สวัสดีครับ ต้องขอโทษเรื่องรูปทั้ง เรื่องนี้และร้านเกะนะครับ
พอดีตอนนี้ไม่สะดวกนั่งตัดภาพเลย มีนางมารสองคนอยู่ในบ้าน
เดี๋ยวผมจะรีบมาลงให้นะครับ
แนะนำตัวละครแบบเร่งด่วน
1. พี่อั้ม พี่สาวบุญธรรมผู้มีความสามารถด้านวิชาแพทย์เขาขั้นอัจฉริยะ และมีวิชามวยจีนติดตัว
(https://uppic.cc/d/yK9U) (https://uppic.cc/v/yK9U)
2. โนโซมิ คิราระ สาวเมดประจำตัวของริวกะ เธอมีความสามารถ ทั้งคาราเต้ ไอคิโด้ และศาสตร์การใช้มีดสั้น ทันโต จุสสึ
(https://uppic.cc/d/yK9W) (https://uppic.cc/v/yK9W)
3. คุณกระแต ลูกสาวบุญธรรมเวตาล เธอเป็นวิศวกร ผู้ที่อัพระบบ AI ให้คาเสะมารุหมายเลข2
(https://uppic.cc/d/yK9Y) (https://uppic.cc/v/yK9Y)
4. ใบเฟิร์น เป็นเพื่อนร่วมคณะ และร่วม SECTION ของริว
(https://uppic.cc/d/yK9A) (https://uppic.cc/v/yK9A)
ความเดิมตอนที่แล้ว เอิ่มเนื่องจากเว้นช่วงไปนาน
รบกวนอ่านย้อนหลังที่นี่ครับ
คลิ๊กเลย !!! (https://xonly8.com/index.php?topic=231253.0)
...............
ตอนที่ 36 : แม่
ริวกะเอ่ยพลังอัคคีภายในตัวขึ้นมาด้วย บัญญัติเปลวอัคคี ทำไมทำอย่างนั้นล่ะเฮ้ย นี่กลางเมืองไม่ใช่เหรอ ที่ริวกะไม่ต้องกังวลหรือกลัวว่าจะมีคนเห็นหรือมีใครได้รับผลกระทบนั้น
เป็นเพราะว่าบาคุนั่นเอง ละอองที่ออกจากปากของบาคุนั้นช่วยครอบคลุมพื้นที่แห่งนี้เอาไว้ ทำให้คนภายนอกมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น สิ่งที่พวกเขาจะเห็นก็เป็นเพียงบรรยากาศที่เงียบสงบเท่านั้น
[ โคฮาคุ ] : โฮโฮ่ พลังอัคคีหลอมรวมกับมวยไทยเหรอขอรับนายน้อย
ตอนนี้ทั่วทั้งตัวของริวกะนั้นลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิงสีส้ม ท่วงท่าจรดมวยไทยของริวกะนั้นสมกับเป็นมวยโบราณ ที่การะเกดสอนให้ริน และถ่ายทอดมาให้ริวกะ ลาวแกมไทย ตีนไวเหมือนหมา
นี่คือคำนิยามของมวยไทยสายนี้ ฟุ่บ !!! ริวกะใช้แดงดันไฟพุ่งเข้าใส่โคฮาคุและซัดเข่าลอยใส่เต็มๆ แต่เท่านี้มีเหรอที่เทนงูหนุ่มจะพลาดท่า เขาไขว้แขนและรับได้อย่างสบายๆ และจับขาบิดทุ่มลงพื้นทันที
แต่ริวกะเองก็ไวไม่ใช่ธรรมดา เขารีบสะบัดขาออก ถียเข้าที่หน้าของโคฮาคุจน เทนงูหนุ่มต้องปล่อยมือเพื่อหลบ ริวกะใช้จังหวะนั้นเอง ใช้มือยันพื้นและหมุนตัวกลิ้งเพื่อลดแรงกระแทกได้ทันท่วงที
แต่ว่านี่คือการประลองของพี่น้อง แน่นอนว่าไม่มีการออมมือ โคฮาคุพุ่งเข้ามาเตะเปรี้ยงเต็มๆ ริวกะถึงกับกระเด็นตามแรงเตะไปหลายเมตร เขากลิ้งขลุกๆ ไปหลายตลบ
ตอนนั้นสายตาของเขาเห็นแล้วว่าโคฮาคุ พุ่งเข้ามาจะซ้ำอีกรอบ ไอ้หนุ่มมังกรเพลิงจึงรีบบิดตัวและตั้งท่าเตรียมสู้ต่อทันที เขาประกบมือดังปั้ป ตบลงพื้นและงัดขึ้นมาทันที
[ ริวกะ ] : หอกเพลิง ( คะเอ็นโซ - 火炎槍 )
เปลวไฟจำนวนนับสิบผุดขึ้นมาจากพื้นดิน และพุ่งเข้าใส่โคฮาคุราวกับหอกที่พร้อมแทงเป้าหมาย โคฮาคุยิ้มและพูดไปว่า รวดเร็วดีขอรับ แต่ยังอ่อนไปนะ วู่บบบ
โคฮาคุใช้ชุนโปที่แท้จริงก้าวหลบหอกเปลวไฟนับ 10 ได้อย่างสบายๆ ก่อนที่จะสะบัดมือ สร้างลมหมุนดูดเปลวไฟนั้นลอยขึ้นฟ้าและสลายหายไป แต่ว่า !!! เปรี้ยง !!!
ริวกะอาศัยจังหวะนั้นพุ่งเข้ามาหมุนตัวเตะโคฮาคุเต็มๆ โคฮาคุเองก็มีพลาดเช่นกัน เขาโดนริวกะเตะเข้าเต็มๆชายโครงจนเซถลาไป ริวกะอาศัยนั้นวิ่งเข้าใส่ เหยียบหน้าขาและซัดเข่าเปรี้ยงเข้าเต็มๆ
พระรามเดินดง
ริวกะใช้แม่ไม้มวยไทยพระรามเดินดงหวดเข่าสั้นใส่โคฮาคุเต็มๆ โคฮาคุยกฝ่ามือขึ้นมาป้องกันไว้ได้ แต่มันก็รุนแรงจนทำให้เขากระเด็นไปหลายเมตรอยู่ดี
เปรี๊ยะ !!! จากไฟก็มาสายฟ้าเปลี่ยนจากการใช้บัญญัติเปลวอัคคีมาเป็นอาภรณ์สายฟ้า ฮิไรชิน เขาพุ่งเข้าหาโคฮาคุด้วยความเร็วหมายจะโจมตีซ้ำ แต่ว่า มั่บ !!!
โคฮาคุตั้งตัวและคว้ามั่บเข้าที่ข้อมือของริวกะและบิดจนตัวลอย ริวกะก็เหวอไปเลย เขาลืมไปสนิทเลยว่าอาวุธของโคฮาคุไม่ใช่ความเร็ว แต่มันคือพละกำลังที่มากมายมหาศาล โคฮาคุบิดข้อมือนิดเดียว
ริวกะก็ลอยขึ้นราวกับไร้น้ำหนัก เปรี้ยง !!! โคฮาคุกระโดดหมุนตัวถีบ ด้วยท่า อุชิโร่ เกริ เต็มๆ ริวกะก็โดนเข้าไปเต็มดอก เพราะไม่มีเวลาที่จะป้องกันเลย
ริวกะกระเด็นตกพื้นดังอึ้ก เขารู้สึกเจ็บแปร๊ปไปทั้งตัว เขาถึงกับคิดในใจ นี่ถ้าเป็นที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นที่ที่ภูติของอิซานางิ สามารถใช้พลังได้ 100% เขาคงสลบเหมือดไปแล้ว
แต่ถึงจะโดนทอนพลังไปเกือบครึ่ง แต่สำหรับริวกะนั้น โคฮาคุก็ยังทรงพลังอยู่ดี แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว เพราะพี่ชายต่างสายพันธุ์กำลังพุ่งเข้ามาแล้ว !!!
ด้านกัปปะและบาคุ ที่กำลังนอนเล่นในน้ำนั้นก็กำลังดูการต่อสู้ของทั้งคู่ด้วยความใจเย็น
[ บาคุ ] : โฮ่ นายน้อยก็เก่งขึ้นนะเนี่ย
[ กัปปะ ] : ยังอ่อนมากกว่ามั้ง แค่โดนเจ้าโคฮาคุกดดันนิดหน่อยก็ ลนลานเสียแล้ว แย่ๆๆ
[ บาคุ ] : ทำไมนายน้อยเลือกใช้มวยไทยล่ะ ทั้งๆที่เรียนรู้ได้แค่นิดเดียวเอง
[ กัปปะ ] : ก็ถ้าใช้คาราเต้ เจ้าโคฮาคุก็จับทางได้หมดน่ะสิ่ เจ้าก็รู้ว่าตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ นายน้อยฝึกกับพวกเรามาตลอด ถ้านายน้อยไม่สามารถก้ามข้ามตัวเอง ไม่ก้าวข้ามพวกข้าไป ยังไงก็ไม่มีทางชนะหรอก นั่นไงปลิวมานู่นแล้ว
วิ๊ววว ตู้ม !!! ร่างของริวกะกระเด็นตามแรงถีบของโคฮาคุ จนมาตกลงบ่อน้ำตรงกัปปะพอดี กัปปะจึงควบคุมมวลน้ำให้พยุงตัวริวกะขึ้นมา ส่วนพ่อหนุ่มมังกรไฟ ก็ง่อยกระรอกเลย เมื่อกี้เขาโดนหมัดของโคฮาคุเต็มๆหน้า จนกระเด็นมานี่เลย
มวลน้ำที่กัปปะควบคุมได้รวมตัวกันจนเป็นเหมือนพื้นที่ให้ริวกะนั่งได้ ส่วนนายน้อยของเหล่าภูติก็ได้แต่นั่งเซ็งเป็ด หน้าบวมอยู่แบบนั้น ส่วนโคฮาคุก็บินมาลอยอยู่ตรงหน้า พร้อมกับหัวเราะบอกว่ายังอ่อนหัดนะขอรับ
[ ริวกะ ] : เด่อเอ๊ย กลับญี่ปุ่นก่อนเหอะ โคฮาคุ
[ บาคุ ] : ถ้ากลับญี่ปุ่น โคฮาคุก็ได้พละกำลังกลับมาเต็มร้อย แล้วท่านจะสู้ได้เหรอขอรับ
นั่นไง ขนาดภูติประจำตัวยังพูดถึงขนาดนี้ ริวกะก็จุกเลยทีเดียว โคฮาคุบอกว่า วิชามวยไทยของท่านยังห่างไกลกับนายท่านรินและนายหญิงการะเกดมากๆเลยขอรับต้องฝึกอีกเยอะ
[ ริวกะ ] : เฮ้อออ ก็พ่อบอกว่ามันอันตรายเกินไป ไม่อยากให้ชั้นฝึกนี่หว่า
[ กัปปะ ] : ก็มวยไทยนั้น อันตรายจริงๆนี่นาขอรับ ท่านในตอนนี้ก็ยังควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีเท่าที่ควร มันอันตรายนะขอรับ การที่นายท่านสอนให้เพียงเท่านี้ ข้าว่ามันก็อันตรายมากเลยนะขอรับ
กัปปะก็พูดออกมาซะริวกะไปไม่เป็นเลย เขาคิดในใจว่าไม่เจอกันแปปเดียว ทำไมกัปปะดูพูดรู้เรื่องขึ้นเนี่ย พวกเขาทั้ง 4 นั่งคุยกันไปๆมาๆ เรื่องมวยไทยและตัวของริวกะ จนกระทั้งริวกะถามขึ้นมาว่า
[ ริวกะ ] : เอ้อ แล้วแม่ของชั้นเป็นคนยังไงเหรอ พวกนายบอกหน่อยสิ่
[ โคฮาคุ , กัปปะ , บาคุ ] : เฮือก !!!
อยู่ดีๆ ภูติทั้ง 3 ก็มีสะดุ้งกันเป็นแถบพอพูดถึงการะเกด ภาพวันวาน ภาพเก่าๆที่การะเกดวาดลวดลาย แม่ไม้มวยไทยใส่โคฮาคุ จนลงไปกองเป็นผัก ภาพที่ไทจุสสึของกัปปะโดนการะเกดสวนกลับด้วยกินรีเริงระบำ ภาพที่บาคุโดนเข่าลอยพุ่งใส่จนตัวงอเป็นกุ้ง
มันผุดขึ้นมาจนภูติสามตนเหงื่อแตกพลั่กๆๆๆๆ อากาศก็เย็นทำไมเหงื่อออกกันนะเจ้าพวกนี้ ริวกะคิดในใจ เชื่อมั้ยว่ามือของกัปปะที่กำลังถือแตงกวา ถึงกับสั่นพั่บๆๆๆๆๆ บาคุที่เป็นปีศาจกินฝันร้ายก็ขนลุกซะงั้น
โคฮาคุนี่แล้วใหญ่ ตัวเขาที่มีพละกำลังมหาศาลกลับโดนแม่หญิงรูปร่างผอมเพรียวเตะจนร่วง สมแล้วล่ะที่เป็นเมียของนายท่านริน ริวกะมองเหมือนกำลังรอคำตอบ และภูติทั้งสามก็ตอบพร้อมกันว่า
" นายหญิงการะเกด เป็นกุลสตรีที่งดงามทั้งวาจา และ กิริยา ขอรับ "
ทั้งสามนั้นตั้งใจตอบพร้อมกัน จนคนที่ลอยอยู่บนฟ้าถึงกับแอบยิ้ม อิ่มเอมใจ แต่เหงื่อที่แตกพลั่กๆๆๆ ของกัปปะนี่มันอะไรก๊านนน ริวกะก็งงนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น
[ ริวกะ ] : จริงเหรอ แม่ชั้นเนี่ยนะเป็นกุลสตรี เอ่อถ้าเป็นคนเรียบร้อยแบบนั้นไม่น่าจะคุมพ่ออยู่นะ พี่คิสสึเนะเคยบอกว่าพ่อสมัยหนุ่มๆ ซ่าน่าดูเลย
เปรี้ยง !!! ตู้ม !!! ตู๊มมม !!! ภาพและเสียงในวันวาน ที่นายท่านรินท้าแม่หญิงการะเกดต่อสู้ และโดนยำจนเละ มันลอยเข้ามาในหัวของทั้งสามอีกครั้ง กร๊อบบบ กัปปะถึงกับเผลอบีบจนแตงกวาหักคามือ
ริวกะถึงกับตกใจว่าเฮ้ยกัปปะเป็นอะไร ทำไมมือสั่นๆ กัปปะก็ได้แต่บอกว่า ปะ ปะ เปล่าขอรับ พร้อมกับแอบชำเรืองมองไปบนฟ้า เพราะตอนนี้การะเกดกำลังยืนเท้าเอวมองอยู่
[ บาคุ ] : ว่าแต่นายน้อยขอรับ ท่านยังจะสู้กับโคฮาคุอีกไหมขอรับ
[ ริวกะ ] : โอ่ยยยย วันนี้เหนื่อยแล้ว การใช้อาภรณ์อสูรมันกินพลังงานมากกว่าชุนโปมากเลยนะ
[ บาคุ ] : งั้นข้าจะคลายมนต์แล้วนะขอรับ
บาคุพูดจบก็อ้าปากขึ้น ละอองสีขาวที่ปกคลุมรอบๆบริเวณนี้ในตอนแรกกำลังลอยกลับเข้ามาในปากของบาคุ และเพียงไม่นานบรรยากาศต่างๆก็กลับมาเหมือนเดิม
ริวกะเองก็ยังคงนั่งเซ็งเป็ดบนมวลน้ำที่กัปปะสร้างให้อยู่ เขาต้องฝึกขนาดไหนกันน้อถึงจะเอาชนะโคฮาคุได้ จนผ่านไปร่วม 10 นาทีริวกะจึงกระโดดขึ้นจากน้ำเพราะคิดว่าน่าจะได้เวลาที่โคฮาคุต้องกลับแล้ว
กัปปะเองก็กระโดดตามมาเช่นกัน เขาแตะฝ่ามือไปที่เสื้อผ้าของริวกะ ไม่นานน้ำที่เปียกทั้งชุดทั้งตัว ก็ระเหยกลายเป็นควันในทันที นั่นเพราะฝีมือกัปปะนั่นเอง
เขาควบคุมน้ำที่ปเปียกตัวริวกะให้มีมวลเล็กมากๆ เล็กขนาดที่ระเหยได้ในทันที ริวกะก็เอ่ยคำขอบใจให้แก่ภูติคนสนิทด้วยรอยยิ้ม
[ โคฮาคุ ] : ถ้างั้นข้ากลับก่อนนะขอรับนายน้อย ต้องไปเตรียมตัวกลับภูเขาวาตะอีก
[ ริวกะ ] : อื้ม ยังไงก็ฝากความคิดถึง เอ่ออ ถึงคุณป้าด้วยนะ
[ โคฮาคุ ] : ได้ขอรับ
[ กัปปะ ] : แล้วจะฝากถึงฮิคาริไหมขอรับ
นั่นไงกัปปะเอ๊ย ไอ้นี่เอ๊ะยังไง คำพูดแต่ละคำนั้นทำริวกะสะดุ้งได้ตลอดเลยสิ่ จนโคฮาคุต้องคว้ามั่บที่แขน และสะกิดยิกๆๆๆ เจ้ากัปปะถึงรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป
[ กัปปะ ] : เฮ้ออออ ใครใช้ให้ท่านร่วมรักกับนาง สองวันสองคืนล่ะขอรับ เป็นเด็กเป็นเล็กแท้ๆ แค่12 ขวบปี #%$#$^#$@%#!@#
[ โคฮาคุ ] : เอ่อออ นายน้อยขอรับข้าไปก่อนนะขอรับ
โคฮาคุรีบเอามือปิดปากเจ้ากัปปะเพื่อนรักและเทเลพอร์ตกลับบ้านอิซานางิทันที ทิ้งให้ริวกะยืนเอ๋อแดรกกับบาคุเท่านั้น บาคุเองก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน แต่เขานั้นแค่ไม่อยากพูดออกมาเท่านั้นเอง
ผู้หญิงที่เป็นรักแรก เป็นคนแรก แต่กลับจำอะไรไม่ได้เลยแบบนี้ เป็นใคร ใครก็ปวดร้าว ริวกะที่ยังหน้ามึนอยู่ หันมาหาบาคุแล้วบอกว่านายพักผ่อนได้แล้วบาคุ
ทันทีที่บาคุรับคำสั่งจากริวกะ มันก็ได้กลับกลายเป็นเงาและเข้าไปอยู่ที่ใต้เท้าของริวกะทันที บาคุนั้นจะอาศัยอยู่ที่ช่องว่างมิติเฉกเช่นเดียวกับดาบยามาโตะ ทำให้สามารถไปไหนมาไหนอิสระได้มากกว่าภูติตนอื่นๆ
แต่ในยามออกมาหาริวกะ เขาจะออกมาในรูปแบบหมาชิบะอินุ เพราะร่างนี้เป็นร่างที่การะเกดบอกว่าน่ารักดี บาคุจึงได้ใช้รูปลักษณ์นี้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ส่วนพ่อหนุ่มมังกรของเรา พอทุกๆอย่างเรียบร้อยเขาก็เดินกลับเข้าไปทางเดิมทันที แต่ว่ารอยช้ำจากการต่อสู้นั้น มันก็ทำให้พนักงานตกใจเป็นอย่างมาก แต่ว่าในขณะที่พนักงานกำลังเลิ่กลั่กๆๆๆ
เพราะคิดว่าซวยแล้ว ซวยแน่ๆ ลูกค้า VIP โดนทำร้าย ซวยแน่กู ริวกะก็ได้บอกขึ้นมาว่า แผลจากการฝึกซ้อม ออกกำลังกายเมื่อกี้น่ะ ไม่เป็นอะไรครับสบายมาก
มันจึงทำให้พนักงานหลายคนถึงกับหายใจทั่วท้องอีกครั้ง พอกลับขึ้นมาบนห้อง อั้มที่กำลังเดินออกมาก็ถึงกับตกใจ เพราะหน้าของนายริวนั้นมีแต่รอยช้ำเต็มไปหมด สิ่งแรกที่อั้มทำคือสั่งให้นายริวนั่งนิ่งๆ
จากนั้นอั้มจึงได้จับตามจุด ข้อต่อต่างๆ จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรแตกหักแล้ว เธอก็สั่งให้นายริวถอดเสื้อออก อื้อหืม อั้มถึงกับตกใจเลย เพราะรอยช้ำม่วงเข้มๆ มีอยู่หลายจุดเลย
นายริวก็ได้แต่หัวเราะแหะๆ และบอกว่าสู้กับโคฮาคุมา เท่านั้นแหละอั้มถึงกับบ่นเสียงดัง จนคิราระต้องวิ่งออกมาดู และพอเห็นสภาพก็ตกใจไม่ใช่น้อย แต่พอริวกะบอกว่าสู้กับโคฮาคุมาเท่านั้นแหละ
[ ริวกะ ] : โอ๊ย ๆ ๆ ยัยบ๊องทำไรเนี่ย โอ๊ยย หยิกชั้นทำไม
[ คิราระ ] : นี่แหน่ะ ๆ ๆ ๆ คิดอะไรไปสู้กับพี่โคฮาคุเนี่ย ฮึ้ยย
ริวกะก็โอ๊ยๆ ๆ ๆ คิราระก็หยิกไม่หยุด จนกระทั้ง แว๊ปนึงริวกะบอกว่าหยุดก่อน คุณกระแตตื่นแล้ว อั้มกับคิราระก็ถึงกับงงว่า รู้ได้ไง แต่พวกเธอทั้งสองก็เดินไปดูตามที่นายริวพูดนะ
และสิ่งที่เห็นคือกระแตกำลังพยายามพยุงตัวขึ้นนั่ง อั้มและคิราระจึงเข้าไปหาทันที แค่แตะตัวเบาๆ กระแตก็สะดุ้งโหยงราวกับกำลังกลัวมากๆ ยิ่งเข้าใกล้กระแตก็ยิ่งตัวสั่น
ริวกะจึงต้องรีบเข้าไปหา เขานั่งลงตรงหน้าเธอจับมือไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วครับ ปลอดภัยแล้ว พอกระแตเห็นริวกะก็กอดมั่บเข้าที่คอของเขาทันที
[ อั้ม ] : หืม !!!
[ คิราระ ] : เห !!!
ริวกะนั้นตกใจเฮือกเลย นี่คุณกระแตทำอะไรกับเขาเนี่ย เท่านั้นยังไม่พอเธอยังหอมเขาไปฟอดใหญ่ด้วย ตั่ยล๊าวว อั้มกับคิราระถึงกับไปไม่เป็นเลย แต่แค่แปปเดียว กระแตก็มีสีหน้าตกใจสุดขีด
[ กระแต ] : นะ นะ นี่ไม่ใช่ความฝันหรอกเธอ มะ มะ มะ
เอื้อออ แม่นางสลบไปแล้ว เมื่อกี้กระแตนึกว่าเป็นความฝันครับ เลยเล่นใหญ่ ทั้งกอด ทั้งหอมเลย ส่วนอั้มกับคิราระนี่โอ้โห้ ไฟลุกท่วมแล้ว ริวกะนี่เหงื่อแตกพลั่กๆๆๆๆๆๆ หลักฐานคาตาแบบนี้ปฎิเสธไม่ได้แน่ๆ
[ ริวกะ ] : บะ บะ บาคุ บาคุนายอยู่มั้ย ออกมาหน่อย
ริวกะนั้นเรียกหาบาคุยิกๆๆๆ ปีศาจกินฝันร้ายนั้นถึงกับต้องแกล้งตายเลยทีเดียว เพราะสถานการณ์แบบนี้มันไม่ใช่ฝันร้าย มันคือหายนะแล้วล่ะ พอริวกะรู้ว่าบาคุไม่ออกมาแน่ๆ ก็หน้าเสีย
เหงื่อตกเลยทีเดียว เขายิ้มแฮ่ๆๆๆให้เมียทั้งสอง พร้อมกับพูดว่าเขาไม่ได้คิดจะกอดคุณกระแตจริงๆ นะ พี่อั้มสูดหายใจลึกลึกและฟู่ววววว ออกมาเต็มปอด คิราระเองก็เช่นกันเธอทำแบบเดียวกับพี่สาวของเธอ
[ คิราระ ] : อื้อเชื่อก็ได้ค่ะ
[ พี่อั้ม ] : เฮ้ออ นายริว นายไปสร้างเรื่องไว้ตั้งแต่ตอน 10 ขวบเหรอจริงๆเหรอเนี่ย
และทันใดนั้นเจ้าปีศาจกินฝันร้ายนามบาคุ ก็ได้กระโดดออกมาจากวิติที่ว่างเปล่าอันเป็นท่าสถิตย์ของมัน ริวกะนี่ถึงกับหันไปกำหมัดใส่เลย บาคุเหงื่อแตกพลั่กๆๆๆ แต่ก็ยังทำหน้านิ่งอยู่
[ บาคุ ] : ขอรับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ข้าไม่สามารถเล่าให้ฟังได้ เพราะท่านพญาค้างคาวได้ขอไว้ขอรับ
ริวกะฟังแล้วก็ได้แต่สงสัยว่าทำไม เวตาลถึงได้ขอไม่ให้บาคุเล่านะ ริวกะรู้ดีว่าบาคุเป็นภูติที่รักษาคำสัตย์มากๆ ซึ่งต่อให้เขาที่เป็นเจ้านายจะขอให้เล่า บาคุเองก็คงทำแบบนั้นไม่ได้
[ บาคุ ] : ท่านพญาค้างคาวบอกกับข้าว่า เมื่อถึงเวลา นางกระแตจะเล่าให้ฟังเองขอรับ
ริวกะ อั้ม คิราระ ได้ฟังแบบนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่ไอ้การที่มากอดมาหอม นี่สิ่ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ จริงอยู่ว่าตอนนั้นมัน 10 ขวบ แต่ตอนนี้ริวกะอายุ 20 แล้ว คุณกระแตก็ 26แล้ว
ตอนนี้มันไม่ใช่จูบเพื่อช่วยชีวิต แต่มันคือจูบของหญิงสาวๆ ในขณะนั้นเองบาคุก็ได้บอกว่า ข้าขอตัวก่อนขอรับ แว่ปปป บาพูดจบก็หายไปทันที ทิ้งให้นายของมันเผชิญชะตากรรมเพียงลำพังเท่านั้น
และทันใดนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นกลางห้อง เมื่อภาพตรงหน้าเด่นชัด พวกเขาทั้งสามถึงกับนิ่งเลย เพราะหญิงสาวตรงหน้าสวยมาก เธอสวยราวกับนางฟ้า นางสวรรค์เลย แต่ตอนนั้นคิราระกับอั้มนั้นคิดในใจขึ้นพร้อมกันเลย
ทำไมหน้าเหมือนนายริวจังเลย ตอนนั้นการะเกดที่ปรากฏกายออกมา ก็ยิ้มให้กับทั้งสาม เธอมองไปที่ริวแล้วพูดว่า
[ การะเกด ] : พอมาดูใกล้ๆ ลูกโตขึ้นเป็นกองเลยนะริว
คือไม่ต้องคิดอะไรแล้ว ผู้หญิงมาพูดกับเขาแบบนี้ เรียกเขาว่าลูกแบบนี้ มันตีความหมายอื่นไม่ได้เลย เธอกำลังจะบอกว่าตัวเองเป็นแม่ของเขางั้นเหรอ
[ ริวกะ ] : มะ มะ แม่เหรอ
ริวกะถึงกับอึกๆอักๆไปหมดเลยตอนนี้ หญิงสาวที่หน้าตาไม่น่าจะเกินอายุ 30 เนี่ยเหรอแม่ของตน ไม่จริงอ่ะ ก็พอบอกว่าแม่ตายไปแล้วไง
อย่าว่าแต่ริวเลย แม้แต่อั้มและคิราระก็ยังอึ้งเลย เปรี๊ยะ !!! และตอนนั้นเองริวได้ตั้งท่า เร่งพลังสายฟ้าไว้ที่รอบตัวเตรียมพุ่งใส่ทันที ในหัวสมองเขาคิดไว้แล้วว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาสับสนแล้ว ยังไงคนตรงหน้าต้องไม่ใช่แม่ของเขาแน่ๆ
[ ริวกะ ] : พี่อั้ม คิราระ พาคุณกระแตหลบไปก่อน ตรงนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว
ริวกะบอกให้เมียทั้งสองเตรียมหนี เพราะปีศาจที่สามารถฝ่าเขตอาคมเข้ามาได้ง่ายๆแบบนี้ ตัวเขาอาจจะรับมือไม่ไหวก็ได้ ฉั๊วะ !!!
ริวกะใช้คมมีดสายฟ้าเฉือนเนื้อตัวเอง จนเลือดไหลออกมา และเขาก็ได้เอ่ยคำอัญเชิญ จิ้งจอกเก้าหางออกมา เพื่อช่วยคุ้มครองเมียทั้งสองคนทันที
ฟู่ววว ริวกะพุ่งเข้าใส่การะเกดหมายจะล็อคตัวและพาออกไปจากที่นี่ แต่ว่าการะเกดก็ก้าวหลบได้อย่างรวดเร็ว และเปรี้ยง !!!
หมัดขวาตรงของการะเกดอัดเข้าเต็มๆหน้าของริวกะจนหน้าสะบัด เปรี๊ยะ !!! ฟู่วววอาภรณ์สายฟ้าที่ห่อหุ้มร่างกายไว้นั้นถึงกับสลายหายไปทันที
โคร้มม !!! ริวกะกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงเข้าอย่างจังจนบาดเจ็บไม่น้อย
[ ริวกะ ] : บ้าเอ๊ย !!!
ริวกะนั้นถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย จริงอยู่ว่าเขาไม่ได้ใช้ความเร็วสูงเพราะพื้นที่จำกัด แต่ด้วยความเร็วขนาดนี้ ไม่น่ามีภูติผีสัญชาติไทย ตนใดตามทันแน่ๆ มิหน้ำซ้ำนอกจากจะหลบแล้ว
นางภูติตนนี้ยังสามารถสวนหมัดกลับได้อย่างง่ายดายด้วย นางเป็นใครกันแน่ แต่ตอนนี้ริวกะไม่มีเวลาคิดมากแล้ว เพราะเมียทั้งสองกำลังตกอยู่ในอันตราย ริวกะคิดจะลุกขึ้นและห่มคลุมอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้ง
ภาพตรงหน้าคือร่างของพี่คิสสึเนะที่กำลังก่อร่างกำเนิดขึ้นจากเลือดของเขา มันทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาก เพราะถ้าพี่คิสสึเนะมาแล้ว ยังไงซะเมียทั้งสองของเขาก็ปลอดภัยแน่นอน
[ ริวกะ ] : พี่คิสสึเนะ ช่วยพา-
ริวกะที่กำลังลนลานถึงกับสะดุดกึ้กทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า เพราะพี่คิสสึเนะแทนที่จะรีบพาอั้มและคิราระหนี กลับยืนมองภูติตนนั้นด้วยท่าทีที่สงบมากๆ และสิ่งที่ทำให้เขาตกใจนั้นก็คือ...
[ คิวบิ ] : การะเกด !!! ไหนเจ้าสัญญาแล้วไง ว่าถ้าไม่ถึงเวลาจะไม่ออกมาพบกับนายน้อย
เปรี้ยง !!! เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปวนทันใด ริวกะที่ได้ยินพี่คิสสึเนะเรียกชื่อ ชื่อนั้นก็ถึงกับนิ่งพูดไม่ออก พี่เขาเรียกว่าการะเกด งั้นเหรอ
ไม่เพียงริวกะที่ตกใจนะ เพราะอั้มกับคิราระก็ตกใจจนพูดไม่ออกเหมือนกัน คือรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ใช่คนแน่ๆ ตอนแรกที่นางบอกว่าตนชื่อการะเกดมันก็ไม่น่าเชื่อหรอก
แต่พอพี่คิสสึเนะมาพูดด้วยตนเองอีกครั้ง ทำให้พวกเธอสองคนก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน เพราะนี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เจอ
" แม่สามี "
[ การะเกด ] : ก็แหม่ ลูกชายข้ากำลังแย่นี่น๊า จะให้ข้าอยู่เฉยๆหรือไง นางจิ้งจอก
[ คิวบิ ] : แต่มันยังไม่ถึงเวลาตามที่ชะตาลิขิตไว้
[ การะเกด ] : ก็เดี๋ยวค่อยทำเหมือนที่ผ่านๆมาก็ได้
[ คิวบิ ] : เฮ้อ เจ้านี่มัน.... มิหน้าล่ะนายน้อยถึงได้มีเลือดดื้อแบบนี้
ทั้งสองคุยกันเหมือนกับรู้จักกันเป็นอย่างดี ริวกะเองก็ทั้งตกใจ ทั้งสับสน และงุนงง เขาพูดอย่างลืมตัวว่าแม่เหรอ พร้อมกับเดินเข้าไปหาการะเกดช้าๆ แม่ แม่ แม่ครับ
ริวกะพูดราวกับคนที่เพ้อเพราะเจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ การะเกดมองไปที่ลูกชายสุดที่รักพร้อมกับเดินเข้าไปหา สายตาของเธอมองลูกชายด้วยความคิดถึงและโหยหา
เธอใช้มือทั้งสองจับไปที่ใบหน้าของลูกชายราวกับว่าอยากจะมองใกล้ๆสักครั้ง ก่อนที่จะ
[ คิวบิ ] : เฮ้อคิราระเตรียมยาแก้ฟกช้ำไว้หน่อย
โป๊ก !!! การะเกดเฮดบัตใส่ริวกะเต็มๆจนสลบเหมือน ทำให้ทั้งอั้มและคิราระอ้าปากค้างเต็มๆ คิวบิก็ถึงกับกุมขมับเลยทีเดียว ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้แท้ๆ
ริวกะนั้นถึงโดนฟันจนเลือดอาบก็คงสติไว้และสู้ผ่านมาได้ เคยสู้กับอมรณาที่ประสบการณ์มากกว่าจนเอาชนะและเอาชีวิตรอดก็ทำมาแล้ว แต่นี่ริวกะผู้ที่มีเวทย์จักรพรรดิเพลิง กลับโดนแม่ของตัวเองเฮดบัตใส่ครั้งเดียว น็อคทันที
คิราระและอั้มรีบวิ่งเข้าไปหาทันที ริวกะนั้นสลบสไลไปเรียบร้อยปลุกยังไงก็ไม่ขึ้น เอ้ยปลุกยังไงก็ไม่ตื่น คิวบิเองก็บ่นๆๆว่าทำแรงไปมั้ยการะเกด และนางก็ตอบว่า
[ การะเกด ] : แค่นี้ยังน้อยไปนะ มีลูกที่ไหนคิดทำร้ายแม่ตัวเองเนี่ย ฮึ้ย !!!
[ อั้ม + คิราระ ] : หา !!!
ทั้งสองลูกสะใภ้ถึงกับไปไม่เป็นเลยแบบนี้ นี่น่ะเหรอแม่ของนายริว ทันทีที่สลบเพราะเฮดบัตแล้ว การะเกดก็หิ้วลูกชายขึ้นมาเลย แต่คือหิ้วแบบดึงคอเสื้อเลย แถมใช้มือเดียวด้วย อั้มกับคิราระเห็นแบบนั้นก็ตกใจ
ริวกะหนักเกือบ 80 กิโลกรัมนะ แต่นี่แม่สามีของพวกเธอกลับใช้แค่มือเดียวยกได้สบายๆเลย พวกเธอจึงรีบไปช่วยประคองริวกะ ทันทีที่พวกเธอสัมผัสโดนมือของการะเกด พวกเธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นมากๆ
มันเป็นความอบอุ่นที่แบบเหมือนได้สัมผัสกับแม่จริงๆ การะเกดก็มองลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดูและรักใคร่เป็นอย่างมาก
[ การะเกด ] : เฮ้อ ลูกชายข้านี่หาลูกสะใภ้ ถูกใจข้าจริงเชียว
ทันทีที่พูดออกมาแบบนั้น อั้มกับคิราระ ก็ถึงกับหน้าแดงไปหมดเลย การะเกดถามพวกเธอว่า ดูแลริวเหนื่อยมั้ย เธอสองคนก็ตอบว่าเหนื่อยนะ แต่ก็ยินดีทำ การะเกดเดินมาหาคิราระและพูดกับเธออีก ว่า...
[ การะเกด ] : วันที่ริวหมดหวัง วันที่ริวเจ็บปวด ยังดีที่มีคิราระอยู่ด้วย ข้าขอบใจนะ อั้มก็เหมือนกัน เพราะอั้มเลยทำให้ริวรู้จักแอบรักใครสักคนและทำทุกอย่างให้ด้วยความเต็มใจ
ทั้งสองได้ฟังและก็ยิ้มไม่หุบเลยจริงๆ การะเกดก็พูดอีกว่า ส่วนรุ้งพลอยก็คงต้องช่วยกันดูแลนะ อั้มถามขึ้นมาครับว่า
แล้วเรื่องรุ้งพลอยมีพลังคนทรงล่ะคะ การะเกดเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าอั้มจะถาม แต่เธอก็พูดอะไรมากไม่ได้
[ การะเกด ] : วิบากรรมของรุ้งพลอยยังไม่หมดหรอก ถึงเป็นตัวข้าเองก็ไม่อาจที่จะช่วยได้ มีแต่ริวเท่านั้นที่จะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ พวกเจ้าสองคนก็ช่วยกันดูแลน้องเล็กด้วยล่ะ
หลังจากพูดจบแล้ว การะเกดก็เอ่ยเรียกเวตาล และไม่ถึง 2วินาที พรึ่บบ เวตาลก็มาทันที อย่างรวดเร็ว และพอมาถึงเขาก็หน้าเหวอเลย เพราะไม่คิดว่าการะเกดจะกล้าเปิดเผยตัวแบบนี้
[ เวตาล ] : จะ จะ จะ เจ้านาง นี่มันอะไรกันครับ ทำไมถึงเผยตนแบบนี้ล่ะครับ
[ การะเกด ] : เอาน่าๆๆๆๆ คำสาปมันมีช่องโหว่นิดหน่อย ข้าก็แค่อยากมีเจอหน้าลูกสะใภ้ ว่าแต่เจ้าเถอะ เมื่อไรจะยก นังหนูกระแตให้เป็นลูกสะใภ้ข้า
เท่านั้นแหละครับท่านผู้อ่าน อั้มกับคิราระถึงกับสะดุ้งเลย เฮ้ย !!! อะไรกันนะ นี่แม่การะเกดก็หมายมั่นจะเอากระแตมาเป็นสะใภ้อีกคนเหรอเนี่ย บรรยากาศแม่งมาคุเลยครับทีนี้
จริงอยู่ว่าทั้งสองนั้นอึดอัดมากๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป พี่คิสสึเนะถึงกับหัวเราะลั่นเลย อั้มถึงกับหน้าเสียเลยครับ เธอกลัวว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆริวกะจะยังรักเธออีกหรือเปล่า
แต่ว่า มั่บบ !!! การะเกดก็ได้จับมือของทั้งคิราระและอั้มไว้
[ การะเกด ] : นี่ถือว่าเป็นของขวัญจากแม่สามี ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นอะไรบางอย่าง
แว่ปปปป ทันทีที่การะเกดพูดจบ ภาพนิมิตบางอย่างก็ไหลเข้ามาทันที อั้มและคิราระก็รู้ ก็เห็นทันทีกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า ไม่ถึง 30 วินาทีเท่านั้น
ทันทีที่การะเกดปล่อยมือ อั้มและคิราระก็ถามขึ้นมาว่า นายริวจะยังไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยคะ การะเกดไม่ตอบ แต่ถามกลับไปว่า แล้วเชื่อใจริวมั้ย ทั้งคู่พยักหน้า และอั้มก็ถามขึ้นอีกว่า แล้วพลอยรู้เรื่องนี้ไหมคะ
[ การะเกด ] : เมื่อถึงเวลา รุ้งพลอยจะรับรู้เรื่องราวพวกนี้ ด้วยตัวของนางเอง เอาล่ะได้เวลาแล้ว เวตาล ช่วยปิดกั้นความทรงจำของริวที
พอได้ยินเท่านั้นแหละคิราระถึงกับเดินไปขวางหน้าของริวกะเลย เธอไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่เธอต้องปกป้องชายคนรัก แม้คนตรงหน้าจะไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม แต่การะเกดก็ยิ้มและบอกว่า
[ การะเกด ] : แค่ปิดกั้นความทรงจำที่ริวได้เจอข้าน่ะ มันยังเร็วไปที่ริวกะจะได้พบแม่อย่างข้าจริงๆ
การะเกดให้เหตุผลว่าตอนนี้สำหรับริวแล้ว ยังไม่ถึงเวลาที่เจอเธอ ยังไงซะการปิดกั้นความทรงจำก็ถือว่าจำเป็น แต่สำหรับอั้มและคิราระ พวกเธอทั้งสองจะไม่ถูกลบความทรงจำ
เพราะการะเกดต้องการให้พวกเธอรับรู้ว่าเธอก็รักและคิดถึงลูกชายมากๆ แต่ก็มีเหตุผลที่ยิ่งใหญ่จึงทำให้ไม่สามารถออกมาพบลูกชายได้
การะเกดขอให้พวกเธอเก็บไว้เป็นความลับ และช่วยปลอบโยน และดูแลริวกะเวลาที่เขาคิดว่าแม่ไม่รักเขา
ทันทีที่พูดแบบนั้นออกมา ทั้งอั้มและคิราระก็ร้องไห้ออกมาเลย เพราะมันเป็นอย่างที่การะเกดพูดจริงๆ ริวกะชอบพูดเสมอว่า หรือจริงๆแล้วแม่อาจจะไม่ได้รักเขา ถึงได้ทิ้งเขาไปแบบนั้น
การะเกดก็ปวดหัวใจไม่ใช่น้อยเลยที่ลูกชายคิดแบบนั้น ก็เพราะรักน่ะสิ่เธอถึงไม่ออกไปพบเขา อั้มและคิราระรับปากกับแม่สามีด้วยชีวิตว่าจะดูแลและรักริวกะเท่าชีวิตตัวเอง
การะเกดได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มไม่หุบเลย เธอบอกว่าจะให้เวตาลพากระแตกลับบ้าน และให้ทุกคนจำไว้ว่าคุณเวโรจน์มารับกระแตกลับบ้าน เมื่อพี่คิสสึเนะเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว เธอจึงได้กลับไปทันที
ทันทีที่เวตาลได้ปิดกั้นความทรงจำของริวกะ เขาก็อุ้มลูกสาวบินกลับไปเช่นกันทันที การะเกดย้ำกับสองสาวอีกครั้งว่า อย่าบอกริวเด็ดขาด
แต่ก่อนไปนั้นการะเกดก็ได้ทำอะไรบางอย่าง ปั้ป !!! เธอประกบมือดังปั้ป ซึ่งอั้มและคิราระเห็นแล้วก็หันมามองหน้ากันเลย เพราะว่าท่าประสานมือแบบนั้นริวกะชอบทำตอนกำลังต่อสู้ หรือ ใช้เวทย์มนต์บทต่างๆนั่นเอง
คราวนี้พวกเธอถึงกับยิ้มและหายสงสัยเลยว่าริวกะได้นิสัยนี้มาจากใคร ทันทีที่เสียงประกบมือจบลง ร่องรอยคลื่นสายฟ้าที่ไหม้บนพื้นไม้ ก็ค่อยๆสลายหายไปจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม อั้มและคิราระก็มองตาไม่กระพริบเลย
คำถามที่เกิดขึ้นในใจก็คือทำไมการะเกดถึงทำแบบนั้นได้ การะเกดจึงยิ้มและบอกไปว่า เขตอาคมของที่นี่ เธอเองก็มีส่วนในการสร้าง เพราะฉะนั้นร่องรอยที่เกิดจากเวทย์มนต์หรือพลังเหนือธรรมชาติ
การะเกดสามารถลบล้างออกไปได้หมด และเปลวสายฟ้าเมื่อกี้ก็ถือเป็นสิ่งที่เกิดผิดธรรมชาติด้วย พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การะเกดก็ค่อยๆสลายหายไป
และเชื่อไหมพอการะเกดไปไม่ถึง 5 วินาทีริวกะก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเลย เขารู้สึกมันหัวมากๆ หรือว่าจะเพราะโคฮาคุต่อยนะ และทันทีที่เห็นพี่อั้มกับคิราระมองอยู่ เขาก็ร้องเสียงหลงเลยก็ว่าได้
[ ริวกะ ] : พี่อั้มก๊าบ คิราระจ๋า ริวไม่ได้คิดอะไรกับคุณกระแตจริง จริ๊งงงง
อั้มกับคิราระได้เห็นแบบนั้นก็ทั้งขำทั้งสงสาร พวกเธอนึกขำที่อยู่ดีๆริวกะตื่นมาก็โวยวายเรื่องกระแต
และสงสารที่จำอะไรไม่ได้เลย แสดงว่าเขาโดนลบความทรงจำจริงๆ เขาจำไม่ได้ว่าเจอกับแม่ของตัวเองด้วยซ้ำ
ริวกะโดนเวตาลลบความทรงจำบางช่วงออกไปแล้วจริงๆสิ่นะ อั้มและคิราระเดินเข้าไปกอดริวกะไว้แล้วบอกว่า ไม่ได้โกรธอะไร และเข้าใจทุกอย่างแล้ว ริวกะก็งงๆนะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมกลายเป็นแบบนี้
และพี่อั้มก็บอกว่าเมื่อกี้คุณเวโรจน์มารับคุณกระแตกลับไปแล้ว และทันทีที่ริวกะจะถามเพิ่มเติมคิราระก็ไล่ริวกะให้ไปอาบน้ำ และรีบนอน เพราะพรุ่งนี้มีเรียน
ตัวพี่อั้มเองได้เดินไปก่อนแล้ว เพราะเธอเองก็มีเรียนเช่นกัน ริวกะเองก็นึกขึ้นได้ว่ามีงานหลายๆอย่างไม่ได้เคลียร์เลยนี่หว่า เขาจุ๊ปแก้มคิราระ และรีบไปอาบน้ำทันที
คิราระได้แต่ถอนหายใจ คิดสงสารชายคนรักเหลือเกิน นี่เขาต้องอยู่กับความทรงจำว่าไม่มีแม่ไปอีกนานแค่ไหนกันนะ เกิดมาก็ไม่เคยได้เห็นหน้าแม่และก็คิดว่าแม่ไม่รัก แบบนี้มันจะทรมานเกินไปแล้ว
แต่ไม่นานนักคิราระสาวเมด ก็สูดอากาศเข้าเต็มปอดและฮ่อววว ปล่อยมันออกมาก่อนที่จะฮึดด เดินเก็บของเล็กๆน้อยๆที่มันกระจัดกระจายอยู่ เธอบอกกับตัวเองว่ายังไงซะ เธอก็จะไม่ยอมให้ริวกะต้องทนเหงาและอ้างว้างอีกต่อไปแล้ว
ฝากตอนเก่าๆด้วยครับ
• • • • • รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •
→→→เนื้อเรื่องหลัก←←←
ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)
ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0)
ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)
ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0)
ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0)
ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)
ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0)
ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0)
ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)
ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0)
ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0)
ตอนที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=214970.0)
ตอนที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=215265.0)
ตอนที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=215341.0)
ตอนที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=216415.0)
ตอนที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=216660.0)
➸ ➸ ➸ ➸ จบ Season 1 ➸ ➸ ➸ ➸
Season2
ตอนที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=218720.0)
ตอนที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=219492.0)
ตอนที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=222888.75)
ตอนที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=223914.0)
ตอนที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=223977.0)
ตอนที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=225555.0)
ตอนที่ 23 (https://xonly8.com/index.php?topic=225807.0)
ตอนที่ 24 (https://xonly8.com/index.php?topic=226128.0)
ตอนที่ 25 (https://xonly8.com/index.php?topic=227915.0)
ตอนที่ 26 (https://xonly8.com/index.php?topic=227916.0)
ตอนที่ 27 (https://xonly8.com/index.php?topic=228257.0)
ตอนที่ 28 (https://xonly8.com/index.php?topic=228380.0)
ตอนที่ 29 (https://xonly8.com/index.php?topic=228926.0)
ตอนที่ 30 (https://xonly8.com/index.php?topic=229042.0)
ตอนที่ 31 (https://xonly8.com/index.php?topic=229331.0)
ตอนที่ 32 (https://xonly8.com/index.php?topic=229373.0)
ตอนที่ 33 (https://xonly8.com/index.php?topic=229945.msg1632823#msg1632823)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]
แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล
ตอนที่ 1 : โนโซมิ คิราระ (https://xonly8.com/index.php?topic=215491.0)
ตอนที่ 2 : การพบกันอีกครั้ง (https://xonly8.com/index.php?topic=216924.0)
ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว (https://xonly8.com/index.php?topic=217440.0)
ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ (https://xonly8.com/index.php?topic=217793.0)
ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218151.0)
ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218265.0)
ตอนที่ 7 : ค่ำคืนของหนุ่มสาว (https://xonly8.com/index.php?topic=218956.0)
ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ (https://xonly8.com/index.php?topic=219315.0)
ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=221912.0)
ตอนที่10 : องเมียวจิวัยเยาว์ (https://xonly8.com/index.php?topic=222887.0)
ตอนที่ 11 : จักรพรรดิเพลิง (https://xonly8.com/index.php?topic=225041.0)
ตอนที่ 12 : ของขวัญที่ดีที่สุด (https://xonly8.com/index.php?topic=226680.0)
•••••••••••
เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]
การเดินทางของสายรุ้ง
ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)
ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)
ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0)
ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0) [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]
ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)
ตอนพิเศษที่ 6 : แม่ อาจารย์ เจ้านาย (https://xonly8.com/index.php?topic=214767.0)
ตอนพิเศษที่ 7 : ฉันรักเธอ (https://xonly8.com/index.php?topic=214850.0)
• • • • • •
กระทู้พิเศษ
ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ (https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0)
••••••
OVA ไม่เกี่ยวกับ Time Line ใดๆ
เมียเพื่อนก็เหมือนเมียเรา (https://xonly8.com/index.php?topic=229593.0)
คริสมาสของฮิคาริ (https://xonly8.com/index.php?topic=226398.0)
เยือนถ้ำแมงมุม (https://xonly8.com/index.php?topic=224279.0)
ริวกะ ประทะ จิ้งจอกเก้าหาง (https://xonly8.com/index.php?topic=220465.0)
ตอนพิเศษ : พาทัวร์เขตอาคม (https://xonly8.com/index.php?topic=222331.0)
. . . . . . . . . . .
Homunculus Serie
สุมไฟรัก (https://xonly8.com/index.php?topic=219243.0)
พิศวาสซ่อนเร้น (https://xonly8.com/index.php?topic=220361.0)
มนต์คล้องใจ (https://xonly8.com/index.php?topic=219611.0)
ได้ค่ะที่รัก (https://xonly8.com/index.php?topic=225760.0)
. . . . . . . . . . . .
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
บทมาแบบนี้เด็กดีผู้อาภัพ โดนอาจารย์หื่นบีบบังคับต้องมาแล้ว ใครจะเคลมแค่นั้น
::WooWoo:: งือออ คุมแม่ค้าบบบ โหดจริงไรจริง พ่อรินเจ๋งอะได้คุมแม่เป็นแฟน
edit : งือนุ้งเฟิรน์เป็นยัยอะทำไมชะตาอาภัพทั้งนั้นเลยอ่าาา
แม่บังเกิดเกล้ามาแก้ปัญหาเรื่องหาเมียเพิ่มให้นายริวได้ละ หลังจากนี้ก็เดินสายหาเมียเข้าฮาเร็มได้เรื่อยๆละ
ริวกะ น่าสงสารจัง เจอแม่เหมือนไม่เจอ
คุณแม่จอมโหด จัดการเจ้าลูกชายซะหมดสภาพเลย แล้วยังมาเคลียเรื่ิองเมียคนใหม่ให้ด้วย อิจฉาจัง
เมื่อไหร่พ่อตาเวตาลจะใจอ่อนนะ
แม่การะเกดนี่แสบสันต์จริงๆแบบนี้ถึงจัดการพ่อรินได้อยู่หมัด แต่เงื่อนมันอยู่ที่ไหนทำไมมาพบลูกยังไม่ได้ กรรมเก่าอะไรที่มาบังคับอยู่ แต่ก็ดีที่มาจัดการเรื่องกระแตให้เข้าที่ได้เร็วๆ
แม่การะเกดเลือกลูกสะใภ้คนล่าสุดให้นายริวแล้วและบรรดาเมียๆก็ให้การยอมรับอีกตะหากอย่างนี้นายริวเหนื่อยหน่อยนะแบ่งเวลาให้ดีดีด้วยนะเอาใจช่วยเด้อนายริว
แม่โหดไปแล้ว เลือกลูกสะใภ้ให้ด้วย
หาเมียให้ริวเพิ่มซะงั้น รุ่นใหญ่ซะด้วย
จากวีรกรรมคร่าวๆของการะเกดตามที่เหล่าภูตนึกถึงแล้ว ถ้ามีภาคแยกของการะเกดคงจะน่าสนใจมากว่านางเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลอิซานางิและกำราบรินได้อย่างไร
แม่มาที เมียๆสงบเลย เจ๋งอ่ะ
มาบอกลูกสะใภ้ว่านายริวยังมีเมียอีกหลายคน
วิบากกรรม นายริว ยังไม่หมด อดทนต่อไป ฟ้าหลังพายุพัดผ่าน ย่อมงดงามเสมอ
ยังไม่เสียน้ำเลย
ห่างหายไปนานมากเลยนะ
ริวกะได้เจอแม่แล้ว ดีใจด้วยแม้สุดท้ายจะโดนลบความทรงจำ
น่าสงสารพระเอกเรามากเลยไม่เป็นไรเดี๋ยวให้เมียจัดให้ ขอบคุณครับ
สายสัมพันธ์ของคนเป็นแม่
แม่ของริวกะนี่ขาโหดของจริง
หายไปนานเลยติดตามอยู่นะครับตอนต่อไปมาไวๆด้วยนะครับ FC น้องกระแตครับ
นึกว่านายริวจะแย่ซ่ะแล้ว มีแม่มาช่วยนี่เอง
มาถึงก็หาเมียเพิ่มให้ลูกเลย
เจอลาสบอสก็ไม่หนักเท่าขุ่นแม่ แล้วหละ.....
........... ค้างว้อย
อีตาริวกะ คงไม่ NTRไอ้เวรนะ.....
แม่นายริวเจ๋งจริง แอบมีสงสารเจอแม่ก็ไม่ได้พูดคุยแถบถูกทำให้จำไม่ได้อีก
แม่มาหาเมียให้เพิ่มอีก1คน
คุณแม่การะเกดโหดจริง สวนทีเดียวอยู่หมัด
ขุ่นแม่มาขอเมียไห้ลูกเพิ่ม ได้เวลาพาเข้าฮาเร็มแล้ว!
น่าสงสารนายริวมากๆ เจอแม่ทั้งที่
อดทนนะริว มีแม่ที่เก่งและดีมากถึงจะโหดแต่ก็รักริวมากนะ
ไงละเจอคุณแม่สายไฟเตอร์เข้าให้
ริวกะผู้แสนดี อย่ามีเมียเพิ่มอีกน่ะ แค่นี้ก็ปวดตับแล้ววว
สงสารทั้งริวกะและการะเกดจังลูกที่ไม่สารถเจอแม่และมีก็มีเหตุผลบางอย่างทียังไม่ถึงเวลาที่จะเจอลูก..
การะเกดนี่โหดดีแท้ มิน่าถึงเอารินอยู่... ::Horror::
ใบเฟิร์นนี่ยังไงกันแน่ น่าสงสัย... ::Thinking::
แม่น่าจะมาหาบ่อยนะ เจอกันโดนลบความจำทุกที ลุ้นสาวกระแตดีกว่า จัดไปสินายริวกะ
หายไปนานมากก จนลืมไปแล้ว อ่านแต่ โอเกะ ติดแต่มิ้น แกม แต่ดาวหาย ขออ่านหน่อยนะ แม่จะเปิดตัวแล้วหรา นายริวจะได้เจอแม่หราา
สงสารนายริวนะ ได้เจอแม่ทั้งทียังไม่ทันได้ดีใจก็โดนลบความทรงจำซะงั้น
แม่การะเกดโหดเกิ๊น อยากอ่าน side story ของแม่การะเกดกะพ่อรินสักหน่อยจะได้ไหมครับท่านโทน5555
หวังว่าท่านโทนจะไม่หักมุมตอนต่อไปนะครับ นี่หวังอยู่นาาาา555
ได้เจอแม่ย่าแบบนี้พวกเมียๆทั้งหลายก้อสบายใจเลยซินายริวของเราจะได้เมียเพิ่มแล้วและพวกเมียทั้งหลายก้อยอมรับกันได้
เป็นนายริวนี่แอบสบายนะ แม่มาเคลียร์เรื่องเมียๆ ให้ แต่ก็ยังน่าสงสารที่เจอแม่ไม่ได้ รอติดตามเงื่อนงำครับ
ขอบคุณครับ
และแล้วริวกะก็ได้พบแม่แต่ก็โดนลบความจำทำให้จำไม่ได้
ฝีมือแม่ทีเดียวนายริวสลบ
::HeyHey::หืม...คุณแม่การะเกด..นี่โหดจิงๆๆ..คิคิ
น่าสงสารนายริวจัง เจอแม่ก็เหมือนไม่ได้เจอ
เจอแม่สามีมาเอ่ยปากแบบนี้ จะกล้าปฏิเสธกระแตหรอครับ
ต้องเรียกว่าแม่ผัวครับ ไม่ใช่แม่ยาย แม่ยายไว้สำหรับฝั่งผู้ชายเรียกครับ
เข้าใจละทำไมคุณแม่ถึงคุมพ่อรินอยู่ โหดชิบผายยย
ตระกูลนี้ ผญ โหดทุกคนเลย ถึงว่าคุมอยู่หมดทุกคน
ตอนอ่านแรก ๆ พ่อก็ว่าเทพแล้ว
เจอแม่นี่ ร้องเง๊กเซียน เลย โคตรมหาเทพตัวจริงมา ขนาดซ้อมผัวได้สบาย
ถ้าเมียทั้งห้าได้วิชาจากแม่ ตาริวนี่กลายเป็นหมาปั๊กแน่ ๆ
คนที่รู้ก็อึดอัด คนไม่รู้ก็อึดอัด
ได้เจอแม่เสียทีนายริวดันมาโดนลบความทรงจำอีก
กล้าหือกับแม่ ก็โดนสยบไปภายในไม่กี่กระบวนท่า
แม่ผัวตัวอย่างเปิดตัวลูกสะไภ้ใหม่เฉยเลย
คำสาปของริว ท่าทางจะโหดหินมากๆเลย ไหนจะวิบากกรรมของรุ้งพลอยอีก สู้ๆนะริว
โหดจริงๆครับคุณแม่ย่าซัดลูกชายที่เดียวหลับเลย edit เป็นแม่ย่าที่ใจกว้างมากเลยลูกชายจะมีเมียกี่คนก็ได้รับได้หมด
รอนานเลยกว่าจะมา อยากอ่านมาก ปล่อยมาบ่อยๆนะครับอาทิตย์ละตอนก็ยังดีครับ.
#ริวกะเกือบแย่ ถ้าการะเกดไม่ออกมาแล้วให้เวตาลออกมาแล้วถามว่า เมื่อไรจะยก นังหนูกระแตให้มาเป็นลูกสะใภ้ข้า ทั้งอั้มและคิราระเอานายริวตายแน่ๆ
#ว่าแต่การะเกด พลังไรจะเยอะขนาดนั้น ขนาดพอแค่พูดถึงการะเกด โคฮาคุที่มีพละกำลังมากขนาดนั้นยังสั่นกลัวได้
แม่การะเกดเริ่มมีบทบาทมากขึ้นมาแล้วกระแตคงไม่รอดว่าที่สะใภ้คนใหม่แน่ๆ
น่าฉงฉานนายริวนะ เจอแม่แต่โดนลบความทรงจําเห้อออ
มีลิ้งรวมให้อ่านตั้งแต่ตอนที่1มั้ยครับ
หนูคิราระกับหนูอั้มก้อรีบไปทำให้นายริวหายคิดถึงแม่ตัวเอง แล้วคิดถึงแต่แม่ของลูกแทนสิ
คุณแม่ทำไมดุแบบนั้นละคร้าบบ ริวกะหัวปูดความจำเสื่อมหมดแล้วว
ขอบคุณครับ.. ต้องใช้เวลาอีกนานสักแค่ไหนที่วิบากกรรมของนายริว รุ้งพลอย.. และผองภรรยาจะหมดสิ้นไปเสียที
สงสารพลอยยังต้องลำบากกว่านี้อีกหรอ
จบแบบค้างคาอีกแล้วเขียนสนุกชวนติดตามเหมือนเดิมครับ
เจอแม่ซักทีนะพ่อมังกร
ริวกะผู้หน้าสงสาร
แม่นายจะดุ ก็ดุไปเถิด ดูเสร็จ หาเมียให้ด้วย
แม่เคลียร์ให้ได้เมียเพิ่ม
เรื่องนี่คุณแม่โหดสุด
-----------------------------
จบตอนแบบนี้ไม่ได้น้าาาาาาาาาาาาาา
อุสาใด้เจอแม่แล้วแท้ๆๆ... เศร้าใจ
หายไปนานเลยครับ ว่าที่แม่สามีปรากฎตัวแล้ว
แม่มาช่วยให้มีเมียเพิ่ม
ริวกะจะได้กินกระแตตอนไหนนะ
สงสารริวจัง ได้เจอแม่แต่กลับโดนลบความจำเกี่ยวกับแม่
น่าสงสารริวจริงๆ กว่าจะได้เจอแม่
ฮาาเร็มนายริวกะจะเพิ่มขึ้นอีกกี่คน
มีโอกาสได้เจอแม่ แถมยังจะได้เมียเพิ่ม โดยแม่สามีออกโรงเคลียร์ใจลูกสะใภ้ให้สามัคคีกันซะอีก วาสนาดีแท้ๆ ริวกะ
โขกหัวลูกทีสลบเลยเเหะ สงสารริว เจอแม่ทีโขกหัวซะงั้น
ชาติก่อนริวทำบุญด้วยอะไร
ผมอาจจะอ่านข้ามไป ยังงงๆกับเรื่องของการะเกด
มีท่านไหนช่วยชี้แนะลิงค์อ่านไหมครับ
วิบากกรรมยังอีกยาว
ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
คุณแม่จอมโหด มาหาเมียเพิ่มให้ลูกชาย เยี่ยงนี้ต้องยกไห้เป็นคุณแมีดีเด่นประจำปีนะขอรับ อิอิอิ
ไม่ทันไรจะได้เมียเพิ่มแล้ว
ขุ่นแม่น่ากลัวมาก แต่ลูกพ่ออย่างนิวแม่ดุเมียดุยังไงก็คงเอาตัวรอดได้นะครับ เพราะที่ผ่านมา คุมยังไงก็สลัดหลุดไปทำประตูตลอด555
ขอบคุณครับ
เข้าใจละทำไมคุณแม่ถึงคุมพ่อรินอยู่ โหดชิบผายยย
หนูๆน้องๆทั้งหลายสงสารน้องริวกะมากๆเดียวจะได้เข้ารวมวงทั้งหมดละ ::Shy:: ::Thankyou:: (อิงฉานะ)
เฮ้อ อาการ นี้แม่ไม่อยู่ด้วยไม่ได้แปลว่าอม่ไม่รักลูกน้า
ริวกะกลับมาแล้ว เริ่มต้นก็บู๊เลย ลุ้นสนุกดี ที่สำคัญไรท์เก่งจริงแยก2เรื่องได้ชัดเจน น่าติดตามทั้งคู่เลย ได้กลับมาบรรยากาศแนวญี่ปุ่นอีกทีก็ดีครับ ขอบคุณครับ
คุณแม่น่ากลัวมาก
ธรรมดา เฉลี่ยเเล้วริวมันจะได้เมีย ss ละ 2 คนนะนี่ คนเเรกของ ss นี้มาตั้งเเต่ตอนต้นๆ คนที่ 2 น่าจะออกช่วงกลางๆมั้ง 5555 ใบเฟิร์น นี่ ใครนะครับ ลืม ออกตอนไหนเดียวกลับไปอ่าน
สดท้ายก็ยังไม่สามารถเจอกับแม่ตัวเองได้สินะ
แม่คงปวดใจน่าดูที่ได้แค่ตามดูลูกชายอยู่ห่างๆ
รอนานมากๆๆๆๆ
สมกับเป็นนางพยาจริงๆมาเป๊ปเดียวข่มลูกสะใภ้สะเงียบเชียว
ถูกที่สุดครับ ที่ไหนมีลูกทีม มีสมาชิกมาก ต้องมีผู้จัดการ ออกมาแบบนี้ เซอร์ไพซ์ รีดอย่างมาก เหมาะเจาะ
คุณแม่ ไม่น้อยหน้าไปกว่า เรียวกะเลย
สงสารเจ้าริวเลย เมื่อไรจะได้เจอแม่เนี่ย ::Crying::
สงสารริวกะจัง คอยกะแตด้วย
โอ็ย คิดถึงนายมังกรจัง เกือบลืมไปเลยท่านโทน
แม่จะมาตอนไหนนะสำคัญมากแน่ๆ
สงสัยกรรมเยอะแน่ๆเจ้านาง สงสารนายริว พบแม่ยังไม่ได้เลย
เรื่องคงยิ่งใหญ่น่าดูเลยครับได้เจอโครตคุณแม่แค่แป๊บเดียวเอง
แอบสงสัยว่านางมาร2คนที่อยู่กับไรต์นี่เป็นใครกันแน่ สาวๆของนายโทนหรือเปล่า
น่าจะมีsidestoryของพ่อแม่ตอนรถ่นๆย้างนะน่าจะหนุกดี
กรรม ผมก็ลุ้นว่าร้วได้เจอแม่แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป กลับต้องโดนลบความทรงจำ กลายเป็นก็ยังไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว เฮ้อน่าสงสารแฮะพระเอกเรา
น่าสงสารทั้งริวกะและแม่การะเกดจัง ที่ไม่สามารถเจอกันได้แบบจำกันได้ คงต้องรอเวลา
ริวกะใด้เจือแม่แล้ว แต่เสียดายทีถูกลบความทรงจำดีๆออกไป
สงสารการะเกดมากกว่าสงสาร ริว
รักลูกแต่บอกลูกไม่ได้
กอดลูกแต่ลูกจำไม่ได้
พระเอกช่างอ่อนหัด ปรับปรุงต่อไป
นิวกะว่าเก่งแล้ว กลายเป็นลูกเจี๊ยบเลยเมื่อเจอคุณแม่การะเกด สุดยอดเลยครับคุณแม่
โดยแม่ตัวเองทำเฮดบัดใส่....การะเกดพลังมหาสารจริงๆ ......เมือเมียคนที่ห้าปรากฏตัว หญิงสาวทั้งสีี่จะทำอย่างไร อ่า.......ฮาเรมโตขึ้นอีกนิดแล้วนะ
แม่แสบกว่าลูกอีก
พี่ตบแรง ไม่เป็นไร แม่ตบทีเดียวคว่ำ ตระกูลสัตว์ประหลาดชัดๆ
หายไปนานเลยจำเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว ดีที่ทำลิ้งเก่า ๆ ให้อ่านด้วยไม่งั้นแย่เลย
คุณแม่จอมโหด จัดการเจ้าลูกชายซะหมดสภาพเลย มาจัดการเลือกลูกสะใภ้เองด้วย
หวังว่า จะได้เจอแม่ ไวไวนะครับ
พีคในพีดคืนแม่มาช่วยลูกชายขอเมียใหม่ต่อหน้าเมียเก่าสองคน แซบแท้ ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
::WooWoo::ผูกเรื่องโยงเนื่องได้ดีครับ อ่านเพลินวางไม่ลง บทบู้ก็มันบท18+ก็สุดๆติดตามต่อครับ
อยากรู้ว่า แม่นางการะเกดเปิดภาพนิมิตรอนาคตอะไร ให้อั้มกับคิราระดู คงเกี่ยวกับชะตากรรมที่รุ้งพลอยต้องได้เจอในภายหน้า
ขุ่นแม่ ก็โหดดเกิ๊นน เฮดบัตเฉ๊ยยย
น่าสงสารริวแทนที่จะได้เจอแม่ ที่น่าสงสารกว่าคือแม่การะเกด
คุณแม่โหดโคตรๆเลย
โห แม่ของริวอย่างโหด ถ้าเมียริวมีโหดๆอย่างนี้สักคน ริวเละแน่ๆ
::Glad::เจ้านางการาะเกดโหดมาก
ควรจะต้องมีตอนแยกสำหรับแม่ของริวแล้วละครับ
ท่านแม่มาแล้ว สุดยอด
แม่มาแล้ว แต่ลุ้นนะว่ากระแตจะเข้าหายังไง
นายแม่การะเกดครับ แว็ปหนีจากพี่หมื่นมาอีกแล้ว
สรุปแล้ว นายน้อยริวกะ จะมีภรรเมียกี่คนหรือครับเนี่ย หรือว่าจะเอาให้ครบทุกสาขาอาชีพเลย
แม่อย่างโหด จัดลูกสะไภ้ให้ 5 คน
รุ้งพลอยยังไม่หมดวิบากกรรมแค่คิดก็หน่วงหน่อยๆแล้วเฮ้อ
แม่สามีมาหาแบบเหวอๆเลย คิราระกับพี่อั้มคงได้เห็นอนาคตที่มีกระแตเป็นเมียริวเพิ่มอีกคนมั้ง..
ไม่ใช่หรอกมั้ง ใบเฟิร์นเธอไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆคิดหรอก
แม่หาเมียให้นายริวอีก1แล้วนะขอบคุณแม่มากๆครับว่าแต่ท่านแม่นี่อย่างโหดเลยนะขอบอก
แม่นายริวดุใช่เล่นโดนโป้กเดียวนายริวถึงกับสลบหมดสภาพเลย
การะเกดแม่ริวนี่โหดได้ใจเลย ขนาดรินที่เก่งกาจยังโดนเล่นซะน่วมเลย รินถึงหงอมีเมียเดียว ไม่กล้าสร้างฮาเร็มแบบริวกะ ครอบครัวนี่ไม่ใช่ตนแล้ว แต่ละคนเหนือมนุษย์เกินไปแล้ว
แม่การะเกดน่าจะมาตอนสะใภ้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันนะ ดันอยู่กันแค่สองคนซะอีก
เป็นการพบกันสั้นแต่ประทับใจสุดๆ เอ่อออจะเรียกวประทับใจก็คงไม่เต็มปากเล่นเฮดบัตเต็มๆแรงแบบนั้นนี่เนอะ แต่ก็สงสารนายริวอยู่ดีแหล่ะ
ได้เจอแม่ทั้งที น่าสงสาร
สบายใจขึ้นหน่อยแม่สามีออกปากเอง555
แม่สายโหด
บทการต่อสู้ของริวกับโคบาคุมันมาก
ใบเฟรินมีปัญหาอะไรแน่ เพราะขัดสนเรื่องเงินหรือ
แม่หาเมียให้อีกแล้ว
โหคุณแม่หวานและโหดมากสยบพ่ออยู่กมัดเลย นายริวนี่ลูกไม้ใต้ต้นชัดๆ
เวย์สนใจเฟิร์นแต่ทำไมไม่สืบหาข้อมูล น่าจะค้างทั้งค่าหอและค่าเทอมเลย
แต่เดาว่าไม่น่าใช่คนที่เอาตัวแลกเกรดนะ
หวดกันเต็มชุดดีครับ เหมือนโชว์พลังนายริวก่นจะให้ไปบวกปดป้องน้องพลอย
รอติดตามว้าจะขนาดไหนครับ
สายโหดของแทัต้องท่านแม่การะเกด 555 เปรี้ยงเดียวหลับคาอากาศเลยพี่มังกร ::Horror::
แม่ทิ้งหนูไป แม่ใจร้าย
จัดในเฟิร์นไปกี่ดอกล่ะเนี่ย
คุณแม่สายโหดจริง ๆ เฮดบัดลูกทีเดียวถึงกับสลบ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ริวจะได้เปิดน้องกระแตเมียคนที่ห้าละนี่ เวตาลว่าที่พ่อตากฌหวงยิ่งกว่าไข่ในหินซะงั้น
::Angry::
เจ้านางการะเกดได้มาแก้ปัญหาคาใจและสิ่งที่อั้มกับคิราระกังวลได้อย่างทันเวลาและทำให้รู้ด้วยว่ากระแตน่ะผูกพันธุ์อย่างไรกัน ทั้งหมดทั้งมวลก็แสดงว่านายริวกะคงได้เมียลำดับที่5(ที่จริงคือ6)
แม่โหดมาก
การะเกดนี่เก่งขนาดไหนนะคงต้องเก่งมากๆเลย
อ้าวแล้วนี่กระแตกลับไปแล้ว ก็ไม่ได้เป็นลูกสะไภ้แล้วละซิ
ลุ้นสภาพจิตใจนายริว
แม่ของริวกะโครตโหดเลย สลบในหมัดเดียวเลย อยากให้ถึงตอนที่กระแตสารภาพรักกับนายริวจุง
โหดของจริงเลยเจ้านางการะเกด
แม่การะเกดนี้สายโหดของแท้ ทีเดียวสลบเลย
::Hmmm::แม่ แม่ใครวุ้ย
อ้างจาก: Monotone_Memory เมื่อ กรกฎาคม 23, 2020, 12:37:39 ก่อนเที่ยง
สวัสดีครับ ต้องขอโทษเรื่องรูปทั้ง เรื่องนี้และร้านเกะนะครับ
พอดีตอนนี้ไม่สะดวกนั่งตัดภาพเลย มีนางมารสองคนอยู่ในบ้าน
เดี๋ยวผมจะรีบมาลงให้นะครับ
แนะนำตัวละครแบบเร่งด่วน
1. พี่อั้ม พี่สาวบุญธรรมผู้มีความสามารถด้านวิชาแพทย์เขาขั้นอัจฉริยะ และมีวิชามวยจีนติดตัว
(https://uppic.cc/d/yK9U) (https://uppic.cc/v/yK9U)
2. โนโซมิ คิราระ สาวเมดประจำตัวของริวกะ เธอมีความสามารถ ทั้งคาราเต้ ไอคิโด้ และศาสตร์การใช้มีดสั้น ทันโต จุสสึ
(https://uppic.cc/d/yK9W) (https://uppic.cc/v/yK9W)
3. คุณกระแต ลูกสาวบุญธรรมเวตาล เธอเป็นวิศวกร ผู้ที่อัพระบบ AI ให้คาเสะมารุหมายเลข2
(https://uppic.cc/d/yK9Y) (https://uppic.cc/v/yK9Y)
4. ใบเฟิร์น เป็นเพื่อนร่วมคณะ และร่วม SECTION ของริว
(https://uppic.cc/d/yK9A) (https://uppic.cc/v/yK9A)
ความเดิมตอนที่แล้ว เอิ่มเนื่องจากเว้นช่วงไปนาน
รบกวนอ่านย้อนหลังที่นี่ครับ คลิ๊กเลย !!! (https://xonly8.com/index.php?topic=231253.0)
...............
ตอนที่ 36 : แม่
ริวกะเอ่ยพลังอัคคีภายในตัวขึ้นมาด้วย บัญญัติเปลวอัคคี ทำไมทำอย่างนั้นล่ะเฮ้ย นี่กลางเมืองไม่ใช่เหรอ ที่ริวกะไม่ต้องกังวลหรือกลัวว่าจะมีคนเห็นหรือมีใครได้รับผลกระทบนั้น
เป็นเพราะว่าบาคุนั่นเอง ละอองที่ออกจากปากของบาคุนั้นช่วยครอบคลุมพื้นที่แห่งนี้เอาไว้ ทำให้คนภายนอกมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น สิ่งที่พวกเขาจะเห็นก็เป็นเพียงบรรยากาศที่เงียบสงบเท่านั้น
[ โคฮาคุ ] : โฮโฮ่ พลังอัคคีหลอมรวมกับมวยไทยเหรอขอรับนายน้อย
ตอนนี้ทั่วทั้งตัวของริวกะนั้นลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิงสีส้ม ท่วงท่าจรดมวยไทยของริวกะนั้นสมกับเป็นมวยโบราณ ที่การะเกดสอนให้ริน และถ่ายทอดมาให้ริวกะ ลาวแกมไทย ตีนไวเหมือนหมา
นี่คือคำนิยามของมวยไทยสายนี้ ฟุ่บ !!! ริวกะใช้แดงดันไฟพุ่งเข้าใส่โคฮาคุและซัดเข่าลอยใส่เต็มๆ แต่เท่านี้มีเหรอที่เทนงูหนุ่มจะพลาดท่า เขาไขว้แขนและรับได้อย่างสบายๆ และจับขาบิดทุ่มลงพื้นทันที
แต่ริวกะเองก็ไวไม่ใช่ธรรมดา เขารีบสะบัดขาออก ถียเข้าที่หน้าของโคฮาคุจน เทนงูหนุ่มต้องปล่อยมือเพื่อหลบ ริวกะใช้จังหวะนั้นเอง ใช้มือยันพื้นและหมุนตัวกลิ้งเพื่อลดแรงกระแทกได้ทันท่วงที
แต่ว่านี่คือการประลองของพี่น้อง แน่นอนว่าไม่มีการออมมือ โคฮาคุพุ่งเข้ามาเตะเปรี้ยงเต็มๆ ริวกะถึงกับกระเด็นตามแรงเตะไปหลายเมตร เขากลิ้งขลุกๆ ไปหลายตลบ
ตอนนั้นสายตาของเขาเห็นแล้วว่าโคฮาคุ พุ่งเข้ามาจะซ้ำอีกรอบ ไอ้หนุ่มมังกรเพลิงจึงรีบบิดตัวและตั้งท่าเตรียมสู้ต่อทันที เขาประกบมือดังปั้ป ตบลงพื้นและงัดขึ้นมาทันที
[ ริวกะ ] : หอกเพลิง ( คะเอ็นโซ - 火炎槍 )
เปลวไฟจำนวนนับสิบผุดขึ้นมาจากพื้นดิน และพุ่งเข้าใส่โคฮาคุราวกับหอกที่พร้อมแทงเป้าหมาย โคฮาคุยิ้มและพูดไปว่า รวดเร็วดีขอรับ แต่ยังอ่อนไปนะ วู่บบบ
โคฮาคุใช้ชุนโปที่แท้จริงก้าวหลบหอกเปลวไฟนับ 10 ได้อย่างสบายๆ ก่อนที่จะสะบัดมือ สร้างลมหมุนดูดเปลวไฟนั้นลอยขึ้นฟ้าและสลายหายไป แต่ว่า !!! เปรี้ยง !!!
ริวกะอาศัยจังหวะนั้นพุ่งเข้ามาหมุนตัวเตะโคฮาคุเต็มๆ โคฮาคุเองก็มีพลาดเช่นกัน เขาโดนริวกะเตะเข้าเต็มๆชายโครงจนเซถลาไป ริวกะอาศัยนั้นวิ่งเข้าใส่ เหยียบหน้าขาและซัดเข่าเปรี้ยงเข้าเต็มๆ
พระรามเดินดง
ริวกะใช้แม่ไม้มวยไทยพระรามเดินดงหวดเข่าสั้นใส่โคฮาคุเต็มๆ โคฮาคุยกฝ่ามือขึ้นมาป้องกันไว้ได้ แต่มันก็รุนแรงจนทำให้เขากระเด็นไปหลายเมตรอยู่ดี
เปรี๊ยะ !!! จากไฟก็มาสายฟ้าเปลี่ยนจากการใช้บัญญัติเปลวอัคคีมาเป็นอาภรณ์สายฟ้า ฮิไรชิน เขาพุ่งเข้าหาโคฮาคุด้วยความเร็วหมายจะโจมตีซ้ำ แต่ว่า มั่บ !!!
โคฮาคุตั้งตัวและคว้ามั่บเข้าที่ข้อมือของริวกะและบิดจนตัวลอย ริวกะก็เหวอไปเลย เขาลืมไปสนิทเลยว่าอาวุธของโคฮาคุไม่ใช่ความเร็ว แต่มันคือพละกำลังที่มากมายมหาศาล โคฮาคุบิดข้อมือนิดเดียว
ริวกะก็ลอยขึ้นราวกับไร้น้ำหนัก เปรี้ยง !!! โคฮาคุกระโดดหมุนตัวถีบ ด้วยท่า อุชิโร่ เกริ เต็มๆ ริวกะก็โดนเข้าไปเต็มดอก เพราะไม่มีเวลาที่จะป้องกันเลย
ริวกะกระเด็นตกพื้นดังอึ้ก เขารู้สึกเจ็บแปร๊ปไปทั้งตัว เขาถึงกับคิดในใจ นี่ถ้าเป็นที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นที่ที่ภูติของอิซานางิ สามารถใช้พลังได้ 100% เขาคงสลบเหมือดไปแล้ว
แต่ถึงจะโดนทอนพลังไปเกือบครึ่ง แต่สำหรับริวกะนั้น โคฮาคุก็ยังทรงพลังอยู่ดี แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว เพราะพี่ชายต่างสายพันธุ์กำลังพุ่งเข้ามาแล้ว !!!
ด้านกัปปะและบาคุ ที่กำลังนอนเล่นในน้ำนั้นก็กำลังดูการต่อสู้ของทั้งคู่ด้วยความใจเย็น
[ บาคุ ] : โฮ่ นายน้อยก็เก่งขึ้นนะเนี่ย
[ กัปปะ ] : ยังอ่อนมากกว่ามั้ง แค่โดนเจ้าโคฮาคุกดดันนิดหน่อยก็ ลนลานเสียแล้ว แย่ๆๆ
[ บาคุ ] : ทำไมนายน้อยเลือกใช้มวยไทยล่ะ ทั้งๆที่เรียนรู้ได้แค่นิดเดียวเอง
[ กัปปะ ] : ก็ถ้าใช้คาราเต้ เจ้าโคฮาคุก็จับทางได้หมดน่ะสิ่ เจ้าก็รู้ว่าตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ นายน้อยฝึกกับพวกเรามาตลอด ถ้านายน้อยไม่สามารถก้ามข้ามตัวเอง ไม่ก้าวข้ามพวกข้าไป ยังไงก็ไม่มีทางชนะหรอก นั่นไงปลิวมานู่นแล้ว
วิ๊ววว ตู้ม !!! ร่างของริวกะกระเด็นตามแรงถีบของโคฮาคุ จนมาตกลงบ่อน้ำตรงกัปปะพอดี กัปปะจึงควบคุมมวลน้ำให้พยุงตัวริวกะขึ้นมา ส่วนพ่อหนุ่มมังกรไฟ ก็ง่อยกระรอกเลย เมื่อกี้เขาโดนหมัดของโคฮาคุเต็มๆหน้า จนกระเด็นมานี่เลย
มวลน้ำที่กัปปะควบคุมได้รวมตัวกันจนเป็นเหมือนพื้นที่ให้ริวกะนั่งได้ ส่วนนายน้อยของเหล่าภูติก็ได้แต่นั่งเซ็งเป็ด หน้าบวมอยู่แบบนั้น ส่วนโคฮาคุก็บินมาลอยอยู่ตรงหน้า พร้อมกับหัวเราะบอกว่ายังอ่อนหัดนะขอรับ
[ ริวกะ ] : เด่อเอ๊ย กลับญี่ปุ่นก่อนเหอะ โคฮาคุ
[ บาคุ ] : ถ้ากลับญี่ปุ่น โคฮาคุก็ได้พละกำลังกลับมาเต็มร้อย แล้วท่านจะสู้ได้เหรอขอรับ
นั่นไง ขนาดภูติประจำตัวยังพูดถึงขนาดนี้ ริวกะก็จุกเลยทีเดียว โคฮาคุบอกว่า วิชามวยไทยของท่านยังห่างไกลกับนายท่านรินและนายหญิงการะเกดมากๆเลยขอรับต้องฝึกอีกเยอะ
[ ริวกะ ] : เฮ้อออ ก็พ่อบอกว่ามันอันตรายเกินไป ไม่อยากให้ชั้นฝึกนี่หว่า
[ กัปปะ ] : ก็มวยไทยนั้น อันตรายจริงๆนี่นาขอรับ ท่านในตอนนี้ก็ยังควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีเท่าที่ควร มันอันตรายนะขอรับ การที่นายท่านสอนให้เพียงเท่านี้ ข้าว่ามันก็อันตรายมากเลยนะขอรับ
กัปปะก็พูดออกมาซะริวกะไปไม่เป็นเลย เขาคิดในใจว่าไม่เจอกันแปปเดียว ทำไมกัปปะดูพูดรู้เรื่องขึ้นเนี่ย พวกเขาทั้ง 4 นั่งคุยกันไปๆมาๆ เรื่องมวยไทยและตัวของริวกะ จนกระทั้งริวกะถามขึ้นมาว่า
[ ริวกะ ] : เอ้อ แล้วแม่ของชั้นเป็นคนยังไงเหรอ พวกนายบอกหน่อยสิ่
[ โคฮาคุ , กัปปะ , บาคุ ] : เฮือก !!!
อยู่ดีๆ ภูติทั้ง 3 ก็มีสะดุ้งกันเป็นแถบพอพูดถึงการะเกด ภาพวันวาน ภาพเก่าๆที่การะเกดวาดลวดลาย แม่ไม้มวยไทยใส่โคฮาคุ จนลงไปกองเป็นผัก ภาพที่ไทจุสสึของกัปปะโดนการะเกดสวนกลับด้วยกินรีเริงระบำ ภาพที่บาคุโดนเข่าลอยพุ่งใส่จนตัวงอเป็นกุ้ง
มันผุดขึ้นมาจนภูติสามตนเหงื่อแตกพลั่กๆๆๆๆ อากาศก็เย็นทำไมเหงื่อออกกันนะเจ้าพวกนี้ ริวกะคิดในใจ เชื่อมั้ยว่ามือของกัปปะที่กำลังถือแตงกวา ถึงกับสั่นพั่บๆๆๆๆๆ บาคุที่เป็นปีศาจกินฝันร้ายก็ขนลุกซะงั้น
โคฮาคุนี่แล้วใหญ่ ตัวเขาที่มีพละกำลังมหาศาลกลับโดนแม่หญิงรูปร่างผอมเพรียวเตะจนร่วง สมแล้วล่ะที่เป็นเมียของนายท่านริน ริวกะมองเหมือนกำลังรอคำตอบ และภูติทั้งสามก็ตอบพร้อมกันว่า
" นายหญิงการะเกด เป็นกุลสตรีที่งดงามทั้งวาจา และ กิริยา ขอรับ "
ทั้งสามนั้นตั้งใจตอบพร้อมกัน จนคนที่ลอยอยู่บนฟ้าถึงกับแอบยิ้ม อิ่มเอมใจ แต่เหงื่อที่แตกพลั่กๆๆๆ ของกัปปะนี่มันอะไรก๊านนน ริวกะก็งงนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น
[ ริวกะ ] : จริงเหรอ แม่ชั้นเนี่ยนะเป็นกุลสตรี เอ่อถ้าเป็นคนเรียบร้อยแบบนั้นไม่น่าจะคุมพ่ออยู่นะ พี่คิสสึเนะเคยบอกว่าพ่อสมัยหนุ่มๆ ซ่าน่าดูเลย
เปรี้ยง !!! ตู้ม !!! ตู๊มมม !!! ภาพและเสียงในวันวาน ที่นายท่านรินท้าแม่หญิงการะเกดต่อสู้ และโดนยำจนเละ มันลอยเข้ามาในหัวของทั้งสามอีกครั้ง กร๊อบบบ กัปปะถึงกับเผลอบีบจนแตงกวาหักคามือ
ริวกะถึงกับตกใจว่าเฮ้ยกัปปะเป็นอะไร ทำไมมือสั่นๆ กัปปะก็ได้แต่บอกว่า ปะ ปะ เปล่าขอรับ พร้อมกับแอบชำเรืองมองไปบนฟ้า เพราะตอนนี้การะเกดกำลังยืนเท้าเอวมองอยู่
[ บาคุ ] : ว่าแต่นายน้อยขอรับ ท่านยังจะสู้กับโคฮาคุอีกไหมขอรับ
[ ริวกะ ] : โอ่ยยยย วันนี้เหนื่อยแล้ว การใช้อาภรณ์อสูรมันกินพลังงานมากกว่าชุนโปมากเลยนะ
[ บาคุ ] : งั้นข้าจะคลายมนต์แล้วนะขอรับ
บาคุพูดจบก็อ้าปากขึ้น ละอองสีขาวที่ปกคลุมรอบๆบริเวณนี้ในตอนแรกกำลังลอยกลับเข้ามาในปากของบาคุ และเพียงไม่นานบรรยากาศต่างๆก็กลับมาเหมือนเดิม
ริวกะเองก็ยังคงนั่งเซ็งเป็ดบนมวลน้ำที่กัปปะสร้างให้อยู่ เขาต้องฝึกขนาดไหนกันน้อถึงจะเอาชนะโคฮาคุได้ จนผ่านไปร่วม 10 นาทีริวกะจึงกระโดดขึ้นจากน้ำเพราะคิดว่าน่าจะได้เวลาที่โคฮาคุต้องกลับแล้ว
กัปปะเองก็กระโดดตามมาเช่นกัน เขาแตะฝ่ามือไปที่เสื้อผ้าของริวกะ ไม่นานน้ำที่เปียกทั้งชุดทั้งตัว ก็ระเหยกลายเป็นควันในทันที นั่นเพราะฝีมือกัปปะนั่นเอง
เขาควบคุมน้ำที่ปเปียกตัวริวกะให้มีมวลเล็กมากๆ เล็กขนาดที่ระเหยได้ในทันที ริวกะก็เอ่ยคำขอบใจให้แก่ภูติคนสนิทด้วยรอยยิ้ม
[ โคฮาคุ ] : ถ้างั้นข้ากลับก่อนนะขอรับนายน้อย ต้องไปเตรียมตัวกลับภูเขาวาตะอีก
[ ริวกะ ] : อื้ม ยังไงก็ฝากความคิดถึง เอ่ออ ถึงคุณป้าด้วยนะ
[ โคฮาคุ ] : ได้ขอรับ
[ กัปปะ ] : แล้วจะฝากถึงฮิคาริไหมขอรับ
นั่นไงกัปปะเอ๊ย ไอ้นี่เอ๊ะยังไง คำพูดแต่ละคำนั้นทำริวกะสะดุ้งได้ตลอดเลยสิ่ จนโคฮาคุต้องคว้ามั่บที่แขน และสะกิดยิกๆๆๆ เจ้ากัปปะถึงรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป
[ กัปปะ ] : เฮ้ออออ ใครใช้ให้ท่านร่วมรักกับนาง สองวันสองคืนล่ะขอรับ เป็นเด็กเป็นเล็กแท้ๆ แค่12 ขวบปี #%$#$^#$@%#!@#
[ โคฮาคุ ] : เอ่อออ นายน้อยขอรับข้าไปก่อนนะขอรับ
โคฮาคุรีบเอามือปิดปากเจ้ากัปปะเพื่อนรักและเทเลพอร์ตกลับบ้านอิซานางิทันที ทิ้งให้ริวกะยืนเอ๋อแดรกกับบาคุเท่านั้น บาคุเองก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน แต่เขานั้นแค่ไม่อยากพูดออกมาเท่านั้นเอง
ผู้หญิงที่เป็นรักแรก เป็นคนแรก แต่กลับจำอะไรไม่ได้เลยแบบนี้ เป็นใคร ใครก็ปวดร้าว ริวกะที่ยังหน้ามึนอยู่ หันมาหาบาคุแล้วบอกว่านายพักผ่อนได้แล้วบาคุ
ทันทีที่บาคุรับคำสั่งจากริวกะ มันก็ได้กลับกลายเป็นเงาและเข้าไปอยู่ที่ใต้เท้าของริวกะทันที บาคุนั้นจะอาศัยอยู่ที่ช่องว่างมิติเฉกเช่นเดียวกับดาบยามาโตะ ทำให้สามารถไปไหนมาไหนอิสระได้มากกว่าภูติตนอื่นๆ
แต่ในยามออกมาหาริวกะ เขาจะออกมาในรูปแบบหมาชิบะอินุ เพราะร่างนี้เป็นร่างที่การะเกดบอกว่าน่ารักดี บาคุจึงได้ใช้รูปลักษณ์นี้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ส่วนพ่อหนุ่มมังกรของเรา พอทุกๆอย่างเรียบร้อยเขาก็เดินกลับเข้าไปทางเดิมทันที แต่ว่ารอยช้ำจากการต่อสู้นั้น มันก็ทำให้พนักงานตกใจเป็นอย่างมาก แต่ว่าในขณะที่พนักงานกำลังเลิ่กลั่กๆๆๆ
เพราะคิดว่าซวยแล้ว ซวยแน่ๆ ลูกค้า VIP โดนทำร้าย ซวยแน่กู ริวกะก็ได้บอกขึ้นมาว่า แผลจากการฝึกซ้อม ออกกำลังกายเมื่อกี้น่ะ ไม่เป็นอะไรครับสบายมาก
มันจึงทำให้พนักงานหลายคนถึงกับหายใจทั่วท้องอีกครั้ง พอกลับขึ้นมาบนห้อง อั้มที่กำลังเดินออกมาก็ถึงกับตกใจ เพราะหน้าของนายริวนั้นมีแต่รอยช้ำเต็มไปหมด สิ่งแรกที่อั้มทำคือสั่งให้นายริวนั่งนิ่งๆ
จากนั้นอั้มจึงได้จับตามจุด ข้อต่อต่างๆ จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรแตกหักแล้ว เธอก็สั่งให้นายริวถอดเสื้อออก อื้อหืม อั้มถึงกับตกใจเลย เพราะรอยช้ำม่วงเข้มๆ มีอยู่หลายจุดเลย
นายริวก็ได้แต่หัวเราะแหะๆ และบอกว่าสู้กับโคฮาคุมา เท่านั้นแหละอั้มถึงกับบ่นเสียงดัง จนคิราระต้องวิ่งออกมาดู และพอเห็นสภาพก็ตกใจไม่ใช่น้อย แต่พอริวกะบอกว่าสู้กับโคฮาคุมาเท่านั้นแหละ
[ ริวกะ ] : โอ๊ย ๆ ๆ ยัยบ๊องทำไรเนี่ย โอ๊ยย หยิกชั้นทำไม
[ คิราระ ] : นี่แหน่ะ ๆ ๆ ๆ คิดอะไรไปสู้กับพี่โคฮาคุเนี่ย ฮึ้ยย
ริวกะก็โอ๊ยๆ ๆ ๆ คิราระก็หยิกไม่หยุด จนกระทั้ง แว๊ปนึงริวกะบอกว่าหยุดก่อน คุณกระแตตื่นแล้ว อั้มกับคิราระก็ถึงกับงงว่า รู้ได้ไง แต่พวกเธอทั้งสองก็เดินไปดูตามที่นายริวพูดนะ
และสิ่งที่เห็นคือกระแตกำลังพยายามพยุงตัวขึ้นนั่ง อั้มและคิราระจึงเข้าไปหาทันที แค่แตะตัวเบาๆ กระแตก็สะดุ้งโหยงราวกับกำลังกลัวมากๆ ยิ่งเข้าใกล้กระแตก็ยิ่งตัวสั่น
ริวกะจึงต้องรีบเข้าไปหา เขานั่งลงตรงหน้าเธอจับมือไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วครับ ปลอดภัยแล้ว พอกระแตเห็นริวกะก็กอดมั่บเข้าที่คอของเขาทันที
[ อั้ม ] : หืม !!!
[ คิราระ ] : เห !!!
ริวกะนั้นตกใจเฮือกเลย นี่คุณกระแตทำอะไรกับเขาเนี่ย เท่านั้นยังไม่พอเธอยังหอมเขาไปฟอดใหญ่ด้วย ตั่ยล๊าวว อั้มกับคิราระถึงกับไปไม่เป็นเลย แต่แค่แปปเดียว กระแตก็มีสีหน้าตกใจสุดขีด
[ กระแต ] : นะ นะ นี่ไม่ใช่ความฝันหรอกเธอ มะ มะ มะ
เอื้อออ แม่นางสลบไปแล้ว เมื่อกี้กระแตนึกว่าเป็นความฝันครับ เลยเล่นใหญ่ ทั้งกอด ทั้งหอมเลย ส่วนอั้มกับคิราระนี่โอ้โห้ ไฟลุกท่วมแล้ว ริวกะนี่เหงื่อแตกพลั่กๆๆๆๆๆๆ หลักฐานคาตาแบบนี้ปฎิเสธไม่ได้แน่ๆ
[ ริวกะ ] : บะ บะ บาคุ บาคุนายอยู่มั้ย ออกมาหน่อย
ริวกะนั้นเรียกหาบาคุยิกๆๆๆ ปีศาจกินฝันร้ายนั้นถึงกับต้องแกล้งตายเลยทีเดียว เพราะสถานการณ์แบบนี้มันไม่ใช่ฝันร้าย มันคือหายนะแล้วล่ะ พอริวกะรู้ว่าบาคุไม่ออกมาแน่ๆ ก็หน้าเสีย
เหงื่อตกเลยทีเดียว เขายิ้มแฮ่ๆๆๆให้เมียทั้งสอง พร้อมกับพูดว่าเขาไม่ได้คิดจะกอดคุณกระแตจริงๆ นะ พี่อั้มสูดหายใจลึกลึกและฟู่ววววว ออกมาเต็มปอด คิราระเองก็เช่นกันเธอทำแบบเดียวกับพี่สาวของเธอ
[ คิราระ ] : อื้อเชื่อก็ได้ค่ะ
[ พี่อั้ม ] : เฮ้ออ นายริว นายไปสร้างเรื่องไว้ตั้งแต่ตอน 10 ขวบเหรอจริงๆเหรอเนี่ย
และทันใดนั้นเจ้าปีศาจกินฝันร้ายนามบาคุ ก็ได้กระโดดออกมาจากวิติที่ว่างเปล่าอันเป็นท่าสถิตย์ของมัน ริวกะนี่ถึงกับหันไปกำหมัดใส่เลย บาคุเหงื่อแตกพลั่กๆๆๆ แต่ก็ยังทำหน้านิ่งอยู่
[ บาคุ ] : ขอรับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ข้าไม่สามารถเล่าให้ฟังได้ เพราะท่านพญาค้างคาวได้ขอไว้ขอรับ
ริวกะฟังแล้วก็ได้แต่สงสัยว่าทำไม เวตาลถึงได้ขอไม่ให้บาคุเล่านะ ริวกะรู้ดีว่าบาคุเป็นภูติที่รักษาคำสัตย์มากๆ ซึ่งต่อให้เขาที่เป็นเจ้านายจะขอให้เล่า บาคุเองก็คงทำแบบนั้นไม่ได้
[ บาคุ ] : ท่านพญาค้างคาวบอกกับข้าว่า เมื่อถึงเวลา นางกระแตจะเล่าให้ฟังเองขอรับ
ริวกะ อั้ม คิราระ ได้ฟังแบบนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่ไอ้การที่มากอดมาหอม นี่สิ่ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ จริงอยู่ว่าตอนนั้นมัน 10 ขวบ แต่ตอนนี้ริวกะอายุ 20 แล้ว คุณกระแตก็ 26แล้ว
ตอนนี้มันไม่ใช่จูบเพื่อช่วยชีวิต แต่มันคือจูบของหญิงสาวๆ ในขณะนั้นเองบาคุก็ได้บอกว่า ข้าขอตัวก่อนขอรับ แว่ปปป บาพูดจบก็หายไปทันที ทิ้งให้นายของมันเผชิญชะตากรรมเพียงลำพังเท่านั้น
และทันใดนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นกลางห้อง เมื่อภาพตรงหน้าเด่นชัด พวกเขาทั้งสามถึงกับนิ่งเลย เพราะหญิงสาวตรงหน้าสวยมาก เธอสวยราวกับนางฟ้า นางสวรรค์เลย แต่ตอนนั้นคิราระกับอั้มนั้นคิดในใจขึ้นพร้อมกันเลย
ทำไมหน้าเหมือนนายริวจังเลย ตอนนั้นการะเกดที่ปรากฏกายออกมา ก็ยิ้มให้กับทั้งสาม เธอมองไปที่ริวแล้วพูดว่า
[ การะเกด ] : พอมาดูใกล้ๆ ลูกโตขึ้นเป็นกองเลยนะริว
คือไม่ต้องคิดอะไรแล้ว ผู้หญิงมาพูดกับเขาแบบนี้ เรียกเขาว่าลูกแบบนี้ มันตีความหมายอื่นไม่ได้เลย เธอกำลังจะบอกว่าตัวเองเป็นแม่ของเขางั้นเหรอ
[ ริวกะ ] : มะ มะ แม่เหรอ
ริวกะถึงกับอึกๆอักๆไปหมดเลยตอนนี้ หญิงสาวที่หน้าตาไม่น่าจะเกินอายุ 30 เนี่ยเหรอแม่ของตน ไม่จริงอ่ะ ก็พอบอกว่าแม่ตายไปแล้วไง
อย่าว่าแต่ริวเลย แม้แต่อั้มและคิราระก็ยังอึ้งเลย เปรี๊ยะ !!! และตอนนั้นเองริวได้ตั้งท่า เร่งพลังสายฟ้าไว้ที่รอบตัวเตรียมพุ่งใส่ทันที ในหัวสมองเขาคิดไว้แล้วว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาสับสนแล้ว ยังไงคนตรงหน้าต้องไม่ใช่แม่ของเขาแน่ๆ
[ ริวกะ ] : พี่อั้ม คิราระ พาคุณกระแตหลบไปก่อน ตรงนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว
ริวกะบอกให้เมียทั้งสองเตรียมหนี เพราะปีศาจที่สามารถฝ่าเขตอาคมเข้ามาได้ง่ายๆแบบนี้ ตัวเขาอาจจะรับมือไม่ไหวก็ได้ ฉั๊วะ !!!
ริวกะใช้คมมีดสายฟ้าเฉือนเนื้อตัวเอง จนเลือดไหลออกมา และเขาก็ได้เอ่ยคำอัญเชิญ จิ้งจอกเก้าหางออกมา เพื่อช่วยคุ้มครองเมียทั้งสองคนทันที
ฟู่ววว ริวกะพุ่งเข้าใส่การะเกดหมายจะล็อคตัวและพาออกไปจากที่นี่ แต่ว่าการะเกดก็ก้าวหลบได้อย่างรวดเร็ว และเปรี้ยง !!!
หมัดขวาตรงของการะเกดอัดเข้าเต็มๆหน้าของริวกะจนหน้าสะบัด เปรี๊ยะ !!! ฟู่วววอาภรณ์สายฟ้าที่ห่อหุ้มร่างกายไว้นั้นถึงกับสลายหายไปทันที
โคร้มม !!! ริวกะกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงเข้าอย่างจังจนบาดเจ็บไม่น้อย
[ ริวกะ ] : บ้าเอ๊ย !!!
ริวกะนั้นถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย จริงอยู่ว่าเขาไม่ได้ใช้ความเร็วสูงเพราะพื้นที่จำกัด แต่ด้วยความเร็วขนาดนี้ ไม่น่ามีภูติผีสัญชาติไทย ตนใดตามทันแน่ๆ มิหน้ำซ้ำนอกจากจะหลบแล้ว
นางภูติตนนี้ยังสามารถสวนหมัดกลับได้อย่างง่ายดายด้วย นางเป็นใครกันแน่ แต่ตอนนี้ริวกะไม่มีเวลาคิดมากแล้ว เพราะเมียทั้งสองกำลังตกอยู่ในอันตราย ริวกะคิดจะลุกขึ้นและห่มคลุมอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้ง
ภาพตรงหน้าคือร่างของพี่คิสสึเนะที่กำลังก่อร่างกำเนิดขึ้นจากเลือดของเขา มันทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาก เพราะถ้าพี่คิสสึเนะมาแล้ว ยังไงซะเมียทั้งสองของเขาก็ปลอดภัยแน่นอน
[ ริวกะ ] : พี่คิสสึเนะ ช่วยพา-
ริวกะที่กำลังลนลานถึงกับสะดุดกึ้กทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า เพราะพี่คิสสึเนะแทนที่จะรีบพาอั้มและคิราระหนี กลับยืนมองภูติตนนั้นด้วยท่าทีที่สงบมากๆ และสิ่งที่ทำให้เขาตกใจนั้นก็คือ...
[ คิวบิ ] : การะเกด !!! ไหนเจ้าสัญญาแล้วไง ว่าถ้าไม่ถึงเวลาจะไม่ออกมาพบกับนายน้อย
เปรี้ยง !!! เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปวนทันใด ริวกะที่ได้ยินพี่คิสสึเนะเรียกชื่อ ชื่อนั้นก็ถึงกับนิ่งพูดไม่ออก พี่เขาเรียกว่าการะเกด งั้นเหรอ
ไม่เพียงริวกะที่ตกใจนะ เพราะอั้มกับคิราระก็ตกใจจนพูดไม่ออกเหมือนกัน คือรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ใช่คนแน่ๆ ตอนแรกที่นางบอกว่าตนชื่อการะเกดมันก็ไม่น่าเชื่อหรอก
แต่พอพี่คิสสึเนะมาพูดด้วยตนเองอีกครั้ง ทำให้พวกเธอสองคนก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน เพราะนี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เจอ
" แม่สามี "
[ การะเกด ] : ก็แหม่ ลูกชายข้ากำลังแย่นี่น๊า จะให้ข้าอยู่เฉยๆหรือไง นางจิ้งจอก
[ คิวบิ ] : แต่มันยังไม่ถึงเวลาตามที่ชะตาลิขิตไว้
[ การะเกด ] : ก็เดี๋ยวค่อยทำเหมือนที่ผ่านๆมาก็ได้
[ คิวบิ ] : เฮ้อ เจ้านี่มัน.... มิหน้าล่ะนายน้อยถึงได้มีเลือดดื้อแบบนี้
ทั้งสองคุยกันเหมือนกับรู้จักกันเป็นอย่างดี ริวกะเองก็ทั้งตกใจ ทั้งสับสน และงุนงง เขาพูดอย่างลืมตัวว่าแม่เหรอ พร้อมกับเดินเข้าไปหาการะเกดช้าๆ แม่ แม่ แม่ครับ
ริวกะพูดราวกับคนที่เพ้อเพราะเจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ การะเกดมองไปที่ลูกชายสุดที่รักพร้อมกับเดินเข้าไปหา สายตาของเธอมองลูกชายด้วยความคิดถึงและโหยหา
เธอใช้มือทั้งสองจับไปที่ใบหน้าของลูกชายราวกับว่าอยากจะมองใกล้ๆสักครั้ง ก่อนที่จะ
[ คิวบิ ] : เฮ้อคิราระเตรียมยาแก้ฟกช้ำไว้หน่อย
โป๊ก !!! การะเกดเฮดบัตใส่ริวกะเต็มๆจนสลบเหมือน ทำให้ทั้งอั้มและคิราระอ้าปากค้างเต็มๆ คิวบิก็ถึงกับกุมขมับเลยทีเดียว ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้แท้ๆ
ริวกะนั้นถึงโดนฟันจนเลือดอาบก็คงสติไว้และสู้ผ่านมาได้ เคยสู้กับอมรณาที่ประสบการณ์มากกว่าจนเอาชนะและเอาชีวิตรอดก็ทำมาแล้ว แต่นี่ริวกะผู้ที่มีเวทย์จักรพรรดิเพลิง กลับโดนแม่ของตัวเองเฮดบัตใส่ครั้งเดียว น็อคทันที
คิราระและอั้มรีบวิ่งเข้าไปหาทันที ริวกะนั้นสลบสไลไปเรียบร้อยปลุกยังไงก็ไม่ขึ้น เอ้ยปลุกยังไงก็ไม่ตื่น คิวบิเองก็บ่นๆๆว่าทำแรงไปมั้ยการะเกด และนางก็ตอบว่า
[ การะเกด ] : แค่นี้ยังน้อยไปนะ มีลูกที่ไหนคิดทำร้ายแม่ตัวเองเนี่ย ฮึ้ย !!!
[ อั้ม + คิราระ ] : หา !!!
ทั้งสองลูกสะใภ้ถึงกับไปไม่เป็นเลยแบบนี้ นี่น่ะเหรอแม่ของนายริว ทันทีที่สลบเพราะเฮดบัตแล้ว การะเกดก็หิ้วลูกชายขึ้นมาเลย แต่คือหิ้วแบบดึงคอเสื้อเลย แถมใช้มือเดียวด้วย อั้มกับคิราระเห็นแบบนั้นก็ตกใจ
ริวกะหนักเกือบ 80 กิโลกรัมนะ แต่นี่แม่สามีของพวกเธอกลับใช้แค่มือเดียวยกได้สบายๆเลย พวกเธอจึงรีบไปช่วยประคองริวกะ ทันทีที่พวกเธอสัมผัสโดนมือของการะเกด พวกเธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นมากๆ
มันเป็นความอบอุ่นที่แบบเหมือนได้สัมผัสกับแม่จริงๆ การะเกดก็มองลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดูและรักใคร่เป็นอย่างมาก
[ การะเกด ] : เฮ้อ ลูกชายข้านี่หาลูกสะใภ้ ถูกใจข้าจริงเชียว
ทันทีที่พูดออกมาแบบนั้น อั้มกับคิราระ ก็ถึงกับหน้าแดงไปหมดเลย การะเกดถามพวกเธอว่า ดูแลริวเหนื่อยมั้ย เธอสองคนก็ตอบว่าเหนื่อยนะ แต่ก็ยินดีทำ การะเกดเดินมาหาคิราระและพูดกับเธออีก ว่า...
[ การะเกด ] : วันที่ริวหมดหวัง วันที่ริวเจ็บปวด ยังดีที่มีคิราระอยู่ด้วย ข้าขอบใจนะ อั้มก็เหมือนกัน เพราะอั้มเลยทำให้ริวรู้จักแอบรักใครสักคนและทำทุกอย่างให้ด้วยความเต็มใจ
ทั้งสองได้ฟังและก็ยิ้มไม่หุบเลยจริงๆ การะเกดก็พูดอีกว่า ส่วนรุ้งพลอยก็คงต้องช่วยกันดูแลนะ อั้มถามขึ้นมาครับว่า
แล้วเรื่องรุ้งพลอยมีพลังคนทรงล่ะคะ การะเกดเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าอั้มจะถาม แต่เธอก็พูดอะไรมากไม่ได้
[ การะเกด ] : วิบากรรมของรุ้งพลอยยังไม่หมดหรอก ถึงเป็นตัวข้าเองก็ไม่อาจที่จะช่วยได้ มีแต่ริวเท่านั้นที่จะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ พวกเจ้าสองคนก็ช่วยกันดูแลน้องเล็กด้วยล่ะ
หลังจากพูดจบแล้ว การะเกดก็เอ่ยเรียกเวตาล และไม่ถึง 2วินาที พรึ่บบ เวตาลก็มาทันที อย่างรวดเร็ว และพอมาถึงเขาก็หน้าเหวอเลย เพราะไม่คิดว่าการะเกดจะกล้าเปิดเผยตัวแบบนี้
[ เวตาล ] : จะ จะ จะ เจ้านาง นี่มันอะไรกันครับ ทำไมถึงเผยตนแบบนี้ล่ะครับ
[ การะเกด ] : เอาน่าๆๆๆๆ คำสาปมันมีช่องโหว่นิดหน่อย ข้าก็แค่อยากมีเจอหน้าลูกสะใภ้ ว่าแต่เจ้าเถอะ เมื่อไรจะยก นังหนูกระแตให้เป็นลูกสะใภ้ข้า
เท่านั้นแหละครับท่านผู้อ่าน อั้มกับคิราระถึงกับสะดุ้งเลย เฮ้ย !!! อะไรกันนะ นี่แม่การะเกดก็หมายมั่นจะเอากระแตมาเป็นสะใภ้อีกคนเหรอเนี่ย บรรยากาศแม่งมาคุเลยครับทีนี้
จริงอยู่ว่าทั้งสองนั้นอึดอัดมากๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป พี่คิสสึเนะถึงกับหัวเราะลั่นเลย อั้มถึงกับหน้าเสียเลยครับ เธอกลัวว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆริวกะจะยังรักเธออีกหรือเปล่า
แต่ว่า มั่บบ !!! การะเกดก็ได้จับมือของทั้งคิราระและอั้มไว้
[ การะเกด ] : นี่ถือว่าเป็นของขวัญจากแม่สามี ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นอะไรบางอย่าง
แว่ปปปป ทันทีที่การะเกดพูดจบ ภาพนิมิตบางอย่างก็ไหลเข้ามาทันที อั้มและคิราระก็รู้ ก็เห็นทันทีกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า ไม่ถึง 30 วินาทีเท่านั้น
ทันทีที่การะเกดปล่อยมือ อั้มและคิราระก็ถามขึ้นมาว่า นายริวจะยังไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยคะ การะเกดไม่ตอบ แต่ถามกลับไปว่า แล้วเชื่อใจริวมั้ย ทั้งคู่พยักหน้า และอั้มก็ถามขึ้นอีกว่า แล้วพลอยรู้เรื่องนี้ไหมคะ
[ การะเกด ] : เมื่อถึงเวลา รุ้งพลอยจะรับรู้เรื่องราวพวกนี้ ด้วยตัวของนางเอง เอาล่ะได้เวลาแล้ว เวตาล ช่วยปิดกั้นความทรงจำของริวที
พอได้ยินเท่านั้นแหละคิราระถึงกับเดินไปขวางหน้าของริวกะเลย เธอไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่เธอต้องปกป้องชายคนรัก แม้คนตรงหน้าจะไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม แต่การะเกดก็ยิ้มและบอกว่า
[ การะเกด ] : แค่ปิดกั้นความทรงจำที่ริวได้เจอข้าน่ะ มันยังเร็วไปที่ริวกะจะได้พบแม่อย่างข้าจริงๆ
การะเกดให้เหตุผลว่าตอนนี้สำหรับริวแล้ว ยังไม่ถึงเวลาที่เจอเธอ ยังไงซะการปิดกั้นความทรงจำก็ถือว่าจำเป็น แต่สำหรับอั้มและคิราระ พวกเธอทั้งสองจะไม่ถูกลบความทรงจำ
เพราะการะเกดต้องการให้พวกเธอรับรู้ว่าเธอก็รักและคิดถึงลูกชายมากๆ แต่ก็มีเหตุผลที่ยิ่งใหญ่จึงทำให้ไม่สามารถออกมาพบลูกชายได้
การะเกดขอให้พวกเธอเก็บไว้เป็นความลับ และช่วยปลอบโยน และดูแลริวกะเวลาที่เขาคิดว่าแม่ไม่รักเขา
ทันทีที่พูดแบบนั้นออกมา ทั้งอั้มและคิราระก็ร้องไห้ออกมาเลย เพราะมันเป็นอย่างที่การะเกดพูดจริงๆ ริวกะชอบพูดเสมอว่า หรือจริงๆแล้วแม่อาจจะไม่ได้รักเขา ถึงได้ทิ้งเขาไปแบบนั้น
การะเกดก็ปวดหัวใจไม่ใช่น้อยเลยที่ลูกชายคิดแบบนั้น ก็เพราะรักน่ะสิ่เธอถึงไม่ออกไปพบเขา อั้มและคิราระรับปากกับแม่สามีด้วยชีวิตว่าจะดูแลและรักริวกะเท่าชีวิตตัวเอง
การะเกดได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มไม่หุบเลย เธอบอกว่าจะให้เวตาลพากระแตกลับบ้าน และให้ทุกคนจำไว้ว่าคุณเวโรจน์มารับกระแตกลับบ้าน เมื่อพี่คิสสึเนะเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว เธอจึงได้กลับไปทันที
ทันทีที่เวตาลได้ปิดกั้นความทรงจำของริวกะ เขาก็อุ้มลูกสาวบินกลับไปเช่นกันทันที การะเกดย้ำกับสองสาวอีกครั้งว่า อย่าบอกริวเด็ดขาด
แต่ก่อนไปนั้นการะเกดก็ได้ทำอะไรบางอย่าง ปั้ป !!! เธอประกบมือดังปั้ป ซึ่งอั้มและคิราระเห็นแล้วก็หันมามองหน้ากันเลย เพราะว่าท่าประสานมือแบบนั้นริวกะชอบทำตอนกำลังต่อสู้ หรือ ใช้เวทย์มนต์บทต่างๆนั่นเอง
คราวนี้พวกเธอถึงกับยิ้มและหายสงสัยเลยว่าริวกะได้นิสัยนี้มาจากใคร ทันทีที่เสียงประกบมือจบลง ร่องรอยคลื่นสายฟ้าที่ไหม้บนพื้นไม้ ก็ค่อยๆสลายหายไปจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม อั้มและคิราระก็มองตาไม่กระพริบเลย
คำถามที่เกิดขึ้นในใจก็คือทำไมการะเกดถึงทำแบบนั้นได้ การะเกดจึงยิ้มและบอกไปว่า เขตอาคมของที่นี่ เธอเองก็มีส่วนในการสร้าง เพราะฉะนั้นร่องรอยที่เกิดจากเวทย์มนต์หรือพลังเหนือธรรมชาติ
การะเกดสามารถลบล้างออกไปได้หมด และเปลวสายฟ้าเมื่อกี้ก็ถือเป็นสิ่งที่เกิดผิดธรรมชาติด้วย พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การะเกดก็ค่อยๆสลายหายไป
และเชื่อไหมพอการะเกดไปไม่ถึง 5 วินาทีริวกะก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเลย เขารู้สึกมันหัวมากๆ หรือว่าจะเพราะโคฮาคุต่อยนะ และทันทีที่เห็นพี่อั้มกับคิราระมองอยู่ เขาก็ร้องเสียงหลงเลยก็ว่าได้
[ ริวกะ ] : พี่อั้มก๊าบ คิราระจ๋า ริวไม่ได้คิดอะไรกับคุณกระแตจริง จริ๊งงงง
อั้มกับคิราระได้เห็นแบบนั้นก็ทั้งขำทั้งสงสาร พวกเธอนึกขำที่อยู่ดีๆริวกะตื่นมาก็โวยวายเรื่องกระแต
และสงสารที่จำอะไรไม่ได้เลย แสดงว่าเขาโดนลบความทรงจำจริงๆ เขาจำไม่ได้ว่าเจอกับแม่ของตัวเองด้วยซ้ำ
ริวกะโดนเวตาลลบความทรงจำบางช่วงออกไปแล้วจริงๆสิ่นะ อั้มและคิราระเดินเข้าไปกอดริวกะไว้แล้วบอกว่า ไม่ได้โกรธอะไร และเข้าใจทุกอย่างแล้ว ริวกะก็งงๆนะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมกลายเป็นแบบนี้
และพี่อั้มก็บอกว่าเมื่อกี้คุณเวโรจน์มารับคุณกระแตกลับไปแล้ว และทันทีที่ริวกะจะถามเพิ่มเติมคิราระก็ไล่ริวกะให้ไปอาบน้ำ และรีบนอน เพราะพรุ่งนี้มีเรียน
ตัวพี่อั้มเองได้เดินไปก่อนแล้ว เพราะเธอเองก็มีเรียนเช่นกัน ริวกะเองก็นึกขึ้นได้ว่ามีงานหลายๆอย่างไม่ได้เคลียร์เลยนี่หว่า เขาจุ๊ปแก้มคิราระ และรีบไปอาบน้ำทันที
คิราระได้แต่ถอนหายใจ คิดสงสารชายคนรักเหลือเกิน นี่เขาต้องอยู่กับความทรงจำว่าไม่มีแม่ไปอีกนานแค่ไหนกันนะ เกิดมาก็ไม่เคยได้เห็นหน้าแม่และก็คิดว่าแม่ไม่รัก แบบนี้มันจะทรมานเกินไปแล้ว
แต่ไม่นานนักคิราระสาวเมด ก็สูดอากาศเข้าเต็มปอดและฮ่อววว ปล่อยมันออกมาก่อนที่จะฮึดด เดินเก็บของเล็กๆน้อยๆที่มันกระจัดกระจายอยู่ เธอบอกกับตัวเองว่ายังไงซะ เธอก็จะไม่ยอมให้ริวกะต้องทนเหงาและอ้างว้างอีกต่อไปแล้ว
ฝากตอนเก่าๆด้วยครับ
• • • • • รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •
→→→เนื้อเรื่องหลัก←←←
ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0) ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0) ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)
ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0) ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0) ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)
ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0) ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0) ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)
ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0) ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0) ตอนที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=214970.0)
ตอนที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=215265.0) ตอนที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=215341.0) ตอนที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=216415.0)
ตอนที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=216660.0)
➸ ➸ ➸ ➸ จบ Season 1 ➸ ➸ ➸ ➸
Season2
ตอนที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=218720.0) ตอนที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=219492.0) ตอนที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=222888.75)
ตอนที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=223914.0) ตอนที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=223977.0) ตอนที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=225555.0)
ตอนที่ 23 (https://xonly8.com/index.php?topic=225807.0) ตอนที่ 24 (https://xonly8.com/index.php?topic=226128.0) ตอนที่ 25 (https://xonly8.com/index.php?topic=227915.0)
ตอนที่ 26 (https://xonly8.com/index.php?topic=227916.0) ตอนที่ 27 (https://xonly8.com/index.php?topic=228257.0) ตอนที่ 28 (https://xonly8.com/index.php?topic=228380.0)
ตอนที่ 29 (https://xonly8.com/index.php?topic=228926.0) ตอนที่ 30 (https://xonly8.com/index.php?topic=229042.0) ตอนที่ 31 (https://xonly8.com/index.php?topic=229331.0)
ตอนที่ 32 (https://xonly8.com/index.php?topic=229373.0) ตอนที่ 33 (https://xonly8.com/index.php?topic=229945.msg1632823#msg1632823)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]
แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล
ตอนที่ 1 : โนโซมิ คิราระ (https://xonly8.com/index.php?topic=215491.0)
ตอนที่ 2 : การพบกันอีกครั้ง (https://xonly8.com/index.php?topic=216924.0)
ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว (https://xonly8.com/index.php?topic=217440.0)
ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ (https://xonly8.com/index.php?topic=217793.0)
ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218151.0)
ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218265.0)
ตอนที่ 7 : ค่ำคืนของหนุ่มสาว (https://xonly8.com/index.php?topic=218956.0)
ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ (https://xonly8.com/index.php?topic=219315.0)
ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=221912.0)
ตอนที่10 : องเมียวจิวัยเยาว์ (https://xonly8.com/index.php?topic=222887.0)
ตอนที่ 11 : จักรพรรดิเพลิง (https://xonly8.com/index.php?topic=225041.0)
ตอนที่ 12 : ของขวัญที่ดีที่สุด (https://xonly8.com/index.php?topic=226680.0)
•••••••••••
เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]
การเดินทางของสายรุ้ง
ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)
ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)
ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0)
ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0) [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]
ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)
ตอนพิเศษที่ 6 : แม่ อาจารย์ เจ้านาย (https://xonly8.com/index.php?topic=214767.0)
ตอนพิเศษที่ 7 : ฉันรักเธอ (https://xonly8.com/index.php?topic=214850.0)
• • • • • •
กระทู้พิเศษ
ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ (https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0)
••••••
OVA ไม่เกี่ยวกับ Time Line ใดๆ
เมียเพื่อนก็เหมือนเมียเรา (https://xonly8.com/index.php?topic=229593.0)
คริสมาสของฮิคาริ (https://xonly8.com/index.php?topic=226398.0)
เยือนถ้ำแมงมุม (https://xonly8.com/index.php?topic=224279.0)
ริวกะ ประทะ จิ้งจอกเก้าหาง (https://xonly8.com/index.php?topic=220465.0)
ตอนพิเศษ : พาทัวร์เขตอาคม (https://xonly8.com/index.php?topic=222331.0)
. . . . . . . . . . .
Homunculus Serie
สุมไฟรัก (https://xonly8.com/index.php?topic=219243.0)
พิศวาสซ่อนเร้น (https://xonly8.com/index.php?topic=220361.0)
มนต์คล้องใจ (https://xonly8.com/index.php?topic=219611.0)
ได้ค่ะที่รัก (https://xonly8.com/index.php?topic=225760.0)
. . . . . . . . . . . .
สงสารนายริวเลย คงต้องสงสัยไหมอะความจำยุดีๆขาดช่วง ขอบคุณครับ
ใบเฟิร์นนี่จะของเวย์รึของริวหว่า ขอบคุณครับ
::Fighto::เวตาลยอมๆยกกระแตให้เป็นสะใถ้คนที5ให้แ่ม่การะเกดชะเถอะอย่าให้แม่ขึ้นนะ
อื้อหือ ผบ.สูงสุดของบ้าน สุดจัดจริงๆ
เอาจริงๆ ก็น่าสงสารนะ
หืมมม จะล่อใบเฟิร์นอีกคนละเหรอ
สู้ๆๆ
แม่โคตรโหด
กำลังไล่อ่าน...
นายริวกะนิสัยได้แม่มาหมดเลย
อั้มกะคิราระเคยทำใจกันไว้ว่าจะไม่ตามใจริว แต่หลังจากพบแม่การะเกดและรู้สึกสงสารริวทั้งยังจะช่วยดูแลปลอบใจริวด้วย ต่อไปริวก็คงได้ใจดื้อกะเมียๆ
คุณแม่โหดมาก เฮดบัตทีเดียวมังกรน็อคเลยแถมบอกสะใภ้ด้วย จะเพิ่มน้แงกระแตเป็นสะใภ้อีกคน
::YarKK::คุณแม่การะเกดอย่างโหด
สงสารนายริวอะเจอแม่ทั้งทีก้อจำไม่ได้ ต้องให้กลุ่มภรรเมียค่อยดูแลละทีนี้
ทบทวนเรื่องราวของริวกะอีกครั้ง
แม่โหดริวขี้อ้อน
แม่โหดสุดๆ
คุณแม่นี่โหดจริงไรจริง เหมือนจะออกมาเพื่อหาเมียเพิ่มให้ลูกอ่ะ5555
แม่อย่างโหด
แล้วจะได้เจอแม่เมื่อไร
เจอแม่ผัวออกตัวสะใภ้สองกะสามพูดไม่ออก
จะได้เจอแม่ไหมริวกะ
คุณแม่มาปูทางลูกสะใภ้คนที่5 ได้เดินสะดวกหน่อย
::Hmmm::
เจอแม่แล้วแท้ๆ น่าสงสารริวจริงๆ
มีดีอยู่เหมือนกันคือจะได้เมียอีกคน
นายมังกรโดน 1 หมัด 1 เฮดบัตต์ ยังห่างชั้นจากคุณแม่อีกเยอะ
แม่มาออกตัวให้ซะขนาดนี้ใครจะกล้าหือเนอะ
แม่มาแล้ว
คือ ย่าคิเคียวว่าโหด การะเกด โหดกว่า
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิิอิอิ
แม่ของริวกะโครตโหดเลย สลบในหมัดเดียวเลย อยากให้ถึงตอนที่กระแตสารภาพรักกับนายริวจุง
การะเกดต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะตาของริวแน่ๆ ถึงไม่ได้ให้ลูกเห็น แต่คนรอบข้างรุ่นเดียวกับรินรู้เรื่องของเธอเป็นอย่างดี โดยเฉพาะรินถึงขั้นไม่มีเมียใหม่เลย ตาของริวเป็นใครถึงสาบริวได้
สงสัยเรื่องแม่หนักเข้าไปอีกว่าอยู่ภพไหนกันแน่
ขอบคุณครับ
แม่ผัวประทับใจแล้วผ่านๆ
เหตุผลจะมีเฉลยไหมน้อทำไมถึงออกมาเจอลูกชายไม่ได้โคตรสงสารเลยแต่ก้นะบรรดาเมียๆคงไม่ปล่อยให้นายริวกะคิดมากแน่นอน
...แม่ผัวอนุมัติ...
วิบากกรรม นายริว ยังไม่หมด อดทนต่อไป ฟ้าหลังพายุพัดผ่าน ย่อมงดงามเสมอ
สงสารนายริวได้พบแม่แล้วแต่ต้องโดนลบความจำนั้น
กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ริวสู้ ๆ
แม่เทพขนาดพ่อยอม ริวกะ สู้เค้าไอ้มังกร
ตามต่อ
จะยังไงเนี่ย
แม่มาบอกให้รู้ว่ายังมีอีกหลายคน
อยากได้คุณแม่แบบนี้
ต่างคนต่างมีหน้าทีๆ ต้องทำนะ