งานแต่งเรื่องนี้มีความดาร์ค ไร้มนุษยธรรม ท่านใดที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ
ตอนนี้มีเนื้อหา......แล้วก็......และ......ซึ่งมัน......เลยนะคะ
เอาเป็นว่า ไปอ่านกันเลยค่า
-----------------------------------
สำหรับท่านใดที่ยังไม่ได้อ่าน Part ก่อนหน้า
Part 1
https://xonly8.com/index.php?topic=250628.0
Part 2
https://xonly8.com/index.php?topic=252704.msg2345909#msg2345909
Part 3
https://xonly8.com/index.php?topic=253239.0
Part 4
https://xonly8.com/index.php?topic=253980.0
Part 5
https://xonly8.com/index.php?topic=254485.0
Part 6
https://xonly8.com/index.php?topic=255180.0
Part 7
https://xonly8.com/index.php?topic=255651.0
Part 8
https://xonly8.com/index.php?topic=256263.0
Part 9
https://xonly8.com/index.php?topic=256653.0
Part 10
https://xonly8.com/index.php?topic=257200.0
Part 11
https://xonly8.com/index.php?topic=257553.msg2493224#msg2493224
-----------------------------------
หลังผมแก้แค้นบ้านอีบัวเสร็จ ผมก็กลับมาที่โรงพยาบาล
มาตกลงเรื่องสัญญาโดยเข้าประชุมกับอาจารย์หมอและแพทย์ระดับสูงเรื่องการเปิดตัวมิกกี้
ผลสรุป คือ ให้เลื่อนการเปิดตัวมิกกี้ออกไปก่อน เพื่อจะได้ใช้เวลาศึกษาวิจัยมิกกี้และใกล้ช่วงเปิดเทอมแล้ว พวกเขาจึงอยากให้ผมเรียนให้จบแล้วค่อยเปิดตัวหลังจากนั้น
ไม่งั้นสื่อจะเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผมจนการเรียนเสีย
ส่วนเรื่องการศึกวิจัยมิกกี้ หลังสอบเสร็จหรือมีช่วงหยุดยาว ผมต้องเดินทางมาโรงพยาบาลเพื่อให้พวกเขาศึกษาวิจัย
แถมพวกเขายังออกทุนการศึกษาให้ด้วย พ่อแม่ผมจะได้ไม่ต้องลำบากมาก แต่ค่ากินต้องหาเอาเอง
ซึ่งผมในตอนนี้หน้าหนาพอจะเป็นแมงดาเกาะอีพวกนั้นกินอยู่แล้ว จึงไม่ซีเรียสเรื่องเงินอีก
ส่วนแม่ของผม หลังได้รับการรักษา ผมก็ลองถามมิกกี้ดูว่าสามารถดัดแปลงความทรงจำได้ไหม
[ทำได้นะ]
ผมจึงให้มิกกี้ช่วยลบความทรงจำตั้งแต่ถูกบุกเข้าบ้านยันถึงปัจจุบัน ส่วนพ่อเลือกที่จะขอจำมันต่อไป
เพราะพ่อไม่อยากให้ผมรู้สึกเจ็บปวดอยู่คนเดียว ถ้าวันไหนผมไม่ไหว ผมก็สามารถมาระบายและขอคำปรึกษากับท่านได้ทุกเมื่อ
ส่วนเรื่องบ้านก็เช่าอยู่กันไปก่อน มิกกี้ช่วยดัดแปลงความทรงจำของแม่ว่าเราย้ายมาอยู่บ้านเช่าในวันที่ถูกบุกทำร้ายให้แทน ตื่นมาแม่จะได้ไม่งง
ในช่วงปิดเทอม วันๆ ผมอยู่แต่ในโรงพยาบาล คอยตอบคำถามและแสดงความสามารถสารพัดให้พวกเขาบันทึกและวิจัยอย่างต่อเนื่อง
ช่วงว่างก็ต้องนั่งทบทวนบทเรียนที่ขาดไป โดยมีมิวคอยช่วยติวให้
พอเรียนทัน ผมก็ยังได้มิวช่วยเลือกวิชา อัดหน่วยกิตเพื่อเรียนให้ทันคนอื่น จะได้จบพร้อมกันกับคนอื่นๆ ในห้อง
ถึงจะเหนื่อยมากแต่มันก็คุ้ม ถ้าจะจบและรับปริญญาพร้อมกันกับมิว
ผมสัญญากับตัวเองและมิกกี้ไว้ จริง ๆ การเรียนของผมมันเรียกว่าโกงเลยล่ะ เพราะอ่านอะไรไปมิกกี้ก็จำได้หมด
เพราะงั้นเวลาจะสอบ แค่อ่านคำถามในใจ มิกกี้ก็บอกคำตอบให้แล้ว
แต่ที่ผมยังนั่งเรียนเพราะอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันกับมิวแค่นั้นแหละ
[โคตรหลอกลวง]
เงียบเหอะน่า แกเองก็ถูกใจเธอไม่ใช่เรอะ
ผมรู้สึกได้ว่ามิกกี้ไม่ค่อยกระตือรือร้นในการงาบมิวเท่าไหร่ กลับปล่อยความรู้สึกสบายๆ ให้ผมแบบค่อยเป็นค่อยไปและสร้างความรักเอาเอง
ผมว่ามิกกี้ก็คงรู้ได้แหละว่าผมจริงจังและจริงใจกับมิวจริง ๆ
ตอนมีความสุข เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ
แล้วช่วงเวลาปิดเทอมก็หมดลง ผมได้กลับเข้าไปเรียนอีกครั้ง
ส่วนเรื่องเปลือยไลฟ์สดของผม แทบไม่มีใครพูดถึงเลยสักคน เรียกได้ว่าเกือบลืมกันหมดแล้ว
ไม่ได้ให้มิกกี้ทำนะ เพราะถ้าต้องมานั่งลบความทรงจำทั้งมหาลัยใครจะไปทำไหว ไหนจะศิษย์เก่าที่ยังคงดูเพจอยู่อีก
แต่เพราะไลฟ์สดสองแม่ลูกของอีบัวนั่นต่างหาก ที่จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นประเด็นร้อนแรงให้ถกกันอยู่
ช่วงผมอยู่โรงพยาบาล ข่าวทุกช่องก็ออกกันครึกโครมไม่หยุด
ลูกน้องของมันบางส่วนหนีตายเพราะพ่ออีบัวตื่นขึ้นมารู้ความจริงแล้วคลั่งไล่ยิงไปทั่ว
ลูกน้องอีกส่วนที่กลัวตายก็ยอมร่วมมือกับตำรวจแฉความผิด
ตอนนี้ความผิดมันเลยออกมารายวัน ยิ่งขุดค้น ยิ่งสาวก็ยิ่งเจอ เรียกได้ว่านักข่าวอ่านกันได้เป็นวัน ๆ
พวกข่าวช่วยเหลือหญิงสาว ทลายซ่องนี่ออกข่าวกันแทบเป็นรายชั่วโมง เหยื่อมีจำนวนเกือบหลักพัน มีทั้งส่งขายนอกประเทศ
ร้อนถึงกับต้องประสานงานให้ต่างประเทศเข้าช่วยเหลือ
ยังมีมาเฟียที่จ่ายเงินซื้อคลิปไลฟ์สดไปไม่พอใจที่พ่ออีบัวมันไม่ยอมคืนเงินให้ สาเหตุหลักเพราะผมเปย์ให้เด็กที่พวกมันออฟมาจนการเงินฝืดเคือง
พวกมันจึงไม่พอใจเลยสาวไส้และแฉประวัติความผิดก่อนหน้ากันในโซเชียล
จริง ๆ พ่ออีบัวไม่น่าพลาดทำตัวเองพังหรอก แต่คงเพราะความเครียดที่ผมประเคนให้มัน ตั้งแต่ลูกเมียโดนลูกน้องเอาแล้วไลฟ์สดประจานไปทั่ว ทั้งเรื่องที่มันกลายเป็นหญิงแล้วโดนผมข่มขืน และ ดุ้นที่หายไป ไม่มีวันกลับมา
มันต้องใช้ชีวิตต่อโดยมีหอยแทน ทั้งที่เป็นผู้ชาย
มันเลยพลาดครั้งใหญ่ จนทุกคนแทบจะรู้ไส้รู้พุงพ่อกับแม่อีบัวจนพวกมันไร้ที่ยืนในสังคมไปแล้ว
พอพวกมันล้ม ลูกน้องก็เริ่มถอยห่าง แต่ทุกคนถูกไล่จับแล้วดำเนินคดีกันหมด
ด้วยความร่วมมือจากหลายฝ่ายทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง
ทนายหลายคนก็เข้ามาช่วยเหลือเหยื่อฟ้องกลับ เกิดกระแสให้เหยื่อกล้าออกมาสู้ จนคดียาวเป็นหางว่าว ศาลเรียกไต่จนหัวหมุน
เพียงไม่กี่วันพ่ออีบัวที่เครียดจนผมร่วงก็ถีบหัวส่งแม่กับลูกของมันทิ้ง เพื่อลดคดีที่ต้องรับผิดชอบแล้วโยนความผิดเรื่องบังคับถ่ายหนังให้แม่อีบัวจนหมด
แม่อีบัวก็ไม่ยอม กลายเป็นศึกแฉกันไปมาจนความสัมพันธ์ขาดสะบั้น
ด้านอีบัวไม่มีใครอยากได้ พ่อกับแม่ของมันต่างผลักไสไล่ส่งให้ไปอยู่กับอีกฝ่าย เพราะคดีที่ต้องตามล้างตามเช็ดให้มันก็เริ่มมีคนฟ้องเอาผิด
ส่วนผมที่คิดว่าถึงเวลาจะไปรับมันมาใช้งาน อีบัวก็ดันหายเข้ากลีบเมฆไปซะเฉยๆ ตอนนี้มีหมายจับออกแล้ว แต่ก็ยังหาตัวมันไม่พบ
ส่วนคนที่ผมกังวลมากที่สุด อีไจโกะ ก็หายไปอีกคน ผมเดาว่าน่าจะไปจัดการหลักฐานความเชื่อมโยงที่อาจสาวมาถึงตัวมัน
อีไจโกะถึงกับดรอปเรียนไป 1 เทอม โดยอ้างกับสถาบันว่าต้องพักรักษาตัว อยู่ ๆ ก็ป่วย ยังไงก็โคตรแปลก
แต่มิกกี้กลับบอกว่า ไม่น่าจะใช่ทั้งหมด เหตุผลหลักเลย คือ ทั้งที่มันระวังตัวตลอด สังเกตจากตอนที่ผมโดนสั่งให้ไปเลียเท้า แชทที่ส่งให้ผมอ่าน พอผมอ่านจบมันก็ลบทิ้งทันที ภาพถ่ายตอนผมเลียตีนก็ไม่เหลือ
ความเชื่อมโยงมีแค่การเป็นเพื่อนสนิท แล้วทำไมมันต้องหายตัวไป ทั้งที่มันอยู่เฉยๆ มันก็ลอยตัวพ้นความผิดได้ทุกประการ
ต่อให้มีหลักฐานเอาผิด พ่อมันก็เป็นถึงนักการเมืองอาวุโส ยังไงก็ทำอะไรมันแทบไม่ได้
ต่างกันคนละขั้วกับอีบัวเลย อีบัวสามรถลากลงมาได้ เพราะมีคนคอยซ้ำเติมอยู่จากความชั่วสารพัดที่พ่อแม่และมันเคยก่อ
แต่กับอีไจโกะที่แบ็คใหญ่กว่านั้นเยอะ
มันวางตัวดีในฉากหน้า จนคนทั้งมหาลัยหลงรัก เป็นที่ชื่นชอบของอาจารย์ เรียนเยี่ยม กิจกรรมเป็นเลิศ สร้างชื่อเสียงให้มหาลัยได้ทุกปี แม้แต่ลงพื้นที่ติดตามพ่อไปช่วยชาวบ้านของมันจนออกข่าวด้วยซ้ำ
ถ้าความผิดไม่ร้ายแรงมากจริง ๆ มหาลัยน่าจะช่วยปกป้องมันด้วยซ้ำ แถมมหาลัยที่ผมเรียนอยู่ ผู้บริจาครายใหญ่ คือ แม่ของมันนี่แหละ
มันแทบจะมีเกราะป้องกันอยู่รายรอบ ผมลงมือกับมันโต้งๆ หรือส่งเดชไม่ได้เหมือนคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา
พอผมคิดตามที่มิกกี้บอก มันก็แปลกจริง ๆ ต้องมีเรื่องใหญ่อะไรสักอย่าง ถึงกับทำให้มันต้องหายตัวลงไปจัดการด้วยตัวเอง
ผมเคยคิดแผนปลอมเป็นอีไจโกะแล้วสร้างวีรกรรมเหี้ยๆ ดู
แต่มิกกี้บอกปัดทิ้งไปได้เลย ถ้าอีกฝ่ายมีหลักฐานยืนยันที่อยู่ แถมผมก็กำลังจะโดนเปิดตัวที่โรงพยาบาลของพ่อมิว
ถึงตอนนั้นถ้าทุกคนรู้ว่ามีพลังเลียนแบบร่างคนอื่น ความฉิบหายนั้นจะมาตกที่ผมทันที
สรุปคือ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง จนกว่ามันจะเคลื่อนไหวเข้ามาหาเราเอง
ทั้งที่ผมอยากจัดการมัน ความแค้นที่มันเอาทิชชูเช็ดคราบเยี่ยวแล้วยัดใส่ปาก บังคับให้ผมเคี้ยวแล้วกลืนลงไป
บังคับให้ผมเลียตีนต่อหน้าคนอื่น ๆ ได้ง่ายๆ โดยที่ตัวมันกลายเป็นฝ่ายผู้ถูกกระทำ
และเหยื่อก่อนหน้าผมที่โดนบีบจนต้องฆ่าตัวตาย ถ้าผมไม่มีมิกกี้ สภาพผมตอนนี้คงเป็นคงไม่ต่างอะไรจากหมาสวมปลอกคอแสนซื่อสัตย์ โดยมีอีไจโกะเป็นนายที่สั่งให้ไปตายตอนไหนก็ได้
ผมจึงได้แต่อดทนเก็บความแค้นนี้ไว้
แต่มันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาลัยของผมกลับมาปกติเหมือนอย่างเคย ถึงจะยังโดนผู้หญิงเกือบทั้งมหาลัยรังเกียจเพราะเหตุการณ์เลียตีนอีไจโกะก็เถอะนะ
แต่ก็ดีกว่าตอนผมเป็นหมาให้พวกมันเยอะ
แต่ถึงอย่างนั้นมิวก็ยังไม่ค่อยสบายใจ เพราะอีมิ้ลค์กับน้ำพั้นก็หายเข้ากลีบเมฆไปเหมือนกัน
ผมเดาว่าน่าจะหนีไปเรียนไปที่อื่น เพราะกลัวอีบัวแฉหรือเอาคลิปมาแบล็คเมล์พวกมัน
ยังไงฐานะพวกมันก็ดี อาจไปต่างประเทศแล้วก็ได้
แต่มิกกี้บอกว่าในตัวมิ้ลค์ยังมีร่างแยกของเขาอยู่ แต่ปัญหาคือเชื่อมต่อไม่ได้ เหมือนสลบอยู่ ต่างจากใช้พลังงานเยอะ เหมือนถูกทำให้สลบ
ซึ่งมิกกี้ก็บอกอะไรไม่ได้มากและจะหาทางจัดการเอง ผมจึงได้แต่ยอมปล่อยไป
ถึงจะเป็นห่วงทาสสองตัวนั้น ในฐานะสิ่งของใช้แก้เงี่ยนก็เถอะ
ในเมื่อไม่มีอุปสรรคขวางทาง แถมผมก็สนิทกับพ่อมิวและมิวขึ้นด้วย
ผมจึงรวบรวมความกล้าเข้าหามิวอย่างอ้างว่าไม่เข้าใจบทเรียน
พอคาบเรียนหมด มิวก็จะเรียกผมไปติวให้ด้านล่างอาคารเรียน
ท่ามกลางสายตาอิจฉาของพวกผู้ชายและสีหน้ารังเกียจจากพวกผู้หญิง
ส่วนผมเขินจนเรียนไม่เข้าหัว จนโดนมิวงอนใส่บ่อยๆ
ผมจึงต้องเขกหัวแลบลิ้น เล่นมุกฝืดๆ แล้วตั้งใจฟัง
ซึ่งเธอก็ขำแล้วหายงอน ผมจึงอดยิ้มตามไม่ได้
หลังเรียนเสร็จ ผมก็ชวนเธอไปกินข้าว เพราะสังเกตหลายครั้ง เมื่อไม่มีคนอื่นๆ ในแก๊ง มิวมักจะไปกินกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มอื่น
แต่ปัญหาคือคุยกันคนละสไตล์แถมยังประหม่าเพราะต้องเกรงใจ ไม่เหมือนตอนอยู่แก๊งเดียวกัน ที่มิวจะหัวเราะแล้วต่อบทสนทนากันได้เรื่อยๆ กับพวกมัน
ผมที่รู้สึกผิด นิดๆ จึงชวนเธอไปทานข้าวด้วยกัน โดยอ้างว่าจะคุยเรื่องมิกกี้
[ หรา ]
555 หยวนๆ หน่อยน่า
แต่ผมก็คุยเรื่องมิกกี้จริงๆ ไม่ใช่อะไรน่าเบื่ออย่างมีพลังทำอะไรได้บ้าง
[ อ๋อเหรอ น่าเบื่อเหรอ ]
555 ล้อเล่นคร้าบ
แต่คุยจำพวกการทดสอบต่าง ๆ โดยพูดถึงพ่อของเธอบ่อย ๆ ทำให้ดูไม่เข้าหามากเกินไป
สรุปคือไหลลื่น
[ จ๊ะ พ่อปลาไหล ]
ขัดเก่งจริงจริ๊ง
พอคุยเรื่องที่โรงพยาบาลจบ มิวก็เล่าเรื่องอื่นให้ฟัง ว่าตอนเด็กเคยไปรอพ่อที่นั่นบ่อยๆ
ผมจึงมีสิทธิต่อประโยค ถามจำพวกตอนเด็กกินขนมแบบนี้มั้ย จำของเล่นอันนั้นได้มั้ย
[ นั่นมันคุยกับเพื่อนผู้ชาย ]
ช่างเหอะน่า ก็พอได้ผลแหละฟะ
มิวก็เล่าให้ฟัง ซึ่งผมก็เล่าด้วยโดยเอาส่วนฮาๆ มาเล่า เช่น ซื้อเหมาเพื่อลุ้นของเล่นตัวที่อยากได้ แต่ปรากฏว่าทุกซองดันออกตัวเดียวกัน
มิวก็หัวเราะและเริ่มรู้สึกดีขึ้น ผมจึงเล่าประวัติตอนที่อยู่โรงเรียนและคอยหยุดเมื่อเธอนึกความหลังตอนเด็กของเธอออกแล้วเล่าให้ฟังบ้าง
แต่มิวเป็นผู้ฟังที่ดีมาก จนผมต้องแกล้งทำเป็นจบเรื่อง ไม่งั้นมิวจะไม่พูดเพราะกลัวพูดแทรก
ยิ่งได้คุยผมมิวก็ยิ่งแสดงนิสัยน่ารักๆ ออกมา ตั้งแต่ทานข้าวอย่างมีออร่า
ไม่ได้พูดเกินจริงเลย ผมมองจนเหม่อเลย คนอะไรทานได้สวยขนาดนั้นแถมยังดูน่าอร่อยอีกต่างหาก จนผมเกือบลืมตัวเผลอหยิบเม็ดข้าวที่ตกอยู่ขึ้นมากิน
ดีที่มิกกี้เตือนผมทัน ไม่งั้นภาพพจน์เสียหมด
แล้วตอนเราคุยกันยิ่งได้ฟังเสียงนุ่มๆ เพราะๆ ยิ่งมิวติดไฟแล้วเล่าอย่างสนุกปาก มิวช่างสดใสอย่างกับนางฟ้า
พอคอแห้งก็ดื่มน้ำ ท่าดื่มน้ำกับตอนกลืนลงไปก็ทำผมน้ำลายไหลจนมิกกี้ต้องเข้ามาช่วยสูดให้
ตอนมิววางขวดน้ำ ผมนี่จ้องปากขวดไม่วางตาจนมิกกี้ต้องร้องเตือน
ก็มิวเล่นทำผมหลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว แต่อยากกินน้ำจากขวดนั้นต่อจากเธอจัง จูบทางอ้อมเลยเชียวนะ
แต่เพราะมิกกี้ห้ามเลยหักห้ามใจตัวเองได้ แต่นี่เป็นการทานข้าวที่มีความสุขที่สุดในชีวิตเลย
พอเก็บจานไปให้แม่ค้าผมก็อาสาเดินไปส่งเธอที่รถ ก่อนข้ามถนน ผมรู้สึกได้ว่ามิกกี้แอบยิงอะไรก็ไม่รู้ออกไป
จังหวะเดินข้าม มีรถมอเตอร์ไซค์เสียหลักเซมาจะชนมิว และผมซึ่งอยู่ๆ พละกำลังก็เพิ่มขึ้น
[ หลบสิ รออัลไล ]
ผมคว้ามิวเข้ามากอดแล้วเบี่ยงตัวหลบได้ทัน ส่วนมิกกี้ก็เตรียมปล่อยรยางค์ออกมาช่วยเผื่อเหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่คิด
โคตรน้ำเน่าเลยมิกกี้
[ แต่ก็ได้ผล ป้ะล่ะ เอ้าเข้าฉากต่อ เดี๋ยวน้องนางรอเก้อ ]
ผมจึงกลับมาที่สถานการณ์ตรงหน้า
มิวอยู่ในอ้อมแขน และต่างฝ่ายต่างก็จ้องหน้ากันในระยะประชิด ลมหายใจอันรุนแรงจากความตกใจของเธอเข้าปะทะใบหน้าผม ผสมกับไอร้อนจากร่างกายเธอ ทำผมใจเต้นแรงดังโครมคราม
ส่วนมิวหน้าแดงแปร๊ด
"ขะ ขอโทษที พอดี มัน เอ่อ.."
"ไม่เป็นไร ๆ ขอบคุณที่ช่วยนะ... นัท"
พูดจบเธอก็ผละออกจากอ้อมอกผมแล้วหันหลังให้ ก่อนเดินตัวแข็งเหมือนหุ่นยนต์ไปถึงลานจอดรถอีกฝั่ง
ท่าทางของเธอดูตลกดีจนผมหลุดขำ
มิวหันมามองค้อน ทำแก้มป่องไม่พอใจ แต่สายตากลับหลบไม่กล้ามองผมตรงๆ
ผมจึงบอกขอโทษไปอีกทีพร้อมกับบอกว่าจะเลิกขำแล้ว
"ขับกลับดีๆ นะครับ"
"อะ อื้ม นัทก็ด้วย กลับดีๆ ล่ะ"
พวกเราจึงแยกกันด้วยประการล่ะฉะนี้
ซึ่งผมขับกลับหออย่างมีความสุข
ตั้งแต่ทางเข้าหน้าหอยันถึงห้อง
ยาม รวมถึงนักศึกษาคนอื่น ๆ ที่เห็นผมยิ้มแป้นไม่หยุด ต่างทำสีหน้างงงวย ประมาณว่าไอนี่เป็นอะไรของมัน
แต่รูมเมทนี่สิมันทำหน้าขยะแขยงใส่ แต่มันไม่กล้าหือกับผมแล้ว จึงต่างคนต่างอยู่
คืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดี
ผมไปอาบน้ำอย่างมีความสุข แต่ความชั่วยังมีบ้าง ผมเก็บฉากตอนที่อยู่ด้วยกันกับมิว
เช่น ตอนติวให้ ผมก็ดัดแปลงสิ่งที่พูดเป็นคำลามกเชิญชวนผมเข้าโรงแรม
ตอนดื่มน้ำ ก็จินตนาการเป็นฉากเธอกลืนน้ำของผม
ทำสถิติชักว่าวด้วยผู้หญิงคนเดียวไป 7 รอบ
จนรูมเมทมันบ่นงุบงิบว่าอาบช้าฉิบหาย
แต่ผมก็เลือกที่จะปล่อยผ่านไปเพราะตอนนี้กำลังมีความสุข
ผมเข้านอนอย่างสบายใจ คืนนี้ต้องฝันเห็นมิวให้ได้
แต่ระหว่างที่รูมเมทมันอาบน้ำนั้น
[ แปลกแฮะ ]
-----------------------------------
อ่านเรื่องเสียวเรื่องอื่นของกวางได้ที่
fictionlog
https://fictionlog.co/b/5feaf4e60f82f4001be1a182
readawrite
https://www.readawrite.com/?action=manage_article&article_id=f13f70b6e98cb50e4236ebf74ac1b5bc&tab=mainManageChapter
https://www.readawrite.com/a/ad01fccef31977301dcdfef8d2f94d9b
hongsamut
https://www.hongsamut.com/my-fiction/6088/chapter/index เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
จะพลิกอีกไหม
พลิกอีกนี่ฮาเลยนะครับ
เรื่องนี้แค้นกันไปแค้นกันมาไม่รู้จักจบจักสิ้น
เหมือนพายุใหญ่จะตามมา
แกควรระวังตัวไว้เลยนะนัท มาทรงนี้ สามสาวผนึกกำลังมาลุยแกแน่นนอน
การแก้ปค้นกะลังจะมา นัทอย่ามัวระเริง
ไจโกะหายไปไหนนะ
ดูแล้วความสุขน่าจะมีอีกไม่นาน น่าจะมีเรื่องเซอร์ไพรส์ตามมาอีกแน่นอน
มันต้องมีเรื่องอะไรตามมาอีกแน่ๆ
หรือมีไรเกี่ยวกับรูมเมทคนนี้ แบบเซอร์ไพรส์
มันคือสัจธรรมของโลกช่วงที่มีความสุขมักสั้นนัก
ดูทีความสุขจนน่ากลัวเลย 55555
แค้นยังไม่ได้จัดการให้ครบ ระวังตัวด้วย
แก๊งสาวๆอาจจะเตรียมล้างแค้นกลับนะครับ
มีพลิกอีกแน่เลย เปิดประเด็นไจโกะไว้
นี่มันความสงบก่อนเหตุการณ์ใหญ่
พายุรา้ยกำลังจะมารึเปล่าเนี่ย น่าจะมีความสุขแบบนี้ได้ไม่นาน
ตัวละครที่หายไปนี่แหละประเด็นเลยล่ะ
ไม่จบง่ายๆต้องมีอะไรตามมาอีกแน่ๆ
การแก้แค้นกะลังจะมา สามสาวรวมตัวกัน
บัวอนาคตดับวูบ
แก้แค้นจบแล้ว จะไปทางไหนต่อเนี่ย
นี่มันความสงบก่อนพายุมาชัดๆ
แก้แค้นกันไปกันมาสนุกน่าดูเลย 5555
ไจโกะ หายไปแบบนี้ คลื่นลมสงบ มันต้องมากับ พายุร้าย อ่านในนี้ งง ๆ บทสำคัญลงไม่หมด ต้องหาอ่านตัวเต็ม
แฮปปี้ละมุนมากครับ ได้มีช่วงชีวิตดีๆ บ้าง
ต้องเก็บให้ยกแก๊งแล้วสร้างฮาเร็มส่วนตัวเลย
ทิ้งทาสเลยนะ
ปนะมาทแบบนี้เจอแทคทีมเอาคืนรอบนี้ริดยากเลยน่าา ฝั่งนั้นเริ้มจับทางได้แล้ว
รูมเมท ก็ยังไว้ใจไม่ได้นะ
ถ้าบอกว่ามีตัวต่างดาวมาอีกนี่ ฮอลลีวูดเลยนะ
อยู่ๆสาวๆหายไปกันหมด ชักจะเริ่มไม่ค่อยดีอีกแล้ว
จะมีเหตุการณ์อะไรอีกมั้ยเนี่ย
มีคดีพลิกมั้ยนิ
แก๊งสาวๆๆเกินอะไรขึ้น อยู่ๆๆหายตัว
เหมือนหนังที่ตัวโกงต้องมาเอาคืน ตัวเอกแน่ๆ
กำลังมีความสุข กลัวจะหักมุมพลิกล้อกจัง
ไจโกะต้องพยายามดึงความสามารถมิกกี้ในร่างแยกที่อยู่ในทาสทั้ง 2 ไปใช้แน่เลย
เหมือนพายุชุดใหญ่จะตามมา
หายกันไปหมด ไปรวมหัวกันหาทางแก้แค้นแหงๆ
สาวๆหายไปรวมตัวเอาคืนเปล่า
เพิ่งเปิดอ่านครั้งแรก ต้องไปไล่อ่านตั้งแต่ต้นแล้วครับสนุกมาก
ระวังตัวไว้ก่อนนะครับหาตัวบัวไม่เจอด้วย
จะมีพลิกไหมน้า สาวไปอาจรอแก้แค้นคืนก็ได้
กลัวไจโกะจะหาทางปิดปากเนี่ยแหละ
มีวุ่นวาย ตอนต่อไปแน่ๆ
คดีพลิกมั้ยนิ
::Glad::ขอบคุณครับที่แบ่งปัน ::Sobad::
น่าติดตาม
ไจโกะต้องเป็นบอสใหญ่ตัวสุดท้ายแน่ๆเลย รอลุ้นครับ
มีอะไรแปลกไป?
น่าจะมีพลิก มิวดูดี้ดี ผิดเพื่อนคนอื่นๆ
สนุกมากครับติดตามตลอด มีเรื่องพลิกไปพลิกมา
ย้อนรอยหาความจริง
เอ แปลกๆ ครับ
มันดูราบรื่นแปลกๆ
ไจโกะหายไปไหนน่า
เจอล้างแค้นแน่ๆไอ้นัทเอ๋ย
ระวังแก๊งสาวๆไว้ให้ดีนะนัท
ขอฉากน้องมิวโดนเสียบซะทีสิครับ ::HeyHey::
ที่ติดต่อไม่ได้นี่ต้องมีอะไรแน่ๆ
ขอบคุณครับ
ลุยมาเยอะขนาดนี้ยังไม่หายยากอีกเหรอ
ถ้าบอกว่ามีตัวต่างดาวมาอีกนี่ ฮอลลีวูดเลยนะ
รอการแก้แค้นคืนนะ
ระวังโดนเอาคืนกลับ
เหมือนจะแปลกๆนะ
แบบนี้จะล้างแค้นไปมาไหม
เดวน่ะรูมเมทยังไม่ตายเหรอ