยอดว่าอยากมีเพศสัมพันธ์กับเธอ และเธอก็ยินยอม
    หลังจากนั้น เขาก็ขอเอาเธอเกือบทุกวัน
    และในช่วงสามเดือนหลังได้กันครั้งแรก เธอก็ถึงจุดสุดยอดไปประมาณสามครั้ง
    โดยปกติ เขาจะจับเธอถอดเสื้อผ้า สอดใส่ ซอย แตกใน แล้วตัวเองก็หลับไป ทิ้งให้เธอโหยหาถึงรสรักของพี่ชาคริตอยู่อย่างนั้น
    แล้วพี่วุฒิก็รับไม่ได้อย่างแรงตอนเกิดเรื่องกับไอ้ชัย
    เธอถูกจับไป ข่มขืน รุมโทรม ก่อนจะเอาไปขายให้ผู้ชายหลายสิบคน
    พอเธอกลับบ้านมาได้หลังไอ้ชัยถูกจับ เธอก็เจอแต่ความโกรธของพ่อแม่
    แล้วก็ความโกรธของพี่วุฒิด้วย
    เขาคิดว่าเธอหมดค่าเพราะคลิปพวกนั้น ก็เลยทิ้งเธอ
    เหมือนที่พ่อแม่คิดว่าลูกคนนี้ใจแตกเกินเยียวยา จนไล่เธอออกจากบ้าน
    "มันไม่สำคัญหรอก" น้ำฟ้าพูดเบา ๆ "เคยผ่านผู้ชายคนอื่นมาแล้วยังไงล่ะ ชาคริตไม่แคร์เรื่องแค่นี้หรอก เขาเคยเปิดซิงริน ใช่ไหมล่ะ"
    "ค่ะ"
    "แค่นั้นก็ดีพอแล้วสำหรับนายนี่ เชื่อเถอะ"
    "แต่ว่า....."
    "ถ้ารินไม่เชื่อ ลองถามชาคริตดูก็ได้นะ"
    "พี่ชาคริตหลับอยู่ อย่ารบกวนเลยค่ะ พี่เค้าเหนื่อยมาเยอะแล้ว"
    "นายนี่แกล้งหลับเฉย ๆ หรอก"
    "พี่น้ำฟ้ารู้ได้ไงคะ.....ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย"
    พอหันไปมอง เธอถึงได้สังเกตว่าผ้าห่มที่คลุมตัวพี่ชาคริตอยู่นูนสูงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดตรงใต้เอวลงมาหน่อย
    "หึ ชั้นกับรินคุยกันเรื่องนั้นหน่อยนี่กางเต็นท์เลยนะ ชาคริต"   
    เงียบ
    ปึ๊กกกกกกกกกกกกกก
    "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมาสิว๊ะะะะะ!!!!" น้ำฟ้าโวย
    "อะไรอ่ะ น้ำฟ้า" ชาคริตลุกขึ้นมาบ่น
    "นี่นายไม่รู้เลยใช่ไหม " น้ำฟ้าท้าวสะเอว "เมื่อวานนายเล่นหนังสดให้พวกชั้นดูแล้วชั้นกับรินจะมีอารมณ์แค่ไหน"
    "พี่น้ำฟ้าคนเดียวค่ะ....อย่าดึงหนูเข้าไปเกี่ยว..." รินพึมพำ แก้มแดงก่ำ
    "หนังสดอะไร" ชาคริตงง
    "ก็นายกับเบญที่ริมลำธารไง"
    ชาคริตสะดุ้งสุดตัว "เห็นเหรอ"
    "เห็นกันหมดนั่นแหละ!" น้ำฟ้าบอก "แล้วที่ชั้นต้องไปเก็บศพนายกับน้องญากับยัยเตี้ยนั่นอีก รี่รายไม่คำนึงถึงความรู้สึกของชั้นเลยใช่ไหม..............."
    จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
    ชาคริตปิดปากน้ำฟ้าด้วยจูบฟอดใหญ่เพื่อกันไม่ให้สาวแว่นบ่นอะไรไปมากกว่านี้ ลิ้นสองลิ้นพัวพันกันจนน้ำลายไหลย้อยลงไปตามคางของน้ำฟ้าโดนเสื้อยืดขาวที่สวมจนด่างเป็นดวง
    "แฮ่ก....แฮ่ก.....ชั้นไม่ได้จูบนายมาตั้งนานแล้ว" น้ำฟ้าพูดเบา ๆ เป็นทำนองตัดพ้อหลังจากทั้งคู่แยกจากกันได้
    "แหะแหะ...น้ำฟ้าพูดเหมือนอดอยากปากแห้งมากนะ" ชาคริตดึงกางเกงที่สวมลง "กินไส้กรอกก่อนแล้วกันนะ"
    งั่ม
    "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
    "อะไร ฮึ นายบอกให้กิน ชั้นก็กิน นายจะร้องทำไม" จริง ๆ แรงที่เธอกัดไป ไปกัดไส้กรอกจริง ๆ ยังไม่ขาดด้วยซ้ำ
    "โอย น้ำฟ้าอ่า" ชาคริตบ่น "ไส้กรอกอันนี้เค้าไม่ได้กินอย่างนี้"
    "แล้วกินยังไง ฮึ"
    "อย่างนี้ค่ะ" แผล่บ
    รินยื่นหน้าเข้ามาแล้วแลบลิ้นเลียไส้กรอกดุ้นยักษ์จากโคนจรดปลาย
    "อา ริน อย่างนั้นนนนนนนนนนน"
    จริง ๆ เขาเป็นคนสอนรินให้ทำแบบนี้เอง ในตอนนั้น หลังจากแตกในเกือบทุกครั้ง เขาจะต้องให้เธอ "ทำความสะอาด" ให้โดยใช้ปาก แต่จริง ๆ ตัวเธอเองก็อาจจะมีพรสวรรค์ในด้านนี้ด้วยก็ได้ เพราะน้อยคนที่จะใช้ปากให้เขาได้สะใจเท่าเธอ
    "อืออ อา"
    แผล่บบบบบ
    น้ำฟ้าไม่ยอมแพ้ ดันตัวเข้ามาจากอีกฝั่ง แลบลิ้นตวัดไปบริเวณที่ลิ้นนุ่มของรินเกี่ยวไม่ถึง จนชาคริตรู้สึกว่าเจ้าตัวน้อยของเขาถูกโอบอุ้มไปด้วยเนื้อนุ่ม ๆ ที่ขยับไปมาเกือบทุกจุดพร้อมกัน
    "โอยยยยยย สุดยอดดดดดดดดด อื๊ออออออ"
    แก้มของสองสาวขยับมาจนแนบกันเมื่อต่างก็รุมกันเลียที่ดุ้นมหาประลัย แต่เลียกันอยู่ได้พักหนึ่ง น้ำฟ้าก็ดันหัวรินออกแล้วอมเอาแท่งไส้กรอกที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายทั้งของเธอและของรินเข้าไปจนเต็มปาก รินมองค้อนขวับหนึ่ง ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชาคริตอีกนิดหนึ่งและเลียตามโคนดอกเห็ดที่น้ำฟ้าอมเข้าไปไม่หมด
    จ๊วบ จ๊วบบบบ จ๊วบบบบบบ
    แผล่บ แผล่บ แผล่บบบบบบ
    "อูยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดด"
    "พี่ชาคริต จะแตกหรือยังคะ" รินถาม
    "อูยยยยยยยย จะแตกแล้วววววววว"
    "ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    รินผลักน้ำฟ้าสุดแรงจนสาวแว่นกลิ้งตกเตียงไป ก่อนจะตรงเข้ามาดูดดุ้นสุดแรงเกิด
    "อูยยยยยยย ดูดขนาดนี้ ไม่ไหว แตกแล้ววววว แตกแล้ววววววว" ชาคริตคราง ก่อนจะแหงนหน้าหลับตา ปล่อยน้ำขาวข้นหลายระลอกเข้าไปจนเต็มปากริน แต่ก่อนที่ตลื่นกามระลอกสุดท้ายจะพุ่งออกมา รินก็รีบถอยและปล่อยให้สายน้ำอสุจิสายสุ่นท้ายกระเซ็นใส่หน้าเป็นทางตั้งแต่หน้าผากจรดคาง
    สายตาที่เธอมองบอกเขาได้ชัดเจน พี่คริตชอบแตกใส่หน้า หนูจำได้
    ภาพที่อยู่ตรงหน้านี้......เหมือนมันมีอะไรบางอย่างที่พังทลายลงไป
    นี่ไม่ใช่แม่บ้านรินที่รันทดที่เขาอยู่ด้วยมาหลายเดือนแล้ว
    นี่เป็นสาวรินคนเดียวกับที่เขาเปิดซิงแล้วฝึกจนเชี่ยวชาญกามกิจเมื่อสองปีก่อน
    "อะ......อะไรว๊ะ......" หัวของน้ำฟ้าโผล่ขึ้นมาตรงปลายเตียง
    รินไม่ปล่อยให้น้ำฟ้าตั้งตัวติด เธอดึงร่างสาวรุ่นพี่ขึ้นมาประกบปากจูบแล้วป้อนน้ำกามของชาคริตให้ทันที น้ำฟ้าทำเสียงอู้อี้และพยายามดิ้นนิดหน่อยก่อนจะปล่อยตัวไปกับจูบของรินและน้ำที่ชาคริตควรได้ปล่อยในปากเธอ
    อาศัยจังหวะที่น้ำฟ้าเผลอ รินดึงแว่นตาคู่เก๋ออกแล้วโยนลงไปใต้เตียง
    "ทะ.....ทำอะไรน่ะ.....ริน......พี่มองไม่เห็น" น้ำฟ้าโวย แต่สายไปแล้ว รินจับตัวเธอล็อคแล้วดึงเสื้อยืดออกทางหัว ปลดเสื้อใน และปล่อยเต้านมคู่สวยของน้ำฟ้าออกมาให้ชาคริตได้เชยชม "อยะ อย่านะ....ชั้น.....ไม่..........."
    "พี่ชาคริต เอาเลยค่ะ" รินเอาสองมือประคองเต้าของน้ำฟ้าให้ตั้งขึ้นมารับใบหน้าของชาคริตที่ตรงเข้ามาซุกไซ้ทันที
    "ค่อย ๆ สิ อูยยยยยยยยยย แรงไปแล้วววววว" น้ำฟ้าดิ้นพล่าน แต่ก็ไม่หลุดจากอ้อมกอดของรินไปได้ แต่เมื่อชาคริตจัดการกับนมของน้ำฟ้าไปแล้ว มือของรินจึงว่างพอจะสอดเข้าไปในกางเกงขาสั้นที่รุ่นพี่สวม
    "อิอิ พี่น้ำฟ้าแฉะมากเลยนะคะ"
    "ยัยรินนนนนนนนนนนน แกทรยศชั้นนนนนนนนน อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "หนูไม่ได้ทรยศค่ะ พี่น้ำฟ้าอยากโดนแบบนี้อยู่แล้ว แค่ไม่กล้ายอมรับ หนูก็ช่วย"
    "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่ถ้ามองเห็นชั้นตบไปแล้ว อ๊ายยยยยยยยย อย่าแหย่เข้ามา อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "พี่น้ำฟ้าพร้อมแล้วค่ะ" รินบอก และดันกางเกงขาสั้นของน้ำฟ้าลงให้
    "ชาคริต นาย.....อย่า........ชั้น............ชั้นอยากจะมองเห็น....."
    ชาคริตลังเล
    "เปลี่ยนบรรยากาศมั่งพี่เค้าไม่ถึงตายหรอกค่ะ" รินบอก นิ้วชี้และนิ้วกลางเรียวจับที่กลีบดอกไม้ของน้ำฟ้าแหวก "เห็นไหมคะว่าพี่เค้าอยากขนาดไหนแล้ว"
    "ไปเอาแว่นมาให้ชั้นก่อนนนนนน อุ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
    "ซี๊ดดดดดด ของน้ำฟ้าแน่นขึ้นหริอเปล่าเนี่ย" ไม่รู้ว่าเพราะความกลัวปนเสียวที่เกิดเพราะเธอมองอะไรไม่เห็น หรือเพราะห่างหายจากกามกิจไปหลายเดือน แต่วันนี้แรงตอดรัดของร่องรักของน้ำฟ้าดูจะรุนแรงเป็นพิเศษ ยิ่งชวนให้ชาคริตกระแทกตัวตนใส่ร่างของเธอหนักหน่วงขึ้นไปใหญ่
    "อ๊ายยยยยย ฮืออออออ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย" น้ำฟ้าที่ดูจะปลงแล้วเอาแขนมาบังหน้า ทรวงอกและเรือนผมสั่นไหวตามแรกระแทกทุกครั้งที่ชาคริตดันตัวเข้าไปจนสุดและสั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาถอยตัวจนเกือบหลุดออกมาเพื่อจะได้สอดแทรกเข้าไปใหม่อีกรอบด้วยความรวดเร็วและรุนแรงที่มากกว่าเดิม
    "อ๊ายยยยยยย อื๊ออออออ เบาก่อน ชั้นมองไม่เห็น อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "ไม่ต้องมอง อึบบบบบบ"
    "ค่ะ ขมิบอย่างเดียว ไม่ต้องมองก็ได้ค่ะ พี่น้ำฟ้า"
    "อร๊ายยยยยย ชั้นแตกแล้ว อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ชาคริตชะลอเอวลงนิดหนึ่ง
    "อย่าเพิ่ง น้ำฟ้า แตกพร้อมกันนะ"
    "จะพร้อมนายก็เร็ว ๆ สิ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ตับตับตับตับตับ
    "อื๊ออออออ"
    "อ๊าาาาาาาาาา"
    น้ำฟ้าหลับตาปี๋ทิ้งตัวลงไปนอนบนตัวริน
    "อิอิ พี่น้ำฟ้าเป็นไงบ้างคะ"
    "ชั้นเกลียดแก ริน.......เกลียดนายด้วย ชาคริต" เสียงที่สั่นเครือด้วยความเสียวตอบกลับมา
    "พี่น้ำฟ้าเค้าเกลียดเรา งั้นเรามาต่อกันสองคนดีกว่าค่ะ" รินบอก และถอดเสื้อโยนทิ้งไป
    ชาคริตกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
    "ริน.........มันใหญ่กว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย"
    "รินคงโตขึ้นมั้งคะ" รินยิ้ม ใช่ เธอรู้มาพักหนึ่งแล้วว่าโค้งสุดท้ายของการเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ทำให้หน้าอกของเธอโตขึ้นมากว่าตอนที่เธออยู่ ม.4และคบกับพี่ชาคริตหลายคัพอยู่
    ภาพที่เขาจำได้ ของรินนับว่าไม่ใหญ่ ไม่เล็ก
    แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าของเธอใหญ่กว่าของน้ำฟ้าอีก แล้วเมื่อมาอยู่บนตัวที่เรียวเล็ก สูงกว่าไผ่หลิวแค่นิดเดียว
    รอยแผลเป็นแดงสากกรีดอยู่บนหน้าอกข้างขวาและทั่วทั้งหน้าท้องบาง ที่ราวนมข้างซ้ายมีรอยคล้ายถูกเหล็กลนไฟจี้ สะดือเป็นรอยคล้ายถูกจับเจาะแล้วไม่ได้ดูแลจนแผลอักเสบและเนื้อแหว่งหายไปเป็นก้อน หลัง ๆ มานี่เธอมักจะใส่แต่เสื้อยืดแขนยาว จนวันนี้เองเขาถึงเห็นว่าแขนเธอทั้งสองข้างมีรอยเข็มและรอยกรีดเต็มไปหมด
    ชาคริตยังจำได้ดีถึงร่างนี้ต้องที่ยังเรียบเนียนไร้ริ้วรอย และหน้าอกเล็กกว่านี้
    แต่สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ก็เป็นสิ่งที่ชาคริตสังเกตเห็นหลังจากได้รับรู้ถึงความสวยงามและความใหญ่ของเธอแล้ว
    ความไม่มั่นใจวูบเข้ามาในดวงตาคู่งาม
    "พะ.....พี่ชาคริต....ริน" สายตาหรุบลงมองร่างที่ฝังไว้ด้วยรอยแห่งความอัปยศอีกครั้ง
    จุ๊บบบบบบบบบบบบ ชาคริตพรมจูบไปตามรอยแผลที่หน้าอก ลงไปที่ราวนมและสะดือ มือใหญ่ลูบไปตามเนื้อที่แม้ไม่เนียนแต่ก็ยังหยุ่นสู้มือดีอยู่
    "รินสวยมากเลยนะ" ชาคริตบอก
    รินยิ้ม ความไม่มั่นใจเลือนหายไป ขณะที่ความคลั่งรักหลั่งไหลกลับมาควบคุมสติอีกครั้ง
    "สวยก็รักรินมาก ๆ นะคะ"
    ชาคริตไม่ตอบ แต่พรมจูบไล้ไปตามริ้วรอยแห่งความอัปยศทุกรอย ราวกับจะเติมเต็มและเยียวยาความอัปลักษณ์นั้นด้วยความรัก
    ร่างบางที่เต็มไปด้วยบาดแผลค่อย ๆ หงายลงนอนราบ ขณะที่ชาคริตขึ้นคร่อม และค่อย ๆ สอดใส่แก่นกายเข้าไปในร่องรักที่เขาเคยได้บุกเบิก
    น้ำฟ้า คลานเข้ามาประกบปากลงบนหัวนมที่ชูชัน รินกัดฟัน หลับตาปี๋
    อึ๊กกกกกก อะไรกันเนี่ย
    เขานึกว่าของรินจะหลวมไปแล้วจากที่โดนไอ้ชัยไปย่ำยี แต่นี่......นี่มันแน่นกว่าครั้งสุดท้ายที่เขากับรินมีอะไรกันเมื่อสองปีที่แล้วสะอีก....
    แล้วนี่.....
    "แหะ แหะ" รินหัวเราะอย่างอ่อนแรง "อูยยยยยยยยย เจ็บเหมือนตอนเสียซิงครั้งแรกเลยค่ะ"
    หยดเลือดแดง ๆ ไหลออกมาจากร่องรัก
    "ริน....."
    "แหะ แหะ.....จำอาทิตย์ที่รินลางานไปได้ป่ะ" รินถามยั่ว ๆ "รินไปทำรีแพร์กับเยื่อพรหมจรรย์เทียมมา สะใจไหม ได้เปิดซิงรินสองรอบ อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    ชาคริตที่ทนความยั่วไม่ไหวซอยสุดแรงเกิด ทำเอารินสะดุ้งโหยง
    "อู๊ อู๊ อู๊วววววววววววววววว อย่างงั้นแหละ พี่คริต อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" รินร้องครางกระเส่า น้ำฟ้าที่คลานลงไปหาแว่นเงยหน้าขึ้นมาอย่างงง ๆ แว่นตาที่เพิ่งเก็บได้เอียงกะเท่เร่บนใบหน้า
    "ซี๊ดดดด รินนนนนนนน"
    "พี่คริตตตตตตตต แรงอีกค่ะ อู๊ยยยยยยยยย"
    คู่รักที่ห่างหายกันไปนานเติมเต็มให้แก่กันจนเต็มที่ ชาคริตกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทางฝ่ายรินก็ไม่น้อยหน้าร่อนสู้ด้วยความร้อนร่านที่น้ำฟ้าคาดไม่ถึง
    ไม่ ไม่ได้แล้ว ปล่อยไว้แบบนี้ชาคริตเสร็จรินคนเดียวแน่
    น้ำฟ้าพุ่งตัวขึ้นไปบนเตียง ลิ้นบางแลบออกเลียบนหัวไหล่ชาคริต เต้าสวยแนบไปกับแขนกำยำ
    "อาาาา น้ำฟ้า"
    "อุ๊ยยยยยยยยยยยย"
    "รินนนนนนน พี่จะแตกแล้ววววววว"
    "แตกในเลยค่าาาา"
    "อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
    "อาห์"
    ร่างของรินกระตุกระริกอยู่ใต้ตัวชาคริต แต่ยังไม่หายสั่นดี น้ำฟ้าก็รีบดึงตัวชาคริตเข้ามาหา
    "มา ชาคริต ตาชั้นแล้ว"
    "น้ำฟ้า วันนี้อะไรเนี่ย"
    "ทำไม ไม่อยากเอาชั้นเรอะ"
    "อยากสิ อูววววววววว"
    บ๊วบบบบบ บ๊วบบบบบบบบบบบบบ
    "พี่น้ำฟ้า ถอยไปค่ะ หนูเอง"
    บ๊วบบบบบ บ๊วบบบบบบบ บ๊วบบบบบบบบบบบบบ
    "ไม่ต้องแย่งกันก็ได้....."
    "ก็มันมีแท่งเดียวนี่ บ๊วบบบบบบบบบบบ"
    "โอ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววว"

    วันรุ่งขึ้น
    "เห้ออออออออออ สบายจริง ๆ" ชาคริตครางเบา ๆ
    ในอ่างจากุซซี่ เขานั่งอยู่ โดยขนาบข้างโดยสาวสุดน่ารักทั้งห้า ราชณิญาอาศัยความเป็นเมียหลวงอยู่ชิดกับเขาขวามือสุด ขณะที่ไผ่หลิวอาศัยความที่เร็วที่สุดมาอยู่ซ้ายมือ ขณะที่เบญ น้ำฟ้า กับรินอยู่ห่างออกไป
    "เป็นชีวิตที่ดีนะคะ" รินบอก
    "อืม เป็นชีวิตที่ดี" ชาคริตบอก
    เขาโอบราชณิญามาแนบอก ขณะที่หันไปหอมแก้มเบญที่ชะโงกหน้าข้ามหัวไผ่หลิวมา ขณะที่ขาก็แนบกับขาของรินและน้ำฟ้า
    หน้าทุกหน้า ตาทุกดวงอิ่มฉ่ำไปด้วยความรัก
    ณ วินาทีนั้น ชาคริตก็รู้
    ในอนาคต ไม่ว่าอะไรจะผ่านเข้ามา
    ถ้ามียอดหญิงทั้งห้าอยู่เคียงข้าง เขาพร้อมเผชิญกับทุกสิ่ง
     


จบบริบูรณ์

รินเธอเร่าร้อนกว่าที่หนุ่มๆคิด

สวิงเดี่ยวมาสวิงหมู่เปลี่ยนที่ด้วยเปลี่ยนบรรยากาศ

 

ของเค้าแรงจิงๆพ่อทศ