ความรักปีกหัก ตอน 13 หนึ่งก้าวย่างของหมาป่า(ตัวละครนิยายเก่ามาครับ)

[ึthanossa]

หนึ่งก้าวย่างของหมาป่าสีขาว

นักรบขาวรอเวลา
ดวงจันทราไม่ลาลับ
ได้โปรดจนสดับ
คำเรียกร้องนามแห่งข้า

คมมีดถูกกรีดทำให้ผนังเป็นรอยยาว แววตาสีแดงทอประกาย
สาวนักรบในเกราะสีเงินเดินเข้ามาจับไล่ของชายหนุ่มผมสะท้อนแสง
"นายไม่เคยลืมเลือนได้เลย กี่ปีก็ไม่เคยจะลืมเลือนนางได้"

สาวนักรบเน้นเสียงหนัก พลางยกมือขวามาวางบนไหล่ แล้วปล่อยกระแสไฟฟ้า
กระตุ้น ทำให้ชายหนุ่มเกิดอาการกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะจ้องหน้ามนุษย์จักรกลสาว ด้วยตาซ้าย
ที่เป็นสีม่วง พลางมองอีกฝ่ายที่เอ่ยด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยจิตสังหารรุนแรง

"เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว ทำตัวปกปิดก็คงไม่มีประโยชน์ สู้ชิงลงมือก่อนไม่ได้"
"ว่างั้นมั้ยละ ท่านประมุขคนใหม่" หมาป่าขาวเอ่ย พลางยกคมมีดขึ้น

ในขณะที่สาวเกราะไฮเทคหัวเราะก่อนตอบกลับ
"อย่าลืมสิ ตอนนี้หมดยุคของเรย์นาร์ดแล้วนะ ชั้นเป็นคนคุมลาสต์ไทรเด้นเต็มตัวแล้ว หมาป่าขาว"

"ผมรู้แล้ว มิเรียน่า แต่คุณก็ควรจะให้เกียรติผมมากกว่านี้"
"ตอนนี้ผมเป็นนักรบลำดับ 1 แล้วนะ"

"อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย นายมาที่นี้เพื่อหาลูกศิษย์วิชามีดไม่ใช่เรอะ"
"จะเรียกว่าลูกศิกษ์ก็เกินไปอยู่ เพราะผมสอนผู้หญิงคนนั้นไม่ถึงเดือนดีด้วยซ้ำ"

สิ้นเสียงหมาป่าขาวก็ปาคมมีดลอยข้ามหัวประมุของค์กรคนใหม่
จิตสังหารพุ่งออกจากร่างของคนทั้งสอง เข้าปะทะกันกลางอากาศ

บรรยากาศอำมหิตแผ่ออกไปรอบข้างพักใหญ่ ไอสังหารก็สลายไป พร้อมร่างของไวท์ที่ทรุดตัวลง
"จะยอมรับฝืมือกันหรือยัง" ดาบเลเซอร์ปรากฏขึ้น ในมือของสาวผมสีน้ำตาล

พร้อมทั้งที่นักฆ่าหนุ่มใช้มีดปักลงที่พึ้นดิน
"งี้สินะ ทั้งๆ ที่ผมทำงานไม่เคยพลาด เรย์นาร์ดกลับเชื่อคุณจนยกให้เป็นประมุข"

"ไปจัดการเรื่องลูกศิษย์นายจะดีกว่า ที่ชื่อเรนนี่นะ"
"คุณรู้เรื่องนี้" หมาป่าขาวเลิกคิ้ว พลางอ้าปากค้าง

"ไม่มีอะไรที่ชั้นไม่รู้เกี่ยวกับองค์กร โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับเรย์นาร์ด"
"ไปล่าเหยื่อมาให้ชั้นได้แล้ว หมาป่าขาว ไม่งั้นนายอาจกลายเป็นเหยื่อซะเอง"





.........................................................................................................................................................................................................

ร่างของเรนนี่กำลังทำอาหารเสิร์ฟให้แฟนหนุ่มของเธอ ก่อนจะยกเค้กเข้ามาในห้อง
หญิงสาวสังเกติเห็นว่า ชายตรงหน้ามีท่าทางไม่สบายใจพิกล

"เป็นอะไรไปเหรอคะจอห์น" สาวสวยสไตล์เกาหลีถามขึ้น

"เขากลับมาแล้วนะสิ เรนนี่ และเขาเองก็โกรธด้วย"

"ใครค่ะจอห์น พูดมาให้ชัดๆสิคะ อีกอย่างเรนก็ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอนะ"

"ใช่ค่ะ พี่สาวเรนนะเก่งจะตายไป ใช่มั้ย พี่เรนนี่" เนตรนภากระโดดกอดพี่สาวบุญธรรม
ที่จิบน้ำชาเข้าปาก ก่อนจะมองหน้าผู้อำนวยการหนุ่มที่เปิดโปรแกรมเกม dota
พลางเล่น hero earthshaker พลางพูดขึ้น

"คนที่จะมาคนละระดับกับพวกที่ผ่านๆมานะ เราพูดถึงหมาป่าขาว"
หนุ่มแว่นกดเสียงต่ำ เพื่อดูปฏิกิริยาของสองสาว
เนตรนภาเพียงแต่ทำตาโต พลางคิดในใจ ว่า
คนบ้าอะไรชื่อหมาป่าขาว

ส่วนเรนนี่ก็ทำหน้าซีดทันทีที่ได้ยินชื่อหมาป่าขาว
"ไวท์แฟรงค์ ดี เอมเพอรเรอร์"

"ใช่ ไอ้ปีศาจนั่นแหละ ต่อให้ผมกับริวรวมกัน ก็ไม่คิดว่าจะหยุดเจ้านั่นได้เลย"
"เขาเป็นใครหรือคะ พี่เรนนี่"

สาวสไตล์เกาหลีหันมาพูดด้วยเสียงเครือ
"นักฆ่าระดับสูงจากเงามืด และเป็นคนที่สอนเทคนิคการใช้อาวุธให้พี่ด้วย อันตรายมากๆเลยละ"

"เขาเก่งกว่าพี่สาวเหรอคะ" เนตรนภาถาม พร้อมที่ผู้อำนวยการกับเรนนี่พยักหน้าพร้อมกัน

"ฝืมือไอ้หมอนั่นเป็นคนที่ใช้การวัดแบบปกติด้วยไม่ได้ ที่สำคัญมันไม่ใช่นักฆ่าเดี๋ยว"
"มือสังหารแบบทีมเหรอคะ" เนตรนภาทำสีหน้าตระหนก

เรนนี่พยักหน้า ก่อนจะจ้องมองผู้อำนวยการที่เปิดซองจดหมาย
"หมอนั่น มันจะกลับมาสินะ"

"และในจดหมายไม่ได้ระบุวันทีจะมาซะด้วย"

หนึ่งหนุ่มสองสาวไม่รู้ตัวเลย ว่าถูกคนในเกราะเหล็กดักฟังคำพูดอยู่แต่แรก

สาวเกราะเงินยิ้มแย้ม ก่อนจะใช้สนามแม่เหล็กดึงที่ดักฟังออก



สองวันต่อมา....
ร่างของสองสาวก็เดินกลับมาจากบ้าน ไปที่โรงเรียน ประธานนักเรียนสาว
เดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะรู้สึกได้ถึงการโจมตีทีมีวิถีสับลงมา ร่างงาม
พุ่งหลบคมขวานได้อย่างทันท่วงที ที่แท้ร่างนั้นคือร่างของภูเบศฐ์
กระเทยที่เคยหาเรื่องเธอเมื่อวันเปิดเรียน

"ยังไม่เข็ดอีกรึ " เรนนี่เอ่ยพลางพุ่งผ่านร่างของภูเบษ พลางกรีดแขนของกระเทยความเป็นแผลยาว
"กูจะฆ่ามึงให้ได้วันนี้ อีชะนีชั้นต่ำ อีกระหรี่" ภูเบษสับขวานจนกำแพงพัง แต่นั่นไม่อาจหยุดนักรบสาวผมยาวได้...........
"ฉีก ฉีก โครม ฉับ"
เสียงการโจมตีดังขึ้นทั้งหมดสี่ครั้ง คมมีดแรกแทงทะลุเข้าที่ข้อมือของภูเบษ ที่ต้องปล่อยขวานออก
ก่อนที่คมมีดถัดไป จะตัดเส้นเอ็นข้อเท้า เรนนี่หมุนตัวเตะฟาดร่างอีกฝ่าย
ปลิวกระเด็น ก่อนจะใช้มีดตอกทะลุหัวไหล่

ร่างงามผมยาวที่มือสองข้างอาบด้วยเลือด ขึ้นทับร่างของชายผิดเพศ ก่อนจะบีบคอ พร้อมกับปล่อยจิตสังหาร ภูเบษศ์กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"อ็าก กูเจ็บนะอีเหี้ย"

"ก็สมควรแล้วที่โดนเล่นงานนะไอ้ลักเพศ บอกมาซะ แกมาหาเรื่องชั้นอีกทำไม"

ภูเบศถ่มน้ำลายใส่ร่างของเรนนี่ ที่หลบหลีกได้อย่างไม่ยากเย็น
ก่อนจะจับร่างของบุรุษลักเพศทุ่มลงกับพึ้นปูน อาเจียนเลือดออกมาไม่หยุด
ที่หน้าอกก็มีรอยซีโครงหักแทงทะลุปอด เลือดไหลออกมาจากบางแผลทั่วร่าง

ประธานสาวใจโหดยกคมอาวุธขึ้น หมายจะปลิดชีพด้วยการแทงคอ แต่ก็ถูกรั้งแขนใว้
เป็นอีกครั้งที่ริวหยุดยั้งเรนนี่เอาใว้ได้ ก่อนจะเกิดเหตุฆาตกรรมโหดกลางโรงเรียน

"พอซะทีเถอะเรนนี่ นี่คุณจะเป็นฆาตกรให้ได้ใช่มั้ย"
"มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้ชั้นต้องใว้ชีวิตคนอย่างมัน" เรนนี่จ้องหน้ารองผู้อำนวยการ
ก่อนจะเปล่งเสียงให้ดังขึ้น
"มันคิดจะเอาชีวิตชั้นให้ถึงตาย นายรู้หรือเปล่า หา"

รองผู้อำนวยการหนุ่มยังคงมองหน้าอย่างเยือกเย็น พลางตอบสาวแกร่งแบบไม่กลัวเกรง
"เพราะผมไม่อยากให้คุณต้องเสี่ยงกับข้อหาฆาตกรรมใง อีกอย่าง"
ผู้อำนวยการหนุ่ม ก็บุ้ยใบ้ไปที่ร่างของภูเบษศ์ ที่ข้อมือขาด ซี่โครงหักหลายซี่
และอาเจียนเป็นเลือดออกมาไม่หยุด

"สภาพแบบนั้นอย่าว่าแต่สู้กับพวกผมกับคุณเลย จะกลับมาเป็นคนเต็มคนก็ยังยากเลยนะ"

เรนนี่ยิ้มอำมหิตหน่อยๆ ก่อนจะเก็บมีดพับลง
"เข้าใจแล้ว แต่ฝากจัดการด้วยละ ริว ถ้ามีครั้งหน้า ชั้นไม่ใว้ชีวิตแน่"

"เข้าใจแล้ว"

"ประธานเราเท่สุดๆ ไปเลยนะ"
"เท่ตรงใหน ผู้หญิงโหดโรคจิตชัดๆ"
"นายอิจฉาเธอละสิ ที่ไม่มีวันเก่งเท้าเธอ"
"ใครจะไปอิจฉาผู้หญิงบ้าคนนั้น ใช้แต่กำลังแก้ปัญหา"

พวกนักเรียนก็จับกลุ่มซุบซิบกัน ก่อนรองผู้อำนวยการ จะเดินไปพบผู้อำนวยการ
.............................................................................................................................................................................................

เมื่อถึงตอนเย็น เรนนี่ก็พบว่า กระเทยภูนั้นถูกห่อรด้วยผ้าห่อศพ ก่อนจะถูกนำร่างใส่โลง ไปทำศพต่อไป
"เป็นเพราะวิชาต่อสู้หรืออาวุธของชั้นกันแน่" เรนนี่ยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะหันไปมองหน้ารองผู้อำนวยการ
ที่เอ่ยตอบมาอย่างจริงจัง พลางจับแขนแกร่งของหญิงสาว
"มีผลทั้งคู่นั่นละ อาวุธก็ใช่ วิชาก็ใช่ แต่ที่สำคัญคือจิตใจของคุณ"

"คุณยังไม่สามารถลืมผู้ชายคนนั้นได้ คุณลืมคมมีดนั่นไม่ได้ นั่นคือปัญหา เรนนี่"
สาวหน้าเกาหลีหัวเราะ พลางตอบกลับแบบไม่แคร์สื่อ
"ก็ยังดีกว่าคุณละนะ รองผู้อำนวยการริว จัดหนักยัยครีสขึ้นไปถึงดาดฟ้าเนี่ยไม่ใหวนะ"

ชายหนุ่มทำสีหน้าซีด ก่อนจะเค้นเสียงถามสาวโหดมือใว
"ใครบอกเรื่องนี้กับคุณ บอกผมมานะ" เสียงของริวเอ่ยใส่หญิงสาว
ด้วยท่าที่เกรี้ยวกราด แต่เรนนี่เพียงแค่หัวเราะเบาๆก่อนตอบกลับ
"เรื่องนี้คนที่คุณควรจะโกรธจริงๆ คือว่าที่ภรรยาคุณ ไม่ใส่ชั้น"
"เธอหมายถึงใครกันแน่"

"ก็ยัยนัทใงละคะ" เนตรนภาเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น ก่อนจะจ้องด้วยดวงตาใสๆ
แน่นอนว่าริวหันมาจ้องหน้าสาวน้อยก่อนจะตกใจ
"เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังใง"

แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้เรนนี่ต้องปกป้องน้องสาว บุญธรรมเต็มที่ สาวเกาหลีสะบัดผมยาวสลวย ก่อนจะเอ่ยต่อแบบฉาดฉานว่องใว ทุกคำพูดที่เอ่ยออกมา ล้วนถูกประมวลผลมาแล้วอย่างดี

"ยัยนัทอัดคลิปที่ดาดฟ้าคุณกับครีสใว้ มาขู่ให้พวกชั้นร่วมมือด้วย แน่นอนว่าพวกชั้นไม่เอาด้วย"

"เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่คิดจะทำงานทำการ คิดแต่จะเกาะคุณกินทั้งชีวิต"

"อีกอย่างเรื่องที่ยัยครีสเป็นคู่หมั้นคุณ ชั้นจะปล่อยให้คนนอกรู้ก็ไม่ดี"

สาวเกาหลีเอ่ยอย่างฉาดฉานเป็นฉากๆด้วยคำพูดที่ไม่อาจโต้เถียงได้
ขณะที่ชายร่างสูงผมทอง กำลังอึ้ง และตกใจกับการทรยศนั้น
นัทที่ผ่านมาเห็น ก็ร้องให้ออกมาอย่างมารยา
"อย่าไปเชื่อนังบ้านั่นนะคะ ริว ยัยเรนนี่นะอยากจะยึดริวเป็นสมบัติส่วนตัวสิคะ"
"ริวต้องเชื่อนัทนะคะ ริวอย่าไปเชื่อมันนะ"

ริวทำสีหน้าลำบากใจ คนหนึ่งเป็นผู้หญิงที่เขามีเพศสัมพันธ์ด้วย
อีกคนเป็นแฟนของเจ้านาย และญาติของคู่หมั้นเขา....




แต่เรนนี่เองก็ไม่ใช่คนโง่ การลงมือในครั้งนี้ ถูกวางแผนใว้เป็นขั้นเป็นตอนอย่างละเอียด หญิงสาวเปิดเทปบันทึกเสียงที่เก็บเอาใว้ ถึงคำพูดของนัทที่เอ่ย ตอนเผชิญหน้ากับเธออย่างชัดเจน
พริบตาต่อไปสิ่งที่เกิดขึ้น คือนัทกระโจนเข้าหาเนตรนภาที่จะเปิดเทปเสียง
แต่ถูกริวกระชากตัวกลับมา พร้อมที่เทปเรื่องเปิดเผยความจริง

"แกนะแก แกทำลายชีวิตชั้น" นัทกรีดเสียงอย่างบ้าคลั่ง
แต่ถูกเรนนี่ยิ้มตอบอย่างเลือดเย็น พลางเอ่ยว่าจาแบบไม่แคร์สื่อขึ้นว่า
"ที่ชั้นทำก็แค่การรักษาความจริงให้เป็นความจริง "

นัทกรี้ดร้องโวยวายอีกสี่ห้าที ก่อนริวจะบอกให้รปภ ลากตัวสาวร้ายไปสงบสติอารมณ์
ก่อนที่จะเดินกลับมาพบเรนนี่ และเนตรนภา
"ขอบคุณมากเลยนะทั้งสองคน โดยเฉพาะเรนนี่ที่ช่วยเตือนสติผม"

"ไม่เป็นไรหรอก" สาวเกาหลีโบกมือหนึ่งข้าง ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พวกเรากำลังจะดองกัน แถมมีนายคนเดียวกันอีก นายนะซื่อสัตย์กับครีสด้วยละ"
"แล้วอย่าเผลอปล่อยคลิปหลุดอีกนะคะ คราวหน้าพวกหนูอาจไม่ได้อยู่ช่วย"
เนตรนภาพูดขึ้นบ้าง

"ถือว่าชีวิตผมโชคดีนะ ที่ได้รู้จักกับคนดีๆ แบบคุณ"
หลังจากริวเดินไปจนลับตา ร่างผมสีเงินก็พุ่งลงมาจากบนต้นไม้
พลางสะบัดมีดเข้าใส่ประธานสาว ที่การ์ดรับอาวุธ
คมกริบได้สี่ห้าจังหวะ ก่อนจะพุ่งสวนกับชายตาสองสี

เล่นเอาเรนนี่เข่าทรุดในทันที
ชายผมเงินหันมา พลางยิ้มแสยะอย่างน่ากลัว
"ดูเหมือนจะไม่ได้พัฒนาเพลงมีดต่อนะ เป็นอะไรไปละ"

"ชั้นมีความรัก มีความผูกพันเพราะชั้นเป็นมนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ร้ายอย่างคุณ"
"ทุกอย่างมันมีราคาที่ต้องจ่ายนะ" ชายผมเงินพูด ก่อนจะพล่ามต่อไป
"ดูเหมือนเธอจะเลือกเป็นคนธรรมดา ที่มีความรัก มีสมบัติร่างกายแบบมนุษย์"

ส่วนชั้น ชายผมขาวยิ้มอีกครั้ง พลางเอ่ยขึ้น
"สละคุณสมบัติทางเพศ เพื่อพลังที่ไม่อาจถูกโค่นทำลายได้ใงละ!"

สิ้นเสียงหมาป่าขาวก็ซัดคมมีดออก ก่อนจะพุ่งเข้าไปด้านหลัง และใช้แขนซ้ายตรึงเรนนี่กับผนัง
ก่อนจะพูดขึ้น"จริงๆ ถ้าเธอกล้าฆ่าคนตายทันทีได้ ชั้นก็จะพาเธอไป แต่ดูเหมือนไม่ใช่ตอนนี้"

สิ้นเสียงผู้อำนวยการหนุ่มที่วิ่งมาถึงสนามรบ ก็ตะโกนขึ้นทันที
"ไวท์แฟรง ดี เอมเพอเรอร์ เรามีข้อตกลงนะ"
"นั่นสินะ " นักฆ่าผมเงินยิ้มแสยะ

ตัวละครรับเชิญ คือ คู่หูนรกจาก darkness valor ครับ
คริส

เรนนี่

เนตร

นัท