บ้านของคนิ้งเป็นบ้านไม้เก่าๆหลังเล็กปลูกติดกับบึงน้ำขนาดย่อมที่มีวัชพืชน้ำขึ้นประปรายรอบๆดูรกเรื้อทรุดโทรมและไร้บ้านข้างเคียงเหมือนเป็นบ้านเดี่ยวท่ามกลางความรกทึบน่ากลัวตลอดสองข้างทาง ยิ่งพอได้เข้าไปดูข้างในก็ยิ่งชวนให้สงสารเพราะยายของเธอนอนป่วยอยู่กลางบ้านจริงๆ อีกทั้งบ้านยังไม่ได้มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรเลย
"เห็นแล้วก็ไปซะสิ"
"...คุณยายป่วยอยู่เหรอครับ" เนไม่ได้สนใจที่ถูกไล่ เขากลับไปนั่งข้างๆยายของหญิงสาวนี่นอนซมอยู่บนฟูกเก่าๆ
"นิ้ง นี่เพื่อนเอ็งเหรอ" เสียงสั่นเครือคล้ายคนเพ้อด้วยพิษไข้ถามขึ้นก่อนจะไอโขลกๆอย่างน่าสงสาร
"คุณยายอย่าพูดดีกว่าครับ" เนเอ่ยอย่างอ่อนโยนพร้อมกับจับมือคุณยายเอาไว้ก่อนจะหันกลับมาหาสาวหน้าหวานแล้วอดถามไม่ได้ "...ทำไมถึงไม่พายายไปหาหมอล่ะ"
"ยังจะมาทำเป็นไม่รู้อีกนะ เพราะไอ้หมอผีบ้ากับอีแม่ค้านั่นใส่ร้ายหาว่ายายชั้นเป็นผีปอบแล้วไอ้พวกหน้าโง่แบบนายเชื่อไงถึงไม่เคยเข้ามาสนใจเราสองคนเลย ชั้นหาของไปขายก็มีแต่คนรังเกียจ แล้วไงล่ะ ชั้นต้องหาของป่ามาเป็นอาหาร เงินก็ไม่มีจะพายายไปหาหมอ สะใจพวกคนในหมู่บ้านอย่างนายแล้วมั้ยล่ะ"
"ขอโทษนะที่ล่วงเกินคุณ ผมเข้าใจแล้วว่าคุณต้องใช้เงินจริงๆแต่ว่ากระเป๋าเงินคนอื่นที่ไม่ใช่ของผม ผมคงให้คุณไม่ได้หรอกนะ...เอางี้ดีกว่า ให้ผมพายายคุณไปหาหมอนะ ผมออกค่ารักษาให้เอง ส่วนเงินนี่..." เขาวางกระเป๋าเงินของตัวเองลงกับพื้นกระดานอย่างไม่เสียดายก่อนจะเอ่ยต่อ "เก็บไว้เผื่อซื้ออะไรให้ยายกินนะ"
"นิ้ง ทำไมเอ็งพูดกับเพื่อนแบบนั้นล่ะ แค๊ก!ๆๆ"
"ยายคะ ยายไหวมั้ย พักนะคะ หนูไม่กวนแล้ว...ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ" คนิ้งก้มหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินนำชายหนุ่มให้ออกไปนอกบ้าน ทั้งนี้ก็เพื่อให้ยายของเธอได้พักผ่อนและยังเป็นการไล่ชายหนุ่มกลายๆอีกด้วย
เนยอมออกมาข้างนอกบ้านตามที่คนิ้งขอไว้ และเมื่อเขาออกมาก็ถูกหญิงสาวตั้งคำถามทันที
"นายต้องการอะไร"
"หมายความว่ายังไง"
"นายใช้คาถาได้ คงเป็นลูกน้องที่ไอ้หมอผีนั่นส่งมาทำดีให้ชั้นตายใจแล้วจะมาลากยายชั้นออกจากหมู่บ้านอีกใช่มั้ย คนในหมู่บ้านอย่างนายน่ะมันก็เห็นแก่ตัวกันทุกคนอยู่แล้วนี่"
"หมอผีอะไรนั่นผมรู้จักที่ไหนล่ะ คำก็คนในหมู่บ้าน สองคำก็คนในหมู่บ้าน เคยคิดบ้างรึเปล่าว่าบางทีคนในหมู่บ้านก็ไม่ใช่คนเลวทุกคนหรอกนะ"
"ชั้นไม่เชื่อ นายเพิ่งทำอะไรกับชั้นไป อย่าบอกนะว่าลืม ชั้นจะไม่รับเงินนายเด็ดขาด ไอ้คนชั่ว" เธอปากระเป๋าเงินใส่อกเขาอย่างไม่ใยดี
"ใจเย็นๆสิ ถ้าคุณไม่ขโมยเงินผม ผมก็คงไม่ทำแบบนั้นหรอก จะมาโทษกันได้ไง"
"ก็ได้เงินกลับไปแล้วไง แล้วจะเอามาให้ชั้นอีกทำไม ไม่ต้องมาทำเป็นสงสารพวกเราหรอกถ้านายไม่คิดแบบนั้นจริงๆน่ะ"
"เทียบกับชีวิตคนน่ะ เงินแค่นี้มันนิดเดียวเท่านั้นเอง เอางี้ เงินนี่ไม่ต้องเอาก็ได้แต่ขอผมพายายของคุณไปหาหมอเถอะนะ"
"...แล้วชั้นจะเชื่อได้ไงว่านายจะไม่ทำอะไรชั้นกับยาย"
"เชื่อเถอะ เพราะถ้าจะทำคุณน่ะ ผมทำไปตั้งนานแล้ว ไม่ต้องรอถึงตอนนี้หรอก เพราะงั้นเลิกระแวงได้แล้ว"
คนิ้งฟังที่หนุ่มมหาลัยพูดก็ทั้งโกรธทั้งอาย แต่พอเงื้อมือจะตบก็ถูกเขาคว้าแขนไว้ซะก่อน
"นี่ๆๆ เลิกอคติได้แล้ว ผมบอกว่าไม่ทำก็ไม่ทำสิ ยิ่งช้ายายของคุณจะยิ่งแย่นะ ไปกันเถอะเดี๋ยวผมช่วย"
เพราะสีหน้าจริงจังของเขากับความเป็นห่วงครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอ คนิ้งจึงยอมให้เนพายายไปหาหมอ
เขาใส่ใจมากพอที่จะให้ยายและเธอปิดหน้าปิดตา ส่วนหญิงสาวก็แนะนำเส้นทางผ่านป่าเพื่อเลี่ยงเจอผู้คนก่อนขึ้นรถสองแถวหน้าหมู่บ้านเข้าเมืองจึงไม่มีใครรู้เลยว่ายายสายหายไปจากหมู่บ้าน
ระหว่างทางสาวน้อยก็คอยแอบมองท่าทีของชายแปลกหน้าไปด้วยว่าเขาจะมาไม้ไหนเพราะรู้ดีว่าวิชาแปลกๆที่เขาใช้กับเธอมันคงจะง่ายมากหากจะคิดทำให้เธอต่อต้านไม่ได้ แต่เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้คิดจะแตะต้องเธอเลยอีกทั้งยังดูจะเป็นห่วงยายของเธอจริงๆจึงรู้สึกดีและแอบรู้สึกผิดที่ไปทำอะไรไม่เหมาะสมออกไป
...บ้าเอ้ย! คิดอะไรของแกอยู่เนี่ยคนิ้ง เขาเกือบทำอะไรบ้าๆกับชั้นกลางถนนเลยนะ ชั่วแบบนี้ยังจะหาข้อแก้ตัวให้เขาอีกเหรอ...
เธอคิด พยายามหาข้อตำหนิชายหนุ่มให้ได้ แต่ยิ่งเห็นว่าเขาคอยดูแลยายของเธอดีแค่ไหน ห่วงใยและใส่ใจที่จะให้หมอรักษาแค่ไหนก็ยิ่งทำให้หัวใจสาวน้อยผู้อ่อนด้อยประสบการณ์เรื่องความรักอดประทับใจไม่ได้
"คุณยายเป็นไข้หวัดใหญ่นะครับ อายุก็เยอะแล้วด้วย คงต้องนอนโรงพยาบาลสักพัก ญาติสะดวกมั้ยครับ"
"แต่ว่าหนูไม่มีเงิน..."
"โอเคครับ ให้คุณยายพักห้องพิเศษเลยนะครับหมอ"
"นี่คุณ! ชั้นจ่ายไม่ไหวนะ" คนิ้งท้วงเมื่อเห็นว่าตัดสินใจไปโดยไม่ถามถึงเรื่องค่าใช้จ่ายเลยสักนิด
"บอกแล้วไงว่าผมออกเอง"
"แต่ว่า..."
"หยุดพูดได้แล้ว ผมจัดการเองน่ะ"
เนทำเสียงดุ แต่แทนที่คนิ้งจะโกรธ เธอกลับยิ่งประทับใจและยอมสงบปากสงบคำอย่างว่าง่าย จากสายตาเกลียดชังก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นชื่นชมปลาบปลื้มและยอมเดินตามเขาไปจัดการเรื่องของยายอย่างเงียบๆพร้อมกับค่อยๆมีรอยยิ้มติดมุมปาก
"ยิ้มอะไรน่ะ" เนแกล้งถามเมื่อหันมาเห็นคนิ้งยืนยิ้มขณะที่เขาคุยกำชับกับพยาบาลเรื่องการดูแลยายสายก่อนที่พยาบาลคนนั้นจะเดินออกจากห้องไป
"...เปล่านี่คะ" สาวน้อยตอบ รีบหุบยิ้มลงในทันที แต่ก็อดไม่ได้เมื่อเขาแกล้งยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้ามาหา
"แหนะ ปากแข็งนะ"
"จะทำอะไรน่ะ สัญญาแล้วนะ" เธอแกล้งดุ แต่ใบหน้าหวานก็ไม่ได้ทำให้น่ากลัวขึ้นเลยสักนิด แทนที่จะทำให้เขาถอยจึงกลายเป็นเธอเองที่ต้องถอยออกด้วยความเขินอาย
"ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่" เนทำหน้าทะเล้นยิ้มกริ่ม ทำเอาเด็กสาวถึงกับเสียอาการแล้วยิ้มตามออกมา
"ขอบคุณนะคะ"
"เรื่องอะไรเหรอ"
"เรื่องยายชั้นไง ถ้าไม่ได้คุณก็คงไม่ได้มารักษาที่ดีๆแบบนี้แน่ เสียเงินตั้งเท่าไหร่ก็ไม่รู้"
"เรื่องเล็กน่ะ แค่นี้เอง ยายท่านแก่แล้วควรจะได้พักสบายๆนะ"
"...เอ่อ...ขอโทษนะคะที่ชั้นขโมยเงินคุณแล้วยังทำตัวแย่ๆใส่อีก"
"เรื่องที่ทำตัวแย่น่ะพอเข้าใจได้ ส่วนเรื่องขโมยก็ถือว่าที่ผมทำคุณไปเราหายกันแต่เรื่องที่ทำกับข้าวผมตกพื้นหมดเนี่ย...คุณยังไม่ได้ให้ชดใช้เลยนะ" ไม่พูดเปล่า เนยังแกล้งขยับเข้าหาและยิ้มกริ่มเมื่อสาวน้อยประหม่าถอยไปจนติดผนัง
"เดี๋ยวสิ..." คนิ้งพูดเสียงสั่น การได้มาอยู่ใกล้ชิดกันทำให้เธอได้กลิ่นเหงื่ออ่อนๆจากร่างกายเขา แม้กลิ่นมันจะออกไปทางอับชื่นแต่กลับทำให้เธอเกิดอารมณ์กระสันอย่างแปลกประหลาด อีกทั้งเพราะเริ่มรู้สึกดีด้วยจึงไม่ได้คิดว่าอาการเหล่านี้เกิดจากวิชาประหลาดของเขา
"บอกว่าเดี๋ยวงั้นเหรอ แปลว่าจะขอเวลาทำใจก่อนจะชดใช้ให้ผมใช่รึเปล่า"
"ใครเขาพูดแบบนั้นล่ะ" หญิงสาวเอ่ยเสียงอ่อน ใบหน้าแดงซ่านพร้อมกับอาการหายใจแรง ความสยิวก่อตัวเป็นริ้วๆในท้องน้อยและค่อยๆทวีขึ้นเมื่อได้สูดกลิ่นกายบุรุษหนุ่มนานขึ้น หว่างขาของเธอค่อยๆมีเมือกเยิ้มไหลย้อยออกมาเรื่อยๆ มันค่อยๆถูกเนื้อผ้าซับเอาไว้กระทั่งเปียกเหนอะเต็มเป้ากางเกงในเวลาอันสั้น
"แปลว่าจะให้ทำโทษเลยงั้นเหรอ" เขาถาม ขยับเข้าไปหาจนปลายจมูกสัมผัสกัน แต่แทนที่คนิ้งจะหันหลบ เธอกลับยืนนิ่ง สายตาหวานเชื่อมจ้องประสานตาเขาราวถูกสะกด
ทั้งสองยืนค้างอยู่อย่างนั้น เนไม่ได้เร่งรีบ เขาแกล้งระบายลมหายใจออกมาหนักๆพร้อมกับขยับปลายจมูกเขี่ยปลายจมูกขาวเนียนกระทั่งหญิงสาวเริ่มละสายตาลงไปมองปลายจมูกตัวเอง ริมฝีปากเม้มกัดนิดๆและปรับจังหวะหายใจให้สูดเอาลมอุ่นๆที่เขาระบายเข้ามาในปอด
"ฮื่อออออ" คนิ้งทั้งตื่นเต้นทั้งเสียวซ่าน เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ การที่ชายหนุ่มไม่ยอมทำอะไรสักทีแบบนี้ก็เหมือนคนคันแต่เกาไม่เป็น อาการคันจึงยิ่งกำเริบหนักขึ้นเรื่อยๆกระทั่งต้องระบายเสียงครางอันน่าอายออกมา
"แค๊กๆๆ"
เสียงไอจากเตียงผู้ป่วยทำลายบรรยากาศสีชมพูให้พังครืนลง แม้คนิ้งจะออกอาการกระสันอยากจนเกินห้ามไหวแต่ชายหนุ่มกลับทำเป็นถอยห่างเพื่อฝากความรู้สึกคั่งค้างยากจะลืมเอาไว้ในใจหญิงสาว
"อย่ากวนคุณยายดีกว่านะ เรากลับกันเถอะ"
"..." คนิ้งเม้มปากพยักเพยิดใบหน้าแดงซ่านรับด้วยความขวยเขิน
ตลอดทาง ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันอีก คนหนึ่งเงียบเพราะยังคิดถึงรสสัมผัสแปลกใหม่ที่วัยสาวเพิ่งเคยได้พานพบและอับอายกับอาการเหล่านั้นที่แสดงออกมาให้ชายหนุ่มเห็น
ในขณะที่อีกคนนิ่งเงียบเพราะเขายังคิดไม่ตกว่าจะให้หญิงสาวเป็นร่างทรงวิญญาณจอมเวทย์อักษรหรือไม่เพราะนั่นหากเขาหลั่งภายในตัวเธอเพื่อเพิ่มระดับพลังให้ใช้เวทย์สิงฝันได้แต่การให้เรเข้ามาสิงในร่างที่ถูกหลั่งภายในแล้ว หากไข่ของคนิ้งปฏิสนธิกับเขาในระหว่างนั้นก็เท่ากับว่าเรจะถูกดูดไปเกิดเป็นลูกของคนิ้งได้
แต่หากไม่ใช้คนิ้งเป็นร่างสิงก็คงต้องรอหาคนที่เหมาะสมต่อไปอีก มันคงจะทำให้เขาอกแตกตายก่อนแน่
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม ใจอยากจะให้เรสิงพี่แต้วให้จบไป แต่เรก็ไม่อยากสิงอีกเพราะอยากให้พี่แต้วได้ท้องกับเขา จะทำโน่นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่ได้เลยทำให้เขาอึดอัดและพยายามหาทางออกจนปวดหัว
ทั้งสองต่างนั่งเงียบกันตลอดการเดินทางกระทั่งรถได้มาส่งถึงหน้าหมู่บ้านในที่สุดความเงียบสงบก็ถูกทำลายลงอีกครั้ง
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไปส่งบ้านนะ"
"จะดีเหรอ คุณวุ่นวายกับชั้นมาตั้งครึ่งวันแล้วนะ ที่บ้านจะไม่ห่วงเหรอ" คนิ้งถาม แอบดีใจลึกๆที่เห็นเขาห่วงใย
"ยังไงก็ต้องไปซื้อของอีกทีอยู่ดี ถือว่าเป็นทางผ่านก็ได้ ไม่ต้องคิดมากหรอก"
"ป่านนี้ตลาดวายแล้ว ถ้าไม่รังเกียจเข้าไปดูของในบ้านชั้นมั้ยคะ"
"ทำไมล่ะ"
"...คือ...ชั้นหาของป่าเป็นประจำอยู่แล้ว ของในตลาดน่ะในป่าก็มี เมื่อวันก่อนชั้นก็ได้เนื้อไก่ป่าหมูป่ามาด้วย ลองไปดูที่บ้านชั้นก่อนมั้ยล่ะ"
"งั้นผมไม่เกรงใจนะ"
คำเชื้อเชิญของหญิงสาวบอกเป็นนัยๆว่าเธอไม่เกรงกลัวที่จะอยู่ตามลำพังกับเขาแม้จะเพิ่งผ่านเรื่องชวนตื่นเต้นมาก็ตาม ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีรับมันไว้และแสดงความตั้งใจออกมาอย่างเด่นชัดด้วยการเดินแนบชิดเคียงข้างเข้าไปยังเส้นทางลับผ่านป่ารก
คนิ้งไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจออกมาแม้จะรู้ว่าเขาต้องการอะไร ความคันของเธอมันยังไม่ได้ถูกเกา อารมณ์จึงอยู่เหนือเหตุผลทั้งปวงและแอบตื่นเต้นเล็กๆที่ถูกเขาโอบเอวกระชับกอดในระหว่างเดินกลับบ้าน
"นี่...ที่บ้านมีเนื้อแน่นะ" เนถามไปก็ลองแกล้งเลื่อนฝ่ามือลงจากเอวลงไปลูบสะโพกงอนงามไป
"อือ..." คนิ้งก้มหน้าผงกหัวรับ ไม่ได้ขัดขืนกับสิ่งที่เขาทำแต่อย่างใด
ใน fictionlog meb ookbee readAwrite ตามนี้ครับ
fictionlog (https://fictionlog.co/b/621640d496e144001dc454b7)MEB (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIxMjAyNiI7fQ)readAwrite (https://www.readawrite.com/a/8d1aeae65bc54eea4b72dfe09b2be20f)ookbee (https://www.ookbee.com/shop/book/59d67a92-69e3-496b-aa9f-f4f69ec42976/%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%B5)ส่วนด้านล่างอักขระวิเศษ ขอฝากผลงานสักนิดนะครับ
(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia64F9N3WXezU6E0tBT6ZSvZJXeneeNtdNdzltVAEahHHdXmazskHT0B2Jb9OjaRcCFnoCseTIuERXffKWSSt1AyAgiOUxtKKgR8t1J25MFSAl7bIkycjS8o_zLE69H-FwvL2wQNrUX2_QYZVsEAqn28ViHTcAv5o0DLLUrL3LBy08LIhxQoZGQhbqSw/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20002.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6_9Yt7WvUWvmw46rRZLHqdhwXc47Y-afO8-43aXKR2ELL_c_GBT-_aQavZBKp9JyRZ-ZnnPvDCDevVh7H2armbWsBNfe9ts1XiqvGscxs1DTm4zJWfK25g56ek65UwQYcdewnrppvoq0WyEm28eQZtrEPblApVUMcLKQI9hWo_ulsUJE7BINPFXHxQ/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20003.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ)อักขระวิเศษ-หมอวิปลาส (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) อักขระวิเศษ-มนต์มืด (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ)--------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือห้องสารบัญหนังสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=170929.0)---------------------------------------------------------------------------------------------
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ช่วยยายช่วงดีขึ้น
รอดยาก
เลือกยาก ก็ให้เลือกรับตอบแทนบุญคุณ อิอิอิ
มีพลังช่วยอีกทาง...คงรอดยากนะ
ช่วยเหลือผู้อื่นย่อมได้สิ่งดีๆ กลับคืนมา ทำดีไม่ต้องอายใคร ทำต่อไป
เอาจริงๆพระเอกเราเป็นคนดีมากเลยนะเนี่ย
จะได้รับผลดีตอบแทนมั้ยน้อ
เอาจริงๆ ถ้าใจคิดจะช่วย อย่าไปมองถึงผลตอบแทน ทำอย่างที่ใจเราเลือกแล้วสบายใจเป็นพอ
ตอบแทนกันด้วยของประจำตัว
ดีนะที่ไม่ต้องเรียงอักษรชื่อยายอีกคน ไม่ต้องกลัวท้องด้วยนะครับ
เน ผู้หญิงชวนไปบ้านก็จัดเลย
::HeyHey:: ไม่น่าหลุดมือแน่เลยคนิ้งเอ๋ย
ไม่น่ารอดคืนนี้
ได้หายคันแน่รีบเอาใสในร่างเลย
มาเป็นตัวอักษรตัวต่อไปซะดีๆ
ยังไงก็คงไม่รอดหรอกคืนนี้
แบบนี้ไม่รอดแน่นอน
พระเอกเนของเราจะอดกลั้นหักห้ามใจไหวไหมสาวบริสุทธินะสมยอมให้แล้วแน่ๆ
ในบ้านมีเนื้อสดรออยู่
คนิ้งน้ำค้างยามเช้าโดนมนต์เข้าไปเต็มๆแบบนี้จะมีวิธีรักษามั๊ย
เสร็จเนอีกหนึ่ง
มาแล้ว ๆ สนุกมาก รออ่านตอนต่อไปนะครับ
ยังไงก็เอาแน่แค่จะให้เป็นร่างทรงหรือเปล่า คิดมากไปมะ
มีพลังอาคม แถมนิสัยดี แต่ หื่นแบบนี้ ให้เป็น ฮีโร่ แบบ หมอแปลก แล้วกัน คนิ้ง ยอมแน่ๆ
ช่วยมาเยอะแล้วได้รับผลตอบแทนแน่นอน
จะได้หมูป่า ไป่ป่า หรือได้ความสาวกลับไปกันแน่นะ
ไปดูเนื้อสดที่บ้านแน่ๆเลย เนื้อดีอะไรละทีนี้
อย่างนี้เรียกว่าช่วยเพื่อหวังผลได้มั้ยนายเน 55
คนิ้งไม่น่าหลุดมือเนไปได้
ไปหาเนื้อหรือไปเอาอะไรครับท่าน
ช่วยยายเพื่อหวังอะไรจากหลานยายรู้นะ
จะบังคับกลายเป็นสมยอม
กว่ายายจะหายมีเวลาอีกเยอะเลย
ทำดีย่อมได้รับสิ่งตอบแทน
จะโดนสิง หรือจะเสียซิง เลือกมา !!! ::DookDig::
แผนสูงนะ ช่วยยายเพื่อ...
คันนัก ก็เกาซะสิ หุๆ
สรุปแล้วช่วยได้ไหม
ติดตามตอนต่อไป
ค ควายมารอแล้ว รออะไรล่ะครับ
ไม่น่าจะได้แค่ เนื้อหมูเนื้อไก่ละ น่าจะได้เนื้อน้องนางด้วย
ปล.ขอบคุณมากครับที่แนะนำหนังสือแต่ช่วงนี้ยังไม่มีเวลาอ่านที่ดองไว้เลยย
แบบนี้ไม่น่าพลาดร่างสำหรับสิงแน่ๆ จัดไป
น้องคนิ้งไม่น่ารอดแล้วแบบนี้
มีเนื้อไรกันแน่
ใจดีมาช่วยยาย แล้วได้หลานสาวยายไปเพิ่มตัวอักษรใหม่อีกแล้ว
แค่หยอกๆสาวเจ้าก็พร้อมรับแล้ว
กำลังลุ้นเลยครับ สนุกมากครับ
เนื้อสดแน่เลยกินแล้วหมดแรงแน่
หวังอะไรจากหลานยายรู้นะ
เพื่อความประทับใจแรกต้องกลางป่าแล้วว outdoor เลย
ทำดีก็ต้องได้สาว
ตกลงจะชดใช้ด้วยอะไร
ไม่น่ารอด
จากชิงชัง กลายเป็นมีใจ นี่มันบทนางเอกชัดๆเลยหนูนิ้ง
มีเนื้อสิ เนื้อสดด้วย
เอาน่า จัดเลย ไม่ต้องคิดมาก
เนื้อเรื่องกำลังสนุกเลยงับ ขอบคุณงับ
เก็บเช้าคอลเล็คชั่นอีกคน
ชวนแบบนี้ยังไงก็ไม่รอดด
ช่ายคน อย่าหวังสิ่งของตอบแทน
รอดยากครับ
ช่วยคนด้วยความบริสุทธิ์ใจนะ
::Bloody:: จะถึงบ้านหรือเปล่า
น้องคนิ้งมาเป็นอักขระตัวต่อไปซ่ะดีๆ
เสร็จแหงๆ..กลายเป็นลูกไก่เชื่องๆ
นิยายสนุกมากเลยครับ
สุดยอด ไม่ใช่เหมาหมดทั้งอ๊อฟฟิตเลยนะ
โดนล่อแน่ๆ
ขอบคุณครับ..สุดท้ายน้องคนิ้ง..ก้อเป็นอักขระวิเศษของพี่เนอีกคน
ดูแลแบบญาติมิตร แล้วคิดดอกแบบยาวๆ ไม่น่ารอด
โดนแน่ๆ
เนื้อที่นายเนจะกินคงเป็นเนื้อสมันคนทิ้งแน่เลย
สาวชวนแบบนี้จะช้าอยู่ใย
จะรอดไหมครับงานนี้ลุ้นๆต่อ
เก็บน้องคนิ้ง
เสียซิงแน่คนิ้งเอ้ย
คนิ้งจะรอดมั๊ยนะ
ขอบคุณครับ
แบบนี้ก้ได้เก็บตัวอักษรอีก
นายเนน่าจะสร้างความประทับใจให้กับสาวคนิ้งได้ และน่าจะได้ของขวัญเพื่อตอบแทนความดีจากน้องคนิ้งแหงๆ เลย เอ ขอฃขงัญนั้นจะเป็นอะไรน้าาาาาา
เป็นเป้าหมายให้เก็บอักษร คงต้องโดนแน่ๆ