เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนพิเศษ : Deleted Scene #4.2 เฒ่าแก่งคอยฮักสาวเจียงฮาย

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาติดตามกันต่อกับฉากลับที่ถูกตัดออกไป ในส่วนของเฒ่าแก่งคอยฮักสาวเจียงฮายนะครับ เป็นมหากาฬอีกตอนที่ผมอยากนำเสนอ

ฉากนี้ เราจะได้เห็นลุงพลกับครูเบสท์ต่อปากต่อคำกัน คือคาแร็คเตอร์ของครูเบสท์เนี่ย จะออกไปทางปากอย่างใจอย่าง หรือจะบอกว่าซึนก็ได้ครับ แต่ที่เธอซึน เพราะมันเป็นผลจากอดีตชาติ แล้วไหนจะเรื่องของหมอพลอย และลูกศิษย์ของเธอคนอื่น ๆ อีก

ที่จริงผมตั้งใจว่าจะเขียนต่อฉากลับของหมอพลอยต่อในวันนี้ แต่ถ้าไม่ไหวยังไงอาจจะเป็นวันพรุ่งนี้แทน แล้วกลับไปที่เนื้อเรื่องหลักต่อ ซึ่งฉากลับในส่วนของครูเบสท์และหมอพลอย จะช่วยหนุนให้เนื้อเรื่องหลักมันสมบูรณ์แบบมากขึ้น

หมอพลอยยอมทุกอย่างเพราะคำว่ารักที่มีต่อลุงพล แต่ลุงพลยังไม่รู้จักพอ ส่วนครูเบสท์ เธอกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เธอไม่แน่ใจว่าตกลงเธอจะรักหรือเกลียดลุงพลกันแน่

ขอให้สนุกกับการอ่าน ผมขอตัวกลับไปเขียนนิยายต่อ ถ้าเขียนทัน ดึก ๆ คืนนี้ (27/04/24) จะเอาตอนใหม่มาลง แต่ถ้าไม่ทัน รวบยอดไปวันพรุ่งนี้ครับ

ความเดิมตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=286176.0

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"ซู๊ด...ซู๊ด...ซู๊ด"

"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ"

ลุงพลนอนทาบทับบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของครูเบสท์ ตาเฒ่าหื่นซุกไซ้ ดอมดมกลิ่นอับชื้นบนเรือนกายของแม่สาวเจียงฮายผู้อ่อนหวาน โดยเฉพาะใบหู ที่กลายเป็นเป้าหมายหลักของชายชราจอมเจ้าชู้

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"อ๊า!!! อย่าดูดหูเบสท์แรง!!! เดี๋ยวมันเป็นรอยช้ำ!!"

"ซู๊ด!! ซู๊ด!! ซู๊ด!!"

แม้จะเอ่ยปากร้องขอ แต่ก็ไม่อาจทัดทานความต้องการของตาเฒ่าหื่น ที่ยิ่งดูดเลียใบหูนุ่มของภัคจิรา ซ้ายสลับขวา จนใบหูเริ่มแดงช้ำ ขณะเดียวกัน มือทั้งสองข้างก็ล้วงลึกแทรกซึมลงไปเพื่อบีบเค้นปทุมถันของอาจารย์สาวคนสวย



"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"แจ๊บ!!! แจ๊บ!!! แจ๊บ!!!"

"อ๊อย...อ๊อย...อือ"

ลุงพลดูดเลียใบหูของครูเบสท์จนแดงช้ำ ก่อนลากลิ้นเลียไปทั่วซอกหูและท้ายทอย พร้อมกับสายเอว เพื่อให้แท่งเอ็นอุ่นบดเบียดกับแก้มก้นนุ่ม ๆ ของแม่สาวเจียงฮาย ให้อีกฝ่ายได้ว้าวุ้นใจเล่น

"อือ...อือ...อือ" ภัคจิราครางเสียงหวานและหลับตาปี๋ หูทั้งสองข้างของเธออื้ออึงเพราะถูกลุงพลดูดเลียจนใบหูแดงช้ำ แล้วตาเฒ่าใจร้าย ก็ยังแกล้งกระเด้าเอว เพื่อให้แท่งเอ็นอุ่น ๆ กระบดเบียดกับแก้มก้นนุ่ม ๆ ที่กำลังขมิบเกร็งเพราะความสยิว

แล้วตาเฒ่าจอมหื่น ก็ลุกขึ้นมา พร้อมกับเอื้อมมือดึงต้นแขนทั้งสองข้างของแม่สาวเจียงฮายคนสวยให้พลิกกลับมานอนหงาย

"ไม่เอา..."

"ทำไมเหรอครับครู? อายเหรอ?"

แม้เรือนร่างของสาวเจียงฮายจะถูกตาเฒ่าแก่งคอยปู้ยี้ปู้ยำจนบอบช้ำไปทั้งกายและใจ แต่ด้วยความเป็นกุลสตรี ภัคจิรายังคงแสดงท่าทางขัดขืนและเหนียมอายราวกับว่าเธอยังเป็นสาวพรหมจรรย์ เธอหวานเหลือเกิน ภัคจิรา

"ไม่ต้องอายนะครับครู" ลุงพลโน้มตัวลงไปประทับรอยจูบบนไหล่โค้งมนของครูเบสท์ ที่ยังนอนคว่ำหลับตาปี๋แก้มแดงระเรือ "หันหน้ามาเถอะครับ ผมรักครูเบสท์นะครับ"

"เบสท์ไม่เข้าใจเลย" แล้วภัคจิราก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา "ลุงมีพี่พลอย มีใครต่อใครอีกหลายคน แล้วทำไมถึงยังจะมาบอกรักเบสท์แบบนี้อีก? ลุงเป็นคนประเภทไหนกันแน่?"

"ผมก็เป็นผมเนี่ยแหละครับ" ตาเฒ่าจอมหื่นตอบ "หันหน้ามานะครับครู หันหน้ามาเถอะ"

ภัคจิราดูลังเลอยู่ไม่น้อย แต่สุดท้ายเธอก็ยอมโอนอ่อนผ่อนตามลุงพล ที่พลิกตัวเธอให้นอนหงาย แม่สาวเจียงฮายใช้ท่อนแขนขวาทาบทับบนปทุมถันรูปทรงหยดน้ำ เพื่อไม่ให้ยอดปทุมถันสีสวยปรากฏเด่นชัดต่อหน้าตาเฒ่าแก่งคอยมากไปกว่านี้



"น่ารักจริง ๆ นะครับครู" ช่างเป็นผู้หญิงที่งดงามทั้งรูปร่างหน้าตาและจิตใจ ทำเอาลุงพลอดใจไม่ไหว ต้องโน้มตัวลงไปมอบจุมพิตบนเนินอกของภัคจิราผู้อ่อนหวาน

"โอ้ย!!!" ใช่ว่าจะจุมพิตเสียอย่างเดียว แต่ตาเฒ่าจอมหื่นยังถือดีดูดเนินอกเหลืองนวลของภัคจิรา จนร้องโอดโอยด้วยความสยิว เมื่ออีกฝ่ายได้ฝากรอยช้ำสีแดงไว้ตรงเนินปทุมถันเพื่อตีตราจอง "เจ็บนะ!!! โอ้ย!!! อย่าซิ!!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"จ๊วบ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!"

"นมครูเบสท์หวานจังเลยครับ!!!"

ในจังหวะที่ภัคจิราเผลอปล่อยท่อนแขน ลุงพลเลยฉวยโอกาสนี้ดูดดุนเม็ดบัวสีเนื้อที่แข็งเป็นไตของอาจารย์สาว ซ้ายทีขวาที จนอีกฝ่ายร้องเสียงหลงด้วยความเสียว

"อื้ออ...อื้ออ...อื้ออ"

"ซู๊ด...ซู๊ด...ซู๊ด"

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"อ๊า!!! อย่าแตะตรงนั้น!!!"

ลุงพลฉวยโอกาสที่ครูเบสท์เริ่มอ่อนระทวย ด้วยการเอื้อมมือล้วงเนินสาวที่ชื้นแฉะจากบทรักในรอบที่แล้ว พร้อมกับกดนิ้วกลางเข้าไปในร่องเนื้อที่ยังคงชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของตาเฒ่าและครูสาว

"หยุด..." ครูเบสท์ร้องห้ามเสียงกระเซ่า พร้อมกับเอื้อมมือลงไปเพื่อขัดขวางลุงพล ที่กำลังฉวยโอกาสนี้เกี่ยวร่องเนื้อของเธอจนเกิดเสียงดังเจ๊าะแจ๊ะ "อ๊า...ยะ...อย่า...หยุด"

"อะไรเหรอครับ?" ลุงพลยิ้มที่มุมปาก เมื่อได้ยินคำนั้น "อย่าหยุดเหรอครับ? ได้ครับ จัดไป!!!"

"ไอ้บ้า!!!" นางฟ้าพยาบาลสบถออกมา "อย่า...ก็บอกว่าอย่า...ยังไงละ...อ๊า!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"แจ๊ะ!!! แจ๊ะ!!! แจ๊ะ!!!"

"อื้อ!!! อื้ออ!!! อื้อออ!!!"

ตาเฒ่าแก่งคอยดูดดื่มนมสดจากเต้าของแม่สาวเจียงฮาย พร้อมกับชักนิ้วกลางกับร่องเนื้อที่ชุ่มฉ่ำและตอดรัดอย่างรุนแรงเบื้องล่าง สัมผัสได้ถึงการตอดรัดอย่างรุนแรง

"จ๊วบ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!"

"งืม!!! งืม!!! งืออ!!!"

"โอ้ยย!!! อย่ากัดนม!!! มันเจ็บ!!!"



ครูเบสท์ถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อถูกลุงพลคนหื่นแกล้งใช้ฟันขบกับยอดปทุมถันแล้วดึงมันขึ้นมา

"ปลดปล่อยมันออกมาครับครู" ลุงพลละออกมาจากยอดถันสีอ่อนของภัคจิรา ที่กำลังครางกระเส่า "ไม่ต้องเก็บไว้ ปลดปล่อยมันออกมา"

"อื้ออ!!! อื้อออ!!!" ครูเบสท์เสียวสะท้านจนหน้าท้องเกร็ง และงอตัวขึ้นมา ส่วนลุงพลก็รีบสอดมือซ้ายเพื่อรอรับครูเบสท์หลังน้ำแตก เรียกได้ว่าตาเฒ่าคนนี้คิดทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว

"ไม่ต้องอายนะครับครู ปลดปล่อยมันออกมา" ตาเฒ่าสุดเซ็กส์กระซิบข้างหูครูเบสท์ ก่อนหอมแก้มฟอดใหญ่ให้กำลังใจ แล้วจึงโน้มศีรษะลงไปครอบครองเม็ดบัวสีเนื้อที่แข็งชูชันเบื้องล่าง ในขณะที่นิ้วกลางมือขวายังคงล้วงลึกอยู่ในถ้ำสาวเจียงฉายที่อบอุ่นและชุ่มฉ่ำ

"แจ๊ะ!!! แจ๊ะ!!! แจ๊ะ!!!"

"อ๊า!!! อ๊า!!! อ๊า!!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

ภัคจิราครางเสียงหลงแข่งกับเสียงฟ้าร้องคำรามเบื้องนอก ขณะเดียวกันตรงอวัยวะเบื้องล่าง ก็มีเสียงเจ๊าะแจ๊ะที่น่าอับอายดังขึ้นมา

นิ้วกลางที่อวบอ้วนของลุงพล กำลังเกี่ยวตวัดร่องเนื้อที่ตอดรัดอย่างรุนแรงของ ตาเฒ่าหื่นงอนิ้วกลาง เพื่อให้ปลายนิ้วได้สัมผัสกับจุดจีสปอร์ตของครูสาวคนสวย

"อ๊า!!! อ๊า!!! อ๊า!!!"

"จ๊วบ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!"

"จะเสร็จแล้ว!!! จะเสร็จแล้ว!!! อึ๊ก!!!"

ในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนถึงฝั่งฝัน สาวเจียงฮายจับมือขวาของตาเฒ่าแก่งคอย ที่กำลังเกี่ยวตวัดร่องเนื้อเบื้องล่าง ก่อนที่ร่างของเธอจะกระตุกอย่างรุนแรง

"อ๊ะ!!! อ๊ะ!!! อร๊ายย!!!"

แบบนั้นแหละครับครูเบสท์!!! น้ำพุ่งแล้วครับ!!!"

"ฮือ!!! ฮือ!!! ไอ้บ้า!!!"



ลุงพลคือนักรักผู้มากไปด้วยเทคนิคในการร่วมรักชนิดที่เรียกได้ว่าหาตัวจับได้ยาก ตาเฒ่ามองดูครูพยาบาลสาวนอนน้ำแตกอย่างมีความสุข แต่ใช่ว่าจะดูเพียงอย่างเดียวเสียหน่อย

"อร๊ายย!!! หยุดนะ!!! หยุด!!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"อร๊ายย!!! ใครบอกให้กิน!!! หยุด!!!"

ครูเบสท์เอ่ยปากห้าม ในขณะที่ลุงพลกำลังก้มตัวลงไปอ้าปากรอรับน้ำที่หลั่งออกมาจากท่อปัสสาวะของครูสาว และดื่มกินมันอย่างเอร็ดอร่อย

"มันไม่ใช่ของกินนะ!!! อ๊ะ!!! อย่า!!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"โอ้ยย!!! บอกให้หยุด!!! หายใจ!!! หายใจไม่อ๊อก!!!"

เพราะยังไม่อิ่มหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลเลยก้มตัวลงไปดูดจากรูปัสสาวะของครูเบสท์ และพยายามดูน้ำเสารสแม่สาวเจียงฮายที่น่าจะยังตกค้างในท่อออกมาทุกหยาดหยด แล้วทีนี้แม่สาวเจียงฮายเลยเสียวสะท้านจนตัวงอและหายใจไม่ออก จึงออกโรงประท้วง แต่ก็ไม่นำพา

"โอ้ยย!!! หยุด!!! ไม่หยุดใช่ไหม!!! ได้!!!"

"ตุ๊บ!!! ตุ๊บ!!! ตุ๊บ!!!"

"อื้ออ!!! อื้ออ!!! อุบอมอำอัย!!??" (ทุบผมทำไม!!??)

เพราะความเสียวและความอาย เลยทำให้ภัคจิราต้องลงไม้ลงมือกับลุงพล ทีนี้ฝ่ายตาเฒ่าเลยต้องหยุด พร้อมกับส่งเสียงอู้อี้เพราะในปากมีแต่น้ำของครูสาว

"อ๊า..." แล้วลุงพลก็อ้าปาก โชว์ให้เห็นถึงน้ำใส ๆ ในปาก ก่อนที่จะกลืนมันลงท้องจนหมด "น้ำครูเบสท์หวานมากเลยครับ ขอผมหอมแก้มหน่อยซิครับ"

"ไอ้บ้า!!!" นางฟ้าพยาบาลเมินรีบเมินหน้าหนี ในขณะที่คนขายน้ำเต้าหู้แกล้งเกรียนใส่ด้วยการหลับตาทำปากจู๋เพื่อหวังจะจูจุ๊บเธอ

"หันหน้ามาซิครับครู มาให้ผมจุ๊บหน่อย"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้แก่ตัณหากลับ!!! หยุดนะ!!!"

"ไม่หยุดครับ!!! หยุดไม่ได้เพราะใจผมมันรักครูเบสท์ไปแล้ว!!!"



"อึ๊ยย!!!" แล้วครูเบสท์ก็ตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของลุงพลอย่างสมบูรณ์แบบ ตาเฒ่าทั้งกอด ทั้งหอมและจูบ โดยเฉพาะอย่างหลัง ที่ดูเหมือนตาเฒ่าจะเน้นเป็นพิเศษ

"อื้ออ!!! อื้ออ!!! อื้ออ!!!"

"แผล๊บ!!! แผล๊บ!!! แผล๊บ!!!"

"อย่า!!! บอกว่าอย่าไง!!! อื้ออ!!!"

ลุงพลโชว์ทักษะการใช้ลิ้น ด้วยการแยงลิ้นงัดริมฝีปากของครูเบสท์ จนปลายลิ้นสัมผัสกับแผงฟันหน้าของครูสาว ที่ตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเทพอสูรกามราคะ ฝ่ามือขวาที่ทาบทับอยู่บนแผงหน้าอกเหี่ยวย่นนั้นไร้ซึ่งเรี่ยวแรงในการต่อต้านหรือขัดขืน

"อ้าปากครับครู อ้าปาก"

"อื้ออ!!! อื้ออ!!! อื้อ!!!"

"จ๊วบ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!"

"อย่าเลียจมูก!!! อ๊า!!! เหม็น!!!"

ครูเบสท์ถึงกับร้องลั่น เมื่อลุงพลเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ด้วยการเลียจมูกของเธอ ทำเอาขนอ่อนบนเรือนกายของเธอลุกชัน ตาเฒ่าหื่นดูดจมูกของครูสาวอย่างดูดดื่ม พร้อมกับดุนดันปลายลิ้นเข้าไปในรูจมูก

"อึ้ยย!!! สกปรก!!!"

"รูตูดครูผมยังเลียได้เลย กะอีกแค่รูจมูกมันจะสักเท่าไร!!!"

"หยุดพูดเรื่องทุเรศแบบนั้นได้แล้ว!!! เบสท์เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ!!!"

"พ่อกับแม่ครูเบสท์ อีกหน่อยก็เป็นพ่อตาแม่ยายของผมแล้วนะครับ" ลุงพลยิ้มให้กับครูเบสท์ที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของตัวเอง "ครูเบสท์ ผมอยากได้ยินครูเบสท์บอกรักผมอีกครั้งครับ"



"...." ไม่มีคำตอบจากภัคจิรา อาจารย์สาวก้มหน้านิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร จนสามารถได้ยินเสียงเม็ดฝนกระทบกับกระเบื้องหลังคาข้างบนพร้อมกับเสียงฟ้าร้องได้อย่างชัดเจน

"เงียบทำไมเหรอครับครู?" คนขายน้ำเต้าหู้ยิ้ม ก่อนใช้มือสางปอยผมที่ติดอยู่บนพวงแก้มที่เปียกชื้น ก่อนหอมแก้มเมียสาวคนนี้ด้วยความรักฟอดใหญ่ "ยังทำใจไม่ได้เหรอครับครู"

"ก็ใครจะไปทำใจได้ละ" ในที่สุดครูเบสท์ก็ยอมเอ่ยปากพูด "ลุงพลมีพี่พลอยอยู่แล้วทั้งคน แล้วไหนจะคนอื่น ๆ อีก จะมาทำแบบนี้กับเบสท์ทำไม ทำไปเพื่ออะไร"

"ก็ผมบอกแล้วไงว่าผม..."

"ไม่ต้อง!!! หยุด!!!" ภัคจิราทำเสียงดุ "รู้นะว่าจะพูดอะไร!! นิยายจักร ๆ วงศ์ ๆ อะไรของลุงนั่น!! ขอเถอะ!! เบสท์ไม่อยากฟัง!!!"

"ครับ ผมไม่พูดก็ได้ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนหอมแก้มครูเบสท์อีกฟอดใหญ่

"พอได้แล้ว!!!" ครูเบสท์พยายามดึงตัวออกจากอ้อมกอดของลุงพล "เบสท์ช้ำหมดแล้วนะ!!!"

"ไม่ช้ำหรอกครับ" ตาเฒ่าแก่งคอยตอบ ก่อนเปลี่ยนเป้าหมายใหม่เป็นไหล่โค้งมน "จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ"

"ใจคอนี่กะจะให้เบสท์รักลุงให้ได้เลยใช่ไหม!?" ภัคจิราเอ่ยปากถามไปตามตรง จนลุงพลต้องรีบเงยหน้าขึ้นมา

"ใช่ครับ" ลุงพลพยักหน้า "ครูเบสท์รักผมนะครับ เป็นเมียผมนะครับ แล้วผมสัญญาว่า..."

"ไม่อยากฟังคำสัญญา" นางฟ้าพยาบาลแทรกขึ้นมา "และไม่อยากฟังคำสาบานใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะคนแบบลุงเชื่อไม่ได้ ต่อให้ลุงอมวัดทั้งประเทศมาพูด เบสท์ก็ไม่เชื่อ"



"จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ" ตาเฒ่าหื่นไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาจุมพิตบนไหล่สวยของแม่สาวเจียงฮาย ที่เริ่มออกอาการหัวเสีย

"นี่!!! พูดแล้วก็ตั้งใจฟังหน่อยได้ไหม!!??" ภัคจิราโวยเสียงดัง จนลุงพลต้องรีบเอามือจุ๊ปาก

"ชู่ว!!! เงียบ ๆ ซิครับครู!!!" ลุงพลทำเสียงชู่ว "อย่าเสียงดัง"

"ทำไม!! กลัวเหรอ!?" ครูเบสท์ยิ้มเยาะ "กลัวเป็นเหมือนกันด้วยเหรอ?"

"ผมไม่ได้กลัวว่าใครจะมาเห็นเราอยู่ในสภาพแบบนี้" ตาเฒ่าหื่นตอบแบบไม่ต้องคิด "คนอย่างไอ้พล มันรักเมียของมันทุกคน และถ้าทุกคนรู้เรื่องของเรา ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะรับผิดชอบครูเอง"

"นี่!!! ไม่ต้องมาพระเอกเลยนะ!!" แล้วร่างของภัคจิราก็สะดุ้งขึ้นมา "อ๊ะ!! กล้าดียังไง!! เอานิ้วออกไปนะ!!"

"ไม่ครับครู" ลุงพลฉวยโอกาสนี้ แยงนิ้วกลางเข้าไปในร่องเนื้อที่ยังชื้นแฉะของครูเบสท์ "ด่าผมมาก ๆ ไม่กลัวปากแห้งบ้างเหรอครับ? ไม่เหมือนปากล่าง ลื่นปรี๊ด ๆ ดีจริง ๆ"

"ไอ้บ้า!!! ไอ้แก่ตัณหา..." แล้วใบหน้าของครูเบสท์ก็แดงก่ำ "อื้อ...อื้ออ...อื้ออ"

"มาเชื่อมจิต หลอมรวมใจ ประสานกาย" ลุงพลค่อย ๆ วางร่างของครูเบสท์ลงไปนอนบนเตียง "เป็นหนึ่งเดียวกับผมนะครับครู"

ราวกับต้องมนต์สะกด ภัคจิรานิ่งเงียบโดยไม่ตอบโต้ เธอยอมทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียง และยอมให้ลุงพลได้ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ

"อ๊า...อ๊า...อ๊า" รอยย่นปรากฏบนหว่างคิ้วของครูเบสท์ ที่ชะเง้อมือมือขวาของลุงพลที่กำลังล้วงรักตรงหว่างขาที่ร้อนฉ่าและชื้นแฉะ

"รูหีของครูเบสท์ตอดนิ้วมากเลยนะครับ" ลุงพลโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู "ผมเชื่อแล้วว่าครูไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหนมาก่อนจริง"

"คนฉวยโอกาส..." นางฟ้าพยาบาลตัดพ้อ พร้อมกับเมินหน้าหนีไปทางอื่น

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

"อ๊า...อ๊า...อ๊า"

"ทั้งแน่นทั้งตอดแบบนี้ ผมละชอบจริง ๆ" ตาเฒ่าแก่งคอยบรรยายสรรพคุณโยนีของแม่สาวเจียงฮายไว้เสร็จสรรพ "ขนหมอยก็ไม่ดกมาก โคกนูนกำลังดี แคมเนื้ออิ่มเอิบ กลีบสวยปิดสนิท พอแหวกออกมา จะเห็นรูหีเป็นสีชมพู ดูยังไงก็ไม่เบื่อจริง ๆ"

"นี่!!! ไม่ต้องมาบรรยายเลยนะ!!! ว่าตรงนั้นของเบสท์เป็นแบบไหนยังไง!!??" ครูเบสท์ถึงกับโวย เมื่อลุงพลเล่นวิจารณ์สภาพจิ๊มิ๊ของเธอซะละเอียดยิบแบบนี้ "กล้าดียังไงถึงมาวิจารณ์ที่ลับของผู้หญิงแบบนั้นอ่ะ!!"

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[chana chana]

ครูโดนกินทั้งตัวแน่

[rimwarin]

โอ้.หวัใจจะละลายเลยครูเบสท์

[Kaka Kaka]

ลุงพลจัดหนักแบบนี้ครูเบสส์ระบมแน่ครับแต่ในใจลึกๆผมว่าครูเบสส์ก็ชอบนะครับ

[sincethai]

ละลายพฤติกรรม

[Tanapol968]

  ชอบ

[veget]

ลุงพล ลีลา คารมร้ายมาก มีหยอดมุข อย่า...หยุด กับครูเบสท์

[Suthut]

ครูเบสท์ รับเละแน่ ลุงพลพบพลังวิเศษแล้ว

[cigar]

ลุงนี้แสบจริงเอาให้ท้องเลยนะสำหรับครู

[pongphun2397]

อยากให้ลุงพลกินน้ำผ่านรูตูดครูเบสท์ด้วยครับ คงจะหอมหวานน่ารับประทานมาทีเดียว

[เดช12341]

มีของดีก็ต้องอวดหน่อยซิครูเบส

[jirasakgolf7]

โถ ครูเบส ปากเก่งแต่ตัวสั่นนะ

[per2512]

,ลีลาดีชนะมีชัยไปแล้วเกินครึ่งลุง

[livpool]

ครูเบสท์นี่ปากแข็งจังเลย  แบบนี้ลุงพลต้องสั่งสอนให้ติดใจซะแล้ว

[oat826]

จะรอดูที่ครูเบสท์ว่า ลุงพลอมวัดมาทั้งประเทศก็ไม่เชื่อ จะเป็นยังไงต่อไป