เมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา ตอนที่ 13

[Airflyline]

อุดหนุนเป็นตอนและ e-book ได้ที่นี่ค่า ขอบพระคุณนะคะ

https://www.readawrite.com/a/17187ad68f8bc71ac7ccbeb316b75075

https://www.tunwalai.com/story/765503

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTA0MDgzNjQiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIyNzYwNDQiO30

.............................

"อ๋อ...ค่ะ" ผมพูดแล้วพยักหน้าหงึกๆ

"มาคนเดียวเหรอครับ" จีนถาม ผมพยักหน้าอีก เขาถามต่อ "แล้วเจล่ะ"

ผมบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน มันยิ้มเหมือนดีใจ ผมอยากจะเดินหนีไปให้ไกล อุตส่าห์มาเดินเล่นในคอมมิวนิตี้มอลล์เล็ก ๆ ยังเจอคนรู้จักอีก จีนเงียบไปแปปนึงแล้วพูด

"กินข้าวยังครับ กินข้าวกันมั้ย อาหารญี่ปุ่นข้างบนอร่อยนะ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง"

สิ้นเสียงเดี๋ยวเลี้ยงเอง ผมสนใจขึ้นมาทันที เป็นผู้หญิงสวยก็ดีอย่างนี้ อยู่ดี ๆ ก็มีคนเลี้ยงข้าว อย่าหาว่าผมงกเลยนะครับ แต่เงินเดือนของผมก็ไม่ได้มากมายอะไร ถึงแม้ผมจะให้น้องแพมในร่างผมทำงานแทน แต่ผมก็กะว่าจะยังรับเงินเดือนเหมือนเดิม ส่วนน้องแพมในร่างของผมก็รับเงินจากทางบ้านที่ส่งมาให้ทุกอาทิตย์ เราแค่สลับกันทำหน้าที่เฉพาะหน้าเฉย ๆ ผมว่าเงินจากทางบ้านน้องแพมยังมากกว่าเงินเดือนผมอีกมั้ง

ระหว่างกินอาหาร จีนก็ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย ส่วนผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอร็ดอร่อยแต่ก็สำรวมกิริยามารยาทอยู่บ้างตามที่น้องแพมบอก จีนเล่าให้ฟังว่า เขาเคยทำงานบริษัทเดียวกับเจ แต่ตอนนี้อยู่คนละบริษัท แล้วก็เล่าถึงเรื่องเจให้ผมฟังซึ่งผมก็รู้อยู่แล้ว ไอ้เจมันเป็นเพื่อนผมมาตั้งนาน ผมพยักหน้าไปตามเรื่องเหมือนไม่ได้สนใจอะไร จนจีนถามขึ้น

"ดูเหมือนน้องแพมจะไม่ได้คุยกับเจแล้วเหรอครับ" มันถาม ผมกำลังจะอ้าปากตอบ มันก็ถามต่ออีก "พอดีว่าบริษัทของผมทำงานเกี่ยวกับงานประชาสัมพันธ์...ซึ่งต้องมีพริตตี้เผื่อน้องแพมอยากจะหารายได้พิเศษ อย่างน้องแพมน่าจะทำได้สบาย ๆ"

"อย่างน้องแพม...อย่างน้องแพมคืออย่างไหนเหรอคะ" ผมถามกลับ พี่จีนกระแอมแล้วตอบ

"ก็รูปร่างหน้าตาแบบนี้ทำได้สบาย ๆ เลยครับ...แทบไม่ต้องคัดตัวเลยมั้ง"

มันพูดจบก็ขอเบอร์โทรศัพท์ไว้ ผมเห็นว่าไม่น่าเสียหายจึงให้ไป ตอนสลับร่างกลับคืน แพมจะได้มีงานพิเศษทำ นี่ผมหวังดีนะเนี่ย

หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็กลับมาที่ห้อง จีนไลน์มาทันทีบอกว่าดีใจที่เจอน้องแพม ถ้ามีงานจะติดต่อไป ผมนอนเล่นอยู่บนเตียง คิดถึงน้องแพมขึ้นมา ป่านนี้คงพาร่างกายของผมไปเที่ยวกับไอ้เจ เมาสนุกสนานเฮฮากันยกใหญ่แล้ว ปล่อยให้ผมนอนเซ็งอยู่ในห้องคนเดียว ผมลุกไปอาบน้ำ พรุ่งนี้วันศุกร์ก็ต้องไปเรียนอีก และพรุ่งนี้จะครบรอบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ผมต้องมาอยู่ในร่างน้องแพม คิดแล้วกลุ้ม ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

ผมเคลิ้มหลับไปได้นิดเดียวก็มีเสียงเคาะประตูปัง ๆๆๆ ผมเปิดนาฬิกาดู เที่ยงคืนกว่าแล้ว ใครวะเนี่ย ผมลุกมาเปิดประตู ก็ต้องตกใจ แพมในร่างผมกับไอ้เจยืนอยู่หน้าห้อง ตายห่า สองคนนี้มาเจอผมในร่างแพมพร้อมกันได้ไงวะเนี่ย ไอ้เจทำหน้าเจื่อนเหมือนเด็กถูกจับได้

"กลับห้องไปก่อนเลย" แพมในร่างผมชี้สั่งไอ้เจ มันเดินคอตกกลับเข้าห้อง ส่วนแพมเข้ามาในห้องผม กลิ่นเหล้าโชยมาอีกแล้ว

"มีอะไรเหรอ" ผมแกล้งถามแบบงงๆ

"ไม่ต้องมาถามเลย" แพมในร่างผมพูด เสียงของผมเข้มๆ ฟังดูน่ากลัวเหมือนกัน "เจเค้ารู้ได้ไง ว่าเราสลับร่างกัน"

ผมอ้าปากจะพูด แพมก็สวนขึ้นมาก่อน

"พี่พจน์กับพี่แดง คุยกันเรื่องน้องแพม...น้องแพมอย่างนู้น น้องแพมอย่างนี้ บอกให้เจชวนมากินเหล้ากันอีกรอบ"

ผมนั่งนิ่ง พี่พจน์กับพี่แดงก่อเรื่องให้อีกแล้ว ว่าแล้วเชียว วันนั้นไม่น่าออกไปข้างนอกตามคำชวนของไอ้เจเลย

"หมายความว่าเป้งเคยใช้ร่างแพมออกไปกินเหล้ากับพวกเค้าเหรอ" แพมในร่างผมกอดอกแล้วพูด "มีอะไรจะอธิบายมั้ย"

"ก็...ก็ตอนที่แพมยังไม่ฟื้น ผมไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องหาเพื่อนช่วยแก้ปัญหาน่ะ" ผมบอก

"แล้วทำไมต้องโกหก"

เธอพูดเหมือนตะคอกจนผมสะดุ้ง ผมไม่ได้ตอบเธอ ก็เพราะไม่รู้จะพูดอะไรให้มันดีขึ้น ผมมองหน้าตัวผมเอง ตอนนี้แดงก่ำ เหมือนดื่มมาเยอะพอสมควร ผมก็เลยย้อนกลับเข้าให้

"นี่...ดื่มน้อยหน่อยก็ได้..นั่นร่างกายผม...ตับผมนะ" ผมบอก "แล้วนี่ไปไหนกันมา กลับป่านนี้"

แพมหลบตาผมเฉยเลย ผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ ขึ้นมาทันที ลางสังหรณ์ในตัวผู้หญิงมักเชื่อถือได้เสียด้วย ผมลุกขึ้นไปยืนใกล้ ๆ ตัวผมเอง กลิ่นสบู่ลอยมาเลย ผมชะงัก อย่าบอกนะว่า...

"แพม...แพมไปเที่ยวอ่างมาเหรอ" ผมถาม เธออ้ำอึ้งหลบตาผม "ใช่มั้ยแพม"

"มัน...มันฉุกละหุกน่ะ แต่แพมไม่ได้มีอะไรนะ" เธอเสียงอ่อน พูดติด ๆ ขัด ๆ "อยู่ดี ๆ พวกพี่เค้าก็ลากแพมไป เข้าไปในห้องใหญ่ ๆ มันมีอ่างตรงกลางแล้วก็จับแพมแก้ผ้าเลย"

ผมฟังแล้วต้องกุมขมับ โธ่! ไอ้เจพาแพมไปลงหม้อสุกี้เสียแล้ว มันนี่แสบจริง ๆ ทีกับผมไม่เห็นพาไปกินของดี ๆ แบบนี้บ้าง ผมถอนหายใจออกมา

"แล้วยังไงต่อ"

แพมตอบเบา ๆ "ก็...ก็ไม่มีอะไรมาก มันมี เอ่อ...มีผู้หญิงมาทำให้"

"ทำอะไร" ผมรอฟังคำตอบด้วยใจระทึก

"ก็...ทำแบบที่เป้งทำน่ะ ใช้มือทำ" แพมตอบ ผมอ้าปากค้าง เธอพูดอีก "แล้วก็...ใช้ปากด้วย"

โอ้โห ผมชักสนใจขึ้นมาแล้วตอนนี้ เอ่ยถามต่อ

"เหรอ...แล้วชอบมั้ยล่ะ"

แพมเม้มปาก เธอกอดอก

"คดีของเป้งยังไม่สะสางนะ ไม่ต้องมาถามเรื่องของแพม"

เธอเสียงแข็งขึ้นมาอีก ผมล่ะงงกับผู้หญิงจริง ๆ เรื่องของเธอคนเดียวที่ไหน ก็นั่นมันร่างกายของผม เอาร่างของผมไปเที่ยวอ่างแล้วผมจะไม่ต้องรู้เรื่องได้ไง แต่เอาเถอะ เอาไว้ผมไปถามจากปากไอ้เจเอาก็ได้วะ

หลังจากแพมรู้ว่าไอ้เจรู้เรื่องแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบัง แพมในร่างผมมานอนในห้องของแพมเอง เรากลายเป็นคู่รูมเมทที่แปลกประหลาดที่สุดในโลก คนหนึ่งเป็นผู้ชายในร่างผู้หญิงสุดสวย อีกคนเป็นผู้หญิงสุดสวยที่หลุดไปอยู่ในร่างผู้ชายหน้าตาไม่เอาอ่าว

...........................................................................

ถึงวันศุกร์ ผมเลิกเรียนช่วงบ่าย เราสามคน แพม เจและผมนัดกันออกไปกินข้าวเย็นข้างนอก มันเป็นสถานการณ์ที่แปลกพิลึกแต่เราก็ต้องยอมรับและอยู่กับมัน แพมจัดแจงแนะนำให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนักศึกษาเป็นชุดธรรมดา เธอบอกเสร็จสรรพว่าให้ใส่เสื้อกับกางเกงอะไร รองเท้าคู่ไหน เธอบอกกลัวคนรู้จักเจอแล้วจะเห็นว่าแต่งตัวไม่ได้เรื่องถ้าผมเลือกชุดเอง ผมถอนหายใจเบา ๆ ทำตามที่เธอสั่งแต่โดยดี

พอผมมาถึงที่ร้านอาหารก็เจอไอ้เจนั่งรออยู่แล้ว มันผิวปากแซวผมที่เห็นผมใส่เสื้อแขนกุดสีดำ กางเกงขาสั้นสีขาว แต่งตัวแบบนี้แล้วเย็นทั้งแขน หนาวทั้งขา กางเกงมันสั้นจนรู้สึกจะนั่งหรือยืนต้องระมัดระวังไปหมด ผมทำใจตั้งนานกว่าจะออกจากห้องได้ ไม่รู้ว่าทำไมแพมต้องบังคับฝืนใจขนาดนี้ด้วย

"มึงเลิกแซวกูเถอะ...ขอร้องล่ะ" ผมบอก แทบจะยกมือไหว้ขอร้องมัน ก่อนผมจะอธิบายว่าแพมบังคับให้แต่งแบบนี้

"น่ารักดีออก แพมเค้าแต่งตัวเก่งนะ ฮ่าๆๆ" ไอ้เจกวนตีนผมอีกแล้ว มันสั่งเบียร์มาจิบ

แพมบอกว่าติดงาน เดี๋ยวจะตามมาทีหลัง ผมถือโอกาสนี้ถามถึงเรื่องที่ไอ้เจพาแพมในร่างผมไปเที่ยวอ่างเมื่อคืน ไอ้เจหัวเราะ

"เออ...สนุกชิบหาย แพมแม่งตอนแรกเหนียมอายเหมือนตุ๊ดเลย แต่พอเมากรึ่มๆ แปปเดียวก็กลมกลืนไปกับพวกกูเนียนๆ เลย"

มันพูดหน้าตาเฉย ผมถามมันว่ากลมกลืนยังไง "ตอนแรกก็อายเด็กไง แต่พอเด็กมันคว้าแท่งไปรูด...ก็เห็นทำหน้าเคลิ้มเลย"

ผมขำที่มันเล่า "ขนาดนั้นเลยเหรอวะ"

"ไม่ใช่แค่นั้นนะเว้ย...เด็กแม่งอมให้ด้วย แพมสูดปากชอบใจใหญ่ มีแต่กูนี่แหละขำอยู่คนเดียว พี่แดงกับพี่พจน์ก็งงว่ากูขำอะไร ก็เค้าไม่รู้นี่หว่าว่าแพมอยู่ในร่างของมึงน่ะ"

ไอ้เจพูด ถึงตอนนี้โต๊ะข้าง ๆ หันมามองเพราะงงในบทสนทนาอันแปลกประหลาดของเรา จนไอ้เจต้องหรี่เสียงลง

"เออแล้วพี่พจน์กับพี่แดงมาพูดถึงแพมได้ไงวะ แพมก็เลยรู้เลยว่ากูเอาร่างกายเค้าออกไปเที่ยวข้างนอกตอนเค้ายังไม่ฟื้น" ผมถาม ไอ้เจกระดกเบียร์แล้วตอบ

"ก็แม่งถามว่าแพมเป็นไงบ้าง ทำไมไม่ชวนมาอีก...พอกูบอกว่าขี้เกียจยุ่งกับแพมแล้วเพราะอยากจะตัดบทกลัวแพมตัวจริงจะรู้ ทีนี้พี่แดงแม่งก็พูดลามกใหญ่เลย น่าเย็ดขนาดนั้นปล่อยหลุดมือไปได้ไงงี้ เอามาให้กูเอาต่องี้...ก็เลยความแตก...แพมก็เลยรู้เลย"

พอมันพูดถึงตอนนี้ผมล่ะกุมขมับทันที พอผมถามว่าแล้วแพมได้เอากับเด็กอ่างหรือเปล่า ไอ้เจส่ายหัว

"ไม่ได้เอาว่ะ เด็กมันอมให้จนน้ำแตก แต่ถึงจะแค่อมก็ยังใส่ถุงยางนะเว้ยมึงไม่ต้องห่วง แต่เหมือนแพมจะติดใจว่ะ" ไอ้เจพูดแล้วหัวเราะ

ถึงตอนนี้ผมหัวเราะออกมาด้วย ดูแล้วแพมจะคุ้นชินกับร่างกายผู้ชายของผมมากกว่าที่ผมทำความคุ้นเคยกับร่างสาวสวยของเธอเสียอีก

แปปเดียว แพมในร่างผมก็มาถึงร้าน เธอยิ้มเมื่อเห็นผมแต่งตัวตามที่บอก แพมเองก็ดูแลร่างกายและเสื้อผ้าของผมจนดูสะอาดสะอ้านขึ้นเยอะ ถึงแม้รูปร่างหน้าตาของไอ้เป้งจะไม่น่ามอง แต่พอแต่งตัวและจัดทรงผมพิถีพิถันหน่อยก็ไม่ได้น่าเกลียดเสียทีเดียว แพมนั่งลงข้างผม

"ดีมากที่แต่งตัวตามที่บอก" เธอพูด ผมทำหน้าละเหี่ยใจ แพมพูดต่อ "ทีหลังจะสอนให้เติมหน้าด้วย แต่งหน้าตั้งแต่เช้า ตอนนี้หมองหมดแล้ว"

โอ้โห เยอะจัด...ผมชักอยากจะคืนร่างเสียเดี๋ยวนี้เลย

[pui10000]

สนุกดี

[chokaku]

จัดก่อนคืนร่างก็ดีนะ