อักขระวิเศษ บทที่3

[Thanongsak]

 ::YehYeh::กำลังสนุก

ตอนก่อนหน้า

อักขระวิเศษ  OVA

อักขระวิเศษ  บทนำ

อักขระวิเศษ  บทที่1

อักขระวิเศษ  บทที่2

-------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง  บุคคลภายในเรื่องเป็นบุคคลในจินตนาการไม่ได้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงแต่อย่างใด


บทที่3

      ผมนอนหลับเอาแรงไปพักใหญ่หลังจากใช้แรงไปกับครูแต้วและพี่กอล์ฟเกือบหมด  พอตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดเรียบร้อยแล้ว  ผมอยู่ในห้องนี้มานานมากจนเบื่อที่จะนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเต็มที  ใหนๆแผลผมก็ไม่ค่อยเป็นอะไรมากอยู่แล้วคงไม่มีใครว่าอะไรหรอกมั้งถ้าผมจะแว๊บออกไป

      ไม่ต้องเสียเวลาคิดให้มากผมลุกออกจากเตียงทันที  ตอนนี้ถึงมีผู้หญิงสิบคนมาขอให้นอนต่อผมก็คงไม่อยู่แล้ว  ผมออกมาเดินสบายๆนอกห้องคนไข้  ข้างนอกอากาศเย็นสบายน่าเดินเล่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกสดชื่นสุดๆ  นอกจากนั้นผมยังได้ฝึกใช้พลังอีกด้วย





      "อ้าวเก่ง!"เสียงหวานๆเรียกผมจากข้างหลับ  ผมหันไปหาด้วยความดีใจ  ไม่ต้องเดาเลยว่าใครเพราะผมจำเสียงนี้ได้ไม่ลืมแน่  หมอไนท์คนสวยกำลังก้าวยาวๆเข้ามาหาผมอย่างเร่งรีบ "หมอว่าจะไปหาที่ห้องพอดีเลย  ออกมาเดินอย่างนี้ไม่ได้นะเดี๋ยวแผลจะฉีกเอา"

      "โถ่  หมอไนท์ครับผมนอนอุดอู้อยู่แต่ในห้องมาตั้งนานขอผมออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้างเถอะครับ  ว่าแต่ถ้าหมอจะใจดีช่วยพาผมไปเดินเล่นหน่อยสิครับ"

      "...หมอต้องดูอาการเราอยู่แล้ว  งั้นหมอจะพาไปสวนหย่อมบนดาดฟ้านะ"

      บนดาดฟ้าของโรงพยาบาลดูอย่างกับสวนของจริง  มีทั้งไม้ใหญ่ไม้พุ่มรวมทั้งดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมดดูร่มรื่นสบายตาและเป็นส่วนตัว  หมอไนท์พาผมมานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่มีดอกออกเต็มต้นส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว  คุณหมอคนสวยหลับตาพริ้มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดจนหน้าอกดันชุดหมอขึ้นมาเห็นเต้าเป็นลูกๆ  ผมจ้องมันตาค้างอยากเข้าไปจับมันจริงแต่กลัวหมอคนสวยจะตกใจไม่ยอมซะก่อน

      "บรรยากาศข้างบนนี่ดีเนอะ  หมอชอบมานั่งที่นี่บ่อยๆมันเงียบสงบดี"

      "ก็จริงนะครับ...ว่าแต่หมอเลิกงานกี่โมงครับเนี่ยไม่รีบกลับบ้านเดี๋ยวแฟนเป็นห่วงหรอกครับ"

      "ฮ่าๆๆ  จะหลอกถามหมอล่ะสิว่าเลิกงานกี่โมง  วันนี้หมอเข้ากะดึกน่ะกว่าจะกลับคงเช้าแฟนหมอคงไม่มาหาหรอก  ทำไมเหรอคิดจะทำอะไรกับหมอรึไง"หมอไนท์ถามยิ้มๆ

      "ป-เปล่าครับ..."

      "แต่หมอคิดนะ..." ผมไม่ทันตั้งตัวคุณหมอคนสวยก็หลับตาโน้มตัวมาจูบ  ความนุ่มของริมฝีปากกับความหวานหอมจากลิ้นที่แทรกเข้ามาตวัดพันลิ้นกับผมมันทำให้ท่อนควยในกางเกงตั้งขึ้นมาอีกครั้ง  หมอไนท์เขยิบตัวเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิดอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งคลาน  มือข้างนึงขยับมาเพื่อยันพื้นไว้แต่กลับยันพลาดไปจับเอาควยผมเข้าเต็มๆ "ว้าย!! อุ๊ย!"  ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อหมอไนท์ตกใจกับสิ่งที่จับรีบชักมือออกแต่กลับทำให้เสียหลักล้มลงหน้าซุกเป้าเต็มๆ  หมอคนสวยรีบยันตัวออกหน้าแดงก่ำจ้องท่อนควยแข็งในกางเกงไม่วางตา "ทำไมมันแข็งขึ้นมาล่ะเก่ง"

      "...ก็หมอสวยเซ็กซี่ขนาดนี้มันจะไม่แข็งได้ไงล่ะครับ"

      "ก็ทำให้มันอ่อนสิ  หมอตกใจหมดเลยนะ"

      "ให้มันอ่อนไม่ไหวหรอกครับนอกจากหมอจะช่วยเอาน้ำออกก่อน  ผมแข็งจนเจ็บไปหมดแล้วหมอ"

      "บ-บ้าให้หมอทำอะไรน่าเกลียด"หมอไนท์มองมันตื่นๆทำให้ผมรู้ได้เลยว่าท่าทางจะยังไม่เคยโดนเปิดซิงแน่ๆ

      "แค่จูบต่อก็พอครับเดี๋ยวผมทำเอง  รับรองผมจะไม่แตะต้องตัวหมอเลย"ผมรับประกันแต่ในหัวกลับหาทางให้หมอไนท์ได้ลองสัมผัสควยท่อนนี้ให้ได้  และเหมือนเธอจะไม่ได้เตรียมใจมาเจอกับเรื่องอย่างนี้เพราะพอผมขยับเข้าไปจูบต่อและดึงเชือกผูกกางเกงออกหมอไนท์ก็หลับตาปี๋หน้าแดงถึงหูไม่ยอมมองท่อนควยในกางเกงผมเลยสักนิดผมจึงใช้วิธีทำให้เธอชินก่อนด้วยการจูบแลกลิ้น  ระหว่างนั้นมือผมก็กำท่อนควยรูดขึ้นรูดลงไปด้วยช้าๆ  "อืมมม...อือออ" ผมครางระหว่างรูดควยแกล้งทำเป็นไม่สนใจต่ออาการแข็งทื่อของเธอจนหมอคนสวยเริ่มหายใจถี่แรงและขบเม้มริมฝีปากบดจูบอย่างร้อนแรงตอบสนองต่อการกระทำของผม

      หมอไนท์แอบเหลือบมองท่อนควยหัวบานเป็นระยะๆพลางหนีบขาถูไปมาด้วยความเงี่ยนง่านโดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาผมตลอดผมเลยเริ่มเดินแผนต่อด้วยการหลับตาลงถอนจูบออกและเร่งชักให้เร็วขึ้น "ซี๊ดดด  รู้มั้ยว่าหมอไนท์สวยมากจนผมแอบเอาหมอไปจินตนาการถึงไหนต่อไหนไม่รู้กี่ครั้ง  ผมสลัดภาพหมอออกจากหัวไม่ได้เลย  อา...ผมอยากให้หมอใช้ปากทำกับไอนั่นของผมมาตลอดเลยรู้มั้ย...อย่าโกรธผมนะที่พูดแบบนี้เพราะหมอน่ารักจริงๆ  ซี๊ดดด..."ผมพูดไปก็แอบหรี่ตามองไป  หมอไนท์ในตอนนี้จ้องท่อนควยผมตาเป็นมันล้วงมือหายเข้าไปในกระโปรงทรงเอตัวเก่งอย่างมีความหมาย  เม้มเลียริมฝีปากวาววับเล่นเอาผมขนลุกซู่ด้วยความเงี่ยน  แล้วจู่ๆหมอไนท์ก็เสยผมยาวทัดหูค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้ๆท่อนควยหัวบาน

      "ม-มันแดงมากเลยเก่ง  มันเจ็บรึเปล่า  อืมมม"

      "เจ็บสิแต่เพื่อหมอผมทนได้...ถ้าหมอช่วยทาน้ำลายให้มันลื่นๆหน่อยคงดีกว่านี้เยอะเลย"ผมแกล้งหลอก  หมอไนท์เอาปากเข้ามาใกล้แต่ยังไม่ยอมอมให้กลับใช้นิ้วล้วงน้ำลายออกมาทาตรงหัวควยแทน  ผมเลยแกล้งทำเป็นเสียวกระดกควยเสยขึ้นยึกๆ  หัวควยทิ่มปากหมอไนท์แล้วไถลออกข้างแก้มเล่นเอาหมอคนสวยตกใจทำตาโตผงะออก  พอเห็นหมอไนท์ทำท่าจะถอยผมเลยแกล้งร้องอีกว่าเจ็บๆให้หมอไนท์ช่วยทาน้ำลายอีก  คราวนี้เหมือนหมอไนท์ระวังมากขึ้นไม่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แค่เอานิ้วล้วงน้ำลายแล้วป้ายไปทั่วหัวควย  ตอนแรกก็แค่ล้วงเอาน้ำลายในปากออกมาป้ายแต่ทำไปได้ทีสองทีผมก็รู้สึกว่าหมอไนท์จงใจเอานิ้วถูตรงปลายควยกับใต้เงี่ยงควยแล้วเอาเข้าปากไปดูดก่อนจะป้ายน้ำลายใหม่  ยิ่งทำหน้าก็ยิ่งขยับเข้ามาใกล้จนริมฝีปากแทบติดกับหัวควยแดงๆ  คราวนี้พอผมแกล้งกระดกควยอีกหมอคนสวยกลับไม่หลบเหมือนเดิม  หมอไนท์ปล่อยให้มันชนปากอย่างนั้นถึงจะทำหน้าแหยๆอยู่  ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างเธอคงไม่มีทางอมควยผมเองแน่และผมคงบ้าตายแน่ๆ...ผมต้องลองเสี่ยงดวงดูสักครั้ง "ผมไม่ไหวแล้วหมอ  ผมขอนะ!!"

      หมอไนท์ถูกจับหัวกดลงช้าๆพร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบที่ปลายควย  "ซี๊ดดดด"ผมพูดไม่ออกรู้แต่ว่าริมฝีปากนุ่มๆกำลังกลืนท่อนควยลงคอไปเรื่อยๆแบบที่ไม่มีการขัดขืนใดๆทั้งสิ้น  ความอบอุ่นจากปลายลิ้นและช่องปากแผ่ซ่านรอบลำควยลงมาทีละน้อยจนถึงโคน "อูยยย  หมอเหมือนแม่พระจริงๆที่ทำให้ความฝันของผู้ชายคนนึงเป็นจริง  อา..." ผมค่อยๆจับหัวหมอคนสวยโยกขึ้นโยกลง  ริมฝีปากนุ่มห่อตัวบีบกับท่อนควยให้กระชับแน่นขึ้นยิ่งทำให้ผมเสียวถึงใจขึ้นไปอีก "อา...อย่างนั้นแหละ  ใช่เลยหมอ!!!"ผมพยายามพูดให้เหมือนกับว่าเธอทำได้ดีมากทั้งที่กัดฟันทนกับความเจ็บตรงปลายควยจากฟันที่ยังเก็บไม่เป็น  หมอไนท์เรียนรู้เร็วมากแค่จับโยกหัวไม่กี่ทีก็โยกเองแถมยังออกแรงดูดจนแก้มตอบ  ผมก็โยกเอวตามจากช้าๆก็ค่อยๆเร็วขึ้นจนใกล้ถึงจุดสุดยอด "...ผมจะออกแล้วหมอ! อมเอาไว้ก่อนนะผมจะ"สอน"ให้หมอกินน้ำว่าว ซี๊ดดดด"ผมกดหัวหมอไนท์ลงมาแค่หัวหยักแล้วรูดควยต่อสองสามทีก็พ่นน้ำแห่งความรักออกมาเป็นสายสู่ปากอุ่น  หมอไนท์ดิ้นรนหนีน้ำรักทั้งผลักทั้งดันให้ท่อนควยหลุดออกแต่ไร้ผล  ผมกระฉูดน้ำรักเข้าไปท่วมปากเป็นสุขมากๆที่ได้ปล่อยน้ำในปากสาวสวยระดับนี้

      "อืมมม" ..................

      คนป่วยนั่งๆนอนไม่ค่อยมีอะไรทำอย่างผมกลับตื่นซะสาย  กว่าจะตื่นก็ได้เวลากินข้าวเมื่อบุรุษพยาบาลมาปลุกนั่นแหละ  คงเพราะเสียพลังกับสาวๆไปเยอะ  ผมตื่นมาก็รีบหันมองหาอเล็กซ่ากลัวว่าถ้าเธอไม่อยู่ผมจะต้องไปวิ่งสู้ฟัดอีกรอบ  โชคดีที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีไม่งั้นผมคงโวยวายก่อนอาหารเช้าไปแล้ว

      "นึกว่าหายไปไหนซะแล้ว"ผมยิ้มให้สาวนัยน์ตาสีเทา  ตบบนที่นอนให้เธอมานั่งข้างๆ

      "ทำไมคิดถึงฉันเหรอ"อเล็กซ่ามานั่งข้างๆอย่างว่าง่ายหยิบช้อนมาตักข้าวต้มกุ้งขึ้นมาเป่าให้ไอร้อนเบาบางลง

      "ที่สุดเลย  หายไปไหนมาตั้งนาน"ผมถามแบบไม่จริงจังนัก  อ้าปากรับเอาข้าวต้มอุ่นๆเข้าปากเคี้ยวอย่างมีความสุข

      "ก็ไปหาเพื่อนน่ะสิ  ฉันไม่ค่อยเข้ากรุงเทพเท่าไหร่พอมาทีเลยแวะไปหาหน่อย  นางก็พานั่งกินเบียร์ด้วยซะดึกเลย"

      "นาง? ผู้หญิงเหรอนึกว่าผู้ชายซะอีก"ผมเอ่ยงอนๆทำเป็นหึงหวง

      "ไบร์ส  เพื่อนรุ่นพี่น่ะ  หึงเหรอ...ฉันไม่เจ้าชู้เหมือนใครบางคนหรอกนะ  หยอดได้หยอดดีแม้แต่หมอยังหยอด  ระวังเถอะน้องเหนิงรู้เข้าจะโดนตัดทั้งพวง"

      "ก็อย่าให้รู้สิ  ผัวจะได้หยอดรูนี้อีกนานๆ"ผมกระซิบยิ้มๆกอดเอวคอดเข้ามาใกล้อีกนิด  อเล็กซ่ามองตาผมอย่างร้อนแรง

      "อย่าท้านะวันนี้หมอให้กลับบ้านได้แล้ว  ระวังกลับไปจะหมดแรงจนต้องเข้าโรงบาลอีกรอบล่ะ"

      "ไม่กลัว  กลัวไม่ได้เข้า"ผมโน้มตัวเข้าไปใกล้  เธอหยักรอยยิ้มสวยขึ้นจูบแก้มผมเบาๆ

      "อย่ามาทำตาเจ้าชู้แถวนี้นะ  โน่นคนสำคัญของเรามาแล้ว"เธอลุกขึ้นเดินไปตามเสียงเคาะประตู  พอประตูเปิดออกถึงได้เห็นว่าเป็นหมอไนท์  เธอเดินยิ้มๆเข้ามา  ผมยิ้มให้เหมือนเราสองคนสื่อกันได้ว่าต่างคนต่างต้องการอะไรแต่ในใจผมกลับอยากให้คนที่เดินเข้ามาเป็นน้องมายด์มากกว่า  ดูสิไม่ได้เจอวันเดียวผมก็งุ่นง่านอยากเจอหน้าซะแล้ว

      "หมอครับ  ผมกลับบ้านได้แล้วจริงเหรอ"ผมถามอย่างมีเลศนัยหวังให้เธอช่วยยืดเวลาให้อยู่ต่ออีกสักวันเผื่อจะได้ลุ้นอะไรที่มันน่าเสียวกว่านี้หน่อย

      "กลับได้แล้วค่ะ  หายป่วยแข็งแรงดีขนาดนี้แล้วหมอไม่เลี้ยงไข้หรอก"หมอไนท์หยิบใบบันทึกอาการที่ปลายเตียงมาเขียนขยุกขยิก2-3ทีก่อนจะพูดต่อ  "หมอไม่สั่งยาให้นะคะเพราะดูเหมือนแผลจะไม่มีผลข้างเคียงอะไรกับร่างกาย พิษก็ไม่มีแล้วด้วย  เปลี่ยนชุดแล้วให้หมอไปส่งนะ"

      ผมยิ้ม  ใจอยากดึงหมอไนท์คนสวยเข้าห้องน้ำด้วยจะได้จับให้โม๊คควยปล่อยน้ำทิ้งท้ายก่อนจากแต่ก็ได้แค่คิดเพราะอีกใจก็ไม่อยากให้อเล็กซ่าต้องรู้สึกเหมือนส่วนเกิน  ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆ  จากนี้ไปผมจะได้มีชีวิตใหม่สักทีและต้องไปแย่งเอาชื่อที่แสนสำคัญของผมกลับมาจากไอ้งูบ้านั่นให้ได้

      "เสร็จยัง  เปลี่ยนชุดนานจังนะ"เสียงบ่นจากสาวฝรั่งตาน้ำข้าวทำให้ผมเลิกฟุ้งซ่านออกมาจากห้องน้ำเดินขนาบข้างไปกับสองสาว

      "หมอไม่เก็บค่ารักษานะคะเพราะน้องที่พามาส่งมาจ่ายให้เมื่อเช้าแล้ว"หมอไนท์อธิบายพลางแอบเอามือมากุมมือผมยัดอะไรบางอย่างมาในมือ  ผมฉวยโอกาสกุมมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อยทำเอาหมอคนสวยเหลือบมองผมด้วยใบหน้าแดงซ่านชักมือกลับเขินๆ  ผมกำลังจะดึงมือเธอมากุมอีกครั้งแต่ดูหมอไนท์จะสนใจเรื่องอื่นซะก่อน "ขิม!!" เธอเรียกเสียงดัง  ข้างหน้ามีพยาบาลสาวใส่แว่นกำลังถูกผู้ชายในชุดพนักงานออฟฟิศตื๊อให้ดอกไม้  เธอทำหน้าเกรงใจโบกมือให้ผู้ชายคนนั้นเป็นเชิงปฏิเสธแต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ยอมถอยทั้งที่ได้ยินเต็มสองหูว่าหมอน์ตะโกนทักเธอไปแล้วแท้ๆ



      "นี่คุณจะตามตื๊อขิมไปถึงไหนเนี่ย"หมอสาวเข้ามายืนกันท่าระหว่างชายคนนั้นกับพยาบาลสาว  พอเข้ามาดูใกล้ๆผมก็จำได้ทันทีว่าเธอคือคนที่ถูกรีดเดอร์สิงไปเมื่อวาน  ผมรีบถอยห่างไปอยู่ข้างอเล็กซ่าทันที  แต่ท่าทางหมอไนท์จะไม่สังเกต  เธอยังคงต่อปากต่อคำกับผู้ชายคนนั้นต่อ "อะไรเนี่ยฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับขิมอีกไง"

      "ก็ผมจีบขิมนี่หมอจะไม่ให้ผมยุ่งได้ไงล่ะ  หมอต่างหากคนเขาจีบกันหมอมายุ่งอะไรด้วย"

      "บอกไปแล้วนี่ว่าขิมเขามีแฟนแล้ว"

      "ก็ผมยังไม่เห็นแฟนขิมเป็นตัวเป็นตนเลยนี่หมอ  หมอโกหกผมรึเปล่ายังไม่รู้เลย  อาจจะยกเมฆขึ้นมาลอยๆไว้กันท่าผมก็ได้"ชายคนนั้นยังไม่ยอมหยุด  ผมดูเขาพูดไปอย่างนั้นแล้วรู้สึกหงุดหงิด  ผู้หญิงไม่เล่นด้วยยังจะมาตามตื๊อให้น่ารำคาญอีก...คนอะไรวะน่าหงุดหงิดเป็นบ้า  ไอ้นี่มันชื่ออะไรวะอย่าให้รู้นะมึง... ผมมองขึ้นไปบนหัวมัน  ตัวอักษรสีเข้มลอยไปมาบนหัวเขา  ชื่อของเขาคือ ต่อ คเชนธร ลือไกร

      "ก็คนนี้ไงแฟนขิม"หมอไนท์เดินมาดึงมือผมไปเป็นไม้กันหมาแบบไม่ปรีกษาทำเอาผมเสียสูญต้องมายืนอยู่ใกล้ๆพยาบาลสาวหน้าตาใสซื่อผู้น่าสงสาร ผมจะเขยิบหนีก็กลัวแผนหมอไนท์จะแตกเลยต้องยืนทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ...ใครก็ได้ช่วยกูทีกูไม่อยากอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้เลย!!...

      "ผมไม่เชื่อหรอกหมอ  หมอไปดึงใครมาอ้างเป็นแฟนขิมก็ไม่รู้  ไม่รู้ล่ะวันนี้คุณขิมต้องให้ผมไปเลี้ยงข้าวแทนคำขอโทษนะครับที่มาทำผมเสียเวลาแบบนี้"

      ผมหน้าชาหันไปมองชายชื่อต่อนิ่ง  นี่มันนอกจากจะตามตื๊อแล้วยังเนียนโทษพยาบาลคนนี้อย่างหน้าตาเฉยอีกเหรอวะ  อย่างนี้ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายนะน่าจะเกิดเป็นตุ๊ด  ผมมองตัวอักษรบนหัวมันอีกครั้ง  ในเมื่อมันไม่เชื่อว่าผมกับพยาบาลขิมเป็นแฟนกันงั้นมันก็ต้องเชื่อล่ะ "คุณไม่เชื่อหมอไนท์แต่คุณต้อง 'เชื่อ' ผมล่ะเพราะผมกับขิมเป็นแฟนกันจริงๆ"ผมดึงเอวพยาบาลขิมเข้ามากอดข้างๆเพื่อยืนยัน  หมอไนท์หันมองผมท่าทางไม่พอใจเท่าไหร่แต่ก็เงียบไว้ส่วนพยาบาลขิมตอนนี้เงียบกริบทำตัวหดเหมือนอยากหายไปซะจากตรงนี้ให้ได้

      "พูดจาตลกดีนี่ไอ้หน้าจืด  ปล่อยคุณขิมเขานะเว้ย!"

      "ทำไม  ก็ผมเป็นแฟนขิมจริงๆ  ถ้าไม่เชื่อจะให้หอมโชว์มั้ย"ผมท้าทาย  ไอ้คนชื่อต่อหน้าถอดสีทันที "แล้วผมยืนดูอยู่นานละ  ผมบอกให้หมอไนท์ช่วยบอกว่ามีแฟนแล้วก็ยังไม่ยอมเลิกตื๊อ  คุณมันหน้าด้านมากนะมาจีบแฟนคนอื่นเขาเนี่ย"

      "..."ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากปากชายคนนั้นอีก  มีแต่ยืนอึ้ง  อึ้ง!  อึ้ง!!! กับเรื่องที่ได้ยิน  ผมไม่ปล่อยให้มันมาตื๊อต่อแน่เลยเดินควงแขนคุณพยาบาลออกมาจากตรงนั้นด้วย

      "พอได้แล้ว  ได้ทีแล้วเล่นใหญ่เชียวนะ คุณ! คน! ไข้!"หมอไนท์พูดเน้นเสียงหนักตรงท้ายประโยคให้รู้ถึงความไม่พอใจที่มีและหยิกแขนผมให้ปล่อยจากเอวคุณพยาบาลสาวที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำไปถึงหู  เธอถูกหมอไนท์ดึงตัวมายืนอีกข้างให้ห่างจากผม

      "อูยยย  เจ็บนะครับหมอ  ผมอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ"

      "ก็หมอเขารู้น่ะสิว่าเราน่ะเจ้าชู้"อเล็กซ่ามาเงียบๆแต่หนักหน่วง  พูดทีเดียวสาวๆต่างหัวเราะกันครืนส่วนผมได้แต่ยิ้มเขินๆไม่กล้าพูดอะไรต่อ  ให้พูดอะไรล่ะมีคนรู้ใส้รู้พุงขนาบข้างถึงสองคนอย่างนี้พูดไปเข้าตัวเปล่าๆ...แต่ยังไงก็ได้ออกจากโรงพยาบาลสักทีวะ!



///คุยกันหน่อยครับ:สำหรับการแก้ไขปรับปรุงนี้ผมจะค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องชื่อตัวละครแล้วครับเพราะว่ากลัวจะไปผิดต่อข้อกำหนดพรบคอมเลยต้องแปลงชื่อไปให้เห็นว่าไม่เป็นคนเดิมและต้องขอบอกตรงนี้เลยว่าการแก้ไขครั้งนี้ผมจงใจยื้อเวลาแก้ด้วยเพื่อให้เอามาลงในวันที่  1 ก.พ. เพื่อให้บังคับใช้กฎของห้องได้อย่างพอดิบพอดีด้วย  จากนี้ขอเตือนว่า  ห้ามขอบคุณเปล่าแล้วนะครับ  ใครขอบคุณเฉยๆ  อีโมเปล่า  เม้นกวนประสาทผมจะแจ้งทางmodให้จัดการและจะเลื่อนเวลาลงงานไปด้วยอย่างไม่มีกำหนด  ส่วนหนึ่งเพราะผมทั้งรับงานนอกทั้งเรียนทั้งทำโปรเจ็บแล้วยังมาเขียนนิยายอีกแต่ต้องมาเจออะไรที่ไม่ได้ช่วยเป็นกำลังใจเลยก็ออกจะหงุดหงิดอยู่เหมือนกัน  ทั้งนี้ต้องขออภัยคนที่ตอบมาดีๆ ณ ที่นี้ด้วยครับ  เอาล่ะเลิกมาม่าขี้เกียจบ่นเยอะเอาเป็นว่าขอให้อ่านกันอย่างมีความสุขครับผม


--------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนต่อไป


อักขระวิเศษ  บทที่4

[Golf88/3]

เก็บตัวอักษรตัวต่อไปได้

[dorsun]

ระดับนี้น่าเอาไปสร้างหนังเลยนะครับ

[wat2017]

สับสนตรงอักขระ

[Youtube11]

เกือบไปแล้ว

[gojira]

ได้รายคนแล้วต่อข้อแม้เสียไปหน่ยต้องมีอะไรทุก7วัน

[nkikuji]

สงสัยจะบอกความจริงไม่หมด

[Birdza]

เอาชื่อไปเพื่ออะไร

[P555]

อ่านตอนนี้ก็แอบงงๆอยู่นะครับ ติดตามตอนต่อๆไปน่าจะรู้เรื่องทั้งหมดครับ

[cm0025]

จัดการ ขิม อีก

[sarawut chanart]

เอาได้แต่อย่าให้ท้องกินก่อนนะ กินยาวๆ

[นิด หน่อย]

น้องเหนิงไปไหน

[Kingmar]

น้องพยาบาลชื่อขิม. เอ๊ะ ข จะมาเป็นคนต่อไปสินะ. รอเลย

[อัศวิน รัตนแก้ว]

กับพยาบาลขิมนี่ยังไง ดูทรงแล้วไม่น่าจะแค่จูบ.

[Man. Number1]

ระหว่างทางก็ได้ตัวอักษรพยัญชนะไทยมาเพิ่มอีกตัวแล้ว พี่กอล์ฟคงจะติดใจเลยทีนี้