Demon Huntress ตอนที่2 By liarealty

[liarealty]

คุยกันก่อนอ่าน


โอเค ตอนสองมาแล้ว ถ้ามีอะไรติชมก็เม้นกันมานะครับ อ่านแล้วมีกำลังใจดี
ขอบคุณคนที่เม้นเข้ามามากๆเลยนะครับ ดีใจที่มีคนชอบแนวนี้
จริงๆเรื่องนี้เป็นภาคเสริมของเรื่องอีกเรื่องนึงที่คิดวางเรื่องไว้จนจบแต่ยังไม่ได้พิมพ์ ฮา
ไม่รู้ว่าฉากที่ไม่ใช่ฉากเสียวนี่จะเยอะจนรำคาญกันรึเปล่านะ แต่ทำใจกันนะ
ส่วนมุขแป๊กๆก็พยายามช่วยขำกันหน่อยเถอะนะ พอดีเล่นมุขไม่เก่ง
 เอ้า รออะไรอยู่ เลื่อนลงไปอ่านกันเลย




ตอนที่ 2 นักเชิดหุ่นกับเกมประหลาด


    อารรร์ อย่าค่ะ ไอรินยัง ซี๊ดดดดดดด


    เธอร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อชายหนุ่มคนรักดันร่างของเธอไปติดผนัง มือของเขาฉีกเสื้อยืดที่เปียกชื้นของเธอจนขาดหลุดรุ่ย ก่อนจะบีบขยี้เต้าอวบของเธอจนยกทรงหลุดตามไป เผยเต้าอวบอัดขนาดสามสิบห้าและหัวนมที่ชูชันของเธอออกมาท้าลม เขายิ้มกริ่มราวกับนักล่าก่อนจะก้มหน้าซุกลงมาที่เต้าอวบของเธอแล้วเริ่มใช้ทั้งปาก ลิ้น และฟันลิ้มรสเนื้อสาวอย่างเอร็ดอร่อย
    
    อูยยยยย เสียวจังเลยค่าาาาา


    ปลายลิ้นที่ตวัดจู่โจมปลายถันของเธอทำเอาไอรินถึงกับสยิวไปทั้งตัว เธอยกแขนที่สั่นเทาขึ้นมากอดรัดคอของเขาดึงให้หน้าของเขายิ่งจมลึกเข้ามาในภูเขาเนื้อของตัวเองมากขึ้น เขาจึงตอบแทนเธอด้วยการใช้ฟันขบกัดหัวนมเธอเบาๆ


    อ๊าาาาา ซี๊ดดดดดดดดดดดด


    เสียงร้องของเธอยิ่งเป็นยากระตุ้นให้เขาจู่โจมหนักขึ้นจนเธอหายใจแทบไม่ทัน และในขณะที่เขากำลังชื่นชมร่างของเธอ ไอรินเองก็ไม่น้อยหน้าใช้มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่กว้างและแน่นแสดงถึงความแข็งแรงของชายชาตรี ใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เขาถอดเสื้อออกไปตอนไหน ทว่าวินาทีต่อมาที่มือของเขาล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเธอ สมองของเธอพลันว่างเปล่า มือทั้งสองจิกแผ่นหลังของเขาด้วยความตื่นเต้น


    อ๊าาาาาาาาา อ๊าาาาาาาาาาาาา อ๊าาาาาาาาาาาา


    เธอหวีดร้องพร้อมสะบัดหัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง สัมผัสของเขามันช่าง ช่างเสียวซ่านเสียนี่กระไร แค่ปลายนิ้วของเขาก็ทำให้เธอร้อนวูบจนแทบยืนไม่อยู่


    นิ้วที่แสนซุกซนของเขาถูไถไปทั่วกลีบเนื้อที่ปิดสนิทซึ่งยังซ่อนอยู่ในกางเกงและกางเกงในของไอริน ทว่ามันกลับไม่อาจปกป้องเธอจากการรุกล้ำที่แสนเสียวนี้ได้ เธอรู้สึกเหมือนว่านิ้วของเขาไม่ใช่นิ้ว ทว่าเป็นเปลวไฟที่ร้อนแรงที่แผดเผา พร้อมกันนั้นยังเป็นเหมือนเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ทำให้เธอเสียวแปลบ ยิ่งตอนที่เขาสอดมันเข้ามาภายในร่าง เธอแทบจะไต่ขึ้นสวรรค์ไป ณ ตอนนั้นเลย


    ใจเย็นสิจ๊ะ ทูนหัว


    เสียงที่แสนอบอุ่นน่าฟังของเขากระซิบมาที่หูของเธอ ทำให้ไอรินที่หลับตาซึมซับความเสียวลืมตาขึ้นมาสบตากับเขา เธอไม่รอช้าอ้าปากประกบปากของเขาในทันที ก่อนจะเป็นฝ่ายใช้ลิ้นแยงเข้าไปในปากของเขา แสดงความต้องการและโหยหาชายหนุ่มอย่างสุดตัว พร้อมกันนั้นเองที่นิ้วของเขาเริ่มขยับถูไถไปมารอบๆ


    อื้อออออออ


    เสียงร้องของเธอโดนปากของเขาปิดเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงร้องลั่นห้องเป็นแน่ นิ้วที่ลื่นไหลราวกับปลานอกจากจะชักเข้าออกร่องสาวของเธอแล้ว ยังถูไถไปกับผนังเนื้อรอบๆ และที่สำคัญนิ้วของเขายังทีท่วงทำนองและมุมองศาที่เปลี่ยนไปเรื่อย วินาทีนึงเขาแยงซ้าย ต่อมาเขาก็แยงขวา สลับเร็วช้า สร้างความเสียวไปทั่วทั้งรูสวาท


    กรี๊ดดดดดดดดดด


    เธอร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อคราวนี้เธอไต่ขึ้นสวรรค์ไปได้สำเร็จ ความร้อนที่ระเบิดออกที่หว่างขาทำให้ร่างของเธออ่อนแรง ขาแทบจะทรุดลงถ้าไม่ได้วงแขนที่แข็งแกร่งของเขากอดรัดร่างของเธอไว้ ร่องของเธอตอดนิ้วของเขาปลดปล่อยน้ำรักไหลหลั่งออกมาย้อยไปตามเรียวขา จนนองเจิ่งบนพื้น


    พร้อมแล้วใช่มั๊ยจ๊ะ ทูนหัว


    ในขณะที่เธอยังมองเห็นแต่ดาวระยิบระยับ เขาก็กระซิบมาที่หูของเธออีกครั้ง ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวลอยวูบ สองขาถูกยกลอยตวัดรัดรอบเอวของเขา บางอย่างที่ทั้งแข็งและใหญ่ถูไถมาที่ปากทางของเธอพอดิบพอดี แม้เธอจะไม่เห็นมัน แต่ร่างสาวกลับขนลุกซู่ สัญชาตญาณบางอย่างในร่างบอกเธอว่า เธอต้องการมัน


    ไอริน พร้อมแล้วค่ะ


    เธอตอบรับเขาก่อนจะหลับตาแน่น รอการควบรวมเป็นหนึ่งกับชายที่เธอรัก




---------------------------------------------------------------------


    ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง


    เสียงน้ำหยดที่ดังไม่หยุดทำให้ไอรินขมวดคิ้วอย่างรำคาญ ก่อนที่เธอจะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ภาพความฝันยังคงติดตาของเธอ ความคาดหวัง ความต้องการยังคงลุกโชนไปทั้งร่าง เธอรอ และรอ ให้มันมาถึง ให้มันเข้ามา แต่รอเท่าไหร่ก็ไม่มา จนดวงตาที่มัวหมองของเธอเริ่มเป็นประกายฟื้นคืนสติขึ้นมาอย่างช้าๆ


    "บ้าจริง"


    ไอรินหลับตาลงก่อนจะด่าตัวเองเบาๆ ทั้งๆที่เธอต้องการจะลืมมันแท้ๆ แต่แล้วเธอกลับเผลอหลงไปกับความรู้สึกเก่าๆ จนแยกความฝันกับความเป็นจริงไม่ออก


    ไม่รู้ว่าโชคดีหรือร้ายกันแน่ที่เธอไม่มีเวลาคร่ำครวญไปกับตัวเอง เมื่อมีคนผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากเงามืดของห้องที่เธออยู่ พร้อมกับน้ำเสียงที่เย็นเยียบ


    "ตื่นแล้วหรือ นักล่าแสนร่านของข้า"


    ไอรินถึงกับสะดุ้งโหยง เสียงพูดที่เหมือนกับเสียงสุดท้ายก่อนที่เธอจะสลบไป ทำให้สติของเธอรีบูทกลับมาเต็มสูบ เธอจึงค่อยสังเกตถึงสภาพปัจจุบันของตัวเอง


    เธอกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นที่แข็งและเย็นเฉียบ บนร่างของเธอไม่มีเสื้อผ้าห่อหุ้มสักชิ้น พอคิดถึงมันก็ทำให้เธอรู้สึกหนาวขึ้นมาทันใด แต่ที่แย่ที่สุดคือมือของเธอทั้งสองข้างโดนใส่กุญแจล็อกไพล่หลังเอาไว้


    "นี่แก แกคือ นักเชิดหุ่น งั้นเหรอ"


    ไอรินพยายามเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย แล้วเอ่ยถามอย่างไม่กลัวเกรง อย่างน้อยเธอก็พยายามทำเสียงแบบนั้น ในขณะที่ใจคิดไปถึงร้อยแปดวิธีในการหลบหนี มือที่โดนไพล่หลังก็พยายามขยับไปมาช้าๆเพื่อทดลองว่าจะสลัดออกได้หรือไม่


    "ใช่แล้ว ข้าคือนักเชิดหุ่น เจ้าของ Doll ที่เจ้าทำลายไป.... ข้าขอเตือนไว้หน่อยนะว่าอย่าขัดขืนจะดีกว่า เพราะข้าทำกุญแจนั่นเป็นพิเศษ ต่อให้เป็นพวกอมนุษย์ก็ไม่อาจสลัดหลุดได้ง่ายๆ และต่อให้เจ้าโชคดีหลุดจากกุญแจมือไปได้"


    พอมันพูดจบก็ดีดนิ้วดัง เป๊าะ จนเสียงดังสะท้อนไปทั่ว เอ่อ ทั่วที่ๆเธอโดนขังอยู่ไม่ว่ามันจะเป็นที่ไหนก็ตาม และพอเสียงดีดนิ้วของมันหายไปเธอก็ได้ยินเสียงอื่นแทรกเข้ามา มันเป็นเสียงกัดฟันกรอด เสียงหอบหายใจ เสียงคำราม ปนเปกันไปหมด


    เธอกวาดตามองไปรอบๆอย่างทำใจ เพราะพอเดาได้แล้วว่าจะเจอกับอะไร และเธอก็เดาถูกต้อง เมื่อรอบข้างล้อมไว้ด้วย Doll แปดตัว ลักษณะของมันต่างใกล้เคียงกับ Doll สี่ตัวที่เธอและสมิงทำลายไป คือ มีตาแดงก่ำและผิวเทาซีด แถมพวกมันยังหื่นเหมือนกันอีกต่างหาก เพราะแต่ละตัวเอาแต่มองร่างของเธอพร้อมแลบลิ้นยาวๆเลียปากไปมา และเพราะพวกมันไม่ใส่เสื้อผ้าเธอจึงเห็นแก่นกายของแต่ละตัวที่ชี้ตั้งเด่


    ไอรินพยายามสงบสติ หันกลับไปมองเจ้าตัวหัวหน้าแล้วพูดขึ้นว่า


    "น่าสงสารจังนะ แกเป็นนักเชิดที่จนขนาดไม่มีเสื้อผ้าให้ Doll ใส่เลยงั้นเหรอ"


    โอเค มันอาจจะเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่า เพราะเจ้านักเชิดหรี่ตาที่เป็นประกายลงแบบเดียวกับที่พวกตัวร้ายชอบทำเวลาโกรธหรือเวลาที่มันคิดชั่วๆ


    "หึ หึ หึ พอดีว่าสิ่งที่เราจะทำกันมันไม่ต้องใช้เสื้อผ้าต่างหากล่ะ พวกแกมานี่"


    เธอถูก Doll สองตัวฉุดแขนขึ้นแต่แทนที่มันจะให้เธอยืนกลับจับให้เธอคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เจ้านายของมัน ก่อนที่พวกมันจะถอยไปยืนเป็นวงอย่างเดิม


    "ที่จริงข้ากะจะรีบทำให้มันจบๆไป แต่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เรามาเล่นเกมกันเถอะ"


    คำว่าเกมที่มาพร้อมกับรอยยิ้มสุดชั่วทำให้เธอกลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนที่มันจะถอดกางเกงลงปล่อยให้แท่งเนื้อที่ดำเมี่ยมเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนชี้เด่มาที่หน้าของเธอในระยะประชิด ความยาวและรูปร่างของมันทำให้เธอนึกถึงกล้วยหอมขึ้นมา


    "ข้าจะให้โอกาสเจ้าขัดขืน ถ้าเจ้าดูดควยข้าจนน้ำแตกได้ในยี่สิบนาที ข้าจะปลดกุญแจและยอมให้เจ้าลองหาทางออกไปจากที่นี่ แน่นอนว่าข้าจะให้ Doll ของข้าไล่จับเจ้ากลับมา ถ้าเจ้าไม่เล่น ข้าก็จะให้พวกมันสนุกกับเจ้าเสียตอนนี้เลย รึเจ้าว่าไง นักล่า"


    ไอรินได้แต่ถลึงตามองมันอย่างอาฆาต แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องจำใจอ้าปากออกแล้วอมปลายหัวควยที่แดงก่ำของมันเข้าปากเพื่อเริ่มเกมของมัน


    เธอพยายามหลับตาทำใจ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปตามธรรมชาติ ความคิดที่ว่าเธอกำลังถูกบังคับให้ดูดควยหายไปจากใจ เธอจึงเริ่มด้วยการห่อริมฝีปากรัดปลายหัวบานของมันไว้แล้วดูด พร้อมทั้งใช้ปลายลิ้นจิ้มลิ้มของตัวเองตวัดเลียไปที่รูฉี่ของมันรัวๆ


    "อูววววววววว แม่งดูดเก่งฉิบหาย นี่แค่เริ่มนะเนี่ย โอววววววววว"


    เมื่อเจอการบุกเปิดของไอรินเข้าไปเจ้านักเชิดหุ่นก็ถึงกับตัวงอ สองมือยกขึ้นมาจิกผมของหญิงสาวอย่างห้ามไม่ได้ ปลายหัวควยที่ถูกดูดนั้นเสียวจนแทบขาดใจจริงๆ ทว่ามันเองก็ไม่ใช่มือใหม่ในโลกของกามรมณ์ ดังนั้นมันจึงพอตั้งสติได้ พยายามสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่ออดทนต่อลีลาการดูดควยของหญิงสาวนักล่าให้ได้ครบยี่สิบนาที


    ไอรินรู้ดีว่าเพียงแค่นี้ไม่อาจที่จะทำให้มันน้ำแตกได้ เพราะมันไม่ใช่มนุษย์ทั่วไป มันมีความอดทนสูงกว่ามาก เธอจึงเริ่มอมน้ำลายไว้ในปากแล้วค่อยๆอ้าปากกลืนท่อนเอ็นของมันเข้ามาเรื่อย และใช้ลิ้นของเธอในการกวาดน้ำลายชโลมท่อนเนื้อของมันเพื่อให้เธอกลืนเข้ามาได้ง่ายขึ้น แต่เพราะขนาดของมันที่ใหญ่เกินไปสุดท้ายเธอก็อมไม่มิดได้แต่หยุดไว้แล้วใช้ทั้งปากทั้งลิ้นจู่โจมไปตามแก่นกายของมัน


    "โอยยยยย เสียวควยโว้ยยยย ทำไมแม่งดูดเก่งงี้วะ โอวววววววววว"


    เจ้านักเชิดหุ่นแทบจะสติหลุดลอยไปกับความเสียวที่ไอรินมอบให้ จนมันต้องล้วงมือลงไปคว้าเต้าอวบอัดของหญิงสาวแล้วบีบเคล้นเพื่อระบายอารมณ์คืนไปบ้าง


    "อื้ออออออออ"


    ไอรินที่มีควยคับอยู่เต็มปากร้องออกมาเมื่อหน้าอกของเธอโดนมันบีบเคล้นอย่างแรงโดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บหรือไม่ แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้เธออยู่ในกำมือมัน ดังนั้นเธอจึงได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาโต้ตอบมันกลับไปอย่างสุดฝีปาก ยิ่งมันบีบขยี้เต้าของเธอรุนแรงเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งดูด ยิ่งตวัดลิ้นเลียแท่งเนื้อของมันแรงขึ้นเท่านั้น


    เวลาผ่านไปห้านาที ภายในห้องมีแต่เสียงดูดแท่งเนื้อดังขึ้นไม่หยุด แต่ไอรินรู้ดีว่าเจ้านักเชิดหุ่นยังไม่ได้เข้าใกล้จุดสุดยอดเลย เธอจึงต้องลองเปลี่ยนวิธี


    ไอรินคายท่อนเนื้อออกจากปาก แล้วก้มตัวลงเล็กน้อยเอียงคอเพื่อมุดเข้าไปใต้แท่งควยของมัน ก่อนที่เธอจะอ้าปากงับไปที่เป้าหมายซึ่งก็คือพวงไข่ของมัน


    "โอวววว แม่งเล่นไข่กูด้วย ท่าทางจะเชี่ยวชาญมากนะเนี่ย โอยยยยย ดีฉิบหาย"


    เธอสลับงับดูดไข่ของมันไปมาซักพัก ก่อนจะเริ่มงับและเลียไปตามโคนแล้วจึงค่อยไล่ขึ้นมาจนถึงปลายหัวบานที่มีน้ำใสๆซึมออกมา เธอใช้เวลาเม้มปากดูดที่ปลายหัวมันซักพัก แล้วเลียกลับลงไปใหม่โดยพยายามลากลิ้นไปทั่วทุดจุดจู่โจมไปให้ทั่ว


    "ซี๊ดดดดดด แม่งจะดูดเก่งไปไหนวะเนี่ยยยยย แบบนี้ไม่ได้ อูยยย พวกแก มานี่"


    ไอรินที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาดูดควยของมันได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวลอย เพราะมีมือมาจับขายกเธอขึ้นทำให้เธอตกใจจนคายควยออกจากปาก ยังดีที่เจ้านักเชิดมันจับหัวเธอเอาไว้ทำให้ตัวเธอลอยค้างอยู่กลางอากาศไม่ได้หัวโหม่งโลก


    "นี่แก จะทำอะไร ปล่อยชั้นลงนะ อุ๊บบ"


    "หุบปากแล้วดูดควยข้าไปเถอะ ข้าจะให้ลูกน้องสนุกกันหน่อย"


    ไอรินที่โดนมันจับหัวแล้วยัดควยเข้าปากเธอได้แต่ดิ้นรนไปมา จนขาของเธอถูกจับแยกออก วินาทีต่อมาเธอถึงกับสะท้านไปทั้งร่างเมื่อมีปากประกบเข้าที่โคกหีของเธอ ลิ้นยาวๆเป็นแฉกของ Doll ฉกมาที่กลีบเนื้อและเม็ดแตดก่อนที่จะแยงลึกเข้าไปภายใน พร้อมกันนั้นก็มีลิ้นของอีกตัวฉกไปที่รูก้นเล็กๆของเธอแล้วตวัดเลียรัวๆ


    "อื้ออออออออออ อื้ออออออออออ"


    ความเสียวที่โดนพวก Doll จู่โจมรูหน้าและหลังพร้อมกันทำให้เธอถึงกับร้องลั่น ลืมควยที่แช่อยู่ในปากไปชั่วขณะ จนเจ้านักเชิดมันกระเด้าควยใส่ปากของเธอ


    "นี่ นี่ อย่ามัวแต่เงี่ยนจนลืมเกมของเราสิ แม่นักล่า ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ"


    ไอรินได้แต่ถลึงตาอย่างแค้นใจเมื่อรู้ว่ามันเล่นสกปรก แต่ก็รีบตั้งสติข่มความเสียวแล้วพยายามใช้ปากจู่โจมใส่แท่งควยของมันต่อ ในขณะที่สมุนของมันเล่นงานหีและตูดของเธออย่างตะกละ แต่แค่นั้นยังไม่พอ เพราะมีอีกสองตัวมุดมาใต้ร่างของเธอ จากนั้นก็แบ่งเต้าของเธอไปตัวละข้าง พวกมันทั้งดูดทั้งขบเต้าของเธออย่างแรง


    แต่ละวินาที่ที่ผ่านไปไอรินรู้สึกเหมือนอยู่ในนรกและสวรรค์พร้อมกัน ร่างสาวของเธอทนทานความเสียวที่พวก Doll ปลุกเร้าไม่ได้ถึงกับเสร็จน้ำแตกไปหลายรอบ เจ้านักเชิดคงคิดจะเล่นงานให้เธอเสียวจนลืมตัว ไม่ก็น้ำแตกจนหมดแรงแต่มันคิดผิดไปเพราะทุกครั้งที่เธอเสร็จคาลิ้นของพวกมันยิ่งทำให้เธอต้องการควยมายัดหีให้หายอยาก และทางระบายความอัดอั้นของเธอก็มีเพียงท่อนควยในปาก ทำให้เธอยิ่งจู่โจมหนักขึ้นไปกว่าเก่าเสียอีก


    เวลาผ่านไปจนเกือบครบยี่สิบนาที ไอรินที่น้ำแตกไปหลายน้ำ รู้สึกอ่อนล้าและยังเริ่มเมื่อยปาก แต่เธอก็รู้สึกได้ว่ามันเริ่มหายใจติดขัด สองมือที่จับเธออยู่บีบแน่นขึ้นซึ่งเป็นสัญญาณว่ามันใกล้จะเสร็จแล้ว ดังนั้นเธอจึงรีบผงกหัวดูดควยมันอย่างเร็วและแรงจนเสียงดัง บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ จนเวลาใกล้จะหมดในอีกไม่กี่วินาที มันก็ร้องขึ้นมา


    "อูยยยยยยย กูทนไม่ไหวแล้ว กูแตกแล้วโว้ยยยยยยยย"


    เจ้านักเชิดหุ่นคว้าจิกผมเธอแล้วสาวเอวเข้าออกปากเธอรัวๆ ท่อนควยของมันกระแทกเข้าไปถึงคอหอยจนเธอสำลักแต่พยายามกลั้นใจไว้ จนมันหลั่งน้ำกามจำนวนมากออกมาจนเอ่อล้นปากของเธอ และด้วยความที่มันแช่ควยค้างไว้เธอจึงต้องกลืนน้ำกามคาวๆของมันลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้


    นักเชิดหุ่นยังคาท่อนควยที่ไม่ยอมหดตัวเอาไว้ในปากเธออีกสักพัก จนไอรินเกือบจะหมดลมหายใจ มันจึงถอนควยออกไปทิ้งให้เธอสำลักไอค่อกแค่กอย่างทรมาน


    ร่างของเธอถูกวางลงกับพื้นช้าๆ แต่แม้เธอจะชนะ ไอรินก็ไม่เชื่อเลยสักนิดว่ามันจะทำตามสัญญา จนมันก้มลงมาแสยะยิ้มให้เธอแล้วล้วงกุญแจออกจากกระเป๋าเสื้อเดินอ้อมไปด้านหลังของเธอ ก่อนจะดึงมือเธอขึ้นแล้วตามด้วยเสียงไขกุญแจดัง กริ๊ก


    เมื่อมือเป็นอิสระเธอก็ลุกขึ้นยืน ลูบข้อมือที่ยังชานิดๆแล้วหันไปประจันหน้ากับมัน อย่างไม่กลัวเกรง พร้อมเกร็งร่างกายรอรับสถานการณ์ที่จะเกิดได้ทุกเมื่อ


    "เอาละ ตามสัญญา เรามาเริ่มเกมกันเถอะ แม่สาวนักดูด"


    มันทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เหมือนจะเพิ่มความขี้เล่นแฝงเข้ามาในความเย็นชาแบบปกติ ก่อนที่มันและ Doll ตัวอื่นๆจะทิ้งให้เธออยู่ในห้องคนเดียว


    "เอาละ ได้เวลาลุยซักที"


    ไอรินปลุกปลอบใจตัวเอง ก่อนจะนึกได้ยกหลังมือขึ้นมาเช็ดคราบอสุจิที่ติดอยู่รอบปากของเธอออก ผลจากการถูกพวกมันรุมทำให้น้ำรักและเหงื่อของเธอไหลนองเต็มพื้น เธอพยายามสูดหายใจให้ร่างผ่อนคลาย ก่อนจะเดินตรงไปยังประตูที่สุดห้อง




-------------------------------------------




    เธอพบว่าเธออยู่ในอาคารที่เหมือนโรงงาน เพราะที่ผนังและเพดานมีท่อจำนวนมากลากยาวไปตลอดแนวทางเดินที่คับแคบ เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นท่อแก๊ซหรือว่าท่อน้ำไม่ก็ท่ออากาศ และถ้าเธอเดินตามท่อเหล่านี้ไปก็น่าจะไปถึงแหล่งควบคุม ซึ่งจะทำให้เธอศึกษาสภาพรอบด้านได้ดีขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นเธอจึงเริ่มเดินตามท่อที่ผนังไป


    บรรยากาศที่วังเวงไม่ได้ทำให้เธอตื่นกลัวเหมือนหญิงสาวทั่วไป เพราะเธอเป็นนักล่าปีศาจที่ต้องเจอเรื่องสยองๆอยู่เป็นประจำ ที่รบกวนจิตใจเธอที่สุดก็คือการที่เธอต้องเดินไปมาโดยไม่มีเสื้อผ้าปกปิดกายสักชิ้น นี่ถ้าเธอออกไปจากที่นี่ได้จริงๆเธอจะไปติดต่อใครได้ยังไง ดีไม่ดีจะโดนหาว่าเป็นโรคจิตเอาเสียเปล่า


    กรรรร! แง่ง! แง่ง! แง่ง!


    ระหว่างนั้นเองที่เธอได้ยินเสียงประหลาดดังก้องมาตามทางเดินแคบๆ


    "นั่นคงไม่ใช่เสียงของ...อย่างที่คิดใช่ไหม"


    ไอรินเอ่ยถามตัวเองเบาๆก่อนจะหันหลังไปมองที่มาของเสียงซึ่งมุ่งมาจากด้านหลังของเธอ เสียงฝีเท้าและเสียงประหลาดที่เธอได้ยินมันมุ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนในที่สุดไฟสลัวๆบนเพดานก็ทำให้เธอมองเห็นมันได้อย่างเต็มตา


    สิ่งที่ไล่ตามเธอมาก็คือเพื่อนรักของมนุษย์ ใช่แล้ว มันคือสุนัข แต่แน่นอนว่าต้องไม่ใช่สุนัขธรรมดา มันเป็นหมาสีดำขนาดค่อนข้างใหญ่ เอาเป็นว่าเวลายืนสี่ขามันสูงประมาณเอวของเธอ แต่ที่น่าสังเกตคือดวงตาของมันที่แดงก่ำ บวกกับเขี้ยวสีเหลืองที่ยาวร่วมหกนิ้วจำนวนนับไม่ถ้วนในปากของมัน และน้ำลายที่ไหลยืดเป็นทาง


    "เอ่อไง เจ้าตูบ"


    ไอรินพยายามยกมือทักมัน แต่นั่นกลับเป็นสัญญาณให้มันแยกเขี้ยวแล้ววิ่งตรงดิ่งเข้าหาเธอ ไอรินจึงรีบหันหลังใส่เกียร์หมาโกยแน่บโดยไม่หันไปมอง เพราะเธอรู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าและออร่าจากร่างของหมาตัวนี้ที่บอกเธอว่า มันหิว มากๆ


    เธอพยายามวิ่งซิกแซกไปตามทางเดินที่เหมือนเขาวงกตด้วยฝีเท้าที่เร็วที่สุด และแม้ว่าเธอจะพยายามจดจำทิศทางที่วิ่งไปเพื่อไม่ให้หลงทาง แต่เพราะเจ้าหมาบ้ามันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เธอจึงสลัดเรื่องอื่นทิ้งไปก่อน ไม่งั้นเธออาจจะกลายไปเป็นอาหารหมา


    และดูเหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างเธอ เมื่อเธอเลี้ยวที่มุมทางเดินด้านหนึ่งแล้วปะเข้ากับทางตัน น่าเสียดายที่เธอไม่มีเวลาเปลี่ยนเส้นทางเพราะมันตามเธอมาติดๆ เธอจึงวิ่งตรงดิ่งเข้าหาผนังแล้วใช้แรงวิ่งไต่ขึ้นผนังตีลังกาข้ามหัวเจ้าหมาบ้าไปอย่างสวยงาม


    เมื่อเธอลงพื้นเธอก็จะรีบวิ่งหนีไปในขณะที่เจ้าหมากำลังสับสน แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเจ้าหมาบ้าวิ่งตรง ไม่สิ กระโดดเข้าหาผนัง ใช้สองเท้าหน้ายันกำแพงแล้วพลิกตัวตีลังกากลับหลังแบบเดียวกับเธอ แต่มันกลับไม่ต้องลงพื้น เพราะร่างของมันหมุนตัวควงสว่านกลางอากาศแยกเขี้ยวมุ่งเข้ามาใส่ใบหน้าของเธอเต็มๆ


    "นี่แกเป็นหมาจริงๆใช่มั๊ยห๊าาาาา"


    ไอรินอ้าปากค้างกับเจ้าหมาท่าเยอะ ก่อนที่จะรีบโก้งโค้งตัวลงไปด้านหลังในท่าสะพานโค้ง เธอรู้สึกถึงร่างของเจ้าหมาที่พุ่งผ่านปลายถันของเธอไปแบบเฉียดฉิว


    เธอรีบเด้งตัวกลับมายืนตรงใหม่ แต่เสียงและความรู้สึกเสียวสันหลังวาบทำให้เธอรู้ว่าเจ้าหมาบ้านั่นโดดเข้าใส่เธออีกแล้ว เธอไม่มีเวลาแม้จะหันกลับไปดังนั้นเธอจึงทำสิ่งที่ทำได้ในเวลาน้อยที่สุด นั่นคือการแปลงร่างเป็นสไปเดอร์วูแมน กระโดดใช้สองแขนสองขาจับเกี่ยวกับท่ออากาศที่อยู่บนเพดานห้อยตัวในแนวขนานกับพื้น


    แฮ่! งั่ง!


    แต่อนิจจา เจ้าหมาบ้ากลับไม่ยอมหยุด มันอาศัยความที่ตัวใหญ่กระโดดขึ้นอ้าปากจะงับก้นขาวๆของเธอ ไอรินจึงได้แต่ไต่ไปตามท่อหลบหลีกคมเขี้ยวของมัน และแล้วการเล่นไล่จับก็ดำเนินต่อไป แต่คราวนี้แทนที่จะวิ่งไอรินกลับต้องไต่ไปตามท่อให้เร็วที่สุดในสภาพกลับหัว ทางฟากเจ้าหมาเองก็ต้องคอยกระโดดงับใส่เธอเรื่อยๆ แต่เป็นความโชคดีของเธอที่ตัวมันใหญ่ ทำให้การโดดแต่ละครั้งช้าจนเธอหลบได้ตลอด


    ไอรินไต่ท่อต่อไปจนร่างของเธอเริ่มประท้วง ทั้งแขนและขาของเธอต่างเริ่มปวดและชาขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอไต่ท่อบ้าๆนี่ไปนานแค่ไหน ในขณะที่เธอกำลังคิดหาทางอื่นก่อนที่จะหมดแรงขึ้นมาจริงๆ เธอก็พบกับความจริงที่น่าตกใจ นั่นก็คือเธอไต่ท่อกลับมายังที่เดิม หลักฐานก็คือ รอยตีนสุนัขที่ปั๊มอยู่บนกำแพงที่เป็นทางตัน


    "บ้าจริง ทางเดินนี่มันเป็นทางปิดเหรอเนี่ย"


    ไอรินกัดฟันกรอดอย่างหงุดหงิดที่เธอเผลอเสียเวลาไต่ท่ออ้อมไปมาเปล่าๆ


    แต่ในเรื่องร้ายก็มีเรื่องดี แม้ว่าเธอจะปวดแขนปวดขาแต่เจ้าหมาที่ต้องคอยวิ่งไล่แถมยังต้องคอยกระโดดกัดเธอไปตลอดทางนั้นใช้พลังไปมากกว่าเยอะ ดูได้จากการที่มันเดินสะโหลสะเหล ลิ้นยาวห้อยออกมา แถมยังเอาแต่ส่งเสียงแฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก หมดสภาพหมานักล่าไปโดยสิ้นเชิง นี่ถ้ามันไปชั่งน้ำหนักคงพบว่ามันผอมไปหลายทีเดียว


    "เจ้าหมาบ้า ตอนนี้ชั้นไม่กลัวแกแล้ว เข้ามาเลยมา แม่จะสอนแกเอง"


    เมื่อเจ้าหมาตัวร้ายหมดแรง ไอรินก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก เธอทิ้งตัวลงจากท่อ พยายามทรงตัวให้ได้จากการที่ต้องอยู่ในท่าประหลาดนาน ก่อนที่จะย่างสามขุมเข้าหาเจ้าหมาดำที่เริ่มมีน้ำตาปริ่ม ตัวสั่นงกๆ มันเดินเซถอยหลังไปอย่างน่าสงสาร ทว่า


    ผลั๊วะ! พลั่ก! เอ๋งงงงง เพี๊ยะ? ตุบ! ตับ! พล่อก! แง่ววววว โพล๊ะ! บั๊ก! ง่าววววว


    หลังจากฉากติดเรทผ่านพ้นไป ไอรินเดินกลับไปที่ผนังทางตันโดยทิ้งซากหมาที่น่าเวทนาเอาไว้กับพื้นโดยไม่ใยดี เจ้าหมาจึงค่อยๆลากสังขารกระเถิบหนีหายไป ปล่อยให้เธอมองสำรวจผนังตรงหน้าเพื่อหาทางอื่นที่ไม่ใช่ทางเดินปิดนี้ ทันใดนั้นเอง


    "ปิ๊งป่องแป๊งป่อง ป่องปิงปิ๊งป่อง ยินดีด้วยนะที่เจ้าผ่าน เจ้า Kitty ของข้ามาได้ ข้าล่ะทึ่งจริงๆ คิดว่าเจ้าจะโดนมันจับฉีกเป็นชิ้นๆจนไม่เหลือซากซะแล้ว"


    เธอไม่ได้ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้น เพียงแค่ขมวดคิ้วกับชื่อของหมาที่ฟังทะแม่งๆ


    แอ๊ด! แกร่ก แกร่ก แกร่ก แกร่ก แกร่ก


    เสียงเหมือนบานประตูเปิดออกดังขึ้นพร้อมกับผนังตรงหน้าที่เปิดอ้าออก ไอรินก้าวถอยหลังรอรับอะไรก็ตามที่ส่งเสียงแปลกๆมาจากอีกฟากของประตู เจ้าสิ่งนั้นเดินออกมาจากห้องมืดช้าๆ พร้อมทำเสียงแปลกๆตลอดเวลา จนมันออกมาพ้นเงามืด ถูกแสงไฟจากเพดานทางเดินสาดส่อง ไอรินที่เห็นว่ามันเป็นตัวอะไรถึงกับอ้าปากค้าง


    "ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ตกใจล่ะสิเจ้านักล่า ข้าทำการศึกษามนุษย์มาเป็นอย่างดีว่านี่น่ะเป็นสิ่งที่พวกมนุษย์ โดยเฉพาะในแถบเอเชียนี้หวาดกลัวกัน ขอแนะนำ จูออนริง V.7"


    เจ้าตัวที่โผล่ออกมานั้นสวมชุดสีขาวยาวคลุมจนเกือบถึงเท้า ผมสีดำที่ดูยังไงก็เป็นวิกห้อยยาวปิดหน้าลงมาจนถึงลำตัว มันเดินก้มหน้า ค่อยๆก้าวเท้าที่ไม่มั่นคงมาอย่างช้าๆ ผิวกายของมันเป็นสีขาวซีด ดวงตาที่มองลอดวิกผมออกมาเป็นสีแดงก่ำ พร้อมกับการก้าวเท้าของมันก็จะมีเสียง แกร๊กกกก แกร๊กกกก ดังขึ้นตลอด


    "เป็นไงล่ะ เจ้าจงหวาดกลัวเสียให้พอเถอะ เจ้านักล่า"


    เสียงของมันยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่ผสมความบ้าเข้ามาอีกหลายส่วน


    "เอ่อ ขอถามนิดนะ เจ้านี่น่ะคงไม่โจมตีโดยการคลานเข้าใส่หรอกใช่มั๊ย"


    "นะ นี่แก ทำไมถึงรู้เรื่องนั้นได้ แกไปรู้มาจากไหน"


    ไอรินที่ได้ยินถึงกับกรอกตาไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ เธอแค่ถามดูเล่นๆ ไม่คิดว่าเจ้านักเชิดนี่จะปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้ มันไม่คิดว่านี่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์เลยหรือไง


    "เอาเถอะ ต่อให้เจ้ารู้ แต่ จูออนริงก็ยังมีร่างสองอยู่ เอ้า เปลี่ยนร่าง"


    ไอรินยืนมองมันด้วยสายตาเย็นชา เธอรู้สึกเหมือนว่าหลุดเข้ามาในการ์ตูนที่บอสมีร่างสอง ร่างสาม แถมยังมีการตะโกนเปลี่ยนร่างพร้อมกับแสงที่สว่างว่าบอีกด้วย


    เจ้าหุ่นหยุดชะงัก ร่างของมันเปล่งแสงออกมา ชุดยาวสีขาวขาดแคว่กออกจากร่าง เผยให้เห็นว่าที่จริงแล้วมันเป็นหุ่นกระบอกไม้ แต่ไม่หมดเท่านั้น เมื่อมันยกแขนสองข้างขึ้น ร่างของมันแยกออกจากกันเป็นหกส่วน ได้แก่ หัว ลำตัว แขนสอง ขาสอง โดยขาทั้งสองนั้นพุ่งผ่านร่างของเธอไปทางด้านหลังก่อนแล้วอ้อมกลับมาโจมตีใส่เธอ


    แขนทั้งสองแยกย้ายโจมตีเยื้องซ้ายขวามาจากด้านหน้า โดยมีมีดโผล่ออกมาจากกลางฝ่ามือ ในขณะที่ลำตัวแบะออก ข้างในเป็นช่องว่างที่สามารถกักศัตรูเอาไว้ได้ แล้วพุ่งมาใส่จากด้านหน้า ส่วนหัวลอยสูงขึ้นไป วิกผมหลุดออกไปเหลือแต่หัวเป็นหุ่นไม้ ปากของมันอ้าออกมีเข็มขนาดใหญ่เด้งออกมา ก่อนที่มันจะพุ่งมาใส่จากด้านหน้า


    "นี่มันไม่ใช่ ซาดาโกะ แต่เป็น นารูโตะ แล้วว้อยยยยยยย"


    ไอรินร้องออกมาอย่างเหลืออดกับสิ่งประดิษฐ์อันแสนพิลึกของเจ้านักเชิด แต่หัวสมองก็หาทางออกจากสถานการณ์นี้อย่างเร็วจี๋ แต่เวลาไม่มีเธอจึงทำได้แค่ทิ้งตัวนอนราบไปกับพื้น เสียง หวือ หวือ ของหุ่นไม้พุ่งผ่านเหนือร่างเธอไป


    เธอรีบลุกขึ้นมาวิ่งเข้าหาขาไม้ทั้งสองข้างที่พุ่งจากด้านหลังมาอยู่ด้านหน้าของเธอแล้ว ก่อนที่ขาทั้งสองจะหันกลับมาเธอก็คว้ามันเอาไว้ แล้วก้มลงเก็บชุดขาวบนพื้นขึ้นมาแล้วพุ่งตัวผ่านประตูกลไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันกลับมาพยายามปิดมันให้กลับเป็นผนังเหมือนเดิม เธอมองลอดผ่านช่องว่าง เห็นเจ้าหุ่นหันกลับมาพุ่งเข้าใส่เธอ แต่ก่อนที่มันจะเข้ามาได้เธอก็ปิดผนังจนเป็นผลสำเร็จ เสียงแผละ ที่ดังตามมาบอกชะตากรรมของเจ้าหุ่นกระบอกได้เป็นอย่างดี


    ไอรินทิ้งตัวลงนั่งหอบหายใจ ก่อนจะเอาชุดขาวที่ขาดๆมาพันมัดนุ่งเหมือนผ้าเช็ดตัว แม้จะไม่ทำให้อุ่นขึ้น แต่ก็ยังดีกว่าเปลือยเปล่า ก่อนที่เธอจะหยิบขาไม้ทั้งสองข้างขึ้นมาใช่ต่างแทนกระบอง แล้วมองสำรวจห้องที่เธอเข้ามา


    ชักกี้ คือสิ่งแรกที่เธอเห็น ใช่ มันคือเจ้าตุ๊กตาผี ที่อยู่ในหนังซึ่งมีหลายภาคที่เดียว มันสวมชุดเหมือนเด็กอนุบาล ผมหยิก ตัวเตี้ยกว่าเข่าของเธอ ดวงตาทั้งสองมีประกายประหลาด กับใบหน้าที่มีแผลเป็นเหวอะหวะ เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าใครมันจะไปชอบตุ๊กตาแบบนี้เข้าไปได้ แต่มันไม่สำคัญ เพราะเจ้า ชักกี้ มันกำลังถืออีโต้เดินเข้าหาเธอ


    ผลั๊วะ! เผละ!


    ก่อนที่เจ้าตุ๊กตาผีจะได้เปิดปากพูด เธอก็ชิงยกขาไม้ในมือฟาดจนมันหัวแบะ


    "ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะผ่าน จูออนริงของข้ามาได้ขนาดนี้ แถมเจ้า ชักสะกี้ของข้ายังเสร็จแกอีก อ้า เจ้านี่สมเป็นนักล่าจริงๆ"


    "หุบปากไปเถอะ ที่นี่มันอะไรกัน พิพิธภัณฑ์ ผีภาพยนตร์ หรือยังไง"


    "โอ เจ้าพูดอะไรโง่ๆแบบนั้นออกมากัน ข้าเป็นนักเชิดหุ่น ข้าก็ต้องมีหุ่นเชิดสิ เจ้าพวกนี้เป็นหุ่นที่ข้าภูมิใจทั้งนั้น ยกเว้นเจ้าหมา Kitty นั่นน่ะนะ อะแฮ่ม ในเมื่อเจ้ารู้ตัวแล้ว ข้าก็จะขอต้อนรับเจ้าอย่างเป็นทางการ ยินดีต้อนรับสู่ บ้านหุ่นของเฟียร์เล่"


    ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง


    ดอกไม้ไฟขนาดเล็กระเบิดขึ้นในห้องราวกับเป็นงานฉลอง แต่ไอรินเพียงมองมันอย่างเบื่อหน่าย จนเธอฉุกคิดขึ้นมาถึงชื่อที่ได้ยิน


    "เฟียร์เล่ แกหมายถึง เฟียร์เล่ นักเชิดหุ่นในบัญชีดำนั่น"


    "หืออ นี่เจ้าตามล่าโดยไม่รู้เลยหรือว่าข้านี่แหละ เฟียร์เล่ ราชันนักเชิดหุ่น"


    "ไม่มีทาง ราชันนักเชิดหุ่น เจ้าเล่ห์เพทุบาย ไม่เคยเปิดเผยตัว ทั้งยังมีสกิลที่น่าตื่นตะลึง มันถูกจัดเป็นหนึ่งในตัวอันตรายทั้งแปด มันทำให้นักล่าต่างพ่ายแพ้ไปตามๆกันจนนับไม่ถ้วน เฟียร์เล่ ไม่มีทางเป็นไอ้หื่นไร้รสนิยมแบบแกได้หรอกน่า"


    "หนอยแน่ะ ข้าแค่เล่นกับเจ้าหน่อยทำเป็นได้ใจ บังอาจนัก แกจนโดนตุ๊กตาของข้าฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเสียเถอะ เหล่าชักสะกี้ของข้า รุมทึ้งมัน"


    ไฟในห้องพลันสว่างวาบ ไอรินอดที่จะก้าวถอยหลังไปไม่ได้เพราะภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยเจ้าชักกี้ที่ถืออีโต้อย่างมาดร้าย พวกมันมีมากเป็นร้อยๆตัว ดาหน้าเข้ามาราวกับฝูงมดรุมทึ้งเหยื่อ ฝูงชักกี้ไล่ต้อนจนไอรินถอยร่นไปเข้ามุม


    "ถ้าชั้นรอดไปได้ล่ะก็ จะขอไปถล่มสตูดิโอที่ถ่ายหนังเรื่องนี้ทิ้งซะเลย"


    ไอรินปลุกกำลังใจควงไลท์เซเบอร์ เอ้ย ควงขาหุ่นไม้ เข้าฟาดฟันกับเหล่าตุ๊กตากระหายเลือดอย่าง

[nonnon]

ยำหนังผีเฮฮา ตอนแรกนึกว่าจะเสร็จหมาไปซะแล้ว

ขอบคุณครับ