เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 2 : ไอ้เฒ่าจอมเจ้าเล่ห์

[nato87]

หลายวันผ่านไปนับตั้งแต่เหตุการณ์นั้น เฟิร์นเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียน ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ที่ว่าเธอจะไม่ยอมรักผู้ชายคนไหนอีก อาจเป็นเพราะความผิดหวังจากรักแรกที่ฝังใจจากแบงค์ จนทำให้บางครั้งเฟิร์นเมินเฉยต่อคำทักทายจากลุงชุมพล จนทำให้อีกฝ่ายคิดไปว่าเด็กสาวไม่อยากพูดคุยกับตนอีก

จนกระทั่งมีเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้เฟิร์นและชุมพลได้มีสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากขึ้น เมื่อแบงค์ตัดสินใจนัดพบกับเฟิร์นหน้าห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง แบงค์พยายามขอคืนดีและปรับความเข้าใจกับเฟิร์น แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายหญิงยังโกรธที่ฝ่ายชายคิดนอกใจ จึงทำให้ทั้งคู่มีปากเสียงกัน

"เฟิร์น แบงค์ขอโทษ เราแค่เผลอใจไป อันที่จริงเรารักเฟิร์นมากนะ"

"เฟิร์นคิดว่าเฟิร์นพูดจบแล้วนะแบงค์ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว และนี่ก็จะค่ำแล้วด้วย เฟิร์นต้องกลับห้องแล้ว"

"เฟิร์น มีเหตุผลหน่อยซิ เราก็ขอโทษแล้วไง ให้โอกาสเราอีกครั้งนะ"

"พอเถอะแบงค์ เราเหนื่อยมามาก เราอยากตั้งใจเรียน"

ไม่ทันขาดคำ เสียงเรียกเข้าสมาร์ทโฟนของแบงค์ก็ดังขึ้น นั่นเป็นสายจากนัท สาวสวยจากคณะนิเทศศาสตร์ที่ทำให้แบงค์เอาใจออกห่างจากเฟิร์น

"รับซิแบงค์ เรารู้ว่าผู้หญิงของเธอโทรมา" เฟิร์นประชดประชันด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

"ไม่..." แบงค์กดวางสาย "เราบอกแล้วไงว่าเราขอโทษ ผู้หญิงคนนั้นไม่ดีเท่ากับเฟิร์น"

"แบงค์ เราจะบอกให้นายรู้ไว้อย่างนะ เราเกลียดสิ่งที่แบงค์กำลังพูด แบงค์กำลังพูดเหมือนกับว่าผู้หญิงเป็นสิ่งของ เราไม่เคยคิดเลยนะว่าแบงค์จะเป็นคนแบบนี้มาก่อน เสียแรงที่เราเคยรักและเชื่อใจ"

สายเรียกเข้าดังขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ยิ่งตอกย้ำให้แบงค์ ต้องตัดสินใจว่าจะเลือกใครระหว่างนัท สาวสวยจากคณะนิเทศ เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย หรือเฟิร์น รักแรกสมัยมัธยมปลาย

"ตัดใจจากเราเถอะแบงค์ เราทั้งคู่ก็โต ๆ กันแล้ว เฟิร์นมาคิดอีกที เฟิร์นไม่ควรผูกมัดแบงค์อีก แบงค์กลับไปหาคนที่ต้องการแบงค์เถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เฟิร์นขอตัว"

ยังไม่ทันที่เฟิร์นจะเดินกลับเข้าวิทยาลัย แบงค์ก็คว้าแขนเฟิร์นไว้อย่างรุนแรง สร้างความตกใจให้กับเด็กสาวเป็นอย่างมาก ยังไม่รวมถึงสายตาของผู้คนที่เดินไปมาในระแวกนั้น

"แบงค์! ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยมือเฟิร์นนะ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "ปล่อย! คนอื่นเค้ามองเราอยู่รู้ไหม"

"แบงค์ไม่สนอ่ะ แบงค์รักเฟิร์น อย่าทำแบบนี้ซิ ปกติเฟิร์นเป็นคนมีเหตุผลกว่านี้ไม่ใช่เหรอ อย่างี่เง่าหน่อยเลย"

"แบงค์! ปล่อยเดียวนี้ แบงค์รู้ตัวไหมว่ากำลังทำบ้าอะไร!"

ราวกับสถานการณ์กำลังสร้างวีรบุรุษ ชุมพลที่บังเอิญเดินทางไปซื้อของในละแวกใกล้ ๆ ห้างสรรพสินค้านั้น เหลือบไปเห็นทั้งคู่ขณะกำลังเดินทางกลับด้วยมอเตอร์ไซด์คู่ใจ ชุมพลจำเด็กสาวได้เป็นอย่างดี ส่วนไอ้หนุ่มอีกคนนั้นเชื่อว่าคงเป็นแฟนเก่าของเด็กสาว แต่ยังไงก็ช่าง ชุมพลตัดสินใจเดินปรี่เข้าไป ณ จุดเกิดเหตุราวกับเป็นอัศวินม้าขาวไม่ผิด

"เฮ้ย! หยุดก่อน นี่เรื่องอะไรกัน"

"คนแก่ไม่เกี่ยว! อย่าเสือกเรื่องของหนุ่มสาว"

"อ่าวเฮ้ย! ไอ้เด็กห่านนี่ พูดหมา ๆ เป็นลูกผู้ชายหน่อยโว้ย ผู้หญิงเค้าปฎิเสธก็ปล่อยเค้าไปซะ"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงว่ะ ไอ้แก่ มึงเผือกอะไรด้วย" ไอ้หนุ่มแบงค์ที่กำลังหัวร้อนถึงกับหลุดสบถออกมาโดยไม่สนใจว่าไอ้คนที่อยู่ตรงหน้านั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อ หรืออาจแก่กว่าด้วยซ้ำ

"ลุงพล ช่วยหนูด้วยค่ะ แบงค์เค้าเสียสติไปแล้ว ปล่อยนะแบงค์ คนอื่นเค้ามองเรากันใหญ่แล้ว"

"กูเป็นลุงของเฟิร์น มึงปล่อยมือจากหลานสาวกูซะ ถ้าไม่งั้นกูจะโทรบอกตำรวจ"

เมื่อเห็นท่าไม่ดี แบงค์จึงรีบสลัดมือเฟิร์นทันที ก่อนเดินหนีไปจากตรงนั้น ปล่อยให้เหล่าไทยมุงจ้องมองและซุบซิบนินทาไปตามเรื่องอย่างสนุกปาก

"นี่มันเรื่องของหนุ่มสาวคุยกัน คนแก่ไม่เกี่ยว!" แบงค์หันกลับมาตะโกนใส่หน้าเฟิร์นและชุมพลอย่างหัวเสีย

"บ้าที่สุด ผู้ชายอะไรไม่รู้ ป่าเถื่อน ใจดำที่สุด" คราวนี้เฟิร์นถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

"ไม่เป็นอะไรนะหนูเฟิร์น" ชุมพลเอ่ยปากทักชื่อของเด็กสาว ก่อนหน้านั้นชุมพลไม่เคยรู้จักชื่อเล่นมาก่อน จะรับรู้เพียงแค่ว่าเด็กสาวคนนี้ชื่อเนตรชนกเท่านั้น

"หนูไม่เป็นอะไรหรอกค่ะลุง หนูขอบคุณลุงมากนะ นี่ก็ดึกแล้ว หนูขอตัวกลับหอก่อนนะ"

"เดี๋ยวก่อนหนูเฟิร์น พอดีว่าลุงก็จะแวะกลับหอพอดี หนูกลับกับลุงดีไหม ไหน ๆ ก็ไปทางเดียวกันแล้ว" ชุมพลแกล้งเอ่ยปากชักชวนด้วยไมตรีจิต แต่ใครเลยจะรู้ว่าอดีตเสือเฒ่าผู้เจนจัดในสนามรักกำลังคิดทำคะแนนตีตื้นไอ้หนุ่มแบงค์เลือดร้อนคนนั้น

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะลุง เดี๋ยวหนูนั่งแท็กซี่กลับหอเองได้ ลุงไม่ต้องลำบากหรอก"

"จากนี่ถึงหอก็ไกลอยู่นะหนูเฟิร์น ลุงว่าหนูมากับลุงเถอะ ประหยัดเงินได้อีกเยอะ"

เฟิร์นรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูก เนื่องจากก่อนหน้านั้นแม่ของเฟิร์นเคยเอ่ยปากกับเฟิร์นเรื่องฐานะการเงินทางบ้าน หลังจากที่พ่อเสียชีวิต แม่ของเฟิร์นที่เคยเป็นแม่บ้านใช้ชีวิตอย่างสุขสบายต้องเริ่มทำงานเท่าที่จะทำได้เพื่อจุนเจือครอบครัว และใช้หนี้บ้านและรถ จึงทำให้แม่ของเฟิร์นกำชับว่าควรประหยัดเงินทุกบาททุกสตางค์เอาไว้ และสั่งให้เฟิร์นตั้งใจเรียนให้จบเร็ว ๆ เพื่อทำงานหาเงินจุนเจือครอบครัวอีกแรง

....ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เฟิร์นตัดสินใจรับคำชวนจากปากลุงพล ถึงแม้ว่าเงินค่าแท็กซี่จะมีค่าเพียงไม่กี่ร้อยบาท แต่มันก็มากพอที่จะทำให้เด็กดีอย่างเฟิร์นตกลงรับคำชวนจากลุงพล โดยที่เด็กสาวไม่มีทางรู้เลยว่านั่นคือแผนการขั้นแรกของไอ้เฒ่าหัวงูคนนี้

.....ท่ามกลางท้องถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์และรถจักรยานยนต์นานาชนิด มอเตอร์ไซด์รุ่นฮอนด้าเวฟสีน้ำเงิน ที่มีภารโรงเฒ่าเป็นคนขับและมีเด็กสาวนั่งซ้อนทายกำลังแล่นไปตามช่องทางที่คับแคบบนท้องถนน แม้จะมีอายุที่มากแล้ว แต่ชุมพลยังดูคล่องแคล้วและแข็งแรง เพราะเจ้าตัวชอบออกกำลังกายด้วยการวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะไม่ไกลจากบ้านอยู่เป็นประจำ

ในขณะที่ชุมพละกำลังควบมอเตอร์ไซด์คู่ใจอยู่นั้น ตาเฒ่าสังเกตว่าเด็กสาวไม่ยอมโอบกอดเอวเจ้าตัวเพื่อเป็นหลักยึด แต่กลับเลือกยึดกับแฮนด์เบาะท้ายรถมอเตอร์ไซด์แทน

"ถ้าไม่รังเกียจ โอบเอวลุงก็ได้ ลุงไม่ถือ เดี๋ยวเกิดเบรกกะทันหันขึ้นมาจะแย่เอา" ลุงชุมพลเหลียวมองเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะลุง" เฟิร์นยิ้มที่มุมปาก มือข้างซ้ายเสยเส้นผมที่พลิ้วไหวไปมา

"งั้นจับให้ดี ๆ แล้วกันนะหนู"

ให้ตายเถอะ! เด็กสาวคนนี้มันน่าฟัดจริง ๆ ชุมพลครุ่นคิดในใจ ปกติตอนอยู่ในชุดนักศึกษาพยาบาลก็ว่าน่ารักแล้ว นี่ยิ่งมาซ้อนท้ายรถไอ้แก่อย่างข้า ราวกับสวรรค์เป็นใจให้จริง ๆ นัยน์ตาเล็กหรี่เพราะลมที่เข้าปะทะใบหน้ายิ่งทำให้ลุงพลอยจินตนาการถึงตอนที่หนูเฟิร์นกำลังถูกเผด็จศึกไม่ได้ อยากรู้จังว่าเสียงตอนหนูเฟิร์นโดนเจ็ทจะไพเราะสักแค่ไหน นี่ถ้ามีโอกาสได้ยัดเยียดความเป็นผัว ชาตินี้คงตายตาหลับแล้ว

ราวกับฟ้าเบื้องบนรู้เห็นเป็นใจ ในจังหวะที่ลุงพละกำลังครุ่นคิดเรื่องบัดสีอยู่นั้น รถยนต์ซิวิคสีบลอนด์ก็เบียดเข้ามาในเลนซ้าย จนทำให้ชุมพลเผลอเหยียบเบรกโดยไม่ตั้งใจ จนทำให้เฟิร์นเสียหลัก สิ่งที่ไอ้เฒ่าชุมพลสัมผัสได้ก็คือก้อนเนื้อนุ่ม ๆ ที่ด้านหลัง

"ขอโทษค่ะลุง หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะ!" เฟิร์นเอ่ยปากขอโทษ โดยที่ไม่รู้เลยว่าในหัวของชายแก่กำลังคิดถึงเรื่องบัดสีอยู่

"ไม่เป็นไร ลุงบอกหนูแล้วไงว่าให้จับดี ๆ ว่าแต่คนสมัยนี้มันขับรถแย่จริง ๆ ไม่รู้สอบใบขับขี่หรือซื้อเอากันแน่" ลุงพลเก๋าเกมพอที่จะเบี่ยงเบนประเด็นไปเรื่องอื่น แต่ในใจลุงคิดไว้แล้วว่า อยู่ดี ๆ ก็มาเซอร์วิสซะงั้นนะนังหนู

หลังจากที่ถึงจุดหมายปลายทาง ชุมพลจอดรถแวะส่งหนูเฟิร์นที่หน้าทางเข้าหอ โดยที่ยามหน้าหอไม่ได้เอะใจอะไร เพราะปกติลุงพลแกก็มักอาสาขับรถรับส่งเจ้าหน้าที่อยู่เป็นประจำ และที่สำคัญก็คือแกไม่เคยมีประวัติเรื่องชู้สาวในที่ทำงานนับตั้งแต่เมียแกตาย ชุมพลมักพูดเสมอว่าแกแก่แล้ว เรื่องผู้หญิงแกปล่อยวางแล้ว ด้วยเหตุผลนี้จึงเป็นอีกข้อที่ทำให้เจ้าหน้าที่ทั้งชายและหญิงไว้ใจและเคารพนับถือแก

....แต่ใครเลยจะรู้ ทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้านที่ต่างจังหวัด สถานที่แรกที่แกมุ่งตรงไปก็คือสถานเริงรมย์ยามค่ำคืน เพื่อปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดที่แกสะสมมาตั้งแต่อยู่ในกรุงเทพ เรียกได้ว่าลุงแกเป็นขาเจ็ทแหลกคนหนึ่ง จนสาว ๆ รุ่นลูกรุ่นหลานหลายคนติดใจในรสรักของแก เพราะแกลีลาเด็ดเผ็ดมันและเอาเก่งยิ่งกว่าหนุ่มรุ่นลูกหลายคน เพราะสมัยหนุ่ม ๆ แกเคยเป็นทหารเก่ายศนายสิบ แกโดนใบแดงตอนเกณฑ์ทหาร บังเอิญทางบ้านจน แกเลยตั้งใจจะรับราชการทหารต่อเลยสอบเป็นนายสิบ เพราะหน่วยก้านดีและมีมันสมอง ถึงแกไม่ได้จบสูงแต่แกก็เป็นคนที่ชอบหาความรู้ใหม่ ๆ อยู่เสมอ อนาคตทางสายงานทหารของแกกำลังไปได้สวย แต่บังเอิญแกไปแอบได้เสียกับเมียจ่าคนหนึ่งในกองร้อย เพราะกลัวเรื่องจะแดง และโดนจ่าคนนั้นยิงทิ้ง แกจึงตัดสินใจลาออกจากราชการ แต่แกก็ยังดูแลสุขภาพร่างกายดีเหมือนตอนสมัยเป็นทหาร

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้แกสัญญากับตัวเองว่า ต่อให้อยากหรืองุ่นงานตรงใต้หว่างขาแค่ไหน ก็จะไม่เอาสาวในที่ทำงานเดียวกันอีก ดังสุภาษิตที่ว่า ''สมภารไม่กินไก่วัด'' เรียกได้ว่าถึงลุงแกจะหื่น แต่แกหื่นอย่างมีสมอง

ตลอดชีวิตของแก แกได้สาวมาทุกรูปแบบ สาวซิงหรือแม่หม้าย แกจัดมาหมด แต่ไม่มีใครทำให้แกรู้สึกพิเศษนอกเหนือจากยุภาเมียรักที่จากไป ก็มีเนตรชนกหรือเฟิร์น เด็กสาวรุ่นหลานคนนี้แหละที่ทำให้แกรู้สึกกระชุ่มกระชวยอีกครั้ง จนแกเองต้องเก็บเอาภาพของเด็กสาวไปสำเร็จความใคร่ในห้องพักภารโรงอยู่เป็นประจำ เป็นเรื่องที่น่าแปลกไม่น้อย เพราะแกไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้กับเด็กสาวแรกรุ่น จริง ๆ แกก็ไม่ได้เป็นคนมีคุณธรรมอะไร เพียงแต่แกถือคติว่า เด็กอายุต่ำว่า 20 ปี แกไม่ยุ่ง

....แต่กับหนูเฟิร์นคนนี้ กำลังจะทำให้กฎเกณฑ์ที่ลุงชุมพลตั้งเอาไว้ถูกทำลาย เด็กคนนี้มีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ลุงพลแกต้องหวั่นไหวไม่น้อยเลยทีเดียว

"คราวหน้าคราวหลังก็ระวังตัวหน่อยนะหนูเฟิร์น ลุงคงไม่สามารถช่วยหนูได้ตลอดเวลา และลุงอยากเตือนหนูในฐานะผู้ใหญ่ว่า การเรียนเป็นสิ่งสำคัญ ความรักมาที่หลัง ยังไงหนูก็ควรตั้งใจเรียนมาก ๆ เพื่อที่พ่อแม่หนูจะได้ภูมิใจในตัวหนูนะ"

ชุมพลเตือนเด็กสาวในฐานะผู้หลักผู้ใหญ่ใจดีที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก แต่ในใจลุงแกคิดแผนการณ์ไว้หมดแล้ว ด้วยท่าทีและลักษณะของลุงพล ทำให้แกดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีน่าเชื่อถือ และที่สำคัญยังดูหนุ่มกว่าวัย ใครเห็นก็มักคิดว่าลุงแกอายุแค่ 50 ต้น ๆ ผมรองทรงสูงสีดอกเลา หน้าตาละหม้ายคล้ายถึง ''เคน วาตานาเบะ'' ดาราหนุ่มใหญ่รุ่นเก่าชาวญี่ปุ่นที่โลดแล่นในฮอลลีวูด เพราะลุงแกดูแลสุขภาพดี เหล้ากินบ้างประปรายพอเข้าสังคม บุหรี่ไม่สูบ แกบอกว่าบุหรี่ทำให้หัวจรวดขนาด 8 นิ้วของแกเสื่อมเร็ว อีกทั้งลูก ๆ ก็คอยส่งเงินมาให้บ้าง ทำให้แกไม่ได้ลำบากอะไรนัก

"ยังไงหนูก็ขอบคุณลุงอีกครั้งนะคะ" เฟิร์นยกมือไหว้ด้วยความเคารพ "ขอโทษด้วยที่หนูทำให้ลุงต้องเจอกับเรื่องยุ่งยาก"

"รีบกลับเข้าห้องอาบน้ำนอนเถอะ เดี๋ยวลุงต้องไปทำธุระของลุงต่อ" ลุงพลพนมมือรับ ก่อนสตาร์ทรถเครื่องมุ่งตรงไปยังห้องพักภารโรงที่ตั้งอยู่ไม่ไกล

หลังจากกลับเข้ามาในห้องพักภารโรง เพื่อเอาของมาแช่ในตู้เย็น แกเหลือบมองซ้ายขวาเพื่อความแน่ใจว่าจะไม่มีใครอยู่ แน่นอนว่าเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่กลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ลุงแกเท่านั้น ลุงชุมพลหยิบเอาขวดน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย ก่อนเดินตรงเข้าไปในห้องพักส่วนตัวของแก เปิดไฟและโทรทัศน์ ก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาเก่า ๆ ตรงมุมห้อง

แกหยิบเอามือถือราคาถูกขึ้นมา กดเปิดภาพที่แกแอบถ่ายเนตรชนกหรือเฟิร์นในชุดนักศึกษาพยาบาลเอาไว้ ส่วนใหญ่ภาพที่ถ่ายไม่ค่อยชัดนัก ด้วยคุณภาพอันจำกัดของมือถือ และด้วยสถานการณ์บังคับ บางครั้งแกก็อดคิดไม่ได้ว่าแกเป็นพวกโรคจิตหรือเปล่า ใครมันจะสน ในเมื่อความอยากมันไม่เข้าใครออกใคร แต่อย่างน้อยแกก็อยากมีรูปเด็กสาวไว้ดูยามคิดถึงเวลาไอ้น้องชายตรงใต้หว่างขาแกตื่นตัว

เด็กสาวคนนี้ทำให้แกหลงใหลเป็นพิเศษ ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร พอแกนึกภาพของเด็กสาวคนนี้ที่ไร ไอ้จ้อนเบื้องล่างของแกก็มักตอบสนองทันที จนแกต้องสำเร็จโทษไปนับครั้งไม่ถ้วน โดยเฉพาะเหตุการณ์เมื่อช่วงหัวค่ำ ที่หนูเฟิร์นเผลอเสียหลักเอาหน้าอกมาสัมผัสกับแผ่นหลังของแก มันยิ่งทำให้อารมณ์ของแกรุนแรงมากขึ้น ถึงแม้จะมีเสื้อผ้าหรืออาภรณ์เป็นปราการป้องกัน แต่มันก็ไม่สามารถปกปิดความอ่อนนุ่มของหน้าอกเด็กสาวได้

"หนูเฟิร์น...ถ้าลุงได้อึ๊บหนู ลุงสาบานว่าจะไม่มีพื้นที่ตรงส่วนไหนของหนูรอดพ้นจากความต้องการของลุงได้ ริมฝีปาก หน้าอก หอย โดยเฉพาะหอย ลุงอยากดม อยากชิม ขอลุงเป็นคนแรกของหนูนะ  ซี้ดดด..." ลุงพลครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน

"หรือแม้กระทั่งรูหูรูดกลางบั้นท้าย ลุงจะกระเด้าให้หนูติดใจในรสรักของลุงจนโงหัวไม่ขึ้นและไม่หันไปมองไอ้หนุ่มคนไหนอีกเลย"

.....ชุมพลปลดซิบกางเกง พลางลูบคลำจรวดนิวเคลียร์รัสเซียที่กำลังผงาดสู้มืออันหยาบกร้าน ปลายลึงค์ของแกใหญ่ราวกับหัวเห็ด เส้นเลือดปูดโปนตรงช่วงโคน ราวกับว่ามันกำลังตอบสนองต่อความต้องการของผู้เป็นนาย และรอคอยวันที่จะได้เข้าไปสำรวจในถ้ำสวาทของเด็กสาวในอนาคต

คำถามก็คือ ลุงแกจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ ไม่ว่าอย่างไร เด็กสาวคราวลูกคราวหลานอย่างเฟิร์นแทบไม่คิดพิศวาทผู้ชายรุ่นราวคราวพ่อหรือปู่อย่างแกเสียด้วยซ้ำ

[br007]

ขอบคุณนะครับ

น่าจะเจทแล้ว คงติดใจดันแน่ๆครับ

[cd13579]

เฮ้ยชอบคำนี้อะ จรวดนิวเคลียรัสเซีย มันแลดูมีพลังอำนาจ ลุงเริ่มออกล่าพรานเฒ่ากับกวางน้อยแท้ๆ

[Monte Cristo]

ถึงกับ login เข้ามาเขียน
เรื่องช้าไม่ว่า ไม่เป็นไร ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เขียนบรรยายเอาให้เห็นภาพ ผมว่าโอเคแล้ว
แนวเรื่องน่าสนใจครับ รออ่านตอนต่อๆไป

[nooy01]

สมกับเป็นเสือเฒ่าจริงๆ อยากจะรู้ว่าจะจัดการน้องเฟิร์นยังไง รอติดตามนะครับ

[kaithai]

เฒ่าเจ้าเล่ห์เริ่มออกลายแล้ว
เมื่อโอกาสเปิด
สาวน้อยที่อ่อนต่อโลก
จะรอดเขี้ยวคมพยัคฆ์ร้าย ได้อย่างไร

[nonnon]

ต้องสร้างโอกาส.......

อาจได้ถึงแม่เลยก็ได้

ขอบคุณครับ

[tantawanjames]

ลุงจะได้ล่อสาวสวยอน่างน้องเฟิร์นไหมน้อ ทำตัวให้น่าไว้ใจ เยี่ยมเลย

[airfoxus]

รออ่านเลยครับลุ้นว่าสาวน้อยจะเข้ามาติดบ่วงสวาทลุงพลตอนใหน

[likestory]

รอติดตามตอนต่อไปของลุงพลอย่างลุ้นระทึกครับ

[bk-hong]

ลุ้นอยู่ว่าตอนต่อไปจะเกิดอะรัย ขอบคุณครับ

[swss2511]

ใกล้ความฝันเข้าไปอีกนิดแล้วลุง

[peddo]

เกือบให้คะแนน ค คุณธรรมกับลุงแล้วเชัยวถ้าอ่านไม่ถึงฉากใรห้องลุง หึหึ ลุงนี่หื่นแบบมีสมองดี ชอบครับ อ้อในตอนแรกบอกแกอายุ60นะครับ ผมว่า50ต้นๆกำลังดีครับ จะได้จินตนาการคล่องหน่อย ขอบคุณครับ

[midnightblusie]

แล้วเค้าจะได้กันไหมนะ ต้องมาติดตามครับ

[johnywalker]

ขอบจริง ๆ ตรง "หื่นอย่างมีสมอง" คนเราแก่ประสบการณ์มันเป็นอย่างงี้แหละ ไม่ใช่เกรียนเห่อหมอย ได้กันแล้วรีบอัพคลิปลงยูทูป "ผมเอากันมา X ครั้งแล้วครับ" ความซวยเลยเข้ามาเยือนเลย ..... โทษทีครับ นอกเรื่องไปหน่อย แต่เรื่องนี้ชวนให้ติดตามจริง ๆ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะครับ ผมจะติดตามจนจบเลย