มั่วรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 34: เกมรักของเรา

[KaohomLM]

   "ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ น้ำฟ้า" ชาคริตพูด และเดินเข้าไปโอบร่างของน้ำฟ้าแน่น
   "ขอบใจนะ ชั้นก็ดีใจ ที่ได้กลับมาอยู่นี่" น้ำฟ้าบอก
   "มาค่ะ เดี๋ยวรินขนกระเป๋าไปห้องให้" รินบอก
   "ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวพี่เอาไปเอง รินไม่ได้ทำงานให้พี่แล้วนะ" ชาคริตบอก
   "ไม่เป็นไรค่ะ รินอยากช่วย" รินบอก และรับกระเป๋าในมือน้ำฟ้าไป
   "มาเถอะ น้ำฟ้า งานเลี้ยงพร้อมแล้ว" ชาคริตพูด และจูงมือน้ำฟ้าไปที่โต๊ะอาหาร ที่ราชณิญา ไผ่หลิว และเบญนั่งล้อมวงอยู่
   หลังออกจากโรงพยาบาลได้ น้ำฟ้าก็กลับไปอยู่กับพ่อแม่อยู่ช่วงหนึ่ง และได้เจอกับชาคริตที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น จนกระทั่งสอบปลายภาคเสร็จ น้ำฟ้าจึงได้ขอกลับมาอาศัยอยู่กับชาคริต
   "แล้ว...พ่อแม่ไม่ว่าเหรอ"
   "ก็....ว่าแหละ" น้ำฟ้ายักไหล่ "ยิ่งเห็นนายมีสาวล้อมหน้าล้อมหลังตลอด แต่ก็แปลกนะ โดนยิงเกือบตายทีเดียว พ่อแม่ตามใจชั้นขึ้นเยอะเลย"
     "ยินดีต้อนรับกลับมานะคะ พี่น้ำฟ้า" ราชณิญายิ้มแฉ่ง
   "ดีใจนะ ที่หายดี ยัยแว่น" ไผ่หลิวบอก
   "หวัดดี น้ำฟ้า" เบญโบกมือ
   "หนูเอากระเป๋าไปเก็บให้แล้วนะคะ" รินเดินกลับมาบอก "มากินกันเถอะค่ะ วันนี้หนูกับพี่เบญช่วยกันทำสุดฝีมือเลย"
   
   "ว่าแล้ว ทำไมรินลาออกล่ะ" น้ำฟ้าถาม หลังจากกินอาหารกันได้สักพักหนึ่ง
   "ก็...." รินอ้ำอึ้ง "ไหน ๆ หนูก็จะมาเป็นเมียพี่ชาคริตแล้ว ถ้ายังรับเงินอยู่.....มันเหมือนหนูขายตัวยังไงไม่รู้"
   แต่ถึงจะไม่รับเงินแล้ว เธอก็ยังดูแลบ้านให้ชาคริตอยู่
   "อย่างนี้แหละ ถูกแล้ว" ราชณิญาสอน "ตอนนี้ เงินทั้งหมดของชาคริตก็เหมือนเป็นของรินแล้ว อยากเอาไปใช่เมื่อไหร่ก็เต็มที่เลย"
   "ญา!!"
   "แหะ ๆ หนูล้อเล่นค่า"
   "แล้ว หนูก็เริ่มทำเงินจากสตรีมกับถ่ายโฆษณาได้หน่อยนึงแล้ว ไม่เยอะเท่าเป็นแม่บ้านให้พี่ชาคริตหรอก แต่ก็พออยู่ได้" รินพูดต่อ
   "แต่ก็ยังไม่ยอมย้ายออกจากบ้านพักคนสวนนะ" ไผ่หลิวแซว
   "ออกแล้วให้หนูไปอยู่ไหนล่ะคะ พี่ไผ่หลิว" รินสวน "พี่เบญเอาห้องนอนแม่พี่ชาคริตไปแล้ว ญาก็จองห้องนอนเก่าพี่ชาคริต พี่ไผ่ก็เอาห้องนอนเล็กไปแล้ว ห้องนอนแขกก็ของพี่น้ำฟ้า ไล่หนูออกจากบ้านพักคนสวนนี่หนูย้ายไปนอนห้องนอนใหญ่ของพี่ชาคริตจริงด้วย"
   "มาสิ" ชาคริตชวน รินหน้าแดงก่ำ
   "แหมมมมม ชั้นไม่อยู่นี่ พวกแกคงซั่มกันทั้งวันทั้งคืนเลยสินะ" น้ำฟ้าแซว "ไหน เล่าให้ฟังซิ"
   "เอิ่มมมมม...." เบญก้มหน้ามองพื้น
   "พี่น้ำฟ้า..." ราชณิญาพูดเบา ๆ "พี่น้ำฟ้าไม่อยู่ พี่ชาคริตไม่ยอมมีอะไรกับใครเลยนะคะ"
   น้ำฟ้าจ้องหน้าเพื่อนร่วมฮาเร็มทีละคน "จริงน่ะเหรอ...."
   "โธ่ ชาคริต" น้ำฟ้ายื่นมือไปลูบแก้มชาคริต "ขอบใจนะ"
   "เราถึงได้ตั้งตารอแกนี่แหละ ยัยแว่น" ไผ่หลิวโวย
   "เอ้า คืนนี้วางแผนอะไรกันไว้บ้าง" น้ำฟ้าถาม "ชั้นไหวนะ กลับมาเป็นปกติร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว"
   "คืนนี้ยังไม่มีค่ะ แต่....." ราชณิญาหยุด
   "อาทิตย์หน้า...." เบญต่อ
   "พวกเราคิดว่าจะไปนอนค้างในบ้านพักกลางป่า" ชาคริตต่อ
   "หลังที่แม่พี่ชาคริตได้มาจากกรมอุทยานนั่นแหละ" ไผ่หลิวต่อให้อีก
   "แล้วก็อยากเชิญพี่น้ำฟ้าไปด้วยนะคะ" รินบอก
   "อ๋อออออ" น้ำฟ้าร้อง "จะทัวร์ปัดจิ๋มกันอีกรอบเหรอ เอาสิ ชั้นไปด้วย"

   หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
   "ไม่เลวนี่ ไผ่หลิว" ชาคริตพูด หลังจากได้เห็นเกรดเฉลี่ยในเทอมนี้ของไผ่หลิว ที่เกือบจะถึง 3.5
   "ขอบคุณค่ะ" ไผ่หลิวบอก "หนูตั้งใจเรียนสุดฝีมือเลยนะ พี่ชาคริตได้เท่าไหร่คะ"
   "สามจุดแปดกว่า ๆ" ชาคริตบอก
   "ของชั้นเหลือสามจุดหกเอง" น้ำฟ้าบ่น
   "ก็น้ำฟ้าโดดเรียนบ่อยอ่ะ" ชาคริตบอก "รู้ป่ะ มีอยู่ตั้งประมาณเดือนกว่า ๆ ที่น้ำฟ้าไม่ได้เข้าเรียนเลยสักครั้งเดียว"
   "....ชาคริต.......ชั้นโดนยิง...."
   "ไม่ใช่ข้อแก้ตัวครับ" ชาคริตทำเสียงแข็งจนราชณิญาอดหัวเราะไม่ได้ "คุณไม่เข้าเรียนคือคุณไม่เข้าเรียน ไม่ต้องเอาเรื่องโดนยิงมาอ้าง"
   "แหม ทีนี้ล้อเล่นได้นะ" เบญแซว "น้ำฟ้ารู้ไหม ตอนยังไม่รู้ว่าน้ำฟ้าจะฟื้นไหม ชาคริตนั่งจ้องเก้าอี้ว่างในห้องเรียนแล้วร้องไห้ทุกวันเลย"
   "จ๊ะ ยัยสี่จุดศูนย์ ๆ"
   "เอาหล่ะ ดูเกรดกันพอแล้ว เก็บข้าวของกันเสร็จหรือยัง"
   "เสร็จแล้วค่ะ"
   "เสร็จแล้ว"
   "ของหนูขนขึ้นรถแล้วค่ะ"
   
   ในรถที่นั่งกันหกคนค่อนข้างแน่นนิดหน่อย ยังดีที่รินกับไผ่หลิวค่อนข้างตัวเล็ก จึงยังไม่ถึงกับเบียดเสียด
   "นายต้องไปซื้อเอสยูวีนะ" น้ำฟ้าบอก
   "เดี๋ยวจะลองบอกแม่" ชาคริตตอบ
   "ข้างหลัง อึดอัดกันไหมคะ" ราชณิญา ที่อาศัยความเป็นเมียหลวงมานั่งหน้าร้องถาม
   "ไม่แน่น"
   "แต่หนูแน่นนะ"
   "พี่เบญญญญญญ เอานมออกจากหน้าหนู"
   ชาคริตเหลียวขวับไปมอง
   "พี่ชาคริต ขับรถไปค่ะ พี่เบญ เอานมออกจากหน้ารินค่ะ" ราชณิญาสั่ง
   "ก็พี่นั่งไม่สะดวก"
   "เอานมทิ่มหน้าน้องรินน้องรินก็ไม่สะดวกเหมือนกันค่ะ ถอย!!"
   แหม สมกับคนจะเป็นเมียหลวงจริง ๆ
   "ก็ของพี่มันใหญ่"
   "เรื่องใหญ่ ของหนูใหญ่กว่าค่ะ!!!" ชาคริตชำเลืองมอง เออ ใหญ่กว่าจริง ๆ
   "เรื่องนี้หนูขอไม่สู้นะคะ" ไผ่หลิวพยายามถอยตัวและหน้าอกแบน ๆ ออกจากพื้นที่ขัดแย้ง
   "พี่เบญกับญาไม่ต้องเถียงกันค่ะ หนูถอยเอง" รินเขยิบตัว
   "เอิ้ววววว ยัยดาราหน้าบาก อย่าโดนกระเป๋าชั้น!!!" ไผ่หลิวร้อง "เดี๋ยวระเบิดควันยาสลบมันจะระเบิดขึ้นมา"
   "แล้วพี่ไผ่หลิวจะพกมาด้วยทำไมคะ!!!!!!!!!!!!" ราชณิญาร้อง
   "ก็เผื่อไว้ไง"
   "โอ๊ยยยยยย หนูปวดหัวววววววว"   

   แต่ถึงจะมีเรื่องปวดหัวบ้าง สุดท้ายทั้งหมดก็มาถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพ และช่วยกันลำเลียงของเข้าบ้าน
   "โห บ้านนายนี่สวยทุกหลังเลยนะ" น้ำฟ้าชม
   บ้านตากอากาศหลังนี้ตั้งอยู่ติดกับสายธารในป่าโปร่ง และน้ำตกเล็ก ๆ บรรยากาศสวยและเป็นธรรมชาติสุด ๆ
   "แต่มีแค่สามห้องนอนนะ"
   "หนูจัดเวรเองค่ะ ว่าใครนอนกับใคร" ราชณิญาบอก "ปล่อยให้เลือกกันเอง เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก"
   เนื่องจากมีหกคน ราชณิญาจึงจัด ตามนี้....
   "ทีมคนไม่ซิงนะคะ พี่น้ำฟ้านอนกับรินค่ะ" ราชณิญาบอก "ส่วนทีมสาวซิง ไปนอนห้องนู้น พี่ไผ่กับพี่เบญ"
   "แล้วญาล่ะ"
   "หนูเป็นเมียหลวง หนูต้องนอนกับพี่ชาคริตสิคะ"
   "แล้วญาจัดที่นอนตามความซิงจริงดิ่"
   "ชั้นไม่อยากนอนกะยัยผมเปียนี่อ่ะ"
   "แล้วเอาชาคริตไปไว้เองเนี่ยนะ"
   "ทุกคนฟังน้องญานะครับ" ชาคริตบอก "ทริปนี้พี่อยากให้ทุกคนได้ผูกมิตรกันไว้นะ"
   
   หลังเก็บข้าวเก็บของกันแล้ว หนึ่งหนุ่มกับห้าสาวก็ไปช่วยกันทำอาหารปิ้งย่างกันในลานโล่งริมลำธาร
   "อ่ะ นี่" เบญทิ้งตัวนั่งลงข้างชาคริต ในมือถือหมูย่างบาร์บีคิวไม้หนึ่ง "หมูเราหมักเอง ชาคริตอ้าปากนะ"
   ชาคริตอ้าปาก เบญค่อย ๆ เอาหมูแหย่ "อ้า งั้มมมม"
   "อืม อร่อยยย"
   เบญกัดหมูไปอีกชิ้นหนึ่ง แล้วยื่นเข้ามาป้อนชาคริตแบบปากต่อปาก
   "งืมมมมม"
   หมูอยู่กลางระหว่างริมฝีปากทั้งสอง ก่อนจะไหลเข้าไปในปากของชาคริต แต่ปากของเบญก็ตามหมูเข้ามามาจนกลายเป็นจุมพิตเข้ากับปากชาคริต
   "อื้มมมมมม" ชาคริตลืมหมูไปโดยสิ้นเชิง เหลือแต่ริมฝีปากของเบญ เขาเอื้อมมือไปโอบรอบเอวบางและดึงตัวเบญเข้ามากอดแนบใกล้
   เขาต้องขอบใจเบญมาก ๆ ช่วงที่น้ำฟ้าอาการยังไม่ดีขึ้น เบญแทบจะอยู่ข้างกายเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ทั้งที่มหาวิทยาลัย ทั้งที่บ้าน บนรถ โดยที่เธอไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยปากขออะไรจากเขา ชาคริตรู้สึกว่าตื้นตันใจยิ่งนัก และรู้ว่า ที่ผ่านมา เขาตอบแทนเบญได้ไม่ดีเท่าไหร่
   แถมความรักที่เขามีให้เธอ ยังไม่ได้ยิ่งหย่อนลง จากในวันที่เขาตระหนักแจ้งแก่ใจ หลังจากได้เล่นเปียโนกับเธอ
   เธอรอเขามานานมากแล้ว
   "อะแฮ่ม" แต่ทันทีที่เบญปีนขึ้นมานั่งบนตักชาคริต ก็มีเสียงที่เรียกสติให้ทั้งคู่แยกจากกัน
   "จะจัดกันตรงนี้จริง ๆ น่ะเหรอ" ไผ่หลิวถาม
   "อย่าเพิ่งค่ะ" ราชณิญาบอก "พี่เบญ ลงไปก่อน"
   "โธ่ ญา" เบญบ่น
   "ไม่เอาค่ะ อย่าเพิ่งลัดคิว" ราชณิญาบอก "หนูจัดไว้แล้ว ได้ทุกคน ไม่ต้องห่วงค่ะ อ่ะ เอาหมูย่างฝีมือรินไปกินรอก่อน"
   ขณะเดียวกัน รินที่ย่างหมูเสร็จแล้วก็ส่งมอบหน้าที่ดูแลเตาให้น้ำฟ้า ขณะที่ตนเองไปไลฟ์สดกับต้นไม้ดอกไม้สวย ๆ ที่ริมลำธาร
   "นี่มินิรินนะคะ วันนี้มินิรินออกมานอกสถานที่ค่ะ มาเที่ยวชมป่าไม้เชิงภูเขาสวย ๆ เก็บบรรยากาศไปฝากมิตรรักมินิรินทุกคนนะคะ..."

   พอทุกคนกินอิ่มหนำสำราญกันดีแล้ว ก็เข้าสู่ช่วงกิจกรรมยามบ่าย
   "ทุกคน แบ่งทีมค่ะ" ราชณิญาบอก "หนูเตรียมกิจกรรมไว้เพียบเลย"
   "ไว้ขึ้นปีสอง ญาจะเป็นพี่เชียร์เปล่าเนี่ย" เบญถามขำ ๆ
   "ใครซิง ไปอยู่ทีมนั้น คนที่ไม่ซิงแล้วมาทางนี้ค่ะ"
   "แบ่งทีมได้ทุเรศมากอ่ะ" ไผ่หลิวบ่น แต่ก็ไปยืนข้างเบญ
   "แล้วนี่นะคะ ในมือหนู" ราชณิญาหยิบแผ่นพลาสติกที่มีกระดาษปะติดไว้ออกมา "คือวงล้อกิจกรรมค่ะ เดี๋ยวหนู หรือพี่ชาคริต จะเป็นคนหมุนวงล้อนะคะ วงล้อไปตกตรงไหน ทีมสาวซิง กับทีมสาวไม่ซิงต้องแข่งขันกัน โดยมีพี่ชาคริตตัดสิน ทีมไหนชนะ.....ได้รางวัล คือ....ได้อยู่กับพี่ชาคริตก่อน ทีมที่แพ้ รอพรุ่งนี้ค่ะ"
   ดวงตาทุกดวงเป็นประกาย
   "ริน ช่วยพี่นะ" น้ำฟ้าบอก "พี่ไม่ได้ใกล้ชิดกับชาคริตมาตั้งแต่เข้าโรงบาลแล้ว"
   "ค่ะ หนูก็อยากมาตั้งแต่เลิกกันแล้ว"
   "ยัยผมเปีย"
   "อือ ไผ่หลิว เราต้องชนะนะ เรารอถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้ว"
   "และแน่นอน หนูอยู่ทีมพี่น้ำฟ้ากับริน" ราชณิญาบอก
   "อะไรอ่า!!!"
   "สามต่อสอง ไม่แฟร์อ่า"
   "การแข่งขันส่วนใหญ่ใช้ส่งตัวแทนค่ะ" ราชณิญารีบบอก "ถ้าแข่งทีม เดี๋ยวทีมหนูเลือกแค่สองคน เชิญพี่ชาคริตหมุนค่ะ"
   กริ๊งงงงงงงงงงง
   ชาคริตพยายามมองกิจกรรมต่าง ๆ ที่ราชณิญาเตรียมมา
   โอมเพี้ยง ประกวดชุดว่ายน้ำ ประกวดชุดว่ายน้ำ ประกวดชุดว่ายน้ำ
   วิ่งแข่ง
   โธ่
   ไม่เป็นไร ยังเหลืออีกหลายยก
   "หนูขอค่ะ" รินยกมือ "ตอนประถมหนูเคยแข่งยิ่งผลัด"
   น้ำฟ้ากับราชณิญาพยักหน้า
   "ชั้นเอง" ไผ่หลิวบอก
   "โอเค สู้ ๆ นะ ไผ่หลิว" เบญบอก
   "วิ่งรอบบ้านนะ" ราชณิญาบอก "ใครกลับมาถึงจุดนี้ก่อน ชนะ เอ้า เริ่มได้ค่ะ!!!"
   สาวร่างเล็กทั้งสองพุ่งทะยานออกไป ไม่ช้า ไผ่หลิวก็กลับมา
   "เย้ ชั้นชนะ!!!!" ไผ่หลิวร้อง "ทีมสาวซิง หนึ่ง ทีมบานแล้ว ศูนย์!!!"
   "แกบอกใครบาน!!!" น้ำฟ้าร้อง
   "แล้ว....น้องรินหายไปไหน" ราชณิญาถาม

   ทันทีที่ตัวบ้านบังทั้งคู่จากระยะสายตา ไผ่หลิวก็ล้วงเอาระเบิดควันยาสลบออกมาลูกหนึ่งแล้วซัดใส่รินที่วิ่งตามมาติด ๆ สาวหน้าบากล้มกลิ้งลงไปกับพื้นทันที
   "หุหุ ชั้นก็ชนะใส ๆ สิ" ไผ่หลิวหัวเราะกับตัวเอง

   ผลคะแนนรอบแรก ทีมสาวซิง ถูกปรับแพ้ ทีมสาวมากประสบการณ์ หนึ่งคะแนน

   พอช่วยกันปฐมพยาบาลให้รินฟื้นมาเป็นปกติได้ เกมส์ก็ดำเนินต่อไป หลังจากที่รินยืนยันว่ายังไหว
   ".....งัดข้อ"
   เอาจริงดิ่
   แข่งงัดข้อเนี่ยนะ
   ทีมสาวซิงส่งไผ่หลิวออกมาอีกครั้ง ("ส่งกระเป๋ามานี่นะ เดี๋ยวก็ถูกปรับแพ้อีก" เบญบอก) ส่วนฝ่ายสาวมากประสบการณ์ส่งราชณิญา
   "หึ น้องญา" ไผ่หลิวบอก "วันนี้แหละ พี่จะแสดงฝีมือให้ดู"
   แต่ปรากฏว่าไผ่หลิวไม่ได้แข็งแรงอย่างที่ตัวเองคิด
   ศูนย์ต่อสอง

   ชาคริตปั่นวงล้อต่อ เป่ายิ้งฉุบ
   ทำไมมันไม่ลงประกวดชุดว่ายน้ำสักทีนะ
   "ยัยผมเปีย ชั้นเอง"
   "เธอทำแพ้มาสองยกแล้วนะ ไผ่หลิว ให้ชั้นบ้าง" เบญบอก
   เบญกับน้ำฟ้า
   ฉุบ
   เบญออกค้อน น้ำฟ้าออกกรรไกร
   หนึ่งต่อสอง
   เกมส์ที่สี่ ปิดตาตีหม้อ
   ฝ่ายสาวซิงให้เบญเป็นคนบอก ไผ่หลิวเป็นคนตี ขณะที่ฝ่ายช่ำชอง ให้ราชณิญาตี โดยมีน้ำฟ้าคอยบอก
   ทันทีที่เริ่มเกม ไผ่หลิวก็กระโจนไปฟาดหม้อแตกกระจาย โดยที่เบญยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
   "เห้ยยยย" ชาคริตร้อง อะไรมันจะเร็วปานนั้น
   "หนูฝึกฝนมา ในวิถีแห่งนินจา" ไผ่หลิวยกนิ้วขึ้นชี้ฟ้า "แค่มองไม่เห็น ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับหนู"
   สองต่อสอง ทีมสาวซิงกลับมาตีเสมอแล้ว
   กริ๊งงงงงงงงงงงงง
   แข่งพับกระดาษเป็นรูปนก
   ในเวลาที่กำหนด เบญพับได้หกตัว รินพับได้สี่
   สาม สอง ทีมสาวซิงพลิกกลับมานำเรียบร้อย
   "ไม่ยอมค่ะ" ราชณิญาบอก "พี่น้ำฟ้า เราต้องสู้นะคะ"
   ต่อไป เป็นการแข่งทายคำ ซึ่งราชณิญากับน้ำฟ้าที่รู้ใจกันดีกว่าเอาชนะเบญกับไผ่หลิวไปได้
   "ก็เธอบอกแต่แท่ง ๆ เราก็คิดว่าไอ้นั่นของผู้ชายสิ" เบญบอก หลังจากทายคำว่าดินสอที่ไผ่หลิวพยายามใบ้ไม่สำเร็จ
   "โธ่ ยัยผมเปีย ทำไมมันหมกมุ่นจัง มีอย่างอื่นที่เป็นแท่งตั้งเยอะ"
    สามต่อสาม ทั้งสองทีมยังแข่งกันอย่างสูสี
   เกมต่อไป ให้ชาคริตเอาของไปซ่อน ไม่ให้ใครรู้ว่าอยู่ที่ไหน แล้วจึงให้แต่ละทีมส่งสมาชิกออกไปตามหา
   "นี่!!!!" น้ำฟ้าวิ่งกลับมา ในมือถือกล่องใส่ช้อนส้อม ที่ชาคริตเอาไปซ่อนไว้ในกระถางต้นไม้มา "ชั้นเจอแล้ว!!!"
   "เก่งมาก ทีมสาวมากประสบการณ์ ชนะ สี่ สาม" ชาคริตบอก "ว่าแล้ว....ไผ่หลิวไปไหน"
   "พี่ไม่ได้เอามาซ่อนบนหลังคาหรอกเหรอ" ไผ่หลิวโผล่หน้ามาจากบนหลังคาแล้วถาม
   "โธ่ ยัยบ้า!!!!!!" เบญร้อง "แล้วจะขึ้นไปหาบนหลังคาทำไม!!!"
   เกมต่อไป แข่งหลับตา ผู้เข้าแข่งขันต้องหลับตานิ่ง ๆ ไม่ว่าชาคริตจะแกล้งยังไง ฝ่ายสาวมากประสบการณ์ส่งน้ำฟ้าออกมา เพราะราชณิญาเห็นว่าเป็นคนที่นิ่งที่สุด แต่โชคร้ายที่ชาคริตรู้ว่าน้ำฟ้าบ้าจี้ตรงไหน ไม่ถึงนาทีก็ทำให้น้ำฟ้าลืมตาขึ้นมาร้องโวยวายได้
   ฝ่ายสาวซิงส่งเบญออกมา
   ห้าสิบหกวินาที เราต้องนิ่งไม่ลืมตาแค่ห้าสิบหกวินาที
   "เบญ....เรารักเบญนะ" ชาคริตกระซิบที่หู เบญไม่ลืมตา
   จี้เอว เบญหัวเราะคิกคัก แต่ก็ไม่ลืมตา
   เอาไงดี
   ชาคริตพยายามจั๊กจี๋ที่ใต้ฝ่าเท้า เบญเอาเท้าหลบ แต่ก็ไม่ลืมตาขึ้นมา
   งั้น...
   ชาคริตตะปบไปที่เต้านมอิ่มทั้งสองข้างแล้วบีบขยำอย่างแรง!!!
   "อืมมมมมม" เบญยิ้มกริ่ม ไม่มีทีท่าจะลืมตาหรือแม้แต่จะบอกให้ชาคริตหยุด
   "ทำไมไม่ทำต่อล่ะ เรากำลังได้อารมณ์เลยนะ" เบญบอก "คริคริคริคริคริ"
   "พอค่ะ!!!! จะสามนาทีแล้ว!!!" ราชณิญาร้อง "ทีมสาวซิงชนะค่ะ จบ ข้ามไปเกมต่อไปเลย"
   เกมต่อไป
   กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
   "เกมนี้เป็นเกมสุดท้ายนะ" ชาคริตประกาศ "ใครชนะ ได้พี่ไปเลยคืนนี้"
   สาว ๆ ทุกคนตาเป็นประกาย
   กิ๊งงงงง กงล้อหยุดลงที่....
   "เยสสสสส" ชาคริตร้อง
   ประกวดชุดว่ายน้ำ   
   "น้องญาเลย" น้ำฟ้าบอก    
   "พี่น้ำฟ้าไม่ลองบ้างเหรอคะ"
   "ชั้นมีรูอยู่ที่พุงสามรู ญา"
   "โอเค แล้วรินล่ะ"
   "หนูมีแผลเป็นเยอะกว่าพี่น้ำฟ้าอีกค่ะ" รินบอก "ไอ้ชัยทำไว้"
   "โอเค โอเค เดี๋ยวหนูเองก็ได้" ราชณิญาบอก
   ชาคริตเคยเห็นราชณิญาในชุดบิกินี่สีส้มอมชมพูตัวจิ๋วมาแล้ว ถือว่าสุดยอดทีเดียว
   .....แล้วเบญในชุดบิกินี่สีดำล่ะ นั่นก็สุดยอดเหมือนกัน
   "เธอไม่มีนม ไผ่หลิว" เบญพยายามอธิบาย "ให้ชั้นลงเถอะ"
   "หนอย....ยัยผมเปีย!!!" ไผ่หลิวกัดฟัน "เรื่องนมเธอก็สู้น้องญาไม่ได้เหมือนกันแหละ"
   "แต่อย่างน้อยชั้นก็ยังมีน่ะ"
   "เออ ก็ได้ ยัยผมเปีย เธอลงแข่งไปก็ได้ แต่ถ้าแพ้ แล้วเราต้องรอถึงพรุ่งนี้ เธอต้องรับผิดชอบด้วย"
   "สมาชิกในทีมไปช่วยกันแต่งตัวให้ผู้เข้าแข่งขันด้วยนะครับ" ชาคริตประกาศ
   "ชาคริตมาช่วยเราแต่งตัวด้วยสิ" เบญพูด
   "กรรมการ อย่าทำตัวไม่เป็นกลางค่ะ" ราชณิญารีบบอก
   ไม่ช้า ทั้งสองทีมก็แยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ทิ้งชาคริตไว้ในลานโล่งคนเดียว
   "ถอดเสื้อ ยัยผมเปีย อย่าลีลา" เสียงไผ่หลิวดังมาจากในบ้าน
   "เราอยากให้ชาคริตมาถอดให้อ่า โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย"
   "ถ้าไม่ถอด เธอจะไม่เหลือความซิงไว้ให้พี่ชาคริตบอกเลย"
   "อย่า....อย่าแทงเข้ามานะ เราถอดแล้ววววว"
   ชาคริตกระเถือบหนีไปทางประตูหลัง ที่ทีมสาวมากประสบการณ์เข้าไป
   "ญาหุ่นดีมากเลยอ่า" เสียงรินดังออกมา "อิจฉาาาาา"
   "อิอิ แน่นอน"
   "นมใหญ่ขึ้นป่าวเนี่ย...."
   "ก็หนูก็โตขึ้น"
   ชาคริตกลืนน้ำลาย
   "เอาบิกินี่มาสามชุดเลยเหรอ"
   "ก็หนูไม่รู้ว่าพี่ชาคริตจะชอบตัวไหน"
   "ตัวนี้!!!" เสียงน้ำฟ้ากับรินพูดพร้อมกัน
   
   ไม่นาน ทั้งสองทีมก็พร้อม เนื่องจากเป็นการประกวดชุดว่ายน้ำ ชาคริตจึงให้ย้ายสถานที่ไปที่ริมลำธาร
   ราชณิญา ก้าวย่างด้วยความมั่นใจมาในชุดบิกีนี่ ไม่ใช่บิกินี่ตัวจิ๋วสีส้มอมชมพูที่เขาเคยเห็น แต่เป็นตัวใหม่ สีทองอร่าม จับตา จับใจ ชวนให้หลงใหลจนชาคริตมองตาไม่กระพริบ ราวกับว่าผืนผ้าทองคำจะช่วยขับเน้นให้สมบัติแสนสวยที่เขาคุ้นชินน่าหลงไหลยิ่งขึ้น ขายาวเรียว ผมดำสยายยาวถึงบั้นท้ายงอนโด่ง ชาคริตรู้สึกเหมือนได้ตกหลุมรักน้องญาใหม่อีกครั้ง น้องญา ที่ตอนนี้ก้าวพ้นจากวัยเด็กแล้วจริง ๆ เข้าสู่ความเป็นสาวสะพรั่งสุดโฉบเฉี่ยว ที่ในปีหน้าคงจะเกินหน้าเกินตาใครในมหาวิทยาลัย
   รอยยิ้มเย้ายวนจากน้องญาแค่ครั้งเดียวก็ทำให้เขาใจละลาย
   แต่เหมือนเบญจะไม่ยอม ค่อย ๆ ก้าวออกมาช้า ๆ ด้วยความไม่มั่นใจ ลังเล.......ยั่วยวนด้วยความประหม่าหวั่นเกรง ทั้งตัวมีแต่บิกินี่สีดำแบบเรียบ ๆ ที่ตัดและขับเน้นให้ความขาวเนียนเปล่งปลั่งส่องประกายมากยิ่งขึ้น
   เป็นครั้งแรกที่ชาคริตได้ตั้งใจมองเบญกับน้องญามาเปรียบเทียบกันชัด ๆ แบบนี้

   .....อยากจะขาดใจตาย
   ทั้งสองคนช่างสวยอะไรอย่างนี้
   เบญนั้นหวานซึ้งเอียงอาย แต่ก็แฝงไว้ด้วยความอยาก ที่สังเกตได้จากยอดอกที่ชูชันอยู่ใต้ผ้าบางสีดำนั่น
   เธออาจจะเตี้ยกว่าราชณิญาสักเซ็นนึง รอบอกเล็กกว่านิดหน่อย แต่ก็มีความสวยดึงดูดใจจากทุกอณูในร่าง
   แล้วยิ่งเมื่อนึกถึงวันที่เขาได้อาบชโลมร่างงามนี้ด้วยน้ำรักอันขาวข้นด้วยความพิสมัย
   ส่วนน้องญาเล่า สวยคม โฉบเฉี่ยว เปี่ยมล้นด้วยความมั่นใจด้วยความอวบอัดถึงใจที่ชาคริตรู้ดีแก่ใจว่าฟัดเหวี่ยงได้เมามันแค่ไหน
   ชาคริตกลืนน้ำลาย
   เป็นภาพที่เขาอยากเห็นมาตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าเห็นแล้วจะสะเทือนใจได้ถึงขนาดนี้
   และตัดสินได้ยากขนาดนี้
   "เอ่อ....คริต...พูดอะไรหน่อยสิ" เบญยกมือขึ้นมาอย่างเหนียมอาย
   "พี่ชาคริต ตัดสินเลยค่ะ" ราชณิญาบอก "ใครใส่ชุดว่ายน้ำแล้วสวยกว่ากัน"
   สายตาชาคริตตวัดไปมารัวถี่ระหว่างทรวดทรงองค์เอวสุดเอ๊กซ์แต่ก็อ่อนช้อยงดงาม กับความหวานสวยกลมกล่อม
   "คือ...."
   "สมองพี่ชาคริตหยุดทำงานไปแล้วค่ะ" ไผ่หลิวรายงาน
   "สวยกันมากทั้งคู่จริง ๆ" รินบอก
   ใช่สิ สองคนนี้ แค่คนใดคนหนึ่งก็เหมาะจะเป็นสุดยอดนางงามแล้ว หากไม่นับเจ๊ข้าวหอมคนนั้นที่เขาเคยเห็นแค่ผ่าน ๆ เบญกับญาก็นับได้ว่าสวยที่สุด
   ชาคริตรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก ที่พวกเธอทั้งคู่ยอมลดตัวลงมาเป็นของคนเหี้ย ๆ อย่างเขา
   แต่จะให้ตัดสินว่าใครสวยกว่า เขาตัดสินใจไม่ลงจริง ๆ
   "ชั้นว่าให้ชาคริตตัดสินน่าจะไม่ได้เรื่องอ่ะ" น้ำฟ้าบอก เธอกวาดสายตามองทั้งสองสาว "แต่ตัวชั้นเองก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน เบญก็สวย น้องญาก็สวย"
   ราชณิญามองหน้าพี่เบญ เธอเข้าใจเลย ว่าทำไมทั้งพี่ชาคริตและพี่น้ำฟ้าถึงหนักใจขนาดนี้
   เธอมั่นใจในความสวยของตัวเอง แต่พี่เบญคนนี้ก็สวยหวานจนเธอเองก็ใจละลายเหมือนกัน
   "งั้น....ถ้ากรรมการของเราตัดสินไม่ได้....."ราชณิญาพูดดัง ๆ "หนูขอท้าพี่เบญค่ะ"
   "ว่ามา" เบญตอบด้วยเสียงที่สั่นเทา
   "ใครเอาบิกินีออกจากตัวอีกฝ่ายได้ คนนั้นชนะ"
   "จะดีเหรอ" ชาคริตถาม
   "ตกลง" เบญตอบ
   "เอาหล่ะ... งั้นก็ เริ่มได้"

   ด้วยเหตุฉะนี้ ประกวดชุดว่ายน้ำก็กลายเป็นแข่งมวยปล้ำในชุดว่ายน้ำ
   ราชณิญากวาดตามองพี่เบญ พยายามประเมินกำลังของคู่แข่ง
   ด้วยชุดว่ายน้ำที่ใส่ พี่เบญอาจได้เปรียบเธอเล็กน้อย    ชุดว่ายน้ำของพี่เบญใหญ่ หนากว่าของเธอ โป๊น้อยกว่า แต่ก็น่าจะดึงให้หลุดหรือขาดยากกว่า และความโป๊ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอชนะอย่างที่หวัง
   ด้านบน ชุดของทั้งพี่เบญและเธอมีเชือกผูกที่ด้านหน้า ระหว่างเต้านม ถ้าดึงก็คงจะหลุดออกได้
   แต่ด้านล่างนี่สิ
   ของเธอมีแค่เชือกสีทองเส้นจิ๋วผูกอยู่สองข้าง แต่ของพี่เบญเป็นแบบกางเกงธรรมดา ต้องจับรูดออกทางขา
   เธอจะทำได้เหรอ
   ไม่ลองไม่รู้
   เธอก้าวเข้าหาพี่เบญ และพยายามยื่นมือเข้าหา แต่เบญจับข้อมือเธอไว้ได้ทั้งสองข้าง
   สองสาวออกแรงดึงดันกันพักใหญ่โดยไม่มีใครยอมน้อยหน้า
   ราชณิญาทุ่มตัวไปข้างหน้าสุดแรง แต่เบญก็ถาโถมน้ำหนักทั้งตัวมาต้านไว้ หน้าอกอวบใหญ่ในบิกินีสีทองสัมผัสแนบกับอกที่แทบจะไม่เล็กกว่ากันในผืนผ้าดำ
   "พี่ชาคริต ทิชชู่ค่ะ" ไผ่หลิวยื่นทิชชู่ให้แผ่นหนึ่ง "น้ำลายหกแล้ว"
   แต่สิ่งที่หนักกว่าน้ำลายที่ไหล คือไอ้ที่แข็งตั้งอยู่ในกางเกงนี่แหละ
   แต่....
   "เดี๋ยว...ในทิชชู่มีอะไรเนี่ย!!!!"
   "ยาหลอนประสาทค่ะ"
   เท้าบอบบางของเบญถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อไม่อาจสู้แรงของสาวรุ่นน้องได้
   สาวผมเปียพยายามออกแรงดันสู้จนสุดฤทธิ์ แต่ในที่สุดเธอก็ถูกดันถอยไปจนถึงลำธารและ....
   "ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   เมื่อเท้าก้าวถอยหลังไปโดยไม่มีพื้นดินมารองรับ เบญก็เซถลาลื่นล้มลงไปในลำธารสายเล็ก โดยมีราชณิญาร่วงตามลงไปติด ๆ
   "เบญ!!! ญา!!!!!" ชาคริตร้อง
   คนบนบกทั้งสี่รีบตรงเข้าไปดูที่ในลำธาร
   แต่ก่อนจะไปถึง ร่างในชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วสีทองก็ตะเกียกตะกายขึ้นมาบนบก
   ในมือกำผ้าสีดำชิ้นหนึ่งติดมาด้วย
   "ญา ไม่เป็นไรนะ" ชาคริตถาม
   "ไม่เป็นไรค่ะ"
   "เบญ...."
   ศีรษะงามโผล่ขึ้นมาจากในน้ำ
   "ไม่เป็นไร พื้นลำธารเป็นดินโคลน ไม่มีหิน" เบญบอก ก่อนจะหดตัวลงไปใหม่จนเห็นแต่ตากับจมูก
    ราชณิญาเหยียดกายตรง และคลี่ผืนผ้าในมือ
   "ที่เคยปิดนมพี่เบญ อยู่ในมือหนูแล้วนะคะ" เธอประกาศ "ตอนนี้ พี่เหลือแค่ท่อนล่าง ยอมแพ้หนูเถอะ ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   โคลนก้อนใหญ่ ๆ ลอยขึ้นมาจากในลำธารกระแทกหน้าราชณิญาดังเผละ สาวงามเซถลาก่อนจะล้มไปกองกับพื้น พร้อมกับที่เบญกระโจนขึ้นมาจากในลำธาร ร่างที่เปลือยท่อนบนแพรวพราวไปด้วยหยาดน้ำใส
   "พี่น้ำฟ้า..." รินกระซิบ "นมพี่เบญสวยมากเลย..."
   "จริง....ชั้นเพิ่งเคยเห็นเต็ม ๆ ตาเนี่ย"
   "เราเคยเห็นมาแล้ว แต่ก็สวยจริง ๆ"
   "เชอะ"
   เบญกระโจนขึ้นคร่อมราชณิญา แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร สาวรุ่นน้องก็ดิ้นถีบจนรุ่งพี่ผมเปียกลายเป็นฝ่ายอยู่ด้านล่างเสียเอง มือบางทั้งสองข้างคว้าเหนี่ยวไปที่ขอบกางเกงว่ายน้ำสีดำพยายามดึงเหนี่ยวลง
   สองมือของเบญลืมเรื่องการจู่โจม พยายามยื้อยุดภัสตราภรณ์ชิ้นสุดท้ายให้ติดกายไว้แน่น
   ราชณิญากระชากสุดแรงเกิด แต่เบญไม่ยอมผ่อนแรงยื้อลงแม้แต่น้อย
   สายไปแล้ว ที่ราชณิญาจะเล็งเห็นว่าจะเกิดผลอะไรตามมา
   "ปล่อยเถอะ พี่เบญ เดี๋ยวมันจะ..."
   แคว่กกกก
   ราชณิญาปลิวหวือไป โดยมีเศษผ้าสีดำติดมือไปด้วย
   "เอ่อ....น้องญา....ชะ...." น้ำฟ้าจะประกาศ
   "ยังก่อน!!!!" เบญร้อง
   ที่ในมือของเบญยังมีเศษผ้าสีดำชิ้นจิ๋วติดอยู่ เธอแนบเศษผ้านั้นติดกับร่องรัก แม้ว่าเศษผ้าจะไม่ใหญ่พอแม้แต่จะกำบังพงขนสีดำจากสายตาคนที่ยืนดูอยู่โดยรอบ
   "เรายังไม่โป๊....น้องญายังไม่ชนะ" แต่ขณะที่พูดน้ำตาก็หยดเป็นสายลงจากดวงตาคู่สวย
   ต่อให้นับเศษผ้าชิ้นเดียวที่ติดกาย โอกาสชนะของเธอก็ไม่มีแล้ว เมื่อต้องใช้มือข้างหนึ่งคอยจับผ้าให้ติดกาย จะเอาอะไรไปสู้น้องญาที่ยังใส่ครบทุกชิ้นล่ะ
   ใบหน้าที่ท่วมไปด้วยน้ำตาหันไปหาสาวรุ่นน้อง
   "ญา....ฮือ.......พี่ขอโทษ.......แต่พี่ยอมแพ้ไม่ได้....ยอมแพ้ไม่ได้จริง ๆ.....ฮือออออออออออออ"
   "พี่เบญ........."
   "พี่รักชาคริต.....รักมาตั้งแต่แรกเห็น... รักจนเหมือนหัวใจจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ.....พี่รู้ว่าพี่ไม่ควรทำแบบนี้......รู้ว่า ชาคริตเป็นของญาโดยชอบธรรม........แต่ ฮือ.............ฮือ......พี่รอวันนี้มาไม่รู้นานเท่าไหร่แล้ว.......ฮือ.........ชาคริตสอนให้พี่รู้จักรัก......สอนให้พี่ช่วยตัวเอง........แต่ไม่ว่าจะช่วยตัวเองกี่ครั้ง พี่ก็...ฮือ ก็อยากจะเป็นของชาคริตอยู่ดี พี่สู้ตั้งตารอ.....นานเหลือเกิน.........พี่ไม่ไหวแล้ว......พี่ขอโทษ แต่....ฮือ..........."
   ถึงตอนนี้เบญร้องไห้สะอึกสะอื้นจนไม่เป็นภาษา
   ราชณิญาก้มหน้ามองพื้นนิดหนึ่ง ปาดน้ำตา ก่อนจะยกมือขึ้นปลดเชือกสีทองที่ผูกบิกินีทั้งบนล่าง และเดินเข้ามาเอาผ้าสีทองชิ้นจิ๋วยัดใส่มือเบญ
   "นี่ค่ะ.....พี่เบญ............หนู....หนูโป๊แล้ว.....พี่ชนะนะคะ" ราชณิญาบอก
   "ญา....." เบญรับชุดว่ายน้ำของราชณิญามา ก่อนจะส่งคืนกลับไปให้เจ้าของ "ขอบคุณมากเลยนะคะ"
   ราชณิญาใส่ชุดว่ายน้ำกลับไปตามเดิม
   "คืนนี้ ชาคริตเป็นของพี่กับพี่ไผ่หลิวค่ะ" ราชณิญาบอก "แล้ว......พรุ่งนี้.....พี่มาขึ้นเตียงพี่ชาคริตกับพวกหนูก็ได้นะคะ"
   "ขอบใจมากนะญา" เบญปาดน้ำตาหยดสุดท้ายออกจากใบหน้า และลุกขึ้น ใบหน้ายิ้มแฉ่งราวกับไม่เคยร้องไห้มาก่อน "เราชนะ!!!!!!!!!!!!"
   "เก่งมาก ยัยผมเปีย" ไผ่หลิววิ่งออกมากอดเบญ พร้อมเอาผ้าห่มคลุมร่างเปลือย "เก่งมาก เราชนะ"
   "คริต.....วันนี้ คริตต้องเสร็จเราแน่" เบญจ้องหน้าชาคริต พร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย....
   เอิ่ม......
   เป็นอีกครั้ง ที่เบญเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจนชาคริตกลัว

   "ขอบใจนะ ญา" ชาคริตลูบหัวราชณิญาเบา ๆ หลังจากปล่อยให้เบญกับไผ่หลิวขึ้นบ้านไปก่อน "ขอบใจ ที่เสียสละขนาดนี้"
   ราชณิญาถอนหายใจ "หนูรู้ว่าพี่เบญเขาก็รักพี่ไม่ต่างจากหนูหรอก แล้วสายตาที่พี่ไผ่หลิวมองหนูอีก....แล้วก็..........."
   "ก็?"
   "พี่อยากจะเปิดซิงพี่เบญกับพี่ไผ่หลิวใจจะขาดแล้วใช่ไหมล่าาาาาา"
   ชาคริตสะอึก เรื่องนี้ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ
   "ไปเถอะค่ะ...ไม่ต้องห่วงหนู...หนูรอพี่อยู่ตรงนี้เสมอนั่นแหละ"
   มือของชาคริตเอื้อมขึ้นมาจับแก้มเนียนของญา ก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายออก
   "หนะ....หนู....หนู..............." นี่เธอร้องไห้อยู่เหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่
   "พี่ขอโทษ" ชาคริตพูด และดึงร่างนุ่มของราชณิญาเข้ามาแล้วประทับรอบจุมพิตเล็ก ๆ ลงบนริมฝีปากเนียน "ญาจะเป็นอันดับหนึ่งของพี่เสมอนะ"
   "หนูอยากเป็นที่เดียว ไม่อย่างเป็นที่หนึ่ง" ราชณิญาร้อง น้ำตาไหลเต็มสองแก้ม "อยากเป็นเมียพี่ ไม่ได้อยากเป็นเมียหลวง แต่....."
   "แต่พี่มันเลว"
   "แต่พี่มีคนอื่น ๆ ที่รักพี่เหมือนที่หนูรัก" ราชณิญาสะอื้น "หนูไม่เห็นแก่ตัวพอจะเก็บพี่ไว้คนเดียวจริง ๆ"
   "พี่สัญญานะ..." ชาคริตกระซิบ "พรุ่งนี้ พี่จะยกให้ญาเลย....จะให้ญามีความสุขที่สุดเท่าที่พี่ทำได้เลย"
   ราชณิญาหัวเราะเบา ๆ "เรื่องนั้น พี่ไม่เคยทำให้หนูผิดหวังอยู่แล้วค่ะ....ไปเถอะ ไปหาพี่เบญกับพี่ไผ่หลิวได้แล้ว เดี๋ยวเขารอนาน"
   ชาคริตกอดและจูบราชณิญาอีกสามสี่ครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นบ้านไปด้วยความรู้สึกราวกับว่าหัวใจจะขาดแตกเป็นสองเสียให้ได้ ส่วนหนึ่ง ก็นึกถึงสาวสวยสาวซิงสองคนที่รอให้เขาขึ้นไปช่วยให้หลุดพ้นจากความเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ อีกใจ ก็อยากจะมอบทุกอย่างให้ราชณิญาเพียงคนเดียว เพื่อไม่ให้เธอต้องเสียใจแบบนี้อีก
   "ขอโทษด้วยนะ ญา เพราะพี่ มันถึงลงเอยแบบนี้" น้ำฟ้าเดินมากอดสาวรุ่นน้อง "ถ้าพี่ไม่ดึงดันแบบนั้นตอนนั้น...วันนี้ก็คงยังมีแค่ญากับชาคริตสองคน.....แล้วถ้าพี่ไม่โดนยิง ก็คงไม่เปิดโอกาสให้พวกนั้นแทรกเข้ามาในชีวิตชาคริตได้...."
   ราชณิญาปาดน้ำตา "ไม่ใช่ความผิดพี่น้ำฟ้าหรอกค่ะ....พี่ก็รักพี่ชาคริต"
   "มาเถอะ" น้ำฟ้าจูงมือสาวสวย "โคลนยังเลอะอยู่เลย ไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้..."
   "เอ่อ....ไม่ต้องก็ได้นะคะ"
   "มาเถอะ ริน มาด้วยกันสามคนเลย พี่อยากเห็นแล้ว ว่าแผลรินหนักกว่าแผลพี่จริงหรือเปล่า"
   "เดี๋ยวก่อน!!!" ราชณิญาร้อง เมื่อเหลือบไปเห็นลังถุงยางตั้งอยู่ "พี่ชาคริตไม่ได้เอาถุงยางขึ้นไป...เดี๋ยว"
   น้ำฟ้าคว้ามือราชณิญา
   "ตอนเปิดซิงญา ชาคริตใส่ถุงไหม" สาวแว่นถาม
   ราชณิญาส่ายหน้า
   "ริน?"
   "สดค่ะ"
   "ตอนเปิดซิงชั้นล่ะ"
   "พี่ชาคริตไม่ได้ใส่ถุง"
   "แตกในไหม"
   ราชณิญากับรินพยักหน้า
   "แตกใน" น้ำฟ้าชี้นิ้วมาที่ตัวเอง "นายนั่นน่ะ แอบเชื่ออยู่ลึก ๆ ว่า ครั้งแรกของผู้หญิงทุกคนต้องยสตนเท่านั้น แต่ไม่ต้องห่วง ชั้นแอบถามมาแล้ว วันนี้สองคนนั้นปลอดภัยทั้งคู่....มั้ง"
   
   ที่ชั้นบน
   "พี่ชาคริตมาแล้ว!!!" ไผ่หลิวร้อง เธอยังอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ส่วนเบญยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวปิดตัว
   "พอมาถึงเวลานี้จริง ๆ เราก็ใจหวิว ๆ แฮะ" เบญบอก 
    "หวิวก็ถอยไปเลย ยัยผมเปีย ชั้นจะได้ลุยคนเดียว" ไผ่หลิวบอก
   "ไปอาบน้ำกันก่อนดีไหม" ชาคริตเสนอ "เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว เบญก็ยังมีโคลนเลอะตัวอยู่เลย"
   เบญดึงผ้าขนหนูออก "คริตล้างโคลนให้เราด้วยนะ"
   "ว๊ายยยยยยย มาแก้ผ้าอะไรตรงนี้ ยัยผมเปีย น่าเกลียดดดดดดด"
   "แต่แค่นี้ก็ห้องน้ำแล้วนะ" เบญแย้ง ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินเข้าไป "มาเถอะ ไผ่หลิว อาบน้ำด้วยกัน"
   
   "มา ไผ่หลิว....ถอด" เบญบอกเมื่อไผ่หลิวก้าวเท้าตามเธอกับชาคริตเข้ามาในห้องน้ำแล้ว
   "ดะ เดี๋ยวสิ!!" ไผ่หลิวหน้าแดง พยายามปัดป้องมือของสาวผมเปียพี่คว้าชายเสื้อยืดของเธอ
   "ไม่เอาน่า จะอาบน้ำทั้งเสื้อผ้าหรือไง" เบญถาม
   "พี่ชาคริตก็ยัง....."
   ชาคริตถอดเสื้อออก ไผ่หลิวกลืนน้ำลายเอื๊อกเบ้อเริ่มเมื่อได้เห็นร่างที่สมบูรณ์แข็งแรงต่อหน้าแบบเต็ม ๆ
   นั่นกล้ามท้องเหรอนั่นน่ะ....
   เสื้อยืดดำถูกดึงออกจากตัวเธอไป โดยเธอแทบจะไม่รู้ นอกจากตอนที่มันมาบดบังสายตาเธอจากหุ่นพี่ชาคริตวูบหนึ่ง
   แต่สติเธอก็กลับมาเมื่อตะขอยกทรงหลุดออก
   "ยะ หยุดนะ..." เธอร้อง แต่ไม่ทันแล้ว เบญดึงยกทรงเธอออกไปเป็นที่เรียบร้อย
   ไผ่หลิวรีบยกมือขึ้นปิดเต้านมน้อย ๆ
   นมเธอสองเต้ารวมกันยังสู้นมยัยผมเปียข้างเดียวไม่ได้เลย ยิ่งได้เห็นอยู่ใกล้ ๆ ขนาดนี้ ยิ่งเห็นว่าเธอแพ้ทั้งขนาดและหน้าตา ยัยผมเปียสวยงามสมบูรณ์แบบจริง ๆ ยิ่งหน้าอกนั่น....หัวนมสีชมพูสดตั้งชัน ป้านหัวนมขนาดพอเหมาะพอดี
   เธอไม่เคยผ่านมือชายมาก็จริง แต่ของเธอก็ไม่ได้สวยงามขนาดนี้ แถมเธอก็ยังรู้สึกว่าป้านหัวนมใหญ่ไปนิดนึง
   อยู่ข้างยัยผมเปีย พี่ชาคริตจะเหลียวมองเธอได้ยังไงกันล่ะ
   "ไผ่หลิว ไม่ต้องปิดหรอก เอามือลง" ชาคริตบอก ไผ่หลิวทำตามอย่างไม่เต็มใจนัก
   "เห็นไหม น่ารักออก" เบญบอก "ไม่เห็นต้องอายเลย"
   ไผ่หลิวทิ้งตัวลงนั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำ ก่อนจะรูดกางเกงขาสั้นและกางเกงในออก ขณะที่เบญก้าวลงอ่างใหญ่ไปเลย
   ไผ่หลิวกลืนน้ำลายอีกอึกใหญ่ ๆ เมื่อชาคริตถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า
   มันใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ
   เสียบเข้ามาเธอไม่ไส้แตกตายเหรอ
   ไม่ เธอต้องรับมันให้ได้สิ
   เบญค่อย ๆ ปล่อยผมที่เคยมัดเปียให้สยายออกเต็มที่ ขณะที่ชาคริตก้าวลงในอ่างและนั่งลงข้าง ๆ เธอ
   "มาเถอะ ไผ่หลิว" เบญเรียก "ลงมาอาบน้ำด้วยกัน"
   แม้จะเป็นอ่างอาบน้ำที่ยาวและใหญ่ แต่ชาคริตกับเบญนั่งเคียงกันก็เต็มข้างหนึ่งแล้ว ไผ่หลิวพยายามเล็งว่าจะลงไปตรงไหนได้
   "มานั่งตักเราก็ได้" เบญบอก "เดี๋ยวเราถูหลังให้"
   "เบญ ยังมีโคลนติดตัวนะ" ชาคริตบอก
   "คริตถูให้เราสิ"
   "ได้..."
   "เดี๋ยวหนูช่วยขัดด้วยค่ะ"
   
   .....
   "เหมือนอาบน้ำกันสามคน พ่อแม่ลูกเลยเนอะ" เบญพูด หลังสระผมให้ไผ่หลิวเสร็จ
   ปกติพ่อแม่ลูกเค้าไม่แก้ผ้าอาบน้ำกันแบบนี้หรอกมั้ง
   "ใครลูกแกย๊ะ ยัยผมเปีย"
   "รู้ไหม ไผ่หลิวพูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ" เบญทำหน้างอน
   "ก็จริง หน้าตาเราก็ออกจะน่ารัก" ชาคริตบอก ไผ่หลิวเขินจนหน้าแดง "พูดให้น่ารักเหมือนหน้าตาหน่อยสิ"
   "ไผ่หลิวเด็กกว่าชาคริตสองเดือนใช่ไหม" เบญถาม
   "อือ"
   "จริง ๆ เราแก่กว่าชาคริตเกือบห้าเดือนนะ เพราะฉะนั้น ไผ่หลิวเรียกเราว่าพี่เบญก็ได้นะ"
   "เชอะ ชั้น...."
   เบญดึงตัวไผ่หลิวเข้าไปกอดแน่น
   "นี่ เห็นไหม เราเป็นพี่น้องกันแล้ว"
   ชาคริตเห็นแล้วทนไม่ไหว ดึงร่างสองสาวมากอดด้วยความ......เอ็นดู.....บ้าง
   ปกติในฮาเร็มของเรา ไผ่หลิวกับเบญไม่ค่อยได้เสวนากันเท่าไหร่ แต่พออยู่แบบนี้ น่ารักมาก เหมือนแม่ลูกเลย...
   แล้วแม่กับลูกต้องทำอะไรกัน.....?
   "ไผ่หลิว" ชาคริตกระซิบ "ดูด"
   "หือ?"
   เมื่อลูกสาวตัวน้อยไม่เข้าใจ ชาคริตผู้เป็นพ่อจึงต้องทำเป็นแบบอย่าง ด้วยการก้มลงดูดที่ยอดอกด้านซ้ายของเบญ
   "อื๊อออ ชาคริต อะไรเนี่ย อยู่ ๆ ก็.....อ๊ายยยยยยยย"   
    เมื่อผู้เป็นพ่อทำให้ดูเป็นแบบอย่าง ไผ่หลิวก็เข้าใจแล้วตรงเข้าไปดูดฟอนเฟ้นที่เต้านมด้านขวาทันที
   จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บบบ จ๊วบบบบบบ
   "วะ ว๊ายยยยยย นี่.....อู๊ยยยยยย เรามีลูกสองคนชายหญิงเหรอ.....ว๊ายยยยยยยยยย"
   เบญเสียวจนดิ้นเร่าเมื่อถูกโจมตีพร้อมกันแบบนี้ มือของสาวสวยจับยึดที่ขอบอ่างแน่น ขากระตุกจนไผ่หลิวที่นั่งตักอยู่รู้สึกได้
   "จ๊วบบบบ อื๊ออออ ทำไมมันไม่มีน้ำนมอ่า" ไผ่หลิวถาม
   "อูยยยยย เรายังไม่ได้ท้องนี่" เบญคราง "ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
   ชาคริตจับมือข้างหนึ่งของไผ่หลิวไปจ่อที่ปากทางสวรรค์ของเบญ ไผ่หลิวรู้ดีว่าต้องทำอะไร ก็เริ่มสะกิดบดบี้ไปที่ติ่งสวาทอย่างไร้ปรานี
   "โอ๊ยยยย ช้าก่อน อย่า ว๊ายยยยยยย"
   "อิอิ เป็นไง ยัยผมเปีย เจอแบบ......อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย"
   มือของชาคริตถูไปที่ร่องของเธอบ้าง ไผ่หลิวสะดุ้งโหยง กระโจนขึ้นจากน้ำไปอยู่ขอบอ่างทันที
   มันเสียวกว่าช่วยตัวเองอีก ปล่อยพี่ชาคริตถูแบบเมื่อกี้อีกเธอขาดใจตายพอดี
   ชาคริตกับเบญมองหน้ากันขำ ๆ
   "อะไรกันเนี่ย ไม่อยากกินนมพี่เบญแล้วเหรอ" เบญถาม
   "แกไม่ใช่พี่ชั้น ยัยผมเปีย" ไผ่หลิวหอบ
   มือข้างหนึ่งของเบญคว้าข้อมือไผ่หลิวแน่นขณะที่เรือนร่างที่งดงามผุดผาดดันตัวลุกขึ้นจากในอ่าง ริมฝีปากบางงามแนบชิดกับหน้าอกที่แบนราบของสาวตัวเล็ก
   ไผ่หลิวพยายามดิ้นหนี แต่....
   "คริต ล็อคตัวไผ่หลิวไว้" เบญสั่ง
   ร่างกำยำของชาคริตแนบชิดเข้ามากับตัวไผ่หลิว อ้อมแขนโอบรัดรอบเอวเธอ ท่อนเอ็นใหญ่ร้อนแนบไปกับแผ่นหลัง
   ไผ่หลิวรู้สึกเหมือนจะเป็นลม แค่สัมผัสกันนิดเดียวเธอก็ตัวสั่นขนาดนี้แล้ว ถ้าได้มีอะไรกันจริง ๆ เธอขาดใจตายคาดุ้นพี่ชาคริตแน่
   แผล่บ
   ลิ้นเรียวของเบญตวัดโลมเลียรอบหัวนมที่ตั้งชูชันอยู่บนหน้าอกที่แบนราบของไผ่หลิว ร่างเล็กของไผ่หลิวเกร็งเต็มที่ พยายามดิ้น แต่แขนของชาคริตที่ล็อคไว้แน่นเกินกว่าที่เธอจะขยับหนีได้
   "อะ อืออออ ยัยผมเปียยยยยยย หยุดนะ อ๊ายยยยยยยยย"
   สาวสวยไม่สนใจคำสั่ง ยังคงเล่นงานไผ่หลิวต่อไปไม่หยุด ขณะที่ลิ้นนุ่มยังคงวนเลียอยู่ทั่วเนินอก นิ้วเรียวบางก็แตะไปที่ปุ่มเสียวแล้วออกแรงนวดคลึง จน.....
   "อื๊ออออออออ อร๊ายยยยยยยยย จะ.....จะถึงแล้ว งื๊อ............."
   เบญหยุดเลีย แล้วยืดตัวตรงทันที
   "หือ....อะ.....อะไรอ่า...." ไผ่หลิวหอบ
   "เด็กไม่ดี ไม่มีสิทธิ์ถึงจุดสุดยอดค่ะ" เบญบอก ก่อนจะคุกเข่าลง แล้วแลบลิ้นออกมาเลียที่ร่องเสียวของไผ่หลิว
   "อ๊ายยยยย ยัยผมเปีย อย่าทำแบบนี้....อ๊ายยยยยยยยย พี่ชาคริต.....ปละ ปล่อยหนู ฮือ....."
   ชาคริตตอบด้วยการล็อคแขนเธอไม่ให้ไปดันตัวเบญออก
   "จะ....ใจร้าย......แกล้ง...อ๊า.......อยะ......อย่าหยุดสิ"
   "เด็กไม่ดี ไม่มีสิทธิ์ถึงจุดสุดยอดค่ะ" เบญบอกอีกครั้ง และส่งยิ้มสวยใสให้ไผ่หลิว "เรียกเราว่าพี่เบญก่อน"
   "ไม่มีวันเสียล่ะ ยัยผมปะ.....อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   แผล่บ ๆ
   "อะ อื๊ออออ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! อะ อร๊ายยยยยยย แอ๊ อะ อยะ....หยุดทำไมอ่า......"
   "เรียกพี่เบญ"
   "ยัยผมเปีย!!! อย่ามาทำทุเรศนะ!!!! อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   "อะ อืออ....ฮืออ......" ไผ่หลิวเริ่มน้ำตาไหล ชาคริตเริ่มลังเลจะปล่อยแต่ ".....คอยดูนะ ยัยผมเปียเดี๋ยวชั้นจะ....อ๊ายยยยยยยยยย....ฮือ.......หยุดทำไมอีกแล้วง่าาาาาา"
   "เด็กไม่ดี ไม่มีสิทธิ์ถึงจุดสุดยอดค่ะ" เบญย้ำ "เรียก.....พี่เบญ"
   "ม่ายยยยยยยย อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยะ.....อย่าหยุดอีกนะ....หนูเงี่ยน หนู อยาก.....อ๊ายยยยยย อยะ อย่าหยุด อย่า........"
   เบญถอนหน้าออก แล้วยิ้มให้ไผ่หลิวอีกครั้ง
   "........พี่เบญ ช่วยให้หนูถึงทีนะคะ........" ไผ่หลิวคราง
   "ค่อยน่ารักหน่อย" เบญพูด แต่ยังไม่ยอมเลียให้ไผ่หลิวต่อ
   "ตะ....ต่อสิ อือ......"
   "พูดก่อน หนูรักพี่เบญนะ"
   "หนะ....หนูรักพี่เบญนะ...................อะ อร๊ายยยยย"
   "น่ารักมาก ไผ่หลิว....." ชาคริตบอก "รักพี่เบญเขามาก ๆ นะ"
   ว่าแล้ว ชาคริตก็เชยคางไผ่หลิวมาจูบ
   เป็นจูบแรกของไผ่หลิว ที่มาพร้อม ๆ กับน้ำรักที่หลั่งรินออกจนเต็มหน้าเบญเมื่อเธอทะยานขึ้นแตะขอบสวรรค์ที่ถูกปฏิเสธมานาน
   ชาคริตค่อย ๆ คลายอ้อมกอดที่จับตัวสาวร่างเล็กไว้ออก ไผ่หลิวไหลราวกับของเหลวลงไปกองในอ่าง สมองหยุดทำงานไปโดยสิ้นเชิง   
   ชาคริตหันหน้ามาหาเบญ ยื่นหน้าเข้ามาจะจูบ แต่สาวสวยยกนิ้วขึ้นมาห้าม
   "ไม่ใช่ที่นี่ คริต" เบญกระซิบ "เรา....อยากจะให้ครั้งแรกของเรากับคริตมันพิเศษกว่าแค่ทำกันในห้องน้ำแคบ ๆ ....."
   "กว้างจะตาย" ชาคริตเถียง
   เบญกอดอก ทำแก้มป่องเอามือปิดนม
   "ตามสบายเลย เบญ มา ไผ่หลิว ลุกขึ้น ขึ้นไปบนขอบอ่างแล้วอ้าขาให้กว้าง ๆ นะ" ชาคริตสั่ง ไผ่หลิวกระพริบตาอย่างมึน ๆ สองสามครั้ง แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย ชาคริตหันหน้าไปหาสาวร่างเล็กผมสั้น พยายามจะจูบปากเธออีกครั้งหนึ่ง
   "เอิ้ววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!"
   เบญโถมตัวจากในอ่างใส่ชาคริตเต็มแรง จนทั้งสองกลิ้งหลุน ๆ ไปด้วยกันบนพื้นห้องน้ำ ก่อนจะหยุดลงได้ในสภาพที่ชาคริตนอนหงายบนพื้น ท่อนรักที่แข็งตัวเต็มที่ทิ่มอยู่ที่สะดือของเบญที่คร่อมตัวอยู่ สาวสวยไม่ปล่อยให้ชาคริตได้รวบรวมสติคืนกลับมา แต่ก้มลงไปจูบชาคริต ผมดำยาวสยายลงกั้นใบหน้าทั้งสองจากสายตาของไผ่หลิว
   "จ๊วบบบบ จ๊วบบบบบบบ จ๊วบบบบบบบ แฮ่ก แฮ่ก คริตตตตตต เราสวยไหม"
   "สะ....สวย"
   "อยากได้เราไหม"
   "อยาก"
   "งั้น....พาเราไปที่ห้องนอนนะ"
   เบญไม่รอคำตอบของชาคริต แต่ก้มลงไปจูบปากชายหนุ่มอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ยกตัวขึ้น ให้ชาคริตได้ลุกขึ้นนั่งโดยที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังไม่แยกจากกัน
   จ๊วบบบบบ
   ทันทีที่เป็นอิสระ ชาคริตก็ลุกขึ้น คว้าตัวเบญมาอุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาว แล้วตรงดิ่งออกจากห้องน้ำไปทันที

   ชาคริตวางร่างของงเบญลงบนเตียงใหญ่ขาวสะอาดอย่างแผ่วเบา
   พรุ่งนี้เช้า จะมีจุดแดงที่งดงามให้ได้เชยชมบนผ้าขาวนี้
   เบญนอนราบอยู่บนเตียง เปิดเปลือยเรือนร่างอันสวยงามทุกสัดส่วนให้ชาคริตได้เห็นควบคู่กับรอยยิ้มแสนหวาน ที่เชิญชวนให้เขาเข้าหาแล้วปลดปล่อยอารมณ์ที่คั่งค้างมาหลายเดือนใส่ให้เต็มที่
   "รออะไรล่ะ คริต" เบญถาม "มาเถอะ"
   ไม่ต้องรอให้สาวหน้าหวานชวนซ้ำสอง ชาคริตกระโจนเข้าฟอดฟัดร่างงามทันที
   "หึหึหึ เรา ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เบญร้องเมื่อมือของชาคริตคลึงเคล้าไปที่หว่างขาของเธอ
   "โห อะไรเนี่ย...." ชาคริตถาม และยกมือที่ชุ่มมาให้เบญดู
   "น้ำไง....เมื่อกี้เพิ่งขึ้นจากอ่าง" เบญบอก
   "แหม.....เป็นน้ำที่ข้นมากนะ" ชาคริตเอามือป้ายหน้าเบญ "มีกลิ่นด้วย.....ของเบญแฉะขนาดนี้แล้วเหรอ"
   "ก็เพราะคริตนั่นแหละ เอาเถอะ เราอยากเต็มทีแล้ว"
   "ได้อยู่แล้ว" ชาคริตบอก และจูบเบญอีกครั้ง
   "อื๊อออออออออ" เบญสะดุ้งโหยงอีกครั้งเมื่อชาคริตแตะไปที่น้องสาวอีกรอบ
   เปียกโชกขนาดนี้ คงไม่ต้องเล้าโลมอะไรมากไปกว่านี้แล้วมั้ง
   แต่....เพื่อความชัวร์
   สองมือจับประคองที่เต้านมอวบใหญ่ ขณะที่ลิ้นนุ่มก็เลียไล้ตามแก้มใสผ่านลำคอระหงที่เขาเคยได้ซุกไซ้มาแล้ว
   "ซี๊ดดดดด ชาคริต ใส่มาเถอะ.....เราอยากจนตัวสั่นแล้ว" เบญคราง
   ชาคริตก้าวลงจากเตียง
   "ขอเราดี ๆ ก่อน"
   เบญไถลตัวตามมานั่งที่ขอบเตียง "ชาคริต......เปิดซิงเราเถอะ เราขอร้อง"
   มือสั่นระริกจับกลีบดอกไม้ที่ฉ่ำจนชุ่มแหวกออก ดวงตาคู่งามรุ่มร้อนไปด้วยแรงปรารถนาจับจ้องที่ใบหน้าชายหนุ่ม
   ชาคริตยิ้ม "ตามคำขอ"
   จริง ๆ คือ ตัวเขาเองก็รู้สึกจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เขาไม่ได้ปลดปล่อยมาเกือบ ๆ สามเดือนแล้ว ถึงแม้เรื่องเศร้าที่เกิดกับน้ำฟ้าจะทำให้เขารู้ไม่สึกอยาก แต่เมื่อมาถึงตอนนี้ เมื่อมีสาวซิงที่แสนสวยอย่างเบญมาแก้ผ้าล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้า เขาก็รับรู้ได้ว่าธรรมาชาติเรียกร้องสิ่งนี้เพียงใด
   เบญหงายหลังนอนลงแนบกับเตียง สูดลมหายใจเข้าลึก แต่ยังคงชูคอมองดูชาคริต ที่เดินจับเจ้าดุ้นยักษ์มาจ่อที่ของสงวนของเธอ
   เจ้าท่อนเนื้อนั่น เธอเคยจับ เคยดูด เคยเลีย เคยอมมันมาแล้ว เคยให้มันฉีดราดน้ำอสุจิจนทั่วร่างที่งดงามขาวผ่อง เคยให้มันถูไถกับปากทางเข้าร่องสวาทจนเธอถึงจุดสุดยอดไปไม่รู้กี่ครั้ง
   แต่มันยังไม่เคยเข้ามาในร่างกายของเธอจริง ๆ
   ไม่เคยแหวกทะลวงเยื่อพรหมจารีย์ที่ยังปกป้องความบริสุทธิ์ของเธออยู่
   ชาคริตบอกเธอว่า มันเจ็บ มันจะมีเลือดออก
   จะเจ็บแค่ไหนกันนะ
   แล้ว.....จนเมื่อมันมาจ่ออยู่ตรงปากถ้ำ เบญจึงได้ตระหนักว่าท่อนเนื้อแท่งนี้ใหญ่โตมโหฬารแค่ไหน เมื่อเทียบกับกลีบดอกไม้ที่เธอจับแหวดอยู่ ใจสาวเต้นไม่เป็นส่ำ เมื่อปลายสุดของอวัยวะเพศชายสัมผัสเข้ากับปลายนิ้วชี้ทั้งสอง ที่เธอใช้เปิดทางให้เขา
   "มะ........มันจะเข้ามาได้จริงเหรอ" เสียงของเบญสั่นระริก ความเสียวซ่านเมื่อสักครู่เริ่มเปลี่ยนเป็นความกลัว
   แค่ส่วนหน้าของมัน ที่คล้ายปลายดอกเห็ด ยังใหญ่กว่าร่องรักของเธอแล้วเลย
   แล้ว....ความยาวนั่นอีกล่ะ....ในร่างกายเธอมีพื้นที่ให้ใส่มันได้จริงเหรอ
   "ไม่ต้องกลัวนะ เบญ" ชาคริตปลอบ "เข้าได้สิ....ของมันเกิดมาคู่กัน"
   "อะ....อือ......."
   ส่วนปลายของดอกเห็ดสัมผัสช้า ๆ กับร่องเปิดที่เจ้าของช่วยรั้งไว้ให้ แต่มันยังไม่ทันเข้ามา เบญก็รู้สึกถึงแรงตึงแน่นที่ส่งผ่านเข้ามาสู่จุดอ่อนไหวของเธอ สาวสวยตัวสั่นระริกตั้งแต่หัวถึงปลายเท้า
   "ใจเย็นนะเบญ หายใจลึก ๆ" ชาคริตบอก และดันน้องรักขึ้นหน้าไปนิดหนึ่ง กลีบรักแสนสวยค่อย ๆ แหกกว้างออกตามรูปของปลายหัวบาน
   "คะ....คริต......เรา เรา เจ็บ...." เบญคราง แค่ส่วนปลายของอวัยวะเพศยังเข้ามาได้ๆไม่ถึงครึ่ง เธอก็รู้สึกได้แล้ว ว่าปากคูหารักฉีกออกกว้างกว่าที่เคยได้ขยับขยายมาแล้ว
   ชาคริตหยุดนิ่ง นี่ร้องเจ็บกันตั้งแต่ตรงนี้เลยเหรอ เร็วไปหน่อยป่าว
   แต่ถึงจะเข้าได้แค่ปลายหัว ชาคริตก็รู้สึกได้ว่าแรงตอดรัดนี่มันของจริง
   นี่ขนาดมันแฉะขนาดนี้แล้วนะเนี่ย
   "อย่าเกร็ง เบญ" ชาคริตพยายามบอก "ปล่อยตัวสบาย ๆ ไว้"
   "อือ....เรา.....เราจะพยายาม....ตะ.....แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งดันเข้ามาอีกนะ อูยยยยย"
   ชาคริตมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเบญ
   ความรู้สึกนี้......มันอะไรกันเนี่ย
   ปกติเขาเคยชอบไม่ใช่เหรอ
   แม้แต่ตอนที่เปิดซิงน้ำฟ้า เขายังมีความสุขกับความเจ็บปวดของเธอ สะใจ ที่ได้พิชิต ที่เธอยอมเจ็บเพื่อเขา
   แต่ที่เขารู้สึกอยู่ตอนนี้ มันอะไรกัน....
   เขาอยากให้เบญหายเจ็บ มีความสุขให้เร็วที่สุด
   อยากจะข้ามตอนเปิดซิงนี่ไปซะ เธอจะได้ไม่ต้องทรมาน
   นี่กูเป็นอะไรไปว๊ะ
   "มะ...โอย.......มัน....ซี๊ดดด.....มันน่าจะเจ็บน้อยลงแล้วนะ....อูยยยยย......คริตเสียบเข้ามาอีกเถอะ แต่ค่อย ๆ นะ"
   ชาคริตลังเล จะแทงแรง ๆ ให้สุดโคนไปเลยทีเดียว ให้มันจบ ๆ ไป หรือจะค่อย ๆ เบา ๆ ช้า ๆ ค่อย ๆ เก็บบรรยากาศอย่างที่เขาชอบทำ
   ชาคริตขยับเอวอีกหน่อย ปลายหัวของอวัยวะเพศดันเข้าไปจนหมด คิ้วของเบญขมวดเขาหากัน ฟันกัดแน่นด้วยความเจ็บปวด
   "อื๊อออออออออ เจ็บบบบบบบบบบ เจ็บบบบบบบ โอยยยยยยยย เราไม่ไหวแล้วววววววววว มันเจ็บจริง ๆ" เบญครวญคราง
   บางอย่างขวางกั้นไว้ ไม่ให้เจ้าตัวน้อยของเขารุกคืบเข้าไปได้มากกว่านี้
   เยื่อพรหมจรรย์ที่เขาใฝ่ฝันถึงมาตลอด
   ชาคริตกัดฟัน สัญชาตญาณเรียกร้องให้ใส่ให้สุด แต่เขาก็ไม่อยากจะทำให้เบญเจ็บไปมากกว่านี้
   "ฮือออออออ" น้ำตาเริ่มไหลออกจากตาเบญ
   เลือกท่าผิดแล้วมั้ง ยืนอยู่แบบนี้ จะก้มลงไปดูดนมให้เธอลืมเจ็บก็ทำไม่ได้ เขาไม่นึกจริง ๆ ว่าของเบญจะคับแน่นได้ถึงขนาดนี้
   "ฮืออ....คริต.....เรา.....เราเจ็บ.......อยะ.....อย่าเพิ่มทำอะไรนะ....ว๊ายยยยยยยยยยยยยย"
   ทันใดนั้น มือบาง ๆ ก็คว้าคอชาคริตสุดแรง ร่างน้อย ๆ กระโดดเกาะหลังเขาแล้วดึงถอยหลังจนสุด ชาคริตเซถอยหลังตามแรงกระชาก เจ้าตัวเล็กหลุดออกจากร่องเสียวของเบญเสียงดังพล่อก
   "พี่ชาคริตตตตตตต" เสียงไผ่หลิวกระซิบที่ข้างหู "ยัยผมเปียบอกเจ็บ......พี่มาจัดกับหนูก่อนดีกว่า..."
   ชาคริตเดินถอยหลังจนร่างของไผ่หลิวไปชนกับเสาที่ผนังห้อง นมแบนนุ่มแนบราบกับแผ่นหลังทรงพลัง ชาคริตจับขาคู่น้อยที่เกี่ยวรอบเอวไว้มั่น ก่อนจะค่อย ๆ บิดตัวหันไปเผชิญหน้าไผ่หลิว ท่อนเอ็นชี้โด่เด่จ่อไปที่พุงราบ ๆ ของเธอ
   "พี่ชาคริต" ไผ่หลิวกระซิบ "หนูรักพี่นะ ยอมเป็นทุกอย่างของพี่ทั้งนั้น ขอแค่เป็นของพี่เถอะ ทำให้หนูเป็นของพี่ทีเถอะนะ"
   จนถึงตอนนี้เอง เมื่อเธอเปลือยร่างอยู่ในอ้อมอก ดวงตาสุกใสแวววาวด้วยความรุกอันล้นปรี่ ที่ความรักของไผ่หลิวส่งมาถึงใจชาคริตในท้ายที่สุด
   "พี่ก็รักไผ่หลิวนะ" ชาคริตก้มลงกระซิบ ทำเอาไผ่หลิวน้ำตาคลอแก้มแดง น่ารักจนชาคริตอดใจไม่ไหว หอมแก้มแดง ๆ สองฟอดใหญ่ ๆ ก่อนจะประทับจูบที่ปากอย่างดูดดื่ม ลิ้นนิ่มพันวนกันพัลวัน
   สองมือหนาเลื่อนจากขาอ่อนไปที่บั้นท้ายขนาดกระชับมือ มือบางจับยึดที่เสาด้านหลังไว้แน่น ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งเรือนกาย ดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยไอรักจ้องจับที่ใบหน้าหล่อเหลาราวกับจะพิมพ์ประทับใบหน้าสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นขณะยังเป็นสาวพรหมจรรย์ให้ฝั่งแน่นติดตรึงไปตลอดกาล
   "ซะ....ซี๊ดดดด ของพี่มันจ่อที่ของหนูแล้วนะคะ" ไผ่หลิวคราง ขาเพรียวเล็กยังคงรัดรึงรอบเอวชายหนุ่ม แผ่นหลังยังคงแนบติดกับเสาบ้าน
   "พี่ขอนะ" ชาคริตกระซิบ
   "ไม่ขอก็ให้ค่าาา"   
   เสียงใสน่ารักทำเอาชาคริตอดใจไม่ไหว สอดใส่แท่งรักเสียบเข้าไปในร่องสวาทที่แสนคับแน่น ไผ่หลิวสะดุ้งเฮือก ตัวสั่นสะท้านตั้งแต่หัวจรดเยื่อพรหมจารีย์
   ใบหน้าที่บิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวดจ้องตาของชาคริตด้วยสายตาที่ชุ่มด้วยน้ำตา "ขะ....แค่นี้เองเหรอคะ......นึกว่าของพี่จะแน่กว่านี้....."
   ชาคริตยิ้ม เห็นอยู่ว่าสาวน้อยเจ็บแทบขาดใจแล้ว ยังทำใจกล้าสู้อีกนะ สมกับเป็นไผ่หลิวผู้แสนจะมุ่งมั่นจริง ๆ "ถ้านี่ยังไม่พอใจ งั้น..............."
   สวบ   
   "อึก.........."
   ชาคริตแทงเอวขึ้นหน้าพร้อมกับที่ดึงเอวไผ่หลิวให้เข้าหาตัว ท่อนเอ็นใหญ่ทะลวงร่องรักที่สดใหม่เข้าไปจนสุดทาง หยดเลือดสีแดงแก่ก่ำหยดลงพื้นหินอ่อนเป็นสาย ใบหน้าจิ้มลิ้มเหยเกบิดเบี้ยว ช่องทางที่เพิ่งถูกชำแรกบุกเบิกใหม่ ๆ สด ๆบีบรัดตัวอย่างต่อเนื่องราวกับประสงค์จะกลับไปผสานแน่นติดกันด้วยยังไม่คุ้นชินที่ต้องแหวกออกเช่นนี้ แต่ด้วยดุ้นรักที่แช่นิ่งอยู่ กำแพงเนื้อสาวจึงได้แต่บีบอัด มอบความเสียวซ่านไม่หยุดยั้งให้แก่ชายหนุ่ม
   อา นี่สิ.....
   เปิดซิงมันสุดยอดอย่างนี้เอง
   "แฮ่ก ๆ.....ทำไมไม่ซอยล่ะ.....แฮ่ก.....เฮือก.....หนูรอตอนนี้มาตั้งแต่ป.2แล้วนะ......." ไผ่หลิวคราง น้ำตานองหน้า
   นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องประคองเอวให้ไผ่หลิวลอยอยู่แบบนี้ชาคริตจะลูบหัวด้วยความเอ็นดูแล้ว
   ผู้หญิงอะไร เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเจ็บจะตายอยู่แล้ว ยังดื้ออีก
   แต่ถ้าอยากให้ซอย.....ก็ได้
   "อุ อ๊ายยยยยยยย ว๊ายยยยยยยยยยยยยยย" ไผ่หลิวร้องครวญครางเป็นภาษาทันทีที่ชาคริตซอยเอวตามคำสั่ง ร่างเล็ก ๆ สั่นสะท้านดิ้นพล่าน มือที่เกาะเสาหลุดออก แต่ชาคริตที่คาดไว้แล้วว่าต้องหลุดคว้าแผ่นหลังของเธอเอาไว้ได้
   "เกาะคอพี่" ชาคริตกระซิบสั่ง
   ไผ่หลิวที่หมดแรงจะดื้อแล้วทำตามอย่างว่าง่าย
   อย่างนี้หรือเปล่านะ ที่เธอฝันไว้
   แขนโอบรอบคอพี่ชาคริต ขารัดรอบเอว ลอยตัวอยู่กลางอากาศ
   มีท่อนสวาทของพี่ชาคริตฝังลึกในร่าง
   ร่างเล็กขนาดมินิยกเสียบสะดวกถูกจับกระทั้นกระแทกขึ้นลงอีกหลายครั้ง หยดเลือดผสมน้ำหล่อลื่นอีกหลายหยดหลั่งไหลลงบนพื้น
   "อื๊ออออ พี่ชาคริต.....ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   ความสุขเสียวกับหวาดเสียวผสมกันทำเอาร่องสวาทของไผ่หลิวบีบตัวอย่างแรง หยดน้ำใสสีชมพูหลั่งพรูลงสู่พื้นหินอ่อนอีกครั้ง
   "แตกแล้วเหรอ ไผ่หลิว"
   "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   ชาคริตหยุดมือที่จับร่างน้อยทิ่มแทงครู่หนึ่ง ให้ไผ่หลิวได้ดื่มด่ำจากการขึ้นสวรรค์จากพลังดุ้นเป็นครั้งแรกในชีวิต ตาน้อย ๆ หลับปี๋ ลมหายใจขาดห้วงไปพักใหญ่ด้วยความสุขสม ก่อนที่สาวน้อยจะเริ่มรวมสติได้มากพอจะลืมตาขึ้นมามองชาคริต
   "....หนู.......เหมือนจะขาดใจ......."
   หน้าของไผ่หลิวเอียงมองไปด้านข้าง ที่ชาคริตพึ่งเห็นมาว่ามีสาวร่างสูงมายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
   "ขอโทษนะคะ.....พี่เบญ......ที่หนูได้เป็นสาวก่อนพี่....."
   มือบางผละจากคอชาคริตไปลูบแก้มเนียนใสของสาวสวย
   "ไผ่หลิว.....เจ็บหรือเปล่า..." เบญกระซิบถาม ตาโตเบิกกว้างจับจ้องที่ร่องเสียวของสาวร่างเล็กที่บานอ้ารับเอาแท่งเนื้อใหญ่ยักษ์ที่ปักคาอยู่ หยดเลือดแดงยังคงไหลอาบ
   "ไม่เจ็บ อุ๊ยยยยยยยยยยยยยยย" เห็นไผ่หลิวโกหกซึ่งหน้าขนาดนั้นชาคริตจึงกระแทกไปครั้งหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ "พี่คริต หนูเสียวววววววววววววว"
   "เบญ รับตัวน้องนะ" ชาคริตสั่ง
   "หือ?!?"
   "อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   ชาคริตจับตัวไผ่หลิวหมุนร้อยแปดสิบองศาในวูบเดียว ไผ่หลิวร้องครวญครางไม่เป็นภาษาเมื่อท่อนเอ็นที่ยังคาค้างอยู่ในร่างขูดหมุนกับผนังร่องรักที่ไวต่อความรู้สึกอย่างแรง ร่างเล็กถูกพลิกหันไปเผชิญหน้ากับสาวสวยร่างสูง ที่ดูจะตกใจไม่แพ้กับเธอ แต่มือน้อยก็ไวพอจะคว้าจับที่ไหล่ของเบญไว้ได้พร้อม ๆ กับที่สาวสวยเอามือมารับร่างของเธอ
   "อั๊ก!!!" ไผ่หลิวสะอึกเมื่อชาคริตเริ่มกระแทกกระทั้นใส่เธออย่างรวดเร็วร้อนเร่าอีกครั้ง ร่างบางถูกดันจนเข้าไปแนบชิดกับร่างสูง
   "ชาคริต!!! ทำอะไรเนี่ย" เบญร้องถาม
   "อ๊ายยยยย พี่ชาคริต อย่างนั้นแหละ" ไผ่หลิวร้อง
   "ซี๊ดดดดด ตอดดีจริง ๆ" ชาคริตคำราม
   "อ๊างงงงงงง พี่คริตตตตตตตตตตตตตตต"
   "อูยยยยยยย ไผ่หลิว เกาะตัวพี่แน่นเลยยยยยย"
   "อ๊าาาาาาาาา" เวลาพี่ชาคริตกระแทกมาจากข้างหลังแบบนี้ มันเข้าไปลึกยิ่งกว่าจากด้านหน้าซะอีก ไม่แน่ใจว่าถึงกระเพาะอาหารของเธอหรือเปล่าด้วยซ้ำ แรงกระแทกดันร่างเล็กบางให้เข้าไปแนบชิดกับร่างสวยอวบอัดของเบญ ที่ดูเหมือนจะอ้ำอึ้งทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เอามือประคองใต้ราวนมของไผ่หลิวไว้ไม่ให้ร่างเล็กร่วงลงพื้นได้ แต่กระนั้น ใบหน้าเล็กนุ่มที่ซุกไซ้ดันอยู่ที่ทรวงอกอิ่มก็ทำให้สาวงามเสียวซ่านไม่น้อย
   "อ๊า อ๊าา ฮือออออ พี่เบญอย่าปล่อยหนูนะ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย" แรงกระแทกที่แรงร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ดันจนไผ่หลิวแทบจะรวมร่างกับเบญอยู่แล้ว แขนบอบบางเลื่อนจากไหล่ไหลไปโอบกอดร่างนุ่ม ไผ่หลิวอ้าปากค้างด้วยความเสียว ปากบางไปงับเอาหัวนมสีชมพูอ่อนที่ตั้งชูชันเข้าพอดี
   "ว๊ายยยยย ไผ่หลิววววว" เสียงใสของเบญร้อง ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัว
   เห็นอย่างนั้นไผ่หลิวยิ่งได้ใจ ดูดเลียหัวนมทั้งสองข้างสลับกันราวกับจะถ่ายทอดความเสียวแทบขาดใจที่เธอถูกกระทำอยู่ไปให้สาวสวยตรงหน้าบ้าง
   แต่สาวเบญก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกรุกอย่างเดียว มือเรียวแต่สากน้อย ๆ เปลี่ยนจากจับเหนี่ยวเป็นลูบคลำขยำขยี้ ก่อนที่ปากบางจะประกบลงไปดูดกับปากน้อย ไผ่หลิวดิ้นขลุกขลักด้วยความไม่คุ้นชินกับจูบแบบหญิง-หญิงครั้งแรกในชีวิต แต่ท่อนเอ็นที่เสียบอยู่คาร่องรักก็ไม่ปล่อยให้เธอได้คิดอะไรเท่าไหร่ ยังคงกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนไผ่หลิวได้แต่ปล่อยตัวไปตามกระแสเสียว
   "พี่ชาคริต!!!! หนู.....มัน......อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ความเสียวที่เธอเพิ่งเผชิญไปเมื่อสักครู่ย้อนกลับมาอีกแล้ว เมื่อเจ้าแท่งอสุรกายที่ทิ่มแทงล้วงลึกอยู่ในร่างยังตะบี้ตะบันเข้ามาไม่หยุดหย่อน ร่างเล็กที่ลอยอยู่ในอากาศสั่นสะท้าน "หนู จา.................แอ๊........."
   เบญที่เหมือนจะรู้ว่าไผ่หลิวเสียวแค่ไหนช่วยชาคริตจู่โจมอย่างต่อเนื่อง มือหนึ่งรัดรอบร่างบอบบางไว้แน่นขณะที่อีกมือถูนวดไปที่ติ่งเสียวที่สั่นระริกแบบเต็ม ๆ ไผ่หลิวตาเหลือก ร้องกรี๊ด ช่องคลอดบีบรัดลงมาสุดแรงบนเครื่องเพศของชาคริต
   "อื๊อออออออออออ ไผ่หลิวววววววว" ชาคริตคราง "พี่จะแตกแล้วววววววววว"
   "อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
   ท่อนเนื้อ ที่ไม่ได้หลั่งน้ำมาเกือบสองเดือนแล้วสั่นระริกด้วยความสุขเสียวจากแรงตอดรัดที่เกินจะบรรยาย
   "อื๊อออออ ไผ่หลิวววววว"
   "อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย พี่คริตต พี่คริตตตตตต หนูอยากเห็นหน้าพี่.....อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
   ก่อนจะถึงจุดสุดยอด ชาคริตจับตัวไผ่หลิวพลิกกลับมาหา ก่อนจะตอกเอ็นเข้าไปจนสุด เบญปล่อยตัวไผ่หลิวแล้วคุกเข่าลงไปเลียที่ร่องสวาทของสาวร่างเล็กทันที
   "อึ๊กกกกกกกกกกกกกกกก" ความเสียวจากการถูกจับพลิกครั้งนี้เกินที่ไผ่หลิวจะรับไหว  ร่างบางสั่นกระตุกอย่างแรง ร่องเสียวตอดราวกับจะให้ดุ้นเอ็นขาดคารูให้ได้ พร้อมกับน้ำรักที่ระเบิดออกมาเป็นสายเปรอะเลอะไปทั่วใบหน้าสวยของสาวเบญ ชาคริตคำรามออกมาคำหนึ่ง ก่อนจะตามไผ่หลิวไปถึงขอบสวรรค์ น้ำกามที่สั่งสมมาสองเดือนพวยพุ่งออกมาไม่ขาดสาย ฉีดพ่นทุกหยาดหยดเข้าไปในร่างเล็กบอบบางของสาวผมสั้น จนกระทั่งมดลูกเล็กจิ๋วไม่มีพื้นที่พอจะรองรับได้ จึงได้ล้นทะลักออกมาหยดหยาดลงบนใบหน้าหวานเป็นสายยาว
   พล็อกกกกกกกกก
   ชาคริตขยับร่างที่ปวกเปียกของไผ่หลิวออกจากตัว ก่อนจะอุ้มไปวางบนเตียงอย่างแผ่วเบา
   ไผ่หลิวนอนตาเหลือก หายใจรวยริน น้ำลายฟูมปาก สติสัมปชัญญะหลุดหายไปโดยสิ้นเชิงจากความเสียวที่ได้รับ  

ปล. ตอน 35 ยังเขียนไม่เสร็จเลย ฮืออออ ยังไงรอกันหน่อยนะครับ
   

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ya00022449]

จัดไปสอง ชมรมคนเมีย 5 ฟิตร่างกายให้พร้อม ถ้าลุยะร้อมกันคงชุลมุนน่าดู น้องญาจัดคิวเก่ง

[zavior]

จัดจนไผ่หลิวหลับเลยนะครับ ต่อไปเดี่ยวกับเบญแล้ว

สงสารน้องญา พี่คริตต้องไปลดเชยหน่อยแล้ว

[xtazy]

ไผ่หลิวสลบไปแล้ว ใครจะช่วยเบญให้เสียว หรือ้รียกอีกสามสาวมาจัดพร้อมกันไปเลย

[ijfkdory]

น้องเบญก็ยังไม่โดนเปิดจนได้

[First10]

ไปรอบนี้ชาคริตแห้งไปทั้งตัวแน่ๆ

[kodzilla]

ชาคริตจะรับมือไหว?

[natt4556]

อือหือออออ เมีย 5 แบ่งคนละวัน อีกวันก็จัดรวม อีกวันที่เหลือ พักฟื้น


น่าจะพอไหวละมั้ง

[GozOnyx]

วุ่นวายจัดๆไปเลย

[sunnies]

นี่สิน่ะแตกกลางอากาศ

[teerawatc]

ไผ่หลิวโดนหนักจริงๆ  รอแต่น้องเบญนางเอกของภาคนี้

จะโดนหนักขนาดไหน ผมชอบน้องเบญเก็บซิงไว้ได้จนจบเรื่อง

[Paul K]

ตอนนี้แหระที่รอคอย ไผ่หลิวตัดหน้าเบญซะได้นี่

[sun_307]

เปิดซิง2สาว ยังเหลือสาวไม่ซิงอีก3 ชาคริตจะไหวหรือเปล่า

[kalampee]

เดี๋ยวก็มีมาเพิ่ม เชื่อสิ

[ป๋าหนอม เติมเต็ม]

ไผ่หลิวใจสู้มากนะ สมแล้วกับความดื้อ