ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

[Copy] รักร่วมใคร่ ตอนที่ 15 [ตอนจบ]

เริ่มโดย zazamak, มีนาคม 11, 2017, 09:34:43 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

zazamak

ตอนที่ 15

     น้องกิ่งตอนนี้หัวสมองหมุนติ้ว คงใช้ศิลปะศาสตร์ต่างๆที่เธอมี โดยเฉพาะภาคคำนวณ บวก ลบ คูณ หาร เปรียบเทียบคำพูดของเราอยู่ในใจ การที่เราไม่ปักธงเธอตอน ตี๋น้อยประท้วงเรา ถูกนำมาช่วยในภาคคำนวณของเธอในครั้งนี้ ก่อนตอบเราว่า
"กิ่งขอโทษค่ะพี่ เพิ่งคุยกันไม่นานนี้เอง กิ่งลืมได้ไงก็ไม่รู้"
"งั้นพี่ต้องลงโทษน้องกิ่งแล้ว เอาหมวยเล็กมาอบรมใหม่อีกรอบดีกว่า... 5 5 5 5"
     พอพูดจบ เราฉวยโอกาสเอามือลูบไล้ต้นขาของน้องกิ่ง ดึงผ้าให้เปิดขึ้น เพื่อเราจะได้อบรมหมวยเล็กอย่างที่บอกเธอ เธอเป็นผู้ที่ยังใหม่ต่อรสสัมผัสจากผู้ชาย เนื้อตัวเธอแสดงอาการตอบรับสัมผัสจากเราแบบมวยวัด ทุกกริยาอาการต่างแย่งชิงกันออกมาต้อนรับการลูบไล้ของเรา เหมือนลูกนกหลายตัวกำลังแย่งชิงอาหารจากปากของแม่ที่กำลังจะป้อนเหยื่อให้ ทั้งขนลุก ตัวแดง เนื้อเต้น เขินอาย มันวุ่นวายอยู่ในใจเธอ เธอหลับตาปี๋ ทำใบหน้าแปลกๆ แต่เร้าใจเกินบรรยาย จากผลพวงของอารมณ์ที่กำลังรุมเร้าจิตใจเธออยู่ เราเริ่มลูบไล้ที่ต้นขาน้องกิ่งจากปลายเส้นเขตแดนของชายเสื้อคลุมนอนของเธอ พร้อมกับดึงชายเสื้อให้เปิดขึ้นตามมือที่ค่อยๆเลื่อนขึ้น น้องกิ่งขยับขาขึ้นๆลงๆแบบช้าๆ ตอบสนองการลูบไล้นั้นเพื่อให้การเปิดประตูรั้วใหญ่ที่อยู่หน้าบ้านของ หมวยเล็กให้ เป็นไปด้วยความราบรื่น ในขณะที่เส้นเอ็นบริเวณลำคอเธอขึ้นเป็นแนวเหมือนสันกำแพงด้วยอิทธิพลของการ เกร็งกล้ามเนื้อบริเวรนั้น ศีรษะเธอเชิดขึ้นมองดูฟ้า เพื่อเปิดโอกาสให้ริมฝีปากเราได้ประกบกับลำคอเธออย่างสะดวก ที่กำลังจะถูกเลื่อนเคฃื่อนไปยังปลายติ่งหู
     และแล้วประตูรั้วใหญ่ของหมวยเล็กก็ถูกเปิดออกอย่างเต็มที่ น้องกิ่งเม้มริมฝีปากตัวเองเหมือนคนคอแห้ง ในขณะที่ตัวเธอกำลังเต็มไปด้วยความชุ่มฉ้ำด้วยหยาดน้ำทิพย์ชโลมใจ มือเราที่วนเวียนอยู่ที่ปลายขนเพชรแบบไม่ได้ถูกต้องตัวหมวยเล็กแต่อย่างไร ก่อให้เกิดการลุกฮือของเส้นขนทั้งหลายทั่วร่างกาย เหมือนเส้นขนทั้งหมดกำลังถูกบัญชาการจากเจ้าขนเพชรที่ตั้งตัวเป็นผู้บัญชา การสูงสุดในยามนั้น เสียงขนเหล่านั้นมันกำลังออกมาโห่ร้อง ตีฆ้องกลองระฆัง อย่างฮึกเหิม เพื่อปลุกขวัญกำลังใจกันและกันปานว่า กำลังจะทำศึกที่มาประชิดติดตัวอยู่ตรงหน้า แล้วการสั่งการจากผู้บัญชาการใหญ่ "เจ้าขนเพชร" ก็ดังขึ้นให้ใจเรารับรู้
"พวกไพร่พลขนทั้งหลายจงฟังข้าฯให้จงดี นางพญาหมวยเล็กบัญชาการมาให้พวกเจ้าทั้งหลายจงตั้งมั่นอยู่แต่ในแนวรบของตน ห้ามเคลื่อนพลต่อต้าน การรุกรานของข้าศึก เพราะข้าศึกมีกำลังแข้มแข็งกว่าพวกเราหลายเท่านัก พวกเจ้าจงอย่าเอาไข่ไปต่อยหิน นางพญาหมวยเล็กจะจัดการกับข้าศึกด้วยตัวท่านเอง ด้วยการเจรจาสงบศึก ไม่ว่าข้าศึกจะทำการสิ่งใด พวกเจ้าทั้งหลายต้องใช้ความอดทนให้ถึงที่สุด อย่าให้งานใหญ่ของนางพญาหมวยเล็กต้องเสียหายได้ จงเปิดประตูให้ข้าศึกเข้ามาเจรจาความกับท่านนางพญา ด้วยความเป็นมิตรไมตรีต่อกัน ใครขัดขืนจะมีโทษหนักร้ายแรง"
     หลังจากนั้นเราก็ได้เข้าประชิดติดตัวนางพญาหมวยเล็ก นางใช้ไม้เด็ดจากความสวยงามเลิศเลอเพอเฟ็กซ์ของนาง งัดไม้อ่อนสยบแข็งในการเจรจาศึกครั้งนี้ ด้วยการปล่อยให้เราแทะโลมในตัวเธอ ส่วนเธอได้งัดมายาหญิงที่มีทั้งหมดมาเพื่อช่วยเหลือตน ด้วยการโอนอ่อนผ่อนตามข้าศึกที่กำลังละเมิดเกียรติ์และศักดิ์ศรีเธอ จากการแทะโลมนั้น นางพญาหมวยเล็กเริ่มส่งกระแสจิตเจรจาความเพื่อให้ตนเองพ้นจากภัยสงครามใน ครั้งนี้ ดังที่ใจเราซึมซับรับทราบความดังนี้
"ไฉนท่านผู้มีศักดิ์ใหญ่เป็นชายทั้งแท่ง จึงได้ยกไพร่พลหาประมาณมิได้มารังแกเมืองเล็กๆของข้าฯ ที่เป็นหญิงและอ่อนแอเช่นนี้เล่า แม้ท่านจะได้ชัยชนะในครั้งนี้ แล้วจะคู่ควรแก่การยกย่องด้วยเหตุใด โลกทั้งโลกจะประณามท่านมากกว่าจะสรรเสริญ ท่านใช้อำนาจของท่านที่มีข่มเหงข้าด้วยการแทะโลม จนตัวบัดนี้ตัวข้าฯเริ่มเสียวซ่าน อ่อนระทวยลง หมดสิ้นเรี่ยวแรงแล้วที่จะต่อกรท่านได้ ท่านไม่เมตตาตาข้าฯ ก็ขอให้ท่านเมตตามหาชนชาวโลก อย่างน้อยเมื่อเรื่องนี้ถูกบันทึกลงเป็นประวัตศาสตร์ เกียรติ์ของท่านก็จะไม่มัวหมองเพราะได้ชัยชนะมาจากการใช้กำลังรังแกเพชหญิง"
     ในขณะที่เรากระทำรักและใคร่กับหมวยเล็ก เพื่อให้ตี๋น้อยของเราสมหวัง ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ตามมติสวรรค์ ส่วนลึกของใจเรามันคุยโต้ตอบกันเองเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน เหมือนหยินกับหยางที่มีสีดำและขาวอยู่ในตัวเอง
"หมวยเล็ก เจ้าเป็นแค่นางพญาเมืองขึ้นเล็กๆ ของพระนางกิ่งเพชรผู้เลอโฉม ไฉนเจ้าจึงกล้ามาอบรมสั่งสอนข้าฯ แม้พระนางกิ่งเพชรผู้เลอโฉม ยังไม่กล้าทำกับข้าฯเช่นนี้ ฉนั้นเจ้าจงรู้จักเจียมตัวเองไว้บ้าง ประวัติศาสตร์ที่เจ้าอ้างอิงมาใช้กับข้าฯ ยังไม่แน่ว่าจะมีชื่อเจ้าจารึกลงอยู่ในนั้นหรือไม่ ถ้าเจ้ารู้สำนึกนี้ ก็จงอย่าขัดใจข้าฯ จงโอนอ่อนผ่อนตามความปรารถนาของข้าฯแต่โดยดี เผื่อเจ้าอาจโชคดีมีชื่อบันทึกไว้ในประวัคิศาสร์ดังที่แอบอ้างยกมากับเขา บ้าง"
"รายงาน....รายงาน....นางพญาหมวยเล็กรับบัญชา......"
"ข้าฯ...นางพญาหมวยเล็กผู้ดูแลสามเหลี่ยมทองคำ ของนายหญิงกิ่งเพชรผู้เลอโฉม น้อมรับบัญชา.....จากนายหญิง"
"ด้วยบัดนี้...พระนางกิ่งเพชรได้วิเคราะห์สถานการณ์อย่างถ้วนถี่แล้ว ขอสั่งให้นางพญาหมวยเล็กหยุดการกระทำใดๆทั้งปวง ที่เป็นการต่อต้านเจ้าผู้ครองโลก ตอนนี้นี้ทหารและประชาชนชาวกิ่งเพชร เกิดอกสั่นขวัญแขวนไปทุกหย่อมหญ้า เกิดจราจนขึ้นภายใน บ้านเมืองมีไฟลุกท่วม พระนางไม่อยากให้เกิดความสูญเสียไปมากกว่านี้ ถึงกับส่งเสียงโอฐครวญด้วยความเป็นห่วงชาวประชา"อูยยยย....โอยยยย" 5 5 5 5.... จึงขอสั่งให้นางพญา หมวยเล็ก หยุดการต่อต้านทุกรูปแบบ ให้วางอาวุธยอมจำนนแต่โดยดี ในทันทีที่รับรายงาน....."
"นางพญาหมวยเล็กน้อมรับคำสั่ง.......... พร้อมปฏิบัตในเดี๋ยวนี้....................ข้าเข้าใจแล้วท่าน"จ้าวโลก"ผู้ เป็นใหญ่ ข้าฯสำนึกแล้ว และพร้อมทำตามความปรารถนาของท่านแต่โดยดี ขอท่านจงโปรดเมตตาข้าฯด้วยเถิด"
หัวใจเรามันคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ในขณะที่เรากำลังดื่มด่ำกับการชื่นชมหมวยเล็กอยู่ ทั้งปากแลลิ้นเราทำให้หมวยเล็กต้อง โยนตัวซ่วยไปมา เด้งขึ้นเด้งลงตามความเสียวซ่านที่ถาถม หลั่งสารแห่งความสุขตัวเองซึมออกมาให้เห็น น้องกิ่งได้แต่นอนเสียวซ่าน ตัวแดง บิดตัวตามหมวยเล็ก พร้อมกับเสียงครวญครางที่เล็ดรอดออกจากปากเธอเบาๆแบบไม่ตั้งใจ เพียงอย่างเดียว ด้วยเพราะเธอยังใหม่ ไม่เคยมาก่อน เธอตั้งรับตัวเองพร้อมกับการดื่มด่ำกับความสุขที่เรากระทำให้ แล้วเสียงใจเราก็ดังขึ้นอีก
"นายท่านฯ บัดนี้ทหารเลวค้นพบคลังสมบัติใหญ่ของพระนางกิ่งเพชรอีกแห่งหนึ่งแล้ว นายท่านฯ ซ่อนอยู่บนเนินเขาสองลูก ระยะทางอยู่ห่างจากพระนางกิ่งเพชรไม่เท่าไร จึงมาเรียนนายท่านฯ ให้ไปตรวจสอบด้วยตนเองครับ นายท่านฯ"
     เราค่อยๆเลื่อนกระโปงชุดนอนของน้องกิ่งแบบได้แรงร่วมือช่วยเหลือจากเธอเป็น อันดี ในที่สุดเสื้อชุดนอนก็เปิดภูเขาสองลูกของน้องกิ่ง แล้วน้องกิ่งก็ช่วยถอดออกทางศีรษะจนตัวเองเปลือยป่าวอยู่ในชุดวันเกิด เนื้อตัวเธอเต้นตามการลากเลื้อยของริมฝีปากที่มุ่งเข้าหาเนินเขานั้น เราสำรวจภูเขาทองของเธอ ด้วยสัมผัสจากริมฝีปากและสายตา ในใจเรารู้สึกชื่นชมในความงามของเธอเป็นยิ่งนัก น้องกิ่งได้แต่นอนนิ่งเป็นเหมือนท่อนไม้ เราต้องหาทางให้เธอเข้าร่วมกิจกรรมส่วนตัวของเราทั้งสองให้จงได้ เพื่อเพิ่มความผูกพันและอัฐรสของเรากับตัวเธอ จึงเลื่อนริมฝีปากตัวเองให้เลื้ยยขึ้นไปยังส่วนใบหน้าของเธอ ไปหยุดที่แถวติ่งหู สักครู่จึงได้เอ่ยชวนเธอให้เข้าร่วมมือในกิจกรรมของเราสองคน
"ตี๋น้อยอยากคุญกับน้องกิ่งมากเลยจ๊ะ เค้าน้อยใจนะที่น้องกิ่งไม่ทักทายเค้าเลย"
"ทักทายยังไงค่ะ กิ่งทำไม่เป็น ทำไม่ถูกค่ะพี่"
     เราพยายามดึงน้องกิ่งให้เข้าร่วมทำกิจกรรมของเราด้วย
"ก็อย่างน้อยน่าจะเอามือไปสัมผัสเค้าหน่อยสิจ๊ะ ให้เค้ารู้ว่ากิ่งรักเค้าชอบเค้า หรือทำอะไรก็ได้ ที่กิ่งอยากทำ ที่ สามัญสำนึกพื้นฐานของหญิงชายที่รักกัน จะพึงมีต่อกันไงจ๊ะ"
"เรื่องแบบนี้ผู้หญิงควรทำหรือค่ะพี่"
"ควรหรือไม่ควรมันก็ขื้นอยู่กับว่าเราอยู่ในฐานะที่เป็นอะไรกัน มีความผูกพันกันหรือไม่ ใจเราลึกซึ้งต่อกันแค่ไหน ถ้ากิ่งไม่มีใจกับพี่ มันก็ไม่ควร แต่ถ้ามี พี่ว่ามันสมควรอยู่นะจ๊ะ"
"กิ่งปล่อยตัวให้พี่ชื่นชมขนาดนี้แล้ว มันยังจริงใจไม่พออีกหรือค่ะ"
"พอจ๊ะพอ แต่รู้สึกมันยังไม่สมบูรณ์แบบ มันเหมือพี่ ตีเทนนิสกับฝาผนังอยู่คนเดียว ไม่มีคู่ตีด้วยแบบนั้นอ่ะจ๊ะ"
"พี่ก็สอนกิ่งให้ตีเทนนิสเป็นแบบพี่สิค่ะ กิ่งจะเริ่มต้นยังไงค่ะ"
"แล้วกิ่งมีอารมณ์จะตีเทนนิสกับพี่หรือป่าวจ๊ะ"
"ถามแบบนี้ก็ถามได้นะพี่ เมื่อครู่กิ่งจะขาดใจอยู่แล้ว อยู่ๆก็ตกสวรรค์เฉยเลย อิ อิ อิ อารมณ์ยังต้างอยู่เลยค่ะ อิ อิ อิ"
     ตอนนี้น้องกิ่งกำลังอารมณ์ดี ความผูกพันระหว่างเธอกับเราเป็นไปแบบก้าวกระโดด ด้วยอิทธิพลแห่งไฟปรารถนา แม้เพียงเข้าสู่ราตรีที่สองที่เราได้รู้จักกัน แต่เราเหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน จนเธอกับเราแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันในขณะนั้น เรานึกถึงคำของคนเก่าแก่ที่สอนไว้ว่า "เมิงจะอบรมเมียตัวเองก็ให้รู้จักดูเวล่ำเวลา ตอนก่อนร่วมรัก เป็นเวลาที่ดีที่สุด พูดกันได้เข้าใจง่ายที่สุด เมิงจำไว้ วันหน้าจะได้รู้จักดูแลครอบครัวให้อยู่เย็นเป็นสุข" ซึ่งมันช่างสอดคล้องกับคำของน้องหยก ที่พูดถึงประโยชน์ใหญ่ของการไม่ปักธงข้อที่สอง "พี่กิ่งเหมือนไม้ที่เริ่มจะแก่ มีอีโก้สูงเพราะถือว่าตัวเองเรียนสูง พลังความรักจะทำให้จิตใจเธออ่อนลง เป็นเวลาคู่ควรที่จะดัดนิสัยของเธอ ขึ้อยู่กับอาว่าจะเป็นแม่พิมพ์แบบไหน ส่วนบัญญัตในคัมภีย์ผู้รู้สูงสุดบอกไว้ว่า กามมีความสิ้นสุดอยู่ที่น้ำ เราหันกับมาสนทนากับน้องกิ่งต่อแบบไม่รีบร้อน เพราะรู้จักประโยชน์ใหญ่แบบที่ผู้รู้และน้องหยกบอกไว้ อีกทั้งเวลาในคืนนี้ก็มีเหลือเฟือ ถ้ารีบหักโหมกระทำรักมากเกินไป เวลาที่เหลืออยู่ระหว่างเราก็จะจืดชืดลง และคุยอะไรๆกันเข้าใจยากขึ้น แม้น้องกิ่งจะเป็นของใหม่ก็ไม่ยกเว้น
"แล้วตอนที่กำลังจะขึ้นสวรรค์ กิ่งไม่อยากทำอะไรพี่บ้างหรือจ๊ะ"
"บ้าเนี่ยพี่ ถามกิ่งแบบนี้อีกแล้ว......มันก็อยากสิค่ะ แต่สิ่งที่กิ่งถูกอบรมมามันหลอนใจกิ่งอยู่ กิ่งเลยไม่รู้จะไปทางใหนดีสิค่ะ"
"งั้นเรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีไม๊จ๊ะ เที่ยวนี้ใจกิ่งอยากทำอะไรกับพี่ กิ่งก็ทำเลยนะจ๊ะ ส่วนสิ่งที่กิ่งถูกอบรมมาก็เอาวางเก็บไว้ก่อน ก่อนออกจากบ้านค่อยถือเอาไปด้วย แต่ตอนนี้อยู่ในบ้านเรา อยู่ในโลกส่วนตัวของเรา เอาวางไว้ก่อนนะจ๊ะ"
     น้องกิ่งพยักหน้ารับคำแบบยิ้มกริ่มปนอายเล็กๆ เธอเริ่มเอามือที่แนบอยู่อข้างลำตัวมาสำผัสถูกต้องกับตี๋น้อยเรา ทันทีที่สัมผัสนั้นมาถึง เรารู้สึกชุ่มฉ่ำ อบอุ่น มีความสุขเหมือตัวเองกำลังล่องลอยชมวิมานแก้วในสวรค์ ส่วนน้องกิ่งยังอมยิ้มปนอาย แต่หน้าตาเธอแดงขึ้น มีสีสันขึ้น เธอก็คงไม่แตกต่างจากเราเท่าไรนัก
"กิ่งรู้สึกเหมือนคนไร้ยางอายจัง......."
     น้องกิ่งคุยกับเราในขณะที่เธอจับมังกรน้อยเล่น เป็นครั้งแรก เธอคงจะทนอารมณ์อัดอั้น ที่มันสวนทางกับความรู้สึกที่เคยจำมาไม่ไหว เพราะยึดถือในความเป็นลูกผู้หญิงของตัวเองมาโดยตลอด จวบจนมาเจอกับเรา ส่วนเราเอามือลูบไล้เธออยู่ที่เนินอกเธอ นอนตะแคงข้างเข้าหากันและกัน สบตากันด้วยแววประกายที่มีน้ำตาหล่อเลี้ยงดวงตามากกว่าปรกติ
"คำว่ารู้สึกเหมือน มันเป็นเพียงอารมณ์ที่หลอนใจกิ่งนะจ๊ะ ไม่ใช่ตัวจริงของกิ่ง กิ่งได้แสดงยางอายให้พี่เห็นตลอดเวลาอยู่แล้ว นั่นคือความจริงที่พี่มองเห็นและ สัมผัสได้จ๊ะ"
"พี่พูดเพราะจังเลยค่ะ กิ่งรู้สึกตัวเบาเลยนะค่ะเนี่ย"
"ดีจ๊ะ....ต่อไปกิ่งจะได้ไม่ต้องเขินมากจนเกินงาม เวลานึกรักพี่ขึ้นมาจะได้กอดพี่ได้ พี่จะได้มีแรงกายแรงใจฝ่าฟันอุปสรรคต่าง"
"แต่ตอนนี้กิ่งรู้สึกว่ามันจะเลยทนแล้วนะค่ะ กิ่งรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวแล้วค่ะ ตี๋น้อยน่ารักมากเลยค่ะ อยู่ในโอวาทน่ารักดีจัง....อิ อิ อิ"
     น้องกิ่งเพลิดเพลินกับการลูลไล้ตี๋น้อยของเธอ จนเธอเริ่มมีอารมณ์ เริ่มกล้าพูดกับเราในเรื่องความปรารถนาของตัวเอง เราเลื่อนมือไปเล่นกีบหมวยเล็กเธอบ้าง ซึ่งตอนนี้มีน้ำแห่งความปรารถนาซึมออกมาอีกตรั้ง
"น้องกิ่งรักชอบตี๋น้อยก็หอมเค้าหน่อยซิจ๊ะ"
"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวไม่ยุติธรรม พี่ต้องหอมหมวยเล็กให้กิ่งด้วย.....อิ อิ อิ"
     หลังจากนั้นทุกอย่างก็เดินไปตามแนวทางที่ทำธรรมชาติความปรารถนา ที่มีในตัวมนุษย์ธรรมดาๆเรียกร้อง น้องกิ่งกำลังพาตัว พาใจของเธอเอง ท่องเที่ยวไปในอารมณ์ปรารถนาที่เก็บกดไว้ตั้งแต่เป็นสาว ความเขินอายถูกละลายลงไปเรื่อยๆ ด้วยไม่อาจต้านทานพลังที่เก็บกดไว้ในใจได้ ความกล้าในการทำกิจกรรมร่วมกัน หลั่งไหลมาแทนที่ วิชาประจำตระกูลเรา "หนึ่งหยดน้ำทิพย์" เสื่อมลง ไม่อาจนำมาใช้กับน้องกิ่งได้ในครั้งนี้ ด้วยกำลังปรารถนาของความใคร่ของเราที่มีให้น้องกิ่ง มีปริมาณและกำลังมากกว่า ได้แต่เฝ้าเตือนใจตัวเองว่า ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะปักธง เรายังไม่ควรจุดไฟเผาบ้านตัวเอง เราต้องนึกถึงหน้าน้องมายและน้องหยกอยู่ในใจเพื่อข่มความปรารถนาที่จะปักธง น้องกิ่ง แม้บางครั้งน้องกิ่งจะกำลังเคลิบเคลิ้ม เพลิดเพลิน มีอาการทางใจทางกายเชื้อเชิญให้เรากระทำกับเธอในบางครั้งคราว
"กิ่งมีความสุขจังเลยค่ะพี่ รู้งี้ให้พี่ลุยกิ่งตั้งแต่เมื่อคืนก็ดีแล้ว อิ อิ อิ"
"พี่ไม่ไหวแล้วจ้า......ตี๋น้อยหนีพี่ไปนอนหมดแรงแล้วจ้า....หึ หึ หึ....หมดแรงแล้วจ้า...."
     น้องกิ่งนอนตะแคงกอดและก่ายเรา ที่นอนแผ่หลาหมดแรงด้วยถูกรีดพิษเกือบหมดตัว ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กล้าที่จะหยอกล้อเล่นกับเราเหมือนกับเล่นกับตัวเอง
"โอ๋.....โอ๋.....โอ๋ เดี๋ยวหมวยเล็กหาเสือ 11 ตัวมาให้ทานนะจ๊ะ พี่ตี๋น้อย อิ อิ อิ"
     เธอทำเป็นพูดย้อนศรเราเหมือนตอนเราคุยกับหมวยเล็กเธอ
"อะไรคือเสือ 11 ตัวหรือจ๊ะ"
"กิ่งก็ม่ายรู้.....อิ อิ อิ มันน่าจะเป็นอาหารเสริม หรือยาบำรุงกำลังอะไรทำนองนั้นมั๊งค่ะคุณทีขา..... อิ อิ อิ เห็นคนงานที่บ้านกิ่งเค้าคุยกัน แต่กิ่งไม่กล้าถามว่ามันคืออะไร แต่ฟังแล้วรู้สึกให้กำลังดีจัง แล้วกิ่งจะสืบเสาะแสวงหามาให้นะค่ะ อิ อิ อิ"
"อ๋อ.....นี่ยังไม่ทันไร น้องกิ่งคิดวางโครงการระยะยาวแล้วหรือจ๊ะนี่ 5 5 5 5 "
"ช่วยม่ายด้าย.......ก็มันชักติดใจแล้วนี่ค่ะ อิ อิ อิ"
    เหลือเชื่อมาก เราทั้งคู่สนิทสนมกันในเวลารวดเร็วปานฉะนี้ นี่เป็นเพียงคืนที่สองที่ได้รู้จักกัน แต่เรากับแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันได้ สิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น ได้ยิน จากสาวสวยเนื้อหยกมันปูอย่างน้องกิ่ง เรากับได้เห็น ได้ยินได้ โอ้...ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณหยกยามา ความรัก ความเสียสละที่เธอมีให้อาคนนี้ จะไม่สูญหายไปไหน อาคนนี้จะจดจำใว้ในตู้เซฟของหัวใจ ไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้า อาจะตอบแทนความรักของหยกให้จงได้
"พี่ว่าเราไปเข้าห้แงน้ำก่อนดีกว่านะจ๊ะ"
     น้องกิ่งลุกจากเตียงตามเกาะแขนเราแจ ถ้าแทรกตัวเข้ามาในร่างเราได้ เธอคงจะทำแบบนั้น เหมือนกับเธอยังทานไม่อิ่ม อยากทานอาหารพิเศษของเราต่อไปอีก เราเปิดน้ำฟักบัวชำระล้างร่างกายการการที่ตี๋น้อยกับหมวยเล็กทำเลอะเทอะไว้ โดยมีน้องกิ่งให้บริการเต็มความสามารถ เธอช่วยเราล้างตัว ถูโน่นถูนี่ให้เราราวกับทำกับตัวเอง
"เดี๋ยวพี่กลับไปนอนที่ห้องนะค่ะ กิ่งกลัวน้องหยกเห็นเราตอนเช้า เธอยิ่งกล้าพูดกล้าเล่นกับกิ่ง แล้วกิ่งก็เป็นผู้หญิง ไม่ควรมีผู้ชายเดินออกจากห้องตอนเช้านะค่ะ"
     คำพูดของน้องกิ่งบอกอะไรๆให้เราเห็นในนั้นมากมาย อย่างน้อยเรื่องจุดยืนของเธอในบ้านหลังนี้จะยังไม่ถูกเปิดเผยเป็นแน่แท้ ตอนนั้นใจเราเป็นห่วงน้องหยก อยากรู้ว่าน้องหยกยังแอบร้องไห้อยู่รึป่าว
"พี่เข้าใจจ๊ะ เรื่องของเราพี่ยกให้กิ่งจัดการ กิ่งพร้อมอย่างไรหรือต้องการอะไรก็บอกพี่ละกัน ตกลงไม๊...."
"ขอบคุณค่ะ...ที่พี่เข้าใจกิ่ง ไม่หาว่ากิ่งไล่"
"โถน้องกิ่ง....คิดเล็กคิดน้อยทำไมจ๊ะ เสือสิบเอ็ดตัว พี่ขอตัวเดียวก็พอนะ 5 5 5 5"
"พี่อ่ะ....กิ่งเสียหายนะค่ะ พูดแบบเนี๊ย งั้นกิ่งขอเหลือเสือห้าตัวละกาน ฮิ ฮิ ฮิ"
"ก็แล้วแต่กิ่งซิจ๊ะ ถ้าไม่กลัวพี่เฉาตายก่อนวัยอันควร 5 5 5 5 แต่ตอนนี้พี่ขอดื่มนมจากเต้าอีกหน่อยนะจ๊ะ พี่หิวอีกแล้ว....จ้า 5 5 5 5"
"พี่อ่ะ....จะดื่มก็ดื่มซิค่ะ จะพูดทำไมก็ไม่รู้ มันหวิวในใจนะค่ะ ชอบทำให้กิ่งเครียด ฮิ ฮิ ฮิ แต่กิ่งก็ชอบนะค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ"
     เราพูดหยั่งเชิงน้องกิ่งเพื่อต้องการดูกริยาอาการของเธอว่า ตอนนี้เราสนิทแนบกับใจเธอไปถึงขั้นไหนแล้ว ทำให้เรามั่นใจว่า หลังจากนี้เราคงจะเข้าออกห้องของเธอได้สะดวก เธอวางใจมอบเรือนร่างของเธอให้เราเชยชมแล้วจริงๆ เราประกบปากไปที่ปลายถันเธอ นวดคลึงเธอด้วยริมฝีปากพอกระชับมิตร ด้วยความเชื่อว่าเธอชอบและประทับใจแม้ใช้เวลาสั้นๆ แต่มันจะฝังลึกยั่งรากในใจเธอให้งอกงามได้ต่อไป
"เดี๋ยวพี่ออกไปแต่งตัวกลับห้องก่อนนะจ๊ะ ชักดึกแล้ว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ต้องพาน้องหยกไป ซื้อของเข้าบ้าน เห็นว่าจะไปว่ายน้ำที่สโมสรด้วยจ๊ะ เดี๋ยวพี่ลุกไม่ไหว หยกเอาไปฟ้องพ่อแม่เค้า พี่เสียคนแน่เลยจ๊ะ"
"ค่ะพี่......"
     น้องกิ่งรับคำ เอียงหน้ามาข้างหูเรา หอมแก้มแล้วกระซิบว่า "อย่าเพิ่งบอกใครในเรื่องระหว่างเราสองคนนะค่ะ" เราถือโอกาสหอมแก้มเธอเป็นคำตอบว่าตกลงจ๊ะ ให้เธอรับรู้ เราใส่เสื้อผ้าเสร็จบอกลาราตรีสวัสดิ์น้องกิ่งอีกครั้งด้วยการกอดแล้วจูบ ที่แก้มและหน้าผาก แล้วเดินออกจากห้อง ล็อคห้องเธอด้วยความเป็นห่วงน้องหยกอยู่ในใจ
เมื่อเดินมาถึงห้องน้องหยกจึงเปิดประตูเข้าไป เพื่อจะดูว่าน้องหยกนอนหลับหรือนอนร้องไห้กันแน่ เรา เห็นน้องหยกนอนตะแคงอยู่ชิดขอบเตียงจากแสงไฟหรี่ในห้อง เราเดินเข้าไปพร้อมกับหอมแก้มเธอทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเธอหลับหรือตื่นอยู่
"กลับมาแล้วเหรอค่ะ นึกว่าลืมหยกไปแล้ว ตัวเบาแล้วใช่ไม๊ เผลอตัวปักธงเธอหรือป่าว......"
     เสียงน้องหยกยิงคำถามใส่เราเป็นชุด เธอหลับตาไม่ลงเพราะเราเป็นเหตุจริงๆ ส่วนเรามีความสุขกับน้องกิ่งบนความกังวลใจและเป็นห่วงจิตใจน้องหยก ซึ่งเป็นเรื่องผิดปรกติของผู้ชายที่ได้เสพสมความสุขกับสาวงามในวันแรกครั้ง แรกอย่างเรา น้องหยกมีอิทธิพลในใจเรามากจริงๆ ถ้าเธอไม่ใช่ญาติสนิท น้องกิ่งคงหมดโอกาสที่จะเข้ามาในวิถีชีวิตเราเป็นแน่แท้ ฤาจะเป็นเพราะใจเราที่รู้คำตอบว่า ไม่มีทางสมหวังในเรื่องความรักกับน้องหยกได้ เพราะเส้นความเป็นญาติกั้นเราทั้งสองไว้ เราจึงแคร์ความรู้สึกน้องหยกมาก และรุนแรงกว่าใครๆ ความรักทำให้เราก้าวข้ามเส้นนั้นไม่ได้ แต่ความใคร่กับเรียกร้องที่จะพาเราข้ามเส้นนั้นอยู่ทุกเวลา สำหรับน้องมายและน้องกิ่ง ใจเรากับไม่เป็นห่วงมากนัก เพราะรู้คำตอบว่าเราสามารถที่จะปักธงเธอ ครอบครองเธอเมื่อไรก็ได้ในตอนนี้
"อาเป็นห่วงหยกมากเลย คิดถึงหยก จึงหาโอกาสออกจากห้องน้องกิ่ง กว่าจะออกมาได้ต้องอ้างว่าพรุ่งนี้ต้องพาหยกไปซื้อของเข้าบ้าน ไปสโมสรว่ายน้ำ อย่างที่สัญญากับหยกไว้ไงจ๊ะ และอาก็ไม่ได้ปักธงน้องกิ่งตามสัญญาด้วย เพียงแต่ตีตราจองไว้ก่อนตามที่เราคุยกันไว้นั่นแหละจ๊ะ"
     น้องหยกลุกนั่งห้อยขา ในขณะที่เรายืนเข่าอยู่ข้างขอบเตียงดึงตัวเราเข้าไปกอดนิ่งซบเนินหน้าอกเธอ เพื่อบอกรักเราในที เรากอดเอวตอบเธอแล้วลูบหลังให้ ทุกครั้งที่เธอมีอาการเจ็บ บอกเราว่าเธอเจ็บ เรากับรู้สึกเจ็บกว่าเธอเป็นร้อยเท่า เหมือนกับเด็กน้อยที่ถูกประตูหนีบนิ้วมือแล้วร้องจ้า พ่อแม่เห็นเข้าหัวใจแทบสลาย ทำนองนั้น เวลาผ่านไปจากอ้อมกอดของเราสองคนชั่วครู่เกือบใหญ่ เราจึงพูดกับเธอว่า
"น้องหยกนอนไม่หลับเหรอจ๊ะ เป็นเพราะอาใช่ไม๊ อาขอโทษนะหยก อาขอโทษ อามีสามัญสำนึก แต่กลับใช้สำนึกนั้นไม่ได้ อาขอโทษด้วย....หยกยามา....."
"อาไม่ต้องขอโทษหยก หยกเป็นผู้ก่อเหตุทั้งหมด ถ้าหยกไม่ขอให้อาสอนเรื่องใคร่ เรื่องพวกนี้จะไม่เกิดขึ้น หยกกำลังคิดวิเคราะห์สถานการณ์ในบ้านเราว่า จะทำอย่างไรไม่ให้ไฟเสน่หาเผาบ้านเราได้ เพียงแค่ความแผลอเลอของมายหรือพี่กิ่งที่เสน่หาในตัวอาเพียงครั้งเดียว อาจมีอำนาจเท่าไม้ขีดที่จุดไฟหนึ่งก้านเผาผลาญบ้านเมืองให้วอดวายได้"
     น้องหยกป้ายน้ำตาด้วยแขนตัวเองก่อนจะพูดอไรกับเรา หัวสมองเราหมุนติ้วคิดว่าจะทำอย่างไรให้น้องหยกหายเครียด เลยแกล้งแหย่เธอหวังให้อารมณ์เธอเปลี่ยนเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงสดใส โดยไม่รู้ตัวเองเลยว่ากำลังเพิ่มปริมาณความรักความใคร่ให้เป็นภาระในใจเธอ มากขึ้นไปอีก แทนที่จะผ่อนหนักเป็นเบา
"โถ.....อาก็นึกว่านอนไม่หลับเพราะคิดถึงอา หึงหวงอากับน้องกิ่งเสียอีก คิดผิดก็คิดใหม่ได้นะเจ้าทีเอ๋ย.....5 5 5 5 ใครจะรักเจ้าเท่ากับรักตัวเอง 5 5 5 5"
"อ๋อ.....หยกเพิ่งรู้รสนิยมอาเดี๋ยวนี้เอง ที่ชอบของแบกะดิน หยกอุตส่าห์ยกระดับให้ตัวเองเป็นของขึ้นห้าง แพ็กเก็ตอย่างดี ใช้คำบอกรักและเป็นห่วงอาโดยอ้อม อากับเข้าไม่ถึงจิตใจหยกได้ ไม่ยอมแกะห่อแพ็กเก็ตของหยกออกดู ชอบให้หยกแบหลาอ่าซ่าส์อย่างนั้นใช่ไหม สิ่งที่หยกพูดทั้งหมดมันเป็นประโยชน์ที่อาและทุกคนจะได้รับโดยตรง อามองไม่เห็นใช่ไม๊ มันไม่ใช่ความรักความเป็นห่วงของหยกที่มีให้อาใช่ไม๊"
     น้องหยกเสียงแข็งและเขียวปี๋ อยู่ๆเธอก็มอารมณ์โกรธขึ้นมาแบบเราคิดไม่ถึง เราอึ้งจริงๆ น้องหยกที่เคยเป็นเด็กน่ารักของอาเสมอ วันนี้เธอใส่อารมณ์กับอาเหมือนไม่ใช่น้องหยกที่เราเคยรู้จัก "โอ้.....พระเจ้า ช่วยลูกด้วย" พอเรานึกถึงพระเจ้าให้ช่วย กลับได้ยินเสียงน้องหยกคนเดิมของอากลับมา เธอโผเข้ากอดเราน้ำตาไหลพราก พร้อมเอ่ยคำขอโทษแบบเด็กที่ร้องให้สะอึกสอื้นแล้วพูดไปด้วย
"หยกขอโทษ.....หยกขอโทษค่ะอา......หยกขอโทษ หยกควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ แรงกดดันภายในใจหยกมันมากเหลือเกิน หยกกำลังได้รับชะตากรรมที่ตัวเองก่อขึ้น หยกขอโทษ หยกพูดไม่เพราะกับอา......ฮือ.....ฮือ.....ฮือ หยกเจ็บเหลือเกิน.....ฮือ....ฮือ....ฮือ"
     เรากอดน้องหยกแน่นเพื่อผ่อนคลายความรู้สึกเธอ พร้อมคำปลอบประโลม
"ไม่เป็นไรจ๊ะหยก อาเข้าใจ อาไม่ถือจ๊ะ อารักหยกเหลือเกิน เกินกว่าจะถือเรื่องเล็กๆน้อยๆนี้ได้นะจ๊ะ หยกเจ็บอาก็เจ็บ หยกเศร้าอายิ่งเศร้า รู้ไม๊.....อารักหยกนะจ๊ะ"
     เราปล่อยให้น้องหยกร้องให้สะอึกสอื้นในอ้อมกอด จนเธออาการดีขึ้นพร้อมที่จะสนทนากันต่อ เราจึงชวนเธอไปนอนกอดกันคุยกันบนเตียงนอนเธอ
"เดี๋ยวหยกจะคลี่แผนที่ยุทธศาสตร์ความรักที่หยกคิดไว้ให้อาดูนะค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ"
"ได้จ๊ะ.....อาจะนอนกอดหยกฟังที่นี่แหละจ๊ะ...."
"ขั้นแรกหยกจะดึงมายกลับมานอนที่ห้องหยก เพื่อไม่ให้สองสาวอยู่ใกล้ชิดกันมากไป เพราะทั้งคู่ยังไม่เห็นความในของกันและกัน เพื่อลดความเสี่ยงของไฟสงคราม อีกทั้งมายก็จะได้ประโยชน์ของตัวเองกลับคืนมา เพราะถ้าเขาขืนนอนห้องพี่กิ่ง เค้าเองและพี่กิ่งก็จะถูกพันธนาการของตัวเอง ขาดโอกาสที่จะพบปะกับอาเป็นส่วนตัว จริงไหมค่ะ"
"จริงจ๊ะ.....หยกนี่สุดยอดจริงเลย 5 5 5 5 แล้วต่อไปควรทำอย่างไรจ๊ะ"
"ต่อไปเราก็ต้องสร้างกิจกรรมร่วมกันนอกบ้านให้มากขึ้น ให้กิจกรรมของพวกเราช่วยสร้างสมานฉันท์ ความผูกพันธ์ที่ดีต่อกันจะช่วยได้ เวลาเกิดอุบัติเหตุรักของเค้าสองคนที่เผลอเลอ ถือความสนิทชิดเชื้อกับอา แสดงอาการรักเกินชอบเขตที่จะพึงทำ เพราะเค้าทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในฐานะเดียวกับหยก ที่มีความเป็นญาติใกล้ชิดคุ้มครองพฤติกรรมของหยกกับอาไว้ อีกทั้งหยกก็ปูทางตัวเองไว้แล้วเพื่อเป็นไม้กันสุนัก เวลาใครใกล้อามากเกินไปจนอีกฝ่ายนึงคิดมาก หยกจะได้เอาตัวเองเข้าขวางแบบไม่น่าเกลียดถูกไม๊ค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ.....เสร็จเรา 5 5 5 5"
"ถูกจ๊ะ....หยกคิดได้ไงเนี่ย 5 5 5 5 เก่งมั๊กๆ 5 5 5 5"
"มันก็แค่การทำให้หัวไม้ขีดเปียกชื้น จุดไฟติดยากหน่อยแค่นั้นเองค่ะอาขา ฮิ ฮิ ฮิ อย่างมากก็จะแค่ชิงธงอากัน ที่สุดก็เสร็จอาอยู่ดี 5 5 5 5"
     น้องหยกเริ่มมีความสุขกับงานที่เธอชอบ เสียงหัวเราะเกิดขึ้นแล้ว พร้อมกับแผนยุทธศาสตร์แห่งรักที่เธอเจียรนัยให้กับเราฟัง
"แล้วถ้าเกิดมันไม่เพียงพอละหยก โบราณเค้าพูดน่าคิดน๊า "เสียทองเท่าหัว แต่ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร" น้องหยกอย่าประมาทเชียวนา....."
"ก็นี่ไงค่ะ หยกถึงได้เพิ่มมาตรการให้ทุกคนไปกอดรัดกันในสระว่ายน้ำไงค่ะ ถูกันไปสีกันมา เหอ เหอ เหอ เพื่อช่วยอาทีขาให้ว่ายน้ำเป็น 5 5 5 5 เพราะในขณะที่อาเล่นน้ำกับสาวๆ โดยเฉพาะอาเคยบอกไว้ว่าว่ายน้ำไม่แข็งแรง การถูกเนื้อต้องตัวกันย่อมเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา ไม่ควรที่จะมีใครถือสากันในเวลาอย่างนั้น ยิ่งเกิดพี่กิ่งว่ายน้ำไม่แข็งแรงอีกคน เพราะเธอเป็นชาวสวน ไม่ได้เกิดอยู่ใกล้น้ำ ยิ่งดี เหอ เหอ เหอ จะได้ช่วยกันเสียด จะได้ช่วยกันสี เหอ เหอ เหอ อีทีนี้ก็จะเกิดความคุ้นเคยกันในการถูกเนื้อต้องตัวกัน เป็นอนาคตอันสดใสในบ้าเรา เหอ เหอ เหอ ปากเหมาะเคราะห์ดี ก็เปิดเผยความลับทั้งหมดที่มีให้เป็นที่รู้ทั่วกันไปเลย เหอ เหอ เหอ แต่มันอาจจะไม่ใช่แค่ไปสระวันเดียวนะค่ะ อาอาจต้อว่ายน้ำไม่เป็นหลายๆวันหน่อย 5 5 5 5 พาหยกกับมายก็ต้องฝึกว่ายน้ำมากๆหน่อย ไปสระทุกวันในช่วงนี้ ยิ่งมากครั้ง ยิ่งมีกำลังละลายปัญหาของอาเอง 5 5 5 5"
"สุดยอดอีกแล้ว 5 5 5 5 อ้าว.....แล้วน้องกิ่งจะไปกะเราด้วยหรือจ๊ะหยก"
"5 5 5 5 เรื่องนั้นอาไม่ต้องห่วงค่ะ พี่กิ่งอยู่ในระหว่างข้าวใหม่ปลามัน พึ่งเคยเข้าเรือนหอกับอาเพียงครั้งเดียว พลังเก็บกดของเธอที่สะสมไว้ชั่วอายุยังไม่หมด เมื่อเธอได้ยินว่าเราจะไปซื้อของเข้าบ้าน เธอต้องอยากไปใช้หนี้บุญคุณเราที่เธอเข้ามาอาศัยชายคาบ้าน ทั้งกินทั้งใช้ข้าวของต่างๆ รวมทั้งกิจกรรมของหยกและมายที่เป็นนักว่ายน้ำอยู่แล้ว อาจำเป็นต้องไปส่ง ไปดูแลหลาน พร้อมกับอาจะฝึกว่ายน้ำกับเราด้วย มันจะผลักดันให้พี่กิ่งขอเราไปเล่นน้ำในสระด้วยตัวเอง ไม่เชื่ออาคอยดู ช่วงนี้เธอก็จะมีเหตุผลสารพัดเพื่อจะโดดเรียน ให้ตัวเองได้อยู่ใกล้ชิดอาทีขา 5 5 5 5 ช่วงกลางวันหยกยกอาให้นะพี่กิ่งเพชรน้า...... แต่ช่วงกลางคืนต้องเป็นของหยกกับมายนะค่ะพี่กิ่ง 5 5 5 5"
"โอ้โห.....อัจฉริยะจริงๆหลานเรา 5 5 5 5 แล้วถ้ามันไม่เพียงพอที่จะสู้กับคำโบราณที่ว่าไว้ละจ๊ะ จะทำยังไง เกิดน้ำในสระเดือดขึ้นมา มิโดนต้มกันจนสุกหมดหรือจ๊ะหยก 5 5 5 5"
"โธ่อาค่ะ......เรื่องนี้ง่ายนิดเดียว หยกอาจจะหาสาวแถวสระแถมให้อาอีกคนซิค่ะ อย่างน้อยเราก็โยนไม้ขีดไฟเอาไว้นอกบ้าน ให้อยู่ห่างๆบ้านเราไว้ก่อน ให้สองสาวไปหึงคนที่อยู่นอกบ้าน แทนที่จะมารบกันเอง 5 5 5 5 แต่อาต้องเชื่อหยกนะค่ะ ต้องกล้าจีบสาวอวดสองสาวนั่นให้รู้สึกหึงให้ได้ 5 5 5 5 แล้วอย่าลืมหาพลังเจ็ดช้างสารมาทานด้วย เกิดมังกรน้อยแห่งเหี่ยวไปซ๊ะก่อน อีทีนี้เรื่องจบกลางอากาศแน่ๆ 5 5 5 5"


"โอ้โห.....อัจฉริยะจริงๆหลานเรา 5 5 5 5 แล้วถ้ามันไม่เพียงพอที่จะสู้กับคำโบราณที่ว่าไว้ละจ๊ะ จะทำยังไง เกิดน้ำในสระเดือดขึ้นมา มิโดนต้มกันจนสุกหมดหรือจ๊ะหยก 5 5 5 5"
"โธ่อาค่ะ......เรื่องนี้ง่ายนิดเดียว หยกอาจจะหาสาวแถวสระแถมให้อาอีกคนซิค่ะ อย่างน้อยเราก็โยนไม้ขีดไฟเอาไว้นอกบ้าน ให้อยู่ห่างๆบ้านเราไว้ก่อน ให้สองสาวไปหึงคนที่อยู่นอกบ้าน แทนที่จะมารบกันเอง 5 5 5 5 แต่อาต้องเชื่อหยกนะค่ะ ต้องกล้าจีบสาวอวดสองสาวนั่นให้รู้สึกหึงให้ได้ 5 5 5 5 แล้วอย่าลืมหาพลังเจ็ดช้างสารมาทานด้วย เกิดมังกรน้อยแห่งเหี่ยวไปซ๊ะก่อน อีทีนี้เรื่องจบกลางอากาศแน่ๆ 5 5 5 5"
     น้องหยกแสดงแผนที่ยุทธศาสตร์สงครามแห่งความรักให้เราดู เรารู้สึกทึ่งในตัวเธออีกครั้ง เธอเพิ่งเป็นเด็ก ม.6 ทำไมรู้เรื่องแบบนี้มากมายนัก เราอายุมากกว่าเธอเกือบรอบ แต่เรากลับมองไม่เห็นภัยใดๆ มีแต่ความเพลิดเพลินในเนินเนื้อนุ่มๆของสาวงามทั้งสาม เรานึกขอบคุณเธออยู่ในใจที่ใช้ภูมิปัญญารักษาความมั่นคงในความสุขให้กับเรา คงต้องให้รางวัลเธอบ้างสักเล็กน้อย เพื่อเธอจะได้มีกำลังใจคิดและทำอะไรๆให้กับเราอีก
"โห....แผนหยกทำไมมีตั้งหลายชั้นหลายเชิงจัง แต่อาชอบ....5 5 5 5 สงสัยต้องให้รางวัลน้องหยกหน่อยแล้ว อยากได้อะไรบอกอามา อาจะให้ทุกอย่างเลย 5 5 5 5"
"5 5 5 5 เอาอีกแล้ว ให้รางวัลอีกแล้ว คราวก่อนบอกหยกขอเหมือนไม่ได้ขอ ตอนนี้กลายเป็นต้นทบดอกไปแล้ว คิดไปคิดมาจะให้หยกไหวรื้อ.....5 5 5 5"
"ต้องไหวซิจ๊ะ เพื่องหยก อาให้ได้ทุกอย่างเลยในสิ่งที่อามี ถึงไม่มีถ้าลำพังแรงมนุษย์ธรรมดาๆอย่างอาจะสามารถทำให้ได้ แม้ต้องบุกน้ำลุยไฟ อาก็จะทำ"
"นั่นแน่.....อย่าพูดแต่ปากนะค่ะ ถ้าหยกขอขึ้นมาแล้วจะหนาว 5 5 5 5 ให้อาไปคิดทบทวนใหม่ เดี๋ยวเสียผู้ใหญ่จะหาว่าหยกไม่เตือน 5 5 5 5"
     น้องหยกพูดแปลกๆ เหมือนสิ่งที่เธอจะขอเรา มันทำได้ยากเหลือเกิน แต่เรากับไม่คิดเข่นนั้น เราเชื่อว่าเธอรักเรามาก มากจนไม่น่าจะขอในสิ่งที่เราให้ไม่ได้แน่นอน
"โธ่.....หยก อาบอกให้ก็ต้องให้สิจ๊ะ เอาชีวิตอาเป็นเดิมพันก็ได้ หยกขอมาเถอะนะ อาอยากตอบแทนน้ำใจหยกจริงๆนะจ๊ะ นะ นะ นะ"
"แน่นะค่ะ.....5 5 5 5 ไม่ยอมฟังคำเตือนหยกเล้ย.......5 5 5 5 หยกให้ทบทวนอีกที 5 5 5"
"ไม่ต้องทบทวนแล้วๆ อาบอกว่าให้ก็ให้ซิจ๊ะ 5 5 5 5 ขอมาเลย...หยกยามา 5 5 5 5"
"ในเมื่อหยกเตือนอาแล้ว อาก็ยังพูดว่าให้ได้ถึงสามครั้ง หงั้นหยกก็จะขออาละกัน อาห้ามเบี้ยว ห้ามต่อรอง ห้ามอิดออดด ต้องลงมือทำทันที ตกลงไม๊ค่ะ"
"อาบอกตกลง ตกลง ตกลง หยกขออาได้แล้ว"
"ได้ค่ะ หยกจะขอเดี๋ยวนี้แหละ หยกขอให้อาพามังกรน้อยเข้าถ้ำหยกคืนนี้และเดี๋ยวนี้ค่ะ"
"เฮ้ย......น้องหยกพูดผิดหรือป่าว พูดใหม่อีกทีซิ...."
คำขอของน้องหยกทำให้เราต้องสดุ้ง พาตัวเองลุกขึ้นมานั่ง แล้วถามเธอซ้ำอีก
"หยก...ขอ..ให้..อา..พา..มัง..กร..น้อย..เข้า..ถ้ำ..ทอง..ของ..หยก.. เดี๋ยว..นี้..ค่ะ.....ชัดหรือยังค่ะคุณอาขา 5 5 5 5 อย่าเบี้ยว อย่าขัดขืน ไม่มีคำว่าแต่ ไม่มีคำถาม อาลงมือทำให้หยกได้เลยและเดี๋ยวนี้ด้วย 5 55 5 ลูกผู้ชายพูดแล้วต้องทำ 5 5 5 5"
"คำขอของน้องหยก แทนที่เราจะดีใจ เรากับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เห็นหน้าพี่ชายพี่สะใภ้ลอยมาวนเวียนอยู่บนศีรษะ แถมรับคำน้องหยกไปถึงสามรอบ รับปากเป็นอย่างดี ไม่มีที่ให้บิดพลิ้ว ได้แต่ถามใจตัวเองว่า "เมิงกล้าลงนรกเพื่อน้องหยกไม๊.....กล้า......แล้วเมิงพาพี่ชายกับพี่สะใภ้ เมิงไปลงนรกเพราะมึงด้วยได้ไม๊.....ไม่ได้......แล้วเมิงจะทำอย่างไรเพราะ ความปากพล่อยของมึงเอง......ยังไม่รู้" น้องหยกเห็นเราอึ้งกิมกี่อยู่พักนึง คงนึกสงสารเข้ามานั่งกอดเราพูดกับเราว่า
"โอ๋....โอ๋.....โอ๋......หยกเห็นใจอาค่ะ อย่างนั้นวันนี้ยังไม่ต้อง ให้อาเป็นหนี้หยกไว้ก่อน แต่หยกต้องคิดดอกเบี้ยด้วยนะค่ะ 5 5 5 5"
     เราถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้สิ่งที่น้องหยกพูด จะเป็นทางเล็กๆและแคบมาก แต่มันก็ยังพอออกไปได้ เสียงหัวเราะของเธอ ทำให้เรารู้สึกเหมือนตายไปแล้วจริงๆ น้องหยกเห็นเรายังอยู่ในอาการช็อกไม่เลิก เธอคงทนไม่ได้ กอดเราแน่น ในขณะที่แขนขาเราอ่อนอยู่แนบลำตัว ไม่มีแรงยกขึ้นกอดเธอตอบได้ น้องหยกจึงร้องพูดกับเราอีกครั้ง
"หยกขอโทษค่ะ หยกขอโทษ หยกคิดน้อยเกินไป หวังให้อาได้เรียนรู้ในบทเรียนที่หยกรู้มาบ้าง หยกผิดเองค่ะ หยกกลัวอาจะไปรับปากปักธงกับพี่กิ่ง หยกแค่เพียงต้องการจะบอกอาว่า ถ้าสิ่งที่หยกคิดแล้วพูดให้อาฟัง ถ้ามันไม่เป็นผล ทุกคนจะหันมาแย่งชิงธงที่อา แม้แต่ตัวหยกเองในบางโอกาสที่ข่มใจไม่ได้ ด้วยเพราะธรรมชาติ การแข่งดีของมนุษย์ ทิฏฐิมานะ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร หยกต้องการให้คนที่ไม่มีสิทธิ์ได้ธงอย่างหยกกับมายบอบช้ำเพราะเรื่องนี้ น้อยที่สุด หวังให้มีระยะเวลาที่ยาวนานอีกหน่อย นานพอที่จะช่วยรักษาใจตนเอง หยกเลยขออาในเรื่องที่ไม่ควรขอ....."
     น้องหยกน้ำตาไหลพราก พยามยามอธิบายเรื่องต่างๆนาๆทั้งหมดให้เราฟัง แต่เป็นเรื่องแปลกที่เรากับไม่รู้สึกรู้สากับคำพูดของน้องหยกแม้แต่น้อย สภาพจิตใจในตอนนั้น น้องหยกเป็นเหมือนแค่คนผ่านทางที่เราไม่รู้จัก ไม่เคยรัก ไม่เคยมีอะไรซึ้งใจกันมาก่อนเลย ซึ่งเรามาพบคำตอบในภายหลังในขณะที่น้องหยกเห็นคำตอบของตัวเธอเองได้ในขณะ นั้นแล้ว จึงพยายามจะอธิบายเรื่องต่างๆให้เราเข้าใจ
"หยกทำกรรมกับพี่กิ่ง กระชากใจพี่กิ่งให้ออกจากความถือมั่นในความเป็นลูกผู้หญิงในชั่วเวลาเพียง ข้ามคืน เพื่อให้พี่กิ่งเป็นของอา แต่ตอนนี้กรรมนั้นบังตาบังใจหยก ทำให้หยกกระชากใจอาที่เคยรักหยกมากมาย มาเป็นอาที่ชิงชังหยก เกลียดหยก ด้วยมือของหยกเอง เพียงเพราะขอในเรื่องที่หยกไม่ควรขอ ความรักความใคร่ที่อามีกับหยก สู้แรงกตัญญูของอาที่มีต่อพ่อ สู้แรงความรักตัวเองของอาแบบผิดๆไม่ได้ หยกกลายเป็นคนแปลกหน้าของอาไปแล้ว ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ....."
     เราเดินออกจากห้องน้องหยกเหมือนผีดิบตายซากแบบไม่อาลัยใยดีน้องหยกจริงๆ ไม่สนแม้ว่าเธอยังร้องไห้คร่ำครวญอยู่ หัวใจเราชาเย็นเหมือนคนไม่มีจิตวิญญาณ กลับห้องนอนตาค้างจนเช้าสายแบบคนสมองกลวง ดีก็ไม่คิด ชั่วก็ไม่คิด นิ่งอยู่อย่างเดียว จนน้องมายกลับมาบ้านแวะชวนน้องกิ่งเข้าไปดูเราว่าเป็นอะไรทำไมยังไม่ตื่น และคงเห็นน้องหยกนอนซมป่วยมีอาการโศกเศร้าร้องให้จนตาบวมด้วยแล้ว กิจกรรมทั้งหลายที่เราวางแผนไว้กับน้องหยกล้มทั้งกระดาน น้องกิ่งกับน้องมายต่างพากันงงต่อสถานการณ์อึมครึมนั้นจนเกือบสัปดาห์ เราและน้องหยกต่างเก็บตัวนอน นอน นอน อยู่แต่ในห้อง แม้ถึงเวลาทานอาหารก็ต้องให้น้องมายกับน้องกิ่งเอาไปส่งถึงห้อง แต่ไม่มีเสียงคุยโต้ตอบกันแต่อย่างไร จนในที่สุดน้องหยกมีอาการคีขึ้นบ้างเล็กน้อยจึงได้บอกเรื่องราวทั้งหมดให้ น้องกิ่งและน้องมายฟัง เริ่มตั้งแต่เราย่างเท้าเข้าบ้านในส่วนที่น้องกิ่งและน้องมายไม่รู้ แต่เป็นเรื่องแปลกที่สามสาวกลับไม่มีใคร มีปัญหาแต่อย่างไรเมื่อรับทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว กลับมีความสามัคคีกันมากขึ้นไปอีก ต่างฝ่ายต่างเห็นใจกันและกัน พร้อมให้อภัยกัน เราเองจึงเหมือนหมาหัวเน่า กลายเป็นคนน่าสงสารที่สุด เพียงเพราะทำตามคำขอของน้องหยกไม่ได้ตามที่ให้สัญญา ทั้งๆที่ความจริงแล้วเธอจะไม่ทำอย่างที่เธอขอ เธอจะหยุดยั้งการกระทำของเราและตัวเธอเอง ด้วยต้องการถือกรรมสิทธ์เป็นผู้อนุญาตให้เราปักธงน้องกิ่งไว้ในมือเธอ เมื่อเธอกับน้องมายพอทำใจได้บ้างแล้ว ทุกอย่างก็จะถูกต้องสวยงามดี แต่เพราะเรารักศักดิ์ศรีในคำพูดที่ให้สัญญากับน้องหยกผิดๆ ทำตามที่สัญญาไม่ได้ โดยมีความกตัญญูต่อพี่ชายเป็นข้ออ้างบังหน้า ที่จริงก็คือรักตัวเองมากกว่าปากที่เคยพูดว่ารักคนอื่นนั่นเอง
     แต่ในที่สุดเราก็สมหวังกับน้องกิ่งอยู่ดี ได้แต่งงานมีบุตรให้น้องหยกช่วยเลี้ยง ส่วนน้องมายทำใจยอมรับความจริงได้ว่า เธอเป็นเพียงนักศึกษาในเรื่องใคร่เท่านั้นจริงๆ น้องหยกกลับมาอยู่ในตำเหน่งหลานรักตามเดิม แบบเต็มภาคภูมิ บริสุทธิ์ผุดผ่อง แม้เราจะรู้ความผิดตัวเอง แต่ความที่แก้วมันร้าวแล้ว ทำอย่างไรก็อยากประสาน เรารักน้องหยกมาก แต่ก็รักได้ในฐานะหลานเท่านั้น และน้องหยกเองก็เช่นกัน แต่ที่ดีกว่าเก่าคือเราอยู่บ้านติดกัน กำแพงบ้านน้องกิ่งกับน้องหยกถูกเจาะทะลุถึงกัน ทำเป็นประตู เราจึงได้พบปะกับน้องหยกอยู่ประจำเช่นเคย พร้อมกับเจ้าตัวน้อยของเราและน้องกิ่ง 5 5 5 5 เหมือนนิยายสมัยเด็กๆเลย

จบ.............

ขอขอบคุณท่าน"เงาเทวา" เจ้าของงานประพันธ์ สำหรับงานดี ๆ ให้เราได้อ่านกัน

เส้นหมอยที่พันกัน ยังแก้ง่ายกว่าความสัมพันธ์ที่ค้างคา

devilzoa

โอ้นึกไม่ถึงจริงๆว่าจะมาแนวนี้กำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรตามแผนไหมจบเสียแล้ว

peddo

จบได้ดีครับ ผมกำลังคิดอยู่เลยว่าที่น้องหยกคาดการณ์มานี่มันดูดีไปหมดตามสไตล์สาวฉลาดที่ช่างฝันแต่ประสบการณ์น้อย กล้าล้อเล่นกับจิตใจคนรวมทั้งตนเองขนาดนี้ เพียงแต่คิิิดไม่ออกว่าควรจะลงยังไงหาทางลงได้สวยครับ ไม่คิดจะอ่านมาก่อนเพราะตอนเริ่มดูโลลิชอบกล ตอนหนุ่มกว่านี้สักสิบปีอาจเชียร์ให้ปักธงน้องหยกไปเลยแต่พอโตมาหน่อยก็คิดว่าลงเอยอย่างนี้ดีกว่าขอบคุณครับ

dwarf

ขอบคุณครับ..ชอบการใช้ภาษาที่อ่านดูแล้วนุ่มนวลมากครับ...สละสลวย มากกว่านิยายอิโรติคทั่วไป

darkdd1999


sixdevil7

สงสารน้องหยกจังเลยงานนี้จบแบบผิดคาด.......ขอบใจมากครับ

tetete

น้องหยกน่าสงสารที่สุดคิดแผนแทบตายแต่สุดท้ายก็พังเพราะใจตัวเอง

sachawat

เล่นกับแง่มุมความคิดด้านบวกลบของคน ใช้คำอธิบายยาก ใช้สำนวนแบบนี้น่านับถือความเก่งกาจทางภาษา ขอบคุณที่แต่งให้อ่านเพลิดเพลิน

suriyamahajit


conx96857

จบได้ดีครับ แม้งงๆไปหน่อยสงสัยต้องไปอ่านทวน

suriyamahajit

ขอบคุณมากครับคนเขียนมีจินตนาการดีมาก

paradrop


kerebanda

ไหนๆ ก็ทำไมไม่ปักควบ 3 เลย เล่นกะจิตใจจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้ ถึงขนาดเชื่อมบ้าน แล้วจะครองโสดได้หรอ