สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น 19 หนึ่งคนใจอ่อน อีกคนรักมากขึ้น

[fataris]

​
สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น

https://fictionlog.co/b/634bea747523ae001cd97bff
https://www.tunwalai.com/story/684288

ตอนที่ 19 หนึ่งคนใจอ่อน อีกคนรักมากขึ้น

...ไอที บนห้างดังแห่งหนึ่ง ...

ไอทีเดินวนไปวนมาอยู่บนห้างแห่งหนึ่ง เพื่อหาซื้อของไป จีบ.. เอ้ย !! .. ไปฝาก..  ไอทีได้ตุ๊กตาคิตตี้ตัวโต กับขนมที่ราตรีชอบ และกำลังจะกลับบ้าน.. วันนี้เป็นวันเสาร์ ไอทีไม่ได้ทำงาน แต่ก็ไม่รู้ว่า เขาจะออกเที่ยวอีกหรอเปล่า...

... ไอทีกำลังกลับ ...

... ขณะที่ยัยเปิ่น กำลังส่งเพื่อนๆ ขึ้นรถ ...


 


" กลับก่อนนะเพื่อน    ...วิบอก

" บายจร้าราตรี ไว้ชั้นจะมาใหม่นะ    ...อุ๊บอก

" อยู่บ้านคนเดียว ดูแลตัวเองดีๆล่ะ    ...เมย์บอก

" ไปก่อนนะเพื่อน ไว้ชั้นหางานแถวนี้ได้ ชั้นจะมาอยู่เป็นเพื่อน    ...แนนบอก แนนมีปัญหาในบริษัท และกำลังออกหางานใหม่.. และไม่นาน น้องแนนวัย 21 จะกลายมาเป็นพนักงานคิวเอคนใหม่ของไอที เพราะเพื่อนรักของเธอเอง ราตรี

" บายจร้าเพื่อน.. เออ..เดี๋ยว ยัยแนน ยัยเมย์.. ชั้นมีเรื่องสงสัยว่ะ แต่ชั้นลืมถาม.. คืนนั้นใครอุ้มชั้นขึ้นไปนอนวะ    ...ราตรีถามเพื่อนสาว ถึงเรื่องคืนนั้นที่มีใครคนนึงอุ้มเธอขึ้นไป ราตรีรู้สึกว่ามีคนอุ้มเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าใคร

" 55.. เพื่อนรักจ๊ะ เธอคิดว่าใครล่ะ ชั้นหรือไอ้แนน แล้วคิดว่าชั้นสองคนอุ้มแกไหวมั้ย แค่ประคองยัยอุ๊ขึ้นไป ชั้นกับไอ้วิก็เหนื่อยแทบตายแล้ว    ...เมย์บอก

" อ่าว.. แล้วใครอุ้มชั้นล่ะ ชั้นรู้สึกว่ามีคนอุ้มนะ    ...ราตรีถามกลับแบบงงๆ

" อิอิ.. แกคิดว่าใครล่ะ คืนนั้นมีแค่คนเดียวที่อุ้มแกไหว อิอิ.. ไปนะเพื่อน    ...แนนบอก ทำให้ราตรีคิด แต่เมย์เฉลย

" นั่นไงคนอุ้มแก มาโน้นแล้ว ชั้นไปนะเพื่อน    ...เมย์บอกและชี้ไปที่รถของไอที ที่กำลังขับเข้ามา.. ราตรีหันไปมองทันที ก่อนจะยิ้มออกมาจนหน้าบาน

 

... ไอทีขับรถเข้ามาจอด ...

... และเพื่อนๆของเธอก็จากไป ...

 

: เป็นเขาหรอ คนที่อุ้มเราขึ้นไป พี่ไอทียอมอุ้มเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อน หน้าเราเค้ายังไม่อยากมอง.. แต่ว่า คืนนั้นเค้าอาจจะจำใจอุ้มเราก็ได้ แต่ก็ขอบคุณนะคะ พี่ไอที    ...ราตรีคิดในใจถึงเรื่องคืนนั้น เพราะคนที่อุ้มเธอขึ้นไปนอน คือไอที

... ราตรียิ้มให้ไอทีและหันหลังกลับเข้าบ้าน ...

... (...!?!?!?...) ...

 

" นี่ยัยเปิ่น !!    ...ไอทีตะโกนเรียก เมื่อลงจากรถ.. ราตรีรีบหันมองทันที

" มีอะไรคะพี่ไอที    ...ราตรีถามกลับด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก และน่าฟังเหมือนเดิม

" เอ่อ.. ชั้น.. ชั้นซื้อของมาฝากน่ะ    ...ไอทีบอก กับราตรีที่ยืนอึ้ง

" ซ..ซื้อ ให้ราตรีหรอคะ    ...ราตรีถามกลับด้วยความสงสัย

" พอดีไปซื้อของที่บนห้างน่ะ แล้วเห็นของมันลดราคาชั้นเลยซื้อมาฝากน่ะ    ...ไอทีบอก แต่จริงๆของราคาก็ไม่ได้ลด แค่พูดออกไปเฉยๆ

" ซื้ออะไรมาให้หรอค่ะ    ...ราตรีถาม พร้อมรอยยิ้มหวานๆ

" เข้ามาบ้านชั้นก่อนสิ    ...ไอทีบอก แล้วราตรีก็เดินเข้ามาในบ้านของไอที ก่อนที่ไอทีจะหยิบตุ๊กตาคิตตี้ตัวโตออกมา และส่งให้กับราตรี

" อะ อะไรคะ.. ตุ๊กตาคิตตี้ พี่รู้ได้ไงว่าหนูชอบคิตตี้    ...ราตรีพูดออกมา ก่อนจะรีบหยิบคิตตี้ออกจากมือของไอทีมากอด.. ตาเธอมองที่ตุ๊กตา พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใบหน้า.. ไอทีมองเธอแล้วก็ยิ้มตามออกมาโดยไม่รู้ตัว ความน่ารักของราตรี มันเริ่มเด่นชัดมากขึ้น เมื่อไอทีเริ่มเปิดใจ

" เธอชอบใช่มั้ย    ...ไอทีถามสั้นๆ

" ชอบค่ะ ราตรีชอบมาก.. พี่ไอทีคงเห็นห้องนอนของราตรีใช่มั้ยคะ ถึงรู้ว่าราตรีชอบคิตตี้    ...ราตรีบอก ราตรีที่เห็นตุ๊กตาตัวนี้ที่เป็นคิตตี้ ราตรีก็รู้เลยว่า ไอทีตั้งใจซื้อมาให้เธอ ถึงเธอจะไม่รู้ว่า ไอทีซื้อมาให้เธอทำไม

" ห๊ะ !! ห้องเธอ..อะ..เอ่อ..    ...ไอทีอ้ำอึ้ง

" ขอบคุณนะคะพี่ไอที    ...ราตรีบอก เธอพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม และแววตาที่ใสซื่อ.. ยิ่งเห็นแบบนี้ ไอทีก็เริ่มหลง

" ห๊ะ !! ขอบคุณชั้นทำไม ไม่ต้องขอบคุณหรอก    ...ไอทีบอก และก็เริ่มเขิน

" งั้น.. ขอบคุณที่คืนนั้น ช่วยอุ้มราตรีขึ้นไปนอนก็ได้ค่ะ.. คืนนั้นพี่นุ่มนวลกับราตรีมากเลยนะคะ ถึงราตรีจะไม่รู้สึกตัว แต่ราตรีก็รู้สึกได้ ขอบคุณนะคะ    ...ราตรีบอก น้ำเสียงกับการพูดจาของราตรี ดูจะน่าฟังเอามากๆ

" ไม่เป็นไร.. ชั้นไม่ปล่อยให้เธอนอนยุงกัดอยู่ข้างล่างหรอกน่ะ.. เอานี่.. ชั้นซื้อขนมมาให้ด้วย เอาไว้กินตอนเขียนนิยาย    ...ไอทีบอก พร้อมส่งขนมถุงใหญ่ให้ราตรี

" ขนมด้วยหรอคะ.. เยอะจัง.. พี่ไม่แบ่งเอาไว้กินเองบ้างหรอค่ะ    ...ราตรีถาม

" ชั้นไม่ใช่เด็กเหมือนเธอนี่ จะได้ชอบกินขนม    ...ไอทีบอก พร้อมกับคำว่าเด็กที่ราตรีไม่ชอบ

" ราตรีแค่หน้าเด็กค่ะ.. อิอิ.. ขอบคุณนะคะพี่ไอที    ...ราตรีบอก พร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหอบข้าวของพะรุงพะรังเดินออกจากบ้านไป ขณะที่ไอทีมองตามด้วยรอยยิ้ม

 

 ... ราตรีเดินกลับเข้าบ้านไป ...

... ไอทีก็กำลังถอยรถเข้าที่ ...

ราตรีเดินกลับเข้ามาในบ้าน ว่างข้าวของไว้บนโต๊ะ ก่อนจะยกตุ๊กตาขึ้นมากอดหอม เปรียบเสมือนว่าตุ๊กตาตัวนั้นคือไอที ผู้ชายที่เธอหลงรัก.. เธอกอดฟัดตุ๊กตาจนกระทั่งสายตามองผ่านไปที่ห้องครัว ราตรีพลางนึกขึ้นได้ว่า เขาทำกล้วยบวชชีไว้ในครัว และนึกถึงไอทีขึ้นมา.. เขาจะชอบกินมั้ยนะ..  ราตรีวิ่งออกมานอกบ้าน ชายตามองหาไอที

 

" พี่ไอทีค่ะ.. พี่ชอบกินขนมไทยๆมั้ยค่ะ    ...ราตรีวิ่งออกมาแล้วถาม ก่อนมองหน้าหนุ่มหล่อของเธอ

" ขนมอะไรของเธอ ขนมไทยๆ    ...ไอทีถามกลับ พร้อมมองหน้าราตรีแบบสงสัย

" พอดีเมื่อเช้าราตรีทำกล้วยบวชชีไว้น่ะค่ะ พี่ไอทีกินมั้ย    ...ราตรีถาม

" เธอทำเป็นด้วยหรอ ยัยเปิ่น    ...ไอทีว่า

" ถึงจะเปิ่น แต่ก็ทำเป็นนะคะ เป็นหลายอย่างด้วย.. แล้วก็อร่อยด้วยนะคะ อิอิ    ...ราตรีบอก เธอยิ้มแย้มทุกครั้งที่พูดกับไอที

" หึหึ.. ถ้าอร่อยจริงก็เอามา ชั้นก็ชอบกิน    ...ไอทีบอก ก่อนมองหน้ายัยแว่น แล้วยิ้มให้

" ได้ค่ะ รอแป๊บนะคะ เดี๋ยวราตรีเอาไปให้ อย่าเพิ่งล็อกประตูนะคะ    ...ราตรีบอก ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านไปอย่างรีบร้อน

 

ราตรีกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง ใบหน้าเบิกบานด้วยรอยยิ้ม ก่อนเดินเข้าครัวไปตักกล้วยบวชชีฝีมือของตัวเอง เตรียมให้หนุ่มหล่อของเธอ..  ราตรีมั่นใจในฝีมือของตัวเอง ว่าทำอร่อย และไอทีจะต้องชอบ..  และไม่นานนักกล้วยบวชชีก็มาถึงหน้าประตูของไอที..  ราตรีเปิดมันเข้ามาทันทีโดยไม่เรียกเขาสักคำ..  ราตรีอ้าปากค้างเมื่อเปิดประตูเข้ามา ก่อนหันหน้ากลับ ใจเธอเต้นแรงสุดๆ เพราะหนุ่มหล่อของเธอ นุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว

 

" เข้ามาสิไหนล่ะกล้วยบวชชีชั้น    ...ไอทีถาม ก่อนมองไปที่เธอแล้วยิ้มออกมา  กับท่าทางของราตรี

" พี่ไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนหรอคะ    ...เสียงสั่นๆดังออกมาให้ได้ยิน

" ทำไมหรอ ชั้นหุ่นไม่ดีหรอ เธอถึงได้ไม่อยากมอง    ...ไอทีพูดเสียงอ่อยๆ พลางให้ราตรีหันมอง

" ไม่ใช่นะคะ    ...ราตรีตอบ สั้นๆ

" งั้นก็หันมาสิ.. เอากล้วยบวชชีมาให้ชั้นชิม    ...ไอทีบอก

" ค..ค่ะ    ...ราตรีตอบก่อนหันมอง ราตรีชายตามองหุ่นที่ดูดีสุดๆ กล้ามหน้าอกแน่นๆ กล้ามท้องขึ้นเป็นลอน.. ราตรีจ้องมองด้วยอาการหลงใหล ชายหนุ่มที่เธอชอบช่างดูดีเกินห้ามใจ

" จะให้ชั้นกินมั้ยเนี่ย    ...เสียงดุเบาๆ ทำให้ราตรีตื่นจากภวังค์

" คะ..ค่ะ.. น..นี่ค่ะ    ...เสียงเธอยังคงสั่นไม่หาย แต่ก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาไอที ก่อนวางกล้วยบวชชีลงบนโต๊ะ

" หึหึ.. ดูน่ากินจัง ชั้นกินนะ    ...ไอทีถาม

" กินสิคะ.. กินเยอะๆนะคะ ในบ้านยังมีอีกค่ะ    ...ราตรีบอก และไอทีเริ่มกินกล้วยบวชชีฝีมือยัยเปิ่น

" อือ.. อร่อยนะเนี่ย    ...ไอทีบอก ก่อนจะตักกินไม่หยุด

" อร่อยก็กินเยอะๆสิคะ    ...ราตรีบอก ก่อนนั่งเท้าคาง จ้องมองไอทีด้วยรอยยิ้ม 

" อร่อยจังราตรี.. เธอทำได้ไงเนี่ย เก่งจัง    ...ไอทีถามพร้อมเอ่ยชม หลังกินหมด

" แม่ราตรีสอนน่ะค่ะ ราตรีทำเป็นตั้งแต่ตอนอายุสิบสี่สิบห้าแล้วค่ะ    ...ราตรีบอก เธอควรจะยิ้มออกมาเพราะไอทีชม แต่กับซึมออกมาจนไอทีผิดสังเกต

" ราตรี.. มีอะไรในใจหรือเปล่า    ...ไอทีรีบถาม

 

ราตรีมองไปนอกหน้าต่าง เพื่อหลบสายตาจากไอที  แล้วน้ำตาของเธอก็หยดลงมา โดยที่ไอทีไม่รู้สาเหตุ

 

" ชั้นพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าราตรี เธอร้องไห้ทำไม    ...ไอทีถาม และในใจก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เขารู้สึกห่วงราตรีอย่างบอกไม่ถูก

" ไม่มีอะไรค่ะ.. พี่ไอที.. ราตรีแค่คิดถึงแม่    ...ราตรีบอก ก่อนปาดน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหล

" ไปหาเขามั้ย ให้ชั้นพาไปก็ได้    ...ไอทีบอก

" ราตรีไปหาแม่ไม่ได้อีกแล้ว.. แม่หนูเสียไปนานแล้วค่ะ ตั้งแต่หนูอายุสิบหก แล้วหนูก็อยู่คนเดียวมาตลอด พ่อก็ไม่มี พ่อทิ้งแม่ไปตั้งแต่หนูยังไม่เกิด.. ฮือๆๆ    ...ราตรีพูดออกมาทั้งน้ำตา

" ราตรี    ...ไอทีเรียกเธอเบาๆ ปลอบเธอด้วยน้ำเสียง

" พี่เห็นดอกดาวเรืองที่ราตรีปลูกไว้มั้ยค่ะ.. แม่ของราตรีชื่อดาว และก็ชอบดอกดาวเรืองมาก.. เวลาหนูอยู่กับดอกดาวเรือง มันเหมือนกับว่าแม่ได้อยู่ข้างๆหนู    ...ราตรีพูดออกมากับน้ำตาที่ไม่หยุดไหล

" ชั้นขอโทษ.. ชั้นไม่น่าพูดอะไรให้เธอคิดเลย    ...ไอทีบอก

" ไม่เกี่ยวกับพี่ไอทีหรอกค่ะ.. แล้วพี่ไอทีรู้มั้ย ทำไมหนูถึงชื่อราตรี    ...ราตรีถามกับรอยยิ้มเล็กๆที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา

" ทำไมหรอ    ...ไอทีถาม

" ราตรีคือกลางคืน คือความมืด.. มันคือความมืดมนในใจของแม่หนูไงค่ะ    ...ราตรีบอก กับชื่อราตรีที่แม่ของเธอได้ตั้งให้

" อืม.. ชั้นเข้าใจแล้ว.. แต่ เงียบนะ อย่าร้อง    ...ไอทีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม ก่อนจะเอามือจับไปที่แก้มนิ่มๆของเธอ และเช็ดน้ำตาให้ ก่อนจะเอามือลูบหัวด้วยความเอ็นดู

 

ราตรีสัมผัสได้กับการกระทำของไอที ที่ดูอบอุ่นและจริงใจ.. นี่หรือคือผู้ชายที่เจ้าชู้ ที่พาผู้หญิงเข้าออกที่บ้านเป็นประจำ..  ราตรีหยุดร้องก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาไอที ผู้ชายที่เธอชอบกำลังปลอบโยนเธอด้วยความเอ็นดู

 

" ขอบคุณค่ะ พี่ไอที ราตรีไม่ร้องแล้ว    ...ราตรีบอก

" เธอก็เก่งนะ อยู่คนเดียวมาตลอด ตั้งแต่สิบหก ถ้าเธอไม่พูดให้ชั้นฟังวันนี้ชั้นก็คงไม่รู้    ...ไอทีบอก

" ก็ราตรีเหลือตัวคนเดียว ราตรีก็ต้องอยู่คนเดียวให้ได้สิคะ..  กล้วยหมดแล้ว เอาอีกมั้ยค่ะ    ...ราตรีบอก ก่อนถามออกมาด้วยรอยยิ้มที่คาบน้ำตายังไม่แห่งดี

" ชั้นกินไม่ไหวแล้ว จุกแล้วเนี่ย เธอเล่นตักมาซะเต็มถ้วยเลย    ...ไอทีบอก

" อิอิ.. ค่ะ.. งั้นราตรีไปก่อนนะคะ พี่เพิ่งกลับมาพี่จะได้พัก    ...ราตรีบอก ก่อนจะลุกขึ้นหยิบถ้วยใบนั้นแล้วเดินออกไป

" นี่ราตรี.. ดูแลตุ๊กตาที่ชั้นให้ดีๆล่ะ    ...ไอทีบอกก่อนที่ราตรีจะเดินออกไป เธอหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม

" ราตรีจะดูแลมันด้วยหัวใจเลยค่ะ    ...ราตรีบอกแล้วเดินออกไป

 

ไอทีมองตามสาวราตรี จนเธอเดินออกจากบ้านของเขาไป..  คำว่าจะดูแลด้วยหัวใจ มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง และคิดอะไรไปมากกว่านั้น..  เขาเริ่มคิดแล้วว่าถ้าวันนึง เขาได้เธอมาเป็นเมียจริงๆ เขาจะมีความสุขมากแค่ไหน..  แต่ไอทีก็ได้แค่คิด เพราะอะไรๆในวันข้างหน้า มันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา...

 

... to be continued ...

... สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น ...

... โดย  ฟาตาริส ...
​
https://fictionlog.co/u/fataris
https://www.tunwalai.com/DashBoard/Story

[P555]

นึกถึงฉาก love scene ของคู่นี้ไม่ออกเลยแฮะ มันช่างแตกต่างกันคนละขั้ว

[therasak]

หวานทั้งเนื้อเรื่อง​ ทั้งกล้วยบวดชี

[terapoong48]

ใจอ่อนแล้วไอที

[zzzbamboozzz]

คู่นี้น่าจะโรเมนติกน่าดู

[Craft lslot]

แอบคิดเล่นๆ ถ้าพ่อเดียวกันอีกนี่จะเป็นยังไง

[dome2011]

ฉากรักคงจะละมุนมากครับ

[Meen Nirawit]

หวานเจี๊ยบเลย

[Thunyawit sriradon]

ใกล้จะลงเอยกันแล้วน้องราตรี

[Bluemuffer]

ยอมๆเค้าไปเหอะ

[swss2511]

พี่ไอทีต้องดูแลน้องราตรีให้หายเหงา

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ ขอเชียร์ ไอทีกับราตรี ขอให้เคมีตรงกันนะครับ

[chanky2007]

ไอทีจะหยุดที่ราตรีหรือเปล่านะ

ขอบคุณครับ

[tatong2222]

ราตรีน่ารัก มีเสน่ห์ปลายจวักแบบนี้ ไอทีต้องตามจีบให้ติดนะ

[Fiction_man]

อยากกินแซนวิชเลย