"ไม่เป็นไรนะคะ คุณไผ่หลิว" รินพยายามปลอบไผ่หลิวที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่ที่โต๊ะกินข้าว รอเปิดใจเคลียร์กับชาคริตที่ไปสงบสติอารมณ์อยู่ "พี่ชาคริตไม่ได้ตั้งใจตะโกนใส่คุณหรอก"
"แกจะไปรู้อะไรล่ะ ยัยคนใช้หน้าบาก" ไผ่หลิวแว๊ด
"รู้ไหม เพราะทำตัวแบบนี้ไง พี่ชาคริตถึงไม่ชอบ" รินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตรงข้ามกับน้ำเสียงที่สุภาพอ่อนโยนเห็นอกเห็นใจเมื่อกี้ลิบลับ
"กะ....แกว่ายังไงนะ ยัยคนใช้ กล้าดียังไงพูดอย่างนี้กับชั้น"
"ก่อนอื่นนะคะ ดิฉันเป็นแม่บ้าน ไม่ใช่คนใช้ กรุณาเรียกตำแหน่งให้ถูกด้วยนะคะ ประการที่สอง ที่คอยตามติดพี่ชาคริตตลอด ได้สังเกตบ้างหรือเปล่า พี่ชาคริตเคยไม่สุภาพกับใครไหม คิดว่าพี่เขาจะมาชอบคนที่ไม่มีความเคารพให้คนอื่นอย่างคุณเหรอ"
ไผ่หลิวผงะ
"กะ.....แก แก.....แก ยัยคนใช้" ไผ่หลิวตะกุกตะกัก "แก.....แกไม่เข้าใจชั้นหรอก........"
"ไม่เข้าใจว่าคุณไผ่หลิวเป็นเด็กเอาแต่ใจ ที่จะเอาพี่ชาคริตให้ได้ โดยไม่เห็นอย่างอื่น คนอื่นอยู่ในสายตาน่ะเหรอคะ ดิฉันเข้าใจค่ะ"
"ชั้นจะเอาแต่ใจบ้าง มันจะผิดตรงไหน ฮึ วัยเด็กชั้นไม่เคยมีความสุขเลย ชั้นไม่ผิดหรอกถ้าชั้นจะหาอะไรดี ๆ ให้ตัวเองบ้าง"
"อะ อ๋อออออ" รินร้อง "งั้น คุณไผ่หลิวคิดว่า แค่เพราะตัวเองเจอเรื่องไม่ดีมา จะทำตัวไม่ดีกับใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ"
"ชะ....ชั้นไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น แต่ก็....ฮึ อย่างแกจะรู้อะไรเรื่องประสบการณ์ที่ไม่ดีล่ะ เป็นแค่คนใช้เงินเดือนเดือบสามหมื่น...วัน ๆ หากินกับความใจดีของคนรวยแค่นั้นแหละ!!!" ไผ่หลิวที่พยายามแก้ตัวเต็มที่รู้ว่าที่ตัวเองพูดมันไม่ถูก แต่ ณ จุดนี้จะให้ยอมถอยไม่ได้หรอก ต้องหาเรื่องอะไรมาเล่นงานยัยคนใช้หน้าบากให้ได้สักหน่อย จะให้ยอมโดนด่าอยู่ฝ่ายเดียวไผ่หลิวไม่ยอมหรอก
รินหัวเราะอย่างขมขื่น "พี่ชาคริตกับคุณแม่ก็แค่สงสารดิฉันแค่นั้นแหละค่ะ.............คิดว่ารอยแผลบนใบหน้าดิฉันมีมาแต่เกิดเหรอคะ....."
ไผ่หลิวไม่ตอบ
"ใช่ ดิฉันรู้ว่าเงินที่ได้ มันเยอะเกินกว่าที่ความรู้ความสามารถอย่างดิฉันควรได้ และดิฉันก็พยายามเต็มที่ ที่จะทำงานให้ดีที่สุดตอบแทน แต่รู้ไหม.....ในบางมุม พี่ชาคริตเป็นคนทำให้ดิฉันได้แผลนี้" เธอชี้ไปที่ใบหน้า กับที่แขน "กับแผลนี้ มานะคะ....แล้วก็.................."
เธอกลั้นใจ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเสิร์ชหาสิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันต้องเสิร์ชหา
มินิริน พรชัยดอทพอร์น
คลิปแห่งความอัปยศของเธอโผล่ขึ้นมาเต็มไปหมด เธอกดคลิปแรก ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ไผ่หลิว
"ผู้หญิงในคลิปคือตัวดิฉันเอง ส่วนผู้ชาย คือเพื่อนสนิทของพี่ชาคริต ที่อาศัยความสนิทจับตัวดิฉันไปวางยาแล้วทำแบบนี้......."
ไผ่หลิวตาโต ยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
"ฉะ.....ฉัน............ฉัน..............."
รินกดปิดคลิป ก่อนที่ตัวเธอเองจะสติแตก "เพราะฉะนั้น อย่ามาบอกว่าดิฉันไม่รู้จักเรื่องไม่ดีค่ะ"
อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือน ไผ่หลิวไม่เคยสนใจจะถามด้วยซ้ำ ว่ายัยคนใช้หน้าบาก..............ไม่สิ.......แม่บ้านริน คนนี้ เป็นใคร มาจากไหน และมีดีอะไร คุณหนิงถึงได้จ้างไว้ด้วยเงินเดือนนึงถึงสองหมื่นห้าพันบาท เธอทำอาหารอร่อยอยู่ แถมยังขยันขันแข็งใช้ได้ แต่แม่บ้านมืออาชีพที่บ้านพ่อของเธอฝีมือดีกว่านี้เยอะยังได้รับเงินไม่มากเท่านี้เลย
ตอนแรก เธอนึกว่าแม่บ้านคนนี้อาจเป็นโสเภณีส่วนตัวของพี่ชาคริตด้วยซ้ำ แต่เท่าที่เธอแอบดู ไม่เคยเห็นทั้งสองแสดงความรักใคร่ใกล้ชิดกันเลย
แต่เธอไม่เคยคิดจริง ๆ ว่าความหลังของรินจะสะเทือนใจได้ถึงขนาดนี้
เทียบกับรินแล้ว เรื่องของเธอ....ถูกบังคับให้เรียน ไม่ให้ออกนอกบ้านนอกเหนือจากไปเรียน เคี่ยวเข็ญให้มีกริยามารยาทที่พึงประสงค์ (ซึ่งเธอโยนทิ้งไปทันทีที่ออกจากบ้านมาได้) ถือว่ากระจอกไปเลย
รินส่ายหน้า เหมือนเข้าใจว่าเธอต้องการจะพูดอะไร "คนทุกคนมีเรื่องทุกข์ใจของตัวเองนะคะ คุณไผ่หลิวมี ดิฉันมี พี่ชาคริตมี เพราะฉะนั้น...พยายามเข้าใจพี่ชาคริตหน่อยนะคะ"
ไผ่หลิวไม่ทันได้ตอบอะไร ชาคริตก็เข้ามา โดยมียัยแว่น.....ชื่ออะไรนะ.....น้ำฟ้า ใช่ไหม เดินตามมาติด ๆ
"ไผ่หลิว" ชาคริตบอก "พี่ขอโทษนะ...."
"ไม่ค่ะ หนูต่างหาก ที่ต้องขอโทษพี่" ไผ่หลิวร้องไห้ "ตั้งแต่มาอยู่นี่ หนูก่อความเดือนร้อนรำคาญให้พี่มากเลยใช่ไหมคะ"
ถ้าให้ตอบตามความจริงก็ใช่แหละ ต้องคอยระวังตัวอยู่ทุกสถานการณ์ เดี๋ยว ๆ ก็มีอุปกรณ์วิตถารอะไรสักอย่างโผล่เข้ามา
แถมยังมีอะไรกับน้ำฟ้าไม่ได้ด้วย
"ก็.....นิดหน่อย..." ชาคริตบอก "แต่ ตอนนี้ พี่เริ่มเข้าใจแล้ว เราอยากให้พี่สนใจใช่ไหม พี่ผิดเอง ที่ตลอดมาไม่เคยสนใจเราเลย"
"แล้วก็ผิดเรื่องที่ไม่ยอมบอกว่าเป็นแฟนกับน้ำฟ้าด้วย" ไผ่หลิวบอก
"ไม่ใช่แฟนสักหน่อย..........."
"เคยมีอะไรกันไหม ตอบหนูมาตามจริง"
"เคย"
"ชาคริต!!!"
"ก็จริงนี่...."
"แล้วหนูก็ตรวจดูแล้ว.....บ้านมีร่องรอยว่ามีคนรักอยู่กันสองคนมานานมากแล้ว หนูดูออกนะ"
"เอ่อ...."
"ตอนนี้พี่ชาคริตมีสองแล้ว จะเพิ่มเป็นสามไม่ได้เลยน่ะเหรอคะ" ไผ่หลิวถาม
"แล้วเราจะมีความสุขเหรอ ที่ต้องเป็นสามรองจากคนอื่นอีกสองคนน่ะ" ชาคริตถาม "เรายังเป็นเด็ก เป็นสาวเป็นแส้ สวยน่ารัก จะไปหาใครก็ได้ ทำไมต้องมายึดติดกับพี่ที่เจอกันแค่สามวันตอนนั้น"
"อะแฮ่ม..."
"พี่ชาคริตว่าหนูสวยน่ารักเหรอ" ตาของไผ่หลิวเป็นประกาย
"โธ่ แล้วกัน ว่าไปยาวเฟื้อย ไปจับเอาแค่ตรงนั้นน่ะเหรอ"
"ตรงอื่นหนูก็ฟังค่ะ แต่สำหรับหนู...." ไผ่หลิวยืดอกแบน ๆ สูดลมหายใจเข้าเต็มที่ "ขอแค่เป็นพี่ ให้หนูเป็นคนสุดท้าย รองจากอีกกี่คนหนูก็ยอมค่ะ"
ชาคริตตบกบาลตัวเอง "นี่กูมีอะไรดีขนาดนั้นว๊ะ"
"ไม่หรอก ถ้านายดีจริง เบญไม่ลืมนายง่ายขนาดนั้นหรอก" น้ำฟ้าบอก
ชาคริตกระอักเลือดแล้วล้มฟุบลงไปด้วยหัวใจที่แหลกสลายจากแดเมจที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว
"เท่ากับว่าตอนนี้....." ไผ่หลิวนับนิ้ว หลังจากช่วยกันปลุกชาคริตขึ้นมาแล้ว "พี่ชาคริตก็มี.....น้องญา น้ำฟ้า เบญ แล้วก็หนู สี่คนสินะ..... "
"ไม่ใช่ แค่สาม เบญเขาไม่เอาชาคริตแล้ว...." น้ำฟ้าบอก
ชาคริตกระอักเลือดแล้วล้มฟุบลงไปด้วยหัวใจที่แหลกสลายอีกรอบ
"แล้ว.....จริง ๆ แค่สองด้วย" น้ำฟ้าบอก "จนกว่าน้องญาจะอนุญาต ชั้นจะไม่มีวันยอมให้เธอได้เป็นเมียชาคริต"
"น้องญา............" ไผ่หลิวพูดเบา ๆ "งั้น คนที่ชั้นก็ต้อง......จัดการ...เอ๊ยยยยยยยย หว่านล้อมให้ได้คือน้องญาคนนี้สินะ"
"ใช่" น้ำฟ้าพยักหน้า "แต่ชั้นบอกไว้ก่อน น้องญาหวงชาคริตมาก คงจะไม่......นั่นอะไรน่ะ?"
"น้ำยาหลอนประสาทค่ะ ถ้าสูดดมเข้าไปจะทำให้จิตหลอน ไปถามว่าอะไรก็ตอบว่าได้หมด" ไผ่หลิวยกขวดแก้วบางใสขึ้นมาด้วยท่าทางภูมิใจ
(https://attachments.xonly8.com/images/8862848f337ee35dd4614606647978bb3d7f9a24.jpg)
"ริน" น้ำฟ้าสั่ง
"รับทราบค่ะ!!!!" รินกระโจนเข้ามา แย่งขวดน้ำยาหลอนประสาทไปจากมือไผ่หลิว
ฮึ ยังเหลืออีกสองโหล เอาไปเถอะ
"ฟังนะ ไผ่หลิว" น้ำฟ้าบอก "ไอ้อุปกรณ์พวกเนี้ย มันช่วยเรื่องความรักไม่ได้หรอก มันต้องอาศัยความจริงใจ"
เหมือนที่ความจริงใจของเธอช่วยให้เธอได้มาเป็นที่สองรองจากน้องญาได้
"แต่ว่า....."
"จำเพื่อนสนิทพี่ชาคริต ที่ดิฉันเล่าให้ฟังได้ไหม" รินถาม "นั่นแหละ คนที่คิดว่าจะ.............."
คำแรกที่เธอคิดจะพูดคือ หาความรัก แต่มันไม่ใช่สิ ไม่ใช่อย่างร้ายแรงด้วย
"....สนองความต้องการของตัวเอง ด้วยอุปกรณ์พวกนี้"
"สุดท้าย มันก็ยังอยู่ในคุก" น้ำฟ้าต่อให้
"แต่.....ชั้นไม่ได้ต้องการแบบนั้น...." ไผ่หลิวเถียง
"ถ้าทำสำเร็จ ผลจะออกมาต่างกันไหม" น้ำฟ้าถาม
ไผ่หลิวก้มมองพื้น
คลิปเมื่อกี้....
ถ้าเป็นเธอกับพี่ชาคริต....
โดยที่พี่ชาคริตไม่ได้เต็มใจ.....
ก็ไม่ต่างจากที่ไอ้อ้วนอัปลักษณ์ในคลิปนั่นทำกับริน
เธอเกือบจะกลายเป็นคนเลวอย่างนั้นไปแล้วเหรอ.....
"เดี๋ยวชั้นจะนัดโอกาส ให้เธอได้คุยกับน้องญา" น้ำฟ้าบอก
"ขะ ขอบคุณนะ"
"อือ แต่.....จะกล่อมน้องได้หรือเปล่า อันนี้ขึ้นอยู่กับเธอเองแล้วนะ"
ได้ ไผ่หลิว ต้องทำให้ได้สิ
จะไปยากอะไร
น้ำยาหลอนประสาทเหลือตั้งสองโหล
ไม่ ไม่เอา ต้องไม่ใช้
เราต้องใช้ความดีของเรา เอาชนะใจพี่ชาคริตกับน้องญาให้ได้
"อย่างนี้จะดีเหรอคะ" รินถามน้ำฟ้า หลังจากไผ่หลิวกลับเข้าห้องไปแล้ว
"อะไรดี หือ ริน" น้ำฟ้าถาม
"ก็....สนับสนุนให้พี่ชาคริตมีไผ่หลิวอีกคนนึง พี่น้ำฟ้าไม่หึงเลยเหรอคะ"
"ชั้นเป็นแค่ที่สอง จะมีสิทธิ์หึงอะไรได้ล่ะ" น้ำฟ้าถอนหายใจ "แล้ว ก็..........รินรู้ไหม ว่าชาคริตเสียใจแค่ไหน ที่เบญทิ้ง"
"เอ๋.....?" รินส่งเสียงอย่างงง ๆ "ที่พี่น้ำฟ้าบอกว่าชาคริตเสียใจจากงาน.......เรื่องพี่เบญเหรอคะ....หนูก็นึกว่างานนำเสนอล่ม.........พี่เบญ......วันนั้น ที่พี่เบญมาทำงานที่นี่........หนูว่าพี่เบญรักพี่ชาคริตนะคะ"
"รัก" น้ำฟ้าบอก
"แล้ว.......หนูก็.............ก็คิดว่าพี่ชาคริตรักพี่เบญ ดูสายตาที่มองกันวันนั้นสิ"
"ใช่ ชั้นก็เห็น ตั้งแต่วันนั้นแล้ว ชั้นก็รู้ว่าชั้นได้เป็นที่สามแน่" น้ำฟ้าถอนหายใจ
"แล้ว.....ทำไม......."
"น้องญาไม่ยอม" น้ำฟ้าบอก "และ....ชาคริตก็ไม่อยากขัดน้องญา เบญก็ไม่อยากให้สองคนนั้นมีปัญหากัน"
สาวแว่นยกมือขึ้นเกาหัว "แต่ที่ชั้นงงคือต่อจากนั้น....."
"ต่อจากนั้นยังไงคะ"
"ชาคริตอาลัยอาวรณ์เบญมาก แต่...............เหมือนเบญจะตัดใจได้ทันทีเลย ชั้น...........งง........ไม่เคยเห็นใครที่รักกันปานจะกลืนกินในคืนเดียวเฉยได้ขนาดนั้น.....แล้วชั้นหมายถึงเฉยนะ ยิ้มแย้ม แจ่มใส เป็นปกติ ไม่มีวี่แววจะเศร้าโศกเสียใจอะไรสักนิด....คุยก็ชวนคุยเรื่องงานเป็นปกติเลย.....เป็นปกติจนชั้นงงอ่ะ แล้วยิ่งเจอแบบนั้น ชาคริตยิ่งเสียใจ"
น้ำฟ้าถอนหายใจยาว ๆ อีกครั้ง "ชั้นอยู่กับชาคริตมาตั้งแต่อนุบาล ไม่เคยเห็นนายนี่เสียใจขนาดนี้เลย จะว่ากรรมตามทันก็โหดร้ายไปหน่อย แต่ปกติอาการแบบนี้ ผู้หญิงที่โดนชาคริตหลอกเปิดซิงจะเป็นมากกว่า"
รินเบือนหน้าหนี
"แล้ว.......ที่พี่น้ำฟ้าพยายามช่วยเรื่องไผ่หลิว......."
"รินคงรู้ใช่ไหม ว่าชาคริต......เคย....ชอบเปิดซิงสาวแค่ไหน ชั้นแค่คิดว่า ถ้าได้กลับไปทำแบบนั้น อาจจะเสียใจเรื่องเบญน้อยลงบ้าง..."
"พี่น้ำฟ้ารักพี่ชาคริตจริง ๆ สินะคะ...."
"แล้วรินไม่รักเหรอ........"
"รักค่ะ..."
"ทั้งที่เคยถูกทำร้ายขนาดนั้น..."
"หนูเชื่อว่า พี่ชาคริตในวันนี้ ไม่ใช่พี่ชาคริตคนที่เคยทำร้ายหนูแล้วค่ะ"
น้ำฟ้าเอื้อมไปจับมือริน "งั้น เรามาช่วยกัน ทำให้บ้านนี้เป็นบ้านที่มีความสุขที่สุดให้ชาคริตนะ"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ไผ่เน่านี้น่ารำคาญ ต้องจัดให้เคลียร์
สรุป ต้องเอาเบญมาเป็นฮาเร็มให้ได้
เสนอไป่หลิวแลกกับเลิกเบญหรือ
เรื่องเริ่มจะวุ่นวายซะแล้ว แบบนี้จะหาทางแก้ยังไงต่อ
สวิงกิ้งคือคำตอบเดียวของปัญหานี้
ชาคริตมีเหนื่อยจนน้ำหมดตัว
จัดหนัก ๆ ให้น้องไผ่หน่อยน้า
ช่วยๆกัน ทั้งไผ่หลิวทั้งเบญ ช่วยกันขยายฮาเรมให้มันใหญ่ขึ้นไปอีกนะ
ไม่ใช่แค่ 4 แล้วสิเนี่ย ต้องนับ ริน เข้าไปด้วย
สามัคคีกันขนาดนี้คงมีแซนวิชกันแน่ๆ
น้ำฟ้าใจดีจังสุดๆๆ
ขอบคุณมากครับ น้ำฟ้ากับรินจะสร้างความสงบสุขในบ้านนี้ได้ไหมครับ
น้ำฟ้า ช่างเป็นแม่พระเสียนี้กระไร ยอมทุกอย่าง อยู่ที่ชาคริตแล้วจะหยุดที่กี่คน
สงสัยได้เย็ดหมู่ห้าสาว
เคลียร์ให้จบ คุยให้จบ แล้วจับรวมลงหม้อทีเดียวไปเล้ยยยยยยยยยยยยยยย
สรุปว่า ไม่น่าจะแค่ไผ่หลิว ต้องเคลียร์รินอีกคน
เสียดายเบญ จะไปยังไงต่อ
ขอบคุณครับ
บริหารเวลาดีๆละกัน ความสุขอาจจะไม่ใช่แค่เรื่องนั้น
รวมมาลงพร้อมกันเลย
จะร่วมมือกันแบบไหนนะ
สิ่งที่ได้มา ย่อมมีสิ่งที่สูญเสีย
รับน้องรินกลับเข้ามาเถอะครับ สงสารมาก ฮ่าๆ
ช่วยให้สมหวังกับเบญด้วยดิ สงสารชาคริต
รินน่าจะกลายมาเป็นสาว ๆ ของชาคริตอีกรอบแน่
พี่คริตมีอะไรดีหรือ สาวๆมาเข้าคิวรอกันแบบนี้
แต่เมียใหญ่ยังเป็นน้องญานี่นะ
ทำให้มีความสถขก็ต้องรุมสิ
น้ำฟ้า ใช้คำว่าร่วมมือกันงานนี้มีน้ำหมดตัวแน่
น้ำฟ้าคือคนที่เข้าใจชาคริตสุดแล้ว พยายามเพื่อชาคริตมาก แล้วคอยช่วยกันคนอื่นให้น้องญา จะดีเกินไปแล้วนะ
แบบนี้จะหาทางแก้ยังไงต่อ น้องญาก็ประกาศไม่ให้แล้ว
เข้าทางชาคิตเลยทีนี้
น้ำฟ้าใจกว้างเนอะเพราะเป็นที่สองหรือป่าวนะอิอิเอาใจช่วยนะน้องไผ่หล้วทำความดีเข้าสู้ส่วนน้องเบญต้องให้น้องญามาจัดการน่าจะสมหวังกันทุกคนรวมถึงรินด้วย
ไม่น่าจะ นักเปิดซิง แล้วนะ
นี่มันฮาเรมแล้วป่าว
ว่าแต่เบญมีรีเทิร์นมั๊ย
::Waiting::
รินฟ้า ร่วมมือกัน บ้านสุขสันต์แน่
น้องญาออกตัวแรงเรื่องเบญขนาดนั้น จะยอมเรื่องไผ่หลิวได้หรอ
สามัคคีคือพลัง
น้ำฟ้าจะชวนรินแซนวิชชาคริตแน่ๆ
ก็เเค่คุณหนูที่ได้ปลดปล่อยตัวเอง ไม่รู้จักถูกผิดเท่าที่ควรเฉยๆเเหละ แต่น่ารำคาญจริง
บ้านจะมีความสุข ถ้ามีเบญด้วยอีกคนนะน้ำฟ้า 555
ไหนๆ ก็เปิดฮาเร็ม 5 สาวไปเลย
น้องญาต้องเจอไผ่หลิวคงปวดหัวแน่
สามสี่ห้าเลยดีกว่าครับพี่ชาคริตหรือจะมีหกก็น่าจะดีนะครับ
บ้านจะสงบสุขไหมเนี่ย หรือจะต้องเปิดรวมกามเฉพาะกิจ
จัดหนักๆให้เข็ดไปเลย
น้ำฟ้าคิดว่ารู้ใจชาคริต แต่สนับสนุนแบบนี้อาจจะมีผลให้ชาคริตเปลี่ยนไปได้นะ ถ้าไม่สร้างเงื่อนไข เพื่อควบคุมตัวเอง ชาคริตอาจกลายเป็นจอมอะไรสักอย่างที่บ้ากาใอย่างหนักก็ได้นะ
ทั้งเบญทั้งรินรวมถึงไผ่หลิว น่าจะอยู่ในฮาเร็มชาคริตหมดนะเนี้ย
ไผ่หลิว ริน มาปลอบชาคริตสินะ
ชาคริตหัวกระไดไม่แห้งเลย ว่าแต่สาวๆในบ้านจะรวมตัวทำอะไรก้นอีกเนี่ย ชาคริตจะแห้งเฮือดไหม
มีผู้ช่วยสร้างฮาเร็มเพิ่มมาแล้ว
ต้องจัดบ้านให้เป็นฮาเร็ม ถึงจะมีความสุข
::Angry:: เบญร้ายชิบบบบ
ต้องรีบเอาเบญเข้าฮาเร็ม ก่อนเสียซิงให้คนอื่น
ถ้าได้น้ำฟ้าเป็นเมียหลวงป่านนี้ชาคริตเปิดฮาเร็มได้แบบสบายๆเลยนะ ::Oops::
ไผ่หลิวน่าจะไม่โดนนะ
ความสุขของชาคริต
เบญเป็นอะไรกันแน่ครับ
จะเปิดฮาเร็มที่บ้าาน
มีแต่สาวๆมารุมรักนายชาคริต
ตัวช่วยเพียบสบายละ
รินกับน้ำฟ้าแสนดีเกินไปแล้ว
ร่วมมือกันแล้ว2สาว
น้ำฟ้านี่ จิตใจเมียที่ผู้ชายทุกคนต้องการ 5555
น้ำหมดตัวแน่นายชาคริต...ถ้าอยู่บนเตียงพร้อมกันหมดทุกคน
ไผ่หลิวนี่น่าจะประมาณ ฝนฮอร์โมนมั้ง ตัวเล็กเอาแต่ใจแต่น่าจะอุ้มง่าย เปิดฮาเร็มให้ชาคริตเถอะน้ำฟ้าช่วยกัน
ลหาคนมาเพิ่มได้เรื่อยๆๆๆ
ไฝหลิวจะได้สมหวังหรือเปล่า ผ่านด่านน้องญ่าไม่
รวมทุกคนมาอยู่ด้วยกัน หรือจะพอแค่นี้อย่างไหนถึงจะมีความสุขกัน
น้ำฟ้าคือผู้อยู่เบื้องหลังฮาเร็มของชาคริตนี่เองคอยจัดการบรรดาสาวๆเข้าฮาเร็ม
น้ำฟ้านี่นางฟ้าชัดๆ
แทบเปิดฮาเร๋มได้ละ
แม๋จับมือประสานใจแบบนี้อยากเป็นชาคริตจริงๆ
ร่วมมือกันแล้ว... ::HeyHey::
น่าจะมีความสุขจริงๆถ้าสาวๆพร้อมใจกัน. แต่แอบเสียดายน้องเบญอยู่นะ
งานนี้กลับเป็นน้ำฟ้าทียอมให้ชาคริตมีฮาเร็มซะเอง
ทางออกของชาคริตกับสาวๆจะลงเอ๋ยอย่างไรดีนะ
บ้านหรรษาอีกหน่อยจะผลิตน้ำทันไหมนิ
บ้านคงจะน่าสนุกขึ้นเยอะเลย ถ้าสาวสามัคคีกันรุมนายคริต
รอชาคริตได้สาววใหม่
น้ำฟ้านี่เทียน้อยตัวอย่างเลยนะ
เพื่อบ้านที่มีความสุขไง
ทำไมอยากเป็นเมียน้อยกันนะ
แบบนี้ต้องช่วยกันลุม พี่ชาคริต 555
ร่วมมือกันแบบนี้ชาคริตมีฟ้าเหลืองแน่ๆ
น้ำฟ้านี่แม่พระสุดๆ รอเพิ่มอีกสัก2-3 คนแล้วค่อยรับไผ่หลิวก็ได้ จะเป็นคนสุดท้ายนิ
เลิกกับญาแล้วเหมาทุกคน
จะพูดว่าชาคริตโชตดีไหมนะ
เดี๋ยวก็เสร็จไผ่หลิว
ชาคลิตจะได้เปิดอีกแล้ว
ชาคริตรับศึกหนักแน่นอนถ้าสาวๆรวมพลังกันแบบนี้
ผมชอบน้ำฟ้าภาคนี้ จากเด็กหญิงที่อยู่ในกรอบ รักเดียวใจเดียว
กลับเป็นคนที่คอยจัดหาหญิงสาวเพื่อให้คนที่รักมีความสุข
คนดีใจกว้างจริงๆ
มีฮาเร็มอย่างนี้บ้านน่าอยู่จริงๆ
อยากมีเมียแบบน้ำฟ้าบ้าง
รินน่าสงสารมากอยากให้มีความสุข
Harem ใหญ่
ชาคริตโชคดีที่มีน้ำฟ้าและรินทำบ้านให้มีความสุข โชคดีจริงๆ
วู้วววววอยากเป็นคุณชาคริตจังง
::Glad:: น้ำฟ้าเริ่มก่อตั้งฮาเร็มให้ชาคริตแล้ว นักเปิดซิงจะหวนคืนสู่วงการอีกครั้ง สนุก สวิง สยิว ::KO::
จากเบญ เปลี่ยนมาไผ่หลิว เริ่มสับสนแล้ว ไรท์แกงกันชัดๆ
ชาคริตนายนี่โชคดีอะไรปานนี้ สาวๆรอบตัวพร้อมจะให้เข้าใจ ให้โอกาสเสมอเลย
รวมพลังทำให้บ้านมีความสุข
ทำไมนึกถึงซันจิ เอื้อ ขอบคุณครับ
ทำบุญด้วยอะไรกันนะชาคริต มีแต่สาวๆที่รัก หวังดี ไม่เห็นแก่ตัว
น้ำฟ้าเธอมันแม่พระแท้ๆ
เมื่อความสามัคคีบังเกืดความยันเทิงก็เริ่มต้นขึ้น
ชาคริตจะมีคนเอาใจอะไรขนาดนั้นนน
น้ำฟ้าแม่พระสุด ๆ
น้ำฟ้าสมควรเป็นเมียหลวงใจถึงพึ่งได้
ได้ 2 สาวร่วมมือกัน ชาคริตจะไปไหนรอด
ดูท่า น้ำฟ้าจะเป็นคนประสานให้ทุกคนยอมรับการเปิดฮาเร็มสาวๆของชาคริตแน่ๆ
น้ำฟ้ามีแผนอะไรต่อนะ
จะสร้างบ้านให้มีความสุขอย่างไร
::Yes!:: ต้องจัดเบญแล้วว
เอาแล้วบ้านที่มีความสุข คิดดีไม่ๆด้เลย
น้ำฟ้าแม่พระ
ทุกสาวยังรักชาคริต
ชาคริตเหนื่อยแน่งานนี้
ขอบคุณครับ....ถ้าน้องญาเป็นคนใจดี..คิดว่าพี่คริตคงต้องมีเมีย..แถวยาวจากเหนือสุดใต้แน่
น้ำฟ้านี่ใจกว้างเป็นมหาสมุทรเลย ชาคริตโชคดีมาก
สรุปต้องเอาเบญอีกคน
สุดท้ายกวาดเรียบทุกคน พ่อพันธ์ชั้นดี
สามลุมหนึ่ง หรือว่า หนึ่งรุมสาม ดีอิอิ
เชียร์เบญมากกว่าไผ่หลิวอีก
น้ำฟ้าจะดีอะไรแบบนี้
ไม่คิดว่าเบญจะตัดใจได้นะ แต่เบญแค่แสดงละครได้
ถ้าแก๊งมหาลัยทำอะไรเบ็ญ ตอนนั้นความรู้สึกจริง ๆ น่าจะเผยออก
น้องน้ำฟ้าใจดีที่สุดเลย หาใครไม่ได้เท่านี้แล้ว
ไผ่หลิวน่ารำคาญสุดๆอ่ะ
ตอนแรกอ่านเป็น "เพื่อน" บ้าน
นี่ก็นึกว่าใครน้าผู้โชคดี 5555
พระเอกเราหงอยเชียว
เห็ตสาวๆในบ้านสาม้คคีกัน ผมเป็นชาคริตคงดีใจชะละ
ภารกิจเปลี่ยนบ้านเป็นฮาเร็ม
สวิงหมู่เลย
เคลมจบครบทุกคน
เพื่อความสงบสุขต้องจัดไผ่หลิวตัวแสบให้เข้าฮาเร็มจะได้เลิกป่วนซักที
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มีนาคม 28, 2024, 07:24:03 หลังเที่ยง"ไม่เป็นไรนะคะ คุณไผ่หลิว" รินพยายามปลอบไผ่หลิวที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่ที่โต๊ะกินข้าว รอเปิดใจเคลียร์กับชาคริตที่ไปสงบสติอารมณ์อยู่ "พี่ชาคริตไม่ได้ตั้งใจตะโกนใส่คุณหรอก"
"แกจะไปรู้อะไรล่ะ ยัยคนใช้หน้าบาก" ไผ่หลิวแว๊ด
"รู้ไหม เพราะทำตัวแบบนี้ไง พี่ชาคริตถึงไม่ชอบ" รินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตรงข้ามกับน้ำเสียงที่สุภาพอ่อนโยนเห็นอกเห็นใจเมื่อกี้ลิบลับ
"กะ....แกว่ายังไงนะ ยัยคนใช้ กล้าดียังไงพูดอย่างนี้กับชั้น"
"ก่อนอื่นนะคะ ดิฉันเป็นแม่บ้าน ไม่ใช่คนใช้ กรุณาเรียกตำแหน่งให้ถูกด้วยนะคะ ประการที่สอง ที่คอยตามติดพี่ชาคริตตลอด ได้สังเกตบ้างหรือเปล่า พี่ชาคริตเคยไม่สุภาพกับใครไหม คิดว่าพี่เขาจะมาชอบคนที่ไม่มีความเคารพให้คนอื่นอย่างคุณเหรอ"
ไผ่หลิวผงะ
"กะ.....แก แก.....แก ยัยคนใช้" ไผ่หลิวตะกุกตะกัก "แก.....แกไม่เข้าใจชั้นหรอก........"
"ไม่เข้าใจว่าคุณไผ่หลิวเป็นเด็กเอาแต่ใจ ที่จะเอาพี่ชาคริตให้ได้ โดยไม่เห็นอย่างอื่น คนอื่นอยู่ในสายตาน่ะเหรอคะ ดิฉันเข้าใจค่ะ"
"ชั้นจะเอาแต่ใจบ้าง มันจะผิดตรงไหน ฮึ วัยเด็กชั้นไม่เคยมีความสุขเลย ชั้นไม่ผิดหรอกถ้าชั้นจะหาอะไรดี ๆ ให้ตัวเองบ้าง"
"อะ อ๋อออออ" รินร้อง "งั้น คุณไผ่หลิวคิดว่า แค่เพราะตัวเองเจอเรื่องไม่ดีมา จะทำตัวไม่ดีกับใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ"
"ชะ....ชั้นไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น แต่ก็....ฮึ อย่างแกจะรู้อะไรเรื่องประสบการณ์ที่ไม่ดีล่ะ เป็นแค่คนใช้เงินเดือนเดือบสามหมื่น...วัน ๆ หากินกับความใจดีของคนรวยแค่นั้นแหละ!!!" ไผ่หลิวที่พยายามแก้ตัวเต็มที่รู้ว่าที่ตัวเองพูดมันไม่ถูก แต่ ณ จุดนี้จะให้ยอมถอยไม่ได้หรอก ต้องหาเรื่องอะไรมาเล่นงานยัยคนใช้หน้าบากให้ได้สักหน่อย จะให้ยอมโดนด่าอยู่ฝ่ายเดียวไผ่หลิวไม่ยอมหรอก
รินหัวเราะอย่างขมขื่น "พี่ชาคริตกับคุณแม่ก็แค่สงสารดิฉันแค่นั้นแหละค่ะ.............คิดว่ารอยแผลบนใบหน้าดิฉันมีมาแต่เกิดเหรอคะ....."
ไผ่หลิวไม่ตอบ
"ใช่ ดิฉันรู้ว่าเงินที่ได้ มันเยอะเกินกว่าที่ความรู้ความสามารถอย่างดิฉันควรได้ และดิฉันก็พยายามเต็มที่ ที่จะทำงานให้ดีที่สุดตอบแทน แต่รู้ไหม.....ในบางมุม พี่ชาคริตเป็นคนทำให้ดิฉันได้แผลนี้" เธอชี้ไปที่ใบหน้า กับที่แขน "กับแผลนี้ มานะคะ....แล้วก็.................."
เธอกลั้นใจ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเสิร์ชหาสิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันต้องเสิร์ชหา
มินิริน พรชัยดอทพอร์น
คลิปแห่งความอัปยศของเธอโผล่ขึ้นมาเต็มไปหมด เธอกดคลิปแรก ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ไผ่หลิว
"ผู้หญิงในคลิปคือตัวดิฉันเอง ส่วนผู้ชาย คือเพื่อนสนิทของพี่ชาคริต ที่อาศัยความสนิทจับตัวดิฉันไปวางยาแล้วทำแบบนี้......."
ไผ่หลิวตาโต ยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
"ฉะ.....ฉัน............ฉัน..............."
รินกดปิดคลิป ก่อนที่ตัวเธอเองจะสติแตก "เพราะฉะนั้น อย่ามาบอกว่าดิฉันไม่รู้จักเรื่องไม่ดีค่ะ"
อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือน ไผ่หลิวไม่เคยสนใจจะถามด้วยซ้ำ ว่ายัยคนใช้หน้าบาก..............ไม่สิ.......แม่บ้านริน คนนี้ เป็นใคร มาจากไหน และมีดีอะไร คุณหนิงถึงได้จ้างไว้ด้วยเงินเดือนนึงถึงสองหมื่นห้าพันบาท เธอทำอาหารอร่อยอยู่ แถมยังขยันขันแข็งใช้ได้ แต่แม่บ้านมืออาชีพที่บ้านพ่อของเธอฝีมือดีกว่านี้เยอะยังได้รับเงินไม่มากเท่านี้เลย
ตอนแรก เธอนึกว่าแม่บ้านคนนี้อาจเป็นโสเภณีส่วนตัวของพี่ชาคริตด้วยซ้ำ แต่เท่าที่เธอแอบดู ไม่เคยเห็นทั้งสองแสดงความรักใคร่ใกล้ชิดกันเลย
แต่เธอไม่เคยคิดจริง ๆ ว่าความหลังของรินจะสะเทือนใจได้ถึงขนาดนี้
เทียบกับรินแล้ว เรื่องของเธอ....ถูกบังคับให้เรียน ไม่ให้ออกนอกบ้านนอกเหนือจากไปเรียน เคี่ยวเข็ญให้มีกริยามารยาทที่พึงประสงค์ (ซึ่งเธอโยนทิ้งไปทันทีที่ออกจากบ้านมาได้) ถือว่ากระจอกไปเลย
รินส่ายหน้า เหมือนเข้าใจว่าเธอต้องการจะพูดอะไร "คนทุกคนมีเรื่องทุกข์ใจของตัวเองนะคะ คุณไผ่หลิวมี ดิฉันมี พี่ชาคริตมี เพราะฉะนั้น...พยายามเข้าใจพี่ชาคริตหน่อยนะคะ"
ไผ่หลิวไม่ทันได้ตอบอะไร ชาคริตก็เข้ามา โดยมียัยแว่น.....ชื่ออะไรนะ.....น้ำฟ้า ใช่ไหม เดินตามมาติด ๆ
"ไผ่หลิว" ชาคริตบอก "พี่ขอโทษนะ...."
"ไม่ค่ะ หนูต่างหาก ที่ต้องขอโทษพี่" ไผ่หลิวร้องไห้ "ตั้งแต่มาอยู่นี่ หนูก่อความเดือนร้อนรำคาญให้พี่มากเลยใช่ไหมคะ"
ถ้าให้ตอบตามความจริงก็ใช่แหละ ต้องคอยระวังตัวอยู่ทุกสถานการณ์ เดี๋ยว ๆ ก็มีอุปกรณ์วิตถารอะไรสักอย่างโผล่เข้ามา
แถมยังมีอะไรกับน้ำฟ้าไม่ได้ด้วย
"ก็.....นิดหน่อย..." ชาคริตบอก "แต่ ตอนนี้ พี่เริ่มเข้าใจแล้ว เราอยากให้พี่สนใจใช่ไหม พี่ผิดเอง ที่ตลอดมาไม่เคยสนใจเราเลย"
"แล้วก็ผิดเรื่องที่ไม่ยอมบอกว่าเป็นแฟนกับน้ำฟ้าด้วย" ไผ่หลิวบอก
"ไม่ใช่แฟนสักหน่อย..........."
"เคยมีอะไรกันไหม ตอบหนูมาตามจริง"
"เคย"
"ชาคริต!!!"
"ก็จริงนี่...."
"แล้วหนูก็ตรวจดูแล้ว.....บ้านมีร่องรอยว่ามีคนรักอยู่กันสองคนมานานมากแล้ว หนูดูออกนะ"
"เอ่อ...."
"ตอนนี้พี่ชาคริตมีสองแล้ว จะเพิ่มเป็นสามไม่ได้เลยน่ะเหรอคะ" ไผ่หลิวถาม
"แล้วเราจะมีความสุขเหรอ ที่ต้องเป็นสามรองจากคนอื่นอีกสองคนน่ะ" ชาคริตถาม "เรายังเป็นเด็ก เป็นสาวเป็นแส้ สวยน่ารัก จะไปหาใครก็ได้ ทำไมต้องมายึดติดกับพี่ที่เจอกันแค่สามวันตอนนั้น"
"อะแฮ่ม..."
"พี่ชาคริตว่าหนูสวยน่ารักเหรอ" ตาของไผ่หลิวเป็นประกาย
"โธ่ แล้วกัน ว่าไปยาวเฟื้อย ไปจับเอาแค่ตรงนั้นน่ะเหรอ"
"ตรงอื่นหนูก็ฟังค่ะ แต่สำหรับหนู...." ไผ่หลิวยืดอกแบน ๆ สูดลมหายใจเข้าเต็มที่ "ขอแค่เป็นพี่ ให้หนูเป็นคนสุดท้าย รองจากอีกกี่คนหนูก็ยอมค่ะ"
ชาคริตตบกบาลตัวเอง "นี่กูมีอะไรดีขนาดนั้นว๊ะ"
"ไม่หรอก ถ้านายดีจริง เบญไม่ลืมนายง่ายขนาดนั้นหรอก" น้ำฟ้าบอก
ชาคริตกระอักเลือดแล้วล้มฟุบลงไปด้วยหัวใจที่แหลกสลายจากแดเมจที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว
"เท่ากับว่าตอนนี้....." ไผ่หลิวนับนิ้ว หลังจากช่วยกันปลุกชาคริตขึ้นมาแล้ว "พี่ชาคริตก็มี.....น้องญา น้ำฟ้า เบญ แล้วก็หนู สี่คนสินะ..... "
"ไม่ใช่ แค่สาม เบญเขาไม่เอาชาคริตแล้ว...." น้ำฟ้าบอก
ชาคริตกระอักเลือดแล้วล้มฟุบลงไปด้วยหัวใจที่แหลกสลายอีกรอบ
"แล้ว.....จริง ๆ แค่สองด้วย" น้ำฟ้าบอก "จนกว่าน้องญาจะอนุญาต ชั้นจะไม่มีวันยอมให้เธอได้เป็นเมียชาคริต"
"น้องญา............" ไผ่หลิวพูดเบา ๆ "งั้น คนที่ชั้นก็ต้อง......จัดการ...เอ๊ยยยยยยยย หว่านล้อมให้ได้คือน้องญาคนนี้สินะ"
"ใช่" น้ำฟ้าพยักหน้า "แต่ชั้นบอกไว้ก่อน น้องญาหวงชาคริตมาก คงจะไม่......นั่นอะไรน่ะ?"
"น้ำยาหลอนประสาทค่ะ ถ้าสูดดมเข้าไปจะทำให้จิตหลอน ไปถามว่าอะไรก็ตอบว่าได้หมด" ไผ่หลิวยกขวดแก้วบางใสขึ้นมาด้วยท่าทางภูมิใจ
(https://attachments.xonly8.com/images/8862848f337ee35dd4614606647978bb3d7f9a24.jpg)
"ริน" น้ำฟ้าสั่ง
"รับทราบค่ะ!!!!" รินกระโจนเข้ามา แย่งขวดน้ำยาหลอนประสาทไปจากมือไผ่หลิว
ฮึ ยังเหลืออีกสองโหล เอาไปเถอะ
"ฟังนะ ไผ่หลิว" น้ำฟ้าบอก "ไอ้อุปกรณ์พวกเนี้ย มันช่วยเรื่องความรักไม่ได้หรอก มันต้องอาศัยความจริงใจ"
เหมือนที่ความจริงใจของเธอช่วยให้เธอได้มาเป็นที่สองรองจากน้องญาได้
"แต่ว่า....."
"จำเพื่อนสนิทพี่ชาคริต ที่ดิฉันเล่าให้ฟังได้ไหม" รินถาม "นั่นแหละ คนที่คิดว่าจะ.............."
คำแรกที่เธอคิดจะพูดคือ หาความรัก แต่มันไม่ใช่สิ ไม่ใช่อย่างร้ายแรงด้วย
"....สนองความต้องการของตัวเอง ด้วยอุปกรณ์พวกนี้"
"สุดท้าย มันก็ยังอยู่ในคุก" น้ำฟ้าต่อให้
"แต่.....ชั้นไม่ได้ต้องการแบบนั้น...." ไผ่หลิวเถียง
"ถ้าทำสำเร็จ ผลจะออกมาต่างกันไหม" น้ำฟ้าถาม
ไผ่หลิวก้มมองพื้น
คลิปเมื่อกี้....
ถ้าเป็นเธอกับพี่ชาคริต....
โดยที่พี่ชาคริตไม่ได้เต็มใจ.....
ก็ไม่ต่างจากที่ไอ้อ้วนอัปลักษณ์ในคลิปนั่นทำกับริน
เธอเกือบจะกลายเป็นคนเลวอย่างนั้นไปแล้วเหรอ.....
"เดี๋ยวชั้นจะนัดโอกาส ให้เธอได้คุยกับน้องญา" น้ำฟ้าบอก
"ขะ ขอบคุณนะ"
"อือ แต่.....จะกล่อมน้องได้หรือเปล่า อันนี้ขึ้นอยู่กับเธอเองแล้วนะ"
ได้ ไผ่หลิว ต้องทำให้ได้สิ
จะไปยากอะไร
น้ำยาหลอนประสาทเหลือตั้งสองโหล
ไม่ ไม่เอา ต้องไม่ใช้
เราต้องใช้ความดีของเรา เอาชนะใจพี่ชาคริตกับน้องญาให้ได้
"อย่างนี้จะดีเหรอคะ" รินถามน้ำฟ้า หลังจากไผ่หลิวกลับเข้าห้องไปแล้ว
"อะไรดี หือ ริน" น้ำฟ้าถาม
"ก็....สนับสนุนให้พี่ชาคริตมีไผ่หลิวอีกคนนึง พี่น้ำฟ้าไม่หึงเลยเหรอคะ"
"ชั้นเป็นแค่ที่สอง จะมีสิทธิ์หึงอะไรได้ล่ะ" น้ำฟ้าถอนหายใจ "แล้ว ก็..........รินรู้ไหม ว่าชาคริตเสียใจแค่ไหน ที่เบญทิ้ง"
"เอ๋.....?" รินส่งเสียงอย่างงง ๆ "ที่พี่น้ำฟ้าบอกว่าชาคริตเสียใจจากงาน.......เรื่องพี่เบญเหรอคะ....หนูก็นึกว่างานนำเสนอล่ม.........พี่เบญ......วันนั้น ที่พี่เบญมาทำงานที่นี่........หนูว่าพี่เบญรักพี่ชาคริตนะคะ"
"รัก" น้ำฟ้าบอก
"แล้ว.......หนูก็.............ก็คิดว่าพี่ชาคริตรักพี่เบญ ดูสายตาที่มองกันวันนั้นสิ"
"ใช่ ชั้นก็เห็น ตั้งแต่วันนั้นแล้ว ชั้นก็รู้ว่าชั้นได้เป็นที่สามแน่" น้ำฟ้าถอนหายใจ
"แล้ว.....ทำไม......."
"น้องญาไม่ยอม" น้ำฟ้าบอก "และ....ชาคริตก็ไม่อยากขัดน้องญา เบญก็ไม่อยากให้สองคนนั้นมีปัญหากัน"
สาวแว่นยกมือขึ้นเกาหัว "แต่ที่ชั้นงงคือต่อจากนั้น....."
"ต่อจากนั้นยังไงคะ"
"ชาคริตอาลัยอาวรณ์เบญมาก แต่...............เหมือนเบญจะตัดใจได้ทันทีเลย ชั้น...........งง........ไม่เคยเห็นใครที่รักกันปานจะกลืนกินในคืนเดียวเฉยได้ขนาดนั้น.....แล้วชั้นหมายถึงเฉยนะ ยิ้มแย้ม แจ่มใส เป็นปกติ ไม่มีวี่แววจะเศร้าโศกเสียใจอะไรสักนิด....คุยก็ชวนคุยเรื่องงานเป็นปกติเลย.....เป็นปกติจนชั้นงงอ่ะ แล้วยิ่งเจอแบบนั้น ชาคริตยิ่งเสียใจ"
น้ำฟ้าถอนหายใจยาว ๆ อีกครั้ง "ชั้นอยู่กับชาคริตมาตั้งแต่อนุบาล ไม่เคยเห็นนายนี่เสียใจขนาดนี้เลย จะว่ากรรมตามทันก็โหดร้ายไปหน่อย แต่ปกติอาการแบบนี้ ผู้หญิงที่โดนชาคริตหลอกเปิดซิงจะเป็นมากกว่า"
รินเบือนหน้าหนี
"แล้ว.......ที่พี่น้ำฟ้าพยายามช่วยเรื่องไผ่หลิว......."
"รินคงรู้ใช่ไหม ว่าชาคริต......เคย....ชอบเปิดซิงสาวแค่ไหน ชั้นแค่คิดว่า ถ้าได้กลับไปทำแบบนั้น อาจจะเสียใจเรื่องเบญน้อยลงบ้าง..."
"พี่น้ำฟ้ารักพี่ชาคริตจริง ๆ สินะคะ...."
"แล้วรินไม่รักเหรอ........"
"รักค่ะ..."
"ทั้งที่เคยถูกทำร้ายขนาดนั้น..."
"หนูเชื่อว่า พี่ชาคริตในวันนี้ ไม่ใช่พี่ชาคริตคนที่เคยทำร้ายหนูแล้วค่ะ"
น้ำฟ้าเอื้อมไปจับมือริน "งั้น เรามาช่วยกัน ทำให้บ้านนี้เป็นบ้านที่มีความสุขที่สุดให้ชาคริตนะ"
::Confident:: ::DayDream::
สามัคคีเพื่อบ้านและเพื่อคนที่เรารัก
::JubuJubu:: ถ้าเข้ากันได้ และน้องญายอม ก็ฮาเร็มสิเนี่ย
อิจฉาชาคริตมากๆ ::DookDig::
ฟ้าคือแม่พระ ส่วนรินเอาใจช่วยนะ และไผ่หลิวชอบความแสบของน้องนะแต่ นืสัยต้องแก้ แต่ ก็ทัหวัง ด้วย น้องยังเป็นดีอยํ
สาวๆร่วมมือกันแบบนี้ชาคริตฟ้า้หลืิงแน่ๆ
ชาคริตจะรับมือกับสาวๆ ไหวไหมนะ มีสาวเพิ่มอีก1อีก
จะให้ชาคริตเปิดซิงไผ่หลิวเหรอ
ลีลารัก
มีแววว่านักเปิดซิงจะโดนรุม
รินสาวหน้าบากชีวิตรันทด รอให้สาว ๆ เขาตกลงกันก่อน น่าจะสนุก
สงสัยได้สาวเพิ่มแน่เลยแบบนี้
เพิ่มทีละ2เลย
เพื่อความสุข ต้องตามใจชาคลิต
มันแปลกๆนะน้ำฟ้า 5555
ชาคริตต้องหาสาวๆมารองรับการอกหักนะนี่
มีสาวเยอะ ก็วุ่นวายแบบนี้แหละ แก้ไม่ได้หรอก
สาวๆสามัคคีกันแบบนี้ บ้านคงจะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยนะ
มีสาวๆมาเข้าฮาเร็มเรื่อยๆ
ต้องจัดไปทั้งสองสาวเลย
ไผ่หลิวสะสมอุปกรณ์ไว้กี่อย่างกันเนี่ย
เก็บเข้าฮาเร็มที่ละคน สองคนเดี๋ยวก็เต็มเองแหละ
ชักจะมึนตึงงงกันไปใหญ่ จะจัดการยังไงนายชาคริต
เบญจะกลับมามั้ย
แบบนี้จะจัดการให้ลงตัวได้ไหมนะชาคริต