บันทึกรักทนายผึ้ง ตอนที่ 1 : รักครั้งแรกของสาวผึ้ง

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : หากจำกันได้ว่าผมเคยเกริ่น ๆ ไว้ว่า จะแต่งเรื่องสั้นไม่เกิน 10 ตอนจบ มาคั่นเวลาช่วงที่เกมรักภารโรงเฒ่าภาคแรกจะจบ และวันนี้ก็มาถึงแล้ว ฮ่า ๆ แต่มาก่อนเวลาหน่อยนึง เพราะเหลืออีกไม่กี่ตอนเท่านั้น เกมรักฯ ก็จะจบแล้วครับ

ตอนแรกผมตั้งใจจะเขียนเรื่องสมัยหนุ่ม ๆ ของมนุษย์ลุง แต่มาคิดอีกที ผมว่าผมเปลี่ยนแนวมั่งก็ดี ก็เลยมาลงเอยที่เรื่องของตัวประกอบตัวนึงในเรื่องเกมรักฯ ซึ่งคิดว่าแฟนคลับมนุษย์ลุงน่าจะรู้จักและผ่านหูชื่อนี้มาแล้ว เธอคือ "ทนายผึ้ง กรรณิการ์" เพื่อนของหมอพลอยคนสวยนั่นเอง ซึ่งหลาย ๆ คนลุ้นอยากให้ทนายผึ้งคนนี้เป็นนางเอกอีกคนของลุงกันเลยทีเดียว ใจคอจะให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกได้กับลุงพลเลยหรือไง ห๊ะ 55555+



เอาเป็นว่า ขอให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน ในเมื่อลุงพลของผมยังมีสาว ๆ อีกตั้ง 6 คนในภาคหน้าสแตนด์บายรอไว้อยู่

ถามว่า บันทึกรักทนายผึ้ง ผลงานมินิซีรีย์เรื่องสั้นของผมเรื่องนี้แตกต่างจากเกมรักภารโรงเฒ่ายังไง คำตอบก็คือ เรื่องนี้จะซอฟต์กว่ามาก ไม่ได้ดาร์กปวดตับเหมือนเรื่องนั้น อารมณ์ประมาณดูหนังรักวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก แต่ก็ยังมีความอีโรติกชวนให้เกิดกำหนัด แต่ไม่ได้ร้อนระอุเหมือนเรื่องมนุษย์ลุง อารมณ์เหมือนเฝ้าดูประสบการณ์ความรักและเพศศึกษาของเด็กสาวธรรมดา ๆ คนนึงที่ค่อย ๆ เติบโตเป็นหญิงสาวเต็มตัวและมีหน้าที่การงานที่ดีทำในอนาคต ฟีลกู๊ดครับเรื่องนี้ ฟีลกู๊ด ฮ่า....

สำหรับเรื่องบันทึกรักทนายผึ้งเนี่ย แบ่งเป็น 10 ตอนนะครับ เป็นการบอกเล่าเรื่องราวความรักและประสบการณ์ทางเพศของทนายผึ้งซึ่งเป็นนางเอกเพียงคนเดียว เธอเป็นเพื่อนสนิทของหมอพลอยนางเอกยอดนิยมในเกมรักฯ ของผม ว่าเธอมีพัฒนาการด้านความรักและเรื่องเพศยังไง หากจำกันได้เธอเคยพูดถึงประสบการณ์ One Night Stand กับหนุ่มฝรั่งสมัยเรียนปริญญาโทที่เมืองนอกให้หมอพลอยฟังใน เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 52 นั่นเอง

https://xonly8.com/index.php?topic=195075.0

เอาเป็นว่าขอให้สนุกกับการอ่านครับ กับรสชาติใหม่ในงานประพันธ์ของผมที่นุ่มนวลกว่า ซอฟต์กว่า และเข้าถึงง่ายกว่าเดิมครับ

.........................................................................

ผึ้ง กรรณิการ์ เป็นเด็กสาวที่เกิดและเติบโตในเขตบางเขน กรุงเทพมหานคร พ่อของเธอเป็นผู้พิพากษา ส่วนแม่ก็รับราชการเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังย่านรังสิต ผึ้งเป็นลูกสาวคนโตในบรรดาพี่น้องทั้งสามคน โดยที่เหลืออีกสองคนคือน้องชาย

ผึ้งเป็นเด็กสาวที่มีผลการเรียนในระดับที่ดีมาก ตอนมัธยมต้นเธอเรียนโรงเรียนคอนแวนต์ พอขึ้นระดับมัธยมปลายเธอได้สอบเข้าเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาชื่อดังของประเทศไทย และสามารถสอบติดได้เป็นผลสำเร็จ โดยเธอเลือกเรียนสายศิลป์-คำนวณ



ผึ้งอาจไม่ได้เป็นเด็กสาวที่มีหน้าตาสละสวยอะไร แต่เธอก็มีเสน่ห์ในแบบของเธอ ความโก๊ะ ๆ เปิ่น ๆ ของผึ้ง ทำให้มีเพื่อนชายร่วมสถาบันและต่างสถาบันมาชอบเธอไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ผึ้งเป็นเด็กเรียน ที่ไม่ค่อยอย่างยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของความรักเท่าไร เพราะเธอคิดว่าเธอยังเป็นเด็ก และไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องรักใคร่ ๆ เท่าใดนัก

"สวัสดีนะ เราชื่อพลอย ยินดีที่ได้รู้จัก" นี่คือคำทักทายของน้องพลอย พลอยพรรณ สาวน้อยมาดคุณหนูจากชลบุรี ที่สอบติดสายวิทย์-คำนวณ ซึ่งได้พบเจอกับน้องผึ้งในวันปฐมนิเทศ ซึ่งต่อมาสองสาวได้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันจวบจนถึงวัยทำงาน

วินาทีแรกที่ผึ้งเห็นพลอยนะเหรอ? ผึ้งรู้สึกยังไง? ผึ้งคิดว่าพลอยเป็นเด็กสาวที่เหมือนถูกถอดแบบออกมาจากนิยายหรือหนังของญี่ปุ่นสักเรื่อง นี่ไม่ได้หมายถึงหนังแนว 18+ นะ ตอนพบกันวันแรกผึ้งตกใจมากกับความขาวของพลอยพรรณ ซึ่งผึ้งได้ข่าวว่าพ่อแม่ของพลอยเป็นนักการเมืองและคนใหญ่คนโตในจังหวัดชลบุรีเลยทีเดียว เพื่อนคนนี้ของผึ้งเป็นเด็กสาวที่มีผิวขาวอมชมพู และด้วยความน่ารักสดใสสไตล์ญี่ปุ่น ทำให้พลอยถูกยกเป็นดาวประจำโรงเรียนในระยะเวลาไม่นาน



บางครั้งผึ้งเองก็แอบอิจฉาในความน่ารักของพลอยตามภาษาผู้หญิงอ่ะนะ หลาย ๆ ครั้งเธอก็แอบแกล้งและหยอกพลอยเล่น โทษฐานที่พลอยน่ารักเกินหน้าเกินตาตนเอง เรียกได้ว่าพอผึ้งยืนกับพลอยทีไร ผึ้งดูหมองในบัดดล เพราะปกติผึ้งก็คิดว่าตัวเองน่ะขี้เหร่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ผึ้งก็ไม่ได้เก็บเอาสิ่งเหล่านี้มาบันทอนตัวเองและคิดเยอะนัก เพราะไม่ว่ายังไงทั้งคู่ก็ยังเป็นเพื่อนที่แสนดีต่อกัน พลอยมักช่วยเหลือในเรื่องการเรียนของผึ้งเสมอ ๆ โดยเฉพาะเรื่องวิชาวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย ที่ผึ้งไม่ค่อยเก่งนัก

"นี่ผึ้ง...มีคนแอบดูเราอยู่" พลอยเอ่ยปากทักเพื่อนสาว เมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังแอบมองพวกเธอติวหนังสือตรงม้านั่งหินในลานนั่งเล่นอยู่

"ใครเหรอ?" ผึ้งขมวดคิ้ว

"ก็แทนไง" พลอยพรรณยิ้ม เพราะแอบเห็นเด็กหนุ่มร่วมรุ่นจากสายศิลป์-ภาษา ที่ชื่อแทนไทแอบมองทั้งคู่อยู่ เจ้าหนุ่มแทนไทคนนี้เป็นเด็กหนุ่มผิวเข้ม รูปร่างสูงโปร่งและชอบเล่นดนตรีโดยเฉพาะกีต้าร์ สาวผึ้งสังเกตว่าหนุ่มแทนคนนี้มักชอบแวะเวียนมาด้อม ๆ มอง ๆ เธอตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์แล้ว หากไม่มีอะไรผิดพลาด ด้วยสัญชาติญาณหญิง กรรณิการ์รู้ว่าหนุ่มแทนคนนี้กำลังชอบเธออยู่แน่นอน

"อ้อ...แทนเหรอ?" ผึ้งตอบ พลางส่ายหน้า "ตานี่ตื้อไม่เลิกจริง ๆ"

"ทำไมไม่ลองคุยกับแทนเค้าดี ๆ ดูละผึ้ง" พลอยแสดงความเห็น "พลอยว่าแทนเค้าก็ไม่ได้เลวร้ายนะ แถมเล่นดนตรีเก่งด้วย"

"แล้วไงอ่ะ?" ผึ้งตัดบท "แทนไม่ใช่สเป็คผึ้งอ่ะ อย่างผึ้งต้องผู้ชายหล่อ ๆ กล้ามโต ๆ ผมสีทอง นัยน์ตาสีฟ้าอะไรแบบนี้ต่างหาก"

พลอยพรรณยิ้มรับ เจ้าหญิงน้ำแข็งในวัย 16 ปี ในชุดนักเรียนมัธยมปลายไม่ได้ตอบอะไร นัยน์ตาของเธอเหลือบมองเห็นหนุ่มแทนแอบมองพวกเธออยู่ 

"ทำไมเหรอพลอย?" ผึ้งเหลือบมองหน้าเพื่อนรัก ที่เหมือนกำลังหลุดหัวเราะออกมา

"แทนนี่ตลกดีเนอะ ผึ้งก็อย่าใจร้ายกับแทนให้มากเลย ลองคุย ๆ กับแทนดูหน่อยซิ" สาวพลอยออกความเห็น

"อะไรอ่ะ?" ผึ้งขมวดคิ้ว ก่อนหันกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นหนุ่มแทนกวักมือและยิ้มให้เป็นการทักทาย "ตาบ๊องเอ้ย!!"

"ว้า...แย่จัง ไม่อยากอยู่เป็น กขค แหะ สงสัยพลอยต้องขอตัวก่อนแล้ว" พลอยพรรณรู้งาน "เดี๋ยวพลอยขอขึ้นเรียนก่อนนะ สู้ ๆ นะผึ้ง"

"อ่าว!! จะหนีกันแบบนี้เลยเหรอ?" กรรณิการ์ทำหน้ามุ่ยใส่ พอพลอยพรรณเดินจากไป ก็เป็นโอกาสให้หนุ่มแทนเดินเข้ามาหาสาวที่ตนเองชอบ

"ผึ้ง หวัดดี" หนุ่มแทนรีบเดินเข้ามานั่งประกบสาวผึ้งที่ม้านั่งหินทันที "ทำอะไรอยู่เหรอ?"

"อ่านหนังสืออยู่" ผึ้งตอบ "แทนมีอะไรกับผึ้งเหรอ?"

"เอ่อ..." แทนไทหน้าแดง เด็กหนุ่มเกาหัวแก้เขินเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสาวที่ตัวเองชอบ "คือเราอยากบอกว่าเราชอบเธออ่ะ เธอมีแฟนยัง?"

"ยัง..." ผึ้งตอบไปตามตรง "ทำไมเหรอ? แทนจะจีบเรา ว่างั้น?"

"แหม...ผึ้งก็พูดซะ...แหะ ๆ" หนุ่มแทนยิ้ม "คือเราชอบผึ้งอ่ะ เราอยากคุยกับเธอ แบบเป็นเพื่อนกันไปก่อนอะไรแบบนี้ได้ไหม?"

"ก็เราเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนิ" กรรณิการ์ตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ ในใจก็นึกรำคาญหนุ่มแทน "ขอโทษนะ ผึ้งยังไม่อยากมีแฟน"

"ก็ไม่ได้บังคับผึ้ง..." แทนไทตอบ "แต่เราชอบผึ้งจริง ๆ นะ เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้ เรามีของอยากให้เธอน่ะ"

"อะไร?" ผึ้งขมวดคิ้วใส่ เมื่อเห็นหนุ่มแทนควักอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเรียน

"มันเป็นของที่เราอยากให้ผึ้งน่ะ" แทนไทสารภาพ "เราคิดว่าผึ้งน่าจะชอบ"

สิ่งที่แทนไทมอบให้ผึ้งคือกล่องดนตรีคู่รัก ที่ภายในมีตุ๊กตาหญิงชายกำลังควงคู่อยู่ พอเห็นแบบนี้ทำเอาสาวผึ้งถึงกับเผลอใจยิ้มออกมาจนได้

"ผึ้งชอบไหม?" หนุ่มแทนถาม เมื่อสังเกตว่าสาวผึ้งดูพึงพอใจกับของขวัญที่เขาเอามาให้ไม่น้อย

"ก็ดีนะ..." ผึ้งรีบเปลี่ยนโหมดทำหน้านิ่งใส่ "จริง ๆ แทนน่าเอาไปให้พลอยมากกว่านะ"

"เราอยากให้ผึ้งมากกว่า" แทนไทตอบตามตรง "เราคิดว่ามันเหมาะกับผึ้งนะ"

"เราคงรับไว้ไม่ได้หรอกแทน" สาวผึ้งยื่นกล่องดนตรีกลับไป "ดูแล้วคงแพงไม่น้อย แทนเก็บไว้กับตัวเองเถอะ"

"ไม่เป็นไรผึ้ง เราเต็มใจ" หนุ่มแทนทำหน้าเว้าวอนใส่สาวที่ตนเองชอบ "ถ้าผึ้งไม่รับ เราคงเก็บไว้ไม่ได้"

"แทน เราไม่อยากให้แทนเสียเงินกับสิ่งของแบบนี้นะ" ผึ้งเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ "เราไม่เห็นเลยว่าแทนต้องใช้เงินขนาดนี้ซื้อของแบบนี้ให้เราเลยนะ เราไม่สบายใจที่จะรับนะ"

"รับไปเถอะ เราเต็มใจ" หนุ่มแทนยืนยันอีกครั้ง "เราอยากให้ผึ้งจริง ๆ"

พอเจอลูกตื้อของหนุ่มแทนมาก ๆ ก็ทำเอาสาวผึ้งชักเริ่มหวั่นไหว ความจริงเธอเองก็นึกชอบเจ้ากล่องดนตรีชิ้นนี้ไม่น้อยนั่นแหละ แต่ก็ต้องไว้เชิงตามภาษาผู้หญิงที่มีผู้ชายมาชอบ สุดท้ายผึ้งก็เลยต้องรับของขวัญจากหนุ่มแทนโดยปฏิเสธไม่ได้

หลังจากที่สาวผึ้งกลับขึ้นห้องเรียน เหล่าบรรดาเพื่อน ๆ ต่างแซวสาวผึ้งกับยกใหญ่ จนสาวผึ้งยิ้มหน้าแดงเพราะความเขิน เรื่องที่หนุ่มแทนจากสายศิลป์-ภาษา ออกโรงทุ่มเงินซื้อของขวัญจีบสาวผึ้งจากสายศิลป์-คำนวณ กลายเป็นที่เลื่องลือกันในเหล่าบรรดาสาว ๆ มัธยมปลายในทันที

หลังจากนั้นหนุ่มแทนก็มักหาเวลาว่างมาหาสาวผึ้ง บางทีก็ซื้อโปสการ์ดสวย ๆ มาให้ หรือไม่ก็แอบดักรอตามจุดต่าง ๆ ที่คิดว่าสาวผึ้งจะเดินผ่านแล้วหยิบกีต้าร์มาร้องเพลงคลอ จนทำเอาสาวผึ้งเผลอยิ้มด้วยความเขิน แต่สุดท้ายสาวผึ้งก็ยังไม่มีท่าทีรับรักจากหนุ่มแทนสักที จนเวลาล่วงผ่านไปเกือบปี

...........................................................

ตอนนี้สาวผึ้งกลายเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 ของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาชื่อดัง ส่วนหนุ่มแทนก็ยังคงเดินหน้าจีบสาวผึ้งอย่างไม่ลดละ จนเพื่อน ๆ ของผึ้งหรือแม้กระทั่งพลอยออกปากว่าผึ้งน่าจะลองคบหากับหนุ่มแทนดู ส่วนสาวผึ้งก็ยังอ้ำอึ้ง เพราะยังสับสนตัวเอง เธอกลัวว่าความรักจะทำให้เธอสูญเสียการอนาคตตามแบบฉบับเด็กเรียนทั่วไป

แต่การกระทำต่าง ๆ ของผึ้งที่มีต่อแทนมันก็เป็นหลักฐานในตัวของมันเองว่าผึ้งน่ะก็เริ่มมีใจให้แทนไม่น้อย สังเกตได้จากทุกครั้งที่มีการแสดงดนตรีในงานต่าง ๆ ของโรงเรียน ผึ้งมักแวะไปดูการเล่นกีต้าร์ของหนุ่มแทนและเพื่อน ๆ เป็นประจำ พอลงจากเวที บางครั้งสาวผึ้งก็ซื้อน้ำดื่มเย็น ๆ มาฝากหนุ่มแทน ทำเอาเพื่อน ๆ ของหนุ่มแทนต่างอิจฉากันยกใหญ่

"เราเล่นกีต้าร์เป็นไงบ้างผึ้ง?" หนุ่มแทนเอ่ยปากถามขณะกำลังดื่มน้ำชาเขียวปั่นที่สาวผึ้งซื้อมาให้

"ก็ดี..." ผึ้งตอบ "แทนนี่เสน่ห์แรงเหมือนกันนะ ตอนผึ้งดูแทนเล่นกีต้าร์ มีแต่สาว ๆ กรี๊ดทั้งนั้นเลย"

"ผึ้งก็พูดเกินไป แหะ ๆ" หนุ่มแทนยิ้ม "ยังไงเราก็ว่าผึ้งน่ารักกว่าใครทั้งนั้น"

"อย่ามาทำปากหวานเหอะ!!" สาวผึ้งทำหน้าบึ้งประท้วงใส่ พอนึกอะไรไม่ออกก็เลยหยิกแขนหนุ่มแทนแก้เขินซะงั้น

"โอ้ย!!! เราเจ็บนะผึ้ง!!" หนุ่มแทนร้องเสียงหลง

"ก็ใครสั่งให้มาพูดหวานใส่เรา!!" สาวผึ้งทำหน้าบึ้งประท้วงใส่หนุ่มแทนเพราะความเขิน

"ก็เราพูดจริงอ่ะผึ้ง" มือกีต้าร์หนุ่มผิวเข้มยืนยันหนักแน่น "ตั้งปีแล้วนะ ผึ้งยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าเราคิดยังไงกับผึ้ง"

"ผึ้งรู้..." กรรณิการ์ทำเสียงอ่อน "แต่ผึ้งยังไม่พร้อม เรายังเด็กกันอยู่เลยนะ"

"ผึ้ง..." แทนไททำเสียงจริงจัง "ใช่ เราทั้งคู่อาจจะยังเด็ก แต่เด็กก็มีหัวใจ จริงไหมล่ะ? เด็กอย่างเราไม่มีสิทธิรักใครชอบใครเหรอ?"

"แต่...." พอได้ยินคำประท้วงของหนุ่มแทน ก็ทำเอาสาวผึ้งไปไม่เป็น "ผึ้งยังไม่พร้อมจริง ๆ ผึ้งไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก"

พอพูดเสร็จ สาวผึ้งก็เดินหนีหายหนุ่มแทนไปทันที ทำเอาหนุ่มแทนยืนงงไปไก่ตาแตก

......บางครั้งหนุ่มแทนก็ชักท้อใจ ตามจีบสาวผึ้งมาเป็นปี แต่สาวเจ้าก็ยังไม่ยอมรับรักซะอีก ต่อให้แสนดีและซื่อสัตย์แค่ไหน บางครั้งมันก็บั่นทอนกำลังใจเหมือนกันอ่ะนะ

.....................................................................................

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น สาวผึ้งก็เหมือนทำตัวเหินห่างจากหนุ่มแทน เพราะต้องการทบทวนและจัดการกับความรู้สึกภายในใจ จนสาวพลอยเพื่อนสนิทออกปากถามเพื่อนถึงสถานการณ์ความรักกับหนุ่มแทนในโปรแกรมแชต MSN

"เป็นไงบ้างแก เรื่องของแทนเป็นไงบ้าง?" สาวพลอยเอ่ยปากถามเพื่อนซี้ ที่ดูเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

"ก็ไม่มีอะไร ชั้นไม่อยากจะอะไรกับแทนอีกอ่ะแก" สาวผึ้งพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

"อืม...อ่ะนะ" พลอยพรรณตอบกลับมา "ชั้นว่าแกก็ใจร้ายเกินไปนะ แทนเค้าก็ดูจริงใจกับแกนะ"

"แต่ชั้นยังไม่พร้อม แกไม่เข้าใจชั้นหรอกพลอย แกไม่ได้ตกอยู่ในสถานะแบบชั้น" กรรณิการ์ตอบ "ชั้นยังไม่อยากเสียอนาคตเว้ยแก เรายังเรียนหนังสืออยู่นะ ชั้นกลัวว่า กลัวความรักจะทำให้การเรียนมีปัญหาอ่ะดิ"

"อืม...ก็จริง" พลอยพรรณตอบ "พวกเรามันก็เด็กเรียนซะด้วยนิ ยังไงการเรียนก็ต้องมาก่อน เอาเป็นว่าชั้นเข้าใจแกนะ สู้ ๆ เว้ยเพื่อน"

กรรณิการ์พอยิ้มออกอยู่บ้าง ที่ได้กำลังใจจากเพื่อนรักอย่างพลอยพรรณ ถึงแม้ว่าใครต่อใครจะมองว่าพลอยพรรณเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งที่ดูเข้าถึงยาก แต่แท้จริงแล้วพลอยพรรณก็เป็นเพื่อนที่ดีและน่าคบหามากคนนึงเช่นกัน กรรณิการ์ใช้เวลาที่เหลือในการอ่านทบทวนหนังสือจนเวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง จึงเดินลงมาหาน้ำดื่มทานในห้องครัวชั้นล่าง

"อ่าว....ยังไม่นอนอีกเหรอผึ้ง?" ไกรชยา หนุ่มใหญ่วัย 50 ปี เอ่ยปากถามลูกสาว ขณะกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ตรงห้องรับแขก

"ยังค่ะพ่อ หนูหิวน้ำ เลยอยากลงมาหาน้ำทาน" กรรณิการ์ตอบ

"เป็นยังไงบ้างลูก? เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย มาคุยแบบเปิดอกลับเฉพาะพ่อลูกกันหน่อยไหม?" ไกรชยาเอ่ยปากถามลูก

"เดี๋ยวขอผึ้งกินน้ำก่อนนะคะ" กรรณิการ์เดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็น "พ่อจะทานด้วยไหมคะ?"

"อืม..." ไกรชยายิ้ม พลางเหลือบมองลูกสาววัย 17 ปีที่กำลังหยิบขวดน้ำจากตู้เย็นเทใส่แก้วด้วยความเอ็นดู "ลูกพ่อโตเป็นสาวขึ้นมากเลยนะ"

"วันนี้มาแปลกนะคะพ่อ" ผึ้งยิ้ม "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?"

"พ่อแค่อยากคุยกับลูกบ้าง แค่นั้นเอง มานั่งก่อนซิ" หนุ่มใหญ่ยื่นมือรับแก้วน้ำจากลูกสาว "ขอบใจมากผึ้ง"

"วันนี้พ่อนอนดึกนะคะ" ผึ้งเอ่ยปากถาม ก่อนดื่มน้ำเข้าไปแก้กระหาย

"ก็อยากดูอะไรไปตามเรื่อง" ไกรชยาตอบ "ผึ้งล่ะ เป็นไงบ้าง ชีวิตส่วนตัว ชีวิตการเรียน"

"ก็เรื่อย ๆ ค่ะ" ผึ้งตอบ

"เป็นคำตอบที่คลุมเครือมากนะ ไอ้คำว่าเรื่อย ๆ เนี่ย?" ไกรชยาขมวดคิ้ว "ช่วยขยายความหน่อยได้ไหมผึ้ง เผื่อเราจะมีประเด็นอะไรให้คุยกันระหว่างพ่อกับลูกสาวมากขึ้น"

"ค่ะ...." ผึ้งเหลือบมองหน้าไกรชยาผู้เป็นพ่อ พ่อของเธอเป็นหนุ่มนักเรียนกฎหมายจากเมืองนอก เป็นคนที่มีการศึกษาและฐานะทางสังคมในระดับสูง อีกทั้งยังมีความคิดความอ่านที่ทันสมัยแบบชาวตะวันตก และยังมีความยุติธรรม ตอนสมัยหนุ่ม ๆ นี่จัดว่าเป็นหนุ่มหล่อคาสโนว่าคนนึงเลยทีเดียว กล่าวกันว่าไกรชยาฟาดมาแล้วทั้งสาวไทยและสาวเทศ จนกระทั่งมาพบรักกับกนกอรแม่ของผึ้ง เลยทำให้ไกรชยาต้องยอมถอดเขี้ยวเล็บทุกอย่างเพื่อแม่ของผึ้ง

"คุณพ่อคิดยังไงกับประเด็นเรื่องความรักในวัยเรียนคะ?" ผึ้งเอ่ยปากถามพ่ออย่างตรงไปตรงมา

"ถามแบบนี้ ผึ้งมีประสบการณ์โดยตรงหรือเปล่า?" ไกรชยาขมวดคิ้ว ราวกับว่ากำลังจะจับพิรุธลูกสาว "ถามว่ารักในวัยเรียนผิดไหมน่ะเหรอ? พ่อคิดว่าไม่ผิด"

"เหรอคะ..." ผึ้งรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินคำตอบของผู้เป็นพ่อ "ทำไมถึงไม่ผิดเหรอคะพ่อ"

"ถ้าสมมุติว่าคนสองคนยังอยู่ในวัยเรียนแล้วรักกัน ไม่ว่าใครก็ห้ามไม่ได้ ความรักเป็นเรื่องที่ดีนะผึ้ง ถ้าเราใช้ความรักเป็นกำลังใจขับเคลื่อนชีวิตเราไปข้างหน้า" ไกรชยายิ้ม "พวกฝรั่งเค้ามักจะพูดว่าอะไรนะ ลูก ๆ พอโตขึ้น พวกเขาก็จะเริ่มมีวิธีคิดและหนทางของพวกเขา โดยเฉพาะเรื่องความรัก ทางที่ดีของคนเป็นพ่อเป็นแม่คือคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ ให้พวกเขาได้เติบโตในเส้นทางที่พวกเขาเลือก มากกว่าที่จะไปขัดขวางแล้วออกปากห้ามโน่นห้ามนี่"

"ฟังดูแปลก ๆ ดีนะคะพ่อ" กรรณิการ์ยิ้ม "ความคิดของพวกฝรั่ง"

"ฝรั่งเค้าเสรีนะลูก" ไกรชยาตอบ "พ่อคิดว่าแนวคิดบางอย่างของพวกฝรั่งมันก็เข้าท่าดี แต่บางอย่างก็ไม่ใช่ มันสำคัญว่าเราจะเอามาปรับใช้ยังไง ว่าแต่พ่อถามจริง ๆ เถอะผึ้ง ลูกกำลังมีความรักหรือเปล่า?"

"เอ่อ..." กรรณิการ์ถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจอกับคำถามแบบนี้

"ตอบมาตามตรงเถอะ พ่อจะเก็บเป็นความลับระหว่างเรา" ไกรชยายิ้ม

"ก็ไม่เชิงค่ะพ่อ" สาวผึ้งยิ้มเจื่อน "มีเพื่อนที่โรงเรียนมาชอบหนู ตามจีบหนูเป็นปีแล้ว เค้าชื่อแทน"

"ว้าว...ไม่ธรรมดาแหะลูกพ่อ" ไกรชยายิ้ม "ลูกสาวพ่อเสน่ห์แรงไม่เบานะเนี่ย มีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบด้วย"

"พ่อก็!! พูดเบา ๆ หน่อยซิ!!" สาวน้อยทำหน้าดุใส่พ่อ "เดี๋ยวแม่ก็ตื่นหรอก"

"ไม่ต้องกลัวหรอก ขานั้นหัวถึงหมอนแล้วหลับเป็นตาย" ไกรชยายิ้ม "โหยย ผึ้งนี่ถอดแบบมาจากแม่เลย สมัยพ่อกลับมาจากเมืองนอกอ่ะนะ แบบเดียวกันเลย แม่ผึ้งตอนนั้นยังเรียนไม่จบปริญญาโทเลยมั้ง อ้างโน่นอ้างนี่ หาว่ายังเรียนไม่จบยังไม่อยากคบใคร ขนาดว่าเรียนปริญญาโทแล้วอ่ะนะ"

พอได้ยินไกรชยาผู้เป็นพ่อพูดถึงแม่ กรรณิการ์ก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะเรื่องราวความรักของทั้งคู่ช่างน่าประทับใจ และเป็นเรื่องเล่าที่ฟังกี่รอบก็ไม่มีวันเบื่อสักที

"พ่อเอาชนะใจแม่ผึ้งด้วยอะไรรู้ไหม?" ไกรชยาเอ่ยปากถามลูกสาว "วันแรกที่พ่อพบกับแม่พ่อเป็นยังไง ทุกวันนี้พ่อก็ยังเป็นแบบนั้น และสิ่งสำคัญที่สุดของคนที่รักกันคือความซื่อสัตย์"

"ค่ะพ่อ..." กรรณิการ์พยักหน้า



"ลูกยังเด็กนะ แต่ก็ไม่เด็กเกินกว่าที่จะเรียนรู้คำว่ารัก ถ้าผึ้งคิดว่าแทนเค้าเป็นคนดี ก็ลองพามาที่บ้านแนะนำตัวกับพ่อกับแม่ซิ" ไกรชยาเสนอความเห็น

"แหม....พ่อก็" กรรณิการ์ทำหน้าเขินใส่ "ผึ้งยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรกับแทนเลยนะคะ"

"ก็พูดไว้ก่อน...." หนุ่มใหญ่ยิ้ม "ผึ้งพูดกับพ่อตรง ๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว ถ้าผึ้งอยากจะคบกับหนุ่มแทนนั่นก็ลองดู แต่จำไว้นะว่า ต้องให้อยู่ในสายตาของผู้หลักผู้ใหญ่เค้า เข้าใจพ่อนะ"

"ค่ะ..." สาวผึ้งพยักหน้า "พ่อคะ ผึ้งเริ่มง่วงแล้ว เดี๋ยวผึ้งขอตัวไปนอนก่อนนะคะ"

"อ่าว...อะไรกันจะรีบไปนอนซะละ?" ไกรชยาทำหน้างง พลางเหลือบมองนาฬิกา "เออแหะ จะห้าทุ่มแล้ว เดี๋ยวพ่อไปนอนบ้างดีกว่า แยกย้ายกันไปทางใครทางมันเถอะ"

สองพ่อลูกช่วยกันเก็บแก้วน้ำไปไว้ในห้องครัว ก่อนช่วยกับถอดปลั๊กไฟและสวิตซ์ไฟและแยกย้ายเข้านอน สำหรับผึ้งแล้ว ไกรชยาเป็นทั้งพ่อและที่ปรึกษาชีวิตที่ดี แต่ไม่บ่อยครั้งนักที่เธอจะได้เจอกับพ่อ เพราะพ่อของเธอมักวุ่นวายอยู่กับงานต่าง ๆ ของกระทรวงยุติธรรม จนทำให้แทบไม่มีเวลาว่างให้ครอบครัวนัก ส่วนแม่ของเธอก็วุ่นวายอยู่กับการทำหน้าที่เป็นครูบาอาจารย์ในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังในเขตบางเขนใกล้บ้านของเธอ

พอได้ยินคำแนะนำของพ่อ ก็เลยทำให้ผึ้งรู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง บางทีพรุ่งนี้ เธออาจจะลองไปคุยกับหนุ่มแทนเรื่องนี้ตรง ๆ ดูสักครั้ง

"แทน...ผึ้งยอมแพ้ใจแทนแล้วนะ" สาวผึ้งยิ้มหวาน พลางนึกวาดฝันรักครั้งแรกของเธอกับหนุ่มแทน "พรุ่งนี้เราจะไปหาแทนนะ"

................................................................

ตัดมาที่วันรุ่งขึ้น สาวผึ้งรีบแต่งตัวชุดนักเรียนแล้วเดินขึ้นรถโดยสารประจำทางและต่อรถไฟฟ้า BTS เพื่อเดินทางไปโรงเรียน ในหัวก็คิดแต่เรื่องของแทน และคิดว่าจะพูดอะไรกับแทนดี ให้ตัวเองดูไม่สูญเสียความเป็นกุลสตรีที่ดีอย่างที่แม่เธอเคยสอนไว้

สาวผึ้งเดินเข้าห้องน้ำหญิงเพื่อเช็คสภาพความเรียบร้อยของหน้าตาและทรงผม ผึ้งเหลือบมองภาพของตัวเองในกระจกก็นึกภูมิใจอยู่ลึก ๆ ว่าตัวเองมีเสน่ห์ไม่เบาที่ทำเอาหนุ่มแทนมาชอบและตามตื้อเป็นปีได้ ในขณะที่สาวพลอยเพื่อนรักที่น่ารักกว่ายังโสดสนิท เพราะรายนั้นไม่เปิดโอกาสให้หนุ่ม ๆ คนไหนมาขายขนมจีบเลยแม้แต่คนเดียว

"ผึ้ง ๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!" เพื่อนสาวของผึ้งที่ชื่อยัยแก้วรีบวิ่งเข้ามาในห้องน้ำเพื่อบอกข่าวสำคัญ

"มีอะไรเหรอแก้ว?" สาวผึ้งขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ว่าทำไมแก้วถึงดูตื่นตระหนกแบบนั้น

"ก็แทนอ่ะ...แทนแฟนแกอ่ะ....แฮ่ก ๆ รถล้มอยู่หน้าโรงเรียน ตอนนี้นอนสลบไม่ได้สติอยู่ แกรีบไปดูเร็ว!!"

"อะไรนะ!!" กรรณิการ์ถึงกับหน้าถอดสี เมื่อได้ยินว่าหนุ่มแทนประสบอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ล้มอยู่หน้าโรงเรียน "ไม่จริงใช่ไหมแก้ว!!"


....................................................................


ตัวอย่างตอนต่อไป (อยากรู้ก็เม้นท์เอานะครับ)

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Yummy Yummy]

สนุกมากครับ น่าติดตาม เป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆนะครับ




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[Suchart Thanee]

ฝีมือของท่าน ทำเป็นหนังเรื่องสั้นได้สบายๆ เป็นกำลังใจให้ครับ

[cdx]

สองเรื่อง ต่างอารมณ์ ในเวลาเดียวกัน นับถือๆ

[thep59]

ขอบคุณสำหรับเรื่องใหม่ที่นำมาให้อ่านกัน ต่อจากเกมรักภารโรงเฒ่าครับ น่าติดตาม สนุกมากครับ ขอเป็นกำลังใจให้กับผลงานดีๆนะครับ

[Phoowadol]

ว๊าวๆๆ ความเสียวของน้องอุ๊ ยังไม่จบตอนเลย ท่าน Nato87 ก็จัดความเสียวให้เราได้ฟินกันกับ ทนายผึ้ง เพื่อนหมอพลอย คนสวย ให้เราได้ จินฯกันแบบนี้ รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเลย นึกว่าถ้าจบ ภาคแรกแล้วจะหายไปหรือเปล่า ตอนนี้รู้แล้วว่ายังไงๆก็ ยังได้อ่านผลงาน ของไรต์ อีก แน่นอน แค่ชื่อตอน ก็พาเอาเรา เสียวแล้ว ครั้งแรกของผึ้งนี่ คงกับหนุ่มแทน สินะครับ เสียสาวตั้งแต่มปลาย โอว์ อยากเห็นๆครับ
ว่าแต่ ก่อนเสียว ของน้องผึ้ง ไรต์ อย่าลืม จัดพาท3ของน้องอุ๊ ให้เราได้ สุขเสียว แบบเต็มอิ่มด้วยนะครับ
ขอบคุณมากครับ ท่านNato87

[Nong5670]

มีเรื่องใหม่เข้ามาให้อ่านอีกแล้ว ขอบคุณผู้ประพันธ์นะครับตั้งหน้าตั้งตาเขียนมาให้พวกเราได้อ่านกัน

[holovelove]

เกริ่นนำมาแบบนี่  นึกถึงสมัยเรียนเลย

[jinpin]

อ้าว หนุ่มแทนรถล้มแล้วหนูผึ้งจะได้เสียสาวกับใครครับ

[txxt30]

เริ่มต้นแบบกุ๊กกิ๊กใสๆ ประสาเด็กเรียนเลยนะครับ  บทต่อไปคงเริ่มโตขึ้นมาอีกนิด

[อิทธิพล ทบชา]

อยากให้เป็นนางเอกในเรื่องของตาลุงจริงๆ เอาไว้เป็นคอลเลคชั่นฮาเร็ม555

[funkypunk]

ยินดีมากที่มีเรื่องแทรกระหว่างรออ่านลุงต่อ ติดตามเรื่องราวของผึ้งต่อไปครับ หวังว่าเนื้อเรื่องฉีกแนวออกไป 

[moomninja 555]

อ่านแล้วน่าติดตาม ว่าทั้งสองสาวจะเป็นอย่างไร

[kriangbaac]

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนเรียนเลยครับ เป็นรักใสๆน่าติดตามมาก

[navy868]

มาแนวน่ารักสดใสวัยรุ่น...คนแรกของผึ้งคือนายแทนหรือเปล่า?