เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 9 : ความวัวไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก

[JamezazaJame]

เยี่ยมมาก

[Khunbluu]

เรื่องราวชักจะซับซ้อนขึ้นทุกที

[sanyamakmee]

ต้องหาทางปิดปากโดนัท

[Luxinoz]

รู้เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา

[mod89]

อ่านได้ไม่เบื่อเลยทำห้ลุ้นไปด้วย

[pangsawan5]

  

[คุณมะเขือ]

จะโดนจับได้หรือเปล่านะ

[pondog1234]

แฟนเก่ามา แต่ไม่น่ารีเทิร์นแล้วมั้ง

[m_milo]

  ติดตามเลย

[HumDum]

วุ่นวายกันจริงวัยรุ่น

[Bigoanda]

 

[moomninja 555]

ต้องปิดปากซิลุง

[sarapica]

 

[NooThe]

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ก่อนอื่นขอโทษกันนิดหนึ่งที่ตอนล่าสุดอาจมาช้าไป พอดีผมมีธุระยุ่ง ๆ เลยไม่มีโอกาสได้มาอัพนิยายเรื่องนี้อีก แต่ขอสัญญาว่าจะแต่งให้จบแน่นอนครับ ตอนต่อไปอาจช้าบ้างไรบ้างก็อย่าถือโทษโกรธกัน เพราะธุระผมยุ่งจริง ๆ

ตอนนี้บอกไว้ก่อนว่าไม่มีฉากเสียวนะครับ เป็นฉากที่เล่าถึงรายละเอียดของตัวละครใหม่อย่างหนูโดนัทเค้า และปัญหาที่เฟิร์นกำลังจะพบ เธอจะเก็บความลับเรื่องลุงพลไม่ให้โดนัทรู้ได้อีกนานเท่าไร ต้องติดตามครับ รับรองมีอะไรให้ลุ้นและเสียวซี้ดแน่นอน

................................................................................


ในวันรุ่งขึ้น เฟิร์นได้ไลน์ตอบกลับไปหาโดนัทเพื่อนสนิท พร้อมกับขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ที่ไม่ได้ตอบไลน์และรับสาย โดยสาวเฟิร์นอ้างว่าตนเหนื่อยจากการเดินทางไกลและไม่สบาย จึงกินยานอนหลับ แต่ความจริงคือเธอไปพลีกายถวายใจให้ไอ้เฒ่าชุมพลถึงห้องพักนักการภารโรง

"ขอโทษนะเจ๊ พอดีเค้าเพลียจากการเดินทางน่ะ เลยกินยาแล้วนอนหลับที่ห้อง" เนตรชนกหรือเฟิร์นไลน์ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ปิดท้ายด้วย

"ย่ะ ชั้นนึกกว่าแกหายไปจากโลกนี้แล้วซะอีก" ณิชาหรือโดนัทตอบกลับมา พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนที่มีลักษณะกำลังหัวร้อนเป็นการตอบโต้

"เค้าขอโต๊ด เค้าผิดไปแล้ว T-T" เฟิร์นตอบกลับมา "เอาเป็นว่าเจ๊ว่างป่ะ ไปเที่ยวสยามกันไหม หาอะไรกินเรื่อยเปื่อย"

"เออ ๆ ไม่เป็นไร ชั้นอยากกินขนมอร่อย ๆ ที่ร้าน After You ที่สยามว่ะ แกสนใจไหมเฟิร์น เดี๋ยวหุ้นตังค์กัน" ณิชายื่นข้อเสนอให้รูมเมทเพื่อนสนิท

"ได้ ๆ งั้นวันพรุ่งนี้ เจอกันที่ไหนดี?" เนตรชนกเอ่ยปากถาม

"ตลก...ชั้นอยากกินวันนี้ย่ะยัยบ๊อง" โดนัทตอบกลับ พร้อมส่งสติ๊กเกอร์รูปตัวการ์ตูนกำลังหัวเสียไปให้ "ไม่รู้ล่ะ ถ้าแกไม่มาวันนี้ ชั้นไม่คุยกับแกด้วยละ"

"ก็ได้เจ๊" เนตรชนกตอบตกลง "งั้นตอนเย็นเจอกันที่หน้าพารากอนนะ"

"อย่าสายล่ะ ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับแกเยอะมาก ยัยเฟิร์น"

....................................................................................

โดนัทหรือณิชา เด็กสาวจากเมืองกรุงที่ดูดีในชุดเสื้อเปิดไหล่สีดำ กางเกงยีนส์ขายาวสีเทา และรองเท้าหุ้มส้นหนังสีครีม เด็กสาวคนนี้มีรูปร่างที่งดงามจนใครต่อใครในวิทยาลัยต่างแซวว่าเจ๊โดนัทคนนี้สามารถเป็นนางแบบได้สบาย นั่งเล่นสมาร์ทโฟนที่หน้าลานน้ำพุหน้าห้างดังใจกลางเมืองหลวงของประเทศในช่วงเย็นของวัน

"หวัดดีเจ๊...มารอนานยัง" เนตรชนกหรือเฟิร์นที่เดินทางมาโดยรถไฟฟ้า BTS เอ่ยปากทักทายรูมเมทและเพื่อนสนิทที่นั่งรอตรงลานน้ำพุ

"สักพักแล้ว" ณิชาเงยหน้ามองหลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย "แกอ้วนขึ้นป่ะ ยัยเฟิร์น"

สิ่งที่ณิชาสังเกตเห็นความผิดปกติของเนตรชนกหรือเฟิร์นก็คือ รูมเมทเพื่อนสนิทคนนี้มีรูปร่างที่อวบอัดขึ้น มีน้ำมีนวลขึ้น ผิวของเธอขาวผ่อง แก้มขาวอมชมพูระเรือ โดยปกติเนตรชนกเป็นเด็กสาวที่มีหน้าตาน่ารักสดใส และไม่ค่อยชอบแต่งหน้าจัดเท่าใดนัก แต่วันนี้อาจเรียกได้ว่าเนตรชนกเปลี่ยนไปมาก จนโดนัทสังเกตเห็นถึงพัฒนาการด้านความสวยของเพื่อนสนิท

เนตรชนกหรือเฟิร์น ดูดีในลุคส์ที่ดูเรียบง่าย สบาย ๆ ในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาว กางเกงยีนส์สีกรมท่าและรองเท้าหุ้มส้นสีชมพู ผมสีดำยาวเป็นลอนประบ่าดูน่ารักสดใสสมวัย

"ไรวะเจ๊ จะทักอะไรให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ" เฟิร์นเบะปาก มือของเธอเสยเส้นผมแก้เขินที่ถูกเพื่อนรักแซว

"ก็แกอ้วนขึ้นจริงอ่ะ" โดนัท สาวห้าวจากเมืองหลวงยืนยันคำเดิม "แต่เอาจริง ๆ ชั้นว่าแกมีน้ำมีนวลขึ้นป่ะ ดูสวยขึ้นป่ะ ไปทำอะไรมาเหรอตอนกลับบ้าน"

"ไม่บอก ไม่รู้" เนตรชนกกลอกตาไปมา แต่ในใจเธอทราบคำตอบว่าทั้งหมดเป็นเพราะน้ำยาดีจากไอ้เฒ่าชุมพล ที่ฉีดเข้าไปในร่างกายของตนครบทั้งสามทาง "สงสัยเป็นเพราะความรักมั้ง"

"ว๊ายยย ตายแล้ว" โดนัทถอดแว่นกันแดดสีดำใส่กระเป๋าหนังแบรนด์ดี "ยอมรับเองนะยะหล่อน ชั้นสงสัยแกมานานแล้วว่าทำไมแกชอบโพสต์อะไรหวาน ๆ เลี่ยน ๆ บนเฟส"

"ก็มีบ้าง" เฟิร์นหัวเราะคิกคัก "เอาเป็นว่าเราเข้าไปข้างในเถอะ ชั้นชักหิวแล้วเจ๊"

"เออ...รอแกพูดอยู่เนี่ย" โดนัทรีบลุกขึ้นจากม้านั่ง "ชั้นก็พล่ามมาตั้งนาน เดี๋ยวค่อยว่ากันต่อข้างใน"

.................................................

ณิชาสั่ง Pavlova Tropical Fruit ของหวานที่ทางร้านแนะนำให้ทดลองทาน เสริฟพร้อมกับช็อคโกแลตเย็นของโปรด ในขณะที่เฟิร์นสั่งเพียงน้ำสตรอเบอร์รีปั่น โดยมีบทเพลงสากลคลอเคลียจนได้บรรยากาศ

"แกไม่สั่งขนมเพิ่มเหรอวะเฟิร์น" โดนัทเอ่ยปากถาม พลางดูดเครื่องดื่มดับกระหาย

"ไม่อ่ะเจ๊" เฟิร์นส่ายหน้า "ช่วงนี้ลดความอ้วน"

"เชร็ดเข้" รูมเมทสาวห้าวถึงกับอุทานออกมา "ลดความอ้วนไว้มัดใจหนุ่มที่ไหนยะ"

เนตรชนกหรือเฟิร์นได้แต่ยิ้ม เมื่อไม่นานมานี้ลุงชุมพลเองก็เคยแซวว่าเธออวบอัดน่าฟัดขึ้น อาจเป็นเพราะได้รับน้ำเชื้อดี แต่เรื่องแบบนี้มีเหรอที่เฟิร์นจะเอ่ยปากบอกเพื่อนไปตามตรง

"เปล่าเจ๊ ชั้นแค่คิดว่าตอนกลับไปบ้านชั้นกินจุมากไป เลยอยากลด ๆ ของหวานสักหน่อย"

"แต่เอาจริง ๆ ชั้นว่าแกสวยน่ารักขึ้นนะ" โดนัทตักขนมหวานใส่ปาก พร้อมกับเชิญชวนให้เพื่อนซี้ลองชิม แต่ถูกอีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ "ชั้นว่าพอแกอ้วนขึ้นมาอีกหน่อย แกดูน่ารักขึ้นว่ะเฟิร์น"

"ดีใจจัง ฟังแล้วน้ำตาจะไหลที่ได้รับคำชมจากเจ๊โดนัท" เฟิร์นยิ้มหวานตอบรับ "ไม่คิดว่าคนอย่างเจ๊จะพูดหวาน ๆ กับคนอื่นได้ด้วย"

"นี่ ตลอดเวลาแกเห็นชั้นเป็นคนปากหมาหรือไงยะ" สาวโดนัทเริ่มวีน "ชั้นก็มีมุมอ่อนโยน อ่อนหวานเหมือนกันนะโว้ย"

"ฟังแล้วเขินจัง" เฟิร์นใช้มือปิดปาก "จ๊ะ ชั้นเชื่อก็ได้ เจ๊โดนัทผู้อ่อนหวาน"

"มาเข้าเรื่องกันดีกว่า" โดนัทเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง "ชั้นถามแกจริง ๆ เถอะ ช่วงนี้ชั้นรู้สึกว่าแกเปลี่ยนไป แกมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

"ก็เปล่านะ..." เฟิร์นหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหาย ก่อนใช้นิ้วปลดล็อคพินสมาร์ทโฟน เพื่อเช็คข่าวสารบนโลกโซเชียล

"ชั้นเห็นแกโพสต์อะไรแปลก ๆ บนหน้าเฟส แกมีปัญหา..." โดนัทนิ่งเงียบเพื่อตั้งสติก่อนถาม "ขอโทษที่ชั้นอาจละลาบละล้วงชีวิตส่วนตัวแก แต่ชั้นเป็นห่วงแกว่ะ แกมีปัญหาเรื่องความรักหรือเปล่าวะ"

"ไม่นะเจ๊...." เนตรชนกเงยหน้ามองเพื่อนซี้ด้วยสีหน้าสงสัย "ชั้นก็มีความสุขดีนิ ทำไมเหรอ"

"คือ..." ณิชาหรือโดนัทครุ่นคิดถึงคำพูดของพี่กรหรือกรวิทย์ เภสัชกรหนุ่มที่ทำงานฝั่งตรงข้ามกับวิทยาลัยพยาบาล "เมื่อวันก่อน..."

"อย่าบอกว่าพี่บอกเรื่องนี้กับโดนัทนะ" คำพูดของพี่กร เภสัชหนุ่มดังก้องในหัวของโดนัท จนเด็กสาวนึกขึ้นได้ จึงรีบเปลี่ยนประเด็นไปเรื่องอื่น

"วันก่อนทำไมเหรอเจ๊?" เฟิร์นมองเพื่อนสนิทตาไม่กระพริบ

"คือชั้นกำลังจะถามแกว่า แกกับเจมส์ นักเรียนเตรียมทหารหน้าเข้ม ๆ คนนั้นอ่ะ กำลังคบกันหรือเปล่า?"

"โถ...นึกว่าอะไร" เฟิร์นหรือเนตรชนกถอนหายใจยาว "เจมส์เค้าก็เป็นคนดี แต่ชั้นยังไม่อยากคบใคร"

"ชั้นนึกว่าแกพูดถึงเจมส์ในเฟส?"

"ม่ายช่าย" เฟิร์นลากเสียงยาว "รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่เรียนจ๊ะเจ๊"

"งั้นที่แกโพสต์ในเฟส แกหมายถึงใครวะ?" โดนัทยิงคำถามเด็ดใส่เพื่อนรัก "แกทำให้ชั้นคิดว่าแกกำลังมีปัญหาความรัก"

"เปล่าสักหน่อย..." เฟิร์นส่ายหน้า "มันเป็นฟีลลิ่งอ่ะเจ๊ ก็ผู้หญิงนิ"

"จ้า....แม่นางฟ้า" ณิชามองค้อน "ในฐานะเพื่อน ยังไงชั้นก็อยากเตือนแกนะเว้ยเฟิร์น เราอาจไม่ใช่เพื่อนสมัยเรียนมัธยม แต่ชั้นก็รักแกมากนะเว้ย ยังไงคิดจะทำอะไรก็คิดถึงแม่แกไว้เยอะ ๆ นะ"

"เจ๊...เจ๊เป็นอะไรมากป่ะ?" เนตรชนกหรือขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ในใจเธอชักรู้สึกว่าโดนัทเหมือนกำลังระแคะระคายความสัมพันธ์ระหว่างเธอและตาเฒ่าชุมพลอยู่ ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้น่า เธอคิด

"ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้แหละ" โดนัทจ้องมองเพื่อนซี้ราวกับต้องการล้วงลึกไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ "ชั้นเห็นแกแปลก ๆ ไป แกกำลังมีพิรุธว่ะเฟิร์น"

"พิรุธอะไรของเจ๊เนี่ย?" เนตรชนกกลอกตาไปมา ในใจเธอชักรู้สึกสังหรณ์ว่าเพื่อนรักอาจรู้ความลับของเธอและตาเฒ่าชุมพลจริง ๆ

 "ชั้นว่าเจ๊ต่างหากที่ผิดปกติ"

"เอาตรง ๆ เลยนะเฟิร์น" ณิชาหรือโดนัทประสานมือเข้าด้วยกัน ตอนนี้แม่สาวห้าวกำลังสวมบทเป็นยอดนักสืบสาวที่กำลังพยายามเค้นความลับจากจำเลยปากแข็ง "ชั้นคิดว่าแกกำลังมีปัญหาเรื่องความรัก โอเค ตอนแรกชั้นเข้าใจว่าที่แกโพสต์ในเฟส แกหมายถึงเจมส์ แต่แกยืนยันแล้วว่ามันไม่ใช่"

"โนวววว" เฟิร์นลากเสียงยาว "พูดอีกล้านครั้งชั้นก็ยืนยันคำเดิม ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับเจมส์"

"แล้วแบงค์ล่ะ แฟนเก่าที่แกเคยรักนักหนา"

"ยิ่งไม่ใช่ใหญ่" เฟิร์นเบะปาก "ชั้นไม่ได้คุยกับไอ้หมอนั่นมานานหลายเดือนแล้วนะ"

"งั้นแกหมายถึงใครวะ?" 

"เจ๊แม่งมีปัญหาอะไรกับเรื่องของชั้นเนี่ย?" เฟิร์นหลุดขำออกมา "คืองี้ พอดีว่าชั้นอินกับซีรีย์เกาหลีอ่ะเจ๊ เรื่องรักน้ำเน่า ซีรีย์เก่าแล้ว ไม่ได้มีอะไรมากหรอก"

....ใจจริงเฟิร์นเองก็อยากสารภาพเรื่องไอ้เฒ่าชุมพล ผัวรุ่นเดอะของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่มาคิดอีกทีแล้วคงไม่แคล้วเรื่องจะบานปลาย เธอจึงตัดสินใจไม่บอกดีกว่า เพราะกลัวว่าลุงพลสุดที่รักจะถูกจับเข้าคุก