ตำนานเทพวายุ [ season 3 ] ตอนที่ 37 : เวย์กับใบเฟิร์น

[ipichai]

หน้าตาคล้ายแม่เหรอ
แค่นั้นจริงๆเหรอ แม่เดียวกันหรือเปล่า

[karn_cab]

เป็นญาตินายเวย์หรือเปล่านะแบบนี้ ถึงได้หน้าคล้ายแม่นายเวย์

[หวานเย็น]

คู่นายเวนนิจะลงตัวยังไงกันน่ะ

[Man. Number1]

เอาแล้ว นี่ก็หน้าของๆใบเฟิร์นก็ดันไปคล้ายแม่กับเวย์อีก ไม่แปลกเลยถึงทำไม่ลง แต่อยากรู้ความจรืงเรื่องใบเฟิร์นว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

[Ttum1188]

เวย์ก็มีโมเมนต์แบบนี้เหมือนกันนะครับ

[Pj akkan]

ใบเฟิร์นจะเป็นของพี่มังกรหรือเวย์กันน่ะ

[taohunter]

 ::Foo::ต้องดุต่อไป

สวัสดีครับผม มาปิดท้ายวันหยุดด้วย นายริวกะ กันเถอะครับ

เนื้อเรื่องมีซ่อนข้อความนะครับต้องแสดงความคิดเห็นก่อน



.................


ความเดิมตอนที่แล้ว


ริวได้เจอกับแม่ตัวเองเป็นครั้งแรก ซึ่งเอาจริงๆเขาก็ไม่เชื่อหรอก

ว่าภูติตนนั้นคือแม่ จึงได้เกิดการปะทะเล็กน้อย ถ้าให้พูดตรงๆคือ

หน้าโดนหมัดปะทะมากกว่า นายริวโดนแม่ตัวเองซัดร่วงไปกับพื้น

และเฮดบัตไปอีกทีจยนสลบ จากนั้นก็ได้ให้เวตาลปิดกั้นความทรงจำต่างๆ

เจ้านางการะเกดได้คุยกับอั้มและคิราระ และให้เห็นอะไรบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น

ซึ่งพวกเธอก็บอกว่าพร้อมที่จะเผชิญกับมัน ด้านมหาวิทยาลัย

มีข่าวลือหนาหูว่าตอนนี้มีนักศึกษาเอาตัวเข้าแลกกับเกรด ซึ่งตอนนั้นเอง

สหาย 4 พระหน่อก็ได้เดินไปเห็นใบเฟิร์นกำลังยืนอยู่กับอาจารย์ดำรง

นั่นจึงทำให้ก๋อยปักใจเชื่อว่าใบเฟิร์นเป็นคนในข่าว ทำให้เวย์ถึงกับฟิวส์ขาดซักหน้าเข้าให้

แต่ริวก็คว้าไว้ได้ทัน และต่อยเพือเรียกสติเวย์ หลังจากที่ตั้งสติได้เวย์ก็รู้สึกผิด

และขอเลี้ยงข้าวเพื่อขอโทษ ส่วนริวนั้นแยกตัวออกมาเพื่อมาพบใครบางคน

นั่นก็คือใบเฟิร์น ริวขอใบเฟิร์นขึ้นไปบนหอพัก และเมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกัน อะไรมันจะเกิดขึ้นล่ะ

เมื่อตอนนี้ริวได้เอ่ยปากขอให้ใบเฟิร์นทำอะไรให้เขาอย่างนึง.....





ตอนที่ 37 :  เวย์กับใบเฟิร์น




ตึ้ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ใบเฟิร์นใจเต้นตุ้บๆๆๆๆ เลยทีนี้หรือว่าริวจะขอมีอะไรกับเธอนะ  ไม่เอาเธอยังไม่พร้อม เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้



ริวกะแตะที่ไหล่ของเฟิร์นเบาๆ เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดว่างั้นตอบแทนริวตอนนี้เลยนะเฟิร์น


โอยย เฟิร์นแบบหน้าแดง หูแดงไปหมดแล้ว หรือหรือว่าริวจะทำกับเธอจริงๆ มือของเธอกำแน่น เท้าของเธอก็จิกพื้นแน่นๆเหมือนกันคือมันเขิน มันทำอะไรไม่ถูกไปหมดแล้ว



[ ริวกะ ]  :  งั้นเฟิร์น ช่วยริวหน่อยนะ


เอ่าแล้ว ริวพูดออกมาแบบนี้เฟิร์นก็ถึงกับควันออกหูเลย เธอคิดในใจ ช่วย ช่วยอะไร หรือว่าช่วยทำแบบนั้น


แน่นอนว่าเฟิร์นเข้าใจดีว่า " ช่วย " ในความหมายของริวมันคืออะไร ถึงจะไม่ประสีประสานัก แต่บทพูดพวกนี้คำพูดพวกนี้


ก็ผ่านหูผ่านตาเธอบ่อยๆ ริวคงหมายความว่าให้ช่วยทำให้เขาเสร็จ แต่ แต่ทำยังไงล่ะ มือ... หรือว่า ปาก...



[ เฟิร์น ]  :   หะ หะ ให้เราทำอะไรเหรอริว เราไม่... ไม่...


[ ริว ]  :  แค่ช่วยกินเอง นะเฟิร์น


ใบเฟิร์นคิดในใจว่า " ห๊ะ กิน ให้กินเลยเหรอ "  คราวนี้ใบเฟิร์นมั่นใจแล้วว่าสิ่งที่ริวขอให้ช่วย


คงจะเป็นการใช้ปากกับแท่งเสียวของเขาแน่ๆ มิหนำซ้ำยังจะให้กินน้ำอีก ใบเฟิร์นพูดอะไรไม่ออกเลยครับ


เธอจะปฏิเสธยังไงดีล่ะ ริวพูดมาตรงๆแบบนี้เธอจะทำยังไงดี เพราะถ้าให้พูดตรงๆ เธอนั้นรู้สึกดีกับริวจริงๆ แต่มันก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะยอมทำแบบนี้ให้


แต่อีกความคิดนึง เธอเองก็บอกกับตัวเองคงไม่เป็นอะไร เพราะยังไงริวก็ช่วยเธอมาหลายๆอย่าง แค่ใช้ปากอมให้คงไม่เป็นอะไร



แต่ไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง มันไม่ใช่แบบนี้ จริงอยู่ว่าเธอรู้สึกขอบคุณริวนะ แต่วิธีการตอบแทนมันต้องไม่ใช่วิธีนี้ ถึงเธอจะจนแต่ก็มีศักดิ์ศรีนะ



แว๊ปนึง ใบเฟิร์นคิดกับริวแง่ลบเลย เธอคิดว่าริวมันก็เหมือนคนอื่นๆ ที่จ้องแต่จะฉวยโอกาสทำเรื่องแบบนี้กับเธอ เหมือนคนอื่นๆ


[ ริว ]  :  โอเค๊ งั้นตกลงเฟิร์นยอมช่วยเรานะ


อยู่ดีๆริวกะก็พูดออกมาดื้อๆเลยว่าเฟิร์นจะช่วย ใบเฟิร์นก็ตกใจจนแทบจะเป็นลม  เพราะถ้าเกิดริวใช้กำลังบังคับขึ้นมา เธอสู้แรงเขาไม่ไหวแน่ๆ


แต่ในตอนนั้นเองที่เฟิร์นกำลังขวัญหนีดีฝ่อ ประตูห้องเฟิร์นก็ถูกเคาะ ก๊อกๆๆ ใบเฟิร์นที่กำลังตกอยู่ในความหวาดกลัวก็เหมือนว่าจะได้สติ และมีความหวัง


เธอคิดว่าถ้าร้องเสียงดังๆ อย่างน้อยคนๆนั้นก็ต้องมาช่วยแน่ๆ แต่ยังไม่ทันจะได้ร้องขอความช่วยเหลือ ริวก็เป็นฝ่ายที่ผละตัวออกไปเอง และเดินไปที่ประตู


เขาเปิดมันออกและรับของจากคนข้างนอกมามากมาย ใบเฟิร์นได้แต่ยืนเอ๋อ งุนงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น ริวถือถุงพลาสติกเกือบ 10 ถุง เดินเข้ามาในห้องและวางมันลงตรงหน้าใบเฟิร์น



[ ริวกะ ]  :  ใบเฟิร์นช่วยเรากินหน่อยน๊าาา เราซื้อมาเยอะเกินอ่ะ


[ ใบเฟิร์น ]  :  หะ ห๊า !!!



ตรงหน้าใบเฟิร์นนั้น มีทั้ง แฮม มีทั้งของกินมากมายหลายอย่าง เธอมองไม่วางตาเหมือนคนที่กำลังหิวเลย แต่ถึงแม้จะอย่างนั้น ใบเฟิร์นก็ปฏิเสธบอกว่าไม่เอาๆๆ เกรงใจ



[ ใบเฟิร์น ]  :  ไม่เอาริวของแพงๆ ทั้งนั้นเลย เราเกรงใจ ดูดิ่ เยอะขนาดนี้กินได้เป็นอาทิตย์เลยนะ


[ ริวกะ ]  :  ใบเฟิร์นจะไม่ช่วยเราจริงๆเหรอ ไหนบอกว่าจะตอบแทนเรางาย นี่ไงๆมาข่วยเรากินเลย ไม่ต้องรอเรียนจบหรอก




นั่นไงล่ะพี่มังกรหักมุมซะแล้ว ที่ริวบอกว่าให้ใบเฟิร์นช่วย คือช่วยกินของพวกนี้นี่เอง สมแล้วล่ะที่เวย์บอกว่าไอ้มังกรมันโคตรฉลาด


ริวกะนั้นรู้ดีว่าถ้าเดินดุ่ยๆ เอาของกินพวกนี้มาให้ใบเฟิร์น เธอก็จะปฏิเสธหัวแข็งว่าไม่เอา ไม่กิน แน่ๆ มันจึงทำให้เขาจำเป็นต้องใช้แผนนี้


ในทุกๆครั้งที่ริวกะช่วยเหลือใบเฟิร์น เธอจะพูดทุกครั้งว่าเรียนจบแล้วจะตอบแทนริว นั่นแหละมันเลยเข้าทางของพี่มังกร


[ ใบเฟิร์น ]  :  แต่มันเยอะมากเลยนะริว


[ ริวกะ ]  :  ไม่เยอะหรอก นะนะ ช่วยเราใช้ ข่วยเรากินหน่อยนะใบเฟิร์น น๊าาาา



ใบเฟิร์นยังตกใจกับจำนวนของกินที่มันมากมายแบบนี้ แต่ริวกะก็ยังยืนยันว่าช่วยกินหน่อยน๊า ช่วยหน่อยน๊า จนสุดท้ายใบเฟิร์นก็ต้องรับมาจริงๆ


[ ริวกะ ]  :  สัญญากับริวนะว่าจะกินน่ะ


ใบเฟิร์นพยักหน้าตอบอื้อๆๆๆ ริวยิ้มพอใจกับคำสัญญานั้น เขารีบแยกของฉับ ๆ ๆ ๆ อย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าเขาจงใจ จัดให้ใบเฟิร์นจริงๆ


พอทุกอย่างเรียบร้อย ริวก็ขอตัวกลับทันที ใบเฟิร์นก็อื้อๆกลับดีๆนะ เธอบอกว่าจะขอส่งแค่ประตูพอ นั่นเพราะเธอไม่กบ้าจะสู้หน้าพี่เจ้าของหอพักนั่นเอง


เธอค้างค่าเช่ามาตั้งหลายเดือนแล้ว เธอเกรงใจมากๆ แต่เธอก็ต้องเก็บเงินเพื่อใช้จ่ายจริงๆ เธอพูดในใจว่า


พ้นเดือนนี้ไปก่อนนะคะพี่ แล้วเฟิร์นจะรีบหาเงินมาจ่าย


ใบเฟิร์นพูดไปน้ำตาก็ซึมๆ เธอบอกตัวเองว่าอดทนหน่อยนะเฟิร์น ออกสองปีก็เรียนจบแล้ว ตอนนั้นเราจะไม่ลำบากอีก



ใบเฟิร์นเด็กหญิงผู้ที่สู้ชีวิตไม่ต่างจากพลอย ฉากหน้าที่ดูดีและมีพร้อม ทั้งหน้าตาและความรู้ ใครจะไปคิดว่าเธอต้องสู้ชีวิตแค่ไหน


เสียงท้องร้องจ๊อกก ออกมาทำให้ความเงียบและความคิดถูกทำลายไป ใบเฟิร์นไม่มีทางเลือกจึงต้องเดินมาที่ถุงของกินที่ริวขนมาให้


เชื่อมั้ยว่าเธอน้ำตาไหลเลย ทุกๆถุงโน๊ตแปะไว้ ว่ากินตอนไหน กินเมื่อไร คือพูดง่ายๆว่าริวกะตระเตรียมทุกอย่างมาไว้แล้วว่างั้นเถอะ


และเขาก็รอบคอบนะ เพราะทุกๆโน๊ตที่แปะไว้จะมีปล.ลงท้ายว่า


" ช่วยริวกินหน่อยน๊าาา "


ใบเฟิร์นยิ้มทั้งน้ำตา หัวเราะอย่างไม่มีสาเหตุ ริวใจดีกับเธอมากจริงๆ เธอหยิบของที่ริวจัดมาให้และเคี้ยวงั้บๆๆด้วยความอร่อย


มือนึงใบเฟิร์นก็ถือของกิน มือนึงก็เปิดเครื่องบันทึกเสียงที่ริวอัดมาให้ฟัง ตาของเธอก็มองสมุดแลคเชอร์ที่ริวจดมาไว้ให้



เธอต้องบริหารเวลาให้ดี เธอค้องใช้เวลาให้มีค่ามากที่สุด เพราะว่าตอนสองทุ่ม เธอเองก็ต้องออกไปทำงาน.... งานที่ทำให้เธอพอจะมีเงินอยู่บ้าง ถึงแม้เธอจะไม่อยากทำก็ตาม



•• ด้านริวกะ ••


หลังจากที่เดินลงมาจากห้องพักของใบเฟิร์นแล้ว ริวกะก็เดินไปที่ส่วนกลาง หรือออฟฟิศของหอพักทันที แน่นอนว่าพี่คนดูแลหอพักก็อยู่ตรงนั้นด้วย



[ คนดูแลหอพัก ]  :  นี่ครับใบเสร็จกับใบกำกับภาษี


[ ริวกะ ]  :  ขอบคุณครับ แล้วก็อย่างที่ตกลงกันไว้นะครับ


[ คนดูแลหอพัก ]  :  ได้เลยครับ เอ่อ พี่ถามอะไรหน่อยสิ่น้องชาย  ทำไมถึงจ่ายค่าหอพัก ค่าน้ำค่าไฟ ให้ใบเฟิร์นล่ะ



แบบนี้นี่เองเหตุผลที่คนดูแลหอพัก ไม่ทักใบเฟิร์นเรื่องค่าเช่าเพราะริวจัดการให้แล้วนี่เอง และอีกอย่างที่ใบเฟิร์นมีท่าทีที่ลำบากใจตอนริวขอมาหอพัก


อีกทั้งที่อ้างว่าพัดลมพัง นั่นเพราะวันนี้เธอกำลังจะถูกตัดไฟนั่นเอง เธอคงจะอายมากๆเลยถ้าให้ริวมาเห็นภาพแบบนั้น แล้วริวนั้นรู้ได้ยังไงกันนะว่าใบเฟิร์นมีปัญหาเรื่องเงิน !!!


ริวกะมองไปที่ผู้ดูแลหอพักแล้วบอกว่าแค่อยากช่วยเพื่อน และขอให้อย่าพูดเรื่องที่เขาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเด็ดขาด

[ ผู้ดูแล ]  :  ได้ครับๆ  เอ่อแต่น้องชาย หอพักนี้ไม่ให้เอาหมาเข้ามานะครับ



ผู้ดูแลพูดไปแล้วก็มองไปข้างหน้า ซึ่งมีหมานั่งรออยู่ ซึ่งนั่นก็คือบาคุนั่นเอง บาคุเป็นคนจัดการเรื่องอาหารทั้งหมด ตามที่ริวกะสั่งเรียบร้อย และตอนนี้เขาก็กำลังรอริวกะอยู่



ริวกะพูดกับคนดูแลว่า เจ้านั่นไม่วุ่นวายหรอกครับ และเดินออกมา


[ ริวกะ ]  :  ไปเถอะ บาคุ


ริงกะเรียกภูติรับใช้ส่วนตัวให้เดินไปด้วย ซึ่งแปลกมากๆที่ริวกะเรียกบาคุออกมาแบบนี้ เขามีจุดประสงค์อะไรกันแน่นะ



บาคุในรูปลักษณ์ของหมาพันธุ์ชิบะอินุ นั้นดึงดูดสายตาของคนรอบๆได้เป็นอย่างดีเลย คือต้องบอกว่า รูปร่างของบาคุนั้น สง่างามมากๆ แถมยังโคตรจะน่ารัก



และตอนนั้นเองริวกะก็ได้เจอกับเจ้าถิ่นครับเหมือนพวกมันเป็นนักศึกษากุ๊ยๆ ที่ขอยทำตัวกร่างพูดข่ม พูดจาหาเรื่องคนที่หลงเจ้ามาแถวนี้


ทันทีที่มันเห็นริวกะ มันก็ทำท่าเดินมาหาเรื่องเลย แต่ริวกะก็ไม่ได้สนใจนะ เขาเดินไปเรื่อยตามประสา มันก็ตะโกนเห้ยๆๆ มึงหยุดเลยนะ


ทันทีที่ริงฝวกะหยุดเดิน พวกมันอีก 4-5 คนก็เตรียมเข้ามาสมทบเลย ไอ้ตัวหัวโจกถามว่าริวกะมาเดินแถวนี้ มีใครอนุญาตรึเปล่า


[ ริวกะ ]  :  ก็ไม่ได้ขออนุญาตใครนี่ หรือตรงนี้มีเจ้าของเหรอ ไหนอ่ะใคร จะได้ขออนุญาต



ริวกะไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวไอ้กุ้ยคนนี้เลย แถมยังกวนตีนเบาๆกลับไปด้วย โอ้โหเสีย เสียฟอร์มเลยแบบนี้ และพอมันเห็นเพื่อนตัวเอง ทำท่าเหมือนกำลังจะหัวเราะ


ความหัวร้อนก็เริ่มก่อตัว วื๊ดด มันง้างหมัดกะว่าจะงัดหน้าริวสักทีที่ทำมันอับอาย แต่ว่า มั่บ !!! ริวได้คว้าข้อมือของมันไว้และ ...


โฮ่ง !!!!


เสียงบาคุเห่าดังสนั่นลั่นซอยเลย ไอ้กุ๊ยคนนั้นถึงกับขาสั่นพั่บๆๆๆๆๆ  เสียงเห่าของบาคุมันทั้งน่ากลัว ทั้งสยองมากๆ


ไอ้กุ๊ยคนนั้นถึงกับลงไปนั่งตัวสั่นงันงกหมดสภาพเจ้าถิ่นเลย ที่มันเป็นแบบนั้นบาคุได้มอบฝันร้ายแบบเบาๆให้มันนั่นเอง จริงๆแล้วบาคุไม่ได้เห่าเสียงดังอะไรขนาดนั้นหรอก เขาแค่ใช้เศษธุรีของฝันร้ายที่อยู่ในตัว


ส่งเข้าไปในสมองของไอ้กุ๊ยนั่นเอง นั่นจึงทำให้ ริวกะแทบไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลยด้วยซ้ำ คนที่ยืนมองรอบๆก็พากันตกตะลึงกับภาพที่เห็น จากที่พวกเขาคิดว่าจะได้เห็นมันเข้าไปหาเรื่องทำร้ายชายหนุ่มรูปหล่อ


แต่กลับกลายเป็นว่ามันลงไปนั่งตัวสั่นซะงั้น นี่สิเหตุผลที่บาคุออกมาข้างนอกแบบนี้ ทันทีที่ไอ้กุ๊ยนั่นลงไปนั่งกอดเข่าตัวสั่นด้วยความกลัว ริวกะก็เดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มิหนำซ้ำบาคุยังยกขาฉี่ใส่อีก คนก็หัวเราะหนักเลยทีนี้ หมดกันสภาพขาใหญ่


แต่ที่บาคุทำลงไปนั้นเพราะจะคลายมนต์ที่เขาได้ร่ายใส่ไอ้กุ๊ยคนนี้ต่างหาก แต่ก็นะถ้าให้ทำอะไรประเจิดประเจ้อ ต่อหน้าผู้คน มันก็คงไม่ดี เขาเลยเลือกใช้วิธีนี้แทน


ชายหนุ่มรูปหล่อเดินอย่างสง่าผ่าเผยพร้อมกับน้องหมาชิบะ มันเป็นภาพที่ใครก็ต่างต้องหยุดมอง เพราะว่าเขาไม่ได้จูงสาย หรือใส่ปลอกคอด้วยซ้ำ แต่น้องหมากลับเดินตามตัวตรงไม่ว่อกแว่กเลย

จะมีบ้างที่หยิบมือถือมาถ่ายภาพกัน แต่ริวก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะมันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย จากนั้นริวก็เดินกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยโดยที่มีบาคุเดินตามเข้าไปด้วย


[ บาคุ ]  :  ข้าชอบบรรยากาศมหาวิทยาลัยของท่านมากเลยขอรับนายน้อย ถ้าท่านอนุญาต ข้าขอเดินไปแบบนี้ได้ไหมขอรับ


[ ริวกะ ]  :  เอาสิ่ ตามสบายเจ้าเลย ลุงเจ้าที่ก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย


เป็นไปตามที่ริวกะพูด เพราะตอนนี้ลุงเจ้าที่กำลังยืนมองพวกเขาอยู่ ซึ่งทันทีที่ริวกะเห็น ก็โค้งหัวให้เล็กน้อย ลุงเจ้าที่ก็ยิ้มให้และหายไปทันที บาคุเดินตามริวกะมาเรื่อยๆซึ่งสาวๆ ก็พากันมอง พากันชื่นชมในความรักของน้องหมามากๆ


แต่พอจะขอถ่ายรูปบาคุกลับไม่ยอม ริวกะจึงต้องบอกว่าน้องเป็นพวกขี้อาย กลัวกล้องครับ สาวๆทุกคนพอเจอหน้าตาหล่อๆ และคำพูดหวานๆเข้าไปก็ยิ้มกันเป็นแถบเลย




พอเคลียร์ทุกอย่างแล้ว ริวกะตรงไปที่ลานจอดรถที่เขาจอดคาเสะมารุหมายเลข2 เอาไว้ โอโห คนมุงกันตรึม มาทำอะไรกันวะ และสิ่งที่เขาเห็นคือรถของเขามีแต่คนล้อมรอบ แต่โชคดีที่ไม่มีใครเข้าใกล้รถของเขาได้


เพราะตัวระบบของรถเองก็มีเซ็นเซอร์จับการเคลื่อนไหว ถ้าเปิดใช้งานระบบนี้แล้วต่อให้จะดับเครื่องแล้วมันก็ยังทำงานอยู่ ผลที่ได้คือถ้าเข้ามาใกล้ในรัศมี 1 เมตร มันก็จะส่งสัญญาณเตือนด้วยเสียง


ยิ่งเข้ามาใกล้มันก็จะดังขึ้นเรื่อยๆ คงเพราะแบบนี้แหละเลยไม่มีคนเข้าใกล้ ซึ่งริวกะเองก็รู้สึกดีนะ เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้ใครวุ่นวายกับรถคันนั้นเหมือนกัน


ทันที่ริวกะเดินมาพร้อมบาคุ เขาก็ยังไม่เข้าไปนะ เขาเองก็มีนิสัยแบบเด็กๆคือเห่อของใหม่ และอยากรู้ว่าปฏิกิริยาของคนที่เห็นรถของเขาเป็นยังไง ซึ่งสิ่งที่ได้ยินก็พูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า


รถโคตรสวย โคตรเท่ส์ และคนที่พอจะมีความรู้บ้าง ก็พูดออกมาเลยว่าแฟริ่งโคตรเฉียบ ออกแบบโคตรสวยเลย ริวกะเองก็นึกขอบคุณ คุณกระแตนะที่ช่วยสร้างรถที่สุดยอดแบบนี้ให้


จนพอผ่านไปหลายนาทีแล้ว ริวกะก็เดินเข้าไปและบอกว่าขออนุญาตนะคร๊าบ ขออนุญาตนะคร๊าบ ซึ่งทันทีที่เขาเดินเข้าไป สาวๆนี่ก็ถึงกับมองตาลอยเลย นี่เหรอเจ้าของรถ โหหุ่นยังกับนายแบบ


[ คนแถวนั้น ]  :  นายๆ  รถนายเหรอ สวยมาก


[ ริวกะ ]  :   ขอบคุณครับ


[ คนแถวนั้น ]  :  ตรงหน้าปัดมันรับสัญญาณอะไรได้มั่งเหรอ ดัดแปลงเยอะมั้ย มีระบบอะไรมั่ง


[ ริวกะ ]  :  ก็ไม่ได้มากมายหรอกครับ อัพเกรดแค่เท่าที่กฎหมายกำหนดไว้เท่านั้นเอง ส่วนมากก็จะระบบพื้นฐานแหละครับ GPS เนวิเกเตอร์ ระบบพิทเลน ควิกชิฟ ที่เสริมๆเข้ามาก็ระบบคำนวณระยะแคบ และคำนวนองศาและความเร็วตอนเลี้ยว


พวกที่รู้คำศัพท์เกี่ยวกับระบบรถโมโตจีพี ก็ถึงกับ หู้วว โห้วว กันเป็นแถบ นี่มันไม่ใช่เล่นๆแล้วนะ รถคันนี้ลงแข่งโมโตจีพีได้สบายๆ เลย หนุ่มๆว่าทึ่งว่าอึ้งแล้ว สาวนี่ไม่ต้องพูดถึง แอบมองริวกะไม่วางตาเลย


บาคุถึงกับทำหน้าเซ็งเลย พร้อมคิดในใจอะไรจะสเน่ห์แรงปานนั้นขอรับนายน้อย สาวๆแต่ละคนที่มองตาเป็นมันเลย พอขึ้นคร่อมรถเสร็จโอโห หล่อสัด หุ่นเท่ส์ๆของริวกับรถมันดูกลมกลืนกันมากๆ


[ ริวกะ ]  :  行こう อิ่ค โค ( แปลว่า ไปกันเถอะ )


โฮ่ง !!!  บาคุเห่าเพื่อตอบรับคำของริวกะ นั่นมันยิ่งทำให้นักศึกษาตรงนั้นอึ้งกันเป็นแถบ คือหลายๆคนก็รู้แหละว่า คำว่า อิ่คโค มันแปลว่าไปกันเถอะ เพราะมันคือคำศัพท์ที่เจอโคตรบ่อยในอนิเมะญี่ปุ่น


แต่ที่มันแปลกใจคือ หมาชิบะนั่นมันฟังภาษาคน ออกด้วยเหรอ บรึ้ม !!!  เสียงสตาร์ทรถของริวกะดังกระหึ่มเลยก็ว่าได้ จนนักศึกษาตรงนั้นถึงกับหันมอง เขาคิดในใจว่าโห นี่อุสส่าห์ปรับให้เบาแล้วนะ ยังกระหึ่มอะไรขนาดนี้เนี่ย ริวกะหยิบหมวก ใส่มั่บ บีบครัช ตบเกียร์ แกร๊ก และขับรถออกไปทันที


โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองได้กลายเป็นพระเจ้าของเหล่าผู้ที่ชื่นชอบบิ๊กไบค์ไปแล้ว ริวกะขับรถมุ่งตรงไปยังตึกบริหาร ซึ่งเขาก็ไม่ได้ขับเร็วอะไรมากหรอก แต่คนนี่มองตามกันเป็นแถบเลยก็ว่าได้


แต่ก่อนหน้านั้นริวกะก็แวะไปหาพลอยก่อน เพราะว่าถ้ารอให้เลิกเรียนคงมาทันแน่ๆ และทันทีที่จอดรถ เด็กๆปี1 ที่ชื่นชอบรถก็เดินมาดูทันที และพอเห็นว่าเป็นพี่ริวพวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาเลย


[ รุ่นน้อง ]  :   โหพี่ริว 650 โคตรเท่ส์เลยอ่ะพี่

[ รุ่นน้อง2 ]  :  มาหาพลอยเหรอพี่

[ ริวกะ ]  :  ช่าย ว่าแต่พลอยอยู่มั้ยหว่า


ทันทีที่ถามหาพลอย พลอยก็เดินมาพอดี ทันทีที่เห็นแฟนหนุ่มพลอยก็รีบเดินมาหาทันที

น้องพลอย

[ พลอย ]  :  เอ้า !!!  มาไงเนี่ยยยย


[ ริวกะ ]  :  ก็มาหาพลอยนี่แหละ แล้วน้ากุลจะมาหรือยัง


[ พลอย ]  :  กำลังมาค่ะ น่าจะใกล้ถึงแล้ว


ริวกับพลอยนั้นยืนคุยกันได้แปปเดียวก็พากันไปนั่งตรงม้านั่ง ไม่นานนักน้องฝนก็เดินหอบหนังสือมา ทันทีที่เห็นริว ฝนก็รีบเข้ามาทักทาย ริวก็จ้าๆ สวัสดีน้องฝนตามมารยาทไป


[ ฝน ]  :  อึ๊ดด อูย หนักง่ะ

[ พลอย ]  :  นี่ไงๆๆ ริวมาแล้ว ถือเดินไปส่งเลยมั้ย


ทันทีที่แฟนสาวคนสวยเอ่ยขอ ริวก็รีบลุกไปช่วยฝนยกหนังสือทันที ริวถามว่าอะไรนิเยอะแยะ ฝนเลยบอกว่าเป็นแบบสอบถาม กับพวกเอกสารๆการเรียนน่ะค่ะ

ริวก็ถามว่าคนอื่นๆล่ะไม่ช่วยเหรอ ฝนก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรพี่ วันนี้เวรของฝนด้วยแหละ ทั้งสองนั่งคุยกันสักพัก มันทำให้ริวนั้นคิดสงสัยในใจนะว่า ไอ้เวย์เพื่อนของมันคิดอะไรกันแน่ถึงได้จีบน้องฝน


ซึ่งปกติมันดูไม่ได้มีท่าทีที่จะชอบน้องฝนเลย อีกอย่างมันก็เหมือนว่าจะจริงจังกับพี่ษาด้วย แบบนี้มันอาจจะงานงอกก็ได้นะ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าสาวๆของไอ้เวนเพื่อนเขานั้น


จะสามารถรับได้เรื่องความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิงเหมือนกับเมียๆของเขาหรือเปล่า ริวกะคิดไปก็นึกขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้คนที่เขารักทุกๆคนเข้าใจกันได้ และทันใดนั้นเองโจทย์ก็มาครับ


น้องปาล์มสาวห้าว คนงามก็เดินหน้าตาเข้มๆมาเลย


[ พลอย ]  :  อุ้ย ฝน แฟนคลับของคุณริวกะมาแล้วนู่นน่ะ


[ ฝน ]   :   ไหน อร๊าย มาแล้วๆ คนๆนั้นนี่ซวยจริงๆเนอะคะพี่ริว


โอ้โห พี่มังกรไปไม่เป็นเลยครับพอเจอสองสาวพูดแบบนี้ไป แล้วที่สำคัญพวกเธอดูมีความสุขเชียวนะพอได้พูดอะไรแบบนั้น ซึ่งทันทีที่ปาล์มมาถึง เธอก็ปล่อยออร่า ความเหม็นขี้หน้าออกมาเลย


เธอมองริวตาขวางเลยล่ะ โดยที่ไม่รู้ว่าไอ้คนนั้นอ่ะ ขวัญใจของเธอ


[ ปาล์ม ]  :   หวัดดีพลอย หวัดดีฝน


[ พลอย , ฝน ]  :  ดีจ้าปาล์ม


ปาล์มทักแค่พลอยกับฝนครับ ส่วนพี่มังกรนี่เงียบกริบ เอาจริงๆตัวเขาก็ไม่ได้อะไรมากมายหรอกนะ แต่ปาล์มแสดงออกเด่นชัดเกินไปไงว่าไม่อยากเจอเขา 5555555


รุ้งพลอย ต้นปาล์ม น้ำฝน นั่งคุยกันแบบออกรสชาติมากๆ ซึ่งมันทำให้ริวได้เห็นอีกด้านและอีกมุมของปาล์มเลย เอาจริงๆตัวเขาก็ไม่ได้คิดจะตั้งแง่หรืออะไรหรอกนะ มีแต่ปาล์มนั่นแหละที่เกลียดขี้หน้าเขา


และตอนนั้นเองบาคุก็เดินมาพอดี ทันทีที่เห็นน้องหมา พลอย ปาล์ม ฝน ก็หยุดคุยและมองด้วยสายตาวิ๊งๆๆๆ เอาเป็นว่ารู้กันแน่ๆ ว่าพวกเธอทั้งสามนั้นชอบสัตว์


[ พลอย ]  :  เง้ออ น้องหมาชิบะ น่ารักจังเลย หมาของใครเนี่ย


ปู้ดดดด ริวกะถึงกับสำลักเลย เขาคิดในใจว่าพลอยจ๋า นั่นปีศาจกินฝันร้ายเชียวนะ ส่วนบาคุเองก็ถึงกับหัวเราะลั่นเลย เขาบอกกับริวกะว่า


[ บาคุ ]  :  รุ้งพลอย นี่เหมือนกับเจ้านางการะเกดเลยนะขอรับ


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย !!!  เหมือนกับแม่ชั้นเหรอ ยังไงๆ เหมือนยังไง


[ บาคุ ]  :  ก็ตอนเจอข้าครั้งแรก นางก็บอกแบบเดียวกันนี่แหละขอรับ


ริวกะยังถามต่อว่านายไม่ถือเหรอเนี่ย ที่อยู่ดีๆพลอยมาเรียกนายว่าหมาน่ะ บาคุบอกว่า มันก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เพราะตอนนี้ตัวเขาเองก็อยู่ในรูปลักษณ์ของหมาจริงๆนั่นแหละ


ยังไงซะรุ้งพลอยก็เป็นว่าที่นายหญิงเหมือนการะเกดในอดีต ตัวเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร ถ้าเจ้านายจะพอใจที่จะเรียกแบบนั้น ซึ่งตอนนั้นเองบาคุก็เดินและกระโดดมานั่งข้างๆริวกะ


พลอยมองตามตาไม่กระพริบเลย น้องหมาน่ารักมากๆ ริวจึงบอก เอ่อ.. เอ่อ... หมาของริวเองแหละ ชื่อบาคุ


[ พลอย ]  :  หะ หา !!!  หมาของริวเหรอ เง้ออ น่ารักอ่ะ


พลอยแบบยื่นมือไปแบบลืมตัวเลยนะ พอบอกว่าเป็นหมาของริว บาคุเองก็เป็นมิตรมาก มันกระโดดลงจากม้านั่งของริวและเดินไปหาพลอยด้วยท่าทางที่เป็นมิตร


ตอนแรกพลอยก็ชักมือกลับและเกร็งๆเล็กน้อย แต่พอบาคุเดินไปหัวไปถูๆๆ อิงๆๆ กับฝ่ามือของพลอยเท่านั้นแหละ แม่นางหลุดเลย พลอยร้องเง้ออออ และลูบๆๆๆๆ ลูบไม่หยุด


ปาล์มกับฝนเองก็มองด้วยสายตาที่แบบว่าอยากทำมั่งๆ บาคุเองก็มองๆและเดินไปหาสองสาวครับ ริวกะบอกเฮ้ยๆๆ อย่าเข้าไปใกล้เดี๋ยวติดเชื่อบ้าของปาล์ม และทันใดนั้นบาคุก็พูดว่า


[ บาคุ ]  :  ผู้ชายคนนั้นช่างโชคร้ายเสียจริง


ริวกะแม่งถึงกับสะดุ้งเลยล่ะครับ เขาพูดในใจว่าเฮ้ยบาคุ รู้ได้ไงเนี่ย บาคุที่กำลังทำท่าออดอ้อนฝนกับปาล์มก็ส่งจิตตอบกลับมาว่า มันมองออกง่ายๆมากเลยขอรับนายน้อย


ริวกะแม่งถึงกับปวดหัวเลย นี่บาคุรู้ด้วยเหรอ อย่าบอกนะว่าภูติตนอื่นๆก็รู้ด้วย และตอนนั้นเองพลอยก็เดินมาสัมผัสตัวของบาคุอีกครั้งครับ ดูเหมือนว่าพลอยจะรู้แล้วล่ะว่าจริงๆแล้วนี่ไม่ใช่หมา


[ พลอย ]  :  ริว หมา.. อื้มมมม เจ้าตัวนี้ คอยดูแลริวใช่มั้ย


นั่นไงล่ะ พลังของพลอยทำงานอีกแล้ว ทันทีที่พลอยสัมผัสนานๆ และได้ลูบไล้ตัวบาคุ เธอก็รู้สึกได้ถึงความสงบ ความสุขใจ อีกทั้งยังรู้สึกถึงอีกฝั่งที่เหมือนฝันร้ายเลย

ริวเองถึงแม้จะรู้ว่าพลอยนั้นมีพลังที่ไม่ธรรมดา แต่ก็อดตกใจไม่ได้ เพราะว่าแค่สัมผัสเท่านั้น ญาณหยั่งรู้ของคนทรงก็ทำงานเสียแล้ว


[ ริวกะ ]  :  อื่ออ อื้มๆๆ


ริวกะก็ตอบไปตรงๆ แต่ก็ไม่บอกอะไรมาก ซึ่งพลอยเองก็รู้ว่าริวหมายความว่าไง และตอนนั้นเองพิกุลแม่บุญธรรมของพลอยก็ขับรถมารับพอดี ทันทีที่จอดรถอยู่ฝั่งตรงข้าม


เธอก็รีบเดินมาหาพลอย ลูกสาวสุดที่รักตามที่ได้นัดกันไว้ ทันทีที่เห็นแม่ พลอยก็รีบวิ่งไปหาและกอดเอว เหมือนเด็กๆไม่มีผิด ริวมองภาพนั้นด้วยความสุข เฮ้อออ นี่แหละที่เขาอยากเห็น เขาอยากเห็นพลอยมีความสุขแบบนี้


[ ริวกะ ]  :  สวัสดีครับน้ากุล


ริวกะรีบทักทายแม่ยายก่อนเลยไม่งั้นโดนเฉ่งแน่ๆ พิกุลนึกก็ได้แต่แอบหัวเราะในใจ เฮ้อนี่เจ้าเสี่ยวหลง ถึงกับลนลานแบบนี้เชียวเหรอ ( เสี่ยวหลง ในภาษาจีน แปลว่า มังกรตัวน้อยๆครับ )

แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ต่อหน้าว่าที่แม่ยายที่เข้มงวดแบบนี้ริวกะก็เหวอเหมือนกัน เพราะถ้าทำอะไรที่ไม่สมควรหรือไม่ถูกใจ พลอยคงไม่ได้รับอนุญาตให้ไปที่บ้านเขาแน่ แบบนั้นล่ะก็พี่มังกรขาดใจแน่ๆ


สองสาวเองก็เหมือนกัน พวกเธอรีบทักทายแม่ของเพื่อนสาวทันที พิกุลก็ยิ้มและรับไหว้สองสาวนั้น ส่วนไอ้มังกรนั้นยืนยิ้มแห้งๆเลยทีเดียว


[ พิกุล ]  :  สวัสดีจ้ะ ลูกฝน ลูกปาล์ม


นั่นไง นี่เลื่อนขั้นเป็นลูกแล้วด้วยเหรอ ริวกะยืนเหงื่อตกพลั่กๆๆเลย น้ากุลจะรู้เรื่องที่ปาล์มแอบชอยเขาหรือเปล่าวะ หรือว่าพลอยบอกไปแล้ว หรือ หรือ หรือ


คือตอนนี้พี่มังกรผู้เก่งกาจยืนเหงื่อตกในพลั่กๆๆไปหมดแล้ว แต่ว่าตอนนั้นเองพิกุลก็ได้สังเกตเห็นใครบางคนที่คุ้นเคย ก็บาคุนั่นแหละ บาคุเห่าโฮ่งๆๆ แล้วเดินเข้าไปเหยียดขาหน้าและก้มหัวทำความเคารพทันที


พิกุลเองนั้นถึงจะมีเชื่อสายนักพรตจีน แต่ก็ไม่ได้มีความสามารถที่จะคุยกับภูติของอิซานางิ ผ่านทางจิตได้ ดังนั้นเธอก็เลยพูดไปเรื่อยๆปกตินั่นแหละ ให้มันเนียนเหมือนคุยกับน้องหมาทั่วไป


[ พิกุล ]  :  ไงบาคุ แข็งแรงดีนะ


ทันใดนั้นบาคุก็โชว์ยืนสองขาเลย เพื่อบอกพิกุลว่าตนนั้นแข็งแรงดี ฝน ปาล์ม พลอย เห็นแบบนั้นก็งู้ยยย เลยทีเดียว ต่อให้รู้ว่าหมาตัวนี้เป็นภูติ แต่พอพลอยเห็นรูปลักษณ์ที่น่ารักแบบนี้ แถมยังยืนสองขาแบบนี้

มันก็อดไม่ได้ที่จะใจละลายแหละครับผม หลังจากที่ยืนสองขาเสร็จบาคุก็เดินไปถูๆไถๆที่มือของสามสาว และวิ่งออกไปสำรวจมหาวิทยาลัยต่อทันที


[ พลอย ]  :  เง้อ ไปไหนแล้วง่า


[ ริว ]  :  เขาไปเที่ยวเล่นน่ะ


พลอยก็งึมๆงัมๆอย่างจะเล่นกับบาคุต่อ แต่พิกุลก็ทักท้วงขึ้นมาว่าไหนบอกจะให้แม่สอนการบ้านไง พลอยก็แบบแหะๆๆ แล้วกอดแขนแม่กุล อ้อนทันที น้ากุลบอกริวว่าจะกลับแล้วนะ


ริวเองก็บอกคร๊าบๆๆ จากนั้นเขาก็เดินไปส่งทั้ง4 คนที่รถทันที พอทุกอย่างเรียบร้อย พลอยบ๊ายบายริวแล้วบอกถ้าเรียนเสร็จแล้วจะโทรหา ริวก็บอกคร๊าบๆๆๆ


[ ริวกะ ]  :  เดินทางปลอดภัยครับน้ากุล


พอรถของว่าที่แม่ยายแล่นออกไปแล้ว ริวกะก็เดินกลับไปที่รถทันที เขามีอีกที่ที่จะต้องไปนั่นก็คือโรงอาหารที่พวกเวย์อยู่ ซึ่งทันทีที่แว๊นมาถึง คนก็ชะเง้อมองๆ กันเพียบเลย


รถของริวเท่ส์และสวยมากๆ และพอถอดหมวกกันน็อคออกและเห็นว่าเป็นริว พวกเพื่อนๆก็รีบเดินมาดูรถกันเลย โหเชี่ยริวรถมึงอย่างเท่ส์ โห ไอ้ริวโคตรงาม


สารพัดคำชมของเพื่อนๆดังออกมาไม่หยุด ริวเองหลังจากก้าวลงจากรถแล้ว เขาก็บอกว่าดูเลยตามสบาย แต่ถ้ามีอะไรเสียหาย พวกมึงจ่ายนะเว้ยยยยยยย


เพื่อนๆก็พากันสาปแช่งกันงุมๆงัมๆ ริวหัวเราะและเดินออกมาทันที เขาไม่ได้ใช้ระบบกันขโมยอะไร เพราะยังไงตรงนี้ก็มีแต่เพื่อนๆของเขาเท่านั้นแหละ


และทันทีที่เดินเข้ามาในโรงอาหารของคณะ 3 พระหน่อเวย์ ก๋อย มะกรูด ก็อยู่เหมือนกัน ทันทีที่ริวเข้ามาถึง ไอ้ก๋อยก็รีบขอโทษที่พูดออกไปแบบนั้น ริวเองก็ไม่ได้ถือสาอะไรหรอก


เพราะตัวมันเองก็เกือบโดนไอ้เวย์ต่อยคว่ำเหมือนกัน ซึ่งตอนนั้นเวย์ที่เงียบๆก็ได้ลุกขึ้นแล้วพูดขึ้นกับริวว่า


[ เวย์ ]  :  กูขอคุยด้วยหน่อย


เวย์พูดและเดินไปทันที ริวก็ถอนหายใจเบาๆเพราะรู้ว่ามันจะพูดเรื่องอะไร ก๋อยและมะกรูดดูมีท่าทีที่กังวลอย่างมาก คือพวกมันคิดว่าถ้าสองคนนั้นมันมีเรื่องถึงขั้นชกต่อยกันล่ะก็แย่แน่ๆ


เพราะพวกมันก็ไม่รู้ว่าจะเข้าไปห้ามยังไง คนนึงแม่งก็เก่งชิบหาย อีกคนก็เก่งไม่แพ้กัน คนเก่งสองคนต่อยกัน แล้วถ้าพวกมันทะเล่อทะล่าเข้าไปล่ะก็คงโดนลูกหลงแน่ๆ


[ ริว ]  :  ไม่มีอะไรหรอกพวกมึง


แต่ริวก็พูดให้ทั้งสองคนนั้นสบายใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ไหม ริวเดินไปตามไอ้เวย์ตรงมุมตึกทันที เวย์ยืนรอด้วยด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ทันทีที่ริวเดินเข้ามาสีหน้าของไอ้เวย์ก็เต็มไปด้วยความเครียดมากมาย


แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับไอ้เวนที่เฮฮาได้ตลอดวันวะ หรือเพราะมันชอบใบเฟิร์นจริงๆ และรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น


[ เวย์ ]  :  ไอ้มังกร เรื่องใบเฟิร์น


[ ริว ]  :  กูไปห้องใบเฟิร์นมา ค้างค่าเช่า 3 เดือน น้ำไฟกำลังจะโดนตัด


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย !!! 


ทันทีที่ริวพูดออกไป เวย์ก็เตรียมวิ่งเลย แต่ริวก็บอกว่ากูจัดการหมดแล้ว เวย์จึงได้สงบสติอารมณ์ลงทันที


[ ริว ]  :  มึงนี่แม่ง ทำไมไม่จีบให้จริงๆจังๆวะ ตั้งแต่ปี 1 แล้วนะมึงน่ะ


[ เวย์ ]  :  กูก็บอกมึงตั้งแต่ปี 1 แล้วว่ากูจีบไม่ได้ กูทำไม่ลงมึงเข้าใจป่ะวะไอ้มังกร แค่ได้ดูแลก็พอแล้ว


[ ริว ]  :  ดูแลพ่องเถอะ กูไม่เห็นมึงจะใส่ใจเท่าที่ควร เหมือนที่มึงพูดเลยไอ้เวนเอ๊ย ค่าห้องเฟิร์นไม่ได้จ่าย มึงก็ไม่รู้ กูก็อยากจอรอดูว่ามึงจะจัดการได้หรือเปล่า ถึงได้ปล่อยให้ใบเฟิร์นค้างค่าเช่าแบบนั้น มึงนี่แม่ง ดูแลแค่ฉากหน้าจริงๆไอ้เวน


เวย์ถึงกับพูดไม่ออกเลยพอโดนริวด่าไปแบบนั้น เขาได้แต่กำหมัดแล้วด่าตัวเองในใจ ตัวเขาที่อุสส่าห์พูดกับริวว่าจะคอยช่วยคอยดูแลใบเฟิร์นเป็นอย่างดี แต่พอนานๆไป


พอเขาติดหญิง พอมีพี่ษา เวย์ก็ขาดตกบกพร่องไปหลายๆ เรื่อง จริงอยู่ว่าเขาดูแลใบเฟิร์นในห้องเรียนเป็นอย่างดี แอบช่วยเรื่องการส่งงานอยู่บ่อยๆ แต่ในชีวิตประจำวัน ก็มีแต่ริวนี่แหละ ที่คอยช่วยเหลือ


เฮ้ย แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมสองคนนี้ถึงได้พร้อมใจกันดูแลใบเฟิร์นล่ะ ถ้าเวย์ชอบเฟิร์นก็พอจะเข้าใจ แล้วนี่ทำไมริวถึงได้ตามช่วยใบเฟิร์นล่ะ


[ ริวกะ ]  :  นี่ถ้ามึงจีบใบเฟิร์นตั้งแต่ปี1 นะ เรียบร้อยไปละ กูจะได้คอยด่ามึงเวลามึงสะเพร่าหรือละเลย


[ เวย์ ]  :  กูทำไม่ได้เว้ยไอ้มังกร มึงก็รู้ว่า ว่า.... โว้ย จะให้กูพูดยังไงวะ


[ ริวกะ ]   :   เฮ้อ เรื่องที่ใบเฟิร์น หน้าตาคล้ายแม่ของมึง ที่เสียไปแล้วน่ะเหรอ

[lnw007]

น้องสาวหรอ หรือไง อยากให้เคลียยัยปาล์มหน่อยครับ บนเตียงเลย555

จะใกล้ทันตอนปัจจุบันแล้วเสียใจไม่น่ารีบอ่านเลย ขอบคุณครับ

[กิตติศักดิ์]

พี่เวย์ถ้าพี่ไม่เอาน้อวริวขอนะเพื่อนกันไม่เปนไรนะะะ555

[El cazador]

อดีตของนายเวย์เริ่มเผยมาทีละนิด น่าสนใจ

[Nekken13]

น่าสงสารใบเฟิร์นนะ แต่ทำไงได้

[D11T]

ส฿้ๆ

[Thekid34]

สรุปใบเฟิร์นเป็นน้องสาว??
เสร็จคุณมังกรอีกตามเคยมั้ย

[kodzilla]

อ่านเพลินดี

[wangdora29]

ใบเฟิร์นขะเป็นของใครละเนี่ย