มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 61: เบญจคีตา

[KaohomLM]

   ทันทีที่รถกลับมาจอดที่หน้าบ้านหลังงาม เบญก็ผละตัวลงมาทันที
   "เฮ้ เบญ!!!" ชาคริตเรียก เบญหันกลับไปมอง
   "เป็นอะไรหรือเปล่า" ชาคริตถาม "เห็นเงียบ ๆ มาตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว"
   เบญพยายามปั้นหน้ายิ้ม "ไม่เป็นไรหรอก คริต เราแค่เหนื่อย ๆ น่ะ ขอไปพักก่อนนะ"
   ทันทีที่กลับมาถึงห้อง เธอก็ล็อคประตูแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง
   ความสัมพันธ์ของเธอกับชาคริต.........มันแปลก
   ตอนเธอรู้จักกับเขาครั้งแรก เขาก็มีหญิงคนรักอยู่แล้วสองคน คือน้ำฟ้ากับน้องญา ตอนนั้นเธอไม่รู้เรื่องนี้ เธอหลงใหลในตัวชาคริต ในความหล่อ ในความเป็นคนดีที่มีสเน่ห์ของเขา เธอคิดว่าเป็นโชคมาก ที่วันหนึ่งเขากับน้ำฟ้าบังเอิญมานั่งใกล้เธอ เขากับเธอกลายเป็นเพื่อนกัน เธออาศัยความเป็นเพื่อนเขาใกล้ชิดเขามากขึ้น มากขึ้น
   ช่วงนั้น น้ำฟ้าพยายามกีดกัดทั้งคู่ไม่ให้เข้าใกล้กัน ตอนนั้นเธอยังงง ๆ ด้วยซ้ำว่าทำไมน้ำฟ้าหวงชาคริตขนาดนี้
   จนเธอมีโอกาสได้เล่นดนตรี ที่เธอถ่ายทอดความรู้สึกทุกอย่างที่เธอมีต่อชาคริตลงไป วันนั้นเอง ที่เหมือนชาคริตกับน้ำฟ้าจะยอมเปิดทางให้เธอเข้ามาในชีวิตได้
   เพิ่งมาวันนี้เอง ที่เธอเข้าใจว่าทำไม
   พลังงานที่เธอสัมผัสได้ตอนที่พี่เจ๊ใช้เวทมนตร์ให้เธอดู
   มันสวยงาม ไพเราะ เป็นท่วงทำนองที่งดงาม........เหมือนกับที่เธอมักรู้สึกเวลาเล่นดนตรี
   ลองย้อนนึกกลับไป เธอรู้แล้ว ว่าเธอทำอะไรลงไป
   เธอสะกดจิตให้ชาคริตกับน้ำฟ้ายอมรับเธอ
   ขอโทษนะชาคริต เราไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้เลย
   แล้วมันก็แปลว่า............ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเธอกับชาคริต.......ความรักทุกอย่างที่เขาให้เธอ....มันเป็นของปลอมด้วยสินะ
   นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย
   เธอเก็บเสื้อผ้าข้าวของด้วยน้ำตาที่นองหน้า
   เธอไม่คู่ควรจะมาอยู่ในบ้านหลังนี้ บ้านที่เธอได้มาเพราะสะกดจิตเจ้าของ ถึงแม้ตอนนั้นตัวเธอเองจะไม่รู้ตัวก็ตาม
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก
   เบญรีบปาดน้ำตาพยายามทำหน้าให้เป็นปกติ แล้วเดินไปเปิดประตู
   "เบญ....เป็นอะไรหรือเปล่า" สาวแว่นที่ยืนอยู่หน้าประตูถาม
   "ไม่เป็นไรหรอก น้ำฟ้า เราแค่.......เหนื่อย ๆ" เบญตอบ
   "อือ ชั้นทำนี่มาให้" น้ำฟ้ายื่นแก้วน้ำชาร้อน ๆ มาให้ "ดื่มเยอะ ๆ นะ จะได้หายเร็ว ๆ"
   "ขอบคุณนะ น้ำฟ้า" เบญถาม "ว่าแล้ว.......ตอนนี้ชาคริตอยู่กับใครเนี่ย"
   "อยู่คนเดียว" น้ำฟ้าตอบ "เบญก็รู้อยู่ เวลาพวกเราคนใดคนหนึ่งเป็นอะไร นายนั่นไม่ค่อยมีอารมณ์หรอก นายนั่นเป็นห่วงเบญนะ"
   ก็แค่เพราะต้องมนตร์สะกดหรอก
   "นั่น ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว" น้ำฟ้าบอก "เป็นอะไร ฮึ บอกชั้นมาซิ หน้าแบบนี้ไม่ใช่แค่เหนื่อยแน่"
   "น้ำฟ้า เรา....ขอโทษ...."
   น้ำฟ้าเอียงคอ ทำหน้างง ๆ "เรื่อง.........."
   "ไม่มีอะไรหรอก"
   สาวแว่นบุกเขามาใหนห้องแล้วจับเบญนั่งลงบนเตียง
   "บอกชั้นมา"
   "เรา............บอกไม่ได้......"
   น้ำฟ้าทำหน้าไม่พอใจวูบหนึ่ง ก่อนจะอ่อนลงนิดหนึ่ง "งั้นดื่มชาซะ ถ้าพร้อมจะเล่าให้ชั้นฟังเมื่อไหร่ ชั้นจะรอฟังนะ"
   "ขอบใจนะน้ำฟ้า"
   "แล้ว........รื้อเสื้อผ้าออกมาทำไมเนี่ยยย"
   "เรา.....แค่.....แค่จะหาชุดสวย ๆ น่ะ"

   สุดท้ายเธอก็ทำใจจะจากไปไม่ได้จริง ๆ
   ความรู้สึกที่มีชาคริตเป็นคนรัก มีน้ำฟ้าเป็นพี่สาว ถึงแม้มันจะปลอมแค่ไหน แต่เธอก็คงทนหนีไปไม่ได้

   วันต่อมา
   "เจ๊" พี่เก่งเดินเข้ามาหา
   "มีอะไรเหรอคะ"
   "เจ๊เห็นข่าวนี้หรือยัง" พี่เก่งยื่นโทรศัพท์ให้
   "เรื่อง.....ไฟไหม้เรือนจำเหรอคะ" ข้าวหอมถาม "ทำไมเหรอคะ"
   "มัน ไม่ใช่เรือนจำธรรมดาน่ะสิ" พี่เก่งบอก "เรือนจำนี้ เป็นเรือนจำลับที่เราฝากพวกนักโทษคดีเกี่ยวกับเวทมนตร์ไปขังไว้หลายคนอยู่ แล้ว.......ไฟไหม้ในระดับที่คนทั้งเรือนจำตายหมด ทั้งนักโทษ ทั้งผู้คุม ทั้งคนของเราที่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัย"
   "อย่างนี้ไม่ปกติแล้วค่ะ"
   "อืม พี่ก็ว่างั้นแหละ" พี่เก่งบอก "ยังติดต่อนายท่านนทีไม่ได้เหรอ"   
   ข้าวหอมส่ายหน้า ถอนหายใจยาว "เขาไม่รับโทรศัพท์หนูด้วยซ้ำ"
   เมื่อวานเธอพยายามจะบอกเขาว่าเธอติดต่อกับสาวน้อยบทเพลงทั้งห้าได้แล้ว แต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย
   "พี่พยายามถามกับพวกผู้อาวุโส แต่พวกท่านไม่ยอมตอบอะไรพี่เลย เกี่ยวกับเรื่องไฟไหม้ พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน่วยไหนจะไปสืบเรื่องนี้ เจ๊ยศสูงกว่าพี่ ลองไปถามดูหน่อยสิ"
   "ไม่ดีมั้งคะ พวกผู้อาวุโสคงเลือกคนไปทำงานแล้ว หนูไม่อยากจะไปแทรกแซงหรอกค่ะ แล้วถ้าปัญหามันลามมาถึงทางนี้ พวกท่านคงติดต่อเราเองแหละค่ะ"
   "พี่เจ๊!!!!!" เสียงร้องเรียกเอาพี่เก่งและข้าวหอมหันขวับ
   "นั่นใครน่ะ" พี่เก่งถาม
   "น้องเบญ" ข้าวหอมเรียก
   "พี่เจ๊" เบญร้อง "สอนหนูควบคุมนะคะ"
   "ควบคุม อะไร ยังไง" พี่เก่งถาม
   "เอ่อ...."
   "โทษทีค่ะ หนูไม่ทันดู ว่าพี่เจ๊อยู่กับคนอื่น พี่เจ๊ ร่ายคาถาลบความจำสิคะ" เบญชี้ไปทางพี่เก่ง
   "เจ๊ นี่หมายความว่าไง" พี่เก่งกอดอก
   "น้องเบญ นี่พี่เก่งนะ เป็นพี่บุญธรรมพี่ อยู่คณะสถาปัตย์ ปี 5 แล้ว พี่เก่งรู้เรื่องเวทมนตร์เหมือนกัน พี่เก่ง นี่น้องเบญนะคะ อยู่คณะวิทยาศาสตร์ปี 2"
   "ผู้ใช้วัตถุเวทย์อีกคนเหรอ" เก่งถาม "นึกว่าทุกคนในแถวนี้อยู่ในทีมของพี่ซะอีก"
   "ก็....ไม่เชิง..."
   "พี่เจ๊ลองเสกลูกไฟให้หนูดูอีกรอบได้ไหมคะ เมื่อวานตอนพี่ทำให้ดูหนูทำได้ แต่กลับบ้านไป ลองเท่าไหร่ก็ไม่ได้เลย หนูต้องฝึกการควบคุมโดยด่วย"
   "เสกลูกไฟ? นี่จะสอนให้น้องใช้เวทมนตร์โดยไม่มีวัตถุเวทย์เหรอ"
   "เอ่อ....น้องเบญ...นี่มันกลางคณะพี่เลยนะ"
   "อะ.....เอ่อ......ไปที่อื่นก็ได้มั้งคะ" เบญบอก
   "พี่ไปด้วยนะ" พี่เก่งบอก
   "พี่เก่งไม่มีเรียนเหรอคะ"
   "มี" เก่งยักไหล่
   
   "อะไรว๊ะเนี่ย!!!!!" เก่งร้อง เมื่อเบญโบกมือทีเดียวลูกไฟหลากสีก็ลอยละล่องไปทั่วมุมตึกราวกับเกสรดอกไม้ที่โปรยปรายในสายลม
   "คริคริคริคริคริ" เบญหัวเราะ "จริง ๆ หนูว่าเวทมนตร์ก็คล้าย ๆ ดนตรีนะ หนู.....เอ่อ......ได้ยิน.....ใช้คำว่าได้ยินแล้วกัน ที่เจ๊ทำ แล้วหนูก็ปรับเปลี่ยนให้มันเป็นไปอย่างที่หนูต้องการมากขึ้น เหมือนถ้าเสียงดนตรีมันสูงไป เราก็เปลี่ยนโน๊ต"
   "ทำได้ไง" เก่งถาม
   "น้องเขามีพลังพิเศษ" ข้าวหอมอธิบาย "เขาสัมผัสเวทมนตร์และเปลี่ยนแปลงมันได้"
   "แต่ถ้าเทียบเป็นดนตรี.....หนูยังไม่เข้าใจเรื่องเครื่องดนตรี" เบญบอก "ตอนอยู่กับพี่เจ๊ หนูทำได้.......เหมือนกับเจ๊เล่นดนตรี แล้วหนูก็ไปเล่นต่อด้วยเครื่องเดิม แต่เมื่อวาน พอหนูกลับบ้านไป หนูพยายามเท่าไหร่ก็เสกอะไรไม่ได้เลย....เหมือน.....หนูไม่มีเครื่องดนตรีอ่ะ จะคิดโน้ตยังไงมันก็ไม่มีเสียงออกมาจริง ๆ มีแต่ที่เราได้ยินในหัว"
   "เจ๊เข้าใจที่น้องพูดไหม"
   "ก็พอเข้าใจนะคะ แต่....................ก็ไม่รู้จะตอบน้องว่ายังไง"
   "หรือว่า.....หนูทำได้แค่ควบคุมพลังของคนอื่น ใช้พลังเองไม่ได้คะ" เบญถาม "แต่ไม่สิ หนูเคยใช้พลังไปแล้ว"
   ใช่สิ เคยสอยพี่นทีร่วงด้วย
   "อืม ในส่วนนี้พี่ก็ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ ไม่เคยสอนใครที่มีพลังแบบเบญด้วย" ข้าวหอมสารภาพ "แต่ลองพยายามสังเกตตอนพี่เสกครั้งแรกได้ไหม ดูว่าเราทำตามได้หรือเปล่า"   
   ทั้งสองฝึกกันอยู่เกือบชั่วโมง แต่ไม่ว่าจะทำอะไร เบญก็ได้แต่ดัดแปลงพลังของข้าวหอม ไม่สามารถเริ่มต้นอะไรด้วยตนเองได้
   
   ขณะเดียวกัน
   "แหม แหม แหม แหม แหม ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ ว่าผลงานของกูจะไปไกลขนาดนี้" ไอ้ชัยร้อง
   หลังจากหญิงสาวปริศนาพามันและเพื่อนทั้งสองมาไว้ในที่หลบภัยแห่งหนึ่งแล้วก็หายไปเลยโดยไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม แต่ในที่หลบภัยนั้นก็มีอาหารการกินรวมถึงคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตพร้อม ไอ้ชัยจึงถือโอกาสติดตามข่าวสารบ้านเมืองเสียหน่อย
   ไม่ช้า มันก็ได้เจอข่าวเกี่ยวกับผลงานชิ้นเอกของมัน
   "ในช่วงเวลาสั้น ๆ เว็บโป๊ชื่อว่า พรชัยดอทพอร์น ได้ยกระดับขึ้นแท่น กลายเป็นเว็บโป๊ชื่อดังอันดับหนึ่งของโลก" ผู้ประกาศข่าวรายงาน
   "นับเป็นชื่อเสียงของประเทศไทยได้ไหมคะเนี่ย" ผู้ประกาศข่าวอีกคนถาม
   สิ่งที่ผู้ประกาศข่าวอาจจะไม่รู้เลย คือผู้ก่อตั้งพรชัยดอทพอร์นนั่งดูพวกเขาอยู่ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
   "คงจะไม่ได้หรอกครับ เพราะเป็นเว็บที่อำมหิตมาก เน้นข่มขืน วางยา อุปกรณ์โรคจิตอย่างเดียวเลย สมควรแล้วครับ ที่ถูกปิดไป"
   "ค่ะ แต่ปัญหาไม่จบแค่นั้นสิคะ ผ่านมาแล้วประมาณหนึ่งปีครึ่ง หลังจากที่เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้าจับกุมกลุ่มผู้อยู่เบื้องหลังพรชัยดอทพอร์น แต่ในหนึ่งปีครึ่งนี้ ก็มีอาชญากรรมเลียนแบบเกิดขึ้นแล้ว เท่าที่ตำรวจยืนยันได้ก็เกือบห้าสิบครั้ง ไม่ว่าจะเป็นในมหาวิทยาลัย ออฟฟิส โรงเรียน หรือล่าสุด เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ในโรงเรียนอนุบาล โดย........"
   "5555555555" ชัยตบหัวเข่า "โรงเรียนอนุบาล คิดได้ไงว๊ะ....."
   "ทั่นชัยครับ..." หนุ่มหน้าหล่อเรียก
   "อะไรเหรอ ไอ้ตี๋"
   "จะกลับไปเปิดพรชัยดอทพอร์นไหมครับ"  

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Terdsak_sk]

ติดตามคับบ อยากให้มี ntr ด้วย พอเปนไปได้หหมคับ อิอิ

[Gear]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆครับ

[zero008]

เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

[Darkreader]

เผามันเลยเบญ พวกไอ้ชัย สมควรตายแล้ว

[teerawatc]

อ้าวเพิ่งรู่ว่าชาคริตชอบเบญเพราะพลังสะกดจิตของเบญ

หรือจริงๆชาคริตรับเบญด้วยความจริงใจ แต่เบญเข้าใจผิดไปเองว่ามาจากพลังของตน

[howto]

เรื่องจะเดินไปทางไหนเนี่ย

[cd13579]

พรฮับหลบไป พรชัยมาแย้วววว

[optiplex]

สรุปนี่เบญใช้พลังทำให้ชาคริตรักโดยไม่รู้ตัวเหรอ

[peddo]

เบญยังควบคุมพลังไม่ได้ ถ้าเจอพลังของสาวคนใหม่จอมโหด จะแปลงพลังไปใช้ หรือคล้อยตามพลังมืดกันนะ

[ones26421]

น่าติดตามครับ

[เดช12341]

ดังใหญ่แล้วทั่นชัยสุดชั่วจริงๆ

[kodzilla]

เบญจะไปทางไหนนะ

[kalampee]

บรรลัยแล้วครับพี่น้อง

[Taizen]

เว็บในตำนานกลับมาแล้ว