ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ว่าจะลงให้ อีก 2 ตอน ตอนนี้ขอลง 1 ตอนก่อนนะครับ ง่วงมากพรุ่งนี้ตอนที่ 7 จะมาพร้อมเนื้แเรื่องหลักครับ FC พี่อั้มชูป้ายไฟรอเลย ตอนนี้ชื่อยาวหน่อยนะครับ มีซ่อนข้อความครับ แสดงความเห็นเพื่ออ่านเนื้อเรื่องครับ
1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่าน
2.อ่านจบแล้ว คอมเมนต์อะไรเพิ่มเติมก็ได้ รออ่านนะคร๊าบ
** อ่านตอนนี้ แล้วคุณจะหลงรักพิกุล
- - - - -
ความเดิมตอนที่แล้ว
พลอยได้เข้ามาทำงานที่โรงงานของพี่กุล โดยตั้งเป้าหมายไว้ 1 ปีจะลาออกแล้วไปเรียนต่อ ซึ่งพิกุลก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังสนับสนุนอีกต่างหาก
_ _ _ _ _ _ _
ตอนพิเศษ ที่ 6
ณ. จังหวัดลพบุรี
หลังจากที่ป้าพาลูกชายที่พยายามปลุกปล้ำพลอยไปหาหมอก็กลับมาบ้าน 2 วันแล้วที่พลอยไม่กลับบ้าน และไม่มีใครรู้เลยว่าพลอยไปไหน ป้าจึงเข้าไปในห้องพลอยและก็ได้พบจดหมายฉบับหนึ่ง
ถึง...คุณป้า
" คุณป้าค่ะ พลอยต้องกราบขอโทษคุณป้าด้วยนะคะที่พลอยทำแบบนี้ พลอยกลัว พลอยไม่กล้าอยู่ที่บ้าน ขอบคุณคุณป้านะคะ ตลอดเวลาพลอยรู้ว่าคุณป้าหวังดีกับพลอยเสมอ ถึงได้ดุ ได้ด่า แต่พลอยก็ไม่เคยโกรธคุณป้าเลยนะคะ เพราะคุณป้าคอยดุพลอยตลอด พลอยถึงไม่ออกนอกลู่นอกทาง และยังเป็นเด็กดีแบบนี้
พลอยรู้ว่าคุณป้าแอบเอาค่าขนมมาใส่เพิ่มให้ ทุกเย็นคุณป้าจะรอหน้าบ้านรอพลอยกลับบ้านถึงจะบอกว่าพึ่งกลับจากเล่นไพ่ก็เถอะ วันไหนพลอยทำกิจกรรมที่โรงเรียนเลิกช้าคุณป้าก็จะดุ วันไหนพลอยทำงานกลับดึก คุณป้าก็จะมีข้าวเย็นไว้ให้ ถึงคุณป้าจะบอกว่าของเหลือก็เถอะแต่พลอยรู้ว่าคุณป้าตั้งใจเตรียมให้พลอย
คุณป้าคะ6 ปีที่ผ่านมาพลอยได้รับความกรุณาจากคุณป้าเสมอ ถึงคุณป้าจะไม่ได้พูด
แต่พลอยก็รับรู้ได้ค่ะ แค่คุณป้ายอมรับเด็กที่ไม่ใช่ญาติของตัวเองมาอุปการะ พลอยก็ไม่รู้ว่าทั้งชีวิตนี้จะตอบแทนยังไงแล้วค่ะ พลอยสัญญาพลอยจะตั้งใจเรียนรีบจบ รีบหางานทำ และ จะกลับไปหาคุณป้าแน่นอนค่ะ รักคุณป้าเสมอค่ะ "_ _ _ _ _ _ _
ป้าอ่านจดหมายที่พลอยทิ้งไว้น้ำตาก็ไหลไม่รู้ตัว ตลอด 6 ปี พลอยนั้นเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตป้าไปมากจริงๆ จากคนที่กินอะไรตามใจปาก ก็ต้องทำกับข้าวหลายอย่างเผื่อพลอย จากที่วันๆเอาแต่เล่นไพ่เพราะได้เงินค่าเลี้ยงดูพลอย แต่หลังที่ไม่ได้รับเงิน ก็หันมาทำงานเล็กๆน้อยๆ เพื่อจะได้มีรายได้เป็นของตัวเอง จะได้ไม่ไปรบกวนรายได้ของพลอยที่หามาด้วยตัวเอง ที่ต้องดุต้องด่าเพราะป้า ไม่เคยเลี้ยงเด็กผู้หญิงเลยไม่รู้ว่าจะใช้คำแบบไหนเพื่อตักเตือน ทั้งที่ใจจริงๆของป้าไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรพลอยเลย
[ ลูกชายป้า ] : เห็นมั๊ยแม่ ผมบอกแล้วอีพลอยมันแรดขนาดไหน นี่คงหนีออกจากบ้านไปอยู่กับผู้ชาย เดี๋ยวเถอะมึงถ้ากูเจอตัว กูจะเอาคืนให้สาสม
ลูกชายสารเลวของป้า ได้ทีก็ใส่ไฟเพิ่มเติมเข้าไปอีก โดยที่ไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ป้านั้นเชื่อในตัวใครมากกว่ากัน ลูกชายตัวดีของป้าเห็นแม่ของตนนั่งนิ่งเงียบก็เริ่มใจเสีย จึงพยายามใส่ไฟเพิ่มไปอีก
[ ลูกชายป้า ] : เนี่ยแม่ ดูแผลผมเนี่ย มันทำผมขนาดนี้แม่ยังไปห่วงมันอีก หู้ว อะไรวะ
[ ป้า ] : มึงเงียบไปเลย !!!!!!
ลูกชายป้าถึงกับเหวอตกใจ เพราะอยู่ดีๆป้าก็ตะคอกเสียงดังขึ้นมา จนมันถึงกับทำอะไรไม่ถูก ป้าที่เหลืออดกับลูกชายสารเลวจึงพ่นความอึดอัด อัดอั้น ออกมาเป็นคำพูดใส่มัน
[ ป้า ] : มึงรู้มั๊ย พลอยมันมาอยู่กับกู 6 ปี 6 ปีกูนับครั้งได้เลยว่ามันขอเงินกูกี่ครั้ง ครั้งละกี่บาท ถ้ามันไม่จนปัญญาจริงๆมันไม่เคยมาเอ่ยปากขอกู มันทำงานมันเก็บเงินใช้เอง ไม่เหมือนมึงที่ทำงานกลับมาแต่ละครั้งก็มาขอเงินกู ขอค่ารถ ขอค่าเช่าบ้าน กูไม่เคยเรียกร้องขอเงินกับมึงเพราะกูเลี้ยงตัวกูเองได้ มีแต่มึงที่ขอเงินกูทุกครั้ง พลอยมันไม่เคย ไม่เคยเลยที่เอาเรื่องปวดหัวมาให้กู มีแต่มึงไอ้ลูกเหี้ย มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้ ว่ามึงคิดจะทำอะไรพลอยมัน มึงอย่าคิด ไอ้ส้นตีน
ลูกชายป้าฟังแล้วก็ได้แต่หน้าเสียทำอะไรไม่ถูก ทุกคำพูดทุกเสียงป้าพูดออกมาพร้อมน้ำตา
อะ เออ ไม่เชื่อก็ตามใจ เห็นมันดีกว่าผมก็ตามใจ แม่งเอ๊ย ลูกชายป้าทำพูดใส่อารมณ์เพื่อปกปิดสีหน้าของตน มันเดินหงุดหงิดหัวเสียออกมาทันที
เหี้ยเอ๊ย รู้งี้มัดปากแม่งก็ดี ไม่งั้นได้เย็ดไปละ เหี้ยเอ๊ย มันพูดอย่างเสียดายที่ไม่ได้ลิ้มชิมรสเรือนร่างของพลอย เรือนร่างที่มันใฝ่ฝันมานาน
_ _ _ _ _ _ _ _ _
มันเดินมาในหมู่บ้านเรื่อยๆ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงชาวบ้านหน้าตาสะสวยคนหนึ่งกำลังสะบัดผ้าตากอยู่ เพราะแรงสะบัดแขนจึงทำให้เสื้อตัวบางๆที่ใส่ ถลกขึ้นตามแรงจนเห็นเสื้อใน มันแลบลิ้นเลียทั่วริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ก่อนที่จะแอบย่องตามไปเมื่อเห็นทางสะดวกมันจึงเข้าไปแอบบริเวณพุ่มไม้ตรงรั้วบ้านเพื่อดูลาดเลา และภาพตรงหน้าก็ทำให้มันถึงกับแท่งเนื้อไซส์มินิของมันแข็งทันที มันเห็นสาวคนนั้นก้มลงเพื่อกวาดพื้นกวาดเศษขยะ รูปร่างที่สมส่วน สะโพกที่อวบอัด ยิ่งตอนใส่ผ้าถุงเวลาก้มๆผ้ามันจะดึงรั้งกันจนรัดเปรี๊ยะ
เผยให้เห็นทรงของตูดที่น่าแทงซะเหลือเกิน ยิ่งหันหน้ามายิ่งหัวใจจะวาย ผิวก็ขาว หน้าก็สวย นมก็ล้น ถึงจะสวยไม่เท่าพลอยและนมไม่บึ้มเท่ากับพลอย แต่มันก็ชวนให้น่าดูดยิ่งนัก
เอาวะ ไม่ได้อีพลอย เย็ดอีนี่ก็ได้ อยู่คนเดียวแบบนี้ กูจะเย็ดให้ร้องเลย มันมองดูรอบๆบริเวณอีกครั้ง มันยิ่งได้ใจเพราะมันคิดว่าเวลานี้คงออกไปทำงานกันหมดแล้วคงไม่มีคนมาจนเย็น เหมือนสวรรค์เป็นใจให้มัน หญิงสาวคนนั้นกำลังเดินเข้าไปในบ้านที่ไม่มีใครอยู่ มันจึงรีบวิ่งเข้าตามไปโดยหวังที่จะใช้สาวสวยตรงหน้า เป็นที่ระบายน้ำกามที่มันอัดอั้นไม่ได้ปล่อยมาหลายวันเพราะชวดจากพลอยไปเมื่อวันก่อน
_ _ _ _ _ _ _
ณ. นิคมอุสาหกรรม นวนคร
Working Start
พลอยในชุดพนักงานฝ่ายผลิตนั่งรถรับส่งพนักงานมายังโรงงาน พลอยตรงไปที่ส่วนออฟฟิศก่อนเพื่อที่จะชำระค่าชุดตามที่อาม่าแนะนำ ค่าชุด 1 ชุด 300 บาท มีเสื้อ กางเกง และ เอี๊ยมผ้ากันเปื้อน ซึ่งถือว่าถูกมากๆ ถ้าดูจากเนื้อผ้าแล้ว พลอยกลั้นใจยื่นเงิน 900 บาทจ่ายให้กับเจ้าหน้าที่การเงิน สถานะการเงิน 3,200-900 บาท = 2,300 บาท แต่ดูเหมือนว่าพลอยยังมีเรื่องต้องใช้อีก พลอยต้องซื้อรองเท้าเซฟตี้ ซึ่งเป็นกฏบังคับทั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพนักงานเองอีกทั้งยังถุงมือ หน้ากากกันฝุ่น และ พลอยยังต้องเปิดบัญชีธนาคารเพื่อที่ทางบริษัทจะโอนเงินค่าจ้าง และ ทางหอพักจะได้หักค่าเช่าได้อีก
พลอยเหลือเงินติดตัวตอนนี้ 1 ,300 บาท เด็กสาวสู้ชีวิตถึงกับเครียดเลยทีเดียว เพราะอีกตั้ง 20 กว่าวันเงินเดือนถึงออก แต่พลอยก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้งไปก่อนที่จะเริ่มต้นเรียนรู้งานเบื้องต้นจากรุ่นพี่ที่มาช่วยฝึก ช่วยเทรนด์ วันนั้นพลอยถึงกับสลบคาที่นอนเลยเพราะงานมันหนักมาก วันที่ 2 พลอยก็ยังคงเรียนรู้งานเล่นเคย เธอทำได้ดี เรียนรู้ไว้ จนรุ่นพี่อดที่จะชมไม่ได้
พลอยเอ่ยขึ้นเรื่องทำงานกะดึกและ โอที รุ่นพี่จึงแนะนำให้ลองไปดูที่บอร์ดประกาศตอนพักกลางวัน แต่พลอยนั้นเลือกที่จะไปตอนเลิกงานเพราะจะได้ยืนดูได้นานๆ พลอยจดรายละเอียดทั้งหมดก่อนที่กลับหอพัก วันนั้นพี่กุลโทรมาหาพลอย เพราะว่าเห็นพลอยไปยืนจดอะไรบางอย่างบริเวณบอร์ดประกาศ ซึ่งพลอยก็บอกทั้งหมดเลย พี่กุลจึงแนะนำว่า
[ พี่กุล ] : พี่ว่าพลอยตั้งใจ ทำส่วนของพลอยให้ดีที่สุดดีกว่า พี่คงไม่อนุญาตให้พลอยทำกะดึก
[ พลอย ] : อ้าว ทำไมละค่ะพี่กุลหรือพลอยทำผิดกฏอะไรคะ งั้นพลอยก็ไม่มีโอกาสได้โอทีสิ่คะ
[ พี่กุล ] : ไม่ใช่อย่างนั้นพลอย อย่างแรกเลยพลอยอยู่หอพักหญิง กฏระเบียบก็บอกแล้วห้ามกลับช้าเพราะอาม่าจะเป็นคนปิดประตู อย่างที่สองช่วง 3 เดือนแรกกฏของบริษัทจะทดลองงานเหมือนพนักงานบริษัททั่วไปเลยนะพลอย ถ้าพลอยทำงานไม่ดี ไม่ผ่านเกณฑ์ประเมินพี่ก็ช่วยพลอยไม่ได้ และอีกอย่างพลอยมีเวลาแค่ ปีเดียวที่จะทำงานที่นี่ พี่อยากให้พลอยเอาเวลาไปอ่านหนังสือมากกว่าอย่าให้เวลามันผ่านไปเปล่าๆ
พลอยได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจทุกอย่างที่พี่กุลบอก เพราะพี่กุลหวังดีกับเธอถึงได้ห้ามไม่ให้ทำกะดึก และ ทำล่วงเวลาเพื่อเอาโอที พลอยเข้าใจทุกอย่างแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเสียดายเงินโอที
[ พลอย ] : ค่ะเข้าใจแล้วค่ะพี่กุล
[ พี่กุล ] : อืม ดีแล้วพลอย พลอยต้องทำงานไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วยแค่นี้มันก็หนักแล้ว อย่าทำกะดึกเลย แล้วถ้าผ่านการประเมิน 3 เดือนแล้ว พี่จะเรียกมาช่วยงานธุรการกับบัญชี พี่จะมีพิเศษให้
[ พลอย ] : จริงเหรอคะพี่กุล ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
พี่กุลขอตัวไปนอนก่อนที่จะวางสายจากพลอย พลอยนั้นก็จะนอนเช่นกันตอนนี้พลอยต้องวางแผนชีวิตใหม่แล้ว พลอยต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ แต่สิ่งที่สำคัญคือ 3 เดือนนี้พลอยต้องทำมันให้เต็มที่ พลอยตั้งใจทำงาน เรียนรู้ สิ่งที่ทุกคนสอนอย่างตั้งใจและไม่เถียงเลย ทุกๆวันพลอยทำงานเสร็จ พลอยจะรีบกลับมาที่หอพักและอ่านหนังสือที่มีบ้าง เปิดอ่านในโทรศัพท์บ้าง จะมีบ้างที่พี่กุลเอาหนังสือเรียนที่เคยใช้มาให้บ้างซึ่งพลอยก็รับมาด้วยความเต็มใจ
_ _ _ _ _ _ _
วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันหยุดของพลอยหลังจากจัดการซักผ้า ตากผ้า รีดผ้าจนเสร็จเรียบร้อย พลอยก็เตรียมที่จะอ่านหนังสือ พลอยอาศัยช่วงบ่ายๆที่คนงานส่วนมากพักผ่อน ลงมาอ่านหนังสือข้างล่าง พลอยหอบหนังสือสองสามเล่มลงมาด้วยก่อนจะวางลงที่โต๊ะ พลอยวางทุกอย่างทั้งมือถือ หนังสือ และ กุญแจไว้ข้างๆ จนพลอยมาติดใจตรงหยกที่อาม่าบอกว่าคือ ปี่เซียะ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นพลอยจึงใช้มือถือเครื่องเก่านั้นเข้า google เพื่อหาข้อมูล
ปี่เซียะ เป็นวัตถุมงคลยอดนิยม ที่มีการนำมาบูชา เพื่อให้ช่วยป้องกันสิ่งชั่วร้าย เรียกทรัพย์สินเงินทองให้ไหลมาเทมา และกักเก็บทรัพย์นั้นไม่ให้รั่วไหลออกไปไหนได้ ชาวจีนโบราณเชื่อกันว่า ปี่เซียะเป็นสัตว์ประหลาดที่รวมลักษณะของสัตว์มงคลทั้ง 5 ชนิดไว้ด้วยกัน ได้แก่ มังกร พญาราชสีห์หรือสิงโต อินทรี กวาง และแมว
โดยตามตำนานเล่าว่า ปี่เซียะเป็นลูกมังกรตัวที่ 9 (เทพแห่งโชคลาภ) ของพญามังกรสวรรค์ มีชื่อเรียกด้วยกันหลายชื่อไม่ว่าจะเป็น "เทียนลก (กวางสวรรค์)" เป็นชื่อเดิม ส่วนจีนกวางตุ้งจะเรียกว่า "เผ่เย้า" และคนจีนแต้จิ๋วจะเรียกว่า "ผีซิว"[ พลอย ] : อ๋ออ ก็ว่าทำไมแปลกๆ รวมสัตว์ตั้ง 5 ประเภทแน่ะ อาม่าใจดีจังให้ของศักดิ์สิทธิ์มาคุ้มครองเราด้วย เอ๋ มังกร งืมมมม มังกรร
พลอยนั่งอ่านข้อมูลของปี่เซียะอีกทั้งยังนึกขอบคุณอาม่าที่ให้มาไว้กับตัวด้วยแต่พลอยนั้นก็สะดุดกึ้กเมื่ออ่านมาถึงบทความที่ว่า
ลูกมังกรตัวที่ 9 .... มังกร.... พลอยคิดอะไรบางอย่างในหัว เธอรำพึงรำพันกับตัวเองก่อนที่จะสะดุดเพราะอาม่าทัก
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะอาม่า วันนี้วันอาทิตย์ไม่กลับบ้านเหรอคะ
[ อาม่า ] : ไปมาแล้ว วันนี้หลานของเพื่อนอาม่ามาเยี่ยม เลยขอติดรถมาเลยดีกว่า เช้าๆวันจันทร์รถมันติดไม่ไหวๆ แล้วทำอะไรอยู่ล่ะ
[ พลอย ] : กำลังจะอ่านหนังสือค่ะ อาม่าคะทำไมให้ปี่เซียะพลอยล่ะคะ ในนี้บอกว่าถ้าบูชามาแล้วจะเป็นวัตถุมงคลเฉพาะบุคค
[ อาม่า ] : ความเชื่อมันอยู่ที่เราศรัทธา อาม่าบูชามาตอนไปไหว้พระที่จีนมา มีหลายองค์อาม่าตั้งจิตอธิฐานไว้ ว่าใครที่คู่ควร ปี่เซียะจะไปอยู่กับคนนั้น ชื่อกินรี ก็เปรียบเหมือนหงส์แดงของจีน ตามความเชื่อปี่เซียะว่ากันว่าเป็นลูกของมังกร ให้มังกรกับหงส์คู่กัน อาม่าเชื่อว่าจะส่งเสริมบารมีกันและกัน อาม่าเลยอยากให้
[ พลอย ] : ขอบคุณค่ะอาม่า
พลอยรับฟังเหตุผลและขอบคุณอาม่า ก่อนที่อาม่าจะเดินเข้าไปยังห้องเพื่อพักผ่อน เอ... มังกร หงส์แดง พลอยที่ยังอยากรู้ข้อมูลตามประสาเด็กเรียน ก็ยังคงเสิร์ตขอมูลต่อไป
[ พลอย ] : เอ.. สัตว์เทพทั้ง 4 เอ่อ... มังกรฟ้า หงส์แดง พยัคฆ์ขาว เต่าคะนอง เบย์เบลด ~ เย้ย ยัยพลอยบ้าๆ เซิร์ทไรเนี่ย โง้ยยยย หาใหม่ๆๆ
พลอยถึงกับกุมขมับที่ดันไปเซิร์ทดูการ์ตูนลูกข่างซะงั้น พลอยบ่นเพราะความเด๋อด๋าของตัวเอง ก่อนที่จะเริ่มเซิร์ทใหม่
[ พลอย ] : เอ... สัตว์เทวะจตุรทิศ นี่ไงเจอแล้ว งืออ ประกอบไปด้วย มังกรเขียวหรือมังกรฟ้า เสือขาว หงส์แดง เต่าดำ งือออ มังกรเขียวบ้างก็ว่ามังกรฟ้า ภาษาจีนอ่านว่า ชิงหลง ภาษาญี่ปุ่นอ่านว่า เซริว.... ริว ริว เอาอีกแล้ว อยู่ดีๆพลอยก็คิดถึงเด็กชายคนนั้นอีกแล้ว เด็กชายที่ฆ่าพวกโจรทั้งหมดด้วยวิธีที่แสนประหลาด มันมีเรื่องที่ติดค้างใจมาตลอดว่าทำไมในคืนพายุคลั่งนั้นพลอยกลับได้ยินเสียงของริวชัดเจนแบบนั้น
[ พลอย ] : ริว ริวจะสบายดีมั๊ยนะ พลอยคงไม่ใช่คนเดียวที่เจ็บปวดแน่ๆเลย ริวคงเจ็บปวดเหมือนกับพลอยเลยเนอะ
พลอยรำพึงรำพันกับตัวเองเพราะยังคงคิดถึงเด็กชายคนนั้นเสมอมา แต่นี่ก็ 9 ปีแล้ว ริวจะยังจำเธอได้ไหมนะ แต่ว่าเธอกับเขาคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วเขาเป็นลูกชายคนรวยแต่เธอนี่สิ่เป็นแค่สาวโรงงาน พลอยยังจำได้ดีใบหน้าเขิลอายจนแดงแจ๋ของเด็กชายในงานวันเกิด พลอยส่ายหัวสลัดความคิดทิ้งก่อนที่จะหยิบหนังสือมาอ่านแต่ก็ยังไม่ลืมเรื่องราวที่มันถูกนึกขึ้นมาได้ในความทรงจำ พลอยนั้นเหลือบไปเห็นบางอย่างซึ่งน่าจะเป็นของอาม่า
[ พลอย ] : เอ๋ !!! หนังสือพิมพ์นี้ มันวันที่เราเข้ามาสมัครงานนี่นา หูย เอาหนังสือพิมพ์เก่ามาทำไรเนี่ยคะ อาม่า หรือเอามาเช็ดกระจก ว่าแต่ข่าวอะไรหว่า ห๊ะ
พลอยอ่านแล้วถึงกับสะดุ้งตกใจเพราะเหตุการณ์ที่พาดหัวข่าว มันเป็นเหตุการณ์ที่เธอเองอยู่ในนั้นด้วย
" รวบยกแก๊งค์ โจ๋เมืองละโว้ ยกพวกไล่ยิงสนั่นขนส่ง "
ตำรวจเมืองลพบุรีนำกำลังเข้าจับกุมนายป้อมคาบ้านพัก พร้อมของกลาง อาวุธปืนที่ใช้ก่อเหตุ และได้พบนายเอ็ม นอนจมกองเลือดอยู่ในบ้านตามตัวพบบาดแผลโดนทำร้ายจนสาหัสหลายจุด นายป้อมรับสารภาพทำไปเนื่องจากบันดาลโทสะ เพราะจับได้ว่านายเอ็มกับแฟนสาวลักลอบได้เสียกัน "
พลอยอ่านข่าวแล้วก็ได้แต่สังเวทใจ เอ็มคงได้รับผลกรรมที่เหมาะสมแล้วล่ะนะ พลอยนึกในใจก่อนที่จะพับหนังสือพิมพ์เก็บ แต่พลอยก็เหลือบไปเจอพาดหัวข่าวข่าวหนึ่ง สมบัติ แดงเดช
[ พลอย ] : หืออ
พลอยชะงักทันทีเพราะ นามสกุลนี้มันคือนามสกุลของป้าเจ้าของบ้านนี่นา พลอยรีบกางหนังสือพิมพ์และอ่านมันอีกครั้ง
" ยิงโหดหนุ่มหื่น หลังพยายามปลุกปล้ำข่มขืนเพื่อนบ้าน ทราบชื่อภายหลัง สมบัติ แดงเดช "เนื้อข่าวเจ้าหน้าที่รับแจ้งเหตุคนยิงกันตาย จึงได้นำกำลังไปตรวจสอบ เบื้องต้นพบนาย อ่ำ เจ้าของบ้านยืนมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจโดยไม่คิดหนี นาย อ่ำรับสารภาพเบื้องต้นที่ทำไปเพราะป้องกันตัว วันนี้ตนป่วยจึงไม่ได้ไปทำงาน ในขณะที่ตนกำลังนอนก็ได้ยินเสียงลูกสาวร้องขอความช่วยเหลือ ตนจึงฝืนลุกและวิ่งไปตามเสียงจึงพบนายสมบัติ หรือ นายโอ๊ต กำลังจะข่มขืนลูกสาวของตน
ตนจึงเข้าช่วยเหลือลูกสาว แต่ด้วยอาการป่วยจึงทำให้สู้แรงไม่ไหวโดยต่อย โดนกระทืบหลายครั้ง ก่อนจะฝืนตัววิ่งหนีไปที่ห้องเพื่อเอาปืน แต่นายสมบัติยังวิ่งตาม แถมเห็นตนถือปืนก็ไม่หยุดยังจะหมายทำร้าย ตนจึงยิงสวนไปสองนัดเพื่อป้องตน เบื้องต้นทางตำรวจจะนำตัวนายอ่ำไปสอบสวนและตรวจสอบหาคราบเขม่าดินปืน อีกทั้งตรวจร่างกายของลูกสาวนายอ่ำเพื่อหา DNA ของนายโอ๊ตผู้ก่อเหตุเพื่อใช้ประกอบสำนวน ทั้งนี้เมื่อตรวจสอบประวัตินายโอ๊ย พบว่าเคยมีประวัติคดีล่วงละเมิดทางเพศมาก่อนด้วย ส่วนแม่ของผู้ตายยังไม่ให้สัมภาษณ์ใดๆ
พลอยอ่านข่าวก็ตกใจหัวใจแทบวาย พลอยรู้สึกสงสารคุณป้า อยากกลับไปหาคุณป้า แต่ไปตอนนี้เธอจะทำอะไรได้
[ พลอย ] : คุณป้าคะ เข้มแข็งนะคะคุณป้า พลอยจะต้องทำเป้าหมายให้สำเร็จและกลับไปหาคุณป้าแน่นอน
รุ่งเช้าพลอยตื่นขึ้นมาในเดือนที่สองของการทำงาน เงิน 1000 บาทกับชีวิต 20 วัน พลอยผ่านมาได้อย่างฉิวเฉียดเพราะเหลือเงินติดตัว 50 บาท ต้องขอบคุณพี่กุลและอาม่าจริงๆที่แนะนำและคอยเตือนพลอยทำให้พลอยผ่านพ้นช่วงเวลาวิกฤตมาได้
แต่ เมื่อขึ้นเดือนที่2 พพลอยก็ต้องเจองานที่หนักขึ้นหินขึ้นเพราะรุ่นพี่ได้บอกไว้แล้วว่า พอขึ้นเดือนที่ 2 จะป้อนงานเพิ่มให้ พลอยเหนื่อยมากกว่าเดิมจริงๆ แต่เธอก็สู้และไม่บ่นสักคำ ตกเย็นวันนั้นสิ่งแรกที่พลอยทำคือ ไปยืนหน้าตู้ atm พลอยยืนจ้องตัวเลขบนหน้าจอด้วยรอยยิ้ม
[ พลอย ] : เงินเดือนแรกของเรา
พลอยมองที่ตัวเลขอย่างภูมิใจว่ามันคือก้าวแรกของพลอย เงินเดือนพลอยนั้นถูกหักออกไปแล้ว 1,500 เพื่อจ่ายค่าเช่าห้องพัก พลอยจัดสรรปันส่วนอย่างเป็นระเบียบ พลอยจะต้องละเอียดเพิ่มขึ้น เพราะพลอยจะไม่ได้ทำงานล่วงเวลาและจะไม่ได้โอที ทั้งเงินค่าซักผ้า เงินค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารเช้า พลอยคำนวนจากทุกอย่างดูแล้วพลอยยังพอที่จะมีเงินเก็บนิดหน่อย ถึงจะไม่เยอะแต่มันก็ทำให้พลอยยังยิ้มได้
พลอยตั้งใจทำงานเต็มที่ตลอดเวลาทำงาน และพอเวลาเลิกงานเธอจะรีบกลับมาอ่านหนังสือทันทีแทบทุกวัน จนบางครั้งอาม่าถึงกับต้องเดินมายึดหนังสือ เพื่อให้พลอยได้คุยเล่นกับเพื่อนร่วมหอพักเพื่อเป็นการผ่อนคลายบ้าง ซึ่งมันก็ได้ผล มันเป็นช่วงเวลาที่พลอยรู้สึก
ผ่อนคลายมากๆ และมันก็ทำให้พลอยรู้สึกว่าตัวเองนั้นท่องหนังสือได้ดีมีสมาธิขึ้น และทุกๆครั้งที่พลอยหัวเราะและยิ้ม พลอยจะมองไปที่
ปี่เซียะด้วยทุกครั้งโดยหวังว่ามังกรที่ตนคิดถึงจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแบบเธอตอนนี้
ผ่านไป 3 เดือน ผลออกมาว่าพลอยผ่านการประเมิน พลอยดีใจจนกระโดดตัวลอยที่เธอทำได้เธอผ่านการประเมิน วันแรกที่ผ่านการประเมินพลอยก็ถูกพิกุลหรือพี่กุล เรียกตัวเข้าไปพบทันที
[ พี่กุล ] : ดีใจด้วยนะพลอยที่ผ่านการประเมิน ขอบใจที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานจนผลมันออกมาดี
[ พลอย ] : ค่ะพี่กุล ขอบพระคุณค่ะพี่กุลที่กรุณาพลอยมาตลอด
[ พี่กุล ] : เอาล่ะกลับไปทำงานได้ และตามที่พี่สัญญาไว้ ถ้าเกิดมีงานบัญชีหรืองานธุรการ พี่จะเรียกมาช่วย
[ พลอย ] : ขอบคุณค่ะพี่กุล
พลอยขอตัวออกมาก่อนที่จะกลับไปทำงานของตน และไม่กี่วัน พี่กุลก็เรียกพลอยมาช่วยงานจริงๆ แต่ต้องแลกมาด้วยเวลาพักกลางวัน แน่นอนว่าพลอยเหนื่อยแต่พลอยก็ยอมเพราะว่าทุกๆครั้งจะได้ค่าตอบแทนตามความยากของงานมาด้วย
แรกๆพลอยก็ยังเก้ๆกังๆ เพราะห่างจากคอมพิวเตอร์มานาน แต่ไม่กี่วันก็คล่องเหมือนเดิม อีกทั้งยังได้เรียนรู้งานอีกหลายอย่างจากพนักงานรุ่นพี่ รุ่นป้า พลอยนั้นทำงานประเภทเอาตัวเข้าชนเลย พลอยคิดแค่ว่าถ้างานเสร็จก็ได้เงิน พลอยจึงรีบทำ รีบทำ ถึงมันจะเสร็จก็จริง แต่มันเถรตรงเกินไป ทื่อเกินไปจนงานดูไม่ละเอียดเท่าที่ควร จนวันหนึ่งพี่กุลจึงเดินมาหาพลอยเพื่อตักเตือน
[ พี่กุล ] : พี่ดีใจนะพลอย ที่งานเสร็จ แต่พี่ต้องแก้คำศัพท์กับรูปแบบหมดเลย
พลอยเริ่มหน้าเสียทันที เพราะเธอไม่เคยโดนพี่กุลตักเตือนตรงๆแบบนี้
[ พลอย ] : พลอยจะปรับปรุงค่ะพี่กุล
[ พี่กุล ] : พลอยฟังพี่นะงานที่พลอยทำมันดีก็จริง แต่มันไม่มีสเน่ห์เลย การที่พลอยตั้งใจทำงานอย่างหนักมันเป็นเรื่องดี ดีมากด้วยซ้ำ แต่พลอยจำไว้นะในโลกของธุรกิจงานที่ดี
ต้องมีสเน่ห์ในการดึงดูดคนด้วยตัวของมันเอง ซึ่งมันก็อยู่ที่คนลงมือทำด้วย
[ พลอย ] : ค่ะพี่กุล
[ พี่กุล ] : จำไว้นะพลอยที่พี่พูดตรงๆ เพราะตอนนี้พลอยกำลังเขวและทำแบบผิดๆ พูดตอนนี้ไปก็ไม่เข้าใจ เอานี่ไป
พี่กุลยื่นหนังสือบางอย่างมาให้พลอย มันเป็น Pocket book ภาษาอังกฤษเล่มหนึ่งชื่อ
work hard & work smart พลอยก็รับหนังสือเล่มนั้นมาแบบงงๆ เขียนโดย
Mirai izanagi
[ พลอย ] : มิ- ไร อิ-ซา-นา-งิ อ๋อ อิซานางิ มิไร สวยจังลูกคุณลุงเหรอเนี่ย
พลอยจ้องอยู่เป็นนานจนรู้ว่าเป็นนามสกุลของริว ปกติแล้วคนญี่ปุ่นนั้นจะใช้ชื่อสกุลนำหน้าชื่อจริง แต่เพราะคงทำตามธรรมเนียนสากลเลยนำชื่อผู้เขียนนำหน้านามสกุล แต่พี่กุลนั้นสะดุดอะไรนิดหน่อย เพราะคำว่า คุณลุงจากปากพลอย
[ พี่กุล ] : หืม คุณลุง
[ พลอย ] : อ่อ เปล่าค่ะพี่กุลไม่มีอะไรค่ะ ว่าแต่คนนี้ใครคะสวยจังเลย
[ พี่กุล ] : คุณมิไรน่ะ ลูกสาวบุญธรรมของประธานอิซานางิ หาตัวจับยากมากเรื่องฝีมือการทำงาน พี่อยากให้พลอยลองไปอ่านที่
คุณมิไรเขียนไว้นะ พี่ให้หยุดงานตอนกลางวัน 2 วันแล้วไปอ่านมาให้เข้าใจ
[ พลอย ] : ค่ะพี่กุล
พลอยโดนพี่กุลสั่งพักงานตอนกลางวันเพื่อให้ไปทบทวนตัวเองและอ่านหนังสือนั่นซะ พลอยเองถึงจะเสียดายรายได้พิเศษแต่ก็จำใจทำตาม พลอยกลับมาอ่านหนังสือเล่มนั้นทันทีเมื่อเลิกงาน ยิ่งอ่านพลอยยิ่งนับถือ ยิ่งปลื้มในตัวมิไร ทั้งแนวคิด ทัศนคติ การวางตัว พลอยถึงกับยกให้มิไรเป็นไอดอลเลย
และในที่สุดที่พลอยก็เข้าใจคำว่า workhard & WorkSmart มีคนเคยบอกว่าหนังสือดีๆสักเล่มสามารถเปลี่ยนชีวิตคนได้ และมันก็จริงๆเพราะแค่ไม่กี่วัน ลักษณะการทำงานของพลอยก็เปลี่ยนไปจนหลายคนตกใจ และแน่นอนพี่กุลก็ดีใจไม่แพ้ใคร ที่พลอยเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น รุ่นพี่หลายคนก็ออกปากชมพลอยไม่หยุด ดูเหมือนว่าพลอยจะกลายเป็นที่รักที่เอ็นดูของพี่ๆไปซะแล้ว
[ รุ่นพี่ ] : น้องพลอยตั้งใจจะไปเรียนต่อที่ไหนจ๊ะ
[ พลอย ] : แถวหัวหมาก ค่ะพี่
[ รุ่นพี่ ] : ตายแล้ว ไปไกลมาก จะอยู่ยังไงล่ะพลอย
[ พลอย ] : ค่าหน่วยกิตที่นั่นถูกค่ะพี่ พลอยอาจจะทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยค่ะ
พลอยพูดคุยกับรุ่นพี่คนนั้นอยู่หลายนาที จนพี่กุลเข้ามาและได้ยินบทสนทนานั้นทั้งหมด
[ พี่กุล ] : พลอยพี่ไม่เห็นด้วยนะ ถ้าจะไปถึงหัวหมาก
[ พลอย ] : ทำไมล่ะคะพี่กุล ที่นั่นไม่ดีเหรอคะ
[ พี่กุล ] : ไม่ใช่ไม่ดี มหาวิทยาลัยที่สามารถสร้างนักศึกษาให้เรียนจบได้นั้นดีหมด แต่พลอยต้องคำนึงด้วยว่าพอเรียนจบ พลอยตั้งใจอยากทำงานตำแหน่งอะไร แล้วมันต้องเรียนคณะอะไร แล้วคณะที่พลอยจะเรียนที่ไหนมีชื่อเสียง
[ พลอย ] : ค่ะ
[ พี่กุล ] : โลกแห่งความเป็นจริงมันโหดร้ายนะพลอย ถ้าสมมติว่ามีคนเก่งเท่ากัน 2 คน เรียนเกรดดี กิจกรรมดี แต่ 1 คนจบจากสถาบันที่มีชื่อเสียงมากๆ 1 คนจบสถาบันที่พอจะมีชื่อเสียงบ้าง พลอยคิดว่า HR จะเลือกใครก่อน
[ พลอย ] : คนแรกค่ะ
[ พี่กุล ] : ใช่พลอย ในธุรกิจบุคลากรคืออาวุธสำคัญ ถึงมันจะโหดร้ายแต่เพื่อองค์กรก็ต้องทำ คนที่2 อาจจะเก่งกว่าคนแรกในกิจกรรมบางอย่างด้วยซ้ำ แต่ชื่อของสถาบันมันก็ทำให้ผลการตัดสินใจจบลงก่อนที่จะได้พิสูจน์ด้วยซ้ำ
พลอยถึงกับหน้าถอดสีเลย พี่กุลพูดมาขนาดนี้ อีกทั้งน้ำเสียงที่จริงจัง อีกทั้งเมื่อคิดตามก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วพลอยจะทำยังไงดีล่ะ
[ พี่กุล ] : พลอยลองไปสมัครที่มหาวิทยาลัยตราเพชรมั๊ย แถวรังสิตมั๊ย แค่ชื่อเสียงก็อาจจะทำให้ได้รับพิจารณาเป็นอันดับต้นๆแล้ว กีฬาก็ดี วิชาการก็เด่น ใกล้ๆที่นี่ด้วย จะได้เดินทางไปดูสถานที่ได้
พลอยฟังก็หัวใจแทบวาย เพราะมหาวิทยาลัยนี้เป็นของเอกชนค่าหน่วยกิตก็แพงมากๆ พลอยจะเอาปัญญาที่ไหนไปจ่าย พลอยมองหน้าพี่กุลที่กำลังมองมาที่เธอเหมือนต้องการคำตอบ พลอยจึงตัดสินใจบอกไปว่า ตกลงพลอยจะเรียนที่นั่น ทำให้พี่กุลยิ้มก่อนที่จะเดินออกไป พลอยจึงหันมาช่วยทำงานที่ค้างต่อ และกลับไปทำงานหลักของตนเมื่อหมดเวลาพัก เย็นวันนั้นพลอยกลับเร็วเช่นเดิมแต่ไม่ใช่กลับไปอ่านหนังสือ พลอยต้องกลับมาหาข้อมูลใหม่ทั้งหมด ค่าใช้จ่าย ค่าหน่วยกิต ดูเหมือนว่ามันจะทำให้เธอปวดหัวไม่ใช่น้อย
_ _ _ _ _ _ _
ณ. ห้องทำงานพี่กุล
[ รุ่นพี่ ] : บอสคะ งานเสร็จแล้วค่ะ โชคดีที่ได้น้องพลอยช่วยนะคะเลยเสร็จทัน
[ พี่กุล ] : อื้ม ขอบใจมาก เธอกลับไปพักเถอะ
[ รุ่นพี่ ] : บอสคะ ดิฉันขอถามสักหน่อยค่ะ
[ พี่กุล ] : ว่ามาสิ่
[ รุ่นพี่ ] : ทำไมแนะนำให้พลอยไปเรียนที่นั่นคะ ค่าหน่วยกิตแพงมากเลยนะคะ
[ พี่กุล ] : อืม ชั้นรู้ แต่ชั้นคิดว่าในตอนนี้เด็กคนนั้นเริ่มอยู่ในคอมฟอร์ทโซนแล้ว ทำงาน กินข้าว กลับที่พัก ตื่น ทำงาน ทำงานพิเศษ กลับห้องพัก แบบนี้ต่อให้อีก 10 ปีก็ไม่มีทางไปรอดได้
[ รุ่นพี่ ] : อยากฝึกน้องพลอยเหรอคะ
[ พี่กุล ] : ใช่ ถ้าแค่นี้ยังไม่ไหว 4 ปีที่บอกว่าจะทำงานไปเรียนไปจะไหวเรอะ ถ้าหวังดีกับพลอยก็อย่าใจดีกับพลอย
[ รุ่นพี่ ] : ค่ะบอส
นี่คือความเมตตาในแบบของพิกุล เธอไม่สามารถมาค่อยๆชี้ทางทีละนิดทีละนิดได้ ไม่เช่นนั้นพลอยจะเคยตัว นี่แหละสิ่งที่ไม่มีสอนในโรงเรียน
_ _ _ _ _ _
ณ. หอพัก
พลอยกลับมาที่หอพักคำนวนทุกอย่าง ค่ากินค่าใช้ ทุกค่าใช้จ่าย กับเวลาอีก 9 เดือน ยังไงมันก็ไม่พอ แต่พลอยนั้นไม่คิดจะยอมแพ้ พลอยนั่งคิดคำนวนต่างๆนาๆหาทางทุกวิธี ในที่สุดมันก็มีหนทางแต่มันต้องแลกมาด้วยความเหนื่อยที่เพิ่มขึ้น แต่พลอยตัดสินใจแล้วว่าจะทำ สิ่งนั้นคือ พลอยจะขายของ พลอยซึ่งมองว่าในหอพักไม่ค่อยมี ของสวยๆงามๆสำหรับผู้หญิงเลย พลอยจึงอาศัยช่องทางนี้ โดยที่ขออนุญาต
อาม่า ซึ่งอาม่าก็ยินดีที่จะช่วยโดยการให้พลอยเอาของมาวางขายหน้าร้านอาม่า
ทุกวันเสาร์เจ้าหน้าที่ขับรถรับส่งพนักงานจะต้องกลับบ้านแถวๆดินแดง พลอยจะอาศัยรถรับส่งพนักงานเข้ามาในเมือง มายังประตูน้ำ-แพลทตินั่ม เพื่อซื้อเครื่องประดับที่ราคาไม่แพงมาก ถุงเท้า รองเท้าแตะแฟชั่น เอามาขายให้กับคนในบริเวณหอพัก ถึงกำไรจะไม่มากแต่มันก็ช่วยให้พลอยมีรายได้หลายพันบาทต่อเดือน อีกทั้งยังรับสอนหนังสือให้ลูกของคนงานอีกด้วย ถึงไม่มากแต่ก็ได้ค่าตอบแทนมาบ้าง อีกทั้งยังช่วยอาม่าดูแลนู่นนี่นั่นอีก
อย่างเช่นทุกวันอาทิตย์อาม่ากลับบ้านพลอยก็จะช่วยดูแลหอพักทั้งกวาดสวนหย่อม คอยเอาบิลล์ค่าน้ำค่าไฟไปใส่ตามตู้เลขที่ห้อง อาม่าก็เมตตาให้ค่าแรงบ้าง และเป็นโชคดีของพลอยที่มีเพื่อนร่วมหอมาอุดหนุนของที่พลอยเอามาขายเรื่อยๆ ส่วนการช่วยงานที่ฝ่ายบัญชี พลอยก็ได้ทำงานที่ยากขึ้น จึงได้รับค่าเหนื่อยเพิ่มขึ้นแถมยังได้ฝึกภาษาอังกฤษไปในตัว ทุกๆวันพลอยเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดแต่พลอยไม่มีเวลาคร่ำครวญแล้ว
" ถ้าเหนื่อยนอนตื่นมันก็หาย " พลอยยึดหลักการนี้ตลอด มันจึงทำให้พลอยยังสู้ได้
ครึ่งปีแล้วที่พลอยทำงานกับพี่กุล วันนี้เป็นวันพิเศษ เพราะพี่กุลจะไปดูงานข้างนอกโดยจะให้พลอยตามไปด้วยขากลับจะได้แวะดูสถานที่ ในส่วนของการดูงานนั้นพี่กุลให้พลอยคอยเดินตามช่วยเป็นล่ามให้ ซึ่งพลอยก็ทำได้ดีมากๆ มันจึงเป็นที่ถูกใจของผู้หลักผู้ใหญ่นักธุรกิจที่มาร่วมงานเลยทีเดียว แต่พอคนเหล่านั้นถามชื่อพลอย พี่กุลกลับคอยพูดขัดจังหวะตลอด เหมือนไม่อยากให้ทุกคนรู้จักพลอย จนสุดท้ายพลอยก็ไม่ได้บอก และพอตอนจะถ่ายรูปรวมพี่กุลนั้นก็ให้พลอยไปทำธุระให้
จนถึงเวลากลับพี่กุลก็แวะพาพลอยเข้ามาดู มหาวิทยาลัยที่อนาคตพลอยจะต้องมาเรียนที่นี่ แค่เห็นตึกแฝดรูปเพชรข้างหน้า พลอยก็ตกตะลึงในความสวยงามแล้ว และยิ่งเข้ามาข้างในเหมือนพลอยหลุดไปในอีกสถานที่เลยจริงๆ มันถูกจัดไว้อย่างสวยงามและร่มรื่นตลอดเส้นทาง พลอยตื่นตาตื่นใจกับรถรับส่งนักศึกษาตามอาคารเรียน ในรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าจะรสมินิบัส รสซาฟารี พี่กุลใช้เวลาในนั้นเกือบ 30 นาทีในการวนรถเพื่อให้พลอยดูมหาวิทยาลัยก่อนที่จะขับรถกลับ
แต่ในขณะที่กำลังจะกลับนั้นพลอยนึกอะไรขึ้นได้ พลอยนึกถึงปาล์ม เพื่อนคนแรกในการมาออกมาจากลพบุรีของพลอย พลอยจึงขอให้พี่กุลขับรถไปยังปั๊มน้ำมันปั๊มนั้นอีกครั้ง แต่เมื่อถึงก็พบว่าร้านแฮมเบอเกอร์นั้นย้ายไปเปิดที่ซอยหอพักข้างๆมหาวิทยาลัยเสียแล้ว พลอยจึงไม่ได้เจอปาล์มตามที่ตั้งใจไว้ พลอยกลับมาที่หอพักตนโดยที่พี่กุลขับรถมาส่ง พลอยตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแล้วว่าจะต้องเข้าเรียนที่นั่น แม้มันจะทำให้พลอยลำบากแค่ไหนเหนื่อยเพียงใดก็ตาม ไม่ว่ายามทุกข์ยามท้อ พลอยจะบอกตัวเองเสมอว่าอดทน และทุกๆครั้งที่เหนื่อยพลอยจะมองที่ปี่เซียะทุกครั้งราวกับว่าคิดถึงใครอยู่
อีก 5 เดือนผ่านไป
อีก 1 เดือนจะครบกำหนด 1 ปีที่พลอยตั้งเป้าหมายไว้แล้วพลอยนั้นได้ลองสอบชิงทุนตามที่พี่กุลแนะนำ จริงๆแล้วพลอยนั้นไม่คิดจะสอบหรอก เพราะคุณสมบัติข้อสำคัญของพลอยไม่ผ่านเกณฑ์คือ ต้องมีผลการเรียน 3.5 เฉลี่ย 5 เทอม แต่เพราะช่วง ม.4 ชีวิตพลอยเป๋ไปพักนึงทำให้ไม่ได้โฟกัสการเรียนเท่าที่ควร จริงอยู่ที่ผลการเรียนพลอยไม่ต่ำกว่า 3.0 แต่ก็ยังไม่ถึงเกณฑ์อยู่ดี
แต่มันมีเงื่อนไขพิเศษคือ กรณีที่เกรดไม่ถึง 3.5 แต่ถ้าผลการเรียนดีและเกรดไม่ต่ำกว่า 3 จะสามารถเข้าสอบได้แต่คณะกรรมการจะตัดสินอีกครั้งหนึ่ง พลอยนั้นใช้ความรู้ความสามารถที่มีสอบชิงทุนการศึกษา การที่พลอยไปช่วยงานที่ออฟฟิศนั้นมันช่วยพลอยได้เยอะมากจริงๆ เพราะสิ่งที่พลอยเรียนรู้มามันใช้ได้จริงๆ อีกทั้งตอนนี้ภาษาอังกฤษของพลอยเข้าขั้นเทิร์นโปรฯได้เลย
2 อาทิตย์ต่อมาพลอยถูกเรียกสัมภาษณ์ ก่อนมาพี่กุลอวยพรให้ทำให้ดี ทำให้เต็มที่ พลอยรับปากและนั่งรถบัสประะจำทางมาที่มหาวิทยาลัย แค่เดินผ่านป้อมยามพลอยก็ถูกมองเป็นตาเดียว เพราะความสวยสะพรั่งนั้นดึงดูดตาได้ดีทีเดียว พลอยเข้าสัมภาษณ์ที่ตึกข้างหน้ามหาวิทยาลัยซึ่งถูกจัดไว้เพื่อสัมภาษณ์นักศึกษาได้ตามเวลาแทบจะเป๊ะๆ พลอยยื่น Portfolio หรือแฟ้มสะสมงานตามที่พี่กุลแนะนำก่อนที่จะนั่งลงเพื่อเตรียมรับการสัมภาษณ์
[ หัวหน้าคณะกรรม ] : อื้ม กินรี เธอทำคะแนนได้ค่อนข้างดีเลยทีเดียวนะ
[ พลอย ] : ขอบพระคุณค่ะ
[ หัวหน้าคณะกรรมการ ] : แต่เธอรู้ใช่มั๊ยว่า คุณสมบัติของเธอของเธอไม่ครบ เกรดเฉลี่ยเธอ ไม่ตรงตามเกณฑ์ไป 1 เทอม จริงอยู่ที่เงื่อนไขพิเศษคือ ถ้าไม่ถึง 3.5 แต่ถ้าไม่ต่ำกว่า 3.0 ต้องมีผลงานระดับชาติหรือนานาชาติ แต่เธอไม่มีเลยนี่สิ่
[ พลอย ] : ดิฉันทราบดีค่ะ
ใจจริงนั้นคณะกรรมการตัดสินทุนนั้น เสียดายพลอย มากๆ เพราะคะแนนสอบข้อเขียนของพลอยนั้น ได้มาเป็นอันดับ 1 ซึ่งเป็นอะไรที่น่าทึ่งมาก พรึ่บ พรึ่บบ
หืมม หัวหน้าคณะกรรมการทุนการศึกษาอุทานตกใจเมื่อเปิด pprtfolio ของพลอยที่พี่กุลให้หยิบมาด้วย หน้านั้นเป็นข้อมูลและคณะผู้จัดทำโครงการข้ามชาติที่ออกข่าวโด่งดังเมื่อไม่กี่เดือนก่อน และ 1 ในนั้นมีชื่อและรูป ของ นางสาว กินรีอยู่ด้วยในฐานะผู้ประสานงานด้านภาษาและบัญชี และยังยืนเคียงข้างคุณพิกุล ประธานบริษัทอีกด้วย
หัวหน้าคณะกรรมการท่านนั้น เปลี่ยนจากการพูดภาษาไทยมาเป็นภาษาอังกฤษเอาซะดื้อๆ พลอยเองก็ประหลาดใจ แต่ก็ตอบกลับ พูดคุย อย่างฉะฉาน จนคณะกรรมการอีก 2 คนถึงกับอึ้ง เพราะที่พลอยพูดนั้นมันเป็นศัพท์เฉพาะทางของการคุยธุรกิจทั้งนั้นเลย
[ หัวหน้าคณะกรรมการ ] : กินรีเธอได้เรียนภาษาอังกฤษที่ไหนมารึเปล่า ตอบมาตรงๆ ในประวัติที่เธอกรอก ระบุว่าเธอทำงานที่โรงงาน 11 เดือนก่อนมาสอบ
[ พลอย ] : ตั้งแต่จบ ม.ปลายไม่ได้เรียนเลยค่ะ แต่พอทำงานได้ 3 เดือน ทางฝ่ายธุรการก็เรียกตัวไปช่วยทำงานบ้าง เอกสาร บ้างค่ะ เลยได้เรียนรู้จากตรงนั้น
คณะกรรมการถึงกับอึ้งเลย ถ้าตามที่พลอยบอก พลอยทำงานได้ 11 เดือน 3 เดือนเริ่มฝึกภาษาแสดงว่า นี่ก็แค่ 8 เดือนน่ะสิ่ที่พลอยฝึก แค่ 8 เดือนทำได้ขนาดนี้เลย มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เหล่ากรรมการจะตกใจ เพราะบทสนทนานั้น หัวหน้าคณะกรรมการใช้แต่คำศัพท์ที่เป็นศัพท์เฉพาะของการเจรจาธุรกิจ ซึ่งกว่าจะได้เรียนมาถึงตรงนี้ก็ต้องปี 3 แล้ว แต่พลอยกลับพูด สนทนา ตอบโต้ ได้อย่างฉะฉาน จากที่ตัดใจปล่อยพลอยหลุดทุนไป ตอนนี้เหล่าคณะกรรมการต้องมานั่งคุยกันว่าจะหาทางไหนให้ทุนพลอยได้บ้าง จึงจำเป็นต้องเชิญให้พลอยออกมานั่งข้างนอกก่อนเพื่อรอเรียกอีกครั้ง
[ พลอย ] : พลอยจะได้ทุนไหมนะเจ้ามังกร
พลอยบ่นกับตัวเองก่อนที่จะเอ่ยกับหยกปี่เซียะที่ตอนนี้ถูกผูกติดกับเชือกถักเป็นสายข้อมือเสียแล้ว พี่กุลให้มาเนื่องจากทำข้อสอบได้ดี
คุณกินรีเชิญครับ เสียงเรียกพลอยดังขึ้นอีกครั้ง พลอยก็รีบเดินเข้าไปในห้องตามเสียงเรียก
[ หัวหน้าคณะกรรมการ ] : พวกผมพิจารณากันแล้ว ต้องขอโทษด้วยที่เราไม่สามารถอนุมัติทุนการศึกษาที่คุณร้องขอให้ได้ ที่สำคัญโควต้า ทุนเรียนฟรี 100% มันเต็มแล้ว
[ พลอย ] : ค่ะ ดิฉันทราบแล้วค่ะ
เฮ้อ เสียดายจัง แต่ก็ไม่เป็นไรเนอะ ลองไปที่หัวหมากก็ได้ ในขณะที่พลอยเริ่มตัดใจเพราะไม่ติดทุนนั้น เสียงคณะกรรมการก็ดังแทรกขึ้นมา
[ คณะกรรมการ ] : แต่ว่าเราได้ประชุมกันแล้ว คุณมีคุณสมบัติที่ควรได้รับทุนนี้ ประกอบกับยังมีอีกทุนที่โควต้าเหลือว่าง 1 ทุน
หมายความว่ายังไงคะ พลอยถามอย่างตื่นเต้น ถึงแม้จะพยายามเก็บอาการแต่มันก็ยังถูกแสดงออกมา
[ คณะกรรมการ ] : ตอนนี้เรามีทุนสนับสนุนการศึกษา 30% และ 50% ว่างอยู่ อย่างละ 1 ทุน เป็นของคณะอื่น แต่เราปรึกษากันแล้วว่าจะโอนมายังคณะบริหาาตามที่คุณยื่นคำขอ เราจะสนับสนุนค่าหน่วยกิตให้ 30% ส่วนค่าห้องแลป ค่าบำรุงต่างๆ ค่าอุปกรณ์การเรียน สื่อการเรียน คุณต้องชำระเอง โดยที่แต่ละภาคเรียนคุณต้องผ่านทุกวิชาและเกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3.00 ถึงจะสามารถรักษาสถานะภาพไว้ได้
และถ้าคุณสามารถขึ้นชั้นปีที่2 เราจะพิจารณาผลงานทางวิชาการที่คุณเข้าร่วมในระหว่างชั้นปีที่1 ถ้าผลงานของคุณได้สร้างชื่อเสียงให้ทางวิทยาลัย จากทุนการเรียน 30% ทางเราจะเพิ่มทุน เป็น 50% จะสนับสนุนค่าหอพักทุกเดือน และ สนับสนุนค่าอุปกรณ์การเรียน ปีละ 5,000 บาท ถ้าคุณยอมรับก็สามารถเซ็นใบสมัครได้เลย และข้อที่สำคัญคุณไม่สามารถย้ายคณะได้ คุณยอมรับเงื่อนไขข้อนี้มั๊ยคุณกินรี
[ พลอย ] : ได้ค่ะ
พลอยตอบแบบแทบไม่ต้องคิดเลย 30% ถือว่าเยอะมากต่อให้ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเธอก็ยอม ถ้าอดทนจนสามารถขึ้นปี2 พลอยก็จะสบายขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อบ พลอยแทบจะไชโยอย่างสุดเสียง คนแรกที่เธอโทรบอกผลคือพี่กุล ซึ่งพี่กุลนั้นเองเป็นคนที่ทำ Portfolio อันนั้นให้พลอย พลอยเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ที่พี่กุลเอาพลอยมาช่วยงานนั้นเพราะต้องการฝึกพลอยไปในตัว และผลการฝึกมันก็สำแดงผลแล้ว พลอยกลับไปที่หอพักพร้อมกับเล่าข่าวดีให้อาม่าและเพื่อนๆพี่ๆผู้ร่วมหอพักฟัง ซึ่งทุกคนนั้นก็ยินดีกับพลอยมาก พลอยดูเงินในบัญชีที่พลอยเก็บหอมรอมริบมาทั้งปี ถึงจะมีค่าหนังสือที่ลงทุนซื้อมาอ่านบ้าง อย่างเช่นหนังสือภาษาอังกฤษและ pocket book ของคุณมิไร หรือค่าเดินทางบ้าง แต่ก็ยังมีเหลือเก็บเกือบครึ่งแสน มันน่าจะพอสำหรับค่าเล่าเรียน เย้ พลอยทำได้แล้ว พลอยพูดกับตัวเองก่อนชูมือขึ้นฟ้าด้วยความดีใจ
เมื่อพบก็มีจาก แต่มันเป็นการจากเพื่อเรียนรู้เติบโต พลอยลาออกจากบริษัทตามเวลากำหนด 1 ปี พลอยได้อะไรมากมายจากการทำงานที่นี่จริงๆได้มิตรภาพมากมาย ได้ความรู้ที่พี่กุลแอบสอนให้โดยที่ไม่รู้ตัว ทุกคนก็ใจหายที่พลอยจะลาออกแล้วแต่ก็เข้าใจสิ่งที่พลอยคิดและตั้งใจ แต่พี่กุลก็ยังคงเป็นพี่กุลถึงโรงงานนี้จะอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย แค่ 30-40 นาที แต่พี่กุลก็ยืนยันจะให้พลอยนั้นไปหาหอพักแถวมหาวิทยาลัย ถึงพลอยจะไม่เข้าใจแต่ก็ทำตามแต่โดยดีเพราะทุกอย่างที่พี่กุลแนะนำไม่มีเรื่องไหนไม่ดีกับตัวพลอยเลย
ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!
เนื้อเรื่องหลัก
ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)
ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0)
ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)
ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0)
ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0)
ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)
ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0)
ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0)
ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)
ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0)
ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Side Story การเดินทางของสายรุ้ง
ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)
ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)
ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0)
ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0)
ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)
_ _ _ _ _
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
โอย หนูพลอย ดีใจด้วยลูก กว่าจะมาได้เจอกับนายริวของเรา ผ่านอะไรมาไม่น้อยเลย
และอาจจะต้องเจอหนักกว่านี้เองด้วยซ้ำ สู้ๆ นะ
ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .
กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................
ชะตากรรมของพลอยดีขึ้นเรื่อยๆเจอคนดีๆมากขึ้น แต่ยังจะเหลือวิบากกรรมอะไรอีกน๊าาาา
พลอยมีผู้อุปถัมขนาดนี้ไปได้ไกลแน่ อย่ามีกรรมบังเสียก่อนแล้วกัน
พี่กุลนี่แปลกจัง ทำอะไรแปลก ๆ แต่ก็ได้ผลดีตลอด ต้องมีเหตุผลเบื้องหลังแน่ๆ
ขอให้เจออกันไวๆ
เกือบเจอกับริวแล้วพลาดนิดเดียว
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยช่างเป็นสาวน้องที่โชคร้ายในความโชคดี สู้ๆนะ ช่วงไซด์สตอรี่นี่กินใจมากๆ ขอบคุณผู้แต่ง คิดถึงลูกเลย
เป็นคนดีที่สู้จริงๆ ไม่รู้ว่าบารมีของมังกรริวหรือความดีของพลอยรุ้ง
แต่เป็นเรื่องที่น่าติดตามมากๆครับ
เนื้อหาช่างดีจริงครับ ขอบคุณครับถ้าจะยึดเป็ยอาชีพได้เลยนะครับ
ดีใจกับน้องพลอยผ่านพ้นปัญหาไปได้อยู่ที่ไหนก็มีแต่คนรักสู้ๆๆๆ
เริ่มมีความโชคดีเข้ามาในชีวิตแล้วนะน้องพลอย
น้องพลอยคนดีผีคุ้มต่อไปคงไม่เจอเรื่องร้ายนะ ::Waiting::
พี่กุลใจดีจังเลย แต่ทำไมไม่ยอมให้พลอยเอ่ยชื่อนะ หรือกลัวนามสกุลไปป้ะกับใครเข้าให้รึไง
แม้ชีวิตจะตกระกำลำบากแต่พลอยก็ได้ผู้อุปถัมภ์ที่ดีอย่างพี่กุล นับว่าเป็นโชคดีของพลอย (หัวเรื่อง "แม่ อาจารย์ ครู" คงจะหมายถึงพี่กุลผู้คอยอุปถัมภ์อยู่ห่างๆ นี่เอง)
ใกล้จะได้เจอกันแล้ว น้องพลอยเก่งมากจริงๆ
ดีใจไปกับพลอยรุ้งเลย อ่านแล้วดีต่อใจมาก
พลอยเริ่มใกล้ประสบความสำเร็จแล้ว
ชีวิตหลังจากออกจากโรงงานจะลำบากมั้ย เพราะที่นั่นมีแต่พวกคนรวยๆทั้งนั้นนี่นา
อ้าววนมาเจอกับริวละนี่นา
ใกล้แล้วสินะที่จะได้เจอกัน นายมังกร
ชีวิตของพลอยคงจะดีกว่านี้แล้ว ::Hunger::
พี่กุลนี่นางฟ้าชัดๆแล้วเวรกรรมกำลังตามทันไอ้พวกชั่วๆแล้ว
พลอยได้ทุน แม้ไม่ได้ทุนเต็ม
ถึงจะมีกรรมแต่ยังดีที่มีคนคอยช่วยเหลือ
มามหาลัยวันแรกก้อเจอริวแล้ว
กว่าจะผ่านอะไรมาได้แต่ละอย่าง
แทบเอาไม่รอดแต่ก็ผ่ามาได้นับว่าเป็นนักสู้คู่ควรกับนายริวจริงๆ
คนดีตกน้ำไม่ไหลจริงๆ สู้ๆนะพลอย
ถึงน้องพลอยจะมีกรรม แต่ก็ยังดีที่มีคนคอยช่วยเหลือ โดยเฉพาะพี่กุล ต่อไปนี้ชีวิตของน้องพลอยคงจะดีกว่าขึ้นเรื่อยๆนะ
เนื้อเรื่องดีมากครับให้ความรู้ทั้งแง่คิดในการใช้ชีวิตและความรู้ในด้านการศึกษา..เพิ่มเติม!!อ้าววันแรกก็เจอกันแล้วมังกรกับหงษ์ฟ้าผูกเรื่องได้น่าติดตามมากๆมีทั้งความรู้ทางวิชาการอ่านเพลินจนลืมบทพิศวาสไปเลยชอบแนวนี้มากๆเนื้อเรื่องที่สอดแทรกวิชาการอ่านแล้วได้ทั้งความรู้และความเพลิดเพลินในตัวอักษร(ถึงแม้ว่าบางคำจะเขียนผิดบ้างไรบ้างแต่ก็มีส่วนน้อย)
เดินเรื่องได้ดี น้องพลอยสู้ชีวิตจริงๆ
ใกล้จะได้เจอกันแล้ว.
พลอยโชคดีที่มีคนช่วยเหลือตลอด อดทนอีกนิด... ::Fighto::
ปล.อ้าวเจอกันเฉยเลยแต่ยังไม่รู้ตัว...
อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นอีกนิดในการสู่ชีวิตต่อไปเลยครับ
แล้วเมือไรเนือเรื่องหลังจะออกระครับ
คนเลวๆก็ได้รับกรรมไปละ เหลือแต่คนดีๆแล้ว
พลอยโชคดีมากที่มีพี่กุนคอยช่วยเหลือ
ชีวิตพลอยน่าสงสารมากแต่คงจะดีขึ้นเรื่อยๆ
ชีวิตพลอยตอนนี้โชคดีเกินไปหรือเปล่า
ไม่อยากให้พลอยต้องเจอกับอะไรที่มันร้าย ๆ อีกแล้ว
สนุกดีครับ ถึงจะไม่มีฉากอย่างว่า แต่ก็อ่านเพลินจนจบได้ ::Ahoo:: ::Ahoo:: ::Ahoo::
ปลายอุโมงย่อมมีแสงสว่างเสมอ
มาถึงปัจจุบันแล้วติดตามมาตลอดชอบมากคับ ตัวละครแต่ละตัวมียุคลิกชัดเจน ส่วนตอนนี้ก็ปลื้มแทนน้องพลอยสมหวังเสียทีได้เรียนต่อแล้ว ได้หลายคนช่วยชี้แนะทั้งพี่พิกุล อาม่า.... สู้ๆนะพลอย
สมกับเป็นตัวเอกจริง ๆ เลย ขอบคุณ
ซึ้งสุดๆไปเลยครับ ยินดีกับรุ้งพลอยจริงๆ
พี่กุลใจดีจริงๆ
ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที ผมชอบนะหงส์กับมังกร
พี่กุลดีกับพลอยมากเลย พลอยอดทนมาก สู้ชีวิตจริงๆ
พลอยมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่จะดีจริงต้องได้เจอกับริว
ชีวิตลำบากจริงๆ
โชคดีมีคนคอยช่วยเหลือ
น่าจะเพราะเป็นเด็กดีด้วยนะ
เนี่ยแหละเหมาะกับคำว่า ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ มีแต่คนส่งเสริม
พี่กุลนี้เป็นอาจารที่ดีเลย
อ่านไปละซึ้งใจ นับถือใจพลอยเลยจริงๆ
คนดีอยู่ที่ไหนก็ดี ขอให้พลอยอย่าเจออะไรแย่ๆอีกเลย
มังกร กับหงส์เจอกันแล้ว เรื่องจะเป็นยังไงจะรอติดตามนะครับ
การเดินทางยังไม่สิ้นสุดไม่รู้ว่ายังจะเจอกับอะไรอีก เป็นกำลังใจให้นะครับ คนเก่ง
ชีวิตของพลอยเริ่มจะดีบ้างแล้ว วันข้างหน้าจะเป็นอย่างบ้าง
แม้จะเกิดมาเป็นลูกคุณหนูแต่น้องพลอยก็ไม่ทำตัวเป็นลูกคุณหนู..."ความดีเท่านั้นที่ชนะทุกอย่าง"
ชีวิตคือชีวิต หนทางแห่งความสำเร็จมันไม่ได้ปูพรมแดงหรอกนะ
portfolioดี ก็มาจากการเริ่มต้นดี ดีต่อเนื่องก็มาเป็นพอร์ทดี จากนั้นก็ตามยถาการกระทำของหนูพลอยตอนนี้ละ เอาใจช่วยนะ
พี่กุลต้องมีใครมาดลใจแน่ๆ อยู่ๆใครจะมาเอ็นดูเด็กคนนึงได้ขนาดนี้นะ
ส่วนพระเอกเราก็ถูกชะตาตั้งแต่แรกพบเลยนะ
จังหวะชีวิตของหนูพลอยเริ่มดีขึ้น บวกกับได้คนดีๆช่วยเหลือทั้งความรู้และประสบการ
ชีวิตมีขึ้นมีลงยามขึ้นก็ให้ให้ซึมซับเอาไว้ให้มากเผื่อเป็นกำลังใจผลักดันยามขาลง ::Fighto::
1ปีที่มาอยู่ทำงานกับพิกุลช่างไม่เสียปล่าวพลอยสั่งสมประสบการณ์จนถึงวันที่สอบชิงทุนได้ถึงไม่100%แต่ก็ทำให้เด็กสาวมีหนทางให้เดินไปข้างหน้าได้ต่อไป
เวรกรรมมันทันตา ใครรังแกพลอยก็ต้องรับกรรมไป
พี่กุลสอนพลอยแบบคนเข้าใจโลก ทำให้พลอยแกร่งขึ้นแบบไม่รู้ตัว
ยิ่งอ่าน ยิ่งหลงรักพลอย
บอกเลยครับ ไม่ต้องมีอะไรหวือหวา แต่อ่านแล้วเอาใจช่วยพลอยตลอด สุดท้ายถึงรู้ว่าพลอยจะเป็นยังไง แต่อ่านแล้วก็เอาใจช่วยอยู่ไม่ลดละครับ
นึกไม่ถึงว่าพิกุลจะช่วยสอนพลอยให้ได้ถึงเพียงนี้ คนเรามีหลายแบบ แล้วแต่ดวงว่าจะเจอคนแบบไหนโชดดีแล้วพลอย
ชีวิตเธอเริ่มดีขึ้นแล้ว
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ คงพ้นเคราะห์แล้วนะ
ขอบคุณครับ โชคดีที่ได้พี่กุลกับอาม่าช่วยไว้ไปตามหาเพื่อนก็ไม่เจอคนที่ทำไม่ดีกับน้องพลอยก็ได้รับผลกรรมของแต่ละคนไปแล้วแต่ดีที่ได้ทุนถึงจะแค่30%ก็ยังดี
#พอได้เข้ามาในม.ก็ได้เจอกับพี่ริวเลยถึงจะยังไม่รู้จักกันก็ยังได้ช่วยเหลือกันแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งเสียดาย พลอยไม่น่าเจอคนอย่างเอ็มเลย.
เอ ที่ไม่ให้ข้อมูลบริษัทอื่นนี่เหมือนจะจองตัวล่วงหน้าไว้ให้บริษัทตัวเองรึเปล่าหว่า
อ้าว พระเอกนี่มันใช้พังพอนให้มาช่วยแบกของ มันจะดีเหรอ - -
อยากให้ไอ้ชั่วๆ ได้รับกรรม ไอ้เอ็ม ลูกป้า จะรับกรรมในตอนไหน ในเรื่องลอง หรือเรื่องหลักครับ
น่าเสียตายแทนป้านะ ที่ไม่เคยรู้ว่าควรแสดงความห่วงใยอย่างไร การเรียนรู้จากชีวิตจริงมีค่ามาก ชมผู้เขียนที่สร้างพี่กุลให้มีสีสันครับ
ตอนไปติดต่องาน เป็นกลุ่มพ่อริวแน่เลย เลยไม่ได้บอกชื่อ
หลังฝนตกกระหน่ำอย่างหนัก มันจะช่วยชะล้างฝุ่นละอองในอากาศ ให้อากาศสะอาดขึ้น
ซึ่งจะทำให้ท้องฟ้าดูสะอาด สดใส คนจึงเรียกสถานการณ์แบบนี้ว่า ฟ้าหลังฝน
แต่น้องพลอย คงต้องใช้ความขยันและอดทนอีกมาก จึงจะพบกับความสุข
แนวเรื่องมีการวางอย่างดี สำคัญที่สุดคือมีตัวรองส่งเสริมแบบมีเหตุผล และมีการบอกชื่อเป็นนัยยะ ให้คนอ่านเดาเพื่อจะได้จำบทอื่นๆได้
หลงรักพี่กุลเสียแล้วสิ
โชคชะตามักกลั่นแกล้งคนเสมอ โชคดีมากจริงๆ รุ้งพลอย
พลอยเก่งมาก เพราะต่อให้พี่กุลสอนหรือให้ทำงานดีแค่ไหนถ้าพลอยไม่ตั้งใตเรียนรู้ก็ไม่ได้ผล แต่นี่พลอยตั้งใจเก็บทุกอย่าง ทุกความรู้ เก่งมากคับ
ดีขึ้นเรื่อย พลอยคงมีความสุขนะ เจอเรื่องร้ายๆมาเยอะ
เรื่องของพลอยเริ่มดีขึ้นมากแล้วแล้วคุณพิกุลก็เป็นคนดีมากจริงๆครับ
สงสัยเส้นอุปถัมภ์ของพลอยจะยาว มีค่วยตลอด
พี่กุลจอมโหด ฝึกหนักจริงๆเลย
ได้แค่ 30 % ก็ยังดี สู้ต่อนะรุ้งพลอย
เฉียดไปเฉียดมา ไม่ได้เจอกันสักที ขอให้ได้เจอกันเร็วน่ะ
พี่พิกุลนี้มีวิธีสอนในแบบฉบับของตน นับถือๆ
ฟ้าหลังฝนจริงๆแล้วนะพลอย
คนดีผีคุ้มสินะ
ได้เจอแต่สิ่งดีๆ
ชอบแนวเขียนที่ให้ข้อคิดของผู้แต่งมากเลยครับ มันพ้องกับความเป็นจริงที่สุด " แพ้เป็นถ่าน ผ่านเป็นเพชร " รุ้งพลอยที่ถูกพิกุล เคี่ยวเข็ญฝึกสอนมาอย่างหนัก เพื่อให้พลอยมีทักษะในการทำงานและดำเนินชีวิต ผลลัพธ์ที่ได้ มันช่วยให้พลอยผ่านการทดสอบทุกอย่าง ทั้งการเรียนและประสบการณ์ชีวิต
สายรุ้งที่สวยงาม จะปรากฎหลังฝนที่กระหน่ำ ชีวิตที่เจ็บช้ำ จะจ่างหายไป เหลือแต่อนาคตที่สดใส สู้ๆนะพลอย
น้องพลอยเก่งมากๆเลยครับ แต่แอบขัดใจที่นายเอ็มยังไม่ได้รับผลกรรมเท่าที่ควรอย่างลูกคุณป้า อ่านตอนที่ซ่อนแล้วแอบลุ้นเลยครับว่านายริวจะจำน้องพลอยได้ไหม
เขียนได้ดีมาก อ่านแล้วมาอารมณ์ร่วม ไม่ใช่หมายถึงเรื่องเซ้กส์นะครับ
พลอยจะเป็นที่รักของทุกคน
แฮ้ปปีขึ้นแล้วชีวิตพลอย ช่วงนี้ก็จะเจอแต่คนดีๆ
เป็นเด็กดีนะพลอย
อีกนานใหมกว่าจะเจอะกัน
ป้าเจ้าของบ้าน ผมเข้าใจป้าผิดไปแล้วว ตอนนี้รอติดตามชีวิตลูกชายป้าเลยครับ แอบคิดว่า เหล่าภูติมาหลอกสั่งสอนหรือเปล่าเนี่ย
สู้ต่อไป นี้คือบททดสอบอีกก้าว ไม่นานกินรอ ฟ้าหลังฝนเริ่มสวยงามแล้วครับ
พลอย ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกแล้ว แล้วจะเจอเจ้ามังกรเมื่อไรละนี่
เอาเจอกันแล้วแต่จำกันไม่ได้สะงัน พระเอกนางเอกเรา หือหือหือ
พี่กุลมีแนวทางในการฝึกพลอยี่สุดยอดมาก แม้จะดูเป็นแนวทางที่แข็ง แต่ก็เหมาะกับลักษณะนิสัยของพลอย
เก่งมากพลอย
พิกุลมีเทคนิคการสอนยอดเยี่ยมมากครับ
ในที่สุดพลอยก็สามารถสอบชิงทุนเข้าเรียนจนได้ ถึงแม้จะแค่ 30% ก็ตาม
ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร มีผลจริงๆ
น้องพลอยสู้ชีวิตมาก สุดยอดเลย
ชีวิตแค่โดนทำร้าย
พี่กุลทั่งเก่งทั้งใจดี เข้ากับชื่อตอนจริงๆครับ
พลอยจะได้เจอกับริวไหม
ขอให้เจอริวไวๆ
สู้ๆนะ รุ้งพลอย
คุณป้านี่ถือว่ากลับตัวได้ให้อภัย
หลงรักพี่กุลเสียแล้วสิ
ชีวิตของพลอยเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ชีวิตต้องสู้จริงๆ
เด็กสู้ชีวิตมักจะได้ดีเสมอ
เรียนรู้เพื่อเติบโต No pain No grain ครับ
เย๊ เจอกันแล้ว
น้องพลอยสู้ดีมากเลยครับ เอาใจช่วย
::Ahoo::ช่างเป็นฟ้ากลังฝนที่สสใสจริงๆ สู้ต่อไปนะน้องพลอย
ช่วยปกปิดชื่อ กลัวจะนายมังกรจะหาเจอสิเนี่ยยยย
อ่านมาถึงตรงนี้ หรือว่าท่านโทนจะจบ มเทพ
เจอนายริวแล้วเย้ๆ
คนดีต้องได้เจอกับคนดี ๆ บ้าง
ได้เจอริวกะแล้ว!!
มีคนคอยช่วยอยู่นะ หนูพลอย
สบายใจขึ้นเยอะเลย คนช่วยพลอยเยอะ
ใกล้แล้วพลอย อีกนิดเดวเอง จะได้เจอ ริวแล้วนะ
พี่กุลน่ารักจริงๆเลย พลอยโชคดีที่ได้เจ้านายแบบนี้
เป็นเจ้านายที่น่าเคารพนับถือมากครับคุณพิกุล ::Thankyou::
น้ำตาไหลตามเลย ยินดีกับพลอยจริงๆ
ถึงเวลาได้เจอกันซะทีนะ พลอย ริว
ทำสำเร็จแล้วนะสอบเข้าได้เก่งจริงๆ
ในที่สุด ช่วงชีวิตที่พลิกผัน เริ่มเข้าที่เข้าทาง ได้เข้าเรียน
อ่านไปก่อลุ้นไปเอาใจช่วยพลอยเตมที่เลย
พบเจอแต่คนดีๆ ฟ้าหลังฝน
เริ่มดีขึ้นแล้วครับ
ตอนนี้อ่านไปก็ยิ้มไป กลัวจากน้ำตาหยดแมะๆไปหลายตอน
งงอยู่สักพักว่าไอ้รุ่นพี่กับเพื่อนรุ่นพี่จะใช่นายเวย์กับนายริวหรือเปล่า แต่มาเจอคาไมทาจิ ก็เป็นรีวิวนี่เอง
คิดว่าพลอยได้ทุนเยอะกว่านี้ ยังต้องเหนื่อยอีกพอควรเลยกว่าจะเจอนายริว
เนื้อเรื่องเริ่มซ้อนกันแล้ว เพราะได้ทุน 30% นี่เองถึงต้องทำงานหนัก ริวเจอพลอยแล้วเสียดายจำไม่ได้ เพราะไม่เจอกันมาหลายปี
พลอยได้ทำงานกับพี่กุล คงมีความผูกพันกันอีกยาว
พี่หัวหน้างานที่ดีค่อยช่วยเตือนช่วยสอน ต่อไปชะตาชีวิตคงเจอแต่สิ่งดีๆ
ชีวิตพลอยเริ่มดีแล้ว พบเจอคนดีดีเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ
เย้ เจอกันแล้ว
อยากมีความเข้มแข็งเหมือนพลอยจังครับ
จะได้เจอกับเจ้าริวมั้ยนะ
แล้วก็มาเจอกับคนใหม่ดีๆ
ก้าวสู่รั้วมหาลัยแล้ว สู้ๆนะพลอย
เจอกันแล้วใช่มั๊ย
จำพลอยไม่ได้หรือแกล้ง
::Fighto::พลอยผ่านเรื่องร้ายๆมามากแล้วมาเจอเรื่องราวดีๆบ้าง
เนื้อหาไม่มีส่วนใดเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ แต่น่าสนใจและน่าติดตาม ได้ข้อคิดมากมาย เป็นความตั้งใจของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ต่อสู้เพื่ออนาคตตนเอง มองดูตัวเองไม่ได้ครึ่งความพยายามของเธอเลย ::Crying::
ยินดีกับความสำเร็จของพลอยนะแม้จะไม่ทั้งหมดแต่ได้บางส่วนก็ถือได้ว่าแบ่งเบาภาระได้พอสมควร สู้ๆๆๆนะเอาใจข่วย
กลับมาตามชีวิตของพลอยอีกครั้ง
สู้ๆ..หนูพลอย
รู้ทุกอย่างแต่พูดไม่ได้คงอึดอัดน่าดูเลยพิกุล
เอาใจช่วยหนูพลอย
ได้ครูดี
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ
ขอบคุณครับ ....มองว่านี่ก็คือชีวิตของเด็กสาวชนบทที่จะต้องพบต้องเจอ...เพียงแต่ว่าน้องพลอยอาจจะดูโชคดีที่ได้พบเจอคนที่คอยอุปถัมภ์สนับสนุน แต่ถ้ามองไปที่เด็กสาวทั่วไปคงจะไม่มี่โอกาสแบบนี้
เจอคนดีแล้วพลอย พิกุลเป็นคนดีช่วยเหลือ ช่วยสอนสั่ง ช่วยอบรมจิตใจให้ดีขึ้น อดีตจะเลวร้ายอย่างไรชั่งมัน ข้างมีแสงสว่างคอยอยู่ แล้วความสุขจะตามมา
ใกล้แล้วพลอย อีกนิดเดวเอง จะได้เจอ ริวแล้วนะ
สู้ๆนะพลอย สักวันจะเป็นของเรา
...ฮึดๆ อีกนิดนึง...
พี่กุลใจดีจังเลย
น้ำตาจะำหล ดีใจกับน้องพลอย