ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 08 ] ตอนที่ 128 ( ประสบการณ์ของนายโทน )

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ขออภัยที่มาดึกครับ พึ่งฟื้น

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง




สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ


★★★★★★★★★★★


จอย สาวแว่นนักประสานงาน




★★★★★★★★★★★


น้องดรีม แฟนคนแรกนายโทน





★★★★★★★★★★★


ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมมาที่งานเลี้ยงรุ่นครับ งานเลี้ยงที่แสนธรรมดาๆดูเหมือนจะวุ่นวายละ

น้องดรีมก็เข้ามาหา มาคุยเล่นเหมือนวันก่อนๆ

แม้เราสองคนจะรู้อยู่แก่ใจว่า คงไม่รีเทิร์น

แต่มันก็อดที่จะห่วงกันไม่ได้ ส่วนบนเวทีนั้น

อื้อหือออออ เล่นตูอีกแล้ว เพราะอยู่ดีๆ

จอยที่เป็นวิยากรรับเชิญก็เอ่ยชื่อผม และไม่เท่านัน้

เธอยังเปลี่ยนภาพและมันก็เป็นรูปผมด้วย


★★★★★★★★★★★


เอาแล้วว กูอีกแล้ว ผมที่พยายามทำตัวนิ่งๆ ตอนนี้เริ่มอยู่ไม่สุขแล้วครับ เพราะหน้าของผมมันชัดซะขนาดนั้น และชื่อของผมอีก เพื่อนผมหันมามองด้วยสายตาที่คงไม่อยากจะเชื่อเท่าไร


ยิ่งน้องดรีมด้วยนี่ถึงกับเกาะไหล่ของผมเลย เธอถามอีกครั้งว่าไปทำงานมาเหรอ ผมก็มองหน้า จำนนด้วยหลักฐานก่อนจะตอบไปสั้นๆ " จ้ะ "   แล้วไม่เท่านั้นครับ เพราะว่ามีเสียงแปะ ๆ ๆ  เปิดมาก่อนเลย และเสียงนั่นก็มาจากแม่พี่เจมส์


แล้วตามกฏของโลกนี้เลยครับ มีคนเปิดย่อมมีคนตาม เสียงปรบมือค่อยๆดังขึ้นเหมือนหมุนปุ่มเพิ่ม Volume เสียง คนที่รู้จักก็มองผม คนที่ไม่รู้จักหรือจำไม่ได้ ก็ยังคงมองไปบนเวที ส่วนผมน่ะเหรอ... ภาพนี้เลยครับ



ผมกุมขมับแบบนี้เลยจริงๆ ดรีมก็บอก หืมมม เดี๋ยวนี้ร้ายเนอะ ได้ทำงานแต่กับคนสวยๆ ผมแหงนหน้ามามองแล้วถามว่า อะรายเนี่ยยยย ดรีมบอกมะรุ จอยพูดบนเวทีว่า ประสบการณ์การทำงานที่ได้รับจาก เจ้าของภาษาโดยตรง มันมีคุณค่ามากๆ รวมทั้งการเรียรู้วัฒนธรรม และมารยาทจากต้นตำรับโดยตรง


ในภาพตอนนี้เป็นตอนที่กำลังประชุมใหญ่ที่เชียงใหม่ครับ ดูเป็นทางการเลยล่ะครับ เพราะมันเป็นช่วงก่อนที่จะแยกย้ายไปม่อนแจ่ม ว่าแต่ทำไมจอยใช้ภาพนี้ล่ะ ทั้งๆที่ใช้ภาพตอนอยู่ม่อนแจ่มมาแล้ว.... แล้วก็ตัดภาพมาที่เชียงรายครับ ฮากามะลายเสือขาว พอถูกถ่ายภาพออกมาแบบนี้ก็สวยเลย


แต่ปัญหาคือไอ้คนใส่ชุดฮากามะ มันคือผมนั่นแหละ เพื่อนผู้หญิงก็ถามเลยว่า อีโทน !!! แกแน่ๆ คนนั้นแกแน่ๆ ข่าวร่วมธุรกิจของบริษัทแก แกมีส่วนด้วยเหรอ เอาละ.... ดรีมพูดแทรกมาว่า หวาย ๆ ๆ ๆ โปรเจคใหญ่เลยอ่ะ เธอบอกว่า.... เห็นมะพี่โทนเก่งจะตาย ทำงานแค่ปีเดียวก็ได้ ทำนู่น นี่ นั่น เยอะแยะเลย ทำงานจนแทบไม่ได้พัก แล้วมาบ่นดรีม โด่วววววว



ผมก็เลยบอกมันคนละอย่างกันนะ พี่ไม่เคยทำงานนอกเวลาแบบดรีมนี่ แต่ยัยแฟนเก่าตัวแสบก็บอกมะรุ มะสน เอ้าไหงงั้น ผมก็ถามมันเกี่ยวกันมั้ยนั่น ดรีมบอกเกี่ยวดิ่ ระหว่างนั้นจอยก็พูดๆไป ผมต้องแยกประสาทละตอนนี้ ทั้งดรีมและจอยพูดมาพร้อมๆกัน จนดรีมบอกว่า ดรีมไปโต๊ะดีฝ่าาาาา จะได้ไปอวดเพื่อน ผมนี่คือฮึ๊ !!! อะไรนะ เดี๋ยวก่อนๆ แล้วดรีมก็เดินไปเลย



ส่วนไอ้คิงก็นั่งข้างๆผมนะตอนนั้น ผมถามมึงไม่กลับไปโต๊ะห้องมึงเหรอ  มันบอกกูรอมึงสารภาพบาปอยู่ จะสารภาพดีๆ หรือให้กูสอบ แหม่... ดุจริงๆ เพื่อนกู พอดรีมกลับไปนั่งโต๊ะ ผมก็โฟกัสกับจอยได้มากกว่า 90% จอยบอกว่า ที่ผ่านโปรเจคนี้มาได้ นอกจากทีมงานที่ทุ่มเทกันเกิน100% ที่ขาดไม่ได้คือการซัพพอร์ท จากต้นสังกัดของแต่ละคน แล้วก็เปลี่ยนรูปมาอีก คราวนี้เป็นภาพชัดๆเลยครับ ผม พี่พลอย และจอย  3 คน


ผมอยู่ในชุดฮากามะ และสองสาวอยู่ในชุดยูกาตะ คนก็พูดกันชุดโคตรสวย คนก็สวย ผมอายก็อายเขินก็เขิน เลยแอบลุกย่อง ๆ ๆ ไปหลังห้องประชุม ไอ้คิงก็ตามมาด้วยครับ ผมถอนหายใจ เฺฮ้อออออ  ไอ้คิงบอกมึงจะเฮ้ออ อะไรนักหนา กู ผมก็ยังไม่พูดอะไร หลังพิงกำแพงและยืนมองไปบนเวทีเหมือนเดิม ไอ้คิงก็บอก แลกกันไปคนละดอก ทั้งดรีมทั้งพี่จอย แสบพอกันเลยว่ะ



ผมมองมันแล้วบอก เออ แสบชิบหาย...  ผมก็พูดต่อไม่รู้ว่ะ ช่วงปีที่ผ่านมา แม่งเกินคิดเกินฝันไปเยอะเลย ไอ้งานที่กูทำตอนนี้ แม่งก็ไม่ได้ตรงสายเลย ไอ้คิงมันก็บอกคนเราแม่งก็เงี้ย ไม่มีอะไรตรงตามที่คิดหรอก บ่นห่าไรนักหนาพวกเรายังไม่ 25 กันเลยนะเฮ้ย การงานมึงได้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว แต่ระหว่างที่คุยๆดันอยู่นั้น


มีรุ่นพี่ 2-3 คนเดินเลาะ ๆ ๆ  แล้วตรงมาทางผม ผมจำได้ๆ เป็นรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าผมประมาณ 2 ปี ตอนผมอยู่ม.4 พี่เขาอยู่ม.6 เป็นรุ่นพี่ที่อยู่ศิลป์ญี่ปุ่น ที่ผมจำได้เพราะพี่เขาโคตรคาวาอี้ พอเกินมาถึงผมพี่เขาถามเลย โทน ๆ ๆ ๆ  ในรูปอ่ะโทนใช่ป่ะ... ผมบอกเอ่อ.. ครับพี่  พวกเธอก็ถามว่าฮากามะที่ใส่ของเจ้าไหน ยี่ห้ออะไรโทนจำได้มั้ย


ผมก็อื่มม อื่มมม นึก นึก แล้วก็บอกชื่อแบรนด์ไป พวกพี่เขาตาโต ตาลุกวาวเลยนะ พวกเธอบอกโห โทน !!!!! ยี่ห้อนั้นเป็นแบรนด์ท็อปๆของญี่ปุ่นเลยนะ ต้องสั่งตัดเท่านั้น พี่อีกคนบอกใช่ ๆ ๆ แล้วพวกลวดลายสัตว์เทวะ ราคาจะแพงมากๆ เงินบ้านเราก็หมื่นกว่าเลยนะ ผมก็อ่ะแหะๆ ถึงจะรู้มาก่อนแล้วว่าราคามันหลักหมื่น แต่ฟังอีกทีมันก็ยังอึ้งเหมือนเดิม


ผมก็เลยถามว่าพี่คนนั้นรุ่นเดียวกับพวกพี่ป่ะ ไอ้คิงพูดเหน็บว่า พี่.... ผมมองหน้ามันเลยครับ กวนตีนไอ้นี่   รุ่นพี่สองคนก็บอกบ้าา พี่จอยเขาเป็นรุ่นพี่ ของพวกพี่ปีนีง... เอ้างั้นเท่ากับว่าตอนที่ผมขึ้นม.4 จอยก็ขึ้นปี 1 อ่ะดิ่ แบบนี้เองสิ่นะ...  แล้วไม่แค่นั้นสิ่ครับ เพราะว่าไอ้พวกเพื่อนเฮงซวย ที่ชอบอวดรวย ก็เดินมาตรงนี้เหมือนกัน 3 คน


มาถึงมันก็ถามเลยว่า เฮ้ย โทน มีคนบอกว่ามึงพาเจนไปคุยกันข้างนอกเหรอ ผมกับไอ้คิงก็มองหน้ากัน แล้วมองไปที่รุ่นพี่ญี่ปุ่น พวกเขาก็บอกงั้นพี่ไปก่อนนะ พอพวกเธอเดินไปแล้ว ผมถามอีกครั้งว่า อะไรนะ มันก็เริ่มทำเสียงขึงขังแล้วบอกว่า มึงชวนเด็กกูไปคุยอะไรกันสองคน ผมก็มองหน้ามันกลับไปเลย มองแบบไม่กลัวอะไร ผมพูดว่าพูดผิดพูดใหม่ได้นะ ใครเป็นคนชวนไป


มันบอกอีกว่า มึงอย่าเปลี่ยนเรื่องผมเลยบอกมันไปว่า มึงไปถามเด็กมึงให้ละเอียดๆก่อนดีกว่าว่าตกลงกูชวนไปจริงๆหรือเปล่า แล้วมีรุ่นพี่ผู้ชายอีกคนเดินอาดๆมาเลย ถามว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ว่าถามไอ้เพื่อนเวรครับ ว่าเป็นไรมั้ย มีอะไรรึเปล่า มันก็บอกก่อนเลย มาเคลียร์นิดหน่อยพี่ ไอ้โทนมันพาเจนไปคุยอะไรกันข้างนอก


เอ้า... ตกลงจะบอกว่าผมเป็นคนพาไปว่างั้น รุ่นพี่มันก็ถามว่าไอ้ยูโดมึงพาเด็กไอ้นี่ไปเหรอ อ้อ... เรียกว่าผมว่าไอ้ยูโด ก็แสดงว่ารู้จักผมประมาณนึง ผมก็เลยบอกไม่ได้ชวนไปครับ เจนมาเรียกบอกมีเรื่องคุย ไอ้นั่นก็ถามเจนชวนมึงเนี่ยนะ ผมก็เลยบอกกล้องวงจรปิดในห้องประชุมนี้ก็มีนะ ผมก็ชี้ ๆ ๆ ไปแล้วบอกว่า


พยานกูก็มี ว่าเจนเป็นคนมาเรียกบอกมีเรื่องคุยมึงจะเอากี่ปากล่ะพยานน่ะ หลักฐานก็ขอดูได้ตลอด เอาช่วงเวลาด้วยมั้ยครับ ผมพูดไปด้วยระดับเสียงที่เรียบๆ ไม่ได้ทุกข์ไม่ได้ร้อนอะไร เพราะมั่นใจว่ามันจะมาว่าร้ายผมไม่ได้แน่ๆ ไอ้นั่นก็นิ่งเลย ไอ้พี่คนที่มาออกตัวให้ก็นิ่งไปพักนึงเลยล่ะครับ ไอ้คิงก็พูดขึ้นมาตรงๆเลยว่า กูบอกมึงละไงไอ้โทน ผิดจากที่กูบอกป่ะล่ะ



มันพูดออกมาตรงๆ แต่ไม่ได้เอ่ยชื่อใคร แต่แปลกมั้ยที่ผมรู้ว่าคือเจน แล้วไอ้เวนนั่นก็คงรู้เหมือนกัน มันถามไอ้คิงว่าพูดถึงใครวะ ไอ้คิงก็บอกเปล๊า มึงนั่นแหละมีปัญหาอะไร มึงจงใจเดินมาหาเรื่อง พารุ่นพี่มาด้วย มึงมั่นใจเต็มร้อยเลยไม่ใช่เหรอว่าไอ้โทนมันชวนเจนไปคุยน่ะ  รุ่นพี่ก็มองหน้าเลยครับ แล้วผมก็มองกลับ สายตาผมไอ้คิงบอกนะว่า มันคือความละเหี่ยใจ อนาจใจ


ตอน ม.ปลาย ผมอาจจะเงียบๆไม่ค่อยตอบโต้อะไร แต่สังคมมหาวิทยาลัยมันก็สอนผมนะว่า ถ้าหงอคนเกินไป อีกฝั่งมันจะได้ใจแน่นอน ไอ้คิงพูดอีกว่า มึงทำพี่เขาเสียเวลาแล้วล่ะมั้ง กูบอกมึงตั้งแต่ตอน ม.5 ม.6 แล้วนะ ว่าเด็กของมึงมันไว้ใจไม่ได้ หรือมึงจะเถียงกู แล้วมาคอยถามคอยหาเรื่องคนอื่นแบบนี้ไอ้เวนมันใช่เรื่องมั้ย อ้อไม่ต้องแปลกใจครับที่ไอ้คิงมันพูดแบบนี้ เพราะว่า ไอ้คิงกับไอ้เวรขี้หึงเนี่ย


ตอนประถมมันเรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน บ้านมันก็รู้จักกัน ไอ้คิงก็เลยกล้าพูดแบบนี้ ตอนนั้นไอ้คนในกลุ่มที่มาด้วย ก็บอกเฮ้ยๆ ๆใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน  แล้วอยู่ๆเสียงฮู๊วว ก็ดังขึ้น มันทำให้สถานการณ์ตรงหน้าผมชะงักไปเลย  พอมองไปบนเวที ภาพที่เห็นคือ... เอ้า พี่แมนครับ  เป็นรูปพี่แมนในชุดสูทมาดเท่ อย่างที่ผมบอกไปว่าพี่แมนนั้นหล่อ  หล่อชิบหาย แล้วด้วยลุคผู้บริหาร ยิ่งส่งเสริมเขาไปจากหล่อชิบหาย เป็นหล่อชิบหายเลยค๊าบบบบ ผมเป็นผู้ชายยังชื่นชมว่าพี่แกหล่อ   ก็เหมือนที่ผู้ชายอย่างพวกเราชื่นชมพี่ติ๊ก เจษฎา นั่นแหละครับ แล้วไอ้คิงก็มาว่า เอ้าพี่ชายมึงไม่ใช่้หรอ


พอไอ้คิงพูด ไอ้พวกที่มาหาเรื่องผมก็หันมามองแบบคอแทบหัก จอยพูดสวนขึ้นมาว่า พวกเราได้รับความอนุเคราะห์จากคุณแมน ในการทำงานหลายๆด้าน คุณแมนเก่งรอบด้านมากจริงๆ ผมคิดในใจ อย่านะ อย่า อย่าาา แล้ว แว๊ปป ภาพถัดไปก็มาครับ เป็นภาพที่พวกเรากำลังทำการฝึกซ้อมอยู่ จอยบอกว่า นอกจากนั้นจอยเองก็ยังมีโอกาส ได้ทำงานร่วมกับทีมการ์ดของบริษัท ( ชื่อบริษัทคุณท่าน )


จอยพูดอีกว่า เบื้องหน้าที่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย แข็งแรง มุ่งมั่น มันมาจากการฝึกซ้อมซ้ำพื้นฐาน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพต่อไปเป็นคลิปครับ สาวๆกรี๊ดอีกแล้ว เพราะจากพ่อหนุ่มมาดเนี๊ยบใส่สูทเต็มยศ ตอนนี้ถอดสูทตัวนอกอออก เสื้อเชิร์ตก็พับขึ้นมาที่แขน แล้วพูดขึ้นมาว่า... " ไอ้โทน ออมแรงหน่อย " ใช่ครับพอพี่แมนพูดว่าโทนผมสะดุ้งเลย


แล้วภาพในคลิปก็แพนไปอีกมุมนึงซึ่งเป็นผมยืนอยู่ คือนิสัยบ้าๆของผมอย่างนึงคือ เวลารู้ตัวว่าต้องซ้อมอะไรหนักๆที่มันเกี่ยวกับการเตะหรือการใช้ขาในการสวิงกว้างๆ ผมจะชอบใส่กางเกงยูโด คือ ในความคิดผมกางเกงยูโดคือสุดยอดแล้ว มันได้เป็นเนื้อผ้ายืดอะไร แค่มันลื่นเวลาเคลื่อนที่และต้องฉีกขา มันจะคล่องตัวมากๆ


ในภาพคลิปก็เป็นผมนั่นแหละยืนเช็ดเหงื่ออยู่ แล้วเอ่อ.. ถอดเสื้ออกพอดี... อย่างที่ทุกคนอ่านมาช่วงตอนที่ 80-90 ช่วงนั้นผมกำลังเก็บตัวอยู่เรียกว่าฟิตจัดๆเลยล่ะ เรื่องกล้ามคงไม่ต้องพูดถึงชัดเป๊ะทุกส่วน แล้วพอเป็นแบบนั้นคนที่รู้ว่าไอ้คนในคลิปคือผมก็หันมามองเลย โอยอายชิบหาย ไอ้คิงก็พูดอีกว่า โอ้โห กล้ามมึงแน่นยิ่งกว่า ตอนม.ปลายอีก มึงบากิป่ะเนี่ย ตอนนั้นฝึกเซสชั่นการใช้มีด การปลดอาวุธ และเทคนิคต่อสู้ด้วยมือเปล่ามั้งครับ ถ้าปลดมีดได้แล้วให้ต่อด้วยการต่อสู้ประชิด

แล้วต้องซ้อมกันแบบจริงจังด้วย เพราะคนที่มาสอนให้ เป็นครูฝึกที่พี่รุจน์ไปเชิญมาสอน เขาเป็นครูฝึกที่สอนพี่รุจน์ตอนยังรับราชการทหารหน่วย.... อยู่ครับ แต่ในคลิปก็ไม่เห็นภาพของอาจารย์ท่านนะ มาต่อในคลิป ในคลิปมันไม่ใช่แบบว่าจับคู่แล้วแสดงท่าทางการปลดอาวุธนะครับ แต่มันเป็นการใส่กันจริงๆ อย่างที่บอกแหละครับว่ามีครูฝึกทหารมาสอนกันจริงๆ ผมโดนพี่รัชน์ปัดมีดออกอย่างไว พี่รัชน์จะแทง ผมก็หลบและความมั่บเข้าที่มือและสับเข้าที่ข้อมือและบิดข้อมือให้มีดหลุด พาอาวุธหลุดมือทั้งคู่ก็ต้องใช้มือเปล่า


พี่รัชน์ก็เร็วนะจากในคลิปเขาตั้งการ์ดเลย ส่วนผมน่ะเหรอรีบกระโดดม้วนตัวไปหยิบมีดเลย พี่รัชน์ถึงกับหลุดแล้วบอกเฮ้ยไอ้โทนโยนไปเลย พี่ๆอีกหลายคนที่อยู่ในคลิปแล้วบอกโกง โกง ไอ้โกง เซสชั่นนี้ถ้าปลดอาวุธ แล้วห้ามหยิบเว้ยยย พี่ๆในคลิปเขาก็พูดแบบนี้ ผมก็บอกเอ้าเหรอ จอยบนเวทีเธอทำท่าขำเบาๆนะ คนอื่นก็เลยขำไปด้วย ผมก็เลยทำท่าสับข้อมือตัวเองและปล่อยมีดออกไปเลย จากนั้นโหใครตัดต่อคลิปเนี่ย เขาเหมือนเพิ่มเสียงหายใจของผมลงไป ฮ่าวววววว ผมถอนหายใจและสูดหายใจเข้าไปลึกๆ



เปลี่ยนมาตั้งท่าเหมือนตอนแข่งยูโด ไอ้คิงถามว่ามึงจะเอายูโดไปสู้มวยไทยเนี่ยนะ พี่รัชน์ในคลิปก็เปิดมาก่อนเลยครับทำเหมือนจะเตะแต่ยืดขาถีบ แต่ผมก็หลบได้นะ ซ้อมด้วยกันบ่อยๆ ผมก็คว้ามั่บ !!!  จับที่ปกเสื้อเลยกำลังจะบิดหมุนทุ่ม แต่พี่รัชน์ก็ศอกสั้นใส่สีข้าง จนผมสะดุ้ง ผมเลยต้องปล่อยเสื้อครับ จากนั้นก็จรดมวยบ้าง ตึ้ง !!! ผมกระทืบเท้าทีนึง เพื่อแจ้งเทพเทวดาของพื้นปฐพี หมุนหมัดยกขึ้นเพื่อบอกกล่าวครูบาอาจารย์ เทวดาเบื้องบน และย่ำเท้าลงอีกครั้งและท่องในใจ

" หะ นุ มา นะ นะ สัง สะ ตัง "


แล้วก็จรดมวยเตรียมลุยกับพี่รัชน์ พิธีไหว้ครูฉบับเร่งด่วนตามตำราที่ตาสอนมา ไอ้คิงก็ถามทำไรวะ ผมบอกไหว้ครูฉบับเร่งด่วนดิ่วะ ไม่ไหว้ก็ไม่ได้... ไอ้คิงบอก อ้อออออ ตามึงเป็นครูมวยนี่หว่า ผมบอกเออ มันถามว่าสายไหนวะ ผมก็บอกมวยโคราช ไอ้คิงก็บอก อ้ออออออ  เป็นทั้งยูโดทั้งมวยเลยสิ่นะเพื่อนกู ไอ้คิงมันจงใจชัดๆเลย แล้วเสียงว๊ายก็ดังขึ้น ผมรีบหันกลับไปมองบนเวที


ในคลิปนั้นผม พุ่งใส่เลยช้าไม่ได้ เตะตัดขาลำตัวแต่จังหวะนั้นก็บิดลำตัวฝืนตวัดเตะเป็นท่านาคาสะบัดหาง เตะเสยขึ้นไปตรงๆที่หน้า แต่พี่รัชน์ก็บล็อกไว้ได้ทัน ผมรีบโดดถอยหลังเลยครับ แล้วหมุนเตะกลับหลังดักไว้ก่อน จะมองเป็นจระเข้ฟาดหางก็ได้ แล้วพอไม่โดน ผมรีบม้วนหน้าแล้วหันมาสู้ต่อ พี่รัชน์รุกเข้ามาเตะ ต่อย ผมก็บล็อกก็หลบ แต่พี่รัชน์เองก็ไม่ใช่ว่าธรรมดา เขาเข้ามาล็อคคอจะตีเข่า ผมก็บล็อกแล้วจับบิดแขนงัดทุ่มอิปป้อนไปที พี่รัชน์ลอยเคว้งเลย ผมก็ล็อคแขนและกดลงพื้น


จำไว้ครับทุกคน ถ้าใครเคยเห็นเขาทุ่มแรงๆเร็วๆ นั่นแหละปลอดภัย เพราะมันจะวุ๊ปเดียว ถ้าไปงัดและทุ่มผิดท่านั่นแหละเสี่ยงเจ็บ พอพี่รัชน์โดนทุ่มแล้วลงไปนอนด้วยท่าที่เซฟตี้ กลับกลายเป็นว่าเขาหมุนตัวล็อคแขนและหักด้วยท่ากางแขน แต่เหมือนในคลิปผมจะงัดแรง ใช้แขนข้างเดียวยกเขาขึ้นมาเลย เสียงก็ฮืออออ กันไปหมด พี่รัชน์ลอยมาเขาก็รีบปลดการล็อคแล้วเด้งตัวออกไปเลย



เสียงพี่รุชน์บอกดี !!! พอแค่นั้นสองคน แ แล้วคลิปก็ตัดไป เสียงก็ฮือฮา ผมนี่กุมขมับเลย จอยบอกอีกว่า จอยโชคดีที่มีโอกาสทำงานดีๆ ที่มีหลากหลายบริบท หลากหลาย Process ในงานเดียว และที่สำคัญได้การยอมรับ แล้วภาพก็ตัดมาในวันที่เซ็นสัญญาครับ โหใครถ่ายคลิปสวยจัดๆเลย แต่คลิปนั้นโฟกัสแค่ที่จอยนะ คุณรุกะจะไม่ถูกถ่ายเลย คงตกลงกันไว้นั่นแหละ


แล้วคลิปก็แพนมาที่ผมที่ตอนนั้นหัวขาว ใส่ Mask  ตอนนั้นผมก็จะเดินหนีละ แต่ไอ้คิงก็ดึงคอเสื้อผมไว้ มันพูดว่า กูเดานะ ต่อไปต้องไปซีนที่มึงโดนชมใช่ป่ะ ไอ้คนหัวขาวๆนั่นก็มึงแน่ๆล่ะ รูปที่ดรีมมันเอาขึ้นดิส รูปนี้สิ่นะ ตอนนั้นทั้งผม ทั้งไอ้พวกที่มาหาเรื่อง ก็มองมาที่ไอ้คิงเลยครับ  ผมบอกเออๆเดี๋ยวมา แต่ไอ้คิงก็บอกว่ามึงนี่ยังไงวะพอจะมีคนชมแล้วชอบเดินหนีตลอดไอ้เวน หัดยอมรับมั่งดิ่วะว่ามึงก็ทำได้ ฟรายเอ๊ย ได้ข่าวว่าไปกระทืบพวกการ์ดของญี่ปุ่นจนเละเทะเลยหนิ



ไอ้คิงมาบอกผมทีหลังครับว่ามันจงใจพูด และมันก็มองไปที่ไอ้พวกนั้นปฏิกิริยาของพวกมันคือหน้าถอดสีไปแล้ว แล้วตอนนั้นเพลงก็แหม บิ๊วมาเชียว เป็นตอนที่ผมเดินเข้ามาในอาคารครับ ใครอยากได้บรรยากาศแบบเต็มๆย้อนไปอ่านได้นะ ตอนที่ 91 หรือ 92 นี่แหละ แล้วก็เป็นภาพที่ทุกคนยืนปรบมือให้ แล้วบนอาคารก็มีคนบอกโทนสู้ ๆ โอยยย ผมไปไม่เป็นเลยครับจังหวะนั้น โอยอายว่ะ แล้วที่สังเกตได้คือพวกเพื่อนๆผมที่อยู่ที่โต๊ะ



มันหันหลังกลับมาเยอะเลยครับ แล้วตอนนั้นก็มียัยตัวแสบคนนึงวิ่งดุ๊ก ๆ ๆมา น้องดรีมเองครับ วิ่งมาถึงแล้วบอกโห ๆ ๆ ๆ ๆ ไรเนี่ยมีแต่คนรู้จักทั้งบริษัทเลย ผมก็มองหน้าแล้วบอกอะไรเนี่ยยย แล้วดรีมก็บอกหมั่นใส้เชอะ เนอะพี่คิงหมั่นใส้คน ไอ้คิงบอกช่ายยยยย แล้วตอนนั้นน้องดรีมก็มองไปที่ไอ้พวกนั้นที่ยืนอยู่ แล้วถามผมว่าอะไรอ่ะพี่โทน มีเรื่องกันเหรอ เอ้า !!!  เข้าประเด็นเร็วเกิ๊น ไอ้คิงก็หัวเราะเลยครับ ดรีมก็มองๆแล้วตบไหล่ผมเบาๆ แปะ ๆ ๆ ๆ แล้วบอกว่า อย่ามีเรื่องกันเลยนะพี่โทนนะนะ แล้วอยู่ดีๆดรีมก็บอกยกแขนขึ้นหน่อย ผมก็ยกนะ แล้วดรีมถลกแขนชายเสื้อผมขึ้นแล้วบอกว่าเนี่ยดูดิ่


กล้ามท้องแบบนี้เนี่ยใครจะต่อยเข้าอ่ะ แข็งหยั่งกับใส่ชุด+10  ผมก็ต้องยกแขนอ้าออกครับ ผมก็ถามนะว่าเล่นซนอะไรเนี่ยดรีม ดรีมบอกเอ้า !!!  ก็เนี่ยถ้ามีเรื่องกัน ดรีมกลัวพี่ไปต่อยใครตายซะเปล่าๆอ้ะ เวรกรรมแล้วดรีมพูดต่อหน้าไอ้พวกนี้ด้วยนะ ผมบอกจ้ะๆรู้แล้ว ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอก คุยกันเฉยๆ ดรีมถามแน่นะคุยอย่างเดียวนะ ไม่ต้องออกหมดน่ะ ผมก็บอกจ้ะ ๆรู้แล้ว ซีนนี้ไอ้คิงถึงกับบอก แหวะ


ดรีมก็พูดว่า.... ไรพี่คิงแหวะไร อยากโดนต่อยป่ะ ไอ้คิงบอกอย่าทำพี่เลยยยยยยย ดรีมบอกดีมาก ดรีมก็บอกนะว่าหนูกลับโต๊ะก่อน ผมก็เลยถามว่าจะเดินมาทำไมเนี่ย ดรีมก็บอกว่าอยากมาหาอ่ะมีไรป่ะ แล้วยัยตัวแสบก็เดินดุ๊ก ๆ ๆ ๆ เฮ้อออ ปวดหัวแท้ ไอ้คิงก็พูดว่า เออแฟนเก่ามึงนี่ดีว่ะ เป็นห่วงเป็นใยกันดีเหลือเกินโตมาก็สวยชิบ ผมบอกไปนะว่าแต่นอนน้อยนี่แหละประเด็นเลย คือผมพูดกันสองคนเหมือนไม่สนว่าไอ้พวกที่กำลังมาหาเรื่องนั้นยืนอยู่ข้างๆ แล้วไอ้คิงก็บอกเฮ้ย ตกลงพวกมึงอ่ะยังไง พี่เขาเสียเวลาแล้วนะ



ไอ้เวนที่มาหาเรื่องก็มองหน้าซ้าย ขวา ซ้าย ขวา มันพูดทิ้งท้ายว่า แล้วไป... แล้วพวกมันก็เดินกันไปเลย ทิ้งไว้ให้ไอ้รุ่นพี่ยืนหน้าเสียอยู่ ผมก็พูดไปว่าเสียเวลาแท้ๆ ไอ้คิงก็พูดอีกว่า กูบอกมึงแล้วว่าเจนมันไว้ใจไม่ได้... พี่เขาก็ถามเลย เจน เจนไหนวะ ผมก็เลยบอกชื่อ เล่นกับชื่อจริงไปนั่นแหละครับ ไอ้คิงก็บอกที่เคยเรียน ( ชื่อโรงเรียนประถม ) ไงพี่



พอบอกไปแบบนั้นพี่เขาก็เฮ้ย แรดนะคนนี้ ไอ้คิงก็หัวเราะ 555 แล้วบอกนั่นไงเห็นมะ แล้วมันก็บอกกับผมว่ากูบอกมึงละ ชื่อมันเน่ามาตั้งแต่ประถม ผมก็บอกกูจะรู้เหรอไง กูไม่ได้อยากยุ่งแต่แรกอยู่แล้ว ไหนๆก็ไหนๆละ ผมยกมือไหว้แบบกึ่งๆจริงๆใจ กึ่งๆขอไปที แล้วบอกรุ่นพี่ไปว่า โทษทีนะพี่ทำให้เสียเวลา ไอ้รุ่นพี่คนนี้ก็เลิ่กๆลั่กๆ แล้วบอก เออๆ ไม่มีอะไรก็แล้วไป แล้วเขาก็เดินไปเลย

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[rongler2524]

มีประวัติตั้งแต่เด็กเลย

[Roam/Z/l3]

มีเรื่องตั้งแต่เด็กเลยนะเจน

[Aerials]

เย้ ตอนใหม่มาแล้วกำลังค้างเลยครับ ผมนี่รอลุ้นฉากปะทะกันของสาวๆเลยว่าจะใช้ไม้ไหนมาสู้กัน

[Am1112mA]

เพื่อนมีทั้งไว้ใจได้กับไม่ได้ การเลือกคบเพื่อนก็เป็นสิ่งสำคัญ

[Wiwek]

จะมาหาเรื่องเค้า เหมือนหาเรื่องตายเองแล้วมั้งเนี่ย

[❖SynchroNight❖]

ได้ดรีมช่วยไว้แท้ ๆ เลยคุณโทน ฮิฮิ

ปล. มีพ่อตาเพิ่มเฉยเล๊ยยย!!!

[zeebraa]

เทพแท้ๆเลย เทพโทน งานนี้

[Pitor]

มีวีรกรรมมากมายตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเลย

[Channarong Saekow]

แล้วศึกระหว่างสองสาวใครจะเป็นผู้ชนะกันนะ

[civil2]

หมั่นไส้พวกกร่างจริงๆ พารุ่นพี่มาน่คงมั่นใจมาก ไงหล่ะหน้าเสียไปสิ


เอ้าา มาอีกพวก หน้าแตกไปอีกกลุ่ม

[deamondear]

กลับมาถึงคอนโดพอดี อ่าาาาก่อนนนโบ๊ะบ๊ะต่อ

แล้วเราก็ค้างอีก🤣

[sunnies]

โธ่.ไม่กล้าจริงนี่หว่าในงานน่ะ
มีแม่ที่แย่แต่มีพ่อที่ดีดรีมเอ๋ย

[navy868]

รอดตัวไปนะพวกเอ็ง หาเรื่องผิดคนแล้ว
อย่างน้อยพ่อดรีมก็ยอมรับโทน หน้าแตกไปซิพวกมรึงงงง

[ballzard]

เกือบโดนแม่ไม้เทพโทนแล้วนะพวกเอ็ง