เล่าเรื่องอดีตบ้างปัจจุบันบ้างสลับๆกันนะแก้เบื่อแต่ก็กล้วว่าผู้อ่านจะงง จะพยามเอาให้จบในตอนนะ เรื่องนี้เกิดเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองอาจบอกว่ายังเปียกๆสดๆร้อนๆกรุ่นอารมณ์อยู่เลยก็พอพูดได้
เรากับเพื่อนที่ทำงานไปเดินเล่นในงานส่งเสริมการท่องเที่ยวงานหนึ่งเพื่อดูแพ็คเกจพวกรีสอร์ทชายทะเลเน้นราคาประหยัดและสถานที่ที่น่าสนใจ ควบคุมอาหารฟิตหุ่นกันมาตั้งแต่ปีใหม่นัดหมายว่าจะใส่บิกินี่เก็บรูปเป็นที่ระทึกสักหน่อย เดินดูโน่นนี่เพลินๆหันมาอีกทีเจ้าเพื่อนสาวตัวดีก็หายตัวไปซะแล้ว โน่น.. โน่นค่ะ ไปยืนเล่นเกมส์อะไรกับเค้าก็ไม่รู้ที่หน้าเวที
สรุปว่า ยัยเก๋ คือผู้โชคดีชนะรางวัลใหญ่เป็นกิ๊ฟโวยเชอร์ของรีสอร์หรูบนเกาะแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต เราสองคนรีบเดินหาบูธขายตั๋วเครื่องบินในที่สุดก็ได้ราคาไปกลับกรุงเทพภูเก็ตเพียงหัวละพันกว่าบาท นับนิ้วดูยังมีเวลาอีกเกือบสองเดือนเพื่อหาบิกินี่ที่ถูกใจ 55 รีสอร์ทหรูห้าดาวขนาดนี้จะให้ใส่กางเกงขาสั้นเดินชมชายหาดก็ดูจะธรรมดาไปมั้ง อิอิ.. ลาพักร้อนพร้อมกันสองคนนี่เป็นอะไรที่น่าด่ามากทำไมไม่ไปเสาร์อาทิตย์(หัวหน้าบอก) แต่ไม่สนค่ะ อุตส่าห์ซัดกันแต่ผักจนหน้าจะเป็นวัวอยู่แล้วเนี่ยงานนี้กายพร้อมใจพร้อมบิกินี่ก็พร้อมนอนนอุ่นๆอยู่ในกระเป๋าเดินทางแล้ว 55
เราออกเดินทางไฟลท์เช้ารวมเวลาโน่นนี่และนั่งเรือต่อไปที่เกาะก็ถึงที่พักช่วงบ่ายๆ เรื่องมันเกิดตรงนี้ล่ะ ..
พอเห็นว่าเราใช้กิ๊ฟโวยเชอร์รางวัลที่ได้มาจากงานท่องเที่ยวพนักงานสาวก็เริ่มชักสีหน้าพูดจาห้วนๆมองเราสองคนแบบหัวจรดเท้า คือความจริงถ้าต้องการสงวนสถานที่ไว้เฉพาะสำหรับคนรวยหรือแขกต่างชาติก็ไม่น่าจะไปออกรางวัลอะไรแบบนั้น เราพยามอดกลั้นแต่ยัยเก๋โมโหมากชักสีหน้ากลับบ้าง ยังไม่จบเพียงแค่นั้น เราสองคนเดินตามพนักงานขนกระเป๋าไปตามทางเดินปูนลัดเลาะไปตามสวนที่จัดแต่งไว้อย่างสวยงาม ผ่านสระว่ายน้ำผ่านอาคารห้องพักต่างๆเดินตามไปเรื่อยก็ยังไม่ถึง ยัยเก๋เริ่มบ่นกว่าไกลส่วนเรากำลังคิดว่าไกลขนาดนี้ติ๊ปพนักงานขนกระเป๋าร้อยนึงจะพอรึเปล่าหว่า
เปิดประตูเข้าห้องนี่อึ้งเลยค่ะ คือว่ามันทรุดโทรมมากเหมือนคนละโลกกับที่เดินผ่านมาเมื่อกี๊เลย เครื่องปรับอากาศเก่าคร่ำมองเห็นคราบสนิมส่วนรีโมทติดผนังก็อยู่ในสภาพไม่พร้อมใช้งานปุ่มกดเปลี่ยนอุณหภูมิถลอกปอกเปิก เราต้องเปิดประตูไว้เพื่อระบายกลิ่นอับๆออกไปจากห้องที่ดูคล้ายโรงแรมจัดไว้ให้คนขับรถ ยัยเก๋จะเดินกลับไปโวยที่ฟร้อนต์เพื่อขอเปลี่ยนห้องส่วนเราแค่คิดถึงระยะทางที่เดินมาตั้งไกลก็เหนื่อยซะแล้ว เดินทอดน่องดูโน่นนี่ไปเรื่อยพอถึงก็เห็นยัยเก๋กำลังโวยวายเสียงดังมีนักท่องเที่ยวฝรั่งยืนดูอย่างสนใจ นี่ถ้าเดินทางสะดวกแบบบนแผ่นดินใหญ่บอกตามตรงว่าเราคงเลือกไปนอนที่อื่นดีกว่าต้องมาอารมณ์เสียแบบนี้ พนักงานหญิงคนเดิมแต่ดีกรีความหยิ่งผยองกวนตีนกว่าเดิมมาก หล่อนยังยืนยันว่ายังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนห้องให้เราได้ทั้งที่ดูแล้วนักท่องเที่ยวก็ไม่ได้มากมายถึงขนาดห้องเต็มแต่อย่างใด
เฮลิคอปเตอร์บินระดับต่ำเฉียดหลังคาส่วนต้อนรับไปหน่อยเดียวเพื่อลงจอดที่สนามหญ้ากว้าง เสียงเครื่องยนต์ใบพัดดังสนั่นฝุ่นคลุ้งเล่นเอาเรากับยัยเก๋ตกใจลืมอารมณ์เสียไปชั่วขณะ เสียงเอะอะพร้อมเสียงฝีเท้าดังมาตามทางเดิน พนักงานโรงแรมสี่คนหิ้วเปลสนามวิ่งนำมาตามด้วยนักท่องเที่ยวที่สนใจเหตุการณ์ หญิงสาวชาวจีนในชุดบิกินี่สีสดบนเปลสนามนอนบิดไปมาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดต้นขาขาวของเธอมีแถบรอยไหม้คล้ายแขนงกิ่งไม้ หนุ่มใหญ่ที่น่าจะเป็นสามีใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวยืนกุมมืออยู่ข้างเธอด้วยความเป็นห่วง เจ้าหน้าที่พยาบาลลงวิ่งมารับเปลแล้วลำเลียงกลับขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ชายชาวจีนใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวคนนั้นตามขึ้นฮ.ไปด้วย
เหตุการณ์กลับเข้าสู่ปกติในชั่วอึดใจไทยมุงฝรั่งมุงสลายตัวไปหมดแล้ว เหลือเพียงเรา ยัยเก๋ พนักงานสาวสวะ พนักงานชายที่ดูเหมือนจะตำแหน่งสูงกว่า และเด็กชายอีกสองคนดูแล้วอายุน่าจะไม่เกินมัธยมต้น
"เดี๋ยวให้คนไปปักธงห้ามลงเล่นน้ำทะเลนะ ยังไงสามสี่วันนี้ต้องระวังเอาไว้ก่อน ฝูงแมงกระพรุนสายเข้ามาได้ยังไงก็ไม่รู้" พนักงานชายออกคำสั่ง
"แล้วลูกๆเค้าเอายังไงคะพี่เสริม สงสัยจะหิวด้วยนั่นน่ะยืนหน้าจ๋อยเลย" พนักงานสาวสวะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
"เด็กพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วยนี่สิ"
"น้ากล้วยไงคะ.. น้ากล้วยพูดจีนได้"
"ลองแล้ว..มันพูดคนละจีนกัน เด็กสองคนนี่พูดจีนอะไรก็ไม่รู้"
"อ๋อ.. เด็กพูดจีนแคะค่ะ ได้ยินเค้าคุยกันเมื่อกี๊" เราพูดแทรก
"คุณฟังเด็กคุยกันรู้เรื่องเหรอ" พนักงานชายถาม
"รู้ค่ะ ที่บ้านพูดแบบนี้กัน"
"ฟังออกแล้วคุณพูดได้ด้วยมั้ย"
"พูดได้ค่ะ .." เราหันไปมองสองหนุ่มน้อยในชุดกางเกงว่าน้ำตัวเดียวเหมือนคนพ่อ
"งั้นดีเลย คุณช่วยถามเด็กให้ทีสิว่าหิวมั้ย หรือปลอบใจอะไรก็ได้ให้เด็กหายตกใจ ได้มั้ย" เขาถาม
"เดี๋ยวสิคะ แล้วเรื่องห้องนี่อ่ะตกลงจะยังไง นี่ถ้าไม่เปลี่ยนห้องให้มีไลฟ์สดประจานแน่ๆ เพื่อนในเฟสชั้นเยอะนะจะบอกให้" ยัยเก๋หันกลับไปวีนต่อ
"เปลี่ยนห้องอะไรครับ.."
"คือลูกค้าสองคนนี้มาพักโดยใช้กิ๊ฟโวยเชอร์ค่ะ เก๋ก็เลยปฏิบัติตามระเบียบ" พนักงานสาวสวะพูดเสียงอ่อน
"ไหนผมดูซิ.." พนักงานชายกดแป้นคีย์บอร์ดดูรายละเอียดในคอมพิวเตอร์
"หรือถ้าเปลี่ยนไม่ได้จริงๆจะให้เปิดห้องใหม่ก็ได้นะ รับบัตรรึเปล่าล่ะ" ยัยเก๋พเยิดหน้าอวดรวย
"ห้องพักของเราราคาเริ่มต้นที่คืนละหนึ่งหมื่นแปดพันบาทแต่เป็นห้องการ์เดนท์วิวนะครับถ้าซีวิวเรทราคาจะสูงกว่า ส่วนบัตรเครดิตรับครับ ไม่ชาร์ตด้วย.." เขาเงยหน้าขึ้นมามองลอดแว่นใส่ ยัยเก๋เงียบลงทันทีเมื่อรู้ราคาจริงค่าห้อง "ผมว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่าครับ รอสักครู่เดี๋ยวผมจัดการให้"
"เด็กๆบอกว่าหิวค่ะ" เราเดินกลับมาบอกผู้จัดการ
"เอ่อ.. ถ้างั้นผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณ.. เอ่อ.."
"อลิสาค่ะ"
"ผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณอลิสาไว้หน่อยได้มั้ยครับ เผื่อว่าอาจต้องรบกวนให้ช่วยสื่อสารเรื่องอื่นๆอีก"
"นี่.. คุณ.. คุณตำแหน่งอะไรอ่ะ" ยัยเก๋เริ่มฟื้นจากเมาหมัดกะจะวอร์ต่อ
"ผม เสริมเวช เป็นผู้จัดการรีสอร์ทครับ"
"เราสองคนมาพักผ่อนนะไม่ใช่มาดูแลเด็ก เพื่อนชั้นก็ไม่ใช่พนักงานของคุณด้วยอยู่ดีๆจะโทรจิกหัวเรียกใช้กันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง"
"ผมเปลี่ยนให้เป็นห้องบีสิบสองนะครับ เป็นห้องการ์เดนวิว คงจะเปลี่ยนเป็นห้องซีวิวให้ไม่ได้" ผู้จัดการบอก
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของรีสอร์ทคุณน่ะเหรอ" ยัยเก๋สบประมาท
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของเราก็คือห้องเดิมของคุณนั่นล่ะครับ" ผู้จัดการเชือดยัยเก๋เลือดซิบๆ "โอเคมั้ยครับ"
"ก็..โอเค้ สาว่าไงอ่ะ"
"อืม.. เรายังไงก็ได้ แต่ห้องเมื่อกี๊ไม่ได้นะ"
....................
ถึงแม้จะไม่ใช่ห้องซีวิวแต่บรรยากาศป่าเขานอกระเบียงก็ดูร่มรื่นสดชื่นดีมิใช่น้อย กวาดตามองไปรอบๆ ถึงแม้จะรูปแบบห้องแทบจะเรียกว่าแปลนเดียวกันกับห้องเดิมแต่ทุกสิ่งอย่างต่างกันอย่างฟ้ากับเหว เฟอร์นิเจอร์ไม้สีดำขลับ โทรทัศน์รุ่นใหม่ เตียงนอนหลังใหญ่ขนาดคิงส์ไซส์เบาะหนานุ่มผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด
"เชี่ย.. อีนั่นแม่งดันชื่อเก๋เหมือนกันอีก" ยัยเก๋เปรย
"ใครอ่ะ"
"ก็อีเมื่อกี้ไง หืย.. อยากตบซักที"
"55.."
"ซีทรูขนาดนี้จะอาบน้ำกันยังไงล่ะนี่" ยัยเก๋ชี้ชวนให้ดูห้องน้ำสุดเซ็กซี่
"นี่ไง เค้ามีม่านปิด"
"ไม่ปิดม่าน.. กัน.. มั้ย" ยัยเก๋เลิกคิ้วกระแซะถาม
"บ้าเหรอ ผู้หญิงเหมือนกันจะมาดูกันเองทำไมเนี่ย" แค่เห็นห้องน้ำเราก็เริ่มสปาร์คหน่วงๆนิดๆแล้วเหมือนกัน
"เอาเลยป่ะ.." ยัยเก๋ถาม
"เอาเลยอะไรอ่ะ"
"ก็บิกินี่ไง เอาเลยป่ะ" เพื่อนสาวพนักหน้าชวนยิกๆ
"เมื่อกี๊เค้าบอกไม่ให้ลงทะเลเก๋ไม่ได้ยินเหรอ" เราถาม
"ก็สระว่ายน้ำไง เห็นผู้หญิงฝรั่งใส่กันทั้งนั้น เพื่อนเยอะ..อิอิ"
"อายว่ะ ไม่กล้าใส่คนเยอะๆขนาดนี้อ่ะ"
"อายอะไร สวยออก สาใส่บิกินี่แล้วต้องสวยแน่ๆ"
"เออ.. เก๋อยากใส่ก็ไปเปลี่ยนก่อนเถอะ"
"ไม่ปิดม่านมั้ย.." ยัยเก๋ถามทะเล้น
"งั้นไม่ปิดม่านระเบียงมั้ยล่ะ.." เราถามกลับ
"อืม.. ก็โอนะ 55"
"อยากโชว์ก็ตามใจ" เรายิ้มส่ายหัวกับความห่ามของเพื่อน
ถึงแม้จะสนิทสนมเป็นเพื่อนร่วมแผนกบัญชีมากว่าสองปีแต่ก็ยังไม่เคยเห็นใต้ร่มผ้าถึงเนื้อถึงตัวเพื่อนสาวแบบกระจ่างชัดถึงขนาดนี้ ยัยเก๋เป็นสาว จ.ป.ล อายุน้อยกว่าเราไม่ถึงสองปีสั่งตรงมาจากขอนแก่นเมืองที่ขึ้นชื่อว่ามีสาวหมวยสวยๆหุ่นดีๆเยอะมาก
"อ้าว.. แล้วนั่นนุ่งผ้าเช็ดตัวทำไมอ่ะ" เราท้าทายเสียงดัง
"เอ๊า.. ไม่นุ่งก็ด้ายยย ไม่รู้นี่ว่าสาอยากดู" ผ้าเช็ดตัวสีขาวปลดลงไปกองที่พื้นห้องน้ำเผยร่างเปลือยเปล่าน่าหลงไหล
ความรู้สึกอยากเบ็ดจี๊ดขึ้นมาเลยค่ะ เพราะด้วยกางเกงตัวนี้ราคาแพงเราเลยไม่อยากตัดกระเป๋าให้เสียของไม่งั้นคงได้นั่งสแครชปลดปล่อยอารมณ์เสีตรงนี้เลย ไม่ใช่มีอารมณ์เพราะเห็นร่างเปลือยขาวออร่าของเพื่อนสาว แต่มีอารมณ์เพราะความห่ามห้าวของมัน จินตนาการว่าถ้ามีใครปีนต้นมะพร้าวขึ้นมาแอบดูก็คงจะได้เห็นของดีแบบเต็มๆ
"โห.. แรงส์อ่ะ" เรามองเพื่อนสาวในชุดบิกินี่ลายกราฟิกสีสดตั้งแต่เท้าจรดหัว
"ไทรแองเกิ้ลบิกินี่แบบเชือกผูกนี่ล่ะเจ๋งสุดแล้ว" ยัยเก๋ยักคิ้วยืนบิดไปมาแบบไม่เขินอาย
"ไม่โป๊ไปหน่อยเหรอ"
"โป๊อะไรวะฟองน้ำทั้งนั้น 55 .. สาอ่ะไปเลยไปเปลี่ยนเลย เก๋จะนั่งดูมั่ง" ลมหายใจร้อนผ่าวแค่ได้ยินเพื่อนสาวพูด
"เดี๋ยวดิ .. เมื่อกี๊ผู้จัดการโทรมา เค้าเชิญให้ไปที่สำนักงานแป๊ปนึง"
"โห่.. อะไรวะ นี่เรามาพักร้อนนะเว่ย" ยัยเก๋เบะปาก
"เออน่ะ.. ไปแป๊ปเดียว สงสารเด็ก มันคงจะสื่อสารอะไรกับใครไม่ได้เลย" เรายิ้มชวน "ไปด้วยกันดิ ใส่ชุดคลุมลงไปก็ได้"
"ฮึ.. ไปแม่งแบบเนี้ย"
....................
ข่าวแจ้งมาจากโรงพยาบาลในเมืองภูเก็ตว่าผู้หญิงที่ว่ายน้ำไปโดนแมงกระพรุนสายเกิดอาการแพ้พิษมากจำเป็นจะต้องดูแลอย่างใกล้ชิดในการดูแลของแพทย์จึงจำเป็นจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสองถึงสามวัน ส่วนเด็กสองคนนี้จะมีญาติเดินทางมารับจากเมืองจีน
"ตกลงว่าเค้าจะ .. เอ่อ .. จ้างเราสองคนเท่าไหร่นะ" ยัยเก๋ถาม
"เรา..จ้างคุณอลิสาครับ" ผู้จัดการเชือดนิ่มๆใส่ยัยเก๋อีกแผล
"แหม ชั้นก็ต้องช่วยดูแลเหมือนกันแหละน่า" ยัยเก๋ย้อน
"คุณก็ได้ยินตัวเลขแล้วนี่ครับ"
"แสนนึง.. เงินไทยหรือเงินจีนอ่ะ"
"เงินไทยสิคุณ เอ๊อ.. อย่าทำเป็นเล่นๆสินี่ผมคุยเป็นการเป็นงานนะ" ผู้จัดการดุ
"นี่คุณ!! ชั้นกับเพื่อนเป็นลูกค้ารีสอร์ทนะ พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็ถ้าคุณรับเงินค่าจ้างแสนนึงนี่ก็ไม่ใช่ลูกค้าแล้วครับ สองคืนสามวันนี้คุณจะกลายเป็นลูกน้องของผม เราเสนอจ้างคุณดูแลเด็กๆไงลืมแล้วเหรอ" ผู้จัดการถอดแว่นตาหน้าเครียด
"แล้วถ้าเราสองคนไม่รับงานล่ะ แสนนึง.. ก็ไม่ได้มากมายอะไรนี่" ยัยเก๋โชว์รวยอีกครั้ง
"คุณหมายถึงถ้าคุณอลิสาจะไม่รับข้อเสนอใช่มั้ย"
"แหม.. นี่รู้สึกว่ากีดกันเหลือเกินนะ"
"ก็ดูเหมือนคุณไม่ค่อยพร้อมจะเป็นลูกน้องผมนี่" เขาย้อน
"ดูท่าแล้วคงจะตกลงกันไม่ได้อ่ะค่ะ พอดีตอนนี้กำลังลาพักร้อนเลยไม่อยากเป็นลูกน้องใคร"
"เอางี๊.. ผมมีขอเสนอที่คุณสองคนไม่ควรปฏิเสธ"
"เอ่อ.. ขอตัวไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะคะ" เราขัดการสนทนาอันเผ็ดร้อน
ถามทางไปห้องน้ำกึ่งเดินกึ่งวิ่งจ้ำอ้าวปิดประตูถอดกางเกงขาสั้นขอบยางยืดออกตัวเดียวก็พร้อมปฏิบัติการ หลับตานึกภาพยัยเก๋กึ่งเปลือยสวมบิกินี่ตัวจิ๋วยืนปะทะคารมกับผู้จัดการท่ามกลางพนักงานหญิงชายในออฟฟิศอีกเกือบสิบชีวิตที่มองมาทางยัยเก๋เป็นสายตาเดียว พนักงานชายผิวเข้มรูปร่างแบบคนพื้นเมืองมองสำรวจโลมไล้ส่วนโค้งส่วนเว้าบนเรือนร่างของเพื่อนสาว ท่าทางกลัดมันเผลอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันซู้ดปากน้ำลายแทบหก
"ตกลงว่าสามวันนี้เราจะต้องดูแลเด็กสองคน กับกระเป๋าอีกหนึ่งใบ" เราสรุปตอนเดินออกมาจากอาคารสำนักงาน
"ไอ้กระเป๋าเนี่ย แปลกๆ .. ทำไมถึงต้องให้เราเก็บไว้ไปคืนที่กรุงเทพก็ไม่รู้ แถมยังกำชับว่าห้ามให้ญาติที่จะมารับเด็กเห็นกระเป๋าอีกต่างหาก .. ข้างในมันมีอะไรวะ" ยัยเก๋ตั้งข้อสงสัย
"หรือว่า ..ยาเสพติด"
"เออว่ะ มันจะหลอกให้เราขนขึ้นเครื่องบินไปกรุงเทพรึเปล่า"
"เดี๋ยวยังไงพอได้มาลองเปิดดูก็รู้"
"หรือว่าไม่เอาดีวะเก๋ แค่ช่วยคุยกับเด็กก็พอแล้วมั้ง" เราเริ่มรู้สึกกลัวๆขึ้นมาเหมือนกัน
"เฮ้ย.. เดี๋ยวดิ เค้าจะย้ายให้เราไปนอนห้องที่ เดวิด เบคแฮม เคยมาพักเลยนะเว่ย คืนล่ะสองแสนอ่ะสาคิดดูไหนจะฟรีบาร์ฟรีอาหารอีก"
"แต่ผู้จัดการบอกว่าพ่อเด็กเป็นถึงรัฐมณตรีช่วยพาณิชย์ของประเทศจีนเลยไม่ใช่เหรอ วีไอพีขนาดนี้คงไม่มียาเสพติดอะไรหรอกมั้ง" ยัยเก๋คิดในแง่ดี
....................
"เด็กคนโตชื่อ หลี่ ชาง อีกคนชื่อ หลี่ วัน ครับ" ผู้จัดการยืนยิ้มนำเด็กๆมาส่ง "ค่ำนี้มีบัฟเฟต์อาหารทะเลที่ริมหาดบรรยากาศดี เชิญนะครับ หรือคุณอลิสาจะสั่งมาทานสบายๆที่นี่ก็ได้"
"แหม.. ทีคุยกับคุณอลิสานี่คุณผู้จัดการพูดเพราะจังเลยนะคะ .. ดูไม่เหมือนหัวหน้าคุยกับลูกน้องเลยเนอะ .. สาน่ารักนะถ้าชอบเดี๋ยวเป็นแม่สื่อให้ เอามั้ย"
"เก๋.." เราปรามเพื่อนสาวที่จิกกัดไม่เลิก
"ก็อย่างที่ทราบครับ ห้องพูลวิลล่าสองห้องนอนนี้เคยต้อนรับเดวิดกับวิคตอเรียเบคแฮมและครอบครัว รวมถึงบุคคลมีชื่อเสียงระดับโลกหรือแม้กระทั่งดาราฮอลิวู้ด ราคาแพ็คเกจปกติอยู่ที่คืนละสองแสนบาท .. ซึ่งทางรีสอร์ทมอบให้กับคุณสองคนตอบแทนที่ยอมช่วยงานเรา ย้ายมาที่นี่จะได้ดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด"
"แหม.. ดีใจจังที่ได้มีส่วนร่วมแล้ว" ยัยเก๋แขวะ
"นี่ครับ กระเป๋า"
"อ๋อ.. ค่ะ นึกว่าจะใบใหญ่กว่านี้นะเนี่ย" มือเราสั่นเมื่อจิณตนาการถึงของที่อยู่ข้างใน
"เจอกันมื้อเย็นนะครับ .. บิกินี่สวยนะ" ผู้จัดการยิ้มกล่าวอำลา
(https://i.postimg.cc/K1zWP00H/tumblr-m6baq0-GYWR1rrebjdo1-500.jpg) (https://postimg.cc/K1zWP00H)
"ไอ้สัส.. " ยัยเก๋เปรย หน้าตาดุดัน
"ทำไม"
"ก็ไอ้ผู้จัดการแม่ง.. มองนมเราเต็มๆเลยอ่ะเมื่อกี๊"
"เอาเหอะ.. แหม่ ป่านนี้เค้าเห็นกันทั้งรีสอร์ทแล้วมั้ง"
....................
พูลวิล่าสุดหรูสองห้องนอนเกาะอยู่บนเนินโขดหินยกสูงแยกบริเวณกับรีสอร์ท ชานไม้สีเข้มเชื่อมต่อกับสะว่ายน้ำส่วนตัวเปิดโล่งมองเห็นทะเลสีฟ้าสด ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าซีวิวของจริง
"เด็กสมัยนี้เอาแต่เล่นโทรศัพท์ เฮ้อ.. " ยัยเก๋บ่น
"อะไร"
"ก็เด็กสองคนนั่นน่ะ นั่งอยู่แบบนั้นแหละไม่เห็นทำอะไรเลย เป็นเด็กก็น่าจะวิ่งเล่นดูโน่นดูนี่สิถึงจะแข็งแรง"
"เค้ายังไม่คุ้นกับเรามั้ง ไม่ต้องไปวิ่งเล่นที่ไหนอ่ะดีแล้วเรากลัวมันตกหน้าผาจะตายไป"
"เมื่อกี๊เด็กบอกเราว่าจะขอกลับไปนอนห้องเดิม ให้เดินไปส่งหน่อย" เราบอก
"อะไรกัน ฮึ!! ได้ค้างคืนอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับพี่สาวสุดเซ็กซี่ถึงสองคนยังมาพูดแบบนี้ได้ไง เป็นตุ๊ดแต๋วกันตั้งแต่เด็กรึเปล่าเนี่ย"
"คนพี่เค้าบอกดูแลน้องได้ อยู่กันเองได้ไม่เป็นไร" เราอธิบายแทน
"เอางี้.. สาไปเปลี่ยนเป็นบิกินี่ เปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย" ยัยเก๋เสนอ
"แล้วมันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ย"
"อ้าว.. เด็กๆเห็นบิกินี่แล้วจะได้อยากอยู่ต่อไง ถึงจะเด็กก็เถอะแต่อย่าลืมนะว่ายังไงก็เป็นผู้ชาย"
"บ้าแล้ว..คนเรา ยั่วเด็กก็เป็นเนอะ ไปคุยกับน้องเค้าดีกว่า" เราส่ายหัว
เด็กจีนสองคนพี่น้องนั่งกอดเข่าพิงกำแพงกระจกอย่างหมดอาลัยตายอยากด้วยความตกใจและคิดถึงพ่อแม่ เราได้แต่ชวนคุยโน่นนี่ซึ่งก็ดูเหมือนจะไม่มีผล ยัยเก๋ค่อยๆย่องเข้ามาข้างหลังดึงกางเกงขาสั้นของเราลงพรวดหมายใจจะแกล้งให้เปลี่ยนเป็นบิกินี่ให้ได้
เด็กชายสองคนนิ่งอึ้งจ้องเนินสามเหลี่ยมปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำขลับอย่างไม่กระพริบตา เราก็นิ่งอึ้งเพราะไม่ได้เตรียมใส่กางเกงในเพื่อมารับสถานการณ์แบบนี้ ยัยเก๋เองก็นิ่งอึ้งกับสองแก้มก้นขาวเพิ่งรู้ว่าเพื่อนสาวโนแพนตี้มาตลอดทั้งวัน
ซ่อนข้อความไม่มีสาระสำคัญ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
น่าสนใจมากเลย
ถือว่าสงสารเด็กละกัน
ดูสานี่จะมีนิสัยแปลกๆแอบแฝงอยู่ไม่มากก็น้อยแน่ ทั้งจินตนาการ ทั้งno pandy
มีอะไรน่าติดตามอีกแล้ว หุ่นดีทั้งคู่ ชวน....
อวดหุ่นแล้ว น่าสนใจดี
โดนเด็กเอาเอาเเน่เลย
เป็นพี่เลี้ยงเด็กโตด้วย หุ่นสวยด้วย
ขอบคุณครับ มาถึงก็ยั่วเด็กเลย
ใครจะโชคดีก่อนกัน เด็กๆ กับ ผู้จัดการ
สาและเก๋ น่าติดตามมากครับ และก็ไหนจะเด็ก2คนกับกระเป๋า น่าสนใจจิงๆเนื้อเรื่องนี้
สองสาวจะกินเด็กหรือถูกเด็กกิน...
คุณสานี้น่าสนใจจริงๆเลยคับ ซ่อนไว้ลึกๆเลยนะโนแพนตี้นี้
อ่านไปอ่านมา อ้าว จะโดนเด็กล่อซะแล้วนั่น 555+
เด็กช็อคไปละป่านนี้
น่าอิจฉาเด็กนะนี่ มาถึงก็โดนยั่วเลย
แต่งเรื่องมาสนุกน่าอ่าน น่าติดตามมากเลยคับ
มายั่วเด็กแบบนี้ ระวังเด็กเอาคืนนะ
อึ้งทั้งห้องเลย
::YehYeh:: ::YehYeh::กำลังติดตามอยู่ว่าเป็นแบบไหน
ในกระเป๋าต้องมีอะไรสำคัญแน่ๆเลย
Shotacon ก็มา
สำนวนเขียนดีนะครับแต่เริ่มต้นงงนิดๆเกือบไม่ทัน
ตกลงกระเป๋ามีอะไรนิ
สาหร่าย เต็มๆตา
โดนเด็กเล่นเลย
กระเป๋าใบนั้นมีอะไรเด็ดๆแน่เลยครับ
เด็กได้เห็นของดีอีกแล้ว
ตีฉิ่งโชว์เด็กเลยครับ
สงสัยจะโดนของเด็กแน่ๆ
น่าติดตามมากๆครับ บรรยากาศชวนเสียวตะหงิดๆเลย
อยากอยู่ร่วมในเหตุการณ์ด้วยจัง
เปิดซิงเด็กไหมนั่นน่ะ
งานนี้เด็กหรือผู้จัดการ
shotacon แน่นอน ครบคู่พอดี
เนื้อเรื่องลึกลับซับซ้อนครับผม
ถือว่าทำบุญให้เด็กดูละกัน
มีเก็บเด็กจีนแน่นอนนน
สาและเก๋ ทั้งสองสาวยั่วเด็กแบบนี้อยากจะกินเด็กหรือจะถูกเด็กกิน ใครจะโดนกินกันแน่นะ
จะได้กินเด็ก หรือจะโดนเด็กกิน กันหว่า
จากมาเที่ยวต้องกลายมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กซะงั้น..แถมกระเป๋าห้ามใหัใครเปิดอีกในกระเป๋ามันมีอะไรนะ
เรื่องน่าติดตามมากครับ ++
แปลกอะไม่ว่าเเต่เก๋นี่สิเเปลกกว่า อยู่ดีๆดึงพรวดเดียวโอ้ยยหย๋ออเป็นไงละสาเปิดเลยไหมละนั่น
ดูแลเด็กแล้วดูเอ็นเด็กด้วยหรือเปล่า
เนื้อเรื่องน่าติดตามดีครับ ซ่อนปมให้คิดและจินตนาการตามไว้ด้วย
เริ่มต้นก็โชร์เด็กเลยนะครับ
เห็นสาหร่ายเต็มตา
อิจฉาไอ้เด็กจีน จังโว้ยยยยยย
ตามลุ้น จะเสียทีเด็กป่าวนะ
สองสาวโดนเด็กจัดแน่แต่ผู้จัดการล่ะน่าลุ้น
เด็กมันคงไม่เคยเห็น
ถือว่าช่วยเด็กไปก็แล้วกันนะ คนสวย
อ่านๆไปตอนแรกไม่รู้ครับว่าเป็นสาคนเดิมกับตอนที่แล้ว เอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย
ในกระเป่ามีอะไรน่าใช้อน่างที่คิดหรือป่าว
ท่าทางเด็กจะมีคนมาขึ้นครู
ในกระเป๋าเป็นอะไร แล้วเด็กนี่กี่ขวบแล้วน่าสนุกมาก
เก๋ได้กิ๊ฟโวยเชอร์รางวัล รีสอร์ทหรู แต่มาถึง พักห้องสุดยอดแห่งความ......
สงสัยเด็กๆ คงได้เล่นเกมส์แปลกแน่ๆคราวนี้
มาแนวแปลกใหม่ ชวนติดตาม
คาดเดาเรื่องไม่ได้ เยี่ยม
สงสัยในกล่องจะมีของแจ่มๆๆ
ในกระเป๋าน่าจะเป็นของมีค่า เก๋กับสาน่าจะโชคดีแล้ว
เนื้อเรื่องน่าติดตาม หวังว่าผลงานมีตามมาเป็นระยะนะครับ
มียั่วเด็กแน่ๆ
ตลกดีครับเรื่องนี้ ฮาแบบกวรๆนะ
น่าสนใจจัง
ได้เด็กหรือเสร็จผู้จัดการละเนี่ย
โดนเด็กแน่งานนี้
จะไปแกล้งอะไรเด็กไหมเนี่ย
เตรียมตัวมาอย่างหนึ่ง ทำอีกอย่างหนึ่ง แบบนี้เด็กก็อาจจะหัวใจวายได้ตั้งแต่เด็ก ๆเหมือนกันนา
คอยขิงน้องเขากล้ามากคงจะอ่อยด้วยมั่ง
เด็กน่าอยากลองนะ
เรื่องราวมีความcomplexดีครับ ผมชอบ
น่าติดตามครับ
หวังว่าจะมีอะไรเด็ดเด็ดซ่อนอยู่
โดนแน่ แค่เริ่มก็ตื่นเต้นแล้ว
ถ้าโชว์ขนาดนี้ น่าจะไม่รอด แถมน่าจะเสร็จมากกว่า 1 นะครับ ::YehYeh::
ต้องกล่อมเกลา ดูแล ฟูมฟัก
สรุกทีเดียวครับ สาวๆคุยกันจิกกัดดูเป็นธรรมชาติ พร้อมปมเรื่องกะเป๋าพร้อม ราคาค่าจ้างแสนแพงกับการดูแลเด็กแค่สองวันชวนให้ติดตาม
ขอบคุณครับ จะมาเสียสาวกันละทีนี้
สงสัยได้กินเด็กแน่นอนครับ กินเสร็จแล้วเป็นทาสเด็กต่อ
อยากกลับไปเป็นเด็กอีกอ้า(คงต้องย้อนกลับไปซัก50ปี)ฮิๆๆๆ ::Shy::
อยากอ่านมานานแล้ว ขอบคุณครับ
เรื่องน่าสนใจ ว่าแต่กระเป๋ามีอะไรล่ะนี่?
จะโดนเด็กซะแล้วมั้งสองสาว
ทั้งเด็กทั้งสาน่าจะช็อคพอกัน
น่าติดตามตั้งแต่แรกเลยยย
จะโดนเด็กลุมหรือจะลุมเด็กครับ
เด็กมันโชคดีเลยทีนี้
เดาเหตุการข้างหน้าไม่ถูกเลย
ความลับแตกดังโป๊ะ เอหรือจะโบ๊ะ หรือโมะดี เด็กสองคนคงไม่กล้ากลับห้องแล้วมังครับ น่าจะกลัวผีสาหร่าย แนวกำลังดีเลย คาดว่าคงไม่กินเด็ก แต่ถ้าเด็กอยากกินขึ้นมานี่ยุ่งเลยนะ
ขอบคุณครับ
โหนี่ขนาดลวกแล้ว เส้นเปื่อยกำลังดีเลยครับ
อะไรอยู่ในกระเป๋า
เด็กสองคนนี้่าะไม่ธรรมดานะ
เชื่อว่าของเด็กๆก็ไม่น่าจะธรรมดาแน่นอน
ลืมพ่อลืมแม่แน่เอ็งเอ๊ยยยย ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
น่ารักจัง สองคนนี้ สวยหุ่นดี แถมซนอีกต่างหาก เด็กได้หัวใจวายละงานนี้
น่าจะแอบเปิดกระเป๋าด้วยนะๆ
เล่นเอาเด็กๆใจแตกแน่ๆงานนี้
มีแนวทางการประพันธ์ที่น่าสนใจมากเลย
ดำเนินเรื่องน่าสนใจมากข
ดูทรงแล้วเด็กน้อยจะได้ครูดี
เสร็จเด็กแน่ๆวันนี้
น่าติดตาม
เอาแล้วแกล้งเพื่อนๆดันไม่ใส่ กกน เลยเต็มๆหน้าเด็กๆ
อึ้งกิมกี่ มังกรคงจะได้กินหมี่
::JubuJubu::อ่อยเด็กเลยเหรอ ใครจะได้ก่อนนะ เด็กหรือผู้ใหญ่
โดนเด็กของไม่เด็กแน่
เด็กจะขอดูใกล้ๆแน่เลย เดี๋ยวก็เลียเข้าให้!
โอะโอ เจอหอยขนพันธุ์ดกเข้าให้แล้ว
น่าสนใจเรื่องนี้ ทังเด็กและกระเป๋า
ลุ้นจังเลยครับ ลุ้นฉากอย่างว่า และก็ลุ้นว่าในกระเป๋าจะเป็นไร
น่าสนใจมากครับ. ขอติดตามต่อ. มาเรื่อยนะครับ
อันนี้หลังไปตรวจกับป้าหมอแล้วใช่ไหมคะ
เจอแบบนี้ เด็กมันคงเปลี่ยนใจแล้วหล่ะ
ขอบคุณครับ
มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี้ย ลุ้นๆ
เนื้องเรื่องลื่นไหลดีคนรับอ่านไม่สะดุด รออ่านตอนเสียว
โดนเพื่อนแกล้ง
เรื่องน่าสนใจมาก ภาพสวยด้วย
เปิดเรื่องได้น่าสนใจมาก สองสาวนี้จะเสร็จเด็กๆแน่ๆเลย
ร่างอวตารของใครรึเปล่าครับนี่ สำนวนคุ้นๆ มากๆ
เอาแล้ววววว. เด็กก็เด็กเหอะ มาเจอสาวเปลือยยืนอยู่ตรงหน้าไม่มองก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
พล็อตเรื่องแบบนี้ เป็นแบบใหม่ ไม่เคยพบ จะติดตามแบบต่อเนื่องเลย
พล็อตน่าสนใจครับ
กระเป๋าจะเป็นเงื่อนงำที่จะบอกอะไรเดาไม่ออกแล้วยังจะเด็กอีกสงสัยสองจะได้สอนเด็กๆแล้ว
เด็กตื่นหะมอยสาวๆ ถึงกับตาโต
เนื้อเรื่องดีมาก ชวนฝันเลย
จะได้เด็กหรือโดนผจก.ก่อน
ชื่อนี้รับประกันจริงๆไม่รู้ไปสรรหาเรื่องราวแปลกใหม่แบบนี้มาได้ไงอยู่เรื่อยๆสุดยอดจริง นับถือๆขอบคุณมากครับ
โดนเด็กเล่นแน่ๆ
อย่าริเล่นกับเด็กนะเดี๋ยวสองสาวจะครางกันยาวๆเลยละงานนี้
มาแนวใหนหว่าเดาทางไม่ถูก
เด็กคงตกใจจนช็อค...
เล่นดึงกางเกงนึกถึงตอนใส่กางเกงพละและเพื่อนดึงเลย แต่นี่ได้โชว์เฉย
ได้กลิ่นอายเลสเบี้ยนเบาๆ อ่านเพลินเลยครับ เจ้าเด็กจีนสองคนนี้ฟินน่าดู อิอิ
สงสัยจะได้กินเด็ก
เจอป่าดงดิบเด็กถึงกับอึ้ง
ใจดีที่สุดครับ ให้เด็กกินเนี่ย ผมอิจฉาเลย
เริ่มเรื่องมาก็น่าติดตามแล้ว จะมีกี่ตอนครับเนี่ยะ
สองสาวกับเด็กชายสองคนมันจะเกิดอะไรขึ้นนะ
อื้อหือ เห็นเต็มๆตาเลย
::Glad::
yes แน่นอนนน
มาขอลุ้นว่าจะเย็ดเด็กไหม
สาวๆกินเด็ก ::Glad::
มันต้องเกิดอารมย์แน่ๆงานฟรี คงไม่อยากกลับห้องแล้ว
อยากรู้จังเลยว่าได้กินเด็กหรือโดนเด็กกิน
น่าสนใจครับ จะเป็นเด็ก หรือผจก. หรือเพื่อนสาว
โดนเด็กเล่นละ
ได้เห็นของดีแต่เด็กเลยย
ถือซะว่าช่วยเด็กๆ
คุณสานี้น่าสนใจจริงๆเลยคับ อยากรู้จังเด็กๆกัยผู้จัดการใครจะได้ก่อนกัน
ยังไม่มีท่าทีจะโดนเด็กๆล่อจนกระทั่งตอนท้ายเลย เนื้อเรื่องน่าสนใจมากครับ
Sanook
น่ารักน่าลุ้น
สองสาวจะกินเด็กหรือถูกเด็กกิน
เด็กสงสัยขึ้นมายุ่งแน่เลยนะแบบนี้
เด็กๆ คงจะชอบมาก
เปิดซิงเด็กก็ได้สวิงเลยเหรอเนี่ย
ได้กินเด็กแน่
เก๋เล่นแรงเหอะ ดึงกางเกงเพื่อนลงต่อหน้าเด็ก เพื่อนก็ดันไม่ใส่กกน
เด็กคงช๊อคกับกระเป๋าไปแล้วแบบนี้
สองสาวจะทำเสียเด็กแน่ๆ
จะเสียให้เด็กมั๊ยนะ
ในกระเป๋ามีไรเนี่ย อิอิ
วิธีการดึงดูดความสนใจดีมาก
รอติดตามครับ ว่า สาวๆจะจัดกับเด็กหรือจะผู้ใหญ่ในรีสอร์ท
ขอบคุณครับ
ส่งเสริมการท่องเที่ยวครับ 55
ดี
นางเอกของเรา โชว์หีให้เด็กดู ควยแข็งไม๊เนี่ย แล้วอะไรอยู่ในกระเป๋า
นางเอกหรือเก๋จะโดนเย็ดหรือเปล่า
เด็กโชคดีจัง
โชว์เด็กแบบนั้นเด็กจะไม่ใจแตกเหรอ
ขอบคุณสำหรับผลงานครับ
จะมาแนวไหนเดาไม่ถูกเลย
ยั่วแล้วละงี้
เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก ๆ ครับ
เด็กคงทำอะไรไม่ถูกแน่ ๆ เลย
กะจะอ่อยเด็กเลยโดยเด็กสอยหรือเปล่า
อลิสานี่แอบแรง ดูน่าสนใจว่าจะมีอะไรมากกว่านี้
กระเป๋าแปลกมากไม่ให้คนอื่นเห็นด้วยจิงๆไม่น่ารับมาอันตรายมากๆ
กระเป๋าปริศนามันคืออะไรครับ ::Glad::
น่าติดตามมากๆ
พร้อตเรื่องแปลกดี
จินตนาการของสานี่กระฉูดฝดเลยครับ น่าจะสนุกแน่ๆมีเด็กชายมาร่วมห้้้องอีกสองคน
น่าติดตามตอนต่อไป
เด็กก็ยังเป็นเด็กคับ
ชอบมากๆครับแนวนี้
::YehYeh::เด็กนี่เจ๋งสุดๆไปเลยครับ เดาทางไม่ถูกเลยครับ
::Sobad::กำลังลุ้นเลยครับ
ยัยเก๋นี้น่าโดนจัดหนัก ...ขออ่านจบก่อนจะมาเพิ่มคัฟ
เรื่องน่าติดตามมากไปครับ
น่าติดตามครับ
เด็กจะล่อ ผู้ใหญ่ หรือ ผู้ใหญ่ จะล่อเด็กกันแน่
แนวการเขียนแปลกดี แต่ก็ติดตามต่อ
เด็กๆจะเป็นไงบ้างน้าา
พึ่งจะได้มีโอกาสมาอ่านครับ อยากรู้เรื่องราวต่อเลยว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไง ::Dizzy::
ต้องลองอ่านดู
เปิดซิงเด็กแน่ๆ เลยว่าแต่ใครจะโดนก่อน เก๋ รึ สา
เนื้อเรื่องแปลกน่าติดตามครับท่าน
หุ่นสวยด้วย เป็นพี่เลี้ยงเด็กโตด้วย
รูปน่ารักมากอิจฉาเด็ก
จะโดนเด็ดมั้ยเนี่ย
กระเป๋ามีอะไรกันแน่ นาสงสัย
เป็นพี่เลี้ยงเด็กโตด้วย หุ่นสวยด้วย
.
เพื่อเด็กๆสินะครับ
โนแพนที้แบบนี้เด็กเห็นคงช็อค ระวังโดนเด็กนะ
อยากรู้ว่ากระเป๋ามันจะวิเศษยังไง น่าติดตาม
สุดๆ
ไหนๆเด็กก็เห็นแล้ว ถอดกางเกงโชว์เนินเลยละกัน ส่วนบนไม่มี เอาส่วนล่างเข้าสู้
ลีลาคารมสุดยอด
สองสาวจะกินเด็กหรือถูกเด็กกิน น่าสน
::Bloody::
ระวังโดนเด็กจัดหนัก
หารู้ไม่ว่าเพืิอนไม่ใส่กกน.
อะไรอยู่ในกระเป๋าน๊าาา ::Fighto::
ปริศนา น่าติดตาม
แหล่วๆๆๆๆๆ
โรงแรมนี่ประหลาดแท้ ทั้งลูกน้องและผู้จัดการ
ยั่วเด็กน้อยซะแล้ว
โชว์ของดีต่อหน้าเด็กเลยดีงามจริวไ
น่าติดตามมากว่าใครจะโดนก่อน
เด็กๆว่าไงเอ่ย
เนื้อเรื่องเริ่มต้นได้ดี
ลุ้นเลยงี้ กระเป๋ามีไรเนี่ย
ลุ้นเลยงี้ กระเป๋ามีไรเนี่ย
ขอบคุณมากครับ
ยรรยากาศมันให้นะ
อ้าว ::Hmmm::
เล่นแรงเหอะ ดึงกางเกงเพื่อนลงต่อหน้าเด็ก
เพิ่งย้อนกลับมาอ่าน น่าติดตามมากเลยครับ ::DookDig::
ได้อารดีครับ
จะกินเด็กหรือจะถูกเด็กกินก่อนนะ
สนุกมากครับตอนแรก
น่าสนใจมากเลย
น่าติดตาม
ติดตามครับ
น่าสนใจตามมากกๆๆๆๆอะมีปวางปูมาเยอะดี
กินเด็กแน่ วันนี้ ::Hunger:: ::Hunger:: ::Hunger:: ::Hunger::
สงสัยจะอยากเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนแน่เลย
thank
เรื่องของเด็กชายที่น่าจะเป็นที่ชอบสนใจในสิ่งที่แปลกใหม่ เข้าทางน้องเค้าพอดี
ให้เด็กมันดูเอาบุญ
อ้างจาก: apinyaporn เมื่อ มิถุนายน 17, 2019, 03:00:00 ก่อนเที่ยงเล่าเรื่องอดีตบ้างปัจจุบันบ้างสลับๆกันนะแก้เบื่อแต่ก็กล้วว่าผู้อ่านจะงง จะพยามเอาให้จบในตอนนะ เรื่องนี้เกิดเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองอาจบอกว่ายังเปียกๆสดๆร้อนๆกรุ่นอารมณ์อยู่เลยก็พอพูดได้
เรากับเพื่อนที่ทำงานไปเดินเล่นในงานส่งเสริมการท่องเที่ยวงานหนึ่งเพื่อดูแพ็คเกจพวกรีสอร์ทชายทะเลเน้นราคาประหยัดและสถานที่ที่น่าสนใจ ควบคุมอาหารฟิตหุ่นกันมาตั้งแต่ปีใหม่นัดหมายว่าจะใส่บิกินี่เก็บรูปเป็นที่ระทึกสักหน่อย เดินดูโน่นนี่เพลินๆหันมาอีกทีเจ้าเพื่อนสาวตัวดีก็หายตัวไปซะแล้ว โน่น.. โน่นค่ะ ไปยืนเล่นเกมส์อะไรกับเค้าก็ไม่รู้ที่หน้าเวที
สรุปว่า ยัยเก๋ คือผู้โชคดีชนะรางวัลใหญ่เป็นกิ๊ฟโวยเชอร์ของรีสอร์หรูบนเกาะแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต เราสองคนรีบเดินหาบูธขายตั๋วเครื่องบินในที่สุดก็ได้ราคาไปกลับกรุงเทพภูเก็ตเพียงหัวละพันกว่าบาท นับนิ้วดูยังมีเวลาอีกเกือบสองเดือนเพื่อหาบิกินี่ที่ถูกใจ 55 รีสอร์ทหรูห้าดาวขนาดนี้จะให้ใส่กางเกงขาสั้นเดินชมชายหาดก็ดูจะธรรมดาไปมั้ง อิอิ.. ลาพักร้อนพร้อมกันสองคนนี่เป็นอะไรที่น่าด่ามากทำไมไม่ไปเสาร์อาทิตย์(หัวหน้าบอก) แต่ไม่สนค่ะ อุตส่าห์ซัดกันแต่ผักจนหน้าจะเป็นวัวอยู่แล้วเนี่ยงานนี้กายพร้อมใจพร้อมบิกินี่ก็พร้อมนอนนอุ่นๆอยู่ในกระเป๋าเดินทางแล้ว 55
เราออกเดินทางไฟลท์เช้ารวมเวลาโน่นนี่และนั่งเรือต่อไปที่เกาะก็ถึงที่พักช่วงบ่ายๆ เรื่องมันเกิดตรงนี้ล่ะ ..
พอเห็นว่าเราใช้กิ๊ฟโวยเชอร์รางวัลที่ได้มาจากงานท่องเที่ยวพนักงานสาวก็เริ่มชักสีหน้าพูดจาห้วนๆมองเราสองคนแบบหัวจรดเท้า คือความจริงถ้าต้องการสงวนสถานที่ไว้เฉพาะสำหรับคนรวยหรือแขกต่างชาติก็ไม่น่าจะไปออกรางวัลอะไรแบบนั้น เราพยามอดกลั้นแต่ยัยเก๋โมโหมากชักสีหน้ากลับบ้าง ยังไม่จบเพียงแค่นั้น เราสองคนเดินตามพนักงานขนกระเป๋าไปตามทางเดินปูนลัดเลาะไปตามสวนที่จัดแต่งไว้อย่างสวยงาม ผ่านสระว่ายน้ำผ่านอาคารห้องพักต่างๆเดินตามไปเรื่อยก็ยังไม่ถึง ยัยเก๋เริ่มบ่นกว่าไกลส่วนเรากำลังคิดว่าไกลขนาดนี้ติ๊ปพนักงานขนกระเป๋าร้อยนึงจะพอรึเปล่าหว่า
เปิดประตูเข้าห้องนี่อึ้งเลยค่ะ คือว่ามันทรุดโทรมมากเหมือนคนละโลกกับที่เดินผ่านมาเมื่อกี๊เลย เครื่องปรับอากาศเก่าคร่ำมองเห็นคราบสนิมส่วนรีโมทติดผนังก็อยู่ในสภาพไม่พร้อมใช้งานปุ่มกดเปลี่ยนอุณหภูมิถลอกปอกเปิก เราต้องเปิดประตูไว้เพื่อระบายกลิ่นอับๆออกไปจากห้องที่ดูคล้ายโรงแรมจัดไว้ให้คนขับรถ ยัยเก๋จะเดินกลับไปโวยที่ฟร้อนต์เพื่อขอเปลี่ยนห้องส่วนเราแค่คิดถึงระยะทางที่เดินมาตั้งไกลก็เหนื่อยซะแล้ว เดินทอดน่องดูโน่นนี่ไปเรื่อยพอถึงก็เห็นยัยเก๋กำลังโวยวายเสียงดังมีนักท่องเที่ยวฝรั่งยืนดูอย่างสนใจ นี่ถ้าเดินทางสะดวกแบบบนแผ่นดินใหญ่บอกตามตรงว่าเราคงเลือกไปนอนที่อื่นดีกว่าต้องมาอารมณ์เสียแบบนี้ พนักงานหญิงคนเดิมแต่ดีกรีความหยิ่งผยองกวนตีนกว่าเดิมมาก หล่อนยังยืนยันว่ายังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนห้องให้เราได้ทั้งที่ดูแล้วนักท่องเที่ยวก็ไม่ได้มากมายถึงขนาดห้องเต็มแต่อย่างใด
เฮลิคอปเตอร์บินระดับต่ำเฉียดหลังคาส่วนต้อนรับไปหน่อยเดียวเพื่อลงจอดที่สนามหญ้ากว้าง เสียงเครื่องยนต์ใบพัดดังสนั่นฝุ่นคลุ้งเล่นเอาเรากับยัยเก๋ตกใจลืมอารมณ์เสียไปชั่วขณะ เสียงเอะอะพร้อมเสียงฝีเท้าดังมาตามทางเดิน พนักงานโรงแรมสี่คนหิ้วเปลสนามวิ่งนำมาตามด้วยนักท่องเที่ยวที่สนใจเหตุการณ์ หญิงสาวชาวจีนในชุดบิกินี่สีสดบนเปลสนามนอนบิดไปมาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดต้นขาขาวของเธอมีแถบรอยไหม้คล้ายแขนงกิ่งไม้ หนุ่มใหญ่ที่น่าจะเป็นสามีใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวยืนกุมมืออยู่ข้างเธอด้วยความเป็นห่วง เจ้าหน้าที่พยาบาลลงวิ่งมารับเปลแล้วลำเลียงกลับขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ชายชาวจีนใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวคนนั้นตามขึ้นฮ.ไปด้วย
เหตุการณ์กลับเข้าสู่ปกติในชั่วอึดใจไทยมุงฝรั่งมุงสลายตัวไปหมดแล้ว เหลือเพียงเรา ยัยเก๋ พนักงานสาวสวะ พนักงานชายที่ดูเหมือนจะตำแหน่งสูงกว่า และเด็กชายอีกสองคนดูแล้วอายุน่าจะไม่เกินมัธยมต้น
"เดี๋ยวให้คนไปปักธงห้ามลงเล่นน้ำทะเลนะ ยังไงสามสี่วันนี้ต้องระวังเอาไว้ก่อน ฝูงแมงกระพรุนสายเข้ามาได้ยังไงก็ไม่รู้" พนักงานชายออกคำสั่ง
"แล้วลูกๆเค้าเอายังไงคะพี่เสริม สงสัยจะหิวด้วยนั่นน่ะยืนหน้าจ๋อยเลย" พนักงานสาวสวะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
"เด็กพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วยนี่สิ"
"น้ากล้วยไงคะ.. น้ากล้วยพูดจีนได้"
"ลองแล้ว..มันพูดคนละจีนกัน เด็กสองคนนี่พูดจีนอะไรก็ไม่รู้"
"อ๋อ.. เด็กพูดจีนแคะค่ะ ได้ยินเค้าคุยกันเมื่อกี๊" เราพูดแทรก
"คุณฟังเด็กคุยกันรู้เรื่องเหรอ" พนักงานชายถาม
"รู้ค่ะ ที่บ้านพูดแบบนี้กัน"
"ฟังออกแล้วคุณพูดได้ด้วยมั้ย"
"พูดได้ค่ะ .." เราหันไปมองสองหนุ่มน้อยในชุดกางเกงว่าน้ำตัวเดียวเหมือนคนพ่อ
"งั้นดีเลย คุณช่วยถามเด็กให้ทีสิว่าหิวมั้ย หรือปลอบใจอะไรก็ได้ให้เด็กหายตกใจ ได้มั้ย" เขาถาม
"เดี๋ยวสิคะ แล้วเรื่องห้องนี่อ่ะตกลงจะยังไง นี่ถ้าไม่เปลี่ยนห้องให้มีไลฟ์สดประจานแน่ๆ เพื่อนในเฟสชั้นเยอะนะจะบอกให้" ยัยเก๋หันกลับไปวีนต่อ
"เปลี่ยนห้องอะไรครับ.."
"คือลูกค้าสองคนนี้มาพักโดยใช้กิ๊ฟโวยเชอร์ค่ะ เก๋ก็เลยปฏิบัติตามระเบียบ" พนักงานสาวสวะพูดเสียงอ่อน
"ไหนผมดูซิ.." พนักงานชายกดแป้นคีย์บอร์ดดูรายละเอียดในคอมพิวเตอร์
"หรือถ้าเปลี่ยนไม่ได้จริงๆจะให้เปิดห้องใหม่ก็ได้นะ รับบัตรรึเปล่าล่ะ" ยัยเก๋พเยิดหน้าอวดรวย
"ห้องพักของเราราคาเริ่มต้นที่คืนละหนึ่งหมื่นแปดพันบาทแต่เป็นห้องการ์เดนท์วิวนะครับถ้าซีวิวเรทราคาจะสูงกว่า ส่วนบัตรเครดิตรับครับ ไม่ชาร์ตด้วย.." เขาเงยหน้าขึ้นมามองลอดแว่นใส่ ยัยเก๋เงียบลงทันทีเมื่อรู้ราคาจริงค่าห้อง "ผมว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่าครับ รอสักครู่เดี๋ยวผมจัดการให้"
"เด็กๆบอกว่าหิวค่ะ" เราเดินกลับมาบอกผู้จัดการ
"เอ่อ.. ถ้างั้นผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณ.. เอ่อ.."
"อลิสาค่ะ"
"ผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณอลิสาไว้หน่อยได้มั้ยครับ เผื่อว่าอาจต้องรบกวนให้ช่วยสื่อสารเรื่องอื่นๆอีก"
"นี่.. คุณ.. คุณตำแหน่งอะไรอ่ะ" ยัยเก๋เริ่มฟื้นจากเมาหมัดกะจะวอร์ต่อ
"ผม เสริมเวช เป็นผู้จัดการรีสอร์ทครับ"
"เราสองคนมาพักผ่อนนะไม่ใช่มาดูแลเด็ก เพื่อนชั้นก็ไม่ใช่พนักงานของคุณด้วยอยู่ดีๆจะโทรจิกหัวเรียกใช้กันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง"
"ผมเปลี่ยนให้เป็นห้องบีสิบสองนะครับ เป็นห้องการ์เดนวิว คงจะเปลี่ยนเป็นห้องซีวิวให้ไม่ได้" ผู้จัดการบอก
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของรีสอร์ทคุณน่ะเหรอ" ยัยเก๋สบประมาท
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของเราก็คือห้องเดิมของคุณนั่นล่ะครับ" ผู้จัดการเชือดยัยเก๋เลือดซิบๆ "โอเคมั้ยครับ"
"ก็..โอเค้ สาว่าไงอ่ะ"
"อืม.. เรายังไงก็ได้ แต่ห้องเมื่อกี๊ไม่ได้นะ"
....................
ถึงแม้จะไม่ใช่ห้องซีวิวแต่บรรยากาศป่าเขานอกระเบียงก็ดูร่มรื่นสดชื่นดีมิใช่น้อย กวาดตามองไปรอบๆ ถึงแม้จะรูปแบบห้องแทบจะเรียกว่าแปลนเดียวกันกับห้องเดิมแต่ทุกสิ่งอย่างต่างกันอย่างฟ้ากับเหว เฟอร์นิเจอร์ไม้สีดำขลับ โทรทัศน์รุ่นใหม่ เตียงนอนหลังใหญ่ขนาดคิงส์ไซส์เบาะหนานุ่มผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด
"เชี่ย.. อีนั่นแม่งดันชื่อเก๋เหมือนกันอีก" ยัยเก๋เปรย
"ใครอ่ะ"
"ก็อีเมื่อกี้ไง หืย.. อยากตบซักที"
"55.."
"ซีทรูขนาดนี้จะอาบน้ำกันยังไงล่ะนี่" ยัยเก๋ชี้ชวนให้ดูห้องน้ำสุดเซ็กซี่
"นี่ไง เค้ามีม่านปิด"
"ไม่ปิดม่าน.. กัน.. มั้ย" ยัยเก๋เลิกคิ้วกระแซะถาม
"บ้าเหรอ ผู้หญิงเหมือนกันจะมาดูกันเองทำไมเนี่ย" แค่เห็นห้องน้ำเราก็เริ่มสปาร์คหน่วงๆนิดๆแล้วเหมือนกัน
"เอาเลยป่ะ.." ยัยเก๋ถาม
"เอาเลยอะไรอ่ะ"
"ก็บิกินี่ไง เอาเลยป่ะ" เพื่อนสาวพนักหน้าชวนยิกๆ
"เมื่อกี๊เค้าบอกไม่ให้ลงทะเลเก๋ไม่ได้ยินเหรอ" เราถาม
"ก็สระว่ายน้ำไง เห็นผู้หญิงฝรั่งใส่กันทั้งนั้น เพื่อนเยอะ..อิอิ"
"อายว่ะ ไม่กล้าใส่คนเยอะๆขนาดนี้อ่ะ"
"อายอะไร สวยออก สาใส่บิกินี่แล้วต้องสวยแน่ๆ"
"เออ.. เก๋อยากใส่ก็ไปเปลี่ยนก่อนเถอะ"
"ไม่ปิดม่านมั้ย.." ยัยเก๋ถามทะเล้น
"งั้นไม่ปิดม่านระเบียงมั้ยล่ะ.." เราถามกลับ
"อืม.. ก็โอนะ 55"
"อยากโชว์ก็ตามใจ" เรายิ้มส่ายหัวกับความห่ามของเพื่อน
ถึงแม้จะสนิทสนมเป็นเพื่อนร่วมแผนกบัญชีมากว่าสองปีแต่ก็ยังไม่เคยเห็นใต้ร่มผ้าถึงเนื้อถึงตัวเพื่อนสาวแบบกระจ่างชัดถึงขนาดนี้ ยัยเก๋เป็นสาว จ.ป.ล อายุน้อยกว่าเราไม่ถึงสองปีสั่งตรงมาจากขอนแก่นเมืองที่ขึ้นชื่อว่ามีสาวหมวยสวยๆหุ่นดีๆเยอะมาก
"อ้าว.. แล้วนั่นนุ่งผ้าเช็ดตัวทำไมอ่ะ" เราท้าทายเสียงดัง
"เอ๊า.. ไม่นุ่งก็ด้ายยย ไม่รู้นี่ว่าสาอยากดู" ผ้าเช็ดตัวสีขาวปลดลงไปกองที่พื้นห้องน้ำเผยร่างเปลือยเปล่าน่าหลงไหล
ความรู้สึกอยากเบ็ดจี๊ดขึ้นมาเลยค่ะ เพราะด้วยกางเกงตัวนี้ราคาแพงเราเลยไม่อยากตัดกระเป๋าให้เสียของไม่งั้นคงได้นั่งสแครชปลดปล่อยอารมณ์เสีตรงนี้เลย ไม่ใช่มีอารมณ์เพราะเห็นร่างเปลือยขาวออร่าของเพื่อนสาว แต่มีอารมณ์เพราะความห่ามห้าวของมัน จินตนาการว่าถ้ามีใครปีนต้นมะพร้าวขึ้นมาแอบดูก็คงจะได้เห็นของดีแบบเต็มๆ
"โห.. แรงส์อ่ะ" เรามองเพื่อนสาวในชุดบิกินี่ลายกราฟิกสีสดตั้งแต่เท้าจรดหัว
"ไทรแองเกิ้ลบิกินี่แบบเชือกผูกนี่ล่ะเจ๋งสุดแล้ว" ยัยเก๋ยักคิ้วยืนบิดไปมาแบบไม่เขินอาย
"ไม่โป๊ไปหน่อยเหรอ"
"โป๊อะไรวะฟองน้ำทั้งนั้น 55 .. สาอ่ะไปเลยไปเปลี่ยนเลย เก๋จะนั่งดูมั่ง" ลมหายใจร้อนผ่าวแค่ได้ยินเพื่อนสาวพูด
"เดี๋ยวดิ .. เมื่อกี๊ผู้จัดการโทรมา เค้าเชิญให้ไปที่สำนักงานแป๊ปนึง"
"โห่.. อะไรวะ นี่เรามาพักร้อนนะเว่ย" ยัยเก๋เบะปาก
"เออน่ะ.. ไปแป๊ปเดียว สงสารเด็ก มันคงจะสื่อสารอะไรกับใครไม่ได้เลย" เรายิ้มชวน "ไปด้วยกันดิ ใส่ชุดคลุมลงไปก็ได้"
"ฮึ.. ไปแม่งแบบเนี้ย"
....................
ข่าวแจ้งมาจากโรงพยาบาลในเมืองภูเก็ตว่าผู้หญิงที่ว่ายน้ำไปโดนแมงกระพรุนสายเกิดอาการแพ้พิษมากจำเป็นจะต้องดูแลอย่างใกล้ชิดในการดูแลของแพทย์จึงจำเป็นจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสองถึงสามวัน ส่วนเด็กสองคนนี้จะมีญาติเดินทางมารับจากเมืองจีน
"ตกลงว่าเค้าจะ .. เอ่อ .. จ้างเราสองคนเท่าไหร่นะ" ยัยเก๋ถาม
"เรา..จ้างคุณอลิสาครับ" ผู้จัดการเชือดนิ่มๆใส่ยัยเก๋อีกแผล
"แหม ชั้นก็ต้องช่วยดูแลเหมือนกันแหละน่า" ยัยเก๋ย้อน
"คุณก็ได้ยินตัวเลขแล้วนี่ครับ"
"แสนนึง.. เงินไทยหรือเงินจีนอ่ะ"
"เงินไทยสิคุณ เอ๊อ.. อย่าทำเป็นเล่นๆสินี่ผมคุยเป็นการเป็นงานนะ" ผู้จัดการดุ
"นี่คุณ!! ชั้นกับเพื่อนเป็นลูกค้ารีสอร์ทนะ พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็ถ้าคุณรับเงินค่าจ้างแสนนึงนี่ก็ไม่ใช่ลูกค้าแล้วครับ สองคืนสามวันนี้คุณจะกลายเป็นลูกน้องของผม เราเสนอจ้างคุณดูแลเด็กๆไงลืมแล้วเหรอ" ผู้จัดการถอดแว่นตาหน้าเครียด
"แล้วถ้าเราสองคนไม่รับงานล่ะ แสนนึง.. ก็ไม่ได้มากมายอะไรนี่" ยัยเก๋โชว์รวยอีกครั้ง
"คุณหมายถึงถ้าคุณอลิสาจะไม่รับข้อเสนอใช่มั้ย"
"แหม.. นี่รู้สึกว่ากีดกันเหลือเกินนะ"
"ก็ดูเหมือนคุณไม่ค่อยพร้อมจะเป็นลูกน้องผมนี่" เขาย้อน
"ดูท่าแล้วคงจะตกลงกันไม่ได้อ่ะค่ะ พอดีตอนนี้กำลังลาพักร้อนเลยไม่อยากเป็นลูกน้องใคร"
"เอางี๊.. ผมมีขอเสนอที่คุณสองคนไม่ควรปฏิเสธ"
"เอ่อ.. ขอตัวไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะคะ" เราขัดการสนทนาอันเผ็ดร้อน
ถามทางไปห้องน้ำกึ่งเดินกึ่งวิ่งจ้ำอ้าวปิดประตูถอดกางเกงขาสั้นขอบยางยืดออกตัวเดียวก็พร้อมปฏิบัติการ หลับตานึกภาพยัยเก๋กึ่งเปลือยสวมบิกินี่ตัวจิ๋วยืนปะทะคารมกับผู้จัดการท่ามกลางพนักงานหญิงชายในออฟฟิศอีกเกือบสิบชีวิตที่มองมาทางยัยเก๋เป็นสายตาเดียว พนักงานชายผิวเข้มรูปร่างแบบคนพื้นเมืองมองสำรวจโลมไล้ส่วนโค้งส่วนเว้าบนเรือนร่างของเพื่อนสาว ท่าทางกลัดมันเผลอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันซู้ดปากน้ำลายแทบหก
"ตกลงว่าสามวันนี้เราจะต้องดูแลเด็กสองคน กับกระเป๋าอีกหนึ่งใบ" เราสรุปตอนเดินออกมาจากอาคารสำนักงาน
"ไอ้กระเป๋าเนี่ย แปลกๆ .. ทำไมถึงต้องให้เราเก็บไว้ไปคืนที่กรุงเทพก็ไม่รู้ แถมยังกำชับว่าห้ามให้ญาติที่จะมารับเด็กเห็นกระเป๋าอีกต่างหาก .. ข้างในมันมีอะไรวะ" ยัยเก๋ตั้งข้อสงสัย
"หรือว่า ..ยาเสพติด"
"เออว่ะ มันจะหลอกให้เราขนขึ้นเครื่องบินไปกรุงเทพรึเปล่า"
"เดี๋ยวยังไงพอได้มาลองเปิดดูก็รู้"
"หรือว่าไม่เอาดีวะเก๋ แค่ช่วยคุยกับเด็กก็พอแล้วมั้ง" เราเริ่มรู้สึกกลัวๆขึ้นมาเหมือนกัน
"เฮ้ย.. เดี๋ยวดิ เค้าจะย้ายให้เราไปนอนห้องที่ เดวิด เบคแฮม เคยมาพักเลยนะเว่ย คืนล่ะสองแสนอ่ะสาคิดดูไหนจะฟรีบาร์ฟรีอาหารอีก"
"แต่ผู้จัดการบอกว่าพ่อเด็กเป็นถึงรัฐมณตรีช่วยพาณิชย์ของประเทศจีนเลยไม่ใช่เหรอ วีไอพีขนาดนี้คงไม่มียาเสพติดอะไรหรอกมั้ง" ยัยเก๋คิดในแง่ดี
....................
"เด็กคนโตชื่อ หลี่ ชาง อีกคนชื่อ หลี่ วัน ครับ" ผู้จัดการยืนยิ้มนำเด็กๆมาส่ง "ค่ำนี้มีบัฟเฟต์อาหารทะเลที่ริมหาดบรรยากาศดี เชิญนะครับ หรือคุณอลิสาจะสั่งมาทานสบายๆที่นี่ก็ได้"
"แหม.. ทีคุยกับคุณอลิสานี่คุณผู้จัดการพูดเพราะจังเลยนะคะ .. ดูไม่เหมือนหัวหน้าคุยกับลูกน้องเลยเนอะ .. สาน่ารักนะถ้าชอบเดี๋ยวเป็นแม่สื่อให้ เอามั้ย"
"เก๋.." เราปรามเพื่อนสาวที่จิกกัดไม่เลิก
"ก็อย่างที่ทราบครับ ห้องพูลวิลล่าสองห้องนอนนี้เคยต้อนรับเดวิดกับวิคตอเรียเบคแฮมและครอบครัว รวมถึงบุคคลมีชื่อเสียงระดับโลกหรือแม้กระทั่งดาราฮอลิวู้ด ราคาแพ็คเกจปกติอยู่ที่คืนละสองแสนบาท .. ซึ่งทางรีสอร์ทมอบให้กับคุณสองคนตอบแทนที่ยอมช่วยงานเรา ย้ายมาที่นี่จะได้ดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด"
"แหม.. ดีใจจังที่ได้มีส่วนร่วมแล้ว" ยัยเก๋แขวะ
"นี่ครับ กระเป๋า"
"อ๋อ.. ค่ะ นึกว่าจะใบใหญ่กว่านี้นะเนี่ย" มือเราสั่นเมื่อจิณตนาการถึงของที่อยู่ข้างใน
"เจอกันมื้อเย็นนะครับ .. บิกินี่สวยนะ" ผู้จัดการยิ้มกล่าวอำลา
(https://i.postimg.cc/K1zWP00H/tumblr-m6baq0-GYWR1rrebjdo1-500.jpg) (https://postimg.cc/K1zWP00H)
"ไอ้สัส.. " ยัยเก๋เปรย หน้าตาดุดัน
"ทำไม"
"ก็ไอ้ผู้จัดการแม่ง.. มองนมเราเต็มๆเลยอ่ะเมื่อกี๊"
"เอาเหอะ.. แหม่ ป่านนี้เค้าเห็นกันทั้งรีสอร์ทแล้วมั้ง"
....................
พูลวิล่าสุดหรูสองห้องนอนเกาะอยู่บนเนินโขดหินยกสูงแยกบริเวณกับรีสอร์ท ชานไม้สีเข้มเชื่อมต่อกับสะว่ายน้ำส่วนตัวเปิดโล่งมองเห็นทะเลสีฟ้าสด ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าซีวิวของจริง
"เด็กสมัยนี้เอาแต่เล่นโทรศัพท์ เฮ้อ.. " ยัยเก๋บ่น
"อะไร"
"ก็เด็กสองคนนั่นน่ะ นั่งอยู่แบบนั้นแหละไม่เห็นทำอะไรเลย เป็นเด็กก็น่าจะวิ่งเล่นดูโน่นดูนี่สิถึงจะแข็งแรง"
"เค้ายังไม่คุ้นกับเรามั้ง ไม่ต้องไปวิ่งเล่นที่ไหนอ่ะดีแล้วเรากลัวมันตกหน้าผาจะตายไป"
"เมื่อกี๊เด็กบอกเราว่าจะขอกลับไปนอนห้องเดิม ให้เดินไปส่งหน่อย" เราบอก
"อะไรกัน ฮึ!! ได้ค้างคืนอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับพี่สาวสุดเซ็กซี่ถึงสองคนยังมาพูดแบบนี้ได้ไง เป็นตุ๊ดแต๋วกันตั้งแต่เด็กรึเปล่าเนี่ย"
"คนพี่เค้าบอกดูแลน้องได้ อยู่กันเองได้ไม่เป็นไร" เราอธิบายแทน
"เอางี้.. สาไปเปลี่ยนเป็นบิกินี่ เปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย" ยัยเก๋เสนอ
"แล้วมันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ย"
"อ้าว.. เด็กๆเห็นบิกินี่แล้วจะได้อยากอยู่ต่อไง ถึงจะเด็กก็เถอะแต่อย่าลืมนะว่ายังไงก็เป็นผู้ชาย"
"บ้าแล้ว..คนเรา ยั่วเด็กก็เป็นเนอะ ไปคุยกับน้องเค้าดีกว่า" เราส่ายหัว
เด็กจีนสองคนพี่น้องนั่งกอดเข่าพิงกำแพงกระจกอย่างหมดอาลัยตายอยากด้วยความตกใจและคิดถึงพ่อแม่ เราได้แต่ชวนคุยโน่นนี่ซึ่งก็ดูเหมือนจะไม่มีผล ยัยเก๋ค่อยๆย่องเข้ามาข้างหลังดึงกางเกงขาสั้นของเราลงพรวดหมายใจจะแกล้งให้เปลี่ยนเป็นบิกินี่ให้ได้
เด็กชายสองคนนิ่งอึ้งจ้องเนินสามเหลี่ยมปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำขลับอย่างไม่กระพริบตา เราก็นิ่งอึ้งเพราะไม่ได้เตรียมใส่กางเกงในเพื่อมารับสถานการณ์แบบนี้ ยัยเก๋เองก็นิ่งอึ้งกับสองแก้มก้นขาวเพิ่งรู้ว่าเพื่อนสาวโนแพนตี้มาตลอดทั้งวัน
ซ่อนข้อความไม่มีสาระสำคัญ
อ้างจาก: apinyaporn เมื่อ มิถุนายน 17, 2019, 03:00:00 ก่อนเที่ยงเล่าเรื่องอดีตบ้างปัจจุบันบ้างสลับๆกันนะแก้เบื่อแต่ก็กล้วว่าผู้อ่านจะงง จะพยามเอาให้จบในตอนนะ เรื่องนี้เกิดเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองอาจบอกว่ายังเปียกๆสดๆร้อนๆกรุ่นอารมณ์อยู่เลยก็พอพูดได้
เรากับเพื่อนที่ทำงานไปเดินเล่นในงานส่งเสริมการท่องเที่ยวงานหนึ่งเพื่อดูแพ็คเกจพวกรีสอร์ทชายทะเลเน้นราคาประหยัดและสถานที่ที่น่าสนใจ ควบคุมอาหารฟิตหุ่นกันมาตั้งแต่ปีใหม่นัดหมายว่าจะใส่บิกินี่เก็บรูปเป็นที่ระทึกสักหน่อย เดินดูโน่นนี่เพลินๆหันมาอีกทีเจ้าเพื่อนสาวตัวดีก็หายตัวไปซะแล้ว โน่น.. โน่นค่ะ ไปยืนเล่นเกมส์อะไรกับเค้าก็ไม่รู้ที่หน้าเวที
สรุปว่า ยัยเก๋ คือผู้โชคดีชนะรางวัลใหญ่เป็นกิ๊ฟโวยเชอร์ของรีสอร์หรูบนเกาะแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต เราสองคนรีบเดินหาบูธขายตั๋วเครื่องบินในที่สุดก็ได้ราคาไปกลับกรุงเทพภูเก็ตเพียงหัวละพันกว่าบาท นับนิ้วดูยังมีเวลาอีกเกือบสองเดือนเพื่อหาบิกินี่ที่ถูกใจ 55 รีสอร์ทหรูห้าดาวขนาดนี้จะให้ใส่กางเกงขาสั้นเดินชมชายหาดก็ดูจะธรรมดาไปมั้ง อิอิ.. ลาพักร้อนพร้อมกันสองคนนี่เป็นอะไรที่น่าด่ามากทำไมไม่ไปเสาร์อาทิตย์(หัวหน้าบอก) แต่ไม่สนค่ะ อุตส่าห์ซัดกันแต่ผักจนหน้าจะเป็นวัวอยู่แล้วเนี่ยงานนี้กายพร้อมใจพร้อมบิกินี่ก็พร้อมนอนนอุ่นๆอยู่ในกระเป๋าเดินทางแล้ว 55
เราออกเดินทางไฟลท์เช้ารวมเวลาโน่นนี่และนั่งเรือต่อไปที่เกาะก็ถึงที่พักช่วงบ่ายๆ เรื่องมันเกิดตรงนี้ล่ะ ..
พอเห็นว่าเราใช้กิ๊ฟโวยเชอร์รางวัลที่ได้มาจากงานท่องเที่ยวพนักงานสาวก็เริ่มชักสีหน้าพูดจาห้วนๆมองเราสองคนแบบหัวจรดเท้า คือความจริงถ้าต้องการสงวนสถานที่ไว้เฉพาะสำหรับคนรวยหรือแขกต่างชาติก็ไม่น่าจะไปออกรางวัลอะไรแบบนั้น เราพยามอดกลั้นแต่ยัยเก๋โมโหมากชักสีหน้ากลับบ้าง ยังไม่จบเพียงแค่นั้น เราสองคนเดินตามพนักงานขนกระเป๋าไปตามทางเดินปูนลัดเลาะไปตามสวนที่จัดแต่งไว้อย่างสวยงาม ผ่านสระว่ายน้ำผ่านอาคารห้องพักต่างๆเดินตามไปเรื่อยก็ยังไม่ถึง ยัยเก๋เริ่มบ่นกว่าไกลส่วนเรากำลังคิดว่าไกลขนาดนี้ติ๊ปพนักงานขนกระเป๋าร้อยนึงจะพอรึเปล่าหว่า
เปิดประตูเข้าห้องนี่อึ้งเลยค่ะ คือว่ามันทรุดโทรมมากเหมือนคนละโลกกับที่เดินผ่านมาเมื่อกี๊เลย เครื่องปรับอากาศเก่าคร่ำมองเห็นคราบสนิมส่วนรีโมทติดผนังก็อยู่ในสภาพไม่พร้อมใช้งานปุ่มกดเปลี่ยนอุณหภูมิถลอกปอกเปิก เราต้องเปิดประตูไว้เพื่อระบายกลิ่นอับๆออกไปจากห้องที่ดูคล้ายโรงแรมจัดไว้ให้คนขับรถ ยัยเก๋จะเดินกลับไปโวยที่ฟร้อนต์เพื่อขอเปลี่ยนห้องส่วนเราแค่คิดถึงระยะทางที่เดินมาตั้งไกลก็เหนื่อยซะแล้ว เดินทอดน่องดูโน่นนี่ไปเรื่อยพอถึงก็เห็นยัยเก๋กำลังโวยวายเสียงดังมีนักท่องเที่ยวฝรั่งยืนดูอย่างสนใจ นี่ถ้าเดินทางสะดวกแบบบนแผ่นดินใหญ่บอกตามตรงว่าเราคงเลือกไปนอนที่อื่นดีกว่าต้องมาอารมณ์เสียแบบนี้ พนักงานหญิงคนเดิมแต่ดีกรีความหยิ่งผยองกวนตีนกว่าเดิมมาก หล่อนยังยืนยันว่ายังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนห้องให้เราได้ทั้งที่ดูแล้วนักท่องเที่ยวก็ไม่ได้มากมายถึงขนาดห้องเต็มแต่อย่างใด
เฮลิคอปเตอร์บินระดับต่ำเฉียดหลังคาส่วนต้อนรับไปหน่อยเดียวเพื่อลงจอดที่สนามหญ้ากว้าง เสียงเครื่องยนต์ใบพัดดังสนั่นฝุ่นคลุ้งเล่นเอาเรากับยัยเก๋ตกใจลืมอารมณ์เสียไปชั่วขณะ เสียงเอะอะพร้อมเสียงฝีเท้าดังมาตามทางเดิน พนักงานโรงแรมสี่คนหิ้วเปลสนามวิ่งนำมาตามด้วยนักท่องเที่ยวที่สนใจเหตุการณ์ หญิงสาวชาวจีนในชุดบิกินี่สีสดบนเปลสนามนอนบิดไปมาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดต้นขาขาวของเธอมีแถบรอยไหม้คล้ายแขนงกิ่งไม้ หนุ่มใหญ่ที่น่าจะเป็นสามีใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวยืนกุมมืออยู่ข้างเธอด้วยความเป็นห่วง เจ้าหน้าที่พยาบาลลงวิ่งมารับเปลแล้วลำเลียงกลับขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ชายชาวจีนใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวคนนั้นตามขึ้นฮ.ไปด้วย
เหตุการณ์กลับเข้าสู่ปกติในชั่วอึดใจไทยมุงฝรั่งมุงสลายตัวไปหมดแล้ว เหลือเพียงเรา ยัยเก๋ พนักงานสาวสวะ พนักงานชายที่ดูเหมือนจะตำแหน่งสูงกว่า และเด็กชายอีกสองคนดูแล้วอายุน่าจะไม่เกินมัธยมต้น
"เดี๋ยวให้คนไปปักธงห้ามลงเล่นน้ำทะเลนะ ยังไงสามสี่วันนี้ต้องระวังเอาไว้ก่อน ฝูงแมงกระพรุนสายเข้ามาได้ยังไงก็ไม่รู้" พนักงานชายออกคำสั่ง
"แล้วลูกๆเค้าเอายังไงคะพี่เสริม สงสัยจะหิวด้วยนั่นน่ะยืนหน้าจ๋อยเลย" พนักงานสาวสวะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
"เด็กพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วยนี่สิ"
"น้ากล้วยไงคะ.. น้ากล้วยพูดจีนได้"
"ลองแล้ว..มันพูดคนละจีนกัน เด็กสองคนนี่พูดจีนอะไรก็ไม่รู้"
"อ๋อ.. เด็กพูดจีนแคะค่ะ ได้ยินเค้าคุยกันเมื่อกี๊" เราพูดแทรก
"คุณฟังเด็กคุยกันรู้เรื่องเหรอ" พนักงานชายถาม
"รู้ค่ะ ที่บ้านพูดแบบนี้กัน"
"ฟังออกแล้วคุณพูดได้ด้วยมั้ย"
"พูดได้ค่ะ .." เราหันไปมองสองหนุ่มน้อยในชุดกางเกงว่าน้ำตัวเดียวเหมือนคนพ่อ
"งั้นดีเลย คุณช่วยถามเด็กให้ทีสิว่าหิวมั้ย หรือปลอบใจอะไรก็ได้ให้เด็กหายตกใจ ได้มั้ย" เขาถาม
"เดี๋ยวสิคะ แล้วเรื่องห้องนี่อ่ะตกลงจะยังไง นี่ถ้าไม่เปลี่ยนห้องให้มีไลฟ์สดประจานแน่ๆ เพื่อนในเฟสชั้นเยอะนะจะบอกให้" ยัยเก๋หันกลับไปวีนต่อ
"เปลี่ยนห้องอะไรครับ.."
"คือลูกค้าสองคนนี้มาพักโดยใช้กิ๊ฟโวยเชอร์ค่ะ เก๋ก็เลยปฏิบัติตามระเบียบ" พนักงานสาวสวะพูดเสียงอ่อน
"ไหนผมดูซิ.." พนักงานชายกดแป้นคีย์บอร์ดดูรายละเอียดในคอมพิวเตอร์
"หรือถ้าเปลี่ยนไม่ได้จริงๆจะให้เปิดห้องใหม่ก็ได้นะ รับบัตรรึเปล่าล่ะ" ยัยเก๋พเยิดหน้าอวดรวย
"ห้องพักของเราราคาเริ่มต้นที่คืนละหนึ่งหมื่นแปดพันบาทแต่เป็นห้องการ์เดนท์วิวนะครับถ้าซีวิวเรทราคาจะสูงกว่า ส่วนบัตรเครดิตรับครับ ไม่ชาร์ตด้วย.." เขาเงยหน้าขึ้นมามองลอดแว่นใส่ ยัยเก๋เงียบลงทันทีเมื่อรู้ราคาจริงค่าห้อง "ผมว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่าครับ รอสักครู่เดี๋ยวผมจัดการให้"
"เด็กๆบอกว่าหิวค่ะ" เราเดินกลับมาบอกผู้จัดการ
"เอ่อ.. ถ้างั้นผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณ.. เอ่อ.."
"อลิสาค่ะ"
"ผมรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์คุณอลิสาไว้หน่อยได้มั้ยครับ เผื่อว่าอาจต้องรบกวนให้ช่วยสื่อสารเรื่องอื่นๆอีก"
"นี่.. คุณ.. คุณตำแหน่งอะไรอ่ะ" ยัยเก๋เริ่มฟื้นจากเมาหมัดกะจะวอร์ต่อ
"ผม เสริมเวช เป็นผู้จัดการรีสอร์ทครับ"
"เราสองคนมาพักผ่อนนะไม่ใช่มาดูแลเด็ก เพื่อนชั้นก็ไม่ใช่พนักงานของคุณด้วยอยู่ดีๆจะโทรจิกหัวเรียกใช้กันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง"
"ผมเปลี่ยนให้เป็นห้องบีสิบสองนะครับ เป็นห้องการ์เดนวิว คงจะเปลี่ยนเป็นห้องซีวิวให้ไม่ได้" ผู้จัดการบอก
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของรีสอร์ทคุณน่ะเหรอ" ยัยเก๋สบประมาท
"ห้องเกรดต่ำที่สุดของเราก็คือห้องเดิมของคุณนั่นล่ะครับ" ผู้จัดการเชือดยัยเก๋เลือดซิบๆ "โอเคมั้ยครับ"
"ก็..โอเค้ สาว่าไงอ่ะ"
"อืม.. เรายังไงก็ได้ แต่ห้องเมื่อกี๊ไม่ได้นะ"
....................
ถึงแม้จะไม่ใช่ห้องซีวิวแต่บรรยากาศป่าเขานอกระเบียงก็ดูร่มรื่นสดชื่นดีมิใช่น้อย กวาดตามองไปรอบๆ ถึงแม้จะรูปแบบห้องแทบจะเรียกว่าแปลนเดียวกันกับห้องเดิมแต่ทุกสิ่งอย่างต่างกันอย่างฟ้ากับเหว เฟอร์นิเจอร์ไม้สีดำขลับ โทรทัศน์รุ่นใหม่ เตียงนอนหลังใหญ่ขนาดคิงส์ไซส์เบาะหนานุ่มผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด
"เชี่ย.. อีนั่นแม่งดันชื่อเก๋เหมือนกันอีก" ยัยเก๋เปรย
"ใครอ่ะ"
"ก็อีเมื่อกี้ไง หืย.. อยากตบซักที"
"55.."
"ซีทรูขนาดนี้จะอาบน้ำกันยังไงล่ะนี่" ยัยเก๋ชี้ชวนให้ดูห้องน้ำสุดเซ็กซี่
"นี่ไง เค้ามีม่านปิด"
"ไม่ปิดม่าน.. กัน.. มั้ย" ยัยเก๋เลิกคิ้วกระแซะถาม
"บ้าเหรอ ผู้หญิงเหมือนกันจะมาดูกันเองทำไมเนี่ย" แค่เห็นห้องน้ำเราก็เริ่มสปาร์คหน่วงๆนิดๆแล้วเหมือนกัน
"เอาเลยป่ะ.." ยัยเก๋ถาม
"เอาเลยอะไรอ่ะ"
"ก็บิกินี่ไง เอาเลยป่ะ" เพื่อนสาวพนักหน้าชวนยิกๆ
"เมื่อกี๊เค้าบอกไม่ให้ลงทะเลเก๋ไม่ได้ยินเหรอ" เราถาม
"ก็สระว่ายน้ำไง เห็นผู้หญิงฝรั่งใส่กันทั้งนั้น เพื่อนเยอะ..อิอิ"
"อายว่ะ ไม่กล้าใส่คนเยอะๆขนาดนี้อ่ะ"
"อายอะไร สวยออก สาใส่บิกินี่แล้วต้องสวยแน่ๆ"
"เออ.. เก๋อยากใส่ก็ไปเปลี่ยนก่อนเถอะ"
"ไม่ปิดม่านมั้ย.." ยัยเก๋ถามทะเล้น
"งั้นไม่ปิดม่านระเบียงมั้ยล่ะ.." เราถามกลับ
"อืม.. ก็โอนะ 55"
"อยากโชว์ก็ตามใจ" เรายิ้มส่ายหัวกับความห่ามของเพื่อน
ถึงแม้จะสนิทสนมเป็นเพื่อนร่วมแผนกบัญชีมากว่าสองปีแต่ก็ยังไม่เคยเห็นใต้ร่มผ้าถึงเนื้อถึงตัวเพื่อนสาวแบบกระจ่างชัดถึงขนาดนี้ ยัยเก๋เป็นสาว จ.ป.ล อายุน้อยกว่าเราไม่ถึงสองปีสั่งตรงมาจากขอนแก่นเมืองที่ขึ้นชื่อว่ามีสาวหมวยสวยๆหุ่นดีๆเยอะมาก
"อ้าว.. แล้วนั่นนุ่งผ้าเช็ดตัวทำไมอ่ะ" เราท้าทายเสียงดัง
"เอ๊า.. ไม่นุ่งก็ด้ายยย ไม่รู้นี่ว่าสาอยากดู" ผ้าเช็ดตัวสีขาวปลดลงไปกองที่พื้นห้องน้ำเผยร่างเปลือยเปล่าน่าหลงไหล
ความรู้สึกอยากเบ็ดจี๊ดขึ้นมาเลยค่ะ เพราะด้วยกางเกงตัวนี้ราคาแพงเราเลยไม่อยากตัดกระเป๋าให้เสียของไม่งั้นคงได้นั่งสแครชปลดปล่อยอารมณ์เสีตรงนี้เลย ไม่ใช่มีอารมณ์เพราะเห็นร่างเปลือยขาวออร่าของเพื่อนสาว แต่มีอารมณ์เพราะความห่ามห้าวของมัน จินตนาการว่าถ้ามีใครปีนต้นมะพร้าวขึ้นมาแอบดูก็คงจะได้เห็นของดีแบบเต็มๆ
"โห.. แรงส์อ่ะ" เรามองเพื่อนสาวในชุดบิกินี่ลายกราฟิกสีสดตั้งแต่เท้าจรดหัว
"ไทรแองเกิ้ลบิกินี่แบบเชือกผูกนี่ล่ะเจ๋งสุดแล้ว" ยัยเก๋ยักคิ้วยืนบิดไปมาแบบไม่เขินอาย
"ไม่โป๊ไปหน่อยเหรอ"
"โป๊อะไรวะฟองน้ำทั้งนั้น 55 .. สาอ่ะไปเลยไปเปลี่ยนเลย เก๋จะนั่งดูมั่ง" ลมหายใจร้อนผ่าวแค่ได้ยินเพื่อนสาวพูด
"เดี๋ยวดิ .. เมื่อกี๊ผู้จัดการโทรมา เค้าเชิญให้ไปที่สำนักงานแป๊ปนึง"
"โห่.. อะไรวะ นี่เรามาพักร้อนนะเว่ย" ยัยเก๋เบะปาก
"เออน่ะ.. ไปแป๊ปเดียว สงสารเด็ก มันคงจะสื่อสารอะไรกับใครไม่ได้เลย" เรายิ้มชวน "ไปด้วยกันดิ ใส่ชุดคลุมลงไปก็ได้"
"ฮึ.. ไปแม่งแบบเนี้ย"
....................
ข่าวแจ้งมาจากโรงพยาบาลในเมืองภูเก็ตว่าผู้หญิงที่ว่ายน้ำไปโดนแมงกระพรุนสายเกิดอาการแพ้พิษมากจำเป็นจะต้องดูแลอย่างใกล้ชิดในการดูแลของแพทย์จึงจำเป็นจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสองถึงสามวัน ส่วนเด็กสองคนนี้จะมีญาติเดินทางมารับจากเมืองจีน
"ตกลงว่าเค้าจะ .. เอ่อ .. จ้างเราสองคนเท่าไหร่นะ" ยัยเก๋ถาม
"เรา..จ้างคุณอลิสาครับ" ผู้จัดการเชือดนิ่มๆใส่ยัยเก๋อีกแผล
"แหม ชั้นก็ต้องช่วยดูแลเหมือนกันแหละน่า" ยัยเก๋ย้อน
"คุณก็ได้ยินตัวเลขแล้วนี่ครับ"
"แสนนึง.. เงินไทยหรือเงินจีนอ่ะ"
"เงินไทยสิคุณ เอ๊อ.. อย่าทำเป็นเล่นๆสินี่ผมคุยเป็นการเป็นงานนะ" ผู้จัดการดุ
"นี่คุณ!! ชั้นกับเพื่อนเป็นลูกค้ารีสอร์ทนะ พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็ถ้าคุณรับเงินค่าจ้างแสนนึงนี่ก็ไม่ใช่ลูกค้าแล้วครับ สองคืนสามวันนี้คุณจะกลายเป็นลูกน้องของผม เราเสนอจ้างคุณดูแลเด็กๆไงลืมแล้วเหรอ" ผู้จัดการถอดแว่นตาหน้าเครียด
"แล้วถ้าเราสองคนไม่รับงานล่ะ แสนนึง.. ก็ไม่ได้มากมายอะไรนี่" ยัยเก๋โชว์รวยอีกครั้ง
"คุณหมายถึงถ้าคุณอลิสาจะไม่รับข้อเสนอใช่มั้ย"
"แหม.. นี่รู้สึกว่ากีดกันเหลือเกินนะ"
"ก็ดูเหมือนคุณไม่ค่อยพร้อมจะเป็นลูกน้องผมนี่" เขาย้อน
"ดูท่าแล้วคงจะตกลงกันไม่ได้อ่ะค่ะ พอดีตอนนี้กำลังลาพักร้อนเลยไม่อยากเป็นลูกน้องใคร"
"เอางี๊.. ผมมีขอเสนอที่คุณสองคนไม่ควรปฏิเสธ"
"เอ่อ.. ขอตัวไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะคะ" เราขัดการสนทนาอันเผ็ดร้อน
ถามทางไปห้องน้ำกึ่งเดินกึ่งวิ่งจ้ำอ้าวปิดประตูถอดกางเกงขาสั้นขอบยางยืดออกตัวเดียวก็พร้อมปฏิบัติการ หลับตานึกภาพยัยเก๋กึ่งเปลือยสวมบิกินี่ตัวจิ๋วยืนปะทะคารมกับผู้จัดการท่ามกลางพนักงานหญิงชายในออฟฟิศอีกเกือบสิบชีวิตที่มองมาทางยัยเก๋เป็นสายตาเดียว พนักงานชายผิวเข้มรูปร่างแบบคนพื้นเมืองมองสำรวจโลมไล้ส่วนโค้งส่วนเว้าบนเรือนร่างของเพื่อนสาว ท่าทางกลัดมันเผลอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันซู้ดปากน้ำลายแทบหก
"ตกลงว่าสามวันนี้เราจะต้องดูแลเด็กสองคน กับกระเป๋าอีกหนึ่งใบ" เราสรุปตอนเดินออกมาจากอาคารสำนักงาน
"ไอ้กระเป๋าเนี่ย แปลกๆ .. ทำไมถึงต้องให้เราเก็บไว้ไปคืนที่กรุงเทพก็ไม่รู้ แถมยังกำชับว่าห้ามให้ญาติที่จะมารับเด็กเห็นกระเป๋าอีกต่างหาก .. ข้างในมันมีอะไรวะ" ยัยเก๋ตั้งข้อสงสัย
"หรือว่า ..ยาเสพติด"
"เออว่ะ มันจะหลอกให้เราขนขึ้นเครื่องบินไปกรุงเทพรึเปล่า"
"เดี๋ยวยังไงพอได้มาลองเปิดดูก็รู้"
"หรือว่าไม่เอาดีวะเก๋ แค่ช่วยคุยกับเด็กก็พอแล้วมั้ง" เราเริ่มรู้สึกกลัวๆขึ้นมาเหมือนกัน
"เฮ้ย.. เดี๋ยวดิ เค้าจะย้ายให้เราไปนอนห้องที่ เดวิด เบคแฮม เคยมาพักเลยนะเว่ย คืนล่ะสองแสนอ่ะสาคิดดูไหนจะฟรีบาร์ฟรีอาหารอีก"
"แต่ผู้จัดการบอกว่าพ่อเด็กเป็นถึงรัฐมณตรีช่วยพาณิชย์ของประเทศจีนเลยไม่ใช่เหรอ วีไอพีขนาดนี้คงไม่มียาเสพติดอะไรหรอกมั้ง" ยัยเก๋คิดในแง่ดี
....................
"เด็กคนโตชื่อ หลี่ ชาง อีกคนชื่อ หลี่ วัน ครับ" ผู้จัดการยืนยิ้มนำเด็กๆมาส่ง "ค่ำนี้มีบัฟเฟต์อาหารทะเลที่ริมหาดบรรยากาศดี เชิญนะครับ หรือคุณอลิสาจะสั่งมาทานสบายๆที่นี่ก็ได้"
"แหม.. ทีคุยกับคุณอลิสานี่คุณผู้จัดการพูดเพราะจังเลยนะคะ .. ดูไม่เหมือนหัวหน้าคุยกับลูกน้องเลยเนอะ .. สาน่ารักนะถ้าชอบเดี๋ยวเป็นแม่สื่อให้ เอามั้ย"
"เก๋.." เราปรามเพื่อนสาวที่จิกกัดไม่เลิก
"ก็อย่างที่ทราบครับ ห้องพูลวิลล่าสองห้องนอนนี้เคยต้อนรับเดวิดกับวิคตอเรียเบคแฮมและครอบครัว รวมถึงบุคคลมีชื่อเสียงระดับโลกหรือแม้กระทั่งดาราฮอลิวู้ด ราคาแพ็คเกจปกติอยู่ที่คืนละสองแสนบาท .. ซึ่งทางรีสอร์ทมอบให้กับคุณสองคนตอบแทนที่ยอมช่วยงานเรา ย้ายมาที่นี่จะได้ดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด"
"แหม.. ดีใจจังที่ได้มีส่วนร่วมแล้ว" ยัยเก๋แขวะ
"นี่ครับ กระเป๋า"
"อ๋อ.. ค่ะ นึกว่าจะใบใหญ่กว่านี้นะเนี่ย" มือเราสั่นเมื่อจิณตนาการถึงของที่อยู่ข้างใน
"เจอกันมื้อเย็นนะครับ .. บิกินี่สวยนะ" ผู้จัดการยิ้มกล่าวอำลา
(https://i.postimg.cc/K1zWP00H/tumblr-m6baq0-GYWR1rrebjdo1-500.jpg) (https://postimg.cc/K1zWP00H)
"ไอ้สัส.. " ยัยเก๋เปรย หน้าตาดุดัน
"ทำไม"
"ก็ไอ้ผู้จัดการแม่ง.. มองนมเราเต็มๆเลยอ่ะเมื่อกี๊"
"เอาเหอะ.. แหม่ ป่านนี้เค้าเห็นกันทั้งรีสอร์ทแล้วมั้ง"
....................
พูลวิล่าสุดหรูสองห้องนอนเกาะอยู่บนเนินโขดหินยกสูงแยกบริเวณกับรีสอร์ท ชานไม้สีเข้มเชื่อมต่อกับสะว่ายน้ำส่วนตัวเปิดโล่งมองเห็นทะเลสีฟ้าสด ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าซีวิวของจริง
"เด็กสมัยนี้เอาแต่เล่นโทรศัพท์ เฮ้อ.. " ยัยเก๋บ่น
"อะไร"
"ก็เด็กสองคนนั่นน่ะ นั่งอยู่แบบนั้นแหละไม่เห็นทำอะไรเลย เป็นเด็กก็น่าจะวิ่งเล่นดูโน่นดูนี่สิถึงจะแข็งแรง"
"เค้ายังไม่คุ้นกับเรามั้ง ไม่ต้องไปวิ่งเล่นที่ไหนอ่ะดีแล้วเรากลัวมันตกหน้าผาจะตายไป"
"เมื่อกี๊เด็กบอกเราว่าจะขอกลับไปนอนห้องเดิม ให้เดินไปส่งหน่อย" เราบอก
"อะไรกัน ฮึ!! ได้ค้างคืนอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับพี่สาวสุดเซ็กซี่ถึงสองคนยังมาพูดแบบนี้ได้ไง เป็นตุ๊ดแต๋วกันตั้งแต่เด็กรึเปล่าเนี่ย"
"คนพี่เค้าบอกดูแลน้องได้ อยู่กันเองได้ไม่เป็นไร" เราอธิบายแทน
"เอางี้.. สาไปเปลี่ยนเป็นบิกินี่ เปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย" ยัยเก๋เสนอ
"แล้วมันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ย"
"อ้าว.. เด็กๆเห็นบิกินี่แล้วจะได้อยากอยู่ต่อไง ถึงจะเด็กก็เถอะแต่อย่าลืมนะว่ายังไงก็เป็นผู้ชาย"
"บ้าแล้ว..คนเรา ยั่วเด็กก็เป็นเนอะ ไปคุยกับน้องเค้าดีกว่า" เราส่ายหัว
เด็กจีนสองคนพี่น้องนั่งกอดเข่าพิงกำแพงกระจกอย่างหมดอาลัยตายอยากด้วยความตกใจและคิดถึงพ่อแม่ เราได้แต่ชวนคุยโน่นนี่ซึ่งก็ดูเหมือนจะไม่มีผล ยัยเก๋ค่อยๆย่องเข้ามาข้างหลังดึงกางเกงขาสั้นของเราลงพรวดหมายใจจะแกล้งให้เปลี่ยนเป็นบิกินี่ให้ได้
เด็กชายสองคนนิ่งอึ้งจ้องเนินสามเหลี่ยมปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำขลับอย่างไม่กระพริบตา เราก็นิ่งอึ้งเพราะไม่ได้เตรียมใส่กางเกงในเพื่อมารับสถานการณ์แบบนี้ ยัยเก๋เองก็นิ่งอึ้งกับสองแก้มก้นขาวเพิ่งรู้ว่าเพื่อนสาวโนแพนตี้มาตลอดทั้งวัน
ซ่อนข้อความไม่มีสาระสำคัญ
::Glad:: 😁