เธอ ฉัน และ เขา 105

[✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰]

ต่อจากตอนที่แล้ว อยู่ดีๆก็มีกลื่นฟุ้งเข้ามาเลย เรากับพี่จวบก็ได้กลิ่นนะ แต่โทนก็บอกว่าเดี๋ยววันนี้กลับบ้านแล้ว ไม่ถือเป็นการรบกวนหรอกจากนั้นโทนก็ประกบมือกันแบบอีริวกะเลย ดังเผี๊ยะ เนี่ยยยยย แล้วไหนบอกว่าไม่ได้เรียนวิชาอะไรมาเลยไง แต่ไอ้การประกบมือเผี๊ยะ !!!!!!  แล้วทำให้ทุกอย่างสงบลงอ่ะมันคืออะไร แล้วกลิ่นคือโอเคว่าไม่ได้หายไปในทันทีเหมือนการสับสวิตท์ แต่ว่ามันก็ไม่แรงกว่าเดิม ถ้าให้มโนก็คือกลิ่นนั้นอ่ะไม่เข้ามาใกล้เราแล้ว และก็ค่อยๆหายไปเอง


เรากับพี่จวบคือมองหน้ากันแบบกระอักกระอ่วน แต่พี่จวบจะนิ่งกว่าหน่อยนึง เพราะเราเองก็พอเดาๆได้แหละว่าพี่จวบเองก็คงผ่านอะไรมาเยอะ จะมีก็แต่โทนนั่นแหละที่หน้านิ่งแล้วถอนหายใจ และเก็บของต่อ เราเดินเข้าไปเคาะที่แขนแล้วบอกนี่ไอ้ลิงบ้าเมื่อกี้ทำอะไรอ่ะ โทนก็บอกไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ เราบอกไม่เชื่อออ ตอบมาเลย ถ้าไม่ตอบก็จะถามแบบนี้แหละ เราก็ไปซ้ายที ขวาที แล้วบอกตอบหน่อยน๊า ๆ ๆ ๆ


โทนก็ถอนหายใจแล้วหันมามองเรา แล้วบอกว่าพูดไปพี่ก็ไม่เชื่อหรอก เราบอกนี่ไอ้ลิงบ้ารู้ไหมว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ พี่เจออะไรมาบ้างเนี่ย โทนก็หันมามองหน้าเรานะ แล้วบอกเจออะไรล่ะครับ เราก็แบบหึ้ย ๆ ๆ หมั่นเขี้ยวอ่ะแล้วพูดว่าไอ้บ้าตะวัน เดี๋ยวกัดเลย ตอนนั้นโทนหันมามองเราควั่บเลยนะ แล้วถามว่าพี่หมิวไปเอาชื่อนี้มาจากไหน


เราก็บอกว่า แม่บอกมา โทนก็ถามว่าอ้าวแล้วไหงคุณท่านบอกอ่ะ เราก็บอกไม่รู้ล่ะ เมื่อกี้ทำอะไรบอกมาเลย ตอนนี้บอกอะไรก็เชื่อหมดแหละ โทนก็มองเราแล้วถอนหายใจนะ โอ๊ยย ไอ้ลิงบ้า แล้วตอนนั้นนางพยาบาลก็เคาะห้องก๊อก ๆ ๆ แล้วเข้ามานะ บอกว่าน้องโทนเก็บเสื้อผ้าได้เลยนะ โทนบอกครับๆ นางพยาบาลบอกอ้าวเก็บแล้วเหรอ


แล้วตอนนั้นนางพยาบาลก็พูดขึ้นมาว่าหืม วันนี้มีคนซื้อดอกไม้มาเยี่ยมอีกแล้วเหรอ ง้ะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  โอ๊ยยยยยยย ทุกโค๊นนนน ไม่ใช่แค่เรากับพี่จวบแล้วอ่ะ แต่นางพยาบาลก็สัมผัสได้ด้วย แต่พอนางพยาบาลมองเข้ามาแล้วเห็นว่าทั้งห้องไม่มีดอกไม้ นางพยาบาลก็หน้าถอดสีทันที ตอนนั้นโทนก็บอกพี่ครับ มานี่หน่อย ๆๆๆ นางพยาบาลเหมือนจะสนิทกันนิดนึงอ่ะไอ้ลิงบ้านี่จะสนิทกับทุกคนไม่ได้นะ


นางพยาบาลก็เดินมาแบบกล้าๆกลัวๆ ตอนนั้นโทนก็พูดขึ้นมาเลยว่า เข้ามาทุกวันยังไม่ชินอีกเหรอ นางพยาบาลก็บอกจะไปชินได้ไงเล่า โทนก็หัวเราะนะ แล้วก็เปิดเก๊ะยื่นอะไรบางอย่างให้ เราก็รีบเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นเหรียญอ่ะทุกคน พี่พยาบาลคนนั้นก็มองแล้วเราคิดว่าด้วยประสบการณ์ที่ทำงานมา พี่เขาคงเจออะไรแบบนี้มาบ่อยๆและรู้ได้ในทันทีแน่ๆ โทนบอกว่าฝากเอาไปหยอดตู้บริจาคด้วยนะครับ พี่นางพยาบาลก็บอกได้เลย หายแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆอย่าให้ป่วยอีกล่ะ


โทนก็พยักหน้า แล้วนางพยาบาลคนนั้นก็กำเหรียญนั้นแล้วก็เดินออกไป เราเข้าไปหาเลยแล้วเขย่าๆ ๆ ไอ้ลิงบ้าเมื่อกี้ทำอะไร โทนก็บอกเปล่านี่ครับ เราก็ถามอีกว่าที่ตบมือเมื่อกี้อ่ะทำอะไร โทนบอกเปล่านี่ครับยุงมันบิน เราบอกไอ้บ้าโทนยุงที่ไหนเห็นยุงเลย พี่จวบก็เลยบอกคุณหมิวครับให้โทนเก็บของเถอะครับ



เราหันไปมองพี่จวบนะ . . . แล้วก็อื้ออ แต่โทนก็พูดว่าผมไม่ได้มีวิชาเก่งเหมือนปู่กับพ่อหรอก เพราะงั้นอย่าถามเรื่องปาฏิหารย์อะไรเลย แล้วฉากนี้เหมือนในหนังเลย โทนแบบมองไปที่มือไปแล้วบอกว่าที่ตอนนี้พอจะทำอะไรได้นิดๆหน่อยๆ มันก็เพราะเลือดของปู่กับย่า พ่อกับแม่ ลำพังตัวผมคงทำอะไรไม่ได้หรอก เราบอกโหยที่ทำเมื่อกี้อ่ะ โทนก็เงียบแล้วไม่ตอบอะไร



แปปนึงพ่อเราเข้ามานะ ก็บอกป่ะเจ้าโทนกลับได้แล้ว โทนก็บอกครับคุณท่าน แต่ก่อนจะกลับอ่ะ โทนก็เดินไปที่มุมห้อง แล้วยกมือไหว้พึมพำอะไรไม่รู้ เนี่ยแล้วจังหวะนี้แหละทุกคน พี่จวบมองแล้วหน้าเหวอเลย ตอนนั้นเราอ่ะไม่เห็นอะไรนะ เราไม่เห็นเลยแต่ดูจากสีหน้าพี่จวบแล้วคือต้องมีอะไรแน่ๆ พอเก็บกระเป๋าออกมาจากห้อง พอมาถึงล็อบบี้ของชั้นนี้ นางพยาบาลที่ประจำจุดนั้นที่มองเห็นพ่อเรา พวกเขาก็มายืนสวัสดีแล้วบอกเดินทางปลอดภัยค่ะท่าน พ่อเราก็ยิ้มแล้วบอกขอบใจนะ แล้วก็หันมาถามว่าเจ้าโทนอยากกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวพ่อเลี้ยงเอง


โทนบอกไม่เป็นอะไรครับคุณท่าน อยากกลับบ้านมากกว่าครับ นางพยาบาลพวกนั้นหันไปคุยกันเลยอ่ะ พอเรามองพวกนางก็ทำยืนกันนิ่งๆ เนี่ยยย โอ๊ยย เหมือนลูกที่ถูกลืมอ่ะ เพราะพ่อคุยกับไอ้ลิงบ้าตลอดเลย เป็นไงบ้างเจ้าโทน นู่น นี่ นั่น โอ๊ยยย ไรเนี่ย เชอะ ลูกสาวคนสวยอยู่ตรงนี้นะ


จนแปปนึงโทนก็หยุดกึ้ก ยืนนิ่ง คือเราไม่ได้คิดอะไรนะตอนนั้น แล้วโทรก็เหมือนเอียงคอนิดๆ ให้คิดซะว่าเอี้ยหูฟังอ่ะ พ่อเราก็ถามมีอะไรเจ้าโทน ไอ้ลิงมองๆ แล้วก็เดินกลับไปที่ล๊อบบี้ของชั้นนี้ ซึ่งมีนางพยาบาลนั่งอยู่ ตรงหน้ามีคุณพยาบาลคนนึงอายุคงใกล้ๆเท่าแม่เราแหละ เรียกว่า เป็นนางพยาบาลอาวุโสก็คงได้นะ แล้วคนอื่นๆพอเห็นโทนเข้ามาก็ตกใจ เพราะท่าทางโทนคือเดินจี้เข้ามาหาเลย


เราก็ตกใจรีบเดินไปถามว่ามีอะไรโทน โทนพูดขึ้นมาว่า ขอกระดาษปากกาหน่อยครับ นางพยาบาลคนนั้นก็งงๆนะแต่ก็หยิบและยื่นให้ทันที โทนกำลังจะจรดปากกาเขียน แต่ก็พูดว่า อยากทำบุญไหมครับ ตอนนั้นทุกคนก็งงเลย เป็นเราเราก็งง แบบอะไรอ่ะอยู่ดีๆมาพูดเรื่องทำบุญ แล้วมันเป็นเรื่องเงินไง คือถ้าไม่รู้จักกัน ยังไงคำถามนี้ก็ไม่โอเคแน่ๆ แต่นางพยาบาลอาวุโสก็ใช้เวลาไม่นานนัก แล้วก็หยิบใบแดงๆ ออกมา 1 ใบ


ตอนแรกเขาจะยื่นให้โทนนะ แต่โทนบอกว่าเอาไว้ทำบุญไงครับ นางพยาบาลคนนั้นก็นิ่งนะ นางพยาบาลคนอื่นก็ไม่กล้าเข้ามาเท่าไร เพราะว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังโทนคือพ่อของเราอ่ะ ก็ถือว่าเป็นแขก เป็นลูกค้า VIP ของที่นี่เลยนะ คงเกรงใจกันแหละ ตอนนั้นโทนเขียนๆ ๆ ๆ แล้วก็พูดขึ้นมาคำนึงว่ากลับบ้านบ้างนะครับ



ด้วยความที่เรามองโทนอยู่ตลอดเวลา และในระยะสายตาก็มีนางพยาบาลคนนั้นอยู่ด้วย คือเราไม่รู้ว่าที่โทนพูดนั้นมันหมายความว่ายังไง แต่นางพยาบาลคือแบบนี้เลยคิดภาพตามเรานะ เขาหายใจเขาจะช่วงบนขยายตามธรรมชาติ และตาก็เบิกโพรงเล็กน้อยแล้วมองที่โทนไม่วางตาเลย สายตาคือคนที่ ตกใจ แปลกใจ ประหลาดใจอ่ะทุกคน ตอนนั้นโทนเขียนเสร็จก็ยื่นกระดาษให้



นางพยาบาลคนนั้นรับไป แล้วโทนก็เดินออกไปมาเลย นางพยาบาลคนนั้นก้มไปมองกระดาษที่โทนเขียนให้ แล้วร้องไห้เลย ร้องทันทีเหมือนสั่งได้ เขาถามว่าโทนรู้ได้ไง โทนที่กำลังจะเดินออกไปก็หยุดและพูดว่า ผมไม่ได้รู้ แต่คนที่รู้เขาบอกมา แล้วโทนก็เดินออกไปเลย พ่อเราก็ตามมา เรากับพี่จวบก็จ้ำอ้าวตามมาเลย เราถามว่าเมื่อกี้ทำไรอ่ะไอ้ลิงบ้า โทนบอกไม่ได้ทำอะไร แค่พูดเฉยๆ มีคนฝากมาแบบนั้น คือเราก็ยังถามนะว่าใคร ใครบอก แต่พ่อเราก็จับไหล่เอาไว้แล้วส่ายหัวไม่ให้เราถาม เราก็ต้องทำตามแหละ


พอมาถึงรถ เอาแล้วคราวนี้แหละปัญหาเลยเพราะว่า เราขับรถมาเองและพ่อกับพี่จวบก็มารถอีกคัน พ่อเราก็มาพูดอีกว่าเจ้าหมิวกลับบ้านดีๆนะลูก เดี๋ยวไปส่งเจ้าโทนแล้วพ่อก็กลับแล้ว อ้าวววว !!!!!!!  พ่อง้ะ !!!!!!  หนูอยากไปด้วยนี่นา หึ่ ฮือออ แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับบ้านแหละ ตอนนั้นมีสายโทรเข้ามาหาโทนนะ โทนก็รับสายแล้วก็เดินออกไป เหมือนจะไปคุยโทรศัพท์นั่นแหละ


เราก็เตรียมตัวจะกลับแล้วนะ  แต่แปปนึงไอ้ลิงบ้าก็เดินกลับมาพร้อมกับยื่นมือถือให้เรา เราก็รับมาแบบงงๆ โทนบอกแม่ผมจะคุยด้วย เราก็ห๊ะ!  แม่ทิพย์เหรอ เราก็ฮัลโหลค่ะแม่ทิพย์หมิวพูดสวยค่ะ แม่ทิพย์ก็ถามหนูหมิว หนูหมิววันนี้ช่วงเย็นๆว่างไหม เราก็ถามว่างค่ะแม่ทิพย์ แม่ทิพย์มีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วแม่ทิพย์ก็บอกว่าอื้มพอดี


' ย่าเขาให้ชวนหนูมากินข้าวเย็นที่บ้านน่ะ '


อ้าววว เย้. . . เราก็มองไอ้ลิงบ้าที่ยืนหน้าเจื่อนๆอยู่แล้วมองไปที่พ่อกับพี่จวบและบอกว่า แม่ทิพย์ชวนหนูไปกินข้าวที่บ้านนนนน พ่อเราก็มองหน้าแล้วบอกหืม . . . เราก็จริงนี่นา พ่อเราก็บอกอื้มๆงั้นก็ตามนั้นแหละ ฮี่ ๆ ๆ ๆ แล้วเราก็คืนโทรศัพท์ให้โทนเลยอ่ะ โทนทำหน้าเซ็งๆ แล้วเราก็บอกอารายไอ้ลิงบ้า ย่าหอมเขาชวนให้ไปนะจะขัดย่าหอมเหรอ


โทนก็ถอนหายใจยาวๆเลยตอนนั้น เราดึงแขนแล้วก็ถามว่าทำไม ถอนหายใจทำมาย โทนก็ถามว่าพี่ไปทำยังไงย่าผมถึงชวนพี่กินข้าวเนี่ย ปกติคนนอกย่าเขาไม่ค่อยชวนแบบนี้ ง้ะ ! พอได้ยินว่าคนนอกตอนแรกเรารู้สึกดาวน์เลยอ่ะ แต่ก็เข้าใจแหละว่า ครอบครัวโทนเขาเป็นยังไง เป็นแบบไหน ซึ่งหลายๆวันที่ผ่านมามันก็ทำให้เราเข้าใจได้แหละ


เราก็เลยบอกว่าอะไรย่าหอมอ่ะใจดีจะตาย ไม่เห็นน่ากลัวเลย ตอนนั้นโทนก็พูดว่า ให้ผมเจอมีดเจอปืนยังดีซะกว่าเลย เราก็บอกเว่อร์ละไอ้ลิงบ้า ย่าหอมออกจะใจดี แต่แว๊ปนึงเราก็คิดในใจนะว่าย่าหอมสำหรับโทนน่ะน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ คือมันห้าวมากเลยนะคนเราอ่ะที่บอกว่าเจอได้หมดทั้งมีดทั้งปืน มั้งๆที่ไอ้ลิงบ้าไม่ใช่คนอะไรแบบนั้นเลย


เราก็พูดไปว่าย่าหอมออกจะใจดีจะตาย อีเจมส์ก็บอกว่าย่าหอมเป็นคนทรงนี่นา ช่วยเหลือคนในหมู่บ้านก็เยอะแยะ โทนก็มองเราแล้วถามว่าพี่เจมส์บอกเหรอว่าย่าเป็นแค่ร่างทรงเหรอ เราก็พยักหน้าบอกอื้อก็อีเจมส์บอกแบบนี้ คือก็ร่างทรงแหละทุกคน เพราะที่เราเจออะไรแปลกๆในมิติอะไรนั่น ที่โทนบอกว่าย่าเป็นหมอผี เราไม่เชื่อเลยนะ


อย่างที่ย่าหอมบอกว่า มันเกิดจากจิตปรุงแต่ง เราเองก็ต้องยอมรับว่าตอนที่อีเจมส์บอกว่าย่าหอมเป็นร่างทรง เราก็แอบคิดแหละว่าร่างทรงที่ไหนส่งบางสิ่งบางอย่างมาเฝ้าได้ด้วย เพราะแบบนี้มั้งในจิตตอนนั้นโทนตัวปลอมเลยบอกว่าย่าหอมเป็นหมอผี



ตอนนั้นพ่อเราก็บอกเอาล่ะ ๆ เจ้าหมิว เมื่อกี้แม่เจ้าโทนบอกอะไรมั่งลูก เราก็บอกว่า. .  ย่าของโทนชวนกินข้าวเย็นค่ะ พ่อเราก็มองแล้วบอกอื้ม งั้นก็ไป แล้วตอนนั้นโทนก็พูดเลยว่างั้นผมขอไปรถพี่หมิวนะครับคุณท่าน เห้ยยยย อะไรเนี่ยไอ้ลิงบ้า อยู่ดีๆทำไมบอกแบบนี้อ่ะ พ่อเราก็มองแล้วบอกตามใจ แล้วพ่อเราก็ขึ้นรถไปเลยนะ


เง้ออออ อะไรเนี่ย พี่จวบขับออกไปก่อนเลย โทนก็ยังไม่ขึ้นรถนะยืนมองเรา แล้วก็ถามว่า บอกผมมาตรงๆพี่หมิว ไปรู้ชื่อตะวันได้ไง อยู่ดีๆคุณท่านคงไม่บอกเรื่องชื่อผมแน่ๆ เราก็เอ่ออ เอ่ออ โทนก็ย้ำอีกว่าบอกผมมาซะดีๆพี่หมิว เราก็บอกอ๊อยยย ก็น้องชายใครมาแกล้งพี่ล่ะ เราก็ยกแขนขึ้นให้ดูว่าเนี่ยย วันนั้นอ่ะจับมือถูก็ถูไม่ต้อง บอกจะฟ้องโทนก็ยังไม่หาย จนแม่ต้องบอกให้ลองเอ่ยชื่อตะวัน รอยดำถึงหายอ่ะ


โทนก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า ไปทำอีท่าไหนละหรือไปบ้านผมมาอีก เราก็บอกก็ ก็ ก็พ่อให้ไปคุยเรื่องจะช่วยงานอ่ะ มันก็ต้องไปดิ่ โทนก็ถอนหายใจเลยเห้อออ เราก็บอกอีกว่า ตอนนี้ย่าไปพักที่บ้านพ่อเจมส์อ่ะ อีเจมส์ก็เห็นว่าวิ่งเล่นอยู่รอบเรือนไทยเลย โทนเท้าเอวแล้วแหงนหน้าถอนหายใจยาวๆเลย เห้อออออ


เราก็เลยตัดบทขึ้นว่า รีบตามพ่อไปเถอะ เราก็ขึ้นรถก่อนเลยโทนก็เอากระเป๋าวางไว้ข้างหลังแล้วก็มานั่งหน้านะ พอออกมาสักแปปนึงรถติดไฟแดง โทนก็บอกผมขอดูแขนหน่อย เราก็ยื่นให้แบบงงๆ แล้วโทนก็จับแขนเราขึ้นมานะ จับแบบจับดื้อๆเลยแต่ไม่แรงอะไรเลยนะ จับแขนมาแล้วมองแปปนึงแล้วบอก ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ถ้ายังไม่เลิกอีก คงต้องคุยกันสักตุ้บสองตุ้บแล้วมั้ง


ง้ะ !!!!!!!!  นี่ไม่กลัวเลยเหรอเนี่ย แล้วที่บอกว่าตุ้บสองตุ้บน่ะ อย่าบอกนะว่าสามารถสัมผัสได้อ่ะ เง้อออออ ไหนๆก็มาพูดมาถึงเรื่องนี้แล้วอ่ะ เราก็เลยถามว่าเมื่อกี้เขียนอะไรให้นางพยาบาล . . . . โทนก็นั่งมองไปข้างหน้ายังเงียบอยู่นะ เราก็บอกว่าพูดมาเดี๋ยวนี้ไอ้ลิงบ้า โทนก็เลยบอกว่ามันเป็นเรื่องของครอบครัวเขา ผมว่าเราอย่าไปยุ่งเลย อ้าวววว


เราก็เลยถามว่าแล้วไปเขียนแบบนั้นอ่ะรู้เรื่องในบ้านเขาได้ไง โทนก็บอกว่าผมไม่ได้รู้แต่คนที่รู้เขามาบอก เราก็อ้าว . . . ที่เอียงหูฟังเมื่อกี้อ่ะเหรอ โทนก็เงียบนะ โอ๊ยยไอ้ลิงบ้านี่ตกลงสื่อสารได้จริงๆเหรอ แล้วโทนก็พูดว่าผมไม่ได้เก่งแบบปู่หรอกพี่หมิว ก็ทำเท่าที่ทำได้แค่นั้น หมอธรรมไม่ใช่แค่ทำให้หายจากเรื่องที่ผิดปกติ แต่หมอธรรมต้องเป็นที่พึ่งทางใจให้ชาวบ้านด้วยนั่นแหละที่ปู่ผมเป็น


โทนเล่าแบบมองไปข้างหน้าอย่างเดียวเลย เราก็เลยถามว่าโหยย พูดถึงแต่ปู่แล้วโทนไม่รักย่าเหรอ โทนบอกรักดิ่ก็ย่าทั้งคน. . . . เอาอีกแล้วโทนพูดแล้วก็สีหน้าแบบกลัวมากๆเลยอ่ะทุกคน จนพอไฟเขียวเราก็ขับรถออกไปอ่ะแหละ จนมาถึงย่านสวนผักอ่ะแหละ เราก็เลยตัดสินใจพูดไปตรงๆว่า ตอนนั้นปู่เทียนพูดว่าย่าเป็นคนส่งให้ไปดูแล เราก็ถามอีกทีว่าย่าทำแบบนั้นจริงๆเหรอ


โทนก็มองแล้วบอกอื้อ เราก็เง้อออ ร่างทรงทำแบบนั้นได้เหรอ โทนก็พูดขึ้นมานะว่า ผมบอกตอนไหนว่าย่าผมเป็นแค่ร่างทรง โอ๊ยย ทุกคนอยู่ดีๆบรรยากาศมันแบบหนักอึ้งเลยอ่ะ จนพอขับรถมาถึงตัวบ้านอ่ะ โอ๊ยย ทุกคนมีเสียงต้อนรับด้วย ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับหนังผีไปได้เลยนะ แบบที่หมอจะหอน บ๊อก บ๊อก บรู๋ววว ซึ่งความจริงที่เราเจอเนี่ยไม่ใช่เลย


พอขับรถผ่านที่ดินว่างๆที่พวกเสี่ยแอบซื้อไว้อ่ะ เสียงก็มาเลย บร๊อวววววว บรู๋ววววว คือคิดจะหอนก็หอนเลย ไม่มีแบบเกริ่นด้วยนะ โบร๋ววว แบบยาวๆเลย โอ๊ยย ใครบอกเราชินเราจะตีมือให้เลย จนพอขับเข้ามาในตัวบ้าน น้องมูชูก็มารอรับก่อนเลยน่าร๊ากกก  พอโทนลงจากรถไปอ่ะหมาก็เดินมารอบๆโทนแล้วนั่งลง ยกมือเขี่ยๆเหมือนเรียกโทนก็ย่อตัวนั่งลงและลูบหัว


แล้วแปปนึงอ่ะเสียงแหง่งง ก็ดังข้างๆเรา พอหันไปมองอ้าวน้องมูชูนี่นา เราก็ลูบหัว ลูบ ๆ ๆ เห้ย เดี๋ยวมูชูอยู่นี่แล้วที่อยู่กับโทนล่ะ เราหันไปทันทีเลยโทนลูบ ลูบ แล้วก็ยืนขึ้นมองและมันก็เดินไปทางสวนและค่อยๆเลือนหายไปต่อหน้าต่อตาเราเลย

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[robot 77]

ขนาดเป็นคนอ่านยังหลอน เจอตัวเป็นๆอย่างเจ๊หมิวไม่อยากจะคิด

[[email protected]]

มาให้อ่านก่อนนอนพอดีเลยครับลุ้นดี

[monster gmail]

เจ้หมิวมาแล้ว

[[email protected]]

พีคจริงตอนท้ายนิ

[lamom]

เหมือนเจ๊หมิวทำเควสปลดล็อคสกิลผ่าน แล้วพลังเพิ่มขึ้น เลยเริ่มสื่อถึงทีละนิด จนเห็น

โอ้...โทนมี Passive Skills ตั้งแต่เกิดเลย

[♤judas♤]

โทนสามารถสื่อวิญญาณได้เหรอที่เขียนข้อความลงกระดาษให้นางพยาบาล..พี่หมิวเจอแบบจังๆแถมเจอมาในรูปร่างน้องมูซูค่อยหายไปอีก

[First10]

เจอเทพโทน เวอร์ชั่นลึกลับแบบนี้แต่ดูเจ๊ยังสู้ไหวอยู่นะ

[darkside]

ไม้ตายของเจ้หมิว  ไม่ใช่  ไม่รักเจ้แล้วเหรอ   แต่เป็น หรือจะให้ฟ้องย่าหอม  5555

[aod123]

ลุ้นระทึกอีกแล้วครับ

[วัธน์กวี]

ชอบแบบนี้ครับมีเรื่องน่าติดตามตลอดเลย

[Daniel Dear]

ย่าหอมคงอยากจะคุยอะไรกับหมิวแน่ๆกลับมาบ้านโทนวันนี้หมิวจะเจออะไรอีกนะ

[peddo]

หลอกตั้งแต่เด็กยันหมา​ เจ๊ต้องปรับตัวอีกเยอะ​ ถ้าจะเข้าบ้านนี้

[eltas007]

เจ้งานเข้าอีกแล้ว

ปล.ทำไมพยาบาลได้กลิ่นหอมแล้วเจ้ได้กลิ่นเหม็นหรือสิ่งนั้นอนุญาติให้พยาบาลเข้ามาหาโทน

[1819]

     แฮ่มม ลองย่าหอม ชวนทานข้าวแบบนี้     อนาคต  นางเอกเบอร์ขึ้นแท่นแทน เจ้เต่ย แล่ว   นะเจ้หมิว     เจ้หมิวคือ ผู้อยู่เหนือ อยากรู้แล้ว ย่าหอม จะทำหรือบอกอะไรเจ้หมิว  
 แต่ เอ๊ะ ช่วง เวลานั้น เทพโทนยังไม่มีแฟน นี่ พึ่ง ปี2    อยากรู้อนาคตต้อนที่เทพโทน มีแฟนแล้ว ทั้งเจ้เตย เจ้หมิว ออกอาการแบบไหน จะมีแอบหึงไหม