ความรักของนพ (ภาคต่อของ ราคะ ตัณหา ความใคร่) 4

[twintower]

จนช่วงสายๆ  นพได้พิมพ์ข้อความตอบตูนไปว่า

"มื้อสุดท้ายก่อนโดนไปปล่อยนะ  ไม่ใช่อะไร ซนมากๆ"

ตูนรีบพิมพ์ต่อไปทันที

"เฮ้ย หมาเค้าคนใจร้ายใจดำเอะอะก็เอาไปปล่อย"

ซึ่งฐาได้เห็นข้อความที่พี่น้องล้งเล้งกันอยู่  เธอจึงพิมพ์ไปทันทีโดยที่ต้องการจะสื่อถึงนพโดยตรง

"ใช่ตูน พี่นพ"ใจดำ"จริงๆจะเอาไปปล่อยตลอด บอมกับบูมน่ารักจะตาย"

นพอ่านแล้วรู้ว่าฐาหมายถึงตนเองเลยพิมพ์ตอบไปว่า

"ของที่ไม่ใช่ของเรา จะเอามาเก็บไว้ทำกัน  ซนก็ซน ป่วนก็ป่วนครับ"

ฐาที่กำลังจะพิมพ์ตอบแต่ได้เห็นข้อความของพี่สะใภ้นพเข้ามาโพสต่อว่า

"ทำไมจะไม่ใช่คะนพ  อยู่ที่จะคิดจะครอบครองหรือเปล่าหรืออยากจะปล่อยให้เป็นแบบนี้"

นพนั้นพออ่านแล้ว พอจะเดาได้ว่าพี่สะใภ้ตนเองที่เป็นคนละเอียดอ่อนมากต้องรู้อะไรบางอย่างเลยตัดบทเปลี่ยนเรื่องทันที

"พี่ใจได้ทาน หมูปิ้งกับข้าวเหนียวหรือเปล่าครับ"

"ได้จ๊ะ  ตูนเอามาให้ถึงโต๊ะ ขอบคุณมาก"

"อ่อนึกว่าไม่ไปไม่ถึง"

ตูนพิมพ์ตอบทันที

"ถึงยะ เค้าเอามาให้เรียบร้อยแล้วย่ะแค่ขอค่าขนส่ง 1ไม้เท่านั้น พ่อคนใจดำ"

นพนั้นไม่พิมพ์อะไรต่อ แต่ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้กับน้องสาวตนเองนั้นนั่งอยู่ใกล้ๆพอดี โดยทั้งคู่อ่านข้อความที่ฐากับนพพิมพ์ออกมาด้วยกันอีกรอบก่อนที่ใจจะบอกว่าเพราะตอนที่ตูนเอาหมูปิ้งมาให้  ใจได้ตัดสินใจเล่าพฤติกรรมของฐาให้ฟังจนทั้งคู่ต่างพูดกันจากที่ได้เห็นมาและพอเห็นข้อความที่ทั้งคู่พิมพ์ทำให้มั่นใจได้มากขึ้นว่าทั้งคู่อาจจะแอบชอบกันอยู่ โดยคำที่ฐาพิมพ์ว่า"ใจดำ" เพราะดูแล้วจงใจเน้นให้เห็น

"เชื่อพี่หรือยัง"

"นั่นสิคะพี่ ตูนมองว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้  ทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากยังไม่รู้จักกันเท่าไหร่"

"ก็ไม่แน่เค้าทั้งคู่อาจมีอะไรที่ตรงกันโดยที่เรายังไม่รู้  ตูนเงียบๆไว้ก่อน  เพราะอยู่ที่นพจะทำยังไงต่อไปมันเป็นเรื่องที่นพต้องทำด้วยตัวเองตัดสินใจด้วยตัวเอง"

"ค่ะพี่"

น้องสะใภ้ตอบแต่แล้วโทรศัพท์ก็ส่งเสียงดังขึ้น ตูนรีบหยิบขึ้นมาดูพบว่านพแท็กรูปมาให้ในเฟซบุ๊กแล้วร้องออกมาว่า

"พี่ใจดูสิ น่ารักมากๆเลย"

ใจเมื่อก้มไปดูภาพที่น้องสะใภ้ยื่นให้ดู เป็นภาพฮักกี้ที่ชื่อ บูมคาบเสื้อชูชีพแล้วมานั่งเอียงคอมองมาที่กล้องโดยนพบรรยายไว้ว่า

"ดูมัน น้าปานเอาเสื้อชูชีพมาตากบนเก้าอี้ริมสนาม  มันวิ่งไปคาบแล้วมานั่งตรงหน้าทันที #ส่อแววติงต็องส์"

ก่อนที่ตูนจะพิมพ์อะไรออกไป  นพโพสภาพต่อกันหลายภาพ เป็นภาพของฮักกี้ทั้ง 2ตัว ตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านเดือนแรกจนถึงเดือนปัจจุบัน นพจะพิมพ์เดือนลงในรูปด้วย จนปิดท้ายด้วยรูปที่พ่อกับคุณแม่นพยืนอุ้มฮักกี้ คนละตัวคู่กันบนสนามหน้าบ้าน  ภาพนี้นพถ่ายไว้เมื่อตอนกลับจากเที่ยวญี่ปุ่นหลังปีใหม่ พร้อมกับข้อความว่า 

"ลำดับความโตของบอมกับบูม  เชื่อเหอะเจ้าของไม่เคยถ่ายไว้"

ตูนพิมพ์กลับไปว่า

"หมาเค้าออกจะแสนรู้ไม่ติงต็องส์ มันรู้ว่าพี่นพเป็นเจ้าของสระ  บูมก็ต้องมาขออนุญาตสิ  แต่ทำไมไม่มีรูปตูนด้วยเลยพี่นพถ่ายไว้ตั้งเยอะตูนเป็นเจ้าของนะ"

นพไม่ตอบอะไร  แต่โพสภาพทันทีเป็นภาพ ตูนที่กำลังวิ่งไล่จับ บอมกับบูม ทำเอาน้องสาวรีบพิมพ์ข้อความว่า

"พี่นพ ภาพดีๆกว่านี้ไม่มีแล้วเหรอไง ฟ้องแม่ด้วย"

ทำเอาพี่กับน้องล้งเล้งกันผ่านเฟซบุ๊กอีกครั้งและพี่ชายคนโตก็เข้ามาร่วมด้วย แต่ใจนั้นคิดว่า

"เข้าใจเบี่ยงประเด็นนะนพ  ถ้าไม่กล้าพูดอะไรก็หมดสิทธิ์นะ"

ในส่วนของฐานั้นก็คิดเหมือนกับใจ  แม้จะภาพที่นพโพสออกมาแต่ละรูปจะแสดงถึงความน่ารักของฮักกี้ทั้ง 2ตัว ตามประสาคนที่ถ่ายรูปเก่งและเป็นคนที่เอาใจใส่ในรายละเอียด    ฐาได้แต่กดไลท์ให้แต่ไม่พิมพ์อะไรออกไป แต่มีอีกคนที่พอจะจับใจความได้คือหมอแววที่มาเห็นภาพตอนบ่ายเธอจึงกดไลท์พร้อมพิมพ์ข้อความไปว่า

"น่ารักจังคะ  ถ่ายได้สวยทุกรูป  มืออาชีพก็แบบนี้แหละ ใช้กล้องหรือมือถือถ่ายคะนพ"

"ทั้งมือถือทั้งกล้องครับ  แต่ภาพที่มีพ่อกับคุณแม่กับภาพที่ตูนวิ่งไล่จับใช้กล้องครับ"

นี่คือข้อความที่นพพิมพ์ตอบ ซึ่งฐาก็เห็นเช่นกันเธออ่านอย่างเดียว   เหมือนกับอีกคนคือเพลงที่เธออ่านอย่างเดียวแต่ไม่กล้าทำอะไรเพราะเธอยังหาวิธีที่จะ ง้อนพไม่ได้  จนตอนค่ำวันนั้น ฐาได้โพสภาพที่เธอพึ่งไปถ่ายแบบมา หลายภาพ แต่นพนั้นไม่กดไลท์อะไรเลย ตอนแรกเธอทำท่าจะไม่สนใจ  แต่ในที่สุดเธออดใจไม่ไหวได้โทรไปหาเพื่อนเธอ โดยทำทีไปถามถึงเรื่องที่นพโพสภาพเมื่อตอนเช้า       ตูนเลยบอกว่าภาพพวกนี้นพจะถ่ายบูมกับบอมตลอดเวลาที่กลับมาบ้าน บางภาพเธอก็พึ่งเห็นและ นพเล่าให้ฟังว่าบูมคงอยากจะไปเล่นน้ำเลยคาบเสื้อชูชีพไปชวนนพ  แต่ตัวเองพึ่งสร่างไข้ก็ไม่ได้พาไปว่ายน้ำ ฐาเลยได้จังหวะถามถึงอาการของนพตูนเลยบอกว่า

"สงสัยหลับแล้ว  พอทานข้าวทานยาเสร็จแม่ก็ไล่ให้ไปนอนเพราะเห็นยังไออยู่และพรุ่งนี้พี่นพจะกลับไปทำงานแล้ว  แม่เลยอยากให้พักผ่อนเยอะๆ อ้อพี่นพเค้าฝากขอบคุณมาด้วยนะที่บอกให้เค้าหายไวๆนะ แต่เค้าไม่สะดวกโทรไปหาเพราะเสียงยังเป็นเป็ดอยู่"

"จ้า  แล้วโวยหรือยังที่เอารูปเธอวิ่งไล่จับ 2 ตัวนั่นเอามาโพส"

"เรียบร้อย ทีรูปดีๆไม่เอามาลง"

"อยากเห็นจัง"

"งั้นเดี๋ยวเค้าส่งไปให้ดู บอกก่อนภาพนี้ไม่ได้แต่งนะพี่ชายเราไม่ชอบแต่งรูปเน้นฝีมือล้วนๆ  พี่นพถ่ายได้สวยมาก  แต่แหมภาพที่เธอถ่ายคราวนี้ดูเซ็กซี่จัง ไม่ใช่โป๊นะ  แต่ออกมาเซ็กซี่ดี ดูขรึมๆ"

"เราอยากได้แนวนี้บ้างนะ"

"จ้าคุณนางแบบ"


พอได้ฟังคำอธิบายของเพื่อน ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจก่อนวางสาย แต่ยังไม่วายส่งข้อความไปหานพว่า

"ดื่มน้ำอุ่นเยอะๆนะคะ"

และตูนนั้นส่งรูปมาให้ดูทันทีเป็นรูปที่ตูนอุ้มเจ้าฮักกี้ทั้งสองตัว อยู่ในอ้อมกอด ฐาเห็นแล้วบอกว่าภาพนี้นพถ่ายได้สวยจริงๆ ได้ทั้งแสงและเงา รวมถึงเพื่อนของเธอที่ดูดีมาก แต่ไม่วายคิดไปว่า

"ฐาจะมีโอกาสให้พี่นพถ่ายภาพแบบนี้มั่งหรือเปล่า"

ส่วนตูนนั้นหลังจากที่ส่งภาพไปให้เพื่อนเธอแล้วก็คิดว่า

"ยัยฐานะยัยฐาเนียนโทรมาถามอาการพี่นพ เฮ้อแล้วจะทำยังไงต่อไป  ฐาก็มีแฟนแล้ว พี่ชายเราก็ไม่พูดอะไร เดี๋ยวเชียร์พี่แววซะเลยนี่ สวยก็สวยลูกสาวนายหัวปักษ์ใต้อีก"

จนวันรุ่งขึ้นช่วงบ่าย นพได้เดินทางกลับไปทำงานโดยคุณแม่มาส่งที่สนามบินพร้อมด้วยคนขับรถ  ก่อนลงจากรถผู้เป็นแม่ได้กอดและหอมลูกชายก่อนบอกว่า

"ดูแลสุขภาพด้วยนะลูก  อย่าพึ่งไปดำน้ำละคุณแม่เป็นห่วง"

"โธ่คุณแม่ครับ  วันศุกร์เราก็เจอกันแล้วครับ ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่ นพไม่ดื้อแต่ก่อนจะไปเยอรมันนพว่าจะไปเยี่ยมยายกับป้านะครับ  ขอบคุณนะครับพี่โชติขับรถมาส่ง"

นพหันไปบอกคนขับรถและหอมแก้มผู้เป็นแม่ก่อนเดินลงจากรถเข้าไปในอาคารโดยผู้เป็นมองตามจนลูกชายเดินผ่านประตูเข้าไปในอาคารแล้วบอกกับคนขับรถว่า

"ไม่ว่าเค้าจะโตขนาดไหนสำหรับเราเค้าก็ยังไม่โตนะโชติ  ไม่ว่าจะทำอะไรก็อดห่วงไม่ได้"

คนขับรถไม่ตอบอะไรก่อนขับรถพาเจ้านายไปส่งที่บ้าน เพราะรู้ว่าลูกชายคนนี้คุณผู้หญิงรักและห่วงมากที่สุด  บนเครื่องบินนพนึกไปถึงช่วงเช้าวันนี้ที่ตนเองตื่นมาก็พบว่า ฐานั้นส่งข้อความมาหาเมื่อคืน นพจึงพิมพ์ตอบไปว่า "ขอบคุณครับ"และเห็นว่าเธอนั้นลงภาพใหม่ๆจากการถ่ายแบบพอสมควร นพกดไลท์ให้ทุกรูป แต่นพไม่รู้ว่าพี่สะใภ้ตนเองนั้นคุยอะไรกับน้องสาวบ้าง เพราะตูนนั้นก็ไม่มีอาการอะไรออกมาให้เห็น จนเครื่องบินไปถึงสนามบินสุราษฎร์ นพเดินลงมาแล้วเดินไปขึ้นรถบัสทันทีและโทรไปรายงานคุณแม่ว่าตนเองมาถึงสนามบินแล้ว คุณแม่จะได้คลายความกังวล  นพที่มีเพียงกระเป่าโน๊ตบุ๊คกับไอแพ่ดติดตัวมาไม่ต้องรอรับกระเป๋า ทำให้เดินออกมาด้านนอกทันที และพบกับร่างที่งดงามยืนรออยู่ด้านนอก  หมอแววนั่นเองที่เป็นคนมารับ  เพราะเธอโทรหานพเมื่อเช้าเพื่อจะสอบถามว่านพมาถึงกี่โมงจะได้มารับ  นพไม่กล้าปฏิเสธเลยบอกเที่ยวบินและเวลาที่มาถึง เธอเดินมาหาทันทีเมื่อเห็นนพ ก่อนถามว่า

"เป็นไงมั่งคะ"

"ค่อยยังชั่วแล้วครับ"

"โอเคเสียงดีขึ้น  ไปดีกว่าคะ  นพจะได้ไปพัก"

ชายหนุ่มเดินตามหมอสาวไปที่รถของเธอ   พอรถออกจากสนามบิน หมอแววได้บอกว่า

"พรุ่งนี้ แววไปเข้าเวรที่โรงงานจะตรวจนพอีกครั้งนะคะแววขอเปลี่ยนเวรจากวันจันทร์นะคะ  ยาที่ให้ไปถ้านพกินครบก็ถึงพรุ่งนี้เช้า  แต่ดูๆแล้วไม่น่าเป็นห่วงอะไรแล้ว  แต่ขอตรวจซ้ำอีกที  จะได้โทรไปบอกน้องตูนด้วย เมื่อกี้ก็โทรมาถาม"

นพยิ้มออกมาแล้วตอบว่า

"คุณแม่ฝากขอบคุณมานะครับ  เรื่องที่พานพไปตรวจที่โรงพยาบาลและขับรถมารับส่ง"

เธอไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มรับ จากที่รู้จักกับนพครั้งแรกเพราะ GM ที่โรงงานแนะนำให้รู้จักเธอที่เป็นหมอประจำโรงงานโดยไปเข้าเวรช่วงบ่ายอาทิตย์ละ 2 วัน   จากที่เธอนึกว่านพเป็นคนที่ดูเฉยๆเงียบๆค่อนข้างขี้อายไม่มีอะไรที่เป็นจุดเด่น นอกจากเป็นลูกชายนายตำรวจชื่อดัง พูดภาษาเยอรมันคล่อง   แต่ดูเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง  พอได้รู้จักเพิ่มขึ้น  กลับกลายเป็นคนที่พูดสนุกมีข้อคิดดีๆให้ฟังตลอดและที่สำคัญเวลาพูดกับคุณแม่มันดูน่ารักเหลือเกินไม่น่าเชื่อว่า  หัวหน้าฝ่ายวิศวะคนนี้จะขี้อ้อนกับคุณแม่เหลือเกิน  เธอรู้เพราะมีอยู่วันหนึ่ง รถเธอเข้าศูนย์เลยอาศัยรถของเพื่อนหมอด้วยกันมาส่งที่โรงงานและพอขากลับ นพอาสาไปส่งเธอที่ศูนย์รถเพราะอยู่ไม่ไกลจากที่พักของนพ เพราะได้ยินเธอโทรคุยกับที่บ้านว่าให้เอารถมารับเธอด้วย ทำให้เธอตกลงเพราะไม่ต้องเสียเวลารอรถมารับ

ระหว่างทางมีโทรศัพท์ของนพเข้ามาและระหว่างพูดคุยกัน  เธอก็รู้ว่าเป็นคุณแม่ของฝ่ายชาย  ซึ่งพอเธอได้ยินเธอนั้น ทำเอาแทบไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายภายนอกที่ดูเฉยๆ ไม่ค่อยพูดขี้อาย   จะพูดอ้อนแม่ได้เก่งขนาดนั้นและเธอดูออกว่าเป็นการพูดที่เกิดจากนิสัยโดยแท้จริงไม่ใช่แกล้งทำขึ้นมา   เธอฟังจนนพวางสายทำให้เธอแหย่เรื่องนี้  นพตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยมาว่าเป็นเรื่องปกติเพราะตนเองคุยกับคุณแม่แบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว  ทำให้เธอเริ่มสนใจในตัวนพขึ้นมา เพราะทำให้เธอคิดได้ว่าตัวตนที่แท้จริงของนพเป็นคนแบบไหน และเธอจับจุดได้หลายเรื่อง   ไม่ว่านพที่ไม่ชอบให้ใครมาแสดงตนเป็นเจ้าเข้าเจ้าของถ้ายังไม่เป็นแฟน หรือเรื่องที่นพรักครอบครัวมาก  เธอมักจะคุยกับนพเรื่องที่บ้านทำให้เป็นการเบิกทางได้อย่างดี  เวลาไปทานข้าวด้วยกันเธอไม่เคยโพสลงในโซเชี่ยลว่าไปกับนพ    ซึ่งจะต่างกับแอร์โอสเตสที่ชื่อเพลงที่พยายามแสดงความเป็นเจ้าของนพและให้คนอื่นรู้ตลอดเวลาว่าไปกับชายหนุ่ม

แม้กระทั่งตอนไปเรียนดำน้ำที่ GM ของโรงงานเป็นคนชวนเธอจึงขอตามไปด้วย  เพราะอยากอยู่ใกล้ชิดชายหนุ่ม จนวันนั้นนพได้ถ่ายภาพให้เธอหลายรูป  รวมถึงรูปบนหาดทรายที่เธอเอาไปใส่กรอบโชว์ที่บ้านและโต๊ะทำงานที่โรงพยาบาล  วันนั้นเธอกับนพมีรูปถ่ายคู่กันหลายรูป  แต่เธอก็ฉลาดพอที่จะไม่ลงให้ใครเห็นเพราะรู้ว่านพนั้นต้องไม่พอใจเธอเลยลงแต่ภาพหมู่หรือภาพเดี่ยวที่จะมีนพติดอยู่ในรูปเท่านั้น    มีรูปคู่ที่เธอดำน้ำคู่กับนพที่เธอรู้ว่านพไม่ว่าอะไรแถมออกตัวว่าเป็นคู่บัดดี้เท่านั้น  ยิ่งพอได้คุยกับน้องสาวของนพเพราะมีน้องสาวที่เป็นลูกของอาเป็นตัวเชื่อม  ทำให้เธอรู้จักคุณนพลูกรักของคุณแม่มากขึ้น แต่พอนพกลับจากประชุมที่กรุงเทพ เธอดูออกว่านพนั้นดูซึมเศร้าลง และงานก็เยอะขึ้นจนกลับดึกทุกคืน

จนวันที่เธอมาเข้าเวรและนพให้เงินลูกน้องไปกินข้าวเย็นพร้อมให้ซื้อไปให้ด้วย   เธอไปเห็นพอดีและไปดูกับข้าวในโรงอาหารมีแต่ของเผ็ดๆที่เธอรู้ว่านพนั้นทานไม่ได้   เธอเลยขอทำไข่เจียวหมูสับไปให้นพทานและก่อนกลับบ้านเธอชงชาร้อนของส่วนตัวไปให้เพราะเห็นนพเริ่มไอ  จนได้ถ่ายรูปตอนนพเผลอซึ่งเธอให้นพดูก่อนและขออนุญาตโพสลงในเฟสบุ๊กซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ว่าอะไร  แต่นพนั้นไม่รู้ว่าหมอแววได้เอาภาพนั้นมาเป็นภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ ส่วนภาพที่ถ่ายคู่กันนั้นเป็นภาพโชว์บนหน้าจอตอนที่เบอร์โทรศัพท์ของนพโทรมาหาเธอ   จนวันศุกร์เธอมาเข้าเวรและเห็นว่านพนั้นเสียงแหบมีอาการไอตัวร้อน เธอจึงให้นพลางานและพามาตรวจที่โรงพยาบาลก่อนไปส่งที่สนามบิน  พร้อมทั้งขำทั้งสงสารที่เห็นชายหนุ่มหน้าซีดตอนที่เจาะเลือดไปตรวจ

เธอทำอย่างคนฉลาด ทุกคนในโรงานจะรู้ว่านพสนิทกับเธอมากที่สุดจนพนักงานหลายคนนึกว่าเป็นแฟนกัน  แต่แท้จริงถึงนพจะให้ความสนิทกับเธอแต่ก็ไม่ถึงขั้นแฟน   เธอดูออกว่านพมีกำแพงที่หนากั้นอยู่แต่เธอไม่เร่งรัดเหมือนเพลงจนเธอดูจะสบายใจในเรื่องของเพลงเพราะรู้ว่าชายหนุ่มไม่ค่อยชอบแบบนี้ถึงเพลงจะโพสบ่อยครั้งว่าอยู่กับนพ   แต่แล้วเธอเริ่มจับจุดอะไรบางอย่างระหว่านพกับฐาได้    ตอนแรกเธอนั้นมองข้ามฐาไปแต่พอเห็นนพกดไลท์ภาพของฐาบ่อยครั้ง  ซึ่งนพเคยบอกว่าฐาเป็นเพื่อนกับตูน   แต่เธอเริ่มที่จะให้ความสนใจจากภาพที่ฐากำลังอุ้มฮักกี้ที่เธอรู้ว่าเป็นสุนัขของตูนเพราะภาพนี่ถ่ายในบ้านของนพและจากข้อความที่ทั้งคู่พิมพ์ออกมา  จนเธอสงสัยว่าที่นพดูซึมไปเป็นเพราะฐาหรือเปล่า แต่เธอขอดูไปก่อน เพราะเธอถือว่ายังไงเธอก็อยู่ใกล้ชิดกับนพมากว่าจนเธอเป็นฝ่ายถามว่า 

"เห็นเอาภาพที่บูมคาบเสื้อชูชีพมาโพสเป็นมายังไงคะนี่"

"น้าปานนะครับ  เอาเสื้อชูชีพมาตากไว้บนเก้าอี้  เค้าเดินตามไปแล้วยังไงไม่รู้คาบแล้ววิ่งมาหานพ  คงอยากว่ายน้ำมั้งเพราะเค้าเห็นนพว่ายน้ำบ่อย  เลยอยากให้พาไปว่ายมั้งครับ  นพเห็นมันทำตาน่าสงสารเลยถ่ายรูป  แล้วบอกไปว่าไม่สบายไว้ครั้งหน้า"

"แสนรู้จังคะ  ใครสอนคะนี่"

"น่าจะเป็นคุณแม่กับน้าปานนะครับ  ที่คอยสอนหมาทุกรุ่นที่ผ่านมาก็คุณแม่กับน้าปานเป็นคนฝึกทุกเรื่องนะครับ อย่างเรื่องห้ามลงสระถ้าจะลงต้องใส่ชูชีพ  ถ้าไม่มีคนพาลงเค้าจะลงสระไม่ได้  และทั้งคู่จะรู้เวลาปล่อยออกจากกรงและเวลาเข้ากรงครับน้าปานจะฝึกให้จนชิน  ดีตรงที่เป็นหมาชอบอาบน้ำเพราะคุณแม่กับน้าปานจะจับอาบทุกอาทิตย์"

"หาคุณแม่นพนี่นะคะ อาบให้เอง"

เธอทำเสียงแบบประหลาดใจ

"ใช่ครับแวว  แม่บอกว่า ลูกคนลูกหมาแม่ต้องจัดการเองได้หมด  รวมถึงมีซุปเปอร์แม่บ้านอย่างน้าปานคอยช่วย"

นพพูดพลางหัวเราะพลาง  หมอแววอมยิ้มนี่และเป็นวิธีที่จะทำให้ชายหนุ่มช่างพูดถ้าเอ่ยถึงครอบครัว  เธอรู้ดีว่านพเป็นคนรักครอบครัว โดยเฉพาะคุณแม่  นพเล่าให้เธอฟังอย่างไม่ปิดบังเรื่องแม่ตนเองที่ล่วงลับและคุณแม่ที่ดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็กแถมยังเอารูปแม่ที่ติดกระเป๋ามาให้ดูด้วย     โดยไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ทำให้หมอแววสนใจตัวนพมากยิ่งขึ้น  เธอนั้นเป็นคนท้องถิ่นแต่พอเรียนจบได้ไปใช้ทุนทางภาคอีสานก่อนขอย้ายกลับมาที่บ้านเกิด ที่บ้านของเธอนั้นฐานะดี   เธอเป็นลูกคนเล็กจากพี่น้องสามคนที่เป็นผู้หญิงทั้งหมด  ตอนแรกเธอไม่อยากจะมารับงานที่โรงงานนี้เพราะงานปกติมันก็เหนื่อยเกินพอแล้ว  แต่รุ่นพี่เธอที่โรงพยาบาลได้ขอร้องให้เธอมาทำเพราะทางโรงงานติดต่อมาที่โรงพยาบาล แต่มันทำให้เธอได้พบกับนพ จนเธอขับรถไปส่งนพถึงที่พัก  ก่อนที่นพจะลงจากรถเธอหันไปหยิบถุงพลาสติกใบใหญ่แล้วยื่นให้นพ พอนพทำหน้า งงๆหมอแววบอกว่า

"แววเตรียมข้าวกับแกงจืดมาให้นพแล้วคะ แกงจืดนพเอาไปอุ่นกับไมโครเวฟได้เลย และชงน้ำขิงให้ด้วยอยู่ในกระบอกนะคะ  นพจะได้ไม่ต้องขับรถออกไปหาอะไรกินจะได้พักผ่อน"

นพยิ้มออกมาแล้วบอกว่า

"ขอบคุณครับ"

"ไม่เป็นไรคะ  พรุ่งนี้เจอกันคะ  อย่าลืมกินยานะคะไม่งั้นหมอโกรธจริงๆด้วย"

ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันก่อนที่นพจะออกจากรถ และแววรีบโทรไปหาตูนทันทีว่าพาพี่ชายมาส่งพร้อมเตรียมอาหารให้เรียบร้อยแล้วพอตูนรู้ว่ากับข้าวที่ทำให้คือแกงจืดทำเอาเธอหัวเราะก่อนบอกว่าเหมาะกับพี่ชายเธอมากเพราะจืดเหมือนกัน  แต่ในใจของหมอแววตอบไปว่า

"ไม่จริงหรอกคะตูน  พี่รู้แล้วว่านพไม่ใช่คนที่จืดเลย" 

จนถึงวันที่นพจะเดินทางไปเยอรมัน ซึ่งก่อนหน้านั้นเพลงได้โทรมาหาเพื่อจะนัดเจอกับนพ  ซึ่งนพไปพบแต่โดยดี และหญิงสาวได้ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาเพราะความเข้าใจผิดของเธอเอง   เธออยากขอให้นพยกโทษให้เธอ นพนั้นบอกไปว่าไม่ติดใจ แต่เรื่องที่ในอนาคตต่อไปนั้น นพอยากจะรู้จักเพลงมากกว่านี้  และขอให้เพลงก็เรียนรู้นิสัยของนพเพิ่มขึ้นเช่นกัน  เพราะนพไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบวันนั้นเกิดขึ้นอีกทั้งๆที่นพบอกความจริงทุกอย่างแต่เพลงกลับไม่เชื่อ  หญิงสาวนั่งฟังอย่างไม่โต้แย้งและยอมรับเหตุผลของนพ แต่ลึกๆเธอรู้ดีว่าโอกาสที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมคงจะยากแล้ว   เพราะช่วงหลังจากที่นพไม่สบายเธอดูว่าหมอแววนั้นเข้ามาใกล้ชิดนพมากขึ้น แต่ไม่โจ่งแจ้งเหมือนเธอ แต่พอจะดูออกจากเวลาที่หมอแววโพสข้อความไม่ก็โพสภาพและแท็กไปที่นพ  ไม่ก็น้องสาวของนพที่พิมพ์ข้อความที่ดูสนิทสนมกันยิ่งขึ้น เธอได้แต่กล้ำกลืนยอมรับสิ่งที่เธอทำ

แต่กับฐานั้น ทั้งคู่ไม่ได้คุยกันโดยตรงเลย   มีแต่กดไลท์หรือคุยผ่านเฟสบุ๊กไม่ก็ IGเท่านั้น   นพไม่รู้ว่าก่อนสงกรานต์นั้นฐาได้เลิกกับแฟนไปแล้ว  เพราะแฟนเธอผิดคำพูดกับฐาหลายครั้งจนฝ่ายหญิงขอเลิกเพราะทนไม่ได้ แต่ฐาไม่บอกใครยกเว้นคนในครอบครัวเท่านั้น และเธอเลือกที่จะไปปฏิบัติธรรมเพื่อให้จิตใจสงบ โดยเธอเลือกวันที่นพจะเดินทางไปเยอรมัน ซึ่งเธอก็โพสไปตามปกติว่าจะไปถือศีล นพก็เข้าไปส่งรูปพนมมือให้ เธอกดไลท์ตอบ ก่อนพิมพ์ข้อความว่า

"เดินทางปลอดภัยนะคะพี่ ฐาจะทำบุญเผื่อด้วย"

นพพิมพ์คำตอบสั้นๆไปว่า

"ขอบคุณครับ"

ก่อนที่ตัวเองจะตรวจของที่จะต้องเอาไปเยอรมันซึ่งนพได้ลาพักร้อนต่อ  เพราะพ่อกับคุณแม่และตูนจะบินตามไปเที่ยวยุโรปด้วยโดยโปรแกรมตูนเป็นคนทำให้ พอนพตรวจของเรียบร้อยตนเองจึงลงไปว่ายน้ำ  ปล่อยให้น้องสาวนั่งคุยกับคุณแม่ส่วนพ่อนั้นมีงานช่วงเช้า นพเอาโทรศัพท์ไปวางไว้โต๊ะข้างๆสระ  แต่ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังว่ายอยู่นั้น แม่บ้านได้ถือ น้ำมาเสริฟให้ แล้วเธอเห็นโทรศัพท์ของนพดังขึ้น   ซึ่งหน้าจอเป็นรูปของฐาที่โชว์ขึ้นมาซึ่งแม่บ้านก็คุ้นหน้าอยู่แต่แม่บ้าน รู้ว่านพนั้นจะต้องว่ายให้ครบ 10 รอบทุกครั้ง  เธอจึงไม่เรียกและตัดสินใจรับโทรศัพท์แทนนพ

"ค่ะ โทรศัพท์คุณนพคะ คุณฐาหรือเปล่าค่ะ"

"เอ่อ ใช่คะ นั่นคุณแม่หรือเปล่าคะ"

"น้าปานคะคุณฐา คุณนพว่ายน้ำอยู่คะ"

"อ้อคะ งั้นฐาไม่กวนแล้วปล่อยให้เค้าว่ายน้ำเถอะคะ"

"จะให้โทรกลับไหมคะ"

"ไม่เป็นไรคะ ฐากำลังเดินทางจะโทรมาบอกให้พี่นพเดินทางไปเยอรมัยปลอดภัยนะคะ ขอบคุณมากคะน้าปาน สวัสดีคะ"

"ค่ะสวัสดีคะ"

เธอวางโทรศัพท์แล้วเอาน้ำจากถาดมาวางบนโต๊ะ เป็นจังหวะที่นพว่ายมาเกาะที่ขอบสระ แม่บ้านหันไปมองและเดินเข้าไปใกล้ๆพร้อมรายงานว่า

"มีโทรศัพท์คุณฐา โทรมานะคะ น้าปานรับให้แล้ว เธอโทรมาบอกให้คุณนพเดินทางปลอดภัยนะคะ น้าถามแล้วว่าให้คุณนพโทรกลับหรือเปล่าเธอบอกว่าไม่เป็นไร"

"ขอบคุณครับน้าปาน แล้วบนโต๊ะน้ำอะไรนะครับ"

"เลม่อนคั้นคะ  หนูตูนทำมาให้คะ"

นพทำหน้าฉงน ก่อนถามไปว่า

"ตูนคั้นให้ น้าปานว่ามีอะไรหรือเปล่าครับ น่าสงสัยมาก"

น้าปานอมยิ้มก่อนตอบมาว่า


"คุณนพไปถามหนูตูนเองดีกว่าคะ"

"ต้องมีอะไรแน่ๆ  แล้วกลางวันนี้มีอะไรทานบ้างครับน้าปาน"

"หลายอย่างคะ  เมื่อวานท่านซื้อเป็ดย่างมา คุณแม่เลยทำแกงเผ็ดเป็ดย่าง  บล็อกโครี่ผัดกุ้งของหนูตูน แล้วก็แกงจืดวุ้นเส้น คะ  คุณนพจะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่า น้าจะทำให้"

"นพอยากกินผัดถั่วงอกครับ"

"ได้สิคะ ผัดถั่วงอกใส่เต้าหู้ใส่กุ้งแห้ง ให้น้าปานทำให้หรือจะให้คุณแม่ทำ"

"ได้หมดครับ  เพราะเป็นสูตรของคุณยาย ไปกินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าที่บ้าน"

"งั้นน้าปานทำให้คะ"

"ขอบคุณครับ เที่ยวนี้น้าปานอยากได้อะไรครับ นพจะซื้อมาให้"

"แหมคุณนพ น้าปานไม่เอาหรอกคะ  ไปญี่ปุ่นก็ซื้อกระเป๋ามาให้น้าปานยังไม่ได้ใช้เลย  แค่นี้น้าปานก็ดีใจแล้ว ขอบคุณนะคะ"

แม่บ้านส่งยิ้มให้ก่อนเดินกลับไปในบ้าน  แต่นพนั้นครุ่นคิดว่าฐาโทรมาหาตนด้วยเรื่องเท่านี้หรือเพราะคุยกันผ่านเฟสบุ๊กแล้ว แต่นพตัดสินใจไม่โทรกลับ ก่อนจะไปว่ายน้ำต่อ  ช่วงดึกที่สนามบิน นพที่นั่งรอขึ้นเครื่องอยู่ในเล้าท์กับคนอื่นๆของบริษัทที่เดินทางไปเยอรมันรวมถึงปลา ผจก.ฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่ได้เดินทางไปด้วย  นพนั่งอ่านเฟสบุ๊ก ที่น้องสาวตนเองโพสภาพที่ถ่ายคู่กับพ่อที่อยู่ในเครื่องแบบ สดๆร้อนๆและมีข้อความว่า

"มาส่งพี่ชายกับคุณพ่อคะ แล้วเจอกันที่เยอรมันนะคะพี่นพที่น่ารักของน้อง"

ทำให้ต้นโพสเข้ามาถามว่า

"อ้าวมาส่งด้วยหรือ นีกว่าพ่อกับแม่มาส่ง"

นพพิมพ์กลับทันทีว่า

"พ่อนะต้องมาอยู่แล้วแต่คุณแม่ไม่มา แล้วพี่ต้นรู้ไหมเพราะอะไรตูนถึงมาด้วย นพเอะใจแต่เช้าแล้วว่าทำไมใจดีคั้นน้ำเลม่อนมาให้  ที่ไหนได้ เปลี่ยนแผนนพจะไปโมนาโคเปลี่ยนไปฝรั่งเศสหน้าตาเฉย เลยเนียนมาส่งแทนคุณแม่"

"โมนาโคไม่มีอะไร ฝรั่งเศสวิวสวยกว่า"

น้องสาวพิมพ์ตอบทันที

"ความจริง"

"เค้าอยากเที่ยวฝรั่งเศส  ตูนถามแม่แล้ว  แม่บอกว่าแล้วแต่ตูนจะไปไหนก็ตามใจตูน  ไม่รู้ไม่สนเค้าถามแม่แล้ว พี่นพรวยแล้วแถมมีเงินที่ได้จากทั้งป้าทั้งยายพี่นพ ก็หาเวลามาเที่ยวโมนาโคเองสิ ตูนคนจนต้องอาศัยทั้งพ่อแม่กับพี่ถึงมาเที่ยวได้"

"อยากช็อปปิ้งมากกว่า จ่ายเองนะไม่จ่ายให้"

"อย่ามาพูด ตัวเองไปหายายกับป้ามาแล้ว  ป้าให้เงินมาด้วยตูนรู้  พี่นพต้องซื้อให้สิได้เงินมาแล้ว"

"ไม่"

"เชอะ ไม่ง้อ พ่อกับแม่ไปด้วย แบร่"

ทั้งคู่ไมรู้ว่าระหว่างที่พิมพ์โต้ตอบกันนั้น  ฐาที่สวดมนต์เสร็จและกำลังเตรียมเข้านอนได้อ่านด้วย  รวมถึงหมอแวว แต่ทั้งคู่ไม่พิมพ์อะไรไปนอกจากดไลท์ให้ จนได้เวลาขึ้นเครื่องซึ่งทางบริษัทจากเยอรมันได้จองชั้นธุรกิจให้และเป็นเที่ยวบินตรงไม่จอดแวะพัก พอเครื่องบินตั้งระดับ นพนั้นนั่งคนเดียวที่นั่งข้างๆว่างโดยเจ้าตัวดื่มแต่น้ำเปล่า  ปลาที่นั่งไม่อยู่ไม่ห่างได้เดินผ่าน นพจึงทักทำให้ปลามานั่งคุยด้วย ก่อนที่จะพูดว่า

"คุณพ่อของนพน่ารักจังเลยนะ  พี่นึกว่าดุเหมือนที่เห็นในทีวี ยังมาส่งลูกชายน้องสาวนพก็น่ารักนะ"

นพหัวเราะเพราะทุกคนที่บริษัทฮือฮาที่เห็นพ่อของนพใส่เครื่องแบบมาส่ง  พร้อมมีตำรวจที่ติดตามอีกหลายคน

"บังเอิญครับ  ตอนแรกคุณแม่จะมา แต่พอดีพ่อมีมารับ VIP.ที่สนามบินด้วยนะครับ นะครับเวลาใกล้กันเลยมาส่ง ตูนเลยติดมาด้วย"

"อ้าวหรือ  มิน่าพี่ตกใจเห็นตำรวจพรึ่บพรั่บ"

"ตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วครับพี่ คุณแม่เหมือนกับนพที่ไม่ชอบแบบนี้  ยิ่งพ่อมาแบบทางการต้องมีรถนำ มีมอเตอร์ไซด์คุ้มกัน นพอยากมาเงียบๆจะดีกว่า ได้แต่ทำใจครับ"

"อ๋อพี่นึกว่าแค่มาส่งลูกชาย"

"ถ้ามาส่งนพอย่างเดียวพ่อก็มาแบบธรรมดาครับ  พ่อรู้ครับว่านพไม่ชอบแบบนี้ พ่อยังเคยบอกว่าพ่อสวมหัวโขนอยู่ยังไงก็ต้องเล่นตามบทที่ได้มา  รอให้พ่อถอดหัวโขนก่อนเราจะได้ไปไหนมาไหนได้อย่างสบายใจครับ"

"อืมนั่นสินะ"

แล้วเธอก็เปลี่ยนเรื่องถามนพไปว่า

"เห็นนพลาพักร้อนต่อ  วันลาเหลือเยอะนี่ น่าอิจฉาจัง"

"จังหวะนะครับ สงกรานต์พ่อไม่ได้หยุดออกตรวจตลอด นานๆทีได้ไปเที่ยวกันเกือบทั้งครอบครัวแต่พี่ชายไปไม่ได้พี่สะใภ้ติดอบรมครับ"

"ก็น่าอิจฉาอยู่ดีไปเกือบทั้งครอบครัวแถมเที่ยวต่างประเทศ"

เธอพูดออกมาเพราะรู้ดีว่าครอบครัวเธอไม่วันเป็นแบบนี้ได้อีกแล้ว ความสัมพันธ์ของเธอกับน้องชายแทบขาดสะบั้นจากเรื่องที่เกิดขึ้น

"จริงๆก็อยากเที่ยวเมืองไทยนะครับพี่ปลา  แต่มันไม่ค่อยเป็นส่วนตัว ตั้งแต่พ่อนพรับตำแหน่งที่สูงขึ้น  คนรู้จักเยอะขึ้นลูกน้องเยอะขึ้น   มีอยู่หนหนึ่ง ไปทั้งครอบครัวนี่แหละครับ ตอนขึ้นเครื่องไปไม่เท่าไหร่  แต่พอไปถึงสนามบินที่นั่น ผู้กำกับมายืนรอที่ประตูเครื่องเลยครับ ตำรวจที่สนามบินโทรไปแจ้งแถมเอารถตำรวจนำไปถึงรีสอร์ทอีก    เที่ยวครั้งนั้นเลยอยู่แต่ในรีสอร์ทไม่ออกไปไหนกันเลย โปรแกรมยกเลิกเกือบหมดคุณแม่บ่นน่าดู   อีกครั้งคราวนี้พ่อกำชับไปแล้วว่าขอเป็นส่วนตัว  ห้ามบอกตำรวจท้องที่  แรกๆก็ส่วนตัว  แต่พอไปกินข้าวที่ร้านอาหารนอกโรงแรม ตำรวจไปเห็นว่าพ่อมาเท่านั้นแหละครับ มีตำรวจมาอยู่หน้าร้าน5-6คน  หลังจากนั้นเลยตกลงกันว่าเที่ยวเมืองนอกดีกว่าสบายดีไม่มีใครรู้จัก จะทำอะไรก็ทำ ส่วนตัวสุดๆ"

นพเว้นระยะไปครู่หนึ่งก่อนบอกต่อว่า

"บางทีนะครับพี่ปลา  นพอยากให้พ่อเกษียณเร็วๆไม่ก็ไปอยู่ตำแหน่งลอยๆ มีแต่ยศไม่มีอำนาจ เพราะพ่ออยู่ตรงนี้ก็งานหนักไหนจะงานปกติไหนจะการเมือง เราอยากอยู่กันเงียบๆเหมือนกันครับ เคยคุยกันเล่นๆว่าถ้าพ่อเกษียณ  พ่อจะไปรับจ้างคุณแม่เป็นยามเฝ้าร้านเพชร"

ทำเอาปลาเผลอหัวเราะออกมาทันที ที่ได้ยินประโยคนี้มันช่วยให้เธออารมณ์แจ่มใสขึ้นมาบ้างเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอก็มีเรื่องให้ครุ่นคิดที่กระทบกับจิตใจเธอเหมือนกันแล้วเธอบอกกับนพไปด้วยเสียงที่หัวเราะว่า

"ระดับท่านนี่นะ  คุณพ่อนพก็ตลกดีเหมือนกันนะ"

นพยิ้มรับแทนคำตอบ ทั้งคู่ต่างพูดคุยกันอย่างถูกคอทำให้ปลารู้ว่า นพนั้นคุยเก่งเหมือนกันจนทำให้เธอสบายใจขึ้นจากปัญหาที่เธอเจออยู่ ก่อนที่เธอจะขอตัวกลับไปนั่งที่ของเธอ ซึ่งก่อนที่เธอจะนอนนั้น ปลาดื่มไปเยอะพอสมควร จนเดินทางไปถึงเยอรมันและการดูงานผ่านไปด้วยดีจนถึงวันเกิดของนพ   ซึ่งฐานั้นยังถือศีลอยู่แต่เธอกับหมอแววเหมือนจะใจตรงกันที่ส่งคำอวยพรวันเกิดไปให้นพทางอินบ๊อกซ์ของเฟซบุ๊ก ซึ่งนพตอบขอบคุณทั้งคู่   แต่ฐานั้นมีการสอบถามเรื่องที่นพไปดูงานด้วยและนพก็สอบถามเธอเรื่องการไปถือศีล   มีแต่เพลงที่โพสรูปเธอถือเค๊กก้อนเล็กพร้อมคำอวยพร ส่วนตูนนั้นโพสรูปที่เธอกำลังจูงฮักกี้ทั้ง 2ตัวพร้อมคำอวยพรว่า

"พาน้องบูมกับน้องบอมมาอวยพรวันเกิดด้วยคะคุณพี่  สุขีสุขัง เลี้ยงน้องเยอะๆนะคะ ป.ล.หาแฟนได้แล้วค่า"

ต้นและภรรยาเช่นที่โพสอวยพรน้องชายโดยเฉพาะใจนั้นอวยพรว่า

"สุขสันต์วันเกิดนะคะนพ  แต่พี่ไม่รู้จะอวยพรอะไรเพราะนพ"มีครบเกือบทุกอย่าง"แล้ว แต่พี่อยากบอกนพว่าอะไรที่ตัดสินใจได้ก็ตัดสินใจนะคะนพ  อย่าปล่อยให้มันมันเนิ่นนานเกินไปพี่เป็นห่วงนะจ๊ะ"

นพไม่ตอบอะไรนอกจากกดไลท์ให้ซึ่งทุกคำอวยพรที่ผ่านหน้าเฟซบุ๊กนั้น นพกดไลท์ให้ทุกคนและโพสตอบในหน้าเพจของตัวเองว่า

"ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรครับ แต่นพมีวันนี้ได้เพราะพ่อกับคุณแม่พี่ต้นและบรรดาญาติๆไม่ว่าจะเป็นยาย,ป้า(ตา,คุณยาย,คุณตา,ปู่และย่าที่จากไปแล้ว) "เฮ้อญาติเยอะ", และแม่ที่คงดูนพจากบนสวรรค์มาโดยตลอด รวมถึงน้าปานที่อบรมดูแลเลี้ยงนพมาตลอดเวลา  คำอวยพรทุกคำของทุกคนนพขอรับไว้ครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ"

แต่นพเองนั้นตอบกับพี่สะใภ้ในใจว่า

"เค้ามีแฟนแล้วนี่ครับพี่ใจ  นพไม่ชอบที่จะเข้าวุ่นวายกับชีวิตรักคนอื่น"

ซึ่งข้อความนี้เรียกทั้งรอยยิ้มและน้ำตาให้คนหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นคุณแม่ที่น้องสาวเอามาให้ดูว่าลูกชายคนกลางบอกอะไรก่อนจะเรียกแม่บ้านให้มาอ่านเพราะถูกเอ่ยชื่อถึงทำเอาต้องเช็ดน้ำตาไปอีกคน  รวมถึงฐาที่อ่านเสร็จแล้วเธอน้ำตาคลอออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนจะกดไลท์พร้อมนึกว่า

"แบบนี้สินะคือตัวจริงของพี่นพ"

จนคืนสุดท้ายที่เยอรมัน หลังจากมีการเลี้ยงส่งแล้ว นพได้ออกไปเดินแถวๆโรงแรมที่พักเพื่อจะถ่ายรูปจนดึกจึงกลับเข้าไปที่พักแต่ขณะเดินผ่านห้องอาหารของโรงแรมนพเหลือบไปเห็นปลาที่นั่งอยู่ริมกระจกอยู่คนเดียว และมีทีท่าเหมือนคนมีความทุกข์   ซึ่งนพก็เห็นว่าตลอดเวลาที่มาดูงานที่นี่ปลาดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่  เป็นจังหวะที่ปลาเห็นนพพอดี เธอจึงกวักมือเรียก ปลาที่กำลังอยากหาเพื่อนคุยอยู่พอดี  เหตุสำคัญที่เธอดูเศร้าหมองนั้นคือ นุชที่เป็นคู่ขาเลสเบี้ยนอยู่กินกับเธอ เริ่มจะไปสนใจผู้ชายที่เข้ามาจีบ

ซึ่งเธอเคยสัญญากับนุชไปว่าถ้านุชเลือกที่จะไปคบกับผู้ชายเธอก็จะปล่อยนุชไป แต่พอมีทีท่าจะเป็นจริง  เธอกลับไม่อยากเสียนุชไปถึงแม้จะมีใหม่เด็กสาวที่เธอจ้างให้มาทำความสะอาดบ้าน  เข้ามาร่วมบทรักด้วยบางครั้งแต่มันไม่มีความผูกพันเหมือนนุช   ยิ่งช่วงหลังๆนุชปฏิเสธที่จะมีความสัมพันธ์กับเธอถึงกับแยกห้องนอนและเตรียมย้ายออก ถึงเธอจะเคยชวนใหม่มานอนด้วยนุชก็ไม่สนใจหรือมาร่วมเหมือนเมื่อก่อน  เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่มีความสุขเท่าไหร่นักนพเดินเข้าไปหา ที่โต๊ะปลาบอกว่า

"นพนั่งก่อนซิ"

ชายหนุ่มทำตามแล้วถามไปว่า

"ทำไมมานั่งคนเดียวละครับแล้วคนอื่นๆละพี่"

"ไม่ขึ้นห้อง ก็ไปเดินเล่นกันนะ  พรุ่งนี้ตอนบ่ายเราก็กลับแล้วนี่  แต่พี่อยากอยู่เงียบๆมาใช้ความคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะเห็นนพเดินผ่านกำลังอยากหาเพื่อนคุยถ้าง่วงก็ไม่เป็นไรนะ อืมแล้วที่บ้านนพจะมาถึงวันไหนนะพี่ลืมไปแล้ว"

"งั้นนพนั่งคุยกับพี่ดีกว่า ดูเหมือนว่าพี่อยากมีเพื่อนคุย  ส่วนที่บ้านจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าครับ เที่ยวบินเดียวกับที่เรามา นะครับ"

"เที่ยวที่ไหนกันบ้างละนี่"

"ก็มีเยอรมัน ,ออสเตรีย ตอนแรกนพจะไปโมนาโคน้องสาวแอบเปลี่ยนไปฝรั่งเศสแทนครับ ตูนอยากจะไปช็อปปิ้งเลยต้องยอม"

"นพคงรักน้องมากสินะ"

นพยิ้มรับแทนคำตอบแต่พอดีบริกรเดินผ่าน นพเลยสั่งเบียร์มาดื่มแล้วบอกไปว่า

"มาเยอรมันทั้งทีต้องดื่มเบียร์ ไม่งั้นเหมือนมาไม่ถึง"

เธอยิ้มตอบและเปลี่ยนเรื่องคุย และดูเหมือนการที่ได้เพื่อนคุยแบบนพนั้นทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น  ยิ่งได้นพมาคุยด้วย  นพเล่าเรื่องสมัยที่ตนเองเรียนอยู่ที่นี่ทำให้เธอรู้สึกเพลินกับการฟังและมาผสมกับฤทธิ์ของไวน์ที่เธอดื่มไปหลายแก้ว ทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจชายหนุ่มที่นั่งตรงหน้ามากขึ้น  พร้อมนึกไปว่า

"ทำไมที่บริษัท ถึงไม่มีใครมาสนใจชายหนุ่มคนนี้ ทั้งๆที่แท้จริงแล้วเป็นคนคุยเก่ง ทั้งๆที่ภายนอกดูขี้อาย ยิ้มอย่างเดียว  แต่พอได้พูดคุยแล้วมันช่างแตกต่างจากบุคลิกภายนอกที่เธอหรือใครๆได้เห็น  ซึ่งตรงกับหัวหน้าเก่าของนพพูดไว้ว่า" นพนั้นต้องสนิทหรือรู้จักอย่างจริงๆจะรู้ว่าเป็นคนแบบไหน"

เป็นการพูดคุยที่ถูกคอของทั้งคู่ ผ่านไปช.ม.เศษๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากร้านอาหาร หลังจากนพเป็นคนชำระค่าเครื่องดื่ม  เพราะนพเห็นปลาดื่มไปมากแล้วจึงขอให้พอและชวนให้ออกจากร้าน ซึ่งสาวรุ่นพี่อยู่ในสภาพมึนเมาพอสมควรแต่ยังรู้ตัว นพพาเดินไปที่ลิฟท์ระหว่างที่อยู่ในลิฟท์ นพถามเธอว่า

"พี่ปลาไหวนะครับ"

"จ๊ะ พี่ยืนไหว พี่ยังรู้ตัว"

เธอตอบทั้งๆที่ๆพยายามจะระงับอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นมาทั้งคู่พักอยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละด้าน ซึ่งนพกับปลานั้นนอนพักคนเดียวทั้งคู่ นพประคองจับแขนปลาที่เริ่มเดินเซๆไปที่หน้าห้องพัก เธอนั้นพยายามที่จะเสียบการ์ดเข้าช่องแต่ทำค่อนข้างลำบาก นพเลยจัดการแทนและตั้งใจจะส่งเธอที่หน้าห้อง แต่พอจังหวะที่นพเปิดประตูและจับแขนเธอเพื่อเข้าห้อง  ปลาที่พยายามหักห้ามใจมาตลอดประกอบกับความรู้สึกเรื่องของนุชที่ยังรบกวนจิตใจรวมถึงฤทธิ์ของไวน์ ทำให้เธอนั้นอยากผ่อนคลายจากใครสักคน และนพคือคนที่เธอต้องการมากที่สุดในเวลานี้ พอตัวเธอเข้าไปในห้อง เธอที่พยายามหักห้ามความอาย  เธอดึงนพเข้ามาพร้อมโผเข้าไปซบอกนพ พร้อมบอกว่า

"นพอยู่กับพี่นะ"

ซึ่งนพนั้นตกใจมากกับสิ่งเกิดขึ้นพยายามจะบอกหญิงสาวให้มีสติแต่พอจังหวะที่เธอโน้มคอ นพลงมาพร้อมริมฝีปากที่ประกบทันที  รสชาติของไวน์ที่ยังติดอยู่ในปากเธอพร้อมกับลิ้นของสาวรุ่นพี่ที่เกี่ยวตวัดไปทั่วปากของนพ รสจูบขั้นเซียนของปลานั้น ปลุกอารมณ์ของนพที่สงบมานานให้ตื่นขึ้นนพตอบรับการจูบของปลาทันที  ทั้งคู่ยืนบดปากแลกลิ้นกันอย่างไม่หยุด  ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นเอื้อมมือไปล็อคประตูตามสัญชาติญาณ แล้วตวัดร่างของปลาอุ้มไปที่เตียงทันที ปลาทอดกายรองรับตัวนพ มือของเธอทั้งสองข้างโอบรอบคอนพไม่ปล่อย พร้อมทั้งแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม  นพเริ่มไซร้ไปตามซอกคอก่อนที่เสื้อแจ็กแก็ตที่ใช้กันหนาวของทั้งคู่ถูกถอดออกระหว่างนั้นนพเดินไปเปิดฮีทเตอร์  ทำให้ปลารีบถอดรองเท้าบู๊ทออกทันที พอนพเดินกลับมาที่เตียงทั้งสองฝ่ายต่างช่วยกันถอดที่เสื้อผ้าที่ใช้กันหนาวออกจากร่างกายของอีกฝ่าย จนร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนที่นพจะลงไปนอนทับบนตัวของ ผจก.ฝ่ายประชาสัมพันธ์

ทั้งคู่แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ปลาจะพลิกร่างตนเองให้มาอยู่ข้างบน แล้วหัวนมของนพถูกปลาดูดสลับไปมาทำเอานพครางออกมาอย่างแผ่วเบา แล้วปลาเลื่อนลงไปกลางลำตัว  ความเป็นชายของนพนั้นยังไม่แข็งตัวเต็มที่ ปลาค่อยเอาลิ้นแตะที่ปลายหัวแล้วเลียไปมา ถึงค่อยๆไล่ลงไปทั้งแท่งจนถึงลูกกระโปก พร้อมเอาปากเม้มอย่างแผ่วเบาก่อนเอาลิ้นเลีย  ทำเอานพผวาไปทั้งตัว  แล้วปลาถึงเอาปากไปครอบที่ควยของนพ ก่อนผงกหัวไปจนควยของนพแข็งเต็มที่ ปลาจึงหยุด แล้วเลื่อนตัวเอาเต้านมสีขาวคู่งานมาจ่อที่ปาก นมดูดหัวนมสีน้ำตาลทั้งสองข้างสลับไปมา จนเธอเป็นฝ่ายครางบ้าง  ปลาปล่อยให้นพดูดดื่มกับเต้าคู่งาม แม้บางครั้งชายหนุ่มจะขบกัดเบาๆ มันสร้างความเสียวให้กับเธอเป็นอย่าง

"โอ้ววววววววว นพขา  ซี๊ดดดดดด กัดเบาๆ  พี่เสียวดีคะดี  โอ้วๆๆๆๆ เลียให้ด้วยนะ"

พูดจบเธอเลื่อนตัวเอาโคกหีไปจ่อที่ปากของนพ   นพเอามือจับก้นที่เต่งตึงของปลาก่อนใช้ลิ้นเลียไปที่โคกหีที่จ่อตรงหน้าพร้อมดูดไปที่เม็ดแตดทำเอาสาวรุ่นพี่ครางออกมาไม่หยุด  ลิ้นของนพมันสร้างความแตกต่างไม่เหมือนลิ้นของนุชหรือใหม่อย่างสิ้นเชิงถึงจะไม่รู้จุดเท่ากับผู้หญิงด้วยกัน  แต่มันเป็นลิ้นของผู้ชายที่ห่างหายจากเธอมานานแล้ว จนเธอเริ่มทนไม่ไหวปลาร้องออกมาว่า

"นพๆๆๆ พอก่อนคะพี่ทนไม่ไหวแล้ว"

ก่อนที่เธอจะยกก้นขึ้นแล้วหายใจถี่ๆ แล้วเลื่อนตัวลงมาด้านล่าง ก่อนเอาโคกหีมาจ่อที่ควยของนพแล้วเอามือจับควยของนพยัดเข้าที่รูหีของเธอ ปากก็บอกนพว่าอย่าเด้งสวนขึ้นมาเธอครางออกมาไม่หยุดเพราะทั้งเจ็บทั้งเสียว รูหีของเธอไม่ได้สัมผัสควยมานานแล้ว  นอกจากนิ้วกับลิ้น จนเธอดันเข้าไปจนสุดลำ  ปลาเริ่มโยกตัวไปมาแล้วเอามือของนพมาจับที่เต้านมของเธอทั้งสองข้างปากก็บอกว่า

"นพเต็มที่เลยไม่ต้องกลัวพี่เจ็บ อูยยยยยยยยยย"

เธอพูดพร้อมโยกตัวต่อเนื่อง  พร้อมกับการเด้งสลับของนพ รูหีของเธอนั้นฟิตจริงๆมันช่างแตกต่างกับนิ่มแต่ลีลาการใช้ปากนั้นพี่ปลาดูจะกินขาดกว่าแต่ความกระชับของรูหีนั้นสูสีกับเพลง   นพเผลอนึกไปเปรียบเทียบก่อนที่จะมาตั้งสมาธิกับหญิงสาวที่กำลังขย่มตนเองอยู่  แล้วนพลุกขึ้นนั่งพร้อมกระเด้าสวน ทำเอาปลานั้นเสียวอย่างมาก จนเธอเป็นฝ่ายเร่งจังหวะพอกับนพที่ตอนนี้เอามือมาจับที่เอวอันคอดกิ่วของเธอจนนพครางออกมาว่า

"พี่ปลาครับ นพจวนแล้วอูยยยยยยยยย"

"ค่ะๆๆๆๆ โอ้ววววววววววว"

เธอเด้งสวนก่อนซบที่ตัวของนพที่ปล่อยน้ำกามอุ่นๆออกมาในรูหีของเธอนพเอนตัวลงไปนอนพร้อมประคองสาวรุ่นพี่ให้มานอนทับ ปลาหอมที่แก้มของนพเบาก่อนบอกว่า

"ขอบคุณนะนพ  ที่ไม่ปฏิเสธพี่  พี่ปลาเครียดเรื่องส่วนตัวจนอยากระบาย"

"แล้วเรื่องของเราต่อไปละครับพี่"

นพถามด้วยใจที่หวั่นๆ

"หลังจากคืนนี้ที่เยอรมันพี่อยากให้เป็นความทรงจำของเราเท่านั้นนะ  พี่เข้าใจว่าพี่เป็นคนเริ่มเราไม่ผูกพันกัน กลับไปเมืองไทยเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันเหมือนเดิมนะ  แต่คืนนี้พี่ขอให้นพอยู่กับพี่เรื่องอื่นก็ไม่ต้องห่วงพี่ปลอดพอดี"

นพลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนบอกว่า

"ครับพี่"

ปลาหอมแก้มของนพทั้งสองข้างอีกครั้งก่อนจะเดินไปห้องน้ำ  ระหว่างที่เธออาบน้ำเธอคิดถึงรสสวาทที่นพมอบให้มันสร้างความประทับใจให้กับสาวที่เป็นเลสเบี้ยนอย่างเธอมาก  เธอยอมรับว่าหนุ่มบาร์โฮสที่เธอเคยพามานอนด้วยนั้นสู้ไม่ได้ ถึงจะห่างจากผู้ชายมานานแต่เกมส์รักที่ผ่านมาสดๆร้อนๆทำให้เธอแทบลืมรสสวาทจากนุชกับใหม่ได้สนิท  พอปลาอาบเสร็จเช็ดตัวให้แห้งสนิทก่อนนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกไปจากห้องน้ำ  เห็นชายหนุ่มกำลังนอนหลับตาอยู่บนเตียง  เธอล้มตัวลงไปนอนข้างๆเบียดกายให้แนบชิด นพดึงเธอเข้ามากอดแล้วตะแคงหน้าไปจูบที่หน้าผากของเธอ ปลาเบียดกายให้ชิดยิ่งขึ้นก่อนบอกว่า

"พักกันเถอะ เช้ามืดค่อยออกจากห้องพี่ก็ได้"

ทั้งคู่ต่างหลับไปด้วยความอ่อนเพลียภายในอ้อมกอดซึ่งกันและกัน แต่ปลามารู้สึกตัวว่าหน้าอกของเธอกำลังถูกดูดสลับไปมา ทั้งสองข้าง นพกำลังคร่อมอยู่บนตัวเธอผ้าเข็ดตัวที่ปกปิดร่างกายอยู่นั้นหายไปไหนเธอไม่รู้ ยิ่งพอริมฝีปากของนพดูดนมของเธอพร้อมหัวนมอีกเต้าถูกนิ้วบี้ไปมาอยู่ ทำเอาเธอครางออกมา มือขึ้นมาโอบหลังของชายหนุ่ม

"นพ ไม่ปลุกพี่ก่อนหรือไง โอ่วววววววววว"

"ปลุกอยู่นี่ไงครับ  หน้าอกพี่สวยจัง"

"สวยก็กินซะสิ  อู้วววววววววเสียว"

เธอแอ่นอกรับการโลมเล้าจากหนุ่มรุ่นน้อง ที่ยังดูดดื่มความหอมจากจากเต้านมของทั้งสองข้างของเธอ จนเธอดันไหล่ของนพให้ลงไปด้านล่างซึ่งนพสนองตอบทันที พอหน้าไปสัมผัสกับโคกหีของเธอ  นพยื่นปากไปจูบเบาๆและเอาลิ้นไปแตะตามขนหมอยของปลา ไปมา ถึงจะเอาลิ้นกวาดเข้าไปในรูหี     แล้วเลียอย่างต่อเนื่องทำเอาปลาถึงกับส่ายตัวไม่หยุด ลิ้นของนพสร้างความเสียวกับเธอได้อย่างดี เธอปล่อยให้นพเลียไม่หยุดซึ่งนพเหมือนจะรู้ว่าเธอต้องการจึงสนองตอบทันที   จนปลามีอาการเกร็งไปทั้งตัวแอ่นกายขึ้นแล้วครางออกมายาวๆ  แต่นพไม่สนใจเลียต่อไปอีกครู่หนึ่งโดยปลา ไม่ได้ร้องให้หยุด แต่จู่ๆนพหยุดเลียหีของเธอ ดวงตาที่หลับด้วยความเสียวมาตลอดลืมขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นนพจับเธอนอนคว่ำ ก่อนที่จะพรมจูบไปยังแผ่นหลังที่ขาวไปทั่ว  พร้อมร้องออกมาอย่างสยิวเมื่อก้นที่งอนงามโดนกัดเบาๆทั้งสองข้างแต่พอก้นเธอถูกยกให้สูงขึ้น  เธอร้องออกมาด้วยความแปลกใจว่า

"นพจะทำอะไรนะ"

"มอบความสุขให้กับพี่สิครับ"

หนุ่มรุ่นน้องตอบมาขณะจับก้นเธอให้สูงขึ้นแล้วคร่อมด้านหลังแต่ยังก้มหน้าไปฝังหน้าเลียหีที่ชุ่มโชกของเธออีกครั้ง ปลาสูดปากออกมาอย่างลืมตัวใบหน้าซบไปที่หมอน  จนนพเงยหน้าขึ้นและเลื่อนตัวให้ไปคร่อมด้านหลังของปลา ก่อนเอาควยดันเข้าไปเต็มที่เพราะตัวเองก็สุดจะทนแล้ว  แถมช่องทางรักก็ชุ่มฉ่ำอยู่แล้ว  ปลาร้องออกมาดังๆเมื่อถูกควยของหนุ่มรุ่นน้องดันเข้ามาในตัว ยิ่งพอถูกระเด้าอย่างต่อเนื่องช้าสลับเร็ว ปลาเด้งรับตลอด แถมมือของนพเอื้อมมาบี้หัวนมของเธอ  หญิงสาวที่ห่างจากรสชาติความเป็นชายมานานแล้ว   เจอแบบนี้เข้าไปถึงกับครวญครางไม่หยุด เพราะลีลาอันสุดยอดของชายหนุ่มรุ่นน้องที่มอบให้กับเธอเกินความคาดหมาย แถมยังมีความอึดเข้าไปอีก  เพราะนพพาเธอไปสวรรค์อีกรอบ  โดยที่ชายยังเย็ดเธออย่างต่อเนื่อง แต่เธอก็เด้งรับไม่หยุดจนนพกระเด้าถี่ขึ้นก่อนจะปล่อยน้ำกามมาในรูหีของเธอ พร้อมกับที่พาเธอไปสู่จุดหมายอีกยก

ก่อนที่จะลงมานอนข้างเธอปลานั้นเหนื่อยจนพูดไม่ออกเพราะถึงฝั่งติดต่อกัน 3ครั้ง  นุชยังทำให้เธอไม่ถึงขนาดนี้ เธอทำตาปรอยก่อนไปนอนซบชายหนุ่มที่หายใจแรงๆเช่นกัน  อากาศภายนอกนั้นหนาวเย็นก็จริงแต่ก็สู้ไฟราคะของทั้งคู่ไม่ได้  จนทั้งคู่ต่างหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน  จนช่วงเช้ามืดนพได้ออกจากห้องของเธอก่อนจะออกไปนพหอมแก้มเธอทั้งสองข้างเหมือนการอำลาก่อนจะเดินออกไป  จนช่วงเช้านพได้ออกจากโรงแรมเพื่อไปสนามบินโดยที่งานเลี้ยงส่งเมื่อคืนนพได้แจ้งทีมงานว่าตนเองจะออกเดินทางแต่เช้าเจอกันอีกทีที่เมืองไทย เพราะทีมงานนั้นจะกลับเมืองไทยช่วงบ่ายวันนี้ นพลากับทุกคนเมื่อคืนเพราะรู้ว่าตอนที่ตนเองไปคงยังไม่มีใครตื่น  ชายหนุ่มได้ขับรถที่เช่ามาพร้อมกระเป๋าเดินทางไปที่สนามบินเพื่อรอรับครอบครัว แต่ช่วงที่รอให้เครื่องลงนั้นนพเปิดเฟซบุ๊กก็พบว่าน้องสาวโพสภาพตอนนั่งบนเครื่องก่อนเดินทางออกจากเมืองพร้อมข้อความว่า

"เตรียมตัวทริปยุโรปค้า  พี่ชายรออยู่ที่เยอรมันแล้ว ป.ล. น้องไม่มีเงินจริงๆนะหวังว่าพี่ชายจะใจดี"

ซึ่งทั้งพี่ต้นกับภรรยารวมถึงฐาและหมอแววก็ต่างมาโพสข้อความว่าเดินทางปลอดภัยและเที่ยวให้สนุก และนพก็รู้ว่าฐานั้นลาบวชแล้ว แถมยังแชร์เพลงคนฉลาดมาในเพจ พร้อมพิมพ์ข้อความว่า

"คำพูดบางครั้งมันก็เป็นคำพูดที่มากับลมแล้วก็ผ่านไปโดยไม่สนใจว่าพูดอะไรไว้ แถมบางทีคนที่แค่ได้ฟังเพียงคำพูดเหล่านี้ยังมองตัวเราเองว่าเป็นคนผิดเพราะแค่คำพูดอย่างเดียว"

นพอ่านแล้วก็ได้แต่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่ได้กดไลท์อะไรทั้งสิ้น จนได้เวลาที่เครื่องลงนพจึงมารอตรงทางออกเพราะน้องสาวโทรมาบอกว่าลงจากเครื่องแล้ว   จนทั้งครอบครัวเดินออกมาโดยพ่อเป็นคนเข็นรถเข็นมีคุณแม่เดินมาข้างๆ ส่วนตูนเดินลากกระเป๋าตามหลัง  นพเดินไปกอดและหอมคุณแม่ทันทีก่อนที่จะไหว้พ่อ   ส่วนน้องสาวย่นจมูกให้โดยไม่พูดอะไร นพเดินประคองคุณแม่ก่อนที่จะไต่ถามเรื่องการเดินทาง ซึ่งคำตอบที่ได้รับก็บอกว่าปกติดีต้นกับใจเป็นคนมาส่งที่สนามบิน ตูนนั้นที่เดินตามเธอมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่ชายเพราะเธอรู้อะไรบางอย่างมา  แต่แล้วเธอก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปลูกชายที่กำลังประคองคุณแม่ไม่ห่างแล้วโพสโดยแท็กไปต้นกับใจทันทีพร้อมข้อความ

"ถึงแล้วนะคะ  เดินทางปลอดภัยกินอิ่มนอนหลับแต่ดูสิไม่ช่วยเราเข็นรถเลย  อ้อนคุณแม่ทันที #ใช่สิเรามันเด็กเข็นกระเป๋า #อาศัยเค้ามา"

จนไปถึงทางออกนพให้ทุกคนรอก่อนขับรถมารับ  เพื่อจะไปยังโรงแรมที่จองไว้ บนรถทำให้ได้มีโอกาสคุยกันมากขึ้นโดยนพเป็นคนขับและพ่อนั่งข้างๆส่วนคุณแม่กับตูนนั่งด้านหลัง  พี่กับน้องก็แหย่กันตามปกติ  จนถึงโรงแรมนพให้ทุกคนไปพักทำให้น้องสาวไม่โอกาสคุยกับพี่ชาย  เพียงแต่นพโทรทางไกลกลับไปหาพี่ชายว่าพ่อกับคุณแม่มาถึงแล้วก่อนที่จะเข้าไปดูเฟซบุ๊กและเห็นข้อความที่น้องสาวโพสโดยมีรูปตนเองที่เห็นแต่ด้านหลังกำลังเดินประคองคุณแม่อยู่โดยทั้งหมอแววและฐาเข้ามากดไลท์ให้พร้อมกับหมอแววที่พิมพ์มาว่า

"น่ารักจังคะ"

เหมือนกับพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่พิมพ์แหย่ นพเลยตอบไปว่า

"คนที่เข็นรถนะพ่อครับ  ตัวเองลากกระเป๋าใบเล็กเท่านั้นทำบ่น"

จนช่วงบ่ายหลังจากทานข้าวแล้ว  นพพาพ่อกับตูนไปดูฟุตบอลที่จองตั๋วล่วงหน้ามาแล้วโดยคุณแม่ที่ไม่ชอบดูบอลขออยู่เฝ้าห้อง จนถึงสนามและนพพาพ่อกับน้องสาวที่นั่ง  ตูนรีบถ่ายเซลฟี่ภาพตนเองกับพ่อโดยเห็นนพไม่ชัดก่อนจะแท็กไปที่พี่ชายกับพี่สะใภ้พร้อมข้อความ

"สนามใหญ่มากมาครั้งที่แล้วเดินอยู่แค่ข้างนอกไม่นึกว่าใหญ่ขนาดนี้ แต่อากาศหนาวมาก พ่อพามาดูบอลกับเจ้าถิ่นคะ"

แต่ใจพิมพ์ตอบมาว่า

"แต่ไม่เห็นเจ้าถิ่นเลยคะ ตั้งแต่ไปเยอรมันนี่เจ้าถิ่นเงียบมากไม่มีอะไรโพสให้เห็นเลย"

ตูนพิมพ์ตอบพี่สะใภ้ทันที

"เจ้าถิ่นบอกว่างานเยอะนะคะ  เลยไม่มีเวลาโพสแต่ถ่ายรูปมาเพียบ ทุกอย่างปกติคะพี่ใจ #จืดเหมือนเดิม"

ประโยคของใจนั้นมันตรงกับความคิดของผู้หญิงสามคนที่กำลังอ่านอยู่  เพราะเกือบ 1อาทิตย์นพแทบไม่มีอะไรเคลื่อนไหวเลยนอกจากตอนวันเกิด  แต่ทั้งสามก็ได้แต่กดไลท์ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอะไรโดยเฉพาะฐา จนวันต่อมาช่วงบ่ายๆซึ่งเป็นช่วงเช้าของที่เยอรมันตูนโพสภาพของนพ ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารโดยนพกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นอยู่และมีข้อความว่า

"นี่ค่าหน้าตาเจ้าถิ่นและไกด์และตากล้อง อารมณ์กำลังดีคะเมื่อวานบอลเจ้าบ้านชนะ  ยังอยู่ปกติอยู่นะคะ  และอ้อนแม่ตลอดคะ"

หมอแววได้พิมพ์มาทันทีว่า

"อ้อนึกว่าสาบสูญไปแล้วนะคะน้องตูน พึ่งเห็นหน้าแล้วอากาศหนาวมากหรือเปล่าคะ"

"หนาวคะพี่ต่างกับเมืองไทยลิบ ของเราร้อนมากกกกกกกกกกก แต่นี่หนาว  แต่พี่ชายตูนมนุษย์หิมะคะไม่หนาวอะไรกับเค้าเลย"

"จ้าเที่ยวให้สนุกนะ  แล้ววันนี้ไปไหนกันคะ "

"จะไปออสเตรียก่อนค้า"

ฐานั้นได้แต่อ่านอย่างเดียวเพราะเธอกลัวว่าถ้าพิมพ์อะไรออกไปมันอาจจะเผลอพิมพ์ความในใจออกไป  เพราะก่อนที่เพื่อนเธอจะบินนั้นทั้งคู่ต่างมีโอกาสได้พูดคุยกันจนตูนนั้นรู้อะไรบางอย่างจากเธอ และพอเริ่มเที่ยว  นพเริ่มโพสภาพวิวสวยๆออกมาให้กันบ้างจนไปถึงเมืองฮัลล์สตัทท์ ประเทศออสเตรีย ตูนได้โพสภาพของนพในเฟซบุ๊ก เป็นภาพเดี่ยวของนพเพราะที่ผ่านมาแทบจะไม่ได้มีภาพนพเลยมีแต่ภาพตูนและคุณแม่และพ่อเป็นส่วนใหญ่     เป็นภาพของนพที่สวมแว่นตากันแดดยืนเอามือทั้งสองไขว้หลังโดยมีกล้องถ่ายรูปอยู่ในมือ กำลังมองไปที่ทะเลสาบซึ่งเป็นภาพถ่ายที่ออกมาดูดีเป็นอย่างมากทำให้ต้นที่โพสเป็นคนแรกถามว่า


"ฝีมือพ่อใช่ไหมนี่ทั้งสวยทั้งคมมากเลยฝีมือไม่ตก"

"ใช่คะพี่  นายแบบกำลังเผลอพ่อเลยจัดการซะ  ที่ผ่านมาไม่ยอมให้ถ่ายเลย"

ฐาที่เห็นภาพนั้นบอกกับตัวเองว่านพดูดีจริงๆกับภาพนี้จนเธอเซฟเก็บไว้แต่เธอพิมพ์ถามไปว่า

"โห ฝีมือคุณพ่อนี่มืออาชีพเลยนะนี่  ไม่ต้องแต่งภาพเลยออกมาดีจริงๆ แล้วฝีมือช่างภาพประจำทริปละตูน"

เพื่อนเธอไม่ตอบอะไรก่อนจะโพสภาพออกมา4ภาพโดย 2 ภาพแรกเธอเอามาโพสด้วยกันนั้น เป็นภาพที่เธอยืนอยู่บนสะพานที่ข้ามไปบนเกาะกลางน้ำโดยมีภูเขาอยู่ด้านหลัง พร้อมข้อความที่บอกว่า

"อะลองเทียบกันดู ภาพซ้ายผลงานพ่อ ภาพขวาผลงานพี่นพจ้า"

แล้วอีก2 ภาพเป็นภาพที่ตูนยืนกอดแม่  อีกภาพเป็นภาพที่ตูนกำลังหอมแก้มแม่พร้อมข้อความแบบเดิม ฐาพิมพ์ตอบไปว่า

"กินกันไม่ลงเลยนะตูน  ฝีมือดีทั้งคู่เลย"

แต่นพพิมพ์ตอบว่า

"พี่ถูกบังคับให้ถ่ายนะฐา  พ่อถ่ายให้แล้วไม่เอาต้องให้พี่ถ่ายซ้ำอีก ทริปนี้เฉพาะรูปของตูนเกิน 10 กิ๊กส์แล้วมั้ง"

"ฐาอยากให้พี่ถ่ายให้มั่งนะคะ"

"ไม่รับปากนะครับ  แต่ถ้ามีเวลาจะลองดูครับ"

แค่คำตอบเท่านี้มันสร้างความดีใจให้กับฐามากแต่ต่างกับอีก 2คนคือหมอแววที่พอจะจับอะไรจากข้อความนี้รวมถึงเพลง แต่ใจนั้นอ่านแล้วยิ้มพร้อมกดไลท์ให้

จนวันต่อมามีภาพที่ตูนกำลังขี่หลังพี่ชายอยู่และพ่อเป็นคนถ่ายภาพนี้  ทำเอาต้นถามไปว่า

"นพไม่หนักหรือไง"

"โอ๊ยแทบทรุดพี่ต้น  หนักโคตร มาเที่ยวนี่ตูนหนักขึ้น 10 โลแล้วมั้งกินไม่หยุด"

ทำเอาน้องสาวล้งเล้งทันที

"เกินไปพี่นพ กินอะไรกัน"

นพนั้นโพสภาพอีก2-3ภาพทันทีพร้อมข้อความ

"พี่ต้นพี่ใจนี่หลักฐาน  และคุณแม่บอกว่าตั้งแต่ขึ้นเครื่องก็กินมาตลอด  แถมมาที่นี่รถจอดตรงไหนซื้อของกินตลอด ไม่ก็หลับขนาดนั่งหน้ายังหลับบอกว่าจะช่วยพ่อดูทางให้เแต่ก็หลับตื่นมาก็กินมีหลักฐานเห็นๆ  ขนาดคุณแม่ปลุกบอกดูวิวสวยๆ ก็คะๆๆๆแม่แล้วไม่ตื่น พอตื่นมาก็โวยว่าไม่ปลุกให้ดูวิว"

ภาพที่เห็นทำเอาใครๆก็หัวเราะ  เพราะภาพแรกเป็นภาพที่ตูนนั่งหน้าคู่กับผู้เป็นพ่อที่ขับรถอยู่แต่พิงกระจกหลับ อีกภาพนั้นนั่งด้านหลังแล้วนอนหนุนตักผู้เป็นแม่ ส่วนอีกภาพคือนั่งอยู่เบาะหน้ารถในมือมีของกินอยู่ทำเอาเจ้าตัวนั้นโวยทันที

"เฮ้ย ลบๆๆๆเลยถ่ายตอนไหนนี่ ลบๆๆๆๆๆ"

นพตอบสั้นๆว่า

"ไม่"

ใจที่นั่งอ่านไปหัวเราะไปพิมพ์ไปว่า

"ไม่คุยกันก่อนละ  อยู่ใกล้ๆกันไม่ใช่หรือไงแต่ภาพนอนตักคุณแม่น่ารักดีออก"

"เดินไปถ่ายรูปที่ไหนก็ไม่รู้แล้วคะพี่ใจ ไวจริงๆ  เดี๋ยวมีเคลียร์แอบถ่ายเรา"

แต่ระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวนั้นตูนหาโอกาสที่จะคุยกับพี่ชายไม่ได้เพราะบางครั้งเธอมัวแต่สนุกกับการท่องเที่ยวจนลืมพอไปถึงฝรั่งเศสช่วงที่กำลังเดินซื้อของอยู่นั้น   ตูนได้ถามพี่ชายว่าซื้ออะไรไปฝากใครบ้าง นพบอกว่าซื้อจากออสเตรียมาแล้วซื้อสร้อยคอจากร้านFreyWille   ไปฝากน้าปานกับพี่ใจ    ซื้อ Snow Globe ที่ตูนช่วยเลือก ไปฝากหมอแวว ส่วนที่เหลือจะซื้อพวกพวงกุญแจไปฝากคนที่แผนกไม่ก็ขนมส่วนของป้ากับยายจะซื้อที่ฝรั่งเศสไม่ก็เยอรมัน เธอจึงถามพี่ชายไปว่า

"แล้วฐาละพี่ พี่นพจะซื้ออะไรไปฝาก"

นพถอนหายใจแล้วบอกน้องสาวไปว่า

"ไม่รู้  ตูนซื้อให้ดีกว่า"

เธอเลยจับแขนพี่ชายก่อนถามว่า

"พี่นพ ตูนถามจริงๆนะ พี่นพชอบฐาใช่หรือเปล่า

ทำเอาพี่ชายถึงกับอึ้งแต่ตอบเลี่ยงๆว่า

"เค้ามีแฟนแล้ว พี่จะไปยุ่งกับเค้าทำไม"

"แล้วถ้าฐาเลิกกับแฟนแล้วละ"

นพถอนหายใจอีกครั้งก่อนบอกต่อไปว่า

"เราก็รู้พี่กับเค้ามันคนละสไตล์  โน่นคุณแม่เรียกแล้ว"

นพตัดบททันทีแล้วชวนน้องสาวเดินหาพ่อกับคุณแม่ที่หันมากวักมือเรียกทำเอา ตูนฉุนพี่ชายทันทีที่มัวแต่อ้ำอึ้งตอบไม่ตรงคำถาม  เพราะก่อนที่เธอจะมาเที่ยวตูนได้คุยกับฐาและรู้ว่าฐาเลิกกับแฟนแล้ว   แต่เธอไม่กล้าถามไปว่าเพื่อนเธอคิดยังไงกับพี่ชายเธอ แต่พอจะดูออกว่าฐานั้นก็ชอบพี่ชายเธอเหมือนกัน

"คนใจดำ เค้างอนแล้ว"

เธอหันมาบอกพี่ชายพร้อมแลบลิ้นให้ก่อนเดินสะบัดหน้าไปหามารดาแล้วชวนเดินไปทางอื่นปล่อยให้พ่อกับลูกชายมองตาม

"ตูนเป็นอะไรละนพ"

"ไม่รู้ครับพ่อ  แต่คงจะไปอ้อนคุณแม่ให้ซื้อกระเป๋าให้แน่นอนเลยเห็นจ้องอยู่ นพว่าจะไปดูของฝากให้ป้ากับยายนะครับพ่อ"

"ไปงั้นเราเดินดูไปเรื่อยๆดีกว่าลูก"

สองพ่อลูกต่างเดินตามสองแม่ลูกไปห่างๆพร้อมช่วยกันเลือกของที่ซื้อไปฝากคนที่เมืองไทย ตูนนั้นงอนพี่ชายที่ไม่ยอมตอบคำถามหรือแสดงท่าทีที่ชัดเจนออกมาแต่ระหว่างที่นพเดินเข้าไปที่ร้านแว่นตา  เธอเดินตามเข้าไปพอพี่ชายหันมามองน้องสาวก็แลบลิ้นให้ แต่ระหว่างที่นพกำลังยืนดูแว่นกันแดดอยู่ก็รู้สึกว่าแขนเสื้อโดนดึงพร้อมเสียงอ้อนๆว่า

"พี่นพ พี่นพ  แว่นอันนี้สวยอะ"

นพแกล้งทำเฉย  น้องสาวก็ไม่ย่อท้อเปลี่ยนเป็นสะกิด  พร้อมชี้ให้ดู

"ไหนงอนอยู่ไง"

"อุ๊ยเลิกงอนก่อนเดี๊ยวค่อยงอนใหม่นะๆๆๆ แว่นสวย  ตูนอยากได้นะๆๆๆซื้อให้หน่อยจินี่ไงเค้าลองแล้วเข้ากับหน้าเค้า"

น้องสาวทำเสียงออดอ้อนพร้อมเอาแว่นมาสวมให้ดู  พอนพทำหน้าเฉยๆ น้องสาวเริ่มเบะปากเพราะรู้ว่าทำแบบนี้พี่ชายต้องใจอ่อนแล้วเป็นจริงเพราะนพยอมซื้อให้ทันทีทำเอาเธอดีใจมากแต่นพบ่นมาว่า

"เงินที่ป้าให้มาหมดแล้วเกินงบด้วยนี่"

"น่าๆๆๆซื้อให้เค้าหน่อย  ตูนเป็นน้องสาวนะ  พี่ต้องตามใจสิ"

"กระเป๋าคุณแม่ก็พึ่งซื้อให้  เมื่อกี้ก็รองเท้าอ้อนขอพ่อ"

"ครบชุดแล้วไง  แว่นกันแดดจากพี่ชาย อย่าลืมสิเค้าเลือกกระเป๋าตังส์ให้พี่นพกับพี่ต้นด้วยนะ"

"คุณแม่เป็นคนซื้อให้"

"นั่นแหละตูนเลือก"

ก่อนที่เธอจะโพสไปรายงานพี่สะใภ้ว่า

"พี่ใจขา  ตูนเลือกกระเป๋าให้แล้วนะคะสีสวยมากของพี่ต้นตูนเลือกกระเป๋าตังส์ให้คะ"

นพพิมพ์ต่อทันที

"ตูนเลือก แล้วใครจ่าย"

"นั่นอีกประเด็นค่า  แต่ตูนเป็นคนเลือกคะ"

ใจพิมพ์ต่อทันทีว่า

"งั้นกราบขอบคุณคุณแม่มากนะคะ และขอบใจคนเลือกด้วยค่า  คนเลือกได้อะไรบ้างคะ"

นพเป็นคนพิมพ์ตอบไปว่า

"กระเป๋า=คุณแม่  รองเท้า=พ่อ  แว่นกันแดด=นพ อันนี้ขนาดงอนนพอยู่ยังวิ่งตามให้นพซื้อให้นะพี่ สรุปคือแทบไม่ออกเงินเราจะซื้อแว่นก็ไม่ได้งบหมดแล้ว"

"เค้าออกนะ  ขนมเค้าก็ซื้อเอาฝากที่ทำงาน ฝากน้าปาน  ปลอกคอของบอมกับบูมตุ๊กตาด้วย ตัวเก่ามันแทะกันจนพังแล้วส่วนแว่นกันแดด ตัวเองมีตั้งเยอะแล้วจะซื้ออีกทำไม"

ฐานั้นอ่านเจอพอดีเธอเลยลองโพสถามเพื่อนเธอไปว่า

"ของฝากเรามีหรือเปล่า"

"หาเจ้ามือก่อนนะฐาเราไม่มีเงินแล้ว เภสัชอย่างเราเงินเดือนน้อย  ไม่เหมือนวิศวะเงินเดือนสูงแถมมีป้าให้เงินมาเที่ยวด้วย"

"งั้นไม่เอาถ้าไปกวนพี่นพ"

ตูนพิมพ์ตอบสั้นๆว่า

"อิอิ"

แล้วเธอยื่นให้พี่ชายดูข้อความพร้อมดึงไปร้านขายเครื่องสำอางก่อนจะชวนนพเลือกน้ำหอมให้ฐาซึ่งนพจำใจยอมน้องสาวอีกครั้งก่อนที่ตนเองจะเป็นคนจ่ายเงินและตูนแอบส่งไลน์ไปหาฐาว่า

"พี่นพซื้อน้ำหอมไปฝากเธอนะ"

"เกรงใจรบกวนพี่เค้า"

"ไม่เป็นไรเราตอบแทนพี่นพ เพราะหน้าไม่หงิกเหมือนตอนที่ซื้อแว่นให้เรา"

ทำเอาฐานั้นอมยิ้มทันทีแต่มันไปสะดุดกับความรู้สึกของสาวอีกสองคนที่นั่งอ่านอยู่ ทำให้หมอแววนั้นไม่กล้าพิมพ์อะไรออกไปจากที่ตั้งใจจะสื่อไปถึงนพ  จนทั้งหมดได้เดินทางกลับไปที่เยอรมันอีกครั้ง   และนพโพสภาพที่ตัวเองถ่ายพ่อกับคุณแม่ลงเฟซบุ๊กโดยน้องสาวโพสตามทันทีแล้วพิมพ์ว่า

"ถ่ายด้วยมือถือ รุ่นเดียวกัน(พ่อซื้อให้พร้อมกัน) ทุกอย่างเหมือนกันหมดมุมเดียวแต่ทำไมภาพไม่สวยไม่คมเหมือนกันหนูไม่เข้าใจ"

บังเอิญนพกับต้นนั้นตอบมาไล่ๆกันด้วยข้อความที่เหมือนกันว่า

"ฝีมือคนละชั้นนะ"

"จ๊ะเค้ารู้ตัวแต่พ่อเก่งที่สุดส่วนพี่นพเชอะ"

เธอตอบพี่ชายพร้อมโพสภาพที่ผู้เป็นพ่อถ่ายที่ร้านอาหารโดยถ่ายตอนงานเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังให้พี่ชาย เป็นภาพที่ตูนกับนพกำลังหอมแก้มผู้เป็นแม่คนละข้างและมีข้อความต่อมาว่า "งานเลี้ยงวันเกิด(ย้อนหลัง)ครั้งแรกในรอบ 10กว่าปีของคุณนพ คุณแม่จัดให้   ส่วนงานวันเกิด ของตูนขอเป็นที่อิตาลีไม่ก็สวิตฯนะคะพ่อกับแม่และพี่ชายทั้งสอง"

ฐาที่เห็นภาพถึงกับยิ้มแล้วพึมพำออกมาว่า

"Happy birthday to youอีกครั้งคะ"

ฐาที่คอยดูว่าเพื่อนจะโพสอะไรมานั้นมาตลอดเพราะอยากรู้การเคลื่อนไหวของนพ  ส่วนภาพที่เธอเซฟภาพของนพที่ผู้เป็นพ่อถ่ายไว้ที่ออสเตรียแล้วเอามาขึ้นหน้าจอคอมเครื่องที่บ้านด้วยเหตุผลที่เธอรู้สึกว่าเป็นภาพที่นพดูเป็นธรรมชาติมากจนสร้างความประทับใจให้กับเธออย่างมาก  จนถึงวันก่อนที่จะกลับเมืองไทย  ตูนได้โพสภาพที่เธอเองถ่ายคู่กับนพเป็นภาพที่สองพี่น้องยืนคู่กันใส่แว่นกันแดดทั้งคู่และตูนเอามือไปเกาะแขนพร้อมศีรษะซบไหล่พี่ชายและใช้คำบรรยายว่า

"ทั้งทริปไม่มีภาพคู่ของพี่น้องเลยขอสักภาพคะ ฝีมือคุณพ่อ ป.ล.แว่นเค้าสวยเนอะ อีกป.ล.ไหล่นี้ยังไม่คนซบน้องสาวซบก่อนละกัน 55555555555555555555"

หมอแววนั้นพิมพ์เข้าไปถามต่อว่า

"แว่นอันนี้หรือเปล่าคะสวยจังคะตูน"

"ใช่ค้าพี่แวว  แต่ตอนรูดการ์ดนี่หน้าหงิกค้า  ซื้อให้น้องทำเป็นบ่น"

รวมถึงต้นที่บอกว่า

"แว่นสวยนะ เท่าไหร่ละ"

นพเป็นคนตอบว่า

"เงินที่ป้าให้มา ไม่พอนะพี่ต้น จะไม่ซื้อให้ก็เบะปากหน้าคว่ำ  สรุปทริปนี้เธอได้เยอะที่สุด"

หมอแววนั้นไม่ถามอะไรต่อ ตอนแรกเธออยากจะแซวไปถึงนพถามเรื่องของฝากแต่เห็นว่าไม่สมควร  ต่างจากฐาที่รู้ว่าตนเองได้ของฝากแล้ว  มีแต่คนเดียวทั่งอ่านด้วยใจที่เศร้าหมองคนๆนั้นคือเพลงที่ยังเสียใจกับสิ่งที่เธอทำลงไป จนวันเดินทางกลับหลังจากขึ้นเครื่องแล้ว ในชั้นโดยสารชั้น 1  พ่อกับคุณแม่นพนั่งคู่กัน แต่พี่กับน้องแยกกันนั่งคนละที่เป็นที่นั่งเดี่ยว ตูนบอกกับผู้เป็นแม่ว่านพไม่อยากนั่งคู่กับเธอเพราะกลัวเธอแย่งของกิน    แต่ระหว่างทางน้องสาวกลับเป็นฝ่ายเดินมาหาพี่ชายเพื่อแย่งของกินจากพี่ชายจนเธอกลับไปนอน   

ทำให้นพมีเวลาดูภาพที่ตนเองถ่ายไว้และนำมาเก็บลงโน๊ตบุ๊คกับ external harddisk ระหว่างที่เลื่อนดูรูปนั้น     ตลอดเวลาที่เที่ยว นพแทบจะไม่ได้นึกถึงเรื่องของฐาเลยยกเว้นเวลานอน แต่นพยังทำเหมือนที่ผ่านมาคือเข้าไปกดไลท์รูปของฐาตลอดและมีการพูดกันกันผ่านเฟซบุ๊กหรือ IGบ้าง  แต่พอตูนเป็นคนจุดประเด็นถามขึ้นมาทำเอานพทำตัวไม่ถูก  จนซื้อของฝากให้ฐา  แต่ตูนนั้นไม่มาถามอะไรอีกเลย และนพไม่อยากให้น้องสาวมาถามเรื่องของตนกับฐาในช่วงเวลานี้เลยขอแยกนั่งออกมา  แต่ก็ยังคิดอยู่กับประโยคที่น้องสาวพูดทิ้งท้ายไว้ว่า

"แล้วถ้าฐาเลิกกับแฟนแล้วละ"

มันยังวนเวียนอยู่ในสมองของตนเองแต่ก็ไม่กล้าถามอะไรน้องสาวไปมากกว่านี้และดูเหมือนน้องสาวจะไม่สนใจในเรื่องที่ถามแล้วด้วย นพได้แต่นั่งคิดวนไปวนมาในเรื่องของฐา    ในส่วนของตูนก็เช่นกันที่เธอไม่ถามพี่ชายต่อเพราะยังจำคำของพี่สะใภ้ว่าเรื่องนี้นพต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง  เธอเลยปล่อยให้นพคิดหลังจากที่เธอบอกเป็นนัยๆไปแล้ว ที่เธอรู้เพราะก่อนที่เธอจะมาเที่ยวฐานั้นกลับจากถือศีลพอดี  เธอเลยโทรหาเพื่อนเธอเพื่ออยากจะรู้ให้แน่ชัดว่าเพื่อนเธอคิดยังไงกับพี่ชายเธอแต่พอคุยไปคุยมา ทำให้เธอรู้สาเหตุที่เพื่อนเธอแชร์เพลงคนฉลาดลงในเฟซบุ๊ก

ฐานั้นพูดเหมือนระบายออกมาว่าแฟนที่เธอขอเลิกนั้นไปพูดกับใครต่อใครทำให้หลายๆคนมองเธอเป็นฝ่ายที่ผิด  แต่ที่แท้จริงมันเกิดจากการที่ฝ่ายชายนั้นผิดสัญญาผิดคำพูดตลอด จนเธอทนไม่ได้เป็นฝ่ายขอเลิก แต่ตูนก็ไม่ถามถึงสาเหตุลึกๆทำให้ไม่กล้าถามไปถึงเรื่องพี่ชายเพราะดูฐานั้นค่อนข้างจะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น    แต่เธอเห็นว่านพดูสดชื่นขึ้นเมื่อได้มาเที่ยวด้วยกันและเธอก็มั่นใจว่านพชอบเพื่อนเธอเหมือนกันโดยไม่มีทีท่าอิดออดตอนจ่ายเงินซื้อน้ำหอม  เธอได้คิดถึงเพื่อนเธอก่อนที่จะหลับไปว่า

"ชั้นปูทางให้แล้วนะฐา ที่เหลือเป็นเรื่องของเธอกับพี่ชายชั้นว่าจะทำยังไงต่อ"


พอกลับมาถึงเมืองไทยช่วงเช้าทุกอย่างค่อนข้างสะดวกเพราะมีเจ้าหน้าที่ของสนามบินมาอำนวยความสะดวกให้ตั้งแต่ประตูเครื่องบินจนถึงขั้นตอนการต่างๆ  เพราะบารมีของพ่อนพ ต้นนั้นมารับพร้อมกับโชติคนขับรถเพราะต้องใช้รถสองคัน โดยใจรออยู่ที่บ้าน แต่เป็นที่เบาใจของนพไปหน่อยที่ไม่มีรถนำมาด้วย  แต่พอไปถึงบ้าน นพนั้นถ่ายคลิปไว้และโพสทันทีและพิมพ์ไปว่า

"กรงแทบพัง"

ภาพที่นพนำมาเผยแพร่นั้นเป็นภาพที่บอมกับบูมที่แสดงความดีใจอย่างมากตะกุยกรงแทบพัง  น้าปานต้องรีบมาปล่อยเพื่อให้ทั้งสองตัววิ่งมารับก่อนที่นพจะโพสอีกคลิปพร้อมคำอธิบายว่า

"บูมมันเป็นงานกว่าบอมมันรู้ว่าต้องรับใครก่อน  #อยู่เป็น"

เพราะตัวที่ชื่อบูมนั้นวิ่งไปหาแม่ของนพก่อน   ส่วนบอมที่ดีใจจนทำอะไรไม่ถูกนั้นวิ่งวนไปมาพร้อมเสียงเห่า ทำเอาเจ้าของร้องออกมาที่เห็นฮักกี้ทั้งคู่ดีใจเกิดเหตุ   ก่อนที่ฐากับแววจะมาเห็นคลิปตอนสายๆของวันนั้นทั้งคู่ต่างเข้าไปแสดงความคิดเห็น  แต่ตูนบอกมาว่า คนโพสนั้นหลับสนิทแล้ว เพราะอยู่บนเครื่อง นพแทบไม่นอนเลย ตื่นมาก็เห็นดูแต่ภาพที่ถ่ายไว้ซึ่งต่างจากเพลงที่โทรหานพทันทีแต่นพที่หลับไปแล้วบอกว่าเพลียมาก ไว้ตื่นแล้วค่อยคุย  ทำเอาเธอถึงกับน้อยใจไปพอสมควร พอถึงวันทำงานนพนั้นเข้าไปที่ออฟฟิตที่กรุงเทพก่อนจะเดินทางไปสุราษฎร์ช่วงบ่ายเพื่อเข้าร่วมประชุมสรุปเรื่องที่ไปดูงานที่เยอรมัน

และนพได้เจอหน้ากับปลาเป็นหนแรกหลังจากที่แยกกันในเช้ามืดวันนั้น  แต่ผจก.ฝ่ายประชาสัมพันธ์กับไม่แสดงอะไรออกมาให้เห็นนอกจากความเป็นเพื่อนร่วมงานกันเหมือนเดิม  ทำเอานพนั้นโล่งใจไปมากที่ปลาทำตามสัญญาแต่สิ่งที่นพไม่รู้คือ  นพได้สร้างความประทับใจในรสสวาทให้กับสาวรุ่นพี่จนเธอสับสนว่าเธอจะกลับไปใช้ชีวิตชาย-หญิงดีหรือไม่ ยิ่งตอนนี้ นุชได้ย้ายออกจากบ้านเธอไปแล้ว  แต่กลับไม่สร้างความเสียใจให้เธอเลยหรือเป็นเพราะรสสวาทของนพอาจทำให้เธอหันมาสนใจผู้ชายอีกครั้งหนึ่ง พอประชุมเสร็จนพกลับไปที่บ้านก่อนที่คนขับรถจะขับรถไปส่งนพที่สนามบินพอไปถึงสุราษฎร์  นพจอดรถทิ้งไว้ที่สนามบินพอเดินไปถึงรถ ก่อนขับรถไปที่พัก  พอถึงที่พัก ชายหนุ่มต้องเหงื่อตกเพราะต้องมาทำความสะอาดห้องพักที่ไม่ได้ทำมาร่วม 3 อาทิตย์ แต่หมอแววได้โทรมาชวนทานข้าวเย็นด้วย นพไม่ปฏิเสธ เพราะจะได้เอาของฝากไปให้

หมอแววนัดนพไปทานข้าวที่ร้านในห้างสรรพสินค้ากลางเมืองสุราษฎร์  ซึ่งเธอได้ไปถึงก่อนและสั่งอาหารไว้รอชายหนุ่มไปแล้ว จนนพเดินถือถุงเข้ามาแล้วเดินมาที่โต๊ะทั้งคู่ส่งยิ้มให้กัน  นพยื่นถุงให้ก่อนที่จะนั่งพร้อมบอกว่า

"ของฝากครับ"

อุ๊ยขอบคุณคะ อะไรมั่งคะนี่ 2-3 กล่อง"

"ของแววกล่องหนึ่งครับ ส่วนที่เหลือเป็นขนมเอาไปฝากที่บ้านกับที่ทำงานของแววครับ"

หมอแววแกะดูของตนเองทันทีแล้วพบว่าเป็น Snow Globe ทำเอาเธอยิ้มออกมาแล้วบอกว่าขอบคุณกับนพ พอเห็นแบบนั้น นพบอกว่า

"แววครับ ถือไว้แบบนั้นครับนพจะถ่ายรูปให้"

หญิงสาวทำตามที่นพบอก  นพเอาโทรศัพท์ของตนเองมาถ่ายก่อนส่งไปให้ พอได้รับ หมอแววถามว่า

"แววโพสได้ไหมคะ"

"ได้สิครับแต่อย่าลืมแท็กไปที่ตูนด้วยนะครับ  ตูนช่วยนพเลือกให้ครับ"

"อ้าวหรือคะ"

"ใช่ครับ  ของฝากทุกคนตูนช่วยเลือก แต่ไม่จ่ายไปครั้งนี้เธอได้ของเยอะที่สุดครับจูงมือคุณแม่ไปร้านขายกระเป๋า เดินผ่านร้านรองเท้าก็พ่อคะ  แว่นกันแดดก็เหมือนขนาดตอนนั้นงอนนพอยู่ยังไปอ้อนให้ซื้อครับ  "

"น้องสาวคนเล็กและลูกผู้หญิงคนเดียวนี่คะต้องโอ๋ต้องเอาใจกันหน่อย"

"ลืมไปลูกคนเล็กเหมือนกันต้องเข้าข้างกัน"

"แหม ว่าแววจนได้ ค่ะลูกคนเล็กคะแล้วถ้าเป็นแบบนี้ต้องซื้อให้ตูนทุกครั้งเลยหรือไงคะนพ"

"ไม่หรอกครับ  ตูนจะดูออกว่าเวลาไหนควรหรือไม่ควร อันนี้ไปช็อปปิ้งก็ต้องยอมเพราะตูนจัดทริปเอง เค้าจะรู้ว่าจะอ้อนแบบไหนถ้าลองนพไม่ซื้อให้เค้าจะทำปากเบะๆแล้วจะเดินไปหาคุณแม่แล้วบอกว่า   คุณแม่คะคุณนพไม่ซื้อให้เท่านั้นก็จะเดือดร้อนคุณแม่ที่ต้องตามใจ ไม่ก็พ่อครับได้ผลทุกที  ตอนแรกนพแกล้งว่าจะไปโมนาโค  แต่ก็รู้อยู่แล้วว่าตูนอยากไปฝรั่งเศสมากกว่า  แต่สุดท้ายตูนก็เปลี่ยนบอกง่ายๆว่า  ตูนกับแม่พูดฝรั่งเศสได้จะได้ต่อราคาได้"

"อ๊ะเท่ากับว่าทั้งคุณแม่และคุณน้องพูดฝรั่งเศสได้"

"ใช่ครับ แม่กับคุณแม่จบอักษรเอกฝรั่งเศสมาด้วยกัน ตูนนั้นคุณแม่ให้ไปเรียนพิเศษเพิ่มครับเลยพูดได้คล่อง"

" เอ่อแล้วตูนนี่มีแฟนหรือยังคะ"

นพส่ายหัวก่อนตอบไปว่า

"ยังครับใครจะกล้ามาจีบ เจอนามสกุลของพ่อเข้าไปก็ไม่กล้าแล้ว และที่สำคัญตูนเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองที่สุดครับ พ่อตามใจตั้งแต่เล็กแล้วครับ  ยิ่งกว่าคุณแม่อีกเลยติดถึงทุกวันนี้ ผู้ชายคนไหนจะกล้ามาจีบ"

หมอแววไม่ตอบอะไรก่อนที่จะเอารูปที่นพถ่ายให้โพสลงในเฟซบุ๊กพร้อมแท๊กไปที่ตูน ด้วยข้อความที่ว่า

"ได้ของฝากแล้วนะคะตูน น่ารักมากๆ พี่จะเอาไปตั้งในห้องนอนคะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยเลือกถ้านพเลือกเองคงไม่น่ารักขนาดนี้"

น้องสาวของนพตอบทันทีว่า

"ไม่เป็นไรค่าพี่แวว  ถูกแล้วค่าถ้าตูนไม่ช่วยเลือกก็ไม่น่ารักแบบนี้หรอกค่า  พี่นพไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่า"

นพที่อ่านข้อความของน้องสาวตนเองกล่าวกับหมอแววว่า

"เป็นไงครับน้องสาวนพ "

"น่ารักดีคะ"

หมอแววตอบสั้นๆ ก่อนจะทานอาหารที่สั่งมา ด้วยความปลื้มใจในของฝาก  เธอนั้นฉลาดพอที่จะไม่เอ่ยถึงอีกคน หมอแววชวนนพคุยถึงเรื่องที่ไปดูงานและเรื่องไปเที่ยวแทน  แล้วเธอก็หันไปหยิบถุงใบหนึ่งส่งให้นพ ก่อนบอกว่า

"Happt Birth Day ย้อนหลังนะคะ"

นพรับมาดูและพบว่าในถึงกระดาษใบใหญ่นั้นคือเสื้อเชิ้ต พร้อมกับที่หมอแววบอกว่า

"ไม่รู้นะคะว่าถูกใจหรือเปล่า"

"ถูกใจครับ ขอบคุณมากครับแวว"

นพตอบอย่างจริงใจกับหมอแววที่มอบของขวัญวันเกิดให้   แต่ทั้งคู่นั้นลืมไปว่าภาพและข้อความที่โพสขึ้นนั้นฐาเห็นอยู่เหมือนกัน  แต่ของฝากที่เธอได้นั้นดูจะมีคุณค่ากว่าแต่ก็ไม่วายที่จะนึกว่าทั้งคู่นัดทานข้าวเย็นกันทันทีเลยหรือยังไง  แต่ก็พยามที่จะไม่สนใจและตูนโทรมาหาบอกว่าจะนัดเจอเอาของฝากให้แล้วชวนเธอไปกินข้าวเย็นที่บ้านวันพรุ่งนี้ซึ่งฐาตอบตกลง จนวันรุ่งขึ้นช่วงค่ำ นพที่กำลังนั่งตรวจรายงานอยู่ที่ทำงานได้เปิดเฟซดูและเห็นน้องสาวโพสภาพเจ้าฮักกี้ทั้ง 2 ตัวที่ขนาบข้างฐาที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ในสนามหญ้าหน้าบ้าน และบอกว่า

"มีสาวสวยมาถ่ายรูปกับบอมและบูมที่อวดปลอกคอคู่ใหม่คะ  อิมพอร์ตจากเมืองนอก แต่อีกคนนึงถ้าวันหยุดนี้ไม่กลับของขวัญวันเกิดโดนยึดนะคะสวยด้วย"

ซึ่งตูนไม่ได้แท็กมาที่ตนเอง นพนั่งทำงานไปอีกพักใหญ่ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์แล้วตัดสินใจโทรหาฐา ซึ่งรอสายไม่นานนักหญิงสาวรับสาย

"คะพี่นพ"

"ฐาออกจากบ้านพี่หรือยังครับ"

"พึ่งเลี้ยวรถออกมาคะ"

"เอ่อได้ของฝากแล้วนะครับ"

"ได้แล้วคะ  ขอบคุณมากนะคะกลิ่นนี้ฐาชอบใช้อยู่พอดี แถมคุณแม่ซื้อโลชั่นมาให้ด้วยไม่รวมขนมอีกฐาเกรงใจมากๆเลยคะ"

"พี่ไม่ได้เลือกนะครับตูนเลือกให้"

"แต่เป็นของที่พี่นพซื้อฝากให้ฐาไงคะ ไม่ใช่ตูนฝากคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะแต่ฐาคงไม่โพสลงเฟซนะคะเพราะคิดว่าพี่นพอยากให้ฐาแบบเงียบๆมากกว่าคะ"

ทำเอานพเงียบไปก่อนจะตอบว่า

"ก็แล้วแต่ครับเพราะยังไงพี่ก็ถูกมองว่าเป็นคนใจดำอยู่แล้วนี่ครับ  อยากจะให้ใครรู้หรือไม่ก็เป็นสิทธิ์ของฐาครับ"

"ประโยคนี้ทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไปว่า

"พี่นพคะฐาฝากของขวัญวันเกิดของพี่ให้กับตูนแล้วนะคะไม่รู้ถูกใจหรือเปล่า"

"ขอบคุณมากครับ"

"ไม่เป็นไรคะพี่นพ"

"งั้นขับรถดีๆนะครับ"

"ขอบคุณคะแล้วพี่นพอยู่ไหนคะ"

"ที่ทำงานครับ  มีเอกสารต้องเคลียร์อีกเยอะ"

"อ้าว งั้นรักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่เดี๋ยวจะไม่สบายอีกคะ"

"ครับขอบคุณครับ"

"งั้นเท่านี้นะคะพี่ สวัสดีคะ"

"ครับ"

ฐาใจจริงอยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ตามประสาผู้หญิงแต่เธอห้ามใจไว้ทัน ก่อนที่จะพึมพำออกมาว่า


"ถึงไม่สบายก็มีหมอดูแลอยู่แล้วนี่คะแล้วของขวัญนี่จะไม่ถามสักคำเลยหรือว่าเราซื้ออะไรให้"


เธอซื้อแว่นกันแดดให้นพ  หลังจากที่รู้ว่านพไม่ได้ซื้อแว่น  ตอนแรกฐานั้นสองจิตสองใจว่าจะซื้อให้ดีหรือเปล่า เพราะรู้ว่านพไม่สนใจในวันเกิด แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจซื้อให้เพราะเห็นนพบอกว่าไม่ได้ซื้อแว่นกันแดดเพราะเอาเงินไปซื้อแว่นให้เพื่อนเธอจนหมดก่อนจะขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ดีใจกับของฝากและหงุดหงิดกับการสนทนาที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ แต่เธอ หารู้ไม่ว่าเพื่อนของเธอถ่ายรูปแว่นตาและส่งไปให้พี่ชายทางไลน์    ทำเอานพยิ้มไม่หุบเพราะเป็นของขวัญวันเกิดที่ถูกใจมาก จนถึงวันที่นพกลับมาที่กรุงเทพฯ ทันทีที่ได้ของขวัญของฐาที่น้องสาวเอามาให้  นพได้โทรไปหาฐาเพื่อขอบคุณแต่เธอติดงานอยู่เลยไม่ได้คุยกัน นพเลยส่งข้อความไปขอบคุณแทน

[kaithai]

เส้นทางรัก คงอีกยาวไกล
และมิใช่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
แต่มันคือ หนามกุหลาบ มากหรือน้อย ยากคาดเดา





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[navy868]

ตูนน่าจะบอกนพไปตรงๆเลยว่าฐาเลิกกับแฟนแล้ว...

[psm_mach]

ลุ้นนพซะเหนื่อย ยังไม่ไปไหนเลย ขอบคุณนะครับ

[mighty]

อ่านแล้วสบายใจและยิ้มได้เป็นระยะๆแม้เนื้อเรื่องจะยาวแต่อ่านทุกตัวอักษรครับเป็นเรื่องเบาๆสบายๆ...ขอบคุณครับ

[peddo]

เสน่ห์แรงขนาดนี้เป็นใครก็เลือกไม่ถูกครับ แต่ละคนสเปกดีทั้งนั้น แต่เนื่องจากคุณสมบัติกับฐานะอย่างนี้เรื่องจะรวบหมดคงไม่ได้น่าอิจฉาจัง ขอบคุณครับ

[myzzr]

น้องฐามัวแต่ชักช้า เจอหมอแววเข้าทางน้องตูน กลัวหมอแววเอาไปกินก่อนที่น้องฐาจะเริ่มรุกหานพจัง

[tacklove]

เพื่อคนที่เรารักแล้ว นิดๆหน่อยๆก็ยอมเขาไปเถิด แล้วคุณจะสบายใจ...ก็ไม่รู้ว่านพกับฐาจะเข้าใจวลีนี้มั้ยนะ ครอบครัวของนพนั้นอบอุ่นดีจัง หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีแบบนี้สาวตรึมเลย อิจฉาดีไหมนะ 

[naitoom]

หมอแววดูท่าจะมีหวังกับนพมากกว่าเพื่อน เธอฉลาด รู้จักการวางตัว
เรื่องนี้ใช้การเล่าเรื่องผ่าน facebook ซึ่งทำให้รู้ว่าแต่ละตัวละครทำไรบ้าง โดยไม่ต้องตัดฉากไปมา

[itschelsea11]

อ่า ค้างงงง ลุ้นคู่นี้จริงๆเล๊ยยย

[spty24]

อ่านไปกลัวไปครับ55555 
#กลัวจะจบ
#กลัวไรต์หักมุม
55555
สุดยอดมากครับ เข้าถึงอารมณ์มากๆ ลุ้นเลยทุกบรรทัด

[tetete]

2สาวแข่งกันทำคะแนนพิชิตหัวใจกันเต็มที่ครับใครจะได้หัวใจนพไปครองน้อ

[elviswhat]

เส้นทางสายนี้คุณนพจะทำยังไงน้า อ่านไปยิ้มไปเลยผม 

[peat]

โสดแล้วแต่หนุ่มของเรายังจะนิ่งไม่ยอมทำคะแนนหน่อยเลยเหรอ??

[swss2511]

ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเร็วเลย มีครบทุกรสชาติแม้ไม่เสียวมากแต่ชวนให้ติดตามตลอด