Reply 1994 ย้อนเล่าประสบการณ์ sex 4

[saradio]

                พอรุ่งเช้าผมก็คิดจะหาที่ให้พี่แจงอยู่ ตอนแรกก็คิดว่าจะไปเช่าหอให้อยู่แต่นึกได้ว่าห้องข้างๆ มันก็ว่าง ถึงค่าเช่าคอนโดจะแพงกว่าที่เช่าหอเยอะแต่มันก็ประหยัดเวลาในการแวบไปแวบมา จะทำอะไรก็สะดวกก็ตัดสินใจเช่าห้องข้างๆนั้นแหละ พี่แจงดูจะชอบมากเพราะทำให้เธอเหมือนได้ชีวิตใหม่ และเธอก็พูดย้ำบ่อยๆ ว่าจะไม่ทำให้ผมเดือดร้อนจะไม่ให้อ้อรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ ตอนนั้นผมกลับมีความคิดอีกอย่าง ว่าตอนที่พี่แจงเฝ้าร้านวีดีโอให้ผมกับพี่อ้วนจะอย่างไรอ้อกับพี่แจงก็เคยรู้จักคุ้นหน้าคุ้นตากันมาก่อนการที่พี่แจงมาอยู่ห้องข้างๆ แล้วผมทำเป็นไม่รู้ไม่สนใจ ผมว่าอ้ออาจจะสงสัยมากกว่าผมก็เลยคิดว่า ต้องบอกอ้อดักไว้ก่อน ทำเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ เธอจะได้ไม่สงสัย ผมก็เลยอธิบายให้พี่แจงทำตามนี้
                ดังนั้นเมื่อผมไปรับอ้อตอนเย็นที่เล่าเรื่องพี่แจงให้ฟังว่า เมื่อเช้าเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างๆ อ้อก็ไม่ได้เอะใจอะไรคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เพราะอ้อไม่เคยระแคะระคายอะไรเรื่องผมกับพี่แจงตอนพี่แจงยังทำงานร้านวีดีโออยู่แล้วคิดว่าสนิทกันแบบเจ้านายกับลูกน้อง พอถึงคอนโด ผมกับอ้อก็เข้าไปทักทายพี่แจงพี่แจงดูตื่นนิดๆ เมื่ออ้อเข้ามาคุยด้วย เพราะคงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียเก็บที่ต้องมาเจอกับเมียหลวงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลยตอนอยู่ร้านวีดีโอพี่แจงก็ไม่ตื่นเต้นเท่านี้ตอนเจออ้อเพราะตอนนั้นผมเป็นเพียงขาแจม ขาหลักเป็นพี่อ้วน พี่แจงจึงรู้สึกเป็นเมียเก็บพี่อ้วนมากกว่า แต่ตอนนี้มาเป็นเมียเก็บผมเต็มตัวเมื่อเจอเมียหลวงมายืนยิ้มประจันหน้า มันก็ต้องเกิดความหวาดหวั่นยำเกรง เป็นธรรมดา
                ระหว่างที่อ้อคุยกับพี่แจงพี่แจงคุยเอาใจอ้อมากกว่าแต่ก่อนที่เคยพูดคุยกัน จนอ้อก็คุยติดลมปล่อยให้ผมนั่งเงียบดู 2 คนคุยกันโดยไม่ได้สนใจ ผมแอบคิดว่าถ้าอ้อรู้เรื่องแล้วจะเป็นยังไง คงเลิกกับผมแน่
                ไม่นานหลังจากนั้น ผมก็มีความคิดจะทำร้านเน็ตเพราะคอมพิวเตอร์กำลังพัฒนาแบบก้าวกระโดด จาก window 3.1 มาเป็น Windows95 และอินเตอร์เน็ตกำลังแพร่หลายในหมู่นักศึกษาโดยอาจารย์มักจะแนะนำให้หาข้อมูลศึกษาจากในอินเตอร์เน็ต ซึ่งเพิ่งจะมีผู้ให้บริการเครือข่ายอินเตอร์เน็ตในประเทศไทยเป็นครั้งแรกผมก็เลยคิดอยากจะทำร้านอินเตอร์เน็ตขึ้นมา เพราะนักศึกษาส่วนมากในยุคนั้นไม่มีคอมพิวเตอร์ใช้ส่วนตัวกันหรอกครับเพราะเครื่องหนึ่งแพงมาก  ราคา 5-6หมื่นขึ้นทั้งนั้น เวลาจะทำรายงานอะไรส่งอาจารย์ ก็ต้องไปรอใช้ที่ห้องสมุดที่มีเครื่องจำกัดไม่พอสำหรับนักศึกษา แถมเน็ตมหาลัยก็ช้ามากไม่ทันกินผมว่าถ้าทำร้านเน็ตมารองรับตรงนี้ พร้อมทำพวกถ่ายเอกสารไปด้วย ก็น่าจะไปได้ก็คิดว่าจะให้พี่แจงดูแล เพราะยังไงผมต้องรับเลี้ยงพี่แจงเป็นเมียเก็บอยู่แล้ว ก็ควรจะหาอะไรให้เธอทำจะได้ไม่เบื่อและทำให้เธอมีอาชีพด้วย ก็ตัดสินใจทำ
                ก็ไปได้ที่ใกล้ๆแหล่งหอพักมหาวิทยาลัยอ้อเป็นห้องคูหาเดียวที่ให้เช่าเฉพาะชั้นล่าง ก็ให้ช่างมาทำประตูกระจกติดแอร์ ทำร้านอินเตอร์เน็ตและปริ๊นท์ถ่ายเอกสารสำหรับให้นักศึกษามาหาข้อมูลและทำรายงาน แล้วให้พี่แจงไปดูแลพอปิดร้านค่อยกลับมาคอนโด เพราะที่ร้านไม่มีที่นอน แล้วโกหกอ้อว่าเป็นร้านพี่แจงเอง
                ส่วนรายได้นั้นก็ดี ถึงไม่หวือหวามากแต่ก็ถือว่าเลี้ยงตัวมันเองได้พอมีกำไรเหลือ ผมก็เลยให้รายได้ส่วนนั้นเป็นของพี่แจงให้เธอไปบริหารเองเพียงแต่ให้เธอแบ่งกำไรเก็บเป็นทุนคืนผมเท่านั้นเอง พี่แจงดีใจมาก เหมือนเธอได้มีธุรกิจเป็นของตัวเองเธอจูบผมและหอมแก้มผม และบอกว่ารักผมมาก ซึ่งผมก็คิดในใจว่าเธออาจจะไม่ได้รักผมมากอย่างที่บอกก็ได้ แต่เธออาจจะรักเงินผมมากกว่า สักวันหนึ่งเธอก็อาจจะทำกับผมเหมือนที่ทำกับพี่อ้วนก็ได้ซึ่งผมก็ไม่รู้สึกแคร์อะไรเท่าไหร่ ถ้าพี่แจงจะเจอคนที่รักแล้วจะไปจากผมเพราะผมถือว่า พี่แจงกับผมต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ที่แลกเปลี่ยนต่อกัน
                ชีวิตผมหลังจากนั้นก็ดำเนินอย่างราบลื่นมาเรื่อยโดยมีอ้อเป็นแฟนหลัก และมีพี่แจงเป็นเมียเก็บ ที่อยู่ห้องติดกัน จนขึ้นปีที่ 4ตอนนั้นเป็นปี 2540 ชีวิตผมก็ไม่คิดว่า จะเริ่มฉิบหายขึ้นตามลำดับเริ่มจากพี่หน่อยแฟนพี่อ้วนเห็นว่ากำไรจากร้านมันเยอะมาก เดือนหนึ่งได้ 2-3 แสนแต่ต้องมาแบ่งให้ผมครึ่งหนึ่ง โดยที่ผมไม่ได้ช่วยทำอะไรมากเธอก็คงอยากให้พี่อ้วนได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย โดยการอยากให้ผมถอนหุ้นออกไป ก็เลยยุพี่อ้วนให้มาคุยกับผมซึ่งมันก็เหมือนถีบหัวเรือส่ง คือตอนทำร้านใหม่ๆ เงินทำร้านไม่พออยากได้หุ้นพอทำร้านแล้วรุ่งกำไรเยอะก็อยากจะไล่หุ้นออกอยากทำคนเดียว ผมคิดว่าเรื่องเงินเรื่องทองนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆผมก็พูดอะไรไม่ออก ไม่อยากทะเลาะด้วยเพราะคบกันมาก็ถือว่านานแล้ว
                พี่อ้วนเห็นผมยอมรับ ก็ตบท้ายว่ายังไงเราก็ยังเป็นพี่น้องกันนะ ผมก็ไม่รู้จะพูดว่าไงก็พยักหน้ารับ
พอต่อมาเกิดวิกฤตเศรษฐกิจฟองสบู่แตกปี 40 ที่เรียกกันว่าต้มยำกุ้งอีก จนทำให้รัฐบาลต้องลอยตัวค่าเงินบาททำให้กลุ่มเศรษฐกิจฐานข้างบนพังลงมา เริ่มจากการเกิดสภาพหนี้สูงขึ้นเป็นหลายเท่าจากการลอยตัวค่าเงิน ในกลุ่มธุรกิจ ที่มีการสินเชื่อเงินต่างประเทศแล้วลามมาเป็นหนี้สูญจำนวนมหาศาลให้กับสถาบันการเงินที่ปล่อยกู้ จนต้องปิดตัวไปตามๆกันเลยทำให้เกิดการขาดสภาพคล่องทางการเงินของธุรกิจกลุ่มอื่นไปด้วย เป็นผลกระทบตามมาเลยเกิดการเลิกจ้างงานรวมกันหลายแสนคน ของกลุ่มธุรกิจต่างๆ
                ตอนนั้นพวกที่รวยๆอยู่กลายเป็นคนจนได้ในพริบตาเลยที่เดียวเพราะเกิดจากภาวะหนี้ที่ไม่สามารถชำระได้จนต้องปิดบริษัทล้มละลาย พวกที่ทำงานเงินเดือนมั่นคงอยู่ดีๆก็ตกงานซะอย่างนั้น เพราะถูกเลิกจ้าง หรือไม่บริษัทก็ถูกปิด              พ่อผมก็โดนผลกระทบจนล้มละลายเหมือนกันโดนยึดทรัพย์สินไปขายทอดตลาด ร่วมกระทั้งคอนโดที่ผมอยู่และรถที่ผมขับด้วยเพราะเป็นชื่อพ่อ  แต่ก็ยังไม่ได้ย้ายออกจากห้องทันทีก็อยู่ไปก่อนได้เพราะยังอยู่ในช่วงประกาศขายทอดตลาด ตอนนั้นผมเครียดหนักเลยพ่อผมก็ท้อแท้จะออกบวชเพื่อทำใจ ก็ดีที่แม่เสียไปนานแล้วพ่อผมเลยไม่มีอะไรต้องห่วง เพราะผมก็บอกพ่อว่าผมเอาตัวรอดได้ ไม่นานก็จะจบแล้ว
                ที่หนักกว่านั้น ก็คือ อ้อมาบอกเลิกกะทันหันสาเหตุก็คือที่บ้านเธอก็ย่ำแย่ แม่อ้อเลยข้อร้องให้อ้อแต่งงานกับคนที่แม่เธอหามาให้เพราะจะช่วยพยุงฐานะครอบครัวเธอได้ อ้อไม่มีทางเลือกต้องทำตามแม่บอกไม่อย่างนั้นครอบครัวก็ไปไม่รอด ก็เลยต้องบอกเลิกผมเธอร้องไห้โทรศัพท์มาบอกผมที่คอนโด และบอกว่าไม่มีทางเลือกจริงๆ
                ตอนนั้นผมเหมือนสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรเหลือธุรกิจที่ทำเงิน ก็โดนให้ถอนหุ้น บ้านก็ไม่มี รถก็ไม่มี แฟนก็ทิ้ง เงินหุ้นที่พี่อ้วนคืนมาให้ก็ใกล้จะหมดเพราะส่วนใหญ่คืนให้พ่อไปก่อนแกจะล้มละลาย เพราะตอนนั้นแกต้องการใช้เงินมาก สภาพผมตอนนั้นก้แทบหมดตัวเลย
                แต่มีคนเดียวที่มาปลอบผมคือพี่แจง คนที่ผมคิดว่าถ้าผมไม่มีเงิน พี่แจงคงจะเป็นคนแรกที่ไปจากผม แต่เธอเปล่าเธออยู่กับผมตลอด ตอนนั้นพี่แจงมาปลอบผมว่า
                "ตี้อย่าคิดมากนะ ตี้ยังมีพี่อยู่ เรายังมีร้านอินเตอร์เน็ตมันก็ไม่ถึงกับไม่มีอะไรเหลือหรอก ถ้าช่วยๆกันทำก็สร้างใหม่ได้"
                ผมได้แต่พยักหน้าแต่หัวนี่อื้อคิดอะไรไม่ออก รู้สึกท้อแท้ไปหมด ต่อมารายได้ที่ร้านเน็ตก็เริ่มตกอย่างเห็นได้ชัด
เพราะพ่อแม่นักศึกษาหลายคนตกงานทำให้ไม่มีเงินส่งให้ลูกใช้ได้เหมือนก่อนมันก็เลยกระเทือนมาถึงร้านผม
                พี่แจงก็อยากประหยัดรายจ่ายชวนผมย้ายออกจากคอนโด ไปหา อพาร์ทเม้นท์ห้องเล็กๆค่าเช่าถูกๆอยู่แทนแล้วเธอก้ยังหาพวกกาแฟน้ำอัดลมมาขายเพิ่ม เพื่อให้มีรายได้พอกับค่าใช้จ่าย
                เมื่อเป็นแบบนี้ผมเริ่มสิ้นหวังกลัวว่าร้านนี้จะไปไม่รอด แล้วยังจะเจอไอ้ธง ที่มันรู้ว่าผมเลิกกับอ้อแล้วกำลังตกอับเข้ามาแขวะเยาะเย้ยถากถาง จนเกือบจะวางมวยกันอีก ผมเริ่มรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องเรียนก็ไม่ไปเรียน เป็นอย่างนี้มาหลายวัน
                จนวันหนึ่งพี่แจงทนเห็นผมเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้เขามาลากมาฉุดผมให้ลุกขึ้น ทำอะไรสักอย่าง ไม่ให้ทำตัวซังกะตายแบบนี้ผมก็ด่าเธอว่าอย่ามายุ่ง ถ้าไม่พอใจอะไรก็ไปจากผมได้เลยผมมันไม่มีอะไรเหลือแล้วนี่ พี่จะมาทนอยู่ ทนเหนื่อยทำไมไอ้ร้านนั้นมันก็ไม่เหลือกำไรอะไรให้พี่แล้ว พี่ไปเหอะผมไม่ว่าพี่หรอก
                พี่แจงถึงกับร้องไห้มากอดผมบอกว่า
                "พี่จะไม่ทิ้งตี้ไปไหนตี้อย่าไล่พี่สิ พี่จะอยู่กับตี้ ตี้ต้องสู้สิพี่เชื่อว่าตี้ทำได้"
                แล้วเธอก็กอดจูบปลอบใจผมให้ผมอารมณ์เย็นลงอยากให้ผมลืมความทุกข์และระบายความเครียด เธอเริ่มทำอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบาก่อน และลูบไล้กอดผมนานมากนานจนผมเริ่มเคลิ้มแล้วโอนอ่อนตาม แต่ก็ยังไม่มีอารม์ร่วมมากนัก
                จากนั้นเธอก็เริ่มเลื้อยตัวลงต่ำใช้ใบหน้าไล้สัมผัสกับเป้ากางเกงผม ก่อนรูดซิบควักควยผมออกมาดูดเลีย เธอทำแผ่วเบาแล้วค่อยโม๊กดูดให้มันแข็ง จากนั้นก็ขึ้นคร่อมพร้อมถกกระโปรงสั้นให้ขึ้นไปกองเหนือเอวจนเห็นกางเกงในตัวจิ๋วสีแดง ที่ห่อหุ้มหีของเธอไม่มิด เธอใช้นิ้วเกี่ยวเป้ากางเกงในให้มันหลบไปด้านข้างจนมันรั้งแคมหีของเธอนูนออกมาจากนั้นเธอก็จับควยผมสอดใส่เข้าไปในรูหี แล้วเริ่มควบขับอย่างช้าๆ ครางพูดเบาๆอย่างเชิญชวน
                "ตี้ จ๋า ตี้เย็ดพี่สิเย็ดพี่อย่างที่ตี้เคยทำ  อ้ออย อาห์ซีดดดส์ ด่าอีกระหรี่ ด่าอีดอกก็ได้ ถ้ามันทำให้ตี้ดีขึ้น พี่ยอมทุกอย่างอ้อออซีดดดส์ "
                ตอนนั้นผมรู้สึกสะเทือนใจว่าทำไมพีแจงถึงต้องยอมผมขนาดนี้ ทำไมผมไล่เธอถึงไม่ไป ทั้งที่ผมไม่มีอะไรเหลือแล้ว เธอต้องการอะไรจากผมกันแน่อารมณ์ขุ่นมัวของผมกลับมาอีก คราวนี้มีกำหนัดบวกกับความอัดอั้นตันใจ อยากหาที่ระบายตามมาด้วยผมจึงคำรามใส่เธออย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
                "มึงอยากโดนกูเย็ดมากใช่มั๊ยห๊ะ ทำไมกูไล่มึงถึงไม่ไป อยากโดนควยกูใช่มั๊ย"
                ผมกะทำกับเธอแรงๆ แล้วให้เธอเข็ดแล้วไปจากผมซะเลยจับเธอพลิกร่างม้วนลงล่างทั้งที่ควยยังคารูหีอยู่ แล้วพรมซุกไซ้อย่างหื่นหระหายไปทั่วพร้อมกับใช้มือบดบี้นมขยำย้ำจนเต็มมือ จนเธอสะดุ้งดิ้นร้อง เพราะทั้งเสียวสยิวและปนเจ็บและเสื้อผ้าเธอก็หลุดลุย จนเห็นเต้านมในชุดชั้นใน  จากการกระชากดึงทึ้งของผม จากนั้นก็ขยับท่อนควยกระแทกชำแรกรูหีเธอจนเธอสะท้าน แล้วผมก็กระเด้าใส่ ตับๆๆๆๆๆๆ ทั้งทีเสื้อผ้าเธอยังถอดไม่หมดแถมยังขาดรุ่งริ่ง

                "อ้อออย ซีดดดส์เย็ดพี่เลย เย็ดพี่แรงๆ อ้อออยซีดดดส์ อย่างนั้น อู๊ยยยยซีดดดส์  "
                พี่แจงกลับไม่โกรธ แต่ร้องครางรับแถมเร่งเร้าให้ผมทำเธอ พร้อมกับใช้มือจับรั้งถ่างขาตัวเองออกจนกว้างให้ผมกระแทกควยเด้าได้เต็มรูหีแล้วเธอก็ร้องกระเส่าเร่งเร้า
                "อ้ออออยซีดดดส์ ตี้เย็ดพี่แรงๆ เย็ดอีกระหรี่คนนี้ระบายอารมณ์มาให้หมดเลยซีดดดส์ เย็ดหีพี่ให้น้ำแตกเลยอ้อออยซีดดส์ "
                เสียงครางร้องบอกของพี่แจง ทำให้ผมกัดฟันดังกรอดเกร็งกระเด้าหนักๆ ตามที่พี่แจงร้องขอ ผมกระแทกควยเด้าจนเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงร้องที่ราวจะขาดใจของพี่แจง สักพักผมก็ปล่อยน้ำแตกในรูหีเธอเต็มรัก แล้วกอดเธอไว้แน่นพร้อมดันควยให้ลึกที่สุดเท่าทีจะทำได้พี่แจงก็กอดรัดรอบคอผม แล้วเอาขาเกี่ยวตัวเอวผมไว้เช่นกันเรา2คนราวกับจะเป็นก้อนเนื้อเดียวกัน ผมรู้สึกได้ปลดปล่อยอารมณ์ขุ่นข้องหมองใจไปจนหมดเหมือนได้ระบายออก จนรู้สึกหัวโล่ง ก่อนจะผ่อนคลายหอบหายใจออกมา จากนั้นผมมองไปยังพี่แจงที่นอนหอบจนอกกระเพื่อม พร้อมเห็นรอยช้ำบนร่างกายเธอจากฝีมือของผมเมื่อครู่นี้ ทำให้ผมเริ่มสำนึก รู้สึกสงสารเธอจับใจ ผมดึงเธอมากอด และจูบปลอบเบาๆที่หน้าผากแล้วเริ่มคิดได้ ว่า เธอยอมทำให้ผมมากมายขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่ยอมทำอะไรเลยแล้วผมยังควรจะเป็นคนอยู่อีกต่อไปมั๊ย
                ความรู้สึกที่อยากจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนเริ่มมีมาอีกครั้ง ในตอนเช้าพี่แจงต้องตื่นขึ้นมาด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นผมตื่นก่อนและใส่เสื้อผ้าเหมือนเตรียมตัวจะออกไปช่วยงานที่ร้าน เธอเอาแต่จ้องมองผม และผมเห็นรอยยิ้มที่สุขใจบนหน้าเธอ ทำให้ผมต้องเขิน และพูดกลบเกลื่อนว่า
                "เร็วสิเดี๋ยวก็สายหรอก"
                พี่แจงจึงรีบลุกขึ้นจากที่นอน


ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


ลูกกระหรี่http://xonly69.com/read-xonly-tid-148669.html
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3http://xonly69.com/read-xonly-tid-148667.html
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2http://xonly69.com/read-xonly-tid-148640.html
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1http://xonly69.com/read-xonly-tid-148553.html
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู http://xonly69.com/read-xonly-tid-148543.html
[/size]

[Tigertwo]

   น้ำพริกถ้วยเก่าที่แสนดี