คุยก่อนอ่าน
ตอนนี้ก็กลับมาเข้าไทม์ไลน์หลักเหมือนเดิมแล้วนะครับ เผื่อใครเพิ่งมาอ่าน เส้นเรื่องในนิยายของผมจะเป็น 1-3-4-5-2-6 คือเสียตัวกับท่านออกญาในตอนที่ 1 แอบดูพี่หมื่นกับแม่จันทร์วาดตอนที่ 3 สวิงผินจ้อยแย้มตอนที่ 4 ท่านขุนเสกเด็กเข้าท้องแม่มะลิตอนที่ 5 แล้วจึงไปเสียท่าหลวงศรียศในตอนที่ 2 แล้วค่อยมาต่อในตอนนี้นะครับ
ส่วนฉากในละครแค่นำมาประกอบ ไม่ได้ยึดตามลำดับก่อนหลังเหมือนละคร ซึ่งจะเห็นว่ากว่าไอ้เรืองจะปรากฏตัวออกมาก็เลื่อนยศเป็นขุนเรืองแล้วซึ่งต่างจากในละครชัดเจน เพราะฉะนั้นถ้าจะอ่านให้สนุกอย่ายึดไทม์ไลน์ของละครนะครับ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 6
"ไอ้จ้อย คุณพี่ไปทางไหน"
แม่การะเกดถามไอ้จ้อยด้วยเสียงอันดังจนไอ้จ้อยสะดุ้งหันมา และยิ่งตกใจมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อพบว่าคนที่ถามมันคือแม่นายการะเกด
"แม่นายขอรับ..แม่นายมานี่ได้อย่างไรขอรับ"
"ข้าถามเจ้าก่อนนะจ้อย ไยจึงมาย้อนถามข้าเช่นนี้ ตอบคำถามข้ามาเร็วๆ"
ไอ้จ้อยลนลานทำอะไรไม่ถูก จนเผลอชี้มือไปทางที่ท้ายวัด อันที่จริงวันนี้คุณพี่เดชของแม่การะเกดมีกิจสำคัญที่ไม่ได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดไว้ แต่แม่การะเกดพร้อมด้วยบ่าวทั้งสองกลับแอบสะกดรอยตามมา ด้วยหมายว่าคุณพี่เดชจะลอบไปโล้สำเภากับแม่หญิงจันทร์วาดดังเช่นครั้งก่อนหน้า แต่คราวนี้นางตามไม่ทันเรือของเขาจึงคลาดกันไป แต่ก็ยังแกะรอยมาจนเจอไอ้จ้อยที่ตีไก่อยู่ในบ่อนเข้าจนได้
"ทางโน้นขอรับ"
สิ้นเสียงแม่การะเกดก็จำอ้าวไปตามทิศนั้น
"แม่หญิงขอรับ สงสารจ้อยเถอะขอรับ หากออกขุนท่านเห็นแม่หญิงเข้า ไอ้จ้อยตายแน่ขอรับ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวจะทำศพให้สมเกียรติเลยรับรอง"
เมื่อเห็นว่ามิอาจขัดคำได้แล้ว ไอ้จ้อยจึงจำใจต้องนำทางแม่นายของมันไปอย่างไม่เต็มใจนัก ไอ้จ้อยพาแม่การะเกดและนังผินนังแย้มลัดเลาะข้างกำแพงวัดจนมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง
"เอ้า หยุดทำไมล่ะจ้อย" แม่การะเกดเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าจ้อยไม่ยอมเดินต่อ
"ต่อจากนี้ไปหาได้ไม่ขอรับ เพราะประตูนี้มีอาคมขอรับ จึงผ่านเข้าไปไม่ได้"
"ไหนล่ะอาคม เห็นมีแต่ประตู งั้นข้าขอลองละกันนะ"
แม่การะเกดไม่ค่อยเชื่อคำไอ้จ้อยนัก จึงลองเดินเข้าไปผลักประตูดู
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกโดยที่นางยังไม่ทันได้แตะต้องเลยด้วยซ้ำ แถมยังมีลมพัดมาวูบหนึ่งจนแม่การะเกดเซเสียหลักจนเกือบหน้าคะมำ และถลำเข้าไปด้านในทั้งตัว ส่วนนังผินนังแย้มพอเห็นแม่นายเข้าไปได้จึงตามไปติดๆ แต่ก็โดนอะไรบางอย่างผลักออกมาจนกระเด็นถอยหลังล้มลงก้นจ้ำเบ้า
"ข้าบอกแล้วว่ามีอาคม แต่ทำไมแม่นาย..ถึงเข้าไปได้" ไอ้จ้อยเองก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
"นั่นสิ ทำไมข้าเข้ามาได้ล่ะ"
ฉับพลันนั้นประตูก็ปิดเองอย่างรวดเร็ว แม้แม่การะเกดจะออกแรงดึงเท่าใดก็มิอาจเปิดออกได้อีก จึงตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจภายใน
บรรยากาศภายในนั้นชวนให้ขนลุกอย่างแปลกประหลาด มีพระพุทธรูปสีทองอร่ามตั้งเรียงรายไปตามกำแพงจำนวนมาก เมื่อเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆก็พบกับลานกว้างและได้ยินเสียงคนฟันดาบกันดังช้งเช้ง ที่แท้ข้างในนี้ก็เป็นลานฝึกอาวุธนี่เอง มีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันจำนวนมากกำลังประลองดาบกันอยู่
การะเกดเดินเข้าไปท่ามกลางเหล่านักรบเหล่านั้นโดยไม่ทันได้คิด ทุกคนต่างหยุดฟันดาบและหันมามองนางเป็นตาเดียวกัน
"นั่นใครน่ะ" ชายผู้หนึ่งร้องถาม พลางลงจากม้าที่ขี่อยู่แล้วเดินดิ่งเข้ามาหานาง
"ไอ้เรือง...แกเองเหรอเนี่ย"
การะเกดร้องทักอย่างตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนเพื่อนของนางราวกับแกะออกจากพิมพ์เดียวกัน
"เจ้ารู้จักข้าด้วยรึ..แม่หญิง"
"อ้าว...ไม่ใช่ไอ้เรืองเหรอ"
"ข้าชื่อเรือง...ยศขุนเรืองอภัยภักดี แล้วเจ้าล่ะแม่หญิง เข้ามาในเขตนี้ได้อย่างไร"
"ข้ามาตามหาคุณพี่เดช ไม่ทราบว่าท่านเห็นหรือไม่"
"ขุนศรีวิสารวาจาน่ะรึ เพิ่งออกไปได้เมื่อสักครู่นี้เอง ว่าแต่ออเจ้าเกี่ยวข้องเป็นอะไรกับพ่อเดชกระนั้นรึ"
ขุนเรืองตอบตามจริง พ่อเดชสหายของเขาเข้ามาคุยธุระกับเขาที่นี่เมื่อสักครู่ก่อนจะขอตัวไปที่อื่นต่อ ไม่คิดว่าจะมีแม่หญิงรูปโฉมงดงามปานนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้มาตามหาเขา ทำให้ขุนเรืองอยากรู้จักยิ่งนัก แต่มิทันจะได้สนทนากันต่อก็มีเสียงดังทุ้มต่ำพูดขึ้นมาจากด้านหลังของคนทั้งสอง
"มีอะไรกันรึ!!"
การะเกดหันไปมอง ก็ปรากฏร่างของชายผู้หนึ่งเดินตรงเข้ามา ชายผู้นี้หน้าตาน่าเกรงขามนัก ผมสีเทาบ่งบอกว่ามีอายุไม่น้อย หนวดเครายาวยิ่งขับให้ใบหน้านั้นดุดันยิ่งขึ้นไปอีก ตามร่างกายก็มีรอยสักยันต์ทั่วไปหมด ชายผู้นั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแม่การะเกดแล้วมองนางอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า
'ผ่านม่านอาคมมาได้ ไม่ธรรมดาเลยหนา ออเจ้า'
ท่านอาจารย์ชีปะขาวคิดในใจก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ออเจ้าตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยวเถิด"
แม่การะเกดเดินตามหลังท่านอาจารย์ไปช้าๆ อากาศรอบกายนางเย็นยะเยือกจนทำให้นางขนลุกชัน พลันนางก็ได้กลิ่นแปลกๆเหมือนตอนที่อยู่ในโรงน้ำชากับหลวงศรียศในวันนั้น กลิ่นที่ทำให้นางผ่อนคลาย...แลทำให้รู้สึกกำหนัดในคราเดียวกัน
ขุนเรืองเดินตามไปส่งนางถึงหน้าเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งสร้างด้วยอิฐฉาบปูนทั้งสี่ด้านแลไม่มีหน้าต่างสักบานเดียว มีเพียงประตูบานเดียวเท่านั้นที่เป็นทางเข้าออกเรือนหลังนี้
"ออเจ้าตามท่านอาจารย์เข้าไปเถิด ข้าจักรอเจ้าอยู่ที่นี่" ขุนเรืองกล่าว
"อ้าว ทำไมท่านไม่เข้าไปข้างในด้วยกันละคะ" แม่การะเกดถาม นางรู้สึกหวั่นๆเล็กน้อยหากจะต้องเข้าไปเพียงลำพัง
"ท่านอาจารย์เชิญเจ้าแต่เพียงผู้เดียว หาได้เชิญข้าไม่ ข้าไม่มีสิทธิเข้าไปในเรือนของท่านหากมิได้รับอนุญาต"
การะเกดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรือนหลังนี้คงเป็นเขตหวงห้ามกระมังถึงไม่ยอมให้ใครเข้าออกกันได้ง่ายๆ นางคิด
แม่การะเกดเดินตามเข้าไปในเรือนนั้นเพียงลำพัง และพบว่าชายน่าเกรงขามผู้นั้นนั่งรออยู่บนตั่งไม้ตรงกลางห้องแล้ว การะเกดจึงนั่งพับเพียบลงตรงหน้าเขา กลิ่นหอมแปลกๆนั้นโชยมาเข้าจมูกนางอีกแล้ว คราวนี้ถึงกับทำให้ร่องรักของนางเริ่มชื้นแฉะขึ้นมาทีละนิด โดยที่นางเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมถึงรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาได้
"เอ่อ...ท่าน" การะเกดเอ่ยขึ้นมา แต่ยังไม่ทันพูดจบเขาก็สวนขึ้นมาเสียก่อน
"เรียกข้าว่าอาจารย์ชีปะขาวเถิดนังหนู"
"เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ชีปะขาว"
"มาอาศัยอยู่ในร่างผู้อื่นแบบนี้ รู้สึกอย่างไรบ้าง"
ท่านอาจารย์ชีปะขาวเอ่ยถามเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา
"ท่าน...ท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไรเจ้าคะ"
แม่การะเกดสะดุ้งโหยงที่เขารู้ความจริง อารามตกใจทำให้เมือกใสๆในช่องเสียวหลั่งออกมาเพิ่มอีก จนตอนนี้รู้สึกลื่นไปทั้งหว่างขาแล้ว
"ถ้าข้ามิรู้ ข้าจะเป็นอาจารย์ชีปะขาวได้รึ" อาจารย์ชีปะขาวพูดพลางหัวเราะหึหึก่อนจะพูดต่อไป
"ชะตาของเจ้านั้นหนักหนานัก บุพเพสันนิวาสชักนำให้ออเจ้ามาพบกับคู่ครองที่นี่ แต่กว่าจะได้ครองคู่กัน เจ้ายังต้องเจอบททดสอบอีกมาก"
"ว่าอย่างไรนะเจ้าคะ เนื้อคู่ของข้าอยู่ที่นี่ ใครกันเหรอคะ ข้ารู้จักหรือเปล่า เคยเจอกันแล้วหรือไม่ แล้วข้าจะมีโอกาสได้กลับไปยังที่ที่ข้าจากมาหรือเปล่า ตัวตนของข้าในอีกโลกนึงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่"
แม่การะเกดยิงคำถามรัวๆด้วยความอยากรู้จนฟังแทบไม่ทัน แต่ยิ่งร้อนรนมากขึ้นเท่าไหร่ น้ำรักในรูเสียวของนางก็ยิ่งทะลักล้นออกมาไม่หยุดเท่านั้น ตอนนี้แค่ขยับตัวเพียงนิดเดียวก็เสียวซ่านจนเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั้งตัวแล้ว
"ใจเย็นๆก่อนนังหนู เจ้าจักได้รู้คำตอบเหล่านั้นในไม่ช้าแน่นอน แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าคงมีคำถามอื่นที่อยากรู้มากกว่า...จริงหรือไม่"
อาจารย์ชีปะขาวถามแทงใจดำของนางจนแทบทะลุ จริงอยู่เรื่องที่นางมาที่นี่นั้นมีปริศนาที่อยากรู้อยู่มากมาย หากแต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางสงสัยที่สุดคือ ความเงี่ยนในใจนางตอนนี้มันมาจากไหนกัน แล้วไหนยังจะกลิ่นแปลกๆที่ไม่รู้ที่มานั้นอีกเล่า
"ใช่เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ถามเหมือนมองทะลุใจข้า ตั้งแต่ข้าเข้ามาในนี้ข้าก็รู้สึกแปลกๆพิกล รู้สึกราวกับว่า..."
แม่การะเกดยั้งปากไว้ไม่กล้าพูดต่อจนจบ นางได้แต่คิดในใจว่า
'โอ๊ย...จะให้บอกยังไงเนี่ย ว่าอยู่ๆก็เงี่ยนอยากโดนเย็ดขึ้นมาเฉยๆแบบไม่รู้สาเหตุเนี่ย'
'ออเจ้าเงี่ยน...ใช่หรือไม่'
อาจารย์ชีปะขาวมิได้เอ่ยปากออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่ใช้กระแสจิตสื่อสารกับแม่การะเกดจนนางตกตะลึงอ้าปากค้าง
'ท่าน...ท่านได้ยินสิ่งที่ข้าคิดด้วยหรือคะ'
แม่การะเกดถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความอายที่ถูกอ่านใจ ความคิดลามกสัปดนที่นางรู้สึกอยู่ในตอนนี้เขาคงรู้จนหมดสิ้นแล้ว ความอับอายส่งผลให้นางร้อนผะผ่าวไปทั้งร่างกายลามไปถึงช่องรักกลางหว่างขาที่ตอดขมุบขมิบอย่างไม่สามารถควบคุมได้
"หากออเจ้าอยากได้คำตอบ ก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ข้า แล้วข้าจะตอบคำถามที่เจ้าอยากรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น"
อาจารย์ชีปะขาวเอ่ยพลางแหวกชายผ้าที่ห่มตัวไว้ออก ผ้าที่เขานุ่งนั้นคล้ายกับผ้านุ่งของสงฆ์หากแต่เป็นผ้าขาวมิใช่ผ้าเหลือง ดังนั้นพอจับชายผ้าตลบขึ้นมา ท่อนล่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโชว์ท่อนลำดำมะเมื่อมเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแม่การะเกด เมื่อนางเห็นของลับของอาจารย์ชีปะขาวก็ถึงกับหน้าซีดเผือด พลางอุทานในใจว่านี่มันควยของคนหรือของสัตว์ประหลาดชนิดใดกัน ถึงมีเม็ดตะปุ่มตะป่ำผิวขรุขระราวกับไม่ใช่ควยของคนยังไงยังงั้น อีกทั้งขนาดของมันยังใหญ่ยาวผิดมนุษย์มนา ควยของหลวงศรียศที่ว่าใหญ่แล้วยังเทียบไม่ได้เลยกับของท่านอาจารย์ผู้นี้
"มิใช่ของสัตว์ประหลาดที่ไหนดอกแม่การะเกด ข้าเป็นผู้ศึกษาอาคมมีวิชาแก่กล้าจึงมีของดีติดตัวอยู่บ้าง เม็ดมุกมหาเสน่ห์ที่ฝังอยู่รอบๆแก่นกายของข้านี้หากหญิงใดได้โดนเข้าสักครั้งจักติดใจโหยหารสของมันไปจนกว่าข้าจะคลายมนต์ให้ ว่าแต่ว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของออเจ้ากระมัง เจ้าเคยลิ้มรสควยของผู้อื่นมาก่อนแล้วใช่หรือไม่"
ท่านอาจารย์อ่านความคิดของนางออกเช่นเคย นางจึงหัวเราะแหะๆแล้วจำต้องยอมรับไปตามความจริง
"เจ้าค่ะ ข้าเคยโดนคุณลุงของข้าโล้สำเภาพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากข้า จากนั้นข้าก็เคยอมควยให้บ่าวคนนึงในเรือนแต่มิได้มีอะไรกัน ส่วนครั้งที่สองที่ข้าโดนโล้สำเภาก็เป็นหลวงศรียศเมื่อคราที่ข้าไปเดินเที่ยวตลาดบ้านจีนเจ้าค่ะ"
อาจารย์ชีปะขาวหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่แม่การะเกดสารภาพมาตรงๆ กิริยาหัวเราะตัวโยนของเขายิ่งทำให้ท่อนควยกระดกหงึกหงัก แม่การะเกดเห็นแล้วรีบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ออเจ้าลองปล่อยให้ความปรารถนาภายในตัวออเจ้าชี้นำเถิด อย่าได้หักห้ามตัวเองอยู่เลย แลเมื่อเสร็จแล้วข้าจักอธิบายให้ฟังว่าเพราะเหตุใดออเจ้าถึงมีอาการเยี่ยงนี้"
หลังจากที่อาจารย์ชีปะขาวพูดจบ แม่การะเกดก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วปลดปล่อยจิตใจของตัวเองให้ว่างเปล่า พร้อมๆกันกับผ้านุ่งและสไบของนางก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายเช่นกัน บัดนี้เรือนร่างผุดผ่องของนางจึงเปลือยเปล่าต่อหน้าท่านอาจารย์ผู้ทรงอาคม จากนั้นแม่การะเกดก็ขยับร่างกายไปตามสัญชาตญาณของตัวเอง คลานเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าท่านอาจารย์ ท่อนควยฝังมุกของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าของนางไม่ถึงศอก แม่การะเกดเอื้อมมืออันสั่นเทาไปจับมันเขย่าเบาๆแล้วรูดหนังหุ้มปลายร่นลงมาจนหัวบานแดงโร่โผล่ออกมาให้เห็น วูบหนึ่งนางก็รู้สึกหวาดหวั่นแต่ก็ยังโน้มศีรษะเข้าหามันอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางๆของนางครอบอมส่วนปลายถอกกลืนลงไปเบาๆ ท่อนควยอันเขื่องลำนี้ใหญ่ยาวที่สุดในชีวิตที่นางเคยเจอมา ผิวขรุขระด้วยเม็ดมุกนั้นให้ความรู้สึกจั๊กจี้ฝ่ามือทุกครั้งที่รูดขึ้นลง กลิ่นเหม็นอับที่ตลบอบอวลเข้าจมูกนั้นกลับยิ่งขับอารมณ์ของนางให้เตลิดมากขึ้นไปอีก หีของนางขับเมือกใสๆออกมาไม่ขาดระยะอีกทั้งยังตอดขมุบขมิบราวกับเรียกหาอะไรบางอย่างให้สอดใส่เข้าไปให้หายอยาก แม่การะเกดจึงตัดสินใจใช้มือข้างหนึ่งลงไปบี้คลึงแตดของตัวเองเล่นและแหย่แยงนิ้วเข้าไปในรูสังวาสของตัวเองหมายจะเกาให้หายคัน แต่ยิ่งแยงเข้าแยงออกเท่าไหร่กลับยิ่งทำให้นางหงี่ร่านมากขึ้นๆทุกที ช่องหีก็ขับเมือกลื่นออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งฝ่ามือ
ซักพักเมื่อนางทนต่อความเสียวสยิวนี้ไม่ไหว นางก็ลุกขึ้นนั่งคร่อมไปบนตักของอาจารย์ชีปะขาว จับท่อนควยของเขาตั้งลำจ่อให้ตรงกับช่องสังวาสของนางแล้วค่อยๆโหย่งสะโพกกดลงไป ความคับแน่นในร่องรูสวาทที่กำลังถูกทะลวงแทงจากแรงกดของตัวเองนั้นทำให้นางเสียวจนต้องกัดฟันกรอด เม็ดมุกรอบลำควยของเขาก็เสียดสีกับผนังโพรงถ้ำสังวาสของหล่อนจนเสียวแปล๊บราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย รูสังวาสของนางแหกอ้าออกจนแทบปริขาดแต่แม่การะเกดก็หาได้หวาดหวั่น นางยังคงกัดฟันกดสะโพกสวมครอบท่อนควยยักษ์นั้นเข้าไปในโพรงหีอย่างต่อเนื่อง แม้ท่อนควยของอาจารย์ชีปะขาวจะใหญ่เพียงใดแต่ก็ไม่เกินความสามารถที่หีของนางจะรับได้ จนในที่สุดเนินเนื้อของนางก็ประกบเข้ากับหนอกควยของเขาอย่างสนิทแนบจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
แม่การะเกดส่ายเต้านมคู่สวยของนางบดถูไปกับใบหน้าของอาจารย์ชีปะขาว หนวดเคราที่ดกหนาและแข็งนั้นทิ่มตำเนื้อนมอ่อนๆจนนางรู้สึกจั๊กจี้ปนสยิวยิ่งนัก ตอนนี้เองที่แม่การะเกดเพิ่งสังเกตว่า ท่านอาจารย์ชีปะขาวนั้นนั่งหลับตานิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น และมิได้สัมผัสเล้าโลมอะไรนางเลยแม้แต่น้อย มีเพียงนางผู้เดียวที่เป็นฝ่ายเคลื่อนไหวโขยกขย่มท่อนควยใส่เขาอยู่ฝ่ายเดียว แต่แม่การะเกดก็หาได้ใส่ใจไม่ เพราะยามนี้ท่อนควยที่แข็งราวกับหินซึ่งเสียบคาอยู่เต็มรูหีของนางก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นางบรรเทาความกำหนัดลงได้
แม่การะเกดจับหัวไหล่ของอาจารย์ไว้เป็นหลักยึดแล้วกระดกสะโพกขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็ส่ายวนเป็นวงกลมเพื่อให้เม็ดมุกเหล่านั้นเสียดสีไปจนทั่วทั้งโพรงสวาทของนาง
"ซี้ด...ท่านอาจารย์เจ้าขา ควยของท่าน..สุดยอดจริงๆเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยรู้สึกเสียวขนาดนี้มาก่อน...ซี้ด...อูย..."
อาจารย์ชีปะขาวยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แลปล่อยให้แม่การะเกดโยกหน้าโยกหลังอย่างเงี่ยนง่าน
"อูย...ท่านอาจารย์ เย็ดข้าหน่อยเถอะค่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ข้าขย่มเองต่อไม่ไหวแล้ว"
แม่การะเกดออกแรงขย่มสะโพกอยู่นานจนเริ่มอ่อนล้า แลอยากให้อาจารย์ชีปะขาวแสดงฝีมือบ้าง นางจึงออดอ้อนให้เขากระเด้าควยตอบกลับมาบ้าง แต่ท่านอาจารย์ก็ยังคงไม่ตอบสนองนางอยู่ดี จนแม่การะเกดรู้สึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย
"ก็ได้เจ้าค่ะ หากท่านอาจารย์ไม่ช่วย ข้าทำเองก็ได้เจ้าค่ะ"
สิ้นเสียงนางก็เริ่มขย่มสะโพกด้วยตัวเองต่อไปแม้จะเหนื่อยล้า แต่ความเงี่ยนนั้นมีมากกว่าจึงทำให้นางกัดฟันกระทำต่อไปได้ นางโผเข้ากอดอาจารย์ชีปะขาวแลเอามือกดศีรษะของเขาให้ถูไถไปกับสองเต้าอวบอิ่มพลางขย่มสะโพกอย่างต่อเนื่องอีกหลายสิบครั้งจนกระทั่ง
"อาจารย์เจ้าขา ข้าจะถึงแล้วนะเจ้าคะ..อาจารย์..อาจารย์ขา...โอว...ข้าเสร็จแล้ว เสียวเหลือเกิน...ซี้ด...ท่านอาจารย์...."
แม่การะเกดตะโกนเรียกท่านอาจารย์เสียงหวีดหวิวดังลั่นด้วยความเสียวอย่างที่สุด แล้วนางก็ไต่ขึ้นสวรรค์สำเร็จไปแต่เพียงผู้เดียว ช่องสังวาสของนางหดเกร็งและกระตุกเป็นจังหวะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเฉอะแฉะไปทั้งหน้าขาของท่านอาจารย์
ผ่านไปครู่ใหญ่เมื่อความเงี่ยนของแม่การะเกดผ่อนคลายลง นางจึงค่อยๆแต่งตัวกลับเหมือนเดิมแล้วมานั่งอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์อีกครั้ง
"ออเจ้าหายใคร่แล้วใช่หรือไม่" ท่านอาจารย์ถาม
"เจ้าค่ะอาจารย์ ทีนี้อาจารย์จะตอบคำถามข้าได้หรือยังเจ้าคะ ข้าอยากรู้ว่า ไอ้เจ้ากลิ่นที่ทำให้ข้าเกิดอารมณ์กำหนัดนั้นมันคืออะไร"
อาจารย์ชีปะขาวสูดหายใจลึกก่อนจะค่อยๆตอบอย่างช้าๆแต่ชัดถ้อยชัดคำ
"มิได้มีกลิ่นอันใดดอก ออเจ้านั้นอุปทานไปเอง ด้วยว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นเขามีจิตใจฝักใฝ่อยู่แต่ในกามารมณ์ ไม่ว่าพบเห็นชายใดก็ใฝ่ฝันว่าจักได้โล้สำเภาไปกับเขาเสียทุกผู้ทุกคน แต่ก็มิเคยได้สมหวังดังใจ ทีนี้พอเขาสิ้นบุญไปแล้วแต่ความปรารถนายังอยู่ มันก็เลยยังฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของร่างนี้ เมื่อออเจ้ามาอาศัยร่างของเขา จึงได้ถูกจิตใต้สำนึกของเขาครอบงำเอาด้วยยังไงล่ะ ส่วนกลิ่นที่เจ้าบอกว่าสัมผัสได้นั้น คงเป็นเพียงสัญญาณจากจิตใต้สำนึกที่มาบอกให้เจ้ารู้ว่าร่างกายของเจ้ากำลังอยากจะเสพสังวาสกับใครสักคนเท่านั้นเอง"
"อ๋อ...มิน่าล่ะ พออยู่ใกล้กับผู้ชายสองต่อสองทีไร ข้าถึงได้กลิ่นแปลกๆทุกที ที่แท้ก็อยากโดนโล้สำเภานี่เอง เฮ้อ...ทั้งที่ตัวจริงข้าออกจะเป็นคนเรียบร้อย แต่จิตใต้สำนึกของการะเกดกลับเป็นตรงข้ามกันเสียนี่" การะเกดบ่นพึมพำกับตัวเองพลางคุยกับตัวเองในใจ
'แต่อาจารย์ก็ร้ายไม่เบานะเนี่ย ถ้าเกิดข้าหอยหลวมขึ้นมาก่อนจะได้เจอคู่ครอง ใครจะรับผิดชอบล่ะเนี่ย โล้สำเภาเสียจนหอยข้าระบมไปหมดแล้ว'
แม่การะเกดลืมคิดไปว่าอาจารย์ชีปะขาวสามารถอ่านใจได้ จึงเผลอคิดเล่นๆไป ท่านอาจารย์จึงสวนคำกลับมาพลัน
"ช้าก่อนหนาออเจ้า ข้ายังมิได้ทำกระไรเลย ข้าเพียงนั่งสมาธิเฉยๆ แต่ออเจ้ากลับเปลื้องผ้าเปลื้องผ่อนขึ้นมากระทำชำเราใส่ข้าจนสำเร็จความใคร่ไปเอง แลน้ำรักของข้ายังมิได้หลั่งออกมาแม้เพียงสักหยด ไยออเจ้าจึงมาโทษข้าเยี่ยงนี้"
"โห...ท่านอาจารย์ เล่นงี้เลยเหรอเจ้าคะ ก็ได้เจ้าค่ะ ข้ายอมรับก็ได้ว่าข้าเงี่ยนไปเอง ข้าจึงขึ้นขย่มตอท่านอาจารย์จนหอยระบม แต่ท่านอาจารย์จะมาว่าข้าไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องโทษจิตของแม่การะเกดต่างหากที่ทำให้ข้าเป็นหญิงร่านแบบนี้"
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีในที่สุด
ตัวอย่างตอนต่อไปของ บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 7
(https://www1.wi.to/HTIPUY.jpg)
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
แม่หญิงจัดกับพระอาจารย์เลยที่เดี่ยว
ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .
กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................
เหมาหมดเรื่องเลยเปล่าแม่การะเกด
อย่างนี้ต้องเรียกว่า ติดใจ
สงสัยแม่หญิงจะเหมาหมด ::Thinking::
การะเกดมีอารมณ์อีกแล้ว เมื่อไหร่จะโดนคุณพี่โล้สำเภาสักที
แม่หญิงจัดกับพระอาจารย์เลย สงสัยแม่หญิงจะเหมาหมด
ไม่อยากคิดเลยว่ากว่าจะถึงคิวคุณพี่ การะเกดจะสภาพเป็นอย่างไร
การะเกดจัดหนักกับจ้อยไหมนี่อมแล้วขาดเสียบนะ
ได้เล่นโล้สำเภากับเจ้าอาคมอย่างพระอาจารย์ชีปะขาว
โดนหลายตอแล้วแม่หญิง
เหลือสภาพดีๆ ให้ถึงคุณพี่บ้าง กว่าถึงมือคุณพี่ การะเกด ภาคนี้จะผ่านชายไปกี่คนแล้วเนี่ย
::JubuJubu::อ่านเพลินดีมากครับ น่าติดตามแม่การะเกด ::JubuJubu::
การะเกดจะไม่เว้นใครบ้างเลยหรือ...
เนื้อเรื่องน่าติดตาม
::Bloody::ผมไม่มีสมาธิทำงานเลย รอติดตามอ่านตอนต่อไป การะเกดนี้ร่านควยจริงๆ
อยากโดนไอ้เรื่องคะ
ที่แท้สาเหตุที่ทำให้แม่การะเกดเกิดอารมณ์เพศกับผู้ชายบ่อยๆ ก็เป็นเพราะจิตใต้สำนึกของเจ้าของร่างเดิม ที่ฝักใฝ่อยากโล้สำเภากับผู้ชายแต่ไม่เคยสมหวังนี่เอง แบบนี้กว่าจะได้แต่งงาน ต้องโล้สำเภากับผู้ชายอีกกี่คนอ่ะ...
ตอนหน้าจะโล้สำเภากับใครกันหนาออเจ้า
นี่แม่หญิงคงจับผู้ชายมาโล้สำเภาหมดพระนครแน่ๆ
กว่าจะถึงคุณพี่ คงต้องมีบทอะไรหักมุมให้การะเกสหลับมาเป็นสาวพรมจรร
ออเจ้าคงจะหลวมเสียก่อนแต่งงานเป็นแน่
แม่การเกศเล่นแต่รุ่นใหญ่ทั้งนั้น
จะเจอใครต่อไป
อยากให้ออกญาโหรา จัดหนักแม่จันวาดสักหน่อย
อาจาร์ยชีปะขาวช่างแน่ๆจริงๆไม่หวั่นไหวไปกับแม่การะเกดเลย
การะเกดร้อนแรงไม่เบาเลย
ดูท่าแล้วแม่หญิงการะเกดคงต้องเปลืองตัวกับชายอีกหลายคนแน่ๆเลย นี่เล่นเอาผมคาดหวังไปถึงท่านคอนสตอนตินกับแม่นายการะเกดเสียแล้วสิครับ ท่อนใหญ่ๆของชาวต่างชาติ ร่องรูสวาทจองแม่นางคง ........? อูยเสียวครับ ซี๊ดๆเลยอิอิ
กำลังไปได้สวย..แม่หญิงจัดให้สาสมกับความอยากของตัวเองหน่อยแล้วกัน
งานนี้แม่การะเกดเหมาผู้ชายในเรื่องหมดแน่
แม่การะเกดฟาดเรียบ อยากให้สวิงกับจันวาดด้วย ::DookDig::
แม่หญิงการะเกดระวังน่ะเดียวจะโดยอาจารย์ชีปะขาวเสนเด็กเข้าท้องอีกคนน่ะ ::DookDig::
แม่หญิงนี่เจอแต่ของใหญ่ของโตทีเดียวนะ
ตอนต่อไปจะเป็นใครน้าา ขอฟอลคอนเถอะนะนะนะ *0*
อ่านเรื่องนี้แล้วการะเกดคงร่านหมดทั่วดินแดนแน่ๆ
จะมีหักมุมหรือไม่ รอติดตามครับ
เป็นเพราะ จิตราคะ อยากจะโล้สำเภานี่เอง
จึงทำให้ออเจ้าการะเกด ถึงเงี่ยนจัด เห็นควยไม่ได้ ต้องขึ้นขย่มเสียให้เข็ด
เสียวต่อเนื่องเลยนะออเจ้า เยี่ยงนี้จะได้ทุกคนเลยป่าว
เมื่อไรจะโดนพี่หมื่นเสียที
แม่การะเกดล่อาจารย์ ซะแล้วต่อไปเป็นใครดี ::HeyHey::
กว่าจะได้เข้าเรือนพี่หมื่น คงหมดสภาพแล้วละมั้ง
อย่าโทษจิตใต้สำนักเลยแม่การะเกด ออเจ้าเองก็มีความต้องการบอกมาเถอะ
สนุกดีครับดัดแปลงได้ถูกใจมาก
คงจัดกับพ่อเรืองเป็นรายต่อไปหุหุ
แม่หญิงการะเกดสงสัยจะเหมาหมดทั้งพระนครเป็นแน่แท้
ออเจ้านั้นพระอาจารย์นะ
แมานายการะเกด กะจะเหมาหมดเลยหรือนั่น แล้วอาจารย์จะมนต์ขลังขึ้นไหม
แล้วคุณพี่จะไปโล้กับใครอีกเนี่ย
การะเกดสายหื่นตัวจริงๆ
::Bloody:: การะเกดจะหลวมไหมเนี่ย
ขอสวิงหน่อยเถอะครับ
แย้ม แม่หญิงจันทร์วาด แม่มะลิและแม่หญิงการะเกดกับขุนเรืองครับ
สุดยอดมากครับ โดนท่านอาจารย์ซะแล้ว คาดไม่ถึงเลย เยี่ยมครับ
ขอบคุณมากครับ อ้าวอาจารย์ก็โดนด้วย แม้ผิดศิลนะอาจารย์
ลองเปลี่ยนเป็นรุ่นใหญ่แบบคุณหญิงจำปาดูบ้าง
ท่านออกญามัวแต่ล่อเมียเด็กๆเลยว้าเหว่
แต่กับใครดีหว่า ::Hmmm::
ขอบคุณมากๆครับ
เมื่อไหร่จะได้โล้สำเภากับพี่หมื่นซักทีนะครับ
เกิดจากจิตใต้สำนึก อยู่ใกล้ผู้ชายอยากเย็ดทุกที...แม่หญิงการะเกด
แม่การะเกดน่าจะกลับมาเรียนวิชาจากชีปะขาวอีก
แม่การะเกดโดนท่อนฝังมุก สะใจละซิ ก่อนจะกลับจะโดนอีกหรือเปล่า
การะเกดขี้เงี่ยนมากๆ
คู่นี้ไม่คาดคิดมาก่อนเลยคับว่าจะมาเอากันได้ ยังคงรอลุ้นขุนเรืองพี่หมื่นนะคะย
แบบนี้แม่การะเกดน่าจะเสร็จทุกชายที่โผล่มาในเรื่องแน่
แม่การะเกดนับวันนี้เริ่มมีอารมณ์บ่อยขึ้นทุกวันเลยนะขอรับ
อืมม...ก็ว่าแปลกๆ เอาไทม์ไลน์ตามละครไม่ได้ เอาหน้าตามละกัน >=)
แม่หญิงการะเกดทั่วถึงไปหมดจริงๆแบบนี้คงได้หลวมก่อนแต่งงานจริงๆแน่ๆ
ท่านอาจารย์นี่สุดยอดจริงๆเล่นเอาแม่การะเกดพูดไม่ออก
แม่การะเกดเมื่อไหรจะได้กับพี่หมื่นนะ ::GiveMe::
อยากเจออเจ้าบ้างจัง
เอากันทุกตอนจริง ๆ
กว่าจะเจอคู่ครองไม่รู้ว่าจะโดนไปกี่ดุ้นนะแม่การะเกด
พระอาจาร์ยไม่เบานะขอรับ ฝังมุขซะด้วย ออเจ้าเพลินไปเลย
ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ แม่การะเกด
แม่การะเกดช่างไม่ธรรมดา
เจออาจารย์ชีปะขาวเข้าไปออเจ้าต้องร้องว้าวเลยครับ ขอบคุณมากครับ
โล้สำเภาด้วย โต้คลื่นด้วย ถึงจะมันส์
สนุกดีครับ อ่านเพลินๆ การะเกดจะได้ผัวทั้งพระนครเลยเทียว
ตอนต่อไป คู่ใดจะได้โล้สำเภา กันอีกหนา อยากให้มีแม่จันทร์วาด กับบ่าว ด้วยหนา และ ขุนเรือง กับ แม่ของแม่หญิงจันทร์วาด ด้วยล่ะหนา
ขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์พระอาจารย์ วิชา "มหาอึด" ของท่านช่างยอดเยี่ยมม ::Thankyou::
ได้เกือบครบแล้วนะเนี่ย เก็บให้ครบทุกคนเลยนะ แม่หญิง
อาศัยร่างคนอื่นเขามีความสุข มันกดีเหมือนกัน ได้ประโยชน์ทั้งสองคนเพียงแต่หอยจะบานเสยก่อนเท่าน้้นละ เจ้า
แม่การะเกดโดนกระดอฝังมุกลงอาคมแล้ว ที่นี้ คงจะเก็บหมดทุกคนสบายเลย
แม่หญิงการะเกดในตอนนี้ช่างร้อนเร้าเสียนี่กระไร
แม่การะเกดมาแล้ว..วันรี้จะมีอะไรดีๆมั้ยน้าา...
ครั้งนี้ออเจ้าเป็นผู้เริ่ม!
สงสัยแม่หญิงจะติดใจ คงเหมาหมดแน่ๆ
อาจารย์โดนการะเกดขย่มหนักอย่างนั้นยังมิแตกอีกเคล็ดวิชาอึดทนทานของท่านข้าล่ะนับถือยิ่งนักใคร่อยากฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านจะได้หรือไม่ อิๆๆๆๆ
มีจิตใต้สำนึกแบบนี้ แม่การะเกดคงต้องเจอกับหนุ่มๆอีกเยอะเลย
ท่านอาจารย์น่าเลื่อมใสจริงๆครับ โดนขนาดนี้ยังไม่หลุด ปล่อยแบบพี่ไม่ต้องน้องทำเองอีก การะเกดได้รู้จิตส่วนลึกของตัวเองแล้ว ต่อไปคงจะได้ใช้ประโยชน์จากมันอีกแน่ พี่เดชไม่น่าไปไหนไกล ส่วนชายชาติทหารในพระนครคงมีอีกเยอะ งานนี้ยาวไป ขอบคุณครับ
แม่การะเกดเวอร์นี้เก็บแต้มทุกรายเลยอ่ะ เหนื่อยแย่พอดี
การะเกดคงเหมาหมดกรุงแน่
แฟนคลับมารายงานตัวครับ
แม่การะเกด ข้ามขั้น ถึงขนาดเล่นกับท่านชีปะขาวเชียวรึ
ท่านชีปะขาวก็ไม่ธรรมดา มีมุกมหาเสน่ห์เสียด้วย
สังวาสแบบมโนว่างั้นเถอะท่านชีปะขาว
แม่การะเกด ข้ามขั้น ถึงขนาดเล่นกับท่านชีปะขาวเชียวและคงเหมาหมดกรุงแน่ๆ
ท่านอาจารย์ทำเนียนกันเลย อิอิ
อ่านละติดเลยครับ
ขอบคุณครับ มีแววได้ครบทุกคน 5555 จาร์ชีปะขาวใช้อาคมไรอึดทน น่าสนใจจริงๆ ::WooWoo::
ท่านชีปะขาวยังไม่ได้ทำอะไร ทีงานนี้ต้องมีซี้ำ
เขียนดีมากครับ ยังมีกลิ่นอายของเดิม เพิ่มเติมคือเซ็กของการะเกด สุดยอดเลย
แม่หญิงจัดหมดเลยนะครับ แบบนี้กว่าจะถึงพี่หมื่นมิหลวมแย่หรือครับเนี้ย อิอิ
อยากเห็นแม่การะเกดโล้สำเภาไอ้จ้อยจัง
แม่หญิงจัดเก็บแต้มทุกคนเลยหนา ครับ
แม่หญิงผู้ร่ายรัก สุดๆ
แม่การะเกดจะโล้สำเภากับชายหมดพระนครไม่ได้นะ มันมิสม
อาจารย์ก็ไม่เว้นนะขอรับ
จิตใต้สำนึกพาให้ได้เสียวออเจ้าคงติดใจไปแล้ว
แม่ช่างร่านได้ใจเหลือเกิน
ผู้ทรงศีลยังโดนแม่หญิงการะเกดเก็บเลยเหรอครับเนี่ย ร้อนแรงจริงๆ
::Glad::ตชอบแฟนฟิคแนวนี้มากกครับ. ติดตามแม่การะเกตต่อจ้สา
น่าสงสารพระอาจารย์นังไม่เสร็จเลย แม่การะเกดน่าจะช่วยให้พระอาจารย์เสร็จสักรอบนะ
เรื่อง ดีมาก ติดตาม
แม่การะเกดทดสอบวิชากับพระอาจารย์ด้วย
การะเกดคนเก่าเป็นคนมักมากในกามอารมณ์ 555
รู้สาเหตุที่ทำให้แม่การะเกดเป็นหญิงร่านสวาทแล้ว ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
ไม่ยึดติดอะไรครับ ขอแค่ให้มีฉากสาวๆโดนโล้สำเภาเยอะๆก็พอแล้ว
แม่การะเกดนี่จะเหมาหมดเรื่องไหมเนี่ย แม้แต่อาจารย์ชีปะขาวยังไม่เว้น สุดยอดมากครับ
โถๆแม่การะเกต ใจนางจะเอากี่คนกันแน่ จะเหมาผู้ชายทุกคนเลยหรอ
เหมาหมดเรื่องเลยเปล่าแม่การะเกด
น่าติดตามเป็นอย่างยิ่งครับ
ว่าการะเกดจะเจอเรื่องราวอะไรบ้าง
มันจะใช่รึ ไม่ใช่ว่าแม่นางเงี่ยนเองหรอกรึ
ออเจ้าโดนแท่งมะระของอาจารย์เข้าไปจนหอยระบมเลย
นี่ผมไม่เคยได้ดูละครเรื่องนี้นะ เลยไม่รู้ว่าเรื่องมันประมาณไหน แต่ชอบครับที่ท่านแต่งมา
ท่านอาจารย์ตบะแก่กล้าจิมๆ
แม่การะเกด ออเจ้านี้ร้ายยิ่งนัก
ขอบคุณครับ....เรื่องนี้น่าติดตามเป็นอย่างยิ่งหนา
ติดตามอยูตลอดครับ
ตอนนี้ช่างถูกใจข้ายิ่งนัก ออเจ้าแต่งได้ดีเลยทีเดียว นึกภาพท่านอาจารย์กับแม่นายตามไปด้วยแลเห็นจากละครในโทรภาพที่เคยผ่านตา ยื่งทำให้เกิดกำหนัดยิ่งนัก ขอบน้ำใจออเจ้าหนา
นึกว่าจะเสร็จเจ้าจ้อยเสียแล้วที่ไหนได้เป็นชีปะขาวเจ้าอาคมนี่เอง
การะเกดร้อนรักมาก
ยิ่งโดนยิ่งเจอของใหญ่ไปเรื่อยๆเรยงี้ ต้องโดนประตูหลังบ้างแล้วยังงี้
ยาวเลยงานนี้
การะเกด she นี้ร้ายไม่เบา
ถึงกับต้องกลับไปย้อนดูหนังเลย
เฉี่ยวไอจ้อยมาหลายตอนแล้ว เมื่อไหร่จะโดนมั่ง
ชื่นชมในจินตนาการ ผู้แต่งมากครับ มีการขยายสาเหตุที่ทำให้แม่หญิงของเราเงี่ยนด้วย สนุกดี ขอบคุณครับ
ต้องทดสอบทุกคนเลย
ครับ ตามเข้ามาอ่านให้ครบถ้วนกระบวนความ
แม้แต่ผู้ทรงศีลก็ไม่เว้นเลยนะ
จะเหมาหมดเลยเหรอเเม่การะเกด
แม่หญิงจะเหมาหมด ::HoHo::
สุดยอดด อยากเห็นตอนการะเกดโดนลงแขก
ต้องบอกว่า ติดใจ แล้วสิ
โดนเม็ดมุกมหาเสน่ห์ เข้าแล้ว แม่การะเกดต้องกลับมาเอาน้ำอาจารย์ออก แน่ๆ
เสียดายที่ท่านชีปะขาวน้ำไม่แตก
น่าจะมีตอน2 ของชีปะขาวนะครับ
ออเจ้าถึงกับชำเราอาจารย์เชียวหรือ สุดยอด
มุกของพระอาจาร์ยสุดยอดมั๊ยหล่ะแม่หญิง
การะเกดเย็ดอย่างเดียว
น่าติดตามมากๆครับ
แหม่ๆอาจารย์ก็ใชย่อยเลยนะครับ จัดเต็มไปเลย
::WooWoo::
หือ อาจารแกแน่จริง
แม่การะเกดนี่ขนาดผู้ทรงศีลยังไม่ละเว้นเลยนะเนี่ย
แม่การะเกดเป็นหญิงร่านหรอนี้
เหมาหมดเรื่องเลยการะเกด
แรงดีจริงๆขอบคุณมาก
แม่การะเกด มีเสียวไม่ซ้ำ อิอิ
โอ่วววว แม่หญิงจันวาท สุดสวาททท
แม่การะเกด ออเจ้าเยี่ยมจริง
::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto::
ชายใดก็อยากไปหมด
อยากจะมุดเข้าไปอยู่ในนั้นจัง
ท่านอาจารย์ก้อเอากับเค้าด้วย
เหมาหมดเรื่องเลยเปล่าแม่การะเกด
โธ่!~ ท่านอาจารย์ แบบนี้สินะที่เรียกกันว่าแข็งเหมือนสากกระเบือ หน้านิ่งเป้าตุง
ขอบคุณครับ
อาจารย์ชีปะขาวก็ยังเก็บอีกน่ะแม่การะเกด
::Thankyou::
แม่หญิง นำความทันสมับไปให้ ยุคนี้นได้เรียนรู็ เก่งมาก
[ author=ifamily03 link==200214.msg929352#msg929352 date=1530596755] ::Dribbling::
คุยก่อนอ่าน
ตอนนี้ก็กลับมาเข้าไทม์ไลน์หลักเหมือนเดิมแล้วนะครับ อใครเพิ่งมาอ่าน เส้นเรื่องในนิยายของผมจะเป็น 1-3-4-5-2-6 คือเสียตัวกับท่านออกญาในตอนที่ 1 แอบดูพี่หมื่นกับแม่จันทร์วาดตอนที่ 3 สวิงผินจ้อยแย้มตอนที่ 4 ท่านขุนเสกเด็กเข้าท้องแม่มะลิตอนที่ 5 แล้วจึงไปเสียท่าหลวงศรียศในตอนที่ 2 แล้วค่อยมาต่อในตอนนี้นะครับ
ส่วนฉากในละครแค่นำมาประกอบ ไม่ได้ยึดตามลำดับก่อนหลังเหมือนละคร ซึ่งจะเห็นว่ากว่าไอ้เรืองจะปรากฏตัวออกมาก็เลื่อนยศเป็นขุนเรืองแล้วซึ่งต่างจากในละครชัดเจน เพราะฉะนั้นถ้าจะอ่านให้สนุกอย่ายึดไทม์ไลน์ของละครนะครับ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 6
"ไอ้จ้อย คุณพี่ไปทางไหน"
แม่การะเกดถามไอ้จ้อยด้วยเสียงอันดังจนไอ้จ้อยสะดุ้งหันมา และยิ่งตกใจมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อพบว่าคนที่ถามมันคือแม่นายการะเกด
"แม่นายขอรับ..แม่นายมานี่ได้อย่างไรขอรับ"
"ข้าถามเจ้าก่อนนะจ้อย ไยจึงมาย้อนถามข้าเช่นนี้ ตอบคำถามข้ามาเร็วๆ"
ไอ้จ้อยลนลานทำอะไรไม่ถูก จนเผลอชี้มือไปทางที่ท้ายวัด อันที่จริงวันนี้คุณพี่เดชของแม่การะเกดมีกิจสำคัญที่ไม่ได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดไว้ แต่แม่การะเกดพร้อมด้วยบ่าวทั้งสองกลับแอบสะกดรอยตามมา ด้วยหมายว่าคุณพี่เดชจะลอบไปโล้สำเภากับแม่หญิงจันทร์วาดดังเช่นครั้งก่อนหน้า แต่คราวนี้นางตามไม่ทันเรือของเขาจึงคลาดกันไป แต่ก็ยังแกะรอยมาจนเจอไอ้จ้อยที่ตีไก่อยู่ในบ่อนเข้าจนได้
"ทางโน้นขอรับ"
สิ้นเสียงแม่การะเกดก็จำอ้าวไปตามทิศนั้น
"แม่หญิงขอรับ สงสารจ้อยเถอะขอรับ หากออกขุนท่านเห็นแม่หญิงเข้า ไอ้จ้อยตายแน่ขอรับ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวจะทำศพให้สมเกียรติเลยรับรอง"
เมื่อเห็นว่ามิอาจขัดคำได้แล้ว ไอ้จ้อยจึงจำใจต้องนำทางแม่นายของมันไปอย่างไม่เต็มใจนัก ไอ้จ้อยพาแม่การะเกดและนังผินนังแย้มลัดเลาะข้างกำแพงวัดจนมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง
"เอ้า หยุดทำไมล่ะจ้อย" แม่การะเกดเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าจ้อยไม่ยอมเดินต่อ
"ต่อจากนี้ไปหาได้ไม่ขอรับ เพราะประตูนี้มีอาคมขอรับ จึงผ่านเข้าไปไม่ได้"
"ไหนล่ะอาคม เห็นมีแต่ประตู งั้นข้าขอลองละกันนะ"
แม่การะเกดไม่ค่อยเชื่อคำไอ้จ้อยนัก จึงลองเดินเข้าไปผลักประตูดู
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกโดยที่นางยังไม่ทันได้แตะต้องเลยด้วยซ้ำ แถมยังมีลมพัดมาวูบหนึ่งจนแม่การะเกดเซเสียหลักจนเกือบหน้าคะมำ และถลำเข้าไปด้านในทั้งตัว ส่วนนังผินนังแย้มพอเห็นแม่นายเข้าไปได้จึงตามไปติดๆ แต่ก็โดนอะไรบางอย่างผลักออกมาจนกระเด็นถอยหลังล้มลงก้นจ้ำเบ้า
"ข้าบอกแล้วว่ามีอาคม แต่ทำไมแม่นาย..ถึงเข้าไปได้" ไอ้จ้อยเองก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
"นั่นสิ ทำไมข้าเข้ามาได้ล่ะ"
ฉับพลันนั้นประตูก็ปิดเองอย่างรวดเร็ว แม้แม่การะเกดจะออกแรงดึงเท่าใดก็มิอาจเปิดออกได้อีก จึงตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจภายใน
บรรยากาศภายในนั้นชวนให้ขนลุกอย่างแปลกประหลาด มีพระพุทธรูปสีทองอร่ามตั้งเรียงรายไปตามกำแพงจำนวนมาก เมื่อเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆก็พบกับลานกว้างและได้ยินเสียงคนฟันดาบกันดังช้งเช้ง ที่แท้ข้างในนี้ก็เป็นลานฝึกอาวุธนี่เอง มีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันจำนวนมากกำลังประลองดาบกันอยู่
การะเกดเดินเข้าไปท่ามกลางเหล่านักรบเหล่านั้นโดยไม่ทันได้คิด ทุกคนต่างหยุดฟันดาบและหันมามองนางเป็นตาเดียวกัน
"นั่นใครน่ะ" ชายผู้หนึ่งร้องถาม พลางลงจากม้าที่ขี่อยู่แล้วเดินดิ่งเข้ามาหานาง
"ไอ้เรือง...แกเองเหรอเนี่ย"
การะเกดร้องทักอย่างตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนเพื่อนของนางราวกับแกะออกจากพิมพ์เดียวกัน
"เจ้ารู้จักข้าด้วยรึ..แม่หญิง"
"อ้าว...ไม่ใช่ไอ้เรืองเหรอ"
"ข้าชื่อเรือง...ยศขุนเรืองอภัยภักดี แล้วเจ้าล่ะแม่หญิง เข้ามาในเขตนี้ได้อย่างไร"
"ข้ามาตามหาคุณพี่เดช ไม่ทราบว่าท่านเห็นหรือไม่"
"ขุนศรีวิสารวาจาน่ะรึ เพิ่งออกไปได้เมื่อสักครู่นี้เอง ว่าแต่ออเจ้าเกี่ยวข้องเป็นอะไรกับพ่อเดชกระนั้นรึ"
ขุนเรืองตอบตามจริง พ่อเดชสหายของเขาเข้ามาคุยธุระกับเขาที่นี่เมื่อสักครู่ก่อนจะขอตัวไปที่อื่นต่อ ไม่คิดว่าจะมีแม่หญิงรูปโฉมงดงามปานนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้มาตามหาเขา ทำให้ขุนเรืองอยากรู้จักยิ่งนัก แต่มิทันจะได้สนทนากันต่อก็มีเสียงดังทุ้มต่ำพูดขึ้นมาจากด้านหลังของคนทั้งสอง
"มีอะไรกันรึ!!"
การะเกดหันไปมอง ก็ปรากฏร่างของชายผู้หนึ่งเดินตรงเข้ามา ชายผู้นี้หน้าตาน่าเกรงขามนัก ผมสีเทาบ่งบอกว่ามีอายุไม่น้อย หนวดเครายาวยิ่งขับให้ใบหน้านั้นดุดันยิ่งขึ้นไปอีก ตามร่างกายก็มีรอยสักยันต์ทั่วไปหมด ชายผู้นั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแม่การะเกดแล้วมองนางอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า
'ผ่านม่านอาคมมาได้ ไม่ธรรมดาเลยหนา ออเจ้า'
ท่านอาจารย์ชีปะขาวคิดในใจก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ออเจ้าตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยวเถิด"
แม่การะเกดเดินตามหลังท่านอาจารย์ไปช้าๆ อากาศรอบกายนางเย็นยะเยือกจนทำให้นางขนลุกชัน พลันนางก็ได้กลิ่นแปลกๆเหมือนตอนที่อยู่ในโรงน้ำชากับหลวงศรียศในวันนั้น กลิ่นที่ทำให้นางผ่อนคลาย...แลทำให้รู้สึกกำหนัดในคราเดียวกัน
ขุนเรืองเดินตามไปส่งนางถึงหน้าเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งสร้างด้วยอิฐฉาบปูนทั้งสี่ด้านแลไม่มีหน้าต่างสักบานเดียว มีเพียงประตูบานเดียวเท่านั้นที่เป็นทางเข้าออกเรือนหลังนี้
"ออเจ้าตามท่านอาจารย์เข้าไปเถิด ข้าจักรอเจ้าอยู่ที่นี่" ขุนเรืองกล่าว
"อ้าว ทำไมท่านไม่เข้าไปข้างในด้วยกันละคะ" แม่การะเกดถาม นางรู้สึกหวั่นๆเล็กน้อยหากจะต้องเข้าไปเพียงลำพัง
"ท่านอาจารย์เชิญเจ้าแต่เพียงผู้เดียว หาได้เชิญข้าไม่ ข้าไม่มีสิทธิเข้าไปในเรือนของท่านหากมิได้รับอนุญาต"
การะเกดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรือนหลังนี้คงเป็นเขตหวงห้ามกระมังถึงไม่ยอมให้ใครเข้าออกกันได้ง่ายๆ นางคิด
แม่การะเกดเดินตามเข้าไปในเรือนนั้นเพียงลำพัง และพบว่าชายน่าเกรงขามผู้นั้นนั่งรออยู่บนตั่งไม้ตรงกลางห้องแล้ว การะเกดจึงนั่งพับเพียบลงตรงหน้าเขา กลิ่นหอมแปลกๆนั้นโชยมาเข้าจมูกนางอีกแล้ว คราวนี้ถึงกับทำให้ร่องรักของนางเริ่มชื้นแฉะขึ้นมาทีละนิด โดยที่นางเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมถึงรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาได้
"เอ่อ...ท่าน" การะเกดเอ่ยขึ้นมา แต่ยังไม่ทันพูดจบเขาก็สวนขึ้นมาเสียก่อน
"เรียกข้าว่าอาจารย์ชีปะขาวเถิดนังหนู"
"เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ชีปะขาว"
"มาอาศัยอยู่ในร่างผู้อื่นแบบนี้ รู้สึกอย่างไรบ้าง"
ท่านอาจารย์ชีปะขาวเอ่ยถามเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา
"ท่าน...ท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไรเจ้าคะ"
แม่การะเกดสะดุ้งโหยงที่เขารู้ความจริง อารามตกใจทำให้เมือกใสๆในช่องเสียวหลั่งออกมาเพิ่มอีก จนตอนนี้รู้สึกลื่นไปทั้งหว่างขาแล้ว
"ถ้าข้ามิรู้ ข้าจะเป็นอาจารย์ชีปะขาวได้รึ" อาจารย์ชีปะขาวพูดพลางหัวเราะหึหึก่อนจะพูดต่อไป
"ชะตาของเจ้านั้นหนักหนานัก บุพเพสันนิวาสชักนำให้ออเจ้ามาพบกับคู่ครองที่นี่ แต่กว่าจะได้ครองคู่กัน เจ้ายังต้องเจอบททดสอบอีกมาก"
"ว่าอย่างไรนะเจ้าคะ เนื้อคู่ของข้าอยู่ที่นี่ ใครกันเหรอคะ ข้ารู้จักหรือเปล่า เคยเจอกันแล้วหรือไม่ แล้วข้าจะมีโอกาสได้กลับไปยังที่ที่ข้าจากมาหรือเปล่า ตัวตนของข้าในอีกโลกนึงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่"
แม่การะเกดยิงคำถามรัวๆด้วยความอยากรู้จนฟังแทบไม่ทัน แต่ยิ่งร้อนรนมากขึ้นเท่าไหร่ น้ำรักในรูเสียวของนางก็ยิ่งทะลักล้นออกมาไม่หยุดเท่านั้น ตอนนี้แค่ขยับตัวเพียงนิดเดียวก็เสียวซ่านจนเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั้งตัวแล้ว
"ใจเย็นๆก่อนนังหนู เจ้าจักได้รู้คำตอบเหล่านั้นในไม่ช้าแน่นอน แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าคงมีคำถามอื่นที่อยากรู้มากกว่า...จริงหรือไม่"
อาจารย์ชีปะขาวถามแทงใจดำของนางจนแทบทะลุ จริงอยู่เรื่องที่นางมาที่นี่นั้นมีปริศนาที่อยากรู้อยู่มากมาย หากแต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางสงสัยที่สุดคือ ความเงี่ยนในใจนางตอนนี้มันมาจากไหนกัน แล้วไหนยังจะกลิ่นแปลกๆที่ไม่รู้ที่มานั้นอีกเล่า
"ใช่เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ถามเหมือนมองทะลุใจข้า ตั้งแต่ข้าเข้ามาในนี้ข้าก็รู้สึกแปลกๆพิกล รู้สึกราวกับว่า..."
แม่การะเกดยั้งปากไว้ไม่กล้าพูดต่อจนจบ นางได้แต่คิดในใจว่า
'โอ๊ย...จะให้บอกยังไงเนี่ย ว่าอยู่ๆก็เงี่ยนอยากโดนเย็ดขึ้นมาเฉยๆแบบไม่รู้สาเหตุเนี่ย'
'ออเจ้าเงี่ยน...ใช่หรือไม่'
อาจารย์ชีปะขาวมิได้เอ่ยปากออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่ใช้กระแสจิตสื่อสารกับแม่การะเกดจนนางตกตะลึงอ้าปากค้าง
'ท่าน...ท่านได้ยินสิ่งที่ข้าคิดด้วยหรือคะ'
แม่การะเกดถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความอายที่ถูกอ่านใจ ความคิดลามกสัปดนที่นางรู้สึกอยู่ในตอนนี้เขาคงรู้จนหมดสิ้นแล้ว ความอับอายส่งผลให้นางร้อนผะผ่าวไปทั้งร่างกายลามไปถึงช่องรักกลางหว่างขาที่ตอดขมุบขมิบอย่างไม่สามารถควบคุมได้
"หากออเจ้าอยากได้คำตอบ ก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ข้า แล้วข้าจะตอบคำถามที่เจ้าอยากรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น"
อาจารย์ชีปะขาวเอ่ยพลางแหวกชายผ้าที่ห่มตัวไว้ออก ผ้าที่เขานุ่งนั้นคล้ายกับผ้านุ่งของสงฆ์หากแต่เป็นผ้าขาวมิใช่ผ้าเหลือง ดังนั้นพอจับชายผ้าตลบขึ้นมา ท่อนล่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโชว์ท่อนลำดำมะเมื่อมเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแม่การะเกด เมื่อนางเห็นของลับของอาจารย์ชีปะขาวก็ถึงกับหน้าซีดเผือด พลางอุทานในใจว่านี่มันควยของคนหรือของสัตว์ประหลาดชนิดใดกัน ถึงมีเม็ดตะปุ่มตะป่ำผิวขรุขระราวกับไม่ใช่ควยของคนยังไงยังงั้น อีกทั้งขนาดของมันยังใหญ่ยาวผิดมนุษย์มนา ควยของหลวงศรียศที่ว่าใหญ่แล้วยังเทียบไม่ได้เลยกับของท่านอาจารย์ผู้นี้
"มิใช่ของสัตว์ประหลาดที่ไหนดอกแม่การะเกด ข้าเป็นผู้ศึกษาอาคมมีวิชาแก่กล้าจึงมีของดีติดตัวอยู่บ้าง เม็ดมุกมหาเสน่ห์ที่ฝังอยู่รอบๆแก่นกายของข้านี้หากหญิงใดได้โดนเข้าสักครั้งจักติดใจโหยหารสของมันไปจนกว่าข้าจะคลายมนต์ให้ ว่าแต่ว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของออเจ้ากระมัง เจ้าเคยลิ้มรสควยของผู้อื่นมาก่อนแล้วใช่หรือไม่"
ท่านอาจารย์อ่านความคิดของนางออกเช่นเคย นางจึงหัวเราะแหะๆแล้วจำต้องยอมรับไปตามความจริง
"เจ้าค่ะ ข้าเคยโดนคุณลุงของข้าโล้สำเภาพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากข้า จากนั้นข้าก็เคยอมควยให้บ่าวคนนึงในเรือนแต่มิได้มีอะไรกัน ส่วนครั้งที่สองที่ข้าโดนโล้สำเภาก็เป็นหลวงศรียศเมื่อคราที่ข้าไปเดินเที่ยวตลาดบ้านจีนเจ้าค่ะ"
อาจารย์ชีปะขาวหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่แม่การะเกดสารภาพมาตรงๆ กิริยาหัวเราะตัวโยนของเขายิ่งทำให้ท่อนควยกระดกหงึกหงัก แม่การะเกดเห็นแล้วรีบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ออเจ้าลองปล่อยให้ความปรารถนาภายในตัวออเจ้าชี้นำเถิด อย่าได้หักห้ามตัวเองอยู่เลย แลเมื่อเสร็จแล้วข้าจักอธิบายให้ฟังว่าเพราะเหตุใดออเจ้าถึงมีอาการเยี่ยงนี้"
หลังจากที่อาจารย์ชีปะขาวพูดจบ แม่การะเกดก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วปลดปล่อยจิตใจของตัวเองให้ว่างเปล่า พร้อมๆกันกับผ้านุ่งและสไบของนางก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายเช่นกัน บัดนี้เรือนร่างผุดผ่องของนางจึงเปลือยเปล่าต่อหน้าท่านอาจารย์ผู้ทรงอาคม จากนั้นแม่การะเกดก็ขยับร่างกายไปตามสัญชาตญาณของตัวเอง คลานเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าท่านอาจารย์ ท่อนควยฝังมุกของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าของนางไม่ถึงศอก แม่การะเกดเอื้อมมืออันสั่นเทาไปจับมันเขย่าเบาๆแล้วรูดหนังหุ้มปลายร่นลงมาจนหัวบานแดงโร่โผล่ออกมาให้เห็น วูบหนึ่งนางก็รู้สึกหวาดหวั่นแต่ก็ยังโน้มศีรษะเข้าหามันอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางๆของนางครอบอมส่วนปลายถอกกลืนลงไปเบาๆ ท่อนควยอันเขื่องลำนี้ใหญ่ยาวที่สุดในชีวิตที่นางเคยเจอมา ผิวขรุขระด้วยเม็ดมุกนั้นให้ความรู้สึกจั๊กจี้ฝ่ามือทุกครั้งที่รูดขึ้นลง กลิ่นเหม็นอับที่ตลบอบอวลเข้าจมูกนั้นกลับยิ่งขับอารมณ์ของนางให้เตลิดมากขึ้นไปอีก หีของนางขับเมือกใสๆออกมาไม่ขาดระยะอีกทั้งยังตอดขมุบขมิบราวกับเรียกหาอะไรบางอย่างให้สอดใส่เข้าไปให้หายอยาก แม่การะเกดจึงตัดสินใจใช้มือข้างหนึ่งลงไปบี้คลึงแตดของตัวเองเล่นและแหย่แยงนิ้วเข้าไปในรูสังวาสของตัวเองหมายจะเกาให้หายคัน แต่ยิ่งแยงเข้าแยงออกเท่าไหร่กลับยิ่งทำให้นางหงี่ร่านมากขึ้นๆทุกที ช่องหีก็ขับเมือกลื่นออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งฝ่ามือ
ซักพักเมื่อนางทนต่อความเสียวสยิวนี้ไม่ไหว นางก็ลุกขึ้นนั่งคร่อมไปบนตักของอาจารย์ชีปะขาว จับท่อนควยของเขาตั้งลำจ่อให้ตรงกับช่องสังวาสของนางแล้วค่อยๆโหย่งสะโพกกดลงไป ความคับแน่นในร่องรูสวาทที่กำลังถูกทะลวงแทงจากแรงกดของตัวเองนั้นทำให้นางเสียวจนต้องกัดฟันกรอด เม็ดมุกรอบลำควยของเขาก็เสียดสีกับผนังโพรงถ้ำสังวาสของหล่อนจนเสียวแปล๊บราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย รูสังวาสของนางแหกอ้าออกจนแทบปริขาดแต่แม่การะเกดก็หาได้หวาดหวั่น นางยังคงกัดฟันกดสะโพกสวมครอบท่อนควยยักษ์นั้นเข้าไปในโพรงหีอย่างต่อเนื่อง แม้ท่อนควยของอาจารย์ชีปะขาวจะใหญ่เพียงใดแต่ก็ไม่เกินความสามารถที่หีของนางจะรับได้ จนในที่สุดเนินเนื้อของนางก็ประกบเข้ากับหนอกควยของเขาอย่างสนิทแนบจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
แม่การะเกดส่ายเต้านมคู่สวยของนางบดถูไปกับใบหน้าของอาจารย์ชีปะขาว หนวดเคราที่ดกหนาและแข็งนั้นทิ่มตำเนื้อนมอ่อนๆจนนางรู้สึกจั๊กจี้ปนสยิวยิ่งนัก ตอนนี้เองที่แม่การะเกดเพิ่งสังเกตว่า ท่านอาจารย์ชีปะขาวนั้นนั่งหลับตานิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น และมิได้สัมผัสเล้าโลมอะไรนางเลยแม้แต่น้อย มีเพียงนางผู้เดียวที่เป็นฝ่ายเคลื่อนไหวโขยกขย่มท่อนควยใส่เขาอยู่ฝ่ายเดียว แต่แม่การะเกดก็หาได้ใส่ใจไม่ เพราะยามนี้ท่อนควยที่แข็งราวกับหินซึ่งเสียบคาอยู่เต็มรูหีของนางก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นางบรรเทาความกำหนัดลงได้
แม่การะเกดจับหัวไหล่ของอาจารย์ไว้เป็นหลักยึดแล้วกระดกสะโพกขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็ส่ายวนเป็นวงกลมเพื่อให้เม็ดมุกเหล่านั้นเสียดสีไปจนทั่วทั้งโพรงสวาทของนาง
"ซี้ด...ท่านอาจารย์เจ้าขา ควยของท่าน..สุดยอดจริงๆเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยรู้สึกเสียวขนาดนี้มาก่อน...ซี้ด...อูย..."
อาจารย์ชีปะขาวยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แลปล่อยให้แม่การะเกดโยกหน้าโยกหลังอย่างเงี่ยนง่าน
"อูย...ท่านอาจารย์ เย็ดข้าหน่อยเถอะค่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ข้าขย่มเองต่อไม่ไหวแล้ว"
แม่การะเกดออกแรงขย่มสะโพกอยู่นานจนเริ่มอ่อนล้า แลอยากให้อาจารย์ชีปะขาวแสดงฝีมือบ้าง นางจึงออดอ้อนให้เขากระเด้าควยตอบกลับมาบ้าง แต่ท่านอาจารย์ก็ยังคงไม่ตอบสนองนางอยู่ดี จนแม่การะเกดรู้สึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย
"ก็ได้เจ้าค่ะ หากท่านอาจารย์ไม่ช่วย ข้าทำเองก็ได้เจ้าค่ะ"
สิ้นเสียงนางก็เริ่มขย่มสะโพกด้วยตัวเองต่อไปแม้จะเหนื่อยล้า แต่ความเงี่ยนนั้นมีมากกว่าจึงทำให้นางกัดฟันกระทำต่อไปได้ นางโผเข้ากอดอาจารย์ชีปะขาวแลเอามือกดศีรษะของเขาให้ถูไถไปกับสองเต้าอวบอิ่มพลางขย่มสะโพกอย่างต่อเนื่องอีกหลายสิบครั้งจนกระทั่ง
"อาจารย์เจ้าขา ข้าจะถึงแล้วนะเจ้าคะ..อาจารย์..อาจารย์ขา...โอว...ข้าเสร็จแล้ว เสียวเหลือเกิน...ซี้ด...ท่านอาจารย์...."
แม่การะเกดตะโกนเรียกท่านอาจารย์เสียงหวีดหวิวดังลั่นด้วยความเสียวอย่างที่สุด แล้วนางก็ไต่ขึ้นสวรรค์สำเร็จไปแต่เพียงผู้เดียว ช่องสังวาสของนางหดเกร็งและกระตุกเป็นจังหวะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเฉอะแฉะไปทั้งหน้าขาของท่านอาจารย์
ผ่านไปครู่ใหญ่เมื่อความเงี่ยนของแม่การะเกดผ่อนคลายลง นางจึงค่อยๆแต่งตัวกลับเหมือนเดิมแล้วมานั่งอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์อีกครั้ง
"ออเจ้าหายใคร่แล้วใช่หรือไม่" ท่านอาจารย์ถาม
"เจ้าค่ะอาจารย์ ทีนี้อาจารย์จะตอบคำถามข้าได้หรือยังเจ้าคะ ข้าอยากรู้ว่า ไอ้เจ้ากลิ่นที่ทำให้ข้าเกิดอารมณ์กำหนัดนั้นมันคืออะไร"
อาจารย์ชีปะขาวสูดหายใจลึกก่อนจะค่อยๆตอบอย่างช้าๆแต่ชัดถ้อยชัดคำ
"มิได้มีกลิ่นอันใดดอก ออเจ้านั้นอุปทานไปเอง ด้วยว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นเขามีจิตใจฝักใฝ่อยู่แต่ในกามารมณ์ ไม่ว่าพบเห็นชายใดก็ใฝ่ฝันว่าจักได้โล้สำเภาไปกับเขาเสียทุกผู้ทุกคน แต่ก็มิเคยได้สมหวังดังใจ ทีนี้พอเขาสิ้นบุญไปแล้วแต่ความปรารถนายังอยู่ มันก็เลยยังฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของร่างนี้ เมื่อออเจ้ามาอาศัยร่างของเขา จึงได้ถูกจิตใต้สำนึกของเขาครอบงำเอาด้วยยังไงล่ะ ส่วนกลิ่นที่เจ้าบอกว่าสัมผัสได้นั้น คงเป็นเพียงสัญญาณจากจิตใต้สำนึกที่มาบอกให้เจ้ารู้ว่าร่างกายของเจ้ากำลังอยากจะเสพสังวาสกับใครสักคนเท่านั้นเอง"
"อ๋อ...มิน่าล่ะ พออยู่ใกล้กับผู้ชายสองต่อสองทีไร ข้าถึงได้กลิ่นแปลกๆทุกที ที่แท้ก็อยากโดนโล้สำเภานี่เอง เฮ้อ...ทั้งที่ตัวจริงข้าออกจะเป็นคนเรียบร้อย แต่จิตใต้สำนึกของการะเกดกลับเป็นตรงข้ามกันเสียนี่" การะเกดบ่นพึมพำกับตัวเองพลางคุยกับตัวเองในใจ
'แต่อาจารย์ก็ร้ายไม่เบานะเนี่ย ถ้าเกิดข้าหอยหลวมขึ้นมาก่อนจะได้เจอคู่ครอง ใครจะรับผิดชอบล่ะเนี่ย โล้สำเภาเสียจนหอยข้าระบมไปหมดแล้ว'
แม่การะเกดลืมคิดไปว่าอาจารย์ชีปะขาวสามารถอ่านใจได้ จึงเผลอคิดเล่นๆไป ท่านอาจารย์จึงสวนคำกลับมาพลัน
"ช้าก่อนหนาออเจ้า ข้ายังมิได้ทำกระไรเลย ข้าเพียงนั่งสมาธิเฉยๆ แต่ออเจ้ากลับเปลื้องผ้าเปลื้องผ่อนขึ้นมากระทำชำเราใส่ข้าจนสำเร็จความใคร่ไปเอง แลน้ำรักของข้ายังมิได้หลั่งออกมาแม้เพียงสักหยด ไยออเจ้าจึงมาโทษข้าเยี่ยงนี้"
"โห...ท่านอาจารย์ เล่นงี้เลยเหรอเจ้าคะ ก็ได้เจ้าค่ะ ข้ายอมรับก็ได้ว่าข้าเงี่ยนไปเอง ข้าจึงขึ้นขย่มตอท่านอาจารย์จนหอยระบม แต่ท่านอาจารย์จะมาว่าข้าไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องโทษจิตของแม่การะเกดต่างหากที่ทำให้ข้าเป็นหญิงร่านแบบนี้"
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีในที่สุด
ตัวอย่างตอนต่อไปของ บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 7 (https://www1.wi.to/HTIPUY.jpg)
[/quote]
แม่การเกด กวาดหมดเลยหนา ยอดเลย
แบบนี้เรียกว่า เหมายกเรื่อง
มันนนนนนนนนนนน
แม่การะเกดออกตัวแรง
::Glad::
แม่การะเกดหนอแม่การะเกดเล่นของสูงกับชีปะขาวเลยนะ
แม่การะเกดนี่ร่านได้ใจ
แมาการะเกดจะเหมาหมดเลยหรือเปล่านะ
นี่คือเหตุผลที่แม่การะเกดได้กลิ่นแปลกๆและมีอารมณ์ เซ็กส์ ตลอดเวลาอยู่กับชาย 2ต่อ 2
ออเจ้าเล่นจัดหนักกับท่านชีปะขาวเชียวหรือ
แม่การะเกด มาแรงจิงจังดี
แม่หญิงการะเกด คงจะร่านน่าดู
ออเจ้าเล่นจัดหนักกับท่านชีปะขาวเชียวหรือ
อาจารย์ชีปะขาว ไม่เบาเหมือนกัน ไม่ยั้งเลย
ชอบมากอ้างจาก: ifamily03 เมื่อ กรกฎาคม 03, 2018, 12:45:55 หลังเที่ยง
คุยก่อนอ่าน
ตอนนี้ก็กลับมาเข้าไทม์ไลน์หลักเหมือนเดิมแล้วนะครับ เผื่อใครเพิ่งมาอ่าน เส้นเรื่องในนิยายของผมจะเป็น 1-3-4-5-2-6 คือเสียตัวกับท่านออกญาในตอนที่ 1 แอบดูพี่หมื่นกับแม่จันทร์วาดตอนที่ 3 สวิงผินจ้อยแย้มตอนที่ 4 ท่านขุนเสกเด็กเข้าท้องแม่มะลิตอนที่ 5 แล้วจึงไปเสียท่าหลวงศรียศในตอนที่ 2 แล้วค่อยมาต่อในตอนนี้นะครับ
ส่วนฉากในละครแค่นำมาประกอบ ไม่ได้ยึดตามลำดับก่อนหลังเหมือนละคร ซึ่งจะเห็นว่ากว่าไอ้เรืองจะปรากฏตัวออกมาก็เลื่อนยศเป็นขุนเรืองแล้วซึ่งต่างจากในละครชัดเจน เพราะฉะนั้นถ้าจะอ่านให้สนุกอย่ายึดไทม์ไลน์ของละครนะครับ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 6
"ไอ้จ้อย คุณพี่ไปทางไหน"
แม่การะเกดถามไอ้จ้อยด้วยเสียงอันดังจนไอ้จ้อยสะดุ้งหันมา และยิ่งตกใจมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อพบว่าคนที่ถามมันคือแม่นายการะเกด
"แม่นายขอรับ..แม่นายมานี่ได้อย่างไรขอรับ"
"ข้าถามเจ้าก่อนนะจ้อย ไยจึงมาย้อนถามข้าเช่นนี้ ตอบคำถามข้ามาเร็วๆ"
ไอ้จ้อยลนลานทำอะไรไม่ถูก จนเผลอชี้มือไปทางที่ท้ายวัด อันที่จริงวันนี้คุณพี่เดชของแม่การะเกดมีกิจสำคัญที่ไม่ได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดไว้ แต่แม่การะเกดพร้อมด้วยบ่าวทั้งสองกลับแอบสะกดรอยตามมา ด้วยหมายว่าคุณพี่เดชจะลอบไปโล้สำเภากับแม่หญิงจันทร์วาดดังเช่นครั้งก่อนหน้า แต่คราวนี้นางตามไม่ทันเรือของเขาจึงคลาดกันไป แต่ก็ยังแกะรอยมาจนเจอไอ้จ้อยที่ตีไก่อยู่ในบ่อนเข้าจนได้
"ทางโน้นขอรับ"
สิ้นเสียงแม่การะเกดก็จำอ้าวไปตามทิศนั้น
"แม่หญิงขอรับ สงสารจ้อยเถอะขอรับ หากออกขุนท่านเห็นแม่หญิงเข้า ไอ้จ้อยตายแน่ขอรับ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวจะทำศพให้สมเกียรติเลยรับรอง"
เมื่อเห็นว่ามิอาจขัดคำได้แล้ว ไอ้จ้อยจึงจำใจต้องนำทางแม่นายของมันไปอย่างไม่เต็มใจนัก ไอ้จ้อยพาแม่การะเกดและนังผินนังแย้มลัดเลาะข้างกำแพงวัดจนมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง
"เอ้า หยุดทำไมล่ะจ้อย" แม่การะเกดเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าจ้อยไม่ยอมเดินต่อ
"ต่อจากนี้ไปหาได้ไม่ขอรับ เพราะประตูนี้มีอาคมขอรับ จึงผ่านเข้าไปไม่ได้"
"ไหนล่ะอาคม เห็นมีแต่ประตู งั้นข้าขอลองละกันนะ"
แม่การะเกดไม่ค่อยเชื่อคำไอ้จ้อยนัก จึงลองเดินเข้าไปผลักประตูดู
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกโดยที่นางยังไม่ทันได้แตะต้องเลยด้วยซ้ำ แถมยังมีลมพัดมาวูบหนึ่งจนแม่การะเกดเซเสียหลักจนเกือบหน้าคะมำ และถลำเข้าไปด้านในทั้งตัว ส่วนนังผินนังแย้มพอเห็นแม่นายเข้าไปได้จึงตามไปติดๆ แต่ก็โดนอะไรบางอย่างผลักออกมาจนกระเด็นถอยหลังล้มลงก้นจ้ำเบ้า
"ข้าบอกแล้วว่ามีอาคม แต่ทำไมแม่นาย..ถึงเข้าไปได้" ไอ้จ้อยเองก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
"นั่นสิ ทำไมข้าเข้ามาได้ล่ะ"
ฉับพลันนั้นประตูก็ปิดเองอย่างรวดเร็ว แม้แม่การะเกดจะออกแรงดึงเท่าใดก็มิอาจเปิดออกได้อีก จึงตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจภายใน
บรรยากาศภายในนั้นชวนให้ขนลุกอย่างแปลกประหลาด มีพระพุทธรูปสีทองอร่ามตั้งเรียงรายไปตามกำแพงจำนวนมาก เมื่อเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆก็พบกับลานกว้างและได้ยินเสียงคนฟันดาบกันดังช้งเช้ง ที่แท้ข้างในนี้ก็เป็นลานฝึกอาวุธนี่เอง มีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันจำนวนมากกำลังประลองดาบกันอยู่
การะเกดเดินเข้าไปท่ามกลางเหล่านักรบเหล่านั้นโดยไม่ทันได้คิด ทุกคนต่างหยุดฟันดาบและหันมามองนางเป็นตาเดียวกัน
"นั่นใครน่ะ" ชายผู้หนึ่งร้องถาม พลางลงจากม้าที่ขี่อยู่แล้วเดินดิ่งเข้ามาหานาง
"ไอ้เรือง...แกเองเหรอเนี่ย"
การะเกดร้องทักอย่างตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนเพื่อนของนางราวกับแกะออกจากพิมพ์เดียวกัน
"เจ้ารู้จักข้าด้วยรึ..แม่หญิง"
"อ้าว...ไม่ใช่ไอ้เรืองเหรอ"
"ข้าชื่อเรือง...ยศขุนเรืองอภัยภักดี แล้วเจ้าล่ะแม่หญิง เข้ามาในเขตนี้ได้อย่างไร"
"ข้ามาตามหาคุณพี่เดช ไม่ทราบว่าท่านเห็นหรือไม่"
"ขุนศรีวิสารวาจาน่ะรึ เพิ่งออกไปได้เมื่อสักครู่นี้เอง ว่าแต่ออเจ้าเกี่ยวข้องเป็นอะไรกับพ่อเดชกระนั้นรึ"
ขุนเรืองตอบตามจริง พ่อเดชสหายของเขาเข้ามาคุยธุระกับเขาที่นี่เมื่อสักครู่ก่อนจะขอตัวไปที่อื่นต่อ ไม่คิดว่าจะมีแม่หญิงรูปโฉมงดงามปานนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้มาตามหาเขา ทำให้ขุนเรืองอยากรู้จักยิ่งนัก แต่มิทันจะได้สนทนากันต่อก็มีเสียงดังทุ้มต่ำพูดขึ้นมาจากด้านหลังของคนทั้งสอง
"มีอะไรกันรึ!!"
การะเกดหันไปมอง ก็ปรากฏร่างของชายผู้หนึ่งเดินตรงเข้ามา ชายผู้นี้หน้าตาน่าเกรงขามนัก ผมสีเทาบ่งบอกว่ามีอายุไม่น้อย หนวดเครายาวยิ่งขับให้ใบหน้านั้นดุดันยิ่งขึ้นไปอีก ตามร่างกายก็มีรอยสักยันต์ทั่วไปหมด ชายผู้นั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแม่การะเกดแล้วมองนางอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า
'ผ่านม่านอาคมมาได้ ไม่ธรรมดาเลยหนา ออเจ้า'
ท่านอาจารย์ชีปะขาวคิดในใจก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ออเจ้าตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยวเถิด"
แม่การะเกดเดินตามหลังท่านอาจารย์ไปช้าๆ อากาศรอบกายนางเย็นยะเยือกจนทำให้นางขนลุกชัน พลันนางก็ได้กลิ่นแปลกๆเหมือนตอนที่อยู่ในโรงน้ำชากับหลวงศรียศในวันนั้น กลิ่นที่ทำให้นางผ่อนคลาย...แลทำให้รู้สึกกำหนัดในคราเดียวกัน
ขุนเรืองเดินตามไปส่งนางถึงหน้าเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งสร้างด้วยอิฐฉาบปูนทั้งสี่ด้านแลไม่มีหน้าต่างสักบานเดียว มีเพียงประตูบานเดียวเท่านั้นที่เป็นทางเข้าออกเรือนหลังนี้
"ออเจ้าตามท่านอาจารย์เข้าไปเถิด ข้าจักรอเจ้าอยู่ที่นี่" ขุนเรืองกล่าว
"อ้าว ทำไมท่านไม่เข้าไปข้างในด้วยกันละคะ" แม่การะเกดถาม นางรู้สึกหวั่นๆเล็กน้อยหากจะต้องเข้าไปเพียงลำพัง
"ท่านอาจารย์เชิญเจ้าแต่เพียงผู้เดียว หาได้เชิญข้าไม่ ข้าไม่มีสิทธิเข้าไปในเรือนของท่านหากมิได้รับอนุญาต"
การะเกดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรือนหลังนี้คงเป็นเขตหวงห้ามกระมังถึงไม่ยอมให้ใครเข้าออกกันได้ง่ายๆ นางคิด
แม่การะเกดเดินตามเข้าไปในเรือนนั้นเพียงลำพัง และพบว่าชายน่าเกรงขามผู้นั้นนั่งรออยู่บนตั่งไม้ตรงกลางห้องแล้ว การะเกดจึงนั่งพับเพียบลงตรงหน้าเขา กลิ่นหอมแปลกๆนั้นโชยมาเข้าจมูกนางอีกแล้ว คราวนี้ถึงกับทำให้ร่องรักของนางเริ่มชื้นแฉะขึ้นมาทีละนิด โดยที่นางเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมถึงรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาได้
"เอ่อ...ท่าน" การะเกดเอ่ยขึ้นมา แต่ยังไม่ทันพูดจบเขาก็สวนขึ้นมาเสียก่อน
"เรียกข้าว่าอาจารย์ชีปะขาวเถิดนังหนู"
"เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ชีปะขาว"
"มาอาศัยอยู่ในร่างผู้อื่นแบบนี้ รู้สึกอย่างไรบ้าง"
ท่านอาจารย์ชีปะขาวเอ่ยถามเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา
"ท่าน...ท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไรเจ้าคะ"
แม่การะเกดสะดุ้งโหยงที่เขารู้ความจริง อารามตกใจทำให้เมือกใสๆในช่องเสียวหลั่งออกมาเพิ่มอีก จนตอนนี้รู้สึกลื่นไปทั้งหว่างขาแล้ว
"ถ้าข้ามิรู้ ข้าจะเป็นอาจารย์ชีปะขาวได้รึ" อาจารย์ชีปะขาวพูดพลางหัวเราะหึหึก่อนจะพูดต่อไป
"ชะตาของเจ้านั้นหนักหนานัก บุพเพสันนิวาสชักนำให้ออเจ้ามาพบกับคู่ครองที่นี่ แต่กว่าจะได้ครองคู่กัน เจ้ายังต้องเจอบททดสอบอีกมาก"
"ว่าอย่างไรนะเจ้าคะ เนื้อคู่ของข้าอยู่ที่นี่ ใครกันเหรอคะ ข้ารู้จักหรือเปล่า เคยเจอกันแล้วหรือไม่ แล้วข้าจะมีโอกาสได้กลับไปยังที่ที่ข้าจากมาหรือเปล่า ตัวตนของข้าในอีกโลกนึงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่"
แม่การะเกดยิงคำถามรัวๆด้วยความอยากรู้จนฟังแทบไม่ทัน แต่ยิ่งร้อนรนมากขึ้นเท่าไหร่ น้ำรักในรูเสียวของนางก็ยิ่งทะลักล้นออกมาไม่หยุดเท่านั้น ตอนนี้แค่ขยับตัวเพียงนิดเดียวก็เสียวซ่านจนเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั้งตัวแล้ว
"ใจเย็นๆก่อนนังหนู เจ้าจักได้รู้คำตอบเหล่านั้นในไม่ช้าแน่นอน แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าคงมีคำถามอื่นที่อยากรู้มากกว่า...จริงหรือไม่"
อาจารย์ชีปะขาวถามแทงใจดำของนางจนแทบทะลุ จริงอยู่เรื่องที่นางมาที่นี่นั้นมีปริศนาที่อยากรู้อยู่มากมาย หากแต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางสงสัยที่สุดคือ ความเงี่ยนในใจนางตอนนี้มันมาจากไหนกัน แล้วไหนยังจะกลิ่นแปลกๆที่ไม่รู้ที่มานั้นอีกเล่า
"ใช่เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ถามเหมือนมองทะลุใจข้า ตั้งแต่ข้าเข้ามาในนี้ข้าก็รู้สึกแปลกๆพิกล รู้สึกราวกับว่า..."
แม่การะเกดยั้งปากไว้ไม่กล้าพูดต่อจนจบ นางได้แต่คิดในใจว่า
'โอ๊ย...จะให้บอกยังไงเนี่ย ว่าอยู่ๆก็เงี่ยนอยากโดนเย็ดขึ้นมาเฉยๆแบบไม่รู้สาเหตุเนี่ย'
'ออเจ้าเงี่ยน...ใช่หรือไม่'
อาจารย์ชีปะขาวมิได้เอ่ยปากออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่ใช้กระแสจิตสื่อสารกับแม่การะเกดจนนางตกตะลึงอ้าปากค้าง
'ท่าน...ท่านได้ยินสิ่งที่ข้าคิดด้วยหรือคะ'
แม่การะเกดถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความอายที่ถูกอ่านใจ ความคิดลามกสัปดนที่นางรู้สึกอยู่ในตอนนี้เขาคงรู้จนหมดสิ้นแล้ว ความอับอายส่งผลให้นางร้อนผะผ่าวไปทั้งร่างกายลามไปถึงช่องรักกลางหว่างขาที่ตอดขมุบขมิบอย่างไม่สามารถควบคุมได้
"หากออเจ้าอยากได้คำตอบ ก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ข้า แล้วข้าจะตอบคำถามที่เจ้าอยากรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น"
อาจารย์ชีปะขาวเอ่ยพลางแหวกชายผ้าที่ห่มตัวไว้ออก ผ้าที่เขานุ่งนั้นคล้ายกับผ้านุ่งของสงฆ์หากแต่เป็นผ้าขาวมิใช่ผ้าเหลือง ดังนั้นพอจับชายผ้าตลบขึ้นมา ท่อนล่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโชว์ท่อนลำดำมะเมื่อมเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแม่การะเกด เมื่อนางเห็นของลับของอาจารย์ชีปะขาวก็ถึงกับหน้าซีดเผือด พลางอุทานในใจว่านี่มันควยของคนหรือของสัตว์ประหลาดชนิดใดกัน ถึงมีเม็ดตะปุ่มตะป่ำผิวขรุขระราวกับไม่ใช่ควยของคนยังไงยังงั้น อีกทั้งขนาดของมันยังใหญ่ยาวผิดมนุษย์มนา ควยของหลวงศรียศที่ว่าใหญ่แล้วยังเทียบไม่ได้เลยกับของท่านอาจารย์ผู้นี้
"มิใช่ของสัตว์ประหลาดที่ไหนดอกแม่การะเกด ข้าเป็นผู้ศึกษาอาคมมีวิชาแก่กล้าจึงมีของดีติดตัวอยู่บ้าง เม็ดมุกมหาเสน่ห์ที่ฝังอยู่รอบๆแก่นกายของข้านี้หากหญิงใดได้โดนเข้าสักครั้งจักติดใจโหยหารสของมันไปจนกว่าข้าจะคลายมนต์ให้ ว่าแต่ว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของออเจ้ากระมัง เจ้าเคยลิ้มรสควยของผู้อื่นมาก่อนแล้วใช่หรือไม่"
ท่านอาจารย์อ่านความคิดของนางออกเช่นเคย นางจึงหัวเราะแหะๆแล้วจำต้องยอมรับไปตามความจริง
"เจ้าค่ะ ข้าเคยโดนคุณลุงของข้าโล้สำเภาพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากข้า จากนั้นข้าก็เคยอมควยให้บ่าวคนนึงในเรือนแต่มิได้มีอะไรกัน ส่วนครั้งที่สองที่ข้าโดนโล้สำเภาก็เป็นหลวงศรียศเมื่อคราที่ข้าไปเดินเที่ยวตลาดบ้านจีนเจ้าค่ะ"
อาจารย์ชีปะขาวหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่แม่การะเกดสารภาพมาตรงๆ กิริยาหัวเราะตัวโยนของเขายิ่งทำให้ท่อนควยกระดกหงึกหงัก แม่การะเกดเห็นแล้วรีบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ออเจ้าลองปล่อยให้ความปรารถนาภายในตัวออเจ้าชี้นำเถิด อย่าได้หักห้ามตัวเองอยู่เลย แลเมื่อเสร็จแล้วข้าจักอธิบายให้ฟังว่าเพราะเหตุใดออเจ้าถึงมีอาการเยี่ยงนี้"
หลังจากที่อาจารย์ชีปะขาวพูดจบ แม่การะเกดก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วปลดปล่อยจิตใจของตัวเองให้ว่างเปล่า พร้อมๆกันกับผ้านุ่งและสไบของนางก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายเช่นกัน บัดนี้เรือนร่างผุดผ่องของนางจึงเปลือยเปล่าต่อหน้าท่านอาจารย์ผู้ทรงอาคม จากนั้นแม่การะเกดก็ขยับร่างกายไปตามสัญชาตญาณของตัวเอง คลานเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าท่านอาจารย์ ท่อนควยฝังมุกของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าของนางไม่ถึงศอก แม่การะเกดเอื้อมมืออันสั่นเทาไปจับมันเขย่าเบาๆแล้วรูดหนังหุ้มปลายร่นลงมาจนหัวบานแดงโร่โผล่ออกมาให้เห็น วูบหนึ่งนางก็รู้สึกหวาดหวั่นแต่ก็ยังโน้มศีรษะเข้าหามันอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางๆของนางครอบอมส่วนปลายถอกกลืนลงไปเบาๆ ท่อนควยอันเขื่องลำนี้ใหญ่ยาวที่สุดในชีวิตที่นางเคยเจอมา ผิวขรุขระด้วยเม็ดมุกนั้นให้ความรู้สึกจั๊กจี้ฝ่ามือทุกครั้งที่รูดขึ้นลง กลิ่นเหม็นอับที่ตลบอบอวลเข้าจมูกนั้นกลับยิ่งขับอารมณ์ของนางให้เตลิดมากขึ้นไปอีก หีของนางขับเมือกใสๆออกมาไม่ขาดระยะอีกทั้งยังตอดขมุบขมิบราวกับเรียกหาอะไรบางอย่างให้สอดใส่เข้าไปให้หายอยาก แม่การะเกดจึงตัดสินใจใช้มือข้างหนึ่งลงไปบี้คลึงแตดของตัวเองเล่นและแหย่แยงนิ้วเข้าไปในรูสังวาสของตัวเองหมายจะเกาให้หายคัน แต่ยิ่งแยงเข้าแยงออกเท่าไหร่กลับยิ่งทำให้นางหงี่ร่านมากขึ้นๆทุกที ช่องหีก็ขับเมือกลื่นออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งฝ่ามือ
ซักพักเมื่อนางทนต่อความเสียวสยิวนี้ไม่ไหว นางก็ลุกขึ้นนั่งคร่อมไปบนตักของอาจารย์ชีปะขาว จับท่อนควยของเขาตั้งลำจ่อให้ตรงกับช่องสังวาสของนางแล้วค่อยๆโหย่งสะโพกกดลงไป ความคับแน่นในร่องรูสวาทที่กำลังถูกทะลวงแทงจากแรงกดของตัวเองนั้นทำให้นางเสียวจนต้องกัดฟันกรอด เม็ดมุกรอบลำควยของเขาก็เสียดสีกับผนังโพรงถ้ำสังวาสของหล่อนจนเสียวแปล๊บราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย รูสังวาสของนางแหกอ้าออกจนแทบปริขาดแต่แม่การะเกดก็หาได้หวาดหวั่น นางยังคงกัดฟันกดสะโพกสวมครอบท่อนควยยักษ์นั้นเข้าไปในโพรงหีอย่างต่อเนื่อง แม้ท่อนควยของอาจารย์ชีปะขาวจะใหญ่เพียงใดแต่ก็ไม่เกินความสามารถที่หีของนางจะรับได้ จนในที่สุดเนินเนื้อของนางก็ประกบเข้ากับหนอกควยของเขาอย่างสนิทแนบจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
แม่การะเกดส่ายเต้านมคู่สวยของนางบดถูไปกับใบหน้าของอาจารย์ชีปะขาว หนวดเคราที่ดกหนาและแข็งนั้นทิ่มตำเนื้อนมอ่อนๆจนนางรู้สึกจั๊กจี้ปนสยิวยิ่งนัก ตอนนี้เองที่แม่การะเกดเพิ่งสังเกตว่า ท่านอาจารย์ชีปะขาวนั้นนั่งหลับตานิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น และมิได้สัมผัสเล้าโลมอะไรนางเลยแม้แต่น้อย มีเพียงนางผู้เดียวที่เป็นฝ่ายเคลื่อนไหวโขยกขย่มท่อนควยใส่เขาอยู่ฝ่ายเดียว แต่แม่การะเกดก็หาได้ใส่ใจไม่ เพราะยามนี้ท่อนควยที่แข็งราวกับหินซึ่งเสียบคาอยู่เต็มรูหีของนางก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นางบรรเทาความกำหนัดลงได้
แม่การะเกดจับหัวไหล่ของอาจารย์ไว้เป็นหลักยึดแล้วกระดกสะโพกขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็ส่ายวนเป็นวงกลมเพื่อให้เม็ดมุกเหล่านั้นเสียดสีไปจนทั่วทั้งโพรงสวาทของนาง
"ซี้ด...ท่านอาจารย์เจ้าขา ควยของท่าน..สุดยอดจริงๆเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยรู้สึกเสียวขนาดนี้มาก่อน...ซี้ด...อูย..."
อาจารย์ชีปะขาวยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แลปล่อยให้แม่การะเกดโยกหน้าโยกหลังอย่างเงี่ยนง่าน
"อูย...ท่านอาจารย์ เย็ดข้าหน่อยเถอะค่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ข้าขย่มเองต่อไม่ไหวแล้ว"
แม่การะเกดออกแรงขย่มสะโพกอยู่นานจนเริ่มอ่อนล้า แลอยากให้อาจารย์ชีปะขาวแสดงฝีมือบ้าง นางจึงออดอ้อนให้เขากระเด้าควยตอบกลับมาบ้าง แต่ท่านอาจารย์ก็ยังคงไม่ตอบสนองนางอยู่ดี จนแม่การะเกดรู้สึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย
"ก็ได้เจ้าค่ะ หากท่านอาจารย์ไม่ช่วย ข้าทำเองก็ได้เจ้าค่ะ"
สิ้นเสียงนางก็เริ่มขย่มสะโพกด้วยตัวเองต่อไปแม้จะเหนื่อยล้า แต่ความเงี่ยนนั้นมีมากกว่าจึงทำให้นางกัดฟันกระทำต่อไปได้ นางโผเข้ากอดอาจารย์ชีปะขาวแลเอามือกดศีรษะของเขาให้ถูไถไปกับสองเต้าอวบอิ่มพลางขย่มสะโพกอย่างต่อเนื่องอีกหลายสิบครั้งจนกระทั่ง
"อาจารย์เจ้าขา ข้าจะถึงแล้วนะเจ้าคะ..อาจารย์..อาจารย์ขา...โอว...ข้าเสร็จแล้ว เสียวเหลือเกิน...ซี้ด...ท่านอาจารย์...."
แม่การะเกดตะโกนเรียกท่านอาจารย์เสียงหวีดหวิวดังลั่นด้วยความเสียวอย่างที่สุด แล้วนางก็ไต่ขึ้นสวรรค์สำเร็จไปแต่เพียงผู้เดียว ช่องสังวาสของนางหดเกร็งและกระตุกเป็นจังหวะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเฉอะแฉะไปทั้งหน้าขาของท่านอาจารย์
ผ่านไปครู่ใหญ่เมื่อความเงี่ยนของแม่การะเกดผ่อนคลายลง นางจึงค่อยๆแต่งตัวกลับเหมือนเดิมแล้วมานั่งอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์อีกครั้ง
"ออเจ้าหายใคร่แล้วใช่หรือไม่" ท่านอาจารย์ถาม
"เจ้าค่ะอาจารย์ ทีนี้อาจารย์จะตอบคำถามข้าได้หรือยังเจ้าคะ ข้าอยากรู้ว่า ไอ้เจ้ากลิ่นที่ทำให้ข้าเกิดอารมณ์กำหนัดนั้นมันคืออะไร"
อาจารย์ชีปะขาวสูดหายใจลึกก่อนจะค่อยๆตอบอย่างช้าๆแต่ชัดถ้อยชัดคำ
"มิได้มีกลิ่นอันใดดอก ออเจ้านั้นอุปทานไปเอง ด้วยว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นเขามีจิตใจฝักใฝ่อยู่แต่ในกามารมณ์ ไม่ว่าพบเห็นชายใดก็ใฝ่ฝันว่าจักได้โล้สำเภาไปกับเขาเสียทุกผู้ทุกคน แต่ก็มิเคยได้สมหวังดังใจ ทีนี้พอเขาสิ้นบุญไปแล้วแต่ความปรารถนายังอยู่ มันก็เลยยังฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของร่างนี้ เมื่อออเจ้ามาอาศัยร่างของเขา จึงได้ถูกจิตใต้สำนึกของเขาครอบงำเอาด้วยยังไงล่ะ ส่วนกลิ่นที่เจ้าบอกว่าสัมผัสได้นั้น คงเป็นเพียงสัญญาณจากจิตใต้สำนึกที่มาบอกให้เจ้ารู้ว่าร่างกายของเจ้ากำลังอยากจะเสพสังวาสกับใครสักคนเท่านั้นเอง"
"อ๋อ...มิน่าล่ะ พออยู่ใกล้กับผู้ชายสองต่อสองทีไร ข้าถึงได้กลิ่นแปลกๆทุกที ที่แท้ก็อยากโดนโล้สำเภานี่เอง เฮ้อ...ทั้งที่ตัวจริงข้าออกจะเป็นคนเรียบร้อย แต่จิตใต้สำนึกของการะเกดกลับเป็นตรงข้ามกันเสียนี่" การะเกดบ่นพึมพำกับตัวเองพลางคุยกับตัวเองในใจ
'แต่อาจารย์ก็ร้ายไม่เบานะเนี่ย ถ้าเกิดข้าหอยหลวมขึ้นมาก่อนจะได้เจอคู่ครอง ใครจะรับผิดชอบล่ะเนี่ย โล้สำเภาเสียจนหอยข้าระบมไปหมดแล้ว'
แม่การะเกดลืมคิดไปว่าอาจารย์ชีปะขาวสามารถอ่านใจได้ จึงเผลอคิดเล่นๆไป ท่านอาจารย์จึงสวนคำกลับมาพลัน
"ช้าก่อนหนาออเจ้า ข้ายังมิได้ทำกระไรเลย ข้าเพียงนั่งสมาธิเฉยๆ แต่ออเจ้ากลับเปลื้องผ้าเปลื้องผ่อนขึ้นมากระทำชำเราใส่ข้าจนสำเร็จความใคร่ไปเอง แลน้ำรักของข้ายังมิได้หลั่งออกมาแม้เพียงสักหยด ไยออเจ้าจึงมาโทษข้าเยี่ยงนี้"
"โห...ท่านอาจารย์ เล่นงี้เลยเหรอเจ้าคะ ก็ได้เจ้าค่ะ ข้ายอมรับก็ได้ว่าข้าเงี่ยนไปเอง ข้าจึงขึ้นขย่มตอท่านอาจารย์จนหอยระบม แต่ท่านอาจารย์จะมาว่าข้าไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องโทษจิตของแม่การะเกดต่างหากที่ทำให้ข้าเป็นหญิงร่านแบบนี้"
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีในที่สุด
ตัวอย่างตอนต่อไปของ บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 7 (https://www1.wi.to/HTIPUY.jpg)
สนุกอ้างจาก: ifamily03 เมื่อ กรกฎาคม 03, 2018, 12:45:55 หลังเที่ยง
คุยก่อนอ่าน
ตอนนี้ก็กลับมาเข้าไทม์ไลน์หลักเหมือนเดิมแล้วนะครับ เผื่อใครเพิ่งมาอ่าน เส้นเรื่องในนิยายของผมจะเป็น 1-3-4-5-2-6 คือเสียตัวกับท่านออกญาในตอนที่ 1 แอบดูพี่หมื่นกับแม่จันทร์วาดตอนที่ 3 สวิงผินจ้อยแย้มตอนที่ 4 ท่านขุนเสกเด็กเข้าท้องแม่มะลิตอนที่ 5 แล้วจึงไปเสียท่าหลวงศรียศในตอนที่ 2 แล้วค่อยมาต่อในตอนนี้นะครับ
ส่วนฉากในละครแค่นำมาประกอบ ไม่ได้ยึดตามลำดับก่อนหลังเหมือนละคร ซึ่งจะเห็นว่ากว่าไอ้เรืองจะปรากฏตัวออกมาก็เลื่อนยศเป็นขุนเรืองแล้วซึ่งต่างจากในละครชัดเจน เพราะฉะนั้นถ้าจะอ่านให้สนุกอย่ายึดไทม์ไลน์ของละครนะครับ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 6
"ไอ้จ้อย คุณพี่ไปทางไหน"
แม่การะเกดถามไอ้จ้อยด้วยเสียงอันดังจนไอ้จ้อยสะดุ้งหันมา และยิ่งตกใจมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อพบว่าคนที่ถามมันคือแม่นายการะเกด
"แม่นายขอรับ..แม่นายมานี่ได้อย่างไรขอรับ"
"ข้าถามเจ้าก่อนนะจ้อย ไยจึงมาย้อนถามข้าเช่นนี้ ตอบคำถามข้ามาเร็วๆ"
ไอ้จ้อยลนลานทำอะไรไม่ถูก จนเผลอชี้มือไปทางที่ท้ายวัด อันที่จริงวันนี้คุณพี่เดชของแม่การะเกดมีกิจสำคัญที่ไม่ได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดไว้ แต่แม่การะเกดพร้อมด้วยบ่าวทั้งสองกลับแอบสะกดรอยตามมา ด้วยหมายว่าคุณพี่เดชจะลอบไปโล้สำเภากับแม่หญิงจันทร์วาดดังเช่นครั้งก่อนหน้า แต่คราวนี้นางตามไม่ทันเรือของเขาจึงคลาดกันไป แต่ก็ยังแกะรอยมาจนเจอไอ้จ้อยที่ตีไก่อยู่ในบ่อนเข้าจนได้
"ทางโน้นขอรับ"
สิ้นเสียงแม่การะเกดก็จำอ้าวไปตามทิศนั้น
"แม่หญิงขอรับ สงสารจ้อยเถอะขอรับ หากออกขุนท่านเห็นแม่หญิงเข้า ไอ้จ้อยตายแน่ขอรับ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวจะทำศพให้สมเกียรติเลยรับรอง"
เมื่อเห็นว่ามิอาจขัดคำได้แล้ว ไอ้จ้อยจึงจำใจต้องนำทางแม่นายของมันไปอย่างไม่เต็มใจนัก ไอ้จ้อยพาแม่การะเกดและนังผินนังแย้มลัดเลาะข้างกำแพงวัดจนมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง
"เอ้า หยุดทำไมล่ะจ้อย" แม่การะเกดเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าจ้อยไม่ยอมเดินต่อ
"ต่อจากนี้ไปหาได้ไม่ขอรับ เพราะประตูนี้มีอาคมขอรับ จึงผ่านเข้าไปไม่ได้"
"ไหนล่ะอาคม เห็นมีแต่ประตู งั้นข้าขอลองละกันนะ"
แม่การะเกดไม่ค่อยเชื่อคำไอ้จ้อยนัก จึงลองเดินเข้าไปผลักประตูดู
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกโดยที่นางยังไม่ทันได้แตะต้องเลยด้วยซ้ำ แถมยังมีลมพัดมาวูบหนึ่งจนแม่การะเกดเซเสียหลักจนเกือบหน้าคะมำ และถลำเข้าไปด้านในทั้งตัว ส่วนนังผินนังแย้มพอเห็นแม่นายเข้าไปได้จึงตามไปติดๆ แต่ก็โดนอะไรบางอย่างผลักออกมาจนกระเด็นถอยหลังล้มลงก้นจ้ำเบ้า
"ข้าบอกแล้วว่ามีอาคม แต่ทำไมแม่นาย..ถึงเข้าไปได้" ไอ้จ้อยเองก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
"นั่นสิ ทำไมข้าเข้ามาได้ล่ะ"
ฉับพลันนั้นประตูก็ปิดเองอย่างรวดเร็ว แม้แม่การะเกดจะออกแรงดึงเท่าใดก็มิอาจเปิดออกได้อีก จึงตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจภายใน
บรรยากาศภายในนั้นชวนให้ขนลุกอย่างแปลกประหลาด มีพระพุทธรูปสีทองอร่ามตั้งเรียงรายไปตามกำแพงจำนวนมาก เมื่อเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆก็พบกับลานกว้างและได้ยินเสียงคนฟันดาบกันดังช้งเช้ง ที่แท้ข้างในนี้ก็เป็นลานฝึกอาวุธนี่เอง มีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันจำนวนมากกำลังประลองดาบกันอยู่
การะเกดเดินเข้าไปท่ามกลางเหล่านักรบเหล่านั้นโดยไม่ทันได้คิด ทุกคนต่างหยุดฟันดาบและหันมามองนางเป็นตาเดียวกัน
"นั่นใครน่ะ" ชายผู้หนึ่งร้องถาม พลางลงจากม้าที่ขี่อยู่แล้วเดินดิ่งเข้ามาหานาง
"ไอ้เรือง...แกเองเหรอเนี่ย"
การะเกดร้องทักอย่างตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนเพื่อนของนางราวกับแกะออกจากพิมพ์เดียวกัน
"เจ้ารู้จักข้าด้วยรึ..แม่หญิง"
"อ้าว...ไม่ใช่ไอ้เรืองเหรอ"
"ข้าชื่อเรือง...ยศขุนเรืองอภัยภักดี แล้วเจ้าล่ะแม่หญิง เข้ามาในเขตนี้ได้อย่างไร"
"ข้ามาตามหาคุณพี่เดช ไม่ทราบว่าท่านเห็นหรือไม่"
"ขุนศรีวิสารวาจาน่ะรึ เพิ่งออกไปได้เมื่อสักครู่นี้เอง ว่าแต่ออเจ้าเกี่ยวข้องเป็นอะไรกับพ่อเดชกระนั้นรึ"
ขุนเรืองตอบตามจริง พ่อเดชสหายของเขาเข้ามาคุยธุระกับเขาที่นี่เมื่อสักครู่ก่อนจะขอตัวไปที่อื่นต่อ ไม่คิดว่าจะมีแม่หญิงรูปโฉมงดงามปานนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้มาตามหาเขา ทำให้ขุนเรืองอยากรู้จักยิ่งนัก แต่มิทันจะได้สนทนากันต่อก็มีเสียงดังทุ้มต่ำพูดขึ้นมาจากด้านหลังของคนทั้งสอง
"มีอะไรกันรึ!!"
การะเกดหันไปมอง ก็ปรากฏร่างของชายผู้หนึ่งเดินตรงเข้ามา ชายผู้นี้หน้าตาน่าเกรงขามนัก ผมสีเทาบ่งบอกว่ามีอายุไม่น้อย หนวดเครายาวยิ่งขับให้ใบหน้านั้นดุดันยิ่งขึ้นไปอีก ตามร่างกายก็มีรอยสักยันต์ทั่วไปหมด ชายผู้นั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแม่การะเกดแล้วมองนางอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า
'ผ่านม่านอาคมมาได้ ไม่ธรรมดาเลยหนา ออเจ้า'
ท่านอาจารย์ชีปะขาวคิดในใจก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ออเจ้าตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยวเถิด"
แม่การะเกดเดินตามหลังท่านอาจารย์ไปช้าๆ อากาศรอบกายนางเย็นยะเยือกจนทำให้นางขนลุกชัน พลันนางก็ได้กลิ่นแปลกๆเหมือนตอนที่อยู่ในโรงน้ำชากับหลวงศรียศในวันนั้น กลิ่นที่ทำให้นางผ่อนคลาย...แลทำให้รู้สึกกำหนัดในคราเดียวกัน
ขุนเรืองเดินตามไปส่งนางถึงหน้าเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งสร้างด้วยอิฐฉาบปูนทั้งสี่ด้านแลไม่มีหน้าต่างสักบานเดียว มีเพียงประตูบานเดียวเท่านั้นที่เป็นทางเข้าออกเรือนหลังนี้
"ออเจ้าตามท่านอาจารย์เข้าไปเถิด ข้าจักรอเจ้าอยู่ที่นี่" ขุนเรืองกล่าว
"อ้าว ทำไมท่านไม่เข้าไปข้างในด้วยกันละคะ" แม่การะเกดถาม นางรู้สึกหวั่นๆเล็กน้อยหากจะต้องเข้าไปเพียงลำพัง
"ท่านอาจารย์เชิญเจ้าแต่เพียงผู้เดียว หาได้เชิญข้าไม่ ข้าไม่มีสิทธิเข้าไปในเรือนของท่านหากมิได้รับอนุญาต"
การะเกดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรือนหลังนี้คงเป็นเขตหวงห้ามกระมังถึงไม่ยอมให้ใครเข้าออกกันได้ง่ายๆ นางคิด
แม่การะเกดเดินตามเข้าไปในเรือนนั้นเพียงลำพัง และพบว่าชายน่าเกรงขามผู้นั้นนั่งรออยู่บนตั่งไม้ตรงกลางห้องแล้ว การะเกดจึงนั่งพับเพียบลงตรงหน้าเขา กลิ่นหอมแปลกๆนั้นโชยมาเข้าจมูกนางอีกแล้ว คราวนี้ถึงกับทำให้ร่องรักของนางเริ่มชื้นแฉะขึ้นมาทีละนิด โดยที่นางเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมถึงรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาได้
"เอ่อ...ท่าน" การะเกดเอ่ยขึ้นมา แต่ยังไม่ทันพูดจบเขาก็สวนขึ้นมาเสียก่อน
"เรียกข้าว่าอาจารย์ชีปะขาวเถิดนังหนู"
"เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ชีปะขาว"
"มาอาศัยอยู่ในร่างผู้อื่นแบบนี้ รู้สึกอย่างไรบ้าง"
ท่านอาจารย์ชีปะขาวเอ่ยถามเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา
"ท่าน...ท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไรเจ้าคะ"
แม่การะเกดสะดุ้งโหยงที่เขารู้ความจริง อารามตกใจทำให้เมือกใสๆในช่องเสียวหลั่งออกมาเพิ่มอีก จนตอนนี้รู้สึกลื่นไปทั้งหว่างขาแล้ว
"ถ้าข้ามิรู้ ข้าจะเป็นอาจารย์ชีปะขาวได้รึ" อาจารย์ชีปะขาวพูดพลางหัวเราะหึหึก่อนจะพูดต่อไป
"ชะตาของเจ้านั้นหนักหนานัก บุพเพสันนิวาสชักนำให้ออเจ้ามาพบกับคู่ครองที่นี่ แต่กว่าจะได้ครองคู่กัน เจ้ายังต้องเจอบททดสอบอีกมาก"
"ว่าอย่างไรนะเจ้าคะ เนื้อคู่ของข้าอยู่ที่นี่ ใครกันเหรอคะ ข้ารู้จักหรือเปล่า เคยเจอกันแล้วหรือไม่ แล้วข้าจะมีโอกาสได้กลับไปยังที่ที่ข้าจากมาหรือเปล่า ตัวตนของข้าในอีกโลกนึงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่"
แม่การะเกดยิงคำถามรัวๆด้วยความอยากรู้จนฟังแทบไม่ทัน แต่ยิ่งร้อนรนมากขึ้นเท่าไหร่ น้ำรักในรูเสียวของนางก็ยิ่งทะลักล้นออกมาไม่หยุดเท่านั้น ตอนนี้แค่ขยับตัวเพียงนิดเดียวก็เสียวซ่านจนเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั้งตัวแล้ว
"ใจเย็นๆก่อนนังหนู เจ้าจักได้รู้คำตอบเหล่านั้นในไม่ช้าแน่นอน แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าคงมีคำถามอื่นที่อยากรู้มากกว่า...จริงหรือไม่"
อาจารย์ชีปะขาวถามแทงใจดำของนางจนแทบทะลุ จริงอยู่เรื่องที่นางมาที่นี่นั้นมีปริศนาที่อยากรู้อยู่มากมาย หากแต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางสงสัยที่สุดคือ ความเงี่ยนในใจนางตอนนี้มันมาจากไหนกัน แล้วไหนยังจะกลิ่นแปลกๆที่ไม่รู้ที่มานั้นอีกเล่า
"ใช่เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ถามเหมือนมองทะลุใจข้า ตั้งแต่ข้าเข้ามาในนี้ข้าก็รู้สึกแปลกๆพิกล รู้สึกราวกับว่า..."
แม่การะเกดยั้งปากไว้ไม่กล้าพูดต่อจนจบ นางได้แต่คิดในใจว่า
'โอ๊ย...จะให้บอกยังไงเนี่ย ว่าอยู่ๆก็เงี่ยนอยากโดนเย็ดขึ้นมาเฉยๆแบบไม่รู้สาเหตุเนี่ย'
'ออเจ้าเงี่ยน...ใช่หรือไม่'
อาจารย์ชีปะขาวมิได้เอ่ยปากออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่ใช้กระแสจิตสื่อสารกับแม่การะเกดจนนางตกตะลึงอ้าปากค้าง
'ท่าน...ท่านได้ยินสิ่งที่ข้าคิดด้วยหรือคะ'
แม่การะเกดถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความอายที่ถูกอ่านใจ ความคิดลามกสัปดนที่นางรู้สึกอยู่ในตอนนี้เขาคงรู้จนหมดสิ้นแล้ว ความอับอายส่งผลให้นางร้อนผะผ่าวไปทั้งร่างกายลามไปถึงช่องรักกลางหว่างขาที่ตอดขมุบขมิบอย่างไม่สามารถควบคุมได้
"หากออเจ้าอยากได้คำตอบ ก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ข้า แล้วข้าจะตอบคำถามที่เจ้าอยากรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น"
อาจารย์ชีปะขาวเอ่ยพลางแหวกชายผ้าที่ห่มตัวไว้ออก ผ้าที่เขานุ่งนั้นคล้ายกับผ้านุ่งของสงฆ์หากแต่เป็นผ้าขาวมิใช่ผ้าเหลือง ดังนั้นพอจับชายผ้าตลบขึ้นมา ท่อนล่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโชว์ท่อนลำดำมะเมื่อมเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแม่การะเกด เมื่อนางเห็นของลับของอาจารย์ชีปะขาวก็ถึงกับหน้าซีดเผือด พลางอุทานในใจว่านี่มันควยของคนหรือของสัตว์ประหลาดชนิดใดกัน ถึงมีเม็ดตะปุ่มตะป่ำผิวขรุขระราวกับไม่ใช่ควยของคนยังไงยังงั้น อีกทั้งขนาดของมันยังใหญ่ยาวผิดมนุษย์มนา ควยของหลวงศรียศที่ว่าใหญ่แล้วยังเทียบไม่ได้เลยกับของท่านอาจารย์ผู้นี้
"มิใช่ของสัตว์ประหลาดที่ไหนดอกแม่การะเกด ข้าเป็นผู้ศึกษาอาคมมีวิชาแก่กล้าจึงมีของดีติดตัวอยู่บ้าง เม็ดมุกมหาเสน่ห์ที่ฝังอยู่รอบๆแก่นกายของข้านี้หากหญิงใดได้โดนเข้าสักครั้งจักติดใจโหยหารสของมันไปจนกว่าข้าจะคลายมนต์ให้ ว่าแต่ว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของออเจ้ากระมัง เจ้าเคยลิ้มรสควยของผู้อื่นมาก่อนแล้วใช่หรือไม่"
ท่านอาจารย์อ่านความคิดของนางออกเช่นเคย นางจึงหัวเราะแหะๆแล้วจำต้องยอมรับไปตามความจริง
"เจ้าค่ะ ข้าเคยโดนคุณลุงของข้าโล้สำเภาพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากข้า จากนั้นข้าก็เคยอมควยให้บ่าวคนนึงในเรือนแต่มิได้มีอะไรกัน ส่วนครั้งที่สองที่ข้าโดนโล้สำเภาก็เป็นหลวงศรียศเมื่อคราที่ข้าไปเดินเที่ยวตลาดบ้านจีนเจ้าค่ะ"
อาจารย์ชีปะขาวหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่แม่การะเกดสารภาพมาตรงๆ กิริยาหัวเราะตัวโยนของเขายิ่งทำให้ท่อนควยกระดกหงึกหงัก แม่การะเกดเห็นแล้วรีบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ออเจ้าลองปล่อยให้ความปรารถนาภายในตัวออเจ้าชี้นำเถิด อย่าได้หักห้ามตัวเองอยู่เลย แลเมื่อเสร็จแล้วข้าจักอธิบายให้ฟังว่าเพราะเหตุใดออเจ้าถึงมีอาการเยี่ยงนี้"
หลังจากที่อาจารย์ชีปะขาวพูดจบ แม่การะเกดก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วปลดปล่อยจิตใจของตัวเองให้ว่างเปล่า พร้อมๆกันกับผ้านุ่งและสไบของนางก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายเช่นกัน บัดนี้เรือนร่างผุดผ่องของนางจึงเปลือยเปล่าต่อหน้าท่านอาจารย์ผู้ทรงอาคม จากนั้นแม่การะเกดก็ขยับร่างกายไปตามสัญชาตญาณของตัวเอง คลานเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าท่านอาจารย์ ท่อนควยฝังมุกของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าของนางไม่ถึงศอก แม่การะเกดเอื้อมมืออันสั่นเทาไปจับมันเขย่าเบาๆแล้วรูดหนังหุ้มปลายร่นลงมาจนหัวบานแดงโร่โผล่ออกมาให้เห็น วูบหนึ่งนางก็รู้สึกหวาดหวั่นแต่ก็ยังโน้มศีรษะเข้าหามันอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางๆของนางครอบอมส่วนปลายถอกกลืนลงไปเบาๆ ท่อนควยอันเขื่องลำนี้ใหญ่ยาวที่สุดในชีวิตที่นางเคยเจอมา ผิวขรุขระด้วยเม็ดมุกนั้นให้ความรู้สึกจั๊กจี้ฝ่ามือทุกครั้งที่รูดขึ้นลง กลิ่นเหม็นอับที่ตลบอบอวลเข้าจมูกนั้นกลับยิ่งขับอารมณ์ของนางให้เตลิดมากขึ้นไปอีก หีของนางขับเมือกใสๆออกมาไม่ขาดระยะอีกทั้งยังตอดขมุบขมิบราวกับเรียกหาอะไรบางอย่างให้สอดใส่เข้าไปให้หายอยาก แม่การะเกดจึงตัดสินใจใช้มือข้างหนึ่งลงไปบี้คลึงแตดของตัวเองเล่นและแหย่แยงนิ้วเข้าไปในรูสังวาสของตัวเองหมายจะเกาให้หายคัน แต่ยิ่งแยงเข้าแยงออกเท่าไหร่กลับยิ่งทำให้นางหงี่ร่านมากขึ้นๆทุกที ช่องหีก็ขับเมือกลื่นออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งฝ่ามือ
ซักพักเมื่อนางทนต่อความเสียวสยิวนี้ไม่ไหว นางก็ลุกขึ้นนั่งคร่อมไปบนตักของอาจารย์ชีปะขาว จับท่อนควยของเขาตั้งลำจ่อให้ตรงกับช่องสังวาสของนางแล้วค่อยๆโหย่งสะโพกกดลงไป ความคับแน่นในร่องรูสวาทที่กำลังถูกทะลวงแทงจากแรงกดของตัวเองนั้นทำให้นางเสียวจนต้องกัดฟันกรอด เม็ดมุกรอบลำควยของเขาก็เสียดสีกับผนังโพรงถ้ำสังวาสของหล่อนจนเสียวแปล๊บราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย รูสังวาสของนางแหกอ้าออกจนแทบปริขาดแต่แม่การะเกดก็หาได้หวาดหวั่น นางยังคงกัดฟันกดสะโพกสวมครอบท่อนควยยักษ์นั้นเข้าไปในโพรงหีอย่างต่อเนื่อง แม้ท่อนควยของอาจารย์ชีปะขาวจะใหญ่เพียงใดแต่ก็ไม่เกินความสามารถที่หีของนางจะรับได้ จนในที่สุดเนินเนื้อของนางก็ประกบเข้ากับหนอกควยของเขาอย่างสนิทแนบจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
แม่การะเกดส่ายเต้านมคู่สวยของนางบดถูไปกับใบหน้าของอาจารย์ชีปะขาว หนวดเคราที่ดกหนาและแข็งนั้นทิ่มตำเนื้อนมอ่อนๆจนนางรู้สึกจั๊กจี้ปนสยิวยิ่งนัก ตอนนี้เองที่แม่การะเกดเพิ่งสังเกตว่า ท่านอาจารย์ชีปะขาวนั้นนั่งหลับตานิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น และมิได้สัมผัสเล้าโลมอะไรนางเลยแม้แต่น้อย มีเพียงนางผู้เดียวที่เป็นฝ่ายเคลื่อนไหวโขยกขย่มท่อนควยใส่เขาอยู่ฝ่ายเดียว แต่แม่การะเกดก็หาได้ใส่ใจไม่ เพราะยามนี้ท่อนควยที่แข็งราวกับหินซึ่งเสียบคาอยู่เต็มรูหีของนางก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นางบรรเทาความกำหนัดลงได้
แม่การะเกดจับหัวไหล่ของอาจารย์ไว้เป็นหลักยึดแล้วกระดกสะโพกขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็ส่ายวนเป็นวงกลมเพื่อให้เม็ดมุกเหล่านั้นเสียดสีไปจนทั่วทั้งโพรงสวาทของนาง
"ซี้ด...ท่านอาจารย์เจ้าขา ควยของท่าน..สุดยอดจริงๆเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยรู้สึกเสียวขนาดนี้มาก่อน...ซี้ด...อูย..."
อาจารย์ชีปะขาวยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แลปล่อยให้แม่การะเกดโยกหน้าโยกหลังอย่างเงี่ยนง่าน
"อูย...ท่านอาจารย์ เย็ดข้าหน่อยเถอะค่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ข้าขย่มเองต่อไม่ไหวแล้ว"
แม่การะเกดออกแรงขย่มสะโพกอยู่นานจนเริ่มอ่อนล้า แลอยากให้อาจารย์ชีปะขาวแสดงฝีมือบ้าง นางจึงออดอ้อนให้เขากระเด้าควยตอบกลับมาบ้าง แต่ท่านอาจารย์ก็ยังคงไม่ตอบสนองนางอยู่ดี จนแม่การะเกดรู้สึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย
"ก็ได้เจ้าค่ะ หากท่านอาจารย์ไม่ช่วย ข้าทำเองก็ได้เจ้าค่ะ"
สิ้นเสียงนางก็เริ่มขย่มสะโพกด้วยตัวเองต่อไปแม้จะเหนื่อยล้า แต่ความเงี่ยนนั้นมีมากกว่าจึงทำให้นางกัดฟันกระทำต่อไปได้ นางโผเข้ากอดอาจารย์ชีปะขาวแลเอามือกดศีรษะของเขาให้ถูไถไปกับสองเต้าอวบอิ่มพลางขย่มสะโพกอย่างต่อเนื่องอีกหลายสิบครั้งจนกระทั่ง
"อาจารย์เจ้าขา ข้าจะถึงแล้วนะเจ้าคะ..อาจารย์..อาจารย์ขา...โอว...ข้าเสร็จแล้ว เสียวเหลือเกิน...ซี้ด...ท่านอาจารย์...."
แม่การะเกดตะโกนเรียกท่านอาจารย์เสียงหวีดหวิวดังลั่นด้วยความเสียวอย่างที่สุด แล้วนางก็ไต่ขึ้นสวรรค์สำเร็จไปแต่เพียงผู้เดียว ช่องสังวาสของนางหดเกร็งและกระตุกเป็นจังหวะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเฉอะแฉะไปทั้งหน้าขาของท่านอาจารย์
ผ่านไปครู่ใหญ่เมื่อความเงี่ยนของแม่การะเกดผ่อนคลายลง นางจึงค่อยๆแต่งตัวกลับเหมือนเดิมแล้วมานั่งอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์อีกครั้ง
"ออเจ้าหายใคร่แล้วใช่หรือไม่" ท่านอาจารย์ถาม
"เจ้าค่ะอาจารย์ ทีนี้อาจารย์จะตอบคำถามข้าได้หรือยังเจ้าคะ ข้าอยากรู้ว่า ไอ้เจ้ากลิ่นที่ทำให้ข้าเกิดอารมณ์กำหนัดนั้นมันคืออะไร"
อาจารย์ชีปะขาวสูดหายใจลึกก่อนจะค่อยๆตอบอย่างช้าๆแต่ชัดถ้อยชัดคำ
"มิได้มีกลิ่นอันใดดอก ออเจ้านั้นอุปทานไปเอง ด้วยว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นเขามีจิตใจฝักใฝ่อยู่แต่ในกามารมณ์ ไม่ว่าพบเห็นชายใดก็ใฝ่ฝันว่าจักได้โล้สำเภาไปกับเขาเสียทุกผู้ทุกคน แต่ก็มิเคยได้สมหวังดังใจ ทีนี้พอเขาสิ้นบุญไปแล้วแต่ความปรารถนายังอยู่ มันก็เลยยังฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของร่างนี้ เมื่อออเจ้ามาอาศัยร่างของเขา จึงได้ถูกจิตใต้สำนึกของเขาครอบงำเอาด้วยยังไงล่ะ ส่วนกลิ่นที่เจ้าบอกว่าสัมผัสได้นั้น คงเป็นเพียงสัญญาณจากจิตใต้สำนึกที่มาบอกให้เจ้ารู้ว่าร่างกายของเจ้ากำลังอยากจะเสพสังวาสกับใครสักคนเท่านั้นเอง"
"อ๋อ...มิน่าล่ะ พออยู่ใกล้กับผู้ชายสองต่อสองทีไร ข้าถึงได้กลิ่นแปลกๆทุกที ที่แท้ก็อยากโดนโล้สำเภานี่เอง เฮ้อ...ทั้งที่ตัวจริงข้าออกจะเป็นคนเรียบร้อย แต่จิตใต้สำนึกของการะเกดกลับเป็นตรงข้ามกันเสียนี่" การะเกดบ่นพึมพำกับตัวเองพลางคุยกับตัวเองในใจ
'แต่อาจารย์ก็ร้ายไม่เบานะเนี่ย ถ้าเกิดข้าหอยหลวมขึ้นมาก่อนจะได้เจอคู่ครอง ใครจะรับผิดชอบล่ะเนี่ย โล้สำเภาเสียจนหอยข้าระบมไปหมดแล้ว'
แม่การะเกดลืมคิดไปว่าอาจารย์ชีปะขาวสามารถอ่านใจได้ จึงเผลอคิดเล่นๆไป ท่านอาจารย์จึงสวนคำกลับมาพลัน
"ช้าก่อนหนาออเจ้า ข้ายังมิได้ทำกระไรเลย ข้าเพียงนั่งสมาธิเฉยๆ แต่ออเจ้ากลับเปลื้องผ้าเปลื้องผ่อนขึ้นมากระทำชำเราใส่ข้าจนสำเร็จความใคร่ไปเอง แลน้ำรักของข้ายังมิได้หลั่งออกมาแม้เพียงสักหยด ไยออเจ้าจึงมาโทษข้าเยี่ยงนี้"
"โห...ท่านอาจารย์ เล่นงี้เลยเหรอเจ้าคะ ก็ได้เจ้าค่ะ ข้ายอมรับก็ได้ว่าข้าเงี่ยนไปเอง ข้าจึงขึ้นขย่มตอท่านอาจารย์จนหอยระบม แต่ท่านอาจารย์จะมาว่าข้าไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องโทษจิตของแม่การะเกดต่างหากที่ทำให้ข้าเป็นหญิงร่านแบบนี้"
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีในที่สุด
ตัวอย่างตอนต่อไปของ บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 7 (https://www1.wi.to/HTIPUY.jpg)
แม่หญิงจัดกับพระอาจารย์เลย สงสัยแม่หญิงจะเหมาหมด
เจอสำเภาฝังมุกเข้าแม่การะเกดคงติดใจ
นี่เรียกว่าขึ้นครูหรือป่าว
แม่การะเกคเจอของดี
น่าติดตามครับสนุกดี
แม่การะเกด โดนของมีอาคม อย่างนี้ ต้องมีโอกาสมาขอเป่าคาถา อีกแน่ ๆ
ออเจ้าเว้นอาจารย์ก็ได้นะ
ขอบคุณ
ท้านอาจารยตบะแรงกล้ายิ่งนัก ถึงขนาดนี้ยังไม่ขยับเพียงสักนิด
ขอบคุณครับ
เจอระดับพระอาจารย์ยังไม่กลัวเลยแม่การะเกด
การะเกดสุดยอดพระอาจารนะ
โห ออเจ้าเอ๋ยขนาดอาจารย์ยังไม่เว้นเลยหรอ
สุดยอดดดดด ::Bloody::
การะเกดโดนชีปะขาวอีก1ดุ้น
การาเกตกินรวบหนุ่มๆ
ไม่รอดมือ
ขึ้นเองไปเลย
อาจารย์ชีปะขาวก็ไม่เว้น ><
อยากจะมุดเข้าไปอยู่ในนั้นจัง
คาถาแก้หีบาน
หอยบานแน่เลย แม่การะเกด
แม่การะเกดกินเรียบเลย
อยากจนคันเลยนะการะเกด
แม่หญฺิงจะเหมาหมดไม่ได้
แม่หญิงเจ้าข่างเอวไวนัก
การะเกดมีอารมณ์อีกแล้ว
อยากจนคันเลยนะการะเกด