เหมือนว่าที่ลงไปรอบก่อนจะหายไป เพราะงั้นจะลงตอนนี้ใหม่นะครับ
----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0)
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0)
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0)
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0)
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0)
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0)
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2567)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2567)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB : https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
---------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)
(https://i.postimg.cc/HnwVdjF6/01-3.jpg) (https://postimg.cc/p5d2BVWj)
(ฉืออู๋เหยา)
(https://i.postimg.cc/J48sKcBv/1-56.jpg) (https://postimg.cc/5jP92zgS)
(เชียนเย่หยิงเอ๋อร์)
(https://i.postimg.cc/D0k891pW/108256110-p5.jpg) (https://postimg.cc/phCW85Hx)
(มู่ปิงหยุน)
-----------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 8 หั่วพั่นหยุนชำระแค้น
มู่ปิงหยุนไม่ตอบคำ นางก้าวถอยหลังสร้างระยะห่าง เมื่อความอ่อนนุ่มที่กดอยู่บนแผ่นอกหายไป ความเสียดายก็เกิดแก่หั่วพั่วหยุน
มู่ปิงหยุนเข้าหาน้ำเชื้อของหั่วพั่วหยุนที่กองรวมบนพื้น นางย่อร่างลงดุจสุนัขโดยหันหลังให้อีกฝ่าย ไม่ใช่แค่นั้น บั้นท้ายกลมกลึงยังยกสูงราวกับกำลังล่อลวงหั่วพั่วหยุนก็มิปาน
หั่วพั่วหยุนจ้องมองตาถล่น ก้นอวบอัดที่ปกคลุมด้วยกระโปรงขาวลอยเด่นต่อหน้ามัน ที่สำคัญส่วนตรงกลางระหว่างรอยแยกคล้ายจะเปียกเล็กน้อย
"อืม..แผล่บ...แผล่บ...แผล่บ.."
มู่ปิงหยุนจงใจอยู่ในท่าที่เย้ายวนและเลียเชื้อบุรุษบนพื้นทีละน้อยด้วยลิ้นของนาง สะโพกส่ายไปส่ายมาเป็นครั้งคราว
"..."
แท่งเอ็นหั่วพั่วหยุนบวมเป่งจนมีสีม่วง ประหนึ่งว่ามันจะระเบิดจากความอัดอั้น
"ดูท่าเจ้าพิภพเทพอัคคีจะไม่อาจสงบลงหลังจากปลดปล่อยไปแค่ครั้งเดียว...หากเจ้าพิภพเทพอัคคีไม่รังเกียจ..."
มู่ปิงหยุนแหวกกระโปรงหิมะของนาง เผยให้เป็นบั้นท้ายขาวนอลและอ่อนนุ่ม จากนั้นใช้มือเรียวแหวกแก้มก้นทั้งสองข้าง ร่องลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นขมิบเปิดและปิดราวกับกำลังเชื้อเชิญ
"...นำพาความเป็นชายของท่านเสียบเข้ามาในร่างของข้า...ผู้เป็นอาจารย์เฟยเสวี่ยเพื่อระงับไฟอันร้อนแรงก่อนดีรึไม่?"
ทุกคราที่ส่วนสงวนอ้าหุบ ของเหลวใสหนืดจะถูกบีบออกมาและหยดลงบนพื้น
"เอ่อ..."
อย่างไรก็ตามหั่วพั่วหยุนไม่ได้เข้าตะครุบทันทีเยี่ยงสัตว์ป่า มันกลับยืนนิ่งอดกลั้นอยู่
มู่ปิงหยุนเห็นหั่วพั่วหยุนไม่เข้ามาชำเรานางเสียที นางก็อดทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าหั่วพั่วหยุนไม่รีบลงมือ นางมีหวังถูกจักรพรรดินี 'ลงโทษ' ในภายหลังเป็นแน่ ด้วยเหตุนั้นมู่ปิงหยุนจึงตัดสินใจใช้สิ่งกระตุ้น
มือที่แหวกบั้นท้ายในทีแรกเลื่อนเข้ามาเพื่อเปิดช่องทางรัก กลีบสาวอมชมพูุถูกรั้งออกซ้ายและขา อ้ากว้างจนแลเห็นเยื้อสีขาวบางที่ติดกับพนังสีแดงสดข้างใน และเยื้อนั้นก็มีรูเล็ก ๆ เจาะอยู่ นี่คือรูที่หยุนเช่อสร้างขึ้นเมื่อวันก่อน
"ท่านดู เจ้าพิภพเทพอัคคี...นี่คือ 'ร่องรอย' ที่หยุนเช่อสร้างไว้บนเยื้อพรหมจรรย์ของข้าเมื่อวันวาน ท่านไม่ต้องการใช้แกนกายที่ใหญ่และยาวของตน...ใหญ่ยิ่งกว่าหยุนเช่อ ชำแหลกเข้าไปทำลายเยื้อพรหมจรรย์ทั้งหมดของข้า ทิ้งร่อยรอยที่ไม่มีทางลบเลือนอย่างถาวร กับสตรีที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์ของหยุนเช่อ เปลี่ยนรูปร่างภายในของข้าให้เป็นไปตามรูปทรงของท่านตามใจชอบ?"
ดวงเนตรของหั่วพั่วหยุนหดวูบ ยามจับจ้อง 'สตรีของหยุนเช่อ' ที่กำลังชักชวนมัน เดิมทีมันพยายามอดทนอดกลั้นเต็มที่ แต่แล้ววาจาของมู่ปินหยุนก็ทำลายปราการด่านสุดท้ายของมันอย่างสิ้นเชิง
จุดประสงค์ที่มันไล่ตามเฟยเสวี่ยก็ไม่ใช่เพื่อครอบครองสตรีที่หลงรักหยุนเช่อหรอกหรือ บัดนี้มีผู้หญิงของหยุนเช่ออีกคนตรงหน้า คนที่เหมือนพยายามยั่วยวนมันอย่างไม่ทราบสาเหตุ มิหนำซ้ำเยื้อพรหมจรรย์ของนางเกือบจะสมบูรณ์ ถ้ามันตัดสินใจลงมือในตอนนี้...
พริบตานั้นหั่วพั่วหยุนก็ลุกโชนด้วยเปลวไฟและพุ่งไปด้านหลังมู่ปิงหยิน มู่ปิงหยุนครั้นสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่าน นางก็หลับตาลงเงียบ ๆ เฝ้ารอสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
เมื่อหั่วพั่วหยุนมาถึงเป้าหมาย มันก็ใช้แรงหนุนส่งนี้เพื่อจู่โจมมู่ปิงหยุนโดยตรง
สวบ!!
อึดใจที่หั่วพั่วหยุนเข้าชน เพลิงอีกาทองคำบนร่างมันและพลังหงส์น้ำแข็งของมู่ปิงหยุนก็ประสานกัน เกิดเป็นไอน้ำจำนวนมากกระจายกว้าง บดบังทัศนวิสัยของหยุนเช่อให้ไม่อาจสอดส่องคนทั้งสองได้ชัดเจน
รอจนไอน้ำหายไป แกนกายที่อ่อนยวบของหยุนเช่อก็ผงาดกล้าทันทียามเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า
คนสองคนที่หลอมรวมกัน ไถลไปข้างหน้าเป็นทางยาว แท่งเนื้อของหั่วพั่วหยุนเสียบอยู่ในร่องสงวนของมู่ปิงหยุนสุดลำ และมันก็เริ่มขย่มนางเยี่ยงโสเภณีครั้งแล้วครั้งเล่า สลับกับตบก้นมู่ปิงหยุนอย่างแรง
"อ๊ะ!....อ๊ะ...อ๊ะ!....อ๊ะ!..."
มู่ปิงหยินทำได้แค่ร่ำร้องปานจะขาดใจเหมือนสาวน้อยที่ถูกฮั่วพั่วหยุนข่มเหง
ทันทีที่หั่วพั่วหยุนกระแทกเข้าไป ความบริสุทธิ์ของนางก็ถูกทำลายจนหมด กระทั่งปากมดลูกก็ถูกทะลวงอย่างง่ายดาย เป็นครั้งแรกที่นางถูกรุกล้ำถึงระดับนี้ จากน้ำมือของชายที่อายุน้อยกว่าเป็นหมื่นปี สายโลหิตไหลซึมออกจากรอยเชื่อมระหว่างทั้งสอง ทว่าหั่วพั่วหยุนไม่มีความคิดจะหยุดหรืออ่อนโยนแม้แต่น้อย เพลิงอีกาทองคำปะทุขึ้นและแผดเผาเสื้อผ้าทั้งหมดบนร่างมู่ปิงหยุนจนไม่เหลือสิ่งปิดบัง
ยามที่ไร้อาภรณ์ปิดกั้น หน้าอกคู่โตดุจชามคว่ำของมู่ปิงหยุนก็แกว่งไกวตามแรงกระแทกขณะที่หั่วพั่วหยุนโยกเอวจากด้านหลัง หยุนเช่อที่เฝ้ามองทั้งสองคนสามารถเห็นท้องน้อยมู่ปิงหยุนที่นูนขึ้นจากแท่งบุรุษที่กำลังทะลวงเข้าออก
หยุนเช่อยิ่งมายิ่งขยับใกล้ จับตามา 'อดีตนางเซียน' ที่อยู่ตรงหน้ามันกำลังถูก 'อดีตพี่น้องร่วมสาบาน' ของมันสมสู่ดุจสุนัข มันก็ควักหนอนน้อยออกมาและตรงไปที่ใบหน้ามู่ปิงหยุน
มู่ปิงหยุนซึ่งอดทนต่อความเสียวซ่านจากด้านหลังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายคุ้นเคยตรงหน้า นางก็รับทราบว่าเป็นหยุนเช่อ มันกำลังเฝ้าดูนางถูกชายอื่นร่วมรักอย่างหฤหรรษ์ไม่ต่างจากสุนัขตัวเมีย
แม้ว่าจะเป็นการยินยอมเพื่อทำให้หยุนเช่อพอใจ แต่เมื่อคำนึงว่านางซึ่งมีชีวิตอยู่มายาวนานและเป็นถึงเจ้าพิภพ...ผู้นำของพรรคเทพหงส์น้ำแข็ง ตอนนี้กลับกำลังถูกขย่มไม่ต่างจากคณิกา ถูกบุรุษที่ไม่ได้รักด้วยซ้ำแย่งชิงความบริสุทธิ์ไป นางพลันรู้สึกขุ่นเคือง อดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายใส่หยุนเช่อผู้เป็นต้นเหตุ
เส้นทางนี้เมื่อเลือกแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับ ทำได้แค่ปล่อยเลยตามเลยและเพลิดเพลินกับมัน ตอนนั้นเอง ตราประทับที่ฉืออู๋เหยาสลักไว้ในจิตวิญญาณของมู่ปิงหยุนก็เริ่งทอแสงอีกครั้งและจางหาย ราวกับพอทำหน้าที่เสร็จสิ้น มันก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
"อ๊า..อื๊อ...เป็นอย่างไรเจ้าพิภพเทพอัคคี...อร๊างง...ร่างกายของข้า...ผู้เป็นสตรีของหยุนเช่อใช้งานได้ดีรึไม่...อื้มมม"
"ดี!! ดียิ่ง!! ไม่นึกเลยว่าร่างกายของสตรีจะสร้างความอภิรมย์ปานนี้ แถมยังตอดรัดได้แน่น..อึก...โอ้ รู้สึกดีจริง ๆ"
"ฮ่าห์....อ๊า...หากท่านรู้สึกดีก็ทำให้แรงขึ้น ฉีกทึ้งร่องของข้าให้ย่อยยับ เปลี่ยนสตรีของหยุนเช่อให้กลายเป็นของท่านอย่างสมบูรณ์ เจ้าพิภพอัคคีจะคิดว่าข้าเป็นเฟยเสวี่ยก็ได้...อยากทำอะไร...ก็ตามใจท่าน...อืออ...จะรุนแรง...จะตบตี...อ๊าง!!"
มู่ปิงหยุนประหนึ่งกลายเป็นคนละคน นางถึงขั้นขอให้หั่วพั่วพยุนยกระดับความรุนแรง
"เป็นคำขอของเจ้าพิภพปิงหยุน ผู้น้อยอย่างข้าไหนเลยจะไม่ทำตาม"
หั่วพั่วหยุนคว้ามือของมู่ปิงหยุนและดึงร่างกายส่วนบนของนางขึ้นเหมือนควบอาชา ส่วนเอวเร่งความเร็วจนพร่ามัว
"อ๊ะ! อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า...แรง...รุนแรงเหลือเกิน...ชั่วชีวิตที่ข้ามัวแต่รักษาพรหมจรรย์...ช่างโง่เขลานัก...ถึงกับพลาด...สิ่งดี ๆ แบบนี้...อู้ววว...ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย!! แรงอีก!! แรงอีก อ๊า..อ๊า...อ๊า..อร๊างงง!!"
หยุนเช่อมองหน้าอกที่สั่นไปสั่นมาของมู่ปิงหยุน ได้ยินถ้อยคำหยาบโลนของนางเมื่อครู่ มันอดไม่ได้ที่จะดึงยอดปทุมของนางข้างหนึ่งจนยืดออก
"โอ้? จะบอกว่าท่านเจ้าพิภพปิงหยุนไม่ได้รู้สึกดีตอนทำรักกับหยุนเช่องั้นรึ?"
"อึก...อื๊อ...อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า!! ถูก...ถูกต้อง!! ไม่ดีสักนิด!! หยุน...หยุนเช่อ...มันไม่สามารถทำลายเยื้อพรหมจรรย์ของข้าได้หมดด้วยซ้ำ...อู้ววว...ไม่อาจทิ่มทะลวงมาถึงมดลูกของข้า...อ๊ายยย...เพราะหนอนน้อยไม่เอาอ่าวพรรค์นั้น...น้ำหน้าอย่างมัน...คู่ควรแล้วที่จะให้คนรักต้องไปหลับนอนกับชายอื่น...อ๊างงง!!"
มู่ปิงหยุนโอดครวญเสียงดัง ราวกับกลัวว่าหยุนเช่อที่อยู่ห่างแค่เอื้อมจะไม่ได้ยิน
"ดีมาก!! ท่านเอ่ยได้ดี!!! ฮ่าฮ่าฮ่า...พี่หยุน ไม่สิ...จักรพรรดิหยุน ข้าไล่ตามเจ้ามาชั่วชีวิต แต่ทุกครั้งต้องถูกเจ้าข้ามหัวซ้ำแล้วซ้ำแล้ว แต่วันนี้!! ในที่สุดข้าก็ได้ชดเชยกลับมา...ฮ่าฮ่า...โอ้...ข้าจวนจะเสร็จแล้ว!! ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!!"
มู่ปิงหยุนรู้ตัวว่าหั่วพั่วหยุนต้องการที่จะหลั่งข้างนอก นางจึงรีบพูดเพื่อหยุดมัน
"อย่าดึงออกมา...อือ...ปล่อยข้างใน...ส่งมันเข้ามาในตัวข้าทั้งหมด!!"
"นั้น...นั้นมัน...ไม่ดีกระมัง"
ต่อให้นาทีนี้หั่วพั่วหยุนจะลงมืออย่างห้าวหาญ แต่มันก็ยังไม่กล้าที่จะแตกในมู่ปิงหยุน เกิดนางตั้งครรภ์และหยุนเช่อรู้เข้า ทั้งตัวมันและพรรคเทพอัคคีจะต้องพินาศสิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
"มีอะไรไม่ดี...อ๊า...ท่านพึ่งบอกว่าจะเอาชนะหยุนเช่อไม่ใช่รึ? หากท่านอยากชนะมัน อยู่เหนือมันตลอดกาล...ก็ปล่อยเมล็ดพันธุ์ของท่านออกมา...ปล่อยเข้ามาในมดลูกของข้า...ทำให้ข้าท้อง...ทำให้หยุนเช่อ...เลี้ยงดูสายเลือดของท่าน...โอ้...นั้นจึงเป็นชัยชนะที่แท้จริง!!"
หั่วพั่วหยุนซึ่งลังเลแต่เดิม ครั้นได้ยินคำพูดของมู่ปิงหยุน ความลังเลทั้งหมดของมันก็มลายไป
"นี่เป็นวาจาของท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!! อย่าลืมไปแก้ตัวกับหยุนเช่อเมื่อท่านตั้งครรภ์ในภายหลัง!! ข้าไม่ขอรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น"
"ไม่มีปัญหา!! เจ้าพิภพเทพอัคคี...ขอเพียงเจ้าปล่อยเข้ามาในตัวข้าทุกหยาดหยดและทำให้ข้าท้องโต เรื่องราวหลังจากนั้นข้าจะจัดการเอง...เอาเลย!!"
[/size]
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
แล้วเมื่อไรลูกศิษย์จะได้เสียซิงสักที
เจ้าพิภพได้ของดี
ไม่รอด
ของจริงจะดีขนาดไหน ต้องลอง
::Shy::
อ่านแล้วรู้สึกแปลกแฮะ อาจจะไมค่อยได้อ่านแนวนี้เท่าไหร่
ส้มหล่นนะเทพอัคคี
ฝากลูกฝากหลานให้หยุนเชอเลี้ยงแทน สบายเลย
เด็ดจิงคับเรื่องนี้
ดีล้างแค้นแบบไม่ต้องกังวลอะไร
โอ้เจ้าพิภพอัคคีจัดหนักขนาดนี้สงสัยแค้นจัด
ยสตน.ซะด้วย
จะเอาให้ท้องเลยด้วย หยุนเช่อแพ้หมดรูปเลยงานนี้
ร้อนแรงจริงๆเทพอัคคี
หยุนเช่อไม่แค้นแต่เสียวยิ่งขึ้น
ทำได้ดีมากฮะร่านดี
ต้องอ่านนิยายจีนมาเยอะมากๆถึงเขียนสำนวนได้ขนาดนี้ สุดยอดจริงๆ ภาพประกอบAIก็ช่วยให้จินตนาการเตลิดไปได้ง่ายขึ้นมากเลยครับ
รอพาทคู่น้องสาวหวังว่าจะมีมานะ
โชว์ชื่อตอนใหม่ล่วงหน้า ทำให้อยากอ่านเร็ว ๆ เลย ขอบคุณครับ
ใครจะท้องโตคนแรกน้าา
ปิงหยุนบอกว่าเด็ดกว่าพี่หยุนก็เจ้าอัคคี
ไม่เสียชื่อเทพอัคคี ร้อนแรงจริง ๆ
แอบสงสารพี่หยุน ถึงแม้จะผ่านวิบากกรรมหนักแค่ไหน แต่เรื่องนี้สำหรับผู้ชาย ยังไงก็รับไม่ได้จริงๆ
ขอบคุณมากครับ รอติดตามซีรีย์นี้เสมอครับงานดีมากๆ
เนื้อหายังคงน่าอ่าน อ่านแล้วเสียวซ่านไปถึงกล่องดวงใจ
เจ้าวังปิงหยุนจะให้เอาเฟยเสวี่ยด้วย ::WowWow::
น้องอาจารย์เมียของดีจัด แล้วจะถึงคิวเฟยเสวี่ยเมื่อไหร่นิ
::Fighto:: จัดหนักเลย
เด็ดจริงๆ กับสาวเจ้าวังปิงหยุน รออ่านกับสาวคนถัดไปเลย ::Shy::
ชอบภาพAI เลยครับ ใช้เว็ปไหนเจนหรอครับ แหล่มเลย ::Bloody::
ทำตัวเองแท้เลยนะพระเอกเสียหมด
แปลได้ดีสุดไปครับ คิดว่าไปได้ไกลแน่ๆ
จัดให้หมด
::Angry:: ตอบกระทู้ไปแล้สนี่นา
พั่วหยุนมันเอาคืนอย่างสาสมเลย
ไอ้เราก็พลอยอิจฉาไปด้วย55
สุดท้ายน่าจะเสียเมียให้คนอื่นหมด
ชอบๆต่อไปๅ
ชำระแค้นให้สะใจไปเลย...
หยุ่นเช่อ ได้ของฝากจากปิงหยุน แบบไม่ต้องออกแรงเอง
เทพอัตคีได้ของดีเลย
ได้
สงสัยจะไม่รอดจริงๆ
จัดการให้ท้องไปเลย แล้วค่อยฝากหยุนเลี้ยงลูกแทน
อะหือ เรื่องนี้ สาว ๆ ท้องทุกคนสินะ
ได้ของดี
เอาให้สุดยาวววไป
มีมาก
ร้อนแรงจริงๆเทพอัคคี
หยุนเช่อจะร่วมแจมด้วยหรือเปล่า ใส่ประตูหลังเลย
ได้ท้องสมความตั้งใจแน่นอน
พระเอกเสียหมด จัดการให้ท้องไปเลย
หั่วหยุนเข้าด้านมืดซะแล้ว55
แค้นที่จีบสาวไม่ติด 55
สวบได้สะใจมาก เป็น NTR แบบทุกคนแฮปปี้
สาวงามสุดร้อนแรงแบบนี้ แถมเต็มใจให้ทำยังต้องมีอะไรให้ลังเล
ขอบคุณครับ
::Shy:: ::Shy:: แตกในท้องแน่นอนเอิ้กๆ
แตกใน บันดาลสุข
ทดสอบให้รุ่นอาจารย์พอใจ
แล้วจะได้ไปต่อกับลูกศิษย์
ของฟรี แถมไม่ต้องเลี้ยงลูกด้วย 5555
แปลกไปจากที่เคยอ่านจริงๆ
ศึกล้างแค้นหรือล้างตากันแน่
::YehYeh:: สุดยอดเลยครับ
แล้วก็เสร็จไปอีกคนรอต่อเรื่อยๆเลย
เตรียมเลี้ยงลูกได้เลย
เนื้อเรื่องดี สำนวนดี ไม่ทราบว่ามีลิงก์ต้นฉบับภาษาจีนไหมครับ
อ้างจาก: Oumale เมื่อ มีนาคม 14, 2024, 06:31:29 ก่อนเที่ยงเหมือนว่าที่ลงไปรอบก่อนจะหายไป เพราะงั้นจะลงตอนนี้ใหม่นะครับ
----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0)
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0)
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0)
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0)
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0)
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0)
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2567)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2567)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB : https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
---------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)
(https://i.postimg.cc/HnwVdjF6/01-3.jpg) (https://postimg.cc/p5d2BVWj)
(ฉืออู๋เหยา)
(https://i.postimg.cc/J48sKcBv/1-56.jpg) (https://postimg.cc/5jP92zgS)
(เชียนเย่หยิงเอ๋อร์)
(https://i.postimg.cc/D0k891pW/108256110-p5.jpg) (https://postimg.cc/phCW85Hx)
(มู่ปิงหยุน)
-----------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 8 หั่วพั่นหยุนชำระแค้น
มู่ปิงหยุนไม่ตอบคำ นางก้าวถอยหลังสร้างระยะห่าง เมื่อความอ่อนนุ่มที่กดอยู่บนแผ่นอกหายไป ความเสียดายก็เกิดแก่หั่วพั่วหยุน
มู่ปิงหยุนเข้าหาน้ำเชื้อของหั่วพั่วหยุนที่กองรวมบนพื้น นางย่อร่างลงดุจสุนัขโดยหันหลังให้อีกฝ่าย ไม่ใช่แค่นั้น บั้นท้ายกลมกลึงยังยกสูงราวกับกำลังล่อลวงหั่วพั่วหยุนก็มิปาน
หั่วพั่วหยุนจ้องมองตาถล่น ก้นอวบอัดที่ปกคลุมด้วยกระโปรงขาวลอยเด่นต่อหน้ามัน ที่สำคัญส่วนตรงกลางระหว่างรอยแยกคล้ายจะเปียกเล็กน้อย
"อืม..แผล่บ...แผล่บ...แผล่บ.."
มู่ปิงหยุนจงใจอยู่ในท่าที่เย้ายวนและเลียเชื้อบุรุษบนพื้นทีละน้อยด้วยลิ้นของนาง สะโพกส่ายไปส่ายมาเป็นครั้งคราว
"..."
แท่งเอ็นหั่วพั่วหยุนบวมเป่งจนมีสีม่วง ประหนึ่งว่ามันจะระเบิดจากความอัดอั้น
"ดูท่าเจ้าพิภพเทพอัคคีจะไม่อาจสงบลงหลังจากปลดปล่อยไปแค่ครั้งเดียว...หากเจ้าพิภพเทพอัคคีไม่รังเกียจ..."
มู่ปิงหยุนแหวกกระโปรงหิมะของนาง เผยให้เป็นบั้นท้ายขาวนอลและอ่อนนุ่ม จากนั้นใช้มือเรียวแหวกแก้มก้นทั้งสองข้าง ร่องลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นขมิบเปิดและปิดราวกับกำลังเชื้อเชิญ
"...นำพาความเป็นชายของท่านเสียบเข้ามาในร่างของข้า...ผู้เป็นอาจารย์เฟยเสวี่ยเพื่อระงับไฟอันร้อนแรงก่อนดีรึไม่?"
ทุกคราที่ส่วนสงวนอ้าหุบ ของเหลวใสหนืดจะถูกบีบออกมาและหยดลงบนพื้น
"เอ่อ..."
อย่างไรก็ตามหั่วพั่วหยุนไม่ได้เข้าตะครุบทันทีเยี่ยงสัตว์ป่า มันกลับยืนนิ่งอดกลั้นอยู่
มู่ปิงหยุนเห็นหั่วพั่วหยุนไม่เข้ามาชำเรานางเสียที นางก็อดทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าหั่วพั่วหยุนไม่รีบลงมือ นางมีหวังถูกจักรพรรดินี 'ลงโทษ' ในภายหลังเป็นแน่ ด้วยเหตุนั้นมู่ปิงหยุนจึงตัดสินใจใช้สิ่งกระตุ้น
มือที่แหวกบั้นท้ายในทีแรกเลื่อนเข้ามาเพื่อเปิดช่องทางรัก กลีบสาวอมชมพูุถูกรั้งออกซ้ายและขา อ้ากว้างจนแลเห็นเยื้อสีขาวบางที่ติดกับพนังสีแดงสดข้างใน และเยื้อนั้นก็มีรูเล็ก ๆ เจาะอยู่ นี่คือรูที่หยุนเช่อสร้างขึ้นเมื่อวันก่อน
"ท่านดู เจ้าพิภพเทพอัคคี...นี่คือ 'ร่องรอย' ที่หยุนเช่อสร้างไว้บนเยื้อพรหมจรรย์ของข้าเมื่อวันวาน ท่านไม่ต้องการใช้แกนกายที่ใหญ่และยาวของตน...ใหญ่ยิ่งกว่าหยุนเช่อ ชำแหลกเข้าไปทำลายเยื้อพรหมจรรย์ทั้งหมดของข้า ทิ้งร่อยรอยที่ไม่มีทางลบเลือนอย่างถาวร กับสตรีที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์ของหยุนเช่อ เปลี่ยนรูปร่างภายในของข้าให้เป็นไปตามรูปทรงของท่านตามใจชอบ?"
ดวงเนตรของหั่วพั่วหยุนหดวูบ ยามจับจ้อง 'สตรีของหยุนเช่อ' ที่กำลังชักชวนมัน เดิมทีมันพยายามอดทนอดกลั้นเต็มที่ แต่แล้ววาจาของมู่ปินหยุนก็ทำลายปราการด่านสุดท้ายของมันอย่างสิ้นเชิง
จุดประสงค์ที่มันไล่ตามเฟยเสวี่ยก็ไม่ใช่เพื่อครอบครองสตรีที่หลงรักหยุนเช่อหรอกหรือ บัดนี้มีผู้หญิงของหยุนเช่ออีกคนตรงหน้า คนที่เหมือนพยายามยั่วยวนมันอย่างไม่ทราบสาเหตุ มิหนำซ้ำเยื้อพรหมจรรย์ของนางเกือบจะสมบูรณ์ ถ้ามันตัดสินใจลงมือในตอนนี้...
พริบตานั้นหั่วพั่วหยุนก็ลุกโชนด้วยเปลวไฟและพุ่งไปด้านหลังมู่ปิงหยิน มู่ปิงหยุนครั้นสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่าน นางก็หลับตาลงเงียบ ๆ เฝ้ารอสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
เมื่อหั่วพั่วหยุนมาถึงเป้าหมาย มันก็ใช้แรงหนุนส่งนี้เพื่อจู่โจมมู่ปิงหยุนโดยตรง
สวบ!!
อึดใจที่หั่วพั่วหยุนเข้าชน เพลิงอีกาทองคำบนร่างมันและพลังหงส์น้ำแข็งของมู่ปิงหยุนก็ประสานกัน เกิดเป็นไอน้ำจำนวนมากกระจายกว้าง บดบังทัศนวิสัยของหยุนเช่อให้ไม่อาจสอดส่องคนทั้งสองได้ชัดเจน
รอจนไอน้ำหายไป แกนกายที่อ่อนยวบของหยุนเช่อก็ผงาดกล้าทันทียามเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า
คนสองคนที่หลอมรวมกัน ไถลไปข้างหน้าเป็นทางยาว แท่งเนื้อของหั่วพั่วหยุนเสียบอยู่ในร่องสงวนของมู่ปิงหยุนสุดลำ และมันก็เริ่มขย่มนางเยี่ยงโสเภณีครั้งแล้วครั้งเล่า สลับกับตบก้นมู่ปิงหยุนอย่างแรง
"อ๊ะ!....อ๊ะ...อ๊ะ!....อ๊ะ!..."
มู่ปิงหยินทำได้แค่ร่ำร้องปานจะขาดใจเหมือนสาวน้อยที่ถูกฮั่วพั่วหยุนข่มเหง
ทันทีที่หั่วพั่วหยุนกระแทกเข้าไป ความบริสุทธิ์ของนางก็ถูกทำลายจนหมด กระทั่งปากมดลูกก็ถูกทะลวงอย่างง่ายดาย เป็นครั้งแรกที่นางถูกรุกล้ำถึงระดับนี้ จากน้ำมือของชายที่อายุน้อยกว่าเป็นหมื่นปี สายโลหิตไหลซึมออกจากรอยเชื่อมระหว่างทั้งสอง ทว่าหั่วพั่วหยุนไม่มีความคิดจะหยุดหรืออ่อนโยนแม้แต่น้อย เพลิงอีกาทองคำปะทุขึ้นและแผดเผาเสื้อผ้าทั้งหมดบนร่างมู่ปิงหยุนจนไม่เหลือสิ่งปิดบัง
ยามที่ไร้อาภรณ์ปิดกั้น หน้าอกคู่โตดุจชามคว่ำของมู่ปิงหยุนก็แกว่งไกวตามแรงกระแทกขณะที่หั่วพั่วหยุนโยกเอวจากด้านหลัง หยุนเช่อที่เฝ้ามองทั้งสองคนสามารถเห็นท้องน้อยมู่ปิงหยุนที่นูนขึ้นจากแท่งบุรุษที่กำลังทะลวงเข้าออก
หยุนเช่อยิ่งมายิ่งขยับใกล้ จับตามา 'อดีตนางเซียน' ที่อยู่ตรงหน้ามันกำลังถูก 'อดีตพี่น้องร่วมสาบาน' ของมันสมสู่ดุจสุนัข มันก็ควักหนอนน้อยออกมาและตรงไปที่ใบหน้ามู่ปิงหยุน
มู่ปิงหยุนซึ่งอดทนต่อความเสียวซ่านจากด้านหลังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายคุ้นเคยตรงหน้า นางก็รับทราบว่าเป็นหยุนเช่อ มันกำลังเฝ้าดูนางถูกชายอื่นร่วมรักอย่างหฤหรรษ์ไม่ต่างจากสุนัขตัวเมีย
แม้ว่าจะเป็นการยินยอมเพื่อทำให้หยุนเช่อพอใจ แต่เมื่อคำนึงว่านางซึ่งมีชีวิตอยู่มายาวนานและเป็นถึงเจ้าพิภพ...ผู้นำของพรรคเทพหงส์น้ำแข็ง ตอนนี้กลับกำลังถูกขย่มไม่ต่างจากคณิกา ถูกบุรุษที่ไม่ได้รักด้วยซ้ำแย่งชิงความบริสุทธิ์ไป นางพลันรู้สึกขุ่นเคือง อดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายใส่หยุนเช่อผู้เป็นต้นเหตุ
เส้นทางนี้เมื่อเลือกแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับ ทำได้แค่ปล่อยเลยตามเลยและเพลิดเพลินกับมัน ตอนนั้นเอง ตราประทับที่ฉืออู๋เหยาสลักไว้ในจิตวิญญาณของมู่ปิงหยุนก็เริ่งทอแสงอีกครั้งและจางหาย ราวกับพอทำหน้าที่เสร็จสิ้น มันก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
"อ๊า..อื๊อ...เป็นอย่างไรเจ้าพิภพเทพอัคคี...อร๊างง...ร่างกายของข้า...ผู้เป็นสตรีของหยุนเช่อใช้งานได้ดีรึไม่...อื้มมม"
"ดี!! ดียิ่ง!! ไม่นึกเลยว่าร่างกายของสตรีจะสร้างความอภิรมย์ปานนี้ แถมยังตอดรัดได้แน่น..อึก...โอ้ รู้สึกดีจริง ๆ"
"ฮ่าห์....อ๊า...หากท่านรู้สึกดีก็ทำให้แรงขึ้น ฉีกทึ้งร่องของข้าให้ย่อยยับ เปลี่ยนสตรีของหยุนเช่อให้กลายเป็นของท่านอย่างสมบูรณ์ เจ้าพิภพอัคคีจะคิดว่าข้าเป็นเฟยเสวี่ยก็ได้...อยากทำอะไร...ก็ตามใจท่าน...อืออ...จะรุนแรง...จะตบตี...อ๊าง!!"
มู่ปิงหยุนประหนึ่งกลายเป็นคนละคน นางถึงขั้นขอให้หั่วพั่วพยุนยกระดับความรุนแรง
"เป็นคำขอของเจ้าพิภพปิงหยุน ผู้น้อยอย่างข้าไหนเลยจะไม่ทำตาม"
หั่วพั่วหยุนคว้ามือของมู่ปิงหยุนและดึงร่างกายส่วนบนของนางขึ้นเหมือนควบอาชา ส่วนเอวเร่งความเร็วจนพร่ามัว
"อ๊ะ! อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า...แรง...รุนแรงเหลือเกิน...ชั่วชีวิตที่ข้ามัวแต่รักษาพรหมจรรย์...ช่างโง่เขลานัก...ถึงกับพลาด...สิ่งดี ๆ แบบนี้...อู้ววว...ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย!! แรงอีก!! แรงอีก อ๊า..อ๊า...อ๊า..อร๊างงง!!"
หยุนเช่อมองหน้าอกที่สั่นไปสั่นมาของมู่ปิงหยุน ได้ยินถ้อยคำหยาบโลนของนางเมื่อครู่ มันอดไม่ได้ที่จะดึงยอดปทุมของนางข้างหนึ่งจนยืดออก
"โอ้? จะบอกว่าท่านเจ้าพิภพปิงหยุนไม่ได้รู้สึกดีตอนทำรักกับหยุนเช่องั้นรึ?"
"อึก...อื๊อ...อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า!! ถูก...ถูกต้อง!! ไม่ดีสักนิด!! หยุน...หยุนเช่อ...มันไม่สามารถทำลายเยื้อพรหมจรรย์ของข้าได้หมดด้วยซ้ำ...อู้ววว...ไม่อาจทิ่มทะลวงมาถึงมดลูกของข้า...อ๊ายยย...เพราะหนอนน้อยไม่เอาอ่าวพรรค์นั้น...น้ำหน้าอย่างมัน...คู่ควรแล้วที่จะให้คนรักต้องไปหลับนอนกับชายอื่น...อ๊างงง!!"
มู่ปิงหยุนโอดครวญเสียงดัง ราวกับกลัวว่าหยุนเช่อที่อยู่ห่างแค่เอื้อมจะไม่ได้ยิน
"ดีมาก!! ท่านเอ่ยได้ดี!!! ฮ่าฮ่าฮ่า...พี่หยุน ไม่สิ...จักรพรรดิหยุน ข้าไล่ตามเจ้ามาชั่วชีวิต แต่ทุกครั้งต้องถูกเจ้าข้ามหัวซ้ำแล้วซ้ำแล้ว แต่วันนี้!! ในที่สุดข้าก็ได้ชดเชยกลับมา...ฮ่าฮ่า...โอ้...ข้าจวนจะเสร็จแล้ว!! ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!!"
มู่ปิงหยุนรู้ตัวว่าหั่วพั่วหยุนต้องการที่จะหลั่งข้างนอก นางจึงรีบพูดเพื่อหยุดมัน
"อย่าดึงออกมา...อือ...ปล่อยข้างใน...ส่งมันเข้ามาในตัวข้าทั้งหมด!!"
"นั้น...นั้นมัน...ไม่ดีกระมัง"
ต่อให้นาทีนี้หั่วพั่วหยุนจะลงมืออย่างห้าวหาญ แต่มันก็ยังไม่กล้าที่จะแตกในมู่ปิงหยุน เกิดนางตั้งครรภ์และหยุนเช่อรู้เข้า ทั้งตัวมันและพรรคเทพอัคคีจะต้องพินาศสิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
"มีอะไรไม่ดี...อ๊า...ท่านพึ่งบอกว่าจะเอาชนะหยุนเช่อไม่ใช่รึ? หากท่านอยากชนะมัน อยู่เหนือมันตลอดกาล...ก็ปล่อยเมล็ดพันธุ์ของท่านออกมา...ปล่อยเข้ามาในมดลูกของข้า...ทำให้ข้าท้อง...ทำให้หยุนเช่อ...เลี้ยงดูสายเลือดของท่าน...โอ้...นั้นจึงเป็นชัยชนะที่แท้จริง!!"
หั่วพั่วหยุนซึ่งลังเลแต่เดิม ครั้นได้ยินคำพูดของมู่ปิงหยุน ความลังเลทั้งหมดของมันก็มลายไป
"นี่เป็นวาจาของท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!! อย่าลืมไปแก้ตัวกับหยุนเช่อเมื่อท่านตั้งครรภ์ในภายหลัง!! ข้าไม่ขอรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น"
"ไม่มีปัญหา!! เจ้าพิภพเทพอัคคี...ขอเพียงเจ้าปล่อยเข้ามาในตัวข้าทุกหยาดหยดและทำให้ข้าท้องโต เรื่องราวหลังจากนั้นข้าจะจัดการเอง...เอาเลย!!"
[/size]
::Ahoo::
ร้อนแรงจริงๆ จากคนที่เข้าด้านมืดในนิยาย
สนุกจริง
ชอบ
เอารูปสวยๆมาลงแบบนี้ กลัวจะอ่านไม่จบมองแต่รูปก็จบแล้ว
ร้อนมากเทพอัคคี โหดจริวๆ
มู่ปิงหยุนก็ไม่รอด โดนหมด
พ่อหนุ่มหั่วยังคัมแบค ต่อไปใครจะมาอีกล่ะเนี่ย
::Ahoo::