รวมเรื่องสั้นโคตรอีโรติกของนาย Nato87 : เกาะสวาท...หาดสยิว ตอนที่ 2

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะปล่อยทีเดียวฉบับตัวเต็ม แต่ว่าด้วยความขี้เกียจ + กับความจุกจิกของผม เลยทำให้ เกาะสวาทหาดสยิว คลอดออกมาช้าสักหน่อย ความจริงแล้วก็ปั่นใกล้เสร็จแล้วละ แต่อยากเอาตัวอย่างมาลงเรียกน้ำย่อยเพิ่มอีกสองตอนครับ

เกาะสวาทหาดสยิว จะมีความยาวทั้งหมด 5 ตอน + ตอนพิเศษตบท้าย โดยฉาก NC จะอยู่ในตอนที่ 4-5 และฉากพิเศษตบท้าย (ส่วนหนึ่งที่ปั่นช้า เพราะผมอยากให้ฉาก NC ออกมาอีโรติกที่สุด แบบให้มันดูเป็นงานอาร์ตมากกว่าเรื่องเสียวใต้ดินทั่วไป)

ส่วนฉาก NC ขอบอกเลยละกัน ถือว่าเป็นการยั่วน้ำลาย คุณจะได้เห็นลุงชัยและสาวแอมป์ร่วมรักกันบนชายหาด ในน้ำทะเล ทั้งคู่จะเปลือยการร่วมรักกันบนเกาะที่แสนห่างไกลที่ตั้งอยู่สุดของประเทศไทย (เกาะไม้เขียว เกาะทับทิมขาว อะไรเนี่ยไม่มีจริงนะครับ เป็นเกาะที่ผมสมมุติขึ้นเฉย ๆ )

ส่วนกำหนดการณ์วางจำหน่าย เอาเป็นว่าถ้าเสร็จแล้ว ผมจะมาบอกอีกทีละกันนะครับ ไม่นานนักหรอก

...........................................................

"เราจะทำยังไงกันดีเนี่ย โอ้ยยยย!!!! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!!!" สาวแอมป์ลุกขึ้นยืนมองชายหาดและคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามา มองซ้ายมองขวาก็มีเพียงแค่น้ำทะเลสีครามที่ตัดกับขอบฟ้า ไม่มีเรือโดยสารผ่านมาบริเวณนี้ "ลุง!!! ลุงชื่ออะไรนะ?"

"ชัย เรียกลุงชัยก็ได้" กัปตันเรือสูงวัยตอบ "แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ?"

"หนูชื่อแอมป์" พริตตี้สาวตอบ ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความวิตกกังวล ลุงชัยสังเกตว่าแม้จะเป็นหน้าสด แต่สาวน้อยคนนี้ก็ยังสวยน่ารักอยู่ดี ลุงชัยคิดว่าหนูแอมป์น่าจะอายุราว 20 ต้น ๆ ดูจากคำพูดคำจาแล้วเชื่อว่าน่าจะเป็นเด็กมีการศึกษาและมาจากเมืองกรุง เจอกันตอนแรก สาวแอมป์มากับเพื่อนอีกสองคน คนแรกเป็นผู้หญิง หน้าตาน่ารักไม่แพ้สาวแอมป์ ส่วนอีกเป็นผู้ชาย แต่ดูตุ้งติ้งเหมือนกระเทย


"หนูแอมป์ ลุงว่าจะเดินตรวจดูรอบเกาะสักหน่อย เผื่อเจอคนอื่น หนูจะมากับลุงไหม?" ลุงชัยเสนอความเห็น

"ก็ได้ค่ะลุง..." สาวแอมป์เหลือบมองซ้ายขวา ก็เห็นมีเพียงแค่ชายหาดและแนวโขดหิน มองไกลออกไปก็มีแต่น้ำทะเลสีครามตัดกับท้องฟ้า

สาวแอมป์เดินตามลุงชัยที่ดูกระชับกระเฉงเหมือนคนหนุ่ม ในขณะที่ตัวเธอดูเชื่องช้า เพราะรองเท้าที่สวมมาหายไปตอนเรือล่ม ชุดเดรสลายดอกไม้ของเธอก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำทะเลจนแนบเนื้อ ทุกย่างก้าวของหญิงสาวเป็นไปอย่างยากลำบาก เพราะต้องระมัดระวังว่าเท้าเปล่าของเธอจะถูกกิ่งไม้และก้อนกรวดบนชายหาดบนเกาะร้างแห่งนี้

"อือ...เจ็บ!!!" พริตตี้สาวถึงกับสะดุ้ง เมื่อเดินเหยียบก้อนกรวดบนชายหาด จนทำให้ลุงชัยที่เดินล้ำหน้าไปได้ไม่ไกลหันมามองด้วยความเป็นห่วง

"เป็นอะไรไหมหนูแอมป์?" ลุงชัยหันกลับมาถามด้วยความเป็นห่วง "ถ้าไม่ไหว หนูแอมป์จะรอตรงนี้ก่อนก็ได้นะ"

"ไม่เอาอ่ะลุง!!" สาวแอมป์ปฏิเสธ "นี่ลุง ลุงรู้ไหมว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันน่ะ?"

"ลุงคิดว่าที่นี่คงเป็นเกาะทับทิมขาว" ลุงชัยตอบ "อยู่ห่างจากทางใต้ของเกาะภูเก็ตน่าจะราว ๆ 40 กิโล"

"ห๊า!!! 40 กิโลเลยเหรอ?" อมิตาถึงกับตกใจกับข้อมูลที่ได้จากลุงชัย "แล้วนี่หนูจะกลับกรุงเทพยังไงละเนี่ย?"

"ลุงก็ไม่รู้" ลุงชัยตอบ "แต่ลุงคิดว่า ตอนนี้หน่วยกู้ภัยน่าจะออกค้นหาผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ บ้างแล้วล่ะ ถ้าโชคดี บางทีหน่วยกู้ภัยอาจโผล่มาแถวนี้ก็ได้"

"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!!!" สาวแอมป์บ่นอุบ "มือถือก็ไม่มี ติดต่อใครก็ไม่ได้ แล้วต้องมาติดเกาะนี่อีก!!!"

ด้วยความเป็นผู้ใหญ่กว่าของลุงชัย ก็เลยไม่ได้ตอบโต้อะไร ลุงชัยยังคงเดินสำรวจไปทั่วเกาะทับทิมขาว ที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่อะไรมากนัก ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถเดินสำรวจรอบเกาะได้แล้ว


"หนูแอมป์ ถ้าเดินไม่ไหว นั่งรอลุงที่เดิมก็ได้นะ" ลุงชัยเอ่ยปากกับสาวแอมป์ ที่เหมือนจะมีปัญหากับการเดินเท้าเปล่าบนชายหาดที่เต็มไปด้วยก้อนกรวดและเศษกิ่งไม้ สุดท้ายสาวแอมป์ก็ยอมแพ้สังขารตัวเอง ด้วยการทิ้งตัวนั่งริมโขดหินตรงชายหาดที่มีต้นไม้บังแดดให้ร่มเงาเอาไว้

"ร้อนก็ร้อน!!! เหนียวตัวก็เหนียวตัว!!" สาวแอมป์รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว "หิวก็หิว!! นี่เราต้องติดอยู่บนเกาะนี่กับลุงแก่ ๆ แบบนั้นจริงเหรอ?" ประโยคหลังสาวแอมป์คิดในใจ "ยัยโม ยัยเอก พวกแกสองคนตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ?"

"หนูแอมป์!!!" ลุงชัยเอ่ยปากเรียกสาวแอมป์ "มาช่วยลุงหน่อยเร็วเข้า!!"

"ค๊ะ?" สาวแอมป์หันกลับไป ก็เห็นลุงชัยเดินถือกระเป๋าเดินทาง ที่คาดว่าน่าจะลอยน้ำมาเกยตื้นที่ริมหาดบนเกาะทับทิมขาว ทีนี้สาวแอมป์เลยเดินเข้าไปช่วยลุงชัยถือกระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ ที่คาดว่าน่าจะเป็นกระเป๋าของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาด้วยกัน

ทีนี้ ลุงชัยกัปตันเรือเฟอร์รี่กับพริตตี้สาวจากเมืองหลวงอย่างน้องแอมป์ เลยช่วยกันสำรวจสิ่งของภายในกระเป๋า ซึ่งสร้างความพึงพอใจให้ทั้งคู่เป็นอย่างมาก เพราะภายในกระเป๋าเต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้จำเป็นมากมาย ไม่ว่าจะเป็น สบู่ ยาสีฟัน แปรง ซิปโป้ ขวดน้ำดื่มขนาดหนึ่งลิตร และอาหารแห้งอย่างปลากระป๋อง และถุงช็อคโกแล็ตอีกแพ็คใหญ่

"น้ำ!! ดีใจจัง!!" สาวแอมป์หยิบขวดน้ำที่เหน็บอยู่ข้างกระเป๋าขึ้นมาดื่มแก้กระหาย จนลุงชัยต้องออกโรงเตือน เพราะไม่รู้ว่าจะติดอยู่บนเกาะนี้อีกนานเท่าไร สาวแอมป์รู้สึกขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็เชื่อในสิ่งที่ลุงชัยพูด ก็เลยรีบปิดฝาขวดน้ำ แล้วแบ่งสิ่งของเครื่องใช้ที่เจอในกระเป๋าสะพายไว้เพื่อใช้ในยามฉุกเฉิน

"ลุงว่าเดี๋ยวเราหาที่พักกันก่อนเถอะ นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้ว" ลุงชัยเสนอความเห็น ก่อนเดินทางกลับไปที่จุดเริ่มต้นตรงชายหาดที่ลุงชัยเจอกับสาวแอมป์เป็นครั้งแรก บนเกาะทับทีมขาวไม่ได้มีขนาดใหญ่มากมายอะไร เป็นเกาะขนาดเล็ก ที่เดินลึกเข้าภายในเกาะก็เป็นป่าและต้นมะพร้าว พอมองหาจุดที่พักริมชายหาดได้แล้ว ลุงชัยก็เริ่มเก็บเศษกิ่งไม้และใบไม้แห้งที่พอหามาได้เพื่อทำกองไฟไว้ไล่แมลงในยามค่ำคืน

สาวแอมป์พยายามหยิบเศษกิ่งไม้ช่วย แต่ด้วยท่าทางที่เงอะงะ ไม่คุ้นเคยกับการมาทำอะไรแบบนี้ เลยทำให้ลุงชัยอดเอ็นดูสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ ก็เลยบอกให้สาวแอมป์ไปนั่งพักผ่อนแทน

"ไปนั่งพักเถอะหนูแอมป์ เดี๋ยวลุงจัดการให้เองนะ" ลุงชัยยิ้มให้พริตตี้สาว ที่ดูอิดโรยไปมาก

พอเริ่มเย็น ลุงชัยก่อกองไฟเพื่อไล่แมลง และเป็นสัญญาณให้เรือทุกลำที่แล่นผ่านแถวนั้นเห็น ทีนี้ก็ถึงเวลาอาหารเย็น ลุงชัยแบ่งปลากระป๋องให้สาวแอมป์และตัวเองคนละกระป๋อง เพราะไม่มีช้อน พริตตี้สาวเลยต้องใช้มือหยิบปลาซาร์ดีนออกมาจากกระป๋อง แล้วยกซดน้ำซอสด้วยความเอร็ดอร่อย

"ท่าทางจะหิวมากนะ" ลุงชัยยิ้ม "ถ้าหิวนัก เอานี่ไปเถอะ" หนุ่มใหญ่ยื่นปลากระป๋องของตัวเองให้สาวแอมป์ที่เหมือนยังไม่อิ่ม
"แล้วลุงจะกินอะไรละ?"

"ไม่เป็นไร เอาไปเถอะ ลุงไม่หิวเท่าไรหรอก"

"ถ้างั้น ขอบคุณนะคะลุง" พริตตี้สาวพนมมือไหว้ขอบคุณลุงชัย ก่อนหยิบปลากระป๋องของลุงชัยมากิน

"หนูไม่น่าโชคร้ายมาติดเกาะนี่เลยนะ" ลุงชัยชวนพริตตี้สาวคนสวยคุย "หนูมาจากกรุงเทพเหรอ?"

"ค่ะลุง..." อมิตาตอบ "หนูมากับเพื่อนอีกสองคนนะคะ ผู้หญิงคน แล้วก็กระเทยอีกคน"

ลุงชัยยิ้ม หนุ่มใหญ่พอจำได้ว่าวันแรกที่เจอกับสาวแอมป์ เธอมากับเพื่อนอีกสองคนตามที่สาวแอมป์พูดเอาไว้ไม่มีผิด

"ลุงชัย ถ้าไม่รังเกียจ กินสักหน่อยเถอะค่ะ" สาวแอมป์ที่แกะฝาปลากระป๋องยืนให้ลุงชัย เพื่อให้ลุงชัยได้กินอะไรบ้าง "วันนี้ตลอดทั้งวัน หนูไม่เห็นลุงกินอะไรเลยนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ"

"หนูกินไปก่อนเถอะจ๊ะ" ลุงชัยยิ้ม "เหลือเท่าไร เดี๋ยวลุงกินเองแล้วกัน"

"งั้นหนูขอกินปลาชิ้นนึงนะคะลุง" สาวแอมป์ยื่นข้อเสนอ "ที่เหลือเป็นของลุงนะ"

"จ๊ะ...." ลุงชัยพยักหน้า "ใช้มือหยิบไปเลยก็ได้ จะหาช้อนที่นี่ก็ลำบากซะด้วย"

"งั้น...อย่าโกรธกันนะคะลุง" สาวแอมป์ใช้มือหยิบชิ้นปลาขึ้นมา ก่อนยื่นปลากระป๋องที่เหลือให้ลุงชัยได้กินบ้าง มันเป็นมื้อเย็นที่ไม่ได้เลิศเลออะไร หนึ่งชายสูงวัยและหญิงสาวที่ต้องมาติดเกาะสุดขอบประเทศไทย

พอกินปลากระป๋องเสร็จ ลุงชัยก็หยิบถุงขนมช็อคโกแล็ตให้สาวแอมป์เพื่อเอาไว้ล้างปาก

"ขนมไหมจ๊ะหนูแอมป์ เอาไว้ล้างปาก ลุงกินไม่เป็นหรอก"

"ขอบคุณค่ะลุง" สาวแอมป์ยิ้มหวาน

พริตตี้สาวหยิบช็อคโกแล็ตขึ้นมากิน พลางยื่นซองช็อคโกแล็ตให้ลุงชัยได้ลองกินบ้าง ตอนแรกลุงชัยก็ปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ทนลูกตื้อของหญิงสาวไม่ได้ ก็เลยทดลองกินดูสักชิ้น
"หวาน..." คำแรกที่ลุงชัยพูดออกมาหลังจากได้ลิ้มรสช็อคโกแล็ต


"ก็แน่ละคะลุงชัย" อมิตาตอบ "นี่มันช็อคโกแล็ตนะคะ"

"ลุงกินขนมแบบนี้ไม่ค่อยเป็นหรอกจ๊ะ..."

ในค่ำคืนแรกบนเกาะทัมทิมขาว ลุงชัยและสาวแอมป์พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะมากมาย อย่างลุงชัยก็ถามว่าสาวแอมป์เป็นคนที่ไหน เรียนจบหรือยัง สาวแอมป์ก็ตอบไปตามตรงว่าเธอเป็นเด็กกรุงเทพ เรียนและทำงานไปด้วย

"ฟังดู หนูเป็นคนเก่งมากเลยนะเนี่ย ถ้าเป็นเด็กแถวบ้านลุง ป่านนี้มีลูกมีผัวไปหมดแล้ว"

"ที่กรุงเทพก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะลุง ขึ้นอยู่กับเด็กมากกว่า ว่ามีหัวคิดแค่ไหน" สาวแอมป์ตอบอย่างฉะฉาน ทำเอาลุงชัยอดชื่นชมไม่ได้ เด็กสาวคนนี้หน้าตาสวย แถมยังมีความคิดความอ่านที่ดีอีกด้วย พอพูดถึงกรุงเทพ ลุงชัยก็สังเกตว่าสาวแอมป์มีความสุขมาก ก็แน่ละนะ เพราะเธอเป็นเด็กสาวชาวกรุง คงมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอู้ฟู้หรูหราตามแบบฉบับของสาวสมัยใหม่ในเมืองหลวง

"ไม่รู้ว่าเพื่อนหนูอีกสองคนจะเป็นยังไงบ้าง" จากรอยยิ้มที่ดูมีความสุขเมื่อครู่ สาวแอมป์ก็เปลี่ยนมาเป็นโหมดเศร้าสร้อย

"ลุงว่าเพื่อนหนูทั้งสองคนคงไม่เป็นไรหรอก" ลุงชัยพยายามปลอบใจสาวแอมป์

"หนูก็อยากให้เป็นแบบนั้นค่ะลุง..." สาวแอมป์ตอบ

พริตตี้สาวและคนขับเรือเฟอร์รี่วัยหลักห้ามานั่งพูดคุยปรับทุกข์กันริมชายหาดบนเกาะร้างสุดเขตแดนสยาม เปลวไฟสีแดงลุกโชน ก่อให้เกิดความอบอุ่น ท่ามกลางลมหนาวในยามค่ำคืน เสียงไหม้ของฟืนดังประสานกับเสียงคลื่นที่กระทบชายฝัง เพราะไม่รู้จะคุยอะไรต่อ สาวแอมป์เลยนั่งพิงกับต้นมะพร้าวแล้วเผลอหลับไป ลุงชัยแอบมองพริตตี้สาวด้วยความรู้สึกที่ปนเปไปด้วยอารมณ์ต่าง ๆ มากมาย

"เด็กสาวจากกรุงเทพคนนี้สวยจริง ๆ หุ่นก็ดี" ลุงชัยเหลือบมองเนินอกของสาวแอมป์ พลางกลืนน้ำลายดังเอื้อก ความจริงแล้วลุงชัยแกเคยมีเมียมาก่อน แต่เพราะเมียแกไปมีชู้ ก็เลยทำให้ลุงชัยกับเมียเลิกกัน จนถึงทุกวันนี้ ลุงชัยก็ยังไม่ยอมหาเมียใหม่เป็นตัวเป็นตนสักที

ทีนี้ นัยน์ตาของลุงชัยที่เคยสดใสอ่อนโยนเวลามองสาวแอมป์ ก็เริ่มเปลี่ยนไป ด้วยอารมณ์กำหนัดของผู้ชายที่เจอผู้หญิงน่ารักแบบสาวแอมป์

"อูยยย...ไม่ไหวแล้วกู" ท่อนเนื้อเบื้องล่างเริ่มแข็งตัว เพราะทนความน่ารักน่าฟัดของสาวแอมป์ไม่ไหว ครั้นจะให้ลุกไปปล้ำ มันก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี เพราะคนอย่างลุงชัยยังมีคุณธรรมในหัวใจอยู่บ้าง ลุงชัยก็เลยลุกขึ้นแล้วมองหามุมสงบในมุมมืด เพื่อปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดที่สะสมอยู่ด้วยมือของตัวเอง

ทีนี้ ในจังหวะที่ลุงชัยลุกขึ้น แกเดินไปเหยียบกับกิ่งไม้แห้ง ก็เลยทำให้สาวแอมป์ที่กำลังจะเคลิ้มหลับลืมตาขึ้น

"ลุงชัย...ลุงจะไปไหนเหรอคะ?" อมิตา พริตตี้สาวลืมตาตืนขึ้น หลังจากได้ยินเสียงกิ่งไม้หัก

"เอ่อ...ลุงจะไปทำธุระส่วนตัวน่ะจ๊ะ" ลุงชัยตอบ ฝ่ายหญิงก็พยักหน้า เหมือนเข้าใจความหมายที่ลุงชัยพยายามสื่อ

"อย่าไปไกลนะคะลุง" สาวแอมป์ทิ้งท้าย คำนี้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้ตาเฒ่าอย่างลุงชัยอดใจไม่ไหวมากขึ้น แต่คนอย่างลุงชัยนั้นเก๋าเกมนัก แกยิ้ม ก่อนเดินไปหามุมส่วนส่วนตัวเพื่อทำภารกิจบางอย่าง

ทีนี้ พอเจอพื้นที่ส่วนตัวและไกลหูไหลตาน้องแอมป์แล้ว ลุงชัยก็เลกควักท่อนเนื้อขนาด 7.5 นิ้ว อันแสนอวบอ้วนของตัวเองขึ้นมารีดพิษออก

"อูยยย...หนูแอมป์จ๋า" ลุงชัยหลับตาพริ้ม นึกถึงภาพทวงท่าของหนูแอมป์ตลอดทั้งวัน ภาพวันแรกที่ลุงชัยเจอหนูแอมป์ยังคงตราตรึง ถึงแม้เด็กสาวจะไม่ได้แต่งหน้าจัดอะไร หนูแอมป์ก็ยังดูน่ารักสมวัยอยู่ดี แล้วตอนนี้ หนูแอมป์ก็มาติดบนเกาะเหมือนกันอีกต่างหาก เรียกได้ว่าบนความซวย ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง

"หนูแอมป์!!! อูยยยย!!! เป็นเมียลุงนะจ๊ะ เมียของลุงชัย อูยยย!!!"

ลุงชัยทำการช่วยตัวเอง จนในที่สุดก็รีดพิษสีขาวออกมาสำเร็จ หนุ่มใหญ่ถอนหายใจยาวด้วยความสุขสม ทีนี้ แกก็เลยเอามือที่เปื้อนพิษสีขาวป้ายกับต้นไม้แถวนั้นจนคิดว่าสะอาดแล้ว ก็เดินกลับมาที่กองไฟเพื่อพักผ่อน

สาวแอมป์ที่นอนพิงต้นมะพร้าวลืมตาตื่นขึ้นมายิ้มให้ลุงชัยที่เดินกลับมา ก่อนหลับตานอนต่อ ส่วนลุงชัยก็ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หนุ่มใหญ่ทิ้งตัวลงนอนหนุนกับขอนไม้

เสียงลุกไหม้ของกองไฟดังสลับกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามา พริตตี้สาวคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่กรุงเทพ และคิดว่าตอนนี้ยัยโมและยัยเอกสองเพื่อนรักจะเป็นตายร้ายดียังไง ส่วนลุงชัยก็คิดว่าถ้าวันสองวันนี้ ยังไม่มีความช่วยเหลือจากทางการเข้ามา แกกับหนูแอมป์จะทำยังไง เพราะเสบียงก็มีไม่มากนัก น้ำจืดก็มีจำกัด ก็ขอให้มีหน่วยกู้ภัยผ่านมาแถวนี้บ้างเถอะ ลุงชัยคิด แกคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนในที่สุดก็เผลอหลับไป

ตัดมาที่ช่วงเช้า สาวแอมป์ลืมตาตื่นขึ้นมา หลังจากได้ยินเสียงลุงชัยกำลังพยายามฉีกผลมะพร้าวที่ตกลงมา
"ลุงชัย...นี่มันกี่โมงแล้วคะเนี่ย? แล้วลุงกำลังทำอะไรคะอ่ะ"

"น่าจะ 7 โมงแล้วล่ะจ๊ะ" ลุงชัยตอบ "ลุงกำลังฉีกผลมะพร้าวอย่างคล่องแคล่ว ก่อนที่แกจะใช้ก้อนหินที่มีลักษณะแหลมคมกระแทกเปลือกมะพร้าวจนเป็นรู "เอ้า!! หนูแอมป์ กินซะ ลุงไม่รู้ว่าหน่วยกู้ภัยจะมาเจอเราสองคนเมื่อไร ตอนนี้เราจำเป็นต้องประหยัดน้ำจืดกับเสบียงเอาไว้ให้นานที่สุด"

"ขอบคุณค่ะลุง..." สาวแอมป์หยิบมะพร้าวจากลุงชัย ในจังหวะนั้นเอง นิ้วมือของลุงชัยก็สัมผัสกับนิ้วมือของพริตตี้สาว อมิตายิ้ม ก่อนรีบดึงมะพร้าวออกมา "ขอบคุณอีกครั้งค่ะลุง"

สาวแอมป์คิดว่าคงไม่มีอะไร เธอยังมองโลกในแง่ดีอยู่ ทีนี้พริตตี้สาวเลยดื่มน้ำมะพร้าวสด รสชาติของมันหวานมันอร่อยมาก

"เนื้อมะพร้าวก็กินได้นะจ๊ะหนูแอมป์" ลุงชัยยื่นช้อนที่หามาได้จากกระเป๋าสะพายนักท่องเที่ยวที่ลอยมาเกยตื้นเมื่อวานได้ "กินรองท้องไปก่อนนะ ลุงคิดว่าถ้าโชคดี วันนี้คงมีหน่วยกู้ภัยผ่านมาแถวนี้บ้าง"

พอได้ยินแบบนี้ สาวแอมป์ก็เลยรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง เธอใช้ช้อนขูดชิ้นเนื้อมะพร้าวกินรองท้อง ส่วนลุงชัยก็แกะมะพร้าวลูกอื่นต่อ

"ถ้าไม่อิ่ม เดี๋ยวลุงแกะลูกมะพร้าวให้อีกนะ" ลุงชัยยิ้ม

"ขอบคุณค่ะลุง" อมิตายิ้มให้กับลุงชัย "ถ้าไม่ได้ลุง หนูคงแย่แน่ ๆ เลย ไว้ถ้าหนูกลับขึ้นฝั่งได้ หนูขอตอบแทนลุงด้วย เอ่อ...สินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ นะคะ"

"ไม่ต้องหรอกจ๊ะ" ลุงชัยปฏิเสธอย่างสุภาพ "คนไทยเวลามีปัญหาก็ต้องช่วยกัน"

สาวแอมป์ยิ้มหวานให้ลุงชัย พลางใช้ช้อนขูดเนื้อมะพร้าวขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย ทีนี้พอมื้อเช้าที่แสนเรียบง่ายผ่านไป สาวแอมป์ก็นึกขึ้นได้ว่าเธอควรล้างหน้า แปรงฟัน และชำระร่างกายสักหน่อย แต่ปัญหาก็คือ บนเกาะแห่งนี้ไม่มีน้ำจืดเพียงพอ

พอคิดว่าจะใช้น้ำดื่มที่เหลือเพียงหนึ่งลิตรมาล้างปากและล้างหน้า ดูทรงแล้วคงไม่ใช่ความคิดที่ดี แต่จะให้เธออยู่ในสภาพปากเหม็นแบบนี้คงทำไม่ได้ สุดท้ายลุงชัยก็เลยยอมให้เธอใช้น้ำจืดที่มีอยู่บ้วนปากแค่อึกเดียวเท่านั้น

"ประหยัดน้ำหน่อยนะหนูแอมป์" ลุงชัยสั่งกำชับสาวแอมป์ให้ประหยัดน้ำจืดเอาไว้ให้มากที่สุด

โชคดีที่เมื่อวาน ลุงชัยและสาวแอมป์เจอข้าวของเครื่องใช้มากมายที่เป็นประโยชน์ในกระเป๋าสะพาย นอกเหนือจากเสบียงอาหาร ก็ยังมี แปรงสีฟัน ยาสีฟัน น้ำยาบ้วนปาก สบู่ และโรลออนดับกลิ่น ซึ่งมันช่วยเด็กสาวที่รักความสะอาดอย่างสาวแอมป์ได้มากเลยทีเดียว

ทีนี้ เวลาจะล้างหน้า สาวแอมป์เลยต้องใช้น้ำทะเลแก้ขัดไปก่อน โชคดีที่เธอไม่ได้แพ้น้ำทะเล เรื่องนี้ก็เลยไม่มีปัญหาอะไร

พอจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ในช่วงสาย สาวแอมป์ก็เกิดไอเดียว่าเธอควรทำสัญญาณอะไรสักอย่างเพื่อขอความช่วยเหลือ

"เดี๋ยวหนูจะทำสัญลักษณ์อะไรสักอย่าง เผื่อหน่วยกู้ภัยหรือพวกพี่ ๆ ทหารจะมาเจอนะคะลุง"

"จ๊ะหนูแอมป์" ลุงชัยตอบ

"ลุงจัดการเรื่องหากิ่งไม้มาทำฟืนกับเรื่องหาลูกมะพร้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวเรื่องนี้ แอมป์จัดการเองนะ"

พอแบ่งหน้าที่กันทำเสร็จ สาวแอมป์ก็เลยไปหยิบก้อนหินที่หามาได้ตามแนวชายฝั่งมากองให้เป็นตัวหนังสือขอความช่วยเหลือเป็นภาษาอังกฤษว่า 'HELP!!' ตามความรู้ที่เธอเคยดูมาจากภาพยนตร์และข่าวจากต่างประเทศ ส่วนลุงชัยก็เก็บกิ่งไม้มากองไว้เพื่อเตรียมไว้ทำกองไฟในคืนนี้

อมิตาและลุงชัยต่างทำงานที่ตัวเองรับผิดชอบได้เป็นอย่างดี ทีนี้ พอสาวแอมป์ทำสัญลักษณ์ขอความช่วยเหลือตรงชายหาดเสร็จ ก็เลยเดินกลับไปช่วยลุงชัยเก็บกิ่งไม้เพื่อเตรียมไว้ทำฟืน

"ไม่ต้องช่วยลุงก็ได้ หนูแอมป์นั่งพักเถอะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะลุงชัย" สาวแอมป์ยิ้มหวาน "ให้แอมป์ช่วยนะ โอ้ยยย!!!"

"หนูแอมป์!!!"

ในจังหวะที่สาวแอมป์กำลังโน้มตัวลงไปเก็บท่อนไม้ ก็ดันมาถูกเสี้ยนตำตรงนิ้วชี้ จนทำให้ลุงชัยต้องรีบเดินมาดูอาการ ด้วยความเป็นห่วงหรือจงใจถึงเนื้อถึงตัวยังไงไม่ทราบ ลุงชัยก็เลยจับมือของพริตตี้สาวขึ้นมาดูอาการ



"เสี้ยนตำ เดี๋ยวลุงช่วยเอาออกให้นะ" ลุงชัยดึงเสี้ยนที่ตำนิ้วพริตตี้สาวออก จนสาวแอมป์อดยิ้มเขินไม่ได้ ทีนี้ พอลุงชัยดึงเสี้ยนออกแล้ว พริตตี้สาวก็รีบดึงมือออกทันที

"ขอบคุณนะคะลุง"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ" ลุงชัยยิ้ม "หนูแอมป์นั่งพักเถอะ เดี๋ยวลุงจัดการพวกกิ่งไม้นี้เอง อีกนิดเดียวก็ใกล้จะเสร็จแล้ว"

พริตตี้สาวนั่งพักตามที่ลุงชัยขอ ส่วนลุงชัยก็เก็บกิ่งไม้ที่เหลือมากองไว้จนเสร็จ ลุงชัยถอดเสื้อเชิ้ตออกมาเพื่อคลายความร้อนในช่วงเที่ยงวัน ทำเอาสาวแอมป์ต้องหันไปทางอื่นด้วยความเขิน

"อุ้ย!! ลุงขอโทษนะจะหนูแอมป์!!" ลุงชัยพึ่งนึกขึ้นได้ ว่าตอนนี้แกติดเกาะอยู่กับสาวน้อยรุ่นราวคราวลูกอย่างหนูแอมป์

"ไม่เป็นไรหรอกคะลุง..." สาวแอมป์ยิ้ม "แอมป์ไม่ถือหรอก"

"อากาศร้อนแบบนี้ แย่จังเลยนะ" ลุงชัยบ่นไป ก็เอามือปาดเหงื่อไป ทีนี้สายตาแกก็เหลือบไปเห็นเรือลำหนึ่ง กำลังแล่นอยู่ไกลออกไปนอกชายฝั่ง "หนูแอมป์ นั่นมันเรือ!! เร็วเข้า!!"

จบตอนที่ 2 เกาะสวาท...หาดสยิว

[ปานวาด]

เยี่ยมครับ ปูทางมาเรื่มมีความผูกพันธิ์กันแล้ว

ฉาก nc คงประทับใจน่าดู

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ ติดเกาะกันแค่สองคน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เอาใจช่วยลุงชัยนะครับ

[Noproblemman]

อ้าว...มีเรือมาช่วยแล้ว
แล้วมันจะยังไงต่อหล่ะ
ขอบคุณครับ

[alohaseed]

ูดูท่าคงยินยอมพร้อมใจแน่นอน

[633sqd]

คืนนี้คงไม่รอดมือลุงแน่ๆ แต่ถ้าเรือแวะรับก็อดนะลุง

[Phoowadol]

ทั้งสองเริ่มผูกสัมพันธ์กัน มากขึ้น ไปตามลำดับ แต่ดูเหมือน น้องแอมป์จะไม่รู้นะ ว่า ลุงชัย ที่ดูเหมือน เป็นคนใจดี  จะเริ่มคิดไม่ซื่อกับตนละ  ที่จริง มาติดเกาะกัน สองต่อสอง  คนอย่างลุงจะใช้กำลัง เข้าหักหาญ น้ำใจ ก็ย่อมได้  แต่ลุงคงเก๋าเกมส์พอตัวหละ  ผมว่า
นะ  ลุงเองอาจไม่ชอบใช้กำลังด้วยมั๊ง
เอาเถอะ ถือว่าช้าๆได้พร้าเล่มงาม ละกันเนอะลุง  อิอิ

[freedom-more]

อยากรู้จิงๆหนูแอมป์จะโดนลุงชัยเราอีท่าไหนน้อ ฮาๆ

[mahahere]

น่าจะโดนสอยแบบเอ้าดอร์แน่เลย

[Dts Rayong]

จากความเห็นใจ จะเป็นเสน่ห์หาแน่นอน

[Asura4237]

อิจฉา อยากเป็นคุณลุงบ้าง

[swss2511]

ลุงชัยจะอดทนได้นานแค่ไหนเมื่ออยู่ใกล้ชิดกับสาวสวย

[Whoo Amm Ii]

อิจฉาลุงเลย ติดเกาะกับสาวน่ารักหุ่นดี จะอดทนได้นานแค่ไหน

[sunshine9]

ท่าทางลุงแกฟินมากเลย สาวน้อยก็ด้อยประสบการณ์ อย่างนี้ คงไม่เกิน 3 คืนแน่ๆ

[Fazz]

ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ติดเกาะแบบนี้เสร็จแน่นอน