ต่อจากตอนที่แล้วเราพูดไม่ดีกับโทนจนโทนออกจากบ้านไป โทน... ไม่อยู่แล้วจริงๆ เสื้อผ้าในตู้ที่มีแค่ชุดนักศึกษาก็ไม่มีแล้ว ชุดที่ใส่นอนก็ไม่มีแล้ว โทนกลับบ้านไปแล้วจริงๆ มันแปลกนะทุกคนทั้งๆที่เรารู้ว่าบ้านโทนอยู่ที่ไหน เคยไปบ้านโทนมาแล้ว และรู้ว่าโทนเรียนอยู่ที่ไหน แต่ความรู้สึกตอนนี้เหมือนว่าจะไม่ได้เจอกันยังไงอย่างงั้น
อีกอย่างคือเรามีแฟนเรา แต่ทำไมเรารู้สึกโหวงๆเหมือนตอนที่รู้สึกว่าต้องเลิกกับแฟนเก่า มันโหวงๆแปลกๆ มันแปลกที่โทนทำให้เรารู้สึกแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเขาไม่ได้พูดอะไรเลย ใจนึงเราก็คิดว่าก็แล้วไงล่ะไม่อยู่บ้านเราก็ดีเราจะได้ไม่หงุดหงิด คนบ้าอะไรชอบทำให้หงุดหงิดได้ตลอด ยังไงก็ต้องทำงานกับพ่ออยู่แล้ว
แต่อีกใจนึงเราก็คิดว่า ที่ต้องออกจากบ้านไปกลางดึกมันเป็นเพราะเรา เราควรทำแบบนั้นจริงๆเหรอ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลย ทำไมคราวนี้ไม่ตีมึน ทำไมไม่ทำอึนๆแล้ว เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ล่ะ ทำไมไม่ทำท่ากวนประสาทเหมือนทุกครั้งล่ะ.... เรายืนจ้องมองไปที่ฟูกนอน พร้อมกับความคิดที่มันตีกันในหัวมากมาย
จนแม่เรียกหาเรา แล้วถามว่าไม่ไปเรียนเหรอเจ้าหมิว เราก็สะดุ้งนะเราตอบกลับไปค่ะแม่ เราตอบแม่ไปแต่ตาเราก็ยังมองไปในห้องนั้นเหมือนเดิม แล้วก็ค่อยๆออกมาจากห้องนั้นแหละ ใจเรามันเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ พอเดินลงมาแม่บอกว่าเดี๋ยวแม่จะเข้าบริษัทไปพร้อมๆพ่อเลยนะ แล้วหนูจะไปเรียนเมื่อไร
เราก็บอกว่าอีกแปปนึงค่ะแม่ แม่ก็บอกอื้ม โอเค แล้วท่านสองคนก็ขึ้นรถออกไปทำงาน จริงๆเราเองก็ควรออกไปมหาวิทยาลัยแล้วล่ะแต่ใจเราอยู่ไม่สุขเลย พอหันกลับมาในบ้าน เดินเข้ามาที่โต๊ะกินข้าว ภาพเดิมๆเหตุการณ์เดิมๆที่โทนจะคอยยืนและรอให้เรา 4 คนนั่งลงก่อนแล้วเขาค่อยนั่งลง
มันจะไม่เป็นแบบนั้นจริงๆเหรอ เราก็รู้ว่าถ้าโทนหายดีแล้วพ่อก็คงอนุญาตให้กลับไปอยู่หอเหมือนเดิม.... แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นเลย เราเห็นพี่แจ๋วทำความสะอาดห้องครัว เราก็เดินเข้าไปถามว่าโทนออกไปตอนเที่ยงคืนจริงๆเหรอคะพี่แจ๋ว พี่แจ๋วเองก็บอกว่าใกล้ๆนั้นแหละค่ะน้องหมิว พี่ออกมาเช็ดโต๊ะก่อนเข้านอนเห็นโทนสะพายกระเป๋าออกไป เราก็ถามว่าพี่แจ๋วไม่เรียกไว้... เรานิ่งไปเปล่านึงนะ
เพราะใจมันอยากจะพูดว่าทำไมพี่แจ๋วไม่เรียกไว้ แต่เราก็ต้องพูดว่าเปล่าค่ะๆๆ พี่แจ๋วก็ถามว่าน้องหมิวมีอะไรไหมคะ เราก็มองหน้าพี่แจ๋วนะ พี่แจ๋วบอกว่าท่าทางน้องหมิวดูไม่สบายใจนะ ถ้ามีอะไรที่พี่ช่วยได้น้องหมิวก็บอกพี่นะ แต่ถ้าให้สอนหนังสือพี่ขอตัวนะคะ พี่แจ๋วพูดเหมือนจะติดขำให้เราสบายใจขึ้น
เราบอกไม่เป็นไรค่ะพี่แจ๋วไม่มีอะไรหรอก ฮี่ๆ เราก็ถามว่าพี่แจ๋วทำอะไรอยู่เหรอคะ พี่แจ๋วบอกทำความสะอาดนิดนึงค่ะ วันนี้โทนไม่ได้กวาดน่ะ ปกติโทนจะมากวาดให้ตอนเช้าๆ เราก็ถามว่าโทนกวาดเหรอคะ พี่แจ๋วบอกโทนกวาดแค่ในห้องครัวนี่แหละคะ ให้ทำมากกว่านี้ก็กลัวจะกวาดทั้งบ้าน
เราก็ถามทำไมต้องกวาดล่ะคะ พี่แจ๋วก็บอกเราว่าโทนคงอึดอัดน่ะน้องหมิว มาอยู่บ้านแล้วไม่ต้องทำอะไรเลย ก็คงจะเกรงใจ คงอึดอัดแหละค่ะ เราก็พูดขึ้นนะว่าอึดอัดเหรอคะ.... พี่แจ๋วก็บอกว่าค่ะน้องหมิว มันไม่เหมือนตอนที่โทนมาทำงานเหมือนเมื่อก่อนค่ะ
เมื่อก่อนโทนมาทำงาน โทนได้ทำนู่น ทำนี่ให้สมกับค่าแรง ค่าจ้างที่ได้ แต่ว่าตอนนี้โทนมาพักรักษาตัว โทนคงรู้สึกว่าเหมือนมาขออาศัยน่ะค่ะสีหน้าแววตา เป็นแบบนั้นเลย เราก็ถามทำไมพี่แจ๋วว.. รู้ล่ะคะ พี่แจ๋วก็บอกว่า ก็โทนทำหน้าเหมือนพี่จวบ ตอนแรกๆไงคะ เราถามพี่จวบเหรอคะ
พี่แจ๋วก็ถามว่าจำได้ไหมน้องหมิว ตอนแรกๆที่พี่จวบมาอยู่ที่นี่เพราะพี่ขอให้มาด้วย พี่จวบทำหน้ากระอักกระอ่วนแบบนี้แหละ หน้าของคนที่ทำตัวไม่ถูก คนที่เกรงใจไปซะหมดทุกอย่าง โทนก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะตอนที่มาพักรักษาตัวน่ะ แล้วแปปนึงก็มีเสียงเรียกพี่แจ๋วนะว่าให้มาเช็คจำนวนพวกอุปกรณ์ทำความสะอาด
พี่แจ๋วก็เลยบอกว่าพี่ขอตัวก่อนนะน้องหมิว แล้วพี่แจ๋วก็เดินไปเลย เราอยู่กับตัวเองอีกแล้ว.... ก็ต้อง... ไปเรียนนั่นแหละ มาเรียนก็ต้องเรียน เราขับรถออกไปเรียนตามปกตินั่นแหละ แต่ในมันโหวงๆ มันอึดอัด มันกลัวแบบพี่แมนจะว่าเราไหม มาถึงที่เรียน พอเจอเพื่อนก็ทักทายพวกนางตามปกติ
อีก 30 นาทีจะเข้าเรียน เวลามันช้าจังนะ ช้ากว่าทุกๆวัน เราก็คิดว่าทำไงดีนะ ปรึกษาเตยดีไหมนะ เพราะเตยน่าจะรู้จักโทนดีมากๆ แต่ว่าไม่ได้ซิ่ เราไม่ควรปรึกษาเตย... เพราะงั้นก็คงต้องโทรหาจ๋า เราโทรหาจ๋านะ จ๋าก็ถาม ว่างายแกโทรมาแต่เช้าเชียว พอเราบอกว่าจ๋าชั้นปรึกษาหน่อยซิ่
พอบอกไปแบบนี้จ๋านางเปลี่ยนเสียงเลยแล้วบอกว่า อื้มว่ามาเลยแกมีอะไร เราก็เล่าๆๆ ทุกอย่างให้ฟังเลย จ๋าพูดมาคำแรกเลย โอ๋ยยย หมิววว เอาอีกแล้วอ่ะแกเนี่ย เราก็เงียบนะ แล้วจ๋าก็พูดว่า แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน เราก็บอกนะตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัย มีเรียนตอนเช้า
จ๋าบอกอื้มๆชั้นก็มีเรียนเช้าเหมือนกัน เราก็บอกนะว่าจ๋า.... ชั้นไปหาแกที่มหาวิทยาลัยแกได้ไหม จ๋าบอกว่าเดี๋ยวชั้นไปหาแกเองดีกว่า ตั้งใจว่าตอนเย็นจะไปสยามกับอีเจมส์อยู่แล้ว เดี๋ยวไปด้วยกันนี่แหละ เราก็เงียบไปแปปนึง ใจเราน่ะอยากจะไปที่มหาวิทยาลัยของจ๋านะ อยากจะไป.. หาโทนด้วย แต่จ๋าพูดมาแบบนี้เราก็ต้องฟังนั่นแหละ เราก็บอกอื้มๆ
จ๋าพูดมาว่า แกเปลี่ยนไปนะหมิว ถ้าเมื่อก่อนนี่พอแกได้บอกว่าจะมาแล้ว ไม่ว่ายังไงแกก็ดื้อจะมา... เราก็เงียบแหละตอนนั้น แล้วจ๋าก็บอกเดี๋ยวไปเจอกันที่สยามแล้วกันนะ เราก็อื้ม พอวางสายแล้วก็ต้องเข้าเรียนนั่นแหละ เรียนตามปกติ ฟังตามปกติ ทุกอย่างต้องเป็นปกติ
แต่มันรู้สึกหวิว รู้สึกหน่วงแปลกๆ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ใจนึงเราก็บอกว่าโทนเป็นแค่คนสนิทของพี่แมน แต่ใจนึงมันก็รู้สึกว่าเขาก็เป็นคนสำคัญในบ้าน แต่อีกใจนึงก็บอกเราว่าโทนไม่ใช่คนแบบเดียวกับพวกเรา แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่าโทนเข้าใจพวกเรา
ไม่รู้ดิ่ความคิดตอนนี้มันตีกันไปหมดเลย ตาเราจ้องที่ไวท์บอร์ด จ้องที่เครื่องฉายแผนสไลด์ หูเราฟังเรื่องที่อาจารย์อธิบาย สมองประมวลคำพูดของอาจารย์ตลอด แต่ใจเรามันเต้นหวิวแปลกๆ หัวจากที่คิดเรื่องการเรียนมันก็เขวไปอีกเรื่องนึงจนได้ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้แย่นะ แต่มันก็อดคิดไม่ได้เลย
คลาสนี้จบ เว้นช่วง 2 ชั่วโมงก็เรียนอีกคลาสวิชาใหม่ พอเรียนอีกคลาสได้แปปเดียวจ๋าก็โทรมานะ เราก็คือทิ้งเลย ให้เพื่อนช่วยแลคเชอร์ให้หน่อย แล้วเราก็ออกไปหาจ๋าเลย จ๋าก็มากับเจมส์นะ เจมส์ก็บอกนั่นไงมีปัญหาไรอีกละเนี่ย จ๋าก็ตีแขนเจมส์เลยแล้วบอกตัวอย่าเพิ่งยิงคำถามดิ่
เจมส์ก็บอกอื้มม เจมส์บอกหน้าตาไม่ค่อยดีเลยหมิวเรื่องใหญ่เลยเหรอ จ๋าเอาศอกกระแทกเจมส์เบาๆนะ แล้วก็หันมาบอกว่าหาที่นั่งคุยกันก่อน พอไปนั่งเราก็เงียบไปพักนึง เอาตรงๆไม่เคยปรึกษาเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ขนาดตอนที่ทำแฟนเก่างอน เรายังไม่ได้สนใจอะไรมากมายเลยนะ
เราก็ทำตัวไม่ถูกแหละ แต่ก็ต้องเล่าทั้งหมดไป เจมส์ก็นั่งฟัง ฟัง แล้วบอกว่าเจมส์ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า พออีเจมส์ลุกเราก็ถามว่าจะไปไหนอีเจมส์ เจมส์บอกว่า... ไม่รู้ดิ่หมิวตอนนี้เจมส์เคืองหมิวนิดหน่อยนะที่ไปพูดกับไอ้โทนมันแบบนั้นน่ะ จ๋าก็บอกเอ้ ! เจมส์พูดไรเนี่ยยย
เราก็บอกไม่เป็นไรหรอกจ๋า เจมส์ก็บอกว่าเอาตรงๆหมิว หมิวเองก็อาจจะไม่ได้เกลียดไอ้โทนอย่างที่โทนมันคิดหรอก หมิวเองก็ชอบมันด้วยซ้ำ แต่ว่าสิ่งที่หมิวเลือกแสดงออกมามันไปทำให้ไอ้โทนคิดว่าหมิวไม่ค่อยพอใจที่โทนมันอยู่บ้านหมิวไง มันก็เลยเลือกที่จะออกมาเลย เพราะตามนิสัยของโทนน่ะ มันก็ทำตัวไม่ถูกอยู่แล้วเวลาไปอยู่บ้านคนอื่นแบบฟรีๆ แถมอยู่เหมือนบ้านตัวเองแบบนั้นด้วย
เราก็เงียบเลย เจมส์เห็นว่าเราเงียบและไม่พูดอะไรแล้วบอกว่าเจมส์ไปหาอะไรกินก่อนละ แล้วเจมส์ก็เดินไปเลย เราก็หันมาหาจ๋านะ... จ๋าบอกแกได้นอนมั่งไหมหมิวหน้าแกไม่ค่อยดีเลยนะ เราบอกนอนปกตินั่นแหละ แต่มันทำตัวไม่ถูก กลัวโดนพี่แมนดุด้วย จ๋าก็ถามว่าแล้วนี่พี่แมนรู้ยังว่าไปพูดอะไรแบบนั้น
เราก็ส่ายหัว เราบอกจ๋าไปว่าเรายังกล้าบอกเลย ทำยังไงแก้ไขยังไงดีอ่ะจ๋า จ๋าก็ถอนหายใจแล้วบอกเอาเถอะแกเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก ค่อยหาทางทำให้มันทุเลาเบาบางลงแล้วกัน วันนี้ก็เห็นเจ้าโทนอยู่ที่มหาวิทยาลัยอยู่ เราก็ถามว่าไปเรียนเหรอ แต่เมื่อคืนพี่แจ๋วบอกออกจากบ้านไปตอนเที่ยงคืนนะ
จ๋าก็บอกว่าน้องชั้นไม่ได้พึ่งจะมาลำบากตอนนี้นะแก นอนป้ายรถเมล์ยังเคยทำมาแล้ว กะอีแค่หารถจากบ้านแกมาอนุสาวรีย์ชัยไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอก เราก็ยิ่งรู้สึกไม่ได้เลย เที่ยงคืนแทนที่เขาจะได้นอน แต่เราไปพูดอะไรจนเขาต้องออกจากบ้านกว่าจะได้นอนก็กี่โมงไม่รู้ .... เราทำอะไรลงไปนะ
จ๋าบอกว่าขอโทษแทนเจมส์ด้วยแล้วกันที่พูดกับแกตรงไปหน่อย ชั้นก็เพิ่งรู้ว่าพ่อทศกับพ่อเจมส์เป็นเพื่อนสนิทกัน เจมส์เพิ่งจะมาบอกชั้นนี่แหละว่าโทนก็เหมือนน้องแท้ๆ เราส่ายหัวแล้วบอกไม่เป็นอะไรหรอกแก อีเจมส์ก็ไม่ได้พูดอะไรแรงหรอก จ๋าก็บอกว่าอื้มยังไงชั้นจะลองไปคุยกับเจ้าโทนดูนะ เราก็บอกอื้อโทรบอกชั้นบ้างนะจ๋าว่าโทนเป็นไงมั่ง
ตอนนั้นอีเจมส์เดินถือน้ำกลับมาแล้ว แล้วก็วางให้เรากับจ๋านั่นแหละ จ๋าก็ถามว่าแล้วนี่แกจะไปไหนต่อหมิวเราก็บอกไปว่า กลับบ้านแหละ จ๋าบอกอื้มชั้นกับเจมส์ก็จะกลับหอเหมือนกันแหละ เราก็พยักหน้างื้มๆ เจมส์ก็บอกเรานะว่าหมิว เจมส์รู้ว่าหมิวไม่ได้เกลียดอะไรไอ้โทนหรอก มันติดอยู่ที่การแสดงออกแค่นั้นแหละหมิว
เราก็ตอบอื้อรู้แล้ว และจากนั้นเราก็แยกกันกลับนั่นแหละ เราก็ตรงกลับมาบ้านเลย ใจตอนนี้ไม่อยากไปไหนเลยอยากกลับบ้านนอนอย่างเดียว กลับมาถึงบ้านก็เกือบจะ 5 โมงเย็นแล้ว บ้านก็บ้านหลังเดิม แต่พอใจมันไม่สุข บ้านก็เลยดูแปลกๆไป ทำไมบ้านดูเงียบๆ แปลกไหมล่ะทุกคนทั้งๆที่มันก็เป็นแบบนี้
พ่อ แม่ เริ่มกลับมาบ้านแล้ว พี่แมนก็กลับบ้านมาตามปกติเราเองก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะรู้ว่าที่โทนออกจากบ้านไป มันเป็นเพราะเราเอง เราก็หลบ หลบไม่กล้ามองหน้าเลย กลัวพี่แมนจะรู้จะถามและจะว่าเรา พี่แมนก็เดินผ่านเราแล้วถามเป็นไรไอ้หมิว ทำตัวแปลกๆนะ เมนมาไง เราบอกเปล่า พี่แมนบอกอื้ม
แล้วพี่แมนก็ขึ้นไปบนห้องเหมือนจะเปลี่ยนเสื้อผ้านั่นแหละ เราก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ารีบเปลี่ยนๆๆๆ ทุกคนเข้าใจไหมว่า ยิ่งพี่แมนทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้มันยิ่งน่ากลัว ยิ่งเมื่อเช้าพี่แมนออกอาการแบบนั้น แต่ตอนนี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมันยิ่งน่ากลัว
เราควรสารภาพไปตรงๆ แบบนี้มันคงจะดีกว่า เราเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมกินข้าวแล้วก็มานั่งรอที่โซฟาหน้าห้อง จนพอพี่แมนเดินมาเราก็เรียกพี่แมนๆ น้องมีเรื่องจะคุยด้วย พี่แมนถามมีอะไรล่ะไอ้หมิวไม่ไปกินข้าวก่อนล่ะ เราก็บอกคุยกันก่อนพี่แมน พี่แมนก็เดินมานั่งที่โซฟาตัวข้างๆแล้วถามว่าแกมีไรไอ้หมิว
ตอนแรกเราตั้งใจจะพูดแต่พอถึงเวลามันก็อึกๆอักๆ แต่เราก็คิดนะว่าโดนด่าตอนนี้ยังดีซะกว่าให้มันนานๆไปแล้วมันอาจจะแย่ เราก็เลยบอกว่า..ที่ไอ้ลิงออกจากบ้านไป.. เพราะน้องไปพูดไม่ดีใส่ เราแบบอึกๆอักๆนะ พูดแล้วหลับตารอรับคำด่าอย่างเดียวเลยตอนนั้น แต่พี่แมนกลับพูดแค่ว่า
อ่อ อื้มรู้อยู่แล้วล่ะไปกินข้าวป่ะ เดี๋ยวพ่อแม่รอนาน เราได้ฟังแบบนั้น วินาทีแรกคือตกใจ ต่อมาคือแปลกใจ เราก็ดึงแขนพี่แมนนะ ตอนนั้นความรู้สึกต่างๆมันโถมเข้ามาหมดเลย ความกลัวตลอดทั้งวัน ความอึดอัดอะไรมันพุ่งเข้ามาหมดเลย เราน้ำตาไหลออกมาเลย เราถามพี่แมนไม่โกรธน้องเหรอ
พี่แมนก็บอกว่าโกรธไปก็เท่านั้น ด่าแกไปก็เท่านั้น เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว แล้วอีกอย่างแกเป็นน้องสาวแท้ๆของพี่ ถึงพี่จะรักไอ้โทนมันแค่ไหน ยังไงแกก็เป็นคนที่พี่ต้องแคร์ไม่ต่างจากมันหรอก ถ้าพี่ด่า พี่ว่าแกอีกคนแล้วแกร้องไห้งอแงพี่ก็แย่อ่ะดิ่ถ้าต้องรับศึกสองด้านแบบนี้ เราเขย่าแขนพี่แมนแล้วร้องไห้แบบไม่มีเสียงไม่ฟูมฟายอะไรเลย แต่น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่หยุดนะ ทำไมล่ะ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
มาแล้วๆ อ่านก่อนเดี๋ยวมาแก้
มีเรื่องให้โทนต้องบู๊อีกแล้ว ทั้งๆที่เจ็บแขน
น้องโทนเข้าใจเจ๊หมิวผิดแล้ว เจ๊เขาเอนดูนะ
ไม่ได้รังเกลียด
ตอนนั้นพี่หมิวก็เซนซิทีพไป
ต่อให้พูดไปแล้ว ก็หาทางแก้ไขก็ได้
มัวแต่กลัวไปก่อนอี๊ก
เจ๊อย่าร้องไห้เลยนะ โอ๋ๆๆๆๆ
ผิดแล้วแก้ไข ไม่มีใครตำหนิหรอกครับ เดี๋ยวพี่แมนก็หาทางช่วยเอาตัวโทนกลับมาเองแหละ แต่คนสำคัญคือตัวหมิวเองที่จะต้องไปง้อไปขอโทษที่พูดไม่ดีอ่ะ
ฉากบู๊ก็มา... โทนนี่มีดวงให้ได้ใช้กำลังอยู่แทบไม่เว้นเลยนะ แถมตอนนี้อารมณ์บ่จอยแบบยกกำลังสองทั้งจากพี่หญิงและจากหมิว หวยเลยไปลงที่เจ้าสามคนนั่น ปากดีนัก ไม่รู้ว่าเป็นลูกประสาอะไร พ่อของตัวเองแท้ๆ ยังไม่รู้จักว่าเป็นใคร 5555
สงสารนายโทนเลย เจอพี่หมิวทำให้เสียความรู้สึก ไม่เป็นไหร่หรอกเดวก้อดีเองเนอะ
ร้องไห้เลยเหรอ คงเสียใจที่ไปพูดไม่ดี
::Bloody::2รักมากก้อเสียใจมากไงเจ๊
กลัวไปหมดนะน้องหมิวแต่ได้พูดออกไปแล้วคงจะดีขึ้นเหลือแต่จะไปง้อโทนยังไง
หมิวน่าจะเข้าใจตัวเองมากขึ้น หลังจากนี้ต้องดูว่าใครจะเป็นกาวใจให้คืนดีกัน
เจ๊เสียน้ำตาให้ท่านโทนอีกแล้ว
พี่แมนก็ยังคงสไตล์พี่ชายที่แสนดี
จะเป็นจุดเปลี่ยนในการพูดคุยกันอีกครั้งไหมนะครับ..
จบแบบ.. มีเลือดตกยางออกกันบ้างละแบบนี้
เจ้หมิวบรรยาย ความรู้สึกต้อน มองโต๊ะกินข้าว ต้อนเทพโทน อยู่ในบ้าน ได้ดีเลย เอาไปเลย เพลง ภาพจำ ป็อบปองกูล
"ภาพจำยังชัดเจนเหมือนเดิมทุกอย่างภาพเธอยังชัดเจนเหมือนเดิมไม่ต่างแต่ภาพของฉันในใจเธอที่มีภาพเขาเข้ามาแทนคงแสนเลือนรางภาพจำของเรามันคงต่างกันแค่อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรเมื่อเวลาที่เราต้องไกล"
จริงๆ ถ้า ไม่มีพี่แมน ไม่มีเจมส์ ไม่มีจ๋า นี่ เชื่อหัวไอ้เรืองได้เลย เทพโทน ไม่เข้าไป ให้อยู่ระยะสายตา เจ๊หมิว มองแน่ๆ หลายๆอย่างที่ทำกับเทพโทน คงคิดเยอะมากมาย ยิ่งวืตกจริต เรื่อง เคยกิ๊กเจ้เต้ย เริ่อง ฐานะสังคมเงินทอง เอาน่ะ รอดูคุณหนูปากร้าย แต่จิตใจดี ตามง้อ นายเจี๊ยมเจี้ยมโทน นะ
edit โหยย พีค เลย พี่หญิง เสียทรงเลย เทพโทน นี่ เหมือนจังหวะ ส่ง หยามตัวเองยังพอว่า นี่ลามถึงพี่แมน แล้ว พีคสุดคือ พ่อแม่ แล้ว พี่หญิงกลับไม่เอ๊ะ เออ เหรอ ผู้ชายของตัวเองเลย ว่าการ ว่าไปถึงพ่อแม่ นี่ สังคมคนไทยถือว่่า หยามสุดๆ
นึกว่า เทพโทน จะตอบ ว่า "อ้าว ขนาดมึงยังไม่รู้ ว่าพ่อมึงเป็นใคร แล้วกูจะรู้ไหม ถามไร้โง่ๆ " ผ่ามพาม
ผิดไปแล้วต้องแก้ไข ปรัปรุงตัว
ตรรกพี่แมนดีเนอะ
เจ๊นะเจ้หมิวถึงกะร้องไห้เลยเหรอแต่ว่าพี่แมนก็เป็นพี่ชายที่แสนดีนะแล้วโหมดของคุณพ่อคุณแม่ล่ะยังไงกะลูกสาวหนอรอลุ้นน่ะครับ
มาแล้วตอนต่อไปมาอีกไวๆนะครับ รอลุ้นว่าพี่แมนหรือเจ๊หมิวจะแก้ปัญหานี่ยังไง
คนเราผืดแล้วแก้ไขถือว่าไม่ผิด
ผิดไปแล้วต้องแก้ไข
ลิงขี้งอนกับเจ้าหญิงจอมซึน
กว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็ต้องเสียน้ำตาแล้วเสียน้ำตาอีกนะครับเจ๊
บรรยายบรรยากาศดีมากเลยครับเจ้หมิว รู้สึกอึมครึมแทนเลย
ผิดไปแล้ว ตามง้อนานๆหน่อย
รู้สึกสงสารและสมน้ำหน้าหมิว หาเรื่องเพราะปากไม่หยุดเลย
แต่ก็น่าสงสารนะ ถ้าน้องโทนไม่มีปมในใจ ก็คงไม่เกิดเรื่อง
เจ้รู้สึกผิดแบบนี้ ทำไมต้องเป็นขนาดนี้กับคนนี้ ทำไมต้องทำแบบนี้ เจ้ควรต้องรู้หัวใจตัวเองเเล้วสินะครับ รีบไปง้อเลยเจ้ ทรงควีนก็ง้อได้นะคร้าบบ~
สงสารใครดี
กดดันจัง
คนเราผิดกันได้ แต่ต้องคุยกันน่ะครับเจ๊
ขอบคุณมากครับ โทนออกจากบ้านไปแล้ว เจ้หมิวรู้สึกผิดเลยที่ว่าโทนไป สงสารเจ้หมิวครับ
สงสารเจ้หมิวเลย ทรมานทั้งวันแล้วพี่แมนรู้แบบนี้แถมไม่ว่าอีก ร้องออกมาเหอะสงสารอ่ะ
จริงๆก็ถูกนะไม่น่าไปพูดอะไรอย่างนั้นเลย
คงจะเสียใจจริงๆแหละร้องไห้เลยก็รักเขามากก็งี้แหละนะ
ตอนนี้สงสารพี่หมิวนะไปไม่ถูกเลยพี่หมิว
ชอบเขาแต่แสดงออกอีกแบบหนึ่งเจ๊
หมิวของเทพโทน
อ่านะ ออกอาการชัดเจน พี่แมนเหมือนรู้เรื่องแล้ว เลยทำใจไว้ละ
ปากเธอไม่ตรงกับใจเลยคุณหมิว
เรียนผูกต้องเรียนแก้ด้วย แต่จะแก้ยังไง โทนก็ออกจากบ้านไปแล้ว ::Crying::
คนแบบนี้ต้องให้มันโดนซะบ้าง
โอ้วเจ๊หมิวร้องให้เพราะผู้ชายที่ไม่ใช่แฟนหรอเนี้ย รอบที่เท่าใหร่แล้วน้อ
ถึงขั้นทำผู้หญิงร้องไห้ร้ายกาจนักหนาาาา
หมิวแคร์โทนมากมาย แล้วจะแก้ไขความผิดได้อย่างไร
น่าจะปรับความเข้าใจกันได้เสียทีนะคราวนี้
บางทีการแสดงออกแบบตรงๆ มันก็ทำยากอยู่ คนเรามันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ครับ
ผู้หญิงก็เข้าใจยากบางที ปากกับใจ ไม่ตรงกันแต่ก็ทำเรื่องตรงกันข้าม เวลาโดนพูดใส่ คนโดนมันแย่จริงๆ
อย่างี้ต้องตามง้อ
พี่แมน ก็คือพี่แมน รู้ทุกอย่างจริงๆ อ่านแล้วแอบเศร้าตามเลย
สามคนนั้นชะตาขาดซะแล้ว ปากเสียเวลาปรกติว่ารอดยากแล้ว นี่ตอนโทนกำลังอารมณ์ไม่ดีเสียด้วย
สงสัยได้นอนเข้าโรงบาลแทนแน่ๆ
ตอนนี้ดราม่าเต็มๆ
เจ็บยิ่งกว่าโดนด่าอีก แมนมีจิตวิทยาดีมาก
นี้สินะคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้คุณหมิวเป็นเจ้หมิวที่นายโทนรักและกลัวแบบในปัจจุบัน
ต้องตามไปง้อน้องลิงแล้ว
แก้ยากนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง
พี่แมนบอกกลายๆ ประมาณว่าปวดหัวเรื่องงานก็พอ ไม่อยากปวดหัวเรื่องอื่นอีก
คำพูดที่ออกจากปากบางทีมันฆ่าคนได้เลยนะเจ๊
นายโทนเข้าโหมดดาร์คอีกแล้วจะซัดจนยับเลยรึเปล่าน้อ
ดีที่พี่แมนไม่ซ้ำเติมเจ๊หมิวอีก ง่ายๆเลยบอกชอบไอ้ลิงไปก็จบแล้ว
เจ๊หมิวจะไปง้อให้ลิงกลับมาได้หรือเปล่า
อ่านแล้วสงสารเจ๊หมิวเลยทำตัวไม่ถูก คงต้องดูละว่าจะใช้วิธีไหนยังไงให้ท่านโทรกลับมา และปรับความเข้าใจกัน
รอบนี้พี่หมิวพลาดแบบแรงจริงๆ แต่ก็อย่างที่พี่แมนบอก ให้มันตึงแค่ฝั่งเดียวพอ
สงสารเจ๊จังงง .
ผิดแล้วต้องยอมรับผิด ผิดแล้วต้องแก้ไข ทุกอย่างมันกลับมาไม่ได้ แต่ทำให้มันดีขึ้นได้
นี้สินะอาการปากไม่ตรงกับใจ
อ่านตอนมาสารภาพกับพี่แมนแล้วสงสาร
::Ajark::อยากรู้วิธีที่เจ้หมิวทำให้โทนหายโกรธครั้งนี้โทนน่าจะโกรธแรงมากทำไปแล้วก้อมาคิดทีหลังยังไงก้อเป็นกำลังใจให้
โถ น่าสงสารหมิว
ถึงกับร้องไห้เลยเหรอครับ คราวหน้าอย่าทำน่ะ
เอาจริงๆผมก็หมั่นไส้คุณหมอจริงๆ สมกับที่โทนเหน็บให้ให้คนอื่นมาด่าถึงบุพการีคนไข้ไม่ห้ามปรามดูถูกคนอื่นไปหมด เป็นผมผมก็ไม่นับถือ
::HeyHey::เย้เจ้มาซะทีแต่ตอนนี้ดราม่ายาวเลยอ่ะ ต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคร้าบบบบ
พี่แมน มีงานให้เคลียร์อีกล่ะ ปวดหัวแทนเลยแบบนี้
ศูนย์กลางยังไงก็เป็นศูนย์กลางหนอ คงต้องลดแรงลงเองแหละถ้าทำได้นะ แรงบีบ แรงกดดันเยอะๆบางทีดาวบริวารก็ทนไม่ไหว มันจะแตกเอานะ
ต้องถามกลับว่ามึงรู้มั๊ยกูลูกใคร หลานใคร ::HoHo::
อาการแบบนี้เขาเรียกว่ารักแหละดูออกหมิว
ขนาดน้ำตาไหลเพราะโทนนี่ คงเสียใจมาก จากเจ๊ที่เข้มแข็งเป็นอ่อนไหวเสียแล้ว
แล้วโทนจะได้กลับมาบ้านนี้อิกไม่
พี่แมนคือตามเคลียร์ให้เจ๊หมิวแน่ๆ
อีก 1 จุดพีคสินะ หมิวทำไงดีล่ะทีนี้
แบบนี้ยิ่งแสดงออกให้พี่แมนเห็นว่าแคร์โทนมากขนาดไหนนะครับเจ๊
ซวยเพราะปากกไม่ตรงกับใจนะเจ๊หมิว
อีดิท
น้านนน 3คนนี่วอนหาเรื่องจริงๆ อารมณ์เทพโทนยิ่งขุ่นๆอยู่ หญิงเองก็คงไม่คิดว่าโทนกับแมนจะแรงขนาดนี้ นึกว่าคอนโทรลได้ การพูดการจาเลยทำร้ายใจคนไป
ส่วนเจ๊หมิว นี่เป็นบทเรียนสำคัญของเจ๊เลยนะ ที่จะเรียนรู้ว่า บางครั้งคำพูดมันก็ทำร้ายคนได้มากกว่ากำปั้น
อยากอ่านต่อเร็วๆจัง ทำเป็นอีบุ๊คขายได้ไหมครับ เอาทั้ง2ภาคเลย สัญญาว่าจะซื้อ
หมิวรู้สึกผิดแล้วที่ทำให้โทนทนไม่ได้กับคำพูดการกระทำของตัวเอง...แต่น่าจะรู้สึกช้าไปนะ
รู้สึกผิดสััับสกับความรู้สึกที่มีกับท่านโทนมันเป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย
ชีวิตคนเราก็เหมือนละครครับ...เดี๋ยวก็ปรับตัวเข้าหากันและดีกันเอง
เจ๊ก็ปากแข็งเกิน
แคร์เขาล่ะสิ(หมิวกับโทน).....
ก็รักโทนไง
ช่วงนี้ก็เป็นบทงอน
สงสารเจ๊หมิวเลยแบบนี้
ความผิดครั้งนี้ ช่างใหญ่หลวงนัก
แล้วจะง้อโทนด้วยวิธีไหน
เจ๊หมิว กับ มิ้นต์ นิสัยบางอย่างคล้ายๆกันนะ
ต้องขอโทษแล้วล่ะ
จากที่เคยเห็นทุกคนรักและเอ็นดูตัวเอง กลายเป็นเห็นคนอื่นเอ็นดูโทนและรู้สึกว่าไม่มีใครเข้าข้างเลยทำให้พูดและทำออกไปแบบนั้นหรือเปล่า แต่ในเมื่อทำไปแล้ว ที่เหลือคือแก้ไขอย่างไร
โอ๋ๆเคสนี้หนักเลยนะเจ๊
เอาจริงเจ๊หมิวตอนนี้งอแงมากโทนจะไม่ทนก็ไม่แปลกเราะเจ๊หมิวไม่ยอมรับความจริงกับโทน
อันนี้ขอเม้นก่อนเลยย เรียนกับเครื่องฉายสไลด์นี่คงไม่ใช่รุ่น 10 กว่าปีก่อนแล้วครับ555
ตอนนี้ ที่พีคไม่ใช่คุณหมิวครับ น่าจะเป็นหมอหญิงมากกว่า คุณแมนได้แสดงใฟห้เห็นว่ารักนะ แต่ใช่ว่าจะเอาแต่ข่มได้ ที่ผ่านมาน่ะยอมให้เพราะรู้สึกผิด ถ้าจะคบกันต้องรีเซตจุดนี้ให้ได้ก่อน ผู้หญิงที่ข่มคู่ของตนตลอด ต่อให้รักแค่ไหนก็ทนได้ไม่นาน ยิ่งถ้าเจอคนที่เข้าใจเรายิ่งกว่า ต่อให้ฐานะด้านไหนก็สู้ไม่ได้ก็ต้องหวั่นไหว
จากใจชายผู้ผ่านมิดไลฟ์สไครสิส 555
ถ้าสถานการณ์ยังไม่เปลี่ยน ชั่วโมงนี้ขอเชียร์ดาวครับ
อุ่ย มาโพสต์ในเรื่องนี้จะโดนด้วยไหมนี่
ทำผิดก็ต้องกลับไปแก้ไข รีบๆๆไปง้อนายโทนเลยครับ
แล้วจะมีวิธีง้อยังไง
ผิดคลาดพีแมนไม่ว่าอะไรหมิว นะ
คนเรามีชนักติดหลัง ก็กลัวว่าเจ้เขาจะรู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรไว้ ก็ต้องเจียมตัว ไว้ก่อนครับ
ตื่นเช้ามาก็แบบ ปฎิบัติการง้อลิงงงงงว
จากดราม่าก็ตัดฉากมา
Action!?!!!
ตอนนี้สงสารเจ๊หมิว อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
น่าสงสารพี่หมิวจังกลัวโดนว่ารีบไปง้อเลย
มาไวดีครับ ได้อ่านต่อจากร้านเกะเลยยย
คำพูด บางครั้งน่ากลัวกว่ามีด ถ้าใช้ไม่ถูกจังหวะ กาลเทศะ และโอกาส
มีบทพ่อแง่แม่งอนกันด้วย อ่านไปก็สงสารหมิวไป ชอบเขาแต่แสดงออกตรงกันข้าม
ชอบมุมมุ้งมิ้งขอเจ๊ ว่าแต่ จะง้อลิงยังไงเนี่ย เตรียมกล้วยไปง้อลิงยังครับผมมมมมมมมมม ::HoHo::
เจ๊หมิวรู้สึกผิดจนร้องไห้กับพี่แมนเลย
ดราม่ามาเต็มเลยตอนนี้
เจ๊หมิวต้องไปง้อโทนแล้ว ถึงตรงนี้ละ
สงสารก็สงสารพี่หมิวนะ แต่ก็นะบทเรียนบางครั้งก็ต้องเรียนรู้เอง
แล้วก็เติบโตขึ้นจากข้อผิดพลาดนั้น
พ่อพวกมึงน่ะใครไม่รู้ แต่ถ้าพวกมึงรู้ว่ากูพวกใครน่ะ หึหึ
แต่ไม่ต้องถึงพ่อหรอกแค่ท่านโทนนี่ก่ ยับบู้บี้แล้ว
ปล. อยากอ่านต่อตอนถัดไปเลยครับ อารมณ์กำลังเดือด
ตามๆอ่านก่อนนะ
ยอมรับผิดตรงๆก็ไม่ได้แย่หรอกครับ อย่างน้อยก็รู้ว่าตัวเองผิด
เจ๊หมิว หมดฟอร์ม
โทนอยู่ก็ไม่พอใจแต่พอไปก็ห่วงหา
สงสารเจ๊หมิวจัง แต่ก็เข้าใจโทนนะ
อันนี้ชััดเจนล่ะว่าหมิวไม่ได้แค่ชอบเฉยๆ ถ้าถึงขนาดใจหายใจโหวงๆ แบบนี้มันเกินคำว่าชอบไปแล้ว
ต้องให้เพื่อนและพี่บอกแทนหัวใจตนเอง ไม่รู้ว่าหัวใจตนเองคิดอะไรแล้วจะทำตาทีใจต้องการได้อย่างไร นี่เนอะ
นิสัยผู้หญิง ส่วนมาก จะเป็นแบบนี้ ทำไม่ชอบทำเป็นเกลียด ชอบพุดว่าประชดประชั้น แต่จริงๆ ชอบ แต่ชอบแสดงออกแบบนี้เยอะ
รักเค้าๆๆ เสียงในติ๊กต่อกลอยมาเลย
สู้ๆ ครับ สำหรับตอนนี้ ชีวิตจริงมันยิ่งกว่าละคร ก็รักแหล่ะถึงทำ 555555
อีกนานป่าวหว่าไทม์ไลน์ของเจ๊หมิวจะไปชนกับเนื้อเรื่องหลัก
โทนไม่อยู่เหงาล่ะสิเจ้ ไม่มีคนกวนประสาท
มันคือ เธอ ฉัน และเขา จริงๆเลย วางตัว อึดอัด และเจ็บปวด...
เจ๊หมิวจะง้อโทนยังไงดีค๊าบบบ
ตอนนั้นพี่หมิวก็เซนซิทีพไปต่อให้พูดไปแล้ว ก็หาทางแก้ไขก็ได้มัวแต่กลัวไปก่อนอี๊ก
บางครั้งรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว แล้วโดนดุด่ายังดีกว่าไม่โดนว่าอะไรเลย
สายซึนเดเระ อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงไม่ได้หรอก.....
จากหนังเรื่องฟงอวิ๋นเลยประโยคนี้ หญิงงามพาโชคร้าย
โคตรซึ่งเลยอีพีนี้ สงสารโทน สงสารเจ้หมิว ไม่รู้ว่าจะทำยังไง พี่แมนก็สุดยอดพี่ชาย รวมทั้งคุณท่านทั้งสองรู้อยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ทำให้ลูกสาวเสียใจ รอว่าจะแก้ปัญหายังไง
::Orz::
โหๆๆๆ เจ้หมิวจบแล้วนี้ ใครจะทนรอไหว พี่หญิงได้บทเรียนสำคัญ แล้วจะกลับมาคุยกันยังไงน่าติดตามมาก ๆ ส่วนอดีตเพื่อนพี่แมน ชอบดูถูกคนอื่น ได้บทเรียนสำคัญ ที่สำคัญห้ามพูดถึงพ่อแม่โทน ไม่งั้นจะโดนหนักกว่านี้ นี้แค่เบาะ ๆ มาต่อเร็ว ๆ นะครัวเจ้หมิว รอ......
เจ๊หมิวมีมุมน่าสงสารด้วยนะเนี่ย
เห็นภาพซ้อนทับ เจ้หมิว กะ น้องมิ้นต์ เลย
ปากไว ทั้งคู่ 5555
ความแตก คนรุ้หมดเลยครับ
ตอนหน้า คงมันส์น่าดู โทนต่อให้ ไม่ใช้ 1 แขน
หวังว่าจะไม่มีคนมาห้ามนะ
( ตอนนี้ตัดจบน่าติดตามกว่าภาคหลัก ของโทนละ )
แล้วจะง้อโทนยังไงเนี้ยเจ๊หมิว...แต่โทนนี่ก็อารมณ์แปรปรวนแบบคิดไปเองคนเดียวจนถึงตอนในคาราโอเกะเลยนะ เหนื่อยแทนเจ๊เหมือนกันนะ
ปากแข็งเกินไป ยาวเลยทีนี้
แบบนี้เจ๊ต้องรีบง้อแล้ว
หมิว อารมณ์อยู่ระหว่าง 18ฝน 18หนาว ต้องการใครซักคนที่เข้าใจ
ขอบคุณครับ..พี่หมิวออกอาการเสียใจ เจ็บใจที่ตนเองทำแบบนั้นกับพี่โทนไปมากจนอึดอัดใจ..พอได้บอกกับพี่แมน..ทำนบระเบิดเลย
สำนึกผิดแบบนี้จำจนตายอะ
พี่แมน ก็แมนสมชื่อ ยังเป็นหลักให้น้อวสาวคอยเกาะเพื่อความมั่นคงเสมอ
เวลาที่คนเราทำอะไรผิดไปแล้วมันก็น่าอึดอัดนะที่จะหาทางแก้ไข ยิ่งจะปรึกษาใครแล้วอธิบายให้เขาเข้าใจปัญหามันก็ยิ่งอึดอัด
ใจมันช้ำ กับใจมันเจ็บ ไม่รู้ใครจะสาหัสกว่ากัน
พี่แมนพูดถูกจะดุหรือว่าหมิวก็ต้องแคร์อยู่ดีเพราะไงก็ต้องแคร์ทั้ง2ฝั่ง.
คราวนี้เจ๊หมิวต้องแสดงให้โทนรู้นะว่า"แคร์"
คุ้นๆนะคำถามจากตัวประกอบ "วอน 1" ทำให้สงสัยเลย มันมีชื่อไอ้ปื๊ดด้วยไหม??
นี่แหละความรักของพี่น้องมันยิ่งใหญ่เสมอ
ว่าแล้วพี่แมนนี่ หยังรู้ตลอดเลย แต่เอาจริงๆก็เอาได้แหละ เดาว่าโทนไม่น่าจะมาพักที่บ้านแล้วแน่ๆ
รักเขา แคร์เขาอะดิเจ๊หมิว
เจ๊หมิวถึงกับเสียน้ำตา นี่อาจเป็นจุดเปลี่ยนนิสัย การแสดงออกที่เห็นในเรื่องคาราโอเกะ
จริงๆนอกจากประเด็นเรื่องมาอยู่บ้านเฉยๆ ก็ยังน่าจะมีเรื่องเตยด้วยอีกเรื่องละมั้ง
ก็อย่างที่พี่แมนพูดแหละ เรื่องมันเกิดมาแล้วค่อยหาทางแก้กันต่อไป
เออ กูต้องรู้เรื่องของพ่องมึงมั้ย
เจ๊เก็บทรงไม่อยู่แล้ว
Ep. นี้ เริ่มด้วยดราม่าครับ ทำให้อยากรู้ว่า ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเปลี่ยนมาเป็นแบบปัจจุบันได้ยังไง
เจ้หมิวปากร้ายปากไวทำไงล่ะทีนี้ จะง้อนายโทนยังไงล่ะ
พีแมนเครียดเลย จะแก้ปัญหานี้ให้น้องยังไง ทั้งนิสัยและวิธีคิดมาจากคนละฟากกันเลย
พี่แมนกับคุณโทนนี่เหมือนพี่น้องกันจริงๆ มากกว่าคุณหมิวอีกนะนี่ วิธีคิดการกระทำเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
อยากบอกไอ้หนุ่มนั้นว่าะพ่อมึงเป็นใครนะไม่สำคัญหรอก แต่ชะตามึงกับพ่อน่าจะลำบากถ้าเรื่องนี้ไปถึงพ่อคุณโทน
เจ๊หมิวต้องปรับตัวแล้วล่ะครับ... เพื่อมิตรภาพที่ดีๆจะได้อยู่นานๆ
ด้วยความเคยชินที่มีแต่ผู้ชายมาคอยดูแลคอยง้อ คอยเอาใจ พอมาเจอคนที่ชอบก็คิดว่าเค้าก็ต้องเป็นแบบผู้ชายคนอื่นๆ แต่พอไม่เป็น ก็เลยออกแนวประชดประชันเพื่อเรียกร้องความสนใจ พอฝ่ายชายไม่สนใจแถมยังหนีกลับบ้านอีก ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ เรื่องของเรื่องก็คือต่างคนต่างคิดไปเอง ถ้าได้มีโอกาสเปิดใจคุยกันก็น่าจะจบลงด้วยดี
พี่หมิวพลาดอีกครั้ง ครั้งนี้จะแก้ปัญหายังไง แล้วต่อไปจะมีอีกหรือเปล่า คิดแล้วกลุ้มแทน สู้แล้วแก้ปัญหานะพี่หมิว
เจ๊หมิวคิดไรกับโทนอะ
อ๊ากกกก ดราม่าอีกแล้ววววว
ขอ บู๊ ต่อเถอะครับ
.
.
.
หลังเมนต์ อ้าาาา ได้ บู๊ แล้ววว อย่าพึ่งรีบจอดนะเหล่า กีกี้ ขออีกสักครึ่งตอน
ถึงขั้นนี้แล้ว เจ้หมิวต้องเริ่มปรับตัวนะ
น้ำตาไหลเพราะน้องลิงแบบนี้ตามไปง้อด่วนเลยครับ
รักหมดใจไปแล้ว รู้ตัวยัง
คุณหมิวต้องไปมอบตัวกับนายโทนที่บ้านสองต่อสอง
เฟลไปเลบเจ๊หมิวอึดอัดสับสนไปหมด สงสารเจ๊หมิวเลย แต่ตอนหน้าจะได้ขอโทษโทนไหม หรือจะมีมวยก่อน
ยิ่งไม่โดนว่ายิ่งรู้สึกว่ายิ่งผิด
เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมาได้จริงๆ
อยากข่มคนอื่นพอตัวเองสู้ไม่ได้ก็เอาพ่อมาอ้าง แย่ๆๆๆ
เปิดมาเจอep82 ดีจังได้อ่านก่อนนอน
ส่วนตัวผมคิดว่า ยังไงพี่แมนก็เลือกสายเลือดอยู่แล้ว ถึงจะรักเจ้าโทนมากก็เฮอะ เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ อยู่ที่ว่าพี่แมนจะพูดยังไงให้น้องทั้งสองปรับความเข้าใจกันได้
รอตอนต่อไปไม่ใหวแล้ว จะดูว่าเจ้าโทนจะทำให้คนพวกนั้นจำชื่อพ่อ แม่ ตัวเองให้ได้ยังไง อยู่ใกล้โรงบาลแค่นี้ ไม่ต้องกลัว จัดหนักจัดเต็มไปเลย
จะสงสารหมิวรึสงสารโทนดีเนี่ย ตอนนี้
เจ๊ของโทนกว่าจะเข้าใจกันเหนื่ยนะเนี้ย
เป็นแบบนี้นึกไม่ออกว่าเทพโทนจะเชื่อเจ๊หมิวยังไง
สงสารเทพโทนจัง
เจ้หมิวเป็นผู้หญิงที่เข็มแข็งแต่วันนี้มาโหมดอ่อนแอเลย
โอ๋ๆๆๆเจ๊หมิวผู้หน้าสงสารรร
เรื่องรอบนี้คงต้องตามง้อนายโทนอีกนานแน่ๆ ยิ่งหลบๆอยู่แล้วด้วย น่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
เจ้หมิวเปลี่ยนไปมาก เริ่มแคร์คนอื่น เพราะนายคนเดียวเจ้าลิงโทน
ไม่ค่อยได้อ่านทุกตอนเลย นี่ประติดประต่อกไม่ค่อยถูกถ้ามีเวลา เดวจะอ่านย้อนกว่าเกิดไรขึ้น
ปล. เป็นคุณแมนก็จะเหนื่อยหน่อยนะ 555
จะง้อกันยังไงเนี่ย
พี่หมิวจะง้อนายโทนยังไงนิ
สำนึกผิดไม่ทันเลยนะพี่หมิว
แอบสงสารเจ๊หมิวเลยนะเนี่ย สำนึกผิดน่ำตาแตกเลย
นี่แหละ ที่เค้าเรียกว่าให้สำนึกผิดแบบผู้ใหญ่ มันเจ็บและจำฝังใจยิ่งกว่าดุด่าหรือลงโทษอีก... 555
งานนี้เจ๊..เรามีเศร้า
ไม่รู้จะเห็นใจเจ้หมิวดีที่รู้สึกผิดจนร้องไห้ หรือน้อยใจแทนโทนที่ถูกใช้คำพูดทำร้ายความรู้สึกซ้ำๆดี เฮ้อ....
มันก็เหมือนบททดสอบ ต้องผ่านมันไปให้ได้
เจ๊หมิวทำโทนเสียใจ
ไม่โดนซักทีไม่ดีขึ้นรอน้องโทนตัดให้
ต้องไถ่โทดดดดดแบบนี้้
ความรักมักเสียน้ำตา
แล้วจะง้อยังงัยให้ลิงกลับมายิ่งพูดอย่างทำอย่าง
ปากไม่ตรงกับใจ ก็ลำบากนิดนึงนะครับ ผมว่ายังไงโทนก็เข้าใจดีแหละ เพราะเหตุการณ์แบบนร้น่าจะเกิดมาหลายครั้ง แค่โทนอาจจะอยากทำให้ จข.บ้านสบายใจมากกว่า
ไปให้ลิง เย่อสัก 2 น้ำเดี๋ยวก็ดีกัน แต่ว่าทำยังไง ลิงมันจะยอมเย็ดเจ๊หมิวนี่ก็ต้องหาวิธีสินะ
พี่หมิวนิสัยลูกคุณหนูเอาแต่ใจของแท้ ต้องเจอคนจริงสักครั้งจะลืมไม่ลง
รักมาก และ ทำตัวไม่ถูกเอง
โทนงอลเก่งนะเรา
ผิดแล้วยอมรับผิดนี่แหละลูกผู้หญิงตัวจริง ชอบเลยครับ
เจ๊สำนึกผิดแล้ว เฮียแมนสอนแบบให้คิดเอาเองแบบนี้ แล้วคุณโทนอ่ะโดนรัยมั่ง
สงสารเจ้เลยอะ พยายามเข้านะ
ครบสูตรคุณหนูปากร้าย กับนายตีมึนของแท้เลย
คนรวยเนี้ยเค้าชอบดูถูกคนจนเป็นของหวานหรือไงครับ จะจนจะรวยมันก้อมีหนึ่งสมองสองมือเท่ากันหมดไม่น่ามาข่มกันเลยให้ตายสิ เป็นผมโดนแบบนี้คงหัวร้อนเหมือนกันครับ
ซึนเกินไปนะเจ๊ พูดไม่ตรงกับใจเนี่ย
ยิ่งเงียบยิ่งน่ากลัว
คนมีปมคิดเยอะ พอเจอคำพูดมาสกิด มันก้อเป็นแบบนั้น หมิวเป็นคนไม่แคร์ใคร โทนเกรงใจคนไปหมดเลยออกมาแบบนี้
โทนเงียบมาก พี่หมิวก็ไม่กล้าทำอะไะทั้งๆที่อยากจะตามหาโทน
รักมากแต่แสดงออกไม่ถูก
พี่ชายที่แสนดีแมนสมชื่อจริงๆ
สุดท้ายต้องมาเสียใจเอง กี่รอบแล้วนะเจ๊หมิว
ปากไม่ตรงกับใจนะเจ๊อ่ะ ชอบก็บอกชอบดิ
สงสารเจ๊หมิวจังเลย เข้าใจความรู้สึกแบบนี้เลย
เจ๊หมิวคุยกับโทนจริงจังซักที ปรับทัศนะคติกัน
จะง้อยังงัยให้ลิงกลับมาสนใจ หาวิธีก่อนนะ
เจ้หมิวนี้รู้ตัวช้าเลย ว่ามีใจให้เจ้าโทน
รักเขาก็ขอเขาแต่งงานไปก็จบเรื่องแร่ะ
ร้องไห้ไม่มีเสียงนี่เครียดหนักเลยสิครับ หรือกลัวพ่อแม่ได้ยิน
ว่าถึงพ่อแม่ โทนยิ่งหลุดง่ายๆด้วย
เมื่อรู้ตัวว่าผิดต้องแก้ไขและประบปรุงตัว จะได้ไม่ผิดอีกในเรื่องเดิมกับครั้งต่อไปเครับ
โทนอ่านตอนนี้ยังครับเนี้ยย รุ้ไหมว่าเจ้หมิวเขา ชอบโทนแค่ไหนนิ ไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วว
หมิวจะลดอัตตาลงไปง้อโทนได้มั้ยหนอ ชอบเขาแต่ทำแปั้นปึ่งใส่เพราะถือตัวว่าเหนือกว่า เจอแบบนี้บ้างก็ดี
โอย ๆ พี่หมิวอาการหนัก ค่อย ๆ แก้ไขนะครับ ใจเย็น ๆ
แงแง ร้องไห้แล้ว
น้องโทนเดาใจพี่หมิวไม่ออกหรอกนะ อิอิ
ไอ้พวกชอบอวดพ่อนี่ลูกแหง่ชัดๆ
กลัวไปหมดเลยนะครับเนี่ย ไว้ดีขึ้นค่อยไปง้อแล้วครับแบบนี้ แต่ท่าทางจะง้อยากสะด้วยสิ
พี่แมนมีประสบการณ์ชีวิตมามากกว่า และ รู้นิสัยของน้องๆดี จึงเข้าใจเรื่องได้
ง่ายๆ
การแสดงออกของเจ๊หมิวตรงข้ามกับความรู้สึกทำให้โทนเข้าใจว่าไม่ชอบก็เลยออกไปให้พ้นหูพ้นตา มาถึงตอนนี้ทุกคนก็คงรู้ว่าเจ๊หมิวรู้สึกอย่างไรกับโทน
รักท่านโทนมากและครับ อาการแบบนี้
ยังวัยรุ่นทั้งคู่นี่เนาะ .. ต่างคนต่างก็ต้องเติบโตเป็นคนที่ดีขึ้นน้า :)
พี่แมนแฟมมิลี่สุด
เพิ่มเติม รออ่านตอนบู๊ตอนต่อไปไม่ไหวละครับบ
ต้องกำจุดอ่อนให้ได้
แต่จริงๆ ชีวิตคุณหนู จะทำตัวแบบหมิวก็ไม่แปลกอะไร
พี่แมนตัดสินใจถูกแล้ว
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
สำนึกผิดแล้ว ให้น้องทำไงบ้าง
ไม่มีใครทำถูกหรือทำผิดเสมอไปหรอก...อยู่ที่จะปรับปรุงแก้ไขยังไงมากกว่า..
เอาใจช่วยกมิวววนะครับ
งื้ออ น่าสงสาร เจ้อ่ะ
เหมือนจะรู้ตัว แต่คุณหมิวก็เหมือนไม่ค่อยปรับตัวเลยนะครับ ถ้าอ่านที่นายโทนเคยเล่า ก่อนที่จะได้กัน
ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร..ก็ให้ไปถามแม่สิ!!
กลับมาให้เจ๊ง้อเดี๋ยวนี้เลยเทพโทน
ไปจัดเจ้าโทนซักยกเลย
พี่หมิวทำเป็นเก่ง ชอบข่มท่านโทน
พอโดนเมินเลยจ๋อย
แปลกนะคนส่วนมากจะรู้ตัวว่าคนอื่นสำคัญกับเรามีความหมายกับเรามากแค่ไหนก็ตอนที่คนๆ นั้นไม่อยู่กับเราแล้ว
นี่โทนแค่ออกจากบ้านไป เจ๊หมิวยังมีโอกาสแก้ตัวแก้ไขได้
ถ้ารู้สึกว่าทำผิดเกินไป ก็ต้องไปขอโทษ ไปง้อสิ
เจ้หมิวจะนอกใจเจ้เตยสะแล้ว
ต้องหาทางง้อเจ้าโทนแระพี่หมิว สู้ๆ
หลงรักเขาเข้าไปซะเต็มที่แต่ไม่รู้ตัว พอเขาหายไป มันก็จะหน่วงแบบนี้แหละครับ
เจ๊หมิวผิดต้องขอโทษเจ้าลิงมันนะ
แก้ไขแล้วดูแลโทนดีๆนะ
เจ๊หมิวรีบตามไปง้อเจ้าลิงให้ไวเลย เดี๋ยวเจ้าลิงจะหนีหายไปอีก ตามไปที่บ้านเลย
ความในใจกับการแสดงออกของเจ๊หมิวมันเดินสวนทางกัน เจผ๊หมิวคงต้องจูนใหม่ละ
ติดตามอ่านมาตลอดชอบมากครับ
อ้ำๆ อึ้งๆ นั่นแหละ คร้าบ เดี๋ยวก็ไม่ได้กินหรอก ..
ต้องไปง้อแล้ว
แมนนี่มองขาดทะลุปุโปร่งเลย แถมยังมีวิธีสอนน้องแบบต้องจำตลอดไปอีก
พี่หมิวของนายโทนนึกเสียใจตอนนี้ยังไม่สายที่จะขอโทษ
เจ๊หมิวยอมรับใจตัวเองเถอะ
รักแหละดูออก
พี่ชายที่แสนดี
กลายเป็นหนังเศร้าซะงั้น
ผิด..ก้อต้องยอมรับผิดให้ได้นะเจ๊... ::HoHo::
เลือดยังไงก็ข้นกว่าน้ำ
คุณหมิวแคร์โทนมากไปแล้วววว
คราวนี้เจ๊หมิวปากเบาไปหน่อย แต่ก็รู้สึกผิดจนเว่อร์ไปเลย
อ้างจาก: only1A เมื่อ พฤศจิกายน 18, 2022, 01:19:06 ก่อนเที่ยง
มาแล้วๆ อ่านก่อนเดี๋ยวมาแก้
มีเรื่องให้โทนต้องบู๊อีกแล้ว ทั้งๆที่เจ็บแขน
พี่แมนต้องไกล่เกลี่ยแล้ว
พี่แมนโคตรน่ารักเลยคับอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้าง
คำบางคำ คิดให้มากก่อนหลุดปากออกไปนะ ทั้งพี่หญิง ทั้งเจ้หมิว
จริงครับที่ต้องแคร์คนในครอบครัวก่อน กว่าจะสนิทกันขนาดนั้น ผ่านเหตุการณ์มาเยอะเลย
คุณแมนนี่เหตุผลดีมากเลย สมเป็นผู้บริหารแท้ๆ ทั้งภาวะผู้นำ ความคิด และอื่นๆ
พ่อแง่แ่งอน
นี่แหละน้าา ที่เค้าบอกว่าคำพูดถ้าหลุดออกจากปากไปแล้วมันเอากลับคืนไม่ได้น่ะ
เจ้หมิวเริ่มมีใจให้เทพโทนแล้วสิถึงเป็นเอามากขนาดนี้ อิอิอิ
พี่แมนมีประสบการณ์ชีวิตมามากกว่า และ รู้นิสัยของน้องๆดี จึงเข้าใจเรื่องได้
ง่ายๆ
เข้าใจเจ๊ผิดแล้วโทน
แล้วต่อไปจะเป็น ของนายโทนอย่างไรหนอ ดูอาการแล้วเหมือนคนคลั่งรัก ::Thinking::
พี่แมนพูดถูก ฝ่ายนึงก็น้องสาว ถึงอีกฝ่ายจะเหมือนน้องชายก็เถอะ เอนเอียงไปทางไหนก็ไม่ดี
ก็รู้กันอยู่แล้วทุกคนในบ้าน
หมิวเป็นผู้ร้ายปากแข็งที่ปากกับใจไม่ตรงกัน พูดจาแบบว่าโทนตลอด แล้วยังไปใส่อารมณ์แบบนั้น ต่อไปโทนคงสร้างกำแพงขึ้นมาและจะไม่อยู่ใกล้หมิวอีกเลย เพื่อให้หมิวสบายใจ
โล่งแหละ เจ๊เลยร้องออกมา
ความในใจเจ้หมิวกับการแสดงออกที่แสดงออกไปมันสวนทางกันมากๆ เทพโทนคงคิดว่าเจ้เกลียดเขาจริงๆถึงอารมณ์เสียใส่เขาตลอด ::Crying::
ขอบคุณครับ
ปากแข็งกันจริงๆ
สงสารโทน เห็นใจหมิว
หืออ เจ้หมิวจะง้อเจ้าโทนหรือเปล่านะรอบนี้
หมิวเอ้ยเอาอีกแล้วว
เข้าใจผิดกันแค่เปิดใจขอโทษกัน โทนก็มีมุมมองที่เกลียดคนรวยอยู่แล้ว
พี่แมนก็รักทั้งน้องสาวทั้งโทน แต่ก็คงแคร์น้องสาวที่สุด
แล้วโทนก็โผล่มา555
พี่แมนสมเป็น พี่ชายที่แสนดี
ส่วนเจ้หมิวก็เริ่มรู้หัวใจตัวเอง
คนพูดไม่คิดแต่คนฟังคิด
ปากด่าแต่ใจรัก
ก็หวังว่าซักวันจะกลับมาเข้ารูปเข้ารอย
::Sweat:: ก่อนพูดเราเป็นนายคำพูด หลังพูด คำพูดเป็นนายเรา แล้วยิ่งคนแบบคุณโทนด้วยแล้ว คงจะไม่อยากมาเหยียบที่บ้านหลังนี้เลยนะ เห้อออ
แสดงออกไม่เก่ง ทำท่านโทนเข้าใจผิดเลย
เจ๊หมิวต้องกักตัวสำนึกผิดสัก8วัน
รักเขาแล้วทำไงละหมิว
ติดตามตลอด
พี่แมนพูดถูกนะ ด่าไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แถมยังเพิ่มงานอีกต่างหาก
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเลยเข้าใจเทพโทนเป็นผมก็คงทำเหมือนกัน ในเมื่อเราอยู่แล้วทำให้เจ้าของบ้านอึดอัดแบบนี้ออกมาจะดีกว่า ถึงในใจของเจ้าของบ้านจะไม่ได้คิดแบบนั้นเลยก็เถอะ เพราะคำพูดทำร้ายคนได้จริงๆนะ
รักแหละ จึงหยอก แต่แรงไปหน่อย
ด่ายังดีซะกว่า
เนี่ยถึงเวลาเขาไปก็มาเสียใจทีหลัง
ปากไม่ตรงกับใจ
คิดใหม่ทำใหม่นะหมิว
มึงยังไม่รู้ ว่าลูกใคร??
อาการออกชัดเลยน้องหมืว
ไปง้อเลยยยยยคุณหมิว
จะไปง้อนายโทนยังไงเนี่ยคุณหมิว
ไปไวแท้
::HoHo::เจ้โดนลิงมากกว่านะ555
นี่แหละผลของการติดนิสัยลูกคุณหนู เอ่แต่ใจตัวเอง คิดว่าทุกคนต้องมาง้อฉัน หารู้ไม่ว่า คำพูดแค่ประโยคเดียวมันทำลายจิตใจคนได้มากมายมหาศาล
เวลาพูดไม่คิดนะหมิว
เจ๊หมิวพบั้งปากบ่อยแต่ก็นะตอนนั้นยังเด็กกันทั้งคู่
นี่จะเป็นจุดเปลี่ยนสำหรับเจ๊หมิวหรือเปล่าสำหรับการเข้าหาน้องโทน
น่าสงสาร พูดไม่คิด
เก็บข้อมูลต่อ