ผ่านไป 2 อาทิตย์ นันได้ไปที่บ้านของต้องเพราะเธอจะเอาตัวอย่างของการ์ดงานแต่งไปให้เพื่อเธอดูพร้อมจะคุยเรื่องสถานที่ถ่ายพรีเว็ดดิ้งด้วย นันนั่งคุยกับขิมและต้องในห้องรับแขกจนพิมเดินเข้ามาและบอกว่า
"นันอยู่กินข้าวเย็นกันก่อนนะ อย่าพึ่งกลับ รอนิดนึงคุณแม่กับพี่ทำยังไม่เสร็จ"
"คะพี่พิม ฝีมือพี่พิมกับคุณแม่นันไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว"
แล้วพิมหันไปพูดน้องสะใภ้
"ต้อง แม็กจะมากินข้าวเย็นด้วยนะ จะคุยกับเรื่องดอกไม้วันหมั้นด้วยหรือเปล่า"
"อ้อใช่คะพี่พิม เมื่อวันก่อนหนูไปหาคุณแม่พี่แม็กที่ร้าน คุณแม่บอกว่าจะทำภาพกราฟฟิกส่งมาให้ดู สงสัยฝากพี่แม็กมาแน่ แล้วนึกยังไงพี่แม็กถึงมาละคะ"
เธอตอบพี่สะใภ้ที่เธอรักเหมือนพี่สาวคนโตพร้อมคำถาม
"เห็นมันบ่นในเฟสว่า รบกับหมาที่บ้านอยู่ ไม่มีเวลาเล่นเกมส์ เลยโทรไปเอาตัวมันมา พี่กับต่อกลัวหมาที่บ้านมันติดเชื้อจากมัน เลยเอามากินข้าวที่นี่"
เธอตอบโดยที่นันไม่รู้ว่าตัวเองถูกลอบสังเกตอาการจากพี่สะใภ้เพื่อน และเป็นจริงที่พิมแอบสังเกตอยู่เห็น สีหน้าของนันแสดงความดีใจขึ้นมาทีนทีแม้เพียงครู่เดียวพอได้ยินว่าแม็กจะมาทานข้าวเย็นด้วย ก่อนที่พิมจะเดินไปที่ครัวปล่อยให้ทั้งสามคนคุยเรื่องการ์ดกันต่อ จนได้เวลาตั้งโต๊ะ พิมเริ่มบ่นกับต่อที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกว่าแม็กมาช้ากว่าที่บอก จนแตนที่อุ้มหลานไปเดินเล่นกลับเข้ามา ได้สักพัก บิงโกก็เห่าเสียงดัง ทุกคนที่นั่งอยู่มองหน้ากัน ก็แล้ว แตนก็บอกว่า
"มาแล้ว อายุยืนจริงๆ"
"รู้ได้ยังไงครับ"
ขิมทำหน้างงๆแตนเป็นตอบข้อสงสัยว่า
"บิงโกมันจำเสียงรถพี่แม็กได้ วิ่งมายังไม่ถึงบ้านมันได้ยินแล้ว ต่อให้เปลี่ยนรถและถ้าครั้งหน้าเอาคันที่พึ่งเปลี่ยนมามันก็จำได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร"
แตนพูดยังไม่ทันขาดคำ ทุกคนได้ยินเสียงแตรและเด็กรับใช้วิ่งไปเปิดประตู จนรถจอดสักพักแม็กถึงเดินเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมด้วยบิงโกที่วิ่งตามมาถึงหน้าประตูแล้วก็กลับไปนอนกลางลานหน้าบ้านเหมือนเดิม เมื่อชายหนุ่มหันไปบอกให้กลับไป
"ทำไมพึ่งย่ะมาเค้าจะกินข้าวกันอยู่แล้ว"
พิมทักเพื่อนขึ้นมา แม็กที่ก้มลงไปอุ้มน้องตาลที่วิ่งเข้ามาหาหลังจากรับไหว้ขิม
"ก็มาทันนี่"
"แกบอกจะมากี่โมง"
"เออๆๆ คนมันรบกับหมานี่หว่าต้องไล่จับมันอาบน้ำก่อนถึงจะมาได้"
"ตัวไหนละ" คราวนี้ต่อเป็นฝ่ายถาม"
แม็กตอบทั้งๆยังเล่นกับหลานอยู่
"ไอ้จูล่งพี่ไอ้บิงโกน้าจิตพึ่งจับอาบน้ำ อาบเสร็จ มันไปคลุกโคลนตรงสวนต้นไม้ เละไปหมด เลยต้องจับอาบน้ำใหม่ และที่สำคัญไม่สำนึกด้วยทำหน้าระรื่น จะให้น้าจิตอาบมันอีกก็เกรงใจแกวันนี้แกจับอาบหลายตัวแล้ว จะตีพ่อก็ห้าม ถ้าดื้อต้องตีเน๊อะตาลเน๊อะ"
ประโยคหลังพูดกับหลาน
"ตาลไม่ดื้อครับ"
แม็กพยักหน้าก่อนส่งหลานไปให้แตน แล้วต้องบอกว่า
"พี่แม็กคะ นี่เพื่อนต้องที่มาจัดงานแต่งให้ต้องกับขิม ชื่อนันคะ"
นันรีบลุกขึ้นและยกมือไหว้ แม็กรับไหว้ ตอนนั้นถ้าใครสังเกตจะเห็นรอยยิ้มในแววตาของแม็กที่ปรากฏขึ้นแว่บนึง
"สวัสดีครับ" แม็กกล่าวทักทาย ซึ่งนันไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มรับ ก่อนที่แม็กจะหันไปถามต่อว่า
"พ่อกับแม่ละ"
"หลังบ้าน เดี๋ยวคงเดินมา ได้ยินเสียงไอ้บิงโกเห่าแบบนี้ก็รู้ว่าใครมา"
แม็กพยักหน้าแล้วพูดกับต้องว่า
"ต้องพี่ขอโน๊ตบุ๊คหน่อย แม่ให้ไฟล์มาแล้วจะได้เปิดให้ดู"
"แป็บนึงนะคะพี่"
ต้องวิ่งขึ้นไปบนบ้าน ส่วนแม็กก็หันไปเล่นกับหลานที่แตนอุ้มอยู่ใกล้โดยที่นันแอบชำเลืองมองตลอด ซึ่งไม่พ้นการสังเกตของพิมที่ลอบสะกิดให้สามีดู ไม่นานต้องลงมาพร้อมกับถือโน๊ตบุ๊คลงมาด้วย พร้อมกับพ่อกับแม่ที่เดินมาจากหลังบ้าน แม็คยกมือไหว้เคารพประมุขของบ้านทั้งสองแล้วเดินไปกอดแม่ของเพื่อนเบาๆ ก่อนที่พ่อจะพูดอะไร ต้องเอาโน๊ตบุ๊ควางบนโต๊ะรับแขก แม็คได้เดินไปที่เก้าอี้อยู่ติดกับตัวที่นันนั่งพอดี แม็คยิ้มให้นันอีกครั้งเป็นยิ้มแบบที่เธอเห็นครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน และด้วยเหตุที่เธอบอกไม่ได้นันรู้สึกเขินกับรอยยิ้มแบบนั้น และรีบก้มหน้าเมื่อรู้ว่าตัวเองหน้าแดง ก่อนแม็กจะเอาทัมไดรฟ์ที่ติดตัวมาเสียบลงไปที่ช่องแล้วเปิดไฟท์ แล้วพลิกโน๊ตบุ๊คไปให้ต้องดู พร้อมบอกว่า
" ดูแบบเอาเลยที่ร้านทำมาให้หลายแบบตามรูป บางอันแก้แล้วแก้อีก เพราะคุณเจ้าของร้านไม่พอใจไม่ถูกใจ"
ต้องกับขิมก้มลงไปดูทำให้ทุกคนต่างเดินไปดูพร้อมกันยกเว้นแม็กที่นั่งตรงข้าม รวมทั้งนันที่ชะโงกหน้าไปดูและบอกว่าซุ้มดอกไม้ที่ทำขึ้นมาสวยทุกรูป ก่อนที่แม๊กจะถามไปว่า
"แล้วตกลงวันนั้นหมั้นอย่างเดียวหรือ รดน้ำที่นี้ด้วย"
"รดน้ำที่นี่ด้วยครับพี่แม็ก เย็นค่อยไปฉลองที่โรงแรม"
"อืม แม่พี่ฝากมาถามนะจะได้เพิ่มจัดดอกไม้ตรงตั่งรดน้ำสังข์ด้วย"
"เอ่อแล้วราคาประมาณเท่าไหร่คะพี่แม็ก ต้องไม่เห็นใส่ราคามาด้วย"
แม็กยิ้มเล็กน้อย
"ฟรีหมดครับ ต้องจะเอาดอกไม้แบบไหน ซุ้มแบบไหนโทรไปบอกแม่พี่ได้เลยให้โทรไปบอกก่อนวันงานสัก 2 อาทิตย์นะท่านอาจารย์ฝากบอกมา เจ้าของร้านยินดีทำให้ฟรี"
ต้องอุทานด้วยความตกใจ
"ไม่เอาคะพี่แม็กต้องกับขิมเกรงใจ"
"เอาเหอะ ร้านไม่เจ๊งหรอก รับเหอะ ไม่งั้นเดี๋ยวมีงอน ลำบากพี่อีก"
ต้องหันไปเงยหน้ามองไปที่หน้าของพ่อกับแม่และพี่ชายพี่สะใภ้ที่ทุกคนพยักหน้า ต้องและขิมต่างยกมือไหว้แม็กก่อนบอกขอบคุณ แต่แม็กบอกว่า
"ไปขอบคุณแม่พี่โน่นไม่ใช่พี่ ไปเหอะหิวข้าวแล้ว"
แล้วตัวเองลุกขึ้นทันที ก่อนจะพูดเสียงดังๆให้แม่บ้านได้ยินว่า
"น้าขวัญครับตั้งโต๊ะเหอะแม๊ก หิวแล้วครับ"
"เฮ้ย เจ้าของบ้านยังไม่ชวน"
ต่อพูดขัดเพื่อน แต่แม็กไม่สนใจหันไปบอกพ่อกับแม่แล้วเชิญไปห้องอาหารและไปพยักหน้ากับนัน เพื่อเป็นการชวน ก่อนจะเดินประคองแม่ไป สองสามีภรรยาหันมามองหน้าและพยักหน้าให้กันก่อนเดินปิดท้ายไปที่ห้องอาหาร ในห้องอาหาร แม๊กนั่งตรงข้ามกับนันพอดีส่วนแตนนั้นนั่งข้างๆแม็ก ซึ่งแม่ได้บอกว่าพอรู้ว่าแม็กจะมาทานข้าวก็ทำกับข้าวที่ชอบให้ จนต่อประชดว่าเป็นบุญปากของตัวเองเพราะแม็กแท้ๆ ซึ่งทุกคนได้แต่อมยิ้มพร้อมกับแม่บ้านที่กำลังเสิร์ฟอาหารพร้อมตักข้าวให้ทุกคนบนโต๊ะ แม่ได้ถามขึ้นมาว่า
"แม็กแล้วคุณพ่อกับแม่เป็นยังไงบ้างลูก"
"อ๋อครับสบายดีกับกิจการ ซึ่งพ่อก็งานหลักก็เปิดปิดประตูร้านดอกไม้ งานรองก็ไปเป็นกรรมการออกข้อสอบและสัมภาษณ์คนที่สอบนักบินครับ ส่วนแม่นั้น งานหลักดูแลร้านดอกไม้ งานรองเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัย เหมือนเดิมครับ"
"ก็ไม่ทิ้งงานเดิมของตัวเอง ทั้งๆที่เกษียณแล้วทั้งคู่"
คราวนี้พ่อเป็นฝ่ายพูดขึ้นบ้าง
"ครับพ่อ ก็ดีอยู่บ้านก็ทะเลาะกับหมาแทนแม็ก"
"พี่แม็กก็เอาเลี้ยงที่ลพบุรีบ้างสิพ่อกับแม่จะได้ไม่ปวดหัว"
แตนที่นั่งอยู่ข้างๆเป็นคนบอก
"อย่านะเอาไปนี่มีร้องไห้แน่ ปากก็บ่นแต่ใจก็รักมาก และพี่อยู่แฟลตไม่ได้อยู่บ้าน เออ แล้วงานที่พี่แปลให้เป็นไงบ้าง"
ประโยคหลังแม็กย้อนไปถามถึงเรื่องงานที่ตัวเองแปลให้น้องสาวเพื่อน
"อ๋อ แตนให้อาจารย์ดูทั้งสองแบบเลย แตนส่งที่แตนแปลเองและมีแก้ไขคำเชื่อมที่พี่แม็กช่วยดู และเอาต้นฉบับที่พี่แม็กแปลให้ดู อาจารย์ยังนึกว่าพี่เป็นคนญี่ปุ่นเลยที่แปลออกแล้วใช้ภาษาที่สวยงามมาก"
"แหมมาเป็นพี่จะได้รู้ว่ากว่าจะได้แบบนี้น้ำตาแทบไหล จะไปเล่นแบบเด็กทั่วๆไปก็ไม่ได้"
แล้วแม็กก็เล่าให้ขิมกับนันฟังว่า ตอนเด็กๆพ่อจะไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะมีบินไปต่างประเทศบ่อย ส่วนแม่ก็เป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยกว่าจะกลับบ้านก็เย็นหรือไม่ก็ค่ำแล้ว หลังจากกลับจากโรงเรียนช่วงบ่ายๆ คุณตาซึ่งเป็นคนไทยกับคุณยายที่เป็นคนญี่ปุ่นจะสอนภาษาญี่ปุ่นให้ พร้อมแบบฝึกหัดนอกเหนือจากการบ้านที่ต้องทำประจำและแม่จะกลับมาตรวจทุกวัน ยิ่งถ้าพ่ออยู่บ้านจะถูกเพิ่มการบ้านภาษาอังกฤษเข้าไปอีก จนไม่มีเวลาได้เล่นเหมือนเด็กทั่วๆไป แต่ก็ทำให้ตัวเองเก่งภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เรียนชั้นประถม
"แล้วตอนนี้คุณยายเป็นยังไงบ้าง"
ต่อถามพร้อมนึกไปถึงสุภาพสตรีชาวญี่ปุ่นที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มและพูดภาษาไทยได้ชัด ที่ตอนนี้ไปอยู่ญี่ปุ่นหลังจากคุณตาแม็กเสีย คุณยายก็กลับไปอยู่ญี่ปุ่น นานๆทีถึงจะมาเมืองไทย ต่างกับที่แม่ของแม็กจะบินไปหาทุกๆ 2เดือน
"ก็แข็งแรงนะ ตอนนี้เล่นเฟสบุ๊คเป็นแล้ว ว่าเดือนหน้าจะลาพักร้อนพาแม่ไปเยี่ยมซะหน่อย"
"หาเล่นด้วยหรือ ไหนๆดูหน่อยจะขอแอดเป็นเพื่อน"
ต่อพูดด้วยเสียงหัวเราะ แม็กหยิบโทรศัพท์แล้วเปิดเฟสบุ๊คก่อนยื่นส่งไปให้เพื่อนที่นั่งอีกมุมนึงใกล้ๆหัวโต๊ะ แต่พอต่อเห็นโทรศัพท์แล้วบอกว่า
"เฮ้ย ซื้อใหม่เหรอวันก่อนบอกให้เปลี่ยนยังบอกว่าไอ้เครื่องเก่ามันดีอยู่เลย โทรได้รับได้ก็พอแล้วนี่หว่า "
ต่อพูดพร้อมส่งให้ภรรยาดู ทำให้ทุกคนต่างจ้องที่โทรศัพท์รุ่นใหม่
"อ๋อ มันเล่นเกมส์แล้วอืดๆนะไม่ทันใจเลยอยากเปลี่ยน ตอนซื้ออยากได้อีกรุ่น แต่คนขายมันเชียร์รุ่นที่ใหม่ล่า
สุด เลยเอา แต่ดีนะเล่นเกมส์แล้วไม่อืดเลย"
"คือแก เสียเงิน 2-3 หมื่น เพื่อจะได้เล่นเกมส์ให้เร็วขึ้น"
พิมเป็นคนถาม ก่อนส่งโทรศัพท์คืนสามี
"ใช่แล้ว"
แล้วต่อก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาหลังจากเลื่อนหาชื่อยายของเพื่อนพอเจอแล้วกดติดต่อของเป็นเพื่อน ก่อนจะบอกว่า
"แหมคุณยาย เลือกรูปสวยซะด้วย"
ก่อนจะคลิกไปที่รูปแล้วหันมาให้ทุกคนดู ซึ่งทุกคนเห็นเป็นรูปสตรีสูงอายุชาวญี่ปุ่นที่อยู่ในชุดกิโมโน ก่อนที่จะยื่นให้แม่ที่นั่งอีกฝั่งดู แม่ของต่อบอกว่า แม่ของแม็กสวยได้คุณยาย และยังถ่ายทอดมาถึงหลานชายทั้งผิวและโครงหน้า ทำเอานันต้องสังเกตแม็กอย่างจริงจังอีกครั้งซึ่งคราวนี้จะเห็นได้อย่างใกล้ชิดกว่าทุกครั้ง ใช่ผิวของชายที่นั่งตรงหน้าเธอขาวละเอียดจริงๆ ใบหน้าที่ได้รูป จมูกโด่งเป็นสันคิ้วเข้มตาคมขนตาที่ดกเป็นแพรขนาดทำให้ผู้หญิงบางคนอายได้ ปากที่บางเฉียบเหมือนผู้หญิง ไรของหนวดที่เขียวตัดกับผิวขาวเห็นได้ชัด แต่พอแม็กเหลือบตามองมา เธอรีบก้มหน้าหลบทันที แล้วแม่ได้ส่งโทรศัพท์คืนมาให้ โดยแตนขอดูก่อนส่งคืน แล้วแม็กชะโงกไปถามหลานชายที่พิมกำลังช่วยตัดแบ่งกับข้าวในจานว่า
"ตาลครับ เดือนหน้าอาแม็กไปญี่ปุ่น เอาหุ่นกันดั้มไหม"
พิมพูดขึ้นทันที
"แม็ก"
ทำเอาเด็กชายที่กำลังจะพยักหน้ารีบก้มหน้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงของแม่
"เอาน่าหลานยังเด็กอยู่ อย่าดุเหมือนพ่อมันเวลาดุทหารหน่อยเลย หมาที่กองพันยังวิ่งหนีเวลาเสธต่อเดินผ่าน เอาหุ่นกันดั้มไหมครับตาล"
ประโยคท้ายแม็กถามไปที่หลานเหมือนเดิม ที่เหลือบตามองแม่ที่จ้องมา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย แต่ผู้เป็นพ่อที่กำลังตักข้าวเข้าปากเพราะรู้ว่ายังไงเพื่อนรักก็ต้องซื้อให้ของเล่นให้ลูกตัวเองจนได้ พอได้ยินถึงกับสำลักเพราะประโยคที่เหน็บมาของเพื่อนจนหันหยิบแก้วน้ำมาดื่ม ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคนรวมถึงพิม
"วกมาที่กู ทีมึงพึ่งสั่งขังทหาร 2 คน เจ็ดวัน นี่หรือวะไม่ดุ"
"อ้าวทำไมละลูก" คราวนี้ผู้เป็นพ่อถามขึ้นหลังจากนั่งฟังมาตลอด
"อ๋อแอบเอาเหล้าขึ้นไปโรงนอนนะครับ วันนั้นแม็กเข้าเวรพอดี ตอนที่เดินตรวจแม็กคุยกับจ่ากองร้อยเห็นกำลังกันยืนลับล่อๆอยู่ข้างหลัง เลยเดินเข้าไปดู แอบเอาเหล้าใส่ขวดชาเขียว ตอนแรกไม่ยอมรับ ต้องคาดคั้นถึงยอมรับตอนแรกกะสั่งขังแค่ 3 วัน แต่ดูไม่สำนึกเลยล่อซะเจ็ดวันทั้ง 2 คน เป็นทหารเกณฑ์ที่เป็นรุ่นพี่แล้วนะครับ ทำตัวกร่างมานานเลยจัดซะหน่อย"
"เห็นไหมครับพ่อ ที่ต่อมันบอกว่าดุแล้วมันดูซิ"
"ใช่แล้วเพราะเจอผู้ฝูงแม็ก เลยขังอย่างเดียว แต่ถ้าเป็นเสธต่อ รับรองได้วิ่งออกกำลังรอบสนามก่อนขังแน่"
"เอาละๆๆ ไม่ต้องเถียงกัน" คราวนี้ผู้เป็นพ่อเป็นฝ่ายปราม แต่ต่อพูดขึ้นมาว่า
"ไอ้นี่ ตามันดีจริงๆ บางทีตามันมองเราคุยกับเรา แต่มันเก็บรายละเอียดข้างหลังได้หมดใครทำอะไร ในรัศมีสายตามันเห็นหมด"
"สายตาของนักบินเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ"
คราวนี้นันเป็นฝ่ายถามขึ้นมาหลังจากนั่งฟังอยู่นาน ซึ่งไม่พ้นการสังเกตของต่อกับพิม
"ไม่หรอกครับ มันเกิดจากการฝึกแต่ต้องใช้เวลาพอสมควร ผมฝึกตั้งแต่ตอนเรียนนายร้อยที่เมืองนอกตอนนั้นมีเจ้าหน้าที่ตำรวจลับมาอบรมเรื่องการรักษาความปลอดให้กับพวก VIP นะครับ"
แม็กตอบผู้หญิงสาวสวยที่นั่งตรงข้าม แต่แตนก็ได้จังหวะแทรกมาว่า
"พี่แม็กจะไปญี่ปุ่นหรือ"
แม็กรู้ทัน รีบยกมือห้าม
"หยุด พี่ถามหลาน ย้ำถามหลาน"
"แหมใจดำ ทีน้องไม่ถาม"
"ไม่เป็นไรครับ อาแตนเดี๋ยวน้องตาลแบ่งให้เล่นกันดั้มด้วย"
คำพูดจากความไร้เดียงสาของเด็กน้อยขวัญใจประจำบ้านเรียกเสียงหัวเราะได้อีกครั้ง ทำเอาแตนมองหลานแล้วอดหัวเราะไม่ได้อีกคน ก่อนที่ต่อจะถามเพื่อนอย่างเป็นงานเป็นการว่า
"พรุ่งนี้ไปกี่โมง"
"เช้ามืด ขับรถไป แต่คงจะบินบ่ายนะจำไม่ได้เหมือนกันต้องดูตารางบินก่อน แต่คงประชุมเรื่องฝึกก่อน"
แม็คตอบพร้อมพยักหน้าไปทางต่อ ทำเอาพิมถามว่า
"ทำไมหรือ"
"ก็อาทิตย์หน้า กรมเสธของต่อจะเคลื่อนพลไปฝึกส่งกำลังทางอากาศที่ลพบุรีนะสิ เลยต้องเตรียมการให้พร้อม ระดับเสธต่อไปทั้งที จะได้พาบินม้วนคว่ำม้วนหงายกลางฟากฟ้าให้สมเกียรติซะหน่อย"
ต่อขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเพื่อนเพราะวันนี้เหมือนจะพูดมากเป็นพิเศษ จนทานข้าวเสร็จ พิมได้พาลูกชายไปอาบน้ำก่อนจะพาเข้านอน นันได้เดินไปดูรูปที่แขวนและอยู่ในกรอบรูปหลายรูปซึ่งตัวเองเพิ่งเคยมาดู พร้อมกับต้องที่อธิบายไปด้วย แต่พอเจอรูปที่ตัวเองอธิบายไม่ได้เลยหันไปเรียกพี่ชายแต่เห็นกำลังคุยกับขิมเรื่องรายชื่อของแขกที่จะเชิญมางานแต่งอยู่ และแม็กกำลังนั่งคุยกับพ่อแม่และแตนที่นั่งอยู่ด้วย เลยเรียกไปที่แม็ก
"พี่แม็กรบกวนแป็บนึงคะ มาทางนี้หน่อย"
นันรีบกระซิบกับเพื่อน
"ต้องไม่เป็นไรอย่ากวนพี่เค้า"
"ไม่เป็นไรหรอก"
พอดีแม็กเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่สงสัย ต้องเลยชี้ไปที่รูปนี้ก่อนจะบอกว่าตัวเองจำไม่ได้ถ่ายที่ไหน เพราะในรูปเป็นรูปที่ต่อที่อยู่ในชุดลายพรางกับแม็กที่อยู่ในชุดนักบินที่ถ่ายคู่กันหน้าเฮลิคอปเตอร์ลำนึง
"อ้อ ถ่ายไว้นานแล้วตอนนั้นยังยศร้อยโทอยู่ ฝึกส่งกำลังทางอากาศนะ พี่ยังเป็นนักบินผู้ช่วยเลย ต่อเป็น ผบ.หมวด"
"แล้วนี่ละคะ ไม่เห็นมีพี่แม็กเลย"
คราวนี้นันเป็นฝ่ายถามขึ้นมา แม็กยิ้มก่อนก้มไปดูรูปที่ถ่ายหมู่ แต่ฝ่ายหญิงกับรู้สึกเขินอีกครั้งก่อนคิดว่า
"บ้ายิ้มแบบนี้อีกแล้ว คนยิ่งใจคอไม่ดีอยู่"
"อ๋อภาพนี้ น่าจะเป็นตอนผมยังเรียนที่เวสปอยท์อยู่นะครับ เลยไม่มีผมครับ"
"เรียกพี่ก็ได้คะ เรียกผมมันดูห่างๆยังไงก็ไม่รู้ พี่แม็กเหมือนพี่ของต้อง นันก็เป็นเพื่อนของต้องด้วย ขอบคุณนะคะที่ช่วยมาอธิบาย"
เธอตอบกลับพร้อมคำอธิบายที่ต้องไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะกล้าพูด แต่คนอย่างนันนั้นก็ไม่ค่อยยอมใครอยู่แล้ว
"ได้ครับยินดีครับ"
พร้อมรอยยิ้มที่สร้างความปั่นป่วนให้กับหญิงสาว อีกครั้ง ก่อนที่แม็กจะเดินกลับไปหาพ่อกับแม่ หลังจากคุยสักครู่แม็กขอตัวลากลับเพราะพรุ่งนี้ต้องไปลพบุรีแต่เช้ามืด ขิมกับต้องเดินมาไหว้ขอบคุณอีกครั้งเรื่องของซุ้มดอกไม้ ส่วนแตนโบกมือให้ และนันที่เดินมาไหว้ลาชายหนุ่มอีกครั้ง
"สวัสดีคะพี่"
"ครับและยินดีที่ได้รู้จัก"
ก่อนที่ต่อจะเดินไปส่งเพื่อนที่รถพร้อมบิงโกที่วิ่งตามไปด้วยพอแม็กขับรถออกไป ขิมก็เดินลาทุกคนก่อนจะ กลับไปอีกคนส่วนนันที่กลับเป็นคนสุดท้ายเพราะเก็บของอยู่ก่อนเดินไปลาทุกคนเช่นกัน มีต้องตามไปส่งแต่ไม่พูดอะไรมาก แต่พอจะสังเกตอาการของเพื่อนได้ว่าแอบสนใจพี่แม็กเข้าให้แล้ว ซึ่งตรงกับต่อที่เดินกลับไปที่บ้าน เห็นภรรยาพาลูกเข้านอนแล้วก็บอกว่าใช่จริงๆ นันแอบสนใจแม็กแต่ไม่แน่ใจในตัวเพื่อน ซึ่งพิมบอกว่า คิดว่าแม็กสนใจนันเหมือนกัน เพราะวันนี้ดูพูดเยอะเป็นพิเศษ ปกติจะพูดน้อยกว่านี้
ซึ่งตรงกับที่พิมสงสัย ระหว่างขับรถกลับบ้าน ทำไมแม็กจะไม่สนใจนัน แม็กจำนันได้ดีตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว เพราะหน้าตาของนันนั้นสะดุดตาแม็กมาก ตอนเจอครั้งที่สองครั้งนั้นแม็กไปกับหมอที่มาสนใจตนเองอยู่ แต่แม็กคิดกับหมอแค่เพื่อนและวันนั้นแม็กแอบผิดหวังที่เห็นนันมากับแฟน จนครั้งที่สามที่แม็กไปทานข้าวคนเดียวและรู้ว่าถูกผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่นั่งอีกโต๊ะกำลังนินทาตัวเองอยู่และในกลุ่มนั้นมีนันอยู่ด้วย จนได้มาเจอในวันนี้และรู้ว่าตัวเองถูกผู้หญิงคนนี้แอบมองตลอดตั้งแต่เจอหน้า
"อืมแต่ว่ายังคบกับแฟนหรือเปล่าหว่า ต้องถามจากต้องแล้วเรื่องนี้"
แม็กคิดก่อนที่เลี้ยวรถเข้าบ้าน
ส่วนทางต้องก่อนนอนเธอได้โทรหาเพื่อนหลังจากรอสายอยู่ครู่หนึ่งนันก็รับ
"ว่าไงจ๊ะต้อง นันลืมอะไรไว้ที่บ้านเธอหรือเปล่า"
นันถามและตอนนี้เจ้าตัวเตรียมจะเข้านอนแล้ว
"สงสัยจะลืมนะ"
"ลืมอะไรฉันว่าเอากลับมาหมดแล้วนะ"
"ลืมหัวใจไว้กับรอยยิ้มของ นักบินวันนี้ไง"
"บ้าๆๆๆๆๆ บ้าไปใหญ่ยายต้อง ไม่ใช่"
"อย่ามา ฉันรู้เห็นแอบมองพี่แม็กตั้งหลายครั้งและพอพี่แม็กยิ้มเธอก็อายทุกครั้งไป"
ต้องไม่เห็นหน้าเพื่อนที่ตอนนี้หน้าแดงเต็มที่ มืออีกข้างหนึ่งบีบผ้าห่มแน่น
"บ้าน่า คิดไปเอง"
นันยังปากแข็ง
"จ๊ะๆๆๆคิดไปเอง แต่ถ้าสนใจพี่แม็กจริงๆเธอต้อง"
"ไหนๆๆๆต้องทำยังไง"
นันเผลอตัวถามเพื่อน
"ไหนว่าไม่สนไง"
เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ ต้องเลยพูดต่อว่า
"แหม ทำเป็นเขิน จะบอกให้ อยากรู้จักพี่แม็กให้มากกว่านี้เธอต้องเป็นฝ่ายไปหาพี่แม็กก่อน พี่แม็กจีบใครก่อนไม่เป็นและ อย่างที่พี่ต่อบอกเมื่อวันนั้น พี่แม็กโลกส่วนตัวสูงมาก และมีกำแพงกั้นตัวเองไว้หลายชั้น แต่ถ้าเธอสงสัยว่าแล้วทำไมวันนี้ไม่เป็นอย่างที่พี่ต่อบอก ก็เพราะมีพวกเราอยู่ด้วยไง พี่แม็กเลยช่างพูด แต่ถ้าเธอเจอข้างนอก เธอจะเจอกับความนิ่ง ถึงนิ่งมาก ใครอยากจะรู้จักหรือใกล้ชิดต้องอดทนนะ พี่แม็กมีคนมาสนใจเยอะแต่เข้าไม่ถึงตัว ถ้าเธอสนใจจริงฉันจะให้เบอร์พี่แม็ก แต่อย่าพึ่งโทรไปละ เพราะฉันมีเรื่องต้องบอกเธออีกเยอะขอให้ฉันลองเกริ่นๆ ก่อนแล้วกันนะ ใจเย็นๆฉันอยากจะรู้ว่าตอนนี้พี่แม็ก สนิทกับใครเป็นพิเศษหรือเปล่าจะได้รู้ทางหนีทีไล่ กู๊ดไนท์จะเพื่อนหลับฝันดีนะ"
"ขอบคุณมากนะต้อง ฝันดีเช่นกันจ๊ะ"
นันตอบเพื่อนรักด้วยความรู้สึกที่ดีใจที่เพื่อนจะช่วย ก่อนที่จะมีไลน์ของต้องเข้ามา พร้อมเบอร์โทรศัพท์ที่ต้องบอกว่า
"อันนี้เบอร์ของพี่แม็ก เก็บไว้ดีๆนะ ถ้าหายครั้งหน้าฉันคิดเงิน คิดหนักด้วย"
ซึ่งไม่ต้องห่วงนันเซฟเก็บไว้ทันทีก่อนที่จะหลับไปด้วยความรู้สึกความสุขที่ล้นหัวใจ
ผ่านไป2-3 วัน หลังจากฝึกบินเสร็จ แม็กที่กำลังเดินไปที่ห้องทำงานเพื่อจะทำรายงานการบินแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิด ก่อนเห็นเป็นเบอร์โทรของต้องที่โทรมา 2 ครั้ง และไลน์ที่มีข้อความว่า
"พี่แม็ก บินเสร็จแล้วโทรหาต้องด้วยจ้า มีเรื่องจะคุยด้วย ไม่รีบแต่สำคัญครับผม"
แม็กอ่านจบแล้วแต่ไปทำงานให้เสร็จก่อน แล้วจึงโทรไปหาต้องรอสาย3-4 ครั้งต้องจึงรับ
"ว่าไงต้อง"
"พี่แม็กเลิกงานยัง"
"อีกนิด เราละ"
"แหมๆ อีกนานคะ พนักงานบริษัท ไม่ใช่เลิกงานเหมือนข้าราชการ"
"เออๆๆ มีอะไร"
"อิอิ อยากรู้จ่ายเงินมาก่อน"
"อุว๊ะ "
"แหมทำเป็นโมโห คือแบบนี้"
แล้วต้องก็บอกเรื่องของเพื่อนเธอให้แม็กฟัง ซึ่งถ้าต้องเห็นใบหน้าที่สมหวังของเพื่อนพี่ชายเธอในตอนนี้คง รู้ว่าสิ่งที่เธอเล่าอยู่นั้นมันคือสิ่งที่แม็กอยากได้ยิน จนเธอปิดท้ายว่า
"บอกตรงๆเลยนะพี่ นันยังไม่มีใครตอนนี้ที่เลิกกับแฟนเก่าเพราะแฟนเก่ามันเจ้าชู้ และตอนนี้ก็มีคนตามจีบมากมาย อาจพอๆกับสาวๆที่ตามปิ๊งพี่อยู่ก็ได้ หนูอุตส่าห์ทำตัวเป็นแม่สื่อให้แล้วนะ พี่จะสนไม่สนก็ตามใจ แต่เพื่อนหนูทั้งสวยทั้งน่ารัก นิสัยดี ถึงจะดูเป็นสาวมั่นก็เหอะ นันมีพี่สาวอีกคนอายุไล่เลี่ยกับพี่นี่แหละให้รู้เป็นข้อมูลไว้ เมื่อวานพี่ต่อก็มาถามต้องว่า นันมีแฟนหรือยัง คงจะหาข้อมูลให้เพื่อนรักมั้ง แล้วหนูบอกเบอร์พี่ไปให้แล้วด้วย แต่ยังไม่ให้นันโทรหาเพราะจะเกริ่นกับพี่ก่อน และอยากรู้ว่าพี่มีใครหรือยัง ถ้ามีหนูจะได้บอกให้เพื่อนเลิกสนพี่เข้าใจไหมคะคุณพี่ที่เนื้อหอม"
"ขอบคุณนะ อยากได้อะไรจากญี่ปุ่นมั่งละ"
"แหมทีหยั่งนี้ถาม วันนั้นทำเฉยไม่สนใจ"
"เออๆๆๆ เห็นพี่เป็นคนใจดำไปได้ มีครั้งไหนที่ไม่ได้ของฝาก"
"ไม่รู้ละ พี่ยังไม่ตอบต้องเลย"
"ไม่มี"
"ขอบคุณค้า เอาขนมเยอะๆนะ เท่านี้ก่อนน้องต้องไปทำหน้าที่แม่สื่อก่อน รักนะจุ๊บๆ"
แม็กเผลอยิ้มออกมาก่อนจะนั่งทำงานเอกสารต่อ จนเลิกงานพอขับรถกลับไปถึงแฟลตสำหรับนายทหารที่เป็นที่พัก แม็กหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟสบุ๊คเพื่อจะดูว่าวันนี้คุณยายทำอะไรบ้างหรือเปล่า ก็เห็นว่ามีคนขอแอดมาเป็นเพื่อนซึ่งคือนัน แม็กรีบตอบรับทันที แล้วก็มีข้อความมาทางอินบ็อกซ์อย่างเร็วซึ่งนันเป็นคนส่ง
"ขอบคุณนะคะพี่ ที่รับนันเป็นเพื่อน"
ใจจริงอยากตอบเป็นอย่างอื่น แต่แม็กก็ตอบว่า
"ยินดีครับ"
"งั้นนันของอนุญาตแอดไลน์พี่ด้วยนะคะ"
"ได้ครับ"
"แล้วนี่เบอร์ของนันนะคะ ส่วนเบอร์ของพี่ ต้องให้มาก่อนแล้วคะ"
"ขอบคุณครับ "
นันส่งเบอร์มาให้พร้อมกับแอดมาในไลน์ทันที แม็กนั่งรวบรวมความกล้าอยู่พักใหญ่หลังจากเซฟเบอร์ของหญิงสาวลงในโทรศัพท์ ก่อนจะตัดสินใจโทรหาทันที
"สวัสดีคะ"
"เอ่อ คุณนันนะครับ"
"เรียกนันก็ได้คะพี่แม็ก"
"กลับบ้านหรือยังครับ"
"ยังเลยคะ นั่งตรวจงานให้ลูกค้าอยู่ แล้วพี่แม็กละคะ"
"พึ่งกลับถึงห้องที่แฟลตนะครับ"
"แฟลต"
"อ้อตอนนี้พี่อยู่ลพบุรีครับ"
"อ้อ แล้ววันหยุดนี้พี่ เข้ากรุงเทพหรือเปล่าคะ"
"คงไม่ละครับ มีเข้าเวรและอาทิตย์หน้ามีงานใหญ่ต้องเตรียมตัวพอสมควร"
แล้วก็เป็นการสนทนาที่ยาวนานของทั้งคู่ ถ้าใครเห็นทั้งสองในเวลานี้พร้อมๆกัน จะเห็นอาการที่ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ของทั้งคู่ ยิ่งฝ่ายหญิง พอเห็นเบอร์ของแม็กโชว์ที่หน้าเครื่องโทรศัพท์ของเธอ นันแทบจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆทันที พร้อมใบหน้าแดงที่แสดงความดีใจอย่างล้นเหลือ เพราะไม่เชื่อว่าแม็กจะโทรหาเธอก่อนทั้งๆที่เธอยังสองจิตสองใจว่าจะโทรหาแม็กดีหรือไม่แต่พอเป็นแบบนี้ทำให้หัวใจของเธอพองโตทันทีและเพื่อนรักของเธอได้โทรมาหาเธอก่อนหน้านี้เพื่อรายงานว่าตัวเองได้เกริ่นนำให้แล้วแถมบอกเรื่องที่พึ่งคุยกับเพื่อนของพี่ชายทั้งหมดว่าคุยอะไรบ้างส่วนที่เหลือจะเป็นเรื่องของนันเองว่าจะทำยังไง ซึ่งเหมือนกับนักบินหนุ่มที่รู้สึกมีชีวิตชีวากับหัวใจของตัวเองที่ปิดตายมาหลายปีแล้ว เพราะแม็กยอมรับว่านันคือแบบอย่างของผู้หญิงในฝันของตัวเองที่รอคอยมาแสนนาน การพูดคุยของทั้งสองคนนี้กินเวลาชั่วโมงกว่าก่อนที่แม็กจะกล่าวลาว่า
"ครับผม แล้วเจอกันนะครับนัน"
ทั้งคู่ต่างวางสายไปด้วยความอิ่มเอมใจ ก่อนที่แม็กจะเปลี่ยนชุดออกไปวิ่งด้วยความรู่สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมานานแล้ว ทำให้วันนี้แม็กดูอารมณ์ดีมากทำให้ทหารหลายคนที่มาออกกำลังกายด้วยดูออก ส่วนของนันนั้นพอวางสายเธอแทบจะกรี๊ดออกมาดังๆในห้องทำงาน ด้วยความดีใจทำให้เธอไม่มีสมาธิที่จะทำงานต่อ นันเก็บของก่อนเดินออกจากห้องซึ่งไปเจอกับลูกน้องที่ รับหน้าที่ควบคุมดูแลงานแต่งของลูกค้ามือดีคนหนึ่งซึ่งเป็นสาวในร่างของผู้ชาย
"กลับแล้วหรือค้า บอส"
"จ้ากลับแล้ว"
"พี่นัน มีอะไรหรือเปล่า"
"ทำไมหรือ"
นันถามลูกน้องด้วยความสงสัย
"ก็ไม่มีอะไรมาก คือหนูเห็นว่าบอสวันนี้อารมณ์ดีกว่าทุกวัน แถมหน้าดูแดงๆด้วย"
"ทำไมจะให้อารมณ์ไม่ดีทุกวันหรือไง คนเราต้องมีบ้างสิ"
"อ๋อ หนูนึกว่า มีผู้ชายในฝันของบอสมาจีบบอสหนูเข้าให้นะสิ"
ทั้งๆที่รู้ว่าลูกน้องพูดเล่น ทำเอาหญิงสาวเกือบสะดุ้งต้องรีบกลบเกลื่อนก่อนเดินจากมา ด้วยใบหน้าที่ปิดปังรอยยิ้มและความดีใจไม่มิด
ขอบคุณครับท่าน
เนื้อเรื่องเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆเลยครับ
อยากรู้ว่าพระเอกจะมาเจอกับนางเอกเมื่อไหร่ครับ
อาาา ฟินว่าแต่งผู้เจียนคงไม่โหดเชือดพระเอกอีกนะครับขอบแบบ goodendเถอะนะครับ อ่านไปฟินไป
ปิ๊งแรกพบทั้งคู่ โรแมนติคจังเลย
ขอบคุณมากครับ น่าลุ้นนะครับว่าจะเป็นยังไงต่อ
โอ๊ยยยย อ่านไปยิ้มไปนึกในใจบ้าปล่าววะตู 555 นิยายกุ๊กกิ๊กน่ารักครับอ่านแล้วอารมณ์ดีสบายใจขึ้น ขอบคุณครับที่เอานิยายแนวนี้มาผ่อนคลาย
น่ารักมากครับดูหวานๆกุ๊กกิ๊กๆ อ่านไปอมยิ้มไปเลยทีเดียว
ขอบคุณครับ...เนื้อเรื่อง..อ่านแล้วยิ้มเลย...กุ๊กกิ๊กดีครับ
จะว่าไงดี เป็นอันว่าอยากให้ชื่อเรื่องว่ารักแรกพบมากกว่า
อ่านไปยิ้มไปอีกคนครับ น่าติดตามจริง ๆ พี่แม็กโลกส่วนตัวสูงจะเปิดโลกให้นันเข้ามายังไง ตอนไหน รอลุ้นครับ
สนุกดีคราบ ผูกเรื่องได้ดีมาก อ่านเพลินเลย
แล.ขอตอนใหม่ด่วนครับ 555
เดินเรื่องสนุกน่าติดตามมากครับ
เนื้อเรื่องสนุกมากๆ เลตครับ ติดตามครับ
ตกหลุมรักซึ่งกันและกันนี่เอง
สนุกดี น่าสนใจอีกแนว
หวานน้ำตาลเรียกพี่เลย
ความรักใส ๆ ของนางเอก กับความเป็นลูกผู้ชายของพระเอก เข้ากันได้ดีมากครับ ขอบคุณมากครับ
น่าติดตามอีกแล้ว อยากรู้ว่าแม็กซ์จะไปกันได้หรือเปล่ากับนันเพราะต่างก็มั่นใจตัวเอง