สวัสดีวันสงกรานต์ปีใหม่ไทย เล่นน้ำกันเสร็จก็มามาติดตามเรื่องของพี่มังกรกับน้องกินรีต่อนะครับ
ผมมีของขวัญเล็กๆน้อยในวันสงกรานต์
เนื่องด้วยตอนนี้เป็นตอนที่ 13 และ วันนี้ก็วันที่ 13 เมษายน ถ้าในระยะเวลาวันที่ 13-14-15 คอมเมนต์ถึง 5 หน้า ผมจะลงตอนที่ 14 ให้ต่อครับ แต่ถ้าไม่ถึงก็ไม่เป็นไรรออีก 1 อาทิตย์ผมก็ลงตามปกติครับ
ขอสปอยเล็กน้อยครับ
ตอนที่ 14 มีชื่อตอนว่า ดาบยามาโตะ
ตอนนี้มีการซ่อนข้อความนะครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงจะสามารถอ่านเนื้อเรื่องที่ซ่อนเอาไว้
ทุกความคิดเห็นคือรางวัลนะคร๊าบบ
Ps. ขอฝากกระทู้ข้อมูลตัวละครไว้ด้วยนะครับ
https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0
โดยข้อมูลตัวละครนั้นจะปลดล็อคตามจำนวนคอมเมนต์ที่กำหนดไว้นะครับ แฟนๆพี่มังกร ช่วยๆกันคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจกันด้วยนะคร๊าบ
_ _ _ _ _ _
ความเดิมตอนที่แล้ว !!!ริวเกือบม่องเท่งเพราะโดนพี่อั้มที่เขินอย่างหนัก หยิกแก้มจนเส้นประสาทไปโดนจุดสำคัญ ทำให้เกิดความผิดปกติของร่างกายก่อนที่จะไปหารุ้งพลอย แต่ริวก็ยังฝืนที่จะไปหาโดยมีน้องปาล์มตามไปดูอาการบนรถ และโดนริวกะขโมยจูบไปเรียบร้อย ริวกะที่สภาพง่อยกระรอกก็มาถึงผับโดยที่มีเวย์มาส่ง แต่เวย์ก็ได้แยกตัวไปกับพี่สาพากันไปกันตับ ปล่อยให้เพื่อนรักอย่างริวต้องหิ้วสังขารที่ไม่สู้ดีนักไปหารุ้งพลอย ถึงจะได้คุยกันแต่ริวกะก็ต้องยอมห่างกันซักพักเพื่อหาที่พัก ซึ่งพลอยก็ตามมาและได้รู้ว่าริวกะนั้นคือเจ้าของผับแห่งนี้ และในห้องๆนั้นริวกะก็ได้หมดสภาพและสลบไปบนตักของรุ้งพลอย
_ _ _ _ _ _ _
ตอนที่ 13 : ลูกสะใภ้
ผ่านไปราว 1 ช.ม.
อึ้ก แค่ก ๆ ๆ ริวที่สลบไปเพราะฤทธิ์ของยาของคาราสึ เทนงู เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้สีหน้าเริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมาดูเหมือนว่าอาการจะดีขึ้นแล้ว
[ พลอย ] : ตื่นแล้วเหรอริว ฮี่ๆ
ริวมองไปตามเสียงที่เรียก เขาจำได้ลางๆว่าก่อนจะสลบไปเขาบอกให้พลอยกลับไปพักนี่นา ริวรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เขานอนอยู่ แต่ทำไมหมอนมันแปลกๆ
เห้ย !!! ริวสะดุ้งทันทีเพราะรู้ตัวแล้วว่านอนหนุนตักพลอยอยู่ ริวเด้งตัวขึ้นมาทันทีจนเกือบชนหัวของพลอย
อึ่ อึ่ก ริวยืนได้แปปเดียวก็หน้ามืดล้มลงอีก
[ พลอย ] : ว๊าย ริวว
พลอยเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าพยุงตัวที่ล้มลงทันที โชคดีที่พื้นห้องปูพรมนุ่มๆไว้ ประกอบกับริวยังเอามือยันไว้ หัวจึงไม่ฟาดพื้น พลอยเข้ามาถึงก็จับริวนั่งเหยียดขาโดยที่ให้พิงตัวของเธอเพื่อที่จะให้ริวหายใจได้สะดวก โดยที่พลอยก็ใช้โซฟาเป็นฐานยันตัวเธอไว้อีกชั้น เพื่อที่จะได้ไม่ขยับและรับน้ำหนักมากเกินไป
[ พลอย ] : อย่าพึ่งรีบลุกสิ่ พี่นุบอกว่าถ้าฟื้นแล้วให้อยู่นิ่งๆ สัก 10 นาทีก่อน
[ ริว ] : หือ พี่นุ ? ทานูกิ มาที่นี่เหรอ แล้วบอกมาได้ยังไง
[ พลอย ] : ไม่รู้สิ่ อยู่ดีๆเสียงก็ดังขึ้นในหัว
ริงได้ฟังก็ตกใจเพราะการจะสื่อกระแสจิตกันแบบนี้ มีแค่ตนกับพ่อและปู่ ที่ทำได้แล้วไหงพลอยทำได้ล่ะ แต่ช่างมันเถอะ ก็ดีไปอย่างพลอยจะได้มีทานูกิอยู่เคียงข้างเพราะยังไงทั้งริวและพ่อ ก็จะให้ทานูกิดูแลพลอยอยู่แล้ว
หือ ริวสะดุ้งเพราะเขานั่งพิงตัวของพลอยอยู่และตอนนี้หน้าอกไซ์ 36 ก็กำลังบี้บดกับหลังเขาอยู่
[ ริว ] : ทานูกิ มาที่นี่ได้ยังไง ริวยังไม่ได้เรียกเลย
[ พลอย ] : พลอยก็ไม่รู้ แต่ตอนที่พลอยเห็นริวโดนโซซัดโซเซ พลอยเป็นห่วงริวอยากมาหาริว แต่พลอยไม่กล้าทิ้งงาน พลอยไม่รู้จะทำยังไง พลอยเลยคิดในใจว่าใครก็ได้ช่วยที แล้วพี่นุก็มาเลย
ริวเริ่มคิดอะไรบางอย่าง ทำไมทานูกิถึงวาร์ปมาที่ไทยได้เพียงแค่รุ้งพลอยเรียกหา เพราะรุ้งพลอยไม่ได้ทำพันธะสัญญา แล้วอีกอย่างวันนี้ยามิก็ยังมาอีกทั้งที่ตนไม่ได้เรียกเช่นกัน เขาต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้สะแล้ว แต่ก่อนอื่นต้องจัดการเรื่องตรงหน้าก่อน
[ ริว ] : พลอย ตกลงไปอยู่กับริวนะครับ น๊า น๊า
[ พลอย ] : ไม่เอาง่า งือออ
[ ริว ] : ทำไมล่ะพลอย
ริวพยายามขอคำตอบจากพลอยที่ตอนนี้ก้มหน้าเงียบไม่ตอบ ริวเองก็ไม่มีแรงพอที่จะคาดคั้นอะไร จึงเงียบเช่นกัน จริงๆเขาเงียบเพราะเหนื่อยและพยายามควบคุมสติ เพราะนมไซส์
ตู้มของพลอยกำลังเบียดหลังเขาอยู่ พลอยเห็นริวเงียบก็คิดไปเองว่าริวโกรธ ก็ทำตัวไม่ถูกจะตอบก็เขินจะไม่ตอบก็กลัวริวโกรธ พลอยทำอะไรไม่ถูกจึงเผลอตัว กอดริวที่กำลังนั่งพิงตนเต็มๆ
[ ริว ] : อุ่นจัง หายเหนื่อยเลยเนี่ย แต่ถ้าจะให้ดีกอดแน่นกว่านี้ได้มั๊ยครับ
ริวพูดอ้อนพลอยที่ตอนนี้กอดเขาอยู่พลอยนั้นก็ลังเลอยู่นิดหน่อย
" ถ้าเราได้เจอกัน พลอยจะกอดริวไม่ปล่อยเลย " พลอยนึกถึงคำพูดที่เธอพูดไว้ก่อนหน้านี้ที่ระเบียงหอพัก พลอยแอบยิ้มอยู่ข้างหลัง ก่อนที่จะเอี้ยวตัวและเอาคางมาเกยที่ไหล่ของริวและเอื้อมกอดริวจนสุดวงแขนและดึงเข้ามากอดราวกับว่าจะไม่ปล่อยไปไหนอีก ริวถึงกับตะลึงเลยทีเดียวเพราะไม่คิดว่าพลอยจะทำตามคำขอ ความเหนื่อย 10 ปีมันหายไปหมดเลยก็ว่าได้ ริวจ้องมองที่มือของพลอยที่โอบกอดเขาอยู่
[ ริว ] : ต้องซื้อบัตรจับมือมั๊ยเนี่ย
[ พลอย ] : พลอยไม่ใช่น้องๆไอดอลนะ เชอะ
พลอยตอบด้วยน้ำเสียงที่เขินๆ ที่ข้างหูริว ซึ่งริวได้ยินดังนั้นก็คิดว่าพลอยคงอนุญาตแล้วล่ะ เขาจึงเอื้อมมือด้วยแรงที่มีน้อยนิดจับมือพลอย ก่อนจะก็ดึงมือของพลอยที่โอบกอดเขาขึ้นมาจูบเบาๆก่อนที่จะนำมาแนบที่แก้มเขียวข้ำของเขา และนั่นมันทำให้ริวรู้ว่าพลอยทำงานสู้ชีวิตมามากแค่ไหนเพราะมือของพลอยนั้นเริ่มด้าน ไม่เรียบเนียนเหมือนพี่มิไรหรือพี่อั้ม ขนาดคิราระที่ว่าทำงานบ้านยังมือนุ่มกว่าพลอยเลย น้ำตาแห่งความเสียใจเพราะรู้สึกผิดไหลรินออกจากตา รู้สึกผิดที่ 10 ปีมานี้ต้องปล่อยให้พลอยลำบากมาตลอด
[ พลอย ] : ริว ริว เป็นอะไร
พลอยที่กอดริวอยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงน้ำที่มันไหลออกมาจากดวงตาของริว พลอยตกใจว่าริวเป็นอะไรจึงรีบถามด้วยหน้าที่แตกตื่น
[ ริว ] : อื้อไม่เป็นไรคับ
[ พลอย ] : ริวโกรธพลอยเหรอที่ไม่ไปอยู่กับริว
[ ริว ] : เปล่าครับ
ริวก็ปฏิเสธไปเพราะเขาไม่ได้โกรธจริงๆ แต่เขารู้สึกผิดที่พลอยต้องลำบากเพราะเขาเป็นต้นเหตุ ริวยังคงจับมือพลอยมาแนบแก้มของเขาและจุมพิตลงบนฝ่ามือเบาๆ พลอยนั้นคิดว่าริวคงเสียใจที่เธอไม่ไปอยู่ด้วย เธอจึงจำเป็นต้องสารภาพเหตุผลที่แท้จริงที่ไม่ยอมไปอยู่กับริว
[ พลอย ] : ก็ ก็ถ้าไปอยู่กับริว ก็เท่ากับพลอยยอมรับ ที่คุณแม่บอกให้แต่งงานกัน แล้วถ้าต้องคบกันแต่งงานกันพลอยก็ต้องยอมให้ริวปล้ำอ่ะสิ่ งื้อออออ
อุ๊ป ริวถึงกับหลุดขำออกมา จนพลอยลุกหนีด้วยความเขิน ตุ้บ
โอ๊ยยย ริวร้องลั่นเพราะตัวเขาล้มกระแทกพื้น พลอยที่รีบลุกเพราะความเขินจนลืมตัวว่าริวพิงตนอยู่นั้น จึงทำให้ริวล้มหงายทันที อันที่จริงริวก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น แต่โอเวอร์แอคติ้ง ให้พลอยสงสารไปอย่างงั้นและมันยังได้ผลอีก พลอยรีบนั่งลงมาประคองริวนั่งอีกครั้ง และครั้งนี้นมของพลอยเบียดแน่นกว่าเดิมเสียอีก
[ พลอย ] : ริวเป็นอะไรมั๊ย
[ ริว ] : เจ็บ
ยัง มันยังทำสำออย ริวที่เห็นว่ามันได้ผลจึงแกล้งสำออยต่อไปเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆพลอยต่อ
[ ริว ] : เอ๋พลอย เมื่อกี้พลอยบอกว่าเป็นห่วงริวเหรอ
ริวจงใจถามขึ้นมา ทำให้พลอยที่ได้เผลอพูดออกไปถึงกับหน้าแดงพูดไม่ออก ริวก็ได้แต่ยิ้มๆในความน่ารักของพลอย
เอ้อ พลอยจริงด้วย ริวมีอะไรจะให้ ว่าแต่เห็นกระเป๋าตังส์ของริวมั๊ย ริวถามหากระเป๋าตังส์ พลอยที่เก็บไว้กับจึงยื่นมาให้
[ ริว ] : นี่ไงของที่
[ พลอย ] : ถ้ารูปถ่ายพลอยเห็นแล้ว กระเป๋ามันเปิดเลยเห็น แบร่
[ ริว ] : โห หมดกันอุสส่าห์จะเก็บไว้ให้กับตัวเองแท้ๆ เผื่อจะมีรางวัล อ่ะ ฮืออออออ
ริวงอแงเหมือนเด็กไม่มีผิด เพราะแผนของเขาที่อุสส่าห์ดองไว้กว่า 8 ปีคือการเก็บรูปงานวันเกิดที่มีรูปพลอยกับพ่อแม่พลอย แล้วกะว่าถ้าตามหาพลอยจนเจอก็จะเอามาให้เพื่อเซอร์ไพรซ์ แต่แผนมันดันพังเสียก่อน ริวนั่งหน้าจ๋อยทันทีจนพลอยอดขำไม่ได้ ฟืดดด
หือ ริวสะดุ้งตาโตตกใจ เพราะพลอยนั้นเอี้ยวตัวมาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่เลย และก็พูดกับริวโดยที่หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
[ พลอย ] : ขอบคุณนะริวที่ทำเพื่อพลอยมาตลอด
ริวอมยิ้มทันทีแผนของเขาไม่เสียเปล่าแล้ว แต่ใจริวตอนนี้ต้องการมากกว่านั้นอีกนิด ริวเอี้ยวตัวมายื่นหน้าเข้าพลอยเพื่อจะจูบพลอย แต่ริวก็ถูกมือของพลอยแตะไปที่ริมฝีปากเพื่อห้ามไม่ให้ทำ พลอยมองที่ริวด้วยสีหน้าที่เศร้าลงทันทีเพราะดันไปนึกถึงรอยจูบที่เอ็มมันทำไว้ ก่อนที่จะบอกริวว่า
ริวตอนนี้พลอยให้ได้แค่นี้นะ ขอเวลาพลอยหน่อยนะ ฟืดดด พลอยหอมซ้ำไปที่แก้มริวอีกครั้ง ริวเองก็เข้าใจพลอยและไม่คิดจะตื้ออีก เพราะแค่นี้มันก็ทำให้ริวยิ้มไม่หุบแล้ว
[ พลอย ] : ริวคือว่า พลอยมีเรื่องรบกวนหน่อย
[ ริว ] : อื้อ ว่ามาเลย
[ พลอย ] : คือ คือช่วยขอลายเซ็นคุณมิไร ให้หน่อยได้มั๊ย พลอยชอบคุณมิไรมากๆเลย พลอยชอบแนวคิดแนวทางการวางตัวในสังคม ทัศนคติ พลอยชอบ ลุ๊ค working woman ของคุณมิไรมากๆเลย พลอยเก็บเงินซื้อพอคเกตบุ๊คของคุณมิไรไว้ด้วยนะๆ ริวช่วยขอลายเซ็นให้หน่อยนะ นะริวนะ
ริวถึงกับฟังแทบไม่ทัน นี่คุณเธอแร๊ปเหรอเนี่ย แต่ริวก็รู้ได้อย่างหนึ่งว่า พลอยนั้นชื่นชมในตัวของมิไรมาก
ทำไมไม่ขอเองล่ะ แปปนึงนะ ริวพยายามล้วงกางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างทุลักทุเล พลอยเห็นแบบนั้นก็สงสัยว่าทำอะไร ริวกดโทรออกหาใครบางคนก่อนที่อีกฝ่ายจะรับสาย
[ ริว ] : ฮัลโหลคร๊าบ
[ ???? ] : ว่าไงนายริว เป็นไงดีขึ้นยัง พี่ออกมาบริษัทกับคุณพ่อนะ คิราระเล่าให้พี่ฟังแล้ว อย่าโกรธยัยอั้มเลยนะ
[ ริว ] : งือ มีคนอยากคุยด้วยอ่ะคับ
[ ???? ] : ใครเหรอ
อ่ะพลอย ริวยื่นโทรศัพท์ให้พลอย ซึ่งพลอยก็ปฏิเสธอยู่แล้ว แต่ริวก็คะยั้นคะยอให้รับจนได้ พลอยก็คุยทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะ พลอยค่ะ
[ ???? ] : รุ้งพลอยเหรอ สวัสดีจ้า นี่พี่มิไรเองนะ
อื๊ออออ พลอยถึงกับหน้าแดงตัวแข็ง เพราะปลายสายคือ อิซานางิ มิไร ไอดอลของเธอ ที่เธอทั้งรักและชื่นชมเป็นอย่างมาก ใครจะไปคิดว่าไอดอลที่เธอนั้นชื่นชมสุดหัวใจจะมาคุยกับเธอผ่านโทรศัพท์แบบนี้ พลอยทำตัวไม่ถูกถึงกับยื่นมือถือคืนให้ริว โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าริวนั้นแอบเปิดกล้องไว้แล้ว
[ พลอย ] : ริวคนบ้า พลอยขอให้ช่วยขอลายเซ็นให้ ทำไมให้พลอยคุยกับคุณมิไรล่ะ งื้ออออ
[ ริว ] : ก็นี่ไง ขอเลยสิ่ขอกับเจ้าตัวเองเลย
[ พลอย ] : พลอยแค่จะฝากพ็อคเกตบุ๊ค ให้คุณมิไรช่วยเซ็นเองริวง่ะ ริวแกล้งพลอยอ่ะ ใครจะไปกล้าคุยกับคุณมิไรตรงๆอ่ะ งือออ
ริวนั้นหัวเราะกับท่าทางของพลอยจริงๆ พลอยนั้นก็เขินจริงเขินจัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกอากัปกิริยานั้น มิไรได้เห็นทั้งหมดผ่านมือถือที่ริวแอบเปิดกล้องไว้ มิไรรู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ชื่นชอบเธอจริงๆ เพราะทุกอย่างมันถูกแสดงออกมาด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆ
[ ริว ] : พลอยเขาว่ามาแบบนี้อ่ะพี่มิไร พลอยเขาอยากได้ลายเซ็นพี่อ่ะ
[ พลอย ] : ริวพูดกับใครอ่ะ อ๊าาาา งืออออ
ริวโชว์โทรศัพท์ให้พลอยดูทันที ซึ่งพลอยเห็นแล้วก็ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เพราะตอนนี้หน้าจอแสดงผลเป็นการ video call ระหว่างเธอกับมิไร พลอยถึงกับอายจนจะลุกหนี แต่เพราะกลัวริวจะล้มอีกเลยได้แต่หลบหน้า
[ มิไร ] : นายริว พี่ขอคุยกับรุ้งพลอยหน่อย
ริวยื่นโทรศัพท์ให้พลอยตามคำบอกของมิไร ซึ่งพลอยก็ต้องรับมาทั้งเขินๆเพราะไอดอลของเธอต้องการจะคุยกับเธอ
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะ คุณมิไร
[ มิไร ] : จ้า รุ้งพลอย ว่าไงมีอะไรว่ามาซิ๊ นี่นายริวหยุดขำได้แล้ว รุ้งพลอยอายหมดแล้ว
มิไรดุริวทันที เพราะเธอได้ยินเสียงริวหัวเราะออกมา จนริวต้องถึงกับเย็น
ว่าบที่สันหลังและเงียบลงในที่สุด
[ พลอย ] : เรียกแค่ พลอย ก็ได้ค่ะคุณมิไร คือ พลอยอยากจะขอลายเซ็นคุณมิไรได้ไหมค่ะ พลอยจะฝากให้ริวเอาพ็อคเกตบุ๊คไปให้คุณมิไรเซ็นที่บ้านนะคะ
[ มิไร ] : พี่คงเซ็นให้ไม่ได้นะ
พลอยหน้าเสียลงทันทีที่มิไรปฏิเสธ แต่ด้วยประสบการณ์ในการพูดคุยธุรกิจที่พี่กุลสอนมาว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้องห้ามแสดงสีหน้า เพราะมันจะทำให้เสียเปรียบด้านเจรจาทันที พลอยจึงเก็บอาการที่ผิดหวังไว้ก่อนจะตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
[ พลอย ] : ค่ะๆ แค่ได้คุยกับคุณมิไร พลอยก็ปลื้มใจมากแล้วค่ะ
[ มิไร ] : พี่คงเซ็นให้พลอยไม่ได้ ถ้าพลอยไม่มาด้วยตัวเองนะจ๊ะ ฝากคนอื่นเซ็นมันจะมีค่าอะไรจริงมั๊ย เอาหนังสือมาหาพี่เลย พี่อยากเจอพลอยเหมือนกัน ให้นายริวพามาเลยนะพี่อยากเลี้ยงพลอยสักมื้อนึง แต่ว่ารีบๆนะจ๊ะ อาทิตย์หน้าพี่กับคุณพ่อต้องกลับญี่ปุ่นแล้ว พลอยแค่นี้ก่อนนะ พี่ต้องประชุมกับคุณพ่อแล้ว พี่ฝากดูนายริวด้วยนะอาการน่าจะยังไม่หายดีเท่าไร แล้วเจอกันนะจ๊ะ
[ พลอย ] : ค่ะ ค่ะ คุณมิไร
พลอยได้ยินแบบนี้ก็ยืมปากแทบฉีก ทั้งเขิลทั้งดีใจ ที่มิไรเอ่ยปากชวนเธอให้ไปหา
ฮึ๊ คนเจ้าเล่ห์ หน้าพลอยหุบทันทีเพราะริวนั้นหันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ ส่วนริวนั้นก็ยิ้มให้พลอย เขาดีใจที่พลอยมีความสุข ดีใจที่ได้เห็นพลอยยิ้มแบบนั้น
อ่อกกก และก็เป็นอย่างที่มิไรบอก อาการของริวยังไม่หายดี ริวยังคงกระอักเลือดออกมาอีกเล็กน้อย พลอยที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจเข้าไปใหญ่กอดริวแน่นกว่าเดิม ยิ่งทำให้หน้าอกทรงโตของเธอเบียดแน่นเข้าไปอีก
[ พลอย ] : ริวเป็นไงมั่ง
ยิ่งพลอยกอดแน่น นมก็ยิ่งเบียดเข้าไปใหญ่ริวถึงกับแอบซื๊ดดเลยทีเดียว
[ ริว ] : คาไมทาจิ อยู่หรือเปล่า
วิ๊ววว สิ้นเสียงเรียกของริวสายลมก็พัดขึ้นทันที พลันปรากฏร่างของสัตว์สามตัว รูปร่างบ่งชัดว่าเป็นพังพอน ทั้ง 3 ตนมีขนสีขาวเงิน มันขลับ อีกทั้งยังมีอักขระยันต์บนตัวหลายจุด ทั้ง 3 ตนนั้นเดินเข้ามาหาริวกะราวกับสัตว์เลี้ยงเข้ามาหาเจ้าของ มันคลอเคลียทั้งริวและรุ้งพลอยด้วยท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดู ขนที่นุ่มๆของมันทำให้รุ้งพลอยอดใจไม่ไหวที่จะลูบไล้ไปทั่วตัว
[ พลอย ] : ริว เด็กๆพวกนี้คือ
พอพวกมันได้ยินพลอยเรียกว่าเด็กๆ พวกมันก็ส่ายหางดุ๊กดิ๊กก่อนที่วิ่งเข้าหาพลอยราวกับเคยเจอกันมาก่อน จึงเกิดเป็นภาพที่น่าเอ็นดูอย่างมาก
[ ริว ] : คาไมทาจิ น่ะปีศาจภูติสายลม เอิ่ม ที่เกิดเหตุเมื่อ 10 ปีก่อนเพราะริวโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เจ้าสามตนนี้เลยคลุ้มคลั่ง จนเอิ่มมม
ริวหน้าเสียทันทีที่พูดถึงเหตุการณ์วันพายุคลั่งวันนั้น มันคงจะกลายเป็นฝันร้ายติดตัวพลอยไปตลอดชีวิต คิไมทาจิ ทั้ง 3 ตนก็สลดลงทันที แต่....
อื้ออ ขอกอดหน่อยทั้ง 3 ตัวเอ้ย 3 ตน พังพอนทั้ง 3 ถูกพลอยรวบเข้าไปกอดพร้อมกันทั้งหมด ก่อนที่พลอยจะซบไปที่ขนนุ่มๆของทั้ง 3 ตน สร้างความประหลาดใจให้ริวอย่างมาก
[ พลอย ] : ขอบใจนะ ที่ทำให้คนชั่วพวกนั้นหายไป ถ้าพวกคนชั่วพวกนั้นยังอยู่ อาจจะไปทำแบบนั้นกับคนอื่นก็ได้
ทั้งคาไมทาจิและริวได้ฟังก็ถึงกับตาลุกวาว โดยเฉพาะริว เขารู้สึกผิดมาตลอดที่ได้สร้างภาพอันโหดร้ายให้พลอยเห็น และเพราะเขาที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ คาไมทาจิถึงได้คลั่งขนาดนั้น ริวยิ้มอย่างมีความสุขจริงๆ จนพลอยนั้นคลายอ้อมกอดออก คาไมทาจิ ทั้ง 3 ตนจึงเดินดุ๊กดิ๊กด้วยขาสั้นๆมาหานายน้อยของพวกมัน
นายน้อยมีอะไรให้ข้ารับใช้เจ้าคะ 1 ในปีศาจพังพอนเอ่ยออกมา
[ พลอย ] : อ๊ะ พูดได้ด้วย งู๊ยยย น่ารักกก งือออ เป็นผู้หญิงด้วย
[ ริว ] : ธาตุลมและไฟในตัวชั้นมันประทะกันและชั้นพึ่งฟื้นจากฤทธิ์ยาของลุงคุโระ พวกเจ้าช่วยบรรเทาอาการพวกนี้หน่อยได้รึเปล่า ชั้นมีธุระต้องทำก่อน
[ คาไมทาจิ ] : ได้เจ้าค่ะ แต่อาการหนักพอดูนะเจ้าคะ และอีกอย่างคือ ฤทธิ์ยานั้น....
[ ริว ] : ไม่เป็นไร จัดการเถอะ
พลอยมองสิ่งที่ริวกำลังทำอย่างสนใจ ริวยื่นแขนออกมา ก่อนที่คาไมทาจิ อีกตนจะเดินเข้ามาก่อนที่จะใช้ยาที่พกติดตัวผสมกับน้ำลายของตนทาไปที่บริเวณเส้นเลือดใหญ่แขนและจุดปี๋เหลียงของริว เพียงไม่ถึงนาทีริวมีสีหน้าที่ดีขึ้นอย่างชัดเจน
[ ริว ] : ขอบใจพวกเจ้ามากนะ
[ คาไมทาจิ2 ] : นายน้อยขอรับ ถ้าท่านอนุญาต พวกข้า3 พี่น้อง จะขออยู่กับท่านจนธุระของท่านเสร็จเรียบร้อยได้หรือไม่ขอรับ เพราะผลข้างเคียงตัวยาของท่านคาราสึ เทนงู แรงยิ่งนัก ข้าเกรงว่าถ้ายาของข้าหมดฤทธิ์ เมื่อยามนั้นท่านจะได้รับผลของยาตัวนั้นอีกขอรับ
[ ริว ] : ได้สิ่ เจ้ามาอยู่กับข้า อีก 2 ตนไปอยู่กับรุ้งพลอยนะ ป่ะพลอยจะทุ่มนึงแล้ว ริวมีธุระพอดี
[ พลอย ] : อะไรเหรอริว
[ ริว ] : สัมภาษณ์งาน
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
พลอยและริว เดินออกมาจากห้องนั้นทันที พลอยสงสัยว่าที่ ริวทำเมื่อกี้คืออะไร ริวจึงอธิบายว่าแรกเริ่มนั้นคาไมทาจิเป็นปีศาจที่คอยทำร้ายผู้คนตามป่าเขา ตัวแรกจะชนให้ล้ม ตัวที่2จะฟันให้ได้รับบาดเจ็บ ตัวที่3จะทายาสมานแผล
[ พลอย ] : อ๋อตัวที่เกาะริวทีไหล่ของริวนั้นคอยสมานแผล ส่วนตัวที่เป็นผู้หญิงคงจะชนสิ่นะ ส่วนตัวนี้คงคอย อ่ะฉั๊วะ อ่ะฉั๊วะ สิ่นะ
พลอยลูบไล้คาไมทาจิตัวผู้ที่ลอยอยู่ข้างๆอย่างเอ็นดู ส่วนตัวมันก็คลอเคลียกับพลอยดุจแมวอ้อนเจ้าของ
[ ริว ] : เอิ่มม ตัวเมียนั่นแหละ มือปาด อ่ะแหะๆ
[ พลอย ] : โห สวยสังหารนี่เอง ร้ายไม่เบานะเห็นสวยๆแบบนี้
พลอยลูบหัวพังพอนสาวที่ลอยอยู่ข้างๆ ซึ่งนางพังพอนก็ลอยไปลอยมา คลอเคลียพลอยเช่นกัน
เห้ย !!! เดี๋ยวก่อนนะ ริวเริ่มคิดอะไรออก ก็ตอนนี้ทั้ง 3 ตนเร้นกายอยู่นี่นาแล้วทำไมพลอยมองเห็นอีกทั้งยังสัมผัสได้อีก ทั้งเรื่องที่สามารถพูดคุยกับทานูกิผ่านจิตได้อีก พลอยแอบมองริวที่ครุ่นคิด ด้วยท่าทีที่เคอะเขิน ทำไมเธอถึงกล้าให้ริวนั่งพิงแบบนั้นนะ อีกทั้งยังกล้าหอมแก้มริวอีก
นิสัยไม่ดีเลยนะยัยพลอย พล่อยบ่นกับตัวเองในใจ
[ ป้า ] : หนุ่มเอ้ย ทางนี้ทางนี้
ริวเดินมาถึงทางเข้าก็เจอป้ากำลังยืนชะเง้อๆอยู่หน้าประตูพอดี ป้าชั่งใจอยู่นานว่าจะมาดีไหม สุดท้ายก็ยอมมา พลอยวิ่งมาหาป้าก่อนเลยเพราะป้าคนนี้ใจดียอมให้เธอกินข้าวโดยให้จ่ายทีหลังได้
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะป้า
[ ริว ] : สวัสดีครับป้า
ทั้งสองยกมือไหว้คุณป้าก่อนจะทักทายอย่างมีมารยาท
[ ป้า ] : นังหนูทำงานที่นี่เหรอ อื้มๆใหญ่โตดีนะ แต่หนุ่ม
เอ้ย ป้าทำงานไม่ไหวนะป้าแก่แล้ว
[ ริว ] : น่าๆป้า ผมขอเวลา 1 ช.ม. เอ้ามาพอดี
ทุกคนมองตามที่ริวพูดก่อนจะเห็นว่าเป็นชายมีอายุแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำดูภูมิฐาน พลอยจำได้เขาคือ คุณดิเรกหัวหน้าคณะผู้บริหารของผับแห่งนี้นี่เอง พลอยเริ่มขวัญเสียเพราะว่าตอนนี้เป็นเวลางานของเธอ แต่เธอดันออกมาข้างนอก พลอยจึงทำท่าจะเดินออกจากตรงนั้นแต่ริวก็ดึงแขนเสื้อไว้เบาๆ
[ ดิเรก ] : สวัสดีครับ นายน้อยริวกะ
[ ริวกะ ] : สวัสดีครับคุณดิเรก เรื่องที่ผมวานให้ทำเรียบร้อยไหมครับ
[ ดิเรก ] : เรียบร้อยครับ นายน้อย
[ ริว ] : คุณป้าครับ นี่คุณดิเรกครับ หัวหน้าคณะผู้บริหารของ domo ผับ พลอยคงรู้จักแล้วเนอะ
ดิเรกตอบกลับคำพูดของริวอย่างนอบน้อมก่อนที่จะยิ้มให้พลอยอย่างใจดี ซึ่งริวก็ได้แนะนำให้ป้าได้รู้จักผู้บริหารคนนี้เช่นกัน
[ ดิเรก ] : นุแจ้งผมเรียบร้อยแล้วนะ คุณรุ้งพลอย ไม่ต้องห่วง คุณป้าครับรบกวนเชิญทางนี้ครับ
ทั้งป้าทั้งพลอยก็ต่างตกใจกับเหตุการณ์นี้ พลอยนั้นก็พอจะเดาออกว่าริวนั้นมีสถานะในผับแห่งนี้ แต่ป้านี่สิ่ตกใจหัวใจจะวาย เพราะไอ้หนุ่มตรงหน้าคนนี้มีฐานะอะไรกันแน่ ทำไมผู้บริหารถึงให้ความเคารพแบบนี้
[ ป้า ] : หนุ่มให้ป้าทำงานดึกๆไม่ไหวนะ
[ ริว ] : ป้าเชื่อใจผมนะ
ป้าฟังดังนั้นก็คิดแล้วคิดอีกก่อนจะตัดสินใจลองเชื่อริวดู เพราะยังไงป้าก็ต้องกลับบ้านนอกอยู่แล้ว ลองดูก็ไม่เสียหลาย
เชิญทางนี้ครับคุณป้า คุณดิเรกผายมือเป็นการเชิญให้ป้าเดินตาม พลอยนั้นก็มองซ้ายมองขวาอยากตามไป
ไปสิ่พลอย ริวนั้นเหมือนรู้ใจพลอยจึงบอกให้พลอยตามไป
[ พลอย ] : เย้ ขอบคุณค่ะ ริวน่ารักจังเลย
[ ริว ] : ก็รักซะเลยสิ่
[ พลอย ] : บ้า พูดไรเนี่ย งื๊อออ
พลอยถึงกับเขินเลยเจอหยอดเข้าเต็มๆ นี่ริวเป็นเจ้าของผับหรือพนักงานโรงงานขนมครกถึงหยอดเก่งแบบนี้ พลอยเขินจนทำอะไรไม่ถูกจึงรีบเดินตามคุณป้าไปโดยที่มี คาไมทาจิ ทั้งสองตนตามไปด้วย
เห้ย !!! ไอ้มังกร เสียงเรียกที่คุ้นเคยตะโกนเรียก เป็นเวย์นั่นเอง เวย์เดินมาพร้อมพี่สาคนสวยที่จากห้องน้ำหลังจากเสร็จกิจกามมาหมาดๆ
อุ๊ย แหม จูงมือกันมาด้วย ริวแซวทันทีที่ทั้งสองเดินมา
[ สา ] : อย่าแซวนะน้องริว แล้วมาทำอะไรที่นี่
[ ริว ] : มาเที่ยวครับ พี่สาล่ะ
[ สา ] : พี่เหงาๆเลยมาเที่ยว
[ ริว ] : แหม สาวสวยแบบพี่มีเหงาด้วยเหรอครับ
[ สา ] : ปากหวานจริงๆเลย อ๊ะ
ริวไม่พูดเปล่าแต่ยังเข้ามาโอบเอวสา จนสาถึงกับตกใจ เวย์ถึงกับชะงักทันทีเพราะริวนั้นก้มไปทำท่าเหมือนจะจูบ เวย์ถึงกับหันหน้าหนีเพราะมุมที่เขาเห็นมันเหมือนริวกำลังจูบพี่สาจริงๆ สาก็ตกใจเช่นกันไม่คิดว่าริวจะกล้าทำต่อหน้าเวย์แบบนี้ กึ้ก การเคลื่อนที่ของริวหยุดชะงักลงเพราะสาใช้ดันไว้ไม่ยอมให้ริวจูบ ซึ่งมันเป็นไปตามที่ริวคาดไว้จริงๆ แต่ริวก็ยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ก่อนที่สาจะหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
[ สา ] : เวย์ พี่กลับก่อนนะ
ริวที่คลายอ้อมกอดก็พอมองพี่สาด้วยรอยยิ้ม ส่วนพี่สาก็รีบเดินกลับด้วยท่าทีเขิลๆ ซึ่งต่างกับเวย์ที่ตอนนี้หน้าเศร้าเป็นหมาหงอยเลย เพราะคิดว่าริวจูบพี่สาจริงๆ แต่เขาก็ต้องทำใจเพราะเขาเคยบอกกับสาเองว่า ว่าถ้าอยากลองเย็ดกับริวก็ตามสบาย แล้วอีกอย่างสถานะของเขากับพี่สาก็ยังเป็นแค่คู่ขากัน
[ ริว ] : เป็นไรมึง ซึมเป็นส้วมเลยมึง หงอยเลยดิ่
[ เวย์ ] : หงอยไรมึง เปล่า
[ ริว ] : กูขอไลน์พี่สาหน่อยดิ่เวย์
[ เวย์ ] : เอาไปทำไร กูไม่ให้เอ้ยไม่มี
[ ริว ] : น่ะ ไอสัดนี่กั๊กอีก
เวย์เริ่มใจเสียแล้วเพราะดูท่าทางเพื่อนตนตั้งใจจะเล่นพี่สาจริงๆเสียแล้ว และพี่สาก็คงยอมให้ริวเชยชมง่ายๆด้วย เพราะเธอเคยเอ่ยปากว่าอยากเอากับริว แต่ทำไมเขาต้องรู้สึกปวดหัวใจด้วยนะ ทำไมเขาต้องแคร์ด้วย
[ ริว ] : รักเขาแล้วอ่ะดิ่ ไอ้ฟราย แหมทำตีเนียนไอ้หมาหวงก้าง แมวหวงกระดูก
[ เวย์ ] : ไรมึงไอ้ริว ใครตีเนียนอะไร
[ ริว ] : นั่นแน่ เรียกกูว่าริวซะด้วย หึงก็บอกรักพี่เขาก็บอก อย่ามาทำเป็นเข้ม พอกูจะจูบพี่เขาทำเป็นหันหนีนะไอ้เวน ภาพบาดตาเหรอ 55555 อ่ะมึงดูนี่
ริวเรียกให้เวย์ดูที่ริมฝีปากและเสื้อของตน เวย์ถึงกับงง ว่าให้ดูอะไร
[ ริว ] : มึงดูปากกูนี่ ปากกูไม่มีรอยลิปสติก นั่นก็คือกูไม่ได้จูบพี่เขา และ มึงดูเสื้อกู คราบน้ำเป็นรูปรอยมือสองข้าง เพราะพี่เขาดันไม่ให้กูจูบ คิดเอาเองนะไอ้ควาย ว่าพี่สาเขาแคร์มึงหรือกู
เวย์คิดตามดังนั้นจากหน้าอมทุกข์ก็ยิ้มจนสุดมุมปาก แสดงว่าพี่สาแคร์เขาสิ่นะ ถ้าไม่งั้นคงปล่อยให้ริวกอดจูบไปแล้ว
[ เวย์ ] : แล้วมึงบอกอะไรพี่สา
[ ริว ] : อ๊ะ อ๊ะ ไปถามกันเอง 555 ป่ะแดรกข้าว
ริวเดินคล้องคอเวย์ให้ตามเขามา ส่วนเวย์ที่สบายใจขึ้นก็เดินตามไปอมยิ้มไปท่าทางว่าเขาคงคิดกับพี่สามากกว่าแค่พี่น้องคู่ขาไปแล้ว
_ _ _ _ _ _ _ _
คุณดิเรกนำทางป้าและพลอยมาที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งเหมือนว่าจะเป็นห้องครัวและในนั้นก็มีพนักงานใส่ชุดผ้ากันเปื้อน 4-5 คนยืนต้อนรับอยู่ ป้าก็งงว่าจะให้ป้าทำอะไรหรือให้ทำอาหาร
[ ป้า ] : คุณคะ ป้าบอกไปแล้วว่าป้าทำงานดึกๆไม่ไหว เดี๋ยวไม่กี่วันป้าต้องกลับต่างจังหวัดแล้ว
[ ดิเรก ] : กรุณารอสักครู่นะครับคุณป้า เอ้านายน้อยมาพอดี
ป้า พลอย และ พนักงานทุกคน พอได้ยินที่คุณดิเรกพูดจึงหันไปตามที่คุณดิเรกเอ่ยทันที
[ ริว ] : ป้าครับ ป้าช่วย ไก่น้ำแดงให้ได้มั๊ย มีน้ำซุบกับเครื่องปรุงให้เรียบร้อย ตามนั้นเลยครับ รบกวนด้วยนะครับ
ดิเรกฟังริวเสร็จก็พยักหน้าให้พนักงาน 5 คนนั้น เมื่อทั้ง 5 คนพอได้รับสัญญาณจึงลงมือทันที ทุกคนต่างแยกย้ายกันทำหน้าที่ ทั้งเตรียมผัก ทั้งเปิดไฟอุ่นน้ำแกง ทั้งเตรียมข้าว ทั้งหมดทำด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยสัญชาตญาณของคนทำครัว ป้าจึงเดินไปดูอย่างสนใจ สิ่งที่ป้าเห็นคือผัก น้ำแกง และเนื้อสัตว์ที่ถูกเตรียมไว้แล้ว รอก็แค่ป้ามาปรุง แต่มันผิดไปหมดทุกกระบวนการเลย ป้าเดินไปที่เขียงผักสิ่งที่มันแปลกตาคือ ผักที่เริ่มเสียคุณภาพ ทั้งรูปร่างและสีผัก ป้าลองจับหัวหอมใหญ่ที่ถูกหั่นเป็นแว่นๆ มันนิ่มไปหมดเวลากดลงก็ไม่มีเสียงเวลาหัก และเมื่อลองชิมมันก็มีแต่ความฉุน ความหวานสลัวๆเฉพาะตัวนั้นหายไปหมดแล้ว ป้ายิ้มๆแล้วบอกว่า
[ ป้า ] : แม่หนู หัวหอมใหญ่ถ้าจะเก็บไว้นานความกรอบและหวานจะหายไปนะ ถ้าเอาไปแช่เย็นมันจะช่วยรักษาความกรอบไว้ได้ระยะหนึ่ง อีกอย่างมันสุกง่ายหนูต้องจัดการมันเป็นอันดับสุดท้าย
ป้ายิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปที่ส่วนน้ำแกงที่กำลังเคี่ยวอยู่ หนุ่มป้าขอยืมกระบวยที่ใช้คนน้ำแกงหน่อย ชายหนุ่มที่รับผิดชอบก็ยื่นให้ทันที ป้าจึงลองคนดูบ้างปรากฏว่ามันคนได้ง่ายมากๆ เพราะใส่เครื่องไม่ถึงจึงทำให้น้ำนั้นไม่ข้นอย่างที่ควรจะเป็น ป้ายิ้มๆก่อนที่จะส่งกระบวยคืนให้ ก่อนที่จะหยิบทัพพีตักน้ำแกงนั้นแบ่งใส่ถ้วยเล็กๆ ยืนให้พนักงานคนนั้นชิม
[ ป้า ] : คิดว่ายังไงหนุ่ม รสชาตินี้
[ พนักงานห้องครัว ] : ผมว่ามันจืดไปครับ ขาดหวาน
[ ป้า ] : ใช่ ตามที่บอกเลยหนุ่ม น้ำแกงที่ใช้ต้องข้นกว่านี้รสหวานก็ต้องเพิ่มหน่อย เพราะเวลาเอาไปเคี่ยว มันจะต้องส่งรสหวานละมุนลงไปในเนื้อไก่
ป้าเดินดูทุกขั้นทุกตอนพร้อมกับแนะนำทุกๆคนด้วยความเมตตาใจดี พนักงานทุกคนก็รับฟังและทำตามอย่างดี ก่อนที่ป้าเดินมาหาริวกับดิเรก
[ ป้า ] : หนุ่มเอ้ย ป้าทำให้ไม่ได้หรอก เครื่องปรุงกับวัตถุดิบ ถูกเตรียมมานานเกินไป มันหมดเวลาอร่อยของมันแล้ว แต่ไม่ใช่ความผิดของพนักงานนะ มันเป็นเรื่องของเวลา
ริวยิ้มให้ป้า ก่อนที่จะมีพนักงานคนนึงตักน้ำแกงใส่ชามเดินมาเสิร์ฟ ให้กับเขา
[ ริว ] : มึงมานี่ไอ้ชูชก
ริวเรียกเวย์ให้เดินเข้ามาก่อนที่จะยื่นชามน้ำแกงให้กิน เวย์ก็รับมาและนิ่งสักพัก เพราะเขาสงสัยมาหลายนาทีแล้วว่าทำไมผู้บริหารที่นี่เรียกริวว่านายน้อย
[ เวย์ ] : ตกลง พ่อง เอ้ย คุณรินพ่อของมึงเป็นเจ้าของที่นี่ใช่มะ
[ ริว ] : เออๆ รีบๆชิม
นั่นแหละที่เวย์ต้องการคำตอบ เมื่อหายคาใจเขาจึงตักน้ำแกงนั้นไปซดทันที อย่างไม่รีรอ
[ เวย์ ] : มันก็อร่อยนะ แต่มันแปลกๆว่ะ เหมือนขาดอะไรไป น้องช่วยพี่ชิมหน่อย
เวย์ แจ๊บๆที่ปากเหมือนกำลังจะหาคำตอบว่าอะไรหายไป และตักน้ำแกงให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายชิม ซึ่งผลออกมาก็เป็นแบบเดียวกับเวย์ ฉับ ฉับ ฉับ เสียงบางอย่างทำให้ทุกคนหันไปมอง เป็นป้านั่นเอง ป้ากำลังหันหอมหัวใหญ่แบบลวกๆ ก่อนที่จะนำทุกชิ้นส่วนที่หั่นใส่ลงในผ้าขาวบางและออกแรงบีบคั้นให้น้ำออกมา ป้านำน้ำที่ได้ใส่ถ้วยเล็กๆเดินมา ก่อนที่จะเทมันลงในชามน้ำแกงนั้น
[ ป้า ] : ลองชิมใหม่หน่อย หนุ่ม
เวย์ไม่รอช้ารีบเอาช้อนตักน้ำแกงขึ้นซดทันที
ซรู๊ดด
อึ้กกก อร่อยยยยย แม่จ้าวววว เวย์ถึงกับครางลั่นออกมา
ขออนุญาตนะครับ หนุ่มพนักงานไม่รอช้ากล่าวขออนุญาตก่อนที่จะรีบซดตามบ้าง ซึ่งก็ไม่ต่างกันเขาอึ้งกับสิ่งที่ป้าทำมากๆ แค่ใส่น้ำหัวหอมใหญ่นิดหน่อยรสชาติก็ดีขึ้นทันที
เฮ้ย !!! ใช่แล้ว มันไม่มีกลิ่นถ่านไม้ใช่ไหมป้า เวย์สะดุ้งพูดออกมาเพราะนึกถึงเรื่องสำคัญได้
สิ่งที่หายไปเป็นกลิ่นหอมๆจากถ่านไม้นั่นเอง พนักงาน5คน ถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กคิดว่าจะโดนเจ้านายด่าเสียแล้ว ป้าก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า
[ ป้า ] : ไม่ใช่ความผิดของพนักงานหรอก ในห้องครัวแบบนี้จะให้ใช้เตาถ่านมันก็แย่น่ะสิ่ แค่นี้ก็เก่งกันแล้ว แต่ว่าอาหารที่ป้าขาย ป้าจะเตรียมวัตถุดิบสดๆในอัตราส่วนที่จะไม่ทำให้เครื่องเจือจางเกินไป เพื่อที่จะได้รสชาติที่ดี
[ ป้า ] : แต่หนูๆพวกนี้ต้องทำแข่งกับเวลาเพื่อให้ทันเสิร์ฟ อย่าไปถือโทษโกรธเลยนะคุณผู้บริหาร ดิเรกได้ฟังแบบนั้นก็อมยิ้มเลยทีเดียว ป้าคนนี้มีจิตใจที่ดีงามอย่างที่นายน้อยริวกะบอกจริงๆ แต่ทั้งหมดมันเป็นไปตามที่
ริวกับดิเรกคิดกันไว้แล้ว
[ ริว ] : ป้าครับ งั้นถ้าป้าต้องทำอาหารจานด่วนที่ต้องแข่งกับเวลาและราคาประหยัด ป้าคิดว่าอะไรดีครับ สัก 2 เมนู
[ ป้า ] : อืม เร่งด่วน ประหยัดเหรอ ป้าจะทำสุกี้แห้ง เพราะมันเป็นเมนูที่กินง่าย มีทั้งผักทั้งเนื้อ อีกอย่างป้าคงทำเป็นไข่น้ำเพราะไข่ราคาไม่ได้แพงมาก น้ำก็ยังซดให้โล่งคอได้
เมื่อได้ยินคำถามจากริว ป้าก็ใช้เวลาคิดไม่นานและตอบไป เพราะเรื่องอาหารราคาประหยัด มันทางของป้าอยู่แล้ว เพราะตลอดเวลาหลายปีป้าก็ทำแต่อาหารราคาประหยัดรสชาติอร่อยให้เด็กๆตลอด ริวจึงยิ้มทันที
[ ริว ] : งั้นเมนูตามนี้เนอะคุณดิเรก ตอนนี้ผู้บริหารมีมากี่ท่านแล้ว
[ ดิเรก ] : ได้ครับนายน้อย ผู้บริหารมาครบทุกคนครับรวมนายน้อยก็ 4 คน แต่ถ้านับรวม พลอยกับเพื่อนของนาย 6 คน ครับ
[ ริว ] : งั้นนับ แค่ 5 พอนะครับ ตัดเพื่อนผมไปเลย มันไม่ค่อยหิว
[ เวย์ ] : โอ๊ยย หิวข้าวจังเลย ทำไมหิวแบบนี้นะ ถ้าได้กินข้าวด้วยก็คงดี น่านะนับกูไปด้วยนะ หิวข้าวจังเลยยย นี่เวย์ไงจำเพื่อนไม่ได้เหรอ กูไหว้ก็ด้ายยยยไอ้มังกรเพื่อนรัก
ทุกคนขำขันกับท่าทางของเวย์จริงๆ ถึงกับนั่งไหว้ริวกันเลยทีเดียว คงเพราะอยากกินฝีมือป้านั่นแหละ
[ ริว ] : เออๆได้ คุณดิเรกครับ งั้นเป็น 6 ที่นะ ป้าครับ ป้าช่วยทำ ไข่น้ำ 3 ที่ แล้วก็ สุกี้แห้ง 3 ที่นะครับ มีคนรอทานข้าวครับ แล้วก็ 5 คนนั้นเป็นลูกมือให้ป้านะ จดจำสิ่งที่ป้าเขาจะถ่ายทอดให้ด้วยล่ะ มันจะเป็นประโยชน์กับตัวเอง
[ พนักงานครัว 5 คน ] : ครับ / ค่ะ
ริวที่สั่งงานเรียบร้อยทุกอย่างก็เตรียมตัวที่จะขึ้นไปรอข้างบน แต่พลอยนั้นทำท่าเหมือนไม่อยากจะไปหันรีหันขวางอยู่
[ ริว ] : จะอยู่ช่วยป้าก็ได้นะพลอย
อื้อออ พลอยยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า เธออยากอยู่ที่นี่จริงๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดเพราะคุณดิเรกอยู่ด้วย แต่ริวก็พูดเป็นเชิงอนุญาตแทน ก่อนที่เขาจะเดินไปพร้อมกับคุณดิเรกและเวย์ โดยที่ไม่ต้องรอคำคัดค้านของป้าเลย เพราะริวมั่นใจว่าป้าจะไม่มีทางปฏิเสธคนที่หิวแน่นอน
เป็นอย่างที่ริวว่า ป้าได้ยินคำว่ามีคนรอกินข้าวอยู่จิตวิญญาณของแม่ครัวก็ทำงานทันที ป้าขอผ้ากันเปื้อนและรับมันมาใส่ก่อนที่จะเริ่มลงมือทำอาหารอย่างชำนาญโดยที่มีลูกมือทั้ง 5 คนคอยช่วย พลอยที่ยืนมองด้วยความสนใจก็ไม่กล้าจะเข้าไปช่วยเลย เพราะทุกคนทำงานกันไวมาก แต่ป้าก็ยังไหว้วานให้เธอทำบางอย่างอีกด้วย ลูกมือทั้ง 5 ก็ต่างช่วยกันทำงานอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ลืมจดจำวิธีการที่ป้าได้สอนออกมาทั้งคำพูดและการลงมือทำ
_ _ _ _ _ _ _ _ _
30 นาทีผ่านไป ณ. ห้องทานข้าวติดกับห้องประชุมผู้บริหาร
[ ดิเรก ] : อันที่จริง นายน้อยรับคุณป้ามาเลยก็ได้นะครับ ไม่เห็นต้องลำบากเลย พวกผมไม่มีอะไรคัดค้านอยู่แล้ว
[ ดิลก ] : ใช่ครับ อย่างที่พี่ดิเรกบอก
[ ริว ] : ผมตั้งใจให้ป้ามาทำอาหาร ให้ผู้บริหารครับ แล้วถ้าไม่ให้พวกคุณอาลองชิม มันก็ไม่มีความหมายนะครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่สละเวลาพักผ่อนมา
[ ดรุณี ] : หาได้รบกวนเลยค่ะนายน้อย ปกตินายน้อยไม่เคยเรียกพวกเราเลย และครั้งนี้เรียกมาเพราะตัวพวกเราเองด้วย ไม่ได้รบกวนอะไรเลยค่ะ
ขออนุญาต ค่ะ !!!!!แอ๊ดดด เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับรถเสิร์ฟอาหารที่เข็นมา อึ่กกก เอื้อกกก แค่ประตูเปิดออกมากลิ่นก็เริ่มออกฤทธิ์เสียแล้ว กลิ่นหอมๆของอาหารจานด่วนทั้งสองทำให้เสียงพูดคุยเงียบลง แม้แต่ริวเองก็โดนเล่นงานไปด้วย
ครึ่กกก รถเข็นค่อยๆเลื่อนมาช้าๆตรงหน้า ขออนุญาตเสิร์ฟค่ะ พลอยเป็นคนรับหน้าที่เสิร์ฟอาหารเอง ริวก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นไปช่วย จนผู้บริหารทุกคนสะดุ้งตัวตาม
[ ริว ] : อ๊ะ นั่งกันเลยครับ ยังไงผมก็ยังอายุน้อยกว่า จะให้นั่งเฉยๆก็แปลกๆอยู่ แล้วอีกอย่างบนโต๊ะอาหารไม่มีตำแหน่งนะครับ
ทั้งพนักงานที่เดินขึ้นมาและผู้บริหารต่างอมยิ้มและเอ็นดูในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เด็กคนนี้ต้องถูกสั่งสอนมาแบบไหนถึงได้มารยาทดีแบบนี้ ทั้งๆที่แค่ออกปาก ก็สามารถไล่ผู้บริหารคนไหนออกก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยทำไม่เคยถือตัวเลย
[ ริว ] : ผมขอแนะนำนะครับ คุณป้าคนนี้เป็นคนทำอาหารชุดนี้ โดยมีลูกมือทั้ง 5 คนด้านหลังครับ
ริวอธิบายรายละเอียดคร่าวๆก่อนที่จะช่วยกันเสิร์ฟอาหาร บนโต๊ะที่มีลักษณะเป็นกระจกหมุนได้เหมือนร้านอาหารทั่วไป
[ คุณดิลก ] : เอ๊ะ สุกี้แห้งทำไมเนื้อมันแปลกๆล่ะครับคุณป้าเหมือนหมูนุ่มเลย
[ ป้า ] : ใช่ค่ะคุณ ป้าเห็นว่ามันดึกแล้ว ถ้าให้กินของอย่างเนื้อสัตว์ชิ้นใหญ่ๆมันจะย่อยช้าและอึดอัด ป้าเลยเอาหมูไปทุบแล้วทำเป็นหมูเด้งให้แทน ลองทานดูนะคะคุณ
[ คุณดรุณี ] : คุณป้าคะ แล้วไข่น้ำนี่ล่ะคะ ทำไมยังดูเหมือนพึ่งทอดเลย
(https://uppic.cc/d/KiTi) (https://uppic.cc/v/KiTi)
[ พนักงานผู้ช่วย ] : ขออนุญาตค่ะคุณดรุณี อันนั้นต้มน้ำแกงก่อนค่ะ ส่วนไข่เจียวพึ่งทอดพึ่งต้มตอนที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ แต่ว่าน้ำซุบกับเครื่องแกงอาจจะไม่เข้าเนื้อไข่ที่พึ่งทำเสร็จใหม่ๆ คุณป้าเลยให้เอาไข่ไปตีโดยใช้เครื่องค่ะ มันจะทำให้ไข่ฟูกว่าการใช้มือตีปกติ เวลาทอดไข่จะฟูนุ่มละเอียดทำให้น้ำแกงเข้าเนื้อไข่ได้ดีโดยใช้เวลาไม่นานค่ะ ชิ้นไข่จึงยังคงนุ่มฟูอยู่ค่ะ
อึ้ก เอื้อกก เสียงกลืนน้ำลาย ดังขึ้นแข่งกับคำอธิบายของพนักงาน มันบ่งบอกว่าแค่ได้รู้ขั้นตอนการทำและได้รับกลิ่นมันก็ทำให้ต่อมความหิวถูกกระตุ้นได้แล้ว ไม่ถึงนาทีอาหารทั้ง หมดก็ถูกเสิร์ฟเรียบร้อย ทั้งริวและเวย์หลังช่วยเสิร์ฟเสร็จก็มานั่งประจำที่เรียบร้อย
(https://uppic.cc/d/KiTG) (https://uppic.cc/v/KiTG)
[ ริว ] : วันนี้ผมขอทำตามใจหน่อยนะครับ ปกติเนี่ยถ้าอยู่ที่บ้านเวลากินอาการจำพวก อุด้ง ราเมน พวกเราจะซรู๊ดเส้นให้มันสุดในรวดเดียวจนเกิดเสียงดัง เราจะไม่กัดมันให้ขาดเพราะจะเสียมารยาทต่อผู้ปรุงอาหาร แต่ถ้าเวลาทานจำพวกข้าวธรรมเนียนของพวกเราจะจะกินกันอย่างเงียบๆและไม่คลุกข้าวให้ผสมกับกับข้าวกันเลย แต่อย่างว่าครับที่นี่คือเมืองไทย ผมขอทำตามใจสักวันละกัน ซรู๊ดดดดดดด ริวกะพูดเสร็จก็ซดน้ำแกงไข่น้ำเสียงดังลั่น
เหมือนเสียงสวรรค์ทรงโปรด สิ้นคำของริวทุกคนก็รีบตักอาหารที่หมายตาเอาไว้ทันที คุณดิเรกและดิลก 2 พี่น้องจ้องไปที่สุกี้แห้ง ส่วนคุณดรุณี ตักไปที่ไข่น้ำ
กรุ๊บบ จั๊บบ ซรู๊ดด เสียงการกินอาหารที่เอร็ดอร่อยถูกแสดงออกมาอย่างไม่มีกั๊ก เพราะริวพูดดักไว้ก่อนแล้วว่ากินเสียงดังได้ ทุกคนจึงกินกันอย่างเต็มที่
[ คุณดิลก ] : หมูนี่นุ่มจริงๆครับคุณป้าอร่อยมากก
[ คุณดิเรก ] : แทบไม่รู้สึกถึงน้ำมันผัดเลยครับคุณป้า ช่วงนี้หมอสั่งลดของมันพอดีเลย ผมชอบมากครับ
[ คุณดรุณี ] : ไข่ฟูนุ่มกรอบมากค่ะคุณป้า ทำยังไงให้กรอบแบบนี้คะ
[ คุณเวย์ ] : อือ อื๊อ อือ งืม งืม งั่ม งั่ม งั่ม ( แดกอย่างเดียว )
[ ป้า ] : ป้าใช้ไฟแรงค่ะคุณ แล้วบีบน้ำมะนาวลง 2-3 หยด ไข่เลยฟูและกรอบ
(https://uppic.cc/d/KiTj) (https://uppic.cc/v/KiTj)
ทั้งหมดต่างตั้งหน้าตั้งตากินกันอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับว่ามันไม่ใช่แค่อาหารพื้นฐานราคาถูกธรรมดาๆเลย
[ ดรุณี ] :คุณดิเรก ฉันขอลองชิมสุกี้แห้งได้ไหม
[ ดิเรก ] : ตักได้เลยครับ คุณดรุณี
[ ดิลก ] : คุณดรุณีครับ ผมขอลองชิมไข่น้ำบ้างได้ไหมครับ
[ ดรุณี ] : ตักเลยค่ะคุณดิลก
(https://uppic.cc/d/KiTF) (https://uppic.cc/v/KiTF)
นี่แหละคือสิ่งที่ริวคาดหวังไว้ ทุกคนนั้นต้องการบริหารงานแข่งกับเวลา จนบางวันต้องกินแต่อาหารกล่อง อาหารเวฟ ที่มันช่วยให้ประหยัดเวลาแต่มันก็ไม่สดใหม่และคุณค่าทางโภชนาการก็ไม่มากเท่าที่ควร อีกทั้งความสุขในโต๊ะอาหารที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ นี่แหละคือพื้นฐานของมนุษย์ที่แท้จริง
[ ป้า ] : ขออนุญาตินะคะ คุณทั้งหลาย
ต๊อกๆๆ เสียงป้ากำลังทำอะไรบางอย่าง ทุกคนละจากอาหารตรงหน้าเดินมาดูสิ่งที่ป้ากำลังทำ อย่างแรกป้าเอาตั้งฉ่ายแห้งมาสับพอละเอียดคลุกกับอะไรบางอย่าง ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว และ อย่างที่ 2 คุณป้าหยิบกระเทียมมาโขลกโป๊กๆในครก ก่อนที่จะหยิบสารพัดวัตถุดิบขึ้นมาจัดการอย่างรวดเร็วราวกับร่ายเวทย์มนต์ มันคือน้ำจิ้มสุกี้ สูตรเต้าหู้ยี้นั่นเองและสุดท้ายพระเอกของงานคือ งาขาวคั่ว ที่คั่วสดๆด้วยเต้าแก๊สแบบพกพาต่อหน้าทุกคน และส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งไปทั่ว
สิ่งที่ป้าทำคือ Live cooking ซึ่งลูกค้าจะได้เห็นตั้งแต่วัตถุดิบเปล่าๆที่ถูกสร้างสรรค์อย่างเป็นขั้นเป็นตอนตรงหน้า ทั้งรูปลักษณ์ และ กลิ่นที่เปลี่ยนไปทุกขั้นตอนการปรุงมันจะช่วยเพิ่มความอยากอาหารได้อย่างดียิ่ง ทั้ง 3 รีบกลับไปนั่งประจำที่อย่างรวดเร็ว โดยที่พลอยเป็นคนนำมาเสิร์ฟเอง พลอยตักตั้งฉ่ายในปริมาณ 2 ช้อนชาเทลงในชามไข่น้ำของคุณดรุณี และ ตักน้ำจิ้มสุกี้สูตรเต้าหู้ยี้ใส่ลงในจานสุกี้แห้งของคุณดิเรกและดิลกจานละ 2 ช้อนโต๊ะและโรยงาขาวลงอีก มันช่างส่งกลิ่นหอมไปทั่วจริงๆ
ทั้ง 3 ท่านไม่รอช้าตักอาหารตรงหน้ากินต่อทันที ตั้งฉ่ายที่ใส่ในไข่น้ำทำให้มีเทคเจอร์ในการเคี้ยวเพิ่มขึ้นอีกทั้งรสเค็มนิดๆยังเข้ากับไข่ได้ดี ส่วนน้ำจิ้มเต้าหู้ยี๊ช่วยเพิ่มรสชาติของสุกี้แห้งได้อย่างดีราวกับจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายก็ไม่ปาน ริวแอบยิ้มอย่างดีใจที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี จะติดตรงไอ้เพื่อนเวนที่กินไม่หยุดสักที จนไปขอไข่น้ำส่วนของพลอยมากินซะอย่างงั้น ซึ่งพลอยก็ไม่ได้ว่าอะไร จนริวอดสงสัยไม่ได้ว่ามันหิวมาจากไหนไปทำอะไรมาถึงได้กินเหมือนตาย อดตายอยากมาแบบนี้ จนเวลาผ่านไปหลายนาทีอาหารตรงหน้าก็หมดเกลี้ยงลง
ขออนุญาตนะคะ !!! พนักงานห้องครัว 1 ในลูกมือของป้า ยกบางอย่างใส่ถาดมา มันเป็นชาร้อนๆที่ควันลอยเด่นเป็นหลักฐาน
(https://uppic.cc/d/KiTH) (https://uppic.cc/v/KiTH)
พนักงานคนดังกล่าวยกมาให้ และพลอยก็รับหน้าที่เสิร์ฟต่อ
[ พลอย ] : ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ พอดีคุณป้าเห็นว่าวันนี้เมนูทั้ง 2 ใช้น้ำมันเป็นส่วนประกอบ คุณป้าเลยวานให้พลอยชงชาอู่หลงมาให้ค่ะ จะเป็นแบบหวานน้อยนะคะ สรรพคุณของชาอู่หลงมันจะช่วยดักจับไขมันและช่วยในการย่อยอาหารค่ะ
(https://uppic.cc/d/KiTo) (https://uppic.cc/v/KiTo)
[ ผู้บริหารทั้ง 3 คน ] : โอ้ ดีเลยครับ / ค่ะ
ผู้บริหารทั้ง 3 คนรับชาอู่หลงร้อนๆจากพลอยมา ก่อนจะค่อยๆเป่าช้าๆ ค่อยๆจิบ ช้าๆ อะไรจะสุขปานนี้ คณะผู้ปรุงอาหารเห็นภาพดังกล่าวก็ต่างสุขใจ คนที่รักในการทำอาหารจะมีอะไรสุขใจไปกว่าภาพของผู้คนกำลังกินอาหารที่พวกเขาทำอย่างมีความสุขล่ะ
[ ริว ] : ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้
ริวพนมมือหลับตาและกล่าวขอบคุณสำหรับอาหารตามธรรมเนียนของญี่ปุ่น
ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ เหล่าผู้บริหารก็กล่าวคำขอบคุณเช่นกัน ริวเดินมาหาป้าทันที
[ ริว ] : ป้า ถ้าผมจะขอให้ป้ามาทำงาน~
[ ป้า ] : โอ้ย หนุ่ม ป้าบอกแล้ว ป้าทำงานดึกๆไม่ไหวจริงๆ
ป้าแก่แล้ว ให้ทำงานเลิกดึกดื่นเที่ยงคืนป้าไม่ไหว
[ ริว ] : ไม่ใช่ครับป้า ผมอยากให้ป้าทำงานคือ จัดเตรียมอาหารให้ผู้บริหารเอาแค่ช่วงเช้าและบ่ายๆพอ ส่วนช่วงเย็นผมจะให้พนักงาน 5 คนนั้นจัดการต่อเอง เพราะช่วง
เช้าเนี่ย แผนกทำอาหารเขาง่วนกับการเตรียมวัตถุดิบสำหรับเตรียมปรุงในตอนเย็น ทำให้ปรุงอาหารให้ผู้บริหารช้ากว่าเวลาเยอะเลย
[ ริว ] : บ้านของคุณดิเรกอยู่ไกลแต่ต้องเข้าออฟฟิศเช้าทุกวัน จึงต้องมาฝากท้องที่นี่ ผมเลยอยากให้ป้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณดิเรกครับ ส่วนคุณดิลกจะมีอาการกรดไหลย้อนบ่อยๆ ผมอยากให้ป้าช่วยทำอาหารที่ย่อยง่ายๆไขมันต่ำให้เป็นพิเศษ ป้าพอจะช่วยได้ไหมครับ แค่ช่วงเช้ากับบ่ายๆก็พอครับ พอจะได้ไหมครับป้า ผมเสียดายรสมือคุณป้าไม่อยากให้กลับต่างจังหวัดก่อนจริงๆครับ
ป้าได้ฟังดังนั้นก็ครุ่นคิดในใจ ใจป้ามันหมดไฟที่จะทำอาหารตั้งนานแล้ว ตั้งแต่สามีของป้าเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุแล้ว ป้าก็ทิ้งทุกอย่างที่ลพบุรีและกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดจังหวัดนครนายก  
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
สูตรทำสุกี้แห้ง
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/04/13/tF3Mat.jpg)
https://youtu.be/ccZNbITGDSY
•••••••••••
สูตรทำไข่น้ำ
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/04/13/tF97nk.jpg)
https://youtu.be/OeH1-va_b9E
ผมขอใช้สูตรจาก ลุงชาย หรือ พี่ชาย นะครับ ผมคิดว่าสามารถทำตามกันได้ง่ายๆพร้อมกินเลย ส่วนตัวผมชอบคลิปของลุงชายมากๆ
ขอบทให้เมดเพิ่มอีกนิดดดดด
คุณพ่อเปิดตัวลูกสะใภ้ สะขนาดนี้ ดีใจกะ พลอย จริงๆ
มีแถมสูตรทำสุกี้ด้วย เดี๋ยวต้องไปลองทำแบบแห้งมั่งล่ะ ขอบคุณครับ
พลอยนี่ก็ไม่ธรรมดาเลยนะ คุยผ่านจิตกับทานูกิแถมยังเห็นคาไมทาจิอีก... ::Glad::
ปล.ที่สำคัญคือเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของริน
เริ่มที่จะเข้าที่เข้าทางแล้วต่อไปพลอยคงจะมีความสุขที่สุดเลย
ตอนนี้มีสูตรอาหารจากคุณMonotone# ด้วย นำไปทำเองได้ ยกเว้นแต่ชาอู่หลง ที่พลอย ยกมา ที่บ้านไม่มี เปลี่ยนเป็นกาแฟ แล้วกันครับ
สบายท้องกันถ้วนหน้าเลยอิอื
อยากกินอาหารฝีมือป้าบ้างแล้วสิ
ว่าที่นายหญิงแห่งตระกูลอิซานางิ
ติ่นมาจะจัดพลอยเลยไหมนะ อิอิ
สงสัยเรื่องพลอยเพิ่มอีกแล้ว
ไหนจะรินพูดอะไรให้ริว คิดอีก
อ่านตอนนี้เสร็จแล้วหิวเลย 555 แต่ว่าทำไมพลอยถึงติดต่อกับภูติได้ งง ครับ
บรรยายซะนึกว่ารายการอาหาร รักเขาแล้วสินะเวย์ขอบคุณมากครับติดตามตลอดครับ เมื่อใหร่ปมในใจจะหายน้อพลอย
พึ่งเข้ามาอ่าน เรื่องนี้น่าติดตามมาก เดี่ยวผมต้องไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกแล้ว
ขอบคุณครับ
บรรยายซะนึกว่ารายการอาหาร
งงพลอยติดต่อภูตได้ไง
ดีนะครับที่อ่านตอนทานข้าวแล้ว
ไม่งั้นได้ไปหาไรทานเพราะทนหิวไม่ได้แน่ๆครับ
เห็นชื่อตอนลูกสะใภ้ นึกว่าจะได้จัดพลอยซะแล้ว อิอิ
อย่าบอกนะว่าคือป้าคนเดียวกันกับที่ช่วยพลอยตอนพลอยเรียนมัธยม ที่แกขายอาหารอิสานแล้วพลอยขอไปช่วยเพื่อให้มีข้าวกิน และตอนหลังร้านแกโดนรถชนเพิงร้านขายของลุงแกตายคาร้าน หลังจากนั้นแกก็หายไปเลย
อ่านแล้วหิว555
สมกับเป็นคู่ใจของริวกะจริงๆ
อ่านแล้วหิวเลย ป้ารับๆไปเถอะอน่ากลับ ตจว เลย
รุ้งพลอยเป็นเมียนายริวแน่นอน ::DookDig:: แต่ใครจะเป็นนายหญิงของบ้านอิซานางิกัน
อ่านไปหิวไปไรท์นี่ใจร้ายไม่เบาเรยนะ
เป็นอีกตอนที่น่าติดตามแม้นจะไม่มีบทเซ็กส์เลยก็ตาม
เมนูอาหารอ่านแล้วหิวมากเลยครับ
หวังว่าป้าจะอยู่ทำงานนะเสียดายความอร่อย
ตอนนี้เป็นรายการชิมอาหาร
เวย์ถึงกับออกอาการหึงขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพื่อนคงโดนต่อย
อยากได้ชิมบ้าง เชฟมือหนึ่ง
นึกว่ารายการเชฟกะทะเหล็ก
บทสวีทกับพลอยน่ารักดีครับแต่ริวนี่หื่นได้ตลอดเลย
ขอบคุณ กับรายละเอียดตัวละครแต่ละคนด้วยนะครับ
ผูกเรื่องได้ สุดติ่งมากครับ เขียนขายค่ายหนังเถอะ
คุณป้าช่วยสอนทำอาหารให้หนูพลอยมากๆหน่อยนะครับ
อ่านตอนนี้แล้วพาอยากกินไข่น้ำเลย
พบว่า side story ช่วยเดินเรื่องได้มาก และประวัติก้อช่วยอีกแรง และผูกเข้ากันดีเยี่ยม
เพิ่มด้วยการนับถือ บรรยายเรื่องอาหารและให้ความสำคัญกับรายละเอียดอื่นได้ดี
ป้าเทวีแห่งอาหาร อาจเกี่ยวข้องกับพลอยแน่ๆ บ้านเกิดลพบุรีเหมือนกัน
บรรยายสะเห็นภาพเลย หิวโว้ยยยย
ต้องลองทำดู แล้วจะได้รู้ว่าอร่อยใหม
นึกว่าดูเซฟกะทะเหล็กอยู่นะนี้ บรรยายซะเห็นภาพเลย
บรรยายการทำอาหารได้ระเอียดมาก อ่านแล้วหิวข้าวอยากกินสุกี้แห้งเลยครับ
ขอบคุณครับ..ติดตามอ่านนะครับ ถึงแม้จะไม่มีบทเสียวอะไร..ยอมรับว่าสนุกมาก จนบางครั้งอ่านข้ามบทเสียวไปก็มีครับ..
ผมสงสัยจะต้องเรียนทำอาหารแล้วนะครับหรือไม่ก็ขโมยสูตรเอามาลองทำดู ฮิๆๆๆๆ ::Horror:: ::Thankyou::
ลุ้นให้พลอยใจอ่อนเร็วๆ จะได้ลงเอยกันสักที
จะมีบทกับพลอยต่อมั้ย
อ่านทวน2-3เที่ยวแล้วจะลองทำดู ออกมาจะน่ากินหรือเปล่าไม่รู้
อุ้ย อยากกินฝีมือป้าจัง
ว่าที่ บอส ของ บอส สินะ
วิชาทำอาหาร ยังแต่งออกมาได้น่ากินเอ้ยน่าอ่านซะขนาดนี้ ท่านอาจารย์ครับ ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยคนเถอะครับ
ว่าแล้วตอนต่อไปจัดริวกะรุ้งพลอยเบาซักยกก็ได้ครับ ตอนนี้อิ่มไข่น้ำกะสุกี้แห้งละครับ
ขอบคุณครับ ยังไงอยากให้พลอยลืมความหลังได้จริง ๆ เลยครับ
พลอยน่าร้ากกก ::Glad:: สูตรอาหารแค่เห็นก็หิว(ในหลายๆความหมายนะ) ช่างเข้ากับเรื่องนี้จริงๆ
อธิบายวิธีและรสชาติดีมาก จนทำให้มีความอยากขึ้นมาเลย
อ่านตอนตี2นี่หิวเลยครับ
ดูสูตรอาหารแล้วคิดว่าถ้าเอามาทำเองแล้วจะอร่อยไหม เพราะว่าทำอาหารไม่เป็นเลย
พลอยพูดคุยกับภูติได้ด้วยแถมคนแต่งแจกสูตรอาหารอีก
ดูแล้วพลอย น่าจะมีความสุขสุดๆนะ
เอาใจช่วยคุณป้านะครับ จะได้มีงานทำรุ้งพลอยก็เปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นผู้ช่วยป้าเลย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
นี่คือเสียงร้องหลังจากที่อ่านจนถึงก่อนซ่อน
ทำไมโหดร้ายอย่างนี้ เอาอาหารมาให้ดู ตอนนี้ ที่สำคัญยังมาบรรยายวิธีการทำอาหารอย่างละเอียด ถึงจะเป็นอาหารง่าย ๆ แต่น่าทานมาก โหดร้ายกับคนอ่านตอนตีสามมาก ๆ เลย
จะชมก็ทนไม่ไหว สงสัยต้องหนีไปนอนก่อนท้องจะทำร้ายคนอ่านมากกว่านี้เลยครับ
ทำเป็นเดินเรื่องสบายๆ แต่ทิ้งปมไว้เพียบเลยนะครับ
หลอกล่อป้าต่าดูเลย เสร็จแน่ป้า
::Reader:: เจ้าริวเอ้ย ตอนที่แล้วเกือบตาย แต่ตามมานอนสลบบนตักหนูพลอยได้เฉย
::Shy::
รุ้งพลอยจะมีวิบากกรรมอะไรอีกรึเปล่าแต่ก็คงไม่น่าห่วงเพราะมีบอดี้การ์ดเป็นทานูกิ
เชียร์น้องพลอยครับ อยากดูฉากเด็ด
ริวเป็นคนช่างสังเกตุ ใส่ใจรายละเอียดกับทุกๆคนมาก
อ่านแล้วเนียนๆมากครับไรซ์ ชอบความเป็นธรรมชาติของภาษาพูด เทคนิคการบอกเล่าขั้นตอนการทำอาหารทำให้เห็นภาพเลยครับชอบ อินมากๆครับขอบคุณไรซ์ด้วยนะครับที่บรรจงแต่งให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับ
อ่านแล้วหิวเเทนเลย อยากกินอร่อยๆแบบนั้นบ้างจัง
จะปลุกไฟคนแก่ได้ไหม
ต้องลองทำทานบ้างแล้วซินะครับ
ป้าน่าจะได้มาทำแน่ๆอ่านไปหิวไปเลย
เป็นรายการ Iron chef ไปแล้ว สักพักมีคนมาท้าประลองทำอาหารมั้ง
คุณป้าช่วยสอนทำอาหารให้หนูพลอย เอ้าๆๆๆ สกิลพลอยก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆอ่ะจิ
อยากกินข้าวป้าเลย
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ
กลายเป็นรายการทำอาหารไปแล้ว พลอยน่าจะอีกไม่นานแล้วล่ะ ส่วนพี่สาก็คงใจแข็งจัง
มาอ่านตอนเช้า หิวข้าวเลยครับ
ต่อไปนี้พลอยคงจะมีความสุขเสียทีนะ เพราะเริ่มที่จะเข้าที่เข้าทางแล้ว คงเริ่มเตรียมตัวเป็นคุณนายตระกลูอิซานางิละ
พลอยโดนจัดวันนี้เลยรึเปล่านะฟื้นรอบนี้ไม่น่ารอด
เรื่องนี้ได้หลายรสจริงๆ ทั้งวิชาการต่อสู้ ทั้งเรื่องอาหาร และที่สำมะคัญที่จะขาดเสียไม่ได้ ก็คือ เรื่องเซ็กส์ 555
มาลุ้นว่าริวจะกล่อมให้ป้ายอมมาทำอาหารให้ได้หรือไม่
มีสูตรสุกี้แถมให้ด้วย......สุดยอดด....แต่ผมอาหารไม่เป็นนะสิ
ตอนนี้เป็นตอนทำอาหาร อ่านเสร็จหิวเลย
ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
อาหารก็อร่อยมาก (มโนเอา) และมีสาวสวยคอยเสริฟ ในชีวิตนี้จะมีอะไรสูขเท่า จริงใหมขอรับคุณริว อิอิอิ
รายการทำอาหารนี่เอง
แหม่ ภาพประกอบน่ากินจริงๆเลย เห็นแล้วหิว
ปมค่อยๆคลายมาเรื่อย รุ้งพลอยต้องผ่านอะไรมากมายก่อนจะมาถึงจุดนี้ได้
อ่านตอนนี้แล้วหิวขึ้นมาเลย สงสัยต้องไปหาสุกี้กับไข่เจียวน้ำกินซะแล้ว
กลายเป็นซีรี่ย์ทำหาอาหารเรียบร้อยแล้ว คุณป้ายอดนักปรุง
ตอนแรกอ่านก็ไม่ได้ใส่ใจ ดันกลายเป็นคุณป้าที่ดูแลรุ้งพลอยมาอีกใช่ไหมนั่น
หนูพลอยมองเห็นภูติ/คุย/และสัมผัสได้ยังไงเนี่ย..แล้วป้าจะตกลงเป็นแม่ครัวไหมนะ
ตายแล้ว ร้านค้าก็ปิดกันหมดจะไปหาของกินที่ไหนล่ะ ทีนี้
อ่านแล้วอยากกินสุกี้กับไข่เจียวน้ำทันที เอาใจช่วยรุ้งพลอยให้มีความสุขเสียที
โอยพระเอกเราจะได้ปี้สาวอีกละ
อ่านละหิวตามเลย555 แถมยังมีสูตรอาหารมาแจกอีกด้วย
อธิบายชัดเจนจนหิวไปด้วยเลย
ทั้งรสชาดอาหารทั้งฝีมือของป้านี่ระดับเทพจิงจิงแต่เอ๊ะ!!!อะไรนะสามีป้าตายตอนเกิดอุบัติเหตุที่ลพบุรีแล้วป้าย้ายกลับไปนครนายกอย่าบอกนะว่าเป็นป้าร้านไก่ย่างอีสาน..รุ้งพลอยโอ๊ยยยยยจะได้แทนคุณกันแล้ว..โอ้โหสมกับเป็นคุณรินไม่มีกั๊กในการเปิดตัวลูกสะใภ้
อ่านตอนนี้หิวเลย อิอิ ป้าน้าจะทำอาหารได้อร่อยมาก
แหม่บรรยากาศอย่างรายการอาหารเลยอะ
หวานแหววอยู่ดีๆก็มาทำอาหารกินกัน
คงต้องให้หนูพลอยควบตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายห้องครัวอีกตำแหน่งแล้วล่ะมั่ง ::Crying::
อยากให้มีฉากพิเศษของพวกภูตบ้างครับ เอาแบบสวิงร่วมกับริวกะไปเลยนะครับ
ราศีคุณหนูรุ้งพลอยเริ่มเปล่งประกายแล้วสินะ
หิวๆข้าวเลยครับอาหารมาขนาดนี้ฉากหวานๆของริวก็มาอีกอิจฉาๆ
ชอบมาก สุขสันต์วันสงกรานครับ
นี่แหละเจ้านายที่แท้จริงเป็นห่วงลูกน้องเหมือนญาติตนเอง. น่ารักน่าชัง ขอบคุณครับ
ทำร้ายกันมากเลยครับ อ่านแล้วท้องร้องเลยครับ
บรรยายสะอยากกินมาเลย
น้องพลอยทำได้ไง คุยผ่านจิตกับภูติทั้งหลาย(น้องพลอยมีไรพิเศษหว่าหรือใครช่วยให้คุยและเห็นภูติต่างๆๆได้).
แต่เดียวนะ นายเวย์ นายไม่มีไรจะพูดบางหรอตอนได้กินอาหาร(แดกอย่างเดียว) เสียพลังกับพี่สา ขนาดนั้นเลยหรอถึงได้กินอย่างเดียวไม่พูดไม่คุยเลย.
นึกว่าจะมีบทส่วนตัวระหว่างพลอยกับริวซะแล้ว...
นึกว่าจะมีบท...ของพลอยกับริวซะหน่อย แต่ก็ขอบคุณครับท
แหม่ชักอยากชิมอาหารฝีมือคุณป้าแล้วสิ
พลอยรุ้งนางเอกที่อาภัพช่วงต้นเกมใช่ไหม พอท้ายเกมน่าจะโหดคุยกับภูติได้ด้วย เก่งจริงๆ
ใครจะได้เป็นลูกสะใภ้กัน รุ้งพลอยหรือเปล่า
หนทางชักเรื่มสดใส
คงไม่สดุดแล้วมั้ง
ขอบคุณมากๆครับ
บรรยายสะ ผมกำลังไดเอทอยู่ท้องร้องเรยค้าบบ ฮืออออ ต้องไปเอานมมากินแก้หิวละเนี้ยยย
ป้าจะกลับบ้านท่าเดียว คงต้องอาศัยลูกอ้อนของนายริว กับน้องพลอยแล้วล่ะ
::Ahoo::เข้ามาอ่านครั้งแรก อ่านแล้วติดใจในเนื้อของเรื่องต้องติดตามให้จบไม่งัยเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างเลย ต้องไปหาตอนแรกๆมาอ่านแล้ว
หิวทันทีเลย ป้าเก่งมากๆ
อ่านตอนนี้ดึกๆนี้ ถึงกับต้องไปหาอะไรมากินเลยทีเดียว
สนุกมากครับ การปรุงอาหารมี การทำที่ไม่เหมือนกันแล้วแต่ความใส่ใจในอาหารจานนั้น
ตอนนี้เหมือนได้ดูเรื่องสุดยอดเชฟทำอาหารเลย อ่านแล้วเห็นภาพเลย มีเทคนิคดีๆน่าลองทำตามด้วย ชอบครับ ขอบคุณ
ขอให้ผู้เขียนมีความสุข ตลอดปี 2562 ในวาระปีใหม่ไทยครับ
ป้า : แค่นี้ไม่ได้เท่าไรเลย......
ริว : ผมขอท้าป้า โชคุเงคิ
ตัวประกอบ : เดี๋ยวๆๆๆๆ ไม่ใช่ละ
เอาเข้าแล้วรุ้งพลอย...จะเป็นป้าคนนั้นหรือเปล่า????
หรือพลอยจะมีพลังพิเศษนะ
ขอบคุณมากครับ
อ่านไปหิวไปเลยตอนนี้
นั่นสิ พลอดติดต่อกับภูติได้ยังไง
โอ้ยได้อ่านตอนนี้หิวข้าวเลย ป้าครับย้ายมาที่ทำโรงงานผมหน่อย
นอกจากฉากบู๊แล้ว บรรยายอาหารซะหิวเลย
ป้าฝีมือสุดยอดทำอาหารง่ายๆให้คนติดใจได้
แผนการณ์ดึงเชฟมือฉมังอย่างป้า แต่อาหารทุกอย่างน่ากินหมดเลย
อ่านตอนนี้แล้วหิวเลย
ใส่ใจเรื่องรายละเอียดดีมากครับ น่าจะค้นคว้ามาเยอะ ชอบครับ
อ่า...มีพลังซะขนาดนั้น โดนหยิกแก้ม แทบตายเลยหรอ อันนี้ไม่ค่อยเมคเซ้นส์ แต่...ช่างมันเหอะ แฮร่ๆๆ ::Evil::
รูปกับข้าวถ้ามาตอนดึกน่ะ ผมจ่จับรถไปตามหาบ้านไรท์แน่ๆ ข้อกาแกล้งคนอ่าน
หรือพลอยจะมีสัมผัสที่6
บรรยายจนหิวเลย
พลอยคงจะได้อาชีพใหม่แน่ๆงานนี้ไม่ลำบากแล้ว
อินเลิฟเขินๆน่ารักระหว่างริวกับพลอย
อยากจะกินอาหารฝีมือคุณป้าบ้างเลย
::Glad::ข้อมูลการทำอาหารละเอียดมากครับ สุดยอดจริงๆ
อ่านไปหิวไปเลยนะป้า
หวานกันคู่พระนางบ้าง 555 หลังจากรอมานาน ขอบคุณมากครับ
นี่กะจะเอาครบทุกรสเลยเหรอครับ ยังจะเพิ่มรสหิวให้คนอ่านอีกนะครับเนี่ยยย โอ่ยยย หิววว
พลอยมีความสามารถด้วยเหรอ และ จะได้ไปอยุ่กะนายน้อยหรือป่าวน่ะ ลุ้นๆๆๆๆกันยาวๆๆ
อยากให้พลอยโดนริวแล้ว
การที่พลอยได้ยินเสียงและมองเห็นเหล่าปีศาจของริวน่าจะมีความหมายนะ ลุ้นๆ จะเกิดอะไรต่อไป
คุณป้า เชฟกระทะเหล็กเลยหรือเนี่ย
เปิดตัวลูกสะใภ้ขนาดนี้ ริวสบายตัวอีกแล้วสิเนี่ย
มีสอนทำอาหารด้วย ครบเครื่อง
สุดยอดครับท่านผู้แต่งเรื่องนี้ครบเครื่องผมติดตามผลงานท่านทุกวันถึงจะมาช้าก็ยังเฝ้าตามครับ
การจะดูแลกันต้องมีีใจห้กันก่อนซึ่งพลอยมีให้แล้ว ริวก็มีให้แต่เป็นจิตที่ผูกพันกับการตอบแทนบุญคุณ ขอบคุณครับ
ภูตพวกนี้มีเยอะมาบ่อยเริ่มงงๆละครับ
อ่านตอนนี้แล้วหิวข้าวเลยครับ ::Sobad::
สุดยอดเลย มีแถมสูตรอาหารด้วย ขอบคุณมากๆๆ ครับ
เปิดตัวสะใภ้แบบนี้และยายังไม่หมดฤทธิ์ นายมังกรเราอดฟินเลย
จะได้น้องปาล์มด้วยไหม อย่าลืมแก้แค้นพี่อั้มหลายๆที
พลอย ว่าที่นายหญิงคนใหม่ จะเป็นอย่างไรต่อน๊า
อยากกินอาหาร และสูตรทำอาหารจากป้าจังเลย
หรือจะเป็นป้าคนเดียวกัน แล้วพลอยจำป้าไม่ได้หรอ???
ขอบคุณสูตรอาหารจะไปลองทำกินดูครับ
คุณป๋าเปิดตัวพลอยแบบนี้แล้วใครจะกล้าใช้งานละค้าบ ป้าเป็นใครกันแน่อะเก่งจัด
มีรายละเอียดย่อยมากทำให้อ่านสนุก
เปิดตัวลูกสะใภ้แล้ว....
ฝีมือแบบป้านี่คงต้องแข่งกับเชฟกะทะเหล็กคงชนะแน่ ๆ
บรรยายซะอร่อยเลย5555+
สนุกมาก ขอบคุณครับ ชอบเรื่องนี้ที่สุดครับ
พลอยถูกตั้งเป็นสะใภ้นานแล้วแน่ๆ ถึงสามารถเห็นภูตต่างๆของบ้านริวได้
พลอยได้เจอคนรักแล้ว
อ่านไปหิวไปเลย
ยอดกุ๊กเทวดามาแล้ว
แค่อ่านก็รู้สึกว่า ท้องนี่ร้องโครกครากๆ
หิวขึ้นมาทันทีทันใด
ขอบคุณสำหรับสูตรทำสุกี้แห้งด้วยครับ
สงสัยว่าพลอยเห็นและคุยกับภูตได้ไง แล้วไม่ตกใจหรือกลัวหรอ
นึกเห็นอาหารอยากกินเลย
อ่านตอนนี้แล้วหิวข้าวเลย
ป้าคงจะได้งานแน่ๆฝีมือขนาดนี้
บอกเลยว่าหิว
เล่นสะผมหิว กินไปอ่านไปเป็นตอนที่อินเลิฟมาก(อาหาร)555
::Me?::มีแถมสูตรทำสุกี้ด้วย เดี๋ยวต้องไปลองทำแบบแห้งมั่งล่ะ ขอบคุณครับ
ตอนนี้ชอบๆได้สูตรทำอาหารด้วย
แล้วก็กุ๊กกิ๊กน่ารักโรมานดีมากคับ
ถ้าได้ทานอาหารอร่อย แบบนี้ทุกวัน คงจะดีนะ นายเวย์ คงมาทุกวันแน่ๆเลย
น่ากิน...
น้ำลายไหล...
นายริว น่าจะขอ พลอย เป็นแฟนไปเลย ไหนๆก็รู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้ว มีแจกสูตรอาหารด้วย
ขอบคุณมากครับ ไว้จะลองทำกินดู
ขอบคุณนะครับ หยิกแก้มไปแล้วนายริวต้องจัดการให้สาสม
เมื่อความจริงทุกอย่างเปิดเผย นางเอกของเราก็สบายใจขึ้นละ
น่ากินมาก
อันนี้รายการอาหารหรือป่าวครับ หยอกๆ
สงสัยไรต์จะชอบอ่านมังงะญี่ปุ่นมากแน่ มาหลายอย่างเลย คติความเชื่อ วัฒนธรรม อาหาร และอาจจะมีด้านอื่นๆเกี่ยวกับญี่ปุ่นอีกเยอะที่ไรต์นำมาสอดแทรก
บรรยายมาเอาซะหิวเลยยิ่งมาอ่านช่วงดึกๆอีกด้วย
หลากหลายอารมณ์มาครับ ตอนนี้หิวข้าวแทนเลย 555
แหล่ม คุณพ่อออกตัวแทนเยยยยย
แอบเข้าใจว่าเข้าเว็บปรุงอาหาร
เขียนซะอยากกินเลย
คือหิวเลยครับ
ขอจานนึงสิ
วางพล็อตเรื่องไว้เป็นฉากๆเลย เด่วพลอยเจ้าแม่น้ำตา ก็บ่อน้ำตาแตกอีกแน่ๆ
น้องปาล์มโดนจูบไม่กี่วิถึงกลับฉ่ำไปทั้งร่องเลย แอบชอบพระเอกเราอีกคน
ช่วงแรกเป็นรายการ " ริวพามาชิม "
ช่วงท้ายก็คงเปิดตัว " วาที่ลูกสะใภ้ " แต่เป็นใครล่ะ อยากให้เป็นรุ้งพลอยจัง ชีวิตเธอจะได้พบกับความสุขสักที แต่คงต้องจัดการกับสวะขยะในชืวิตก่อน ก็คือไอ้เอ็ม นี่ก็กลับมาหวังทำร้ายพลอยอีก แต่ตอนนี้พลอยอยู่ในความดูแลของริว ไอ้เอ็มมีหวังเจ็บหนักถีงตายแน่
แล้วใครคือว่าที่ลูกสะใภ้ หรือว่า...ป้า
อ่านมาถึงตอนนี้ ทำให้คิดถึงสาวที่ชื่อสา ชื่อเดียวกันกับพี่สา ที่ตอนก่อนหน้านี้หลายๆตอนมีอะไรๆกับนายนพ ขอให้เป็นคนละสานะครับ ไม่ยังงั้นสงสารนายเวย์แย่เลย
ป้านี่เทพแม่ครัวเลยทีเดียว
บรรยายซะหิวข้าวเลย
เนื้อหาดีครัล ถ้าไม่มีบทนั้น ก็ยังน่าติดตาม
ขอบคุณในเนื้อหา แถมยังมีสูตรอาหารเด็ดๆมาให้ด้วยจะไปลองทำดูครับ
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้น สูตรอาหารก็น่ากิน ขอบคุณมากครับ
คุณป้า กุ๊กเทวดา ฝีมือสุดยอดมาก อ่านแล้วหิวตามเลย
ต้องลองทำอาหารตามสูตรทานบ้างแล้วละ
น้องปาล์มโดนจูบไม่กี่วิถึงกลับฉ่ำไปทั้งร่องเลย แอบชอบพระเอกเราอีกคน
อยากกินไข่น้ำครับ
นึกว่าโซมะ
อ่านแล้วสนุกมากครับเนื้อเรื่องดำเนินเรื่องได้ดีมาก
ตอนนี้ ทำร้ายผู้อ่านมากครับ ขอโหวตให้รับป้าเข้าร่วมงานแต่เมนูแรกแล้วครับ
กว่าจะเจอพลอยได้ เหนื่อยจริงๆๆนะ นายริว ตอนนี้ก้อถึงเวลาดูแล ชดเชยให้พลอยแล้ว
เวย์นี้ต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ
สนุกมากครับยังติดตามอยู่นะครับ
เวย์ไม่ลองคนอื่นบ้างหรอ
อ่านสะจนอยากกินฝีมือป้าเลย ไม่รู้จะเป็นอย่างไร
เรื่องนี้ทั้งวิชาการต่อสู้ ทั้งเรื่องอาหาร และที่สำมะคัญที่จะขาดเสียไม่ได้ ก็คือ เรื่องเซ็กส์
ป้าเป็นแม่ครัวฝีมือดี
คนทำอาหารทีใส่ใจลงไปไม่ว่าเมนูนั้นจะธรรมดาแค่ไหนก็อหร่อยที่ไม่รู้ลืม
พลอยโดนรุกอย่างนี้รีบๆใจอ่อนหละ
เห็นป้าทำกรับข้าวแล้วหิวเลย
แค่อ่านก็คิดภาพตามว่าไข่น้ำกรอบๆ น้ำซุปร้อนๆซดคล่องคอ โอ้โห หิวมากตอนเที่ยงคืน
::Glad::หิวเลย
เนื้อหามีหลายรสชาติให้ลิ้มลอง เป็นนิยายที่แหวกแนวดีครับ
ไม่ไหวเลย..
ณ ตอนนี้..เวลา4ทุ่มกว่า..
แต่น้ำลายมันสอ..ตั้งแต่ป้าบอกว่าจะทำสุกี้แห้งแล้ว..
บรรยายการกินซะหิวเลย
พลอยนี่มีความลับอะไรอีกรึป่าว
ท่าจะเป็นเชพกระทะเหล็กปลอมตัวมา
พลอยคงมีพลังพิเศษเหมือนกันน่ะผมว่า ส่วนป้านี่ ผมนึกว่าเชฟโคมัตสึ จากเรื่องโทริโกะ 555 อย่าลืมทำรวมเล่มนะคร้าบ
น่ากินทุกอย่างจริง ๆ เลย สุดยอดสุด ๆ
ใส่ใจทุกรายละเอียดจริงๆ ขอบคุณมากๆครับ
ได้สูตรทำอาหารซะงั้น
อ่านมืดๆหิวเลยครับผม
อยากกินใข่น้ำจังเลย น้องคิราระทำให่กินหน่อยนะ
ป้าจะยอมทำให้ไมนะ
อ่านไปดูเชฟกะทะเหล็กไป หิวดิงานนี้
หิวเลยกรู
อ้าว ป้ามาขโมยซีนพลอยซะแล้ว
ป้าทำให้หิวเลย อยากกินฝีมือป้า
ยังสงสัยพลอยติดต่อพวกภูติได้ยังไง
ตอนนี้หิวเลย
มีผู้บริหารอย่างริวแบบนี้รักงานตายเลย
สุดยอดครับ ตอนนี้ก็ได้รู้เรื่องการทำอาหารอีก เยี่ยมครับ
ตอนนี้เป็นตอนที่ริวและพ่อแสดงน้ำใจกับผู้ร่วมงานและเพื่อนได้ดีจริง ๆ
หิวเลย เจองี้
ป้านึ่คือเชฟในตำนานปลอมตัวมาแน่ๆ
หิวตามเลย ต้องรับหาของกินด่วน
เป็นการอ่านเรื่องเสียวครั้งเเรกที่รู้สึกว่าหิว 55555
โหว หิวเลยครับ
อ่านไปหิวไป ยิ่งดึกก็ยิ่งหิว เพิ่มพลังก่อนออกศึกสู้ๆ
ได้ลูกสะใภ้แถมสูตรทำอาหารมาอีก ดีจริงๆเลยริวเอ๊ย
อ่านไปหิวไปเลย ว่าแต่อยากให้พลอยไปอยู่ด้วยจัง
น่ากินจังครับ. บรรยายซะเห็นภาพเลย.
รอพลอยเข้าฮาเร็มอยู่นะครับ
อยากให้จัดพลอยเร็ว ให้ได้รู้รสชาติเซ็กจริงๆ
ขอบคุณครับ
บรรยายซะนึกว่ารายการอาหาร
งงพลอยติดต่อภูตได้ไง
บอกตรงอยากชิมอาหารรสมือป้ามากเลยครับ อ่านเสร็จหิวขึ้นมาเลย
ตอนนี้เป็นการเปิดตัวต้อนรับลูกสะใภ้ ตกใจไปตามๆกัน
ตอนนี้อยากชิมอาหารรสป้าจัง
ริงใส่ใจบรรดาเพื่อนร่วมงานดีจริงๆ แถมยังจะได้คุณป้ามาช่วยทำอาหารให้ทานอีก แบบนี่คุณป้าคงได้งานใหม่และก็คงไม่ได้กลับบ้านแล้วสิ รุ้งพลอยก็จะได้เจอได้ตอบแทนป้าทุกวัน
จาบริหารคนเก่งไปถึงไหน
ป้าทำงาน ผู้บริหารอ้วนเป็นหมูแน่ๆ..
มีสูตรสุกี้แถมให้ด้วย......สุดยอดด....แต่ผมอาหารไม่เป็นนะสิ
มีเรื่องต่อสู้ เรื่องยา ยังมีอาหารอีก สุดยอด
พระเอกเราใส่ใจทุกรายละเอียดจริงๆ แบบนี้ลูกน้องรักตายเลย
พระเอกใจดี ป้าก็เก่ง
::Me?:: ว้าวววป้าทำเอาหิวเลยน๊า
คุณป้ากระทะเหล็ก
น้องพลอยน่าจะได้พลังวิเศษของตระกูลแล้วละซิถึงคุยกับภูตได้
ป้ามาทำอาหารเหอะ จัดเตรียมก็ยังดี
เป็นสะใภ้อย่างเป็นทางการก็เพราะพ่อรินพูดน่ะแหล่ะ หวานๆไปคู่นี้
เอาซะหิวเลย😂
พลอย รัก ริวเหมิอนกันแน่ๆ. แอบหึงพี่สาสินะเวย์ บอกรักพี่สาไปเลย รออะไรหละ ชักช้าคนอื่นเอาไปครองนะ
บรรยายฝีมือป้าอร่อยเด็ดกว่าเชฟมิชลินซะอีก
อ่านตอนดึก หิวเลยนะครับ
เชฟกระทะเหล็กก้มา55
ริวนี่คิดอะไรฉึบฉับ ไม่ต้องปรึกษาใครเลย เด็ดขาดเกินเด็กนะ แต่มองขาดมาก ดี ๆ
รักเขาแล้วสินะเวย์ขอบคุณมากครับติดตามตลอดครับ เมื่อใหร่ปมในใจจะหายน้องพลอย
บรรยายซะอยากกินอาหารที่ป้าทำ ส่วนน้องพลอยก้อยอมเปนสะใภ้ตระกูลอิซานางิเถอะจะได้สบายซะที สงสารอ่ะ
มีแถมสูตรอาหารด้วย อ่านเรื่องนี้ได้อะไรมากกว่าที่คุณคิด
น้องพลอย คือ คนแรกที่เป็นทางการหราาาาาา
กลายเป็นเซฟกะทะเหล็ก
อ่านตอนนี้ หิวเลย
รุ้งพลอยน่าจะมีอะไรพิเศษเลยคุยกับภูติได้
ขอบคุณครับ
รอดูความคืบหน้าแบบลึกซ้งครับ
ป้าน่าจะมีลูกสาวสัก สองสามคนนะครับ
อยากทราบเรื่องของพลอยจัง
สนุกมากๆๆ
น่าเป็นห่วงน้องพลอยจัง
จะเจอเรื่องร้ายๆอีกมั๊ย
ป้าร้านอาหารอิสานแน่เลย
นายเวย์ก่ใช่ย่อย...ว่าแต่นายเวย์เป็นใคร
หลงเข้าโลกกูร์เมต์เลยครับ กว่าจะออกมาได้ อ่านจบต้องไปทำไข่เจียวก่อนหนึ่งจาน
สาวๆในเรื่องนี่ไม่น่าจะธรรมดาสักคน
พลอยติดต่อภูติได้ด้วยอิอิ น่าสนใจ
::HeyHey::ชอบซีนกุ๊กกิ๊ีกระหวางริวกับพลอยแหะ พออ่านๆไปนึกว่านิยายเชพกะทะเหล็ก555หยอกๆ
หิวข้าวเลย เจอเมนูป้า แบบนี้ แต่เหมือนป้าจะมีความหลัง นายริวช่วยป้าด้วยนะ
ยอดเชพก็มานะครับ
นึกว่าอ่านนูเบอยู่ 555
::Hmmm:: ป้าจะเป็นคนเดียวกับป้าร้านอาหารข้างทางหรือเปล่าเน้อ รอเฉลยต่อไป
::Hmmm::, พลอยจะมีพลังจิตสื่อวิญญาณได้หรือเปล่านะ แต่เอ๊ะนายเวย์นี่ก็ไม่น่ายะธรรมดาน่าจะจะมีความลับอะไรยังไม่เผยออกมาแน่เลย
รายการรีวิวอาหารหรอครับเนี่ยยย 55
คุณเวย์ครับ มึงจะตะกละเกินไปแล้ว
ว่าที่นายหญิงพลังแฝงเริ่มออกมาแล้ว ติดต่อภูติได้ด้วย
อ่านไปอ่านมา หิวเฉย
บังเอิญ โลกกลม พรมลิขิต มีอยู่จริงๆ
555 ชูชก
น้องพลอยจะโดนไหมเนี่ยตอนนี้
บรรยายซะนึกว่ารายการแข่งทำอาหาร ::Beggar::
นายน้อยคร้าบ อ่านตอนนี้ แล้วหิ้วหิวคร้าบ ขอชิมอาหารคิราระ ได้ไหมครับ
---------------------------------------------------
น้อยพลอย คืนนี้ฝากเนื้อฝากตัวนายน้อยได้แล้วน้า
อ้าว นั่นป้าที่ช่วยพลยตอนเด็กนี่
ริวได้ใกล้พลอยสักที
นึกว่าดูโซมะ ฉากทำอาหารให้กรรมการชิมเลย
อ่านอาหารป้าจนหิวข้าววววว เชียนดีมากเลยนะครับ
ผมว่านะไม่ใช่แค่ริวกะแล้วที่เทพพี่เวย์ก้อใช่ย่อยนะเนี่ย
บรรยายได้ดี จนกลิ่นอาหารลอยออกมาเลยครับ
นายเวย์หมดแรงไปเยอะจ้วงอย่างเดียวเลย555
ตาถึงเนอะนายริว หาเชฟระดับมิชลินสตาร์ มาเอาใจลูกน้องเลย
อ่านแล้วน้ำลายไหล หิวเลย ::Me?:: ขอบคุณที่แบ่งปันครับ ::Thankyou::
บรรยายซะหิวเลย จิงๆนะ
ป้าผู้มีพระคุณกับพลอยแน่
กรรม หิวเลย ดันมาอ่านตอน3ทุ่มกว่า
หิวเลยพออ่านตอนนี้ หิวพลอยด้วย
ป้าจัดเต็มแบบนี้ เหวี่ยงมา 1 จานครับ
พลอยอย่าเขินนานนะเดี๋ยวพี่คนอื่นๆเค้าจะนำหน้ไปหลายน้ำเลยนะจะบอกให้
หรือจะเป็นป้าที่ขายไก่
ผู้ประพันธ์บรรยายเรื่ออาหารได้ชวนน้ำลายไหล
คนแต่ง..สงสัยจะหิว...
พาร์ธนี้สายอาหารเต็มๆ เลย สำคัญเมนูเหล่านี้นายโทนทำให้สามสาวกินด้วยซิ เหลืออุด้งอีกอย่างนะจะมาฉากไหนกัน
อื้อหื้อเปิดตัวลูกสะใภ้ซะขนาดนี้ท่านรินนี่ช่วยลูกชายสุดๆ ไปเลย
ฮึม ริวนี่มันเจ้าแผนการ ไม่ได้บังคับป้า แต่ใช้จุดอ่อนของคนที่ทำอาหารมากดดันแทน
พลอยรักนายริวหรือยัง แล้วจะกล้าบอกริวเรื่องเอ็มหรือเปล่า ถ้าริวมันไปรู้จากไอ้เอ็มเอง มีหวังเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นอีกแน่ๆ
มันนน
รอดูว่าน้องพลอยสัมพันธ์พิเศษอย่างไรครับ
ป้านี่ต้องเป็นตัวละครลับแหงมๆ
ตอนนี้พูดเรื่องป้ามากจัง
อยากให้เร่งเอาพลอยทำเมียเร็วๆ
เปนเซฟได้สบายเลยนะป้าเนี่ย
มาอ่านตอนดึก ๆ เปิดเจอรูปเมนูอาหาร 2 ตัวนี้บอกเลยท้องร้องจ๊อก ๆ เลยทีเดียว
บรรยายซะหิวเลย
ชีวิตของพลอยคงถึงเวลาพ้นวิบากกรรมซะทีแถมมีแนวโน้มได้คู่ครองตามที่พ่อกับแม่ปราถนาตั้งแต่ยังมีชีวิต
อ่านแล้ว หิวเลยครับ
ลูกสะใภ้ตัวจริง กำลังมาแล้ว
มีคนที่ทำอาหารอร่อย ทำให้คนกินมีควาสุขไปด้วยรับทำเถอะป้า จะได้ไม่ต้องกลับไปบ้าน กลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไรเลย
ตอนนี้มุ้งมิ้งแบบอ่าน เพลิน อ่านไปเขินไปครับ สุดท้ายพออ่านจบ หิวเลย
เอาซะหิวข้าวเลย บรรยายซะเห็นภาพ
ได้สูตรอาหารใหม่ล่ะ
พี่สาคงจะติดใจเวย์จริงๆ แต่คราวนี้คงติดงอมแงมกว่าเดิมเพราะเวย์ก็สุภาพบุรุษใช่ย่อยเลย
พอดีอ่านช่วงเย็นเจอกับข้าวอย่างนี้หิวจัดเลยครับ
คุณป้าสุดยอดแม่ครัว
::Hmmm::กี่คนละนี่เราะ
อ้างจาก: Monotone_Memory เมื่อ เมษายน 13, 2019, 07:26:36 หลังเที่ยง
สวัสดีวันสงกรานต์ปีใหม่ไทย เล่นน้ำกันเสร็จก็มามาติดตามเรื่องของพี่มังกรกับน้องกินรีต่อนะครับ
ผมมีของขวัญเล็กๆน้อยในวันสงกรานต์
เนื่องด้วยตอนนี้เป็นตอนที่ 13 และ วันนี้ก็วันที่ 13 เมษายน ถ้าในระยะเวลาวันที่ 13-14-15 คอมเมนต์ถึง 5 หน้า ผมจะลงตอนที่ 14 ให้ต่อครับ แต่ถ้าไม่ถึงก็ไม่เป็นไรรออีก 1 อาทิตย์ผมก็ลงตามปกติครับ
ขอสปอยเล็กน้อยครับ
ตอนที่ 14 มีชื่อตอนว่า ดาบยามาโตะ
ตอนนี้มีการซ่อนข้อความนะครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงจะสามารถอ่านเนื้อเรื่องที่ซ่อนเอาไว้
ทุกความคิดเห็นคือรางวัลนะคร๊าบบ
Ps. ขอฝากกระทู้ข้อมูลตัวละครไว้ด้วยนะครับ
https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0
โดยข้อมูลตัวละครนั้นจะปลดล็อคตามจำนวนคอมเมนต์ที่กำหนดไว้นะครับ แฟนๆพี่มังกร ช่วยๆกันคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจกันด้วยนะคร๊าบ
_ _ _ _ _ _
ความเดิมตอนที่แล้ว !!!
ริวเกือบม่องเท่งเพราะโดนพี่อั้มที่เขินอย่างหนัก หยิกแก้มจนเส้นประสาทไปโดนจุดสำคัญ ทำให้เกิดความผิดปกติของร่างกายก่อนที่จะไปหารุ้งพลอย แต่ริวก็ยังฝืนที่จะไปหาโดยมีน้องปาล์มตามไปดูอาการบนรถ และโดนริวกะขโมยจูบไปเรียบร้อย ริวกะที่สภาพง่อยกระรอกก็มาถึงผับโดยที่มีเวย์มาส่ง แต่เวย์ก็ได้แยกตัวไปกับพี่สาพากันไปกันตับ ปล่อยให้เพื่อนรักอย่างริวต้องหิ้วสังขารที่ไม่สู้ดีนักไปหารุ้งพลอย ถึงจะได้คุยกันแต่ริวกะก็ต้องยอมห่างกันซักพักเพื่อหาที่พัก ซึ่งพลอยก็ตามมาและได้รู้ว่าริวกะนั้นคือเจ้าของผับแห่งนี้ และในห้องๆนั้นริวกะก็ได้หมดสภาพและสลบไปบนตักของรุ้งพลอย
_ _ _ _ _ _ _
ตอนที่ 13 : ลูกสะใภ้
ผ่านไปราว 1 ช.ม.
อึ้ก แค่ก ๆ ๆ ริวที่สลบไปเพราะฤทธิ์ของยาของคาราสึ เทนงู เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้สีหน้าเริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมาดูเหมือนว่าอาการจะดีขึ้นแล้ว
[ พลอย ] : ตื่นแล้วเหรอริว ฮี่ๆ
ริวมองไปตามเสียงที่เรียก เขาจำได้ลางๆว่าก่อนจะสลบไปเขาบอกให้พลอยกลับไปพักนี่นา ริวรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เขานอนอยู่ แต่ทำไมหมอนมันแปลกๆ เห้ย !!! ริวสะดุ้งทันทีเพราะรู้ตัวแล้วว่านอนหนุนตักพลอยอยู่ ริวเด้งตัวขึ้นมาทันทีจนเกือบชนหัวของพลอย อึ่ อึ่ก ริวยืนได้แปปเดียวก็หน้ามืดล้มลงอีก
[ พลอย ] : ว๊าย ริวว
พลอยเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าพยุงตัวที่ล้มลงทันที โชคดีที่พื้นห้องปูพรมนุ่มๆไว้ ประกอบกับริวยังเอามือยันไว้ หัวจึงไม่ฟาดพื้น พลอยเข้ามาถึงก็จับริวนั่งเหยียดขาโดยที่ให้พิงตัวของเธอเพื่อที่จะให้ริวหายใจได้สะดวก โดยที่พลอยก็ใช้โซฟาเป็นฐานยันตัวเธอไว้อีกชั้น เพื่อที่จะได้ไม่ขยับและรับน้ำหนักมากเกินไป
[ พลอย ] : อย่าพึ่งรีบลุกสิ่ พี่นุบอกว่าถ้าฟื้นแล้วให้อยู่นิ่งๆ สัก 10 นาทีก่อน
[ ริว ] : หือ พี่นุ ? ทานูกิ มาที่นี่เหรอ แล้วบอกมาได้ยังไง
[ พลอย ] : ไม่รู้สิ่ อยู่ดีๆเสียงก็ดังขึ้นในหัว
ริงได้ฟังก็ตกใจเพราะการจะสื่อกระแสจิตกันแบบนี้ มีแค่ตนกับพ่อและปู่ ที่ทำได้แล้วไหงพลอยทำได้ล่ะ แต่ช่างมันเถอะ ก็ดีไปอย่างพลอยจะได้มีทานูกิอยู่เคียงข้างเพราะยังไงทั้งริวและพ่อ ก็จะให้ทานูกิดูแลพลอยอยู่แล้ว หือ
ริวสะดุ้งเพราะเขานั่งพิงตัวของพลอยอยู่และตอนนี้หน้าอกไซ์ 36 ก็กำลังบี้บดกับหลังเขาอยู่
[ ริว ] : ทานูกิ มาที่นี่ได้ยังไง ริวยังไม่ได้เรียกเลย
[ พลอย ] : พลอยก็ไม่รู้ แต่ตอนที่พลอยเห็นริวโดนโซซัดโซเซ พลอยเป็นห่วงริวอยากมาหาริว แต่พลอยไม่กล้าทิ้งงาน พลอยไม่รู้จะทำยังไง พลอยเลยคิดในใจว่าใครก็ได้ช่วยที แล้วพี่นุก็มาเลย
ริวเริ่มคิดอะไรบางอย่าง ทำไมทานูกิถึงวาร์ปมาที่ไทยได้เพียงแค่รุ้งพลอยเรียกหา เพราะรุ้งพลอยไม่ได้ทำพันธะสัญญา แล้วอีกอย่างวันนี้ยามิก็ยังมาอีกทั้งที่ตนไม่ได้เรียกเช่นกัน เขาต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้สะแล้ว แต่ก่อนอื่นต้องจัดการเรื่องตรงหน้าก่อน
[ ริว ] : พลอย ตกลงไปอยู่กับริวนะครับ น๊า น๊า
[ พลอย ] : ไม่เอาง่า งือออ
[ ริว ] : ทำไมล่ะพลอย
ริวพยายามขอคำตอบจากพลอยที่ตอนนี้ก้มหน้าเงียบไม่ตอบ ริวเองก็ไม่มีแรงพอที่จะคาดคั้นอะไร จึงเงียบเช่นกัน จริงๆเขาเงียบเพราะเหนื่อยและพยายามควบคุมสติ เพราะนมไซส์
ตู้มของพลอยกำลังเบียดหลังเขาอยู่ พลอยเห็นริวเงียบก็คิดไปเองว่าริวโกรธ ก็ทำตัวไม่ถูกจะตอบก็เขินจะไม่ตอบก็กลัวริวโกรธ พลอยทำอะไรไม่ถูกจึงเผลอตัว กอดริวที่กำลังนั่งพิงตนเต็มๆ
[ ริว ] : อุ่นจัง หายเหนื่อยเลยเนี่ย แต่ถ้าจะให้ดีกอดแน่นกว่านี้ได้มั๊ยครับ
ริวพูดอ้อนพลอยที่ตอนนี้กอดเขาอยู่พลอยนั้นก็ลังเลอยู่นิดหน่อย " ถ้าเราได้เจอกัน พลอยจะกอดริวไม่ปล่อยเลย " พลอยนึกถึงคำพูดที่เธอพูดไว้ก่อนหน้านี้ที่ระเบียงหอพัก พลอยแอบยิ้มอยู่ข้างหลัง ก่อนที่จะเอี้ยวตัวและเอาคางมาเกยที่ไหล่ของริวและเอื้อมกอดริวจนสุดวงแขนและดึงเข้ามากอดราวกับว่าจะไม่ปล่อยไปไหนอีก ริวถึงกับตะลึงเลยทีเดียวเพราะไม่คิดว่าพลอยจะทำตามคำขอ ความเหนื่อย 10 ปีมันหายไปหมดเลยก็ว่าได้ ริวจ้องมองที่มือของพลอยที่โอบกอดเขาอยู่
[ ริว ] : ต้องซื้อบัตรจับมือมั๊ยเนี่ย
[ พลอย ] : พลอยไม่ใช่น้องๆไอดอลนะ เชอะ
พลอยตอบด้วยน้ำเสียงที่เขินๆ ที่ข้างหูริว ซึ่งริวได้ยินดังนั้นก็คิดว่าพลอยคงอนุญาตแล้วล่ะ เขาจึงเอื้อมมือด้วยแรงที่มีน้อยนิดจับมือพลอย ก่อนจะก็ดึงมือของพลอยที่โอบกอดเขาขึ้นมาจูบเบาๆก่อนที่จะนำมาแนบที่แก้มเขียวข้ำของเขา และนั่นมันทำให้ริวรู้ว่าพลอยทำงานสู้ชีวิตมามากแค่ไหนเพราะมือของพลอยนั้นเริ่มด้าน ไม่เรียบเนียนเหมือนพี่มิไรหรือพี่อั้ม ขนาดคิราระที่ว่าทำงานบ้านยังมือนุ่มกว่าพลอยเลย น้ำตาแห่งความเสียใจเพราะรู้สึกผิดไหลรินออกจากตา รู้สึกผิดที่ 10 ปีมานี้ต้องปล่อยให้พลอยลำบากมาตลอด
[ พลอย ] : ริว ริว เป็นอะไร
พลอยที่กอดริวอยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงน้ำที่มันไหลออกมาจากดวงตาของริว พลอยตกใจว่าริวเป็นอะไรจึงรีบถามด้วยหน้าที่แตกตื่น
[ ริว ] : อื้อไม่เป็นไรคับ
[ พลอย ] : ริวโกรธพลอยเหรอที่ไม่ไปอยู่กับริว
[ ริว ] : เปล่าครับ
ริวก็ปฏิเสธไปเพราะเขาไม่ได้โกรธจริงๆ แต่เขารู้สึกผิดที่พลอยต้องลำบากเพราะเขาเป็นต้นเหตุ ริวยังคงจับมือพลอยมาแนบแก้มของเขาและจุมพิตลงบนฝ่ามือเบาๆ พลอยนั้นคิดว่าริวคงเสียใจที่เธอไม่ไปอยู่ด้วย เธอจึงจำเป็นต้องสารภาพเหตุผลที่แท้จริงที่ไม่ยอมไปอยู่กับริว
[ พลอย ] : ก็ ก็ถ้าไปอยู่กับริว ก็เท่ากับพลอยยอมรับ ที่คุณแม่บอกให้แต่งงานกัน แล้วถ้าต้องคบกันแต่งงานกันพลอยก็ต้องยอมให้ริวปล้ำอ่ะสิ่ งื้อออออ
อุ๊ป ริวถึงกับหลุดขำออกมา จนพลอยลุกหนีด้วยความเขิน ตุ้บ โอ๊ยยย ริวร้องลั่นเพราะตัวเขาล้มกระแทกพื้น พลอยที่รีบลุกเพราะความเขินจนลืมตัวว่าริวพิงตนอยู่นั้น จึงทำให้ริวล้มหงายทันที อันที่จริงริวก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น แต่โอเวอร์แอคติ้ง ให้พลอยสงสารไปอย่างงั้นและมันยังได้ผลอีก พลอยรีบนั่งลงมาประคองริวนั่งอีกครั้ง และครั้งนี้นมของพลอยเบียดแน่นกว่าเดิมเสียอีก
[ พลอย ] : ริวเป็นอะไรมั๊ย
[ ริว ] : เจ็บ
ยัง มันยังทำสำออย ริวที่เห็นว่ามันได้ผลจึงแกล้งสำออยต่อไปเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆพลอยต่อ
[ ริว ] : เอ๋พลอย เมื่อกี้พลอยบอกว่าเป็นห่วงริวเหรอ
ริวจงใจถามขึ้นมา ทำให้พลอยที่ได้เผลอพูดออกไปถึงกับหน้าแดงพูดไม่ออก ริวก็ได้แต่ยิ้มๆในความน่ารักของพลอย เอ้อ พลอยจริงด้วย ริวมีอะไรจะให้ ว่าแต่เห็นกระเป๋าตังส์ของริวมั๊ย ริวถามหากระเป๋าตังส์ พลอยที่เก็บไว้กับจึงยื่นมาให้
[ ริว ] : นี่ไงของที่
[ พลอย ] : ถ้ารูปถ่ายพลอยเห็นแล้ว กระเป๋ามันเปิดเลยเห็น แบร่
[ ริว ] : โห หมดกันอุสส่าห์จะเก็บไว้ให้กับตัวเองแท้ๆ เผื่อจะมีรางวัล อ่ะ ฮืออออออ
ริวงอแงเหมือนเด็กไม่มีผิด เพราะแผนของเขาที่อุสส่าห์ดองไว้กว่า 8 ปีคือการเก็บรูปงานวันเกิดที่มีรูปพลอยกับพ่อแม่พลอย แล้วกะว่าถ้าตามหาพลอยจนเจอก็จะเอามาให้เพื่อเซอร์ไพรซ์ แต่แผนมันดันพังเสียก่อน ริวนั่งหน้าจ๋อยทันทีจนพลอยอดขำไม่ได้ ฟืดดด หือ ริวสะดุ้งตาโตตกใจ เพราะพลอยนั้นเอี้ยวตัวมาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่เลย และก็พูดกับริวโดยที่หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
[ พลอย ] : ขอบคุณนะริวที่ทำเพื่อพลอยมาตลอด
ริวอมยิ้มทันทีแผนของเขาไม่เสียเปล่าแล้ว แต่ใจริวตอนนี้ต้องการมากกว่านั้นอีกนิด ริวเอี้ยวตัวมายื่นหน้าเข้าพลอยเพื่อจะจูบพลอย แต่ริวก็ถูกมือของพลอยแตะไปที่ริมฝีปากเพื่อห้ามไม่ให้ทำ พลอยมองที่ริวด้วยสีหน้าที่เศร้าลงทันทีเพราะดันไปนึกถึงรอยจูบที่เอ็มมันทำไว้ ก่อนที่จะบอกริวว่า ริวตอนนี้พลอยให้ได้แค่นี้นะ ขอเวลาพลอยหน่อยนะ ฟืดดด พลอยหอมซ้ำไปที่แก้มริวอีกครั้ง ริวเองก็เข้าใจพลอยและไม่คิดจะตื้ออีก เพราะแค่นี้มันก็ทำให้ริวยิ้มไม่หุบแล้ว
[ พลอย ] : ริวคือว่า พลอยมีเรื่องรบกวนหน่อย
[ ริว ] : อื้อ ว่ามาเลย
[ พลอย ] : คือ คือช่วยขอลายเซ็นคุณมิไร ให้หน่อยได้มั๊ย พลอยชอบคุณมิไรมากๆเลย พลอยชอบแนวคิดแนวทางการวางตัวในสังคม ทัศนคติ พลอยชอบ ลุ๊ค working woman ของคุณมิไรมากๆเลย พลอยเก็บเงินซื้อพอคเกตบุ๊คของคุณมิไรไว้ด้วยนะๆ ริวช่วยขอลายเซ็นให้หน่อยนะ นะริวนะ
ริวถึงกับฟังแทบไม่ทัน นี่คุณเธอแร๊ปเหรอเนี่ย แต่ริวก็รู้ได้อย่างหนึ่งว่า พลอยนั้นชื่นชมในตัวของมิไรมาก ทำไมไม่ขอเองล่ะ แปปนึงนะ ริวพยายามล้วงกางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างทุลักทุเล พลอยเห็นแบบนั้นก็สงสัยว่าทำอะไร ริวกดโทรออกหาใครบางคนก่อนที่อีกฝ่ายจะรับสาย
[ ริว ] : ฮัลโหลคร๊าบ
[ ???? ] : ว่าไงนายริว เป็นไงดีขึ้นยัง พี่ออกมาบริษัทกับคุณพ่อนะ คิราระเล่าให้พี่ฟังแล้ว อย่าโกรธยัยอั้มเลยนะ
[ ริว ] : งือ มีคนอยากคุยด้วยอ่ะคับ
[ ???? ] : ใครเหรอ
อ่ะพลอย ริวยื่นโทรศัพท์ให้พลอย ซึ่งพลอยก็ปฏิเสธอยู่แล้ว แต่ริวก็คะยั้นคะยอให้รับจนได้ พลอยก็คุยทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะ พลอยค่ะ
[ ???? ] : รุ้งพลอยเหรอ สวัสดีจ้า นี่พี่มิไรเองนะ
อื๊ออออ พลอยถึงกับหน้าแดงตัวแข็ง เพราะปลายสายคือ อิซานางิ มิไร ไอดอลของเธอ ที่เธอทั้งรักและชื่นชมเป็นอย่างมาก ใครจะไปคิดว่าไอดอลที่เธอนั้นชื่นชมสุดหัวใจจะมาคุยกับเธอผ่านโทรศัพท์แบบนี้ พลอยทำตัวไม่ถูกถึงกับยื่นมือถือคืนให้ริว โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าริวนั้นแอบเปิดกล้องไว้แล้ว
[ พลอย ] : ริวคนบ้า พลอยขอให้ช่วยขอลายเซ็นให้ ทำไมให้พลอยคุยกับคุณมิไรล่ะ งื้ออออ
[ ริว ] : ก็นี่ไง ขอเลยสิ่ขอกับเจ้าตัวเองเลย
[ พลอย ] : พลอยแค่จะฝากพ็อคเกตบุ๊ค ให้คุณมิไรช่วยเซ็นเองริวง่ะ ริวแกล้งพลอยอ่ะ ใครจะไปกล้าคุยกับคุณมิไรตรงๆอ่ะ งือออ
ริวนั้นหัวเราะกับท่าทางของพลอยจริงๆ พลอยนั้นก็เขินจริงเขินจัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกอากัปกิริยานั้น มิไรได้เห็นทั้งหมดผ่านมือถือที่ริวแอบเปิดกล้องไว้ มิไรรู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ชื่นชอบเธอจริงๆ เพราะทุกอย่างมันถูกแสดงออกมาด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆ
[ ริว ] : พลอยเขาว่ามาแบบนี้อ่ะพี่มิไร พลอยเขาอยากได้ลายเซ็นพี่อ่ะ
[ พลอย ] : ริวพูดกับใครอ่ะ อ๊าาาา งืออออ
ริวโชว์โทรศัพท์ให้พลอยดูทันที ซึ่งพลอยเห็นแล้วก็ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เพราะตอนนี้หน้าจอแสดงผลเป็นการ video call ระหว่างเธอกับมิไร พลอยถึงกับอายจนจะลุกหนี แต่เพราะกลัวริวจะล้มอีกเลยได้แต่หลบหน้า
[ มิไร ] : นายริว พี่ขอคุยกับรุ้งพลอยหน่อย
ริวยื่นโทรศัพท์ให้พลอยตามคำบอกของมิไร ซึ่งพลอยก็ต้องรับมาทั้งเขินๆเพราะไอดอลของเธอต้องการจะคุยกับเธอ
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะ คุณมิไร
[ มิไร ] : จ้า รุ้งพลอย ว่าไงมีอะไรว่ามาซิ๊ นี่นายริวหยุดขำได้แล้ว รุ้งพลอยอายหมดแล้ว
มิไรดุริวทันที เพราะเธอได้ยินเสียงริวหัวเราะออกมา จนริวต้องถึงกับเย็น
ว่าบที่สันหลังและเงียบลงในที่สุด
[ พลอย ] : เรียกแค่ พลอย ก็ได้ค่ะคุณมิไร คือ พลอยอยากจะขอลายเซ็นคุณมิไรได้ไหมค่ะ พลอยจะฝากให้ริวเอาพ็อคเกตบุ๊คไปให้คุณมิไรเซ็นที่บ้านนะคะ
[ มิไร ] : พี่คงเซ็นให้ไม่ได้นะ
พลอยหน้าเสียลงทันทีที่มิไรปฏิเสธ แต่ด้วยประสบการณ์ในการพูดคุยธุรกิจที่พี่กุลสอนมาว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้องห้ามแสดงสีหน้า เพราะมันจะทำให้เสียเปรียบด้านเจรจาทันที พลอยจึงเก็บอาการที่ผิดหวังไว้ก่อนจะตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
[ พลอย ] : ค่ะๆ แค่ได้คุยกับคุณมิไร พลอยก็ปลื้มใจมากแล้วค่ะ
[ มิไร ] : พี่คงเซ็นให้พลอยไม่ได้ ถ้าพลอยไม่มาด้วยตัวเองนะจ๊ะ ฝากคนอื่นเซ็นมันจะมีค่าอะไรจริงมั๊ย เอาหนังสือมาหาพี่เลย พี่อยากเจอพลอยเหมือนกัน ให้นายริวพามาเลยนะพี่อยากเลี้ยงพลอยสักมื้อนึง แต่ว่ารีบๆนะจ๊ะ อาทิตย์หน้าพี่กับคุณพ่อต้องกลับญี่ปุ่นแล้ว พลอยแค่นี้ก่อนนะ พี่ต้องประชุมกับคุณพ่อแล้ว พี่ฝากดูนายริวด้วยนะอาการน่าจะยังไม่หายดีเท่าไร แล้วเจอกันนะจ๊ะ
[ พลอย ] : ค่ะ ค่ะ คุณมิไร
พลอยได้ยินแบบนี้ก็ยืมปากแทบฉีก ทั้งเขิลทั้งดีใจ ที่มิไรเอ่ยปากชวนเธอให้ไปหา ฮึ๊ คนเจ้าเล่ห์ หน้าพลอยหุบทันทีเพราะริวนั้นหันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ ส่วนริวนั้นก็ยิ้มให้พลอย เขาดีใจที่พลอยมีความสุข ดีใจที่ได้เห็นพลอยยิ้มแบบนั้น อ่อกกก และก็เป็นอย่างที่มิไรบอก อาการของริวยังไม่หายดี ริวยังคงกระอักเลือดออกมาอีกเล็กน้อย พลอยที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจเข้าไปใหญ่กอดริวแน่นกว่าเดิม ยิ่งทำให้หน้าอกทรงโตของเธอเบียดแน่นเข้าไปอีก
[ พลอย ] : ริวเป็นไงมั่ง
ยิ่งพลอยกอดแน่น นมก็ยิ่งเบียดเข้าไปใหญ่ริวถึงกับแอบซื๊ดดเลยทีเดียว
[ ริว ] : คาไมทาจิ อยู่หรือเปล่า
วิ๊ววว สิ้นเสียงเรียกของริวสายลมก็พัดขึ้นทันที พลันปรากฏร่างของสัตว์สามตัว รูปร่างบ่งชัดว่าเป็นพังพอน ทั้ง 3 ตนมีขนสีขาวเงิน มันขลับ อีกทั้งยังมีอักขระยันต์บนตัวหลายจุด ทั้ง 3 ตนนั้นเดินเข้ามาหาริวกะราวกับสัตว์เลี้ยงเข้ามาหาเจ้าของ มันคลอเคลียทั้งริวและรุ้งพลอยด้วยท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดู ขนที่นุ่มๆของมันทำให้รุ้งพลอยอดใจไม่ไหวที่จะลูบไล้ไปทั่วตัว
[ พลอย ] : ริว เด็กๆพวกนี้คือ
พอพวกมันได้ยินพลอยเรียกว่าเด็กๆ พวกมันก็ส่ายหางดุ๊กดิ๊กก่อนที่วิ่งเข้าหาพลอยราวกับเคยเจอกันมาก่อน จึงเกิดเป็นภาพที่น่าเอ็นดูอย่างมาก
[ ริว ] : คาไมทาจิ น่ะปีศาจภูติสายลม เอิ่ม ที่เกิดเหตุเมื่อ 10 ปีก่อนเพราะริวโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เจ้าสามตนนี้เลยคลุ้มคลั่ง จนเอิ่มมม
ริวหน้าเสียทันทีที่พูดถึงเหตุการณ์วันพายุคลั่งวันนั้น มันคงจะกลายเป็นฝันร้ายติดตัวพลอยไปตลอดชีวิต คิไมทาจิ ทั้ง 3 ตนก็สลดลงทันที แต่.... อื้ออ ขอกอดหน่อยทั้ง 3 ตัวเอ้ย 3 ตน พังพอนทั้ง 3 ถูกพลอยรวบเข้าไปกอดพร้อมกันทั้งหมด ก่อนที่พลอยจะซบไปที่ขนนุ่มๆของทั้ง 3 ตน สร้างความประหลาดใจให้ริวอย่างมาก
[ พลอย ] : ขอบใจนะ ที่ทำให้คนชั่วพวกนั้นหายไป ถ้าพวกคนชั่วพวกนั้นยังอยู่ อาจจะไปทำแบบนั้นกับคนอื่นก็ได้
ทั้งคาไมทาจิและริวได้ฟังก็ถึงกับตาลุกวาว โดยเฉพาะริว เขารู้สึกผิดมาตลอดที่ได้สร้างภาพอันโหดร้ายให้พลอยเห็น และเพราะเขาที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ คาไมทาจิถึงได้คลั่งขนาดนั้น ริวยิ้มอย่างมีความสุขจริงๆ จนพลอยนั้นคลายอ้อมกอดออก คาไมทาจิ ทั้ง 3 ตนจึงเดินดุ๊กดิ๊กด้วยขาสั้นๆมาหานายน้อยของพวกมัน นายน้อยมีอะไรให้ข้ารับใช้เจ้าคะ 1 ในปีศาจพังพอนเอ่ยออกมา
[ พลอย ] : อ๊ะ พูดได้ด้วย งู๊ยยย น่ารักกก งือออ เป็นผู้หญิงด้วย
[ ริว ] : ธาตุลมและไฟในตัวชั้นมันประทะกันและชั้นพึ่งฟื้นจากฤทธิ์ยาของลุงคุโระ พวกเจ้าช่วยบรรเทาอาการพวกนี้หน่อยได้รึเปล่า ชั้นมีธุระต้องทำก่อน
[ คาไมทาจิ ] : ได้เจ้าค่ะ แต่อาการหนักพอดูนะเจ้าคะ และอีกอย่างคือ ฤทธิ์ยานั้น....
[ ริว ] : ไม่เป็นไร จัดการเถอะ
พลอยมองสิ่งที่ริวกำลังทำอย่างสนใจ ริวยื่นแขนออกมา ก่อนที่คาไมทาจิ อีกตนจะเดินเข้ามาก่อนที่จะใช้ยาที่พกติดตัวผสมกับน้ำลายของตนทาไปที่บริเวณเส้นเลือดใหญ่แขนและจุดปี๋เหลียงของริว เพียงไม่ถึงนาทีริวมีสีหน้าที่ดีขึ้นอย่างชัดเจน
[ ริว ] : ขอบใจพวกเจ้ามากนะ
[ คาไมทาจิ2 ] : นายน้อยขอรับ ถ้าท่านอนุญาต พวกข้า3 พี่น้อง จะขออยู่กับท่านจนธุระของท่านเสร็จเรียบร้อยได้หรือไม่ขอรับ เพราะผลข้างเคียงตัวยาของท่านคาราสึ เทนงู แรงยิ่งนัก ข้าเกรงว่าถ้ายาของข้าหมดฤทธิ์ เมื่อยามนั้นท่านจะได้รับผลของยาตัวนั้นอีกขอรับ
[ ริว ] : ได้สิ่ เจ้ามาอยู่กับข้า อีก 2 ตนไปอยู่กับรุ้งพลอยนะ ป่ะพลอยจะทุ่มนึงแล้ว ริวมีธุระพอดี
[ พลอย ] : อะไรเหรอริว
[ ริว ] : สัมภาษณ์งาน
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
พลอยและริว เดินออกมาจากห้องนั้นทันที พลอยสงสัยว่าที่ ริวทำเมื่อกี้คืออะไร ริวจึงอธิบายว่าแรกเริ่มนั้นคาไมทาจิเป็นปีศาจที่คอยทำร้ายผู้คนตามป่าเขา ตัวแรกจะชนให้ล้ม ตัวที่2จะฟันให้ได้รับบาดเจ็บ ตัวที่3จะทายาสมานแผล
[ พลอย ] : อ๋อตัวที่เกาะริวทีไหล่ของริวนั้นคอยสมานแผล ส่วนตัวที่เป็นผู้หญิงคงจะชนสิ่นะ ส่วนตัวนี้คงคอย อ่ะฉั๊วะ อ่ะฉั๊วะ สิ่นะ
พลอยลูบไล้คาไมทาจิตัวผู้ที่ลอยอยู่ข้างๆอย่างเอ็นดู ส่วนตัวมันก็คลอเคลียกับพลอยดุจแมวอ้อนเจ้าของ
[ ริว ] : เอิ่มม ตัวเมียนั่นแหละ มือปาด อ่ะแหะๆ
[ พลอย ] : โห สวยสังหารนี่เอง ร้ายไม่เบานะเห็นสวยๆแบบนี้
พลอยลูบหัวพังพอนสาวที่ลอยอยู่ข้างๆ ซึ่งนางพังพอนก็ลอยไปลอยมา คลอเคลียพลอยเช่นกัน เห้ย !!! เดี๋ยวก่อนนะ ริวเริ่มคิดอะไรออก ก็ตอนนี้ทั้ง 3 ตนเร้นกายอยู่นี่นาแล้วทำไมพลอยมองเห็นอีกทั้งยังสัมผัสได้อีก ทั้งเรื่องที่สามารถพูดคุยกับทานูกิผ่านจิตได้อีก พลอยแอบมองริวที่ครุ่นคิด ด้วยท่าทีที่เคอะเขิน ทำไมเธอถึงกล้าให้ริวนั่งพิงแบบนั้นนะ อีกทั้งยังกล้าหอมแก้มริวอีก นิสัยไม่ดีเลยนะยัยพลอย พล่อยบ่นกับตัวเองในใจ
[ ป้า ] : หนุ่มเอ้ย ทางนี้ทางนี้
ริวเดินมาถึงทางเข้าก็เจอป้ากำลังยืนชะเง้อๆอยู่หน้าประตูพอดี ป้าชั่งใจอยู่นานว่าจะมาดีไหม สุดท้ายก็ยอมมา พลอยวิ่งมาหาป้าก่อนเลยเพราะป้าคนนี้ใจดียอมให้เธอกินข้าวโดยให้จ่ายทีหลังได้
[ พลอย ] : สวัสดีค่ะป้า
[ ริว ] : สวัสดีครับป้า
ทั้งสองยกมือไหว้คุณป้าก่อนจะทักทายอย่างมีมารยาท
[ ป้า ] : นังหนูทำงานที่นี่เหรอ อื้มๆใหญ่โตดีนะ แต่หนุ่ม
เอ้ย ป้าทำงานไม่ไหวนะป้าแก่แล้ว
[ ริว ] : น่าๆป้า ผมขอเวลา 1 ช.ม. เอ้ามาพอดี
ทุกคนมองตามที่ริวพูดก่อนจะเห็นว่าเป็นชายมีอายุแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำดูภูมิฐาน พลอยจำได้เขาคือ คุณดิเรกหัวหน้าคณะผู้บริหารของผับแห่งนี้นี่เอง พลอยเริ่มขวัญเสียเพราะว่าตอนนี้เป็นเวลางานของเธอ แต่เธอดันออกมาข้างนอก พลอยจึงทำท่าจะเดินออกจากตรงนั้นแต่ริวก็ดึงแขนเสื้อไว้เบาๆ
[ ดิเรก ] : สวัสดีครับ นายน้อยริวกะ
[ ริวกะ ] : สวัสดีครับคุณดิเรก เรื่องที่ผมวานให้ทำเรียบร้อยไหมครับ
[ ดิเรก ] : เรียบร้อยครับ นายน้อย
[ ริว ] : คุณป้าครับ นี่คุณดิเรกครับ หัวหน้าคณะผู้บริหารของ domo ผับ พลอยคงรู้จักแล้วเนอะ
ดิเรกตอบกลับคำพูดของริวอย่างนอบน้อมก่อนที่จะยิ้มให้พลอยอย่างใจดี ซึ่งริวก็ได้แนะนำให้ป้าได้รู้จักผู้บริหารคนนี้เช่นกัน
[ ดิเรก ] : นุแจ้งผมเรียบร้อยแล้วนะ คุณรุ้งพลอย ไม่ต้องห่วง คุณป้าครับรบกวนเชิญทางนี้ครับ
ทั้งป้าทั้งพลอยก็ต่างตกใจกับเหตุการณ์นี้ พลอยนั้นก็พอจะเดาออกว่าริวนั้นมีสถานะในผับแห่งนี้ แต่ป้านี่สิ่ตกใจหัวใจจะวาย เพราะไอ้หนุ่มตรงหน้าคนนี้มีฐานะอะไรกันแน่ ทำไมผู้บริหารถึงให้ความเคารพแบบนี้
[ ป้า ] : หนุ่มให้ป้าทำงานดึกๆไม่ไหวนะ
[ ริว ] : ป้าเชื่อใจผมนะ
ป้าฟังดังนั้นก็คิดแล้วคิดอีกก่อนจะตัดสินใจลองเชื่อริวดู เพราะยังไงป้าก็ต้องกลับบ้านนอกอยู่แล้ว ลองดูก็ไม่เสียหลาย เชิญทางนี้ครับคุณป้า คุณดิเรกผายมือเป็นการเชิญให้ป้าเดินตาม พลอยนั้นก็มองซ้ายมองขวาอยากตามไป ไปสิ่พลอย ริวนั้นเหมือนรู้ใจพลอยจึงบอกให้พลอยตามไป
[ พลอย ] : เย้ ขอบคุณค่ะ ริวน่ารักจังเลย
[ ริว ] : ก็รักซะเลยสิ่
[ พลอย ] : บ้า พูดไรเนี่ย งื๊อออ
พลอยถึงกับเขินเลยเจอหยอดเข้าเต็มๆ นี่ริวเป็นเจ้าของผับหรือพนักงานโรงงานขนมครกถึงหยอดเก่งแบบนี้ พลอยเขินจนทำอะไรไม่ถูกจึงรีบเดินตามคุณป้าไปโดยที่มี คาไมทาจิ ทั้งสองตนตามไปด้วย
เห้ย !!! ไอ้มังกร เสียงเรียกที่คุ้นเคยตะโกนเรียก เป็นเวย์นั่นเอง เวย์เดินมาพร้อมพี่สาคนสวยที่จากห้องน้ำหลังจากเสร็จกิจกามมาหมาดๆ อุ๊ย แหม จูงมือกันมาด้วย ริวแซวทันทีที่ทั้งสองเดินมา
[ สา ] : อย่าแซวนะน้องริว แล้วมาทำอะไรที่นี่
[ ริว ] : มาเที่ยวครับ พี่สาล่ะ
[ สา ] : พี่เหงาๆเลยมาเที่ยว
[ ริว ] : แหม สาวสวยแบบพี่มีเหงาด้วยเหรอครับ
[ สา ] : ปากหวานจริงๆเลย อ๊ะ
ริวไม่พูดเปล่าแต่ยังเข้ามาโอบเอวสา จนสาถึงกับตกใจ เวย์ถึงกับชะงักทันทีเพราะริวนั้นก้มไปทำท่าเหมือนจะจูบ เวย์ถึงกับหันหน้าหนีเพราะมุมที่เขาเห็นมันเหมือนริวกำลังจูบพี่สาจริงๆ สาก็ตกใจเช่นกันไม่คิดว่าริวจะกล้าทำต่อหน้าเวย์แบบนี้ กึ้ก การเคลื่อนที่ของริวหยุดชะงักลงเพราะสาใช้ดันไว้ไม่ยอมให้ริวจูบ ซึ่งมันเป็นไปตามที่ริวคาดไว้จริงๆ แต่ริวก็ยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ก่อนที่สาจะหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
[ สา ] : เวย์ พี่กลับก่อนนะ
ริวที่คลายอ้อมกอดก็พอมองพี่สาด้วยรอยยิ้ม ส่วนพี่สาก็รีบเดินกลับด้วยท่าทีเขิลๆ ซึ่งต่างกับเวย์ที่ตอนนี้หน้าเศร้าเป็นหมาหงอยเลย เพราะคิดว่าริวจูบพี่สาจริงๆ แต่เขาก็ต้องทำใจเพราะเขาเคยบอกกับสาเองว่า ว่าถ้าอยากลองเย็ดกับริวก็ตามสบาย แล้วอีกอย่างสถานะของเขากับพี่สาก็ยังเป็นแค่คู่ขากัน
[ ริว ] : เป็นไรมึง ซึมเป็นส้วมเลยมึง หงอยเลยดิ่
[ เวย์ ] : หงอยไรมึง เปล่า
[ ริว ] : กูขอไลน์พี่สาหน่อยดิ่เวย์
[ เวย์ ] : เอาไปทำไร กูไม่ให้เอ้ยไม่มี
[ ริว ] : น่ะ ไอสัดนี่กั๊กอีก
เวย์เริ่มใจเสียแล้วเพราะดูท่าทางเพื่อนตนตั้งใจจะเล่นพี่สาจริงๆเสียแล้ว และพี่สาก็คงยอมให้ริวเชยชมง่ายๆด้วย เพราะเธอเคยเอ่ยปากว่าอยากเอากับริว แต่ทำไมเขาต้องรู้สึกปวดหัวใจด้วยนะ ทำไมเขาต้องแคร์ด้วย
[ ริว ] : รักเขาแล้วอ่ะดิ่ ไอ้ฟราย แหมทำตีเนียนไอ้หมาหวงก้าง แมวหวงกระดูก
[ เวย์ ] : ไรมึงไอ้ริว ใครตีเนียนอะไร
[ ริว ] : นั่นแน่ เรียกกูว่าริวซะด้วย หึงก็บอกรักพี่เขาก็บอก อย่ามาทำเป็นเข้ม พอกูจะจูบพี่เขาทำเป็นหันหนีนะไอ้เวน ภาพบาดตาเหรอ 55555 อ่ะมึงดูนี่
ริวเรียกให้เวย์ดูที่ริมฝีปากและเสื้อของตน เวย์ถึงกับงง ว่าให้ดูอะไร
[ ริว ] : มึงดูปากกูนี่ ปากกูไม่มีรอยลิปสติก นั่นก็คือกูไม่ได้จูบพี่เขา และ มึงดูเสื้อกู คราบน้ำเป็นรูปรอยมือสองข้าง เพราะพี่เขาดันไม่ให้กูจูบ คิดเอาเองนะไอ้ควาย ว่าพี่สาเขาแคร์มึงหรือกู
เวย์คิดตามดังนั้นจากหน้าอมทุกข์ก็ยิ้มจนสุดมุมปาก แสดงว่าพี่สาแคร์เขาสิ่นะ ถ้าไม่งั้นคงปล่อยให้ริวกอดจูบไปแล้ว
[ เวย์ ] : แล้วมึงบอกอะไรพี่สา
[ ริว ] : อ๊ะ อ๊ะ ไปถามกันเอง 555 ป่ะแดรกข้าว
ริวเดินคล้องคอเวย์ให้ตามเขามา ส่วนเวย์ที่สบายใจขึ้นก็เดินตามไปอมยิ้มไปท่าทางว่าเขาคงคิดกับพี่สามากกว่าแค่พี่น้องคู่ขาไปแล้ว
_ _ _ _ _ _ _ _
คุณดิเรกนำทางป้าและพลอยมาที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งเหมือนว่าจะเป็นห้องครัวและในนั้นก็มีพนักงานใส่ชุดผ้ากันเปื้อน 4-5 คนยืนต้อนรับอยู่ ป้าก็งงว่าจะให้ป้าทำอะไรหรือให้ทำอาหาร
[ ป้า ] : คุณคะ ป้าบอกไปแล้วว่าป้าทำงานดึกๆไม่ไหว เดี๋ยวไม่กี่วันป้าต้องกลับต่างจังหวัดแล้ว
[ ดิเรก ] : กรุณารอสักครู่นะครับคุณป้า เอ้านายน้อยมาพอดี
ป้า พลอย และ พนักงานทุกคน พอได้ยินที่คุณดิเรกพูดจึงหันไปตามที่คุณดิเรกเอ่ยทันที
[ ริว ] : ป้าครับ ป้าช่วย ไก่น้ำแดงให้ได้มั๊ย มีน้ำซุบกับเครื่องปรุงให้เรียบร้อย ตามนั้นเลยครับ รบกวนด้วยนะครับ
ดิเรกฟังริวเสร็จก็พยักหน้าให้พนักงาน 5 คนนั้น เมื่อทั้ง 5 คนพอได้รับสัญญาณจึงลงมือทันที ทุกคนต่างแยกย้ายกันทำหน้าที่ ทั้งเตรียมผัก ทั้งเปิดไฟอุ่นน้ำแกง ทั้งเตรียมข้าว ทั้งหมดทำด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยสัญชาตญาณของคนทำครัว ป้าจึงเดินไปดูอย่างสนใจ สิ่งที่ป้าเห็นคือผัก น้ำแกง และเนื้อสัตว์ที่ถูกเตรียมไว้แล้ว รอก็แค่ป้ามาปรุง แต่มันผิดไปหมดทุกกระบวนการเลย ป้าเดินไปที่เขียงผักสิ่งที่มันแปลกตาคือ ผักที่เริ่มเสียคุณภาพ ทั้งรูปร่างและสีผัก ป้าลองจับหัวหอมใหญ่ที่ถูกหั่นเป็นแว่นๆ มันนิ่มไปหมดเวลากดลงก็ไม่มีเสียงเวลาหัก และเมื่อลองชิมมันก็มีแต่ความฉุน ความหวานสลัวๆเฉพาะตัวนั้นหายไปหมดแล้ว ป้ายิ้มๆแล้วบอกว่า
[ ป้า ] : แม่หนู หัวหอมใหญ่ถ้าจะเก็บไว้นานความกรอบและหวานจะหายไปนะ ถ้าเอาไปแช่เย็นมันจะช่วยรักษาความกรอบไว้ได้ระยะหนึ่ง อีกอย่างมันสุกง่ายหนูต้องจัดการมันเป็นอันดับสุดท้าย
ป้ายิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปที่ส่วนน้ำแกงที่กำลังเคี่ยวอยู่ หนุ่มป้าขอยืมกระบวยที่ใช้คนน้ำแกงหน่อย ชายหนุ่มที่รับผิดชอบก็ยื่นให้ทันที ป้าจึงลองคนดูบ้างปรากฏว่ามันคนได้ง่ายมากๆ เพราะใส่เครื่องไม่ถึงจึงทำให้น้ำนั้นไม่ข้นอย่างที่ควรจะเป็น ป้ายิ้มๆก่อนที่จะส่งกระบวยคืนให้ ก่อนที่จะหยิบทัพพีตักน้ำแกงนั้นแบ่งใส่ถ้วยเล็กๆ ยืนให้พนักงานคนนั้นชิม
[ ป้า ] : คิดว่ายังไงหนุ่ม รสชาตินี้
[ พนักงานห้องครัว ] : ผมว่ามันจืดไปครับ ขาดหวาน
[ ป้า ] : ใช่ ตามที่บอกเลยหนุ่ม น้ำแกงที่ใช้ต้องข้นกว่านี้รสหวานก็ต้องเพิ่มหน่อย เพราะเวลาเอาไปเคี่ยว มันจะต้องส่งรสหวานละมุนลงไปในเนื้อไก่
ป้าเดินดูทุกขั้นทุกตอนพร้อมกับแนะนำทุกๆคนด้วยความเมตตาใจดี พนักงานทุกคนก็รับฟังและทำตามอย่างดี ก่อนที่ป้าเดินมาหาริวกับดิเรก
[ ป้า ] : หนุ่มเอ้ย ป้าทำให้ไม่ได้หรอก เครื่องปรุงกับวัตถุดิบ ถูกเตรียมมานานเกินไป มันหมดเวลาอร่อยของมันแล้ว แต่ไม่ใช่ความผิดของพนักงานนะ มันเป็นเรื่องของเวลา
ริวยิ้มให้ป้า ก่อนที่จะมีพนักงานคนนึงตักน้ำแกงใส่ชามเดินมาเสิร์ฟ ให้กับเขา
[ ริว ] : มึงมานี่ไอ้ชูชก
ริวเรียกเวย์ให้เดินเข้ามาก่อนที่จะยื่นชามน้ำแกงให้กิน เวย์ก็รับมาและนิ่งสักพัก เพราะเขาสงสัยมาหลายนาทีแล้วว่าทำไมผู้บริหารที่นี่เรียกริวว่านายน้อย
[ เวย์ ] : ตกลง พ่อง เอ้ย คุณรินพ่อของมึงเป็นเจ้าของที่นี่ใช่มะ
[ ริว ] : เออๆ รีบๆชิม
นั่นแหละที่เวย์ต้องการคำตอบ เมื่อหายคาใจเขาจึงตักน้ำแกงนั้นไปซดทันที อย่างไม่รีรอ
[ เวย์ ] : มันก็อร่อยนะ แต่มันแปลกๆว่ะ เหมือนขาดอะไรไป น้องช่วยพี่ชิมหน่อย
เวย์ แจ๊บๆที่ปากเหมือนกำลังจะหาคำตอบว่าอะไรหายไป และตักน้ำแกงให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายชิม ซึ่งผลออกมาก็เป็นแบบเดียวกับเวย์ ฉับ ฉับ ฉับ เสียงบางอย่างทำให้ทุกคนหันไปมอง เป็นป้านั่นเอง ป้ากำลังหันหอมหัวใหญ่แบบลวกๆ ก่อนที่จะนำทุกชิ้นส่วนที่หั่นใส่ลงในผ้าขาวบางและออกแรงบีบคั้นให้น้ำออกมา ป้านำน้ำที่ได้ใส่ถ้วยเล็กๆเดินมา ก่อนที่จะเทมันลงในชามน้ำแกงนั้น
[ ป้า ] : ลองชิมใหม่หน่อย หนุ่ม
เวย์ไม่รอช้ารีบเอาช้อนตักน้ำแกงขึ้นซดทันที ซรู๊ดด
อึ้กกก อร่อยยยยย แม่จ้าวววว เวย์ถึงกับครางลั่นออกมา
ขออนุญาตนะครับ หนุ่มพนักงานไม่รอช้ากล่าวขออนุญาตก่อนที่จะรีบซดตามบ้าง ซึ่งก็ไม่ต่างกันเขาอึ้งกับสิ่งที่ป้าทำมากๆ แค่ใส่น้ำหัวหอมใหญ่นิดหน่อยรสชาติก็ดีขึ้นทันที เฮ้ย !!! ใช่แล้ว มันไม่มีกลิ่นถ่านไม้ใช่ไหมป้า เวย์สะดุ้งพูดออกมาเพราะนึกถึงเรื่องสำคัญได้
สิ่งที่หายไปเป็นกลิ่นหอมๆจากถ่านไม้นั่นเอง พนักงาน5คน ถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กคิดว่าจะโดนเจ้านายด่าเสียแล้ว ป้าก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า
[ ป้า ] : ไม่ใช่ความผิดของพนักงานหรอก ในห้องครัวแบบนี้จะให้ใช้เตาถ่านมันก็แย่น่ะสิ่ แค่นี้ก็เก่งกันแล้ว แต่ว่าอาหารที่ป้าขาย ป้าจะเตรียมวัตถุดิบสดๆในอัตราส่วนที่จะไม่ทำให้เครื่องเจือจางเกินไป เพื่อที่จะได้รสชาติที่ดี
[ ป้า ] : แต่หนูๆพวกนี้ต้องทำแข่งกับเวลาเพื่อให้ทันเสิร์ฟ อย่าไปถือโทษโกรธเลยนะคุณผู้บริหาร ดิเรกได้ฟังแบบนั้นก็อมยิ้มเลยทีเดียว ป้าคนนี้มีจิตใจที่ดีงามอย่างที่นายน้อยริวกะบอกจริงๆ แต่ทั้งหมดมันเป็นไปตามที่
ริวกับดิเรกคิดกันไว้แล้ว
[ ริว ] : ป้าครับ งั้นถ้าป้าต้องทำอาหารจานด่วนที่ต้องแข่งกับเวลาและราคาประหยัด ป้าคิดว่าอะไรดีครับ สัก 2 เมนู
[ ป้า ] : อืม เร่งด่วน ประหยัดเหรอ ป้าจะทำสุกี้แห้ง เพราะมันเป็นเมนูที่กินง่าย มีทั้งผักทั้งเนื้อ อีกอย่างป้าคงทำเป็นไข่น้ำเพราะไข่ราคาไม่ได้แพงมาก น้ำก็ยังซดให้โล่งคอได้
เมื่อได้ยินคำถามจากริว ป้าก็ใช้เวลาคิดไม่นานและตอบไป เพราะเรื่องอาหารราคาประหยัด มันทางของป้าอยู่แล้ว เพราะตลอดเวลาหลายปีป้าก็ทำแต่อาหารราคาประหยัดรสชาติอร่อยให้เด็กๆตลอด ริวจึงยิ้มทันที
[ ริว ] : งั้นเมนูตามนี้เนอะคุณดิเรก ตอนนี้ผู้บริหารมีมากี่ท่านแล้ว
[ ดิเรก ] : ได้ครับนายน้อย ผู้บริหารมาครบทุกคนครับรวมนายน้อยก็ 4 คน แต่ถ้านับรวม พลอยกับเพื่อนของนาย 6 คน ครับ
[ ริว ] : งั้นนับ แค่ 5 พอนะครับ ตัดเพื่อนผมไปเลย มันไม่ค่อยหิว
[ เวย์ ] : โอ๊ยย หิวข้าวจังเลย ทำไมหิวแบบนี้นะ ถ้าได้กินข้าวด้วยก็คงดี น่านะนับกูไปด้วยนะ หิวข้าวจังเลยยย นี่เวย์ไงจำเพื่อนไม่ได้เหรอ กูไหว้ก็ด้ายยยยไอ้มังกรเพื่อนรัก
ทุกคนขำขันกับท่าทางของเวย์จริงๆ ถึงกับนั่งไหว้ริวกันเลยทีเดียว คงเพราะอยากกินฝีมือป้านั่นแหละ
[ ริว ] : เออๆได้ คุณดิเรกครับ งั้นเป็น 6 ที่นะ ป้าครับ ป้าช่วยทำ ไข่น้ำ 3 ที่ แล้วก็ สุกี้แห้ง 3 ที่นะครับ มีคนรอทานข้าวครับ แล้วก็ 5 คนนั้นเป็นลูกมือให้ป้านะ จดจำสิ่งที่ป้าเขาจะถ่ายทอดให้ด้วยล่ะ มันจะเป็นประโยชน์กับตัวเอง
[ พนักงานครัว 5 คน ] : ครับ / ค่ะ
ริวที่สั่งงานเรียบร้อยทุกอย่างก็เตรียมตัวที่จะขึ้นไปรอข้างบน แต่พลอยนั้นทำท่าเหมือนไม่อยากจะไปหันรีหันขวางอยู่
[ ริว ] : จะอยู่ช่วยป้าก็ได้นะพลอย
อื้อออ พลอยยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า เธออยากอยู่ที่นี่จริงๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดเพราะคุณดิเรกอยู่ด้วย แต่ริวก็พูดเป็นเชิงอนุญาตแทน ก่อนที่เขาจะเดินไปพร้อมกับคุณดิเรกและเวย์ โดยที่ไม่ต้องรอคำคัดค้านของป้าเลย เพราะริวมั่นใจว่าป้าจะไม่มีทางปฏิเสธคนที่หิวแน่นอน
เป็นอย่างที่ริวว่า ป้าได้ยินคำว่ามีคนรอกินข้าวอยู่จิตวิญญาณของแม่ครัวก็ทำงานทันที ป้าขอผ้ากันเปื้อนและรับมันมาใส่ก่อนที่จะเริ่มลงมือทำอาหารอย่างชำนาญโดยที่มีลูกมือทั้ง 5 คนคอยช่วย พลอยที่ยืนมองด้วยความสนใจก็ไม่กล้าจะเข้าไปช่วยเลย เพราะทุกคนทำงานกันไวมาก แต่ป้าก็ยังไหว้วานให้เธอทำบางอย่างอีกด้วย ลูกมือทั้ง 5 ก็ต่างช่วยกันทำงานอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ลืมจดจำวิธีการที่ป้าได้สอนออกมาทั้งคำพูดและการลงมือทำ
_ _ _ _ _ _ _ _ _
30 นาทีผ่านไป ณ. ห้องทานข้าวติดกับห้องประชุมผู้บริหาร
[ ดิเรก ] : อันที่จริง นายน้อยรับคุณป้ามาเลยก็ได้นะครับ ไม่เห็นต้องลำบากเลย พวกผมไม่มีอะไรคัดค้านอยู่แล้ว
[ ดิลก ] : ใช่ครับ อย่างที่พี่ดิเรกบอก
[ ริว ] : ผมตั้งใจให้ป้ามาทำอาหาร ให้ผู้บริหารครับ แล้วถ้าไม่ให้พวกคุณอาลองชิม มันก็ไม่มีความหมายนะครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่สละเวลาพักผ่อนมา
[ ดรุณี ] : หาได้รบกวนเลยค่ะนายน้อย ปกตินายน้อยไม่เคยเรียกพวกเราเลย และครั้งนี้เรียกมาเพราะตัวพวกเราเองด้วย ไม่ได้รบกวนอะไรเลยค่ะ
ขออนุญาต ค่ะ !!!!!
แอ๊ดดด เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับรถเสิร์ฟอาหารที่เข็นมา อึ่กกก เอื้อกกก แค่ประตูเปิดออกมากลิ่นก็เริ่มออกฤทธิ์เสียแล้ว กลิ่นหอมๆของอาหารจานด่วนทั้งสองทำให้เสียงพูดคุยเงียบลง แม้แต่ริวเองก็โดนเล่นงานไปด้วย
ครึ่กกก รถเข็นค่อยๆเลื่อนมาช้าๆตรงหน้า ขออนุญาตเสิร์ฟค่ะ พลอยเป็นคนรับหน้าที่เสิร์ฟอาหารเอง ริวก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นไปช่วย จนผู้บริหารทุกคนสะดุ้งตัวตาม
[ ริว ] : อ๊ะ นั่งกันเลยครับ ยังไงผมก็ยังอายุน้อยกว่า จะให้นั่งเฉยๆก็แปลกๆอยู่ แล้วอีกอย่างบนโต๊ะอาหารไม่มีตำแหน่งนะครับ
ทั้งพนักงานที่เดินขึ้นมาและผู้บริหารต่างอมยิ้มและเอ็นดูในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เด็กคนนี้ต้องถูกสั่งสอนมาแบบไหนถึงได้มารยาทดีแบบนี้ ทั้งๆที่แค่ออกปาก ก็สามารถไล่ผู้บริหารคนไหนออกก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยทำไม่เคยถือตัวเลย
[ ริว ] : ผมขอแนะนำนะครับ คุณป้าคนนี้เป็นคนทำอาหารชุดนี้ โดยมีลูกมือทั้ง 5 คนด้านหลังครับ
ริวอธิบายรายละเอียดคร่าวๆก่อนที่จะช่วยกันเสิร์ฟอาหาร บนโต๊ะที่มีลักษณะเป็นกระจกหมุนได้เหมือนร้านอาหารทั่วไป
[ คุณดิลก ] : เอ๊ะ สุกี้แห้งทำไมเนื้อมันแปลกๆล่ะครับคุณป้าเหมือนหมูนุ่มเลย
[ ป้า ] : ใช่ค่ะคุณ ป้าเห็นว่ามันดึกแล้ว ถ้าให้กินของอย่างเนื้อสัตว์ชิ้นใหญ่ๆมันจะย่อยช้าและอึดอัด ป้าเลยเอาหมูไปทุบแล้วทำเป็นหมูเด้งให้แทน ลองทานดูนะคะคุณ
[ คุณดรุณี ] : คุณป้าคะ แล้วไข่น้ำนี่ล่ะคะ ทำไมยังดูเหมือนพึ่งทอดเลย
(https://uppic.cc/d/KiTi) (https://uppic.cc/v/KiTi)
[ พนักงานผู้ช่วย ] : ขออนุญาตค่ะคุณดรุณี อันนั้นต้มน้ำแกงก่อนค่ะ ส่วนไข่เจียวพึ่งทอดพึ่งต้มตอนที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ แต่ว่าน้ำซุบกับเครื่องแกงอาจจะไม่เข้าเนื้อไข่ที่พึ่งทำเสร็จใหม่ๆ คุณป้าเลยให้เอาไข่ไปตีโดยใช้เครื่องค่ะ มันจะทำให้ไข่ฟูกว่าการใช้มือตีปกติ เวลาทอดไข่จะฟูนุ่มละเอียดทำให้น้ำแกงเข้าเนื้อไข่ได้ดีโดยใช้เวลาไม่นานค่ะ ชิ้นไข่จึงยังคงนุ่มฟูอยู่ค่ะ
อึ้ก เอื้อกก เสียงกลืนน้ำลาย ดังขึ้นแข่งกับคำอธิบายของพนักงาน มันบ่งบอกว่าแค่ได้รู้ขั้นตอนการทำและได้รับกลิ่นมันก็ทำให้ต่อมความหิวถูกกระตุ้นได้แล้ว ไม่ถึงนาทีอาหารทั้ง หมดก็ถูกเสิร์ฟเรียบร้อย ทั้งริวและเวย์หลังช่วยเสิร์ฟเสร็จก็มานั่งประจำที่เรียบร้อย
(https://uppic.cc/d/KiTG) (https://uppic.cc/v/KiTG)
[ ริว ] : วันนี้ผมขอทำตามใจหน่อยนะครับ ปกติเนี่ยถ้าอยู่ที่บ้านเวลากินอาการจำพวก อุด้ง ราเมน พวกเราจะซรู๊ดเส้นให้มันสุดในรวดเดียวจนเกิดเสียงดัง เราจะไม่กัดมันให้ขาดเพราะจะเสียมารยาทต่อผู้ปรุงอาหาร แต่ถ้าเวลาทานจำพวกข้าวธรรมเนียนของพวกเราจะจะกินกันอย่างเงียบๆและไม่คลุกข้าวให้ผสมกับกับข้าวกันเลย แต่อย่างว่าครับที่นี่คือเมืองไทย ผมขอทำตามใจสักวันละกัน ซรู๊ดดดดดดด ริวกะพูดเสร็จก็ซดน้ำแกงไข่น้ำเสียงดังลั่น
เหมือนเสียงสวรรค์ทรงโปรด สิ้นคำของริวทุกคนก็รีบตักอาหารที่หมายตาเอาไว้ทันที คุณดิเรกและดิลก 2 พี่น้องจ้องไปที่สุกี้แห้ง ส่วนคุณดรุณี ตักไปที่ไข่น้ำ กรุ๊บบ จั๊บบ ซรู๊ดด เสียงการกินอาหารที่เอร็ดอร่อยถูกแสดงออกมาอย่างไม่มีกั๊ก เพราะริวพูดดักไว้ก่อนแล้วว่ากินเสียงดังได้ ทุกคนจึงกินกันอย่างเต็มที่
[ คุณดิลก ] : หมูนี่นุ่มจริงๆครับคุณป้าอร่อยมากก
[ คุณดิเรก ] : แทบไม่รู้สึกถึงน้ำมันผัดเลยครับคุณป้า ช่วงนี้หมอสั่งลดของมันพอดีเลย ผมชอบมากครับ
[ คุณดรุณี ] : ไข่ฟูนุ่มกรอบมากค่ะคุณป้า ทำยังไงให้กรอบแบบนี้คะ
[ คุณเวย์ ] : อือ อื๊อ อือ งืม งืม งั่ม งั่ม งั่ม ( แดกอย่างเดียว )
[ ป้า ] : ป้าใช้ไฟแรงค่ะคุณ แล้วบีบน้ำมะนาวลง 2-3 หยด ไข่เลยฟูและกรอบ
(https://uppic.cc/d/KiTj) (https://uppic.cc/v/KiTj)
ทั้งหมดต่างตั้งหน้าตั้งตากินกันอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับว่ามันไม่ใช่แค่อาหารพื้นฐานราคาถูกธรรมดาๆเลย
[ ดรุณี ] :คุณดิเรก ฉันขอลองชิมสุกี้แห้งได้ไหม
[ ดิเรก ] : ตักได้เลยครับ คุณดรุณี
[ ดิลก ] : คุณดรุณีครับ ผมขอลองชิมไข่น้ำบ้างได้ไหมครับ
[ ดรุณี ] : ตักเลยค่ะคุณดิลก
(https://uppic.cc/d/KiTF) (https://uppic.cc/v/KiTF)
นี่แหละคือสิ่งที่ริวคาดหวังไว้ ทุกคนนั้นต้องการบริหารงานแข่งกับเวลา จนบางวันต้องกินแต่อาหารกล่อง อาหารเวฟ ที่มันช่วยให้ประหยัดเวลาแต่มันก็ไม่สดใหม่และคุณค่าทางโภชนาการก็ไม่มากเท่าที่ควร อีกทั้งความสุขในโต๊ะอาหารที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ นี่แหละคือพื้นฐานของมนุษย์ที่แท้จริง
[ ป้า ] : ขออนุญาตินะคะ คุณทั้งหลาย
ต๊อกๆๆ เสียงป้ากำลังทำอะไรบางอย่าง ทุกคนละจากอาหารตรงหน้าเดินมาดูสิ่งที่ป้ากำลังทำ อย่างแรกป้าเอาตั้งฉ่ายแห้งมาสับพอละเอียดคลุกกับอะไรบางอย่าง ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว และ อย่างที่ 2 คุณป้าหยิบกระเทียมมาโขลกโป๊กๆในครก ก่อนที่จะหยิบสารพัดวัตถุดิบขึ้นมาจัดการอย่างรวดเร็วราวกับร่ายเวทย์มนต์ มันคือน้ำจิ้มสุกี้ สูตรเต้าหู้ยี้นั่นเองและสุดท้ายพระเอกของงานคือ งาขาวคั่ว ที่คั่วสดๆด้วยเต้าแก๊สแบบพกพาต่อหน้าทุกคน และส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งไปทั่ว
สิ่งที่ป้าทำคือ Live cooking ซึ่งลูกค้าจะได้เห็นตั้งแต่วัตถุดิบเปล่าๆที่ถูกสร้างสรรค์อย่างเป็นขั้นเป็นตอนตรงหน้า ทั้งรูปลักษณ์ และ กลิ่นที่เปลี่ยนไปทุกขั้นตอนการปรุงมันจะช่วยเพิ่มความอยากอาหารได้อย่างดียิ่ง ทั้ง 3 รีบกลับไปนั่งประจำที่อย่างรวดเร็ว โดยที่พลอยเป็นคนนำมาเสิร์ฟเอง พลอยตักตั้งฉ่ายในปริมาณ 2 ช้อนชาเทลงในชามไข่น้ำของคุณดรุณี และ ตักน้ำจิ้มสุกี้สูตรเต้าหู้ยี้ใส่ลงในจานสุกี้แห้งของคุณดิเรกและดิลกจานละ 2 ช้อนโต๊ะและโรยงาขาวลงอีก มันช่างส่งกลิ่นหอมไปทั่วจริงๆ
ทั้ง 3 ท่านไม่รอช้าตักอาหารตรงหน้ากินต่อทันที ตั้งฉ่ายที่ใส่ในไข่น้ำทำให้มีเทคเจอร์ในการเคี้ยวเพิ่มขึ้นอีกทั้งรสเค็มนิดๆยังเข้ากับไข่ได้ดี ส่วนน้ำจิ้มเต้าหู้ยี๊ช่วยเพิ่มรสชาติของสุกี้แห้งได้อย่างดีราวกับจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายก็ไม่ปาน ริวแอบยิ้มอย่างดีใจที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี จะติดตรงไอ้เพื่อนเวนที่กินไม่หยุดสักที จนไปขอไข่น้ำส่วนของพลอยมากินซะอย่างงั้น ซึ่งพลอยก็ไม่ได้ว่าอะไร จนริวอดสงสัยไม่ได้ว่ามันหิวมาจากไหนไปทำอะไรมาถึงได้กินเหมือนตาย อดตายอยากมาแบบนี้ จนเวลาผ่านไปหลายนาทีอาหารตรงหน้าก็หมดเกลี้ยงลง
ขออนุญาตนะคะ !!! พนักงานห้องครัว 1 ในลูกมือของป้า ยกบางอย่างใส่ถาดมา มันเป็นชาร้อนๆที่ควันลอยเด่นเป็นหลักฐาน
(https://uppic.cc/d/KiTH) (https://uppic.cc/v/KiTH)
พนักงานคนดังกล่าวยกมาให้ และพลอยก็รับหน้าที่เสิร์ฟต่อ
[ พลอย ] : ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ พอดีคุณป้าเห็นว่าวันนี้เมนูทั้ง 2 ใช้น้ำมันเป็นส่วนประกอบ คุณป้าเลยวานให้พลอยชงชาอู่หลงมาให้ค่ะ จะเป็นแบบหวานน้อยนะคะ สรรพคุณของชาอู่หลงมันจะช่วยดักจับไขมันและช่วยในการย่อยอาหารค่ะ
(https://uppic.cc/d/KiTo) (https://uppic.cc/v/KiTo)
[ ผู้บริหารทั้ง 3 คน ] : โอ้ ดีเลยครับ / ค่ะ
ผู้บริหารทั้ง 3 คนรับชาอู่หลงร้อนๆจากพลอยมา ก่อนจะค่อยๆเป่าช้าๆ ค่อยๆจิบ ช้าๆ อะไรจะสุขปานนี้ คณะผู้ปรุงอาหารเห็นภาพดังกล่าวก็ต่างสุขใจ คนที่รักในการทำอาหารจะมีอะไรสุขใจไปกว่าภาพของผู้คนกำลังกินอาหารที่พวกเขาทำอย่างมีความสุขล่ะ
[ ริว ] : ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้
ริวพนมมือหลับตาและกล่าวขอบคุณสำหรับอาหารตามธรรมเนียนของญี่ปุ่น ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ เหล่าผู้บริหารก็กล่าวคำขอบคุณเช่นกัน ริวเดินมาหาป้าทันที
[ ริว ] : ป้า ถ้าผมจะขอให้ป้ามาทำงาน~
[ ป้า ] : โอ้ย หนุ่ม ป้าบอกแล้ว ป้าทำงานดึกๆไม่ไหวจริงๆ
ป้าแก่แล้ว ให้ทำงานเลิกดึกดื่นเที่ยงคืนป้าไม่ไหว
[ ริว ] : ไม่ใช่ครับป้า ผมอยากให้ป้าทำงานคือ จัดเตรียมอาหารให้ผู้บริหารเอาแค่ช่วงเช้าและบ่ายๆพอ ส่วนช่วงเย็นผมจะให้พนักงาน 5 คนนั้นจัดการต่อเอง เพราะช่วง
เช้าเนี่ย แผนกทำอาหารเขาง่วนกับการเตรียมวัตถุดิบสำหรับเตรียมปรุงในตอนเย็น ทำให้ปรุงอาหารให้ผู้บริหารช้ากว่าเวลาเยอะเลย
[ ริว ] : บ้านของคุณดิเรกอยู่ไกลแต่ต้องเข้าออฟฟิศเช้าทุกวัน จึงต้องมาฝากท้องที่นี่ ผมเลยอยากให้ป้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณดิเรกครับ ส่วนคุณดิลกจะมีอาการกรดไหลย้อนบ่อยๆ ผมอยากให้ป้าช่วยทำอาหารที่ย่อยง่ายๆไขมันต่ำให้เป็นพิเศษ ป้าพอจะช่วยได้ไหมครับ แค่ช่วงเช้ากับบ่ายๆก็พอครับ พอจะได้ไหมครับป้า ผมเสียดายรสมือคุณป้าไม่อยากให้กลับต่างจังหวัดก่อนจริงๆครับ
ป้าได้ฟังดังนั้นก็ครุ่นคิดในใจ ใจป้ามันหมดไฟที่จะทำอาหารตั้งนานแล้ว ตั้งแต่สามีของป้าเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุแล้ว ป้าก็ทิ้งทุกอย่างที่ลพบุรีและกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดจังหวัดนครนายก
อ่านตอนนี้ตอนสามทุ่ม มันกหิวขึ้นมาเลยน่ะสิครับ
รอนายริวจัดรุ้งพลอยอยู่คร้าบ ขอบคุณครับ
จะมีดราม่า รุ้งพลอยไหมหว่า
ตอนนี้หิวเลย อยากชิมฝีมือป้า
นายริวกับรุ้งพลอย เป็นที่รักของทุกคนจริงๆ
จขกท เก่งแฮะ รู้เรื่องเยอะเลย
เปิดตัวลูกสะใภ้ ว่าที่นายหญิงคนต่อไป
เยี่ยมมากเลยครับ
เรื่องทำอาหารนี่ พลอยคงพอมีประสบการณ์บ้าง เพราะเคยช่วยร้านอาหารอยู่เป็นปีๆเหมือนกัน ต่อไปจะได้มาคุมร้านนี้ (หรือเปิดร้านใหม่) หรือเปล่า
คุณป้าคนทำอาหารคนนี้จะเป็นคนเดียวกับที่เคยช่วยเหลือพลอยตอนเด็กและร้านถูกรถชนสามีตายแล้วหายเงียบไป ที่คุณป้าแกอ้างและรำพึงนั้นก็น่าจะใช่นะ
อยากรู้ว่าพี่อั้มจะง้อยังไงล่ะทีนี้
ลูกสะใภ้แจ่มมากคนับ
อ่านดีมากครับ
นึกถึงคุณป้าที่เคยช่วยรุ่งพลอยตอนเด็กๆเลย
มีสัตว์เลี้ยงต่างมิติไปอีกด้วย คนไรเจ๋งสุดๆ
เนื้อหาสนุก ดี น่าติดตามมากครับ
::Thankyou:: นึกว่ารายการอาหาร
ทำให้หิวข้าวเลย
ทำไมพลอยถึงเหนและสื่อสารกับภูติได้ละ มีอะไรในตัวพลอยอีกนะ
กลับมาอ่านทบทวนความทรงจำความน่ารักของสาวๆของริวกะ
บรรยาอาหารจนหิวเลยครับอยากกินสุกี้เลย
น่ากลัวจังเลย นี่แค่เขินนะเนี่ย เล่นเอาริวถึงกับกระอักเลือดเลยนะ ถ้าโกรธขึ้นมา...คิดแล้วหนาวเลยนะ
ในที่สุดริวก็ทำให้พลอยมีความสุข และวางใจในตัวริว แถมมอบหัวใจไว้ที่ริวด้วย ดูแลและปกป้องเหล่าหญิงของริวให้ดีอย่าให้หน้าไหนมารังแกพวกเธอได้
มีสูตรอาหารสะด้วยวุ้ยยย
ละว่าแต่ทำไมพลอยถึงสื่อทางจิตแถมยังมองเห็นทั้งๆเร้นกายอยุ่ได้ละครับเนี่ย
เวย์นี่ ไม่ใช่ พระรองแล้วววววว
มีสูตรทำอาหารแจกด้วย
ว่าที่ลูกสะใภ้ก็มาแล้ว
บรรยายจนหิวววววว
::Dizzy::เชฟมาเองเลยนะป้า
เจอป้าสุดยอดเชพกะทะเหล็กแล้ว
หิวเลย
อยากกินข้าวฝีมือป้าขึ้นมาทันที
::Hmmm::
ขอบคุณครับ
คนมีฝีมือหางานไม่ยากจริงๆ
สุขใจจริงๆอยู่กับร้งพลอย
รุ้งพลอยไม่ต้องกลัวนะ ริวไม่ปล้ำหรอก แค่ทำให้เคลิ้มเอง
หิวอยากกินมั่งง่ะริว
น่าอร่อย
อยากลองชิมอาหารฝีมือป้าบ้างจัง
อ้าว ป้าเจ้าของร้านที่ลพบถรีที่พลอยทำงานด้วยนั่นเอง
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ
ป้ามาทำอาหารแล้ว อาหารขั้นเทพของป้าต้องอร่อยแน่นอน อาหารที่ทำจากใจย่อมอร่อยมากๆ
เปิดตัวลูกสะใภ้ ว่าที่นายหญิงคนต่อไป
ริว นายเป็นคนที่มีน้ำใจจริง ๆ หาความสุขให้คุณป้าในยามปั้นปลายชีวิต ไม่ต้องกลับบ้านนอก
นอกจากฉากบู๊แล้ว บรรยายอาหารซะหิวเลยครับ
ถึงซีนนางเอกของผมแล้วเว้ยเห้ยรุ้งพลอย เสพติดผลงานของจารย์อีกหนึ่งเรื่องจนได้
ตกลงจะได้ลูกสะใภ้รึยัง...^^
เวย์ออกอาการง่ายจัง
...เก็บงานสะใภ้ได้มั้ย...
พลอยนี่ก็ไม่ธรรมดาเลยนะ
ดีจังที่พลอยได้พี่เลี้ยงเพิ่มอีกตั้ง 3 ตน
เรื่องพี่สากับเวย์ทำให้งุ่นง้าน แต่เรื่องป้าทำอาหารทำเอาหิวเลย ::Dribbling::
กลับมาแล้วก็ตามต่อได้เลย
คุณป้าจะอดใจไม่ช่วยงานครัวไหวหรอ
พี่อั้มจะง้อยังไงน๊าา
ต่อยาวๆไป
พลอยจะใจอ่อนเมื่อไหร่น้า
น้องพลอย ชื่อนี้ที่มีอยู่ในนิยายหลายเรื่องมาก เป็นชื่อที่ฮิตติดอันดับมาก
สนุกดีครับ ติดตามแล้วนะครับ
สนุกมากขึ้นเรื่อยๆครับ
ใจฟูตามเลย นายน้อยน่ารักมาก
ป้าจะมาทำงานกับริวรึป่าวนะ