บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 14
ย้อนความกลับไปก่อนที่ขุนเรืองจะไปหาคุณหญิงนิ่มเพื่อเจรจาสู่ขอแม่หญิงจันทร์วาดแต่กลับเกิดเหตุไม่คาดฝันสักเล็กน้อย ในวันที่พ่อเดชกลับมาจากประเทศฝรั่งเศส ทุกคนในเรือนต่างมารอต้อนรับการกลับมาของเขากันพร้อมหน้าพร้อมตา ขาดก็แต่ท่านออกญาซึ่งนอนป่วยหนักไม่สามารถลุกออกมาจากหอนอนได้ ซึ่งเมื่อพ่อเดชทราบเรื่องจากคุณหญิงจำปา เขาก็รีบเข้าไปหาท่านออกญาพร้อมๆกับแม่การะเกดทันที
"พ่อเดช กลับมาแล้วกระนั้นหรือ ข้านึกว่าจะทนรอจนถึงวันที่เจ้ากลับมามิไหวเสียแล้ว"
ท่านออกญาเอ่ยทักลูกชายจบคำก็ไอโขลกๆอย่างหนัก ทั้งพ่อเดชและแม่การะเกดต่างก็รีบเข้าไปนั่งข้างๆเตียงท่านออกญาแลจับมือของเขาเอาไว้
"คุณพ่อขอรับ คุณพ่อจะต้องไม่เป็นกระไรขอรับ ประเดี๋ยวลูกจะไปขอยาจากพวกทหารที่มาจากฝรั่งเศสด้วยกัน คนพวกนี้มีหยูกยาที่ทันสมัยมากนัก อาจจะพอบรรเทาอาการของคุณพ่อให้ทุเลาลงได้"
"อย่าลำบากไปเลยพ่อเดช พ่อรู้ตัวเองดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน เจ้ากลับมาก็ดีแล้ว พ่อมีเรื่องที่ต้องสั่งเสียเจ้าไว้ก่อนที่พ่อจะต้องจากไป"
"คุณลุงเจ้าขา คุณอย่าเป็นอะไรนะเจ้าคะ คุณลุงแข็งแรงต้องหายแน่ๆนะเจ้าคะ"
ทั้งแม่การะเกดและพ่อเดชต่างพูดให้กำลังใจท่านออกญา แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าอาการของท่านนั้นหมอคนใดก็ไม่อาจจะรักษาเยียวยาได้อีก พ่อเดชมีสีหน้าเศร้าสลดอย่างเห็นได้ชัด ส่วนแม่การะเกดก็เริ่มสะอื้นไห้น้ำตาไหลอย่างสุดจะกลั้นแล้ว ท่านออกญาจึงเอ่ยปากเรียกแม่การะเกดเข้าไปสั่งเสีย โดยให้พ่อเดชออกไปรอข้างนอกก่อน พ่อเดชจึงถอยออกไปเงียบๆ ปล่อยให้แม่การะเกดได้คุยกับท่านออกญาตามลำพัง
"แม่การะเกด ก่อนที่ลุงจะตาย ลุงมีเรื่องอยากจะสารภาพกับหลาน และต้องขอโทษหลานเรื่องนึง"
ท่านออกญาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาราวกับไร้สิ้นเรี่ยวแรงที่จะเอ่ยออกมา
"เรื่องอันใดเจ้าคะคุณลุง"
แม่การะเกดถามกลับ ใบหน้ามีคราบน้ำตาจนอาบไปทั้งสองแก้ม
"หลานจำวันที่เข้าไปอ่านหนังสือในหอหนังสือของลุงได้หรือเปล่า ลุงอยากจะขอโทษหลานเรื่องนี้แหละ วันนั้นด้วยความหลงผิดของลุง ลุงจึงล่อลวงหลานเข้าไปกระทำย่ำยี ฉุดพรากเอาความสาวไปจากตัวออเจ้า แลใช้อาคมปกปิดความชั่วร้ายของลุงเอาไว้ไม่ให้ออเจ้าจำสิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้นได้ ลุงต้องขอโทษหลานจากใจจริงละนะ"
แม่การะเกดไม่ได้ตกใจกับความจริงจากปากของคุณลุงแต่อย่างใด นางยังคงกุมมือของคุณลุงเอาไว้และกล่าวกับคุณลุงด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือต่อไป
"ข้าจำได้เจ้าคะคุณลุง ข้าจำได้ทุกอย่างทุกการกระทำของคุณลุงในวันนั้น อาคมของคุณลุงไม่ได้ลบล้างความจำของข้าไปจนหมดหรอกเจ้าค่ะ แต่ข้าเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ยอมบอกแก่ผู้ใด เพราะข้ารักและเคารพท่านจนเกินกว่าจะพูดจาให้ร้ายแก่ท่านได้ แม้ข้าจะต้องสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่ข้าก็ไม่เสียใจเลยเพราะว่าคนๆนั้นคือคุณลุงที่ให้ความเมตตากับข้ามาโดยตลอดยังไงละเจ้าคะ"
การะเกดพูดไปตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง อันที่จริงส่วนนึงที่ทำให้นางเลือกเก็บเงียบเอาไว้คงเป็นเพราะจิตใต้สำนึกของแม่การะเกดอีกคนที่ทำให้นางกลายเป็นคนแบบนี้ด้วยกระมัง แรงถวิลหากามราคะในจิตใจทำให้นางมีความสุขกับเรื่องอย่างว่าจนไม่อาจกล่าวโทษผู้ใดได้ เพราะนางเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายสมยอมเสียเอง
"ถ้าเช่นนั้น ลุงมีสิ่งสุดท้ายที่ลุงจะมอบให้กับหลาน อยู่ในกล่องบนหิ้งนั่นยังไงล่ะ ออเจ้าจงไปหยิบมาเถิด"
การะเกดเดินไปหยิบของที่คุณลุงบอก ข้างในกล่องมีถุงผ้าแพรสีขาวถุงหนึ่ง บรรจุสิ่งใดไม่รู้เอาไว้ข้างใน
"ลุงตรวจดวงชะตาของหลานเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลานจะต้องเผชิญกับภัยร้ายครั้งใหญ่ในไม่ช้า ของสิ่งนี้จะช่วยให้หลานรอดพ้นจากภยันตรายที่จะเข้ามากล้ำกรายได้ เพียงแต่หากไม่ถึงคราวคับขันจริงๆ จงอย่าได้เปิดถุงออกดูเป็นอันขาด เข้าใจหรือไม่"
แม่การะเกดรับปากท่านออกญาแล้วเก็บถุงผ้านั้นติดตัวเป็นอย่างดี ก่อนที่ท่านออกญาจะเรียกพ่อเดชและคนอื่นๆเข้ามาสั่งเสียต่อทีละคน เมื่อครบแล้วท่านออกญาก็จากไปอย่างสงบท่ามกลางครอบครัวและบ่าวไพร่ในเรือนที่ร้องไห้เสียใจกันระงม
...
หลังจากงานศพของท่านออกญาผ่านพ้นไปแล้ว แม่การะเกดก็พาพ่อเดชไปพบแม่หญิงจันทร์วาด แม่หญิงจันทร์วาดเล่าให้นางฟังว่า ตั้งแต่ขุนเรืองเข้าไปพบคุณหญิงนิ่ม เขาก็ถูกแม่ของนางกักขังไว้แต่ในห้องไม่ยอมให้ออกมาพบเจอผู้ใดอีกนานนับเดือน จนวันหนึ่งที่คุณหญิงนิ่มเรียกให้นางไปพบในห้องที่ขังขุนเรืองเอาไว้ แล้วคุณหญิงนิ่มก็ได้บอกข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของนางให้ฟัง
"แม่จันทร์วาด แม่ใคร่ครวญแล้วว่าแม่ไม่อาจรับขุนเรืองมาเป็นลูกเขยได้ดังที่เคยพูดไว้มาตลอด"
เพียงประโยคแรกก็ทำให้แม่จันทร์วาดถึงกับเสียใจจนน้ำตาไหลพราก แต่ประโยคที่ตามมายิ่งทำให้นางตกตะลึงยิ่งกว่า
"แต่แม่จะรับขุนเรืองมาเป็นผัวของแม่แทน และเขาจะได้เป็นพ่อเลี้ยงให้แก่เจ้าด้วย อีกทั้งเจ้ากำลังจะมีน้องอีกคนด้วยแล้วนะลูกเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลย จริงมั้ยแม่จันทร์วาด"
แม่การะเกดฟังที่นางเล่าแล้ว แม้จะสงสารปนสมเพชขุนเรืองเพียงใดแต่ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก จึงจำต้องปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้น
...
เรื่องของแม่หญิงจันทร์วาดผ่านไปได้ไม่นาน ก็มีเรื่องใหม่มาให้แม่การะเกดได้หนักใจเพิ่มขึ้นอีก เมื่อแม่มะลิหอบข้าวของหนีกลับมาอยู่กับพ่อที่ชุมชนโปรตุเกส สอบถามได้ความว่านางหนีกลับมาเพราะฟอลคอนสามีนางแอบไปมีอะไรกับคลาร่า ลูกเลี้ยงของแม่มะลิ จนนางทนรับไม่ได้จึงหนีมา แม่การะเกดจึงเดินทางไปหาแม่มะลิที่บ้านทันที
"แม่มะลิ เหตุใดออเจ้าจึงหุนหันพลันแล่นเช่นนี้ มีอะไรทำไมไม่คุยกันดีๆล่ะ คลาร่าเป็นลูกเลี้ยงของเจ้า หากเจ้าร่วมกับนางโล้สำเภากันสามคนแบบที่เจ้ากับข้าเคยทำ เจ้าจะได้ไม่ต้องผิดใจกับสามีของเจ้าไงล่ะแม่มะลิ"
แม่การะเกดเอ่ยถามอย่างสงสัย ว่าทำไมแม่มะลิต้องหึงหวงสามีขนาดนั้น เพราะนางควรจะรู้แก่ใจว่าสามีของนางเป็นคนเจ้าชู้เพียงใด
"มันมิใช่อย่างที่เจ้าคิดแม่การะเกด ข้ากลับมานี่เพราะมีเหตุผลอื่นแฝงอยู่ต่างหาก ข้าต้องการมาส่งข่าวให้ออเจ้ารู้ว่าสามีของข้ากำลังคิดการบางอย่างอยู่ ซึ่งมันคงจะร้ายแรงมาก เพราะเขากับนายพลเดส์ฟาร์จแอบมาปรึกษาหารือกันทุกวัน ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดีจึงถือโอกาสที่เขากับคลาร่าได้เสียกันมาเป็นข้ออ้างเพื่อลงมาอยุธยา และนำความนี้มาบอกกับออเจ้า"
"ถ้าเช่นนั้นข้าคงจะต้องไปสืบให้รู้ความให้แน่ชัดเสียก่อนจึงค่อยคิดการแก้ไขกันต่อไป"
แม่การะเกดจึงแสร้งทำเป็นพาตัวแม่มะลิมาคืนให้กับฟอลคอน แต่หลังจากพาแม่มะลิส่งขึ้นห้องแล้วนางก็ย้อนกลับมายืนแอบฟังที่นายพลเดส์ฟาร์จคุยกับฟอลคอนอยู่หลังฉากกั้น ด้วยความเข้าใจภาษาฝรั่งเศสของนาง จึงทำให้แม่การะเกดรู้แผนการนำทหารฝรั่งเศสจากบางกอกมาก่อการร้ายโค่นล้มอำนาจพระเพทราชาจนหมดสิ้น ซึ่งในระหว่างที่กำลังตั้งใจฟังอย่างจดจ่ออยู่นั้นเอง ฟอลคอนก็เดินพรวดเข้ามาถึงตัวของนางที่ยืนแอบอยู่อย่างไม่ทันรู้ตัว
"ข้าได้กลิ่นแป้งน้ำอบน้ำหอมของหญิงสยาม นึกไว้ไม่ผิดว่าเจ้าจะต้องมาสืบความของข้า ทหาร!!..จับตัวนางไว้"
แม่การะเกดคิดจะหันหลังวิ่งหนีก็ไม่ทันการเสียแล้ว เพราะทั้งทหารฝรั่งเศสและบ่าวไพร่ของฟอลคอนต่างล้อมหน้าล้อมหลังนางเอาไว้จนหมดทางหนี นางจึงถูกเขาจับกุมตัวในที่สุด สิ่งสุดท้ายที่นางสัมผัสได้คือฝ่ามืออันหยาบหนาของฟอลคอนที่ฟาดลงมาบนใบหน้าของนางอย่างแรงจนนางสิ้นสติไปในที่สุด
...
เมื่อลืมตาขึ้นมา แม่การะเกดก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า ตอนนี้นางกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องใดห้องหนึ่งในเรือนของฟอลคอน อีกทั้งร่างกายของนางก็เปล่าเปลือยล่อนจ้อนไปหมดทั้งตัว มีบ่าวไพร่ผู้ชาย 7-8 คนยืนล้อมอยู่รอบเตียง สายตาที่แต่ละคนจ้องมองมาดูหื่นกระหายราวกับพร้อมจะเข้ามาขย้ำนางได้ทุกเมื่อ ที่ปลายเตียงมีโต๊ะเก้าอี้สองตัวโดยมีฟอลคอนและนายพลเดส์ฟาร์จนั่งจิบน้ำชาอยู่ เมื่อฟอลคอนเห็นนางฟื้นแล้วเขาจึงเอ่ยทักนางออกมา
"ฟื้นแล้วเหรอแม่การะเกด ข้าขอโทษด้วยที่ตบหน้าเจ้าแรงไปหน่อย แต่เรื่องที่เจ้าแอบมาสืบข่าวของข้า ข้าคงไม่อาจให้อภัยได้ ดังนั้นข้าจึงเตรียมบทลงโทษไว้ให้กับเจ้า มองไปรอบๆสิแม่การะเกด ข้าว่าคนฉลาดอย่างเจ้าคงพอจะรู้นะว่ากำลังจะโดนลงโทษอย่างไร"
ถึงไม่บอกก็รู้ ว่านางจะโดนอะไรบ้าง แม่การะเกดผุดลุกขึ้นมาหมายจะวิ่งออกไปจากห้องโดยเร็ว แต่ก็โดนเหล่าบ่าวไพร่ฉุดแขนแล้วเหวี่ยงนางกลับลงไปนอนบนเตียงอย่างแรงจนนางถึงกับจุก และเมื่อฟอลคอนพยักหน้าเป็นสัญญาณ บ่าวทั้งเจ็ดคนนั้นก็ถอดผ้านุ่งออกพร้อมๆกัน แล้วกรูกันเข้ามารุมทึ้งแม่การะเกดราวกับฝูงหมาป่าขย้ำเหยื่อ โดยมีหน้าอกคู่สวยทั้งสองข้างเป็นเป้าหมายแรกของการจู่โจม ทุกคนต่างรุมกันเข้ามาแย่งดูดเลียหน้าอกของนางราวกับไม่เคยพบเห็น พวกมันทั้งดูดทั้งขบหัวนมของนางอย่าไม่ปรานีปราศรัย คนที่เหลือที่พลาดไม่ได้เชยชมสองเต้างอนคู่นั้น ก็เปลี่ยนไปซุกไซร้ส่วนอื่นๆในร่างกายของนาง มีบ่าวสองคนยื่นควยมาถูไถไปตามใบหน้าของนางทั้งซ้ายและขวา ควยเหม็นๆสองอันเกลือกกลิ้งไปตามใบหน้า ทิ่มใส่แก้มบ้าง ไถไปโดนจมูกบ้าง หนักเข้าถึงขั้นเอามือมาบีบจมูกของนางจนนางต้องเผยออ้าปากออกเพื่อหายใจ แต่ก็โดนแทงควยสวนเข้ามาจนเต็มปากเต็มคำ แม่การะเกดได้แต่ส่งเสียงร้องอู้อี้จนฟังไม่ได้ศัพท์เพราะมีท่อนควยคาอยู่ในปาก
แม้แต่ท่อนล่างของนางก็โดนใครบางคนซุกไซร้ดูดเลียปาดลิ้นลากขึ้นลงไปตามแนวร่องเสียวของนางอย่างหื่นกระหาย เม็ดแตดของนางก็โดนดูดเม้มแลใช้ลิ้นบดบี้จนความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั้งร่างกาย มือที่ว่างอยู่ทั้งสองข้างก็โดนคว้าให้ไปเกาะกุมควยของคนที่เหลือแล้วบังคับให้กระทอกควยขึ้นลงให้พวกมันอย่างไม่เต็มใจนัก นางถูกพวกบ่าวผลัดเปลี่ยนตำแหน่งหมุนเวียนกันจู่โจมไปทุกส่วนในร่างกายของนางอย่างเข้าขารู้ใจยิ่งนัก จนนางแปลกใจว่าเหตุใดบ่าวไพร่พวกนี้จึงดูช่ำชองกับการรุมข่มขืนผู้อื่นเหลือเกิน ราวกับมิได้เพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก แต่ไม่นานนางก็ได้ยินเสียงฟอลคอนดังแว่วมา
"มิต้องแปลกใจอันใดหรอกหนาแม่การะเกด ข้าสั่งสอนบ่าวไพร่พวกนี้ด้วยตัวข้าเอง แลให้พวกมันรุมข่มขืนแม่ตองกีมาร์จนนับครั้งไม่ถ้วน เช่นเดียวกับที่ทำกับเจ้าในวันนี้ เพราะข้าชังนางที่นางสำส่อนไปนอนกับคู่หมายของเจ้าแล้วยังเอาบุตรมาให้ข้าเลี้ยง นางจึงต้องโดนแบบที่เจ้ากำลังจะโดนอยู่บัดเดี๋ยวนี้"
แม่การะเกดได้ฟังแล้วถึงกับสะดุ้ง นึกสงสารแม่มะลิขึ้นมาจับใจ ว่าระหว่างที่นางกำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ที่อยุธยา แต่กลับไม่รู้เลยว่าแม่มะลิจะต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเลวร้ายอยู่ที่ละโว้นี่ แต่ตอนนี้นางควรจะคิดถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสียก่อน ว่าจะเอาตัวรอดออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร
แม้จะมองท่อนล่างของตัวเองไม่เห็น แต่แม่การะเกดก็สัมผัสได้ว่าร่องหีของนางกำลังจะโดนดุ้นควยชำแรกแหวกกลีบเข้าไป ฉับพลันนางก็รู้สึกเสียววาบเมื่อแท่งควยอุ่นๆแทงพรวดเข้ามาในรูหีของนางจนมิดลำ แม้มันจะไม่ใหญ่โตดังเช่นควยท่อนอื่นๆที่นางเคยประสบมาก่อนหน้านี้ แต่ความเสียวสยิวที่เกิดขึ้นก็ยังมีมากมายยิ่งนัก แถมนี่ยังเป็นครั้งแรกที่นางจะต้องรับมือผู้ชายพร้อมๆกันทีเดียวหลายๆคน ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียวจนร่องรักขมิบเอาน้ำเมือกลื่นออกมามากยิ่งขึ้นไปอีก
บ่าวคนแรกกระเด้าสะโพกเย็ดนางอยู่ไม่ถึงห้านาทีก็ชักท่อนควยออกมาฉีดน้ำกามของมันราดรดไปบนหน้าท้อง จากนั้นคนที่สองที่รอคิวอยู่ก็เข้าแทนที่ เสียบควยเข้ามาทีเดียวมิดลำแล้วกระเด้าเอวอย่างไม่ลืมหูลืมตาต่อเช่นกัน แม่การะเกดทำได้เพียงนอนเด้งสะโพกรับการกระแทกกระทั้นไปตามสัญชาตญาณ ทั้งที่ปากยังคาบอมควยสองอันสลับกันไปมาไม่หยุด ส่วนหน้าอกก็โดนบีบคลึงสลับดูดเลียจนแดงช้ำไปทั้งสองข้าง
พลันสายตาของแม่การะเกดก็เหลือบไปเห็นกองเสื้อผ้าของนางที่โดนถอดออกไปก่อนหน้านี้วางอยู่ใกล้ๆมุมเตียง ห่างออกไปเพียงแค่เอื้อมมือเท่านั้น นางจึงเหยียดแขนออกไปหมายจะไปให้ถึงกองเสื้อผ้านั้น แต่ไม่คิดว่านางจะโดนพลิกตัวเปลี่ยนท่าเสียก่อน จึงเอื้อมมือคว้าไปไม่ถึง
บัดนี้นางถูกจับให้นอนคว่ำหน้าทาบทับอยู่บนตัวบ่าวคนที่สาม โดยท่อนควยของมันถูกสอดใส่เข้าไปรูหีของนางเรียบร้อยแล้ว บ่าวคนที่สี่และห้านั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆศีรษะของนาง คนนึงจับท่อนควยยัดใส่ปากนางแล้วจับศีรษะกระแทกเข้าออกกับท่อนควยของมัน ส่วนอีกคนก็จับมือนางไปสาวรูดท่อนควยที่ยังว่างอยู่ของมัน บางทีแม่การะเกดก็อมท่อนควยของคนทางซ้าย รูดชักให้คนทางขวา จากนั้นก็หันกลับมาอมให้คนทางขวาบ้างสลับกันไปตามจังหวะอารมณ์ สายตานางจ้องมองไปที่กองเสื้อผ้านั้นแต่ไม่อาจเอื้อมมือไปถึงได้เพราะต้องรูดชักควยในมือไม่ได้หยุดพัก
ทันใดนั้นแม่การะเกดก็ต้องตกใจจนหันหลังเอี้ยวคอกลับไปมอง เพราะบ่าวอีกคนกำลังจับสะโพกของนางแหวกออก จากนั้นมันก็ก้มลงไปเลียรูตูดของนางอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจ
"อย่า..อย่าทำอย่างนั้น มันสกปรกนะ...อ๊า...ซี้ด...ข้าบอกว่าอย่าไงเล่า...โธ่...ซี้ด..."
แม่การะเกดร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล มันยังคงลงลิ้นเลียรูตูดของนางจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย สร้างความเสียวซ่านอย่างไม่เคยมีมาก่อนกับกับนางเป็นอันมาก ทั้งรูหีก็ยังมีควยเสียบคาอยู่พลางกระเด้าเข้าๆออกๆ ทั้งรูตูดก็โดนดูดเลียจนเสียวไปทั้งด้านหน้าด้านหลัง
เพียงไม่นานหลังจากที่ประตูหลังของแม่การะเกดชุ่มชื้นดีแล้ว บ่าวคนที่เลียอยู่เมื่อครู่ก็ลุกขึ้นมาจ่อท่อนควยของมันเข้ากับรูตูดของแม่การะเกด แม่การะเกดดิ้นส่ายสะโพกเล็กน้อยเพราะความตื่นกลัว เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่นางต้องเสียความบริสุทธิ์ทางประตูหลัง แต่นางก็ดิ้นหนีได้เพียงชั่วครู่สะโพกของนางก็ถูกจับตรึงไว้ แล้วท่อนควยอันนั้นก็ค่อยๆชำแรกผ่านรูตูดของนางเข้ามาช้าๆ ความคับแน่นทั้งสองร่องรูทำเอาแม่การะเกดถึงกับตาเหลือกลิ้นจุกปากเลยทีเดียว
แล้วควยทั้งสองดุ้นที่เสียบเข้าไปในตัวนางทั้งหน้าและหลังก็ทำหน้าที่ของมันราวกับกระบอกสูบ เคลื่อนตัวขึ้นลงเข้าออกสอดคล้องกันเป็นจังหวะ แม่การะเกดเสียวซ่านจนสติแทบจะดับวูบไป ดวงตาเหม่อลอยจับจ้องออกไปที่ใดมิรู้ได้ บัดนี้ร่างกายของนางราวกับหุ่นกระบอกที่เชือกชักขาดสะบั้นลง ไม่ว่าพวกบ่าวที่รุมโทรมนางอยู่จะจัดแจงท่าทางไปทางไหนนางก็ไม่อาจขัดขืนได้อีกต่อไป นางถูกพลิกตัวหงายขึ้นมาโดยมีบ่าวคนหนึ่งนอนอยู่ข้างใต้ ท่อนควยปักเสียบคาอยู่ในรูตูด คนอื่นๆก็สลับกันเข้ามาเย็ดรูหีของนางผลัดเปลี่ยนกันจนครบถ้วนทั้งหกคน
แม่การะเกดอ่อนเพลียจากการถูกชายทั้งเจ็ดรุมข่มขืนนางจนเกือบจะหมดสติไปอยู่รอมร่อ หากเป็นเพราะจังหวะหนึ่งที่มือนางป่ายไปโดนเสื้อผ้าที่กองอยู่ตรงมุมเตียงนั้นโดยบังเอิญ นางล้วงคลำดูอยู่ซักพักก็เจอถุงผ้าแพรที่คุณลุงสั่งให้นางพกติดตัวไว้ปกป้องนางในยามมีภัย แม่การะเกดจึงกลั้นใจใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายที่มีดึงเชือกที่รัดปากถุงออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปด้านในนั้น แล้วนิ้วเรียวของนางก็สัมผัสเข้ากับกระดาษแข็งๆแผ่นหนึ่งด้านใน พลันสายตาของแม่การะเกดก็พร่ามัวด้วยแสงอันเจิดจ้า จากนั้นนางก็มองไม่เห็นสิ่งใดอีก และสติของนางก็ดับวูบไปทันที
...
เมื่อแม่การะเกดลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่า บัดนี้ตัวเองกำลังยืนอยู่ข้างเตียงที่นางเพิ่งนอนอยู่เมื่อครู่ หากแต่บนเตียงยังคงมีร่างของนางที่กำลังโดนรุมโทรมจากพวกบ่าวทั้งเจ็ดคนอยู่เช่นเดิม แม่การะเกดตกใจเป็นอย่างยิ่งเพราะนึกว่าตนเองตายแล้วจนวิญญาณหลุดออกจากร่างมาเช่นนี้ หากแต่มีเสียงหนึ่งทักขึ้นมาจากด้านหลัง
"เกศสุรางค์!!"
นางจึงหันกลับไปมองและพบว่าแม่การะเกดตัวจริงในชุดสไบสีแดงกำลังยืนจ้องมาทางนาง
"การะเกด...นั่นเธอจริงๆใช่ไหม เธอมาได้ยังไงเนี่ย"
"ข้ามิใช่ผู้ใด ข้าคือเศษเสี้ยวหนึ่งของดวงจิตที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่าง บัดนี้ข้าก็คือตัวเจ้า และเพราะข้านี่แหละที่ดลจิตใจของเจ้าให้เข้าสู่วังวนของกามราคะ จนกลายเป็นเจ้าในทุกวันนี้"
(https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.8img.xyz%2Fimages%2F2018%2F07%2F24%2Fw644f015a.jpg&hash=f1c6109e469647d998ca986bb29ea2366e9d3484)
ร่างนั้นอธิบายออกมา แท้จริงแล้วนางก็คือแรงปรารถนาสุดท้ายของแม่การะเกดตัวจริงที่ตายไปโดยที่ยังไม่เคยสัมผัสรสชาติแห่งการเสพสังวาสกับผู้ชาย และนางก็คือตัวการที่ทำให้เกศสุรางค์ในร่างของการะเกดรู้สึกหงี่ร่านทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับชายอื่นตามลำพังจนเกิดเป็นเหตุการณ์โล้สำเภาในทุกคราว แต่พักหลังๆมานี้นางแทบไม่ได้มีบทบาทใดๆต่อจิตใจของเกศสุรางค์ในร่างนี้อีก เพราะนางเริ่มติดใจหลงใหลเรื่องกามารมณ์จนมันกลายเป็นนิสัยของนางไปแล้วนั่นเอง
"สิ่งที่เจ้าสัมผัสในถุงผ้านั้นคือเศษเสี้ยวหนึ่งของคัมภีร์มนต์กฤษณะกาลี ที่คุณลุงฉีกออกมาใส่ไว้ในถุงแลมอบให้เจ้า เมื่อเจ้าสัมผัสโดนมันเข้า จิตของเจ้าจึงหลุดออกจากกายและได้มาพบกับข้าที่นี้ยังไงล่ะ"
ดวงจิตของแม่การะเกดอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้นางฟัง
"แล้วมันจะช่วยข้าให้รอดไปจากตรงนี้ได้ยังไงล่ะ เจ้าดูสิ ตอนนี้ร่างของข้าโดนบ่าวของฟอลคอนรุมโทรมจนแทบดูไม่ได้แล้วหนา ร่างของข้าพังยับเยินไปหมดแล้วเจ้าเห็นหรือเปล่า"
เกศสุรางค์เริ่มโวยวาย เพราะตอนนี้ร่างของนางนั้นกระเด้งกระดอนไปมาตามแรงกระเด้าเย็ดจนดวงตาเหม่อลอยประดุจคนไร้ชีวิต ใบหน้าของนางนั้นไม่แสดงออกถึงอารมณ์ความรู้สึกใดๆอีก ดูเรียบเฉยราวกับใบหน้าของตุ๊กตา แม้พวกบ่าวจะโหมกระแทกท่อนควยใส่ร่องรูของนางทั้งหน้าและหลังพร้อมกันอย่างรุนแรงแค่ไหนนางก็ไม่แสดงอาการใดๆออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
"ออเจ้าต้องให้ข้าได้ทำหน้าที่ของข้า เรื่องนี้หนักหนาเกินกว่ากำลังของเจ้าจะแก้ไขได้เอง คุณลุงของเจ้าและข้ารู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นจึงวางแผนนี้เอาไว้เพื่อให้ข้าได้ช่วยเหลือเจ้า แต่เจ้าต้องปล่อยให้ข้าได้ควบคุมร่างกายของเจ้าทั้งหมด เจ้าจึงจะรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้"
ดวงจิตของแม่การะเกดบอกวิธีแก้ไขสถานการณ์ให้เกศสุรางค์ฟัง ซึ่งนางก็ไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องยอมรับข้อเสนอนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
แม่การะเกดเดินออกมาจนพ้นเรือนของฟอลคอนได้ซักระยะ นางก็ทรุดตัวลงนั่งเพราะแข้งขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะพยุงตัว นางผ่านการร่วมสังวาสกับผู้ชายถึงสิบคนมาอย่างต่อเนื่อง ย่อมต้องถึงจุดที่ร่างกายเกินจะทนไหว นางรำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆ
"ไม่ไหวแล้ว ข้ามาได้แค่นี้เองหรือนี่"
จากนั้นนางก็สลบไปใต้ร่มไม้ต้นหนึ่งที่ข้างทางนั้นเอง
"แม่การะเกด!! แม่การะเกดฟื้นสิ"
แว่วเสียงเรียกของชายผู้หนึ่ง แม่การะเกดจึงลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเป็นคุณพี่เดชของนางนั่นเองที่เข้ามาปลุกนาง
"คุณพี่..คุณพี่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ"
"ออเจ้าทำกระไรลงไป รู้ตัวหรือไม่"
"ข้าผิดไปแล้ว ขอโทษเจ้าค่ะ"
แม่การะเกดยกมือไหว้ขอโทษคุณพี่ แต่พลันเขาก็ชักกริชออกมาจากเอวแล้วจ่อใบมีดเข้าที่คอตัวเอง แล้วพูดออกมาด้วยท่าทีขึงขังเป็นที่สุด
"สัญญากับข้าว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีก ออเจ้ารู้หรือไม่ว่าแรกที่ข้าได้ยินว่าออเจ้าจะแฝงกายเข้าไป ข้าแทบขาดใจตายลงเดี๋ยวนั้น รู้หรือไม่ว่าถ้าหากพลาดพลั้งไปย่อมถึงแก่ชีวิต"
"สัญญาเจ้าค่ะสัญญา ข้าจะไม่ทำแบบนั้นอีก จะไม่เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอีกเจ้าค่ะ เอามีดออกเถอะนะเจ้าคะ เลือดออกแล้วหนาเจ้าคะ"
แม่การะเกดพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเพราะเกรงว่าคุณพี่จะแทงมีดใส่คอตัวเอง นางรีบรับปากให้สัญญากับเขาก่อนจะดึงมีดออกจากคอแล้วโยนทิ้งไปให้ห่างตัว แล้วดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดที่คอของคุณพี่
"ออเจ้ากล้าหาญชาญชัย กระทำในสิ่งที่แม่หญิงคนอื่นไม่มีวันกระทำกัน ผู้ใดห้ามปรามออเจ้าก็ไม่เคยฟัง ลืมไปแล้วหรือว่าในอยุธยานี้ ออเจ้าเป็นเพียงคนที่มีชีวิตเดียว หากออเจ้าเป็นกระไรไป ข้าก็มิขออยู่เป็นผู้เป็นคน ให้ข้าตายก่อนเสียยังดีกว่า"
"ข้าขอโทษเจ้าค่ะ ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว"
แม่การะเกดยกมือไหว้พลางพูดเสียงสะอื้นทั้งน้ำตา นางรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเป็นอย่างยิ่ง พลางโผเข้ากอดพ่อเดชอย่างสุดซึ้ง แล้วทั้งคู่ก็จูบปากกันเนิ่นนานจนเหมือนเวลารอบตัวจะหยุดลง เมื่อถอนปากออกจากกันแม่การะเกดก็ซบใบหน้าลงบนไหล่ของเขา แล้วลืมตาขึ้นมาด้วยแววตาที่เจ้าเล่ห์ราวกับเป็นอีกคน
'ข้าขอรับคุณพี่ไปละนะ เกศสุรางค์'
(https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.8img.xyz%2Fimages%2F2018%2F07%2F24%2Fmaxresdefaulta21b0.jpg&hash=2c98c61c78ae653d9d22b274ab6947abdece6114)
แล้วแม่การะเกดก็ยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างผู้ชนะในที่สุด
ปล.ตอนหน้าอวสานแล้วนะครับ หมดมุขเขียนต่อแล้ว
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
โดนรุมโทรมเป็นไงบ้างแม่การะเกดชอบไมล่ะ
ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .
กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................
แม่การะเกดน่าอิ่มไปเลย
เทคู่เลยทีนี้ได้ทั้งคุณหญิงทั้งแม่จันทรวาด
โดนรุมโทรมเป็นไงบ้างแม่การะเกด
แม่การะเกดน่าจะจุใจทีเดียว
โดนรุมโทรม สงสารแม่มะลิจังเลย
หักมุม ได้แปลกดี น่าจะมีฉากของ
คาร่า ถูกริบให้เป็นของกำนัล หลวงสรศักดิ์ ด้วยจะดีมาก เลย
ว้า...จะอวสานซะแล้ว จริงๆถ้ามีฉากคลาร่าอีกซักหน่อย จะฟินมากๆ >=)
สงสัยแม่การะเกดโดนรุมโทรมแล้วคงให้พี่หมื่นได้รุมโทรมคนอื่นบ้าง
::Glad:: ::Glad:: จัดว่าเด็ดมากครับ
อยากเห็นฉากพ่อเดชฟาดเรียบให้หมดทุกนางเลยครับ
แม่การะเกดจะรับไหวไหมเนี่ย
การะเกดตัวจริงมาขอรับพี่เดชไปแล้ว แล้วเกศสุรางค์ล่ะจะเป็นอย่างไรนะ....?????
มันส์มากครับ อยากให้มีต่ออีกหลายๆตอนครับ
::Doubt:: ไม่นะ
จริงๆอยากให้ออญากะบ่าวไพร่ในเรือนรุมโทรมการะเกดอีกนะ
แม่การะเกด อั้นมาหลายตอน ตอนนี้จัดไปซะ 10 คนเลยทีเดียว
555 ชอบๆๆๆมีแอบหักมุมด้วยนะครับ
โดนชุดนี้เข้าไปแม่การะเกดคงอิ่มไปนาน
วิญญาณแม่การะเกดตัวจริงจะกลับเข้าร่างถาวรแบบนี้ ท่าทางจะแซ่บไม่น้อยเลยนะคับ
แล้วเกศสุรางค์ล่ะ
นึกๆไปก็สงสารแม่การะเกดนะขอรับ
โดนรุมซะแบบนี้...คงอิ่มไปนาน
เรื่องนี้สนุกมากครับ อย่าเพิ่งจบเลยนะขอรับ
เสียดายครับ ใกล้จบแล้ว สนุกมาก อยากให้มีฉาก ญ กับ ญ มากกว่านี้ แต่น่าอ่านมากครับโดยรวม ::Fighto::
ขอบคุณครับ อ้าวการะเกดเจ้าล่ห์ ยึดร่างคืนหรอเนี่ย
คุณหญิงจำปาน่าเย็ดมากตอนอายุ40
ขุนเรีองน่ามาเย็ดคุณหญิงจำปาบาง
ห่างหายมาหลายตอนมาตอนนี้ก็เลยโดนจัดหนักเลยนะแม่การะเกด
ฟอลคอน ยังคงเลวอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
อือหือ ตอนนี้เริ่มเข้มข้นขึ้น บวกกับแต่งได้คล้องจองกับละคร มันทำให้เห็นภาพนะ
จะว่าจะน่าจะมีฉากร่ายยาวของแม่มะลิที่โดนบ้างเหมือนกัน
แล้วก็อยากรู้ว่าจะเอาอย่างไรกันต่อไป พ่อเดชจะรู้ความจริงไหม แล้วจะรับนางเอกของเราได้ไหม ลุ้นๆ
นึกว่าแม่การะเกดจะยับเยินเสียแล้ว
น่าสงสารเหลือเกิน
อ้าวไหงทำงี้ล่ะ
น่าจะมีการหักมุมขนานใหญ่เลยนะเนี่ย
โดนชุดใหญ่เลยเหรอ โอ้ ชอบไหมละนั่น
สนุกดี เสียดายอยากให้มีต่ออีกหลายๆตอน
อยากให้เขียนรุ่นลูกเพิ่มซักตอน2ตอนจังคับ
พอได้ยินว่าจะจบเศร้าใจจัง
จัดหนักขนาดนี้ การะเกดคงเข็ดไปนาน
เกศสุรางค์โดนการะเกดหลอกซะแล้ว..
น่านะมีตอนขุนเดชปลอบใจแม่จันทรวาด
สนุกมากครับขุนเรืองสบายสุดล่อทั้งแม่ทั้งลูกจบแล้วหาเรื่องใหม่สนุกๆมาเขียนอีกนะครับ
กรลงโทษโหดมากๆๆๆๆ
ตอนหน้าจบซะแล้ว อดเห็นเรืองฤทธิ์กับแม่ของเกศสุรางค์เลยครับ แต่ก็ถือว่าดีมากๆแล้วครับ จบตอนก่อนอวสานแบบหักมุมนิดๆซะด้วย
จัดหนักจัดเต็มกันเลยทีเดียวตอนนี้
โดนหนักเลยรอบนี้แม่การะเกด
::Bloody:: ::Bloody::
แม่กาละเกดโดนขนาดนั้นน่าจะอิ่มไปอีกหลายมื้อแน่นอนเลยออเจ้า แต่สุดท้ายจะเกิดเหตุการณ์ใดต่อไปต้องรอตอนหน้าแน่นอน ขอบคุณมากคับ
เรื่องจบ ไปแต่งเรื่องอื่นต่อสิครับ อิงละครไปก็ได้หรืออยากให้เสนอ
ตอนนี้โดนหนักเลยนะ
รอบนี้7คน
คงไม่ติดใจกลับไปทำที่เรือน
อ้าว.การะเกดตัวจริงมาชุบมือเปิบเสียแล้ว
โดนรุมจนได้
7ต่อ1เกือบตายแล้ว
เข้าไปล้วงความลับของฟอนคอน์ แม่การะเกดกลับถูบ่าวไพร่รุมข่มขืนกันเกือบสิบคน จนโดนเยรสประตูหลังรู้สึกเสียวซ่านในรสกามที่แปลกใหม่ ที่ตนเองไม่เคยลอง
โดนรุมซะแทบตาย น่าสงสารจริง
ผู้แต่งมีหักมุม แน่เลย
สงสัยจะติดใจจนกลับไปให้บ่าวที่เรือนรุมโทรมอีกกระมัง
อิอิ
ถึงกับต้องแตะมือกันเลย ศึกนี้หนักหนานัก ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
จัดว่าเด็ดมาก
::JubuJubu::โหมีโดนรุมโทรมกันด้วย แม่การะเกดคงจะเสียวมากเลย ::JubuJubu::
มีการกลับมาเอาคืนด้วยนะแม่การะเกด
อยากให้มีต่ออีกหลายๆตอนครับ ::Fighto::
ออเจ้าโดนหนักเลยรอบนี้
มากีสิบแม่การะเกดก็ไม่หวั่นอยู่แล้ว
โดนจัดหนักเลยแม่การะเกด ถึงกับหมดสภาพเลย
แม่การะเกดโดนรุมแบบนี้ คงติดใจแล้วหรือเปล่าน๊า
สงสัยการะเกดคงโดนรุม
โดนลงโทษแบบนี้แม่การะเกศก็ชอบนะซิ ยิ่งลุมหลายๆคนยิ่งชอบไปใหญ่
พลาดซะแล้ว ออเจ้าการะเกด
เจอตัวแม่ วางอุบายยึดร่างคืน ซะแล้ว
ชักจะงงสับสนแล้วซิแล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปอีกนะ
สุดท้ายแม่การะเกดโดนตัดหนักเลย
เล่นเอาง่วงๆตื่นเลย
ออเจ้าโดนบ่าวของฟลาวคอนร่วมรักเป็บสบคนเลยเหรอเนี่ย...
อยากให้มีฉากรวม คุณพี่เดช ขุนเรือง การเกด แม่จันทร์วาด แม่มะลิ...
::Bloody::กำลังมันๆ รีบออกจากร่างไปทำไมเล่าออเจ้า
แค่นี้ไม่ขนาดมือแม่การะเกดนะยังรับได้อีกเยอะฮิๆๆ ::DookDig::
มีแบบนี้ด้วยคงเสียวสะใจใช่ย่อยเเต่เเม่การะเกดตัวจริงก้เจ้าเล่หืไม่เบาวางเเผนเอาคุณพี่สะแล้ว
วิบากกรรมยังไม่จบไม่สิ้นอีกหรือออเจ้า ต้องโดนทำร้ายอย่างทารุณไปอีกซักกี่ครั้งกี่หน ขอให้ตอนต่อไปได้พบกับความสุขเถอะ
โห! มีบทรุมโทรมด้วยหรือนี่
ติดตามมาตลอด จะจบแล้วรือชั่งน่าเสียดายยิ่งนัก
ศึกหนักจนหมดสติเลยครับมาเต็ม
สรุปเกดสุรางโดนแย่งผัวคืน แล้วไปไงต่อละทีนี้ กลายเปนผีเร่ร่อน
ติดตามคับ
แม่การะเกดอิ่มไปหลายวันเลยละนะ
เขียนมาขนาดนี้ก็พอสมควรแก่เหตุแล้วครับ... ::Dribbling::
โดนแย่งร่างไปซะแล้ว
ไม่น่าจบเลย อยากให้มีอีกเรื่อยๆ แต่ก็ว่าหละ ท่านผู้แต่งคงจะตันจริงๆ
การะเกดโดนบ่าวบ้านอื่นนึกวาจะโดนจ้อย
ขอคลาร่าด้วยอีกเสียงครับ
อ้าว มีกลับมาทวงร่าง แล้วจะยังไงต่อล่ะเนี่ย
ผูกเรื่องในครอบครัว ได้สนุกมากครับ
โถ แม่เกด ถูกรุมซะ...
อย่างนี้แม่การะเกดก็ทั้งเสียวทั้งมัน
ตอนนี้แม่การะเกดโดนจัดหนักมากไม่รู้ว่าจะติดใจไหม
แม่การะเกดร้ายมากเลยคับเวอร์ชั่นนี้สุดติ่งกระดิ่งแมวอะ
แม่กระเกดแย่แล้ว
โดนรุมโทรมซะงั้น ไอ้บ่าวพวกนั้นแทงยับแน่
สมกับภาคพิสดารจรืงๆ
นับศึกหนักเยี่ยงนี้ จะเกศสุรางค์หรือการะเกดก็คงจะแย่นะขอรับ แต่อย่างไรเสีย แม่การะเกดคงสะใจยิ่งนัก
ติดตามผลงาน
7-1
อ้าว พลิกกันดื้อๆเลย
การะเกดจะทำยังไงเพื่อไม่ให้พี่ขุนรู้
โดนรุม 1 ต่อ 7 มิเสียวแย่เลยหรือ แม่นางการะเกด ถ้ามีเพื่อนรักร่วมด้วยก็แหล่มเลย
ขอบคุณครับ ติดตามมาอย่างสนุก เผลอแปปเดียวจะจบซะแล้ว รอติดตามผลงานใหม่ๆต่อนะครับ
แม่การะเกดตัวจริงหรือป่าว...ที่รอดมา
อิจฉาบ่าวไพร่ได้เย็ดตองกีมาได่เยดการะเกดเลย
แม่การะเกด..โดนฟอลคอนสั่งลูกน้องรุมโทรมเสียแล้ว
นางเอกของเรา..ไม่รู้ว่าจะเสียใจ หรือสะใจดี..(ชอบหรือเปล่าไม่รู้)
น่าจะชวนแม่หญิงจันทร์วาทมาช่วยแบ่งเบาภาระ
โดนจัดหนักซะสะใจเลย เอาตัวไปเสี่ยงมากไปโดนซะหมมดแรงเลย
รอยนี้แม่การะเกดเจอชุดใหญ่เลย..จะเป็นงัยมั่งเนี่ย..
อยากให้มีตอนขุนเรืองโดน2แม่ลูกรุมมั้งครับ
แม่การะเกดเจอชุดใหญ่เลย โดนจัดหนักซะสะใจเลย
นำมาประยุกย์ได้มันมากแต่จะจบแล้ว เสียดายจัง ขอบคุณครับ
เกศสุรางค์เสียท่าการะเกดตัวจริงแล้ว ผมอยากเป็นพ่อเดชเลยครับ
การะเก็ดจะรอดพ้นภัยครั้งนี้ได้ยังไง
การะเกดโดนซะยับเยินเลย
::Crying:: ::Crying:: ::Crying::
โดนรุมโทรมเป็นไงบ้างแม่การะเกดชอบไมล่ะ
แล้วเกศสุรางค์จะทำไงต่อ
ฟอลคอนเลวสุด ๆ สมควรตายโหด
บ่าวไพร่คงจะแยกไม่ออกว่าเป็นการะเกดหรือเกศสุรางค์ แต่ก็คงไม่มีใครสนอยู่แล้ว
โดนพร้อมกันขนาดนี้ แม่การะเกดคงหายกระสันต์ไปอีกหลายเพลาเป็นแน่
สุดท้ายการะเกดหรือเกศสุรางค์ที่จะครอบคู่กับพ่อเดชนะ
คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือคุณหญิง
อย่าเพิ่งจบนะ ยังไม่รอบพระนคร
::Glad::singingว้าวว. ตอนนี้แม่การะเกดโดนรุม. ติดตามตลอดเลยชอบมากครับ
ออเจ้าการะเกศโดนgangbang ติดใจหรือเปล่า?
บ่าวนับสิบจะสูแม่การะเกดคนเดียวมืได้เลยหรือ โดนรีดน้ำจนหมดเลยครับ
::Sobad::
สนุกครับตอนนี้ แต่ตอนเปลี่ยนตัวมาเอาคุณพี่เดชไปเนี่ย คุณพี่เดชต้องตายด้วยมั๊ยครับนี่
ขอให้มีต่ออีก2-3ตอนนะ อดใจเขียนหน่อยแฟนแฟนเรียกร้อง
สนุกมากจริงๆน่ะครับเรื่องนี้ คนแต่งเก่งสุดๆเลย ขอบคุณครับ
จะจบซะแล้วเหรอ
อยากให้มีฉากพ่อพระเอกกับการะเกดอีกจัง
ถูกรุมเวียนเทียนไปถึง 10 คน
แต่แม่เกดของเรายังคงทนได้ แต่จะติดใจมั๊ยนะ
อยากดูแบบ พ่อเดช ขุนเรือง การะเกด จันวาด สวิงกันคับ มันน่าดู555
โดนรุมแล้ว
โดนชุดใหญ่ไฟกระพริบแถมมีแทกทีมสับตัวพักด้วยเข้าทางแม่นางออเจ้าละสิ
อ้าว ยังไงนี่ยังไง?
ไม่รู้การถูกรุมนี้จะทำให้แม่การะเกดเสียใจหรือดีใจ ฮ่าๆๆๆ
สรุปการะเกดหนีออกมาได้ยังไงเนี่ย
หรือว่านี่คือสิ่งที่การะเกดตัวจริงวางแผนไว้กันแน่
การะเกด แม้จะร้าย แต่เห็นการทำของเกศสุรางค์ นิสัยคงเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
จะอวสานซะแล้ว ::Ahh::
แม่การะเกดน่าอิ่มไปเลย เจอจัดหนักขนาดนี้
โดนรุมอย่างนี้ แม่การะเกดคงถูกใจ และหากติดใจจะทำยังไงกันดี
สนุกมากครับซีรีย์นี้ แต่งเก่งมากครับ
แม่การะเกดโดนรุมซะแล้ว
โดนรุมไปหลายคน อ่วมไป
เอาอีก
ติดตามออเจ้ามาจนถึงตอนนี้ ไม่มีสร่างซาเลยหนา ทั้งเนื้อเรื่องแลรสสวาท เด็ดจริงๆออเจ้า
สงสัยแม่การะเกดคงจันการพวกป่าวไพร่หมดแน่ๆ ::Thankyou::
น่าสงสารแม่การะเกดโดนจัดหนักขนาดนั้น
โดนรุมโทรมเป็นไงบ้างแม่การะเกด
เฮ้อ เจอตัวจริงมาทวงคุณพี่เสียแล้ว ขอบคุณมากครับ
อย่าพึ่งอวสาน เว้นไปสักพักจะมีไอเดีย แล้วค่อยมาเขียนต่อ อิอิ เอาตอนในละครจริงมาดัดแปลงก็เข้าท่านะ
(เนื้อเรื่องสนุกมากครับ. ชอบสุดๆเลยครับ ทำออกมาเยอะๆเลยครับจะติดตาม
ขอบคุณครับ ที่เขียนเรื่อง และการบรรยายดีครับ เนื้อหาอิงละคร
เจอชุดใหญ่ขนาดนี้ถ้าไม่มีมนต์ขีปะขาวคงแย่แน่ๆ
การะเกดรับไหว
เต็มคราบเลยสิการเกดโดนเยอะขนาดนั้น
นี่ล่ะฉากรุมที่รอคอย
การะเกดมีแผนอะไร
แม่การะเกดโดนจัดหนักแบบนี้ ถึงกับหมดสภาพเลยหรอ
โดนจนได้นะแม่การเกด ...
มีอะไรอีกนน้าาาาา
ดีนะที่แม่การะเกดยังมีตัวช่วยไม่งั้นคงต้องเเย่แน่ๆ
งานนี้บานทะโร่โท่แน่เลย
พวกจัดชุดใหญ่ให้เลย
ขอบคุณมากๆครับ
แม่การะเกดยังเดินไหวอีก โดนซะขนาดนั้น
ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุกมันส์มากครับ
::YehYeh:: ::YehYeh:: ::YehYeh::
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องดีๆที่มาให้เราอ่าน สนุกมากครับ
โหดไปนะการะเกดโดนรุ่มนี่
มันส์มากครับ อยากให้มีต่ออีกหลายๆตอนครับ
::DayDream:: ลืมไปเลยว่ายังไม่จบ
::NoNo::
แม่การะเกดอิ่มไปเลย
โธ่!~ แม่การะเกดสมหวังแล้วสินะ...
โดนเป็นสิบเยินหมดเเม่การะเกด
ชะอุ๋ย มีหักมุมป่าวเนี่ย การะเกดมายึดร่างซะงั้น
สมใจแม่การะเกดแล้วสิ น่าจะหายอยากเลย
ฉากนี้สะใจมากเบลล่าโดนรุมโทรม
การะเกดโดนลุมแล้วหรือนี่
โดนรุมขนาดนี้ หายเงี่ยนไปยาวๆเลย
ไม่ต้องห่วงพี่หมื่น ฉีดยาโล้สำเภา เดื๋ยวแม่นาย ก็หายดี
โดนทุกรูเลยแม่การะเกดสนุกดีครับ ขอบคุณมาก
::Bloody::
อ้างจาก: ifamily03 เมื่อ กรกฎาคม 24, 2018, 10:23:30 หลังเที่ยง
บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 14
ย้อนความกลับไปก่อนที่ขุนเรืองจะไปหาคุณหญิงนิ่มเพื่อเจรจาสู่ขอแม่หญิงจันทร์วาดแต่กลับเกิดเหตุไม่คาดฝันสักเล็กน้อย ในวันที่พ่อเดชกลับมาจากประเทศฝรั่งเศส ทุกคนในเรือนต่างมารอต้อนรับการกลับมาของเขากันพร้อมหน้าพร้อมตา ขาดก็แต่ท่านออกญาซึ่งนอนป่วยหนักไม่สามารถลุกออกมาจากหอนอนได้ ซึ่งเมื่อพ่อเดชทราบเรื่องจากคุณหญิงจำปา เขาก็รีบเข้าไปหาท่านออกญาพร้อมๆกับแม่การะเกดทันที
"พ่อเดช กลับมาแล้วกระนั้นหรือ ข้านึกว่าจะทนรอจนถึงวันที่เจ้ากลับมามิไหวเสียแล้ว"
ท่านออกญาเอ่ยทักลูกชายจบคำก็ไอโขลกๆอย่างหนัก ทั้งพ่อเดชและแม่การะเกดต่างก็รีบเข้าไปนั่งข้างๆเตียงท่านออกญาแลจับมือของเขาเอาไว้
"คุณพ่อขอรับ คุณพ่อจะต้องไม่เป็นกระไรขอรับ ประเดี๋ยวลูกจะไปขอยาจากพวกทหารที่มาจากฝรั่งเศสด้วยกัน คนพวกนี้มีหยูกยาที่ทันสมัยมากนัก อาจจะพอบรรเทาอาการของคุณพ่อให้ทุเลาลงได้"
"อย่าลำบากไปเลยพ่อเดช พ่อรู้ตัวเองดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน เจ้ากลับมาก็ดีแล้ว พ่อมีเรื่องที่ต้องสั่งเสียเจ้าไว้ก่อนที่พ่อจะต้องจากไป"
"คุณลุงเจ้าขา คุณอย่าเป็นอะไรนะเจ้าคะ คุณลุงแข็งแรงต้องหายแน่ๆนะเจ้าคะ"
ทั้งแม่การะเกดและพ่อเดชต่างพูดให้กำลังใจท่านออกญา แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าอาการของท่านนั้นหมอคนใดก็ไม่อาจจะรักษาเยียวยาได้อีก พ่อเดชมีสีหน้าเศร้าสลดอย่างเห็นได้ชัด ส่วนแม่การะเกดก็เริ่มสะอื้นไห้น้ำตาไหลอย่างสุดจะกลั้นแล้ว ท่านออกญาจึงเอ่ยปากเรียกแม่การะเกดเข้าไปสั่งเสีย โดยให้พ่อเดชออกไปรอข้างนอกก่อน พ่อเดชจึงถอยออกไปเงียบๆ ปล่อยให้แม่การะเกดได้คุยกับท่านออกญาตามลำพัง
"แม่การะเกด ก่อนที่ลุงจะตาย ลุงมีเรื่องอยากจะสารภาพกับหลาน และต้องขอโทษหลานเรื่องนึง"
ท่านออกญาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาราวกับไร้สิ้นเรี่ยวแรงที่จะเอ่ยออกมา
"เรื่องอันใดเจ้าคะคุณลุง"
แม่การะเกดถามกลับ ใบหน้ามีคราบน้ำตาจนอาบไปทั้งสองแก้ม
"หลานจำวันที่เข้าไปอ่านหนังสือในหอหนังสือของลุงได้หรือเปล่า ลุงอยากจะขอโทษหลานเรื่องนี้แหละ วันนั้นด้วยความหลงผิดของลุง ลุงจึงล่อลวงหลานเข้าไปกระทำย่ำยี ฉุดพรากเอาความสาวไปจากตัวออเจ้า แลใช้อาคมปกปิดความชั่วร้ายของลุงเอาไว้ไม่ให้ออเจ้าจำสิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้นได้ ลุงต้องขอโทษหลานจากใจจริงละนะ"
แม่การะเกดไม่ได้ตกใจกับความจริงจากปากของคุณลุงแต่อย่างใด นางยังคงกุมมือของคุณลุงเอาไว้และกล่าวกับคุณลุงด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือต่อไป
"ข้าจำได้เจ้าคะคุณลุง ข้าจำได้ทุกอย่างทุกการกระทำของคุณลุงในวันนั้น อาคมของคุณลุงไม่ได้ลบล้างความจำของข้าไปจนหมดหรอกเจ้าค่ะ แต่ข้าเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ยอมบอกแก่ผู้ใด เพราะข้ารักและเคารพท่านจนเกินกว่าจะพูดจาให้ร้ายแก่ท่านได้ แม้ข้าจะต้องสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่ข้าก็ไม่เสียใจเลยเพราะว่าคนๆนั้นคือคุณลุงที่ให้ความเมตตากับข้ามาโดยตลอดยังไงละเจ้าคะ"
การะเกดพูดไปตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง อันที่จริงส่วนนึงที่ทำให้นางเลือกเก็บเงียบเอาไว้คงเป็นเพราะจิตใต้สำนึกของแม่การะเกดอีกคนที่ทำให้นางกลายเป็นคนแบบนี้ด้วยกระมัง แรงถวิลหากามราคะในจิตใจทำให้นางมีความสุขกับเรื่องอย่างว่าจนไม่อาจกล่าวโทษผู้ใดได้ เพราะนางเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายสมยอมเสียเอง
"ถ้าเช่นนั้น ลุงมีสิ่งสุดท้ายที่ลุงจะมอบให้กับหลาน อยู่ในกล่องบนหิ้งนั่นยังไงล่ะ ออเจ้าจงไปหยิบมาเถิด"
การะเกดเดินไปหยิบของที่คุณลุงบอก ข้างในกล่องมีถุงผ้าแพรสีขาวถุงหนึ่ง บรรจุสิ่งใดไม่รู้เอาไว้ข้างใน
"ลุงตรวจดวงชะตาของหลานเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลานจะต้องเผชิญกับภัยร้ายครั้งใหญ่ในไม่ช้า ของสิ่งนี้จะช่วยให้หลานรอดพ้นจากภยันตรายที่จะเข้ามากล้ำกรายได้ เพียงแต่หากไม่ถึงคราวคับขันจริงๆ จงอย่าได้เปิดถุงออกดูเป็นอันขาด เข้าใจหรือไม่"
แม่การะเกดรับปากท่านออกญาแล้วเก็บถุงผ้านั้นติดตัวเป็นอย่างดี ก่อนที่ท่านออกญาจะเรียกพ่อเดชและคนอื่นๆเข้ามาสั่งเสียต่อทีละคน เมื่อครบแล้วท่านออกญาก็จากไปอย่างสงบท่ามกลางครอบครัวและบ่าวไพร่ในเรือนที่ร้องไห้เสียใจกันระงม
...
หลังจากงานศพของท่านออกญาผ่านพ้นไปแล้ว แม่การะเกดก็พาพ่อเดชไปพบแม่หญิงจันทร์วาด แม่หญิงจันทร์วาดเล่าให้นางฟังว่า ตั้งแต่ขุนเรืองเข้าไปพบคุณหญิงนิ่ม เขาก็ถูกแม่ของนางกักขังไว้แต่ในห้องไม่ยอมให้ออกมาพบเจอผู้ใดอีกนานนับเดือน จนวันหนึ่งที่คุณหญิงนิ่มเรียกให้นางไปพบในห้องที่ขังขุนเรืองเอาไว้ แล้วคุณหญิงนิ่มก็ได้บอกข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของนางให้ฟัง
"แม่จันทร์วาด แม่ใคร่ครวญแล้วว่าแม่ไม่อาจรับขุนเรืองมาเป็นลูกเขยได้ดังที่เคยพูดไว้มาตลอด"
เพียงประโยคแรกก็ทำให้แม่จันทร์วาดถึงกับเสียใจจนน้ำตาไหลพราก แต่ประโยคที่ตามมายิ่งทำให้นางตกตะลึงยิ่งกว่า
"แต่แม่จะรับขุนเรืองมาเป็นผัวของแม่แทน และเขาจะได้เป็นพ่อเลี้ยงให้แก่เจ้าด้วย อีกทั้งเจ้ากำลังจะมีน้องอีกคนด้วยแล้วนะลูกเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลย จริงมั้ยแม่จันทร์วาด"
แม่การะเกดฟังที่นางเล่าแล้ว แม้จะสงสารปนสมเพชขุนเรืองเพียงใดแต่ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก จึงจำต้องปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้น
...
เรื่องของแม่หญิงจันทร์วาดผ่านไปได้ไม่นาน ก็มีเรื่องใหม่มาให้แม่การะเกดได้หนักใจเพิ่มขึ้นอีก เมื่อแม่มะลิหอบข้าวของหนีกลับมาอยู่กับพ่อที่ชุมชนโปรตุเกส สอบถามได้ความว่านางหนีกลับมาเพราะฟอลคอนสามีนางแอบไปมีอะไรกับคลาร่า ลูกเลี้ยงของแม่มะลิ จนนางทนรับไม่ได้จึงหนีมา แม่การะเกดจึงเดินทางไปหาแม่มะลิที่บ้านทันที
"แม่มะลิ เหตุใดออเจ้าจึงหุนหันพลันแล่นเช่นนี้ มีอะไรทำไมไม่คุยกันดีๆล่ะ คลาร่าเป็นลูกเลี้ยงของเจ้า หากเจ้าร่วมกับนางโล้สำเภากันสามคนแบบที่เจ้ากับข้าเคยทำ เจ้าจะได้ไม่ต้องผิดใจกับสามีของเจ้าไงล่ะแม่มะลิ"
แม่การะเกดเอ่ยถามอย่างสงสัย ว่าทำไมแม่มะลิต้องหึงหวงสามีขนาดนั้น เพราะนางควรจะรู้แก่ใจว่าสามีของนางเป็นคนเจ้าชู้เพียงใด
"มันมิใช่อย่างที่เจ้าคิดแม่การะเกด ข้ากลับมานี่เพราะมีเหตุผลอื่นแฝงอยู่ต่างหาก ข้าต้องการมาส่งข่าวให้ออเจ้ารู้ว่าสามีของข้ากำลังคิดการบางอย่างอยู่ ซึ่งมันคงจะร้ายแรงมาก เพราะเขากับนายพลเดส์ฟาร์จแอบมาปรึกษาหารือกันทุกวัน ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดีจึงถือโอกาสที่เขากับคลาร่าได้เสียกันมาเป็นข้ออ้างเพื่อลงมาอยุธยา และนำความนี้มาบอกกับออเจ้า"
"ถ้าเช่นนั้นข้าคงจะต้องไปสืบให้รู้ความให้แน่ชัดเสียก่อนจึงค่อยคิดการแก้ไขกันต่อไป"
แม่การะเกดจึงแสร้งทำเป็นพาตัวแม่มะลิมาคืนให้กับฟอลคอน แต่หลังจากพาแม่มะลิส่งขึ้นห้องแล้วนางก็ย้อนกลับมายืนแอบฟังที่นายพลเดส์ฟาร์จคุยกับฟอลคอนอยู่หลังฉากกั้น ด้วยความเข้าใจภาษาฝรั่งเศสของนาง จึงทำให้แม่การะเกดรู้แผนการนำทหารฝรั่งเศสจากบางกอกมาก่อการร้ายโค่นล้มอำนาจพระเพทราชาจนหมดสิ้น ซึ่งในระหว่างที่กำลังตั้งใจฟังอย่างจดจ่ออยู่นั้นเอง ฟอลคอนก็เดินพรวดเข้ามาถึงตัวของนางที่ยืนแอบอยู่อย่างไม่ทันรู้ตัว
"ข้าได้กลิ่นแป้งน้ำอบน้ำหอมของหญิงสยาม นึกไว้ไม่ผิดว่าเจ้าจะต้องมาสืบความของข้า ทหาร!!..จับตัวนางไว้"
แม่การะเกดคิดจะหันหลังวิ่งหนีก็ไม่ทันการเสียแล้ว เพราะทั้งทหารฝรั่งเศสและบ่าวไพร่ของฟอลคอนต่างล้อมหน้าล้อมหลังนางเอาไว้จนหมดทางหนี นางจึงถูกเขาจับกุมตัวในที่สุด สิ่งสุดท้ายที่นางสัมผัสได้คือฝ่ามืออันหยาบหนาของฟอลคอนที่ฟาดลงมาบนใบหน้าของนางอย่างแรงจนนางสิ้นสติไปในที่สุด
...
เมื่อลืมตาขึ้นมา แม่การะเกดก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า ตอนนี้นางกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องใดห้องหนึ่งในเรือนของฟอลคอน อีกทั้งร่างกายของนางก็เปล่าเปลือยล่อนจ้อนไปหมดทั้งตัว มีบ่าวไพร่ผู้ชาย 7-8 คนยืนล้อมอยู่รอบเตียง สายตาที่แต่ละคนจ้องมองมาดูหื่นกระหายราวกับพร้อมจะเข้ามาขย้ำนางได้ทุกเมื่อ ที่ปลายเตียงมีโต๊ะเก้าอี้สองตัวโดยมีฟอลคอนและนายพลเดส์ฟาร์จนั่งจิบน้ำชาอยู่ เมื่อฟอลคอนเห็นนางฟื้นแล้วเขาจึงเอ่ยทักนางออกมา
"ฟื้นแล้วเหรอแม่การะเกด ข้าขอโทษด้วยที่ตบหน้าเจ้าแรงไปหน่อย แต่เรื่องที่เจ้าแอบมาสืบข่าวของข้า ข้าคงไม่อาจให้อภัยได้ ดังนั้นข้าจึงเตรียมบทลงโทษไว้ให้กับเจ้า มองไปรอบๆสิแม่การะเกด ข้าว่าคนฉลาดอย่างเจ้าคงพอจะรู้นะว่ากำลังจะโดนลงโทษอย่างไร"
ถึงไม่บอกก็รู้ ว่านางจะโดนอะไรบ้าง แม่การะเกดผุดลุกขึ้นมาหมายจะวิ่งออกไปจากห้องโดยเร็ว แต่ก็โดนเหล่าบ่าวไพร่ฉุดแขนแล้วเหวี่ยงนางกลับลงไปนอนบนเตียงอย่างแรงจนนางถึงกับจุก และเมื่อฟอลคอนพยักหน้าเป็นสัญญาณ บ่าวทั้งเจ็ดคนนั้นก็ถอดผ้านุ่งออกพร้อมๆกัน แล้วกรูกันเข้ามารุมทึ้งแม่การะเกดราวกับฝูงหมาป่าขย้ำเหยื่อ โดยมีหน้าอกคู่สวยทั้งสองข้างเป็นเป้าหมายแรกของการจู่โจม ทุกคนต่างรุมกันเข้ามาแย่งดูดเลียหน้าอกของนางราวกับไม่เคยพบเห็น พวกมันทั้งดูดทั้งขบหัวนมของนางอย่าไม่ปรานีปราศรัย คนที่เหลือที่พลาดไม่ได้เชยชมสองเต้างอนคู่นั้น ก็เปลี่ยนไปซุกไซร้ส่วนอื่นๆในร่างกายของนาง มีบ่าวสองคนยื่นควยมาถูไถไปตามใบหน้าของนางทั้งซ้ายและขวา ควยเหม็นๆสองอันเกลือกกลิ้งไปตามใบหน้า ทิ่มใส่แก้มบ้าง ไถไปโดนจมูกบ้าง หนักเข้าถึงขั้นเอามือมาบีบจมูกของนางจนนางต้องเผยออ้าปากออกเพื่อหายใจ แต่ก็โดนแทงควยสวนเข้ามาจนเต็มปากเต็มคำ แม่การะเกดได้แต่ส่งเสียงร้องอู้อี้จนฟังไม่ได้ศัพท์เพราะมีท่อนควยคาอยู่ในปาก
แม้แต่ท่อนล่างของนางก็โดนใครบางคนซุกไซร้ดูดเลียปาดลิ้นลากขึ้นลงไปตามแนวร่องเสียวของนางอย่างหื่นกระหาย เม็ดแตดของนางก็โดนดูดเม้มแลใช้ลิ้นบดบี้จนความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั้งร่างกาย มือที่ว่างอยู่ทั้งสองข้างก็โดนคว้าให้ไปเกาะกุมควยของคนที่เหลือแล้วบังคับให้กระทอกควยขึ้นลงให้พวกมันอย่างไม่เต็มใจนัก นางถูกพวกบ่าวผลัดเปลี่ยนตำแหน่งหมุนเวียนกันจู่โจมไปทุกส่วนในร่างกายของนางอย่างเข้าขารู้ใจยิ่งนัก จนนางแปลกใจว่าเหตุใดบ่าวไพร่พวกนี้จึงดูช่ำชองกับการรุมข่มขืนผู้อื่นเหลือเกิน ราวกับมิได้เพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก แต่ไม่นานนางก็ได้ยินเสียงฟอลคอนดังแว่วมา
"มิต้องแปลกใจอันใดหรอกหนาแม่การะเกด ข้าสั่งสอนบ่าวไพร่พวกนี้ด้วยตัวข้าเอง แลให้พวกมันรุมข่มขืนแม่ตองกีมาร์จนนับครั้งไม่ถ้วน เช่นเดียวกับที่ทำกับเจ้าในวันนี้ เพราะข้าชังนางที่นางสำส่อนไปนอนกับคู่หมายของเจ้าแล้วยังเอาบุตรมาให้ข้าเลี้ยง นางจึงต้องโดนแบบที่เจ้ากำลังจะโดนอยู่บัดเดี๋ยวนี้"
แม่การะเกดได้ฟังแล้วถึงกับสะดุ้ง นึกสงสารแม่มะลิขึ้นมาจับใจ ว่าระหว่างที่นางกำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ที่อยุธยา แต่กลับไม่รู้เลยว่าแม่มะลิจะต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเลวร้ายอยู่ที่ละโว้นี่ แต่ตอนนี้นางควรจะคิดถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสียก่อน ว่าจะเอาตัวรอดออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร
แม้จะมองท่อนล่างของตัวเองไม่เห็น แต่แม่การะเกดก็สัมผัสได้ว่าร่องหีของนางกำลังจะโดนดุ้นควยชำแรกแหวกกลีบเข้าไป ฉับพลันนางก็รู้สึกเสียววาบเมื่อแท่งควยอุ่นๆแทงพรวดเข้ามาในรูหีของนางจนมิดลำ แม้มันจะไม่ใหญ่โตดังเช่นควยท่อนอื่นๆที่นางเคยประสบมาก่อนหน้านี้ แต่ความเสียวสยิวที่เกิดขึ้นก็ยังมีมากมายยิ่งนัก แถมนี่ยังเป็นครั้งแรกที่นางจะต้องรับมือผู้ชายพร้อมๆกันทีเดียวหลายๆคน ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียวจนร่องรักขมิบเอาน้ำเมือกลื่นออกมามากยิ่งขึ้นไปอีก
บ่าวคนแรกกระเด้าสะโพกเย็ดนางอยู่ไม่ถึงห้านาทีก็ชักท่อนควยออกมาฉีดน้ำกามของมันราดรดไปบนหน้าท้อง จากนั้นคนที่สองที่รอคิวอยู่ก็เข้าแทนที่ เสียบควยเข้ามาทีเดียวมิดลำแล้วกระเด้าเอวอย่างไม่ลืมหูลืมตาต่อเช่นกัน แม่การะเกดทำได้เพียงนอนเด้งสะโพกรับการกระแทกกระทั้นไปตามสัญชาตญาณ ทั้งที่ปากยังคาบอมควยสองอันสลับกันไปมาไม่หยุด ส่วนหน้าอกก็โดนบีบคลึงสลับดูดเลียจนแดงช้ำไปทั้งสองข้าง
พลันสายตาของแม่การะเกดก็เหลือบไปเห็นกองเสื้อผ้าของนางที่โดนถอดออกไปก่อนหน้านี้วางอยู่ใกล้ๆมุมเตียง ห่างออกไปเพียงแค่เอื้อมมือเท่านั้น นางจึงเหยียดแขนออกไปหมายจะไปให้ถึงกองเสื้อผ้านั้น แต่ไม่คิดว่านางจะโดนพลิกตัวเปลี่ยนท่าเสียก่อน จึงเอื้อมมือคว้าไปไม่ถึง
บัดนี้นางถูกจับให้นอนคว่ำหน้าทาบทับอยู่บนตัวบ่าวคนที่สาม โดยท่อนควยของมันถูกสอดใส่เข้าไปรูหีของนางเรียบร้อยแล้ว บ่าวคนที่สี่และห้านั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆศีรษะของนาง คนนึงจับท่อนควยยัดใส่ปากนางแล้วจับศีรษะกระแทกเข้าออกกับท่อนควยของมัน ส่วนอีกคนก็จับมือนางไปสาวรูดท่อนควยที่ยังว่างอยู่ของมัน บางทีแม่การะเกดก็อมท่อนควยของคนทางซ้าย รูดชักให้คนทางขวา จากนั้นก็หันกลับมาอมให้คนทางขวาบ้างสลับกันไปตามจังหวะอารมณ์ สายตานางจ้องมองไปที่กองเสื้อผ้านั้นแต่ไม่อาจเอื้อมมือไปถึงได้เพราะต้องรูดชักควยในมือไม่ได้หยุดพัก
ทันใดนั้นแม่การะเกดก็ต้องตกใจจนหันหลังเอี้ยวคอกลับไปมอง เพราะบ่าวอีกคนกำลังจับสะโพกของนางแหวกออก จากนั้นมันก็ก้มลงไปเลียรูตูดของนางอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจ
"อย่า..อย่าทำอย่างนั้น มันสกปรกนะ...อ๊า...ซี้ด...ข้าบอกว่าอย่าไงเล่า...โธ่...ซี้ด..."
แม่การะเกดร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล มันยังคงลงลิ้นเลียรูตูดของนางจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย สร้างความเสียวซ่านอย่างไม่เคยมีมาก่อนกับกับนางเป็นอันมาก ทั้งรูหีก็ยังมีควยเสียบคาอยู่พลางกระเด้าเข้าๆออกๆ ทั้งรูตูดก็โดนดูดเลียจนเสียวไปทั้งด้านหน้าด้านหลัง
เพียงไม่นานหลังจากที่ประตูหลังของแม่การะเกดชุ่มชื้นดีแล้ว บ่าวคนที่เลียอยู่เมื่อครู่ก็ลุกขึ้นมาจ่อท่อนควยของมันเข้ากับรูตูดของแม่การะเกด แม่การะเกดดิ้นส่ายสะโพกเล็กน้อยเพราะความตื่นกลัว เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่นางต้องเสียความบริสุทธิ์ทางประตูหลัง แต่นางก็ดิ้นหนีได้เพียงชั่วครู่สะโพกของนางก็ถูกจับตรึงไว้ แล้วท่อนควยอันนั้นก็ค่อยๆชำแรกผ่านรูตูดของนางเข้ามาช้าๆ ความคับแน่นทั้งสองร่องรูทำเอาแม่การะเกดถึงกับตาเหลือกลิ้นจุกปากเลยทีเดียว
แล้วควยทั้งสองดุ้นที่เสียบเข้าไปในตัวนางทั้งหน้าและหลังก็ทำหน้าที่ของมันราวกับกระบอกสูบ เคลื่อนตัวขึ้นลงเข้าออกสอดคล้องกันเป็นจังหวะ แม่การะเกดเสียวซ่านจนสติแทบจะดับวูบไป ดวงตาเหม่อลอยจับจ้องออกไปที่ใดมิรู้ได้ บัดนี้ร่างกายของนางราวกับหุ่นกระบอกที่เชือกชักขาดสะบั้นลง ไม่ว่าพวกบ่าวที่รุมโทรมนางอยู่จะจัดแจงท่าทางไปทางไหนนางก็ไม่อาจขัดขืนได้อีกต่อไป นางถูกพลิกตัวหงายขึ้นมาโดยมีบ่าวคนหนึ่งนอนอยู่ข้างใต้ ท่อนควยปักเสียบคาอยู่ในรูตูด คนอื่นๆก็สลับกันเข้ามาเย็ดรูหีของนางผลัดเปลี่ยนกันจนครบถ้วนทั้งหกคน
แม่การะเกดอ่อนเพลียจากการถูกชายทั้งเจ็ดรุมข่มขืนนางจนเกือบจะหมดสติไปอยู่รอมร่อ หากเป็นเพราะจังหวะหนึ่งที่มือนางป่ายไปโดนเสื้อผ้าที่กองอยู่ตรงมุมเตียงนั้นโดยบังเอิญ นางล้วงคลำดูอยู่ซักพักก็เจอถุงผ้าแพรที่คุณลุงสั่งให้นางพกติดตัวไว้ปกป้องนางในยามมีภัย แม่การะเกดจึงกลั้นใจใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายที่มีดึงเชือกที่รัดปากถุงออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปด้านในนั้น แล้วนิ้วเรียวของนางก็สัมผัสเข้ากับกระดาษแข็งๆแผ่นหนึ่งด้านใน พลันสายตาของแม่การะเกดก็พร่ามัวด้วยแสงอันเจิดจ้า จากนั้นนางก็มองไม่เห็นสิ่งใดอีก และสติของนางก็ดับวูบไปทันที
...
เมื่อแม่การะเกดลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่า บัดนี้ตัวเองกำลังยืนอยู่ข้างเตียงที่นางเพิ่งนอนอยู่เมื่อครู่ หากแต่บนเตียงยังคงมีร่างของนางที่กำลังโดนรุมโทรมจากพวกบ่าวทั้งเจ็ดคนอยู่เช่นเดิม แม่การะเกดตกใจเป็นอย่างยิ่งเพราะนึกว่าตนเองตายแล้วจนวิญญาณหลุดออกจากร่างมาเช่นนี้ หากแต่มีเสียงหนึ่งทักขึ้นมาจากด้านหลัง
"เกศสุรางค์!!"
นางจึงหันกลับไปมองและพบว่าแม่การะเกดตัวจริงในชุดสไบสีแดงกำลังยืนจ้องมาทางนาง
"การะเกด...นั่นเธอจริงๆใช่ไหม เธอมาได้ยังไงเนี่ย"
"ข้ามิใช่ผู้ใด ข้าคือเศษเสี้ยวหนึ่งของดวงจิตที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่าง บัดนี้ข้าก็คือตัวเจ้า และเพราะข้านี่แหละที่ดลจิตใจของเจ้าให้เข้าสู่วังวนของกามราคะ จนกลายเป็นเจ้าในทุกวันนี้"
(https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.8img.xyz%2Fimages%2F2018%2F07%2F24%2Fw644f015a.jpg&hash=f1c6109e469647d998ca986bb29ea2366e9d3484)
ร่างนั้นอธิบายออกมา แท้จริงแล้วนางก็คือแรงปรารถนาสุดท้ายของแม่การะเกดตัวจริงที่ตายไปโดยที่ยังไม่เคยสัมผัสรสชาติแห่งการเสพสังวาสกับผู้ชาย และนางก็คือตัวการที่ทำให้เกศสุรางค์ในร่างของการะเกดรู้สึกหงี่ร่านทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับชายอื่นตามลำพังจนเกิดเป็นเหตุการณ์โล้สำเภาในทุกคราว แต่พักหลังๆมานี้นางแทบไม่ได้มีบทบาทใดๆต่อจิตใจของเกศสุรางค์ในร่างนี้อีก เพราะนางเริ่มติดใจหลงใหลเรื่องกามารมณ์จนมันกลายเป็นนิสัยของนางไปแล้วนั่นเอง
"สิ่งที่เจ้าสัมผัสในถุงผ้านั้นคือเศษเสี้ยวหนึ่งของคัมภีร์มนต์กฤษณะกาลี ที่คุณลุงฉีกออกมาใส่ไว้ในถุงแลมอบให้เจ้า เมื่อเจ้าสัมผัสโดนมันเข้า จิตของเจ้าจึงหลุดออกจากกายและได้มาพบกับข้าที่นี้ยังไงล่ะ"
ดวงจิตของแม่การะเกดอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้นางฟัง
"แล้วมันจะช่วยข้าให้รอดไปจากตรงนี้ได้ยังไงล่ะ เจ้าดูสิ ตอนนี้ร่างของข้าโดนบ่าวของฟอลคอนรุมโทรมจนแทบดูไม่ได้แล้วหนา ร่างของข้าพังยับเยินไปหมดแล้วเจ้าเห็นหรือเปล่า"
เกศสุรางค์เริ่มโวยวาย เพราะตอนนี้ร่างของนางนั้นกระเด้งกระดอนไปมาตามแรงกระเด้าเย็ดจนดวงตาเหม่อลอยประดุจคนไร้ชีวิต ใบหน้าของนางนั้นไม่แสดงออกถึงอารมณ์ความรู้สึกใดๆอีก ดูเรียบเฉยราวกับใบหน้าของตุ๊กตา แม้พวกบ่าวจะโหมกระแทกท่อนควยใส่ร่องรูของนางทั้งหน้าและหลังพร้อมกันอย่างรุนแรงแค่ไหนนางก็ไม่แสดงอาการใดๆออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
"ออเจ้าต้องให้ข้าได้ทำหน้าที่ของข้า เรื่องนี้หนักหนาเกินกว่ากำลังของเจ้าจะแก้ไขได้เอง คุณลุงของเจ้าและข้ารู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นจึงวางแผนนี้เอาไว้เพื่อให้ข้าได้ช่วยเหลือเจ้า แต่เจ้าต้องปล่อยให้ข้าได้ควบคุมร่างกายของเจ้าทั้งหมด เจ้าจึงจะรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้"
ดวงจิตของแม่การะเกดบอกวิธีแก้ไขสถานการณ์ให้เกศสุรางค์ฟัง ซึ่งนางก็ไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องยอมรับข้อเสนอนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
แม่การะเกดเดินออกมาจนพ้นเรือนของฟอลคอนได้ซักระยะ นางก็ทรุดตัวลงนั่งเพราะแข้งขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะพยุงตัว นางผ่านการร่วมสังวาสกับผู้ชายถึงสิบคนมาอย่างต่อเนื่อง ย่อมต้องถึงจุดที่ร่างกายเกินจะทนไหว นางรำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆ
"ไม่ไหวแล้ว ข้ามาได้แค่นี้เองหรือนี่"
จากนั้นนางก็สลบไปใต้ร่มไม้ต้นหนึ่งที่ข้างทางนั้นเอง
"แม่การะเกด!! แม่การะเกดฟื้นสิ"
แว่วเสียงเรียกของชายผู้หนึ่ง แม่การะเกดจึงลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเป็นคุณพี่เดชของนางนั่นเองที่เข้ามาปลุกนาง
"คุณพี่..คุณพี่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ"
"ออเจ้าทำกระไรลงไป รู้ตัวหรือไม่"
"ข้าผิดไปแล้ว ขอโทษเจ้าค่ะ"
แม่การะเกดยกมือไหว้ขอโทษคุณพี่ แต่พลันเขาก็ชักกริชออกมาจากเอวแล้วจ่อใบมีดเข้าที่คอตัวเอง แล้วพูดออกมาด้วยท่าทีขึงขังเป็นที่สุด
"สัญญากับข้าว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีก ออเจ้ารู้หรือไม่ว่าแรกที่ข้าได้ยินว่าออเจ้าจะแฝงกายเข้าไป ข้าแทบขาดใจตายลงเดี๋ยวนั้น รู้หรือไม่ว่าถ้าหากพลาดพลั้งไปย่อมถึงแก่ชีวิต"
"สัญญาเจ้าค่ะสัญญา ข้าจะไม่ทำแบบนั้นอีก จะไม่เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอีกเจ้าค่ะ เอามีดออกเถอะนะเจ้าคะ เลือดออกแล้วหนาเจ้าคะ"
แม่การะเกดพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเพราะเกรงว่าคุณพี่จะแทงมีดใส่คอตัวเอง นางรีบรับปากให้สัญญากับเขาก่อนจะดึงมีดออกจากคอแล้วโยนทิ้งไปให้ห่างตัว แล้วดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดที่คอของคุณพี่
"ออเจ้ากล้าหาญชาญชัย กระทำในสิ่งที่แม่หญิงคนอื่นไม่มีวันกระทำกัน ผู้ใดห้ามปรามออเจ้าก็ไม่เคยฟัง ลืมไปแล้วหรือว่าในอยุธยานี้ ออเจ้าเป็นเพียงคนที่มีชีวิตเดียว หากออเจ้าเป็นกระไรไป ข้าก็มิขออยู่เป็นผู้เป็นคน ให้ข้าตายก่อนเสียยังดีกว่า"
"ข้าขอโทษเจ้าค่ะ ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว"
แม่การะเกดยกมือไหว้พลางพูดเสียงสะอื้นทั้งน้ำตา นางรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเป็นอย่างยิ่ง พลางโผเข้ากอดพ่อเดชอย่างสุดซึ้ง แล้วทั้งคู่ก็จูบปากกันเนิ่นนานจนเหมือนเวลารอบตัวจะหยุดลง เมื่อถอนปากออกจากกันแม่การะเกดก็ซบใบหน้าลงบนไหล่ของเขา แล้วลืมตาขึ้นมาด้วยแววตาที่เจ้าเล่ห์ราวกับเป็นอีกคน
'ข้าขอรับคุณพี่ไปละนะ เกศสุรางค์'
(https://xonly8.com/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.8img.xyz%2Fimages%2F2018%2F07%2F24%2Fmaxresdefaulta21b0.jpg&hash=2c98c61c78ae653d9d22b274ab6947abdece6114)
แล้วแม่การะเกดก็ยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างผู้ชนะในที่สุด
ปล.ตอนหน้าอวสานแล้วนะครับ หมดมุขเขียนต่อแล้ว
แม่การะเกดโดนหนักเลย
นี่มันนนนหักมุมมมมม
จะจบยังไงน่าลุ้นๆๆ
อ้าว โดนรุมซะแล้ว
ตอนนี้แม่การะเกดโดนชุดใหญ่
โถ่แม่การะกด
::Glad::
::ChuChu::ขอบคุณครับ
โหแม่การะเกดเอย โดนรุมสกัมเครื่องพังหมด
แม่การะเกดตัวจริงมาแล้ววว
แม่การะเกดชอบโดนรุมก็ไม่บอก
อยากรู้จังว่ารอดมาได้ยังไง
การะเกดเรื่องนี้แซ่บกว่าในหนังอีก
แป่ว โดนลุมซะงั้น
ติดตามอยู่นะครับ รอภาคต่อๆไปมา ... ขอบคุณครับ แต่งได้ดีมากๆเลย
โดนรุมขนาดนี้ การะเกดโทรมแน่เลย
ออเจ้าโดนรุมสี่ถึงห้าคน ยังสบายแล้วพี่เดชยังจะเอามันเหมือนเดิมไหมนะออเจ้า
หืม คุณหญิง แม่นาย ไม่ธรรมดาจริงๆ
รอตาม versionต่อนะครับ ขอบคุณ
บานเเน่ ออเจ้า เอาไงต่อละทีนี้
แม่การะเกดเก่งจังรับได้หมด
โดนรุมโมรมเฉย
โดนรุมขนาดนี้แม่การะเกดคงอิ่มไปยันชาติหน้าเลย
อ้าว..อ่านตอนแรกงงๆ..กว่าจะรู้เรื่องได้..อิๆๆๆ
หักมุมแบบนี้เลยหรา
สงสัยแม่การะเกตุอิ่มแน่เลยงานนี้
อิ่ม จุก ทั้งบ่าว ทั้งการะเกต
แม่การะเกดโดนบ่าวนับสิบข่มขืน ยับเยินแย่
งงกับการะเกดหนีมายังไง
mygodแม่หญิงการะเกดโดนรุม
อยากต่ออีกเยอะๆ
จะอวสานซะแล้ว ตามตามตาม
แม่การะเกดจะแก้ไขยังงัยนะ โดนรุม10ต่อ1 เดินไหวก็เก่งละ
การะเกดรีบรับหน้าที่เลย ของชอบ
ขอบคุณ
โดนทีเดียว10คนยังมีแรงเหลือเดินมาได้อีก น้ำอดน้ำทนมีมากจริงๆ
ขอบคุณครับ
กำลังมันเลย
โดนรุมขนาดนี้ แม่การาะเกดน่าจะอิ่มไปเลยทีเดียว
บานแล้วไหม ออเจ้า
งวดนี้การะเกดเจอรุมข่มขืน
การะเกดรอดไหม
โดนแย่งร่างไปแล้ว ทำยังไงละทีนั้
ตอนนี้แม่การะเกดโดนชุดใหญ่
การะเกดร้ายจิงๆ
แม่การะเกดโดนชุดใหญ่...
สะใจดี
อื้อหืม อิงกับเนื้อเรื่องด้วย รอตามนะครับ
เร้าอารมสดสุด
แม่การะเกดถึงกับสลบไปหลังโดนรุมข่มขืนและร่วมสังวาสกับผู้ชายถึงสิบคนมาอย่างต่อเนื่อง ร่างกายทนไม่ไหว แต่ยังชนะมา ดีที่คุณพี่เดชตามมา
ได้อิ่มเอมเลยนะแม่การะเกด
อ้าว โดนขโมยผัวซะงั้น
การะเกดโดนจัดชุดใหญ่
::Shy:: ::Shy::