🧡 XONLY 🧡

สวัสดีครับ สวัสดี ตอนใหม่มาแล้ว  ออกตอนใหม่ๆถี่ๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ


ลงให้ครบ 100 % แล้วครับ


หลังจากอ่านเนื้อเรื่องทั้ง หมดแล้ว คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ


ปล. คอมเมนต์ต่างๆ มีผลกับระยะเวลาการลงตอนต่อไปนะครับ ฮี่ๆ เดือนนี้อาจจะลงถี่ๆหน่อย แต่ก็ขึ้นอยู่กับการคอมเมนต์และการแสดงความคิดเห็นครับ
อย่าลืมกลับมาคอมเมนต์หลังอ่านจบนะคร๊าบ



.........



ตอนที่ 23 : รุ้งพลอย ต้นปาล์ม น้ำฝน





7 วันผ่านไปหลังจากที่มิไรได้กลับไปที่ญี่ปุ่น การกลับไปครั้งนี้มิไรไม่ได้กลับไปเพียงลำพัง แต่สิ่งที่เธอได้กลับไปด้วย คือความรู้สึกที่มันชัดเจนมากขึ้น มันคือความรักที่เธอมีให้ริวกะมาตลอด 6 ปี ไม่มีวันไหนที่มันจะลดลง ไม่มีวันไหนที่มันจะจางลง แม้แต่นิดเดียว การที่รุ้งพลอยเข้ามาพูดกับเธอแบบนี้ เหมือนกับว่ามิไรได้ยกภูเขาออกจากอกเลยทีเดียว


เธอคิดมาตลอดว่าหลังจากที่ริวกะนั้นได้พบพลอย เธอจะกลายเป็นคนที่ไม่จำเป็นอีกแล้ว เธอจะไม่ได้แสดงความรักอีกแล้ว แต่ไม่เลย ไม่ใช่อย่างที่คิดเลย  ตอนนี้เธอกล้ารู้สึก กล้าแสดงออกมากกว่าเดิมเสียอีก ว่าเธอรักนายริวมาก มากมายไม่น้อยกว่าคนไหนๆเลย



ส่วนรุ้งพลอยนั้นก็ถูกแม่กุลของเธอนั้นลงโทษ ข้อหาทำอะไรเกินงามเช่นเคย  หลังจากที่เคลียร์เรื่องพี่มิไร เรียบร้อยแล้ว พิกุลก็ได้จัดการให้พลอยนั้นย้ายออกจากหอพักเจ๊จรรยาทันที โดยที่ไม่ได้บอกพลอยว่าเจ๊จรรยานั้นก็มีศักดิ์เป็นป้าบุญธรรมของเธอนั่นเอง และพลอยต้องมาอยู่กับพิกุลและอาม่าจนกว่า พิกุลจะเห็นว่าพลอยนั้นสามารถไปอยู่กับริวได้แล้วนั่นเอง




แต่เหตุผลที่พิกุลทำแบบนี้นอกจากจะลงโทษพลอยแล้ว ยังมีเหตุผลอื่น นั่นก็คือเธอจะฝึกให้พลอยรู้จักควบคุมเนตรทิพย์ของเธอนั่นเอง เพราะถ้าพลอยเห็นวิญญาณโดยที่ไม่รู้ตัวแล้วเกิดไปทัก เหมือนตอนที่ลพบุรีล่ะก็ พลอยคงไม่มีวิธีรับมือแน่ๆ เพราะแม้จะให้มีสายเลือดที่ทรงพลังเพียงใด แต่ถ้าพลอยยังไม่รู้จักวิธีควบคุมมันก็เท่ากับเสียเปล่านั่นแหละ



แน่นอนว่าพิกุลไม่ได้พูดตรงๆว่าจะสอนอะไร แต่ใช้วิธีสอนผ่านการทำสมาธิและนั่งกำหนดจิตลมหายใจ จริงอยู่ว่าพิกุลนั้นมีเชื้อสายของนักพรตจีน แต่ว่าเธอก็ศึกษาพระพุทธศาสนาเช่นกัน เธอคิดว่าการนำหลักพระพุทธศาสนามาปรับใช้กับพลอยนั้น น่าจะได้ผลดีกว่าการใช้ศาสตร์แห่งเต๋านั่นเอง



พลอยเองก็ตั้งใจอย่างมากๆ เธอคิดว่ามันคงเป็นการดีถ้าได้นั่งสมาธิกับแม่กุลทุกวันๆ แต่คนที่มีความสุขที่สุดคงไม่พ้นอาม่า เพราะตลอดเวลา 10 ปีที่ผ่านมา อาม่าเฝ้ามองพิกุลที่ต้องทนทุกข์ใจเศร้าใจที่ไม่สามารถตามหารุ้งพลอยได้ พิกุลจึงได้ทุ่มเทเวลาแทบจะทั้งหมดในการทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงานเพื่อที่จะสร้างรากฐานให้มั่นคงด้านทรัพย์สินและเงินทองเพื่อรอพลอยกลับมา



แต่ว่าตอนนี้พลอยก็กลับมาแล้ว พิกุลจึงได้แบ่งเวลาย่อยๆหลายอย่างมากขึ้น และหนึ่งในนั้นคือการแบ่งเวลามาดูแลพลอย สอนพลอยควบคุมพลังแบบอ้อมๆนั่นเอง อาม่าเองได้เจอพิกุลบ่อยขึ้น อาม่าได้เห็นพิกุลมีเวลาพักมากขึ้น แบบนี้แม่คนไหนจะไม่ดีใจ พูดตามตรงระบบรากฐานบริษัทของพิกุลนั้นเรียกได้ว่าแข็งแรงมากๆ




นั่นเพราะความสามารถของพิกุล ความสามารถของบุคคลกร และ ที่สำคัญยังมีพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจอย่างอิซานางิกรุ๊ปอีก เรียกได้ว่าแม้ว่าพิกุลจะไม่เข้างานสักเดือนบริษัทก็ยังคงทำงานได้สบายๆนั่นเอง



ตอนนี้พิกุลจึงได้แบ่งเวลามาให้พลอย แทนที่จะเอาเวลาไปจมกับกองเอกสารนั่นเอง เรียกได้ว่าการกลับมาของพลอยนั้น เติมเต็มอะไรหลายๆอย่างจริงๆ อาม่ายิ้มมีความสุขมากๆ ที่ทั้งหลานสาวและลูกสาวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ แม้ไม่ใช่หลานสาวในใส้แต่อาม่าก็รักพลอยมากๆจริงๆ นี่ถ้าเจ๊จรรยามาอยู่ตรงนี้ด้วยอีกคน อาม่าคงจะมีความสุขมากกว่านี้แน่ๆ


. . . . . . . . .


ณ. มหาวิทยาลัย



[ ริว ]  :  โอ๊ยย !!! คิดถึงพลอยเว๊ย !!!



อยู่ดีๆพี่มังกรของเราก็บ่นออกมาซะเฉยๆ ทำให้เพื่อนๆร่วมซุ้มนั้นถึงกับมองหน้ากัน พร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นในใจ
" อะไรของมึงอีกวะ "  นั่นเพราะว่านี่ก็ 2 อาทิตย์เข้าไปแล้วที่เขาไม่ได้จู๋จี๋ดู๋ดี๋จึ๊กจั๊กตั้บตั้บกับพลอยเลย จริงอยู่ว่าตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานั้นเขามีความสุขกับคิราระที่กลับไปเป็นคนเดิม อีกทั้งพี่อั้มที่น่ารักและใจดีมากกว่าเดิมจนเขาแปลกใจ



แต่ยังไงแล้ว เขาก็ยังอยากจะมีเวลาอยู่กับพลอยมากกกว่านี้นี่หว่า อยากโอบ อยากกอด อยากหอมแก้ม แต่ริวนั้นถูกพ่อของเขาสอนมาว่า ยิ่งรักมากเท่าไร ยิ่งต้องให้เกียรติมากเท่านั้น ริวจึงไม่แสดงอาการลุ่มล่ามใดๆ อย่างเช่นโอบเอว โอบไหล่พลอย ในขณะที่อยู่ในมหาวิทยาลัยเลยนั่นเอง ยิ่งนานวันมันก็ยิ่งทำให้เขายิ่งงุ่นง่านเข้าไปอี๊กกกก


[ เวย์ ]  :  อะไรวะ ก็เจอกันทุกวันไม่ใช่เหรอวะ



[ ริว ]  :  วันนี้ยังเลยโว้ย พลอยมีเรียนคาบเกี่ยวช่วงพักเที่ยงเลยไม่ได้เจอกัน



[ เวย์ ]  :  เอ้า ไอ้ห่า !!!  ตอนเย็นก็ได้เลิกเรียนก็ไปหาดิ่ ก็ได้เจอเหมือนกัน



[ ริว ]  :  มันไม่เหมือนกันเว้ย !!!  คือกูอยากเจอตอนกินข้าวเย็นที่บ้าน กูอยากอ้อนตอนนั่งดูหนังนี่หว่า



[ เวย์ ]  :  โห ไอ้ห่า คิราระจังก็อยู่ทั้งคน เสือกบอกว่าเหงา ว่าแต่มึงเหอะจะบริหารเวลายังไงวะถ้าพลอยกับคิราระจังอยู่ด้วยกัน  หารครึ่งเหรอ พลอยวันคู่ คิราระจังวันคี่ วันอาทิตย์ชาร์จแบตงี้เหรอ  อ้อลืมไป๊  ไม่ใช่หารครึ่ง ต้องหาร 3 สิ่นะ ฮี่ๆ หรืออาจจะ 4



[ ริว ]  :  หาร 3    หาร 4  ไรวะ



[ เวย์ ]  :   เปล๊า ( แอบหัวเราะ หึหึ )  แล้วตกลงว่าพลอยตอนนี้ ไปพักกับแม่ของเขาแล้วใช่มะ



[ ริวกะ ]  :  เออดิ่ นี่หนักเลย เจอกันที่มหาลัยว่าจำกัดเวลาแล้วนะ พอกลับไปบ้านปั๊ป กูนี่อโลนเลย น้ากุลบอกว่าให้พลอยคุยได้กับทุกคนยกเว้นกู


[ เวย์ ]  :  กร๊ากกกกก  บทลงโทษของว่าที่แม่ยาย นี่ไงล่ะไอ้ฟาย ไปทิ่มลูกสาวเขาเร็วเกินไป แต่ถึงต่อให้ไม่ใช่แม่ลูกแท้ๆ แต่น้ากุลของมึงเขาก็รักพลอยเหมือนลูกจริงๆ มึงไปทำแบบนั้นเขาก็ต้องเคืองบ้างแหละ   จั๊ดง่าวขนาด


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย !!! อย่ามาหลอกด่ากูด้วยภาษาเหนือนะเว้ย แม่กูก็คนเหนือกูฟังออกนะ



[ เวย์ ]  :  จั๊ดง่าว จั๊ดง่าว จั๊ดง่าว  ทำไมวะหรืออยากจะวางมวย


[ ริวกะ ]  :  ก็มาดิ่ค๊าบบบ



ปุ้ก ปั้ก ปุ้ก ปั้ก ปุ้ก ปั้ก  ริวกับเวย์นั้นกอดคอกันสาวหมัดไม่ยั้ง แต่ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเล่นกันเสียมากกว่า เพราะถ้าทั้งคู่ต่อยกันจริงๆ  พื้นที่โดยรอบคงแหลกเป็นเม็ดทรายไปแล้ว แต่ทันใดนั้นริวก็ฉุกคิดอะไรขึ้นได้บ้างอย่าง เขาจึงได้ทดสอบสิ่งนั้นทันที ด้วยการปล่อยหมัดที่ค่อนข้างเร็วกว่าปกติ



ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ แต่เวย์นั้นโยกหัวหลบการปล่อยหมัดของริวอย่างรวดเร็วราวกับว่าผ่านการต่อสู้มามากมายจนริวนั้นตกใจ จริงอยู่ว่าเขาไม่ได้เอาจริงๆ แต่ว่าไอ้เวย์ก็ไม่น่าจะหลบได้ไวขนาดนี้ ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเวย์ตอนนี้เทียบเท่าเซริซาวะหรืออาจจะมากกว่าเลยก็ว่าได้ นั่นจึงทำให้ริวนั้นยิ่งสงสัยในตัวเพื่อนของเขามากกว่าเดิม



แต่แล้วอยู่ดีๆ ริวก็เรียกชื่อน้องฝน จนเวย์ต้องหันมอง และเวย์ก็ติดกับเข้าอย่างจัง เพราะตอนนี้ฝนเรียนอยู่กับพลอย แล้วจะมาตรงนี้ได้ไง  มั่บ !!! ริวนั้นอาศัยจังหวะที่เวย์เผลอคว้าคออีกครั้งและจ้วงตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เข้าท้องของเขาอีกสามสี่ที



[ ริวกะ ]  :  เอ้ส เอ้ส เอ้ส เอ้ส


[ เวย์ ]  :  โอ๊ย กูยอมแล้ว คนเชี้ยไร หมัดยังกับปืนกล ไอ้สาดยอมแล๊ววว !!! มึงกินผลปีศาจไปเปล่าเนี่ยย


เสียงหัวเราะของเพื่อนๆนั้นดังลั่นเลย ไอ้คู่หูนรกแตกนี่เวลาปกติก็ใช้ชีวิตไม่ต่างกับวัยรุ่นทั่วไปเลย ใครจะไปเชื่อว่าไอ้สองคนนี้ เคยมีเรื่องกับบอดี้การ์ดมืออาชีพมาแล้ว อีกทั้งยังอัดพวกนั้นซะหมอบราวกับว่าเป็นเรื่องกล้วยๆ



แต่ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเพื่อน 2 คนกำลังเล่นกันเหมือนวัยรุ่นทั่วไปซะมากกว่า แต่แล้วเรื่องสนุกเรื่องใหม่ก็กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อมีสาวสวยดาวเด่นคนนึงกำลังเดินมา


[ เพื่อนร่วมคณะ ]   :   เฮ้ยๆ คู่จิ้นไอ้ริวมาแล้ว


[ ก๋อย ]  :  ไหนๆ ( หันมอง ) กร๊ากก ฮ่า ฮ่า ฮ่า


[ มะกรูด ]  :   เชี้ยเอ๊ย ถ้ากูไม่รู้จักไอ้ริวกูคงคิดว่าสองคนนี้แม่ง มีซัมติงแน่ๆ



[ เวย์ ]  :   ไอ้มังกรแม่มึงมา แล้วนู่น อ่อกก ปล่อยกู๊ววววว



เวย์ที่กำลังโดนริวกะนั้นจับล็อคด้วยท่า Sleeper hold นั้นก็ได้เอ่ยขึ้นมาทันทีที่เขาเห็น หญิงสาวคนหนึ่ง รูปร่างงามระหง อีกทั้งหน้าตาก็ยังสวยใสชวนมองยิ่งนัก รสานั่นเอง ดาราสาวสวยวัยรุ่น รสากำลังมีผลงานโด่งดังในขณะนี้


[ ริวกะ ]  :  กูไปละ เดี๋ยวมา


[ เวย์ ]  :  เอ้า เห้ย !!! ไปไหนวะ


[ ริวกะ ]  :  ทะเลสาบ


[ เวย์ ]  :   เฮ้ย อีกชั่วโมงนึงก็เข้าเรียนแล้วนะเว้ย วันนี้มีพรีเซนต์กลุ่มนะ


[ ริวกะ ]  :  เออ เดี๋ยวตามไปจองเก้าอี้ให้กูด้วย


ริวกะนั้นเดินออกไปแทบจะทันทีที่รสามาถึง จริงอยู่ว่าเขานั้นไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการโดนหาเรื่องเป็นประจำ แต่ว่าวันนี้เป็นวันพระ เขาอยากจะไปไหว้พี่ปิ่นสักหน่อย เขาจึงรีบเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่เหลียวมองกลับมาเลย


ส่วนรสาเองนั้นเมื่อเห็นริวกะกำลังจะเดินไปก็เตรียมที่จะหาเรื่องทะเลาะ แต่ริวก็หายวับไปทันทีราวกับหายตัวได้ รสางุนงงเลยทีเดียว เพราะเธอสาบานได้ว่าเห็นนายพายุจริงๆ


[ เวย์ ]  :  หวัดดี รสา


[ รสา ]  :  หวัดดีเวย์ คู่หู ไปไหนเหรอ ( ริวกะ )


[ เวย์ ]  :  ไปธุระน่ะ รสามีอะไรรึเปล่า


[ รสา ]  :  อ๋อ คือเราจะมาถามเรื่องการไปค่ายอาสาน่ะ เราอยากจะช่วยพวกเรื่องค่าใช้จ่ายส่วนต่างที่ไม่สามารถเบิกได้น่ะ


[ เวย์ ]  :   โอยไม่เป็นไรรสา ออกกันคนละนิดๆหน่อยๆเอง



[ รสา ]  :   ไม่เอา ๆ ๆ ตอนนี้ในบรรดาสมาชิกของชมรม มีแค่รสาที่ทำงานและมีรายได้แล้ว ให้รสาช่วยเถอะนะ



[ เวย์ ]  :  เอ่อเรื่องเงินไว้ก่อนก็ได้ แล้วก็เรื่องค่ายอาสา เรากำลังจะแจ้งในชมรมเลยว่า กำหนดการไปค่ายอาสาที่เชียงใหม่ คงต้องเลื่อนไปก่อนน่ะ


[ รสา ]  :   อ้าว ทำไมล่ะเกิดอะไรขึ้น


[ เวย์ ]  :  นี่ก็จะเข้าหน้าฝนแล้วน่ะ การเดินทางมันจะลำบากมากๆ เลย เพราะในป่าในเขามันเอาแน่เอานอนไม่ได้ และอีกอย่างปีนี้ น้องปี 1 ไปกันหลายคน ถ้าไปกันตอนนี้จะกลายเป็นว่าต้องให้ชาวบ้านเขามาดูแลพวกเราแทนน่ะสิ่


[ รสา ]  :   เออะ อ๋อ อื้มๆ



เวย์นั้นบอกถึงเหตุผลที่ต้องเลื่อนการออกค่ายกับรสาทันที จริงอยู่ว่าสภาพอากาศนั้นก็มีส่วนสำคัญ เพราะมันอาจจะส่งผลอะไรหลายๆอย่างกับสมาชิกที่ไม่มีประสบการณ์การอออกค่าย แต่เหตุผลหลักนั้นก็คือ



•••••


3 วันก่อนหน้านี้


ตรื๊ดดดด ตรื๊ดดดด


[ เวย์ ]  :  ฮัลโหล นั่นใคร


[ ปลายสาย ]   :   ผมเองครับ



หลังจากที่ออกกำลังกายในตอนเช้าตามปกติแล้ว เวย์ก็ได้เดินออกมารับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าที่หน้าระเบียงหอพักทันที และทันใดนั้นก็มีสายเรียกเข้าไม่ปรากฎชื่อโทรมา และเวย์ก็รับสายทันที และเพียงได้ยินเสียงเวย์ก็จำได้ทันทีว่าปลายสายคนนั้นเป็นใคร



[ เวย์ ]  :  สวัสดี แองเจโล่ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ  สบายดีใช่ไหม



[ แองเจโล่ ]  :  ผมสบายดีครับ ที่ไทยตอนนี้คงเช้าอยู่สิ่นะครับ



[ เวย์ ]  :  ใช่ ว่าแต่นายเถอะโทรมาตอนนี้มีอะไรรึเปล่า นายควรพักผ่อนได้แล้วนะแองเจโล่



[ แองเจโล่ ]  :  ก็เรื่องที่คุณแจ้งมานั่นแหละครับ


[ เวย์ ]  :  หะ หา !!! ? แจ้ง ?  ชั้นแจ้งอะไรไปเหรอ



[ แองเจโล่ ]  :  ก็เรื่องที่คุณให้มิเชลช่วยจัดการนั่นแหละครับ เรื่องพวก อดีตหน่วย Silver Knife นั่นแหละครับ


[ เวย์ ]  :   หว่า ยัยมิเชลนี่นะ ไปรบกวนนายจนได้ เฮ้อ !!!



[ แองเจโล่ ]  :  ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกครับ พอดีผมเดินผ่านเธอพอดี เลยขอรับเรื่องมาไว้เอง 


[ เวย์ ]  :  อ๋อ อื้ม แล้วได้เรื่องว่ายังไงบ้างแองเจโล่ ชั้นว่าชั้นพอจะจำพวกมันสองคนได้นะรู้สึกว่าจะเป็นพวกปลายแถวของ Silver knife



[ แองเจโล่ ]  :   ครับผม เชส ฟรีซ ( แกรมม่า ) เป็นชาวแอฟฟริกา เติบโตที่อเมริกา เข้ารับราชการทหารตอนอายุ 20 แต่มีปัญหาเรื่องการควบคุมอารมณ์ถึงถูกย้ายไปตะวันออกกลาง และมีปัญหาเรื่องการใช้กำลังที่นั่น สุดท้ายก็โดนขับออกจากกองทัพ และเจ้าตัวก็ไปเข้าร่วมกับ กองทหารรับจ้าง Silver knife   


เอียน ดักลาส ( อัลฟ่า ) เป็นชาวอเมริกันตั้งแต่กำเนิด เคยเขารับราชการทหาร มีนิสัยชอบใช้ความรุนแรงเช่นกัน แต่เขานั้นทำเรื่องขอย้ายไปตะวันออกกลาง จึงได้รู้จักกับ เชส ฟรีซ และพอเชส ถูกขับไล่ออกจากกองทัพเขาจึงได้ออกตามไปด้วย แต่ว่าในภารกิจหนึ่งของหน่วย Silver knife พวกเขาได้ไปฆ่าตัวประกันตาย ทำให้ถูกตัดหางปล่อยวัดและขึ้นบัญชีดำ สุดท้ายก็ต้องออกจากประเทศไปหางานทำ สุดท้ายก็สร้างชื่อจากการเป็นบอดี้การ์ดครับ




[ เวย์ ]   :   แล้วตอนนี้พวกมันถูกถอดถอน ใบอนุญาตของบอดี้การ์ดสากลแล้วใช่มั้ย แองเจโล่



[ แองเจโล่ ]  :  ใช่ครับ เดิมทีพวกมันก็มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ และ ชอบใช้ช่องว่างของกฎเข้าทำร้ายคนบ่อยๆ ครั้งนี้เพราะมีหลักฐานพวกมันจึงไม่สามารถดิ้นหลุดได้ เรื่องที่คุณเอาชนะพวกมันได้ผมไม่แปลกใจเลย แต่เด็กหนุ่มอีกคนล่ะครับ เขาเป็นใคร ทำไมทักษะการต่อสู้ของเขาสูงมาก สูงพอๆกับคุณเลย



[ เวย์ ]  :  อื้ม  เผลอๆ ถ้าเกิดเอาจริงขึ้นมา ชั้นอาจจะสู้เขาไม่ได้ก็ได้นะ แองเจโล่ เฮ้อ



[ แองเจโล่ ]  :   ใครกันครับ เด็กหนุ่มคนนั้น ผมรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน



[ เวย์ ]   :   อิซานางิ ริวกะ น่ะ จำเหตุการณ์เมื่อ 2 ปีก่อนได้มั้ย นั่นแหละฝีมือของเขา


[ แองเจโล่ ]  :   เหตุการณ์คุ้มกันนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นั่นเหรอครับ โอ้ !!! นั่นยังไงล่ะ ผมว่าแล้ว พอเอ่ยชื่อขึ้นมาผมก็จำได้ทันที ว่าตอนที่ประชุมนานาชาติ เด็กคนนี้ถูกเอ่ยชื่อ ขึ้นมา ว่าฝีมือนั้นหาตัวจับยาก และยิ่งคนระดับคุณถึงกับออกปากชมแบบนี้ล่ะก็ ผมก็หมดข้อสงสัยในตัวเด็กคนนี้จริงๆครับ



[ เวย์ ]  :  ใช่ ฝีมือโดดเด่นมากเลยล่ะ  เฮ้อ !!!   แต่เหนื่อยมากเลยล่ะ เขายังไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ความโกรธของตัวเองได้ดีเท่าที่ควร ชั้นเองต้องออกตัวห้ามหลายครั้ง บางทีชั้นก็กลัวว่าจะตายด้วยมือของเขาสะด้วยสิ่ 555555


[ แองเจโล่ ]  :  ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยชอบนิสัยนั้นของเขานะครับ


[ เวย์ ]  :   มันก็มีบ้างแหละที่จะหงุดหงิด แต่โชคดีที่พอชั้นออกปากเตือน เขาก็สามารถระงับอารมณ์ และ สะกดความโกรธตัวเองได้ทันควัน และเหตุผลที่เขาโกรธจนขาดสติ นั่นก็เพราะคนรอบตัวโดนทำร้าย โดนกลั่นแกล้ง ชั้นเลยพอเข้าใจในเหตุผลนั้นได้ ตัวตนของอิซานางิ ริวกะนั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าชั้นจะคาดได้เลย 5555+



[ แองเจโล่ ]  :  เอิ่ม... ผมรู้ว่าไม่ควรถามคำถามนี้ แต่ว่าคุณคิดจะกลับมาไหมครับ



[ เวย์ ]  :  ชั้นเริ่มสนุกกับชีวิตแบบนี้แล้วสิ่แองเจโล่ ได้กลับมาเรียนเหมือนคนอื่น ได้สนุกกับเพื่อนบ้าง ถึงฉันจะแก่กว่าพวกเขาก็เถอะ 55555 ว่าแต่ ที่นายอุสส่าห์โทรมาคงไม่ใช่แค่เรื่องไอ้พวกลูกเจี๊ยบ สองตัวนั่นใช่มั้ย



[ แองเจโล่ ]  :   ครับ เรื่องที่คุณจะไปออกค่ายน่ะครับ  ตอนนี้ที่ชายแดนเชียงใหม่ ไม่ค่อยปลอดภัยครับ คาราวานขนยาเสพติดกำลังเคลื่อนพลครับ เข้าใกล้หมู่บ้านที่พวกคุณจะไปออกค่ายกัน ผมเกรงว่าช่วง 1-2 เดือนนี้จะไม่ปลอดภัยนะครับ ถ้าเป็นไปได้ผมแนะนำให้คุณเลื่อนกิจกรรมชมรมออกไปก่อน



[ เวย์ ]  :   อะไรเนี่ย นี่ติดตามการใช้ชีวิตของชั้นด้วยเหรอ พวกเบื้องบนเนี่ยน้า !!!  ว่าแต่ ไอ้พวกนี้ มันเป็นไฮดร้ากันหรือไง จับไป1 โผล่มา2 นี่ขนาดพวกเราร่วมมือกับรัฐบาลไทยไล่กวาดล้างเป็นเดือนๆแล้วนะ ยังไม่หมดอีก เฮ้อ รู้งี้น่าจะฆ่าพวกมันให้หมดก็ดี


[ แองเจโล่ ]  :  . . . . .


[ เวย์ ]  :  เอาน่ะๆ ช่างมันเถอะ ชั้นเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรน่าแองเจโล่ ขอบใจมากสำหรับข่าวสารนะ แต่นายอย่าติดต่อชั้นบ่อยๆเลย  ตัวนายเองจะลำบากเอานะ


[ แองเจโล่ ]  :   แค่นี้เองครับ ผมไม่ได้ลำบากอะไรเลย มันเทียบไม่ได้กับที่พวกเราเคยทำกันคุณไว้เลยสักนิ~



[ เวย์ ]  :  เอาล่ะ ชั้นจะไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนแล้ว  นายนอนได้แล้วล่ะ รักษาสุขภาพด้วย


[ แองเจโล่ ]  :   เช่นกันครับ มิสเตอร์ อเวจี




••• ปัจจุบัน •••



[ เวย์ ]  :  อ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ หน้าฝนนี่ลำบากเลยเนอะ


[ รสา ]  :  อื้มๆ ๆ ช่วยไม่ได้นี่นา ก็คงต้องเลื่อนการออกค่ายไปก่อนแหละเนอะ



[ เวย์ ]   :  โทษทีนะ ถ้ามันไปกระทบ ตารางงานของรสา



[ รสา ]  :  โหยย ไม่เป็นไรหรอกเวย์  รสาก็ไม่ได้มีงานทั้งเดือนเหมือนพี่ๆเขา สบายใจได้



รสากับเวย์นั้นพูดคุยกันได้อีกสักพัก มะกรูดก็เดินมาพอดี แถมมีจานข้าวมาด้วย ดูเหมือนตอนนี้ได้เวลาเติมสารอาหารให้ร่างกายเสียแล้ว



[ มะกรูด ]  :  เวย์เว้ย กินข้าวเว้ย กูซื้อมาให้แล้ว ไก่ผัดเม็ดมะม่วง


[ เวย์ ]  :   จัดมาไอ้กรูดลูกพ่อ เอ้อ รสาๆ กินข้าวด้วยกันมั้ย ไหนๆก็มาแล้ว



[ รสา ]  :  เอาสิ่ ๆ ๆ เราไปซื้อแปปนะ



รสานั้นรีบเดินไปซื้อข้าวทันที ตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องคุยได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เพียงไม่นานก๋อยก็เดินมาสมทบทันที ตอนนี้ 3 หน่อ ได้นั่งคุยไปกินไปในหลายๆเรื่อยและแล้วก็ลามมาถึงเรื่องที่ริวกับเวย์โชว์โหดจนได้



[ ก๋อย ]  :  ไอ้เวย์ กูถามไรหน่อยดิ่ คือ ถ้ามึงกับไอ้ริวซัดกันตัวๆใครชนะวะ


[ เวย์ ]  :  กู


[ ก๋อย ]  :  เยดเข้


[ เวย์ ]  :  กูไปตั้งแต่หมัดแรกแล้วไอ้เชี่ยก๋อย  มึงก็เห็นว่ามือตีนมันหนักแค่ไหน


[ มะกรูด ]  :  แต่ แม่งสุดยอดจริงๆวะ ทำท่า ชินริวเคน ได้ด้วย อยากกราบงามๆสักที แถมยังปาดาวกระจายอีก เท่ชิบหาย


[ ก๋อย ]   :  เออ แม่งทำได้ไงว่ะ ทั้งแม่น ทั้งแรง แถมยังสั่งได้ดั่งใจ โหดชิบหาย



[ เวย์ ]  :   เฮ้ยๆ ๆ  รสามาแล้วเปลี่ยนเรื่องๆ



ในขณะที่สามคนกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสชาติ รสานั้นก็ถือจานข้าวมาพอดี เวย์จึงต้องบอกให้ทุกคนเปลี่ยนเรื่องคุย และเพียงไม่นานนัก ทั้ง 4 คนก็นั่งคุยกันไปกินกันไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนกระทั่ง ผ่านไปราวๆ 15 นาที


รสาที่ทานข้าวหมดแล้วก็ดูนาฬิกา พร้อมกับขอตัวไปเรียนก่อน ( รสาเรียน นิเทศฯ )  หลังจากที่รสานั้นได้เดินไปแล้ว ริวก็กลับมาทันที เวย์เองนั้นก็จนปัญญาจริงๆนั่นแหละ สองคนนี้เหมือนจะไม่ถูกกันก็พูดได้ไม่เต็มปาก เหมือนจะเป็นมิตรกันก็ไม่น่าใช่



มันเหมือนมีอะไรแปลกๆที่ตัวรสาเองเสียมากกว่า เพราะเพื่อนรักของเขาคนนี้ปกติมันก็แทบไม่สนใจโลกอยู่แล้ว วันๆถ้าไม่เรียนก็ออกกำลังกาย จะเอาเวลาที่ไหนไปกวนตีนรสา แบบนี้มันคงต้องมีที่มาที่ไปแล้วล่ะมั้ง ส่วนทั้ง 4 เกลอนั้นเมื่อกินข้าวกันเสร็จก็ต้องรีบไปเข้าเรียน และเตรียมรายงานวิชากฎหมายทันที



ชีวิตในมหาวิทยาลัยนั้น มันก็ไม่ได้สนุกเสมอไปเหมือนที่เล่าๆกันมา เพราะทุกคนก็ต่างดิ้นรนให้ตัวเองเรียนผ่าน ดิ้นรนให้ตัวเองได้เกรดสูงๆ ดินรนเพื่อที่จะคว้าโอกาสที่ดีหลังจบปี 4 แม้ว่าริวจะอยากเจอพลอยมากแค่ไหน อยากจะแว๊ปไปหาเพียงใด


แต่ในความเป็นจริงเขาก็ต้องเรียนหนังสือเพื่อที่จะไม่ใช่ชื่อของอิซานางิต้องอับอาย พลอยเองก็เช่นกัน เธอก็อยากจะเจอริวเหมือนกัน แต่เธอก็ต้องเรียน ก็ต้องทำรายงานเหมือนกัน เพราะเธอนั้นต้องรักษาทุนไว้ให้ได้ จริงอยู่ว่าตอนนี้สถานภาพทางการเงินของพลอยต่างกับเมื่อ 1 อาทิตย์ก่อนราวฟ้ากับเหว เพราะว่ามีทั้งฝั่งริวกะ ทั้งแม่กุลคอยซัพพอร์ทเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้



แต่เธอก็ต้องพยายามเรียนให้ดีเพื่อที่จะรักษาทุนเอาไว้ ถ้ารักษาเกรด รักษาทุนแค่นี้ไว้ไม่ได้เธอคงทำให้แม่กุลที่คอยผลักดันเธอมาตลอดต้องเสียหน้าแน่ๆ ถ้าลูกสาวบุญธรรมคนนี้หลุดทุนเพราะความขี้เกียจ เพราะฉะนั้นวันๆนึงในมหาวิทยาลัย ริวกับพลอยจะได้เจอกันก็ต่อเมื่อพักกินข้าว หรือไม่ก็แค่ช่วงว่างหลังเลิกเรียนและรอพิกุลมารับจริงๆ และวันนี้เองก็เช่นกัน



[ ฝน ]  :   เฮ้อออออ เหนื่อยจังวันนี้ เข้า Lab 2 คลาสเลย ฮืออออ รายงานเพียบเลย


[ พลอย ]  :  งือ เหนื่อยจังเลย


[ ฝน ]  :  พลอย ๆ ๆ ๆ  ไปตึกคณะนิเทศศาสตร์กันมั้ย วันนี้มีตลาดนัดด้วยล่ะ


[ พลอย ]  :  อื้อไปสิ่ แต่เดี๋ยวพลอยโทรบอกริวก่อนนะ ถ้าไม่บอกคงได้ไปรอที่คณะเก้อแน่ๆ


ในขณะที่พลอยกำลังหยิบโทศัพท์ขึ่นมาเพื่อต่อสายหาหนุ่มคนรักนั้น ด้านฝนก็โทรศัพท์หาใครบางคนเช่นกัน และเมื่อทั้งคู่วางสายนั้น ก็พร้อมใจกันพากันเดินไปที่ตึกนิเทศศาสตร์ทันที


---------


••• ด้านริว •••


[ ริวกะ ]  :   ไอ้เวย์ เดี๋ยวพลอยกับฝนจะไปเดินตลาดที่ตึกนิเทศฯ  ไปตึกนิเทศฯกัน


[ เวย์ ]  :  เออ ไปไป ทาโกยากินี่เด็ดสัดๆๆ เลย


[ ริวกะ ]  :  สู้น้าคุรุมิ แม่ของคิราระไม่ได้หรอกเว้ย  คนนั้นนี่ยืนหนึ่งเรื่องอาหารญี่ปุ่นเลย


[ เวย์ ]  :   เออๆ บ้านมึงนี่โชคดีว่ะ ได้แม่ของคิราระจังมาทำงานที่บ้าน อิจฉาว่ะได้กินของดีๆทุกวัน


[ ริวกะ ]  :  เอาน่ะ ไว้ปิดเทอมนี้ไปบ้านกู เดี๋ยวกูจะให้มึงกินข้าวฝีมือน้าคุรุมิ ทุกมื้อเลย


[ เวย์ ]  :  โอ้โห ถูกใจเลยครับลูกพี่ ผมขอฝากชีวิตรับใช้พี่เลยคร๊าบบบ


สองเกลอนั้นพูดปุ๊ปก็ออกเดินไปทันที พวกเขาเดินตรงดิ่งไปเลยทีเดียว ริวก็อยากเจอพลอย เวย์ก็อยากเจอฝน เรียกได้ว่า พี่น้องรหัสคู่นี้ ได้กันเป็นคู่จริงๆ ตลอดทางนั้นทั้งสองนั้นก็ตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆหลายคนเลยททีเดียว สิ่งที่แปลกก็คือ ทั้งสองคนนี้ดูหล่อคน ดูแมนขึ้นปิดหูผิดตา



คงเพราะเรื่องที่เล่าลือกันว่าทั้งสองนี้สงสอนพวกบอดี้การ์ดไปนั่นเอง แม้จะมีคนเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ข่าวลือมันก็กระจายไปแล้ว แล้วอีกอย่างหุ่นของทั้งสองก็ชวนให้เชื่อแบบนั้น เพราะทั้งคู่นั้นสูงโปร่ง ดูกำยำ และแข็งแรงจริงๆ แต่ระหว่างนั้นพี่ษาก็ต่อสายมาหาเวย์ซะเฉยๆเลย


[ เวย์ ]  :  ฮัลโหล ค่ะ


[ ษา ]  :   บะ บะ บ้า ค่ะ อะไรนี่ผีเข้าเหรอเวย์


[ เวย์ ]  :  ก็เปล่าครับ แค่อยากพูดกับพี่ษาแบบที่แฟนพูดกันบ้างแค่นั้นเอง


[ ษา ]  :  บะ บะ บ้า บ้า ใครแฟน พี่ไปยอมรับเป็นแฟนตั้งแต่ตอนไหน อย่ามาขี้ตู่นะเวย์


[ เวย์ ]  :  เธอเป็นแฟนชั้นแล๊วววว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไหรหนอชั้นจะได้เป็นแฟนของเธอออออ


ริวนี่หันควั่บเลยทันที นี่ตกลงว่าเวย์นั้นกะว่าจะคบกับพี่ษาจริงๆงั้นเหรอ แล้วฝนล่ะตกลงนี่มันคบซ้อนหรือว่าอะไรเนี่ย แต่ที่สำคัญเหนืออื่นใด ไอ้ความเสี่ยวบวกน้ำเน่าในการโทรคุยกับพี่ษานี่แหละที่ทำเขาเข่าทรุด นี่เพื่อนของเขาไปจำไอ้บทพูดแบบนี้มาจากไหนวะเนี่ย


[ เวย์ ]  :  พี่ษาจะกลับไทยเมื่อไรเหรอครับ ผมคิดถึง


[ ษา ]  :  อือออ อีก 2-3 วัน  รอให้น้าพักฟื้นและกลับบ้านได้ก่อนน่ะ


[ เวย์ ]  :  ครับ ว๊าแย่จัง อยากกอดพี่ษาแล้วเนี่ย กลับมาเร็วๆนะครับ


[ ษา ]  :   อย่ามา อย่ามา เวย์อยากกอดพี่ หรือ อยากอะไรกันแน่


[ เวย์ ]  :  อยากกอดจริงๆครับ กอดจริงๆ นอนจับมือกันเฉยๆก็ได้


ไม่จริง กูไม่เชื่อไอ้สมถุย ริวกะถึงกับมองหน้าและคิดในใจ อย่างมึงเนี่ยนะจะแค่จับมือ ในห้องน้ำที่ผับของกู มึงยังไปล่อกันมาแล้ว อย่ามาตอแหลเลยไอ้สาดดดด  ริวนี่เดินไปมองหน้าไปเหมือนจะไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนของเขาจะเป็นถึงขนาดนี้ได้เลยจริงๆ


[ ษา ]  :  ชิร์ ถึงเวลา จะให้แค่กอดจริงๆ ด้วย ไม่ต้องมาขอมากกว่านั้นเลยนะ  เวย์ๆ แค่นี้ก่อนนะ พ่อเรียกแล้ว


[ เวย์ ]  :  คร๊าบ ๆ ๆ ๆ


ษาวางสายไปแล้ว ตอนนี้เธออยู่ที่ไต้หวัน นั่นเพราะเธอและครอบครัวได้มาเยี่ยมญาติซึ่งเป็นญาติฝ่ายแม่ เธอคลอดลูกออกมา และเนื่องจากญาติคนนี้กับแม่ของษาสนิทกันมาก แม่ของพี่ษาจึงได้เดินทางไปเยี่ยมด้วยตัวเองเลย ทำให้ตอนนี้เวย์ต้องอยู่คนเดียวที่ประเทศไทย



[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย ไอ้เวย์ คือกูก็ไม่ได้ดีขนาดที่จะสอนมึงหรอกนะ เพราะตัวกูเองก็ไม่ได้มีแค่พลอยคนเดียว แต่มึงแน่ใจแล้วเหรอว่าจะคบฝน ซ้อนกับพี่ษาแบบนี้



[ เวย์ ]  :  เออน่ะ อย่าถามกูเลย กูจัดการเองน่า


[ ริวกะ ]   :  เฮ้ย แต่ว่า...


[ เวย์ ]  :   ไอ้มังกร ขอร้องแค่เรื่องนี้ ให้กูจัดการเองได้ไหมวะ


น้ำเสียงและสีหน้าของเวย์เปลี่ยนไปทันที น้ำเสียงแฝงไปด้วยความจริงจังจนริวนั้นรู้สึกได้ ตลอดเวลา 1 ปีที่เป็นเพื่อนกันมานั้น มีไม่กี่ครั้งที่เวย์ใช้น้ำเสียงแบบนี้ ซึ่งริวกะเองก็รู้ดีว่าเมื่อเวย์ใช้เสียงนี้ ตัวเขาเองจะไม่สามารถสอดมือเข้าไปยุ่งหรือเสนออะไรได้เลย มีแต่ต้องเชื่อใจและปล่อยให้เวย์จัดการเองตามที่มันบอกเท่านั้น  ปั้กก !!!  อยู่ดีๆริวกะก็เตะเข้าที่ตูดเวย์จังๆ 1 ที ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยเฉยเลย


[ ริวกะ ]  :  ไปเถอะ กูหิวแล้ว ไปตึกนิเทศ ยะฮู้วววว


[ เวย์ ]  :  มึงจะยะฮู้ ก็ทำไปสิ่วะ มึงเตะกูทำไมเนี่ย โอยย ใส้กูเลื่อนแล้วมั่งเนี่ย



ริวนั้นเปลี่ยนบรรยากาศที่กำลังตึงเครียดให้คลี่คลายลงด้วยการเตะป้าปเดียวเท่านั้น ทั้งคู่พากันเดินไปยังตึกนิเทศศาสตร์ เพราะทุกวันพุธที่ 2 และ 4 ของเดือน จะมีตลาดนัดพิเศษมีเปิดท้ายขายของนั่นเอง และแน่นอนว่าที่นี่ก็เป็นแหล่งรวมของสาวๆเช่นกัน เพียงริวและเวย์เดินมานั้นก็ดึงดูดสายตาสาวๆได้เป็นอย่างดี ทั้งคู่นั้นตรงดิ่งไปร้านทาโกยากิทันที เพราะเจ้านี้ถือว่ารสชาติไม่ธรรมดาเลยก็ว่าได้


[ เวย์ ]  :  ทาโกะ ใส้ปลาหมึก 10 ลูกจ้า


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย หิวอะไรขนาดนั้นวะ


[ เวย์ ]  :  กินเผื่อเว้ย มึงก็รู้ว่าร้านนี้มาอาทิตย์เว้นอาทิตย์


[ ริวกะ ]  :  เออๆ กูหาซื้อของกินเผื่อพลอยแปป


ริวนั้นแยกตัวออกมาเพื่อหาของกินทันที แน่นอนว่าเขาจะซื้อไปเผื่อพลอยด้วยเช่นกัน เพราะตอนนี้ก็พึ่ง 4 โมงเย็น กว่าน้ากุลจะมารับพลอยก็ตั้ง 5 โมงครึ่ง เดี๋ยวพลอยจะหิวซะก่อน ริวเดินดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยๆเกือบ 10 นาทีจนกระทั่งพลอยก็เดินมากับฝนพอดี


[ พลอย ]  :  มาแล้วค่ะ แหะๆ กำลังจะโทรหาเลย เดินมาเจอพอดี โชคดีจัง


[ ฝน ]  :  สวัสดีค่ะพี่ริว  พี่เวย์ล่ะคะ


[ ริวกะ ]  :   จ้าพลอย ดีจ้าน้องฝน ไอ้เวนมันซื้อของกินอยู่


[ พลอย ]  :  ง่า ริวทำไมไปเรียก เวย์แบบนั้นล่ะ


[ ริวกะ ]  :  ก็มันเวน สมชื่อจริงๆนี่นา


[ พลอย ]  :  ง่าาส์ 


[ ฝน ]  :  ไม่เป็นไรหรอกพลอย พี่สองคนนี้เข้าเล่นกันแบบนี้ ตลอดแหละ


[ ริวกะ ]  :  ช่ายยย


[ เวย์ ]  :  นินทาไรกูวะ


[ ริวกะ ]  :  ใครจะกล้านินทาล่ะครับ ไอ้เวนเพื่อนรัก


[ เวย์ ]  :  มึงนะมึง เมื่อกี้เตะตูดกู กูยังไม่ได้เอาคืนเลยนะ


[ ริวกะ ]  :  ก็มาดิ่คร๊าบ


[ เวย์ ]  :  โอ้โห จี๊ดเลย ต่อหน้าน้องฝนด้วย จี๊ดเลยแบบนี้ สงสัยต้องโชว์แมนหน่อยแล้ว


เวย์นั้นพูดด้วยท่าที่ยิ้มแย้มและค่อยๆเดินเอาของไปวางไว้ที่โต๊ะม้าหินอ่อน ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาริวกะอย่างรวดเร็ว ฟุ่บ !!! เวย์เตะสูงอย่างรวดเร็วจนริวต้องเอี้ยวตัวหลบ และในจังหวะที่ริวนั้นกำลังหลบเวย์ก็ใช้เทคนิคพลิกตัวเตะตัดขาทันที


แต่มีเหรอที่พี่มังกรจะพลาดท่า จริงอยู่ว่าเวย์นั้นเร็ว แต่ริวกะนั้นเร็วกว่า เข้าตีลังกากลับหลังหลบในจังหวะแรกหลบการโจมตีของเวย์และกระโดดหมุนตัวตีลังกาฟาดส้นเท้าเข้าใส่อย่างจัง ปั้ก !!! เวย์ยกมือกันไว้ได้อย่างหวุดหวิด หน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนสีเลยในตอนนี้ เพราะเขาไม่คิดว่าจะเจอเทคนิคขั้นสูงแบบนี้ในชีวิตจริง


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย !!! ไอ้มังกร มึงเอาจริงเลยนี่หว่า


[ ริวกะ ]  :  มึงเปิดก่อนเองนะไอ้สาด  เดี๋ยวมึงต้องเจอโชริวเคน


ทั้งสองคนนี้เหมือนตะเตะต่อยกันจริงๆ จนพลอยนั้นถึงกับกุมหัวเลย เธอจูงมือฝนไปนั่งที่โต๊ะมาหินที่เวย์วางของไว้ก่อนหน้านี้พร้อมพูดด้วยสีหน้าละเหี่ยใจ


[ พลอย ]  :  เฮ้อออ ทำไมพวกผู้ชายนี่ชอบเอาชนะกันแบบนี้น้อ


[ ฝน ]  :  พะ พะ พลอยไม่ห้ามจะดีเหรอ พี่เวย์กับพี่ริว
จะตีกันแล้ว


[ พลอย ]  :  ไม่หรอกฝน  พลอยรู้สึกว่าสองคนนั้นกำลังเล่นกันอยู่


ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ เสียงริวและเวย์เตะต่อยรุกรับสลับกันไปมาราวๆ 1 นาที ตอนนี้หลายคนก็เริ่มหันมามองสองเพื่อนซี้ตีกันเสียแล้ว คือจะพูดยังไงดีล่ะเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้แค่เล่นกัน แต่กำลังโชว์ทักษะการต่อสู้มากกว่า



ฝ่ายนึงเตะ อีกฝ่ายนึงก็หลบ ฝ่ายนึงต่อย อีกฝ่ายก็บล็อคอย่างรวดเร็ว แต่ว่ามันเหมือนเป็นการซ้อมมือกันมากกว่า เพราะแม้จะดูเหมือนการต่อสู้ แต่ดูๆแล้วไม่มีใครจะแสดงอาการบาดเจ็บเลย


[ เวย์ ]  :  หู้ยย ไอ้เชี่ย มือตีน ไวชิบหาย

[ ริวกะ ]  :  โชริวเคน !!!

[ เวย์ ]  :  เฮ้ย ๆ ๆ  เอาจริงเหรอวะ



ในขณะที่เวย์กำลังบ่นๆนั้น ริวกะก็พูดว่าโชริวเรยซะงั้น ทำให้เวย์ถึงกับเหวอเลยทีเดียว เพราะถ้ามันต่อยโดนล่ะก็รับรองเขาได้ลงไปนอนนับดาวแน่ๆ เวย์จึงรีบ Step Back หลบไปข้างหลังด้วยความเร็วสูง แต่ว่า....  ผั๊วะ !!!  ริวพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับปัดขาของเขาด้วยท่าของยูโดอย่างรวดเร็ว ทำให้เวย์ถึงกับล้มกลิ้งเลยทีเดียว



[ ริวกะ ]  :  55555555 โดนหลอก


[ เวย์ ]  :  ไอ้ซ๊าดดดด !!!


เวย์ติดกับเข้าเต็มๆ ริวกะพูดหลอกไปว่าจะต่อยโชริวเคน แต่กลายเป็นว่าหลอกปัดขาให้เวย์ล้มแทน เวย์ถึงกับหัวร้อนนนน เลยทีเดียว แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับกลายเป็นหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแทน ริวนั้นเดินไปเพื่อจะจับมือและดึงเวย์ให้ลุกขึ้นมา พร้อมกับเดินไปหาพลอยปละฝนที่นั่งรออยู่


[ พลอย ]  :  ถ้าตัวเหม็นเหงื่อนะ พลอยจะตีจริงๆด้วย


[ ริวกะ ]  :  ไอ้เวย์มันอ่อนขนาดนี้ ริวยังไม่ทันเหงื่อออดหรอกครับ


[ เวย์ ]  :  ไอ้ซ๊าดดดดด


[ ฝน ]  :  พี่เวย์เป็นอะไรมั้ยคะ ล้มกลิ้งแบบนั้น

[ เวย์ ]  :  สบายมากกก พี่กลิ้งหลบแบบ ดิจิตอล เลยไม่เป็นอะไร


เท่านั้นแหละริวนั้นถึงกับสะดุ้งพลันกับครุ่นคิดทันที เพราะว่าเมื่อกี้เขาปัดเข้าที่ขาของเวย์จนล้ม จริงอยู่ว่ามันเป็นพื้นสนามหญ้า เวย์อาจจะไม่ได้บาดเจ็บ แต่ว่าเสื้อผ้านักศึกษาของเขาไม่มีแม้แต่รอยเปื้อนเลยแม้แต่น้อย นี่แสดงว่าไอ้เวย์เพื่อนของเขานั้นต้องมีทักษะการล้มตัวเพื่อหลบหลีกที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ อีกทั้งทักษะการต่อสู้นี้มันคล้ายๆกับ...


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย  ไอ้มังกร เป็นไรวะเงียบๆ


[ ริวกะ ]  :  ห่ะ เอ้อ เปล่าๆ ( สลัดความสงสัยทิ้ง )  ว่าแต่วันนี้งานเยอะมั้ยพลอย


[ พลอย ]  :  มากมายเลยค่ะ งืออ แต่ก็ไม่ยากเท่าไร เพราะเหมือนว่ารายละเอียดและบริบทพวกนี้ แม่กุลสอนไว้หมดแล้ว


[ ฝน ]  :  โห พลอย..พลอยบอกว่าไม่ยากเหรอ เราว่ามันยากจะตายไป 


[ พลอย ]  :  ฮรี่ๆๆๆ


พลอยนั้นยิ้มอย่างภูมิใจเลยก็ว่าได้ เพราะเนื้อหาวิชาที่ต้องทำรายงานนั้น มันคือสิ่งที่แม่กุลแอบสอนมาทั้งนั้นเลย ซึ่งตอนที่ยื่นเรื่องขอทุนเข้ามานั้นอาจารย์คณะกรรมการทุนการศึกษาก็พูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่า ความรู้ขอฝพลอยตอนนี้เทียบเท่ากับนักศึกษาปีสามแล้ว นั่นจึงทำให้รายงานนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพลอยเลย


[ เวย์ ]  :  อร่อยมั้ยฝน เนี่ย ๆ ๆ ทาโกะยากิเจ้านี้อร่อยมากเลยนะ อ่ะพี่ป้อน


[ ริวกะ ]  :  พลอยจ๋า กินนี่มั้ย ตั๊กแตนทอด


[ พลอย ]  :  งื้อออ เอาค่ะ ๆ ๆ พลอยชอบกินมากๆเลย ฮรี่ๆ


เวย์และฝนก็พากันมองตาปริบๆเลยทีเดียว เพราะพลอยนั้นเคี้ยวตุ้ยๆๆ อย่างเอร็ดอร่อย ตั๊กแตนเอย รถด่วนเอย ดักแด้เอย สารพัดแมลงที่ริวซื้อมาพลอยนั้นก็กินได้โดยที่ไม่มีท่าทีลังเลเลย ซ้ำยังดูว่าจะชอบเอามากๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พลอยจะกินแมลงได้แทบทุกชนิด


เพราะตอนนี้ที่ไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าว อะไรที่กินประทังชีวิตได้ อะไรที่ทำให้อิ่มได้ ไม่ว่าจะเป็นพืชผักที่เลื้อยตามรั้วบ้าน หรือ แมลงต่างๆ อะไรต่างที่มนุษย์สามารถกินได้พลอยก็ต้องหัดกิน แต่พลอยนั้นจะชอบพวกแมลงทอดเป็นพิเศษ


เพราะคุณลุงคุณป้า ( เจ้าของร้านอาหาร ) จะชอบซื้อมาจากตลาดและคั่วกินกันประจำ ทำให้พลอยนั้นมีทักษะการทำแมลงทอดไปด้วย ว่าแต่ทำไมริวรู้ล่ะว่าพลอยชอบกิน นั่นก็เพราะตอนไปลพบุรียังไงล่ะ


มีช่วงนึงที่เขาขับรถผ่านย่านการค้า ทั้งชานม ทั้งของกินที่สาวๆส่วนใหญ่ชอบกัน พลอยก็แค่มองๆเท่านั้น แต่พอผ่านร้ายตั๊กแตนทอดเท่านั้นแหละสายตาและท่าทางของพลอยเปลี่ยรไปทันที มันมีประกายมากๆจนริวรู้สึกได้


แต่ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดและพลอยต้องการไปร้านพี่จันทร์ ริวจึงไม่ได้จอดรถเพื่อซื้อนั้นเอง โชคดีที่ตลาดนัดในมหาวิทยาลัยมีร้านแมลงทอดเจ้าอร่อยขาย ริวจึงไม่รอช้ารีบตรงดิ่งไปซื้อให้ทันที แต่ว่าในขณะนั้น




ตึง ตึง ตึง ตึ่ง ไม่ได้อยากถาม แต่แค่อยากรู้ว่าเธอยังรักชั้นไหม



เสียงโทรศัพท์ของฝนดังขึ้นมาในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งกินอาหารกันอยู่ พลอยนั้นถึงกับตาใสวิ๊งเลย เพราะเธอชอบเพลงนี้มากๆ ฝนเองก็อยากให้พลอยฟังนานๆกว่านี้ แต่เธอก็ต้องรับสายเช่นกัน เพราะต้นสายคือคนที่เธอนัดไว้นั่นเอง ฝนจึงยิ้มให้พลอยและหยิบโทรศัพท์กดรับสายและขอตัวเดินออกไปทันที



[ พลอย ]  :  งือออ เพลงนี้พลอยชอบมากๆเลย 


[ ริวกะ ]  :  หืม พลอยชอบเหรอ


[ พลอย ]  :  ค่ะ ชอบๆ ๆ ๆ  เพลงเพราะมากๆ รู้สึกเหมือนได้ฟังเพลงของ คามิคาเซ อีกเลย


ในขณะที่พลอยนั้นกำลังพรรณาสิ่งต่างให้ริวฟัง ฝนที่ลุกขึ้นรับสายและเดินชะเง้อ ชะเง้อ ซ้ายที ขวาที ก็ตะโดนขึ้นมา



[ ฝน ]  :  ปาล์ม ปาล์ม ทางนี้ ทางนี้




ควั่บ ริวกับเวย์นี่หันควั่บจนคอแทบหัก พวกเขาดันลืมสนิทไปเลยว่าฝนกับปาล์มนันเป็นเพื่อนกันซ้ำร้ายยังเข้าขั้นสนิทกันมากๆด้วย และก็ใช่จริงๆ เพราะคนที่ฝนโบกมือเรียกนั้นคือปาล์ม ยัยเด็กน่ารำคาณคนนั้นนั่นเอง


ริวถึงกับกระอักกระอ่วนมองหน้าเวย์เลยทีเดียว ส่วนเวย์นั้นก็ตบไหล่ปั้ป ๆพร้อมกับบอกให้ทำใจซะและหัวเราะฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ว่าในขณะที่ริวกำลังท่อง นะโม นะโม นะโม เพื่อสงบจิตใจนั้น



[ พลอย ]  :   ปาล์ม  ปาล์มจริงๆ ด้วย


[ ริว - เวย์ ]   :   หา !!!



พลอยที่หันไปมองฝนที่ตะโกนเรียกชื่อปาล์มนั้น ก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงที่แสดงถึงความ ประหลาดใจ ตกใจ ดีใจ ขึ้นมาเช่นกัน เพราะตรงหน้านั้นคือเพื่อนคนสำคัญ เพื่อนคนที่ช่วยเหลือเธอในยามลำบาก เพื่อนคนแรกของพลอยในสันที่ตัดสินใจหนีมาจากลพบุรีนั่นเอง


[ ปาล์ม ]  :  พลอย พลอย พลอยจริงๆเหรอ


ปาล์มเองนั้นก็ตกใจและดีใจไม่ต่างกัน เพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอพลอยอีกเลย เป็นเพราความสับเพร่าของเธอด้วยที่ไม่ได้ขอเบอร์ติดต่อพลอยไว้ และด้วยอะไรหลายๆอย่างในช่วง ม.6  จึงทำให้เธอวุ่นๆจนแทบไม่มีเวลาตามหาพลอยเลย


แต่ตอนนี้พี่มังกรนั้นถึงกับแทบจะร้อง หัวใจของเขาตกไปอยู่ตาตุ่มเลยก็ว่าได้ หรือว่าปาล์มนี้ จะเป็นปาล์มคนเดียวที่พลอยเคยบอกว่า เป็นพนักงานร้านเบอเกอร์ที่เคยช่วยพลอยไว้ อะไรมันจะซวยปานนั้นวะตู ฝนนั้นก็ยังงงๆ กันอยู่ ตกลงว่าพลอยกับปาล์มนั้นรู้จักกันเหรอ แล้วไปรู้จักกันตอนไหน เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมา เธอก็ยังไม่ได้พาพลอยมาทำความรู้จักกับปาล์มเลย


[ ฝน ]  :  ปาล์มรู้จักพลอยด้วยเหรอ


[ ปาล์ม ]  :  ฝน ฝน ฝน  คนนี้ไง พลอยคนนี้ ที่ ที่พวกเราเจอที่ร้านเบอเกอร์เมื่อปีที่แล้ว

[ ฝน ]  :  ( ครุ่นคิด ) งืมมม เอ๋ ใช่คนที่ปาล์มบอกว่ามาจากต่างจังหวัดใช่มั้ย


[ ปาล์ม ]  :  ใช่ๆ ๆ ๆ ๆ  ที่ฝนบอกว่าแค่เห็นหลังก็รู้ว่าสวยแล้ว คนนั้นแหละ พลอยก็คือคนๆนั้น


[ ฝน ]  :  หา จริงเหรออออ


[ พลอย ]  :  หะ หา !!!  ฝน ฝนก็อยู่ที่ร้านนั่นเหรอ


[ ปาล์ม ]  :   ใช่พลอย ปาล์มกับฝน ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านนั้น วันที่พลอยมาที่ร้าน แล้วฝนก็....


ปาล์มนั้นกำลังจะพูดว่าฝนก็ช่วยออกค่าอาหารให้ ก็ถึงกับสะอึกเลย ถ้าพูดออกไปว่าเธอทั้งสองออกเงินค่าอาหารให้ พลอยจะรู้สึกยังไงนะ เพราะเท่าที่ดูแล้วพลอยต้องเป็นคนขี้เกรงใจแน่ๆ แต่ว่า.... มั่บ !!!  อยู่ดีๆ พลอยก็กอดทั้งปาล์มและฝนพร้อมๆกันจนหญิงสาวทั้งสองที่โดนสวมกอดถึงกับงุนงงไปหมดเลย


[ พลอย ]  :  พลอยรู้แล้ว พลอยรู้ว่าปาล์มกับฝน ช่วยกันออกค่าอาหารมื้อนั้นให้พลอยใช่มั้ย ขอบคุณ ขอบคุณนะฝนกับปาล์ม



พลอยใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีวิเคราะห์ปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ริวเคยพูดว่าพนักงานที่ร้านต้องออกค่าอาหารให้พลอยแน่ๆ แล้วพลอยได้มันอาหารมาสองชุด ปาล์มบอกว่า ปาล์มกับฝนทำงานด้วยกันในวันที่พลอยมาร้าน และฝนก็เห็นพลอยด้วย พลอยจึงสรุปได้ทันทีว่า อาหารทั้ง 2 ชุดที่ช่วยให้เธออิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจนั้น ปาล์มและฝนเป็นคนออกเงินให้นั่นเอง


เธอจึงกอดเข้าที่เพื่อนทั้งสองคนแทนคำขอบคณ เพราะการสื่อสารด้วยความรู้สึกนั่นมันดีกว่าการพูดเป็นร้อยเป็นพันเท่าเลย  ปาล์มได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับน้ำตาแตกเลยก็ว่าได้ เธอโล่งใจที่พลอยไม่คิดมากและดีใจที่ได้มาพบกันอีกครั้ง ฝนเองก็เช่นกัน


เธอไม่เคยเสียดายเงิน 300 บาทที่ออกให้พลอยวันนั้นแม้มันแทบจะเป็นค่าแรงทั้งวันของเธอ แต่ตอนนั้นเธออยากช่วยผู้หญิงคนที่นั่งตรงหน้านั้นจริงๆ และยิ่งมารู้ว่าคนๆนั้นคือพลอย ฝนก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือชะตาที่นำพาให้พวกเธอทั้งสามมาพบกัน ทั้งสามนั้นพากันจูงมือเดินมาที่โต๊ะมาหินทันที ปาล์มเองก็มองที่ริวและหลบตาทันที


[ พลอย ]  :  ริวคะ งือออ ขอพวกเราสามคนนั่งตรงนี้ได้มั้ย


[ ริวกะ ]  :  จ้ะ ได้เลยจ้ะ




อ่าาซ์ ปากบอกว่าได้ แต่ใจโคตรบอบช้ำ ริวโดนพลอยอัปเปหิออกจากโต๊ะเสียแล้ว เขากับเวย์จึงต้องย้ายตูดออกจากโต๊ะนั้นและไปสิงโต๊ะข้างๆทันทีอย่างช่วยไม่ได้ เวย์นี่ถึงกับขำกร๊ากไม่หยุดเลยทีเดียว แต่เพียงไม่นานเขาก็ต้องหน้าซีดเพราะเริ่มเสียวเช่นกัน เพราะดูแล้วฝนจะเชื่อฟังปาล์มมากๆ แล้วถ้าปาล์มเป่าหูฝนเรื่องเขาล่ะ อ๊ากกกกก งานงอก



ในขณะที่สามสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างมีความสุข ความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันมาแรมปีของพลอยและปาล์ม มันถูกสื่อออกมาทางแววตาและภาษากายได้อย่างดี ทั้งคู่นั่งจับมือกันตลอดเลบ รวมถึงฝนด้วย เพราะในถือว่าเป็น 1 ในคนที่ยื่นมือมาช่วยเหลือพลอยในวันที่พลอยไม่มีเงิน ไม่มีหาทางที่จะไป ส่วนสองหนุ่มที่โดนเนรเทศออกมานั่งโต๊ะข้างๆ นั้นก็นั่งปวดหัวตุ้บเลย



[ เวย์ ]  :  เหี้ยเอ๊ย ไอ้มังกร ไหงหวยมันออกมาแบบนี้วะ ทำไมพลอยกับปาล์มรู้จักกัน



[ ริว ]  :  กูไม่รู้เว้ย รู้แค่ว่าพลอยเคยเล่าให้ฟัง ว่าตอนที่หนีเข้ากรุงเทพฯ และลงรถที่นวนคร เคยได้เพื่อนชื่อปาล์มออกเงินค่าอาหารให้


[ เวย์ ]  :  อ่าาาาซ์ ชิบ ชิบ ชิบหายแล้ว เมียมึงโดนเป่าหูแน่ๆ


[ ริว ]  :  อ่ะ เฮื้อออออ



สองพระหน่อเพื่อนรักนั่งอยู่โต๊ะข้างๆก็ถึงกับปวดหัวเลยทีเดียว เพราะว่าที่เมียของเขาทั้งสองตกลงว่ามีปาล์มเป็นเพื่อนทั้งคู่ แล้วแบบนี้จะเกิดเหตุการตีวัวกระทบคาดหรือไม่ เพราะว่าเวย์เป็นเพื่อนของริว ถ้าปาล์มไม่พอใจริวขึ้นมา เธออาจจะเป่าหูฝนจนพาลมาซวยเวย์ก็ได้



[ ปาล์ม ]  :  พลอย ๆ ๆ  ไหนพลอยยอกว่าจะไปเรียนรามไง ทำไมมาเรียนที่นี่ ปาล์มเคยไปตามหาพลอยที่รามฯ ด้วย หาจนเหนื่อยเลยยยย ( ทำแก้มป่อง )



[ พลอย ]  :  งือออ ตอนแรกว่าจะไปเรียนที่นั่น แต่แม่กุลแนะนำให้เรียนที่นี่น่ะ ทำงานเก็บเงินหนักเลย แฮ่ๆๆ


[ ปาล์ม ]  :  อื้ออ แต่ดีแล้วล่ะ ปาล์มจะได้เจอพลอยทุกวันเลยไง



[ พลอย ]  :  งื้ออๆ  ๆ ๆ ดีใจจัง   ว่าแต่ปาล์มถือชุดอะไรมาเหรอ



[ ปาล์ม ]  :  คาราเต้น่ะ  เราจะเอามาคืนชมรม



[ พลอย ]  :  หาาาา  ปาล์มเล่นคาราเต้ด้วยเหรอ



[ ฝน ]  :  ใช่ ๆ ๆ ๆ ถ้าเทียบกับรุ่นเดียวปาล์มเล่นเก่งมากเลยนะพลอย นี่ถ้าไม่หยุดเล่นไปเกือบปีนะ คงมีสิทธิ์ติดทีมชาติแน่ๆ



[ ปาล์ม ]  :  เวอร์ไปแล้วฝน เราไม่ได้เก่งขนาดนั้นเลยแท้ๆ



[ ฝน ]  :  โห ไม่เก่งอะไรล่ะ ขนาดห่างหายจากการซ้อมไปเกือบปี พอกลับมาเล่นได้ 3 เดือน ก็ยังได้แชมป์อีก แบบนี้ไม่เรียกว่าเก่งแล้วเรียกอะไร


ฝนนั้นสาธยายความเก่งกาจของปาล์มให้พลอยฟัง จนพลอยนั้นถึงกับปลื้มมาก ส่วนปาล์มก็เขินเช่นกัน สีหน้าตอนนี้บอกได้เลยว่าน่ารักมากๆ พลอยกับฝนจึงแซวเรื่องสีหน้าและท่าทางของปาล์มที่มันน่ารักผิดปกติแบบนี้


[ พลอย ]  :  ทั้งน่ารัก ทั้งเก่งแบบนี้ หนุ่มๆตามจีบ ทั้งคณะแน่ๆเลย


[ ปาล์ม ]  :  บะ บ้าาา ไม่มีหรอก


[ ฝน ]  :  ปาล์มเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วพลอย  ชอบขนาดที่ว่า แทบจะกลายเป็นรักเลย


[ ปาล์ม ]  :  อ๊าาาาา ฝนอย่าพูดนะ


ริวกับเวย์นี่หันควั่บคอแทบหักอีกครั้ง  โดยเฉพาะริวนั้นถึงกับพูดเลยว่า


[ ริวกะ ]  :  คนห่าอะไรจะซวยปานนั้นวะ ดันมีคนอย่างปาล์มมาแอบปลื้ม


[ เวย์ ]  :  5555  ทำไมนิสัยแย่แบบนี้ล่ะ ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะเพื่อน 5555


[ ริวกะ]  :  กูอยากจะเจอหน้าไอ้หมอนั่นจริงๆ เฮ้อ สู่สุขคตินะครับ คุณผู้ชายที่ดวงซวย



เวย์นั่นถึงกับขำเลยทีเดียว เพราะไม่คิดว่าไอ้มังกรเพื่อนของเขาจะกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ ต่างกับพลอยที่ตอนนี้ตาเป็นประกายเลยก็ว่าได้ ใครกันนะ ใครกัน



[ พลอย ]  :  ง๊าาา ใคร ใครเหรอปาล์ม บอกพลอยมาเลยยย พลอยอยากรู้ งื้ออออออ


[ ปาล์ม ]  :  ไม่เอาาาาา  ไม่บอกไม่ได้เหรอ


[ พลอย ]  :  ไม่ด้ายยยยยย  อยากรู้จังเลย ว่าผู้ชายคนไหน ที่ทำให้ปาล์มคนเก่งของพลอย ตกหลุมรักได้


[ ฝน ]  :  ใช่ๆ ๆ ๆ ๆ   ฝนก็อยากรู้ ถามกี่ครั้งปาล์มก็ไม่บอกสักที เฮ้อออออ


[ พลอย ]  :  ถ้าปาล์มไม่บอกนะ พลอยงอนด้วย ฮึ๊ !!!


พลอยและฝนพยายามเค้นคำตอบอย่างสุดฤทธิ์ พวกเธออยากรู้ว่าผู้ชายคนไหนนะที่ทำให้ปาล์มใจเต้นได้ขนาดนี้


[ ปาล์ม ]  :  งืออออ ก็ได้ๆ ๆ ๆ ๆ  คือ..... ตอนที่เกิดเรื่องพี่ปิ่นน่ะ ตอนนั้นปาล์มหมดกำลังใจ ปาล์มไม่อยากทำอะไรเลย ปาล์มอยากอยู่เฉยๆ เงียบๆคนเดียว แต่.... ( ท่าทีเขิน )  แต่ว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ปาล์มกลับมาเล่นคาราเต้อีกครั้ง


[ พลอย , ฝน ]  :  โหหหหหหหห ใครรรรรร


[ ปาล์ม ]  :  เขาเป็นคนญี่ปุ่น นี่ไงๆ


ปาล์มเปิดคลิปๆหนึ่งให้พลอยกับฝนดู ในคลิปนั้นมีชายคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับคนนับ 10 ด้วยตัวคนเดียว ชายคนนั้นอยู่ในชุดนักเรียน ม.ปลาย ด้วยความที่มันไกลปาล์มจึงไม่เห็นหน้าของเขาชัดนัก ฝนและพลอยต้องดูอย่างตั้งใจ เพราะการต่อสู้ในคลิปมันสุดยอดมากๆราวกับหนังต่อสู้ไม่มีผิด แต่พลอยเอะใจอยู่อย่างนึงว่าทำไมชายในคลิปนั้นหน้าตาคุ้นมากๆ เหมือนพลอยรู้จักเลย  ( คลิปที่ปาล์มเปิดให้ดูนั้น อยู่ใน side story ของคิราระตอนที่ 4 ชื่อตอนว่า ในนามของ อิซานางิ )


[ ฝน ]  :  โห โคตรเก่งเลย นี่มนุษย์จริงมั้ย


[ พลอย ]  :  โห ดูไกลๆเหมือนจะหล่อมากๆด้วยนะ มิน่าล่ะปาล์มถึงชอบ


[ ปาล์ม ]  :  เปล่าเลยพลอย ตอนแรกที่ดูเราก็ปลื้มมากๆแล้ว เขาดูเป็นคนที่ปกป้องคนอื่น เขาดูเก่ง เขาดูใจดีมากๆเลย พลอยดูนี่สิ่ ( เลื่อนไปท้ายๆคลิป ) พอเขาไล่พวกอันธพาลไป พวกพ่อค้า แม่ค้า ทุกคนวิ่งไปกอดเขาทุกคนเลย


[ ฝน ]  :  โห เท่ส์มากเลย


[ พลอย ]  :  อือ..... ( เริ่มคุ้นหนัก )


[ ปาล์ม ]  :  งื้มม ตอนนั้นที่เราท้อแท้ ตอนนั้นที่เราหมดอาลัยตายอยากจนจะเลิกเล่นคาราเต้ พอเราได้ดูคลิปนี้ มันทำให้เรามีกำลังใจมากๆเลย เขาใช้คาราเต้เพื่อปกป้องคนที่ไม่มีพลัง เขาใช้มันเพื่อจัดการคนไม่ดี


[ ฝน ]  :  โหหหหหหห  เท่ส์มาก แต่เอ.... ทำไมเราคุ้นหน้าคนในคลิปจังเลย เหมือนเคยเห็นบ่อยๆ ว่ามั้ยพลอย


[ พลอย ]  :  อื้อออ พลอยคิดมาสักพักแล้ว ทำไมคนๆนี้หน้าตาคุ้นมากๆเลย



[ ปาล์ม ]  :  อ๋อ อาจจะเพราะเป็นคนดังน่ะ คนๆนี้ดังมากเลยนะในญี่ปุ่น แต่จะดังในแวดวงธุรกิจเพราะว่าพ่อของเขาเป็นนักธุรกิจที่เก่ง และมีชื่อเสียงมากๆเราก็พึ่งไปตามค้นชื่อ ตามข่าวมากว่าจะรู้ชื่อของเขา



[ พลอย , ฝน ]  :  เขาชื่ออะไรเหรอปาล์ม


พลอยและฝนถามขึ้นพร้อมๆกัน เพราะตอนนี้พวกเธอเริ่มจะตงิดๆขึ้นมาแล้ว ทั้งเป็นญี่ปุ่น ทั้งเป็นคนดังในแวดวงธุรกิจ ทั้งฝีมือดีขนาดนี้ อีกอย่างด้วยหน้าตาที่คุ้นหน้าคุ้นตามันยิ่งทำให้พวกเธอนั้นสงสัยอย่างยิ่ง































[ ปาล์ม ]  :  เขาชื่อ ริวกะ        อิซานางิ ริวกะ

 

ฝากตอนเก่าๆด้วยครับ


::Thankyou:: ::Thankyou::




••••


• • • • •   รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •






ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)  ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0) ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)

ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0) ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0) ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)

ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0) ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0) ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)

ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0) ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0) ตอนที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=214970.0)

ตอนที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=215265.0) ตอนที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=215341.0) ตอนที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=216415.0)

ตอนที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=216660.0)






Season2


ตอนที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=218720.0) ตอนที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=219492.0) ตอนที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=222888.75)

ตอนที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=223914.0) ตอนที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=223977.0) ตอนที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=225555.0)



_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]

แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล


ตอนที่ 1 :  โนโซมิ คิราระ (https://xonly8.com/index.php?topic=215491.0)

ตอนที่ 2 :  การพบกันอีกครั้ง (https://xonly8.com/index.php?topic=216924.0)

ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว (https://xonly8.com/index.php?topic=217440.0)

ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ (https://xonly8.com/index.php?topic=217793.0)

ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218151.0)

ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218265.0)

ตอนที่ 7 :  ค่ำคืนของหนุ่มสาว (https://xonly8.com/index.php?topic=218956.0)

ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ (https://xonly8.com/index.php?topic=219315.0)

ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=221912.0)

ตอนที่10 : องเมียวจิวัยเยาว์ (https://xonly8.com/index.php?topic=222887.0)



•••••••••••


เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]



การเดินทางของสายรุ้ง


ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)

ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0)

ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0) [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย (https://xonly8.com/index.php?topic=214767.0)

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ (https://xonly8.com/index.php?topic=214850.0)



• • • • • •


กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ (https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0)


••••••

OVA ไม่เกี่ยวกับ Time Line ใดๆ


เยือนถ้ำแมงมุม (https://xonly8.com/index.php?topic=224279.0)

ริวกะ ประทะ จิ้งจอกเก้าหาง (https://xonly8.com/index.php?topic=220465.0)

ตอนพิเศษ : พาทัวร์เขตอาคม (https://xonly8.com/index.php?topic=222331.0)

. . . . . . . . . . .



Homunculus Serie




สุมไฟรัก (https://xonly8.com/index.php?topic=219243.0)

พิศวาสซ่อนเร้น (https://xonly8.com/index.php?topic=220361.0)

มนต์คล้องใจ (https://xonly8.com/index.php?topic=219611.0)

ได้ค่ะที่รัก (https://xonly8.com/index.php?topic=225760.0)





. . . . . . . . . . .  .

รอๆๆลุ้นๆนายริวจะได้โชว์ท่าไม้ตายอะไรอีก

มาเม้นรอก่อนโพสเลยครับ
โดนริวตกไปอีกหนึ่งจนได้แต่พลอยจะมาไม้ไหนต้องรอดู

พลอยเจอใต้ตำตอเสียแล้ว คนที่เพื่อนปลื้ม กลายเป็นคนรักของตัวเอง แล้วพลอยจะทำอย่างไร

งงว่าปาล์มไม่รู้จักชื่อจริงของริวเหรอ

ก๊าก 555555 โอยเข้าใจละครับว่าทำไมถามถึงบรรทัดสุดท้าย ฮากลิ้งเลย นั่งอยู่ตรงหน้าเลย ริวกะเอ๋ย ได้เมียเพิ่มเเน่ๆ งานเข้าเเล้ว

พระเอกริวกะ น่าจะได้สาวเพิ่มอีกคนครับ

เจ้าริวเหมาหมดแน่ๆ... พีอั้มย้งไม่ได้เลยปาล์ม​มาอีกแล้ว.. เพิ่มเติมอีกนิด... ติดตามมาจะครบปีแล้วครับอยากรู้เรื่องของเจ้าอเวจีมากเลย

ดูแล้วจาก4จะกลายเป็น5แล้วล่ะมั้งครับนายริว ว่าแต่ริวจะทำไงต่อไปครับเนี้ย
ว่าแต่ปาล์มเธอไม่สงสัยเลยหรอว่าริวกับริวกะนี่คนๆเดียวกัน

เย้ย ตกลงเวย์เป็นใตนกันแน่ สงสัยอยู่ในองกร ลับ รหัสโค๊ด มิสเตอร์ อเวจี

พลอยจะรับปาล์มมาเป็นเด็กริวเพิ่มอีกคนไหม

555555 ทำอะไรไม่ได้นอกจากขำจริง ๆ ครับ
โอยยยยย 5555  จะสงสารใครก่อนดี  ::DookDig::

นายริวจะทำยังไง

น่าจะมีตอนพิเศษเฉพาะของเวย์เพิ่มอีก

เวย์นี่น่าจะเกี่ยวข้องกับองค์กรความมั่นคงระหว่างประเทศ อยากเห็น Spin off ของเวย์เดี่ยวๆ เหมือนกัน ว่าจอมสวาปามและกวนตีนขนาดนี้จะลูกบู๊ดุเด็ดเผ็ดมันขนาดไหน

5555 งานงอกแล้วไอ้มังกรมีเจ้ากรรมนายเวรเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง  แถมมือตีนหนักเสียด้วย

จุดใต้ตำตอ  เกลียดริว แต่กลับหลงรัก ริวกะ  น้องปาล์ไม่น่ารอดอีกคน

คนที่ปาล์มแอบปลื้มและชอบดันเป็นริวซะได้..พลอยรุ้งจะว่ายังไงนะแล้วตัวริวจะทำตัวยังไงนะเนี้ย

555ถ้าปาล์มรู้ว่าเปนคนเดียวกันกับริวจะเปนอย่างไรน้า555

อ้าวริวจะมีเมียเพิ่มอีกคนหรือเปล่าน่ะ

ลบเม้นต์เกินให้แล้วครับ

ป.ล. โลกกลมแบบนรกแตกมาก ว่าแต่เวย์นี่สายไหน แลงลี่ย์? Mi6 หรือเป็นทหารรับจ้าง

คงไม่ต้องเปิดตัว ปาล์ม นะ

อยากจะคอมเมนท์เยอะๆ นะ

แต่พออ่านจบ เหลือแค่ประโยคเดียว

ตายแน่ ไอ้มังกร 555555555

เจ้ามังกร มีงานงอกเพิ่มหล่ะ...งานนี้สนุกแน่ๆ 555++

จัดสรรเวลาดีๆนะเจ้ามังกร งั้นรุ้งพลอยมีงอบแน่ๆ

เอ ไหนตอนแรกบอกปาล์มเกลียดผู้ชายไง ทำไมมีคลิปริวกะได้น้อ

ปาล์มมาจุดใต้ตำตอเข้าอีกคน ถ้าเฉลยออกมาแล้วจะเลิกเกลียดนายริวหรือเปล่า แต่พลอยน่าจะช่วยเป็นคนกลางได้นะ

กว่าจะจัดรุ้งพลอยอีกที ก็คงอีกหลายปีเลยละมั้งเนี่ย

งานี้มีมืนแ่ ๆ เลย้วเอ๋ย มีคนชอบเพิ่มแถมซี้กับเมียด้วย งานเข้าใหญ่แน่ ๆ  แล้วพลอยจะทำไง  ปวดหัวโดยไม่รํ้ตัว  ขอบคุณครับ

รับคนเพิ่มในฮาเล็ม

ต้องจัดการแล้วแม่หนูคาราเต้ ขอบคุณมากครับ สนุกมาก

โอยยย นี่สรุปเป็น fc นายริวจริงมั้ยนี่ปาล์ม เจอกันอยู่บ่อยๆยังไม่รู้อีกว่าอยู่ใกล้กันแค่นี้

เพิ่มบทแบบนี้ ดีจริงๆ ทำให้เป็นการสร้างความแข็งแรงของโครงเรื่อง มีที่มาที่ไป และได้รายละเอียดที่สำคัญ

ริวกะได้ยินไหมนี่ ข้าวพุ่งออกจากปากละมั้งนี่ 555

อ้าวคุณริวครับ เอายังไงดีครับ 555

ตายแน่นายริว แต่คนที่ช๊อคยิ่งกว่านี่ปาล์มแน่นอน

นายริวจะทำอย่างไรนี่ สุภาษิตไทยว่าไว้เกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้น

มาบ่อยๆดีแล้วครับ ว่าแต่พี่อั้มนี่ริวลืมจัดหรอครับ ยังไม่เข้าคลับ บรรดาเมียเลยนะครับ อย่าพึ่งออกทะเลไกล กลับมาจัดพี่อั้มก่อน

จุดใต้ตำตอเลยที่นี้  เขาบอกว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้เจอสิ่งนั้น ริวเจอเต็มๆ

!!!.ไม่มีความคิดเห็น...ตายแน่มืงไอ้มังกร.....

อ้าวพลอยจะทำยังไงเมือเพื่อนรักผู้มีพระคุณชอบริวซะงั้น

เพิ่มสาวๆมารักนายริวมากๆก็ดีกับพวกสาวๆเอง เพราะพลังที่มีมาก สาวคนเดียวรับไม่ไหวแน่ๆ 555

ปล. ขออนุญาตถาม
[ เวย์ ]  :   ใครกันครับ เด็กหนุ่มคนนั้น ผมรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
คนพูดควรเป็น [ แองเจโล่ ] หรือเปล่าครับ

[ รสา ]  :  อื้มๆ ๆ ช่วยไม่ได้นี่นา ก็คงต้องเลื่อนการออกข้าวไปก่อนแหละเนอะ
"ค่าย" มั้งครับ

นายริวจะได้เพื่มอีก1คนหรือ

อ้างจาก: naitoom เมื่อ ธันวาคม 16, 2019, 09:52:12 ก่อนเที่ยง
เพิ่มสาวๆมารักนายริวมากๆก็ดีกับพวกสาวๆเอง เพราะพลังที่มีมาก สาวคนเดียวรับไม่ไหวแน่ๆ 555

ปล. ขออนุญาตถาม
[ เวย์ ]  :   ใครกันครับ เด็กหนุ่มคนนั้น ผมรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
คนพูดควรเป็น [ แองเจโล่ ] หรือเปล่าครับ

[ รสา ]  :  อื้มๆ ๆ ช่วยไม่ได้นี่นา ก็คงต้องเลื่อนการออกข้าวไปก่อนแหละเนอะ
"ค่าย" มั้งครับ

ขอบคุณครับ เดี๋ยวแก้ให้เลย




ครบ 4 หน้าแล้ว เนื้อเรื่องอีก 40%  จะลงให้ช่วงดึกครับ  ทำงานแพร๊บบบบ

สงสัยงานนี้น้องพลอยจะชวยน้องปาล์มมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับริว

ขอบคุณครับ
งานเข้าพ่อพระเอกเสียแล้ว

คนที่5 กำลังจะมาเพิ่มแล้ว ดูทรง

 ::Oops::และแล้วริวกะก็กลายเป็นผู้ชายดวงซวยคนนั้น

ถ้าปาล์ม​รู้​ว่า​เป็น​คนเดียว​กับคนลามกจะทำยังใง

พลอยจะใจกว้างเหมือนสามคนนั้นหรือเปล่าที่เพื่อนรักมาชอบแฟนตัวเอง

จุดไต้ตำตอ ของน้องปาล์ม ส่วนริวกะเมื่อหนัอะไรได้อย่างนั้น หุหุ

ริวเสร็จแน่งานนี้จุดใต้ตำตอจริงๆแล้วคุณเวนเป็นใครกันถึงมีรหัสลับชื่อ อเวจี สงสัยจังเลย

หุๆๆๆๆงานงอกแล้วไงนายริววววว

ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงนะพี่มังกร หนุ่มที่ปาล์มชอบดันเป็นพี่มังกรซะงั้น
แบบนี้เรียกว่ารถไฟชนกันดังโครมเลย
แล้วพี่มังกรจะแก้ไขยังไงกันนะ

พี่ริวกะ เอาอีกแล้ว

จะสงสาร ริวดีใหมทีนี้

   สงสัยปาล์มจะเป็นเด็กหลงเข้ามาอยู่ในสังกัดริวอีกคนแน่นอน แถมเป็นน้องสาวของพี่ปิ่นอีก แบบนี้มันเป็นพรหมลิขิตชัดๆ

ตอนนี้ ริวกะงานงอกของจริงเลย สามสาวมาเจอกันกลายเป็นเพื่อนรักกันแถมปาล์มดันมาชอบผู้ชายคนเดียวกับพลอยอีก อย่างนี้พลอยจะว่ายังไงนะ เรื่องมิไรเพิ่งเคลียร์ไป มีปาล์มมาอีก งานเข้าริวกะเต็มๆ ตอนนี้เชื่อมโยง มารวมกันน่าประทับใจมากเลย ขอบคุณครับ

 ::Sweat::ได้รับปาล์ม1ea

พลอยจะบอกปาล์มมั้ยว่าริวคือแฟนตัวเอง และจะยอมรับมั้ยที่ปาล์มชอบริว 

ปาล์มมาหลงริวอีกคนแล้ว จะรับมืออย่างไรเนี่ย

น้องพลอยจะทำไงดีหล่ะนิ

อ๊ากกกกฮ่าๆๆๆ อ่านไปก็ขำเลย เพิ่งบอกว่าหนุ่มดวงซวยแท้ๆ555555

งานนี้มีรักสามเส้าแน่เลย พลอยกับปามจะทำ
ไงต่อนะ

555...อ่านมาถึงบรรทัดสุดท้ายถึงกับขำก๊ากกกกกก..ไก่ล้านตัว..นายริวเสน่ห์แรงแล้วแบบนี้พลอยจะทำหน้ายังงัยนะทั้งปาล์ม..ริว..พลอย.จะเอ๋อกันขนาดไหนแต่ที่แน่ๆนายริวงานเข้าอีกแล้ว

จะสงสารใครก่อนดี 

แล้วพลอยจะทำไงละที่นี้ แล้วตกลงเวย์คือใคร

สู่สุขคตินะครับ นายริว 555

ลุ้นๆตอนต่อไปมาเร็วๆนะครับ บางทีมาช้าเกินจนจำไม่ได้แล้วว่าปาล์มมีปัญหาอะไรกับริว นี่นั่งนึกต้องนานยังนึกไม่ออก 

น้องปาล์มจะทำหน้ายังไงเมื่อไอดอลกลายเป็นคนที่ไม่ชอบหน้า

ทำไงดีเนี่ย เพื่อนแฟนดันมาปลื้ม. จัดชุดใหญ่ให้เลยริว  เพื่อนกันต้องแบ่งป้นเน่อะ

ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
จุดใต้ตำตอเลยนายริวกะ แล้วน้องพลอยจะทำอย่างไรเมื่อเพื่อนรักแอบชอบชายอันเป็นที่รักของตัวเอง อิอิอิ

เอาแล้วไงแล้วพลอยจะว่ายังไงเนี่ย 

อ่าว อยู่เฉยๆ ได้เมียเพิ่มแน่ๆนายริววว

แม่จุดใต้ตำตอ แล้วทีนี้นายเวย์ไมลอนายมังกรหรือไง

เอาแล้วงัยนายริวจะทำไงล่ะเนี้ย

คงจำริวไม่ได้มั้งปาล์ม แล้วผมก็จำไม่ได้แล้วว่าตอนสู้กันฝนก็อยู่ด้วยไม่ใช่หรอ แต่พลอยยังไม่มา(ความจำเริ่มแย่แล้วผม)

ขอบคุณครับ...ชีวิตของริวกะ พลอยปาล์ม น้ำฝน ล้วนแต่อยู่ในวังวนของชีวิตคนทั่วไป ที่ต้องหมุนเวียนมาพบเจอกัน

คู่หูจะซวยทั้งคู่ซะแล้ว

ตอนนี้เริ่มหลุดๆเรื่องของเวย์มาแล้ว เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่น่าสนใจ

งานเข้าแล้วนายริว ดันมาเจอคนที่แอบปลื้มเป็นเพื่อนรักของเมีย

งานเข้าแล้วไงริว งานนี้พลอยจะทำยังไงในเมื่อผู้มีพระคุณดะนมาหลงรักแฟนตัวเอง

ถ้าปาล์ม​รู้ว่าคนที่ชอบกับคนที่เกลียด​เปนคนเดียวกันเปนไงน้าา.. 

อ่าาาา ต้นปสล์ม แอบรักริวกะแล้วบอกเมียเค้าแบบนั้นหน่ะหรอออ ที่คุยอยู่หน่ะเมียเค้านะนั่นนนน

เอาแล้ว นายริว โดนเข้าอย่างจังระยะประชิด งี้ต้องรีบรับหนูปาล์มเข้าฮาเร็มอีกคนละมั้ง

แหม่ หนูพลอย ยอมๆ ให้นายริวกินเพื่อนบ้างก็ได้ ยังไงก็ยังลุ้นให้ได้กินอยู่นะครับ อิอิ

น่าจะได้สาวเพิ่มอีกคนครับ คนที่5มาสารภาพแล้ว

ถ้ารู้ว่าเป็นริวกะเดียวกัน ปาล์มจะทำไงดีนะ

สงสัยจะมีเบอร์ 5 มาแน่นอนเตียมรับศึกให้ดีคุณริวกะ

ปาล์มใช่คนที่ยืนขวางตอนวิ่งไปช่วยเพื่อนหรือเปล่าจำไม่ได้

Edit รู้ลึกขนาดนั้น ยันปู่ ยันพ่อ เหมือนไม่เคยเห็นหน้าหรือรูปของริวกะ

งานเข้าพระเอกเราแล้วสินะ แบบนี้ เพื่อนแฟนดันปลื้มซะขนาดนั้น

วีรกรรมของริว มีเยอะเนอะ

คนที่เพื่อนปลื้มก็ดันเป็นแฟนตัวเองแล้วพลอยจะทำยังไงละที่นี้

รุ้งพลอยจะทำวิธีไหนนะที่จะทำให้คิราระยอมเผยความรู้สึกที่มีต่อริวกะออกมา

ยุ่งแล้วนายริวปาล์มดันรู้จักพลอย

ได้เมียเพิ่มอีกแล้ว จะหยุดที่ครบโหลเปล่าเนี่น

ริวกะ​ อย่าปล่อยให้หลุดมือ

 ::HoHo::เวงกำแล้ว ริวกะ น้องปาล์มแอบปลื้ม  ::HoHo::

อื้อหืออ  หรือพลอยจะได้น้องเล็กอีกคน 55

ตัวละครแต่ล่ะตัว..มีบทเชื่อมโยงถึงกันตลอด..
อย่างปาล์มนี่..ดูเผินๆไม่น่าจะมาเกียวพันกันได้เลย..
และสุดท้าย..จะเสร็จนายริวของเรามั้ยเนี่ย???

 

งานนี้ริวกะซวยแน่ๆ เพราะหนุ่มที่ปาล์มชอบดันเป็นริวกะซะงั้น แล้วริวกะจะแก้ไขยังไงกันนะ

งานงอกล่ะนายริว55555

ยังคงยืนยันคำเดิม ตงิดๆนิดหน่อยที่จะให้ปาล์มเข้าร่วมฮาเร็ม -*-

เอ้า เฮ เมียหลวงไม่อนุญาต ปิดคดี อ่านต่อได้แบบสบายใจ

ได้เวลาเปิดรับสาวเข้าฮาเร็มเพิ่มแล้วสินะ

ชายผู้ดวงซวยคนนั้นก็คือ

คุณนั่นเอง ไอ้มังกร
แต่เอาจริงๆแล้วไม่แคล้วจะเป็นเด็กในสังกัดอีกคนแน่นอนเลย
คนแอบปลื้มขนาดนี้ ไม่น่าจะเหลือนะ

แบบนี้เหนื่อยแน่นอน

ไม่เรียกว่าซวยหรอก เรียกว่าโชคดีมากกส่าที่บรรดาว่าที่เมียสนิทสนมกันดีขนาดนี้ 555

สรุปคือนายริวนี่เองที่ปาล์มแอบปลื้ม​ งานเข้าแล้วนายริว​ ตามต่อครับสาวๆจะทำยังไงกัยนายริว

ริวนายจะซวยไหมนิแต่ถ้าพลอยี่เง่าก็น่าจะมีงอลบ้าง

ครอบครัวเวย์นี้หน้าจะมีอิทธิพลมากเลย

ตายแน่ๆนายริว ยายปาร์ม มาตกหลุมรัก อีกคน ตายแน่ๆ 5555

น้องปลาม์เราจุดใต้ตำตอเสียแล้วที่หลง
ชื้นชมคู่อริอยางริว แล้วถ้าเกิดรู้ความจิงว่า
ไอดอลคือริวจะทำหน้ายังไงน้า..

ฮาเร็มทาม

ปัญหาเรื่องคิราระน่าจะเบาใจไปได้หน่อยแต่ดันมีเรื่องปาล์มมาให้แก้ไขอีกนี่สิ ริวน่าจะยังคงต้องมีเรื่องสาวๆให้จัดการอีกเยอะนะเนี่ย

ถึงเวลาเปิดฮาเร็ม

แต่ละคนจะคลายปมและปัญหาไปได้หมดรึไม

หาเรื่องซ่ะปล้วปาล์ม แล้วพลอยจะยอมมั้ยเนี่ย
ผมว่าคิราระ พลอยคงผ่านได้ไม่ยากน่ะ หวังว่า อิอิ

งานเข้านายริวอย่างแรงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ::HoHo::

เอาแล้วอยู่ดีๆก็งานเข้าพระเอกเราซะงั้น แต่เวนี้สิคงไม่ธรรมดาจริงๆอยากรู้ว่าเป็นใครและมาทำไม รอติดตามเลย

เหมาๆยกเข่ง

งานเข้านายริวกับนายเวย์ซะแล้วโดยเฉพาะนายริวเจอสาวปาล์มแอบชอบอีก

เจอคนปลื้มว่าเป็นฮีโร่ เข้าแล้ว ยังรถไฟชนกันอีก

พลอยจะทำยังไงล่ะทีนี้ คงไม่ยอมปาล์มอีกคนนะ

ริวทำยังไงกับปาล์มดี

ได้เมียเพิ่มอีกหนึ่งคน

นั่นไง ได้ยินมั้ยนายริว ชื่อผู้ชายที่ปาร์ทแอบชอบ 555 ผู้ชายดวงซวยท่าจะจริง เพราะพลอยก็ได้ยินด้วย หรือจะดีเพราะพลอยได้ยิน เดี๋ยวพลอยอาจจะจัดให้

อ้าวนายริวความซวยมาเยือนล่ะ น้องปาล์มแอบปลื้มโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นคู่แค้นกัน

อ้าวนายริวความซวยมาเยือนล่ะ น้องปาล์มแอบปลื้มโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นคู่แค้นกัน

งานเข้าสองหนุ่มซะแล้ว แต่นายริวโดนเต็มๆ  ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::

สาวคนใหม่ของนายรอยพลอยต้องจัดคิวให้ดีๆแล้วละนะ

ปาล์มปลื้มหนุ่มหล่อที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แล้วปาล์มจะรู้ความจริงหรือไม่นะ

จะสงสารใครก่อนดีครับเนี่ย

555 แจ็คพ็อคแตก งานนี้มีจุกแน่ครับ

สนุกทุกตอนจะติดตามตลอดไปนะครับ

เหมือนเดิมเจิมก่อนอ่าน

ฮาได้ใจจริงๆตอนนี้

ปล หลังไปถ้าริวรู้ความจริงเกี่ยวกับเวย์นี่จะแตกหักกันเลยไหมนิแล้วเรื่องที่มีตัวโกงที่เก่งบ้างไหมนิอยากเห็นจัง

สามแม่ครัวรวมตัวแล้ว

โอ้จอร์ด

เจอตอเข้าแล้วนายริว

งานเข้าเจ้าริวอีกละ

นายริวต้องรีบจัดปาล์มโดยด่วนแล้วงานนี้

น้องริวมีท่าไม้ตายเยอะมากแต่น้องระวังนะครับเดียวเจอท่าเสียวแย่ ::Horror:: ::Shy::

ตัวตนนายเวย์ลึกลับจังแล้วทำไมถึงต้องกลับมาเรียนพร้อมกับริวด้วยหล่ะ

ริวท่าจะมีสาวคนที่ห้าเร็วๆนี้

ต่อนะครับ

นายคือคนโชคร้ายคนนั้นไง นายริว

ฝนกับปาล์มเป็นคนมีน้ำใจดีจริง ๆ  พลอยโชคดีที่มีเพื่อนดีอย่างนี้ และมีการแทรกเรื่องอย่ารุ่มร่ามเกินเหตุจะได้ไม่เสียชื่อ และพลอยก็พยายามแก้ไขเรื่องครอบครัวให้เรียบร้อยดี เป็นคุณ​สมบัติ​ที่ดีเลย
ส่วนเวย์จะปกปิดตัวเองได้นานแค่ไหนเมื่อริวเริ่มสงสัย
แต่ที่แปลกใจก็ปาล์มนี่แหละดันชอบริว(ที่ตัวเองเกลียด)

งานเขาแล้วไอริว ซวยแล้วมึง ไอ้เวนกล่าว
ทำไมปามล์ไม่รูจักริว ถ้ารู้ว่าคนที่ชอบอยู่ใกล้ ๆ จะทำอย่างไร แถมยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่ปามล์ไม่ชอบ

นายริวจะได้เด็กในสังกัดเพิ่มอีกไหมเนี่ย แคร่นี้ก็เยอะแล้วนา

ขำมากกก

งานงอก 555 โดนซะบ้าง ขอบคุณท่านนักเขียนด้วยครับ ลุ้นปาร์มเลยเนี้ย

ว่าไงล่ะครับไอ้ผู้ชายดวงซวย 5555555 เข้าตัวเลยแฮะ

เพื่อนรักตัวเองดันมาปลื้มคนรักตัวเองซะงั้น พลอยจะทำไงดี

งานงอกแล้วสินะ นายริว ถ้าปาล์มรู้คนที่เธอชอบคือริวจะเป็นไงนะ

ขำนายริว...5555

จุดไต้ตำตอ^^. รอน้องปาล์มนะครับ จะได้อยู่ใน collection สาวๆของพระเอกหรือเปล่า

จุดใต้ตำตอกันสะแล้ว

อยากเห็นฉาก 3Pจังครับ

"คนห่าอะไรจะซวยปานนั้นวะ ดันมีคนอย่างปาล์มมาแอบปลื้ม" ::Oops:: ซวยจริงๆเลยนะนายริว...555
พลอยใจกว้้างดีจริงๆ ::Glad::

เริ่ม​จะ​เห็น​ภาพ​สาว​ๆ​สมาชิก​คน​ที่​5ของ​ครอบครัว​นาย​ริว​แล้ว​ละ​ซิ​ครับ​ หลังจาก​ที่​ได้​อ่าน​ตอนที่​ซ่อน​แล้ว​ เจอ​น้อง​พลอย​ดัก​คอ​นาย​ริว​ยังงี้​ ภาพ​สาว​สมาชิก​คนที่​5​ มลาย​หาย​ไป​เลย​ครับ​ สงสัย​จะ​ยัง​คง​เป็น​ที่​4คน​อยู่​

ขอรูปมิไรหน่อย

นั่นไงเจ้าริวผู้ชายคนนั้นคือมึง ซวยแล้ว 555

คิราระนักสู้เรากลับคุณหนูพลอย 55 แต่พลอยกะใจกว้างมากเลย

นั้นไงดวงซวยจริงๆด้วยผู้ชายคนนั้น  เจ้าริวกะ    มันควรจะรู้สึกยังว้าริว  

พระเอกเหมาอีกแล้ว ผู้มีพระคุณ นางเอกยอม

นั่นเหยื่อหลงมาชอบอีกคนละ

เสร็จกันยัยปาล์ม ไม่รู้ซะแล้วว่าไปแอบชอบริวกะเข้าจังๆ

อ่าว อยู่เฉยๆ ได้เมียเพิ่มแน่ๆนายริววว

 ::Oops:: 55555ผู้ชายคนนั้นที่ซวย555

ปักธงสาวห้าว

ถ้าปาล์มรู้ว่าชอบอริของตัวเอง คงประสาทกินไปสักพักใหญ่ๆแน่5555 ส่วนพลอยมีเหวอแน่นอน อย่าเพิ่งตีกันละครับ

ปาล์ม หลงรัก ริว ซะงั้น. สงสัยคงเป็นภรรยาคนที่5

ถ้าจับคู่ปาล์มกับริวกะนรกแตกแน่นอน

เขร้ สาวคนใหม่ในสตอรี่พระเอก

แอบชอบเฉย55

รุ่งพลอยจะใจกว้างขนาดนั้นเลย เหรออ

เอาแล้วไงงานจะเข้านายมังกรอีกแล้ว สงสัยจะมีเรื่องให้บริหารเอวอีกแล้วมั้งนี่ ในเมื่อคนดวงซวยคนนั้นคือแกเองนายมังกร

บรรเจิดไปเลยฮะ ปาล์มก็ไม่คิดเลยเนาะ ว่าชื่อมันคล้ายกัน แล้วก็ดันไม่เอะใจอีกว่าฝีมือพระเอกมันเก่งระดับนั้นแหละ แหม่ ซวยไปนะพระเอก เป็นหนุ่มคนนั้นซะเอง 555

มีคนแอบปลื้มนายริวอีกแล้ว

555555555555 หวยออกที่ริวกะ พลอยเหวอดิ

พลอยโครตใจดีอะ ยอมเลย แต่ปามคงต้องทำใจนะ พลอยไม่โอ5555

สนุกมากๆๆๆๆๆ

เห็นตัวจริงขนาดนี้ยังจำนายริวไม่ได้อีกเหรอ

ริวงานเข้าอิกละ😀😀😀

ผมนี้ขำก๊ากกเลยครับ

งามไส้แล้วมั้ยล่ะริวเอ๋ย 555+++

ได้เจรจามา2ล่ะ...เหลืออีก2 สู้ๆ

ปามรุ้งพลอยโลกกลมจริงๆอิอิ

ปาล์ม  เขาชื่อ ริวกะ  อิซานางิ ริวกะ. 
พอย....อีปาล์ม.  ผัวกรู...ผัวกรูเอง
ฝน...ผ่างงงงง....
เว...งานงอกมีง.......อีริว
ริว.......หือๆๆๆๆกรูอยากตาย

ริวกะ งานงอกแล้ว

โอ้ย อีพี่ริว เด็กๆจะเยอะไปไหนเนี่ย

 ::Snap::แล่ว แล่ว แล่ว แล้ว อะไรมันจะบังเอิญปานนั้น ....โอ้ยไม่อยากจะคิด

นั่นไง ระเบิดตู๊มกลายเป็นโกโก้ครั้นแล้วไหมล่ะ

สู่สุขคตินะครับนายริว ฮรี่ๆ

จุดไต้ตำตอเลย ปาล์มกับนายริว

หุหุหุ ในนามของอิซานางิ เอาไงดีล่ะนายริวรับเข้าฮาเร็มอีกจะดีมั๊ยเอ่ย

ใครจะโดนนายริวอีกละเนี่ย

ซวยแล้วคร้าบ นายน้อยริวกะ โดน 3 สาวรุมหักคอแน่ๆ

ตายแน่ ไอ้มังกร น้ำหมดตัวแน่ กว่าจะครบรอบ

เอาแล้วงานเข้าพระเอกเราอีกแล้วถ้าแบบนี้เตรียมสร้างฮาเร็มด่วน

5555 งานเข้าพระเอกละ

ปาล์มมาปลื้มพี่ริวแล้วน้องพลอยจะแบ่งให้ไหม

ชัดเลยถึงว่าคุ้นๆพอบอกชื่อมางานเข้าเลย555ชัดเลย

555 งานนี้จุดใต้ตำตอซะแล้วน้องปาล์ม คนที่แอบปลื้มกลายมาเป็นคนที่ตัวเองหมั่นใส้ซะแล้ว

เอาแล้วไงหล่ะ  ปาล์มหลงรักนายหื่นคู่อริแล้ว  พลอย ฝน  จะบอกความจริงเธอมั้ยเนี่ย...
...นึกว่าพลอยจะยอมให้ริวมีเมียเพิ่มอีกคน

จุดใค้ตำตอ ปลื้นคนที่เหม็นขี้หน้าซะงันน้องปาล์ม 555

วนไปวนมาสงสัยได้เมียเพิ่มแน่เลยนายรืว

เอิาม บรรทัดสุดท้าย อิซานางิ ริวกะ. พระเอกตรูเองนี่หว่า สงสัยน้ำพุ่งจากปากแน่ๆหลังได้ยินแบบนี้ออกมา

เอาแล้วว พระเอกเรางานเข้าแล้ว แถมน้องนางยังอ่านใจได้อีก โดนๆ

55555 ดวงซวยแล้วนายริว ถึงกับลั่นเลยคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าพลอยจะเป็นผู้ใหญ่สุดในแง่ความคิดนะเนี่ยถึงอายุจะน้อยที่สุดในบรรดาเมียๆของนายริว

ซวยแล้วนายริวเป็นผู้ชายคนนั้น555

5555 ริวเสียวหลังแว๊บบเลย

ในที่สุดพลอยก็เจอเพื่อนที่มีพระคุณในวันแรกที่เข้ากรุงเทพฯ

ถ้าปาล์มรู้ว่าริวคือริวกะจะรู้สึกและทำหน้าอย่างไร

ในที่สุดก็ได้เจอกัน

ปาล์มจะทำหน้ายังไงหนอถ้ารู้ว่านั่นคือนายริว เริ่มอยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเวย์ซะแล้วน่าจะประวัติยาวไม่แพ้ริว

ตายแล้ว น้องปาล์มก็จะเข้าฮาเร็มด้วยหรอ

จริงๆก็คิดว่าไม่น่ารอดนะครับแต่ดูจากหลายๆอย่างแล้วคิดว่าน่าจะไม่ได้ร่วมฮ่าๆ
รอตอนปลดล็อกพี่สาวก่อนอาจจะได้เห็นแววมากขึ้น

เพื่อนจะมีผัวคนเดียวกันละ

นินทาระยะเผาขนเลย

อ้าว เป็นนายริวอีกแล้วที่ปาล์มแอบปลื้ม แต่ก็เป็นคนเดียวกันที่ปาล์มเกลียดอีก
จะปรับความเข้าใจกันได้มั้ยเนี้ย

555 ปาล์มเอาแล้วไปมาบอกชอบริวต่อหน้าพลอย(ผัวเขา) ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าคนในคลิปคือริวที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ ที่ปาล์มหาว่าลามก

ริวที่ไม่รู้ตัวว่าเป็นชายในฝันของปาล์มเมื่อได้ยินและรับรู้อย่างนี้จะทำยังไงน้าาา

ลั่น ไอ้คนที่พูดถึงนั้งอยุ่ข้างๆ

ริวกะ งานเข้าแล้ว หล่ะ สาวมาเพิ่มอีก 1 คน

งานเข้า ว่าตัวเองส่ะแล้ว

นั่นไง งานเข้านายริวซะงั้น

บันเทิงเลยครับงานนี้

นั่นไง อิซานิงิ ริวกะ ปักธงตั้งแต่ยังไม่เจอตัว

ต่างคนต่างสบายขึ้นใจเยอะเลยแบบนี้ต้องยอมรับว่าพลอยใจกว้างและเข้าใจพี่มิไรมากจริงๆครับ

อ่านตอนนี้ทำให้นึกถึงชีวิตในรั้วมหาลัยเลย

 ::Suffocate::เดจสวุค่อดๆ

อ้างจาก: Monotone_Memory เมื่อ ธันวาคม 15, 2019, 09:22:24 หลังเที่ยง
สวัสดีครับ สวัสดี ตอนใหม่มาแล้ว  ออกตอนใหม่ๆถี่ๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ


ลงให้ครบ 100 % แล้วครับ


หลังจากอ่านเนื้อเรื่องทั้ง หมดแล้ว คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ


ปล. คอมเมนต์ต่างๆ มีผลกับระยะเวลาการลงตอนต่อไปนะครับ ฮี่ๆ เดือนนี้อาจจะลงถี่ๆหน่อย แต่ก็ขึ้นอยู่กับการคอมเมนต์และการแสดงความคิดเห็นครับ
อย่าลืมกลับมาคอมเมนต์หลังอ่านจบนะคร๊าบ



.........



ตอนที่ 23 : รุ้งพลอย ต้นปาล์ม น้ำฝน





7 วันผ่านไปหลังจากที่มิไรได้กลับไปที่ญี่ปุ่น การกลับไปครั้งนี้มิไรไม่ได้กลับไปเพียงลำพัง แต่สิ่งที่เธอได้กลับไปด้วย คือความรู้สึกที่มันชัดเจนมากขึ้น มันคือความรักที่เธอมีให้ริวกะมาตลอด 6 ปี ไม่มีวันไหนที่มันจะลดลง ไม่มีวันไหนที่มันจะจางลง แม้แต่นิดเดียว การที่รุ้งพลอยเข้ามาพูดกับเธอแบบนี้ เหมือนกับว่ามิไรได้ยกภูเขาออกจากอกเลยทีเดียว


เธอคิดมาตลอดว่าหลังจากที่ริวกะนั้นได้พบพลอย เธอจะกลายเป็นคนที่ไม่จำเป็นอีกแล้ว เธอจะไม่ได้แสดงความรักอีกแล้ว แต่ไม่เลย ไม่ใช่อย่างที่คิดเลย  ตอนนี้เธอกล้ารู้สึก กล้าแสดงออกมากกว่าเดิมเสียอีก ว่าเธอรักนายริวมาก มากมายไม่น้อยกว่าคนไหนๆเลย



ส่วนรุ้งพลอยนั้นก็ถูกแม่กุลของเธอนั้นลงโทษ ข้อหาทำอะไรเกินงามเช่นเคย  หลังจากที่เคลียร์เรื่องพี่มิไร เรียบร้อยแล้ว พิกุลก็ได้จัดการให้พลอยนั้นย้ายออกจากหอพักเจ๊จรรยาทันที โดยที่ไม่ได้บอกพลอยว่าเจ๊จรรยานั้นก็มีศักดิ์เป็นป้าบุญธรรมของเธอนั่นเอง และพลอยต้องมาอยู่กับพิกุลและอาม่าจนกว่า พิกุลจะเห็นว่าพลอยนั้นสามารถไปอยู่กับริวได้แล้วนั่นเอง




แต่เหตุผลที่พิกุลทำแบบนี้นอกจากจะลงโทษพลอยแล้ว ยังมีเหตุผลอื่น นั่นก็คือเธอจะฝึกให้พลอยรู้จักควบคุมเนตรทิพย์ของเธอนั่นเอง เพราะถ้าพลอยเห็นวิญญาณโดยที่ไม่รู้ตัวแล้วเกิดไปทัก เหมือนตอนที่ลพบุรีล่ะก็ พลอยคงไม่มีวิธีรับมือแน่ๆ เพราะแม้จะให้มีสายเลือดที่ทรงพลังเพียงใด แต่ถ้าพลอยยังไม่รู้จักวิธีควบคุมมันก็เท่ากับเสียเปล่านั่นแหละ



แน่นอนว่าพิกุลไม่ได้พูดตรงๆว่าจะสอนอะไร แต่ใช้วิธีสอนผ่านการทำสมาธิและนั่งกำหนดจิตลมหายใจ จริงอยู่ว่าพิกุลนั้นมีเชื้อสายของนักพรตจีน แต่ว่าเธอก็ศึกษาพระพุทธศาสนาเช่นกัน เธอคิดว่าการนำหลักพระพุทธศาสนามาปรับใช้กับพลอยนั้น น่าจะได้ผลดีกว่าการใช้ศาสตร์แห่งเต๋านั่นเอง



พลอยเองก็ตั้งใจอย่างมากๆ เธอคิดว่ามันคงเป็นการดีถ้าได้นั่งสมาธิกับแม่กุลทุกวันๆ แต่คนที่มีความสุขที่สุดคงไม่พ้นอาม่า เพราะตลอดเวลา 10 ปีที่ผ่านมา อาม่าเฝ้ามองพิกุลที่ต้องทนทุกข์ใจเศร้าใจที่ไม่สามารถตามหารุ้งพลอยได้ พิกุลจึงได้ทุ่มเทเวลาแทบจะทั้งหมดในการทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงานเพื่อที่จะสร้างรากฐานให้มั่นคงด้านทรัพย์สินและเงินทองเพื่อรอพลอยกลับมา



แต่ว่าตอนนี้พลอยก็กลับมาแล้ว พิกุลจึงได้แบ่งเวลาย่อยๆหลายอย่างมากขึ้น และหนึ่งในนั้นคือการแบ่งเวลามาดูแลพลอย สอนพลอยควบคุมพลังแบบอ้อมๆนั่นเอง อาม่าเองได้เจอพิกุลบ่อยขึ้น อาม่าได้เห็นพิกุลมีเวลาพักมากขึ้น แบบนี้แม่คนไหนจะไม่ดีใจ พูดตามตรงระบบรากฐานบริษัทของพิกุลนั้นเรียกได้ว่าแข็งแรงมากๆ




นั่นเพราะความสามารถของพิกุล ความสามารถของบุคคลกร และ ที่สำคัญยังมีพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจอย่างอิซานางิกรุ๊ปอีก เรียกได้ว่าแม้ว่าพิกุลจะไม่เข้างานสักเดือนบริษัทก็ยังคงทำงานได้สบายๆนั่นเอง



ตอนนี้พิกุลจึงได้แบ่งเวลามาให้พลอย แทนที่จะเอาเวลาไปจมกับกองเอกสารนั่นเอง เรียกได้ว่าการกลับมาของพลอยนั้น เติมเต็มอะไรหลายๆอย่างจริงๆ อาม่ายิ้มมีความสุขมากๆ ที่ทั้งหลานสาวและลูกสาวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ แม้ไม่ใช่หลานสาวในใส้แต่อาม่าก็รักพลอยมากๆจริงๆ นี่ถ้าเจ๊จรรยามาอยู่ตรงนี้ด้วยอีกคน อาม่าคงจะมีความสุขมากกว่านี้แน่ๆ


. . . . . . . . .


ณ. มหาวิทยาลัย



[ ริว ]  :  โอ๊ยย !!! คิดถึงพลอยเว๊ย !!!



อยู่ดีๆพี่มังกรของเราก็บ่นออกมาซะเฉยๆ ทำให้เพื่อนๆร่วมซุ้มนั้นถึงกับมองหน้ากัน พร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นในใจ
" อะไรของมึงอีกวะ "  นั่นเพราะว่านี่ก็ 2 อาทิตย์เข้าไปแล้วที่เขาไม่ได้จู๋จี๋ดู๋ดี๋จึ๊กจั๊กตั้บตั้บกับพลอยเลย จริงอยู่ว่าตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานั้นเขามีความสุขกับคิราระที่กลับไปเป็นคนเดิม อีกทั้งพี่อั้มที่น่ารักและใจดีมากกว่าเดิมจนเขาแปลกใจ



แต่ยังไงแล้ว เขาก็ยังอยากจะมีเวลาอยู่กับพลอยมากกกว่านี้นี่หว่า อยากโอบ อยากกอด อยากหอมแก้ม แต่ริวนั้นถูกพ่อของเขาสอนมาว่า ยิ่งรักมากเท่าไร ยิ่งต้องให้เกียรติมากเท่านั้น ริวจึงไม่แสดงอาการลุ่มล่ามใดๆ อย่างเช่นโอบเอว โอบไหล่พลอย ในขณะที่อยู่ในมหาวิทยาลัยเลยนั่นเอง ยิ่งนานวันมันก็ยิ่งทำให้เขายิ่งงุ่นง่านเข้าไปอี๊กกกก


[ เวย์ ]  :  อะไรวะ ก็เจอกันทุกวันไม่ใช่เหรอวะ



[ ริว ]  :  วันนี้ยังเลยโว้ย พลอยมีเรียนคาบเกี่ยวช่วงพักเที่ยงเลยไม่ได้เจอกัน



[ เวย์ ]  :  เอ้า ไอ้ห่า !!!  ตอนเย็นก็ได้เลิกเรียนก็ไปหาดิ่ ก็ได้เจอเหมือนกัน



[ ริว ]  :  มันไม่เหมือนกันเว้ย !!!  คือกูอยากเจอตอนกินข้าวเย็นที่บ้าน กูอยากอ้อนตอนนั่งดูหนังนี่หว่า



[ เวย์ ]  :  โห ไอ้ห่า คิราระจังก็อยู่ทั้งคน เสือกบอกว่าเหงา ว่าแต่มึงเหอะจะบริหารเวลายังไงวะถ้าพลอยกับคิราระจังอยู่ด้วยกัน  หารครึ่งเหรอ พลอยวันคู่ คิราระจังวันคี่ วันอาทิตย์ชาร์จแบตงี้เหรอ  อ้อลืมไป๊  ไม่ใช่หารครึ่ง ต้องหาร 3 สิ่นะ ฮี่ๆ หรืออาจจะ 4



[ ริว ]  :  หาร 3    หาร 4  ไรวะ



[ เวย์ ]  :   เปล๊า ( แอบหัวเราะ หึหึ )  แล้วตกลงว่าพลอยตอนนี้ ไปพักกับแม่ของเขาแล้วใช่มะ



[ ริวกะ ]  :  เออดิ่ นี่หนักเลย เจอกันที่มหาลัยว่าจำกัดเวลาแล้วนะ พอกลับไปบ้านปั๊ป กูนี่อโลนเลย น้ากุลบอกว่าให้พลอยคุยได้กับทุกคนยกเว้นกู


[ เวย์ ]  :  กร๊ากกกกก  บทลงโทษของว่าที่แม่ยาย นี่ไงล่ะไอ้ฟาย ไปทิ่มลูกสาวเขาเร็วเกินไป แต่ถึงต่อให้ไม่ใช่แม่ลูกแท้ๆ แต่น้ากุลของมึงเขาก็รักพลอยเหมือนลูกจริงๆ มึงไปทำแบบนั้นเขาก็ต้องเคืองบ้างแหละ   จั๊ดง่าวขนาด


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย !!! อย่ามาหลอกด่ากูด้วยภาษาเหนือนะเว้ย แม่กูก็คนเหนือกูฟังออกนะ



[ เวย์ ]  :  จั๊ดง่าว จั๊ดง่าว จั๊ดง่าว  ทำไมวะหรืออยากจะวางมวย


[ ริวกะ ]  :  ก็มาดิ่ค๊าบบบ



ปุ้ก ปั้ก ปุ้ก ปั้ก ปุ้ก ปั้ก  ริวกับเวย์นั้นกอดคอกันสาวหมัดไม่ยั้ง แต่ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเล่นกันเสียมากกว่า เพราะถ้าทั้งคู่ต่อยกันจริงๆ  พื้นที่โดยรอบคงแหลกเป็นเม็ดทรายไปแล้ว แต่ทันใดนั้นริวก็ฉุกคิดอะไรขึ้นได้บ้างอย่าง เขาจึงได้ทดสอบสิ่งนั้นทันที ด้วยการปล่อยหมัดที่ค่อนข้างเร็วกว่าปกติ



ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ แต่เวย์นั้นโยกหัวหลบการปล่อยหมัดของริวอย่างรวดเร็วราวกับว่าผ่านการต่อสู้มามากมายจนริวนั้นตกใจ จริงอยู่ว่าเขาไม่ได้เอาจริงๆ แต่ว่าไอ้เวย์ก็ไม่น่าจะหลบได้ไวขนาดนี้ ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเวย์ตอนนี้เทียบเท่าเซริซาวะหรืออาจจะมากกว่าเลยก็ว่าได้ นั่นจึงทำให้ริวนั้นยิ่งสงสัยในตัวเพื่อนของเขามากกว่าเดิม



แต่แล้วอยู่ดีๆ ริวก็เรียกชื่อน้องฝน จนเวย์ต้องหันมอง และเวย์ก็ติดกับเข้าอย่างจัง เพราะตอนนี้ฝนเรียนอยู่กับพลอย แล้วจะมาตรงนี้ได้ไง  มั่บ !!! ริวนั้นอาศัยจังหวะที่เวย์เผลอคว้าคออีกครั้งและจ้วงตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เข้าท้องของเขาอีกสามสี่ที



[ ริวกะ ]  :  เอ้ส เอ้ส เอ้ส เอ้ส


[ เวย์ ]  :  โอ๊ย กูยอมแล้ว คนเชี้ยไร หมัดยังกับปืนกล ไอ้สาดยอมแล๊ววว !!! มึงกินผลปีศาจไปเปล่าเนี่ยย


เสียงหัวเราะของเพื่อนๆนั้นดังลั่นเลย ไอ้คู่หูนรกแตกนี่เวลาปกติก็ใช้ชีวิตไม่ต่างกับวัยรุ่นทั่วไปเลย ใครจะไปเชื่อว่าไอ้สองคนนี้ เคยมีเรื่องกับบอดี้การ์ดมืออาชีพมาแล้ว อีกทั้งยังอัดพวกนั้นซะหมอบราวกับว่าเป็นเรื่องกล้วยๆ



แต่ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเพื่อน 2 คนกำลังเล่นกันเหมือนวัยรุ่นทั่วไปซะมากกว่า แต่แล้วเรื่องสนุกเรื่องใหม่ก็กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อมีสาวสวยดาวเด่นคนนึงกำลังเดินมา


[ เพื่อนร่วมคณะ ]   :   เฮ้ยๆ คู่จิ้นไอ้ริวมาแล้ว


[ ก๋อย ]  :  ไหนๆ ( หันมอง ) กร๊ากก ฮ่า ฮ่า ฮ่า


[ มะกรูด ]  :   เชี้ยเอ๊ย ถ้ากูไม่รู้จักไอ้ริวกูคงคิดว่าสองคนนี้แม่ง มีซัมติงแน่ๆ



[ เวย์ ]  :   ไอ้มังกรแม่มึงมา แล้วนู่น อ่อกก ปล่อยกู๊ววววว



เวย์ที่กำลังโดนริวกะนั้นจับล็อคด้วยท่า Sleeper hold นั้นก็ได้เอ่ยขึ้นมาทันทีที่เขาเห็น หญิงสาวคนหนึ่ง รูปร่างงามระหง อีกทั้งหน้าตาก็ยังสวยใสชวนมองยิ่งนัก รสานั่นเอง ดาราสาวสวยวัยรุ่น รสากำลังมีผลงานโด่งดังในขณะนี้


[ ริวกะ ]  :  กูไปละ เดี๋ยวมา


[ เวย์ ]  :  เอ้า เห้ย !!! ไปไหนวะ


[ ริวกะ ]  :  ทะเลสาบ


[ เวย์ ]  :   เฮ้ย อีกชั่วโมงนึงก็เข้าเรียนแล้วนะเว้ย วันนี้มีพรีเซนต์กลุ่มนะ


[ ริวกะ ]  :  เออ เดี๋ยวตามไปจองเก้าอี้ให้กูด้วย


ริวกะนั้นเดินออกไปแทบจะทันทีที่รสามาถึง จริงอยู่ว่าเขานั้นไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการโดนหาเรื่องเป็นประจำ แต่ว่าวันนี้เป็นวันพระ เขาอยากจะไปไหว้พี่ปิ่นสักหน่อย เขาจึงรีบเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่เหลียวมองกลับมาเลย


ส่วนรสาเองนั้นเมื่อเห็นริวกะกำลังจะเดินไปก็เตรียมที่จะหาเรื่องทะเลาะ แต่ริวก็หายวับไปทันทีราวกับหายตัวได้ รสางุนงงเลยทีเดียว เพราะเธอสาบานได้ว่าเห็นนายพายุจริงๆ


[ เวย์ ]  :  หวัดดี รสา


[ รสา ]  :  หวัดดีเวย์ คู่หู ไปไหนเหรอ ( ริวกะ )


[ เวย์ ]  :  ไปธุระน่ะ รสามีอะไรรึเปล่า


[ รสา ]  :  อ๋อ คือเราจะมาถามเรื่องการไปค่ายอาสาน่ะ เราอยากจะช่วยพวกเรื่องค่าใช้จ่ายส่วนต่างที่ไม่สามารถเบิกได้น่ะ


[ เวย์ ]  :   โอยไม่เป็นไรรสา ออกกันคนละนิดๆหน่อยๆเอง



[ รสา ]  :   ไม่เอา ๆ ๆ ตอนนี้ในบรรดาสมาชิกของชมรม มีแค่รสาที่ทำงานและมีรายได้แล้ว ให้รสาช่วยเถอะนะ



[ เวย์ ]  :  เอ่อเรื่องเงินไว้ก่อนก็ได้ แล้วก็เรื่องค่ายอาสา เรากำลังจะแจ้งในชมรมเลยว่า กำหนดการไปค่ายอาสาที่เชียงใหม่ คงต้องเลื่อนไปก่อนน่ะ


[ รสา ]  :   อ้าว ทำไมล่ะเกิดอะไรขึ้น


[ เวย์ ]  :  นี่ก็จะเข้าหน้าฝนแล้วน่ะ การเดินทางมันจะลำบากมากๆ เลย เพราะในป่าในเขามันเอาแน่เอานอนไม่ได้ และอีกอย่างปีนี้ น้องปี 1 ไปกันหลายคน ถ้าไปกันตอนนี้จะกลายเป็นว่าต้องให้ชาวบ้านเขามาดูแลพวกเราแทนน่ะสิ่


[ รสา ]  :   เออะ อ๋อ อื้มๆ



เวย์นั้นบอกถึงเหตุผลที่ต้องเลื่อนการออกค่ายกับรสาทันที จริงอยู่ว่าสภาพอากาศนั้นก็มีส่วนสำคัญ เพราะมันอาจจะส่งผลอะไรหลายๆอย่างกับสมาชิกที่ไม่มีประสบการณ์การอออกค่าย แต่เหตุผลหลักนั้นก็คือ



•••••


3 วันก่อนหน้านี้


ตรื๊ดดดด ตรื๊ดดดด


[ เวย์ ]  :  ฮัลโหล นั่นใคร


[ ปลายสาย ]   :   ผมเองครับ



หลังจากที่ออกกำลังกายในตอนเช้าตามปกติแล้ว เวย์ก็ได้เดินออกมารับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าที่หน้าระเบียงหอพักทันที และทันใดนั้นก็มีสายเรียกเข้าไม่ปรากฎชื่อโทรมา และเวย์ก็รับสายทันที และเพียงได้ยินเสียงเวย์ก็จำได้ทันทีว่าปลายสายคนนั้นเป็นใคร



[ เวย์ ]  :  สวัสดี แองเจโล่ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ  สบายดีใช่ไหม



[ แองเจโล่ ]  :  ผมสบายดีครับ ที่ไทยตอนนี้คงเช้าอยู่สิ่นะครับ



[ เวย์ ]  :  ใช่ ว่าแต่นายเถอะโทรมาตอนนี้มีอะไรรึเปล่า นายควรพักผ่อนได้แล้วนะแองเจโล่



[ แองเจโล่ ]  :  ก็เรื่องที่คุณแจ้งมานั่นแหละครับ


[ เวย์ ]  :  หะ หา !!! ? แจ้ง ?  ชั้นแจ้งอะไรไปเหรอ



[ แองเจโล่ ]  :  ก็เรื่องที่คุณให้มิเชลช่วยจัดการนั่นแหละครับ เรื่องพวก อดีตหน่วย Silver Knife นั่นแหละครับ


[ เวย์ ]  :   หว่า ยัยมิเชลนี่นะ ไปรบกวนนายจนได้ เฮ้อ !!!



[ แองเจโล่ ]  :  ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกครับ พอดีผมเดินผ่านเธอพอดี เลยขอรับเรื่องมาไว้เอง 


[ เวย์ ]  :  อ๋อ อื้ม แล้วได้เรื่องว่ายังไงบ้างแองเจโล่ ชั้นว่าชั้นพอจะจำพวกมันสองคนได้นะรู้สึกว่าจะเป็นพวกปลายแถวของ Silver knife



[ แองเจโล่ ]  :   ครับผม เชส ฟรีซ ( แกรมม่า ) เป็นชาวแอฟฟริกา เติบโตที่อเมริกา เข้ารับราชการทหารตอนอายุ 20 แต่มีปัญหาเรื่องการควบคุมอารมณ์ถึงถูกย้ายไปตะวันออกกลาง และมีปัญหาเรื่องการใช้กำลังที่นั่น สุดท้ายก็โดนขับออกจากกองทัพ และเจ้าตัวก็ไปเข้าร่วมกับ กองทหารรับจ้าง Silver knife   


เอียน ดักลาส ( อัลฟ่า ) เป็นชาวอเมริกันตั้งแต่กำเนิด เคยเขารับราชการทหาร มีนิสัยชอบใช้ความรุนแรงเช่นกัน แต่เขานั้นทำเรื่องขอย้ายไปตะวันออกกลาง จึงได้รู้จักกับ เชส ฟรีซ และพอเชส ถูกขับไล่ออกจากกองทัพเขาจึงได้ออกตามไปด้วย แต่ว่าในภารกิจหนึ่งของหน่วย Silver knife พวกเขาได้ไปฆ่าตัวประกันตาย ทำให้ถูกตัดหางปล่อยวัดและขึ้นบัญชีดำ สุดท้ายก็ต้องออกจากประเทศไปหางานทำ สุดท้ายก็สร้างชื่อจากการเป็นบอดี้การ์ดครับ




[ เวย์ ]   :   แล้วตอนนี้พวกมันถูกถอดถอน ใบอนุญาตของบอดี้การ์ดสากลแล้วใช่มั้ย แองเจโล่



[ แองเจโล่ ]  :  ใช่ครับ เดิมทีพวกมันก็มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ และ ชอบใช้ช่องว่างของกฎเข้าทำร้ายคนบ่อยๆ ครั้งนี้เพราะมีหลักฐานพวกมันจึงไม่สามารถดิ้นหลุดได้ เรื่องที่คุณเอาชนะพวกมันได้ผมไม่แปลกใจเลย แต่เด็กหนุ่มอีกคนล่ะครับ เขาเป็นใคร ทำไมทักษะการต่อสู้ของเขาสูงมาก สูงพอๆกับคุณเลย



[ เวย์ ]  :  อื้ม  เผลอๆ ถ้าเกิดเอาจริงขึ้นมา ชั้นอาจจะสู้เขาไม่ได้ก็ได้นะ แองเจโล่ เฮ้อ



[ แองเจโล่ ]  :   ใครกันครับ เด็กหนุ่มคนนั้น ผมรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน



[ เวย์ ]   :   อิซานางิ ริวกะ น่ะ จำเหตุการณ์เมื่อ 2 ปีก่อนได้มั้ย นั่นแหละฝีมือของเขา


[ แองเจโล่ ]  :   เหตุการณ์คุ้มกันนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นั่นเหรอครับ โอ้ !!! นั่นยังไงล่ะ ผมว่าแล้ว พอเอ่ยชื่อขึ้นมาผมก็จำได้ทันที ว่าตอนที่ประชุมนานาชาติ เด็กคนนี้ถูกเอ่ยชื่อ ขึ้นมา ว่าฝีมือนั้นหาตัวจับยาก และยิ่งคนระดับคุณถึงกับออกปากชมแบบนี้ล่ะก็ ผมก็หมดข้อสงสัยในตัวเด็กคนนี้จริงๆครับ



[ เวย์ ]  :  ใช่ ฝีมือโดดเด่นมากเลยล่ะ  เฮ้อ !!!   แต่เหนื่อยมากเลยล่ะ เขายังไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ความโกรธของตัวเองได้ดีเท่าที่ควร ชั้นเองต้องออกตัวห้ามหลายครั้ง บางทีชั้นก็กลัวว่าจะตายด้วยมือของเขาสะด้วยสิ่ 555555


[ แองเจโล่ ]  :  ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยชอบนิสัยนั้นของเขานะครับ


[ เวย์ ]  :   มันก็มีบ้างแหละที่จะหงุดหงิด แต่โชคดีที่พอชั้นออกปากเตือน เขาก็สามารถระงับอารมณ์ และ สะกดความโกรธตัวเองได้ทันควัน และเหตุผลที่เขาโกรธจนขาดสติ นั่นก็เพราะคนรอบตัวโดนทำร้าย โดนกลั่นแกล้ง ชั้นเลยพอเข้าใจในเหตุผลนั้นได้ ตัวตนของอิซานางิ ริวกะนั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าชั้นจะคาดได้เลย 5555+



[ แองเจโล่ ]  :  เอิ่ม... ผมรู้ว่าไม่ควรถามคำถามนี้ แต่ว่าคุณคิดจะกลับมาไหมครับ



[ เวย์ ]  :  ชั้นเริ่มสนุกกับชีวิตแบบนี้แล้วสิ่แองเจโล่ ได้กลับมาเรียนเหมือนคนอื่น ได้สนุกกับเพื่อนบ้าง ถึงฉันจะแก่กว่าพวกเขาก็เถอะ 55555 ว่าแต่ ที่นายอุสส่าห์โทรมาคงไม่ใช่แค่เรื่องไอ้พวกลูกเจี๊ยบ สองตัวนั่นใช่มั้ย



[ แองเจโล่ ]  :   ครับ เรื่องที่คุณจะไปออกค่ายน่ะครับ  ตอนนี้ที่ชายแดนเชียงใหม่ ไม่ค่อยปลอดภัยครับ คาราวานขนยาเสพติดกำลังเคลื่อนพลครับ เข้าใกล้หมู่บ้านที่พวกคุณจะไปออกค่ายกัน ผมเกรงว่าช่วง 1-2 เดือนนี้จะไม่ปลอดภัยนะครับ ถ้าเป็นไปได้ผมแนะนำให้คุณเลื่อนกิจกรรมชมรมออกไปก่อน



[ เวย์ ]  :   อะไรเนี่ย นี่ติดตามการใช้ชีวิตของชั้นด้วยเหรอ พวกเบื้องบนเนี่ยน้า !!!  ว่าแต่ ไอ้พวกนี้ มันเป็นไฮดร้ากันหรือไง จับไป1 โผล่มา2 นี่ขนาดพวกเราร่วมมือกับรัฐบาลไทยไล่กวาดล้างเป็นเดือนๆแล้วนะ ยังไม่หมดอีก เฮ้อ รู้งี้น่าจะฆ่าพวกมันให้หมดก็ดี


[ แองเจโล่ ]  :  . . . . .


[ เวย์ ]  :  เอาน่ะๆ ช่างมันเถอะ ชั้นเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรน่าแองเจโล่ ขอบใจมากสำหรับข่าวสารนะ แต่นายอย่าติดต่อชั้นบ่อยๆเลย  ตัวนายเองจะลำบากเอานะ


[ แองเจโล่ ]  :   แค่นี้เองครับ ผมไม่ได้ลำบากอะไรเลย มันเทียบไม่ได้กับที่พวกเราเคยทำกันคุณไว้เลยสักนิ~



[ เวย์ ]  :  เอาล่ะ ชั้นจะไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนแล้ว  นายนอนได้แล้วล่ะ รักษาสุขภาพด้วย


[ แองเจโล่ ]  :   เช่นกันครับ มิสเตอร์ อเวจี




••• ปัจจุบัน •••



[ เวย์ ]  :  อ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ หน้าฝนนี่ลำบากเลยเนอะ


[ รสา ]  :  อื้มๆ ๆ ช่วยไม่ได้นี่นา ก็คงต้องเลื่อนการออกค่ายไปก่อนแหละเนอะ



[ เวย์ ]   :  โทษทีนะ ถ้ามันไปกระทบ ตารางงานของรสา



[ รสา ]  :  โหยย ไม่เป็นไรหรอกเวย์  รสาก็ไม่ได้มีงานทั้งเดือนเหมือนพี่ๆเขา สบายใจได้



รสากับเวย์นั้นพูดคุยกันได้อีกสักพัก มะกรูดก็เดินมาพอดี แถมมีจานข้าวมาด้วย ดูเหมือนตอนนี้ได้เวลาเติมสารอาหารให้ร่างกายเสียแล้ว



[ มะกรูด ]  :  เวย์เว้ย กินข้าวเว้ย กูซื้อมาให้แล้ว ไก่ผัดเม็ดมะม่วง


[ เวย์ ]  :   จัดมาไอ้กรูดลูกพ่อ เอ้อ รสาๆ กินข้าวด้วยกันมั้ย ไหนๆก็มาแล้ว



[ รสา ]  :  เอาสิ่ ๆ ๆ เราไปซื้อแปปนะ



รสานั้นรีบเดินไปซื้อข้าวทันที ตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องคุยได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เพียงไม่นานก๋อยก็เดินมาสมทบทันที ตอนนี้ 3 หน่อ ได้นั่งคุยไปกินไปในหลายๆเรื่อยและแล้วก็ลามมาถึงเรื่องที่ริวกับเวย์โชว์โหดจนได้



[ ก๋อย ]  :  ไอ้เวย์ กูถามไรหน่อยดิ่ คือ ถ้ามึงกับไอ้ริวซัดกันตัวๆใครชนะวะ


[ เวย์ ]  :  กู


[ ก๋อย ]  :  เยดเข้


[ เวย์ ]  :  กูไปตั้งแต่หมัดแรกแล้วไอ้เชี่ยก๋อย  มึงก็เห็นว่ามือตีนมันหนักแค่ไหน


[ มะกรูด ]  :  แต่ แม่งสุดยอดจริงๆวะ ทำท่า ชินริวเคน ได้ด้วย อยากกราบงามๆสักที แถมยังปาดาวกระจายอีก เท่ชิบหาย


[ ก๋อย ]   :  เออ แม่งทำได้ไงว่ะ ทั้งแม่น ทั้งแรง แถมยังสั่งได้ดั่งใจ โหดชิบหาย



[ เวย์ ]  :   เฮ้ยๆ ๆ  รสามาแล้วเปลี่ยนเรื่องๆ



ในขณะที่สามคนกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสชาติ รสานั้นก็ถือจานข้าวมาพอดี เวย์จึงต้องบอกให้ทุกคนเปลี่ยนเรื่องคุย และเพียงไม่นานนัก ทั้ง 4 คนก็นั่งคุยกันไปกินกันไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนกระทั่ง ผ่านไปราวๆ 15 นาที


รสาที่ทานข้าวหมดแล้วก็ดูนาฬิกา พร้อมกับขอตัวไปเรียนก่อน ( รสาเรียน นิเทศฯ )  หลังจากที่รสานั้นได้เดินไปแล้ว ริวก็กลับมาทันที เวย์เองนั้นก็จนปัญญาจริงๆนั่นแหละ สองคนนี้เหมือนจะไม่ถูกกันก็พูดได้ไม่เต็มปาก เหมือนจะเป็นมิตรกันก็ไม่น่าใช่



มันเหมือนมีอะไรแปลกๆที่ตัวรสาเองเสียมากกว่า เพราะเพื่อนรักของเขาคนนี้ปกติมันก็แทบไม่สนใจโลกอยู่แล้ว วันๆถ้าไม่เรียนก็ออกกำลังกาย จะเอาเวลาที่ไหนไปกวนตีนรสา แบบนี้มันคงต้องมีที่มาที่ไปแล้วล่ะมั้ง ส่วนทั้ง 4 เกลอนั้นเมื่อกินข้าวกันเสร็จก็ต้องรีบไปเข้าเรียน และเตรียมรายงานวิชากฎหมายทันที



ชีวิตในมหาวิทยาลัยนั้น มันก็ไม่ได้สนุกเสมอไปเหมือนที่เล่าๆกันมา เพราะทุกคนก็ต่างดิ้นรนให้ตัวเองเรียนผ่าน ดิ้นรนให้ตัวเองได้เกรดสูงๆ ดินรนเพื่อที่จะคว้าโอกาสที่ดีหลังจบปี 4 แม้ว่าริวจะอยากเจอพลอยมากแค่ไหน อยากจะแว๊ปไปหาเพียงใด


แต่ในความเป็นจริงเขาก็ต้องเรียนหนังสือเพื่อที่จะไม่ใช่ชื่อของอิซานางิต้องอับอาย พลอยเองก็เช่นกัน เธอก็อยากจะเจอริวเหมือนกัน แต่เธอก็ต้องเรียน ก็ต้องทำรายงานเหมือนกัน เพราะเธอนั้นต้องรักษาทุนไว้ให้ได้ จริงอยู่ว่าตอนนี้สถานภาพทางการเงินของพลอยต่างกับเมื่อ 1 อาทิตย์ก่อนราวฟ้ากับเหว เพราะว่ามีทั้งฝั่งริวกะ ทั้งแม่กุลคอยซัพพอร์ทเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้



แต่เธอก็ต้องพยายามเรียนให้ดีเพื่อที่จะรักษาทุนเอาไว้ ถ้ารักษาเกรด รักษาทุนแค่นี้ไว้ไม่ได้เธอคงทำให้แม่กุลที่คอยผลักดันเธอมาตลอดต้องเสียหน้าแน่ๆ ถ้าลูกสาวบุญธรรมคนนี้หลุดทุนเพราะความขี้เกียจ เพราะฉะนั้นวันๆนึงในมหาวิทยาลัย ริวกับพลอยจะได้เจอกันก็ต่อเมื่อพักกินข้าว หรือไม่ก็แค่ช่วงว่างหลังเลิกเรียนและรอพิกุลมารับจริงๆ และวันนี้เองก็เช่นกัน



[ ฝน ]  :   เฮ้อออออ เหนื่อยจังวันนี้ เข้า Lab 2 คลาสเลย ฮืออออ รายงานเพียบเลย


[ พลอย ]  :  งือ เหนื่อยจังเลย


[ ฝน ]  :  พลอย ๆ ๆ ๆ  ไปตึกคณะนิเทศศาสตร์กันมั้ย วันนี้มีตลาดนัดด้วยล่ะ


[ พลอย ]  :  อื้อไปสิ่ แต่เดี๋ยวพลอยโทรบอกริวก่อนนะ ถ้าไม่บอกคงได้ไปรอที่คณะเก้อแน่ๆ


ในขณะที่พลอยกำลังหยิบโทศัพท์ขึ่นมาเพื่อต่อสายหาหนุ่มคนรักนั้น ด้านฝนก็โทรศัพท์หาใครบางคนเช่นกัน และเมื่อทั้งคู่วางสายนั้น ก็พร้อมใจกันพากันเดินไปที่ตึกนิเทศศาสตร์ทันที


---------


••• ด้านริว •••


[ ริวกะ ]  :   ไอ้เวย์ เดี๋ยวพลอยกับฝนจะไปเดินตลาดที่ตึกนิเทศฯ  ไปตึกนิเทศฯกัน


[ เวย์ ]  :  เออ ไปไป ทาโกยากินี่เด็ดสัดๆๆ เลย


[ ริวกะ ]  :  สู้น้าคุรุมิ แม่ของคิราระไม่ได้หรอกเว้ย  คนนั้นนี่ยืนหนึ่งเรื่องอาหารญี่ปุ่นเลย


[ เวย์ ]  :   เออๆ บ้านมึงนี่โชคดีว่ะ ได้แม่ของคิราระจังมาทำงานที่บ้าน อิจฉาว่ะได้กินของดีๆทุกวัน


[ ริวกะ ]  :  เอาน่ะ ไว้ปิดเทอมนี้ไปบ้านกู เดี๋ยวกูจะให้มึงกินข้าวฝีมือน้าคุรุมิ ทุกมื้อเลย


[ เวย์ ]  :  โอ้โห ถูกใจเลยครับลูกพี่ ผมขอฝากชีวิตรับใช้พี่เลยคร๊าบบบ


สองเกลอนั้นพูดปุ๊ปก็ออกเดินไปทันที พวกเขาเดินตรงดิ่งไปเลยทีเดียว ริวก็อยากเจอพลอย เวย์ก็อยากเจอฝน เรียกได้ว่า พี่น้องรหัสคู่นี้ ได้กันเป็นคู่จริงๆ ตลอดทางนั้นทั้งสองนั้นก็ตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆหลายคนเลยททีเดียว สิ่งที่แปลกก็คือ ทั้งสองคนนี้ดูหล่อคน ดูแมนขึ้นปิดหูผิดตา



คงเพราะเรื่องที่เล่าลือกันว่าทั้งสองนี้สงสอนพวกบอดี้การ์ดไปนั่นเอง แม้จะมีคนเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ข่าวลือมันก็กระจายไปแล้ว แล้วอีกอย่างหุ่นของทั้งสองก็ชวนให้เชื่อแบบนั้น เพราะทั้งคู่นั้นสูงโปร่ง ดูกำยำ และแข็งแรงจริงๆ แต่ระหว่างนั้นพี่ษาก็ต่อสายมาหาเวย์ซะเฉยๆเลย


[ เวย์ ]  :  ฮัลโหล ค่ะ


[ ษา ]  :   บะ บะ บ้า ค่ะ อะไรนี่ผีเข้าเหรอเวย์


[ เวย์ ]  :  ก็เปล่าครับ แค่อยากพูดกับพี่ษาแบบที่แฟนพูดกันบ้างแค่นั้นเอง


[ ษา ]  :  บะ บะ บ้า บ้า ใครแฟน พี่ไปยอมรับเป็นแฟนตั้งแต่ตอนไหน อย่ามาขี้ตู่นะเวย์


[ เวย์ ]  :  เธอเป็นแฟนชั้นแล๊วววว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไหรหนอชั้นจะได้เป็นแฟนของเธอออออ


ริวนี่หันควั่บเลยทันที นี่ตกลงว่าเวย์นั้นกะว่าจะคบกับพี่ษาจริงๆงั้นเหรอ แล้วฝนล่ะตกลงนี่มันคบซ้อนหรือว่าอะไรเนี่ย แต่ที่สำคัญเหนืออื่นใด ไอ้ความเสี่ยวบวกน้ำเน่าในการโทรคุยกับพี่ษานี่แหละที่ทำเขาเข่าทรุด นี่เพื่อนของเขาไปจำไอ้บทพูดแบบนี้มาจากไหนวะเนี่ย


[ เวย์ ]  :  พี่ษาจะกลับไทยเมื่อไรเหรอครับ ผมคิดถึง


[ ษา ]  :  อือออ อีก 2-3 วัน  รอให้น้าพักฟื้นและกลับบ้านได้ก่อนน่ะ


[ เวย์ ]  :  ครับ ว๊าแย่จัง อยากกอดพี่ษาแล้วเนี่ย กลับมาเร็วๆนะครับ


[ ษา ]  :   อย่ามา อย่ามา เวย์อยากกอดพี่ หรือ อยากอะไรกันแน่


[ เวย์ ]  :  อยากกอดจริงๆครับ กอดจริงๆ นอนจับมือกันเฉยๆก็ได้


ไม่จริง กูไม่เชื่อไอ้สมถุย ริวกะถึงกับมองหน้าและคิดในใจ อย่างมึงเนี่ยนะจะแค่จับมือ ในห้องน้ำที่ผับของกู มึงยังไปล่อกันมาแล้ว อย่ามาตอแหลเลยไอ้สาดดดด  ริวนี่เดินไปมองหน้าไปเหมือนจะไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนของเขาจะเป็นถึงขนาดนี้ได้เลยจริงๆ


[ ษา ]  :  ชิร์ ถึงเวลา จะให้แค่กอดจริงๆ ด้วย ไม่ต้องมาขอมากกว่านั้นเลยนะ  เวย์ๆ แค่นี้ก่อนนะ พ่อเรียกแล้ว


[ เวย์ ]  :  คร๊าบ ๆ ๆ ๆ


ษาวางสายไปแล้ว ตอนนี้เธออยู่ที่ไต้หวัน นั่นเพราะเธอและครอบครัวได้มาเยี่ยมญาติซึ่งเป็นญาติฝ่ายแม่ เธอคลอดลูกออกมา และเนื่องจากญาติคนนี้กับแม่ของษาสนิทกันมาก แม่ของพี่ษาจึงได้เดินทางไปเยี่ยมด้วยตัวเองเลย ทำให้ตอนนี้เวย์ต้องอยู่คนเดียวที่ประเทศไทย



[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย ไอ้เวย์ คือกูก็ไม่ได้ดีขนาดที่จะสอนมึงหรอกนะ เพราะตัวกูเองก็ไม่ได้มีแค่พลอยคนเดียว แต่มึงแน่ใจแล้วเหรอว่าจะคบฝน ซ้อนกับพี่ษาแบบนี้



[ เวย์ ]  :  เออน่ะ อย่าถามกูเลย กูจัดการเองน่า


[ ริวกะ ]   :  เฮ้ย แต่ว่า...


[ เวย์ ]  :   ไอ้มังกร ขอร้องแค่เรื่องนี้ ให้กูจัดการเองได้ไหมวะ


น้ำเสียงและสีหน้าของเวย์เปลี่ยนไปทันที น้ำเสียงแฝงไปด้วยความจริงจังจนริวนั้นรู้สึกได้ ตลอดเวลา 1 ปีที่เป็นเพื่อนกันมานั้น มีไม่กี่ครั้งที่เวย์ใช้น้ำเสียงแบบนี้ ซึ่งริวกะเองก็รู้ดีว่าเมื่อเวย์ใช้เสียงนี้ ตัวเขาเองจะไม่สามารถสอดมือเข้าไปยุ่งหรือเสนออะไรได้เลย มีแต่ต้องเชื่อใจและปล่อยให้เวย์จัดการเองตามที่มันบอกเท่านั้น  ปั้กก !!!  อยู่ดีๆริวกะก็เตะเข้าที่ตูดเวย์จังๆ 1 ที ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยเฉยเลย


[ ริวกะ ]  :  ไปเถอะ กูหิวแล้ว ไปตึกนิเทศ ยะฮู้วววว


[ เวย์ ]  :  มึงจะยะฮู้ ก็ทำไปสิ่วะ มึงเตะกูทำไมเนี่ย โอยย ใส้กูเลื่อนแล้วมั่งเนี่ย



ริวนั้นเปลี่ยนบรรยากาศที่กำลังตึงเครียดให้คลี่คลายลงด้วยการเตะป้าปเดียวเท่านั้น ทั้งคู่พากันเดินไปยังตึกนิเทศศาสตร์ เพราะทุกวันพุธที่ 2 และ 4 ของเดือน จะมีตลาดนัดพิเศษมีเปิดท้ายขายของนั่นเอง และแน่นอนว่าที่นี่ก็เป็นแหล่งรวมของสาวๆเช่นกัน เพียงริวและเวย์เดินมานั้นก็ดึงดูดสายตาสาวๆได้เป็นอย่างดี ทั้งคู่นั้นตรงดิ่งไปร้านทาโกยากิทันที เพราะเจ้านี้ถือว่ารสชาติไม่ธรรมดาเลยก็ว่าได้


[ เวย์ ]  :  ทาโกะ ใส้ปลาหมึก 10 ลูกจ้า


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ย หิวอะไรขนาดนั้นวะ


[ เวย์ ]  :  กินเผื่อเว้ย มึงก็รู้ว่าร้านนี้มาอาทิตย์เว้นอาทิตย์


[ ริวกะ ]  :  เออๆ กูหาซื้อของกินเผื่อพลอยแปป


ริวนั้นแยกตัวออกมาเพื่อหาของกินทันที แน่นอนว่าเขาจะซื้อไปเผื่อพลอยด้วยเช่นกัน เพราะตอนนี้ก็พึ่ง 4 โมงเย็น กว่าน้ากุลจะมารับพลอยก็ตั้ง 5 โมงครึ่ง เดี๋ยวพลอยจะหิวซะก่อน ริวเดินดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยๆเกือบ 10 นาทีจนกระทั่งพลอยก็เดินมากับฝนพอดี


[ พลอย ]  :  มาแล้วค่ะ แหะๆ กำลังจะโทรหาเลย เดินมาเจอพอดี โชคดีจัง


[ ฝน ]  :  สวัสดีค่ะพี่ริว  พี่เวย์ล่ะคะ


[ ริวกะ ]  :   จ้าพลอย ดีจ้าน้องฝน ไอ้เวนมันซื้อของกินอยู่


[ พลอย ]  :  ง่า ริวทำไมไปเรียก เวย์แบบนั้นล่ะ


[ ริวกะ ]  :  ก็มันเวน สมชื่อจริงๆนี่นา


[ พลอย ]  :  ง่าาส์ 


[ ฝน ]  :  ไม่เป็นไรหรอกพลอย พี่สองคนนี้เข้าเล่นกันแบบนี้ ตลอดแหละ


[ ริวกะ ]  :  ช่ายยย


[ เวย์ ]  :  นินทาไรกูวะ


[ ริวกะ ]  :  ใครจะกล้านินทาล่ะครับ ไอ้เวนเพื่อนรัก


[ เวย์ ]  :  มึงนะมึง เมื่อกี้เตะตูดกู กูยังไม่ได้เอาคืนเลยนะ


[ ริวกะ ]  :  ก็มาดิ่คร๊าบ


[ เวย์ ]  :  โอ้โห จี๊ดเลย ต่อหน้าน้องฝนด้วย จี๊ดเลยแบบนี้ สงสัยต้องโชว์แมนหน่อยแล้ว


เวย์นั้นพูดด้วยท่าที่ยิ้มแย้มและค่อยๆเดินเอาของไปวางไว้ที่โต๊ะม้าหินอ่อน ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาริวกะอย่างรวดเร็ว ฟุ่บ !!! เวย์เตะสูงอย่างรวดเร็วจนริวต้องเอี้ยวตัวหลบ และในจังหวะที่ริวนั้นกำลังหลบเวย์ก็ใช้เทคนิคพลิกตัวเตะตัดขาทันที


แต่มีเหรอที่พี่มังกรจะพลาดท่า จริงอยู่ว่าเวย์นั้นเร็ว แต่ริวกะนั้นเร็วกว่า เข้าตีลังกากลับหลังหลบในจังหวะแรกหลบการโจมตีของเวย์และกระโดดหมุนตัวตีลังกาฟาดส้นเท้าเข้าใส่อย่างจัง ปั้ก !!! เวย์ยกมือกันไว้ได้อย่างหวุดหวิด หน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนสีเลยในตอนนี้ เพราะเขาไม่คิดว่าจะเจอเทคนิคขั้นสูงแบบนี้ในชีวิตจริง


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย !!! ไอ้มังกร มึงเอาจริงเลยนี่หว่า


[ ริวกะ ]  :  มึงเปิดก่อนเองนะไอ้สาด  เดี๋ยวมึงต้องเจอโชริวเคน


ทั้งสองคนนี้เหมือนตะเตะต่อยกันจริงๆ จนพลอยนั้นถึงกับกุมหัวเลย เธอจูงมือฝนไปนั่งที่โต๊ะมาหินที่เวย์วางของไว้ก่อนหน้านี้พร้อมพูดด้วยสีหน้าละเหี่ยใจ


[ พลอย ]  :  เฮ้อออ ทำไมพวกผู้ชายนี่ชอบเอาชนะกันแบบนี้น้อ


[ ฝน ]  :  พะ พะ พลอยไม่ห้ามจะดีเหรอ พี่เวย์กับพี่ริว
จะตีกันแล้ว


[ พลอย ]  :  ไม่หรอกฝน  พลอยรู้สึกว่าสองคนนั้นกำลังเล่นกันอยู่


ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ เสียงริวและเวย์เตะต่อยรุกรับสลับกันไปมาราวๆ 1 นาที ตอนนี้หลายคนก็เริ่มหันมามองสองเพื่อนซี้ตีกันเสียแล้ว คือจะพูดยังไงดีล่ะเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้แค่เล่นกัน แต่กำลังโชว์ทักษะการต่อสู้มากกว่า



ฝ่ายนึงเตะ อีกฝ่ายนึงก็หลบ ฝ่ายนึงต่อย อีกฝ่ายก็บล็อคอย่างรวดเร็ว แต่ว่ามันเหมือนเป็นการซ้อมมือกันมากกว่า เพราะแม้จะดูเหมือนการต่อสู้ แต่ดูๆแล้วไม่มีใครจะแสดงอาการบาดเจ็บเลย


[ เวย์ ]  :  หู้ยย ไอ้เชี่ย มือตีน ไวชิบหาย

[ ริวกะ ]  :  โชริวเคน !!!

[ เวย์ ]  :  เฮ้ย ๆ ๆ  เอาจริงเหรอวะ



ในขณะที่เวย์กำลังบ่นๆนั้น ริวกะก็พูดว่าโชริวเรยซะงั้น ทำให้เวย์ถึงกับเหวอเลยทีเดียว เพราะถ้ามันต่อยโดนล่ะก็รับรองเขาได้ลงไปนอนนับดาวแน่ๆ เวย์จึงรีบ Step Back หลบไปข้างหลังด้วยความเร็วสูง แต่ว่า....  ผั๊วะ !!!  ริวพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับปัดขาของเขาด้วยท่าของยูโดอย่างรวดเร็ว ทำให้เวย์ถึงกับล้มกลิ้งเลยทีเดียว



[ ริวกะ ]  :  55555555 โดนหลอก


[ เวย์ ]  :  ไอ้ซ๊าดดดด !!!


เวย์ติดกับเข้าเต็มๆ ริวกะพูดหลอกไปว่าจะต่อยโชริวเคน แต่กลายเป็นว่าหลอกปัดขาให้เวย์ล้มแทน เวย์ถึงกับหัวร้อนนนน เลยทีเดียว แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับกลายเป็นหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแทน ริวนั้นเดินไปเพื่อจะจับมือและดึงเวย์ให้ลุกขึ้นมา พร้อมกับเดินไปหาพลอยปละฝนที่นั่งรออยู่


[ พลอย ]  :  ถ้าตัวเหม็นเหงื่อนะ พลอยจะตีจริงๆด้วย


[ ริวกะ ]  :  ไอ้เวย์มันอ่อนขนาดนี้ ริวยังไม่ทันเหงื่อออดหรอกครับ


[ เวย์ ]  :  ไอ้ซ๊าดดดดด


[ ฝน ]  :  พี่เวย์เป็นอะไรมั้ยคะ ล้มกลิ้งแบบนั้น

[ เวย์ ]  :  สบายมากกก พี่กลิ้งหลบแบบ ดิจิตอล เลยไม่เป็นอะไร


เท่านั้นแหละริวนั้นถึงกับสะดุ้งพลันกับครุ่นคิดทันที เพราะว่าเมื่อกี้เขาปัดเข้าที่ขาของเวย์จนล้ม จริงอยู่ว่ามันเป็นพื้นสนามหญ้า เวย์อาจจะไม่ได้บาดเจ็บ แต่ว่าเสื้อผ้านักศึกษาของเขาไม่มีแม้แต่รอยเปื้อนเลยแม้แต่น้อย นี่แสดงว่าไอ้เวย์เพื่อนของเขานั้นต้องมีทักษะการล้มตัวเพื่อหลบหลีกที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ อีกทั้งทักษะการต่อสู้นี้มันคล้ายๆกับ...


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย  ไอ้มังกร เป็นไรวะเงียบๆ


[ ริวกะ ]  :  ห่ะ เอ้อ เปล่าๆ ( สลัดความสงสัยทิ้ง )  ว่าแต่วันนี้งานเยอะมั้ยพลอย


[ พลอย ]  :  มากมายเลยค่ะ งืออ แต่ก็ไม่ยากเท่าไร เพราะเหมือนว่ารายละเอียดและบริบทพวกนี้ แม่กุลสอนไว้หมดแล้ว


[ ฝน ]  :  โห พลอย..พลอยบอกว่าไม่ยากเหรอ เราว่ามันยากจะตายไป 


[ พลอย ]  :  ฮรี่ๆๆๆ


พลอยนั้นยิ้มอย่างภูมิใจเลยก็ว่าได้ เพราะเนื้อหาวิชาที่ต้องทำรายงานนั้น มันคือสิ่งที่แม่กุลแอบสอนมาทั้งนั้นเลย ซึ่งตอนที่ยื่นเรื่องขอทุนเข้ามานั้นอาจารย์คณะกรรมการทุนการศึกษาก็พูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่า ความรู้ขอฝพลอยตอนนี้เทียบเท่ากับนักศึกษาปีสามแล้ว นั่นจึงทำให้รายงานนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพลอยเลย


[ เวย์ ]  :  อร่อยมั้ยฝน เนี่ย ๆ ๆ ทาโกะยากิเจ้านี้อร่อยมากเลยนะ อ่ะพี่ป้อน


[ ริวกะ ]  :  พลอยจ๋า กินนี่มั้ย ตั๊กแตนทอด


[ พลอย ]  :  งื้อออ เอาค่ะ ๆ ๆ พลอยชอบกินมากๆเลย ฮรี่ๆ


เวย์และฝนก็พากันมองตาปริบๆเลยทีเดียว เพราะพลอยนั้นเคี้ยวตุ้ยๆๆ อย่างเอร็ดอร่อย ตั๊กแตนเอย รถด่วนเอย ดักแด้เอย สารพัดแมลงที่ริวซื้อมาพลอยนั้นก็กินได้โดยที่ไม่มีท่าทีลังเลเลย ซ้ำยังดูว่าจะชอบเอามากๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พลอยจะกินแมลงได้แทบทุกชนิด


เพราะตอนนี้ที่ไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าว อะไรที่กินประทังชีวิตได้ อะไรที่ทำให้อิ่มได้ ไม่ว่าจะเป็นพืชผักที่เลื้อยตามรั้วบ้าน หรือ แมลงต่างๆ อะไรต่างที่มนุษย์สามารถกินได้พลอยก็ต้องหัดกิน แต่พลอยนั้นจะชอบพวกแมลงทอดเป็นพิเศษ


เพราะคุณลุงคุณป้า ( เจ้าของร้านอาหาร ) จะชอบซื้อมาจากตลาดและคั่วกินกันประจำ ทำให้พลอยนั้นมีทักษะการทำแมลงทอดไปด้วย ว่าแต่ทำไมริวรู้ล่ะว่าพลอยชอบกิน นั่นก็เพราะตอนไปลพบุรียังไงล่ะ


มีช่วงนึงที่เขาขับรถผ่านย่านการค้า ทั้งชานม ทั้งของกินที่สาวๆส่วนใหญ่ชอบกัน พลอยก็แค่มองๆเท่านั้น แต่พอผ่านร้ายตั๊กแตนทอดเท่านั้นแหละสายตาและท่าทางของพลอยเปลี่ยรไปทันที มันมีประกายมากๆจนริวรู้สึกได้


แต่ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดและพลอยต้องการไปร้านพี่จันทร์ ริวจึงไม่ได้จอดรถเพื่อซื้อนั้นเอง โชคดีที่ตลาดนัดในมหาวิทยาลัยมีร้านแมลงทอดเจ้าอร่อยขาย ริวจึงไม่รอช้ารีบตรงดิ่งไปซื้อให้ทันที แต่ว่าในขณะนั้น




ตึง ตึง ตึง ตึ่ง ไม่ได้อยากถาม แต่แค่อยากรู้ว่าเธอยังรักชั้นไหม



เสียงโทรศัพท์ของฝนดังขึ้นมาในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งกินอาหารกันอยู่ พลอยนั้นถึงกับตาใสวิ๊งเลย เพราะเธอชอบเพลงนี้มากๆ ฝนเองก็อยากให้พลอยฟังนานๆกว่านี้ แต่เธอก็ต้องรับสายเช่นกัน เพราะต้นสายคือคนที่เธอนัดไว้นั่นเอง ฝนจึงยิ้มให้พลอยและหยิบโทรศัพท์กดรับสายและขอตัวเดินออกไปทันที



[ พลอย ]  :  งือออ เพลงนี้พลอยชอบมากๆเลย 


[ ริวกะ ]  :  หืม พลอยชอบเหรอ


[ พลอย ]  :  ค่ะ ชอบๆ ๆ ๆ  เพลงเพราะมากๆ รู้สึกเหมือนได้ฟังเพลงของ คามิคาเซ อีกเลย


ในขณะที่พลอยนั้นกำลังพรรณาสิ่งต่างให้ริวฟัง ฝนที่ลุกขึ้นรับสายและเดินชะเง้อ ชะเง้อ ซ้ายที ขวาที ก็ตะโดนขึ้นมา



[ ฝน ]  :  ปาล์ม ปาล์ม ทางนี้ ทางนี้




ควั่บ ริวกับเวย์นี่หันควั่บจนคอแทบหัก พวกเขาดันลืมสนิทไปเลยว่าฝนกับปาล์มนันเป็นเพื่อนกันซ้ำร้ายยังเข้าขั้นสนิทกันมากๆด้วย และก็ใช่จริงๆ เพราะคนที่ฝนโบกมือเรียกนั้นคือปาล์ม ยัยเด็กน่ารำคาณคนนั้นนั่นเอง


ริวถึงกับกระอักกระอ่วนมองหน้าเวย์เลยทีเดียว ส่วนเวย์นั้นก็ตบไหล่ปั้ป ๆพร้อมกับบอกให้ทำใจซะและหัวเราะฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ว่าในขณะที่ริวกำลังท่อง นะโม นะโม นะโม เพื่อสงบจิตใจนั้น



[ พลอย ]  :   ปาล์ม  ปาล์มจริงๆ ด้วย


[ ริว - เวย์ ]   :   หา !!!



พลอยที่หันไปมองฝนที่ตะโกนเรียกชื่อปาล์มนั้น ก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงที่แสดงถึงความ ประหลาดใจ ตกใจ ดีใจ ขึ้นมาเช่นกัน เพราะตรงหน้านั้นคือเพื่อนคนสำคัญ เพื่อนคนที่ช่วยเหลือเธอในยามลำบาก เพื่อนคนแรกของพลอยในสันที่ตัดสินใจหนีมาจากลพบุรีนั่นเอง


[ ปาล์ม ]  :  พลอย พลอย พลอยจริงๆเหรอ


ปาล์มเองนั้นก็ตกใจและดีใจไม่ต่างกัน เพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอพลอยอีกเลย เป็นเพราความสับเพร่าของเธอด้วยที่ไม่ได้ขอเบอร์ติดต่อพลอยไว้ และด้วยอะไรหลายๆอย่างในช่วง ม.6  จึงทำให้เธอวุ่นๆจนแทบไม่มีเวลาตามหาพลอยเลย


แต่ตอนนี้พี่มังกรนั้นถึงกับแทบจะร้อง หัวใจของเขาตกไปอยู่ตาตุ่มเลยก็ว่าได้ หรือว่าปาล์มนี้ จะเป็นปาล์มคนเดียวที่พลอยเคยบอกว่า เป็นพนักงานร้านเบอเกอร์ที่เคยช่วยพลอยไว้ อะไรมันจะซวยปานนั้นวะตู ฝนนั้นก็ยังงงๆ กันอยู่ ตกลงว่าพลอยกับปาล์มนั้นรู้จักกันเหรอ แล้วไปรู้จักกันตอนไหน เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมา เธอก็ยังไม่ได้พาพลอยมาทำความรู้จักกับปาล์มเลย


[ ฝน ]  :  ปาล์มรู้จักพลอยด้วยเหรอ


[ ปาล์ม ]  :  ฝน ฝน ฝน  คนนี้ไง พลอยคนนี้ ที่ ที่พวกเราเจอที่ร้านเบอเกอร์เมื่อปีที่แล้ว

[ ฝน ]  :  ( ครุ่นคิด ) งืมมม เอ๋ ใช่คนที่ปาล์มบอกว่ามาจากต่างจังหวัดใช่มั้ย


[ ปาล์ม ]  :  ใช่ๆ ๆ ๆ ๆ  ที่ฝนบอกว่าแค่เห็นหลังก็รู้ว่าสวยแล้ว คนนั้นแหละ พลอยก็คือคนๆนั้น


[ ฝน ]  :  หา จริงเหรออออ


[ พลอย ]  :  หะ หา !!!  ฝน ฝนก็อยู่ที่ร้านนั่นเหรอ


[ ปาล์ม ]  :   ใช่พลอย ปาล์มกับฝน ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านนั้น วันที่พลอยมาที่ร้าน แล้วฝนก็....


ปาล์มนั้นกำลังจะพูดว่าฝนก็ช่วยออกค่าอาหารให้ ก็ถึงกับสะอึกเลย ถ้าพูดออกไปว่าเธอทั้งสองออกเงินค่าอาหารให้ พลอยจะรู้สึกยังไงนะ เพราะเท่าที่ดูแล้วพลอยต้องเป็นคนขี้เกรงใจแน่ๆ แต่ว่า.... มั่บ !!!  อยู่ดีๆ พลอยก็กอดทั้งปาล์มและฝนพร้อมๆกันจนหญิงสาวทั้งสองที่โดนสวมกอดถึงกับงุนงงไปหมดเลย


[ พลอย ]  :  พลอยรู้แล้ว พลอยรู้ว่าปาล์มกับฝน ช่วยกันออกค่าอาหารมื้อนั้นให้พลอยใช่มั้ย ขอบคุณ ขอบคุณนะฝนกับปาล์ม



พลอยใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีวิเคราะห์ปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ริวเคยพูดว่าพนักงานที่ร้านต้องออกค่าอาหารให้พลอยแน่ๆ แล้วพลอยได้มันอาหารมาสองชุด ปาล์มบอกว่า ปาล์มกับฝนทำงานด้วยกันในวันที่พลอยมาร้าน และฝนก็เห็นพลอยด้วย พลอยจึงสรุปได้ทันทีว่า อาหารทั้ง 2 ชุดที่ช่วยให้เธออิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจนั้น ปาล์มและฝนเป็นคนออกเงินให้นั่นเอง


เธอจึงกอดเข้าที่เพื่อนทั้งสองคนแทนคำขอบคณ เพราะการสื่อสารด้วยความรู้สึกนั่นมันดีกว่าการพูดเป็นร้อยเป็นพันเท่าเลย  ปาล์มได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับน้ำตาแตกเลยก็ว่าได้ เธอโล่งใจที่พลอยไม่คิดมากและดีใจที่ได้มาพบกันอีกครั้ง ฝนเองก็เช่นกัน


เธอไม่เคยเสียดายเงิน 300 บาทที่ออกให้พลอยวันนั้นแม้มันแทบจะเป็นค่าแรงทั้งวันของเธอ แต่ตอนนั้นเธออยากช่วยผู้หญิงคนที่นั่งตรงหน้านั้นจริงๆ และยิ่งมารู้ว่าคนๆนั้นคือพลอย ฝนก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือชะตาที่นำพาให้พวกเธอทั้งสามมาพบกัน ทั้งสามนั้นพากันจูงมือเดินมาที่โต๊ะมาหินทันที ปาล์มเองก็มองที่ริวและหลบตาทันที


[ พลอย ]  :  ริวคะ งือออ ขอพวกเราสามคนนั่งตรงนี้ได้มั้ย


[ ริวกะ ]  :  จ้ะ ได้เลยจ้ะ




อ่าาซ์ ปากบอกว่าได้ แต่ใจโคตรบอบช้ำ ริวโดนพลอยอัปเปหิออกจากโต๊ะเสียแล้ว เขากับเวย์จึงต้องย้ายตูดออกจากโต๊ะนั้นและไปสิงโต๊ะข้างๆทันทีอย่างช่วยไม่ได้ เวย์นี่ถึงกับขำกร๊ากไม่หยุดเลยทีเดียว แต่เพียงไม่นานเขาก็ต้องหน้าซีดเพราะเริ่มเสียวเช่นกัน เพราะดูแล้วฝนจะเชื่อฟังปาล์มมากๆ แล้วถ้าปาล์มเป่าหูฝนเรื่องเขาล่ะ อ๊ากกกกก งานงอก



ในขณะที่สามสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างมีความสุข ความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันมาแรมปีของพลอยและปาล์ม มันถูกสื่อออกมาทางแววตาและภาษากายได้อย่างดี ทั้งคู่นั่งจับมือกันตลอดเลบ รวมถึงฝนด้วย เพราะในถือว่าเป็น 1 ในคนที่ยื่นมือมาช่วยเหลือพลอยในวันที่พลอยไม่มีเงิน ไม่มีหาทางที่จะไป ส่วนสองหนุ่มที่โดนเนรเทศออกมานั่งโต๊ะข้างๆ นั้นก็นั่งปวดหัวตุ้บเลย



[ เวย์ ]  :  เหี้ยเอ๊ย ไอ้มังกร ไหงหวยมันออกมาแบบนี้วะ ทำไมพลอยกับปาล์มรู้จักกัน



[ ริว ]  :  กูไม่รู้เว้ย รู้แค่ว่าพลอยเคยเล่าให้ฟัง ว่าตอนที่หนีเข้ากรุงเทพฯ และลงรถที่นวนคร เคยได้เพื่อนชื่อปาล์มออกเงินค่าอาหารให้


[ เวย์ ]  :  อ่าาาาซ์ ชิบ ชิบ ชิบหายแล้ว เมียมึงโดนเป่าหูแน่ๆ


[ ริว ]  :  อ่ะ เฮื้อออออ



สองพระหน่อเพื่อนรักนั่งอยู่โต๊ะข้างๆก็ถึงกับปวดหัวเลยทีเดียว เพราะว่าที่เมียของเขาทั้งสองตกลงว่ามีปาล์มเป็นเพื่อนทั้งคู่ แล้วแบบนี้จะเกิดเหตุการตีวัวกระทบคาดหรือไม่ เพราะว่าเวย์เป็นเพื่อนของริว ถ้าปาล์มไม่พอใจริวขึ้นมา เธออาจจะเป่าหูฝนจนพาลมาซวยเวย์ก็ได้



[ ปาล์ม ]  :  พลอย ๆ ๆ  ไหนพลอยยอกว่าจะไปเรียนรามไง ทำไมมาเรียนที่นี่ ปาล์มเคยไปตามหาพลอยที่รามฯ ด้วย หาจนเหนื่อยเลยยยย ( ทำแก้มป่อง )



[ พลอย ]  :  งือออ ตอนแรกว่าจะไปเรียนที่นั่น แต่แม่กุลแนะนำให้เรียนที่นี่น่ะ ทำงานเก็บเงินหนักเลย แฮ่ๆๆ


[ ปาล์ม ]  :  อื้ออ แต่ดีแล้วล่ะ ปาล์มจะได้เจอพลอยทุกวันเลยไง



[ พลอย ]  :  งื้ออๆ  ๆ ๆ ดีใจจัง   ว่าแต่ปาล์มถือชุดอะไรมาเหรอ



[ ปาล์ม ]  :  คาราเต้น่ะ  เราจะเอามาคืนชมรม



[ พลอย ]  :  หาาาา  ปาล์มเล่นคาราเต้ด้วยเหรอ



[ ฝน ]  :  ใช่ ๆ ๆ ๆ ถ้าเทียบกับรุ่นเดียวปาล์มเล่นเก่งมากเลยนะพลอย นี่ถ้าไม่หยุดเล่นไปเกือบปีนะ คงมีสิทธิ์ติดทีมชาติแน่ๆ



[ ปาล์ม ]  :  เวอร์ไปแล้วฝน เราไม่ได้เก่งขนาดนั้นเลยแท้ๆ



[ ฝน ]  :  โห ไม่เก่งอะไรล่ะ ขนาดห่างหายจากการซ้อมไปเกือบปี พอกลับมาเล่นได้ 3 เดือน ก็ยังได้แชมป์อีก แบบนี้ไม่เรียกว่าเก่งแล้วเรียกอะไร


ฝนนั้นสาธยายความเก่งกาจของปาล์มให้พลอยฟัง จนพลอยนั้นถึงกับปลื้มมาก ส่วนปาล์มก็เขินเช่นกัน สีหน้าตอนนี้บอกได้เลยว่าน่ารักมากๆ พลอยกับฝนจึงแซวเรื่องสีหน้าและท่าทางของปาล์มที่มันน่ารักผิดปกติแบบนี้


[ พลอย ]  :  ทั้งน่ารัก ทั้งเก่งแบบนี้ หนุ่มๆตามจีบ ทั้งคณะแน่ๆเลย


[ ปาล์ม ]  :  บะ บ้าาา ไม่มีหรอก


[ ฝน ]  :  ปาล์มเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วพลอย  ชอบขนาดที่ว่า แทบจะกลายเป็นรักเลย


[ ปาล์ม ]  :  อ๊าาาาา ฝนอย่าพูดนะ


ริวกับเวย์นี่หันควั่บคอแทบหักอีกครั้ง  โดยเฉพาะริวนั้นถึงกับพูดเลยว่า


[ ริวกะ ]  :  คนห่าอะไรจะซวยปานนั้นวะ ดันมีคนอย่างปาล์มมาแอบปลื้ม


[ เวย์ ]  :  5555  ทำไมนิสัยแย่แบบนี้ล่ะ ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะเพื่อน 5555


[ ริวกะ]  :  กูอยากจะเจอหน้าไอ้หมอนั่นจริงๆ เฮ้อ สู่สุขคตินะครับ คุณผู้ชายที่ดวงซวย



เวย์นั่นถึงกับขำเลยทีเดียว เพราะไม่คิดว่าไอ้มังกรเพื่อนของเขาจะกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ ต่างกับพลอยที่ตอนนี้ตาเป็นประกายเลยก็ว่าได้ ใครกันนะ ใครกัน



[ พลอย ]  :  ง๊าาา ใคร ใครเหรอปาล์ม บอกพลอยมาเลยยย พลอยอยากรู้ งื้ออออออ


[ ปาล์ม ]  :  ไม่เอาาาาา  ไม่บอกไม่ได้เหรอ


[ พลอย ]  :  ไม่ด้ายยยยยย  อยากรู้จังเลย ว่าผู้ชายคนไหน ที่ทำให้ปาล์มคนเก่งของพลอย ตกหลุมรักได้


[ ฝน ]  :  ใช่ๆ ๆ ๆ ๆ   ฝนก็อยากรู้ ถามกี่ครั้งปาล์มก็ไม่บอกสักที เฮ้อออออ


[ พลอย ]  :  ถ้าปาล์มไม่บอกนะ พลอยงอนด้วย ฮึ๊ !!!


พลอยและฝนพยายามเค้นคำตอบอย่างสุดฤทธิ์ พวกเธออยากรู้ว่าผู้ชายคนไหนนะที่ทำให้ปาล์มใจเต้นได้ขนาดนี้


[ ปาล์ม ]  :  งืออออ ก็ได้ๆ ๆ ๆ ๆ  คือ..... ตอนที่เกิดเรื่องพี่ปิ่นน่ะ ตอนนั้นปาล์มหมดกำลังใจ ปาล์มไม่อยากทำอะไรเลย ปาล์มอยากอยู่เฉยๆ เงียบๆคนเดียว แต่.... ( ท่าทีเขิน )  แต่ว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ปาล์มกลับมาเล่นคาราเต้อีกครั้ง


[ พลอย , ฝน ]  :  โหหหหหหหห ใครรรรรร


[ ปาล์ม ]  :  เขาเป็นคนญี่ปุ่น นี่ไงๆ


ปาล์มเปิดคลิปๆหนึ่งให้พลอยกับฝนดู ในคลิปนั้นมีชายคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับคนนับ 10 ด้วยตัวคนเดียว ชายคนนั้นอยู่ในชุดนักเรียน ม.ปลาย ด้วยความที่มันไกลปาล์มจึงไม่เห็นหน้าของเขาชัดนัก ฝนและพลอยต้องดูอย่างตั้งใจ เพราะการต่อสู้ในคลิปมันสุดยอดมากๆราวกับหนังต่อสู้ไม่มีผิด แต่พลอยเอะใจอยู่อย่างนึงว่าทำไมชายในคลิปนั้นหน้าตาคุ้นมากๆ เหมือนพลอยรู้จักเลย  ( คลิปที่ปาล์มเปิดให้ดูนั้น อยู่ใน side story ของคิราระตอนที่ 4 ชื่อตอนว่า ในนามของ อิซานางิ )


[ ฝน ]  :  โห โคตรเก่งเลย นี่มนุษย์จริงมั้ย


[ พลอย ]  :  โห ดูไกลๆเหมือนจะหล่อมากๆด้วยนะ มิน่าล่ะปาล์มถึงชอบ


[ ปาล์ม ]  :  เปล่าเลยพลอย ตอนแรกที่ดูเราก็ปลื้มมากๆแล้ว เขาดูเป็นคนที่ปกป้องคนอื่น เขาดูเก่ง เขาดูใจดีมากๆเลย พลอยดูนี่สิ่ ( เลื่อนไปท้ายๆคลิป ) พอเขาไล่พวกอันธพาลไป พวกพ่อค้า แม่ค้า ทุกคนวิ่งไปกอดเขาทุกคนเลย


[ ฝน ]  :  โห เท่ส์มากเลย


[ พลอย ]  :  อือ..... ( เริ่มคุ้นหนัก )


[ ปาล์ม ]  :  งื้มม ตอนนั้นที่เราท้อแท้ ตอนนั้นที่เราหมดอาลัยตายอยากจนจะเลิกเล่นคาราเต้ พอเราได้ดูคลิปนี้ มันทำให้เรามีกำลังใจมากๆเลย เขาใช้คาราเต้เพื่อปกป้องคนที่ไม่มีพลัง เขาใช้มันเพื่อจัดการคนไม่ดี


[ ฝน ]  :  โหหหหหหห  เท่ส์มาก แต่เอ.... ทำไมเราคุ้นหน้าคนในคลิปจังเลย เหมือนเคยเห็นบ่อยๆ ว่ามั้ยพลอย


[ พลอย ]  :  อื้อออ พลอยคิดมาสักพักแล้ว ทำไมคนๆนี้หน้าตาคุ้นมากๆเลย



[ ปาล์ม ]  :  อ๋อ อาจจะเพราะเป็นคนดังน่ะ คนๆนี้ดังมากเลยนะในญี่ปุ่น แต่จะดังในแวดวงธุรกิจเพราะว่าพ่อของเขาเป็นนักธุรกิจที่เก่ง และมีชื่อเสียงมากๆเราก็พึ่งไปตามค้นชื่อ ตามข่าวมากว่าจะรู้ชื่อของเขา



[ พลอย , ฝน ]  :  เขาชื่ออะไรเหรอปาล์ม


พลอยและฝนถามขึ้นพร้อมๆกัน เพราะตอนนี้พวกเธอเริ่มจะตงิดๆขึ้นมาแล้ว ทั้งเป็นญี่ปุ่น ทั้งเป็นคนดังในแวดวงธุรกิจ ทั้งฝีมือดีขนาดนี้ อีกอย่างด้วยหน้าตาที่คุ้นหน้าคุ้นตามันยิ่งทำให้พวกเธอนั้นสงสัยอย่างยิ่ง































[ ปาล์ม ]  :  เขาชื่อ ริวกะ        อิซานางิ ริวกะ

ชื่อตอนก็เสียวแล้ว ขอบคุณครับ

ปาล์ม นี่จำไม่ได้เฉย ตอนหน้าต้องมี3Pแล้วครับ

บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต

5555 พลอยกับฝน ถึงต้องหันดังควั่บ 

มีสาวมาเพิ่มแล้ว ริวจะทำอย่างไร

ปาล์มกับริว เรื่องจะไปออกด้านไหนล่ะนั่น

งานเข้า

ฮ่ะ ฮ่ะ  จุดไต้ตำตอเข้าแล้ว  นายริวได้เพิ่มอีกคนแล้ว  พลอยคงสนับสนุน  เหลือแต่นายเวย์ เป็นใครกันแน่ เผยมานิดเดียวว่าอายุมากหน่อย

ว่าแล้วปาล์มน่าจะชอบริวกะอยู่

น่าอิจฉาจังเลย

น่านงัย
ปาล์มโดนตกอีกคนแล้ว

 ::WooWoo::กำน้องปาล์มแอบปลื้มนายริวอีกคน

หวยออกที่นายริวจนได้

ชอบเค้าแต่ไปว่าเค้าลามกหรือปามไม่เคยเจอนายริวเลย

ทบทวนเรื่องราวของริวกะกับสาวๆของเขา

โอ้ นายริวคือคุณผู้ชายที่ดวงซวยคนนั้นหรอเนี่ย สู่สุขคตินะครับ55555

นึกถึงชีวิตของริวกะ แล้ว อิจฉาชิบเลยครับ ทำไม ทำไม เราเป็นแบบนี้บ้างไม่ได้ 5555

นายริวจะทำยังไง

พลอยจะได้เป็นพี่แระน้องเล็กมาอีกคน

มาเพิ่มอีกแล้วริวอย่าให้รอด

555 จุดใต้ตำตอเสียแล้ว

 ::Hmmm::

งานเข้าเจ้ามังกรอีกแล้ว คอขาดแน่ๆ

จุดไต้ตำตออีกหนึ่งคนแล้ว

จุดไต้ตำตูดเลยริวจะได้เมียเพิ่มอีกมั้ง

555 โชคชะตาช่างเล่นตลกกับริว

จากตอนที่แล้วชอบคำนี้ "ที่ใดมีรัก สักพักมีเย็ด"

อ้าว...ริว กะปาล์ม รู้ความจริง จะทำยังไงหว่า

ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ

เวย์น่าจะอายุเยอะอยู่นะ อดีตของเวย์ไม่ธรรมดาเลย เค้าคงผ่านอะไรมาเยอะมาก ลองดูกันต่อไปว่าอเวจีเป็นใคร มีที่มาอย่างไร ทำไมต้องมาอยู่ข้างริว

อ่านตอนนี้ทำให้นึกถึงชีวิตในรั้วมหาลัยเลย

555 จุดใต้ตำตอซะแล้ว ริวกะ  จะโดนตราหน้าว่าริวกะหื่นไหมนะ

พลอยมีเรื่องให้ปวดหัวอีกแล้ว

ขอบคุณ​ครับ​
สิ่งใดจะมีอำนาจมากกว่ามนุษย์​เมียหามีไม่

สรุปคือนายริวนี่เองที่ปาล์มแอบปลื้ม​ งานเข้าแล้วนายริว

อ่าวไหงหวยมาตกที่นายริวกะอีกแล้วน้องปามบอกชอบอิซานางิ ริวกะงามใส้แล้วครับผมยิ่งไม่ถูกกันด้วย

อ้าว แล้วดูไม่ออกเหรอว่าเป็นนายโรคจิตโชว์กระเจี๊ยวน่ะ

 ::YehYeh::

อ้างจาก: cides เมื่อ ธันวาคม 15, 2019, 11:46:19 หลังเที่ยง
น่าจะมีตอนพิเศษเฉพาะของเวย์เพิ่มอีก

...เหมือนงานเข้า...

เก่งเกิ๊นนน...ริวกะ

นายริวจะทำยังไง

มีมาอีกหนึ่งสาวที่ชอบนายริว

ซวยหละพ่อริวกะ งานจะงอกซะแล้ว น้องเมียไม่มีจะโดนเพี่อนเมียซะหละมั่ง ::Oops::

สามสาวเพื่อนกัน น่าจะรักชายคนเดียวกันด้วย

พระยารวบเพื่อน

จุด  ใต้ตำตอ

หลงรักพลอย ครับ

รถไฟชนกันโครมมมม