แก้ไขล่าสุด navic123 เมื่อ 2010-8-17 02:17
เฮ้อ ~ ลืมเธอไม่ได้สักที
ทุกคืนต้องมานั่งอ่านจดหมาย แล้วน้ำตาก็ไหล
ทุกคืนต้องมานั่งมอง กำลังข้อมือที่เธอให้มาตอนอยู่ข้างไหน แล้วก็ได้แต่ กำมันไว้ไม่อยากให้มันหายไปไหน
ตั้งแต่บอกลาไป ไม่มีวันไหนเลยที่ จะได้ยิ้มจากใจจิง
แม้จะมีเพื่อนมากมาย ก็ไม่ได้ทำให้หายเหงา ~
ทั้งๆที่รุ้ว่าคิดไปมันก็เจ็บสะปล่าวๆ แต่ก็หยุดคิดไม่ได้
นี่นะหรือที่เรียกว่า ความสุขบนความทุกข์
อยากจะกอดสักครั้ง แม้มันจะเป็นกอดแรกแล้วเป้นกอดสุดท้ายก็ตาม
ก็แค่อยากระบายเผื่อมันจะทำให้ความเหงามันจางไปบ้าง