วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 26: อนาคตและปัจจุบัน

[KaohomLM]

   "ว่าไงนะค๊ะ!!!!!" ราชณิญาร้อง
   "ญา....อย่าเพิ่งโกรธสิ มันไม่ใช่เรื่องแบบนั้นสักหน่อย" ชาคริตพยายามปลอบ
   "จะว่าไม่ใช่ได้ไง พี่กับพี่น้ำฟ้าอ่ะ ปากก็บอกแต่เพื่อน เพื่อน เพื่อน แล้วดูนี่สิ" ราชณิญาโวย "พี่มีหนูเป็นแฟนแล้วทั้งที แต่จะทิ้งหนูไปอยู่กับพี่น้ำฟ้าสองต่อสอง ทำแบบนี้ถูกแล้วเหรอ"
   "เอิ่มมมม แล้วจะให้พี่ชาคริตเขาทำยังไง ฮึ" น้ำฟ้าถาม
   "ก็ไม่ใช่สองต่อสองสักหน่อยยยย" ชาคริตบอก "คนเยอะแยะ"
   "เยอะ ก็ยังมีพี่กับพี่น้ำฟ้าอยู่ดีอ่ะ หนูนี่สิ ต้องอยู่นี่คนเดียว"
   "พี่แค่สอบติดมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกันกับน้ำฟ้านะ" ชาคริตพูด "ไม่ได้จะแต่งงานกันซะหน่อย"
   "ฮึ!!" ราชณิญาพ่นลม "แล้วทำไมต้องมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกันด้วยล่ะ"
   "เห้ออออ ชาคริต นายไปจงใจสอบให้ตกซ้ำ ม.6 เถอะ จะได้อยู่กับน้องญาต่อ ชั้นไม่ว่าหรอก" น้ำฟ้าพูด "ใช่ว่าชั้นจะอยากอยู่กับนายนะ"
   "ใจร้ายอ่า" ชาคริตบ่น
   "แหะ ๆ หนูล้อเล่นเฉย ๆ น่า" ราชณิญายิ้ม "ยินดีกับพี่ทั้งสองคนด้วยนะคะ"
   "เดี๋ยวปีหน้าญาก็ตามมาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ" ชาคริตชวน
   "มหาลัยน่าจะได้มั้งคะ แต่คณะนี่สิ" ราชณิญาบอก "พวกพี่สองคนเล่นเข้าคณะวิทย์กัน หนูจะไปได้ไง เรียนก็เรียนห้องสายศิลป์ วิชาวิทย์ได้พี่ชาคริตมาติวให้แล้วแท้ ๆ ก็ยังคะแนนแค่แตะเกรด 4 พอดี ยังไงก็.... พี่น้ำฟ้าคอยเฝ้าพี่ชาคริตไว้นะคะ อย่าให้ไปหลีสาวมหาลัยสวย ๆ"
   "ได้เลย อยู่กับพี่ พี่ไม่ปล่อยไปไหนหรอก ชาคริตต้องเป็นของพี่คนเดียววววว" น้ำฟ้าหัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย
   "โห นี่หนูฝากปลาย่างไว้กะแมวเหรอเนี่ย" ราชณิญาบ่น
   "ไม่ต้องห่วง ญา พี่รักญา ไม่นอกใจญาหรอก" ชาคริตสัญญา ราชณิญายิ้มแก้มแตก หน้าแดงก่ำ น้ำฟ้าแอบเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
   "ว่าแล้วจัดกระเป่ากันหรือยังคะ" ราชณิญาเปลี่ยนเรื่องแก้เขิน
   "ยังเลย" ชาคริตบอก "ญามาช่วยพี่จัดกระเป๋าไหม แม่พี่กลับอเมริกาไปแล้ว พี่ไม่มีคนช่วยเลย"
   "ไปพี่ก็จัดหนูนะสิ!!!" ราชณิญาโวย "ไม่เอาแล้วววววว"
   "งั้นชั้นไปจัดกระเป๋าช่วยนายก็ได้ ชาคริต" น้ำฟ้าบอก "ของชั้นจัดเสร็จแล้ว"
   "ไม่ต้องค่ะ หนูไปเองงงงงงง" ราชณิญารีบบอก
   "ไม่กลัวโดนจัดแล้วเหรอ"
   "ไม่กลัว จะไปค่ายธรรมะทั้งที แค่ใจเราบริสุทธิ์ กายเราก็บริสุทธิ์" ราชณิญาทำท่าเหมือนหลับตานั่งสมาธิ
   
   "บริสุทธิ์จริงสิ เดี๋ยวคืนนี้พี่ต้องลองทดสอบดูสักหน่อยแล้ว"
   "ไอ้พี่ชาคริตบ้า หื่น โรคจิต!!!"
   "โอ๊ยยยยยยยยยยยยย"
   "ชั้นไม่คิดเลยนะ ว่าต้องมามีเพื่อนเลว ๆ อย่างนายเนี่ย"
   "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย"
   "ชาคริตกับน้องญาก็อย่าหักโหมกันเกินไปล่ะ คืนนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องไปค่ายธรรมะแล้ว เดี๋ยวไม่มีแรงไปนั่งสมาธิ"
   "ตรงข้าม ต้องหักโหมกันคืนนี้แหละ" ชาคริตบอก "ไปค่ายธรรมะตั้งสามวัน ต้องระบายอารมณ์อย่างนั้นออกไปให้หมดก่อน ไปถึงค่ายจะได้ปฏิบัติธรรมได้ด้วยใจที่ผ่องใส"
   "หนูตายชัวร์"

   กีฬาสีผ่านไปหลายสัปดาห์แล้ว กิจกรรมต่อไปที่ทางโรงเรียนจัด คือ การพานักเรียนระดับชั้น ม. ปลาย ไปเข้าค่ายธรรมะ เพื่อให้นักเรียนได้รู้จักการปฏิบัติตนอยู่ในศีลในธรรม มีจิตใจที่สงบ ผ่องใส แต่เป็นเรื่องบังเอิญ ที่มีมหาวิทยาลัยประกาศผลการคัดเลือกนักศึกษา ก่อนวันที่โรงเรียนกำหนดให้ไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรมพอดี ชาคริตกับน้ำฟ้า และนักเรียน ม.6 อีกหลายคนจึงมีโอกาสได้ฉลอง หรือไว้ทุกข์กันก่อนที่จะได้ไปค่าย แน่นอน ชาคริตกับน้ำฟ้าเอาข่าวดีมาบอกเล่าให้ราชณิญาฟังอย่างเคย ถึงแม้ข่าวดีของรุ่นพี่ทั้งสองจะไม่ค่อยสบอารมณ์สาวน้อยนางรำสักเท่าไหร่

   คืนนั้น
   ก๊อก ๆ ๆ   
   "พี่ชาคริต นี่หนูเองนะคะ หนูมาแล้วววววว" ราชณิญาร้องเรียก
   ประตูเปิดออก
   "เอ้า ญา เข้ามาก่อนสิ"
   ชาคริตพาราชณิญาเดินลากกระเป๋าเข้ามาในห้องนั่งเล่น ที่มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ตั้งอยู่
   "พี่เพิ่งจัดกระเป๋าเสร็จเลย" ชาคริตบอก
   "เอ้า ไหนบอกจะให้หนูมาช่วยจัดกระเป๋าไง"
   "ก็.....ตอนแรกก็คิดอย่างนั้น" ชาคริตกระซิบ "แต่คิดไปคิดมา พี่รีบจัดกระเป๋าให้เสร็จ ให้เร็ว พี่ก็มีเวลาจัดญามากขึ้น"
   "นั่น นั่นไง หนูคิดผิดไปแล้วที่มานี่"
   "แน่ใจเหรอว่าคิดผิด" ชายหนุ่มเชยคางแฟนสาวขึ้นมาจูบดูดดื่ม "คืนนี้ค้างนี่นะ"
   "หนูก็เอากระเป๋าเดินทางมาแล้วนี่ไง" ราชณิญาชี้ "แล้วก็....เอาชุดที่จะใส่ไปพรุ่งนี้ใส่กระเป๋ามาด้วย"
   "เยี่ยม" ชาคริตบอก "งั้นขอพี่พิสูจน์นะ ว่าใจที่บริสุทธิ์ทำให้กายญาบริสุทธิ์ได้แค่ไหน"
   "แน่ะ พูดเรื่องบริสุทธิ์หน่อยไม่ได้เลยนะ"
   "ก็พี่มันนักเปิดซิงนี่นา"
   "ว๊ายยยยยยยยยยยยย ช่วยด้วยยยยยยย ผู้ชายหื่นมันจะลวนลามหนู"
   แน่นอนว่าราชณิญาขัดขืนไปพอเป็นพิธีแค่นั้นแหละ แค่ที่คุยกันที่โรงเรียนเธอก็รู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอมาบ้านพี่ชาคริต ถ้าเธอเองไม่อยากก็คงจะไม่โผล่มาหรอก แต่ก็สนุกไม่น้อยที่ได้เล่นบทเป็นสาวใสไร้เดียงสาที่พยายามปัดป้องไม่ให้ชายหื่นได้ล่วงเกิน ใบหน้าสวยใสของเธอยิ้มแย้มหัวเราะร่าแม้ปากจะร้องโวยวายด่าว่าความหื่นของชายหนุ่ม และมือสองข้างจะคอยไล่ปัดป่ายไม่ให้มือปลาหมึกได้ลูบคลำบีบจับตามความต้องการ
   "หืออออ เล่นตัวเหลือเกินนะ" ชาคริตร้อง เมื่อมือถูกปัดออกจากชายเสื้อยืดเป็นครั้งที่สี่
   "แน่นอน เป็นสาวบริสุทธิ์ ก็ต้อง ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
   ชาคริตถือโอกาสก้มลงดูดเลียปลายหน้าอกผ่านทั้งเสื้อยืดและเสื้อชั้นในนั่นแหละ ของแบบนี้ ถ้าไม่ยอมให้ถอดก็ต้องคาชุด
   "ง่ะ ง่ะ ง่ะ อื๊อออออออออออ" สองมืออ่อนบางพยายามดันหัวของชาคริตออกจากอกนุ่มแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่ช้าเสื้อยืดขาวก็ชุ่มโชกไปด้วยน้ำลายจนเห็นชั้นในสีดำที่ใส่ไว้ด้านในได้อย่างชัดเจน ขณะที่ร่างบอบบางของสาวน้อยก็ถูกดันไปจนถอยหลังไปถึงโต๊ะกินข้าว แต่ชาคริตไม่หยุดแค่นั้น อาศัยความที่มือราชณิญายังดันอยู่ที่หัว เอามือที่เป็นอิสระของตัวเองเอื้อมหลังไปและปลดตะขอชั้นในสีดำอย่างง่ายดาย และดันตัวราชณิญาลงไปนอนแผ่ราบบนโต๊ะกินข้าว
   "ชั้นในตัวใหม่" ชาคริตชี้ไปที่ผ้าชิ้นเล็กสีดำในมือ ราชณิญามองอย่างงง ๆ เหมือนไม่แน่ใจว่าโดนปลดเอาเสื้อในไปตั้งแต่เมื่อใด แต่ตอนนี้ สิ่งที่เห็นผ่านเสื้อยืดตัวชุ่มไม่ใช่สีดำแล้ว แต่ขาวผ่องเว้นแต่จุดชมพูสองจุดที่ดันตั้งเด่นขึ้นมา
   "ตัวนี้พี่ขอเลยนะ" ชาคริตโยนชั้นในไปบนโซฟา
   "โรคจิต"
   "เอาน่า เวลาพี่คิดถึงญา..."
   "จะได้เอายกทรงหนูมาว่าว"
   "ใช่"
   "นั่นแหละ เขาเรียกโรคจิตล่ะ ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   คนที่ถูกตราหน้าว่าโรคจิตทำโทษผู้กล่าวหาด้วยการบีบบี้เต้านมทั้งสองผ่านเสื้อยืดจนเสื้อกับนมแทบจะละลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
   "อะ อื๊อออ พี่ชาคริต ทำได้แล้ว อร๊ายยยยยยย"
   ชาคริตหัวเราะหึหึและปลดกระดุมเหล็กของกางเกงยีนส์ออก ก่อนจะเลื่อนกางเกงปละกางเกงในลงนิดหนึ่ง ยกนี้อย่างไรเสียก็ต้องคาชุด
   "ดะ เดี๋ยวก่อน พี่ชาคริต" ราชณิญารีบร้องเมื่อท่อนมหาประลัยจ่อมาที่น้องสาวของเธอ "ถุงยาง ใส่ถุงยาง"
   "เออ จริง ลืมเลย" ชาคริตบอก เขาปล่อยราชณิญานอนอารมณ์ค้างไปพักหนึ่งเพื่อไปโกยกล่องถุงยางจากในลังที่ตั้งอยู่ในห้องนั่งเล่นมากอบหนึ่ง เอามาเทลงบนโต๊ะกินข้าว
   "เอาทีละกล่องไม่ได้เหรอออออ"ราชณิญาคราง
   "อย่างนั้นก็ต้องเดินหลายรอบสิ" ชาคริตยักไหล่ และเริ่มใส่เกราะป้องกันให้เจ้าชาคริตน้อย
   "นี่หนูไปทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมารักคนหื่นอย่างพี่เนี่ย"
   "พรุ่งนี้ถามพระสิ" ชาคริตพูด ก่อนจะจับเจ้าตัวน้อยตั้งลำอีกครั้ง
   "อย่าน๊าาาาาาาา" ราชณิญาเริ่มดิ้นอีกครั้ง
   "อะไรเนี่ยยยยยยย"
   "หนูเป็นสาวบริสุทธิ์ หนูต้องงงงงงงงงงงง"
   สวบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   ชาคริตเสียบทีเดียวมิดลำด้วยความหมั่นไส้ เจ้าชาคริตน้อยทะลวงเข้าไปทะลุผ่านเยื่อพรหมจรรย์ (ที่ไม่มีอยู่แล้ว) จนแหลกลาญไปในพริบตา
   "อุ๊กกกกก" ราชณิญาร้องด้วยความจุก ที่ไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นความเสียวเมื่อชาคริตเริ่มซอยเร็วแรงจนโต๊ะกินข้าวสั่นไปทั้งตัว
   "โอ๊ยยยยยย เปิดซิงกันทั้งที่ไม่ถนอมกันเลยยยย อื๊ออออออ" ราชณิญาคราง "เรียกตัวเองเป็นนักเปิดซิงได้ไงเนี่ย อ๊ายยยยยยยยยยยยยย"
   "โทษที ซี๊ดดดด บังเอิญ ซี๊ดดด ไม่ค่อย ซี๊ดดด เคยเปิด ซี๊ดดดด สาวซิงเก๊"
   "อร๊ายยยยยย มาว่าหนูเก๊ได้ไง อะ อ๊ายยยยย อ๊ายยยยยยยยย"
   "อย่าเลย พี่รู้ว่าญาเคยโดนเปิดมาก่อนแล้ว อูยยยยยยยยย"
   "ระ รู้ได้ไง อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย"
   ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
   ขาของราชณิญายกขึ้นกระตุกด้วยความเสียวก่อนจะเกี่ยวคอของชาคริตไว้แน่นดึงเหนี่ยวให้ชายหนุ่มทิ่มทะลวงรุนแรงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนตัวเธอไม่มีสติจะพูดตอบโต้ได้อีกต่อไป ได้แต่แหกปากร้องโหยหวนด้วยความเสียวแทบขาดใจระลอกแล้วระลอกเล่า
   "แฮ่ก ๆ ๆ ๆ ๆ" ชาคริตหอบหายใจ ราชณิญารู้สึกถึงความร้อนในท้องน้อย ขนาดใส่ถุง ยังรู้สึกถึงความร้อนของน้ำนั่นได้เลย
   "แตะ แตกเร็วจังเลยยยยยย โห่" ราชณิญาหอบ
   "โห พูดงี้ ตบหน้ากันเลยดีกว่า" ชาคริตโวย "ตัวเองเสร็จไปกี่รอบ มาว่าพี่แตกเร็ว"
   "ไม่เสร็จ" ราชณิญาโกหก "ว๊ายยยยย"
   เจ้าชาคริตน้อยเบ่งตัวขึ้นมาใหญ่ยักษ์อีกครั้งในโพรงผนังร่องรักราวกับจะประท้วง ชาคริตดึงตัวออกด้วยความเสียดายเพื่อเปลี่ยนถุงยาง
   "เหงื่อเต็มตัวเลยนะ ญา" ชาคริตบอก เมื่อใส่ถุงยางถุงใหม่แล้ว
   "แล้วววววว?"
   "แล้ว ไปอาบน้ำในอ่างกันเถอะ"
   "แล้วหนูจะได้ออกจากอ่างไหม คืนนี้"
   "เดี๋ยวก็รู้" ชาคริตพูด และช้อนตัวราชณิญาขึ้นมา พาเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำใหญ่ โดยไม่ลืมคว้าถุงยางติดมือเข้าไปด้วยสองกล่อง

   เที่ยงคืน  
   ราชณิญาทุบอกชาคริตเบา ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะเดินโซซัดโซเซเข้าห้องไปและทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ชาคริตปิดประตูระเบียงและตามไปนอนข้าง ๆ และกอดร่างนิ่มของสาวน้อยน้องรักไว้แนบอก
   "วันนี้ไม่เอาแล้วนะคะ" ราชณิญาคราง แต่ก็กอดชาคริตตอบจนแน่น   
   "อือ" ชาคริตพยักหน้า
   "ฝันดีนะคะ"
   "ฝันดีนะครับ ญา เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ปลุกเร็วหน่อยนะ"
   "ทำไมอ่า"
   "จะได้แช่อ่างด้วยกันสักรอบก่อนไปโรงเรียนไง"
   ".................."
   ทั้งคู่เงียบไปพักใหญ่ แต่ชาคริตยังสัมผัสได้ว่าราชณิญายังไม่หลับ
   "ญา"
   "คะ"
   "ไปค่ายธรรมะพี่พกถุงยางไปกี่กล่องดี"
   "หนูเกลียดพี่"
   "แต่พี่รักญานะ"
   ราชณิญาซุกหน้าเข้ากับแผงอกของเขา สูดหายใจลึก ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะปล่อยให้ความรู้สึกในใจพรั่งพรูออกมา
   "พี่ชาคริต พอพี่ไปอยู่มหาลัยกับพี่น้ำฟ้าแล้ว......ห้ามพี่ลืมหนูนะ"
   ชาคริตดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดไว้แน่น "น้ำฟ้าเป็นแค่อดีตของพี่ มหาลัยก็เป็นแค่อนาคต ญานี่แหละ เป็นปัจจุบันของพี่ และปัจจุบันก็เป็นเวลาที่สำคัญที่สุด จริงไหม"
   ไม่นานราชณิญาก็ผล็อยหลับไป ชาคริตนอนฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของแฟนสาวอยู่ครู่หนึ่ง พยายามไม่คิดถึงชาคริตน้อยที่แข็งเป็นหินขึ้นมาอีกแล้ว ก่อนจะข่มตัวเองให้หลับไหลลงไปได้ในที่สุด

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ryg123456]

ชักเริ่มแฮปปี้มากขึ้น ว่าแต่เมื่อไหร่จะจับนายชัยได้นะ ต้องระวังด้วยนาพี่คริต

[phurin84]

ยิ่งปล่อยชัยไว้นาน น่าจะอันตรายนะครับ เดี๋ยวนี้ทุกคนเริ่มไม่ระวังตัวแล้วด้วย

[Lordtoung]

ว่าแต่เมื่อไหร่จะจับนายชัยได้นะ

[จรัญ บุญชู]

ข้าวใหม่ปลามันก็แบบนี้แหละ

[ttasster]

ยังไงนะ จะมีแผนจัดการไอ้ชัยไหมนะ  
แล้วน้องญาโมโหอะไรน้ำฟ้าล่ะเนี่ย

[Thanee_samsung]

รีบจับไอชัยให้ได้นะ ชาคริต

[napakon]

ชาคริสน้อยกับน้ำฟ้า

[Himajin]

รีบจัดการชัย ดีกว่า

[Prasard Komkum]

อดีตอาจจะหวนคืน

[นิด หน่อย]

น้ำฟ้าเสร็จในค่ายนี่ล่ะ

[wmpm2703]

จัดเช้าต่อไหมชาคริตน้อย อร่อยหมูปิ้ง

[เสพสม]

น่าให้น้ำฟ้าเข้าร่วมอีกคนนึงนะ

[Rrrrop]

ต้องตุนไว้เยอะๆ

[mario]

กุ๊กกิ๊กน่ารักดีเนอะคู่นี้