" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.18 : ใกล้จะสุดทางเช้าวันทำงานวันจันทร์เวลาตอนเจ็ดโมงเช้า หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเราสามคนไปเมื่อศุกร์ที่ผ่านมา
"เอ่อออ พี่จิว โมโหใครมาเนี่ย" ผมทักพี่จิว เมื่อเห็นเธอหน้านิ่วเดินเข้ามาที่โต๊ะทำงาน แล้วผมก็ยิ้มให้พี่จิวเธอ ที่มองหน้าผมแบบเหวอๆ คงแปลกใจที่ผมมาทำงานแต่เช้าเหมือนกันกับเธอ พอเห็นเธอทำหน้ามึนๆ อ้าปากเหวอใส่ผมแบบนั้น ผมก็อดแซวต่อไม่ได้ หลังจากเมื่อคืนก่อนนั้นผมโดนพี่จิวกับเพื่อนสนิทของเธอจัดหนักเข้าไป
"อ้าวพี่จิว งง ไรพี่ ทำท่าเหมือนคนเห็นผี" จนพี่จิว ที่ได้ยินก็หายทำหน้าเหวอ เธอค้อนใส่ผมแล้วพูดตอกกลับผมผมมาไปเรื่อยเปื่อย
"วันนี้มาซะเร็วเลยนะ ฝนจะตกหนักไหมเนี่ย"
ก่อนผมจะพูดด้วยเสียงเบาลงแซวๆ เธอไปว่า
"ก็คิดถึงพี่จิว ของผมมากกนะซิเลยมาเร็ว"
พี่จิว ที่ได้ยินก็หันมาตีแขนผมจนเสียงใหญ่ แล้วเอ่ยปรามด้วยคำพูดดุๆใส่ผม
"เบาๆ เติม เดี๋ยวใครได้ยินเอา พี่ไม่คุยเรื่องนี้นะในนี้ พี่เตือนแล้วนะ" แต่คนปรามดันหน้าแดงซะเอง ท่ามกลางคนที่นั่งทำงานเงียบๆอยู่ในฝ่าย 2-3 คน
แต่ดูพี่จิว ที่ไม่ค่อยชอบใจเท่าไรเธอเลยขึ้นมาเบาๆเพื่อกำชับผมต่อ
"เอ๊ะ เติม พี่บอกว่าพี่ไม่คุยเรื่องนี้ในบริษัทแล้วไง"
แล้วเธอก็เงียบไป ผมชวนคุยอะไรก็ไม่ตอบ จนผมถอดใจปล่อยเธอไปแล้วหันมาทำงานบนโต๊ะทำงานของผมต่อ กะว่าหลังเที่ยงๆ แล้วถ้าชวนพี่จิว คุยอีกครั้งแล้วเธอไม่คุยด้วยก็จะขอโทษซะหน่อย หลังจากนั้นผมก็ทำงานเงียบๆไป
จนในที่สุดก็ถึงพักเที่ยง วันนี้ขณะทุกคนกำลังจะออกไปกินข้าวกันหมด
"พี่จิวคะ กินข้าวค่ะ เติม" พี่แต๋ว เดินมาเกาะพาร์ติชั่นเอ่ยชวนไปกินข้าวกลางวันเหมือนเช่นทุกวัน
"แต๋ว ออกไปกันเลย วันนี้พี่ไม่ค่อยหิว" พี่จิว เอ่ยตอบไป
"เติม ล่ะไปไหม" พี่แต๋ว เอ่ยมาถามผมบ้าง
"ไปกันเลย เดี๋ยวผมว่าจะไปธนาคารหน่อย" ผมเอ่ยตอบ
"โอเค งั้นหนูไปนะพี่" พี่แต๋ว เอ่ยมาบอก ก่อนเดินออกไป
ผมที่วันนี้กะว่าจะไปทานข้าวกลางวันและจะไปธนาคารเพื่อไปรับเช็คของบริษัทสักตอนเกือบๆบ่าย จะได้ออกไปติดต่องานข้างนอกในคราวเดียวเลย ผมเหลือบมองดูพี่จิว ที่ก้มหน้าทำงานของเธอเงียบๆ
"พี่จิว ไม่กินข้าวหรือครับพี่" ผมหันไปเอ่ยถามแบบกล้าๆกลัวๆไปด้วยกลัวว่าเธอจะอารมณ์ไม่ดีอยู่
พี่จิว เงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่งๆเช่นเดิม ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ วรรณ แกขอเอกสารของปีแล้ว เดี๋ยวว่าจะเข้าไปห้องสโตร์รูมไปเอาเอกสาร เดี๋ยวถ้ายังไม่ออกไปข้างนอก เติมก็เข้าไปช่วยพี่หาพีที่แพรนทรี่หน่อยแล้วกัน พี่เอาข้าวผัดมาเผื่อ"
พี่จิวเอ่ยถึง ผู้อำนวยการฝ่ายของเราที่ตามงานของเธออยู่ แล้วพี่จิว ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินผลุบเข้าไปในห้องสโตร์รูม ผมที่ได้ยินก็ลุกขึ้นเดินตามเธอเข้าไป โดยไม่ได้คิดอะไร ตอนนี้ภายในฝ่ายไม่มีใครอยู่เลยเพราะทุกคนต่างออกไปกินข้าวกลางวันกันจนหมดเหลือเพียงผมและพี่จิว กันเพียงสองคนเท่านั้น
ผมผลักประตู เดินเข้าไปเงียบๆก่อนปิดประตูห้องสโตร์เต็มไปด้วยกล่องเอกสารสูงเป็นชั้นท่วมหัว พอผมเดินเข้ายังห้องตรงมุมที่มีกล่องเอกสารตั้งเรียงกันเป็นกำแพงสูง อยู่ๆก็ตกใจที่พี่จิว อยู่ๆก็พุ่งเข้ามายืนตรงหน้าจนผมตกใจเกือบล้ม หลุดอุทานออก
"เอ้ย พี่....." ผมที่ตกใจ กำลังจะร้องถาม แต่พี่จิว ก็เอามือปิดปากทัน พร้อมเอ่ยมาเบาๆ
"เบาๆ อยากให้คนรู้กันหรือไงเนี่ย จุ๊ๆ" จนพอผมตั้งสติได้ เธอจึงเอามือที่ปิดปากผมอยู่ลดลง
"อยู่ๆพี่พุ่งเข้ามาผมก็ตกใจสิ" ผมที่เบาเสียงลงพูดออกมา แต่พี่จิว กลับหัวเราะคิกคักระรื่นอยู่ กลิ่นน้ำหอมจากร่างพี่จิว โชยชัดเข้าจมูกของผมทันที
แล้วพี่จิว เธอก็ขยับร่างของเธอที่อยู่ในชุดเดรสผ้าไหมสีลาเวนเดอร์ยิ่งเบียดเข้าหาผมในจนชิด ทั้งกลิ่นกายอ่อนๆ ของเรือนร่างที่ผมเคยเชยชมมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง ความนุ่มนิ่มของเนื้อตัวพี่จิว ที่แนบชิดกับผมทำให้สิ่งที่อยู่ภายในกางเกงของผมขยายแข็งภายในกางเกงทำงานเกือบจะทันที
พี่จิว ที่ก็คงรู้สึกตัวว่ามีอะไรแข็งๆ ที่กั้นอยู่ระหว่างช่วงล่างของเรา 2 คน พี่จิว ก็แกหัวเราะออกมา พร้อมกับเอ่ยออกมา
"แหม ฟิตนะ แค่นี้ต้องหงุดหงิดด้วยหรอ" พี่จิว ที่พูดออกมาเหมือนเธอไม่ได้คุยกับผม เหมือนเจตนาของเธอเหมือนพูดให้เจ้าท่อนลำของผมในกางเกงของผมให้ได้ยินมากกว่า ผมเลยแกล้งเอ่ยหยอกพี่จิว กลับไป
"อื้ออออ พี่จิว อ่ะทำผมลำบากเลย แล้วแบบนี้ผมจะเดินออกไปยังไงเนี่ย แข็งขนาดนี้"
"ไม่เห็นยากเลย ก็จัดการเหมือนทุกที พอเอาออก ก็หมดฤทธิ์ อ้อ แอ๊ด ฝากมาบอกนะว่าวันนั้นขอบคุณมาก " พี่จิว พูดทีเล่นทีจริงตามด้วยพูดถึงพี่แอ๊ด แต่ผมรู้แน่ๆว่าเธอทำจริงเหมือนที่พูด ก่อนที่พี่จิว จะพุ่งเข้ามาเอ่ยด้วยเสียงเบาๆกับผมต่อ
"แต่พี่บอกแอ๊ด ไปแล้วนะ ว่าพี่ไม่ให้แกไปเอาแบบนั้นแล้วนะ" พลางแหงนหน้ามาสบตาผม
ผมที่ได้ยินเลยแกล้งเอ่ยแซวพี่จิว กลับไปทันที
"แหม หวงผมล่ะซิพี่" ผมเอ่ยไปโดยไม่คิดอะไรเพราะเอาจริงๆ แล้วผมเห็นพี่จิว เป็นแค่คู่นอนเท่านั้นจริงๆ ในแบบที่ชายหญิงคู่หนึ่งต่างเสนอกับสนองเรื่องกามสวาทได้ตรงกัน
"เออ ใช่" พี่จิว เอ่ยยอมรับมาตรงๆ ใส่ผม
แล้วมือของพี่จิว ก็เอื้อมมาจับเจ้าท่อนลำที่แข็งจนขึ้นเห็นชัดเป็นลำตรงเป้ากางเกงทำงานของผมทันที จนผมต้องร้องอุทานออกมา
"อุ๊ย"
"มา อุ๊ยเอ๊ยอะไร เติม"
ไม่เอาพี่ตรงนี้มันมีกล้องนะรู้ไหม ผมที่ได้สติ เอ่ยขึ้น ก่อนที่ผมจะดึงมือพี่จิว เดินออกจากห้องสโตร์รูมตรงไปยังห้องแพรนทรี่ ที่อยู่ห้องถัดไปทันที
ภายในห้องแพรนทรี่นั้นจะมีเคาท์เตอร์ยาวไปตลอดแนวห้องพร้อมซิงค์ล้างจานและตู้เย็นเมื่อผมจูงมือพี่จิว ผ่านพ้นประตูเข้ามาผมก็จัดการปิดล็อคประตูทันที พร้อมดึงมูลี่ลง ตอนนี้ภายในห้องที่ไม่มีใครตลอดพักเที่ยงแน่ๆ ผม ก็เอ่ยขึ้น
"ห้องตรงนี้ไม่มีกล้องแน่นอนพี่"
แต่อนิจจา ผมคาดผิดไปเพราะทางฝ่ายอาคาร ได้มาติดกล้องวงจรปิดไว้เพิ่มเติมไปแล้วเนื่องจากมีเหตุร้องเรียนเรื่องของกินที่พนักงงานของฝ่ายผมว่าของกินที่เอาแช่ไว้หายไปบ่อย ฝ่ายอาคารจึงนำกล้องมาติดให้ไว้เพื่อตรวจสอบแม่บ้านที่ดูแลทำความสะอาดชั้นนี้ไปในตัว
"ร้ายนะ เติม รู้ไหม"
พี่จิว เอ่ยพลางลูบไล้ขึ้นลงแผ่วเบาราวจะปลุกปั่นอารมณ์สวาทของผมให้ขึ้นมา ก่อนที่ริมฝีปากของผมจะประกบเข้ากับริมฝีปากนุ่มเคลือบด้วยลิปสีโอรสอ่อนของพี่จิว ลิ้นหวานๆของพี่จิว รอรับการเกี่ยวกระหวัดจากลิ้นผมด้วยดีเหมือนเคยจนได้ยินเสียงเบาๆในลำคอของพี่จิว เธอครางคลอ
"อือ......อื้ออออ"
ส่วนมือของผมข้างหนึ่งก็มาลูบไล้ทั่วสะโพกผาย ผ่านชุดเดรสกระโปรงสีลาเวนเดอร์ ที่พี่จิว ใส่มาทำงานในวันนี้ แล้วสะโพกของเธอก็มาเบียดแน่นเข้าหาผมอีก และเหมือนส่ายร่อนอัดท่อนลำที่แข็งอยู่ ราวกับโหยหามานาน
แขนพี่จิว ถูกยกขึ้นมาเกี่ยวกระหวัดรัดรอบคอผมแน่น
"อื้ม..เติม ....." เสียงพี่จิว ร้องเบาๆในลำคอ
ผมเหลือบมองตาพี่จิว ที่ตอนนี้หน้าแดงหอบหายใจเบาๆ โชคดีที่เดรสของเธอที่ใส่มาทำงานวันนี้ไม่ใช่เนื้อผ้าที่จะยับยู่ยี่ได้ง่าย แล้วพี่จิว ก็เหลือบสายขึ้นมองหน้าผมนิ่ง อมยิ้มด้วยความเขิน
หลังจากเธอนิ่งไปสักครู่ พี่จิว ก็ปล่อยแขนที่โอบผมออกละปากออกจากปากของผม แล้วก็ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นห้อง ผมรู้แล้วแหล่ะว่าพี่จิว ต้องการจะทำอะไรต่อไป ผมเลยจัดการปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกให้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายกล้าๆกลัวๆกับสถานการณ์ในห้องแพรนทรี่ ตอนนี้อยู่ดีถึงจะคิดว่ามันปลอดภัยก็ตาม
"ข้างนอกไม่มีคนแล้วนี่ เติม พาพี่มาเองนะ เติม ก็อย่าส่งเสียงดังเท่านั้นเอง" พี่จิว เอ่ย
"ผมน่ะไม่เท่าไร กลั้นเสียงได้ ว่าแต่พี่จิว เถอะทำได้หรอ ครั้งก่อนเสียงพี่เองก็ร้องออกจะดังอยู่เลย" ผมเอ่ยแซว และเป็นจังหวะที่เจ้าท่อนลำพ้นจากกางเกงในจนเป็นอิสระ แล้วชี้ตั้งใส่หน้าพี่จิว อยู่ทันที
"นี่ขนาดกลัวนะ ชี้หน้าพี่ไม่หยุดเลยนะ คิกๆ" พี่จิว เอ่ยแซวพลางหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพี่จิว ก็ทำการรูดท่อนลำของผมให้อย่างทะนุถนอม พี่จิว บรรจงรูดขึ้นลงให้ผมอย่างช่ำชองจนปลายหัวโผล่ผ่านหนังหุ้มปลายท่อนลำ ออกก่อนพี่จิว จะแลบลิ้นแตะๆเลียให้น้ำลายชุ่มใส่ปลายหัวท่อนลำของผมสองสามครั้งเพื่อหล่อลื่นเจ้าท่อนลำของผม
เราทั้งสองอยู่นิ่งๆกันได้แค่เพียงสักพักพอจนหายเหนื่อย จึงสะกิดกันลุกขึ้นแต่งตัวเมื่อเวลาพักเที่ยงแทบใกล้จะหมดเวลาแล้วตอนนี้เที่ยงสี่สิบนาทีแล้ว มื้อนั้นเรียกได้ว่ากินกันจนอิ่มจนลืมอาหารเที่ยงไปเลยทีเดียว ก่อนออกจากห้องไปผมอดแซวพี่จิว กับความร้อนร่านของเธอไม่ได้
"พี่อดอยากมาจากไหนเนี่ย"
พี่จิว ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"วันนี้ตอนเย็นไปส่งพี่ที่บ้านด้วยนะ พี่มาดไม่อยู่"
พี่จิว ก็เอ่ยพูดผมชวนอ้อมๆขึ้นมาโดยเอาเรื่องไปส่งบ้านเป็นข้ออ้าง ก่อนเธอจะแยกเดินไปห้องน้ำ พี่จิว กลับมองหน้าผมอย่างจริงจัง แล้วเอ่ยขึ้น
" อย่าเบี้ยวล่ะ"
และนั้นทำให้ผมรู้ว่า ผมกำลังเล่นกับไฟอยู่ดูท่าพี่จิว จะถูกผมทำให้เธอมีอาการเสพติดสวาทกับผมไปซะแล้วในตอนนี้ โดยผมไม่รู้ตัวเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคนต่อไปหลังตลอดความสัมพันธ์ผิดๆนี้มาร่วมแปดเดือนที่ผ่านมานี้
เช่นกัน
.
.
.
.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ตลอดเลยเติม
ความผิดกำลังถูกเปิดเผยแล่ว
โดนพี่มาดจับได้แน่ๆ
พี่จิวจะเก็บไว้กินคนเดียวไม่ได้นะ
::Angry::กล้องเสียหรือป่าว
หรือว่าพี่จิวจะเป็นคนที่สมหวังมากกว่าคนอื่น รุ่นใหญ่ใจได้กว่า
ติดใจขนาดพักกลางวันยังต้องจัด เหนื่อยหนักแน่ครับ
ถูกกล้องจับได้
งานงอกสิแบบนี้ เจอกล้องเต็มๆแน่เลย เติม
พี่จิวเกิดอาการหวง
อ้าวพี่จิวไงหงุดหงิดเรื่องพี่แอ๊ดกลัวพี่แอ๊ดติดใจเลยออกอาการหวงก้าง
พี่จิวโดนจับได้ไหม
เรื่องนี้น่าจะกำลังถูกขยายความแล้ว
ความลับไม่มีในโลก เบื่อของเก่า ได้ของใหม่
มักจะเห่อ แต่หากความลับเปิดเผย ชวนพี่มาดเข้ากินแซนวิสเลย
ใครจะช่วยแก้ปัญหาเรื่องกล้องให้หละ
แบบนี้ท่าทางจะยาว
ความลับมันไม่มีในโลก
เจ้ขาดของแน่ๆ
สนุกดี มีเสียวตลอด ::DookDig::
งานงอกละทีนี้ เต็มๆๆ
พี่จิว ติดใจจนถอนตัวไม่ได้แล้ว
ไฟสวาทไม่มอดง่ายๆ
จะมีคนมาขอแจมด้วยแน่ๆเพราะดูจากกล้อง
อย่าพึ่งสุดทาง ยังไม่อยากให้จบ
ต้องมีคนเห็นกล้องแน่ๆ
ติดตามตลอดครับ รออ่านตอนต่อไป
55
พี่จิว กำลังจะมียามเป็นตัวแปรเพิ่ม
พลาดล่ะทั้ง 2 คน จะโดนเย็ดแบบไหนเนี้ย
ความลับไม่มีในโลกกกก
ชอบๆ มีตัวละครเพิ่มมาเรื่อยๆ คงหมดออฟฟิต 555
หลังจาก Swing แล้ว ก็เปลี่ยนสถานที่ อีกหน่อยคงกลางแจ้งแน่
อ้างจาก: Nikronza เมื่อ กุมภาพันธ์ 28, 2024, 12:37:47 หลังเที่ยง
ชอบๆ มีตัวละครเพิ่มมาเรื่อยๆ คงหมดออฟฟิต 555
ไม่ขนาดน้านม้างครับ ::Suffocate::
อ้างจาก: schareon เมื่อ กุมภาพันธ์ 28, 2024, 12:58:09 หลังเที่ยง
หลังจาก Swing แล้ว ก็เปลี่ยนสถานที่ อีกหน่อยคงกลางแจ้งแน่
ไม่ขนาดน้านม้างครับ ::Horror::
พี่เค้าหวงผัวเด็กเอาเรื่อง
อย่าบอกนะลุงยามเห็น หุหุ
มีกล้องด้วยนี่สิ ท่าทางกระดาษจะห่อไฟไม่มิดแล้ว แบบนี้ถ้าไม่ได้สาวเพิ่มก็งานเข้าแทนละมั้งแบบนี้
ปิดท้ายด้วยความสุขทุกครั้ง
พนักงานรักษาความแลอดภัยเห็นอน่ๆ
มีกล้อง แบบนี้ก้องานเข้าสิครับ
มีกล้องวงจรปิดแบบนี้ คนอื่นก็รู้แล้วหละสิ
จะมีคนจับได้หรือเปล่า
กล้องวงจรเปิดแน่
เติมจะโดนจับได้หรือปล่าวนิ
พี่จิวใจแตกตอนแก่ซะแล้วสินี่ เดี๋ยวนี้เผลอไม่ได้เป็นต้องชวนเติมเย็ดแถมมีการบอกตรงๆด้วยว่าหวงแม้กระทั่งกับพี่แอ๊ดซึ่งชวนมาเย็ดร่วมกันเอง ที่สำคัญพอผัวไม่อยู่ก็ชวนเติมไปเย็ดที่บ้านทุกครั้ง
สรุป คือ มีกล้อง
จะปิดไม่ให้คนรู้ได้อีกนานแค่ไหน ในออฟฟิศอันตรายมากเลย
แอบเอาตื่นเต้นดี
สาวใหญ่แบบพี่จิว่างน่าจะริงๆ
กำลังสนุก
ความแตกละนายเติม
เมื่อไรพี่มาดจะจับได้
พี่จิวจะเก็บไว้กินคนเดียวซะละ ในกล้องจะเห็นอะไรบ้างนะ
ขอให้คนที่เจอเป็นพี่แอ๊ดจะได้ช่วยได้
เติมได้กินตลอดไม่มีพัก
::HeyHey::
อ้างจาก: bigaud123 เมื่อ กุมภาพันธ์ 28, 2024, 03:58:44 ก่อนเที่ยง
" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.18 : ใกล้จะสุดทาง
เช้าวันทำงานวันจันทร์เวลาตอนเจ็ดโมงเช้า หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเราสามคนไปเมื่อศุกร์ที่ผ่านมา
"เอ่อออ พี่จิว โมโหใครมาเนี่ย" ผมทักพี่จิว เมื่อเห็นเธอหน้านิ่วเดินเข้ามาที่โต๊ะทำงาน แล้วผมก็ยิ้มให้พี่จิวเธอ ที่มองหน้าผมแบบเหวอๆ คงแปลกใจที่ผมมาทำงานแต่เช้าเหมือนกันกับเธอ พอเห็นเธอทำหน้ามึนๆ อ้าปากเหวอใส่ผมแบบนั้น ผมก็อดแซวต่อไม่ได้ หลังจากเมื่อคืนก่อนนั้นผมโดนพี่จิวกับเพื่อนสนิทของเธอจัดหนักเข้าไป
"อ้าวพี่จิว งง ไรพี่ ทำท่าเหมือนคนเห็นผี" จนพี่จิว ที่ได้ยินก็หายทำหน้าเหวอ เธอค้อนใส่ผมแล้วพูดตอกกลับผมผมมาไปเรื่อยเปื่อย
"วันนี้มาซะเร็วเลยนะ ฝนจะตกหนักไหมเนี่ย"
ก่อนผมจะพูดด้วยเสียงเบาลงแซวๆ เธอไปว่า
"ก็คิดถึงพี่จิว ของผมมากกนะซิเลยมาเร็ว"
พี่จิว ที่ได้ยินก็หันมาตีแขนผมจนเสียงใหญ่ แล้วเอ่ยปรามด้วยคำพูดดุๆใส่ผม
"เบาๆ เติม เดี๋ยวใครได้ยินเอา พี่ไม่คุยเรื่องนี้นะในนี้ พี่เตือนแล้วนะ" แต่คนปรามดันหน้าแดงซะเอง ท่ามกลางคนที่นั่งทำงานเงียบๆอยู่ในฝ่าย 2-3 คน
แต่ดูพี่จิว ที่ไม่ค่อยชอบใจเท่าไรเธอเลยขึ้นมาเบาๆเพื่อกำชับผมต่อ
"เอ๊ะ เติม พี่บอกว่าพี่ไม่คุยเรื่องนี้ในบริษัทแล้วไง"
แล้วเธอก็เงียบไป ผมชวนคุยอะไรก็ไม่ตอบ จนผมถอดใจปล่อยเธอไปแล้วหันมาทำงานบนโต๊ะทำงานของผมต่อ กะว่าหลังเที่ยงๆ แล้วถ้าชวนพี่จิว คุยอีกครั้งแล้วเธอไม่คุยด้วยก็จะขอโทษซะหน่อย หลังจากนั้นผมก็ทำงานเงียบๆไป
จนในที่สุดก็ถึงพักเที่ยง วันนี้ขณะทุกคนกำลังจะออกไปกินข้าวกันหมด
"พี่จิวคะ กินข้าวค่ะ เติม" พี่แต๋ว เดินมาเกาะพาร์ติชั่นเอ่ยชวนไปกินข้าวกลางวันเหมือนเช่นทุกวัน
"แต๋ว ออกไปกันเลย วันนี้พี่ไม่ค่อยหิว" พี่จิว เอ่ยตอบไป
"เติม ล่ะไปไหม" พี่แต๋ว เอ่ยมาถามผมบ้าง
"ไปกันเลย เดี๋ยวผมว่าจะไปธนาคารหน่อย" ผมเอ่ยตอบ
"โอเค งั้นหนูไปนะพี่" พี่แต๋ว เอ่ยมาบอก ก่อนเดินออกไป
ผมที่วันนี้กะว่าจะไปทานข้าวกลางวันและจะไปธนาคารเพื่อไปรับเช็คของบริษัทสักตอนเกือบๆบ่าย จะได้ออกไปติดต่องานข้างนอกในคราวเดียวเลย ผมเหลือบมองดูพี่จิว ที่ก้มหน้าทำงานของเธอเงียบๆ
"พี่จิว ไม่กินข้าวหรือครับพี่" ผมหันไปเอ่ยถามแบบกล้าๆกลัวๆไปด้วยกลัวว่าเธอจะอารมณ์ไม่ดีอยู่
พี่จิว เงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่งๆเช่นเดิม ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ วรรณ แกขอเอกสารของปีแล้ว เดี๋ยวว่าจะเข้าไปห้องสโตร์รูมไปเอาเอกสาร เดี๋ยวถ้ายังไม่ออกไปข้างนอก เติมก็เข้าไปช่วยพี่หาพีที่แพรนทรี่หน่อยแล้วกัน พี่เอาข้าวผัดมาเผื่อ"
พี่จิวเอ่ยถึง ผู้อำนวยการฝ่ายของเราที่ตามงานของเธออยู่ แล้วพี่จิว ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินผลุบเข้าไปในห้องสโตร์รูม ผมที่ได้ยินก็ลุกขึ้นเดินตามเธอเข้าไป โดยไม่ได้คิดอะไร ตอนนี้ภายในฝ่ายไม่มีใครอยู่เลยเพราะทุกคนต่างออกไปกินข้าวกลางวันกันจนหมดเหลือเพียงผมและพี่จิว กันเพียงสองคนเท่านั้น
ผมผลักประตู เดินเข้าไปเงียบๆก่อนปิดประตูห้องสโตร์เต็มไปด้วยกล่องเอกสารสูงเป็นชั้นท่วมหัว พอผมเดินเข้ายังห้องตรงมุมที่มีกล่องเอกสารตั้งเรียงกันเป็นกำแพงสูง อยู่ๆก็ตกใจที่พี่จิว อยู่ๆก็พุ่งเข้ามายืนตรงหน้าจนผมตกใจเกือบล้ม หลุดอุทานออก
"เอ้ย พี่....." ผมที่ตกใจ กำลังจะร้องถาม แต่พี่จิว ก็เอามือปิดปากทัน พร้อมเอ่ยมาเบาๆ
"เบาๆ อยากให้คนรู้กันหรือไงเนี่ย จุ๊ๆ" จนพอผมตั้งสติได้ เธอจึงเอามือที่ปิดปากผมอยู่ลดลง
"อยู่ๆพี่พุ่งเข้ามาผมก็ตกใจสิ" ผมที่เบาเสียงลงพูดออกมา แต่พี่จิว กลับหัวเราะคิกคักระรื่นอยู่ กลิ่นน้ำหอมจากร่างพี่จิว โชยชัดเข้าจมูกของผมทันที
แล้วพี่จิว เธอก็ขยับร่างของเธอที่อยู่ในชุดเดรสผ้าไหมสีลาเวนเดอร์ยิ่งเบียดเข้าหาผมในจนชิด ทั้งกลิ่นกายอ่อนๆ ของเรือนร่างที่ผมเคยเชยชมมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง ความนุ่มนิ่มของเนื้อตัวพี่จิว ที่แนบชิดกับผมทำให้สิ่งที่อยู่ภายในกางเกงของผมขยายแข็งภายในกางเกงทำงานเกือบจะทันที
พี่จิว ที่ก็คงรู้สึกตัวว่ามีอะไรแข็งๆ ที่กั้นอยู่ระหว่างช่วงล่างของเรา 2 คน พี่จิว ก็แกหัวเราะออกมา พร้อมกับเอ่ยออกมา
"แหม ฟิตนะ แค่นี้ต้องหงุดหงิดด้วยหรอ" พี่จิว ที่พูดออกมาเหมือนเธอไม่ได้คุยกับผม เหมือนเจตนาของเธอเหมือนพูดให้เจ้าท่อนลำของผมในกางเกงของผมให้ได้ยินมากกว่า ผมเลยแกล้งเอ่ยหยอกพี่จิว กลับไป
"อื้ออออ พี่จิว อ่ะทำผมลำบากเลย แล้วแบบนี้ผมจะเดินออกไปยังไงเนี่ย แข็งขนาดนี้"
"ไม่เห็นยากเลย ก็จัดการเหมือนทุกที พอเอาออก ก็หมดฤทธิ์ อ้อ แอ๊ด ฝากมาบอกนะว่าวันนั้นขอบคุณมาก " พี่จิว พูดทีเล่นทีจริงตามด้วยพูดถึงพี่แอ๊ด แต่ผมรู้แน่ๆว่าเธอทำจริงเหมือนที่พูด ก่อนที่พี่จิว จะพุ่งเข้ามาเอ่ยด้วยเสียงเบาๆกับผมต่อ
"แต่พี่บอกแอ๊ด ไปแล้วนะ ว่าพี่ไม่ให้แกไปเอาแบบนั้นแล้วนะ" พลางแหงนหน้ามาสบตาผม
ผมที่ได้ยินเลยแกล้งเอ่ยแซวพี่จิว กลับไปทันที
"แหม หวงผมล่ะซิพี่" ผมเอ่ยไปโดยไม่คิดอะไรเพราะเอาจริงๆ แล้วผมเห็นพี่จิว เป็นแค่คู่นอนเท่านั้นจริงๆ ในแบบที่ชายหญิงคู่หนึ่งต่างเสนอกับสนองเรื่องกามสวาทได้ตรงกัน
"เออ ใช่" พี่จิว เอ่ยยอมรับมาตรงๆ ใส่ผม
แล้วมือของพี่จิว ก็เอื้อมมาจับเจ้าท่อนลำที่แข็งจนขึ้นเห็นชัดเป็นลำตรงเป้ากางเกงทำงานของผมทันที จนผมต้องร้องอุทานออกมา
"อุ๊ย"
"มา อุ๊ยเอ๊ยอะไร เติม"
ไม่เอาพี่ตรงนี้มันมีกล้องนะรู้ไหม ผมที่ได้สติ เอ่ยขึ้น ก่อนที่ผมจะดึงมือพี่จิว เดินออกจากห้องสโตร์รูมตรงไปยังห้องแพรนทรี่ ที่อยู่ห้องถัดไปทันที
ภายในห้องแพรนทรี่นั้นจะมีเคาท์เตอร์ยาวไปตลอดแนวห้องพร้อมซิงค์ล้างจานและตู้เย็นเมื่อผมจูงมือพี่จิว ผ่านพ้นประตูเข้ามาผมก็จัดการปิดล็อคประตูทันที พร้อมดึงมูลี่ลง ตอนนี้ภายในห้องที่ไม่มีใครตลอดพักเที่ยงแน่ๆ ผม ก็เอ่ยขึ้น
"ห้องตรงนี้ไม่มีกล้องแน่นอนพี่"
แต่อนิจจา ผมคาดผิดไปเพราะทางฝ่ายอาคาร ได้มาติดกล้องวงจรปิดไว้เพิ่มเติมไปแล้วเนื่องจากมีเหตุร้องเรียนเรื่องของกินที่พนักงงานของฝ่ายผมว่าของกินที่เอาแช่ไว้หายไปบ่อย ฝ่ายอาคารจึงนำกล้องมาติดให้ไว้เพื่อตรวจสอบแม่บ้านที่ดูแลทำความสะอาดชั้นนี้ไปในตัว
"ร้ายนะ เติม รู้ไหม"
พี่จิว เอ่ยพลางลูบไล้ขึ้นลงแผ่วเบาราวจะปลุกปั่นอารมณ์สวาทของผมให้ขึ้นมา ก่อนที่ริมฝีปากของผมจะประกบเข้ากับริมฝีปากนุ่มเคลือบด้วยลิปสีโอรสอ่อนของพี่จิว ลิ้นหวานๆของพี่จิว รอรับการเกี่ยวกระหวัดจากลิ้นผมด้วยดีเหมือนเคยจนได้ยินเสียงเบาๆในลำคอของพี่จิว เธอครางคลอ
"อือ......อื้ออออ"
ส่วนมือของผมข้างหนึ่งก็มาลูบไล้ทั่วสะโพกผาย ผ่านชุดเดรสกระโปรงสีลาเวนเดอร์ ที่พี่จิว ใส่มาทำงานในวันนี้ แล้วสะโพกของเธอก็มาเบียดแน่นเข้าหาผมอีก และเหมือนส่ายร่อนอัดท่อนลำที่แข็งอยู่ ราวกับโหยหามานาน
แขนพี่จิว ถูกยกขึ้นมาเกี่ยวกระหวัดรัดรอบคอผมแน่น
"อื้ม..เติม ....." เสียงพี่จิว ร้องเบาๆในลำคอ
ผมเหลือบมองตาพี่จิว ที่ตอนนี้หน้าแดงหอบหายใจเบาๆ โชคดีที่เดรสของเธอที่ใส่มาทำงานวันนี้ไม่ใช่เนื้อผ้าที่จะยับยู่ยี่ได้ง่าย แล้วพี่จิว ก็เหลือบสายขึ้นมองหน้าผมนิ่ง อมยิ้มด้วยความเขิน
หลังจากเธอนิ่งไปสักครู่ พี่จิว ก็ปล่อยแขนที่โอบผมออกละปากออกจากปากของผม แล้วก็ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นห้อง ผมรู้แล้วแหล่ะว่าพี่จิว ต้องการจะทำอะไรต่อไป ผมเลยจัดการปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกให้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายกล้าๆกลัวๆกับสถานการณ์ในห้องแพรนทรี่ ตอนนี้อยู่ดีถึงจะคิดว่ามันปลอดภัยก็ตาม
"ข้างนอกไม่มีคนแล้วนี่ เติม พาพี่มาเองนะ เติม ก็อย่าส่งเสียงดังเท่านั้นเอง" พี่จิว เอ่ย
"ผมน่ะไม่เท่าไร กลั้นเสียงได้ ว่าแต่พี่จิว เถอะทำได้หรอ ครั้งก่อนเสียงพี่เองก็ร้องออกจะดังอยู่เลย" ผมเอ่ยแซว และเป็นจังหวะที่เจ้าท่อนลำพ้นจากกางเกงในจนเป็นอิสระ แล้วชี้ตั้งใส่หน้าพี่จิว อยู่ทันที
"นี่ขนาดกลัวนะ ชี้หน้าพี่ไม่หยุดเลยนะ คิกๆ" พี่จิว เอ่ยแซวพลางหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพี่จิว ก็ทำการรูดท่อนลำของผมให้อย่างทะนุถนอม พี่จิว บรรจงรูดขึ้นลงให้ผมอย่างช่ำชองจนปลายหัวโผล่ผ่านหนังหุ้มปลายท่อนลำ ออกก่อนพี่จิว จะแลบลิ้นแตะๆเลียให้น้ำลายชุ่มใส่ปลายหัวท่อนลำของผมสองสามครั้งเพื่อหล่อลื่นเจ้าท่อนลำของผม
เราทั้งสองอยู่นิ่งๆกันได้แค่เพียงสักพักพอจนหายเหนื่อย จึงสะกิดกันลุกขึ้นแต่งตัวเมื่อเวลาพักเที่ยงแทบใกล้จะหมดเวลาแล้วตอนนี้เที่ยงสี่สิบนาทีแล้ว มื้อนั้นเรียกได้ว่ากินกันจนอิ่มจนลืมอาหารเที่ยงไปเลยทีเดียว ก่อนออกจากห้องไปผมอดแซวพี่จิว กับความร้อนร่านของเธอไม่ได้
"พี่อดอยากมาจากไหนเนี่ย"
พี่จิว ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"วันนี้ตอนเย็นไปส่งพี่ที่บ้านด้วยนะ พี่มาดไม่อยู่"
พี่จิว ก็เอ่ยพูดผมชวนอ้อมๆขึ้นมาโดยเอาเรื่องไปส่งบ้านเป็นข้ออ้าง ก่อนเธอจะแยกเดินไปห้องน้ำ พี่จิว กลับมองหน้าผมอย่างจริงจัง แล้วเอ่ยขึ้น
" อย่าเบี้ยวล่ะ"
และนั้นทำให้ผมรู้ว่า ผมกำลังเล่นกับไฟอยู่ดูท่าพี่จิว จะถูกผมทำให้เธอมีอาการเสพติดสวาทกับผมไปซะแล้วในตอนนี้ โดยผมไม่รู้ตัวเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคนต่อไปหลังตลอดความสัมพันธ์ผิดๆนี้มาร่วมแปดเดือนที่ผ่านมานี้
เช่นกัน
.
.
.
.
อยากรู้เลยว่า โดนกล้องไปจะมีผลลบมั้ย
เตรียมตัว เกม over เลยเติม กับ จิว นี่แหละ เติม ผู้ ประมาท ตลอดผู้ชึ่่่ง เอาแต่ใจ
น่าจ่ะมีรั่วแล้วหน้ามืดกันเกินเหตุ
ล่อกันจนเพลินเดี๋ยวผัวก็จับได้มีตายกันบ้าง
เติมฟิตมาก
เลิกยากอ่ะแบบนี้
เดี๋ยวก็เสร็จคนดูกล้องอีก
จะได้ของใหม่เพิ่มเปล่านนี้ของเก่าเริ่มหวง
ถึงคราวซวยความลับระหว่างลูกน้องหนุ่มขี้เอากับอีสาวแก่เจ้านายจอมร่านคงต้องแตกออกมาเป็นขี้ปากมวลประชาในบริษัท..โดยเฉพาะพวกยามหื่นๆ เป็นแน่
พี่จิวติดใจจนแหกกฎเองสะแล้วในออฟฟิตก็ไม่ทนจัดเองเลย
ท่าจะไม่ได้ออกจากบ้านพี่จิวละคืนนี้
ถ้าความลับแตก จะตกงานทั้งคู่หรือเปล่าครับ อยากรู้ว่าจะแก้ปัญหาข้อนี้อย่างไร
ความลับกำลังจะถูกเปิดเผยแระ.
โดนดูผ่านกล้องแน่
จิวคงเงียนมาก
ใครจะเปนคนไปดูกล้องกันน้า
ขอบคุณครับ
ของแบบนี้จบแบบสวยๆหายากนะ
น่าจะติดใจพี่จิว
จะโดนจับได้ล่ะ
โดนกล้องละ
ออกกล้องแล้ว
ความแตกหรือเปล่า ถึงยังไงความลับก็ไม่มีในโลก
::JubuJubu:: พี่จิวว
เริ่มตามติดและหวงของแล้ว
สงสารพี่จิว ถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นหลง....เติมเสียแล้ว
เหนื่อยหนักแน่
จู่ๆไม่ต้องทำไรสาวจิวก็จัดเพื่อนสาวมาให้เองเลยสบายตัวไปครับ
ติดใจเติมแล้วๆๆ
สงสัยค้างมาจากพี่มาดเลยมาลงกับเติม
เอาแล้ว กล้องๆๆ
แผรกอดูกล้องคงได้ดู
ทางสะดวก ให้ไปส่งบ้านแบบนี้
เรื่องแบบนี้ ถ้าแอบๆ ยังไงก็ต้องมีคนจับได้แหละ
ความลับจะแตกก็คราวนี้
จัดหนักเบาๆ
เติมให้ตลอดเลย ไม่เคยขาด
สีุปไปทำกันห้องไหน
ไม่น่าทำในออฟฟิศเลยนะ พลาดไปนิด
ชอบ
ะเจอกับอะไรบ้างนะเติม
ทำไมวันนี้หัวหน้าเขารุกหนักเป็นพิเศษ
โดนกล้องวงจรปิดจับได้แน่นอน
เกมกล้องวงจรปิดแน่ๆ
จะโดนจับได้ไหมนะ
โดนแน่จัดขนาดนี้
ซวยเเล้วเติม
สุดยอดอีกแล้ว
เริ่มหึงแล้ว
เติมโคตรโชคดีเลยแบบนี้
พลาดจนได้งานนนี้
ความลับไม่มีในโลก สักวันความลับก็คงจะแตก
พลาดแล้วบุญเติมของเรา
พี่จิวเสพติดเซ็กส์แล้ว
ของอร่อยกินแล้วเลิกยาก
ความลับไม่มีในโลก จะโดนจับได้ตอนใหนนะ
ความลับแตกไหมเนี่ย
ความแตก
ความลับจะถูกเปิดเผยหรือเปล่าเนี่ย
กลิ่นไม่ดีแล้วนะครับ เหมือนจะมีเหตุ
เอาล่ะซิ มี CCTV ด้วย แล้วทั้งคู่ก็ไม่รู้ว่ามีกล้อง งามไส้ล่ะคาวนี้
สุดท้ายก็โดนจับได้ แยกย้าย
จะโดนสาวใหญ่แซนด์วิชซ้ำอีกไหมน๊อนายเติม
ตลอดเลยเติม
ขอบคุณมากครับพี่จิวให้ไปส่งที่บ้านแบบนี้ก็เข้างา่มสิครับ
::Sobad:: พี่จิวเริ่มเสพติดสวาทจากเติมแล้ว
::Beggar::
ความลับไม่มีในโลกแบบนี้ไม่น่าจะรอดละมั้ง โดนกล้องวงจรปิดถ่ายไว้ได้หรือเปล่า
พี่มาดน่าจะจับได้แน่ๆ
พี่จิวจะเป็นคนที่สมหวังมากกว่าคนอื่น
เอาแล้ว เป็นดาราหน้ากล้องแล้ว
ความลับกำลังจะเปิดออกแล้วนะ ::Horror:: ::Thankyou::
ใกล้จบแล้ว
งานเข้าแล้วแน่นอน
ตาม
มีกล้องวงจรปิดแบบนี้ คนอื่นก็รู้แล้วละ ความลับไม่มีในโลกนะ
ปิดไม่อยู่แล้ว
พี่จิว โดนจนได้
::JubuJubu:: สงสารเจ๊
::JubuJubu::
จะได้เพิ่มไหมครับ
ไม่ระวังเลย ถูกกล้องจับได้แล้ว
เติมตลอดดด
ห้ามขาดของนะ
ตามต่อยาวๆ
พี่มาดจะจับได้หรือเปล่า เรื่องเมียนอกใจ
พี่จิวติดแล้ว มีโอกาสเป็นต้องได้
พี่จิวทนไม่ไหวละ
เนื้อเรื่องสนุกมากครับ
นังบุญเติมได้ผัวใหม่อีกและ (แต่แก่อีกแล้ว)� ขอบคุณครับ
เย็ดกันยิ่งกว่าผังจริงๆอีก
::Doubt::
ความผิดกำลังถูกเปิดเผยแล่ว
สงสัยโดนจับได้
เอาละ ความลับของบุญเติมกับพี่จิว มีคนรู้ซะแล้ว สนุกครับ
งานเข้าซะแล้วเติม
::Hunger::
::Angry::
งานนี้ โดนกล้องจับผิดซะแล้วแน่ๆ ::Horror::
ลักอยลักกิน