ผมว่าผมเป้นโรคจิตน่ะ คือว่าทำไมไม่รู้ผมชอบจินตนาการให้คนที่ผมรักโดนรุม แล้วผมก็ถูกบังขับให้ดู
แล้วก็อยากให้คนที่ผมรักแต่งงานกับคนอื่นแล้วก็มีผมเจ็บและเฝ้ามองอยู่ห่าง
แล้วก็อยากให้คนที่ผมรัก เจออันตราย เจออุบัติเหตุที่ร้ายแรงแล้วผมก็จะเข้าไปช่วยเธอ แล้วผมก็จะตาย ไม่อยากให้มันเกิด แต่จินตนาการบ่อยมาก
ปล. ตอนนี้พี่ผมหายแล้ว อีกอาทิตย์ก็จะออกจาก รพ แล้วตอนนี้ครอบครัวผมก็กลับมาสงบสุขแล้ว แล้วตอนนี้ผมก็ทำใจเรื่องน้องคนนั้นได้แล้ว
ที่น่าเป้นห่วงตอนนี้ คือยังไงละ จะมีสักกี่คนที่กล้าบอกว่าตัวเองเคยผ่านผู้ชายมาก่อน แล้วเคยโดนข่มขืนด้วย ตอนนั้นผมช็อคมากแล้วก็จีบเธอ
(ถูกใจเธอมากจริงจัยโดยแท้) แล้วไงละพอแรกก็บอกตัวเองว่าชอบได้แต่พอหลังๆมานี้ ผมรู้เลยว่าผมหลงเธอ แล้วผมก็ทำแบบน้กับหลายๆคนด้วย แยกแยะไม่ออกว่าชอบ รัก หรือหลง มันเลยทำให้คนบางคนที่เปิดโอกาศให้ผมต้องเจ็บ...แล้วผมก็หยุดมันไม่ได้สักทีมันเหมือนจะใช่แต่ก็ไม่ใช่..เลวจริงๆ