“ใบไม้เปลี่ยนสี” ตอนที่ 2/4

[katalun]

แก้ไขแล้ว เห็นรูปกันไหมครับ บอกหน่อยน้า

"ใบไม้เปลี่ยนสี" ตอนที่ 2/4

   2 - 3 วันต่อมาหลังกลับมาจากงานเลี้ยงปีใหม่ที่ภูเก็ต มันก็เป็นเฉกเช่นวันธรรมดาเหมือนกับทุกๆวัน ในปีที่ผ่านมา ทุกคนในบริษัทต่างขมักเขม้นขยันขันแข็งทำงานกันอย่างเต็มที่ คงเป็นเพราะพึ่งได้หยุดชาร์จไฟไปกับการท่องเที่ยวอย่างจัดเต็มของบริษัท

   ถึงเวลาพักเที่ยงก็มีเมาท์มอยส์ถึงคืนงานเลี้ยงปีใหม่ ที่ย่อมมีคนสร้างวีรกรรมบ้าๆบอๆเป็นประจำทุกปีตามประสาหนุ่มสาวออฟฟิช บ้างก็ยังอารมณ์ค้างจากการเที่ยวปีใหม่ที่สุดแสนจะสนุกสุดเหวี่ยง แต่ที่แน่ๆไม่มีใครลืมที่จะกล่าวชมความใจดีของคุณอิทธิพลหัวเรือใหญ่ของบริษัทที่กล้าทุ่มเงินเกือบๆ 3 ล้านเพื่อคืนความสุขให้กับพนักงานทุกคน

   คงมีเพียงปรางค์กับแพรวาเท่านั้นที่รู้ว่ามันไม่ใช่ความใจดีอะไรหรอก มันเป็นเพียงแค่การจัดฉากเพื่อเปิดห้องเชือดแพรวาเท่านั้น

   แพรวายังโชคดีอยู่บ้างที่รุ่นพี่สาวอย่างปรางค์ คอยสอดส่องดูแลพวกผู้หญิงในกลุ่มอยู่ไม่ห่าง พอแพรวาหายตัวไปจากงานเลี้ยงพร้อมๆกับอิทธิพล จากประสบการณ์ที่ปรางค์ต้องคอยรับมือเสือร้ายอย่างอิทธิพลมาตลอดสองปี เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าการที่แพรวาหายตัวไปไม่ใช่เรื่องปกติ

   ปรางค์พยายามตามหาแพรวาทุกวิถีทางแข่งกับเวลาที่มีอยู่น้อยนิดอย่างเร่งรีบ จนสืบได้ว่าอิทธิพลพาแพรวาไปเฉือดที่ห้องไหน วินาทีที่ปรางค์เข้าไปในห้องเฉือดแพรวาได้ด้วยคีย์การ์ดสำรอง ปรางค์แทบจะหยุดหายใจเพราะภาพที่เห็นนั้นคือ ภาพของหนุ่มใหญ่กำลังจะกดหัวบานใหญ่เขียวคล้ำเข้าใส่ร่างแพรวารุ่นน้องสาวของเธอ ปรางค์คิดว่าโชคดีมากที่เธอเข้าไปช่วยแพรวาได้ทันเวลาแบบเส้นยาแดงผ่าแปด

================

   ทางด้านอิทธิพลเมื่อฟื้นขึ้นมา ก็ได้แต่เก็บงำความโกรธเกรี้ยวไว้ในจิตใจ หนุ่มใหญ่มากประสบการณ์อย่างอิทธิพลไม่ใช่ประเภทร้ายอย่างโง่ๆแบบออกหน้าออกตาหรืออารมณ์ร้อนวู่วามโวยวาย เค้าไม่อยากจะโทษลิ่วล้อลูกน้องหัวทึบมากมายเท่าไหร่นัก เพราะปรางค์เองก็มีไหวพริบค่อนข้างเฉลียวฉลาดแม้แต่เค้ายังลำบากที่จะรับมือ จึงไม่แปลกนักที่ลูกน้องของเค้าจะเพลี่ยงพล้ำเธอถูกหลอกล่อ

   ตั้งแต่ที่ปรางค์เข้ามาทำงานในบริษัทนี้เมื่อ 2 ปีก่อน เสือร้ายอย่างอิทธิพลก็ไม่เคยล่อลวงผู้หญิงในออฟฟิชได้สำเร็จอีกเลย ยกเว้นแต่คนที่เต็มใจจะไปกับอิทธิพลเอง ซึ่งจำพวกนี้อิทธิพลก็ไม่ได้ให้ค่าอะไรมากมายนัก

           ปรางค์หญิงสาวผมยาวดำคลับ​หน้าตาสวยน่ารักไม่แพ้ผู้หญิงคนไหน​ โดยเฉพาะรูปร่างเพรียวบางสูงยาวเข่าดี​

        ทรวดทรงองค์เอวของปรางค์คือของรางวัลสำหรับผู้มีวินัยในการออกกำลังกายบ่มเพาะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี​แม้หน้าอกจะไม่ใหญ่เท่าแพรวา​แต่ก็ได้เรียวขายาวๆขาวเนียนมาทดแทน​

       เธอคนนี้เปรียบได้ดั่งเป็นผู้พิทักษร์สตรีในที่ทำงานแห่งนี้ หลายครั้งแล้วที่หนุ่มใหญ่ต้องพลาดท่าเสียทีให้กับเธอ จนบางเรื่องแดงโล่เป็นข่าวลือฉาวโฉ่ในออฟฟิช ทำเอาความน่าเชื่อถือในหน้าที่การงานของหนุ่มใหญ่สั่นคลอนไม่น้อย

   ใช่ว่าอิทธิพลจะไม่อยากปราบม้าพยศอย่างปรางศ์ แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นเลยน่ะซิ กลับเป็นเค้าเองเสียด้วยซ้ำที่โดนปรางค์เล่นงานกลับซะเสียรังวัดหลายตลบ ไอ้ครั้นจะไล่ปรางค์ออกเสียดื้อๆ ก็เกรงกลัวว่าจะโดนครหา เพราะทุกคนต่างก็รับรู้ว่าปรางค์เป็นไม้เบื่อไม้เบากับอิทธิพลมานาน และอิทธิพลก็ไม่รู้ว่าปรางค์นั้นรู้เห็นอะไรมาบ้าง ไหนจะหลักฐานสำคัญที่ปรางค์เก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินอีก ถ้าสุดท้ายแล้วปรางค์แฉพฤติกรรมคาวโลกีย์ที่ผ่านมาทั้งหมด จนเค้าต้องถูกกรรมการบริษัทสอบสวน ต่อให้เค้าเป็นประธานบริษัท แต่ถ้าผู้ถือหุ้นไม่สนับสนุบ อนาคตของเค้าก็คงดับวูบ

   ส่วนปรางค์เองก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ยังไงอิทธิพลก็เป็นถึงประธานบริษัท ในยุคเศรษฐกิจอย่างนี้ บริษัทดีๆงานมั่นคงไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ ถ้าไม่นับเรื่องความร้ายกาจของจิ้งจอกสวาทอย่างอิทธิพล ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดีหมด ทั้งสถานที่ เงินเดือน ความก้าวหน้า เพื่อนร่วมงาน สำหรับคนธรรมดาๆหาเลี้ยงครอบครัวแล้ว มันอาจจะไม่ได้มีทางเลือกอะไรมากมายนัก ปรางค์จึงทำได้เพียงคอยระมัดระวัง และสอดส่องดูแลไม่ให้อิทธิพลทำอะไรตัวเธอกับสาวๆได้สะดวกนัก

   ถึงแม้ว่าปรางค์สุดจะทนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแพรวาในครั้งนี้ แต่ทว่าตัวแพรวาเองกลับอับอายเกินกว่าที่จะเอาเรื่องเอาราวอะไรกับอิทธิพล แพรวาจึงหาทางออกได้เพียงยื่นเรื่องข้อย้ายสาขาเท่านั้น

   "แพรจะไปจริงๆเหรอจ๊ะ" ปรางค์ถามรุ่นน้องสาวด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นเธอยื่นใบขอย้ายสาขา

   "แพรไม่ไหวแล้วค่ะพี่ปรางค์ อีกนิดเดียวแพรก็เกือบจะพลาดท่าอยู่แล้วนะคะ ถ้าพี่ปรางค์มาไม่ทัน แพรคงจะ......คงจะ..." แพรวาพูดไปใจก็สั่นวูบหวิว ภายในใจลึกๆแล้วก็หวลคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนั้น นี้ถ้ารุ่นพี่สาวของเธอมาไม่ทัน สิ่งนั้นคงได้สอดใส่เข้าไปภายในตัวของเธอแน่ๆ มันจะเสียวขนาดไหนกันนะ แพรวาคิดในใจตัวร้อนวูบวาบก่อนที่ปรางค์จะจับไหล่เธอ จนแพรวาสะดุ้งโหย่งตื่นจากภวังค์

   "พี่เข้าใจจ่ะแพร แต่ว่ากว่าจะทำเรื่องย้ายสาขาเสร็จอย่างเร็วก็คงต้องใช้เวลาซัก 30 วัน ยังไงตอนนี้ก็ต้องฝืนทนต่อไปอีกหน่อยนะ พี่เชื่อว่าตอนนี้มันคงไม่กล้าบุ่มบ่ามทำอะไรแพรหรอก และถ้ามันกล้าจะทำอะไรแพรอีกนะ มันจะโดนพี่เตะอีกที คราวนี้จะเอาให้คอหักเลยคอยดู" ปรางค์กล่าวปลอบใจแพรวาพร้อมกับขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยากเตะไอ้บ้ากามอย่างอิทธิพลอีกซักที

   แพรวายิ้มตอบรุ่นพี่สาวแทนคำขอบคุณ คำปลอบใจของปรางค์ ทำให้แพรวาเบาใจลงได้ซักหน่อย อีกเพียงแค่ 30 วันเท่านั้น เธอก็จะได้เป็นอิสระจากเรื่องบ้าๆนี้ซะที

   ผ่านไปไม่ถึงครึ่งวัน ข่าวการขอย้ายสาขาของแพรวาก็แพร่สะพัดไปทั่วออฟฟิชอย่างรวดเร็ว หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างบ่นเสียดายกันอุบที่ดาวออฟฟิชอย่างแพรวาจะย้ายออกไปสาขาอื่น แพรวาเป็นสาวสวยแสนเรียบร้อย ทรวงทรงองค์เอวเป็นที่ถวิลหาของหนุ่มๆ อีกทั้งนิสัยใจคอก็ดี คุยสนุก และเฟรนด์ลี่กับทุกคน แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังรู้สึกเสียดายเลยที่แพรวาจะไป และที่เสียดายที่สุดคงไม่พ้นอิทธิพลที่หวังจะเคลมสวาทแพรวา

================

   "คุณแพรวาคะ คุณอิทธิพลเชิญที่ห้องคะ" เลขาสุดเอ็กซ์เซ็กซ์แตกของอิทธิพลเดินมาแจ้งแพรวา

   "จะให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหมแพร"ปรางค์ถามด้วยความเป็นห่วง

   "ไม่เป็นไรหรอกคะพี่ปรางค์ ในออฟฟิชกลางวันแสกๆ เค้าคงไม่กล้าทำอะไรแพรหรอก แต่ถ้าแพรออกมาช้าเกินไป พี่เข้าไปตามแพรด้วยนะคะ" แพรวากล่าวจบก็เดินตามหลังเลขาเจ้านายไปติดๆ เธออยากรู้เหมือนกันว่าอิทธิพลจะพูดแก้ตัวอะไรกับเธอ

   ระหว่างขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนซึ่งเป็นส่วนพื้นที่ของผู้บริหาร แพรวาที่ยืนอยู่ด้านหลังเลขาสาวสวย ก็ลอบสังเกตมองเลขาสาวสวยของอิทธิพลไปพลางๆ เธอคนนี้ช่างมีหน้าอกที่อวบใหญ่ช่วงเอวคอดกิ่วสะโพกผายกลมกลึง สัดส่วนได้รูปราวกับนาฬิกาทราย ใบหน้าก็สวยโฉบเฉี่ยว ตาคม จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากบางถูกทาด้วยลิปสติ้กสีแดงสด เลขาคนนี้สวยราวกับว่าเคยเป็นดารานางแบบมาก่อน เธอเองก็คงเป็นหนึ่งในสาวๆหลายๆคนของอิทธิพล

   "หมู่นี้สามีไม่ค่อยมารับหรือคะคุณแพรวา" เลขาสาวพูดทะลุขึ้นมากลางความเงียบภายในลิฟท์

   "เอ่อ...ช่วงนี้เค้างานค่อนข้างยุ่งน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยจะว่างมารับแพรซักเท่าไหร่" แพรวาตอบกลับตามมารยาทแม้จะงุนงงกับคำถามจากเลขาสาวไม่น้อย เพราะแพรวากับเลขาสาวไม่เคยคุยกันมาก่อนเลย แต่คำแรกที่เธอคุยกับแพรวา กลับเป็นการถามไถ่ถึงสามีของเธอซะอย่างงั้น

   "อย่างนั้นเหรอคะ..."เลขาสาวหันหน้ากลับมาสบตาแพรวาแล้วส่งยิ้มให้อย่างมีเลศนัย แต่ก่อนที่แพรวาจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ ลิฟท์ก็ส่งสัญญาณดัง "ติ๊ง ต๋อง" ขึ้นมาเพื่อบอกว่าถึงชั้นที่ต้องการแล้ว

   "ถึงแล้วคะคุณแพรวา"เลขาสาวหันหลังกลับเดินนำเธอไปที่ห้องของอิทธิพล
   
   อิทธิพลในเสื้อสูทสีดำกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่ เงยหน้าขึ้นมองแพรวาที่เดินเข้ามาอย่างหวาดหวั่นเล็กน้อย หญิงสาวในชุดทำงานปกปิดมิดชิดแต่ก็ปิดบังสัดส่วนสุดเพอร์เฟ็คไม่ได้ ใจของหนุ่มใหญ่ก็คิดอยากจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าของแพรวาอีกครั้งเสียเหลือเกิน

   ก็อย่างว่าของลับแม้ได้ดูทุกซอกทุกมุมแล้วก็ตาม ยังไงมันก็ยังเป็นของลับอยู่วันยังค่ำ แต่ความลับนี้สิเมื่อรู้แล้วมันก็ไม่ใช่ความลับอีกต่อไป เหมือนที่แพรวารู้แล้วว่าอิทธิพลเป็นคนยังไง

   "มีธุระอะไรกับดิฉันหรือคะ?"แพรวาเป็นฝ่ายเอ่ยวาจาทะลุความเงียบงันขึ้นมาก่อน เพราะอิทธิพลมัวแต่เหม่อมองเรือนร่างของเธอ ราวกลับจะกลืนกิน ทำเอาแพรวาหน้าแดงตัวสั่น

   "เชิญนั่งก่อนครับ อิทธิพลผายมือไปยังที่นั่งตรงกันข้าม "

   "มีอะไรก็รีบพูดมาดิกว่าค่ะ ดิฉัน...ดิฉัน...มีเอกสารที่ต้องเคลียร์อีกมาก" แพรวากล่าวพร้อมกับหลบสายตาของอิทธิพลที่จ้องมาที่ใบหน้าสวยหวานของเธอ

   ตอนแรกแพรวาตั้งใจที่จะมาเผชิญหน้ากับอิทธิพลเพื่อจะประกาศว่าสิ่งที่อิทธิพลทำลงไปนั้น มันไม่สามรถทำอะไรเธอได้ เธอไม่ได้เกรงกลัวอิทธิพลแต่อย่างใด และอยากจะดูน้ำหน้าอาการของคนที่ทำทำร้ายเธอเสียหน่อย ว่าจะเป็นยังไงเมื่อเผชิญหน้ากับเธอ

        แต่พอเอาเข้าจริงๆ แล้วแพรวากลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกแกะตัวน้อยๆที่กำลังโดนเสือร้ายหิวโซจับจ้องมาที่เรืองร่างของเธอ น่าแปลกทั้งๆที่เธอควรจะรังเกียจสะอิดสะเอียนแต่ความรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างประหลาดกลับเริ่มก่อตัวขึ้นมา

   "งื้ออ...จ๊วบบ...จ๊วบ....แจ๊บ...แจ๊บ" เสียงบางอย่างแว่วออกมาเบาๆ แพรวาได้ยินไม่ชัดนัก แต่ก็รู้สึกว่าได้ยินเสียงนั้นมาจากทางโต๊ะของอิทธิพล หรือว่าไม่ได้มีแค่เธอกับอิทธิพลเท่านั้นที่อยู่ในห้อง ใต้โต๊ะของอิทธิพลมีใครอยู่? แล้วไปทำอะไรใต้โต๊ะ......?

   "ผมแค่อยากจะขอโทษ........." อิทธิพลพูดขึ้นมาขัดจังหวะแพรวาที่กำลังตั้งใจฟังเสียงนั้น

   "กับสิ่งที่เกิดขึ้นน่ะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"

   "คะ......ค่ะ.....เอ่อ......"กลายเป็นแพรวาทำตัวไม่ถูก เธอกำลังสงสัยเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากใต้โต๊ะที่อิทธิพลนั่งอยู่ ถ้าเธอเดาไม่ผิด จะต้องเป็นเสียง..........แพรวาร้อนวาบหน้าแดงกล่ำ มันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย

   "สิ่งนี้ถือว่าแทนคำขอโทษจากใจผมก็แล้วกันครับ"อิทธิพลหยิบกล่องของขวัญสีฟ้าขนาดพอประมาณวางไว้บนโต๊ะ

   แพรวาชะงักงันเล็กน้อย ใจนึงไม่อยากรับแต่ใจนึงก็อยากเข้าไปใกล้เค้าอีกสักนิดเพื่อยืนยันว่าหูของเธอไม่ได้แว่วไปเอง เธอต้องการแน่ใจว่าสิ่งที่เธอคิดเป็นอย่างนั้นจริงๆหรือเปล่า และถึงจะรับของขวัญมาก็คงไม่เสียหายอะไร

   "ขอบคุณค่ะ" แพรวาก้าวเท้าออกไปรับของบนโต๊ะ เสียงนั้นเงียบไปแล้ว หรือว่าเธอจะหูฝาดไปเอง

   "แล้วก็คุณจะไปเดือนหน้าใช้ไหมครับคุณแพร ผมขออณุญาติจัดงานเลี้ยงส่งให้คุณเพื่อเป็นการไถ่โทษนะครับ ไม่ต้องห่วง ผมให้คุณเลือกเวลากับสถานที่เองเลย เพื่อความบริสุทธ์ใจ "อิทธิพลกล่าวสีหน้านิ่ง

   "คะ...ค่ะ.......ถ้าไม่มีอะไรแล้วแพรขอตัวนะคะ"

   หญิงสาวลุกลี้ลุกลนรีบขอตัวออกไปจากห้อง แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำส่องกระจกดูตัวเอง แพรวารู้สึกสับสนงงงวยกับอาการของตัวเองเป็นอย่างมาก ทันทีที่ไปยืนอยู่ต่อหน้าเค้าความเข้มแข็งฮึกเหิมที่มีทั้งหมดกลับมลายหายไปหมดสิ้น เหลือก็เพียงแต่อารมณ์วูบวาบรัญจวนใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งสายตาของอิทธิพล ทั้งบรรยากาศ
ทั้งเสียงประหลาดในห้องนั้น ให้ชวนสงสัยว่ามีใครทำอะไรอยู่ใต้โต๊ะของอิทธิพล ทั้งหมดทั้งมวลทำเอาเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง เค้าพูดอะไรก็เอ่อออห่อหมกไปกับเค้าเสียหมด

   แพรวาล้างหน้าล้างตาตั้งสติเดินออกมาจากห้องน้ำ หันไปทางห้องของอิทธิพลก็เห็นน้องดาวแผนกประชาสัมพันธ์เดินออกมาจากห้องของอิทธพล ส่วนน้องดาวพอเห็นแพรวาก็สะดุ้งโหย่งรีบหลบตาเดินกลับออกไปอย่างเร่งรีบ

   แพรวาคิดว่าเธออยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วอิทธิพลช่างน่ากลัวเหลือเกิน

================

   แพรวาถือกล่องของขวัญสีฟ้าขนาดพอประมาณไม่ใหญ่มาก เดินกลับมาจากการเรียกพบของอิทธิพล ปรางค์รีบปรี่เข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นยังไงบ้าง

   "ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่ปรางค์ เค้าก็แค่ขอโทษขอโพยบอก เสียใจ ไม่ได้ตั้งใจแล้วก็ให้ของขวัญนี้มาเป็นคำขอโทษ แล้วก่อนไปเค้าจะจัดงานเลี้ยงส่งให้แพร โดยที่ให้แพรเลือกสถานที่เองค่ะ" แพรวาสรุปความให้ปรางค์ฟัง ปรางค์กำลังจะห้ามปรามไม่ให้ไปงานเลี้ยงที่อิทธิพลจะจัดเด็ดขาด เค้าต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ แต่คนในที่ทำงานก็ดันบังเอิญมาได้ยินซะก่อน   

   "เฮ้ยยยย คุณอิทธจะจัดงานเลี้ยงส่งพี่แพรเว้ย ให้คุณแพรเลือกสถานที่เองซะด้วย ปีนี้เจ้านายกูใจดีสุดๆเลยโว้ย" เด็กหนุ่มในที่ทำงานคนนึงตะโกนโว๊กเว๊ก ทำเอาบรรดาเพื่อนพนักงานโห่ร้องยินดี ที่จะได้กินเหล้าฟรีกันอีกแล้ว

   "เฮ้ย...พวกแก แพรมันยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่ามันจะไป" ปรางค์แหกปากห้ามปราม

   "เอ๊า!!!ทำไมหล่ะพี่ปรางค์ ยังไงพวกเราก็ต้องเลี้ยงส่งพี่แพรอยู่แล้วนี้ มีคุณอิทธิมาเลี้ยง จะได้เปลี่ยนจากเลี้ยงส่งที่ร้านหมูกะทะ มาเป็นผับหรูๆซักหน่อยก็ดีนะพี่"เด็กหนุ่มอีกคนจากปลายห้องส่งเสียงประท้วง

   "นั่นสิน้องแพร หรือน้องแพรมีอะไรไม่สบายใจตรงไหนหรือเปล่าคะ"หญิงสาวสูงวัยที่นั่งใกล้ๆแพรสงสัย

   "อะ...เอ่อ...ไม่มีอะไรคะ พอดีแพรแค่ยังไม่ได้คิดนะคะว่าจะเลี้ยงร้านไหนดี" แพรวาโดนคนในที่ทำงานรบเร้ากดดันจนต้องตอบรับ เพราะอายเกินกว่าที่จะให้ใครรู้ความจริง ว่าทำไมเธอถึงไม่อยากไป

   "ไอ้พวกเห็นแกกิน เอ้ยยย"ปรางค์สบถเบาๆอย่างรำคาญ แต่ไอ้เด็กตัวแสบดันได้ยิน

   "หรือพี่จะไม่ไปพี่ปรางค์"เด็กหนุ่มกระเซ่าเย้าแหย่ปรางค์ขำๆ

   "ไปซิ ใครจะยอมเสียสิทธ์" ปรางค์ตอบเด็กหนุ่มไป สร้างเสียงฮาครืนให้ทั้งออฟฟิช ยังไงก็ๆตามงานนี้ปรางค์ก็จำเป็นจะต้องไปดูแลแพรวาอยู่แล้ว

================

   30 วันผ่านไป งานเลี้ยงส่งแพรวาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง แพรวาเลือกสถานที่จัดงานเลี้ยงส่งโดยมีปรางค์แนะนำให้เก็บเป็นความลับอย่างดี รอจนใกล้ที่จะถึงวันงานจึงค่อยแจ้งให้เลขาคุณอิทธิพลทราบ เพื่อที่จะกันไม่ให้อิทธิพลวางแผนทำอะไรไม่ซื่อ

   "ค่ะพี่ชัย มารับปรางค์เที่ยงคืนตรงนะคะ" ปรางค์โทรหาชัยสามีของเธอ บอกเวลานัดให้มารับเวลาเที่ยงคืนพอดี ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในปาร์ตี้เลี้ยงส่งแพรวา

        เวลาเที่ยงคืนคงเพียงพอแล้วที่เธอจะดูแลสาวๆ ให้กลับบ้านกันหมดได้โดยปลอดภัย ซึ่งงานทุกอย่างก็ดูจะเรียบร้อยดีงาม ทุกคนดูสนุกสนานกับงานปาร์ตี้เลี้ยงส่งแพรวาอย่างเต็มที่ ปรางค์เองก็ดูพอใจกับงานที่สำเร็จลงอย่างปลอดภัย จนถึงเวลาที่ทุกๆคนเริ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน

   "ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างนะคะพี่ปรางค์"แพรวาสวมกอดปรางค์แนบแน่น

   "ไม่เป็นไรจ๊ะ แพรเองไปที่ใหม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะ มาแพรดื่มกันซักแก้ววันนี้ยังไม่ได้ดื่มเลยใช่ไหม"ปรางค์ชวนแพรวาชนแก้ว วันนี้แพรวายังไม่ได้ดื่มเลยซักหยด ปรางค์คิดว่าไม่แปลกคงเป็นเพราะเธอวาดระแวงจากคราวก่อน แต่ถ้าเป็นแก้วเครื่องดื่มจากรางค์เอง แพรวาคงไม่มีปัญหาอะไร

   "เอ้าชน!!!"
   "ชนคะพี่ปรางค์"

================

   ปับ...ปับ...ปับ...ปับ...ปับ

    "ซี๊ด....อร๊า....อร๊า....อร๊า...โอ๊วววว...ดีคะ.....ดีจังเลย......ซรี๊ดด..รู้สึกดีอะไร..อย่างนี้....อรู้ววว....อร๊าาาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ........"

   เสียงเนื้อกระทบเนื้ออันเกิดจากการสังวาสของชายหญิง เสียงท่อนเอ็นแทรกแหวกทะลวงกลีบสวาท ดังขึ้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอกัน ผสมผสานคลุกเคลาไปกับเสียงร้องคราวญครางสุขสมของหญิงสาวที่หวีดร้องอยู่เป็นระยะๆ บ่งบอกได้อย่างดีว่าหญิงสาวคนนี้สุขสมเสียวซ่าบซ่านถึงใจมากขนาดไหน

   "อืม...อู๊ย...ที่นี้ที่ไหน..." เสียงสวรรค์แห่งการสังวาสที่ดังสนั่นลั่นห้อง ได้ปลุกให้ปรางค์สลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสับสนงงงวยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ปรางค์มึนหัวเล็กน้อยพยายามสั่นศรีษะเรียกสติ ก่อนจะพบว่าเธออยู่บนเตียงขนาดใหญ่หนานุ่มถูกขึงพรืดพันธนาการข้อมือข้อเท้าด้วยกุญแจมือทั้งสี่มุมเตียง

    "อุ้ยย!!!......อึ้ยยยยย!!!!!....อะไรเนี่ย....ซี๊ดดดด" ปรางค์ทำหน้าเหยเกเมื่อตรงกลางหว่างขาภายใต้กางเกงในสีเขียวของปรางค์ มีอะไรไม่รู้สั่นเบาๆจี่ที่เม็ดแตดของเธออยู่

    "นี้มันอะไรกัน?...ทำไมฉันมาอยู่ในสภาพนี้?...แล้วเสียงนั้นมันเสียง?"ปรางค์สับสนว่าตัวเธอเองมาอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร ทั้งๆที่ลึกๆในใจปรางค์ก็รู้ตัวแล้วว่ากำลังพลาดท่าเสียที แต่ยังไง? แล้วตอนไหน? ปรางค์รีบกวาดสายตาไปทางต้นเสียงร้องครวญครางที่อยู่ในห้องก็ถึงกับตาโต

   ภาพหญิงสาวร่างงดงามขาวนวลเนียนอวบอัด นั่งทาบทับสนิบแนบชิดกับร่างกายกำยำของชายวัยกลางคนผู้นึงอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่ดูเหมือนว่ามันถูกออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกกับเรื่องอย่างว่า หญิงสาวคนนั้นแหงนหน้าเริ่ดขึ้นเพดานส่ายหน้าสะบัดผมยาวสลวยดำคลับไปมาราวกับคนคลุ่มคลั่ง สองแขนเรียวงามส่งสองมือขย้ำจิกเล็บไปที่หัวไหล่สองข้างของร่างกำยำ พร้อมกับโยกสะโพกกดกระแทกรัวกระหน่ำซอยไปที่แก่นกายยาวใหญ่

   หญิงสาวคนนั้นกรีดร้องครวญครางราวกับจะขาดใจตายทุกครั้งที่แก่นกายยาวใหญ่แท่งนั้นเข้าไปในร่างกายของเธอจนสุดลิ่มมิดด้าม แต่เธอคนนั้นก็ไม่ได้เกรงกลัวท่อนเขื่องขนาดยักษ์ที่ปรางค์ประเมินด้วยสายตาว่าไม่ต่ำกว่า 9 นิ้วแน่ๆ กลับรีบยกสะโพกขึ้นไปจนสุดปลายหัวบานพอปริ่มๆจะหลุดจากปากแคมร่องสวรรค์ ก็ทิ้งตัวกดสะโพกให้ร่องรักของเธอกลืนกินแก่นกายแสนโอชะจนสุดลำมิดโคน เป็นอย่างนี้ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ด้วยท่าทางกิริยาแสนร้อนแรงและร้อนร่านอย่างที่สุด

   "แพร.........." ปรางค์เอ่ยชื่อเรียกร่างงามนั้นอย่างแผ่วเบาไม่เชื่อสายตาตัวเอง  ภาพหญิงสาวแรดร่านที่กำลังหวีดร้องอย่างสุขสม เร่งกดขย่มตอของผู้ชายที่ไม่ใช่สามีตัวเองอย่างเมามันส์ราวกับกะหรี่มืออาชีพ มันช่างต่างกับภาพรุ่นน้องที่แสนน่ารัก อ่อนหวาน ใสซื่อเรียบร้อยของแพรวาที่เธอรู้จักอย่างสิ้นเชิง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?

   "อูยยยยย...ตะ...ตื่นแล้ว...ซี๊ดดด...เหรอ...คะ..พี่ปรางค์..อร๊าาาา...รอ..ซักครู่นะคร๊ะ...เดียวแพรเสร็จแล้ว...คุณ...อิทธ...จะไปดูแลพี่่ปรางค์...ต่อน๊ะคร๊ะ... อร๊า...อร๊า...อรู๊ยย...ผัวขา...ดูสิ...พี่ปรางค์จ้องใหญ่เลย ...แพรอายจัง"

   "อูยยยย...แพร...จ๋า...อายก็หยุดก่อนสิครับ นี้อะไรเห็นเค้ามองยิ่งรีบขย่มโชว์...โอ๊วววว...เบาๆก่อนครับแพร โอ๊ววววว ซี๊ดดดดดดด อร๊าาาาาากกกก"

   "ชิ...เมียไม่หยุดหรอก จนกว่าคุณอิทธจะเรียกแพรว่าเมีย...นี้แน่ะ...นี้แน่ะ....ซี๊ดดดด...." แพรวากล่าวอย่างแรดร่านด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะ แฝงไปด้วยความแง่งอนกับหนุ่มใหญ่เล็กน้อย ราวกับว่าไม่ใช่รุ่นน้องแสนเรียบร้อยที่ปรางค์เคยรู้จัก  แล้วเร่งโหมโยกเอวยกขย่มกระเด้าหีใส่ควยอย่างร้อนร่าน พร้อมๆกับจับมือสองข้างของอิทธิพลมาวางบนสองเต้าอวบที่กำลังกระเด้งกระดอนขึ้นลงตามจังหวะการทิ้งตัว อิทธิพลรู้งานเป็นอย่างดีว่าหญิงสาวต้องการอะไรจึงจัดการตอบสนองให้ โดยการขย้ำเคล้นบีบคลึงสองเต้าอย่างแรง จนหญิงสาวร้อนลั่น

   "วร้ายย ผัวขาาาา เบาๆก่อนนมเมียจะแตก.....อร๊ายยยยย...เสี๊ยวววว"

   "โธ๊.....ก็นมเมียมันน่าจับน่าบีบนี้.....ขอผัวบีบให้มันฉ่ำ...ดูดให้มันชื่นหัวใจกว่านี้หน่อยเถอะ..."

   "ซี๊ดดดดด...อร๊าาา...ถ้าผัวเรียกแพรว่าเมีย.....อย่างนี้...จะบีบนมเมีย...ให้แตก....ก็บีบไปเลยคร๊ะ...เมียยอมแล้ว...เมียยอมผัวทุกอย่าง....อร๊าาาา...ไม่หว่ายยย...แร้ว" แพรวาเสียวซี๊ดทั้งทรวงอกและร่องหลืบ ปากบอกไม่ไหวแต่เธอกลับยอมไม่ผ่อนแรงลงเลยแม้แต่น้อย กลับเร่งโหมกระหน่ำขย่มอย่างบ้าคลั่งต่อเนื่องยิ่งกว่าเมื่อกี้ซะอีก

   "อู๊ยยย...เมียจ๊า...ผัวเรียกว่าเมียแล้ว...ทำไมไม่ผ่อนลงเลยล่ะจ๊ะ...อร๊าาากก"

   "กะ...กะ...ก็...ผัว...ทำ...ดี..เมีย...อู๊ววว....ก็...ต้อง...ให้...ราง...วัล...สิ...คะ...จริง...ไหม..." แพรกล่าวกระท่อนกระแท่นไปตามจังหวะโยกตัว ปะปนไปกับเสียงดัง ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ

   "ฮ่าฮ่าฮ่า รางวัลแบบนี้ผัวรักตายเลย.....โอ๊ววววววว"อิทธิพลหัวเราะชอบใจ เพราะไม่ว่าจะทำโทษหรือให้รางวัล มันก็คือการที่แพรวาจะโหมขย่มควยเค้าเป็นบ้าเป็นหลังจนกว่าจะน้ำแตกกันไปข้าง

   แพรวาเสียวจนร้องลั่นไม่เป็นภาษา ทุกครั้งที่แก่นกายลำเขื่องวิ่งพรวดเข้ามาจนสุดลำโค่น หัวบานใหญ่ของมันก็ครูดไปกับผนังถ้ำ ขนาดที่ใหญ่โตของมันอัดจนแน่นเต็มร่องหลืบมอบความสุขเสียวให้กับรูหีของเธอเป็นอย่างมาก ไหนจะลีลาขจองหนุ่มใหญ่ที่บีบคลึงนวดเคล้นหน้าอกหน้าใจ สองหัวนมของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของหนุ่มใหญ่ ที่ส่ายหน้าสลับไปอ้างับดูดดุนขบกัดหัวนมชมพูอ่อนสลับซ้ายทีขวาที

   ความกระสันต์เสียวจากเกมรักเดือดพล่านถึงขีดสุด หญิงสาวกดขย่มร่องรักใส่หนุ่มใหญ่ที่ขยับเสยแก่นกายสวนเข้าหา สองร่างสอดประสานจังหวะสังวาสมอบความสุขให้กันและกันอย่างเมามันส์ กลีบสวาทเปียกชุ่มโชกยู่ยี่ปลิ้นเข้าปลิ้นออกลู่ตามท่อนควย น้ำเงี่ยนใสๆไหลหล่อลื่นจนเกิดฟองฟูมฟอดเต็มปากถ้ำ ร่องหลืบตีบแน่นของแพรวาก็เริ่มขมิบตัวกระตุกตอดรัดถี่ยิบบีบกระชับแก่นกายจนแน่น รีดเร้นเคล้นน้ำกามชุดใหญ่จากพวงไข่อิทธิพลให้ไหลตามท่อควยส่งเข้ามาในมดลูกของแพรวา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แพรวาระเบิดความเสียวซ่านน้ำแตกกระจายราวกับนัดกันไว้ว่าจะเสร็จพร้อมกัน ความเสียวสุขสมสุดขีดจี๊ดไปทั่วร่างของแพรวาจนต้องผวาโอบกอดหัวของหนุ่มใหญ่อัดเข้ามาที่สองเต้าระบายความเสียวอยู่นาน 

    "เมีย...ไม่...ไหว...แร๊วววว.....ผัวขาาาาา......อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงง"

   แพรวาตัวกระตุกสั่นหงึกๆ อุ่นวาบในท้องน้อยจากน้ำเชื้อของหนุ่มใหญ่ เสพความสุขสมที่แก่นกายของอิทธิพลพึ่งจะมอบให้ เธอนั่งทับแก่นกายที่ยังคงตระหง่านในร่างของเธอพร้อมกับหลับตาพริ้มซึมซับความสุขเสียวอยู่เป็นเวลานาน ก่อนที่จะค่อยๆปรืบตามองภาพสะท้อนของใบหน้าตัวเองจากกระจกที่อยู่ด้านหลังของอิทธิพล พร้อมกับคิดในใจว่า

    "นั่นคือตัวเธอจริงๆเหรอแพรวา"

================

   
         แพรวานึกย้อนกลับไปเมื่อราวๆสองสัปดาร์ก่อนวันงานเลี้ยงส่ง

   ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ขึ้นที่ภูเก็ต แพรวาก็ไม่อาจข่มตานอนหลับสนิทได้เลยซักคืน ภาพเกมรักอันร้อนแรงลีลาอันร้อนรักอย่างชำนาญการของนักล่าสวาทอิทธิพล ผสมผสานกับยาปลุกสวาทชั้นเลิศ ได้ประทับบางสิ่งบางอย่างลงในหัวของแพรวา ปลุกปั่นจิตใต้สำนึกของเธอให้กลายเป็นอีกคนโดยที่ไม่รู้ตัว

   คราใดที่แพรวาคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ความร้อนวูบวาบอย่างประหลาดก็จะก่อเกิดขึ้นในกาย ทำให้ทรวงอกแข็งตั้งเต้า ปลายถันเต่งตึงเป็นไต ร่องหลืบสวนสงวนก็จะคั้นคะเย่อขมิบน้ำเล็ดไหลออกมาจนกางเกงในตัวน้อยของเธอเปียกชุ่มไปด้วยคราบคาวน้ำเงี่ยน

   ตกกลางคืนแม้แพรวาจะหนีความร้อมรุ่มด้วยการหลับไหลสู่นิทรา ภาพเกมโลกีย์ที่อิทธิพลเผาเผลาญตัวเธอในวันนั้น ก็ยังตามไปหลอกหลอนแม้ในความฝัน โดยเฉพาะภาพแก่นกายที่กำลังขยับเข้ามาภายในร่องหรืบของเธออย่างช้าๆ ทำเอาแพรวาผวาจนต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก แม้จะเปิดแอร์เย็นฉ่ำสักปานใด เหงื่อกาฬก็พุดไหลขึ้นมาราวกับว่าเธอพึ่งไปวิ่งร้อยเมตรมาหมาดๆ ความกำหนัดที่แฝงอัดภายในกาย มันยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นทุกวี่ทุกวัน

    "ที่รัก...วันนี้อากาศร้อนจังเลยนะคะ" แพรวาลูบไล้แผ่นหลังสามีของเธอ เป็นการสะกิดส่งสัญญาณเด่นชัดที่สุดเท่าที่คนเรียบร้อยอย่างเธอจะคิดออก แต่ทว่าก็ไร้การตอบสนองใดๆจากอีกฝ่าย

    "แพร...ช่วงนี้งานผมยุ่งมาก...ผมเพลียมากเลย...ผมขอพักก่อนนะ" สามีของแพรวาตอบปฏิเสธอย่างงัวเงียและหลับพล่อยไปอย่างเหนื่อยอ่อน ก็จะไม่ให้เพลียและเหนื่อยอ่อนได้อย่างไรหล่ะ ในเมื่ออิทธิพลลอบส่งสาวๆ ในสังกัดของตนเองไปประกบยั่วยวนสามีของแพรวามาได้สามสี่เดือนแล้ว จนสามีของแพรวาเผลอไผลติดพันธ์จนถูกรีดน้ำเชื้อออกหมดทุกวัน เหือดแห้งไม่เหลือกลับมาถึงแพรวาบ้าง

   แพรวาถอนหายใจเบาๆ กับท่าทีของสามี แต่ความกำหนัดที่อัดแน่นอยู่เต็มปรี่ก็ทำให้เธอต้องใช้นิ้วมือตัวเองเป็นที่พึ่ง เพื่อปลดปล่อยระบายคลายอารมณ์ร้อน ทว่ามันกลับยิ่งจะทำให้เธองุ่นง่านขึ้นมากกว่าเดิมเสียอีก มันไม่ได้ช่วยอะไรแพรวาเลยซักนิด

   วันเวลาล่วงเลยผ่านมาเกือบสองสัปดาร์แล้วที่แพรวาต้องทนนอนรุ่มร้อนราวกับถูกไฟสุ่มทรวง จนในที่สุดความอดทนของแพรวาก็ถึงขีดจำกัด

    "เฮือกกก"  แพรวาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกอีกครั้งเหมือนกับทุกๆคืนในช่วงนี้ เธอหอบหายใจแรงถี่ก่อนจะปาดเหงื่อออกแล้วก้าวเท้าลงจากเตียง ลงมาหาน้ำเย็นๆในชั้น 1 ดื่ม เพื่อคลายความรุ่มร้อน แพรวาก็รู้ดีว่าน้ำเย็นขนาดไหนก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ เพราะไม่ใช่ร่างกายของเธอที่รุ่มร้อนแต่เป็นใจของเธอต่างหากที่ร้อนรุ่ม  ในห้วงความคิดที่กำลังเหม่อลอยนั้นเอง แพรวาก็หวลคิดถึงกล่องของขวัญที่อิทธิพลมอบให้เป็นการขอโทษ

    "ในกล่องนั้นมีอะไรกันน่ะ"

   แพรวาก้าวเท้าตรงไปยังห้องเสื้อผ้าหยิบกล่องของขวัญสีฟ้าที่ซ่อนไว้ข้างในสุดออกมา ค่อยๆแกะโบว์สีแดงที่ผูกอย่างพิถีพิถันอยู่บนกล่องอย่างช้าๆ ยกฝากล่องขึ้นมองดูสิ่งของที่อยู่ภายใน

   ภายในกล่องมีมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดเท่าที่จะมีได้ในตอนนี้กับคีย์การ์ด1ใบที่วางอยู่บนชุดชั้นในยี่ห้อดังสีดำลวดลายสุดเซ็กซ์ซี่  สนนราคาเท่าที่เธอรู้ก็จัดว่าเป็นชุดชั้นในราคาเรือนหมื่น แพรวามึนงงไม่เข้าใจกับสิ่งของพวกนี้ อิทธิพลจะให้เธอมาทำไม? ถึงจะมีความสงสัยแต่แพรวาก็ค่อยๆหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเครื่อง ทันทีที่เครื่องบูทเสร็จ แอพพลิเคชั่นไลน์ก็เด้งขึ้นมาที่หน้าจอทันที

   ไลน์ที่เด้งขึ้นมาประกอบด้วยคลิปหนังสดสองสามคลิป เมื่อแพรวากดดูแล้วก็ถึงกับหน้าแดงกล่ำ ทั้งโมโห ทั้งสับสนในหัวใจจนบอกไม่ถูก ก่อนที่จะมีข้อความปิดท้ายเด้งขึ้นมาว่า

   "ใส่ชุดนี้มาหาผมที่โรงแรมXXX ห้องสวีทฮันนีมูนเบอร์69"

   แพรวาอ่านข้อความในไลน์ใจสั่นวูบ รีบโยนมือถือกลับคืนลงกล่องแล้วปิดอย่างรวดเร็วโยนไปไวที่มุมตู้เสื้อผ้าของเธอตามเดิมก่อนจะรีบดึงตู้เสื้อผ้าปิด รีบก้าวเท้ากลับไปยังห้องนอนของเธอกับสามีอย่างไว แต่ทว่าแพรวากลับเริ่มก้าวเท้า ช้าลง

        ช้าลง

        ช้าลง

        จนหยุดนิ่ง  นิ่งสนิท.........แพรวาหยุดนิ่งอยู่นาน..........

        จนกระทั่งเธอตัดสินใจเดินย้อนกลับไปหากล่องของขวัญกล่องนั้นอีกครั้ง........

[img]https://i.postimg.cc/1XtY8YkG/9.jpg

================

   ตี๊ดดด.......

        เสียงคีย์การ์ดห้องสวีทฮันนีมูนเบอร์69 ของโรงแรมXXX ดังขึ้น แพรวาค่อยๆก้าวเท้าเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ โรงแรมแห่งนี้แพรวาเองก็เคยผ่านไปผ่านมาบ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เข้ามา เพราะราคาต่ำสุดของห้องพักที่โรงแรมนี้ก็ปาเข้าไปหลักหมื่นแล้ว แต่ห้องที่เธอเข้ามานี้จัดว่าเป็นห้องพิเศษกว่าห้องพวกนั้นเสียอีก

   หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องโล่งกว้าง สายตาสอดส่องสำรวจภายในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหราประหลาดตา เพราะนอกจากส่วนทำธุระส่วนตัวที่เป็นกระจกฝ้าขุ่นๆแล้ว ทุกส่วนในห้องดูเหมือนจะเปิดโล่งมองเห็นกันหมด ไม่เว้นแม้แต่ส่วนที่ใช้อาบน้ำชำระร่างกายก็เป็นเพียงกระจกใสแจ๋วที่ดูเหมือนว่าจะมีไว้กั้นน้ำกระชอกเท่านั้น

   เตียงนอนใหญ่กลางห้องอยู่ไม่ไกลจากอ่างน้ำจากุชชี่ใหญ่ยักษ์ โซฟาสีดำถูกจัดวางอย่างสวยงาม ตามมุมต่างๆ แพรวาหน้าแดงวูบ ในใจก็ขบคิดว่าห้องนี้มันช่างเหมาะสมจริงๆ ถ้าจะใช้เป็นห้องสำหรับคู่รักแต่งงานใหม่มาใช้เป็นที่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ผสมพันธุ์กันในนี้

   "สวัสดีครับคุณแพรวา"

   เสียงทุ่มต่ำเยียบเย็บที่แพรวาคุ้นเคยดีดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ เรียกให้แพรวาสะดุ้งหันหลังกลับไปหาต้นเสียง ก็พบว่าอิทธิผลอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำเดินช้าๆ ตามแพรวาเข้ามา ก่อนที่จะเดินเฉียดร่างงามแซงแพรวาเข้าไปหยิบแก้วแชมเปญที่วางอยู่บนโต๊ะตัวนึงในห้อง

   "เวลคัมดริ้งครับคุณแพรวา ผมนึกว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก" อิทธิพลยื่นแก้วแชมเปญส่งให้แพรวา

   แพรวามองแก้วเชมเปญในมืออิทธิพลอยู่ครู่นึง ราวกับว่าเธอกำลังตัดสินใจอะไรบ้างอย่างที่ยากเย็นนัก  นั่นคงเป็นเพราะหญิงสาวรู้ดีว่าแชมเปญแก้วนี้คงไม่ใช่แชมเปญธรรมดาแน่ๆ ก่อนจะส่งมือมารับแก้วแชมเปญมาอย่างลังเลใจ พร้อมกับเอ่ยถามอิทธิพลกลับไปว่า......

   "คุณอิทธิพล...คุณ...คุณต้องการอะไร?" แพรวาเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ จิตใจของเธอสับสนงงงวยไปหมดแล้วในตอนนี้

   "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........สิ่งที่ผมต้องการมาหาผมแล้ว.....แล้วคุณล่ะ...คุณแพร" อิทธิพลหัวเราะร่าดังลั่น พร้อมกับใช้มือที่ว่างอยู่ปลดปมชุดคลุมอาบน้ำแล้วถอดออก เผยร่างเปลือยเปล่ากำยำ และแก่นกายยาวใหญ่ที่ผงาดชูคอขึ้นผงกหัวหงึกๆพร้อมที่จะออกศึกอย่างเต็มที่

    "แล้วคุณล่ะ...คุณแพร...คุณต้องการอะไร?" อิทธิพลย้อนถามกลับแพรวาตรงประเด็น

        เพราะมันไม่สำคัญว่าเค้าต้องการอะไร แต่ว่าตัวแพรวาเองต่างหากที่ต้องการอะไร ทำไมเธอถึงมาที่นี่?

เริ่มซ่อนข้อความตรงนี้ครับ

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[chumnan.sermsukmaitri]

ด้านมืดของแพรวาสำแดงออกมาแล้ว

[ทอกระดอก]

ไปหาถึงที่​ อยากเองนี้หว่า

[××Mon××]

โหโดนวางยาแบบนี้ก็คงรอดยากล่ะครับ แถมดันมาทำให้แพรวาติดใจเข้าไปอีก

[aodpasa]

สงสัยน้องแพรเก็บกด สามีไม่ทำการบ้านแน่เลย

[darkerside69]

โห แนวนี้ชอบมากเลยครับ มีอีกบุคลิกด้วย น่าติดตาม

[Popeye5555]

โดนน้องแพรหักหลังแน่นอน

[loneligoat]

   แพรว่าจะต้องการอะไรมากกว่าของตรงหน้าอีกหละ ต้องลุยให้หายอยากเลย 

[usman1963]

พี่ปรางค์น่าจะโดนอีกคน ส่วนแพรวานี่เรียกว่าสาวร่านอย่างแท้จริง 

[khokkhan]

  ::Dozy::อย่าปล่อยให้เมียนอนเหงาอย่างนี้ เมียเลยตัองหาที่แก้เหงา

[corei5]

อยากให้อธิบายลักษณะของ"ปรางค์"หน่อยครับ จะได้อินกับตัวละครมากชึ้นครับ

[xylica]

อ่านแล้วร้อนวูบวาบตามเลย ขอร้อนต่อด้วยครับ น่าติดตามมาก เข้าสูตรดึงพลังด้านเงี่ยน

[martinx]

อย่างนี้ต้องติดตาม

[Slave]

อ้าวร่อนเองเลย​ นึกว่าจะหวง

[ANO555]

แพรวาหลงเอ็นเสียแล้ว