ชะตาสวาท : EP.21

[bigaud]

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.21 : ผลลัพธ์

ภายในห้องนอนของผม ผมที่กลับมาถึงบ้านหลังจากพบกับหมิง มาผมที่กำลังครุ่นคิดอยู่ขณะนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานนั้น ใช่ครับผมไม่ได้คิดถึง
"คือเดือนนี้ เมนส์ มนยังไม่มาเลย เลยห่วงนิดหน่อยน่ะ"
คำพูดของพี่มน ที่เอ่ยไปเมื่อตอนช่วงเย็นแต่ในหัวของผมเลยในตอนนี้แต่ผมกลับมานึกถึง
"นี่พี่เติม จะทิ้งทวนไม่มาเจอหมิงอีกแล้วใช่ไหม ให้ประชดมาแบบนี้"
ประโยค ที่ หมิง พูดกับผมมากกว่า ตอนนี้ความรู้สึกที่ผมรู้สึกเหมือนโดนใคร
ที่ไหนไม่รู้มาแชร์ของเล่นสุดหวงของผมไป ซึ่งผมทำใจรับไม่ได้ ถึงแม้ผมจะไม่ได้ช่วยเหลือเรื่องเงินกับ หมิง จริงๆตามที่เธอต้องการ แต่ผมก็ช่วยเหลือด้านอื่นๆให้เธอไม่น้อยไม่ว่าพาไปหาหมอยามไม่สบาย ติดต่อมหาวิทยาลัยให้ยามเธอขาดสอบ หรือแม้เรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างค่าน้ำมันรถยนต์ของเธอหรือเรื่องอาหารการกิน ผมจึงรู้สึกกับหมิง เธอไม่น้อยแม้จะไม่ใช่ความรักแบบชายหญิงก็ตามแต่ด้วยความหลงในวัยสาวแน่นหนั่นของเธอเลยทำให้ผมเกิดความเสียดายที่สิ่งนั้นจะต้องหายไปไม่น้อยเลยทีเดียว  ขณะเดียวกันที่ชั้นล่างของบ้าน
.
.
.
"สวัสดีค่ะ คุณแม่" พี่มน ที่เธอเพิ่งมาถึงบ้านของผม เอ่ย ทักทายแม่ของผม
"จ้ะ มน รถติดไหมวันนี้" แม่ของผมเอ่ยถาม
"ก็ไม่เท่าไหร่คะ คุณแม่  แล้วคุณพ่อไม่อยู่หรือคะ มน เอาเมล็ดเมล่อนที่พ่อเค้าบ่นอยากได้มาให้ พอดีวันนี้ที่บริษัทมีของมาขาย" พี่มน พูด
"โน่น ทำต้นไม้อยู่ในหลังบ้านแน่ะ มน วางไว้เถอะ" แม่ของผมเอ่ย
"ค่ะ คุณแม่ เติม อยู่ข้างบนใช่ไหมคะ มน ขอไปหาเติม ก่อนนะคะ"
พี่มน เอ่ยขออนุญาติ
"จ๊ะ ไปเถอะอีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยมากินข้าวกัน" คุณแม่ของผมพูด
พอพูดจบ พี่มน ก็เดินขึ้นมาชั้นบน
"แห่ คิดอะไรอยู่ เติม"
พี่มน ที่ย่องมาเงียบๆ กระโดดโอบกอดคอผมจากด้านหลังขณะผมนั่งคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อยอยู่จนผมถึงกับตกใจ ร้องออกมา
"เอ๊ย ...."
"โธ่ มน ทำเอาตกใจหมด ไหนว่าวันนี้จะไม่มาไง" ผม พูดต่อออกมา
"อืม ก็เปลี่ยนใจน่ะ เลยเพิ่งมาถึง"
พี่มน พูดยิ้มๆ พลางเดินไปปิดประตูห้องนอนของผม ราวกับมีความลับอะไรจะคุยกับผม แล้วเธอก็ถอนไปนั่งบนโซฟาภายในห้องนอนของผม
"เมื้อกี้ มน โทรไปคุยกับแม่ เรื่องที่เติม พูดกับมนแล้วนะ แต่ไม่ได้บอกเรื่อง เมนส์ ไม่มานะเดี๋ยวแกจะตกใจ" พี่มน เอ่ย
"โห ทีงี้เร็ว จังนะมน" ผม เอ่ยแซวเธอไป
"แหะๆ"  พี่มน หัวเราะออกมาแบบอายๆ
"แต่เอาเถอะแค่บอกไว้ ใช่ว่า มน จะท้องจริงๆเมื่อไหร่ แค่เมนส์ ยังไม่มาเอง เดือนนี้อาจมาช้าก็ได้" ผมเอ่ยเบรกกับความดูลิงโลดของเธอไป
"อืม มันก็ใช่" พี่มน ตอบด้วยน้ำเสียงสลดลงทันที
"หรืออยากจะท้องจริงเดี๋ยวย้ำให้ได้นะ" ผม เอ่ย พลางทำท่าจะไปกอดพี่มน ที่วันนี้อยู่ในกระโปรงทรงเอยูนิฟอร์มทำงานที่วันนี้เธอใส่มาเพราะต้องออกไปประชุมกับคู่ค้าที่ผมเห็นแล้วเกิดอารมณ์ไม่น้อย พี่มน ที่อยู่ในเสื้อสายเดี่ยวเส้นเล็กๆสีครีม โดยเธอคงใส่เสื้อชั้นในแบบไร้สายเกาะอกมาเพราะผมไม่เห็นสายของเสื้อชั้นในเธอเลย เข้ากับกระโปรงทรงเอสีน้ำตาล ส่วนสูทของยูนิฟอร์มพนักงาน ที่เธอไว้ใส่ทับตอนเวลาทำงานเธอคงถอดวางไว้ในรถของเธอ
"โนๆๆๆ ไม่ได้ๆ คุณแม่รอกินข้าวอยู่จ้า" พี่มน พูดพลางยกมือขึ้นมากางกั้นผมไว้ ก่อนเธอจะลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไป แล้วเรียกให้ผมก็เดินตามเธอไป
.
.
ที่โต๊ะอาหารที่ทั้งสี่คนกำลังกินอาหารกันโดยคุยกันอย่างออกรสออกชาด
อยู่นั้น
"นี่มน ขอบใจนะ หรับเมล็ดเมล่อน" คุณพ่อของผม เอ่ย
"ค่ะคุณพ่อ ถ้าจะเอาอีกบอก มนนะคะ"  พี่มน พูดขณะเอื้อมไปหยิบซูชิ มาวางบนจานของเธอ
"เอ่อ...พ่อ จะไปหายายบุญ ไหมอ่ะ" คุณแม่ของผม เอ่ยถึง บุญจิรา ลูกสาวคนโตของเธอที่เป็นพี่สาวของผม ในวัย 40 ปี ที่ตอนนี้ทำงานทุนวิจัยอยู่ที่ญี่ปุ่น มานานกว่า 8 ปีแล้ว โดยพี่มน เองยังไม่เคยเจอเธอเลย

"ไปซิ แต่ขอดูก่อนพ่อห่วงต้นไม้ น่ะ ถ้าไปกันนานๆ"  คุณพ่อของผมเอ่ย

"ให้เติม ดูให้ซิคะ หรือให้มน มาดูให้ก็ได้นะคะ" พี่มน เอ่ยเอาใจสุดฤทธิ์

"อือ.." คุณพ่อของเติม เอ่ยรับ

"เติม พี่บุญ นี่อยู่ที่เกียวโต ใช่ไหม" พี่มน หันมาถามผมบ้าง

"อืม ใช่" ผมตอบ ก่อนเธอจะเอ่ยขึ้นมา

"ไว้เมื่อไหร่ ขึ้นไปเชียงใหม่ บ้านมน ก็ได้นะคะเห็นแม่บ่นๆอยากเจอเติม กับคุณพ่อคุณแม่น่ะค่ะ" พี่มน เปิดประเด็นใหม่ขึ้นมาเฉยๆ คงเกี่ยวกับเรื่องที่เธอไปคุยกับแม่ของเธอมาเมื่อเย็นแน่ๆ

"อืม ก็ดี แล้วค่อยไปหายายบุญ" คุณแม่ของเติม เอ่ย

พี่มน ที่ได้ยิน ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ก่อนที่พวกเราทั้งสี่คนจะกินอาหารกันต่อจนเสร็จ
.
.
.
.
22.43 น.
ผมที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ภายในห้องนอน  ก็มีเสียงข้อความจากไลน์ ดังขึ้นมา
"ติ๊ง"
ผม เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูก็เห็นว่าเป็นข้อความจากพี่มน ผม จึงกดเปิดอ่าน
"เติม มน เมนส์ มาแล้วนะ"
"..................."
แล้ว มน ก็เงียบไปกว่าสิบห้านาที ผมที่เห็นว่าแปลกๆ จึงโทรหาพี่มน ทันทีด้วยความเป็นห่วง
"โหล ว่าไงเติม"  พี่มน รับสายโดยทำเสียงหงอยๆ
"ไหง เสียงเป็นแบบนั้น ผิดหวังเหรอที่ เมนส์ มา" ผมถาม
"บ้า เปล่าซะหน่อย" พี่มน เอ่ยก่อนจะพูดขึ้นต่อ
"ว่าแต่ เติม มีอะไร หรือเปล่า"
"เปล่า ก็เป็นห่วง เลยโทรมาถาม" ผม พูดไป
"จ้า ที่รัก รักเติมนะ เมื่อกี้ไลน์บอกเติม แล้ว มน เลยเข้าไปอาบน้ำน่ะ" พี่มน เอ่ยโดยตอนนี้น้ำเสียงของเธอดูสดใสขึ้นมาทันที
"โอ้ย ไม่คุยแล้ว วางแล้วนะ รมณ์เสีย"  ผมที่รู้หมั่นเขี้ยวกับอาการของพี่มน แสดงอาการออกมาผมเลยรีบตัดบทพูดจบผมก็วางสายไป
.
.
.
หลังผ่านสักพักไปมีเสียงข้อความจากไลน์ ดังขึ้นมาสองข้อความ
"ติ๊ง ติ๊ง"
แต่ไม่ใช่จากพี่มนเพราะมันเป็นจากโทรศัพท์อีกเครื่องของผมที่ผมปิดระบบสั่นแล้วมันเป็นข้อความที่ส่งมาจากพี่เหลียง นั่นเอง ผมจึงเปิดขึ้นมาอ่าน
"นอนยัง น้องเติม"
"วันก่อนขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้น้องเติมล่ะแย่เลย"
หลังจากเปิดอ่านผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"ยังไม่นอนครับพี่ เรื่องห้องไม่เป็นไร ผมซิ เกรงใจพี่ ห้องยังไม่ค่อยเรียบร้อยด้วย"
ผ่านไปสักอึดใจ

"ติ๊ง "
"อืม สะอาดจะตาย น้องเค้าเลิกดึก แถมแถวนั้นไม่มีโรงแรมเลยขี้เกียจหาห้องเลยต้องรบกวนเติม สงสัยพี่ต้องหาคอนโดเพิ่มซะแล้ว" พี่เหลียงตอบกลับมา
"ไม่เป็นไร พี่มาใช้ห้องที่ผมมีก็ได้"
"อืม ไงก็ขอบคุณนะ เติม"
.
.
.
"ติ๊ง.. ติ๊ง"
เป็นข้อความที่ส่งมาจากพี่เหลียง อีกสองข้อความ ผมจึงเปิดขึ้นมาอ่าน
"พี่ส่งมาแบ่งกันดูนะ น้องคนที่พี่พาไปแหล่ะ บายนะ"

 

หลังจากดูคลิปจบ ผมที่ถิอโทรศัพท์เครื่องนั้นไว้ด้วยความรู้สึกบางอย่างก่อนจะเอาโทรศัพท์เครื่องนั้นกดโทรออก

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[bybee]

อยากรู้ๆพี่สาวคนไหน

[Rivermoon]

กดโทรไปหาใครกัน

[ritnon]

โทรไปหาใครนะ

[cocodomo49]

โทรหามนปลอบใจรึปล่าวนะ

[Kompaphat]

เสียดายจังมนไม่ท้อง อดซ้ำเลย

[Kedyee]

เสียดายก็จัดต่อสิ อิอิ

[ผู้เฒ่าเซราะกราว]

พอเมนส์ก็เลยพากันหงอยทั้งเติมทั้งมนเลยสิ แบบนี้เติมต้องขยันปั๊มลูกแล้วล่ะ

[Ghost Reader]

ใช่หมิงหรือป่าว

[Khuna]

จะโทรไปหาใครกันนะ

[per2512]

คนเลือกได้ระวังไว้เจอแล้วจะตกใจ

[Alan]

ผมว่า มน นี่แหละ อย่าหลายคนเลย เดี๋ยวจะพากันเสียใจแล่าว ๆ...

[Panya Sripaks]

อ่านแล้วทำให้เกิดข้อพิพาทแน่ ๆ เลย ขอบคุณครับ

[jaja]

วิดีโอที่ส่งมาเป็นน้องหมิงหรือคนรู้จักทำเอาอึ้ง

[ab0987]

ต่อไปจะเจอใครอีก