"รินพี่ถือเองงงงงงง"
"ไม่เป็นไรค่ะ" รินยิ้มแฉ่ง ไม่ยอมปล่อยกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ในมือ "เดี๋ยวพี่ต้องขับรถไกล ให้รินเอาของไปใส่รถให้ พี่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย"
รินขนกระเป๋าเดินทางใบสุดท้ายไปใส่ในรถ ก่อนจะหันกลับมาชาคริต "ขับรถดี ๆ แล้วก็ระวังตัวนะคะ"
"แหม ริน" ชาคริตเกาหัว "พี่แค่ไปนำเสนอผลงาน ค้างคืนเดียวกลับ"
"รินจะตั้งตารอนะคะ" รินส่งรอยยิ้มให้ชาคริต "ไม่มีพี่คริต บ้านคงไม่อบอุ่นเหมือนปกติแน่"
ชาคริตหน้าแดง
"รินไม่เคยคิดเลย....ว่ารินจะกลับมามองพี่คริตในแง่ดีได้อีก แต่ขอบคุณนะคะ ที่กลับเข้ามาในชีวิตริน"
"จะดีกว่าไหม ถ้ารินไม่เคยเจอพี่ตั้งแต่ต้น"
รินเบือนหน้าหนี เงียบไม่ตอบคำถาม
"ทั้งหมดที่พี่ทำตอนนี้ มันก็แค่เพื่อบรรเทาความผิดที่พี่เคยทำในอดีต ลดโทษจากหนักให้เป็นเบาแค่นั้นแหละ รินอย่ามองพี่ในแง่ดีเกินไปเลย"
"เอ้า ชาคริต จะจีบรินไปถึงไหน มาขึ้นรถได้แล้ว" น้ำฟ้าเปิดประตูข้างคนขับแล้วตะโกนเรียกออกมา
ชาคริตเดินไปขึ้นรถ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องและขับจากไป สายตาของรินมองตามรถคันงามที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา
"ถ้าไม่เคยเจอพี่ชาคริต รินก็รู้จักความสวยงามของความรักสิคะ...." รินพูดเบา ๆ กับตัวเอง "และถึงความสวยงามจะมาพร้อมกับความเจ็บปวด รินก็ยินดีค่ะ"
"ยัยคนใช้หน้าบาก ออกไปโบกแท็กซี่มาให้ชั้นไปมหาลัยซิ!!!!" เสียงไผ่หลิวร้องเรียกมาแต่ไกล ๆ
ชาคริตแวะรับเบญที่คอนโด ก่อนจะหันหัวรถมุ่งสู่พัทยา และโรงแรมที่ใช้เป็นที่จัดงานซิมโพเซี่ยมระดับปริญญาตรีนานาชาติ
บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบเชียบ น่าอึดอัด เบญรู้สึกว่าชาคริตเหินห่างจากเธอมากกว่าเดิมเสียอีกหลังจากงานเลี้ยงฉลองเสร็จงานนำเสนอ
ทำไมนะ ตอนนั้น ที่เธอนั่งเล่นเปียโนกับเขา เธอเห็นความรักส่องสะท้อนออกมาจากสายตาของเขาชัดเจนเลยนี่นา
มันเหมือนกับ....หัวใจของเธอกับเขาประสานเป็นดวงเดียวกันด้วยซ้ำ
แต่หลังจากนั้น ชาคริตไม่ยอมพูดกับเธออีกเลย
เธอนั่งอยู่บนเบาะหลังเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
"เอ่อ...." เบญเอ่ยปากขึ้น พยายามทำลายความเงียบ "ชาคริตกับน้ำฟ้าประหม่ากันบ้างไหม"
"ประหม่าสิ" น้ำฟ้ารีบตอบ "งานใหญ่ระดับนานาชาติเลยนะ พวกเราเพิ่งอยู่ปี 1 เอง เค้าให้โอกาสงานของเรานำเสนอแล้ว เรารู้สึกเหมือนยังไม่พร้อมเลยอ่า"
"เหมือนกัน" เบญบอก "ชาคริตล่ะ"
เงียบสนิท ไม่มีเสียงตอบ
"ชาคริต"
"คงตื่นเต้นจนพูดไม่ออกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก" น้ำฟ้าบอก
เบญเบือนหน้าหนีซ่อนน้ำตา
หลังงานนี้จบ....เธอคงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้แล้วสินะ
"ชาคริต นายตื่นเต้นไหม" น้ำฟ้าถาม
"พอสมควร" ชาคริตตอบ
นั่นสินะ ชาคริตรักน้ำฟ้า เธออาจจะหลอกตัวเองได้ ว่าเห็นความรักในดวงตาของเขา แต่อย่างไรเสีย เขาก็มีคนที่เขารักอยู่แล้ว มากกว่าหนึ่งคน และไม่มีพื้นที่ให้ใครอื่นแล้ว
หากสองคนจะรักเสมอกันไม่ได้ ก็ขอให้เธอรักมากกว่า
เพราะรักกว่าย่อมเจ็บกว่า และเธอเจ็บดีกว่าชาคริตเจ็บ
"นายทำแบบนี้กับเบญไม่ได้นะ" น้ำฟ้าลากชาคริตมาคุยทันทีที่จอดแวะปั๊ม
"ทำอะไรไม่ได้"
น้ำฟ้าจ้องเขม็ง "นายคิดว่าชั้นตาบอดเหรอ"
"แล้วเราทำอะไรกับเบญล่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ"
"ก็นั่นแหละ ที่ชั้นพูดถึง เบญเป็นเพื่อนเรา....เป็นเพื่อนนายนะ ทำไมนายเย็นชากับเพื่อนขนาดนั้นล่ะ"
ชาคริตกัดฟัน ถ้าเขาทำทุกอย่างตามใจปรารถนาได้ เขาคงโผเข้าจูบปากสวย ๆ ของเบญแล้ว ความเย็นชาที่กลั้นใจทำก็เพื่อน้ำฟ้ากับน้องญานี่แหละ
"ชั้นรู้นะ ว่าทำไมนายถึงทำแบบนี้"
"รู้เหรอ"
"เราเคยไม่คุยกันสามปี ชั้นรู้สิ" น้ำฟ้าบอก "หน้าที่นายทำตอนเมินเบญ....มันเหมือนที่ทำตอนเราไม่คุยกันไม่มีผิด"
"............"
"นายกำลังหวั่นไหว หวั่นไหวมาก ๆ กับเบญ โดยเฉพาะหลังงานเลี้ยงวันนั้น"
"แล้วจะให้เราทำยังไง เราไม่มีวันหักหลังน้ำฟ้ากับน้องญานะ" ชาคริตโต้
"ก็ไม่ได้แปลว่าต้องเมินเบญขนาดนี้นี่" น้ำฟ้าเถียง "ตอนชั้นเมินนาย ชั้นยังพออ้างได้ ว่าเพราะนายทำตัวไม่ดีเอง แต่เบญยังไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด เค้าเสียใจมากนะที่......"
"น้ำฟ้าไว้ใจเราขนาดนั้นเหรอ" ชาคริตตัดบท "เพราะตอนนี้เราไม่ไว้ใจตัวเองแล้ว"
น้ำฟ้าอึ้งไป
"ตอนเรายังไม่สนิทกัน น้ำฟ้าบอกเองตลอด ว่าไม่ให้เราเข้าใกล้เบญ ไม่ให้เบญไว้ใจเรา แต่พอมาแบบนี้.....น้ำฟ้าอยากโดนนอกใจมากเลยเหรอ ทั้งที่เราไม่ได้อยากจะนอกใจน้ำฟ้านะ"
"นาย......หวั่นไหวขนาดนั้นแล้วเหรอ"
ชาคริตพยักหน้า น้ำตาไหล
"ชั้น....เข้าใจนาย.....ขอบคุณสำหรับความซื่อสัตย์นะ...."
"แล้ว.....เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้น้ำฟ้าฟัง....."
"ว่า"
"แต่ก่อน.....เบญไม่ค่อยรู้เรื่องเพศ ใช่ไหม"
"ใช่...ชั้นต้องสอนไปเยอะอยู่"
"วันนึง เบญโทรมาหาเรา ชวนเราออกไปหา บอกว่าเรื่องงาน....แต่พอไปถึงก็ถามเรื่องนั้นเยอะมาก"
น้ำฟ้าพยักหน้า เธอเข้าใจอารมณ์นั้นดี หลาย ๆ ครั้งเธอก็รู้สึกว่ายากที่จะปฏิเสธอะไรคนที่มีเสน่ห์เปี่ยมล้นอย่างเบญเหมือนกัน
"แล้ว.......สุดท้าย.......เราต้องสอนวิธีช่วยตัวเองของผู้หญิงให้เบญไป" ชาคริตตัดสินใจละส่วนที่เธอชักให้เขาจนแตกใส่หน้าเธอไป
"ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น?"
"ไม่มี" ถ้าไม่นับเรื่องแตกใส่หน้านะ "แต่แค่นี้เราก็นับว่าเกือบจะเป็นการนอกใจน้ำฟ้ากับน้องญาแล้วนะ....หลังจากนั้นเราก็ระวังตัวมาตลอด.....แต่.....มัน.......ยาก.........เบญเขา..............."
"สวย? มีเสน่ห์? ยากจะปฏิเสธ? ชวนให้หลงใหล?"
ชาคริตพยักหน้า
"ชั้นเข้าใจนายนะ" น้ำฟ้าตบแขนชาคริต "อีกครั้ง ชั้นขอบใจมาก ๆ ที่นายซื่อสัตย์กับชั้นขนาดนี้...."
"ไม่โกรธเราเหรอ"
"โกรธไม่ลง"
น้ำฟ้ากับชาคริตถอนหายใจ
"แล้วจะเอายังไงเรื่องเบญ"
"นายพยายามเป็นเพื่อนกับเขาเถอะ ชั้นจะพยายามคุยให้ ไม่ให้เขาเข้าหานายมากกว่านี้"
"ขอบใจนะ น้ำฟ้า"
"ชั้นพร้อมสนับสนุนนายทุกเรื่องอยู่แล้ว"
บรรยากาศในรถตึงเครียดน้อยลงนิดหน่อยหลังจากนั้น ชาคริตถามคำตอบคำ แต่อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ปล่อยเบญเงียบหงอยเหมือนช่วงแรก
ไม่ถึงเที่ยงก็มาถึงโรงแรมริมทะเล ที่ใช้เป็นที่จัดงานซิมโพเซี่ยม จริง ๆ แล้วงานจัดสามวัน แต่ทั้งสามคุยกันแล้วตกลงว่าจะอยู่งานเต็มวันแค่วันที่ต้องนำเสนอวันเดียว จึงขอลาอาจารย์ที่มหาลัยสองวัน คือวันนี้ วันแรกของงาน กับวันพรุ่งนี้ วันที่ทั้งสามต้องนำเสนอผลงาน กำหนดการของทั้งสามคือช่วงสิบโมงถึงสิบเอ็ดโมง นำเสนอแล้วก็น่าจะกลับบ้านได้ไม่ดึกนัก
ดังนั้น ชาคริตจึงได้จองห้องสวีทอย่างหรูในโรงแรมแห่งนี้ไว้แล้วสองห้องเป็นเวลาหนึ่งคืน
สองห้อง.....จิตใจด้านที่มีเหตุผลบอกว่าห้องหนึ่งเป็นของสองสาว อีกห้องของเขา
จิตใจด้านบ้า ๆ บอกว่า ................มันบอกว่าอะไร เขาไม่ค่อยแน่ใจ เสียงมันพันกันวุ่นวายไปหมด บ้างก็บอกว่าเขากับน้ำฟ้าห้องนึง แล้วเบญนอนคนเดียวอีกห้องหนึ่ง.................หรือจะเป็นเขากับเบญห้องหนึ่งแล้วน้ำฟ้านอนคนเดียวอีกห้องนะ
ด้านที่วิกลจริตขึ้นไปอีกบอกว่าให้นอนสามคนห้องเดียวไปเลย
ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย
ประเด็นนี้ ถูกหยิบยกขึ้นมาทันทีที่เขารับกุญแจมา
"มา ส่งดอกนั้นมาให้เรา" เบญบอก
"เบญกับ..."
"ไม่ ไม่ ไม่ คริตกับน้ำฟ้ารักกัน นอนห้องเดียวกันไปเถอะ เราอยู่คนเดียวได้" เบญบอกเสียงเศร้า ๆ
อีกครั้ง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เบญเป็นคนที่น่าหลงใหลอย่างเหลือเชื่อ ความเศร้าของเธอทำเอาชาคริตกับน้ำฟ้าหงอยไปด้วย
"เอางี้ดีกว่า" น้ำฟ้ารีบเสนอ "เราเอาของเข้าไปเก็บแล้วคุยเล่นกันอยู่ห้องเดียวก่อน เดี๋ยวพอจะนอนเบญค่อยแยกออกไป"
เบญส่งรอยยิ้มที่แสนทรงเสน่ห์ให้คู่รัก
"ชาคริต โทรหาน้องญาไหม" น้ำฟ้าถาม เมื่อได้นั่งคุยกันสักพักหนึ่ง
"เอาสิ"
"น้องญา....แฟนชาคริตน่ะเหรอ"
"อืม"
"ก็ดีนะ เราอยากเห็นหน้าน้อง"
ชาคริตหยิบโทรศัพท์ลงมา กดวิดีโอคอลล์
"พี่ชาคริตตตตตตตตต" เสียงสดใสจากปลายสายทำให้ชาคริตยิ้มได้ทันที ราชณิญาจับโทรศัพท์ขึ้นมาให้เห็นว่าเธออยู่ในห้องนาฏศิลป์กับน้อง ๆ นางรำ ที่รุมกันเข้ามาทันที....
"แฟนพี่ญาาาาาาาา" เสียงโห่ฮากรูเกรียว
"ใช่ แฟนชั้น มีอะไรมะ?" น้องญาหันไปถามลูกน้องในวง "ใครข้องใจตบกันได้นะ"
เสียงน้อง ๆ เงียบไปทันที ก่อนจะทยอยกันถอยออกไป
"วันนี้พี่ชาคริตไปพัทยาใช่ไหมคะ" น้องญาหันมาถาม "นำเสนอผลงานเนอะ"
"อือ ใช่ ขอกำลังใจหน่อยสิ"
"รับกำลังใจไปเลยค่ะ จุ๊บๆ" น้องญาส่งจูบให้กล้อง
ชาคริตยิ้มแก้มแตก "ขอบคุณนะ ญา"
"พี่ยังให้กำลังใจหนูเวลาหนูขึ้นรำเลย" น้องญายิ้ม "ว่าแล้ว พี่น้ำฟ้าอยู่ด้วยไหมคะ"
กล้องขยับจากหน้าพี่ชาคริต แพนไปทางขวามือ.....
ไปที่พี่น้ำฟ้ากับ....
ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็น หน้าตาสวยหวานสดใส ผมดำยาวถักเป็นเปียสองข้าง
"น้องญา" น้ำฟ้าโบกมือ "สบายดีไหม"
"สุดยอดค่ะ กำลังจะยื่นคะแนนที่มหาลัยแล้ว เดี๋ยวหนูจะตามไปอยู่ด้วยแล้วน๊าา" ราชณิญาตอบ "ว่าแล้ว....นั่นพี่เบญเหรอคะ"
"อือ" สาวสวยตอบ เสียงของเธอหวานฉ่ำ แฝงไปด้วยจังหวะกังวานใส แม้แค่คำเดียวยังเหมือนได้ยินเสียงดนตรีระรื่นหู "สวัสดีจ๊ะ ญา พี่ชื่อเบญนะ เป็น.......เพื่อน...ของพี่ชาคริตกับพี่น้ำฟ้า"
"พวกพี่ ๆ เล่าเรื่องพี่ให้หนูฟังหลายเรื่องเลยค่ะ" ราชณิญาบอก "พี่สวยเหมือนที่พี่น้ำฟ้าเล่าเลย"
พี่เบญแก้มแดง "ขอบใจนะจ๊ะ ญาก็สวยเหมือนกัน พี่เข้าใจเลยทำไมชาคริตถึงได้รักขนาดนี้"
ชาคริตใจแป้ว ถ้าเขารักญา 'ขนาดนี้' จริง ทำไมเขาถึงหวั่นไหวกับหญิงอื่นได้ขนาดนั้นล่ะ
ราชณิญาแก้มแดง "แหม พี่ก็ชมหนูเกินไป พี่สวยกว่าหนูตั้งเยอะ"
อะไรบางอย่างดลใจให้น้ำฟ้าตัดสินใจบอกไปตรง ๆ "พี่เบญอยากสมัครเป็นสมาชิกฮาเร็มของชาคริตแน่ะ...."
ราชณิญาอึ้ง
เบญอึ้ง
ชาคริตอึ้ง
"พี่ชาคริต....."
ชาคริตโผล่กลับเข้ามาในกล้อง "พี่ไม่ได้ตอบตกลงนะ...."
"ดีค่ะ.....เพราะถ้าพี่นอกใจหนู......เราสองคน ขาดกัน"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"น้ำฟ้าบอกน้องญาอย่างนั้นทำไม"
"ชาคริต นายรักเบญไหม"
"รัก"
เบญหน้าแดงก่ำ
"เบญ เธอรักชาคริตไหม"
"รัก"
ชาคริตเบือนหน้าหนีด้วยความอาย ถึงแม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินคำสารภาพรักจากปากของสาวสวยก็ตาม
"ชั้นเข้าใจ" น้ำฟ้าบอก "แต่....ชั้นก็เป็นแค่เมียน้อยของชาคริต ชาคริตจะมีใครเพิ่มหรือเปล่า....ไม่ใช่อำนาจตัดสินใจของชั้น......ชั้นถึงต้องเอาเรื่องไปให้คนที่มีอำนาจตัดสินใจ"
"น้ำฟ้า....."
"นายได้ยินน้องญาพูดแล้วนะ" ชาคริตพยักหน้า
"เบญได้ยินที่น้องญาพูดใช่ไหม" เบญพยักหน้า
"แล้วอยากให้เขาเลิกกันหรือเปล่า" เบญส่ายหน้ารัว ๆ
"เพราะฉะนั้น....ชั้นขอสอนบทเรียนนะ บทเรียนที่พวกนายสองคนอาจจะยังไม่รู้" น้ำฟ้าสูดลมหายใจลึก ๆ "ในชีวิตจริง คนรักกัน ไม่จำเป็นต้องได้กันเสมอไป"
ชาคริตกับเบญกระพริบตาปริบ ๆ
"เข้าใจนะ" เบญกับชาคริตมองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้าเศร้า ๆ
น้ำฟ้าเบือนหน้า ทำไมเธอทนเห็นเบญเศร้าไม่ได้เลยนะ
"เอาหล่ะ......เมื่อเข้าใจกันแล้ว ชั้นหวังว่า หลังจากจบงานนี้ไป จะไม่มีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อะไรจากพวกนายสองคนโผล่ออกมารบกวนความเป็นเพื่อนของพวกเราอีกนะ"
"อือ"
"เข้าใจแล้ว....ขอบใจนะ น้ำฟ้า"
ชาคริตดูหมอง แต่น้ำฟ้ามองท่าทีเศร้าโศกปานจะขาดใจบนหน้าเบญแล้วอยากจะร้องไห้
"เอาหล่ะ....ชั้นว่า.....พาวเวอร์พ๊อยท์ที่เราทำมาน่าจะต้องแก้ไขอีกหน่อย ชั้นจะ..." เธอหยิบกระเป่าโน๊ตบุ๊คออกมา แล้วคว้ากุญแจห้องอีกห้องไป "ไปนั่งแก้เงียบ ๆ ในอีกห้องนึงนะ"
ประหลาดนะ เธอคิดว่าจะโกรธ จะเศร้าถ้าชาคริตนอกใจ แต่นี่.....เธอกลับเสียใจที่ไม่ได้เบญมาเป็นเพื่อนร่วมเตียง
หรือ....อาจจะเพราะว่าเธอทำใจได้แล้ว ตั้งแต่เรื่องน้องญา ว่าความสุขของชาคริตคือการได้มีผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอ ขอแค่เธอได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาเธอก็พอใจแล้ว
"ขอบใจนะ น้ำฟ้า" ชาคริตพึมพำเบา ๆ เมื่อประตูห้องปิดลง
"เราไม่เข้าใจ"
ชาคริตหันไปมองเบญ "ความรักของเรา.....จบแค่วันนี้ ตอนนี้....แต่น้ำฟ้าอยากให้มีเวลาให้เรา.....ได้บอกลากันสักหน่อย"
"ถ้าอย่างนั้น.....คริตใช้วันนี้ช่วยให้เรามีความสุขได้ไหม"
ไม่ ไม่ได้ เขาไม่ควรทำแบบนี้ แค่คำบอกลาสั้น ๆ สักสามสี่คำก็พอแล้ว หลังจากนั้นก็ทางใคร ทางมัน "ได้สิ"
"ดี....ไปเดินเล่นที่ชายหาดกับเราสักหน่อยนะ"
มันไม่ถูกต้องนะ เราจะทรยศน้องญาไม่ได้
สามสิบนาทีต่อมา ชาคริตในกางเกงขาสั้นตัวเดียวก็เดินเคียงขนาบข้างกับเบญในชุดบิกินี่สีดำที่ริมชายหาดด้านหลังโรงแรม
"เราไม่เคยมาเที่ยวทะเลเลย รู้ไหม" เบญพูดเศร้า ๆ พลางก็ทอดสายตามองออกไปที่ท้องทะเลที่ทอดยาวสุดสายตา
เท้าเปลือยเปล่าเหยียบไปบนทรายเปียกยืนรออยู่ครู่หนึ่งให้เกลี่ยวคลื่นอ่อนเบาซัดเอาน้ำทะเลมาสัมผัสกับผิวหนังเนียนขาว
"และเราก็ดีใจมาก ที่ครั้งแรกของเรา.....ได้มากับคนที่เรารักที่สุด"
ชาคริตตัดสินใจไม่บอกเบญว่าที่เธอพูดออกมามันสองแง่สองง่ามแค่ไหน ดูหน้าเบญแล้ว เขาแน่ใจว่าเธอไม่รู้และไม่ได้คิดในประเด็นนั้นแน่ ไม่ใช่น้องญา จะได้เล่นมุก 18+
"แต่ก็เสียใจนะ ที่คงจะเป็นครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย....."
น้ำตาไหลหยดลงมาเป็นสายตามสองแก้มนวล
ชาคริตเดินเข้าไปเคียงไหล่กับสาวงาม ความคิดเรื่องน้องญามลายหายไปสิ้น มือนุ่มยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากหน้าสวยใส
"อย่าร้องไห้สิ เบญ" ชาคริตกระซิบ "เบญบอกเองนะ ว่าวันนี้จะขอมีความสุข"
"จะ...จริงด้วย....เรานี่มัน........" เบญสะอื้น ชาคริตดึงร่างผอมเพรียวของเธอเข้ามาตระกองกอดไว้แนบอก
นุ่มเนียนไปทุกสัดส่วนจริง ๆ
เบญซบใบหน้าลงกับแผงอกกว้าง รอยยิ้มอุ่น ๆ คลี่เผยออกมาบนใบหน้าที่ชุ่มด้วยน้ำตา
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ในที่สุด เบญก็ผละร่างนุ่มนิ่มออกจากอกของชาคริต และหันหน้าออกไปสู่เกลียวคลื่นอีกครั้ง
"คงจะดี ถ้าเราเป็นคนนอกรีตในยุคโบราณ จะได้เห็นทวยเทพผงาดขึ้นจากใต้ท้องทะเล"
"วิลเลี่ยม เวิร์ดสเวิร์ธ" ชาคริตบอก เขาจำกลอนบทที่เธอเอ่ยถึงได้
"อือ แต่ถึงเราจะเป็นคนยุคปัจจุบัน ทะเลก็สวยงามนะ แสงแดดที่ส่องประกายในฟองคลื่น กลิ่นของเกลือที่ลอยมาในสายลม นกนางนวล"
"เบญ...."
"อะไร"
"สิ่งที่สวยงามในทะเลวันนี้ไง แสงแดดที่ส่องประกายบนผิวเบญ ลมที่พัดอยู่ในผมเบญ เงาจากนกนางนวลที่ตกลงมาต้องตัวเบญ"
เบญยิ้มเศร้า ๆ "ขอบใจนะ ชาคริต หัวใจเราจะระเบิดอยู่แล้ว"
ทั้งสองเดินไปเดินมาริมทะเลอยู่พักใหญ่ ๆ ชี้ชวนกันดูนู่นดูนี่
"พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าแล้ว....." เบญเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ "วันสุดท้ายของเรา ในฐานะคนรัก จะจบลงแล้วสินะ"
ชาคริตพยักหน้า
"งั้น.................................."
โดยไม่รอคำตอบ เบญโผตัวเข้ามาแล้วมอบจูบแรกของเธอให้ชาคริต แล้วจึงตามด้วยจูบที่สอง ที่สาม ที่สี่ แต่ละครั้งรุ่มร้อนรุนแรงและยาวนานต่อเนื่องกว่าครั้งที่ผ่านมา ท่ามกล่างสายลมอุ่นจากท้องทะเลที่ลูบไล้ร่างกาย และดวงตะวันที่ลับตกจากท้องฟ้า เมื่อดาวดวงน้อยค่อย ๆ ทอประกายทักทายคู่รักวันเดียว
(https://attachments.xonly8.com/images/7367b54daa30c6dcf010a8a767c56a0ffe5f56b3.jpg)
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
รักกันได้วันเดียวแบบนี้จะมีส่งท้ายก่อนวันมั้ยน้าา ::Glad::
จะจบแค่เบญมั๊ย ชาคริต
::Goaway:: ปัดโธ่ ไม่ไหวๆๆๆ ขออีกสักคนไม่ได้เรอะะะ
เชียร์เบญ
ชาคริตกับเบญจะมีครั้งแรกแล้วจะจบลงเลยเหรอ
ต้องให้เมียหลวงอนุญาตก่อนถึงจะมีเพิ่มได้ ต้องอดทนนะ สาวๆ
โดนแน่ๆแบบนี้น้องเบ็ญ
น้องญาอนุญาตให้น้องเบญเถอะ
ชอบเบญนะ เป็นผู้หญิงที่ดีเลยแค่เจอกันผิดเวลา
เสียดายน้องเบญ
ไหนๆ แล้วก็จัดเหอะ ของขวัญก่อนจาก
อยากให้น้องเบญร่วมฮาเร็ม
จะจากกันไปแบบนี้จริงหรอเบญ
สงสัยว่าจะปิดวันด้วยความ "รัก" หล่ะมั้ง
ลารักใคร คนเก่า เริ่มคนใหม่
อด ๆ งานนี้อดแน่ ๆ ชาคริตเอ้ย
::Beggar:: น้องญา คงไม่ใจร้ายขนาดนั้นใช่มั้ย
วันเดียวต้องเต็มที่
::Thinking:: อดทนไว้นะ ชาคริต ญาไม่ยอม เราต้องทำได้
วันนี้ยังไม่จบ แต่ถ้าไม่สงบอกสงบใจอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ ฮาเร็มจะขยายจนต้องรวมรินกับไผ่หลิวนะครับ ถึงจะยุติธรรม
เจออย่างนี้ พรุ่งนี้ชาคริตจะพรีเซนต์ได้ไงเนี่ย
น้ำฟ้าไม่ช่วจเคลีจให้เลย เด่วคืนนี้ต้องเหนื่อยคนเดียวหรอก
จูบกันขนาดนี้จะอดใจได้ไหมเนี่ย
เปิดซิงเบญเลยเถอะ
รักกันวันเดียว สงสารเบญจัง
จะแค่จูบหรือเปล่า อยากให้เบญโดนเอ้ยสมหวังจัง
น่าเสียดายถ้าชาคริตจะปล่อยเบญไปแบบทั้งที่รักกันแบบนี้ ต้องพึ่งพาน้ำฟ้าอีกทีให้คุยกับน้องญาใหม่เผื่อได้
น้องยาจะหักมุมไหมที่จะทำให้เบญสมใจ
สงสารเบญมากเลยอะ เเต่ก็แค่มีสองคนก็หนักแล้วนะเทพคริดมีอีกคนนี่น่าจะฟ้าเหลืองนะเออ
เบญ จนได้นะเธอ
สายลม เกลียวคลื่น และสองเรา งานนี้ เสร็จแน่
ไม่น่าจะอำลาน้องเบญนะครับ สงสารเลย เห็นแววได้ร่วมฮาเร็มอยู่ พร้อมริน ฮ่าๆ
สงสัยโดนนายตี๋หฃล่อลวงแน่เลย
น้องเบญผ่านด่านน้ำฟ้าแล้ว แล้วจะใช้วิธีไหนผ่านด่านน้องญากันหนอ
ขอเพิ่มอีกคืนได้มั้ยลุ้นๆอยากได้คนที่สามมาเข้าฮาเร็ม
จัดไปเบญ... ::HeyHey::
สุดท้ายก็จัดเบญละสิ
งวดนี้จะมีแซนด์วิชมั้ยน้าาา ลุ้นๆๆๆ ขอบคุณครับ
สุดท้าย ญา อาจจะต้องยอม รักมากขนาดนั้น ฮาเร็มต้องมาล่ะ
จูบอย่างเดียวหรื ไหนไก็ใส่ บิกินี่ กับกางเกงขาสั่นมาแล้ว ก็ผลัดกันดูด เลียเลยสิ
น้ำฟ้าเคลียกับน้องญาให้หน่อย
สาวเบญน่าจะใช้คติ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
ตามสัญญา ไม่มีอะไรมากกว่านี้
ขอบคุณมากครับ ความรักที่เศร้าครับ รักกันได้นะแต่ไม่ต้องแหย่กันครับ
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มีนาคม 21, 2024, 03:15:48 หลังเที่ยง"รินพี่ถือเองงงงงงง"
"ไม่เป็นไรค่ะ" รินยิ้มแฉ่ง ไม่ยอมปล่อยกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ในมือ "เดี๋ยวพี่ต้องขับรถไกล ให้รินเอาของไปใส่รถให้ พี่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย"
รินขนกระเป๋าเดินทางใบสุดท้ายไปใส่ในรถ ก่อนจะหันกลับมาชาคริต "ขับรถดี ๆ แล้วก็ระวังตัวนะคะ"
"แหม ริน" ชาคริตเกาหัว "พี่แค่ไปนำเสนอผลงาน ค้างคืนเดียวกลับ"
"รินจะตั้งตารอนะคะ" รินส่งรอยยิ้มให้ชาคริต "ไม่มีพี่คริต บ้านคงไม่อบอุ่นเหมือนปกติแน่"
ชาคริตหน้าแดง
"รินไม่เคยคิดเลย....ว่ารินจะกลับมามองพี่คริตในแง่ดีได้อีก แต่ขอบคุณนะคะ ที่กลับเข้ามาในชีวิตริน"
"จะดีกว่าไหม ถ้ารินไม่เคยเจอพี่ตั้งแต่ต้น"
รินเบือนหน้าหนี เงียบไม่ตอบคำถาม
"ทั้งหมดที่พี่ทำตอนนี้ มันก็แค่เพื่อบรรเทาความผิดที่พี่เคยทำในอดีต ลดโทษจากหนักให้เป็นเบาแค่นั้นแหละ รินอย่ามองพี่ในแง่ดีเกินไปเลย"
"เอ้า ชาคริต จะจีบรินไปถึงไหน มาขึ้นรถได้แล้ว" น้ำฟ้าเปิดประตูข้างคนขับแล้วตะโกนเรียกออกมา
ชาคริตเดินไปขึ้นรถ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องและขับจากไป สายตาของรินมองตามรถคันงามที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา
"ถ้าไม่เคยเจอพี่ชาคริต รินก็รู้จักความสวยงามของความรักสิคะ...." รินพูดเบา ๆ กับตัวเอง "และถึงความสวยงามจะมาพร้อมกับความเจ็บปวด รินก็ยินดีค่ะ"
"ยัยคนใช้หน้าบาก ออกไปโบกแท็กซี่มาให้ชั้นไปมหาลัยซิ!!!!" เสียงไผ่หลิวร้องเรียกมาแต่ไกล ๆ
ชาคริตแวะรับเบญที่คอนโด ก่อนจะหันหัวรถมุ่งสู่พัทยา และโรงแรมที่ใช้เป็นที่จัดงานซิมโพเซี่ยมระดับปริญญาตรีนานาชาติ
บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบเชียบ น่าอึดอัด เบญรู้สึกว่าชาคริตเหินห่างจากเธอมากกว่าเดิมเสียอีกหลังจากงานเลี้ยงฉลองเสร็จงานนำเสนอ
ทำไมนะ ตอนนั้น ที่เธอนั่งเล่นเปียโนกับเขา เธอเห็นความรักส่องสะท้อนออกมาจากสายตาของเขาชัดเจนเลยนี่นา
มันเหมือนกับ....หัวใจของเธอกับเขาประสานเป็นดวงเดียวกันด้วยซ้ำ
แต่หลังจากนั้น ชาคริตไม่ยอมพูดกับเธออีกเลย
เธอนั่งอยู่บนเบาะหลังเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
"เอ่อ...." เบญเอ่ยปากขึ้น พยายามทำลายความเงียบ "ชาคริตกับน้ำฟ้าประหม่ากันบ้างไหม"
"ประหม่าสิ" น้ำฟ้ารีบตอบ "งานใหญ่ระดับนานาชาติเลยนะ พวกเราเพิ่งอยู่ปี 1 เอง เค้าให้โอกาสงานของเรานำเสนอแล้ว เรารู้สึกเหมือนยังไม่พร้อมเลยอ่า"
"เหมือนกัน" เบญบอก "ชาคริตล่ะ"
เงียบสนิท ไม่มีเสียงตอบ
"ชาคริต"
"คงตื่นเต้นจนพูดไม่ออกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก" น้ำฟ้าบอก
เบญเบือนหน้าหนีซ่อนน้ำตา
หลังงานนี้จบ....เธอคงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้แล้วสินะ
"ชาคริต นายตื่นเต้นไหม" น้ำฟ้าถาม
"พอสมควร" ชาคริตตอบ
นั่นสินะ ชาคริตรักน้ำฟ้า เธออาจจะหลอกตัวเองได้ ว่าเห็นความรักในดวงตาของเขา แต่อย่างไรเสีย เขาก็มีคนที่เขารักอยู่แล้ว มากกว่าหนึ่งคน และไม่มีพื้นที่ให้ใครอื่นแล้ว
หากสองคนจะรักเสมอกันไม่ได้ ก็ขอให้เธอรักมากกว่า
เพราะรักกว่าย่อมเจ็บกว่า และเธอเจ็บดีกว่าชาคริตเจ็บ
"นายทำแบบนี้กับเบญไม่ได้นะ" น้ำฟ้าลากชาคริตมาคุยทันทีที่จอดแวะปั๊ม
"ทำอะไรไม่ได้"
น้ำฟ้าจ้องเขม็ง "นายคิดว่าชั้นตาบอดเหรอ"
"แล้วเราทำอะไรกับเบญล่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ"
"ก็นั่นแหละ ที่ชั้นพูดถึง เบญเป็นเพื่อนเรา....เป็นเพื่อนนายนะ ทำไมนายเย็นชากับเพื่อนขนาดนั้นล่ะ"
ชาคริตกัดฟัน ถ้าเขาทำทุกอย่างตามใจปรารถนาได้ เขาคงโผเข้าจูบปากสวย ๆ ของเบญแล้ว ความเย็นชาที่กลั้นใจทำก็เพื่อน้ำฟ้ากับน้องญานี่แหละ
"ชั้นรู้นะ ว่าทำไมนายถึงทำแบบนี้"
"รู้เหรอ"
"เราเคยไม่คุยกันสามปี ชั้นรู้สิ" น้ำฟ้าบอก "หน้าที่นายทำตอนเมินเบญ....มันเหมือนที่ทำตอนเราไม่คุยกันไม่มีผิด"
"............"
"นายกำลังหวั่นไหว หวั่นไหวมาก ๆ กับเบญ โดยเฉพาะหลังงานเลี้ยงวันนั้น"
"แล้วจะให้เราทำยังไง เราไม่มีวันหักหลังน้ำฟ้ากับน้องญานะ" ชาคริตโต้
"ก็ไม่ได้แปลว่าต้องเมินเบญขนาดนี้นี่" น้ำฟ้าเถียง "ตอนชั้นเมินนาย ชั้นยังพออ้างได้ ว่าเพราะนายทำตัวไม่ดีเอง แต่เบญยังไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด เค้าเสียใจมากนะที่......"
"น้ำฟ้าไว้ใจเราขนาดนั้นเหรอ" ชาคริตตัดบท "เพราะตอนนี้เราไม่ไว้ใจตัวเองแล้ว"
น้ำฟ้าอึ้งไป
"ตอนเรายังไม่สนิทกัน น้ำฟ้าบอกเองตลอด ว่าไม่ให้เราเข้าใกล้เบญ ไม่ให้เบญไว้ใจเรา แต่พอมาแบบนี้.....น้ำฟ้าอยากโดนนอกใจมากเลยเหรอ ทั้งที่เราไม่ได้อยากจะนอกใจน้ำฟ้านะ"
"นาย......หวั่นไหวขนาดนั้นแล้วเหรอ"
ชาคริตพยักหน้า น้ำตาไหล
"ชั้น....เข้าใจนาย.....ขอบคุณสำหรับความซื่อสัตย์นะ...."
"แล้ว.....เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้น้ำฟ้าฟัง....."
"ว่า"
"แต่ก่อน.....เบญไม่ค่อยรู้เรื่องเพศ ใช่ไหม"
"ใช่...ชั้นต้องสอนไปเยอะอยู่"
"วันนึง เบญโทรมาหาเรา ชวนเราออกไปหา บอกว่าเรื่องงาน....แต่พอไปถึงก็ถามเรื่องนั้นเยอะมาก"
น้ำฟ้าพยักหน้า เธอเข้าใจอารมณ์นั้นดี หลาย ๆ ครั้งเธอก็รู้สึกว่ายากที่จะปฏิเสธอะไรคนที่มีเสน่ห์เปี่ยมล้นอย่างเบญเหมือนกัน
"แล้ว.......สุดท้าย.......เราต้องสอนวิธีช่วยตัวเองของผู้หญิงให้เบญไป" ชาคริตตัดสินใจละส่วนที่เธอชักให้เขาจนแตกใส่หน้าเธอไป
"ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น?"
"ไม่มี" ถ้าไม่นับเรื่องแตกใส่หน้านะ "แต่แค่นี้เราก็นับว่าเกือบจะเป็นการนอกใจน้ำฟ้ากับน้องญาแล้วนะ....หลังจากนั้นเราก็ระวังตัวมาตลอด.....แต่.....มัน.......ยาก.........เบญเขา..............."
"สวย? มีเสน่ห์? ยากจะปฏิเสธ? ชวนให้หลงใหล?"
ชาคริตพยักหน้า
"ชั้นเข้าใจนายนะ" น้ำฟ้าตบแขนชาคริต "อีกครั้ง ชั้นขอบใจมาก ๆ ที่นายซื่อสัตย์กับชั้นขนาดนี้...."
"ไม่โกรธเราเหรอ"
"โกรธไม่ลง"
น้ำฟ้ากับชาคริตถอนหายใจ
"แล้วจะเอายังไงเรื่องเบญ"
"นายพยายามเป็นเพื่อนกับเขาเถอะ ชั้นจะพยายามคุยให้ ไม่ให้เขาเข้าหานายมากกว่านี้"
"ขอบใจนะ น้ำฟ้า"
"ชั้นพร้อมสนับสนุนนายทุกเรื่องอยู่แล้ว"
บรรยากาศในรถตึงเครียดน้อยลงนิดหน่อยหลังจากนั้น ชาคริตถามคำตอบคำ แต่อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ปล่อยเบญเงียบหงอยเหมือนช่วงแรก
ไม่ถึงเที่ยงก็มาถึงโรงแรมริมทะเล ที่ใช้เป็นที่จัดงานซิมโพเซี่ยม จริง ๆ แล้วงานจัดสามวัน แต่ทั้งสามคุยกันแล้วตกลงว่าจะอยู่งานเต็มวันแค่วันที่ต้องนำเสนอวันเดียว จึงขอลาอาจารย์ที่มหาลัยสองวัน คือวันนี้ วันแรกของงาน กับวันพรุ่งนี้ วันที่ทั้งสามต้องนำเสนอผลงาน กำหนดการของทั้งสามคือช่วงสิบโมงถึงสิบเอ็ดโมง นำเสนอแล้วก็น่าจะกลับบ้านได้ไม่ดึกนัก
ดังนั้น ชาคริตจึงได้จองห้องสวีทอย่างหรูในโรงแรมแห่งนี้ไว้แล้วสองห้องเป็นเวลาหนึ่งคืน
สองห้อง.....จิตใจด้านที่มีเหตุผลบอกว่าห้องหนึ่งเป็นของสองสาว อีกห้องของเขา
จิตใจด้านบ้า ๆ บอกว่า ................มันบอกว่าอะไร เขาไม่ค่อยแน่ใจ เสียงมันพันกันวุ่นวายไปหมด บ้างก็บอกว่าเขากับน้ำฟ้าห้องนึง แล้วเบญนอนคนเดียวอีกห้องหนึ่ง.................หรือจะเป็นเขากับเบญห้องหนึ่งแล้วน้ำฟ้านอนคนเดียวอีกห้องนะ
ด้านที่วิกลจริตขึ้นไปอีกบอกว่าให้นอนสามคนห้องเดียวไปเลย
ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย
ประเด็นนี้ ถูกหยิบยกขึ้นมาทันทีที่เขารับกุญแจมา
"มา ส่งดอกนั้นมาให้เรา" เบญบอก
"เบญกับ..."
"ไม่ ไม่ ไม่ คริตกับน้ำฟ้ารักกัน นอนห้องเดียวกันไปเถอะ เราอยู่คนเดียวได้" เบญบอกเสียงเศร้า ๆ
อีกครั้ง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เบญเป็นคนที่น่าหลงใหลอย่างเหลือเชื่อ ความเศร้าของเธอทำเอาชาคริตกับน้ำฟ้าหงอยไปด้วย
"เอางี้ดีกว่า" น้ำฟ้ารีบเสนอ "เราเอาของเข้าไปเก็บแล้วคุยเล่นกันอยู่ห้องเดียวก่อน เดี๋ยวพอจะนอนเบญค่อยแยกออกไป"
เบญส่งรอยยิ้มที่แสนทรงเสน่ห์ให้คู่รัก
"ชาคริต โทรหาน้องญาไหม" น้ำฟ้าถาม เมื่อได้นั่งคุยกันสักพักหนึ่ง
"เอาสิ"
"น้องญา....แฟนชาคริตน่ะเหรอ"
"อืม"
"ก็ดีนะ เราอยากเห็นหน้าน้อง"
ชาคริตหยิบโทรศัพท์ลงมา กดวิดีโอคอลล์
"พี่ชาคริตตตตตตตตต" เสียงสดใสจากปลายสายทำให้ชาคริตยิ้มได้ทันที ราชณิญาจับโทรศัพท์ขึ้นมาให้เห็นว่าเธออยู่ในห้องนาฏศิลป์กับน้อง ๆ นางรำ ที่รุมกันเข้ามาทันที....
"แฟนพี่ญาาาาาาาา" เสียงโห่ฮากรูเกรียว
"ใช่ แฟนชั้น มีอะไรมะ?" น้องญาหันไปถามลูกน้องในวง "ใครข้องใจตบกันได้นะ"
เสียงน้อง ๆ เงียบไปทันที ก่อนจะทยอยกันถอยออกไป
"วันนี้พี่ชาคริตไปพัทยาใช่ไหมคะ" น้องญาหันมาถาม "นำเสนอผลงานเนอะ"
"อือ ใช่ ขอกำลังใจหน่อยสิ"
"รับกำลังใจไปเลยค่ะ จุ๊บๆ" น้องญาส่งจูบให้กล้อง
ชาคริตยิ้มแก้มแตก "ขอบคุณนะ ญา"
"พี่ยังให้กำลังใจหนูเวลาหนูขึ้นรำเลย" น้องญายิ้ม "ว่าแล้ว พี่น้ำฟ้าอยู่ด้วยไหมคะ"
กล้องขยับจากหน้าพี่ชาคริต แพนไปทางขวามือ.....
ไปที่พี่น้ำฟ้ากับ....
ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็น หน้าตาสวยหวานสดใส ผมดำยาวถักเป็นเปียสองข้าง
"น้องญา" น้ำฟ้าโบกมือ "สบายดีไหม"
"สุดยอดค่ะ กำลังจะยื่นคะแนนที่มหาลัยแล้ว เดี๋ยวหนูจะตามไปอยู่ด้วยแล้วน๊าา" ราชณิญาตอบ "ว่าแล้ว....นั่นพี่เบญเหรอคะ"
"อือ" สาวสวยตอบ เสียงของเธอหวานฉ่ำ แฝงไปด้วยจังหวะกังวานใส แม้แค่คำเดียวยังเหมือนได้ยินเสียงดนตรีระรื่นหู "สวัสดีจ๊ะ ญา พี่ชื่อเบญนะ เป็น.......เพื่อน...ของพี่ชาคริตกับพี่น้ำฟ้า"
"พวกพี่ ๆ เล่าเรื่องพี่ให้หนูฟังหลายเรื่องเลยค่ะ" ราชณิญาบอก "พี่สวยเหมือนที่พี่น้ำฟ้าเล่าเลย"
พี่เบญแก้มแดง "ขอบใจนะจ๊ะ ญาก็สวยเหมือนกัน พี่เข้าใจเลยทำไมชาคริตถึงได้รักขนาดนี้"
ชาคริตใจแป้ว ถ้าเขารักญา 'ขนาดนี้' จริง ทำไมเขาถึงหวั่นไหวกับหญิงอื่นได้ขนาดนั้นล่ะ
ราชณิญาแก้มแดง "แหม พี่ก็ชมหนูเกินไป พี่สวยกว่าหนูตั้งเยอะ"
อะไรบางอย่างดลใจให้น้ำฟ้าตัดสินใจบอกไปตรง ๆ "พี่เบญอยากสมัครเป็นสมาชิกฮาเร็มของชาคริตแน่ะ...."
ราชณิญาอึ้ง
เบญอึ้ง
ชาคริตอึ้ง
"พี่ชาคริต....."
ชาคริตโผล่กลับเข้ามาในกล้อง "พี่ไม่ได้ตอบตกลงนะ...."
"ดีค่ะ.....เพราะถ้าพี่นอกใจหนู......เราสองคน ขาดกัน"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"น้ำฟ้าบอกน้องญาอย่างนั้นทำไม"
"ชาคริต นายรักเบญไหม"
"รัก"
เบญหน้าแดงก่ำ
"เบญ เธอรักชาคริตไหม"
"รัก"
ชาคริตเบือนหน้าหนีด้วยความอาย ถึงแม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินคำสารภาพรักจากปากของสาวสวยก็ตาม
"ชั้นเข้าใจ" น้ำฟ้าบอก "แต่....ชั้นก็เป็นแค่เมียน้อยของชาคริต ชาคริตจะมีใครเพิ่มหรือเปล่า....ไม่ใช่อำนาจตัดสินใจของชั้น......ชั้นถึงต้องเอาเรื่องไปให้คนที่มีอำนาจตัดสินใจ"
"น้ำฟ้า....."
"นายได้ยินน้องญาพูดแล้วนะ" ชาคริตพยักหน้า
"เบญได้ยินที่น้องญาพูดใช่ไหม" เบญพยักหน้า
"แล้วอยากให้เขาเลิกกันหรือเปล่า" เบญส่ายหน้ารัว ๆ
"เพราะฉะนั้น....ชั้นขอสอนบทเรียนนะ บทเรียนที่พวกนายสองคนอาจจะยังไม่รู้" น้ำฟ้าสูดลมหายใจลึก ๆ "ในชีวิตจริง คนรักกัน ไม่จำเป็นต้องได้กันเสมอไป"
ชาคริตกับเบญกระพริบตาปริบ ๆ
"เข้าใจนะ" เบญกับชาคริตมองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้าเศร้า ๆ
น้ำฟ้าเบือนหน้า ทำไมเธอทนเห็นเบญเศร้าไม่ได้เลยนะ
"เอาหล่ะ......เมื่อเข้าใจกันแล้ว ชั้นหวังว่า หลังจากจบงานนี้ไป จะไม่มีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อะไรจากพวกนายสองคนโผล่ออกมารบกวนความเป็นเพื่อนของพวกเราอีกนะ"
"อือ"
"เข้าใจแล้ว....ขอบใจนะ น้ำฟ้า"
ชาคริตดูหมอง แต่น้ำฟ้ามองท่าทีเศร้าโศกปานจะขาดใจบนหน้าเบญแล้วอยากจะร้องไห้
"เอาหล่ะ....ชั้นว่า.....พาวเวอร์พ๊อยท์ที่เราทำมาน่าจะต้องแก้ไขอีกหน่อย ชั้นจะ..." เธอหยิบกระเป่าโน๊ตบุ๊คออกมา แล้วคว้ากุญแจห้องอีกห้องไป "ไปนั่งแก้เงียบ ๆ ในอีกห้องนึงนะ"
ประหลาดนะ เธอคิดว่าจะโกรธ จะเศร้าถ้าชาคริตนอกใจ แต่นี่.....เธอกลับเสียใจที่ไม่ได้เบญมาเป็นเพื่อนร่วมเตียง
หรือ....อาจจะเพราะว่าเธอทำใจได้แล้ว ตั้งแต่เรื่องน้องญา ว่าความสุขของชาคริตคือการได้มีผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอ ขอแค่เธอได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาเธอก็พอใจแล้ว
"ขอบใจนะ น้ำฟ้า" ชาคริตพึมพำเบา ๆ เมื่อประตูห้องปิดลง
"เราไม่เข้าใจ"
ชาคริตหันไปมองเบญ "ความรักของเรา.....จบแค่วันนี้ ตอนนี้....แต่น้ำฟ้าอยากให้มีเวลาให้เรา.....ได้บอกลากันสักหน่อย"
"ถ้าอย่างนั้น.....คริตใช้วันนี้ช่วยให้เรามีความสุขได้ไหม"
ไม่ ไม่ได้ เขาไม่ควรทำแบบนี้ แค่คำบอกลาสั้น ๆ สักสามสี่คำก็พอแล้ว หลังจากนั้นก็ทางใคร ทางมัน "ได้สิ"
"ดี....ไปเดินเล่นที่ชายหาดกับเราสักหน่อยนะ"
มันไม่ถูกต้องนะ เราจะทรยศน้องญาไม่ได้
สามสิบนาทีต่อมา ชาคริตในกางเกงขาสั้นตัวเดียวก็เดินเคียงขนาบข้างกับเบญในชุดบิกินี่สีดำที่ริมชายหาดด้านหลังโรงแรม
"เราไม่เคยมาเที่ยวทะเลเลย รู้ไหม" เบญพูดเศร้า ๆ พลางก็ทอดสายตามองออกไปที่ท้องทะเลที่ทอดยาวสุดสายตา
เท้าเปลือยเปล่าเหยียบไปบนทรายเปียกยืนรออยู่ครู่หนึ่งให้เกลี่ยวคลื่นอ่อนเบาซัดเอาน้ำทะเลมาสัมผัสกับผิวหนังเนียนขาว
"และเราก็ดีใจมาก ที่ครั้งแรกของเรา.....ได้มากับคนที่เรารักที่สุด"
ชาคริตตัดสินใจไม่บอกเบญว่าที่เธอพูดออกมามันสองแง่สองง่ามแค่ไหน ดูหน้าเบญแล้ว เขาแน่ใจว่าเธอไม่รู้และไม่ได้คิดในประเด็นนั้นแน่ ไม่ใช่น้องญา จะได้เล่นมุก 18+
"แต่ก็เสียใจนะ ที่คงจะเป็นครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย....."
น้ำตาไหลหยดลงมาเป็นสายตามสองแก้มนวล
ชาคริตเดินเข้าไปเคียงไหล่กับสาวงาม ความคิดเรื่องน้องญามลายหายไปสิ้น มือนุ่มยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากหน้าสวยใส
"อย่าร้องไห้สิ เบญ" ชาคริตกระซิบ "เบญบอกเองนะ ว่าวันนี้จะขอมีความสุข"
"จะ...จริงด้วย....เรานี่มัน........" เบญสะอื้น ชาคริตดึงร่างผอมเพรียวของเธอเข้ามาตระกองกอดไว้แนบอก
นุ่มเนียนไปทุกสัดส่วนจริง ๆ
เบญซบใบหน้าลงกับแผงอกกว้าง รอยยิ้มอุ่น ๆ คลี่เผยออกมาบนใบหน้าที่ชุ่มด้วยน้ำตา
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ในที่สุด เบญก็ผละร่างนุ่มนิ่มออกจากอกของชาคริต และหันหน้าออกไปสู่เกลียวคลื่นอีกครั้ง
"คงจะดี ถ้าเราเป็นคนนอกรีตในยุคโบราณ จะได้เห็นทวยเทพผงาดขึ้นจากใต้ท้องทะเล"
"วิลเลี่ยม เวิร์ดสเวิร์ธ" ชาคริตบอก เขาจำกลอนบทที่เธอเอ่ยถึงได้
"อือ แต่ถึงเราจะเป็นคนยุคปัจจุบัน ทะเลก็สวยงามนะ แสงแดดที่ส่องประกายในฟองคลื่น กลิ่นของเกลือที่ลอยมาในสายลม นกนางนวล"
"เบญ...."
"อะไร"
"สิ่งที่สวยงามในทะเลวันนี้ไง แสงแดดที่ส่องประกายบนผิวเบญ ลมที่พัดอยู่ในผมเบญ เงาจากนกนางนวลที่ตกลงมาต้องตัวเบญ"
เบญยิ้มเศร้า ๆ "ขอบใจนะ ชาคริต หัวใจเราจะระเบิดอยู่แล้ว"
ทั้งสองเดินไปเดินมาริมทะเลอยู่พักใหญ่ ๆ ชี้ชวนกันดูนู่นดูนี่
"พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าแล้ว....." เบญเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ "วันสุดท้ายของเรา ในฐานะคนรัก จะจบลงแล้วสินะ"
ชาคริตพยักหน้า
"งั้น.................................."
โดยไม่รอคำตอบ เบญโผตัวเข้ามาแล้วมอบจูบแรกของเธอให้ชาคริต แล้วจึงตามด้วยจูบที่สอง ที่สาม ที่สี่ แต่ละครั้งรุ่มร้อนรุนแรงและยาวนานต่อเนื่องกว่าครั้งที่ผ่านมา ท่ามกล่างสายลมอุ่นจากท้องทะเลที่ลูบไล้ร่างกาย และดวงตะวันที่ลับตกจากท้องฟ้า เมื่อดาวดวงน้อยค่อย ๆ ทอประกายทักทายคู่รักวันเดียว
(https://attachments.xonly8.com/images/7367b54daa30c6dcf010a8a767c56a0ffe5f56b3.jpg)
เบญชอบชาคริต แล้วชาคริตจะไม่ชอบเบญหรือ
รักครั้งแรกของเบญจะจบลงเร็วจริงหรือ ต้องเข้าฮาเร็มชาคริตสิ
จะได้เพิ่มสมาชิกฮาเร็มไหมนะ
ชอบๆๆ
ไหวมั่ยพี่ชาคริตน้องเบญน่าสงสารน่า
คืนนค้จัดการให้จบๆไปเลยนะชาคริต
จะรอดมั้ยละนายชาคิต ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จัดแซนวิชไปเลย
ได้กันหน่อยเหอะนะ อยากอ่านบทรักมากคู่นี้
เอาไงดีล่ะคริต
สาวเจ้าเขารุกหนักซะขนาดนี้แล้ว
ขอบคุณครับ...น่าสงสารน้องเบญเนอะ..ที่ฌดนน้องญาบรคพี่คริตเสียก่อนจนหัวทิ่มเลย
เข้าฮาเร็มด้วยเลย
คงจะได้เปิดซิงเบญซักที
งานนี้นายชาคริตคงได้เปิดซิงเบญ
จะลากันจริงๆเหรอ
มองแล้วคงไม่แคล้วมาอีกคน เหนื่อยหน่อยชาคริต
ถ้าจบแบบฮาเร็มนายชาคริต จะดีต่อใจมาก
ที่น้องญาตอบแบบนั้นเพราะคนเยอะมั้ง ถ้าอยู่กัน2คนน้องคงโอเค
วาสนาชาคริตจริงๆ
เข้าร่วมไปเลย อย่าไปต่อต้าน
มีเมียเพิ่มแน่ๆๆ
ความรักของเบญกับคริตจะจบวันนี้จริงหรอ หรือจะสานต่อวันนี้เลย
เสร็จตัวเอกยกแก๊ง เดาได้ตั้งแต่ตอนแรกๆ ::Waiting::
เริ่มจูบแล้ว ไม่น่าจบง่ายๆ คู่นี้ลุ้นจริงๆ ครับ ::Hmmm::
จะมีฮาเร็มมันไม่ได้มาง่ายๆหรอก เค้าแค่ได้คุยเห็นกันทางโทรศัพท์เดี๋ยวเจอกันตัวเป็นๆเมื่อไหร่คนมันเคย3someมาแล้วไม่ยากหรอก
น่าไม่รอด
เบญจะมีโอกาสไหม หรือแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
น้องญา น่าจะใจอ่อนนะ
รักกันส่งท้ายจะมีแค่จูบอย่างเดียวไหมหนอติดตามลุ้นต่อครับ
แค่นี้จริงอะ ไม่มีปิดวันหน่อยเหรอ
ชื่อเรื่องมีคำว่า "เปิดซิง" นะ นี่ยังไม่ได้เปิดใครเลยอะ
::Me?::
ต้องจัดก่อนจาก
ยังไงนะชาคริต เปิดรับสาวเข้าฮาเรมหรอ หรือว่าพัทยาคือ เฉพาะกิจ
จะเป็นแบบนี้ไม่ได้น้องเบญต้องคือ1ในฮาเร็มอิอิ
เบญอยากโดนให้ได้เลยใช่ไหม
ไฟแรงมากเบญ น้องญาคงเข้าใจ ::DookDig::
ไม่น่าพลาดนะ
แอบแซ่บกันแต่อยากบอกใครดิครับ
::Evil:: ปล่อยเฉยๆได้ไง เอาไอ้ตัวบนไหล่กลับมา ขอบคุณครับ
กลายเป็นนิยายเศ้าไปแล้ว ::Crying::
แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียวต้องจัดให้หนักๆ หมายถึงความรักน้าาา ::Oops::
เป็นความรักที่สวยงามมากๆ แต่เกรงว่าน้องญาจะอนุญาตน่ะสิ
ใจนึงก็สงสารเบญ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ชาคริตนอกใจน้องญา จะมีทางออกทางไหนที่ดีๆ ไหมนะ
ลุยเลยพระเอก เดี๋ยวค่อยเคลีย
น้องเบญจู่โจมแบบนี้เดียวชาคริตอดใจไม่ไหวนะ
ต้องแอบคบน้องเบญแล้วว
น้องญาใจร้ายมาก
ญา มาพัทยาเพื่ออนุมัติทีได้มั้ย
แค่คืนเดียวก็ยังดีนะคริต แต่น้ำฟ้านี่ ไอดอลเลย 5555
ภาวนาให้น้องญาโทรกลับมาแล้วบอกว่าก็ได้ค่ะ อนุญาตให้พี่เบญอีกหนึ่งคน
เบญโดนจัดแน่นอนแบบนี้ น้องญาให้ชาคริตเพิ่มอีกคนก็ไม่ได้
ต้องให้ญารู้จักกับเบญก่อน
มีกลิ่นอายนิยายแจ่มใสสุดๆเลย
ต้องวางแผนดีๆปล่อยไปเสียดายของ
น้องเบญคนรักหนึ่งวัน ชาตริตไม่ได้หวังแต่ซิงแล้ว
จะมีอะไรกันง่ายๆแบบรี้เหรอ
น้องเบญยอมให้พี่คริตเถอะ
และแล้วก็จบลงบนเตียงได้สุขสมหวัง
แบบนี้ต้องมีนัดสั่งลากับเบญ ชัวร์
ต้องมีการแลกสารคัดหลั่งกันด้วยถึงจะสมบูรณ์แบบ
เอาน่ะ รับอีกสัก 2 3 4 5 6 คน เข้าฮาเร็มหน่อย น้องญาใจกว้างๆ หน่อย
วิธีแก้ปัญหาของน้ำฟ้านี่สมกับเป็นคนมีสมองจริงๆสิ
มันจะแค่จูบหรอ
จะวันเดียวแน่หรือ ชาคริต
น้ำฟ้าอยากได้เพื่อนร่วมเตียงเพิ่ม
แบบนี้ก็โคตรฟินสิครับ เบญจะได้เพิ่มประสบการณ์
จัดเถอะชาคริต
บทส่งนะว่าต้องไปช่วย จนได้เป็นคนที่ 3
เบญมีน้ำฟ้าช่วยแบบนีน่าจะสบายตัว
จูบขนาดนี้ ต้องส่งท้ายกับเบญแน่
สุดท้ายแค่วันนี้ พรุ่งนี้วันใหม่แล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ
ชาคริตจะดีแตกไหมเนี่ย
ส่วนน้องญา เห็นแบบนี้ ถ้าไดมารู้จักเบญจริงจัง มีหวังใจอ่อนเห็น ๆ แน่นอน
จะจบแบบเศร้าๆ จริงๆ รึ?
น้องญาจะว่ายังไงดี แต่น้ำฟ้าท่าทางจะโอเคอยู่นะ
งานนี้รอลุ้นกันหน่อย
ขอบคุณครับ
รักกันได้ในวันเดียว
แข็งเข้าไว้ชาคริต ใจแข็งนะ
น้องญาจะรับเบญเข้าฮาเล็มมั้ยนะ
เดวน้องก้อใจอ่อน มีเพิ่มอีกคนชัวร์
นึกว่าน้องญาจะหยวนๆให้ชาคริตซะแลัว เสียดายจัง
โรแมนติคมาก
เมียใหญ่ไม่ให้ก็อดสินะ
มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอก คริตต้องได้กับเบญก่อน
สงสัยต้องมีเพื่อนร่วมเตียง
ดูแล้วกับเบญไม่น่าจะจบแค่นี้ เพราะน้ำฟ้าเปิดใจรับไปแล้ว คงคอยช่วยประสานกับน้องญาได้
แบบนี้มีเสียบสดแตกในแน่ๆน้ำฟ้าให้โอกาสแล้วอิอิ
น้องเบญจะเสร็จไม๊นะ
ได้แต่รอเมียหลวงอนุมัติแหละ ถ้าจะมีเพิ่ม
สนองไห้เบญเถอะ
ลุ้นเลยว่าจะไปต่อยังไง จบแค่นี้หรือมีเพิ่ม
น้องญาบอกไม่ให้นอกใจแต่เอาเข้าฮาเร็มน่ะได้อยู่จะได้ช่วยๆกันดู
ลาก่อนไหมเบญแบบนี้ ชาคริต จะอดทนไเ้ไหม
ชาคริตจะจบแค่นี้กับเบญ หรือจะไปต่อให้สุดทาง
เสียดายแต่ก็โอเคนะกับการเดินเรื่องแบบนี้. ถ้ามีตัวละครมาเยอะจะคุมไม่ไหว. ผมเองเจอมากับตัวและยังปวดหัวถึงตอนนี้เลย5555
เบญกับชาคริต จบต่อหน้าแล้วสานต่อหรือไม่อยู่ที่ผู้ประพันธ์
สามคนส่งท้ายสักคืนน่ะ
ล่อเลยชาคริต เดี๋ยวน้องญายังไงก็ใจอ่อนแหละ
น่าส่งสารน้องเบญจัง สาวเขาเต็มใจ ก็พาเข้าฮาเร็มไปสิ ช้าอยู่ใย
ชาคริตก็รับเบญเข้ามาอยู่ด้วยเลย เดี๋วให้น้้าฟ้าไปอธิบายให้น้องญาเข้าใจ
เสียดานน้องเบญนะ เป็นผู้หญิงที่ดีเลยแค่เจอกันผิดเวลา
เพราะรักกันทุกฝ่าย แล้วจะยังไงต่อ
ขอบคุณครับ
รอคิวอยู่ จบนะ
ท่าทางจะไม่จบแค่ 2 นาง
ขอบคุณครับ
เรื่องราว เริ่มต้นที่วันนี้สินะ
สมาชิกใหม่ฮาเร็ม แบบไม่เป็นทางการ
น้องญาใจอ่อน ให้มีอีกคนเถอะนะ
ไม่รู้จะสงสารใครดี แต่อยากสงสารน้องญา อยู่ก็ไกลแต่ก็ต้องรับรู้อะไรแบบนี้
บอกไปเลยว่ามีคนสมัครอีกสองคนที่บ้าน
ถ้า เบญเข้ามา ก็จะเสีย ญาไป แต่ ก็อาจจะได้ริน กับไผ่หลิว มาเพิ่ม แต่ คนทีทำซาครืต กลับตัวได้คือญา และ รักเกรงใจญา มี่สุด ทั้งนี้ ถ้าเบญ จะเข้าสู่ ครอบครัวคริต คงต้อง แสดงให้ ญา รับเข้ามาให่ได้ เหมือนฟ้า
หวังว่าน้องญาจะใจอ่อน
น้องญาจะอนุญาตไหมนะ มีแนวโน้มแน่ๆ
ต้องได้น้องเบนแล้ว ::Horror::
อกหักแต่บอกเมียไม่ได้
ต้องจัดละ
แต่น้องญาจะว่ายังไงละเนี่ย
--
อั้นขนาดนี้ต้องอดทนแค่ไหนนะ
อ่านกี่ที ก็ยังไม่อินเบญกับชาคริต ไม่อยากให้ญาใจอ่อนเลยจริงๆ
จะเป็นวันสุดท้ายจริงหรือเมื่อต่างมีใจให้กัน
จะได้หรือไม้ได้ล่ะทีนี้
น้องญาจะใจอ่อนไหมนะ
ชาคริต ::Yes!::
มันจะครั้งเดียวจบจริงเหรอ?
จะจากกันไปแบบที่ไม่ได้เปิดกันสักหน่อยเหรอ เสียดายแย่เลย น่าจะจัดเข้าฮาเร็มไปอีก 1 นาง
น่าสงสารเบญ
ต้องให้เบญเผชิญเหมือนไอ้ขัยก่อนเหรอถึงจะยอมรับเบญกัน
สั้น ๆ นะ เบญ จบ
หนักแน่นไว้ชาคริต หนักแน่นนะ ไม่ใช่แน่นเฉย ๆ
แฟนกันแค่วันเดียว วันต่อไปเป็นเมีย ::Ahoo:: ต้องได้เบญ เข้ามาในฮาเร็มแล้ว น้ำฟ้าเปิดโอกาสให้แล้ว ::Me?::
สอนให้จบหลักสูตร แล้วแยกย้ายไหม
รสจูบอันแสนหวาน
ไปต่อเลย
น้ำฟ้าเปิดทางซะขนาดนี้ จะใจแข็งต่อไปได้แค่ไหนนะนักเปิดซิง
เอาแล้เบญเปิดก่อนเลย
รักมากก็เจ็บมาก
วันเดียวจะได้กันไหมนั้น
นึกว่าญาจะอนุญาตให้มีฮาเร็มซะแล้ว
เมื่อไหร่น้องจะยอมให้มีคนที่สามน้า..... แต่จากตัวเรื่องต้องมีคนสี่และคนห้าด้วยแน่
กำ จบแบบนี้ไม่ไดดดดด้
::Confident::
รักครั้งแรกและครั้งสุดท้าย มักมีเรื่องมหัศจรรย์เสมอ
ชาคริตจะกล้าเอาเบญไหมนะ
ชาคริตแอบมีอะไรกับเบญลับหลังน้ำฟ้า นี่โคตรจะเสียวแบบร้องต้องห้ามเลยนะ
เบญจะได้กับชาคริตตอนน้ีไหม
สงสารเบญมากๆๆ ขอให้สมหวังหน่อย
ชาคริตจบแบบนี้ไม่ได้นะ ขออีกคนเถอะ
เบ็ญเธอต้องการชาคริตจริงหรือ
สงสารเบญจังเลย
รอบนี้จะจบแบบในรถอีกมั๊ย
ริมหาดเลยชาตริต
เอาเลยจะได้จบจบสอนบทเรียน
อ่านแล้วเศร้าาาาาาาาา
น้องญา เพิ่มอีกสักคนเถอะ เดะไม่ไหวเอานะ
ก่อนจะลา ฝากรักไว้ด้วยหรือเปล่า
จะได้เปิดซิงอีกไหมนะ
หืม จูบกันแล้ว ชาคริตจะห้ามตัวเองยังไงไหว น้ำฟ้าช่วยหน่อย
จะได้จบแค่จูบจริงๆรึเปล่านะเบญ
เปิดซิงเบญก่อนแน่นวล
One night stand ซะงั้น
ทะเลพร้อมให้เสียตัวนะ
อกหักแบบนี้ บอกลากันให้สาสมล่ะ
อยสกให้ได้กันจังเลย ขาคริต เบญ
หนักใจแทนเลย
เบญจะโดนจัดหนักไหม// ชาคริตนี่ใจแข็งสุด ๆ เลยนะครับ
จบแบบเศร้านะ อยู่ใกล้ แต่เหมือนไกล
จากกันด้วยดีไหม หรือจะเป็นรักสี่เศร้า
เอาแล้ว เบญ จัดชุดใหญ่เลยนะ
เบญมาขนาดนี้ รอแค่เหตุผลที่ทุกฝ่ายรับได้ก็พอแล้ว รอวันนั้นครับ
ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วสินะ ขอให้ได้จัดกันยาวๆไปนะครับ
จะเป็นยังไง
เศร้านะรักกันทั้งคู่ แต่ก็ทำรักกันไม่ได้
::Glad:: เบญจะไหวหรือเปล่านะ
ต้องมีอะไรก่อนกลับดิ
ลีลารัก
เดี๋ยวน้องญาก็โทรมาหาน้ำฟ้าว่าโอเค
คืนนี้ต้องมาแล้ว พรหมจรรย์ของเบญ อย่าให้หลุดมือไปได้
จัดเบญได้แล้ว
เปิดตัวได้แล้วนะ ::Orz:: ::Orz:: ::Orz:: ::Orz:: ::Orz::
คู่รักวันเดียวจะเป็นยังไงจะจากกันด้วยดีหรือจากกันด้วยน้ำตา
สาวเจ้ารุกหนักขนาดนี้แล้ว ก็จัดการไปซะเลยละกัน
ได้เบญรึยัง
::DayDream::
ต้องมีสถานการณ์พิเศษแล้วละถึงจะทำให้น้องญายอมเบญได้
ลาแล้ว
ใจแข็งจริงๆนายชาคริต สุดยอด
มีส่งท้ายแน่นอน