Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 3

[เจตภูติ]

Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 3

ภายใต้ท้องฟ้ายามราตรี สีดำสนิทของคืนเดือนมืด ความมืดที่กลืนกินดวงจันทร์จนหายไปทั้งดวงในเวลานี้ ทศพลอยากจะให้มันกลืนกินเขาให้หายไปด้วยจะได้ไม่ต้องรับรู้ความเจ็บแค้นที่กำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้

หลังจากที่ภรรยารักของหลับไป ทศพลออกมาใช้เวลาครุ่นคิดอยู่ในห้องทำงานที่บ้านเป็นเวลาพักใหญ่แล้ว ห้องที่มืดมิดมีเพียงแสงจากคมไฟตั้งโต๊ะและจากโทรศัพท์สมาร์ทโฟนราคาแพง ที่หน้าจอกำลังฉายภาพหญิงสาวอันเป็นที่รักกำลังถูกระทำชำเรา ถ้ามีหนทางใดปกป้องเธอได้เขาก็พร้อมที่จะทำทุกอย่าง

ผ่านมาหลายวันแล้วทศพลก็ยังไม่มีช่องทางจะหาเงินมาได้เลย เขาเปิดลิ้นชักล้วงมือเข้าไปด้านในสุด หยิบสมุดโน๊ตเล่มเล็ก ที่เขาเก็บรักษาไว้เป็นความลับมานานหลายปี เขาเปิดสมุดที่มีภายในมีได้จดหมายเลขโทรศัพท์ของความหวังสุดท้ายที่จะทำให้เขาผ่านสถานการณ์ในตอนนี้ไปได้ ถึงแม้จะไม่ค่อยอยากขอความช่วยเหลือเท่าไหร่

"...โทรมาทำไม มีธุระอะไร" เสียงหญิงสาวที่ปลายสายตอบรับการติดต่อของทศพล ฟังแล้วไม่เป็นมิตรนัก   

"ขอบคุณนะที่รับสายผม"

"ฉันมีชีวิตใหม่แล้ว ไม่ต้องโทรมาอีก..."

"เดี๋ยวก่อน ผมขอโทษ ช่วยฟังผมหน่อย ผมกำลังเดือดร้อนจริงๆ "

"เป็นหนี้บ่อนไหนมาอีกละสิ บอกไว้ก่อนเลยนะฉันจะไม่ช่วยเธอเรื่องนี้เด็ดขาด"

"ไม่ใช่แบบนั้น ผมเลิกแล้ว กลับตัวแล้ว แต่เรื่องนี้ร้ายแรงมากจริงๆ"

"เรื่องอะไรฉันก็ไม่ช่วยทั้งนั้นแหละ ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธออีก"

"แต่พี่ก็ยังเก็บเบอร์นี้ไว้นี่"

".........."

"...มีอะไรก็ว่ามา"

"ผมต้องการเงินห้าล้าน"

"จะบ้าเหรอ! เงินตั้งเยอะจะเอาไปทำอะไร ไม่ได้เป็นหนี้บ่อนแน่นะ"

"แน่สิ มีคนพยายามจะทำลายชีวิตผม" ทศพลอธิบายสถานการณ์ให้ปลายสายฟังอย่างละเอียด

"ทำไมไม่แจ้งตำรวจ"

"คนอย่างผมไปแจ้งตำรวจได้ด้วยเหรอ พี่จะให้ผมทำสัญญายืมเงินก็ได้นะ ผมยอมได้ทุกอย่าง"

ปลายสายนิ่งเงียบไปซักครู่ เหมือนกำลังใช้ความคิด

"ก็ได้ ฉันให้เธอเปล่าๆ เลย ขออย่างเดียวห้ามติดต่อมาหาฉันอีก ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ไม่งั้นฉันเองนี่แหละจะทำลายชีวิตเธอ" น้ำเสียงสวยหวานชวนฝัน แต่ใจความแฝงไว้ด้วยคำขู่จริงจัง

"ถ้าอย่างนั้นขอเงินพรุ่งนี้เลยนะ แล้วผมจะหายไปจากชีวิตพี่เลย"

"ได้..."

ทศพลวางสายเมื่อได้ผลลัพท์ที่น่าพอใจ โชคยังเข้าข้างเขาอยู่บ้างที่คนที่น่าจะไม่อยากเจอเขาที่สุด ยังไม่เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์นั้นทำให้เขาเริ่มมีความหวังขึ้นมา


"พี่เจษๆ มาดูนี่เร็ว" อ๊อดชะโงกหน้าออกมาจากประตูห้องคอมพิวเตอร์ของเขาตะโกนเรียกเจษฎาที่อยู่ในห้องนอนชั้นบน

"มีอะไรอ๊อด" เจษฎาขานรับแล้วรีบวิ่งลงมาหาทันที

"มีการเคลื่อนไหวแล้วพี่" อ๊อดชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ให้เจษดูข้อความจากโปรแกรมที่เขาฝั่งไว้ในเครื่องโทรศัพท์ของทศพล

"เมื่อตอนสายๆ มีข้อความแจ้งว่าเงินเข้าบัญชีมาห้าล้าน ผมเลยไปเช็คดูเพิ่ม เจอว่าเมื่อคืนไอ้ทศพลมันโทรไปหาใครก็ไม่รู้ เบอร์ไม่อยู่ในรายชื่อผู้ติดต่อ" อ๊อดรายงานเหตุการณ์ให้ฟังด้วยท่าทีกระตือรือร้น

"งั้นตรวจสอบเลย พี่อยากรู้มันไปขอเงินใครอาจจะเป็นคนที่เอาของพี่ไปก็ได้" เจษฎายิ้มน้อยๆ รู้สึกเข้าใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกที

"มันใช้หลายบัญชี​เลยในการโอน สงสัยจะใช้บัญชีชื่อคนอื่น อย่างนี้คงตามยากละ มีชื่อไหนคุ้นบ้างไหมพี่" อ๊อดจับคางทำท่าครุ่นคิด

"ไม่คุ้นสักชื่อ ตามจากเบอร์โทรได้ไหม" เจษฎาลองออกความเห็น

"ผมทำเองไม่ได้ คงต้องหาคนช่วย เดี๋ยวจัดการให้"


ทศพลใช้เวลาเตรียมเงินสดอยู่สามวันจนถึงวันที่กำหนด หวังจะใช้มันเป็นเหยื่อล่อให้คนร้ายออกมาพบ เขาคิดว่าเงินอย่างเดียวไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ ในตู้เซพของเขาได้เก็บซ่อนอาวุธปืนลูกโม่ขนาดจุดสามแปดไว้หนึ่งกระบอก ที่เขาหาซื้อมาติดตัวไว้เพื่อป้องกันตัวเมื่อครั้งถูกทวงหนี้พนัน ไม่คิดว่าวันนี้จะต้องนำออกมาใช้

"กูได้เงินมาแล้ว มึงจะเอายังไง" ทศพลติดต่อไปหาคนร้ายที่ข่มขู่เรียกเงินเขาตามเบอร์ที่ันทึกไว้

"...ใจเย็นๆ หน่อยคุยกับผมดีๆ ก็ได้..."

"มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้น"

"...ทำไมคุณไม่โอนเข้าบัญชีที่ผมให้ไว้ละ..."

"กูไม่เชื่อมึง ถ้ากูโอนให้ไปแล้วมึงไม่ยอมลบคลิป กูก็โดนมึงขู่ต่อนะสิ"

"...แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง..."

"กูอยากเจอตัวมึง ให้มึงมาลบคลิปต่อหน้ากู"

"...คุณมีสิทธิ์ต่อรองด้วยเหรอ..."

"ถ้ามึงไม่ตกลง กูก็ยอมแลกกับมึง กูจะใช้ทุกวิธีตาหามึง และกูจะเจอมึงแน่" ทศพลตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"...ได้ๆ ผมกลัวจนตัวสั่นหมดแล้ว แล้วผมจะส่งเวลากับสถานที่ไปให้..." เจษฎารับข้อเสนออย่างไม่สะทกสะท้า ก่อนจะตัดสายไป

"พี่เจษผมว่าอย่าไปเลย นี่มันแปลกๆ นะ มันกล้านัดพี่ออกไปเจอแสดงว่าเตรียมรับมือไว้แล้ว ถึงผมจะเช็คแล้วว่ามันไม่ได้แจ้งความก็เถอะ"

"พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามันอยากเจอมันก็จะได้เจอ" เจษฎาหยิบไม้เบสบอลที่อ๊อดวางไว้ประดับห้องมาหวดเล่นระหว่างที่กำลังใช้ความคิด

"จะดีเหรอพี่" อ๊อดย้ำด้วยความเป็นห่วง

"พี่เป็นคนกำหนดทั้งเวลาทั้งสถานที่เองไม่มีปัญหาหรอก เรื่องนี้พี่คิดไว้แล้ว"

"ยังไงก็ระวังตัวหน่อยนะพี่"

"เข้าใจแล้ว แล้วเรื่องเบอร์โทรนั้นไปถึงไหนแล้ว"

"ผมให้คนรู้จักช่วยหาที่อยู่ให้แล้ว มันบอกขอเวลาหน่อยมันยังไม่อยากตกงาน"

"อืมพี่เข้าใจ แต่เร็วหน่อยก็ดีนะ พี่ฝากด้วย" เจษฎาแสดงสีหน้าวิตกออกมาให้เห็น แต่ก็ต้องออกไปเตรียมตัวเพื่อจะเผชิญหน้ากับทศพล


ทศพลขับรถเข้ามาจอดในในอาคารที่จอดรถแห่งหนึ่งย่านปริมนฑล ในลานจอดรถชั้นนี้มีรถจอดอยู่บางตารอบข้างเงียบสงัด เขานั่งสงบอยู่ในรถเหมือนกำลังเตรียมตัวเตรียมใจ จ้องมองที่นาฬิกาใกล้เวลาที่นัดหมายไว้ เขาหยิบกระเป๋ากีฬาจากเบาะข้างคนขับมาวางไว้ที่ตักแล้วตรวจเช็คสิ่งของที่อยู่ด้านใน

ภายในกระเป่าบรรจุธนบัตรใบละหนึ่งพันบาทที่ยังอยู่ในสภาพใหม่ถูกมัดไว้เป็นปึกๆ ด้วยแถบพาสติกอยู่เต็มกระเป๋า ทศพลล้วงเข้าไปที่ช่องด้านในหยิบมัจจุราชสีเงินขึ้นมาตรวจดูลูกกระสุนที่บรรจุอยู่ในลูกโม่ เขาสูดหายใจลึกเข้าปอดแล้วปล่อยออกมาช้าๆ เพื่อเตรียมความพร้อมกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เขารออยู่ไม่นานก็ถึงเวลานัด เสียงเรียกเข้าดังขึ้นดึงสติเขาออกจากห้วงความคิดตรงเวลา เขารับสายอย่างใจเย็นพร้อมกวาดสายตาไปรอบๆลานจอดรถ มองหาเป้าหมาย

"มึงอยู่ไหน กูมาถึงแล้ว"

"...วันนี้ผมไม่สะดวก เอาไว้จะติดต่อไปใหม่..." สิ้นเสียงคำพูดการติดต่อก็ถูกตัดลงทันที

"เห้ยเดี๋ยวก่อน..." ทศพลหัวเสียอย่างมากที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน เขาเอามือทุบพวงมาลัยหลายครั้งเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนที่จะพยายามติดต่อกลับไปอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ ปลายสายได้ปิดเครื่องไปซะแล้ว สุดท้ายเมื่อทำอะไรไม่ได้เขาก็จำใจต้องขับรถกลับ


"ที่รักผมกลับมาแล้ว" ทศพลกลับมาถึงบ้านในช่วงหนึ่งทุ่ม พร้อมด้วยความเสียดายที่ไม่สามารถยุติเรื่องยุ่งยากในชีวิตได้ร้องถามหาภรรยาอย่างคิดถึง เขาอยากจะอยู่ใกล้ภรรยาที่เพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆ มา ถึงแม้เธอจะพยายามปิดเรื่องไว้ไม่ให้เขารู้ก็ตาม

ภายในบ้านเปิดไฟสว่าง แต่บรรยากาศเงียบเหงาผิดปกติมีเสียงคนพูดกันเบาๆ ดังแววมาจากห้องนั่งเล่น ทศพลเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นพบว่าโทรทัศน์ถูกเปิดทิ้งไว้ภายในห้องนั้นว่างเปล่า ทำให้เขาต้องหยิบรีโมตขึ้นมาปิดโทรทัศน์เพื่อลดเสียงรบกวน เขาเดินลึกข้าไปในบ้านไปทางห้องครัวมองหาภรรยา เหลือบตาไปบนโต๊ะก็ไม่ได้มีอาหารเตรียมไว้ซึ่งเวลานี้ควรจะตั้งโต๊ะได้แล้ว

"ดิวคุณอยู่รึเปล่า" เขาตะโกนเสียงดังแต่ไม่เสียงตอบรับกลับมาแต่อย่างใด ตอนนี้ความผิดปกติเริ่มแสดงออกเด่นชัดจนเขาสัมผัสได้ แสงสว่างในบ้านกลับไม่ได้เพิ่มความสบายใจให้กับเขาเลย เขาขึ้นไปยังชั้นสองมุ่งตรงไปยังห้องนอนเพื่อมองหาอริสาด้วยใจร้อนรน กลัวเธอจะคิดสั้นจนทำร้ายตัวเอง

"ดิวอยู่ในห้องรึเปล่า" ทศพลร้องเรียก แต่บ้านทั้งบ้านยังคงเงียบงันใจคอของเขาเริ่มไม่ดีแล้ว ในหัวคิดไปต่างๆ นานา ดีบ้างร้ายบ้าง สบสนปนเป มือใหญ่สั่นเล็กน้อย เอื้อมคว้าจบลูกบิด ค่อยๆ บิดให้ลิ้นนั้นเลื่อนออกจากช่อง เพื่อเปิดแง้มเข้าไปสำรวจดูด้านใน

ทศพลถึงกับตาเบิกกว้าง ภรรยาสาวของเขาอยู่ในสภาพถูกมัดมือไพล่หลังข้อเท้าก็ถูกมัด ที่ปากมีผ้ามัดแน่นไม่อาจส่งเสียงได้ นอนขดอยู่บนเตียงใหญ่

อริสาที่ถูกมัดอยู่เมื่อเห็นทศพลก็พยายยามส่งเสียงร้องและดิ้นไปมา ทศพลเห็นดังนั่นก็ทำท่าจะพุ่งเข้าไปหา แต่ไม่ทันจะได้ก้าวขาออกไปเขาก็รู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างรุนแรงที่บริเวณแผ่นหลัง ความเจ็บจุกส่งผ่านไปตามเส้นประสาทจนร่างกายไม่สามารถจะทรงตัวอยู่ได้

ร่างกำยำทรุดกายลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น ก่อนที่ไม้เบสบอลที่ทำจากโลหะจะกระหน่ำทุบเข้าไปที่ร่างเขาอีกหลายสิบครั้ง

อริสาที่เห็นสามีถูกทำร้ายก็ส่งเสียงร้องอู้อี้ผ่านผ้าที่มัดปากอยู่เหมือนจะขอให้คนร้ายหยุดการกระทำ แต่ก็ได้ก็ไม่ได้รับการตอบสนองแต่อย่างใด

อาการบาดเจ็บทำให้ทศพลไม่อาจจะขัยบตัวได้อย่างที่ใจต้องการ ก่อนจะถูกร่างลึกลับจับมัดมือมัดเท้าไว้อย่างไม่อาจขัดขืน ร่างใหญ่ถูกลากมานั่งที่เก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งแล้วถูกมัดไว้กับเก้าอี้อีกที

"เป็นไงบ้างทศ ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีไหม" เจษฎาใช้มือจิกหัวของทศพลที่นั่งคอตกเพราะความบอบช้ำของร่างกายขึ้นมามองหน้า

ทศพลดวงตาเบิกกว้าง ตกใจยิ่งกว่าตอนที่เขาเห็นภรรยา ภาพชายคนที่เขารู้จักดีและไม่อยากเจอมากที่สุดในชีวิต การที่ถูกเล่นงานจนอยู่ในสภาพนี้ทำให้เขาตื่นกลัวราวกับได้เจอยมทูต

"มึง อุ๊บ..." เสียงกระแทกดังแข่งกับเสียงอ้อนวอนอู้อี้ของหญิงสาว กำปั้นแข็งพุ่งตรงเข้าใส่ใบหน้าก่อนที่ทศพลจะได้พูดจนจบคำ ด้วยความแรงที่แม้แต่เจ้าของหมัดยังต้องสบัดมือเพื่อคลายความเจ็บปวด ส่งผลให้ใบหน้าของทศพลถึงกับสะบัดไปตามทิศทางของแรงกระทำ ริมฝีปากแตกเกิดเป็นบาดแผล จมูกบี้บวมแดง มีเลือดไหลออกมากลบทั้งปากทั้งจมูก

"แหม่ มาถึงก็ขึ้นกูมึงเลยนะ จำพี่เจษไม่ได้แล้วเหรอ" เจษฎาใช้มือจิกหัวทศพลขึ้นมาโยกไปมา

"ไอ้เหี้ย...เจษ มึง...มึงออกมาได้ยังไง..มึงจะทำอะไร...มึงต้องการอะไร" ทัศพลยิงคำถามรัวอย่างลนลาน ถึงจะอ้าปากพูดได้อย่างยากลำบากเพราะความเจ็บปวด ดวงตาหลี่ปรือเพราะความมึนจากกำปั้นก็พยายามจ้องมองไปที่ชายคนร้าย

"มึงมันก็เหี้ยไม่ต่างจากกูหรอก! มึงคิดว่ากูจะแหกคุกออกมารึไง แล้วอีกเดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูมาทำไม" เจษฎาขึ้นเสียงใส่พร้อมกับพลักศรีษะเหยื่อไปด้านหลังอย่างแรง

"ที่มึง...ติดคุกก็เพราะมึง...ไปหลอกเงินคนอื่นเขา...แล้วมึงจะมาแค้นกูได้ยังไง" ทศพลเสียงสั่นด้วยความกลัวเพราะอยู่ในสภานะที่เป็นรอง

"มึงก็รู้ดีว่าเพราะใคร แถวนี้ไม่มีคนอื่นมึงไม่ต้องสร้างภาพหรอก กูนะรับโทษเรียบร้อยแล้ว ส่วนมึงก็เตรียมตัวรับกรรมได้เลย"

เจษฎาพละออกจากทศพลจะเดินเข้าไปหาอริสาแต่หันไปเห็นกระเป๋ากีฬาที่หล่นอยู่หน้าห้องเสียก่อน เขาเดินตรงไปที่กระเป๋าแล้วเปิดสำรวจดูด้านในพบเงินสดและปืนหนึ่งกระบอก เขาหันไปมองหน้าทศพลที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดเพราะของในกระเป๋าถูกพบโดยคนที่ไม่สมควรที่สุดในเวลานี้

หนุ่มใหญ่ลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วดึงร่างของอริสาที่พยายามดิ้นขัดขืนเข้ามากอด จมูกซุกไช้ไปที่ซอกคอ มือหยาบใหญ่คว้าจับเต้านมเคล้นคลึงอย่างสนุกมือ

"เรื่องนี้เมียกู...ไม่เกี่ยว ขอร้องอย่ายุ่งกับเธอ" ทศพลยิ่งหวั่นใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าอาวุธร้ายแรงตกอยู่ในมือคนร้ายเสียแล้ว แต่ก็ยังเป็นห่วงคนรัก

เจษฎาเงยหน้าขึ้นนมามองทศพลอย่างเย้ยหยัน "ใช่เมียมึงไม่เกี่ยว มันเป็นความผิดของมึง ที่เมียมึงต้องโดนแบบนี้ก็เพราะมึง"

"ของกูอยู่ไหน" เจษฎาจ้องตาทศพลอย่างตึงเคลียดน่ากลัว

"ของ....อะไร กูไม่...รู้เรื่อง" ทศพลส่ายหน้าไม่เข้าใจว่าเจษฎาพูดถึงอะไร

"มึงอย่าให้กูต้องพูดซ้ำดีกว่า" หนุ่มใหญ่ขู่ด้วยการล้วงมือไปเข้าไปในกระเป๋ากีฬา

"เดี๋ยวๆ อย่า....ทำอะไรเธอ กูไม่รู้...เรื่องจริงๆ กูไม่ได้เอาอะไรของมึงไป" ทศพลลนลานอย่างเห็นได้ชัด ดูจากสภาพเจษฎาในตอนนี้คงพร้อมที่จะทำได้ทุกอย่าง

"แล้วมึงเอาเงินที่ไหนไปเล่นที่บ่อน" เจษฎาเน้นเสียงเข้ม

"กูแอบ...เอาเงินออกมา....ก่อนหน้า...มึงจะถูกจับ...นานแล้ว" ชายหนุ่มสารภาพสิ้นเพราะเจษฎาในเวลานี้ดูร้ายกาจกว่าที่เขาเคยรู้จักจนอาจจะทำอะไรรุนแรงมากกว่าที่เขาคิด แม้จะแปลกใจว่าคนที่เพิ่งออกจากคุกทำไมถึงรู้เรื่องของเขาได้

"ใครใช้หนี้ให้มึง!" เสียงคำถามจากหนุ่มใหญ่เริ่มดังขึ้น

"...พี่...จะ...จะ...จ๋า...จ่ายให้" ทศพลเอ่ยชื่อนี้อย่างอยากลำบากกลัวว่าจะไปกระตุ้นโทสะเจษฎา แล้วเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เจษฎามีอาการโกรธจนตัวสั่นกำหมัดแน่น

"แล้วมันมีเงินขนาดนั้นได้ยังไง"

"กูไม่รู้จริงๆ ปล่อยกูกับเมียไปเถอะปล่อย...เธอไป ...กูข้อร้อง" ทศพลเห็นว่าไร้ทางขัดขืนจึงร้องนอ้อนวอนขอความเห็นใจ ดวงตาแดงก่ำ มีน้ำซึมออกมา

"แล้วเงินนี้มึงไปเอาเงินนี้มาจากไหน" หนุ่มใหญ่ยกกระเป๋ากีฬาขึ้นให้ทศพลเห็นได้ถนัด

"เงินพี่...จ๋า...เหมือนกัน ขอร้องละเงินนี่ต้องใช้จริงๆ อย่าเอาไปเลย"

"งั้นเหรอ ได้แต่มึงต้องชดใช้ให้กูก่อน"  หนุ่มใหญ่ปล่อยร่างอริสาลงบนเตียงเดินตรงไปที่ทศพล แล้วออกแรงชกอย่างแรงเข้าไปที่ท้องจนร่างกำยำต้องตัวงอ ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเพราะความจุกก่อนจะใช้ผ้ามัดที่ปากของชายหนุ่ม ในหัวนึกถึงภาพเหตุการณ์ในวันนั้น...

   
"ขอบคุณมากครับเสี่ยที่เชื่อมั่นในตัวผมผม รับรองว่าผลตอบแทนเหมือนเดิมแน่นอนครับ" เจษฎายกมือขึ้นไหว้ปลกๆ ให้ เสี่ยชัย หรือ วีรชัย ชายวัย สี่สิบเอ็ดปี ร่างท้วม ผิวสองสี ใบหน้าแม้จะดูใจดีแต่แววตากับแฝงความดุดัน หนุ่มใหญ่ท่าทางภูมิฐานแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง อีกทั้งเครื่องประดับที่ทำจากทองคำ ไม่ว่าจะสร้อย แหวน  สร้อยข้อมือ และนาฬิกาหรู

เจษฎานักธุรกิจหนุ่มวัยยี่สิบแปดปีที่ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์ เขาเริ่มสร้างตัวขึ้นมาอย่างยากลำบากด้วยการประกอบธุรกิจขายอาหารเสริมหลังจากที่พ่อแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนเขาอายุได้ยี่สิบปีและทิ้งหนี้สินไว้ไห้ เขาใช้เวลาไปห้าปีเพื่อปลดหนี้และวางรากฐานให้กับบริษัท ต่อมาเมื่อธุรกิจเริ่มประสบปัญหาในการขยายกิจการ เขาก็ได้พบเข้ากับเสี่ยวีรชัยนายทุนรายใหญ่ ด้วยเงินทุนและการสนับสนุนของเสี่ยวีรชัยทำให้ธุรกิจของเจษฎาเติบโตไปได้ด้วยดีตลอดสามปีที่ผ่านมา

"ผมหวังว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดนะ" เสี่ยวีรชัยที่เข้ามาตรวจดูผลประโยชน์เป็นครั้งคราว ตบไปที่ไหล่ของเจษฎาเบาๆ

"เสี่ยวางใจได้เลยครับ ผมทำเต็มที่แน่นอน"

"ดี...เย็นนี้ว่างไหม ไปดื่มกันหน่อยดีกว่า"

"เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับเสี่ย วันนี้วันพิเศษของผมกับแฟน ว่าจะไปเซอร์ไพรส์เธอซักหน่อย"

"อ้าวเหรอ... เสียดายจัง ไม่เป็นไรๆ คุณนี่ใส่ใจรายละเอียดดี ผมชอบนะ"

"ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมไปส่งที่รถนะครับ"

"ไม่เป็นไรๆ คุณไปจัดการธุระคุณเถอะ ผมไม่รบกวนละ"

เมื่อร่ำลากับเสี่ยวีรชัยเสร็จเจษฎาก็เดินไปที่ห้องของรองประธานบริษัทอย่างทศพลที่อยู่ใกล้ๆ กับห้องเขา เจษฎาเปิดประตูกระจกโผล่หน้าเข้าไปในห้อง

"ทศ เดี๋ยวโทรไปบอกจ๋าให้หน่อยว่าพี่มีพบลูกค้าตอนเย็น คงกลับดึกหน่อย" เขาไว้วานทศพลเพราะถ้าเขาโทรไปบอกเองณัฐฐาคงโวยวายและอาจจะทะเลาะกัน จนทำให้แผนแตกได้

"ได้ครับพี่ เดี๋ยวผมจัดการให้"

"อ้อ...พี่จะออกไปซื้อของไปฝากลูกค้าก่อน คงไม่กลับเข้าออฟฟิตแล้วฝากทศดูแลด้วยนะ อ้อ...พี่ไม่ได้เอารถไปนะ ถ้าเมาจะได้กลับแท็กซี่เลย" เจษฎาเริ่มดำเนินการตามแผน

"ได้ครับ"


เจษฎาเดินเลือกซื้อทั้งของขวัญและช่อดอกไม้อย่างมีความสุข และของสำคัญที่สุดในอีเว้นท์นี้ก็คือแหวนแต่งงาน เขาหวังจะขอแฟนสาวแต่งงานในวันครบรอบสามปีที่คบกัน เพื่อที่จะได้เก็บเป็นความทรงจำดีๆ เขานั่งแท็กซี่ไปที่คอนโดหรูใจกลางเมือง ภายในห้องกว้างขวางแบ่งสัดส่วนพื้นที่ใช้สอยอย่างดี ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ราคาแพง เข้ากับห้องโทนสีเบจสไตร์โมเดิร์น สอดแทรกไปด้วยความอบอุ่นที่ได้จากไม้และสีเอิร์ธโทน สถานที่ที่เขาใช้เป็นที่อยู่อาศัยกับณัฐฐาคนรักของเขา

ณัฐฐา หรือ จ๋า เป็นผู้หญิงสาวสวยและมีเสน่ห์  ดวงตรากลมโต ใบหน้ารูปไข่ รอยยิ้มที่ทำให้โลกสดใส รูปร่างกระชับได้สัดส่วน สูงร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร อกเอวสะโพกดึงดูดสายตา  ผิวพรรณเนียนละเอียด ขาวแบบผู้หญิงไทย อายุเท่ากันกับเจษฎา

เขาได้พบและทำความรู้จักกับณัฐฐาโดยบังเอิญ เหมือนแรงบุญจะหนุนนำ วันต่อมาหลังจากรู้จักเธอเขาได้รับการสนับสนุนจากเสี่ยชัยมาลงทุนต่อยอดกิจการ ลึกๆ แล้วเขาเชื่อว่าเป็นเพราะเธอที่นำโชคมาให้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานทั้งคู่ก็ตกลงคบหาดูใจกัน

เนื่องจากช่วงบ่ายณัฐฐาได้ออกไปซื้อของ ซึ่งเธอได้บอกกับเจษฎาไว้ก่อนแล้ว เขาจึงรีบกลับมาก่อนเวลา เพื่อที่จะซ่อนตัวหวังจะทำให้แฟนสาวประหลาดใจ เขาเข้าไปซ่อนอยู่ในห้องนอนรอการกลับมาของแฟนสาวอย่างใจจดใจจ่ออยู่ครู่ใหญ่ ก็ได้ยินเสียงของความเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกห้องจึงแง่มประตูเพื่อแอบดู

"พี่เจษเขาฝากบอกว่าจะไปเลี้ยงรับรองลูกค้ากลับดึกๆ" ทศพลในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็ค เดินหิ้วถุงข้าวของที่จ๋าไปช็อปปิ้งเดินเข้ามาว่างไว้ที่เคาเตอร์หน้าส่วนทำครัว

"อ้าวเหรอแย่จังเลย ว่าจะทำอาหารมื้อพิเศษให้ซะหน่อย ดูสิซื้อของมาตั้งเยอะ" ณัฐฐาสาวสวยในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพอดีตัวกับกางเกงยีนฟิตขับสะโพกผายให้ดูเด่น เดินตามเข้ามาท่าทางเบื่อๆ ทิ้งกายลงนั่งที่โซฟาสีครีมตัวยาวกลางห้องรับแขก

"น่าเสียดายเนอะ" ทศพลจัดวางของเสร็จก็เดินตามนั่งที่เก้าอี้โซฟาข้างโซฟายาว

"พี่เข้าใจเขาทำเพื่ออนาคตของเรา" ณัฐฐาเอนตัวเข้าพนักพิงโซฟาทอดสายตาไปทางทศพล

สายตาของเจษฎายังแอบมองทั้งคู่ นึกขอบใจจ๋าที่เข้าใจเขามาตลอดแม้ครั้งนี้เขาจะโกหกก็ตาม

"แต่พี่เจษก็น่าจะใส่ใจบ้างนะ บ้างานมากไปแล้ว พี่จ๋าเหงาไหมถ้าเหงาให้ผมอยู่เป็นเพื่อนได้นะ" หนุ่มรุ่นน้องเสนอตัวพร้อมกระเถิบตัวเข้ามาใกล้

"ก็ดีนะ อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนก็ได้"

"ไม่ละ อยากกินอย่างอื่นมากว่า" ทศพลมองหน้าหญิงสาว ใบหน้าหล่อเหลาส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม

"บ้าวันนี้ไม่ได้" หญิงสาวมองตาตอบ อมยิ้มเล็กน้อย

เจษฎามึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จนเขาทำอะไรไม่ถูก

"ไม่ต้องกังวลเรื่องพี่เจษหรอก" หนุ่มรุ่นน้องขยับเข้ามานั่งที่โซฟาเดียวกับอย่างใกล้ชิด จมูกซุกไซ้เข้าไปที่ซอกคอ มือหนาก็คว้าเข้ากุมกับมือเล็ก

"อื้อออ...ไปอดอยากมาจากไหนเนี้ย" หญิงสาวเอียงคอสัมผัสได้ถึงความสยิว

"ก็ไม่ได้มาเจอกันหลายวัน แถมพี่จ๋าทั้งสวยทั้งน่ารัก วันนี้พี่เจษเขากลับดึก ขอจัดหลายๆ รอบเลยละกัน" หนุ่มรุ่นน้องกระซิบเข้าข้างหู

"หื่นจริงๆ เลยทศเนี้ย" สาวรุ่นพี่หันหน้ามาชนกับหนุ่มรุ่นน้องยกมือสวยขึ้นมาบีบจมูกแล้วโยกเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว

"แหม่ พี่จ๋าไม่เงี่ยนเลยเหรอ"

"ก็มีบ้างนิดหน่อย แต่ขออาบน้ำก่อน ไปข้างนอกมาเหนียวตัวจะแย่"

"นิดหน่อยก็พอ แล้วน้ำก็ยังไม่ต้องอาบหรอก เสร็จแล้วค่อยอาบพร้อมกัน"

"ว้าย..." จ๋าร้องอย่างตกใจเมื่อทศพลอุ้มร่างเธอขึ้นราวกับเจ้าบ่าวจะพาเจ้าสาวเข้าห้องหอ แล้วเดินตรงไปที่ห้องนอน

เจษฎาเห็นทั้งคู่กำลังจะเข้ามาที่ห้อง จึงหันซ้ายหันขวาก่อนจะตัดสินใจ รีบย้ายร่างเข้าไปซ่อนในตู้เสื้อผ้า พร้อมกับดอกไม้และถุงของขวัญที่หวังจะเอามาเซอร์ไพรส์แฟนสาว แต่กลับต้องมาเจอเรื่องประหลาดใจเสียเอง เสียงทั้งคู่เปิดประตูห้องนอนดังลอดออกมาเพียงเบาๆ แต่เหมือนเสียงมีดกำลังกรีดหัวใจเขาเป็นร่องลึก

"ไม่ได้ปิดประตูห้องเหรอ" ทศพลมองหน้าหญิงสาวอย่างสงสัย

"สงสัยปิดไม่สนิท ช่างมันเถอะ ว่าแต่อุ้มพี่แบบนี้ไม่หนักเหรอ"

"ไม่หนักหรอก อุ้มทั้งวันก็ยังไหว"

"ให้มันจริงเถอะ" หญิงสาวหัวเราะคิกคักกับความในแสนสัปดล ชายหนุ่มก็ยิ้มร่าไม่ต่างกัน

เจษฎาแอบดูผ่านประตูตู้ที่ไม่ได้ปิดสนิท ภาพทศพลกำลังอุ้มณัฐฐาเดินตรงมายังเตียง บทสนทนาหวานบาดหู และเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข ทำเอาหัวใจเขาแตกสลาย มือเขาจับช่อดอกไม้แน่นจนก้านดอกไม้แทบจะแหลกเหลว

ทศพลวางร่างของณัฐฐาลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา หญิงชายสายตาประสานกัน แขนเรียวสวยคล้องเข้าที่คอของหนุ่มหล่อ แขนกำยำยันเตียงไว้ไม่ให้ร่างใหญ่ทาบทับลงบนสาวตัวเล็ก ใบทั้งสองขยับเข้าหากัน ริมฝีปากของทั้งคู่บดเบียดกันแนบสนิท ปากเผยอส่งลิ้นสอดเข้าไปผัวพันสัมผัสกันและกันอย่างดูดดื่ม

สองงร่างเบียดบดลูบไล้กันไปมา ช่วยกับปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้แก่กัน ครู่เดียวทั้งสองคนก็เหลือเพียงชุดชั้นในติดตัว ทศพลพรมจูบไปทั่วใบหน้าของณัฐฐาอย่างโอนโยน แล้วไล่โลมเลียตั้งแต่ใบหูลงมาที่ซอกคอลิ้มรรสกายของสาวสวย ไปจนถึงเนิออกนูนเต่งคู่งาม สองมือไม่ปล่อยให้ว่าง บีบคลึงไปที่สะโพกสวยเนื้อแน่น

ณัฐฐาตอบโต้ด้วยการใช้มือเล็กเรียวนุ่มลูบไล้บีบเค้นท่อนเนื้อผ่านผิวผ้ากางเกงในอย่างแผ่วเบา ช่วยกระตุ้นความเป็นชายให้ก่อนตัวเป็นลำแข็ง ปากร้องครางเสียงแผ่วเบา จมูกโด่งส่งเสียงหายใจเข้าออกอย่างอ่อนระทวย

เจษฎาจ้องมองไปที่สาวคนรักกับน้องชายคนสนิทกำลังพลอดรักกัน ตัวแข็งทื่อ ภายในใจสับสนวุ่นวาย ตัดสินใจทำอะไรไม่ถูก เขาทำผิดอะไรคนทั้งคู่ที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดในชีวิตถึงทำกับเขาแบบนี้

ทศพลขยับกายมานอนหงาย ณัฐฐาเลื่อนกายตามติดสองมือดึงรูดกางเกงในด่านสุดท้ายที่ปกปิดแท่งเนื้อยาวห้านิ้วกว่ารอบวงพอดีกำมือ ออกจากตัวของชู้รักรุ่นน้อง

"ของผมกับพี่เจษใครใหญ่กว่ากัน" เขาถามด้วยสีหน้าภูมิใจ

"จะถามอีกกี่รอบ ของเธอใหญ่กว่านิดหน่อย ยาวกว่าด้วย พอใจรึยัง" หญิงสาวคว้าแท่งเนื้อรูดขึ้นลงแล้วเขย่าเบาๆ อย่างหมั่นไส้

"ชิมหน่อยไหม" ชายหนุ่มรูปหล่อส่งรอยยิ้มดูมีเสน่ห์น่าหลงไหล

ณัฐฐาก็ทำตามอย่างว่าง่าย ส่งแท่งเนื้อเข้าปากไปอย่างไม่รังเกียจ ใช้ปากอ้าอมขึ้นลงไปมาบ้างออกแรงดูดที่ส่วนหัวเบาๆ สลับกับลงลิ้นเลียไปทั่วลำ มือข้างหนึ่งก็รูดไปมาตามความยาว อีกข้างก็คลึงถุงทองด้านล่างช่วยเสริม

"อูยยย...ซี๊ดดด..." ทศพลหลับตาปี๋ เชิดหน้า ซูดปากส่งเสียงอย่างสุดสยิวที่ส่วนปลาย มือใหญ่ลูบไปที่เส้นผมสีดำยาวเป็นการบ่งบอกถึงความพึงพอใจในลีลาของหญิงสาว

ทศพลยันกายขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอน เอื้อมมือกำยำไปลูบไล้แผ่นหลังก่อนไล่ไปถึงเอว ส่งสัญญาณให้ณัฐฐาขยับสะโพกขวางมาทางด้านข้างของเขา แล้วส่งมือล้วงผ่านกางเกงในสีขาวลายลูกไม้ตัวจิ๋ว เข้าไปสัมผัสเนื้อนุ่มที่อยู่ด้านใน

หญิงสาวขยับขาออกกว้างให้มือใหญ่ล้วงล้ำได้สะดวก มือและปากยังคงทำหน้าที่เดิมอยู่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ร่องเสียวขับน้ำเหนี่ยวลื่นเมื่ออารมณ์ของสาวสวยเริ่มพุ่งขึ้นสูง จากความเสียวในโพลงปากและนิ้วใหญ่ที่จี้เข้าถูกจุด

"ขอขึ้นก่อนนะ" ณัฐฐาถอนปากออกมาจาแก่นกายแข็ง ลุกขึ้นถอดกางเกงในออกอย่างยั่วยวน ร่างงามระหงย่างก้าวผ่านร่างของชายหนุ่มไปทางหัวเตียง แล้วเปิดลิ้นชักหยิบเอาถุงยางอนามัยมองแกะเตรียมสวมให้

"ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ"หนุ่มหล่อมองด้วยตาละห้อยราวกับลูกหมาตัวน้อย

"ไม่ได้ เดี๋ยวท้องขึ้นมาจะทำยังไง" ณัฐฐาพูดไปก็ใช้มือนุ่นจับท่อนเนื้อขึ้นมาสาวช้าๆ เริ่มสวมเครื่องป้องกันเข้าที่ส่วนหัว ทศพลมีทีท่าไม่อยากให้ความร่วมมือเท่าไหร่ เขากระดกท่อนเนื้อหนีนิดหน่อยเป็นการขัดขืน แต่เธอก็สวมถุงยางใส่จนได้ ก่อนมือน้อยจะรูดผิวยางลงไปจนสุดโคน

ณัฐฐาขึ้นคร่อมชายชู้ สะโพกกลมเนื้อแน่นย่อต่ำลง มือขวาจับเอาท่อนแข็งเข้าเต็มมือจัดตำแหน่งให้ตรงเป้าเนื้อนูนเด่น มีเส้นขนเงางามเรียงตัวกันเป็นระเบียบ สองกรีบอวบและปุ่มเสียวชี้เด่ถูไถส่วนหัวผ่าไปตามร่องแยกที่มีน้ำเหนียวไหลซึม

"อื้มมมม...ซี๊ดดดด...แน่นดีจังเลย" ร่างสวยทิ้งน้ำหนักลงมาสวมทับแท่งเนื้อเข้าไปครึ่งลำอย่างพึงพอใจ สะโพสวยยกขึ้นไปหยุดที่ส่วนหัวและกดซ้ำลงมาส่งให้แก่นความเป็นนชายแทรกลึกเข้าไปมากกว่าครึ่งลำ เธอขยับแบบเดิมอีกสองสามครั้งจนร่องสวาทอ้าอมเข้าไปจนถึงโคน ก่อนจะร่อนเอวโยกไปมา

"อ้าาาา...เสียวสุดๆ เลยพี่จ๋า" ชายหนุ่มนอนซึมซับความนุ่มเนียนกระชับแน่น และแรงตอดถี่ยิบด้านในโพลง รสชาติที่เขาได้รับเล่นเอาเขาแทบคลั่ง ปลายเท้าเยียดชี้ มือไม้แปะปายลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง บ้างก็คว้าจับไปที่เต้านม บ้างก็เลื่อนลงมาจับที่เอวเพื่อควบคุมความเร็ว

ณัฐฐาโยกบดปรับตำแหน่งและความแรงได้อย่างใจต้องการในท่านี้ ความเสียวหนักเบาที่เธอกำหนดได้ส่งผ่านไปทั่วร่างกาย เธอขยับกายจ้องมองชายหนุ่มที่อยู่เบื้องล่างอย่าผู้มีชัย สองมือปลดชุดชั้นในออกอย่างเชื่องช้าดูยั่วยวน

ทศพลรับความรู้สึกจากส่วนปลายส่งไปตามเส้นประสาทผ่านกระดูกสันหลังเข้าไปยังสมอง กล้ามเนื้อตอบสนองด้วยเด้งสวนขึ้นไปอย่างไม่ยอมแพ้ สองมือโอบอุ้มไปที่ก้อนเนื้อใหญ่ที่กำลังกดกระแทกเข้าใส่อย่างไม่ปราณีผู้อยู่เบื้องล่าง

เจษฎากัดฟันมองร่างสวยของคนรักที่ปกติควรโยกร่างให้ความสุขอยู่บนตัวเขา แต่บัดนี้ความสุขนั้นกลับถูกมอบให้ชายคนที่เขาไว้ใจ และร่างสวยนั้นกำลังโยกส่งความทุกข์มาให้เขาอย่างแสนสาหัส

"ซี๊ดดด..." สาวสวยเร่งความเร็วที่สะโพกครวญครางอย่าพอใจ เน้นโยกบดกทับให้เม็ดเสียวเสียดสีกับโหนกฐานที่มีขนขึ้นดกซึมซับเอาความสยิว มือขวาวางกดไว้ที่หน้าแกร่งใช้เป็นฐานช่วยในการทรงตัว จนทั้งคู่ต้องแสดงสีหน้าเหยเกส่งเสียงร้องและเสียงหายใจแรงๆ ออกมาแข่งกัน

เมื่ออารมณ์เพิ่มสูงขึ้น ความเสียวที่ส่งผ่านเหมือนจะเริ่มไม่พอเพียง หญิงสาวหยุดการโยกส่ายขยับกายเหยียดเอนไปด้านหลัง สองขาเปลี่ยนท่าจากคุกเข่าเป็นนั่งยองๆ สองมือส่งผ่านไปด้านหลังเกาะกุมที่หัวเข่าสองข้างของชายหนุ่มที่งอขาแล้วชันเข่าขึ้นมาไว้เป็นหลักยึด ช่วงล่างโหนกนูนแอนหงายแสดงภาพอ้าอมแท่งเนื้อให้เห็นชัด

พอทุกอย่างเข้าที่ หนุ่มสาวต่างส่งแรงกระแทกใส่กันอย่างเข้าขารู้ใจ เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้อง ระคนกับเสียงครางเพื่อบรรเทาความอัดอั้น การฟาดฟันกันของทั้งคู่ในท่านี้ต่อเนื่องยาวนาน จนทศพลมีทีท่าจะหมดความอดทนจึงขยับกายดันร่างของหญิงสาวออก แท่งแข็งครูดงัดเป็นแนวยาวก่อนส่วนปลายจะหลุดออกมาดีดงัดไปที่ปุ่มกระสันต์ หญิงสาวโดนความเสียวเล่นงานต่อเนื่องถึงกับสะดุ้งร่างกระตุก

"เอาออกทำไมจะเสร็จอยู่แล้ว"

"เปลี่ยนท่าดีกว่า"

ทศพลสลับตำแหน่ง ให้ณัฐฐานอนหงายด้านล่างอ้าขาออกกว้าง ร่างใหญ่แทรกกายเข้าตรงกลาง มือจับรูดถุงยางที่ลื่นไหลจากน้ำหล่อลื่นทั้งในและนอกถุงให้เข้าที่ ก่อนจะเข้าประจำการในตำแหน่งพร้อมบุกโจมตี หัวบานจ่อเข้าปากทางถูไถเอาน้ำเหนียวที่ปากโพลงจนชุ่ม กดดันครั้งเดียวลึกจนถึงโคน เจ้าของช่องทางถึงกับตัวสั่นระริก เจ้าของแท่งก็รับความเสียวจนสะดุ้งไม่ต่างกัน

"โอ้ววว...แน่นมาก เสียว..สุดๆ เลยพี่จ๋า.." ชายหนุ่มใช้สองมือจับเอวคอดโยกกายส่งแท่งเนื้อไหลลื่นเข้าออกรูสวาทอย่างถี่ยิบ สลับกับการดึงออกช้าๆ จนสุดปลายแล้วแทงสวนกลับเข้าไปอย่างเน้นหนักจนณัฐฐาตัวสั่น

"อูยยย....อ้า อ้า แรงอีก แบบนั้นแหละ เอาอีก" หญิงสาวพึงใจในรสสวาท ร่างสะบัดไปมามือเท้าจิกเกร็งจนผ้าปูที่นอนยับยุู้ยี่ ใกล้จะสำเร็จความใคร่เต็มที

"อ้า จะไม่ไหวแล้วพี่จ๋า จะแตกแล้วๆ" ทศพลเร่งความเร็วสะโพก ก้มตัวลงไปกอดรัด ซุกไซ้ใบหน้าเข้าไปที่ซอกคอ

"อะ อะ เอาเลย แตกมาเลย พี่ก็จะเสร็จเหมือนกัน" ณัฐฐาพูดเสียงแผ่วที่ข้างหู โพรงสวาทลื่นบีบตัวแน่นรับแท่งเนื้อกระแทกใส่เสียดสีรวดเร็ว

"อืมมมม...อ๊ากกก....อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..." ทศพลทุ่มแรงทั้งหมดอัดท่อนลำแข็งถี่ยิบ คำรามลั่นกอดร่างสวยแน่นกระแทกเน้นหนักอีกสองสามครั้ง กดลำลึกเข้าจนสุดความยาวของแท่ง ร่องสวาทตอบโต้ด้วยการรัดแน่นสลับคลายตัว เกร็งกระตุกตอดเป็นจังหวะ น้ำเชื้อข้นร้อนฉีดทะลักจนเต็มส่วนปลายของถุงยางอนามัยจนผองขยายใหญ่

"อ๊าาาา แตกแล้ว อ๊าาา..." ณัฐฐาขมิบโพลงสวาทแน่นหน้าท้องหดเกร็ง เสร็จเสียวไปพร้อมๆ กับชายชู้ นอนหอบรับความอิ่มเอมจากรสสวาท

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ทศพลคลายวงกอดพลิกกายทิ้งตัวลงไปนอนหายใจหนักจนหน้าอกหน้าท้องกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงข้างกายสาวรุ่นพี่ ผ่อนคลายจากอาการเกร็ง

"นี่เราจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร" ณัฐฐาขยับตัวลงนอนซบเข้ากับร่างกำยำใช้แผงหน้าอกใหญ่แทนหมอนหนุน หน้าสวยพราวไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กแหงนมองหน้าหล่อ ตาโตคู่งามมองเข้าไปในตาของชายหนุ่ม มือเรียขาวนุ่มเลื่อนไปถอดถุงยางออกจาายแก่นกายที่กำลังออ่นตัวลง ก่อนจะใช้มือนิ่มลูบผ่านหน้าอกอีกด้านอย่างเสน่หา

"อีกไม่นานหรอก ผมเตรียมการใกล้เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แค่เราโยกย้ายเงินที่เหลือไปเก็บไว้ แล้วเราก็หนีไปใช้ชีวิตสุขสบายด้วยกัน" ทัศพลใช้แขนใหญ่แข็งแรงโอบกอดกระชับร่างเนื้อแน่นของสาวรุ่นพี่ ร่างมีเหงื่อผุดออกมาไม่ต่างกัน ก้มหน้าลงสบตา ก่อนจะกดจมูกลงสูดกลิ่นหอมบนเส้นผม

"ถ้าได้อย่างนั้นก็ดี"

"ไว้ใจผมได้เลย" ทศพลยิ้มอย่างเจ้าเลห์

"ไปอาบน้ำกันเถอะ พี่เหนียวตัวไปหมดแล้ว" สาวรุ่นพี่ยันกายขึ้นมาดึงแขนกล้ามแน่นของชายชู้รุ่นน้องให้ลุกขึ้นจากเตียง


หลังจากทั้งคู่พากันเดินเข้าห้องน้ำไป เจษฎาพาร่างกายที่เหมือนจะไร้วิญญาณก้าวเดินออกมาจากตู้เสื้อผ้าอย่างเงียบเฉียบ สายตามองไปที่เสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งกระจัดกระจายไปพื้นทั่วห้อง ก่อนจะกวาดสายตาขึ้นไปบนเตียงที่เขาใช้หลับนอนที่บัดนี้มันมีถุงยางใช้แล้วถูกทิ้งไว้บนผ้าปูที่นอนยู่ยี่ยับเยินไม่ต่างจากหัวใจของเขา คราบน้ำต่างๆ จากการร่วมเพศของคนสองคนที่เขาไว้ใจก็เปรอะเปื้อนเป็นดวงใหญ่ทิ้งไว้บนผ้าปูที่นอน เหมือนกับคราบน้ำตาของเขาที่ทิ้งไว้อยู่บนใบหน้า

เสียงหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนานและเสียงสายน้ำดังลอดออกมาจากห้องน้ำ เสียดแทงแก้วหูของเขา สองมือที่ถือช่อดอกไม้และถุงของขวัญสั่นเทาด้วยหัวใจที่บอบช้ำ เข้าอยากจะพุ่งเข้าไปจัดการคนทั้งคู่ซะตอนนี้เลย แต่ก็กลัวเรื่องราวจะบานปลาย ทำใจเลื่อนปิดประตูตู้อย่างแผ่วเบาไร้เสียง เขาใช้เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ในร่างพาตัวออกไปจากคอนโดอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Ken Tip]

น่าสงสราเจษฎาอยู่นะ ว่าแต่ติดคุกเพราะอะไรหนอ

[Fazz]

ดูจากวีรกรรม ทศคงชำระหนี้แค้นไม่หมดแค่นี้แน่นอน

[mobkhe]

เข้าดราม่าและลุ้นๆไปทำอีท่าไหนเข้าคุกหว่า

[Montakan]

 ::HeyHey::แอบกินของเพี่อนก่อนเลยโดนย้อนคืน

[แมวหง่าว]

แค้นก็คือแค้น
สงสารดิวก็สงสาร
ทำให้เธอมีความสุขคือทางออก

[aiekuy]

ความหลังที่เจ็บปวดแบบนี้ ถึงเวลาที่จะต้องเอาคืน

[jaojom]

ปมแค้นมาแล้ว เอาทั้งเมียเอาทั้งเงินเค้าเลยนะพ่อทศพล

[st789]

แค้นนี้ต้องเอาคืน

[pooloop]

มิน่าล่ะถึงได้แค้นขนาดนี้ ต้องเอาตืนให้สาสมกับที่โดนมานะ

[teerawatc]

ตอนที่ 3นี้ ผมรู็สึกเอาใจช่วยทศพลนะครับ  ถึงแม้ในเรื่องจะเป็นตัวโกง

ฉากที่ทศพลโดนหลอกให้ไปรอจ่ายเงิน  แต่ถูกซ้อนแผนเข้าไปจับดิวที่บ้าน คอยลุ้นตลอดว่าไม่อยากให้ดิวเป็นอะไรไป

คงเพราะยังไม่รู้ความชั่วที่ทศพลเคยทำไว้

ต้องรอลุ้นล่ะครับว่านายเจษเจออะไรมาถึงตามแก้แค้นขนาดนี้

[nkikuji]

ล้างแค้นมีการเอาคืน 555

[mario]

ลุ้นการแก้แค้นตัวการที่ใหญ่กว่าทศพลว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
อาจจะมีลูกสาวตัวการใหญ่ก็ได้

[summersale]

จุกเลยที่นี้..เป็นกูต้องแหลกกันไปข้างหนึ่ง

[bangsan]

ยังงี้ต้องกระทืบทสพลให้สลบคาเตียงแล้วข่มขืนเมียมันเลย