ทักทายกันก่อนอ่าน
ในที่สุดก็ปั่นให้อ่านก่อนปีใหม่สำเร็จ 555555 ที่จริงตอนนี้เสร็จ 90 เปอร์เซ้นต์
ตั้งแต่ตุลาแล้วครับ ติดงานบ้าง ติดเรียนบ้าง ติดเกมบ้าง ติดขี้เกียจบ้าง(อันนี้แหละปัญหา) ไม่มีอารมณ์บ้าง(อันนี้ด้วย) เรื่องอื่นก็อยู่ในสภาพเดียวกัน งานเขียนค้างเป็นตั้ง
ตอนนี้ไม่ซ่อนครับ รับปีใหม่ ชดเชยที่ช้าด้วย ขอแค่เขียนอะไรตอบกลับมาบ้าง เช่นเดาตอนหน้า รู้สึกยังไงกับตัวละครบ้าง ไม่งั้นคนเขียนติดขี้เกียจปั่นต่อนะ ตอนหน้าอาจจะปีใหม่หน้าก็ได้ถ้าตอบขอบคุณง่ายๆและใครขอบคุณเฉยๆ
กูแบนนะเคารพกฎกันเนอะจะได้กันนานๆ
บ่นพอละ ขอให้มีความสุขนะครับ ขอบคุณที่ติดตาม สวัสดีปีใหม่ครับ
Enjoyyy ::Falling::
ตอนที่ 9 เรื่องและภาพในเรื่องคือเหตุการณ์สมมุติ อย่าฟ้องกู กูไม่มีตังค์จ่ายตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดตับๆๆๆๆๆๆ
ตี๊ดดดดดด.....ตี๊ดดดดดเสียงสองเสียงแข่งกันในห้องนอนสาวน้อยที่กลายเป็นห้องเชือดไปแล้ว และถึงแม้เสียงแดดยามเที่ยงที่ส่องเข้ามาในห้องจะร้อน แต่เทียบไม่ได้กับเพลิงราคะที่ยังคงโหมลุกโชนอยู่
"อือออ เสียวค่ะ แรงอีกๆ เย็ดแรงๆกว่านี้ก็ได้ค่ะ"
ตับๆๆๆ
ตี๊ดดดดดดดดเสียงกระเด้าผสมกับเสียงครางแบบสุดเสียงหลุดมาเป็นระยะขณะที่อินทรีกำลังเด้าน้องสาวเพื่อนในท่าหมาอยู่แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดันมีสายโทรมาไม่หยุด
ทั้งๆที่เขากำลังเมามันกับเด็กนี่อยู่แท้ๆ เวลาเสพสุขยิ่งมีน้อยๆอยู่.....หรือว่าเขาจะแอบกินกันไปจนกว่าเขาจะเบื่อจริงๆดี
ไม่ได้ๆ ดนัยจับได้มันเล่นถึงเขาตาย
แต่ก็เสียดายจริงๆ แต่ถ้าดนัยเพื่อนรักกลับมาแล้วเขายังไม่เบื่อเธอละ มีทางรอดพ้นสายตามันรึเปล่านะ?
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดแมร่งเอ่ยโทรอยู่ได้!
อินทรีเลิกสนใจเสียงรบกวนเขาตีตูดขาวไปที่กระเพื่อมตามจังหวะกระแทกของตนอยู่
ดาว: "ซื้ดดดด โอยยยยย ตีทำไมเนี่ย โอยยย เจ็บนะ อูยยย"
สาวน้อยน้องเพื่อนรักร้องโอดครวญออกมา แต่อินทรีไม่สนใจยังคงฟาดไปที่แก้มก้นขาวผ่องที่กระเด้งยั่วมือต่อไป
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดเพี้ยะ! ตับๆๆๆๆ เพี้ยะ!
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดโว๊ยยยย โทรมาอยู่ได้
เขาหันไปมองมือถือที่สั่นพร้อมๆกับส่งเสียงระคายหู ก่อนหันมาสนใจร่องรักที่บีบรัดท่อนควยแน่นหนึบทุกครั้งเขากดลำควยขรุขระ อินทรีกดมันเต็มแรงและเวลาดึงกลับก็กระชากแบบไม่ปราณี อินทรีรู้ว่าดาวแพ้ทางเม็ดมุกเป็นที่สุด ด้วยเม็ดแข็งครูดไปมาด้วยการเย็ดเน้นๆหนักๆแบบนี้ทำเราบางกระทัดรัดตรงหน้าสะดุ้งเฮือกสุดตัวทุกครั้งที่กระแทก มือทั้งสองข้างบีบแก้มก้นเต็มมือ
เขาเปลี่ยนจังหวะมาอัดเน้นๆไม่กี่นาทีความเสียวที่แล่นวูบวาบไปทั่วตัวทำเอาร่างที่ชันเข่าโก้งเอวอยู่เกิดอ่อนเปลี้ยลงมานอนแผ่ราบบนเตียงสิ้นเรี่ยวแรง
ดาว: "อื๊อออออ ขอ...พักก่อนนนน ดาวไม่มีแรงแล้ว"
อินทรี: "ให้พักแล้วไง มามะพี่ยังไม่แตกเลย"
ดาว: "พักยี่สิบ...นาที แต่ทำหนูตั้งแต่...ตื่น....เนี่ยนะ"
ดาวบ่นเสียงกระท่อนกระแท่นเพราะร่างสูงกำยำทิ้งตัวตามมานอนทาบหลังมือหยาบล้วงมาขยำขยี้เต้าน้อยๆอีกครั้งก่อนจะอัดดุ้นมหึมาทะลวงโพรงอันคับแคบต่อ
ดาว: "อะ อือออ ซื้ดดดดด อืออออ อะๆๆ พี่อินทรีพอก่อนนนน โอยยยยย"
ตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดตับๆๆๆๆๆๆ
ตี๊ดดดดดด.....ตี๊ดดดดดอินทรีถอนหายเพราะความตื้อของปลายสายที่ขยันโทรขนาดนี้ ถ้ากูรับสายช้ามันจะมีใครตายรึไงวะ!!!
อินทรีเลิกสนใจสิ่งที่น่าหงุดหงิดและกลับมาสนใจกลิ่นสาวแรกวัยสาวที่โชยออกมาจากต้นคอขาวผ่องที่ตอนนี้มีแรงแดงเป็นจ้ำๆเพราะแรงดูดของตน และยิ่งเห็นเนื้อตัวนุ่มนิ่มของดาวมีร่องรอยยิ่งทำให้เขายิ่งหนักมือขึ้น
อินทรีลากลิ้นที่ต้นคอลากขึ้นใบหูช้าๆขณะที่ด้านล่างเร่งกระเด้าราวพายุ ท่อนเอ็นวิ่งเข้าออกราวลูกสูบมือเธอขยุมผ้าปูแน่น ปากครางจนน้ำลายหยดติดผ้าปูเป็นดวงๆ เธอทั้งเสียวทั้งสยิว นี่พี่อินทรีจะฆ่าเธอคาเตียงให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ยยยยย!!
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดตับๆๆๆๆๆๆ
ตี๊ดดดดดด.....ตี๊ดดดดดอินทรีเด้าไปคิดไปจนมือถือดังเป็นรอบที่ห้า
ดาว: "ไปรับโทรศัพท์ก่อนก็ได้ โอยยยย ให้ดาวพักบ้างเถอะ โอยยยยย จะแตกอีกแล้วค่าาาา อย่าทำให้ดาวเสียวขึ้นสิ!!!! อูยยยยย อูยยยยยพี่อินทรีค๊าาา!"
ตื๊ดดดดด......ตี๊ดดดดดตับๆๆๆๆๆๆ
ตี๊ดดดดดด.....ตี๊ดดดดดโทรอะไรนักหนาวะ
อินทรี: "เออ รับก็ได้วะ ดาวมานี่มา"
ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ อินทรียกร่างบอบบางลากมาให้เธอยื่นเท้าโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเสื้อผ้าของพวกเขาลอยมาติดอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน
กระจกเงาสะท้อนใบหน้าสวยที่ตอนนี้อ้าปากค้างตาลอยน้ำลายเลอะมุมปากหน้าสวยหมดสภาพอย่างชัดเจน ด้านหลังเธอก็มีร่างกำยำประกบแนบชิดติดเนื้ออยู่ เต้ากลมน้อยเด้งดิกๆตามแรงกระเด้า
อินทรี:"ดาวจ๋าา กลั้นเสียงหน่อยนะพี่จะคุยโทรศัพท์"
ดาว: "ก็หยุด....ก่อนก็....ได้!! ซื้ดดด"
อินทรีฉีกยิ้มและกดรับสายทันทีเพื่อแกล้งดาว และเมื่อชายหนุ่มกดรับสายเด็กสาวรีบใช้มืออุดปากก้มหน้าฟุบลงไปที่โต๊ะ
ดาวจะไม่ให้มีเสียงใดๆไปถึงหูคนอื่นเด็ดขาด
เข้ม: "อินทรีโว๊ยยย กว่าจะรับสายได้ มึงรีบมาที่นี่ด่วนเลยนะ"
เสียงเข้มๆที่คุ้นหูฟังดูรีบร้อน สงสัยงานเข้าเขาแหง่มๆ เพราะเสียงปืนดังระรัวแทรกมาในสายเป็นระยะ
อินทรี: "แปปนะพี่ ผมยังไม่เสร็จธุระ...เลย"
เข้มก็ได้ยินเสียงกระเด้าดังผ่านมาในสายเลยรู้ว่าอินทรีกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะอยู่ และเกมกามก็กำลังเร่าร้อนได้ที่ด้วย แต่ตอนนี้มีเรื่องสำคัญกว่า
เข้ม: "ไอ้ห่า มาก่อนจะตายไง เด็กมึงเด็ดขนาดปลีกตัวมาไม่ได้เลยไงวะ"
อินทรี: "โหพี่ อูยยย โครตดีเลยคนนี้ เปิดซิงกับมือเลย อะลองฟังเสียงมั้ย"
อินทรีเอามือถือมาใกล้ๆปากดาวที่รีบใช้มืออุดปากอยู่ เธอพอรู้ว่าปลายสายรู้จักตนก็ยิ่งต้องปิดปากให้สนิท อินทรีแสยะยิ้มก่อนจะเพิ่มกระแทกขึ้นเป็นเท่าทวี โดนเข้าไปขนาดนี้ใครมันจะกลั้นเสียงไหว ดาวหันมาส่ายหน้าพยายามห้ามปรามดวงตาใสๆมีแต่ความหวาดผวากลัวความลับจะหลุด
แต่มีหรือเขาจะยอมมือหยาบอีกข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์คว้าเต้าน้อยบีบขยี้อีกแรง
ดาวพยายามกลั้นเสียงอุดปากจนหน้าแดงก่ำ อินทรีเห็นใบหน้าตื่นตระหนกแล้วก็ยิ่งอยากแกล้งเธอขึ้นไปอีก เขาดึงมือเธอมาไขว้หลังและล็อคเอาไว้
เมื่อไม่มีอะไรปิดกั้นเสียงหวานที่แสนซ่านกระเส่าก็ถึงหูเข้มจนได้
ดาว: "อูยยย อ๊าาาาา ยะอย่าา อ๊ายยย โอยยยยย เสียวหี โอยยย พี่อินทรีค่าาาาาา!! ยะ หยุดดดไม่เอาแล้วววว"
เข้ม: "เล่นบ้าอะไรวะ!! จะสนุกก็ให้มีขอบเขตหน่อย ส่งพิกัดไปให้แล้วรีบมาเรื่องสำคัญ"
พูดจบก็ตัดสายไปด้วยความหงุดหงิดที่อินทรีมั่วแต่เล่นทันที โดยไม่เฉลียวใจเลยว่าปลายสายก็คือน้องสาวของลูกน้องของตัวเขาเองแท้ๆ
อินทรีถอนหายใจ งานก็มี หีก็ยังฟิต เอาไงดีวะ
แต่ความคิดก็ถูกขัดจังหวะด้วยแรงบีบที่ภายในตัวเด็กสาวที่ยิ่งทวีเพราะความตื่นเต้น
อินทรี: "อูยยย รัดควยขนาดนี่ ตื่นเต้นมากใช่มั้ยพี่คงต้องให้น้ำเงี่ยนเป็นรางวัลซะแล้ว"
อินทรีจับเอวเด็กสาวแน่นและขย่มไม่ยั้งราวปืนกล
ร่องรักสีสวยของเด็กสาวก็กระตุกดูดควยเขาไม่หยุดเหมือนกันพร้อมๆกับร่างกายน้องสาวดนัยที่สั่นเป็นเจ้าเข้า
ดาว: "อ๊าาาาา อย่าเร่งงงงง ดาว ดาววววว อ๊าาาาาาา โอยยยยยยยยย โอยยยยยยย"
อินทรี: "ไม่เร่งได้ไง อูยย พี่มีงานด่วนน ซื้ดดดด! ดาวทำไมดาวถึงเย็ดมันส์ขนาดนี้เนี่ยยยย อูยยยยย ยิ่งเร่งยิ่งเสียว"
อินทรีรั้งร่างที่นอนราบบนโต๊ะขึ้นมากอดรัดร่างชุ่มเหงื่อของเด็กสาวสั่นระริกๆอยู่อีกหลายนาทีก่อนเอวน้อยๆจะสะท้านสุดแรงหลายเฮือกติดๆกันอินทรีปล่อยให้ร่างอรชรบอบบางหายใจหายคอบ้างจากนั่นเขาก็เริ่มแผนการต่อไป
อินทรี: "อ้าว? ทำไมไม่รอพี่เลยละ ชิงแตกคนเดียวแบบนี้ต้องลงโทษ"
อินทรีลูบเรือนร่างตรงหน้าก่อนจะกระซิบเบาๆ
ดาว: "จะ.... จะทำไรดาวอีก?"
ชายหนุ่มไม่ตอบแต่จับดาวหมุนเปลี่ยนท่าให้ดาวมานั่งคล่อมเขาแทน อินทรีดึงใบหน่าสวยมาดูดจูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าก่อนจะจ้องตาเธอและส่งยิ้ม
แต่ดาวที่เห็นรอยยิ้มเย้ยที่มุมปากก็รู้สึกได้ถึงอะไรไม่ชอบมาพากลที่กำลังจะเกิด
อินทรี: "ดาว ถ้าดาวขย่มพี่ไม่แตกภายใน10 นาที พี่จะลงโทษด้วยไม่ให้ยานี่กับดาว"
อินทรีหยิบซองยาแผงหนึ่งขึ้นมา
ดาว: "ยาอะไร! พี่อินทรีจะทำอะไรหนู"
ดาวหน้าซีดเมื่อเห็นความเจ้าเล่ห์ที่บนหน้าแฟนหนุ่ม
อินทรี: "ยาคุม! ดาวพี่ยัดน้ำควยใส่ขนาดนี้ดาวคงจะคิดได้นะว่าอะไรจะตามมา รอบก่อนๆพี่ยัดปากเราตอนหลับ แต่รอบนี้ดาวต้องพึ่งตัวเองแล้ว"
อินทรีหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง
ขณะที่ดาวหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆ
เธอถึงลืมได้ไง แย่แน่ๆ! ไม่นะเธอจะท้องก่อนเรียนจบเหรอ ไม่มีทางชีวิตเธอความฝันเธอยังมีมันจะมาจบแบบนี้ไม่ได้
อินทรี: "เวลาเดินแล้วนะ อย่ามั่วแต่คิดสิ"
บ้าที่สุดทำไมเขาต้องบังคับเธอแบบนี้นะ
ดาวมองหน้าอินทรีอย่างเจ็บใจที่โดนบังคับแต่ก็ยอมยกเอวขย่มท่อนเอ็นอย่างไม่เต็มใจนัก
ในขณะที่ชายหนุ่มนอนเอามือรองคอดูร่องคับอมท่อนเอ็นขึ้นลงรับความเสียวอย่างสบายใจแม้แรกๆดาวจะทำด้ววไม่เต็มใจจนอินทรีต้องขู่ด้วยเวลาอีกครั้ง
อินทรี: "ทำแค่นี้พี่จะไปแตกได้ไง เหลือแค่ 5 นาทีแล้วนะ"
ดาวถอนหายใจหนักๆ กัดฟันกดเอ็นยาวสุดแรงแม้มันจะแทงเข้าไปลึกสุดๆก็ตาม และยิ่งเธอเร่งเท่าไหร่ความเสียวก็ยิ่งเอ่อล้นทะลักสู่สมองมากขึ้นๆพอๆกับร่องรักที่ยิ่งรัดท่อนเอ็นยาวในร่างแน่นขึ้นเรื่อยๆ จะยาวอะไรขนาดนี้วะ
ความบึ้งตึงบนในหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวเสียวซ่าน เหตุผลใดๆ ความดีศีลธรรมจรรยาสลายหายไปสิ้น ชายคนนี้พาเธอจมลงสู่ห้วงอารมณ์อันดำมืดอีกครั้งและดาวเองก็ปล่อยใจไปกับห้วงกามมานั้นอย่างเต็มใจเอวที่ขย่มแบบไม่มัแรงค่อยดุดันขึ้นจนเธอเหมือนกระหรี่มืออาชีพ
ดาว: "อูยยย เสียววว โอววววว ซื๊ดดดด โอยยย"
ดาวร้องลั่นและเร่งขย่มเอวใส่ราวกับควบม้าและไม่ใช่แค่ขย่มดาวทั้งบดทั้งควานเอวอย่างลืมตัว
ดาวยิ่งเร่งยิ่งเสียว ยิ่งเสียวก็ยิ่งต้องการ สติเตลิดเปิดเปิงเข้าไปใหญ่ร่างน้อยๆร้อนด้วยไฟรักจนร่างชุ่มด้วยหงาดเหงื่อ ผมเผ้ายุ่งราวคนป่า
น้ำลายเอ่อล้นจากอุ้งปาก แววตาสดใสกลับกลายเป็นเลือนลอยคล้ายคนเมา แต่เอวกับร่อนขย่มหนักขึ้นๆ อินทรีฉีกยิ้มออกมาเพราะตอนนี้มันได้ผลเกินที่เขาคาดซะอีก เธอควบเอวบดขยี้ราวกับชำนาญมันมาเป็นสิบๆปี
เมื่อจุดเธอติด เขาก็เริ่มเป็นห่วงตัวเองบ้างแล้วก็ยัยหนูน้อยวัยใสขย่มได้เดือดขนาดนี้อินทรีถึงกับต้องเกร็งกัดฟันต้านความเสียวให้ครบเวลา
ดาว: "อ๊าาาา อ๊าาาาาาาา อ๊ายยยยยยยย เสียวววว โอยยยยย"
ทั้งบดทั้งควานทั้งกระแทก ทำอารมณ์เขาร้อนฉ่าขึ้นมาทันที
เด็กสาวใกล้ถึงฝั่งฝันอินทรีจึงสงเคราะห์ให้ด้วยการกระดกเอวสวนขึ้นในจังหวะทิ้งตัวลง
เสียงกระแทกดังป๊าปๆไม่กี่สิบครั้งแรงเสียวที่ทวีคูณจากแรงเสยวิ่งวาบเข้าสู่สมองร่างสาวน้อยก็กระตุกเกร็งเล็บทั้งสิบจิกไหล่กว้างจนเลือดซึม แต่เทียบไม่ได้กับแรงตอดมหาศาลที่ด้านล่าง
ดาว: "พี่อินทรีกระแทกแรงอีก!แรงอีก!! อ๊าาาาา อูยยยยย อะๆอ๊าาาาา ซื้ดดดดดด"
สาวร้องเหมือนคนเสียสติ ร่องสวาทระเบิดน้ำออกมาอีกชุดใหญ่พร้อมกับเกร็งตอดควยที่คับรูจนอินทรีต้องเป็นฝ่ายกัดฟันกลั้นเสียงครางแทน
ใบหน้าหล่อราวเทพบุตรมองร่องที่บวมอ้าของน้องสาวเพื่อนด้วยสายตาที่พึงพอใจที่สุด
อินทรี: "ไม่เสียแรงที่ทุ่มทุนจริงๆ หึหึ"
อินทรีระบายลมหายใจเบาๆและกล่าวรำพึงกับความสำเร็จในการเจาะไข่แดงเด็กสาว
มันช่างคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม ฝึกนิดฝึกหน่อยก็ใช้งานได้ทันที
ดาวทิ้งตัวมานอนตัวอ่อนบนแผงอกกำยำของอินทรีร่างบางหายใจหอบระรินกลายคนใกล้สิ้นใจ
แต่ความปราณีหามีไม่สำหรับชายผู้นี้
อินทรีขย้ำตูดกลมคลึงและเป็นฝ่ายกระแทกขึ้นไปเอง ความเสียวซ่านที่ไม่ทันจะหดหายพู่งทวีคูณขึ้นในพริบตา
ดาว: "อย่าดาวพึ่งแตก อย่าค่ะ อ๊าาาาา!!! มันจะขาดใจ"
อินทรี: "เวลายังไม่หมดเลยนะ มามะให้พี่ช่วยนะ"
ดาว: "ไม่เอาาาาาา พอก่อนนนนน โอวววววว พอออออออ!!"
สิ้นเสียงร้องของเด็กสาวอินทรีกลับยิ่งทวีความดุดันขึ้นดาวถึงกับไม่มีแรงร้องได้แค่อ้าปากค้างร่างเกร็งสั่นระริกๆขณะที่เอ็นยาวอวบถูกกดกระแทกเสยขึ้นใส่ร่องที่บัดนี้บวมอ้าออกเพราะทนขนาดมหึมาและเพลงกามอันดิบเถื่อนไม่ไหว
เนื้อในสีชมพูทะลักปลิ้นเข้าออกตามลำควยพร้อมกับเมือกสาวที่ทะลักจนอาบไปทั่วหน้าท้อง
ดาว: "อ๊าาาาา อะๆ อ๊าาาาาา อ๊ายยยยยยย อะๆ อ๊ายยยยยยย"
ดาวร้องไม่ออก คำอ้อนวอนสลายวาบหายไปจากหัวเนื้อและสติเหลือเพียงตอบสนองความเสียวที่ทะลักใส่สมอง จนในที่สุดเธอก็คิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป สมองมีแต่สีขาวร่างกายขยับไปตามแรงอารมณ์เธอเป็นทาสเขาโดยสมบูรณ์แล้ว
ร่างดาวเกร็งกระตุกอีกรอบเมื่อครบห้านาทีพอดีราวกับตั้งเวลาไว้ แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือแรงตอดที่รัดแน่นกว่าเก่าเกือบเท่าตัว
มาถึงขนาดนี้ยังมีอะไรให้ความตะลึงได้อีกนะเด็กคนนี้
อินทรี: "ว๊าาา ครบสิบนาทีแล้ว แย่จังนะดาว"
อินทรีดึงผมจิกหัวดาวที่นอนตาลอยซบบนตัวเขาขึ้นมา
ใบหน้าหมวยๆแดงก่ำอ้าปากค้างตาลอยแววตาหวานเยิ้มไปหมด
อินทรีฉีกยิ้มอย่างสาแก่ใจที่เห็นสภาพดาวในตอนนี้ อินทรีสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเด็กสาวแต่รอบนี้ลิ้นน้อยของเด็กสาวเข้าพัวพันเขาโดยไม่ต้องสั่ง
เยื่ยม! เขาเปลี่ยนเด็กเรียบร้อยโลกสวยเป็นอีกระหรี่ได้แล้ว ไม่มีแล้วเด็กไร้เดียงสาหวงเนื้อหวงตัวเหลือแค่กระหรี่ส่วนตัวของเขาแค่นั้น
เสียดายเขาต้องปล่อยเธอไปก่อนทั้งที่วางแผนจะถล่มถ้ำน้อยเธออีกทั้งวันก็เพราะมีงานเข้ามาแท้ๆ
อินทรียกร่างเธอมาวางบนโต๊ะเครื่องแป้งบนขาเธอแยกเป็นตัววีก่อนจะยัดเอ็นยาวเข้าไปเต็มแรง
ดาว: "โอ้วววววว ซื้ดดดดดด พี่อิน...ทรี"
อินทรีโยกเอวกระแทกไม่ยั้งทันที เขาใส่สุดแรงเพราะเมื่อครู่ต้องทนกลั้นมานาน ถ้าเขาเผลอโยกไปด้วยป่านนี้เขาก็แตกไปแล้วเหมือนกัน
แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องกั๊กอะไรอีกแล้ว
อินทรี: "อย่าลืมสิ ต้องเรียกว่าอะไรนะ?"
ดาว: "ผัว ผัวขาาาาา อ๊าาาาา เสียวววว ดาวเสียวเหลือเกิน"
อินทรี: "ผัวก็เสียว มามะขอผัวแตกในรูละกันนะ จะเอาให้เต็มท้องเลย"
อินทรีไม่รอคำตอบเขากระเด้าไม่หยุดจนสวรรค์มาโปรดแต่ก็ไม่มีคำปฎิเสธออกมาปากเด็กสาวเช่นกันดาวแค่โอบคออินทรีไว้หลวมๆและหลับตาปี๋เตรียมรับสิ่งที่กำลังมา
อินทรีกัดฟันแน่นกดควยใส่ร่องหีน้องสาวเพื่อนและขย่มอย่างบ้าคลั่งจนข้าวของบนโต๊ะล้มหกกระจายไปทั่ว เขาใส่สุดเกียร์จนมาถึงปลายทาง
อินทรี: "น้องดาว! ดาววว อั้กกกกไม่ไหวแล้ววว ซื้ดดดดด!"
เขาเรียกชื่อเด็กสาวเสียงสั่นก่อนจะกดสุดลำลั่นไกยิงน้ำกามจนหมดก็อก
ดาวนอนกระตุกถึงตามไปทันทีเมื่อโดนน้ำร้อนๆอัดเข้ามาในตัวโพรงสวาทบีบรัดดูดน้ำคาวอุ่นระลอกแล้วระลอกเล่าถูกพ่นใส่โพรงสวาทน้อยๆจนแน่น
อินทรีรีบดึงมันออกมาเขาดึงเอาดุ้นเอ็นมาจ่อหน้าบีบปากเอายาคุมใส่บนลิ้นยัดควยเข้าไปบังคับให้เธอกลืนเม็ดยาลงไป
อินทรี: "ต่อไปนี้กินวันละเม็ดห้ามขาด"
พูดจบก็เช็ดหัวบานที่ริมฝีปากและคว้าเสื้อเดินเข้าไปอาบน้ำ ทิ้งให้เด็กสาวนอนระทวยอยู่ลำพังอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง น้ำสีขาวข้นไหลออกจากร่องที่บานอ้าออกจนเลอะทั่วโต๊ะ แต่ดาวคงจะไม่สามารถรับรู้อะไรไปอีกซักพักใหญ่ๆ ร่องน้อยเธอยังบีบรัดขมิบตัวยิบๆ
ตอนนี้มันหมดเวลาเอาใจประคบประหงมดาวแล้ว ตอนนี้เขาได้ทุกอย่างของดาวมาแล้ว จากนี้ต่อให้เขาสถุนหรือทำระยำกับเธอกว่านี้อีกหลายเท่าดาวก็ยังรักและหลงเขาหัวปักหัวป้ำไปอีกระยะ ผู้ชายที่ได้เป็นผัวคนแรกมันก็ดีแบบนี้แหละ ยิ่งโดยเฉพาะเด็กอ่อนต่อโลกแบบเธอ
ความรักเหรอ เขาจะสอนเธอให้รู้จักกับความเลวร้ายจากผู้ชายเอง คนอ่อนแอก็ต้องถูกกลืนวีนยังค่ำ
และต่อให้เธอต่อต้านเขา อินทรีก็มีวิธีสยบเธออีกหลากหลายวิธีพร้อมในหัว
อินทรีเดินสะบัดก้นเข้าห้องน้ำเปิดผักบัวใส่น้ำเย็นราดลบคราบเหงื่อและคราบอื่นๆตามตัวราวกับไม่มีอะไรให้ทุกข์ร้อน ทั้งที่เด็กสาวที่รักเขาอย่างจริงใจจะตกอยู่ในสภาพยังไง อินทรีก็ไม่มีแม้หางตาจะแล
อินทรี: "บ้าจริง ลืมได้ไง"
อินทรีลืมถ่ายคลิปไว้อวดเพื่อนในแก๊งค์ล่ากาม
อินทรีนึกสีหน้าอิจฉาของพวกมันออกเลยถ้าได้เห็นภาพดาวโดนเขาเอาจนหมดสภาพแบบวันนี้
รอเขาเบื่อก่อนเขาจะหลอกพาเธอไปเจอพวกมันพร้อมๆกัน คงจะได้สนุกกันยาวๆแบบข้ามคืน
โชคดีของดาวที่อินทรีดันมานึกออกตอนขับรถออกมาแล้วซะได้
แต่ก็ไม่เป็นไรไว้รอบหน้าก็ยังได้ยังตอนนี้ดาวก็กลายเป็นของตายของชายผู้นี้ไปเรียบร้อย
-----------------------------------------------
"เอาไงครับผู้กอง"
จ่าดำหันกลับมาถามขณะกำลังยัดสายกระสุนแบบบรรจุสองร้อยนัดใส่ปืน และนี่คือกระสุนชุดที่สามแล้ว สถานการณ์ตอนนี้พวกเขาก็แค่ลดแรงกดดันในการบุกเข้าไปฆ่าเป้าหมายของมันเท่านั้น กระสุนที่หมดไปส่วนใหญ่หมดไปกับการยิงกดดันไม่ให้อีกสองฝ่ายขยับตัวทำอะไรได้
แต่กระสุนต่อให้ขนมาเยอะก็มีวันหมด และยิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไป ตัวเป้าหมายก็ยิ่งตกอยู่ในความเสี่ยงพวกเขาเลยต้องรีบเข้าไปชิงตัวมันออกมาพาไปซ่อนให้ไวที่สุด
"ต้องลุยแล้ว จ่าช่วยหน่อย ดาบเกาะติดผมไว้เราจะวิ่งรวดเดียวถึง"
เข้มดึงแม็กใหม่ใส่ปืนและตั่งท่าเตรียมวิ่ง
ดาบชัย: "บ้าเปล่าผู้กองวิ่งยังไงให้ถึง?"
เข้ม: "รอคำสั่ง...... ไปๆ!"
แม้ดาบจะท้วงเสียงหลงเพราะนึกไม่ออกว่าจะไปวิ่งถึงอีท่าไหนทางก็โล่ง ร้อยเมตรกว่าๆ แต่หัวหน้าตนไม่รอให้ค้าน ไม่มีเวลาให้เตรียมใจ เข้มวิ่งปรวดออกไปทันที
ดาบโผล่ขึ้นไปมองผู้กองที่วิ่งขึ้นแบบไม่แคร์ห่ากระสุนที่ไล่สาดใส่ร่างที่ยืนหัวโด่อยู่ลำพัง ภาพมันก็เท่ห์แบบในหนัง แต่นี้คือชีวิตจริงโดนเข้าซักนัดก็ดับอยู่ตรงนี้ ลาออกตอนนี้ก็คงไม่ทันด้วย
ดาบชัย: "อะไรๆก็ไอ้ชัยตลอดๆ ไปก็ไปวะ"
จ่าดำกางขาทรายและเริ่มสาดไปยังที่กำบังฝั่งตรงข้าม ดาบชัยได้จังหวะยิงกดช่วยให้วิ่งตามหัวหน้าตนได้ซักที
ดาบชัย: "นะโมๆ พุทโธๆ สาธุๆ"
ดาบชัยวิ่งก้มวิ่งเงยหลบไปตามภูมิประเทศเท่าที่มีในใจสวดมนต์ทุกบทที่นึกออกและในที่สุดเขาก็เกือบถึงเนินดินที่ผู้กองนอนหลบกระสุนอยู่โดยที่ตัวไม่มีรู
เข้ม: "ขอควัน!"
เข้มไม่รอให้ลูกน้องมาถึงเขาโผล่ออกไปยิงลูกระเบิดใต้ลำกล้อง
ปุ้งง! ฟู่...
แท่งทรงกลมตกลงหน้าที่กำบังและพ่นควันหนาพร้อมกับเข็มที่หมุนตัวมารับระเบิดควันจากลูกน้องที่สไลด์ดินมาใกล้ๆและโยนระเบิดควันให้เขาอย่างรู้งาน
เข้มดึงสลักและโยนเข้าตึกร้างทันที
เข้ม: "ไป!"
ดาบชัยจับไหล่เข้มเดินตามกันไปแบบตามที่ฝึกมาเดินชิดกำแพงเช็คทุกหัวมุมเคลียร์ทุกห้องที่ผ่าน ทำทุกขั้นอย่างรัดกุมในตึกแคบๆฆ่าตำรวจเก่งๆมาเยอะแล้ว
เข้ม: "บันได!"
ปังๆๆๆ
เข้มดึงตัวกลับมาหลบอีกฝั่งของกำแพงหลีกออกจากมุมยิง พวกเขาทั้งสองรอจนมันหยุดจึงค่อยๆเดินไปตามบันได เข้มเดินนำยกปืนชี้ขึ้นระวังด้านบนดาบเกาะติดเฝ้ามุมยิงด้านล่าง ทั้งคู่ใช้สัญญาณมือสื่อสารกัน
เข้มมองผ่านกล้องเล็งขึ้นไปเดินไปทีละก้าวช้าๆ จนเห็นซีกบนของศัตรูที่โผล่มาจะยิงเขา
เข้มก็เหนี่ยวไกเบาๆ
เสียงดินขับทำงานพร้อมกับอีกหนึ่งชีวิตที่สิ้นลงไปร่างของมันร่วงลงมาจากชั้นบน เข้มเดินขึ้นไปและกดไกอย่างใจเย็นเขาขยับปืนซ้ายทีขวาทีหันชี้ไปทางมุมต่าง เห็นจึงเหนี่ยวไกและทุกชุดโดนเป้า
ส่วนคนที่โผล่มาจากจุดอับหรือเข้มเก็บไม่ทันก็เป็นงานของตำรวจชั้นประทวนคู่ชีพของเข้ม
เข้มชี้ปืนไปยังร่างที่เขาพึ่งยิงล้ม จะซ้ำไปที่กลางอกอีกนัดเพิ่มความมั่นใจ และเดินไปหาบันไดกลางตึกเพื่อขึ้นไปยังชั้นที่เป้าหมายอยู่
ปังๆ ปังๆ แกร็ก!
เข้ม: "รีโหลด!"
เสียงเข็มแทงชนวนตีในรังเพลิงเปล่าๆทำให้เข้มรีบหมุนตัวไปอยู่ด้านหลังดาบทันทีให้งานด้านหน้าดาบชัยรับแทนไปทันที การสลับตำแหน่งยิงอย่างรวดเร็วทำให้ศัตรูไม่มีโอกาสโต้ตอบได้
และเมื่อดาบชัยลั่นกระสุนหมดเขาก็พลิกตัวกลับมาหลังเข้มเช่นกัน
ในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึงชั้นที่3 อันเป็นชั้นที่เป้าหมายอยู่และการคุ้มกันพื้นที่ก็น่าจะแน่นหนามากที่สุด
แต่สิ่งที่พวกเขาได้เจอคือบรรดาศพของผู้คุมกันเป้าหมายและปลอกกระสุนเกลื้อนพื้น
ทั้งสองเคร่งเครียดขึ้นทันตา
ไม่ว่าจะเป็นใครพวกนี้ก็มีฝีมือขนาดฆ่าคนจำนวนขนาดนี้ได้หมดและทั้งที่ๆจุดนี้ควรเป็นตำแหน่งที่ปลอดภัยที่สุดทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นทะเลเลือด
ดาบชัย: "เลือดไม่จับตัว บางศพยังอุ่นครับผมว่าเราต้องรีบแล้วละ"
ดาบที่เดินตามหลังตรวจสอบสภาพศพคร่าวๆ
เข้ม: "ใช่ พวกมันมาถึงก่อนเรา แค่แปปเดียว"
ดาบชัย: "แล้วมันขึ้นมาได้ไงโดยที่ไอ้พวกชั้นล่างไม่รู้ตัวเลย?"
เข้มออกเดินนำชี้ปืนไปทุกด้านอย่างระมัดระวัง
เข้ม: "ไว้เจอมันผมจะถามให้ดาบละกัน"
ดาบชัย: "เตรียมคำถามไว้เลย จ๊ะเอ๋มันแล้ว"
ดาบส่งสัญญาณมือให้เข้มเมื่อเห็นเงาร่างคนกำลังเดินมาทั้งสองนั่งพิงตู้หลบหลีกสายตา
เข้ม: "จำนวน?"
ดาบชัย: "ผมนับได้สี่ อาวุธน่าจะครบ"
เข้ม: "ระวังตัวนะ พวกนี้น่าจะไม่ง่าย"
ดาบชัย: "งานง่ายๆมันหมดไปตั้งแต่ย้ายมาอยู่หน่วยนี้แล้วครับ"
เข้มแสยะยิ้มให้ลูกน้องทั้งคู่กระชับปืนและพยักหน้าให้กัน
ปุ้งง!
ระเบิดควันจากปืนของเข้มตกลงกลางวงพวกมันรีบกระโดดหลบแยกกันเข้ากำบังทันที
ไวเป็นลิงแบบนี้เป็นการการันตีเลยว่าไอ้มือสังหารชุดนี้คัดฝีมือมาแล้วจริงๆ
ควันลอยฟุ้งบังสายตาและทำให้พวกมันสำลักควันบีบให้มันแยกกันหลบออกมาจากกลุ่มควันและเมื่อพวกมันหลุดออกมากลุ่มควันมันก็มาเจอกับตำรวจทั้งสองที่ดักรออยู่แล้ว
ดาบชัยกระโดดถีบเป้าหมายแรกและพลิกร่างนอนยิงหัวเข่าอีกคนที่เดินตามมา ดาบพลิกตัวลุกขึ้นมาประทับปืนเล็งไปที่อีกคนที่ล้มลงไปนอนอยู่
แต่ไอ้คนที่โดนถีบกลับไม่นอนอยู่ที่เดิม
ดาบชัยรีบโยกคอหลบมีดที่ฟัดที่ลำคอทันแต่ก็โดนมันแตะเข้าชายโครงจนล้มลงไปแทน
ดาบชัยไม่ทันจะหายหายเจ็บเสียงฝีเท้าที่ย้ำตามมาติดๆก็บีบให้เขาต้องรีบลุกขึ้นมาตั้งรับมีดของมือสังหารก่อน
ซ้าย ขวา ปาด แทง รูปแบบประจำของศัตรูที่ถือมีดแม้จะอ่านท่าขาดแต่ความเร็วของพวกมันก็อยู่ในเกณฑ์ดี ดีจนดาบชัยไม่อาจประมาท เขาถอยหลบทีละจังหวะจนได้จังหวะถีบที่ข้อมือจนมันเสียหลักและฮุคขวาตัดลำตัว มือสังหารสะบัดท่อนแขนตอบโต้แต่ดาบก็ก้มมุดหลบและต่อยขวาต่อยซ้ายจนอีกฝ่ายเซถลาถอยออกไป
ดาบชัยสะบัดมือเบาๆ เขาพึ่งเห็นว่ามันใส่หน้ากากครึ่งหน้าปิดช่วงล่าง แถมวัสดุที่ทำก็หนาใช้ได้
ดาบชัย: "รู้งี้ต่อยเบ้าตาดีกว่ากู"
ดาบชัยบ่นอุบอิบก่อนจะตั้งการ์ดพร้อมสู้แถมยังเป็นฝ่ายเดินหน้าบุก ไอ้มือสังหารกระโดดหมุนตัวฟันลำตัวพลิกหมุนซ้ายทีขวาทีฟันสูงบ้าง ต่ำบ้าง
ดาบชัยก็ใช้สูตรเดิมถอยช้าๆพอได้จังหวะเขาก็ถีบโครมเข้าที่ยอดหน้าจนมันเซซวนถอยไปสองสามก้าว ไม่ทันจะหายมึนดาบชัยก็กระโดดถีบก้านคอตามมาติดๆ มันโดนเข้าก็เลือดขึ้นหน้าฟันมีดรัวไม่ยั้ง กลายเป็นงานง่ายๆดาบชัยก็แค่โยกตัวหลบก่อนจะสวนจนมันลงไปกอง
ฝึกมาดีก็จริงแต่ขาดประสบการณ์ ดาบตำรวจวัยสามสิบปลายๆสรุปในใจ
ดาบชัย: "ฤทธิ์มากเหลือเกินพวกมึงเนี่ย"
ดาบชัยเดินมาจับมันใส่ห่วงเหล็ก แต่เสียงขึ้นลำปืนก็ทำให้ตำรวจมากประสบการณ์รีบหันไปตามเสียง
เปรี้ยง! เปรี้ยง!
ดาบชัยกระโดดทิ้งตัวและกลิ้งหมุนตัวไปหลบหลังเสา ไอ้มือสังหารคนแรกที่โดนยิงที่เข่ามันลากสังขารขึ้นมาได้และก็มาช่วยเพื่อนมัน
ดาบชัยเอียงหน้าออกไปมองไอ้มือสังหารแต่ก็ต้องรีบหลบเพราะมันยิงใส่เขาไม่ยั้ง
ดาบชัย: "ไอ้ห่า! ตาเกือบบอด"
ดาบชัยชักปืนพกขึ้นมาแทนเพราะถ้าออกไปเก็บปืนกลเขาคงไม่เจ็บแค่ตาบอดแน่
ดาบชัย: "ยิงเข้ามา ยิงมาอีกเดะพี่จะสอนว่าสนามจริงเขาสู้กันยังไง"
ส่วนฝั่งมือสังหารก็รัวปืนกดดาบชัยเพื่อไปลากเพื่อนออกมาก่อน แต่พอกระสุนหมดก็นั่งหลบเปลี่ยนซองกระสุนใหม่แต่ก่อนจะหยิบกระสุนเงาร่างของดาบชัยก็กระโดดข้ามหัวพร้อมกับกลิ้งม้วนตัวมาอยู่ท่านั่ง
ปืนขนาด.45 จ่ออยู่ที่ใบหน้าพวกมัน
ดาบชัย: "วางปืนลง มันจบแล้วอย่าบังคับให้ฉันต้องยิง"
พวกมันมองหน้ากันก่อนวางปืนลงช้าๆ
ดาบชัยก็ลดปืนลงเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายมอบตัวแล้ว แต่ไอ้มือสังหารที่ไม่มีปืนมันแอบล้วงมีดขว้างมาแอบไว้ในมือและในระยะนี้มีดของมันจะปักเข้าเบ้าตาตำรวจด้านหน้าแน่นอนและพอมันเห็นดาบชัยลดปืนลงมันก็ได้จังหวะ
ปัง!
ทันทีเมื่อมันขยับแขนปืนในมือดาบก็ตวัดปล่อยกระสุนทะลุลูกตามันซะก่อน ลังไม้ด้านหลังมันเศษสมองผสมเลือดสาดแดงฉาน
ดาบชัย: "บอกแล้วว่าอย่าบังคับกัน เอาอีกคนมั้ยเราอะ นึกว่ากูโง่มากใช่มั้ย แกล้งเผลอหรอกไอ้เปรต"
ไอ้วายร้ายอีกตัวเห็นหัวเพื่อนทะลุก็ใจฝ่อยอมให้จับโดยดี
เข้ม: "ดาบ ดาบตายยัง"
ดาบชัย: "โธ่ ผู้กอง! ตายอะไรลูกยังเล็กเมียยังต้องดูแลมาตงตายอะไรเล่าครับ"
เข้ม: "ก็เห็นหายไปนานนึกว่าเกมไปแล้ว"
เข้มโยนปืนคืนดาบหลังพูดจบ
ดาบชัย: "สนใจเค้นคอไอ้นี่แทนผมมั้ยครับ"
เข้ม: "ถามไอ้สองตัวฝั่งนู้นมาแล้ว"
แน่นอนว่าเข้มไม่มีถามเฉยๆ ตอบดีๆก็ทุบไม่ตอบก็ทุบอยู่ดี
ดาบชัย: "ดีไม่เสียเวลาผม"
ดาบชัยหวดด้ามปืนเข้าที่หน้ามือสังหารโครมเดียวหลับและก้าวขาตามหัวหน้าตนไป
ดาบ: "ผู้กอง ผมเห็นแล้วนั่นไง"
ผู้กองผยักหน้าเขาก็เห็นว่าอดีตเจ้าพ่อในพื้นที่นั่งคุกเข่าอยู่ ข้างตัวมีเพียงลูกน้องคนสุดท้ายยกปืนชี้กราดไปรอบตัว รอบๆมีคนที่น่าจะเป็นของเจ้าพ่อรายนี้นอนตายเกลื่อนเข้มกับดาบชัยรีบเคลื่อนที่เข้าไปช้าๆล้อมพวกมันทั้งหมด
เข้ม: "ทุกคนวางปืนนี่ตำรวจ!!"
ดาบกับเข้มยืนชี้ปืนไปทางพวกมืแสังหารที่มีกัน 5 คน ซึ่งจำนวนแค่นี้เข้มและดาบสามารถฆ่ามันได้ก่อนที่มันจะได้ทันสวน
"คุณตำรวจ ช่วยอั๊วด้วย อั๊วจะบอกทุกอย่างเลย"
อดีตเจ้าพ่อรีบตะโดนบอกเข้มเพราะกลัวโดนวิสามัญ พร้อมๆกับชี้ให้ลูกน้องคนสุดท้ายยอมจำนนกับตำรวจ
แต่พวกมือสังหารกลับไม่มีอาการดิ้นรนต่อสู้ แม้กระทั่งหันมาเผชิญหน้าก็ยังไม่มี
หน.มือสังหาร: "จะจับพวกกูเหรอ แหกตาดูรอบๆตัวก่อนเถอะ"
พวกมันอีกสี่คนโผล่ออกมาจากทางด้านหลังพร้อมจ่อปืนไปยังตำรวจทั้งสอง เข้มถอนหายก่อนจะวางปืนลงช้าๆ ดาบเห็นแบบนั้นจึงทำตามเข้ม
เจ้าพ่อ: "จบแล้ว จบแล้วชีวิตกู ฮือๆ"
เข้มไม่สนใจเสียงร่ำไห้เขาหันไปหาตัวหัวหน้า
เข้ม: "พวกชั้นเคลียร์รอบๆนี่ก่อนแล้ว พวกแกมาเข้ามาอีกได้ไง?"
หน.: "ไม่ต้องรู้ เพราะมึงจะต้องตาย"
แต่ก็มีคนตอบคำถามแทนให้เขาอยู่ดี
"ปืนตะขอ มันใช้ปืนยิงเชือกและไต่ขึ้นมา โดยมีลูกน้องทรยศช่วยมัน ไม่งั้นกูไม่เสียท่ามันหรอก"
ลูกสมุนคนสุดท้ายของเจ้าของบอกเข้ม แต่มันก็โดนยิงแขนล้มลงไปนอนร้องโอดโอย
หน.: "ปากดีนัก กูจะเริ่มจากมึงไอ้ตำรวจหน้าเข้ม อ้อนวอนกูก็ได้นะเผื่อกูจะเมตตาฆ่ามึงแบบไม่ทรมาน"
เข้ม: "แกไม่มีทางจะทำได้ ไม่มีทางเลย"
แม้จะโดนปืนจ่อรอบทิศแต่เข้มก็ไม่ตื่นกลัว แถมยังยิ้มให้มันราวกับไม่ให้ราคากับศัตรูรอบๆ
มันเอาปืนพกไปจ่อที่หน้าผากเข้ม
หน.: "ไหน!! มึงจะหยุดกูยังไง ปากเก่งนักเหรอตายห่าได้แล้ว"
เข้มไม่ตอบโต้เพียงแต่ชูนิ้วชี้ขึ้นมา ไอ้หัวหน้ามึงสังหารชะงักเพราะงุนงงว่าแค่นิ้วชี้จะเปลี่ยนสถานการณ์ได้ยังไง เข้มก็หันนิ้วไปอีกด้านของตึก พวกมันหันไปมองก็เห็นตำรวจร่างท้วมยกพร้อมปืนกลเบาในมือกางบนแท่นปูน
เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆ
ราวกับมังกรพ่นเพลิงกระสุนสีส้มเป็นสายสาดใส่พวกนักฆ่าที่ยืนจังก้าอยู่ กว่าจะพวกมันจะได้ทันเข้ากำบังก็โดนสอยพรุน
แต่แม้จะฆ่าได้บ้างจำนวนคนก็ยังห่างชั้นกันอยู่ดี เข้มเองก็เข้าใจสถานการณ์ดี พวกเขามาเอาตัวอดีตเจ้าพ่อไม่ได้มาไล่ฆ่า เขาอาศัยจังหวะที่จ่าดำสร้างพาตัวสองผู้รอดชีวิตออกมาจากวงล้อมทันที
หัวหน้านักฆ่าเป็นคนแรกที่ได้สติ
"ตามไปอย่าให้มันรอดออกไปเด็ดขาด พวกมึงยิงสวนส่งๆไปก่อนที่เหลือตามมา"
จ่าดำรีบกวาดปืนหมายสกัดการเคลื่อนไหว แต่ก็จนยิงใส่จนต้องหันไปซัดกดดันอีกฝั่งก่อนทำให้พวกมันตามพวกเข้มไปได้บ้างส่วน
จ่าดำ: "ผู้กอง มีหลุดตามไปนะ"
ผู้เมื่อได้ยินก็หันกลับไปมองด้านหลัง
ผู้กอง: "ไปเลยดาบ ผมถ่วงมันเอง"
เมื่อประเมินแล้วพาเป้าหมายไปไม่ทัน เข้มจึงต้องตรึงพวกมันซื้อเวลาไว้ก่อน
เข้มคว้าปืนพกออกมาแอบอยู่หลังเสาแล้วก็รออย่างใจเย็นจนมาถึงระยะเข้มก็กดไกใส่พวกมันก่อนแต่ก็ไม่โดนเพราะมันก็ไวพอควร
เข้มเน้นยิงกดไม่ให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวแต่ด้วยจำนวนและกำลังจิงที่ด้อยกว่าเข้มจึงเป็นคนโดนไล่ต้อนแทน
วิทยุ: "ผู้กองซวยแล้วตรงนี้ไม่มีทางลง พามาทำไมด้านนี้เนี่ย"
เข้ม: "ใครมันจะไปรู้วะ หาทางเองสิโวย ตรงนี้ยื้อได้อีกนิดเดียว ทำยังไงก็ได้พามันลงไปด้านล่าง"
เข้มพูดจบก็ปลดแม็กเปล่าออกตบช่องใส่ซองกระสุนและรู้ตัวว่าเขาเหลือเพียงแม็กสุดท้ายแล้ว
เขาโผล่ไปครึ่งหน้าก่อนจะรีบโน้มตัวกลับไปเสาปูนเก่าๆแตกกระจายจากการระดมยิง
เข้ม: "ดาบไวๆหน่อย"
ดาบชัย: "ผู้กอง นี่ชั้นสามนะโว๊ยคนเจ็บอีกต้องสองคน"
เข้มโผล่มือไปยิงสุ่มๆ พลางคิดหาวิธีเอาตัวรอด เขาจะไม่ตายที่นี่ เขายังไม่ได้เจาะไข่แดงเลนส์เลยจะต้องมาตายแบบโง่ๆที่นี่เหรอวะ
เข้มวิ่งเปลี่ยนเสากำบัง ไอ้โจรร้ายเห้นจังหวะดีรีบถลันวิ่งกราดยิงใส่เขา เข้มรีบกระโดดพุ่งเข้ากำบังแถมยังพลิกตัวกลางอากาศยิงสวนเต็มยอดอกจนล้มกระตุกแล้วนิ่งเป็นศพไป
แต่ล้มไปได้แค่ครเดียวก็เปลี่ยนสถานการณ์ไม่ได้
ความตายกำลังคืบคลานเข้ามาหาพวกเขาอยู่ดี
"ว๊ากกกกกกก"
เสียงดังมาจากด้านหลังเข้ม ลูกน้องเจ้าพ่อคนสุดท้ายกัดฟันวิ่งทั้งๆที่เลือดท่วมผ่านเขาไปยังฝูงพวกมัน
ลูกน้อง: "ฝากนายกูด้วย อ้ากกกกก!!"
แน่นอนวิ่งเขาไปในตอนนี้ก็คือวิ่งหาความตาย เข้มไม่ทันจะเอ่ยปากห้ามห่ากระสุนก็เบนทิศไปหาร่างที่วิ่งอย่างบ้าคลั่ง
ร่างนั้นกระตุกตามแรงกระสุนแต่ก็ยังวิ่งต่อ แม้จิตใจจะแน่วแน่ แต่ร่างกายมนุษย์มันก็มีขีดจำกัดแม้กระสุนนัดต่อไปและนัดต่อๆไปปะทะร่าง
ลูกน้องผู้ภักดีคนสุดท้ายก็ล้มกลิ้งจมกองเลือด
เข้ม: "แมร่ง!! ไอ้พวกสัสนรก"
เข้มโผล่ออกไปยิงใส่ด้วยความโมโห เพราะหนึ่งชีวิตต้องมาตายไปต่อหน้าต่อตา แม้จะเป็นคนร้ายเหมือนกันแต่การที่ลูกน้องยอมวิ่งไปตายเพื่อให้เจ้านายรอด อย่างน้อยเขาก็นับถือหัวใจมัน
เข้มยิงปืนอีกสองนัดก่อนจะวิ่งถอยยาวๆ
พวกมันจะรีบวิ่งตามแต่หัวหน้ากลับตะโกนห้าม
หน.มือสังหาร: "มึงจะวิ่งไปให้มันยิงเหรอ ไปช้าๆที่ละกำบังไอ้ตำรวจเวรนั้นมันแม่นมาก ไปช้าๆ"
แม้ชัยชนะจะอยู่แค่เอื้อมมือแต่มันก็ขอไม่ประมาทเพราะงานนี้สำคัญกับเจ้านายมันมากๆเป้าหมายต้องตายเท่านั้น
แต่มันกลับเห็นร่างที่วิ่งฝ่าออกมายังหายใจอยู่
มันจึงสั่งให้ลูกน้องสองคนเดิมไปตรวจ
แต่พอเข้าไปใกล้ร่างใกล้ตายก็ชูห่วงเล็กสามห่วงให้พวกมันดูพร้อมกับกอดขาสมุนที่อยู่ใกล้ที่สุด
หัวหน้ามือสังหารถึงกับตาเหลือก เพราะที่ผมชูให้ดูคือสลักระเบิด
ตูมมมม!!
มันนอนหลบจนแน่ใจว่าปลอดภัยจึงลุกขึ้นมา
หน.มือสังหาร: "เชี้ย บ้าชัดๆ"
มันเป่าปากอย่างโล่งอกที่หลบทันแต่ลูกน้องมันไม่ใช่มันเห็นลูกน้องลากขาที่หักมาทางมัน
ส่วนอีกคนนอนนิ่งตาค้างอยู่
มันสะพายปืนและเดินไปหาลูกน้องที่บาดเจ็บอยู่
ก่อนจะชักปืนพกยิงระยะประชิดๆสามนัดเพื่อปิดปากและเดินตามกลุ่มแรกไปไล่ล่าเป้าหมายต่อ
มันเดินตามมาเรื่อยๆจนถึงสุดอาคาร ในที่สุดเขาก็ต้อนมันจนมุมได้อีกครั้ง
ไอ้พวกหมาแดกภาษีทำซะยากง่ายๆวุ่นวายไปหมด
คราวนี้ได้เวลาที่มันจะได้เชือดพวกตำรวจทีละคนๆ เป็นการเปิดตัวนักฆ่ากลุ่มใหม่ขององค์กรไปในตัวเจ้านายต้องปลิ้มใจในตัวมันแน่ๆ
เข้มมองผ่านช่องกำแพงเห็นพวกมันคุมพื้นที่ไว้ได้หมดแล้ว จนมุมจนได้สิวะเขามองปืนไม่มีกระสุนแบบเซ็งๆคงต้องทิ้งพยานแล้ว เข้มหันไปมองดาบแล้วผงกหัวส่งสัญญาณให้หนี
วิทยุ: "มีใครเรียกแกร็บรึเปล่าครับ"
เสียงวิทยุดังขึ้นทำให้เข้มกลับมามีความหวังอีกครั้ง
เข้ม: "ไอ้น้องรักมึงอยู่ตรงไหน"
ดาบชัย: "คุณอินทรี!!"
เมื่อได้ยินว่ากำลังเสริมคนนี้มาถึงความว่าทิ้งภารกิจก็ไม่มีอีกต่อไป
โครมม!!!
รั้วสังกะสีที่ติดกับทุ่งร้างกระจายออกพร้อมกับรถยุโรปหรูหราวิ่งฝ่าดงกระสุนเข้ามาที่ด้านหลังตึก
เข้ม: "โดด!!"
เข้มกระชากพยานมากอดแล้วโดดลงจากชั้นสามลงมาที่เพดานรถอินทรี
โดยที่ดาบชัยได้แค่อ้าปากค้าง
ตึงงงง!! เพดานรถยุบลงไปเป็นรอยแต่คนที่รับแรงกระแทกเต็มๆกลับลุกขึ้นมาได้หน้าตาเฉย
เข้มรีบลากพยานที่ได้แต่ยืนขาสั่นขึ้นรถแล้วหันกลับมาเรียกดาบ
เข้ม: "โดด ดาบต้องโดดแล้ว"
ดาบชัยได้อุทานในใจ
โดดพ่องมึงสินี่ชั้นสามนะโวยยยย ไม่ใช่สิผู้กองกูยังเป็นมนุษย์อยู่จริงๆเหรอวะ ลงจากชั้นสามแล้วยังเดินหน้าตาเฉย
แต่นักฆ่าด้านหลังก็วิ่งกรูมาทางเขาแถมยังยิงใส่ไม่ยั้ง ผนังปูนรอบตัวเป็นรูกระสุนพร้อมกับเสียงลมผ่านตัวไปหลายวูบ คอหักตายกับโดนยิงตาย เหลือเพียงสองทางให้ดาบวัยหนุ่มกลางๆก็เลือกได้ในทันที
"จบงานนี้กูจะไปลาออก"
ก่อนจะทิ้งร่างลงจากชั้นสาม ลงพื้นดังตุบ!!
เข้ม: "ไม่ลงดีๆละดาบ ลุกไหวมั้ย"
ดาบนอนตัวงอและกลิ้งตัวไปหลบใต้มุมอาคารพร้อมโบกไม้โบกมือให้พวกเข้มรีบไปก่อน
ปังๆๆ.....
ไม่มีเวลาให้เข้มอีกต่อไป เข้มเหวี่ยงพยานเข้ารถอินทรี พร้อมกับกระโจนตามเข้าไป อินทรียกปืนพกขึ้นมาสองกระบอกและยกลั่นไกสวนขึ้นไป
มือสังหารคนนึงประมาทโผล่ออกมามากไปผลคือเบ้าตาทะลุนอนฟุบอยู่บนระเบียงส่วนที่เหลือก็หดหัวเข้าไปแทบไม่ทัน
แค่นี้ก็มีเพียงพอให้หนีอินทรีรีบเข้ารถและเหยียบคันเร่งกระชากเกียร์ออกจากสนามรบย่อมๆทันที
ไอ้ตัวหัวหน้ารีบโผล่ขึ้นมายิงไล่หลัง แต่ก็สายเกินไปกระสุนโดนแค่ตัวถังไม่กี่นัด มันทุบกำปันกับระเบียงหลายครั้งก่อนจะถีบลูกน้องที่ยืนใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด ผลงานชิ้นแรกของมันลอยไปต่อหน้าต่อตา อีกแค่นิดเดียว อีกนิดเดียวแท้ๆ มันเหงื่อซึมเมื่อนึกได้ว่ากลับไปพร้อมกับความล้มเหลวจะเจอกับอะไร
มันรีบกดมือถือไปหาพรรคพวกด้านนอก
หน.มือสังหาร : "กูพลาด มันออกไปแล้วรีบตามไป"
???: "พวกกระจอก รอดูพวกกูทำงานเถอะ ไม่พลาดแบบมึงแน่"
หน.มือสังหาร: "อย่าประมาทพวกมันเก่งมาก เฮ้ย ได้ยินมั้ยว่าอย่าประมาท"
มันตะคอกคำเตือนไปยังปลายสายซึ่งตัดสายทิ้งไปนานแล้ว มันรีบนึกทางเอาตัวรอดทำยังไงไม่ให้ซวยไปกับความล้มเหลวรีบกลับไปแต่งเรื่องกับเจ้านายก็คงเอาตัวรอดไปได้ และถ้าเพื่อนของมันพลาดมันจะโยนความผิดมันให้ทั้งหมด เท่านี้มันก็รอดแล้ว
มันรีบส่งสัญญานมือให้แยกย้ายหลบหนี พวกมันต่างค่อยๆเคลื่อนตัวไปคนละทิศละทางพริบตาเดียวก็ไม่มีใครเห็นพวกมันอีกต่อไป
"พวก พวกคุณจะพาอั๊วไปไหน"
เสี่ยตกอับค่อยๆลุกขึ้นนั่งเบาะหลังพอออกมาจากเขตปะทะได้พักนึง
อินทรี: "ไปไหนก็ต้องไป หรืออยากไปกับไอ้พวกนั้นละจอดให้ลงก็ได้นะ เอาปะ"
เสี่ยตกอับยกมันโบกพร้อมกับส่ายหน้าทันที อินทรีมองใบหน้าขาวซีดผ่านกระจกหลังพร้อมอมยิ้มที่แกล้งพยานคนใหม่
เข้มส่ายหัวกับความกวนของรุ่นน้องเขาปีนมานั่งเบาะข้างคนขับ คว้าวิทยุที่เสียบอยู่ในรถขึ้นมากด
เข้ม: "ยักษ์ใหญ่ รายงานได้ของแล้วกำลังพาเข้าบ้าน"
แต่ไม่มีเสียงตอบวิทยุ ไม่มีเสียงสัญญานมีความความเงียบไม่มีไฟซักดวงของวิทยุติดแม้แต่น้อย เข้มมองหน้าอินทรีด้วยสีหน้าเคร่งขรึม การที่วิทยุของอินทรีติดต่อใครไม่ได้เป็นไปได้อย่างเดียวคือ
เข้ม: "มึงลืมชาร์จแบตมันอีกแล้วใช่มั้ย?"
อินทรีค่อยๆหันมายิ้มกระชากใจสาวให้เข้มหนึ่งที
เข้มตบกระโหลกอินทรีจนรถเซเกือบตกถนน
อินทรี: "อะไรวะเฮีย ก็มันไม่ค่อยได้ใช้อะ โหไม่น่ามาช่วยเลยบุญคุณไม่เคยจำ แต่ทำผิดทีไรจำยันตาย"
เข้ม: "ยังจะมาเถียง ของสำคัญจะโวยมึงนี่มันจริงๆเลยวะ"
เข้มสะบัดหน้ามองไปอีกฝั่งอย่างหงุดหงิด นี่ละพ่อมหาจำเริญของเขาไม่มีใครเถียงว่ามันเก่ง เก่งจนหละหลวมเก่งจนต้องมีคนประกบเวลาทำงานตลอด เพราะมันสนใจแค่ผล ใครจะชิบหาย พิธีการขั้นตอนอะไรไอ้นี่ไม่แคร์
ส่วนที่เขาไม่ยอมใช้มือถือเพราะเขาไม่รู้ว่าพวกมันเก่งขนาดดักฟังเสาสัญญานโทรศัพท์ได้รึเปล่าผิดกับวิทยุของหน่วยที่สัญญานปลอดภัยกว่าระดับนึง
อินทรี: "อย่าหน้าบูดสิ ผมเอาสายชาร์มาด้วย เสียบชาร์จมันในรถนี่ละ อ้อมีกระสุนอยู่ครึ่งกล่องมั้ง เฮียไม่มีกระสุนแล้วรีบเติมเลย ผมว่ามันไม่น่าจบง่ายแบบนี้แน่ๆ"
เข้มเปิดช่องเก็บของ แต่สิ่งที่เห็นอย่างแรกคือไข่สั่น ถุงยางหลายกล่องหลายสีเขาต้องรื้อของอยู่นานถึงจะเจอสิ่งที่ต้องการ
เข้มเสียบที่ชาร์จกับวิทยุพร้อมกับเอาแม็กกาซีนเปล่ามายัดกระสุนใส่ อย่าน้อยเรื่องฝีมือและความพร้อมรบมันก็มีเหลือเฟื้อ
อินทรีพึ่งหันมาเห็นว่าตนลืมอุปกรณ์สร้างความกระสันไว้ในรถ เขารีบเอื้อมมือมาปิดช่องเก็บของทันที ภาพเหยื่อรายล่าสุดของมันปรากฎในหัวแถมยังไม่ใช่ใครที่ไหนน้องสาวเพื่อนเขานั้นเอง พอเห็นอุปกรณ์ที่ลืมไว้ไอเดียชั่วๆในหัวเขาก็เริ่มบรรเจิดขึ้นอีกครั้ง ร่างน้อยๆของดาวได้ดิ้นตายในอุ้งมือเขาแน่
"มันมากันแล้ว"
เสียงเตือนทำให้พ่อหนุ่มหน้ามนคนจังไรได้สติ เขามองเห็นมอไซด์เกือบสิบคันวิ่งไล่กวดมาแต่คันมีมือปืนติดอาวุธครบครัน
อินทรี: "มาช้ากว่าที่คิดนะเนี่ย แต่มันก็จัดหนักกว่าที่คาดเหมือนกัน ฝากด้วยนะพี่รถแพงอย่าให้ต้องซ่อมบ่อย"
เข้ม: "พูดยังกับมึงถนอมมันอย่างนั้นอะ เบี้ยประกันเดือนนึงกูกินข้าวได้ทั้งปี"
เข้มพูดพร้อมปรับเบาะลงเขานอนราบประคองปืนชี้ไปยังเหยื่อคันแรก รอพวกมันเร่งเครื่องเข้ามาใกล้ รถที่นำหน้าบิดคันเร่งสุดปลอกรถมันกระชากตัวเข้าใกล้รถที่หนีอยู่ มือปืนด้านหลังยืนขึ้นยกปืนกลมือประทับพร้อมยิงแต่ก่อนจะได้เหนี่ยวไกเสียงปืนก็ดังมาจากในรถพร้อมๆกับยางหน้าพวกมันที่ระเบิดทำให้รถมันกระเด็นลอยขึ้นฟ้าคว่ำคะม่ำคนขับไปทางรถไปทาง มอไซด์กลายเป็นกองเศษเหล็ก
เอี๊ยดดดดด!!
รถคันที่ตามมารีบเบรคหลบซากรถและเร่งเครื่องกวดเข้ามาอีกครั้ง แต่รอบนี้มันสาดกระสุนใส่ตั้งแต่ไกลพร้อมกับให้อีกสองคนเร่งขึ้นไปประกบซ้ายและขวา
อินทรี: "โทษทีไม่ชอบผู้ชายตามตื้อวะ"
อินทรีเห็นพวกมันขยับมาใกล้ก็ตบเกียร์เร่งเครื่องหนี เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มพร้อมกับระยะห่างที่มากขึ้นทั้งสองฝ่ายแลกกระสุนกันกลางถนน โชคดีที่ตรงนี้เป็นเขตรกร้างห่างชุมชน แต่อีกไม่นานจะเข้าเขตอยู่อาศัยแล้วพวกเขารู้ดีว่าต้องสลัดมันให้หลุดก่อนไม่งั้นพวกเขาจะต้องพะวงกับชีวิตและทรัพย์ผู้คนพร้อมๆกับฟัดกับพวกเวรตะไลนี่ซึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
แม้จะพยายามเร่งเครื่องหนีแต่รถของอีกฝั่งก็ไม่ใช่รถทั่วๆไปไม่นานพวกมันก็เข้าใกล้ได้อีกครั้ง
ปังๆๆๆ
เข้มสาดกระสุนใส่แต่มันก็วิ่งซิดแซกโยกหลบได้ทันพร้อมกับสาดกระสุนสวนมาไม่ยั้งทำเอากระจกรถด้านหลังแตกกระจาย
พวกมันเองก็ไม่อยู่นิ่งให้เข้มสอยพวกมันใช่ความคล่องตัวและจำนวนผลัดกันวนเข้ามายิงและฉีกหลบจนเข้มไม่สามารถเล็งยิงได้เต็มถนัด
เข้ม: "ชักไม่ดีแล้ววะ แมร่งเก่งเหมือนกันหนีให้พ้นๆสักทีไอ้อินทรี"
อินทรี: "พยายามอยู่พี่ รถมันก็แรงใช้ได้เลย"
สถานการณ์เรื่องเอนกลับไปทางมันพวกเขามีกันแค่สองคนกำลังเสริมก็ไม่รู้ว่าจะตามมาเมื่อไหร่ วิทยุบอกตำแหน่งก็ไม่ได้ อีกเดี๋ยวก็จะเข้าเขตชุมชนด้วยโอกาสชาวบ้านจะโดนลูกหลงก็มีมากเพราะมันซัดแบบไม่ประหยัดกระสุนกันเลย ท้ายรถอินทรีพรุนเป็นรังผึ้งไปนานแล้ว แต่ด้วยความเป็นรถหรูวัสดุที่ใช้เลยยังทนได้อยู่
อินทรี: "ผมได้แผนแล้วจับแน่นๆนะ"
อินทรีดู GPS อยู่ครู่นึงก็มีแผนการดีๆ
รถยนต์ราคาหลักล้านเร่งคำรามแล้วหักเลี้ยวไปยังถนนแคบๆหมู่บ้านเล็กๆโดยไม่รอคำตอบจากคนยศสูงกว่า
อินทรี: "ไว้ค่อยให้พ่อมาจ่ายค่าเสียหายละกันวะ"
อินทรีเหยียบคันเร่งพุ่งทะลุรั้วไม้เข้าไปในเขตหมู่บ้านเล็กๆ
โครมมม!!!! เอี๊ยดดดด
เขาหันพวงมาลัยทันทีที่ล้อแตะพื้นรถคันงามวิ่งซิกแซกไปตามทางของหมู่บ้านอย่างว่องไวแน่นอนพวกมันตามกันเข้ามาในหมู่บ้านเป็นพรวน
"แยกกันไปหาหมู่บ้านไม่ได้ใหญ่เดี๋ยวก็เจอ"
สิ้นเสียงสั่งการรถมอไซค์หลายคันกระจายเจ้าไปตามซอยต่างๆซึ่งก็ตามแผนของอินทรีพอดี
แว๊นนนนๆ
มอไซค์คันหนึ่งวิ่งไปตามซอยแคบด้วยเร็วจนวินาทีก่อนที่มันจะพ้นก็มีรถที่มาตามหาถอยมาปิดทางมันรีบเบรคแต่ระยะอันแสนไกลก็ทำให้มันชนเข้าจังรถมันตีลังกาตกใส่บ้านด้านหน้าคนที่ขับมาก็กระเด็นไปคนละทิศละทางพอเป้าแรกล้มอินทรีก็เหยียบคันเร่งพารถยนต์พุ่งออกไปด้านหน้าหาสามแยกกลางหมู่บ้าน
รถคันที่สองก็โผล่พรวดมาจากอีกทางอินทรีแสยะยิ้มกระชากเกียร์เร่งเครื่องเอารถเขาชนอัดมันไปดื้อๆ โครมเดียวจอดสนิททั้งคนขับคนซ้อน
ร่วงไปสอง แต่เรื่องมันไม่ได้จบง่ายๆรถคันที่สามโผล่มาจากอีกทางด้านข้างคนขับมันเร่งเครื่องพุ่งตรงมาหาทันที
อินทรีรีบคว้าปืนจากเอวพร้อมกันสองกระบอกยิงออกทางกระจกข้างคนขับก่อนที่คนซ้อนจะทันได้ยกปืน ปืนพกคู่ของเขาแจกทั้งคนขับคนซ้อนอย่างเท่าเทียมรถมอไซค์คว่ำคะม้ำไม่เป็นท่า
เข้ม: "หลังๆ คันหลัง!"
เข้มร้องเตือนรุ่นน้องเมื่อมีมอไซค์โผล่มาอีกสองคันพร้อมๆกันที่ด้านหลัง
อินทรี: "คันหลังก็เกาดิ"
เข้ม: "เกาหลังพ่องมึงเถอะ รีบชิ่งเร็ว เฮ้ยๆๆทำไรวะ?"
แต่อินทรีถอยรถไปหาพวกมัน พวกมันจอดรถสาดกระสุนใส่เขาไม่ยั้งแต่รถไม่มีชะลอถอยชนเหล่านักฆ่าแบบดื้อๆ พวกมันต้องกระโจนหลบคนละทิศละทาง
ปังๆๆ อินทรีไม่รังเกียจที่จะซ้ำพวกมันตอนล้มไอ้ทำเนียมที่ว่าตอนให้โจรยกปืนก่อนไม่มีในสมองเขา ผู้พิพากษาหรือไอ้คนเขียนกฎหมายไม่ได้โดนยิงกับเขา เขาจะไปแคร์ทำไม
อินทรีบรรจงเล็งยิงกรอกตามจุดสำคัญของพวกมันที่ยังขยับตัวได้
ปังๆๆๆๆ
เสียงปืนกลสาดใส่ทางด้านหน้ารถ อินทรีรีบกระชากเกียร์พารถหลบออกจากตำแหน่งอันตราย แต่พวกมันสองคันสุดท้ายคือพวกที่เก่งที่สุดยางซ้ายของรถแตกกระจุยแต่ด้วยเป็นยางนิรภัยทำให้รถยังคงฝืนขับต่อไปได้อีกชั่วโมง แต่ปัญหาคือมันทำให้รถช้าลง
อินทรี: "ซวยแล้วไง"
อินทรีที่พยายามชิ่งรู้สภาพรถของตนแล้ว แล้วจะหนียังไงพ้นละทีนี้อินทรีเค้นสมองหาทางรอดมือขยับไปกดระบบนำทางในรถ แต่จอระบบกับกระพริบถี่ก่อนจะน็อคลงไปกระสุนคงโดนเข้าที่แผงวงจรจากกระสุนชุดเมื่อครู่ แต้มต่อของพวกเขาเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ เข้มต้องเปลี่ยนจากยิงหวังผลเป็นยิงกราดเพื่อป้องกันไม่ให้มันเข้ามาใกล้ๆได้ แต่มันก็ผลาญกระสุนที่ไม่ได้มีเหลือมากเช่นกัน
เข้มกับอินทรีกระเสือกกระสนไปอีกครู่เดียวความซวยขั้นสุดท้ายก็มาถึง
สไลด์ปืนของเข้มค้างบ่งบอกว่ามันไม่มีกระสุนหลงเหลือแล้ว เข้มมองหน้าอินทรีเงียบๆ
อินทรีทุบพวงมาลัยอย่างโมโห พวกเขากำลังจะพ่ายแพ้และคนอย่างอินทรีเกลียดความพ่ายแพ้
เข้มหลับตาลงตัดสินใจฝืนคำสั่งผู้การ
"ทำงานกับฉันมันเสี่ยง เสี่ยงมากๆแต่มันคือหนทางเดียวในการลากคนพวกนั้นเข้าคุก แต่ไม่ว่ายังไงอย่าเอาชีวิตไปทิ้ง ฟังฉันนะทุกคนอย่าเสี่ยงชีวิตกับงานที่ไม่มีโอกาสฉันให้พวกเธอทิ้งหน้าที่ได้ทันทีที่เข้าตาจน ไม่ต้องห่วงประเทศ ห่วงผู้ต้องหา พยานหรือกระทั่งชีวิตฉัน หนีไป พวกเอ็งต้องมีชีวิตอยู่ต่อนี่คือคำสั่ง"
เข้มส่ายหัวเบาๆกับความบ้าตัวเอง สงสัยจะได้ตายก่อนแต่งงานกับยัยแสบของเขาล่ะมั้ง
เข้ม: "หักเข้าขวาหน้าแล้วไปยาวๆ มีแผนจัดการมันแล้ว"
อินทรีไม่เสียเวลาคิดใดๆเขาหักรถไปตามที่พี่ยักษ์สั่ง แต่อยู่ดีๆเข้มก็กระโดจนออกจากรถทันทีรถชะลอเพราะเลี้ยว
อินทรี: "พี่เข้ม!!! ทำเหี้ยอะไรของพี่วะ"
เข้ม: "ไม่ต้องหยุดไป พาพยานไป"
อินทรีที่กำลังเลี้ยวรถกลับไปกลับโดนเสี่ยตกอับเอามีดพับที่ซุกไว้จ่อคอ
เสี่ย: "ไปพาอั๊วไป ไม่งั้นตาย"
อินทรีกัดปากจนห่อเลือด ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพารถวิ่งต่อไป ตอนนี้เขาไม่เหลือทางเลือกอะไรนอกจากทำตามไอ้เสี่ยคนนี้สั่ง
เข้มที่มองรถที่วิ่งห่างออกไปหันกลับมามองในทิศทางที่มันตามมาก่อนจะแสยะยิ้ม
รถมอไซค์สองคันเลี้ยวตามมาพุ่งใส่ตำรวจร่างใหญ่อย่างกระหายเลือด
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ใครมีลิ้งตอนก่อนหน้าบ้างครับ พอดีผมเพิ่งอ่านตอนนี้ อยากไปไล่อ่านตอนก่อนๆ
รออ่านนานมาก อ่านวนตอนเก่า มากกว่า 10 รอบ อินทรีจะทิ้งดาวจริงเหรอ สงสารดาวทำให้ดาวไฟติดเองแท้ๆ
ตอนแรกสงสารดาวจะโดนพาไปรุม แต่ตอนท้ายสงสารเสี่ยไม่น่าจะรอดจากอินทรีไปให้ปากคำแน่ๆ
สุดๆ บทบู๊ก็บู้ล้างผลาญ บทสวาทก็ชวนเสียวตัวเกร็ง อืนทรีแม่งโคตรแสบ มันเป็นคนดีหรือเลวกันแน่
เพื่อนจะตายห่าอยู่แล้วอินทรีโว้ยยย แต่ใครจะตายไม่รู้ตอนหน้าสงสัยดาวตายแน่ เจอของเล่นเข้าไป
น้องดาวเจอยาดีลีลาเด็ดของนายอินทรีแบบนี้ คงต้องตกเป็นทาสบำเรอของนายอินทรีตลอดไป
อ่านสนุกเก็บรายละเอียดได้ดีจริงๆโดยเฉพาะบทสนทนาของเข้มกับอินทรีรวมถึงดาบชัยกวนตีนได้ใจทั้งประชดแดกดันแต่แฝงไปด้วยคำว่าเพื่อนแท้ไม่ทิ้งกันมันส์มากครับแต่อินทรีนี่ก็หืนขึ้นหน้าจริงๆในสถานการเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายยังนึกถึงไข่สั่นที่จะเอาไปใช้กับน้องดาวอีกนับถือความหืนของเขาจริงๆ
สุดยอดครับ ติดตามมานาน น้ำตาจะไหล นึกว่าจะไม่กลับมาแล้ว รอดูว่าอินทรีจะฝึกน้องยังไงต่อเลย
ใครจะเชื่อว่า น้องดาว พี่อินทรีย์ จากไม้เบื่อไม้เมา จะมาถึงจุดนี้ได้ แต่อ่านตรงความคิดของอินทรีแล้ว รู้สึก สงสาร ดาวขึ้นมาเลย สาวเจ้า อุสาห์จริงใจในรัก แต่พี่แก่ หื่นโคตรๆ เรียกว่าเลวได้ใจเลยหละ นี่น้องสาวของเพื่อนรักนะ ทำกันได้ แต่ขอบอกนะว่า ฉากเริงสวาทของเขา เล่นเอา ผมนี่เสียวน้ำเล็ดเลย อิอิ ...... ::Grimace::
ส่วนฉากบู๊ ยังมันส์การันตี ความเป็นมือปราบเหมือนเดิม
อินทรีนี่แมม่งขาหื่นจริงๆ ขนาดยิงกันหน้าสิ่วหน้าขวาน พอเห็นไข่สั่น สมองแม่งคิดเรื่องลามกได้ทันทีเลยนะ
นี่ขนาดน้องสาวเพื่อนรัก ยังคิดจะเอาไปให้คนอื่นรุม ถ่อยขนาดนี้ให้ดนัยกลับมากระทืบให้ตาย
ไล่ล่ากันอย่างเมามันจริงๆ เข้มจะรอดไปเปิดซิงเลนส์ได้ไหม แล้วดาวจะโดนอินทรีย์พาไปรุมจริงๆหรอ กำลังมันเลยครับ
กำพระเอกจะทำลายนางเอกซะและแอะหรือดาวไม่ใช้นางเองนั้นน้องเพื่อนเลยนะทำได้ลงคอเรอ
ฉากเสียวว่าสุดยอดแล้ว แต่ฉากแอ๊กชั่นนี่น้องๆฮอลลีวูดเลยนะเนี่ย เข้มจะรอดไหม อย่าตายเลยนะ ::Angry::
ซีรี่ย์ชุดดนี้ ผมสงสารดนัยสุดแล้ว แฟนรักแรกโดนข่มขืนต่อหน้าต่อตา น้องสาวมาเจอกะเพลย์บอยแบบอินทรีย์อีก โดนกระทืบแล้ว พ่อแฟนยังไม่สงสารอีก โอ้ยยย ชีวิตมันจะมีไรดีบ้างวะดนัยเอ้ยยยย
รออ่านนานมาก แต่อย่าใจร้ายกับดาวเลย ให้ร่านกว่านี้ก็ไม่ว่า แต่ในเวลาปกติให้หวงตัวสุดๆขัดแย้งดีครับ แถมต้องลากเพื่อนดาวใสๆมามีเอี่ยวถูกฝึกฝนด้วยจะสาแก่ใจมากครับ
สงสารหนูดาวจังไม่หน้ารอดให้ลุงไปเพิ่มอะไปช่วยไหมครับฮิๆๆๆ ::HeyHey:: ::Shy::
บทบู๊ระทึกใจดี แต่อินทรีนี่ไม่น่าจะเป็นพระเอกนะ เผลอๆจะไปเข้ากับผู้ร้ายเปล่า
ดาวในเรื่องนี้รับเละตั้งเเต่ตอนก่อนหน้าถึงสองสามตอนมาตอนนี้ให้พักก่อนเหอะ แต่จัดเต็มได้สมใจจริงแอบสงสารดาวเลยนะเนี่ยไม่รุ้ว่าอินทรีจะวางแผนทำยังไงต่อไปอีกด้วย
เอาจริงนะคุยโทรสับไป นัวไปได้อารมกว่าการปล่อยให้โทรสับดังเยอะเลย เพราะโทรสับดังมันกวนสมาธิ แต่การรับแล้วนัว มันแล้วแต่ว่าเราจะหลุดจะหยุด จะพูด อะไรเมื่อไหร่ ขอบคุณนะครับ
ดาวในเรื่องนี้รับเละตั้งเเต่ตอนก่อนหน้าถึงสองสามตอนมาตอนนี้ให้พักก่อนเหอะ