🧡 XONLY 🧡

กระบี่เดียวดายท่องยุทธจักร 4 by  Man M. 16 (Man M.16 และ wattana2015 คนเดียวกันนะครับ)


กระบี่เดียวดายท่องยุทธจักร ตอนที่ 4 ความวุ่นวายของยุทธภพ

ความเดิม

นางนั้นครางตามอย่างสุดที่จะสะกดกั้นใจไหว  หัวใจของนางนั้นแทบจะขาดรอนๆก็ว่าได้  มันนั้นทั้งดิบทั้งป่าเถื่อนไม่ถนอมนางเลยแม้แต่น้อย  เจ้ามารบุบผานั้นเริ่มกระทุ้งควยใหญ่เข้าหีนางอีกคราคราวนี้มันกระแทกหนักขึ้นๆเรื่อยคงเพราะอยากเต็มที  มันยกโคกหีนางแอ่นเข้าหาควยใหญ่ของมัน  กระทุ้งกระแทกพรวดๆเข้าออกในรูหีงามนั้น  จนนางนั้นสะดุ้งตามแรงกระแทกของมันเป็นจังหวะๆ  และแล้ว น้ำควยมันก็พุ่งกระฉูดอย่างสุดกลั้นเข้าไปให้ในรูหี  โพรงมดลูกของนางมีแต่น้ำเงี่ยนของมันที่แตกทะลักล้นเจิ่งนอง  น้ำเงี่ยนของมันเพิ่งแตกคราแรกราตรีนี้ยังอีกยาวนานนักนางยังต้องรองรับความหื่นของมันต่อไป...

  อา...สาวงามยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะมีราคีคาวเสียแล้ว นางจะทำเยี่ยงไรต่อไปในวันข้างหน้า

ผมขอซ่อนเนื้อหาจุดไคลแม็กซ์ระหว่างสาวงามกับโจรดอกเหมยชื่อก้องไว้เช็คผู้สนใจอ่านนิยายจีนแนวพิศวาทว่ามีผู้สนใจผลงานมากน้อยเพียงใดนะครับ ทักทายกันนิดนึง  เป็นการให้กำลังใจแลกเปลี่ยนกับผู้ประพันธ์นิดหน่อย ถ้ามืการโต้ตอบดีตอนต่อไปจะมาต่อเนื่องในเร็ววันน่ะครับ

   ผ่านพ้นราตรีหฤโหดมาครึ่งค่อนคืน   ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะนั้นนางบอบช้ำอย่างแสนสาหัสทั้งกายและใจแทบไม่มีชิ้นดีเพราะเจ้ามารชั่วนั้นข่มขืนนางต่อหน้าคนรักที่นางต้องการเก็บความสาวไว้ให้เขาเพียงผู้เดียว  แต่ความหวังของนางก็ต้องมาพังทลายเพราะมัน  มันข่มขืนนางครั้งแล้วครั้งเล่า  จนนางที่อารมณ์สวาทเริ่มคลายจากอำนาจฤทธิ์ผงหอมคร่าสวาทลงนางนั้นทั้งเสียใจและอับอายเหลือสุดประมาณที่ถูกมันกระทำชำเราต่อหน้าเอี้ยงหมึ่งที

     และแล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเสียจนได้เมื่อนักพรตคิ้วเงินกัวเต้งอักสำนักเซียนกระบี่และลูกศิษย์คนสนิททั้งสี่ที่ตามล่าตัวทั้งคู่นั้น  ตามมาพบเหตุการณ์นี้เข้าโดยไม่คาดฝัน  พวกมันทั้งหมดนั้นค่อยๆสะกดรอยตามรอยโลหิตของหนุ่มสาวทั้งคู่ที่บาดเจ็บมาแต่แรก  มันทั้งหมดมาถึงที่หน้ากระท่อมไม้ร้างแห่งนั้นเมื่อค่อนคืนเข้าไปแล้ว  มันทั้งห้าเห็นว่าทั้งคู่คงอยู่ในกระท่อมแห่งนี้แน่ๆเพราะหยาดรอยโลหิตนั้นหายเข้าไปในกระท่อมตรงหน้านี้เอง

"ศิษย์ทรยศเอี๊ยงหมึ่งทีและนางมารน้อยยิ่มเสียวเตี๊ยะข้ารู้ว่าพวกเจ้าซ่อนตัวอยู่ในกระท่อมนี้  ออกมามอบตัวเสียดีๆ  อย่าให้ข้าต้องลงมือให้เปลืองแรงเลย" 

นักพรตคิ้วเงินกัวเต้งอักร้องบอกด้วยเสียงก้องกังวานที่หน้ากระท่อมร้างนั้น

"บัดซบไอ้ลูกเต่าที่ไหน ใครผู้ใดมันบังอาจมาเห่าหอน  ขัดความสุขของบิดามันวะ"

มารบุบผามันก็นับว่าเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆของแผ่นดินคนหนึ่ง  เมื่อมีผู้มารบกวนมันก็ย่อมไม่สบอารมณ์แน่นอน


"เอ๊ะ มีใครอยู่ข้างในกันเสียงนี่มันไม่ใช่เอี๊ยงหมึ่งทีแน่ๆ" นักพรตคิ้วเงินสงสัย

  มารบุปผาเดินออกมามองแบบไม่สบอารมณ์นัก  หลังจากจี้จุดทั้งคู่ไว้แล้ว

"พวกเจ้ามาเรียกหาใครกันวะ คนกำลังสนุกมาขัดจังหวะอยู่ได้"
"เจ้าเป็นใคร เห็นชายหญิงคู่หนึ่งบาดเจ็บผ่านมารึไม่"

นักพรตคิ้วเงินถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนักแต่ไม่อยากเสียเวลาหาเรื่องทะเลาะกับคนภายนอกสำนัก

"ข้าเถียนป๋อกวงมารบุปผา ไม่เห็นต้องสนใจว่าเจ้าจะหาใครมันก็เรื่องของเจ้า อย่ามายุ่งกับข้าเป็นพอ ไสหัวพวกเอ็งไปซะก่อนข้าจะไม่สบอารมณ์"
"อ้อ มารบุปผารึ ถ้ายังงั้นคงต้องขอคำชี้แนะเสียหน่อยแล้ว รับมือ" นักพรตคิ้วเงินไม่พูดพร่ำอีกต่อไปพุ่งเข้าประมือกับมารบุปผาทันที เพราะมั่นใจว่าคนที่พวกตนตามหาอยู่ในกระท่อม
"ทำได้ก็ลองดู เดี๋ยวบิดาจะสอนเจ้าให้" มารบุปผากล่าวตอบนักพรตคิ้วเงิน

"พวกเจ้าทั้งสี่เข้าไปดูในกระท่อมซิ ว่ามีใครอยู่" นักพรตคิ้วเงินสั่งการลูกศิษย์ทั้งสี่
"จะเข้าก็ต้องล้มข้าให้ได้ก่อนพวกอ่อนหัดอย่างพวกเจ้ามีปัญญารึ"

พูดพร้อมส่งอาวุธเซัดข้าหาศิษย์สำนักเซี่ยนกระบี่ทั้งสี่ ศิษย์เซียนกระบี่ทั้งสี่ไม่ทันระวังเลยเสียทีเข็มพิษบุปผาม่วงเข้าเต็มเปา ได้แต่ร้องเสียงหลงก่อนที่จะลงไปกองที่ตรงปากประตูกระท่อม นักพรตคิ้วเงินผู้อาจารย์โกรธมาก เข้าปะทะด้วยเพลงกระบี่เยือกเย็นของสำนักเซียนกระบี่ เถียนป๋อกวงรับกระบี่ของนักพรตคิ้วเงินและสะท้อนพลังวัตรกระแทกกลับไป นักพรตคิ้วเงินไม่ทันระวังเพราะความประมาทคู่ต่อสู้จึงโดนกระแทกเข้าอย่างจังเข้ากลางอกดังฉาดใหญ่กระเด็นกลับไป อาการหนักสาหัสถึงกับกระอักเลือดออกมาเพราะบาดเจ็บภายในทันที

"ไงล่ะเจ้านักพรตเฒ่ามีวรยุทธ์เพียงเท่านี้เองรึ ถ้ามีแค่นี้อย่าได้แส่หน้าออกไปท่องยุทธภพกับเขาล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเถียนป๋อกวงสุดหล่อไม่เตือน"
"เจ้า..."นักพรตคิ้วเงินได้แต่โกรธแค้นใจ แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้จริงๆ มันแค้นจนกระอักเลือดออกมาและสิ้นสติไป


เถียนป๋อกวงเมื่อจัดการผู้ขัดขวางอารมณ์เสร็จก็กลับเข้าไปในกระท่อมตามเดิม ในกระท่อมเอี้ยงหมึ่งทียังโดนจี้สกัดไว้ที่มุมห้องเช่นเดิม และนางยิ่มเสี่ยวเตี้ยะก็ยังนอนจมกองน้ำกามของมันอยู่แคร่ไม้ไผ่นั้นเช่นเดิม มันมองนางแล้วยังไม่คลายอารมณ์หื่นที่มีเพราะนานเหลือเกินที่มันไม่มีโอกาสเจอสาวงามเช่นนาง และมันคิดในใจว่าคงไม่ปล่อยให้นางหลุดมือมันไปง่ายนัก แต่จะอยู่ที่นี่ต่อมันก็เห็นว่าไม่เป็นส่วนตัวน่าจะเปลี่ยนสถานที่ได้แล้วมันเบื่อพวกที่คอยขัดอารมณ์ที่จะโผล่มากวนอารมณ์ของมันอีก คิดได้ได้ดังนั้นมันก็ตรงเข้าไปแบกนางขึ้นบ่า แล้วคลายจุดให้เอี้ยงหมึ่งทีเพราะมันสะใจพอแล้วและคิดว่ามันคงไม่มีพลังฝีมือที่จะตามมาเป็นปัญหาใดๆกับมันได้ก่อน แล้วมันทะยานร่างพร้อมอุ้มร่างงามของยิ่มเสี่ยวเตี้ยะจากด้วยความรวดเร็วจากพลังวิชาตัวเบาอันเป็นเอกอุของมัน เอี้ยงหมึ่งทีถึงแม้ได้รับการปล่อยตัวแต่มันก็ไม่สามารถตามไปช่วยคนรักของมันจากเงื้อมมือเถียนป๋อกวงได้ มันแต่เจ็บใจในความอ่อนด้อยในวรยุทธ์ของมันเอง มันจึงบอกกับตัวเองว่าสักวันมันต้องกลับมาแก้แค้นเถียนป๋อกวงล้างอายและนำนางอันเป็นที่รักของมันกลับให้ได้

เอี้ยงหมึ่งทีเดินออกมาที่หน้ากระท่อมที่มันได้ยินเสียงการสนทนาของนักพรตคิ้วเงินผู้อาจารย์มันกับศิษย์ร่วมสำนัก ที่ริมปากประตูกระท่อมไม้ไผ่นั้นมันก็มองเห็นสภาพของทั้งห้าก็ให้อเน็จอนาจใจว่าสำนักเซียนกระบี่ของมันนี้ช่างด้อยคุณค่าในยุทธภพนี้เหลือเกิน ได้แต่มองด้วยความสลดรันทดในใจศิษย์ร่วมสำนักโดนเข็มพิษบุปผาม่วงของเถียนป๋อกวงนอนจมกองเลือดใกล้สิ้นใจลมหายใจรวยรินแต่เขาก็ไม่มีหนทางใดๆที่จะช่วยพวกมันได้เลยเพราะไม่รู้วิชาแพทย์และเข็มพิษถ้าผู้รักษาไม่ระวังและไม่มีความรู้จะโดนพิษย้อนเข้าสู่ตัวได้ง่ายๆ

"พวกเจ้าอย่าหาว่าข้าเอี้ยงหมึ่งทีแล้งน้ำใจไม่ช่วยเหลือศิษย์ร่วมสำนักเลยนะ เพราะข้าเองก็บาดเจ็บจากพวกเจ้ามาถึงที่นี่จนเสียทีไอ้โจรชั่วเถียนป๋อกวงนั่น ข้าเองบาดเจ็บจนไม่มีกำลังจะช่วยใครๆได้ก็ถือเสียว่าเป็นกรรมเวรของพวกเจ้าเองที่แส่ไปยุ่งกับคนที่อันตรายอย่างมัน"

เอี้ยงหมึ่งทีหันไปมองผู้อาจารย์ที่สิ้นสติเพราะกะอักเลือดจากการปะทะพลังกับเถียนป๋อกวงก็ทำได้เพียงยัดยาสมุนไพรบำรุงกำลังที่มันมีเข้าปากผู้อาจารย์แล้วเดินจากมา อา...บัดนี้ชีวิตของมันได้เปิดหน้าต่างบานใหม่เป็นนักยุทธ์พเนจรเพราะมันคงกลับไปที่สำนักไม่ได้อีก กลับไปก็คงไม่เพียงถูกขับออกจากสำนักอาจจะโดนสำเร็จโทษเอาง่ายๆ บัดนี้มันเป็นวิหกไร้รังนอนแล้วก็ว่าได้......

ตัดบทของตัวละครหลักทุกคนไปก่อน   ณ หุบเขาเร้นลับแห่งภูเขาไท่ซาน 
(ภูเขาไท่ซาน ภูเขาไท่ซานตั้งอยู่ที่เมืองไท่อาน มณฑลซานตงทางภาคตะวันออกของจีน ไท่ซานเป็นภูเขาที่สำคัญที่สุดในบรรดาภูเขาสำคัญทั้ง 5 ในประวัติศาสตร์จีน ในรัชสมัยต่างๆ ของประวัติศาสตร์จีนตั้งแต่สมัยจักรพรรดิฉินซี ฮั่นอู่ตี้ ถังไท่จง ซ่งไท่จู่มาจนถึงสมัยราชวงศ์หมิงและชิง จะมีการจัดพิธีบวงสรวงขึ้นที่นี่ กษัตริย์ในราชวงศ์ต่างๆ รวม 72 พระองค์ได้เคยเดินทางมาประกอบพิธีบวงสรวงฟ้าดินที่ภูเขาไท่ซานด้วยพระองค์เอง ยอดเขาหลักของภูเขาไท่ซานสูงจากระดับน้ำทะเล 1,545 เมตร


ภูเขาไท่ซานนับเป็นขุนเขาที่ยิ่งใหญ่และงดงาม จึงมักมีคนเปรียบภูเขาไท่ซานว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งความยิ่งใหญ่ของชนชาติจีน บนภูเขาไท่ซานมีหินผาตั้งเรียงรายจำนวนมาก ในฤดูหนาวภูเขาจะถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะ ส่วนในฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงจะปกคลุมด้วยผืนป่าเขียวขจี กวีจีนสมัยโบราณหลายท่านได้เคยมาจารึกบทกลอนมากมายไว้ที่ภูเขาแห่งนี้ จนมีผู้ขนานนามให้ภูเขาไท่ซานเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และศิลปะกลางแจ้ง)

ผู้เฒ่าสายกระบี่ท่านหนึ่งนามเซี่ยงเส้าหลงผู้มีฝีมือขั้นเอกอุในยุทธภพเมื่อราวสามสิบปีก่อนหน้า  หลังจากวัยหนุ่มเที่ยวเสาะแสวงหาผู้มีฝีมือเชิงกระบี่แล้วขอประลองด้วยจนไร้ผู้ต้านในเชิงกระบี่จนชาวยุทธยุคนั้นเรียกเซียนกระบี่เทวะ เก็บตัวฝึกวิชามาช้านานจนเข้าขั้นที่ว่า  กระบี่อยู่ที่ใจแม้ไร้กระบี่ถือก็มีคมซ่อนอยู่ภายใน  ด้วยปราณพลังสายกระบี่เทวะที่ท่านซุ่มฝึกฝนจนแทบทุกคนที่รู้จักเรียกฉายาจนติดปากกันว่า ผู้เฒ่าปราณกระบี่เทวะ 


ผู้เฒ่าท่านนี้รักสันโดษและไม่คิดยุ่งเกี่ยวกับยุทธภพมาเนิ่นนานหลังจากหมดความทะเยอทะยานด้านวรยุทธ์ที่ไร้ผู้ต้าน  หลังจากเก็บตัวคิดค้นเพลงกระบี่มานาน  ครั้นล่วงเข้าบั้นปลายชีวิดก็คิดเสียดายเพลงกระบี่ที่ตนนั้นได้ทุ่มเทเวลาคิดค้นขึ้นมาแสนนานจึงคิดหาผู้สืบทอดมาเป็นเวลาหลายปี  มีชาวยุทธ์หลายคนเคยเข้ามาฝากตัวขอเป็นศิษย์กลับเป็นผู้เฒ่าเองที่ไม่พอใจลักษณะของชาวยุทธ์เหล่านั้นและมองไม่เห็นแววว่าจะมีใครผู้ใดที่มีลักษณะที่ดีพอที่จะสืบทอดเพลงกระบี่ "ปราณกระบี่เทวะ" ของตนได้

"คนที่ดีหามาไม่ได้ คนที่มาได้ก็ไม่ดี เฮ้อ สวรรค์หนอสวรรค์หรือวิชาที่ข้าอุตส่าห์เพียรคิดค้นขึ้นจะไร้ทายาทผู้สืบทอดกันหรือนี่  ฟ้าเอ๋ยฟ้าสวรรค์เอ๋ยสวรรค์ขอจงมอบศิษย์ที่ดีมาให้สักคนเถิด ข้าเซี่ยงเส้าหลงขอวอนแด่ท่าน"

เขาเฝ้าแต่รำพึงด้วยประโยคนี้วันแล้ววันเล่าถึงคนดีที่จะสืบต่อวรยุทธ์ของตน  อา...ฤาทั่วฟ้ากว้างจะไม่มีผู้ใดคู่ควรแก่การฝึกฝนปราณกระบี่ของตน  ณ ที่พักของผู้เฒ่าที่ทรงภูมิความรู้ด้านวรยุทธ์อย่างเอกอุนี้ถูกต้องตามหลักฮวงจุ้ยเขาจัดที่พักเลียนแบบที่พักของท่านขงเบ้งปรมาจารย์ผู้หยั่งรู้ฟ้าดินสมัยสามก๊กที่เขานับถือ บรรยากาศธรรมชาติโดยรอบข้างล้วนงดงามน่ารื่นรมย์เหมาะแก่การฝึกปรือวิชาอย่างยิ่ง ธารน้ำใสไหลเย็นผ่านหน้ากระท่อมมีปลาตัวโตแหวกว่ายไปมา  ดินแถบบริเวณนี้ช่างสมบูรณ์ปลูกพืชใดก็งาม บรรยากาศช่างเหมือนอยู่ในสวนสวรรค์ก็ไม่ปาน....


กลับมาที่ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะนางถูกเถียนป๋อกวงแบกขึ้นบ่าลักพามาหาที่เสพสุขกับมันโดยไม่เต็มใจ  นางถูกมันป้อนยากระตุ้นรัญจวนสามราตรีเอาไว้  มันป้องกันไม่ให้นางคิดสั้นฆ่าตัวตายใครที่ได้รับเม็ดยาของมันจะมีแต่อารมณ์ใคร่ในตัณหาไม่ได้สติที่จะบังคับจิตใจร่างกายให้เป็นปกติใดเป็นเวลาสามคืนตามชื่อของมัน  มันนำนางมากักขังไว้ที่พำนักของมัน  ปกติมันไม่เคยสนใจสตรีนางใดๆหลังจากที่มันพร่าผลาญพรหมจารีย์แล้วมันก็จากนางเหล่านั้นไปโดยไม่ดีแต่น้อยมาโดยตลอด  ผิดกับนางที่มันให้ความสนใจนางเป็นพิเศษเพราะเหตุว่าความงามของนางนั้นนับว่าหายากในแผ่นดิน  หนึ่งในหมื่นหนึ่งในแสนหาความงามบริสุทธิ์แบบนางยากเต็มที  โดยที่มันนั้นเป็นโจรพร่าพรหมจรรย์สครีชื่อก้อง  มันผ่านสตรีมานับไม่ถ้วนในชีวิตของมันยังหาได้น้อยคนที่จะสวยงามได้เสี้ยวหนึ่งของยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะมี  มันย่อมยอมรับว่ามันก็ยังหลงในความงามของนางที่มี  และมันคงยังไม่ปรารถนาที่จะปล่อยตัวนางหลุดมือมันไปเร็วนักมันบอกกับตัวเอง  ที่มันใช้ยานั้นมันเพราะต้องการลืมเลือนคู่รักของนางไปชั่วขณะที่นางอยู่กับมัน  อีกส่วนหนึ่งเพราะมันรู้ว่านางไม่ได้รักมันย่อมต้องต่อต้านมันแน่เมื่อสติของนางกลับคืนมาโดยสมบูรณ์  ซึ่งเหตุการณ์นั้นมันย่อมต้องการไม่ให้เกิดขึ้นในเร็วๆนี้แน่

คืนนั้นหลังจากมันให้นางทานน้ำข้าวผสมโสมเสร็จ  พอนางมีกำลังคืนมามันก็เริ่มรุกเร้านางอีกตามสันดานโจรดอกเหมยของมันครั้งเดียวมันไม่เคยพอ และนางที่ถูกยารัญจวนสามราตรีก็เริ่มบทพิศวาสตามที่มันตั้งใจไว้แต่ต้น  ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะนั้นนางเป็นได้แค่วัตถุระบายความใคร่ชั้นยอดของเถียนป๋อกวงเท่านั้นเพราะนางไม่สติใดๆที่จะรับรู้ได้  อา...ฤทธิ์ยาของโจรดอกเหมยชื่อเหม็นโฉ่อันดับหนึ่งของแผ่นดินช่างร้ายกาจสมฉายาของมันจริงๆ

"อา...อูยยย...ข้าเสียวววว...เสียวอะไรอย่างนี้ "

ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะครวญครางเมื่อนางโดนมันล้วงควักลวนลามด้วยความหื่นกระหาย

"อืมม์ แม่นางยิ่มแล้วเจ้าจะได้รู้ว่าการได้อยู่กับข้ามันจะทำให้เจ้าสุขได้เพียงไหน  เจ้าต้องอยู่กับข้าไปนานๆหน่อยล่ะ"   
"ข้าไม่ไหวแล้ว ท่านช่างเก่งอะไรอย่างนี้  ดีเหลือเกิน อา...เสียวววว..."

นางได้เพ้อไม่เป็นเป็นศัพท์เพราะฤทธิ์ยากระตุ้นราคะอันร้ายกาจของมัน  อย่างน้อยในสามราตรีนี้นางก็คงไปไหนจากมันไม่ได้แน่  เถียนป๋อกวงมองร่างงดงามของนางอย่างพอใจ  และนึกถึงเอี้ยงหมึ่งทีคนรักของนางมันช่างเป็นคนที่โง่งมมีของดีปานนี้อยู่กับตัวไม่เคยชื่นชมกับนาง  จนนางหลุดมือมาอยู่กับมันถึงนางจะไม่รักใคร่ใยดีมัน  แต่มันแน่ใจว่ายังไงมันที่เป็นชายคนแรกของนางก็จะทำให้นางขัดใจมันไม่ได้แน่

มันดูดยอดถันคู่งามที่กลมเต่งตึงสีชมพูอ่อนเพราะนางเป็นสตรีที่ผิวขาวสวย  ผิวนางละเอียดลื่นไม่มีไผฝ้าใดๆให้มันขัดใจแม้แต่น้อย  มันดูดไปจนความหื่นกระหายเพิ่มขึ้นมันก็เริ่มกัดยอดอกของนางเพื่อฝากรอยฟันเหมือนอยากจะประกาศความเป็นเจ้าของร่างงามปานสวรรค์สร้างของนาง  หน้าท้องแบนราบเพราะนางนั้นเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์จึงไม่อ้วนแต่อย่างใด แต่นางก็ไม่ได้มีกล้ามเนื้อใดที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอันเทอะทะของผู้ชายแต่อย่างใด

"โอ้ย...ข้าเจ็บบบ...ท่านเบามือให้ข้าบ้างอย่ากัดข้าแบบนี้อูยยยย..."
"แม่นางยิ่มไม่ต้องกลัวไป แล้วเจ้าจะติดใจ เดี๋ยวจะหาว่าข้าไม่บอกนะ"

แล้วมันก็ประกบปากจูบแลกลิ้นกับนาง  ส่วนสองมือนั้นก็เริ่มบีบเคล้นขยี้ใส่ยอดถันเต่งขนาดล้นมือด้วยความเมามันสาแก่ใจกว่าเดิม และลีลาเล้าโลมนี้ก็ยิ่งทำให้นางแทบคลั่งด้วยมีฤทธิ์ยารัญจวนสามราตรีเป็นตัวช่วยอยู่แล้วยิ่งทำให้นางปรารถนาการสัมผัสจากมันมากยิ่งขึ้น  อา...อารมณ์ของสาวงามยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะขณะนี้นางแทบไม่ต่างจากนางโลมกร้านโลกีย์ทีเดียว  มันสัมผัสตรงไหนในเรือนกายที่งดงามนั้นก็ทำให้นางตัวสั่นด้วยแรงปรารถนาอันรุนแรงยิ่ง  มันจูบปากแลกลิ้นส่งลิ้นอันชำนาญเชิงกามาของมันเข้าไปพัวพันลิ้นนางจนนางรู้สึกเหมือนสตินางจะหลุดลอยไปจากร่าง

มือของมันได้ขยับต่ำลอดชายกระโปรงของนางลงไปตะปบขยี้ลงบนเนื้อโหนกนูนที่เมื่อคืนมันสัมผัสมาแล้วนิ้วมือทั้งห้าก็ขยับกดบดขยี้ตรงติ่งเสียวกลางคูหาสวาทของนางอย่างต่อเนื่องจนนางอ่อนแรงไปทั้งร่าง  เพียงไม่นานนักครู่เดียวต่อมานางก็หลั่งน้ำหล่อลื่นแทบไม่ขาดสายออกมาชะโลมมือของมันที่ล้วงควักนางอย่างหื่นกระหาย มือนุ่มของนางขยับไปกุมข้อมือของมันจนแน่น  แล้วกดให้มือของมันเข้าหา   ในขณะเดียวกันก็แอ่นโคกโหนกนูนเบียดเข้าหานิ้วมือของมันอย่างลืมตัวลืมอายหมดสิ้นซึ่งความรักนวลสงวนตัวของกุลสตรีที่ได้รับการอบรมมาโดยตลอด

"อาส์ ... อาวววว ... ท่านสอดนิ้วเข้ามาย่างนี้ ... อูยยย ... เสียว ... ซี้ด ... ดี ... ดีเหลือเกิน ... ซี้ด ... อา ... อูยสสส"

นางได้แต่ละล่ำละรักเพ้อตามอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป  เพราะมันรุกเร้านางหนักมือยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆไม่หยุด สติที่จะรับรู้สิ้นไป  นางเพียงต้องการให้มันนำพานางไปสู่ความต้องการที่ล้นทะลักด้วยลีลาของมันอีกสักครั้ง  จากนั้นมันก็เริ่มแยงนิ้วมือซอยเข้าซอยออกถี่ยิบจนสะโพกนางเด้งร่อนส่ายไม่หยุดตามลีลานิ้วที่พริ้วไหวนั้น  พร้อมกันนั้นมันก็ขยับตัวเลื่อนลงมาที่หน้าขานาง  มือทั้งสองของมันแหกช่องคูหาสวยของนางที่มันเคยร่วมรักกับนางมาแล้วทั้งราตรีที่ผ่านมาแล้วลงลิ้นแยงเข้าออกกินน้ำรักของนางด้วยความหลงไหล  มันก้มหน้าลงไปอ้าปากงับแล้วดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อยลิ้นเพลิดเพลินใจ  มันเร่งซอยลิ้นใส่ร่องหลืบถี่ยิบจนน้ำหล่อลื่นในคูหาของนางไหลทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตกเพราะสุดกลั้นอารมณ์ไหวอีกต่อไป

"อ้ายยยยย...อ่าส์...อาวววว...อา...อูยยยยย... ลิ้นท่านดียิ่ง ข้าไม่ไหวแล้ววววววว....อ้าส์สสสส...ซี้ดดดด"

ร่างงามกระตุกเกร็งส่ายไหวไปมาอย่างบ้าคลั่ง อารมณ์กระสันทำให้มือของเธอตะปบขยำลงไปบนหัวของมัน  แล้วแอ่นโคกสวยของนางเข้าบดเบียดกับหน้ามันอย่างสุดระงับราวกับไม่อยากให้มันยกหน้าออกไปจากคูหาสวาทของนาง  มันยกไปหน้าออกไปจากคูหาสวาทของนางแล้วยิ้มอย่างพอใจที่นางหลงไหลในลีลาสวาทของมันแล้ว  นางมองมันด้วยใบหน้าอันแดงก่ำฉ่ำเยิ้มด้วยไฟปรารถนา 
มันปลดกางเกงลงไปเล็กน้อยเพื่อปล่อยแท่งทวนยาวใหญ่ออกมาให้นางได้ยล  ในเวลานี้นางที่ถูกไฟราคะโหมกระหน่ำไม่ได้หวาดกลัวเกรงแท่งทวนใหญ่ยักษ์ของมันแต่อย่างใด  เมื่อมองเห็นมันกลับทำให้นางกลืนน้ำลายลงคอด้วยความอยากครอบงำจิตใจอันดีงามไปหมดแล้ว  นางเอื้อมมือมากำแท่งทวนใหญ่ของมันด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นสุดระงับใจไหวนั้น  นางค่อยๆกระทอกท่อนเนื้อของมันตื่นตัวขึ้นตามแรงสัมผัสจากมือของยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะสาวสวย แล้วนางก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปอ้าปากอมหัวท่อนบานของทวนเนื้อนั้นเข้าไปในปากบางสวยงดงามเป็นกระจับของนาง  นางดูดเลียท่อนทวนของมันอย่างหิวกระหายอารมณ์สวาทที่ท่วมท้นในอก 

 

และแล้วมันกระฉูดน้ำรักของมันเข้าไปเต็มล้นคูหานางจนได้  มันล้นออกมาจากคูหาจนย้อยเต็มไปทั้งหน้าขาขาวสวยของนาง  นางเองก็ทนไม่ไหวกระฉูดแลกน้ำแทบจะในเวลาเดียวกับมันนั่นเอง  อา...ราตรีนี้ของนางกับมันยังมีอีกยาวนานนัก  แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะผู้งดงามและโจรดอกเหมยชื่อก้องแห่งแผ่นดิน....

(https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.qzub.com%2Fbar_008.gif&hash=838b462f8474c36ae0d2061f5aba7b19449ec04c) (http://www.qzub.com) (https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.qzub.com%2Fbar_008.gif&hash=838b462f8474c36ae0d2061f5aba7b19449ec04c) (http://www.qzub.com)

ถ้ามีนางเอกคนเดียวน่าสงสารแย่ หนักไปทางสายมืด

ขอบคุณครับ


............................................................................................
16/4/2560

รีพลายผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ห้องผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน (  16/4/2560-16/10/2560 )

.........................................................................................

สนุกเสียวชวนติดตามนิยายแนวนี้หาอ่านยากอยากให้มีมาเรื่อยๆ ชอบมากครับ

เถียนป้อกวง สุดสุดจริงๆ
ขอบคุณมากครับ

เซียนกระบี่โผล่มานิดเดียวสู้บทเสียวไม่ไหวคงต้องรอตอนต่อไปนะครับ

รูปภาพเก่าหาดูยาก เกือบจำเนื้อเรื่องไม่ได้ต้องย้อนไปอ่านของเก่าแต่ยังคงสนุกเหมือนเดิมขอบคุณครับ

แต่งสนุกมากครับรอดูว่าผู้เฒ่าปราณกระบี่จะได้สู้กับมารบุปผารึเปล่า

ผูกเรื่องกับหนังจีนกำลังภายในได้ดีครับ

อยากได้ยาแบบนี้มาใช้มั่ง สุดยอด ::Me?::

หายไปนานเลยกับเรื่องนี้ ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆเพื่อเท้าความเนื้อเรื่องอีกครั้ง แต่ก็เป็นสัญญาณทีดีว่าจะได้อ่านตอนใหม่ๆในเร็วๆนี้ ขอติดตามครับ

งานนี้ได้เป็นพระเอกแน่เลยนะพี่ป๋อกวง ผู้แต่งๆได้ดีครับ อ่านแล้วอยากติดตามต่อๆไปเลย

เพิงได้อ่านครับ ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆ แล้ว 

โจรราคะป๋อกวง กวาดนางเอกไปแล้ว พระเอกยังไม่มีบท่ลย

 ::ChuChu::เจ้าโจรร้ายเป็นพระเอกของเรื่องสินะน่าอิจฉา

ดาราจีนชายที่ชอบที่สุดก็ เจิ้งเส้าชิว นี่แหละครับ
ดาราจีนหญิงนี่ชอบ หวังจู่เสียน

ส่วนเนื้อเรื่อง นั่นเฒ่ากระบี่ หรือ กี้กี้ในไอ้มดแดงครับ ..........

นานๆทีจึงจะมีสาวงามมาให้เชยชม จะเด็ดดมทีเดียวได้อย่างไร

ชอบหนังจีนกำลังภายในกับแนวทางเขียนเสียวได้ใจจริงๆ

 ::Ahoo::ขอบคุณ สมัยเรียนไม่เคยอ่านมังกรหยก และพวกฤทธิื์มี สาเหตถยาวเกิน เวลาและเงินเช่าไม่มี

ขอขอบคุณมากครับ


............................................................................................
16/4/2560

รีพลายผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ห้องผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน (  16/4/2560-16/10/2560 )

.........................................................................................

แม่นางคงติดใจอยู่กับมันยาวแน่ๆถืงจะหมดฤทธิ์ยาแล้วก้อเถอะ

สมแล้วที่เป็นโจรบุปผาอันดันหนึ่งของแผ่นดิน นับถือๆ ::Thankyou::

ขอบคุณครับ สงสัยกว่ายาจะหมดฤทธิ์ยาคงติดใจจอมโจรแน่ๆ

ติดตามครับ ชอบมาก

............................................................................................
16/4/2560

รีพลายผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ห้องผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน (  16/4/2560-16/10/2560 )

.........................................................................................

มาแล้วๆ รอฉันรอเธออยู่ อิอิ ชอบมากครับ  ::Glad::

นิยายจีนแนวนี้หาคนแต่งเก่งๆยาก ขอบคุณครับ สนุกมากเลย

หายไปนานจนต้องกลับไปอ่านตอนเก่าๆก่อนเลยครับ

โจรราคะสุดยอดโจรปล้นสวาทแห่งแผ่นดิน

แม่นางยิ่มหลงใหลในบทพิศสวาทเสียแล้ว

 แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะจะหลุดจากเงื้อมมือโจรดอกเหมยยังไงนะ  อีกกี่ปี

รอนานเลยเรื่องนี้ มาแล้วววววว  555555+

แนวกำลังภายในนี่ชอบมาก ๆ เลย จิ้นได้ฟิลลิ่งครับ อิ อิ ขอบคุณผุ้แต่ง

สำนวนการเขียนแนวกำลังภายในแบบนี้ อ่านไปแล้วก็นึกถึงของปรมาจารย์ อย่าง น. นพรัตน์ หรือ ว. ณเมืองลุงเลยทีเดียว
ชอบครับ
ขอบคุณมาก

 ::Bloody::งานนี้ยอมเป็นโจรดีกว่า ท่าทางจะเวิร์ค
ขอบคุณมากๆครับ

ขอยาสักขวดได้หรือปล่าว

ขอบคุณมากๆครับ แต่งได้สนุกมากครับ แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะเริ่มชอบในบทพิศสวาทเสียแล้ว ดูต่อไปว่าเป็นอย่างไร

ไม่รู้เรื่องราวก่อนหน้า แต่ก็หน่าติดตามครับ เสียดายของดีๆ โดนมารเอาไปเสียแล้ว

กว่าพระเอกจะมาทวงคืนคงยับไปแล้ว...เฮ้อ เสียดาย

คงได้เพลิดเพลินกันทั้งราตรีล่ะสินะ มารบุปผา

ตามเก็บๆอิอิ
ไม่ได้เข้ามาในบอร์ดนาน เถียนป๋อกวงกินรวบเลย

ไม่เคยดูต้นฉบับ แต่มาอ่านฉบับแปลงนี้ก็สนุกไปอีกแบบ ขอบคุณมากๆ

ผมอยากเป็นเถียนป๋อกวงเลยครับ

ผู้ประพันธ์แต่งเรื่องได้ดีมากครับ อ่านแล้วเข้าถึงเหตุการณ์ เข้าใจง่าย ได้อารมภ์ สุดยอดมากครับ ขอบคุณ

มารราคะ ว้าวๆๆ อาชีพนี้ดีจังงง

เรื่องน่าติดตาม แต่เพราะหลายเรื่อง ชื่อคล้ายๆกัน ทำให้งงบ้างบางครั้ง

เขียนดีนางจะยอมเป็นเมียต่อไปไหมครับนิยายดัดแปลงอ่านสนุก

ได้อารมมากๆ เสียวจริงๆ

โจรดอกเหมยฝีมือร้ายกาจมาก

ขอบคุณมากครับมาแนว ntr เลย

ชอบป๋อกวงมีวิชาอย่างนี้สอนที่ไหนบ้างน่าไปเรียนอย่างไรก็ขอให้เขียนให้จบนะครับ

แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะไฉนจึงโชคร้ายจัง

แนวจอมยุทธ์แนวนี้เรืีองโปรดเลย

ตอนนี้ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะกำลังเคลิ้ม หลังจากนี้จะเป็นยังไงเนี่ย ติดตามแนวนี้ครับ

สุดยอดไปเลยครับ ชอบๆ

ร้ายกาจๆ

เรื่องราวโจรผู้หนึ่งซึ่งมีนางเอกมากมายยย

จอมโจรบุปผา  กับสาวงามดูมีความสุขทั้ง 2 คนชอบฉากที่รุนแรงกว่านี้หน่อยครับน่าจะเหมาะกับจอมโจรดี

แนวนี้หายาก แต่เขียนออกมาได้น่าอ่านมาก ขอให้ต่อยาวๆเลยนะครับ

หนังสือจีนให้อารมณ์มากกว่าหนังไทยนะ..อยากติดตามต่อ

ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะผู้งดงามติดใจแล้ว

ถ้ามีนางเอกคนเดียวน่าสงสารแย่

อ่านแล้วสงสารเจ้าหนุ่มมากนอกจากจะถูกทำร้ายแล้วยังต้องดูแฟนตัวเองโดนล่ออีกน่าสงสารจริงๆ

เพิ่งอ่านตอนแรก สุดยอดครับ จะติดตามต่อทุกตอนครับ

อยากได้ยาแบบนี้มาใช้มั่ง โจรราคะกวาดนางเอกไปแล้ว

บทเสียวสุดยอด สงสารนางเอกก็สงสาร หื่นก็หื่น สองจิตสองใจ

ผมพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง ถ้าไม่ว่างจัดคงพลาดตลอดชีวิต 😭

สุดยอดมากชวนให้ติดตามครับ

ต้องแก้แค้น

แม่นางช่างชำนาญง่ายดายนัก

 ::Shy::กลับมาตามอ่านเรื่องเก่าๆ ได้อารมณ์ดี

พระเอกโดนหยามขนาดนี้ ต้องแก้แค้นแล้วปะอย่าไปยอม

แม่นางยิ่มจะท้องไม่คะบนั้น

คิดแล้วอยากเป็นมารบุบผาซะจริงๆ

ผู้ประพันธ์แต่งเรื่องได้ดีมากครับ งานนี้นางเอกโดนจัดยาว ต่อกำลังสนุก ชอบมากแนวนี้

ไม่รอกแน่เสี่ยวเตียะ

สนุกมากครับ

สาวงามติดใจซะแล้ว

เนื้อเรื่องเสียวมากครับ ตื่นเต้นดี รอลุ้นตอนต่อไปครับว่าจะเป็นยังไง ส่วนตัวคิดว่าบทพระเอกน่าสงสารจริงๆ 555

ผูกเรื่องกับหนังจีนกำลังภายในได้ดีครับ

สุดยอด

 ::Fighto::

นี่แหละคำพูดที่ว่าหมัดใครแข็งกว่า มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

มารบุบผาจะตายคา อก ปะนิ

สุดสุดจริงๆ
ขอบคุณมากครับ

น่าอิจฉาโจรมันนะ แต่ก็แอบสงสารผู้หญิง

อยากอ่านตอน6ไวๆ

เจ้าโจรเด็ดบุพผานี่เด็ดจริงๆ สงสารน้องสามวันสามคืน

ถ้ามีนางเอกคนเดียวน่าสงสารแย่ หนักไปทางสายมืด

ค้องมีการแก้แค้นแล้วจัดการ

ตอนนี้ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะกำลังเคลิ้ม หลังจากนี้จะเป็นยังไงเนี่ย

หลงเพลงสวาทไปแล้ว

ต้องมีฮาเร็มแน่นอน

แม่นางน้อยในที่สุดก็ถอนตัวไม่ขึ้นแล้วคงจะสนุกตลอดทั้งสวมวัน

 ::Glad:: แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะ นางจนตรอกแล้ว นางขอสู้ตายกับมัน โจรดอกเหมยชื่อก้องแห่งแผ่นดิน

แม่นางยิ่มเยิ้มสมใจมารบุปผาแน่

สารสารนางเอกแต่ก็แอบเสียวไปด้วย

ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะติดใจซะแล้ว  ทีเดียวคงไม่พอ